Professional Documents
Culture Documents
आधार
या वा@यात काहीतरी वेगळे पणा होता खास! नारायण धारप, ःटीफन िकंग यांया
भयकथा, सव2सामाEय, िनयिमत जगातून अगदी अचानक अFाताया गूढ, अिनयिमत
जगात ूवेश करतात. ते िःथ7यंतर वाचताना उमटते तशीच िशरिशरी हा वाडा पाहन ू
मा.या अंगावर उमटनू गेली.
आधार
मला मािहत होते, आिण तरीही मला ितथे जावेसे वाटत होते.
मी S.E. मLये असताना, माझी first sem ची पिर+ा सु9 होती. मLये दोन
िदवसांची सु0टी आली होती. तेहाच मला मायकेल बायटन चे 'लॉःट व6ड2 ' िमळाले,
आिण हातातला अOयास बाजूला ठे वून मी ते वाचून काढले. तेहाही मला मािहत
होते, की मनात आणले तर मी हे पुःतक बाजूला ठे वून मा.या अOयासाकडे वळू
शकेन. कदािचत %हणूनच मी तसे न करता ते वाचून काढले.
आताही मला असेच काहीसे वाटत होते. %हणूनही असेल कदािचत, पण मी माझी
पावले वा@याकडे वळवली.
२.
जवळन ू 7या वा@याचा भयपणा अिधकच जाणवत होता. 7याया दगडी िभंतीतून
झाडाचे लहानसे मूळ दे खील बाहे र आलेले नहते. बाहे रया िभंतीला ूचंड दरवाजा
होता, पण 7याला एक हलकासा धAका िदला तेहा तो सहज हलला. मी तो उघडला
आिण आत पाऊल टाकले.
आत िवःतीण2 चौक होता. ितथे िबकेटचा डाव अगदी मःत रं गला असता. मLयभागी
हौद होता आिण 7यात लहानसे कारं जे होते. पुढे पडवी, पडवीमLये काQया चकचकीत
लाकडाचा झोपाळा होता. 7याला कोपRयांवर िपतळे या फुलांनी सजवलेले होते.
7यामागे घरात जाणारे मुSय दार होते.
चौकात संपण ू 2 शांतता होती. वा@यातूनही आवाज येत नहता. बाहे र ऊन तळपत
असूनही चौक गार होता. जणू 7या दगडी िभंतींनी उंणतेला आत यायला मUजाव
केला होता.
आधार
7याया क@या जराही करकरत नह7या.
जणूकाही माझे आगमन आत कुणालातरी समजले असावे असा वा@याचा दरवाजा
उघडला, आिण एक जोडपे वा@यातून बाहे र पडवीत आले.
मा.याही नकळत मी झोपाQयाव9न उठलो आिण जवळ जाऊन 7या दोघांया पाया
पडलो. 7यातील पु9षाने मला उठवले आिण ूेमाने `दयाशी धरले. मी मा.या कुणा
अितशय जवळया यaीला भेटत आहे अशी तीो जाणीव मला झाली. माझे डोळे
िकंिचत ओलावले.
आधार
7यावर काही बोलायची आवँयकता नहती. मी तसा 7या पडवीत 7यांया पायाशी
िकतीही वेळ बसून रािहलो असतो.
7या पु9षाने घसा खाकरला. 'मी माधोभट, आिण ही माझी पgी लआमी.' ते %हणाले,
'खरे तर आ%ही खाली येऊन फारसे कुणाला भेटत नाही, पण मघा तुला राईबाहे र
येताना पािहले, आिण तुझी पावले या वा@याकडे च वळली होती, तेहा तुला
भेटiयासाठी %हणून आ%ही दोघे मुdाम खाली आलो.'
३.
'आमचे घराणे, आमचा हा वाडा फार ूाचीन आहे . आमचे घराणे %हणजे, माणसाया
मृ7यूनंतर धम2शा]ात 7याया आ7%याकरता जे िवधी करायला सांिगतलेले आहे त, ते
करणाRया ॄा[णांच.े
कारण काहीही असो; पण राघोभट मोठा सUजन, िवmान ॄा[ण होता. लोकांशी तो
अितशय ूेमाने वागत असे. 7याने कुणालाही लुबाडले नाही, कुणाचीही िपळवणूक
केली नाही. आपला यवसाय तो अितशय िनnेने, ूामािणकपणाने करे , आिण जे
िमळे ल ती परमेoरी इछा मानून समाधानाने राही.
आधार
तो करीत असले6या िवधींनी लोकांचे खरोखरच सां7वन होत असावे, 7यांया दःखावर
ु
खरोखरच फुंकर घातली जात असावी. कारण लवकरच राघोभटाचे नाव आसपास
ूिसq झाले आिण 7याला बोलावiयाकरता लांबलांबहन
ू लोक येऊ लागले.
आधार
नेमके काय झाले ते पहायला %हणून नारोभट, राघोभटाचा किनn बंध,ू पाचया
मज6यावर गेला. 7याया सुदैवाने खोलीचे दार उघडे च होते, आिण 7यामुळे 7याला
खोलीत पाय न टाकताही िदसले की खोलीची जिमन पूणप
2 णे नाहीशी झाली आहे ,
आिण तेथनू तळाचा दगडी चौक िदसत आहे .
वाःतिवक 7या खोलीखाली इतर मजले होते. नारोभट खालया मज6यावर 7या
खोलीया बरोबर खाली गेला, पण तेथील छत आिण जिमन आहे तसेच होते.
बाकीया मज6यांवरील खो6यांमLयेही काही फरक झाला नहता. माऽ, पाचया
मज6यावरील 7या खोलीपासून थेट खालपयuत फa मोकळा अवकाश होता.
दसR
ु या िदवशी 7या खोलीचा तळ पूवव
2 त झाला.
घड6या ूकाराबdल कुणीच बाहे र काही बोलले नाही. हळहळू ू सव2 यवहार
नेहेमीसारखे सु9 झाले. राघोभटानंतर घराचे कतsपण नारोभटाकडे आले. 7यानेही
आप6या वडीलबंधू ूं माणेच आपले काम िनnेने आिण ूामािणकपणाने केले. 7यानेही
आप6या उपासनेकरीता राघोभटाची खोलीच वापरiयाचा पिरपाठ ठे वला. तोही
आप6यामागे 7या खोलीचे दार ओढन ू घेऊ लागला. माऽ, दार उघडू न आतला तळ
पािह6यािशवाय 7याने कधी आत पाऊल टाकले नाही.
7या िदवशी नारोभटाने अEनाचा घास िकंवा पाiयाचा थXबही घेतला नाही. हातापायांची
जुडी क9न तो िभंतीला टे कून पडवीत बसून रािहला.
आधार
7याला िदसले की 7याची लहानगी मुलगी, अंब,ू रः7याचा कडे ला एकटीच खेळत
आहे , आिण डावीकडू न, सा+ात यमाचे वाहनच वाटावे असा एक रे डा, मान खाली
घालून, िशंगे रोखून, फु7कार टाकत थेट ितयाच अंगावर येत आहे .
रः7यावरील लोकांनी िजवाया िभतीने रःता िरकामा केला होता. अंबलू ा
वाचवiयाकरता आसपास कोणीही नहते.
दसR
ु या िदवशी खोलीचा तळ पूवव
2 त झाला.
आधार
४.
नारोभटानंतर घराचा कता2 पु9ष राघोभटाचा मुलगा, खंडोभट झाला. 7यानेही आप6या
वाडविडलांूमाणेच वत2न ठे वले. 7यानेही उपासनेकिरता राघोभटाची खोली वापरiयास
ूारं भ केला, आिण 7यानेही खोलीचा तळ पािह6यािशवाय कधी आत पाऊल टाकले
नाही.
एके सकाळी तोही नारोभटाूमाणेच, उपासना न करताच खाली आला. माऽ 7याया
चेहRयावर शांती होती. तो घरातील सवाuशी नेहमीूमाणे ूेमाने वागला. गावातील
आप6या ईxिमऽांना भेटू न आला, आिण मग संLयाकाळी आप6या राहा7या खोलीत
जाऊन 7याने पyासन घातले आिण तो Lयानःथ झाला.
राऽी कधीतरी 7याचे ूाण गेले असावे, पण मृ7यूनंतरही 7याया चेहRयावरील अपूव2
िःमतहाःय, 7याने अनुभवलेली िवल+ण शांती, िवल+ण आनंद दाखवीत होते.
५.
माधोभटांनी बोलणे थांबवले. नंतर िकती वेळ आ%ही न बोलता बसून होतो ते मला
मािहत नाही.
आधार
मा.या क6पनेूमाणे तो वाडा नाहीसा झालेला नहता. तो होता ितथेच, होता तसाच
होता. वा@याया पाचया मज6यावर, एका टोकाया खोलीत, माधोभट व लआमीबाई
उभे होते, आिण हात हलवत मला िनरोप दे त होते. मी दे खील हात हलवून 7यांचा
िनरोप घेतला आिण राईमधे िशरलो.
६.
मा.या पुढया सु0टीत मी परत गावाकडे आलो, आिण मुdाम 7या राईमधून िहं डलो;
माऽ यावेळी माझा तक2 खरा ठरला. तो वाडा नाहीसा झाला होता.
कारण, जीवनाूमाणेच मृ7यूही अटळ आहे हे मला समजले आहे . माऽ जीवन िजतके
सुंदर आहे िततका, िकंवा 7याहनही
ू अिधक, मृ7यू सुंदर असू शकतो हे दे खील मला
समजले आहे . मृ7यूनंतरही आपले अिःत7व राहते हे मी ू7य+ पािहलेले आहे ;
आिण कुणाला फारसे न भेटणारे माधोभट व लआमीबाई मुdामहन ू मला भेटायला
खाली का आले, तेही मला कळले आहे ...
आधार
माझे आयुंय पूव;सारखेच सु9 झाले आहे ; माऽ आता एखाYा खोलीत पाऊल
टाकiयाआधी, 7या खोलीचा तळ पहायला मी िवसरत नाही.
-ौीिन.