‫ﺿﺮﻭﺭﺕ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ‬

‫ﻭﺭﺩ ﺗﺌﻮﺭﻱ ﺑﻘﺎﺀ‬

‫ﻓﺪﺍﻳﻲ ﺧﻠﻖ ﺍﻣﻴﺮ ﭘﺮﻭﻳﺰ ﭘﻮﻳﺎﻥ‬

‫‪١٣٤٩‬‬

‫ﺑﺮﮔﯽ ﺍﺯ ﺗﺎﺭﻳﺦ‬
‫ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﺗﺤﺎﺩ ﻓﺪﺍﻳﻴﺎﻥ ﺧﻠﻖ ﺍﻳﺮﺍﻥ‬
‫ﺷﻬﺮﻳﻮﺭ‪١٣٨١‬‬

‫ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺩﺭ ﺑﻬﺎﺭ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺷﺪ‪ ،‬ﻭ ﺑﻌﺪ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻫﻴﭻ ﻓﺮﺻﺖ ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﺻﻼﺡ ﻭ‬
‫ﮔﺴﺘﺮﺵ ﺁﻥ ﭘﻴﺶ ﻧﻴﺎﻣﺪ‪ .‬ﺍﻛﻨﻮﻥ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴﭻ ﺗﻐﻴﻴﺮﻱ ﻣﻨﺘﺸﺮ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ‬
‫ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﻧﻈﺮﺍﺕ ﺭﻓﻘﺎ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺍﺻﻼﺡ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﺴﻂ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﻫﺮ ﺣﺎﻝ‪ ،‬ﻧﺒﺎﻳﺪ ﺁﻧﺮﺍ ﻛﺎﻣﻞ ﺗﻠﻘﻲ ﻛﺮﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﺧﻮﺩﻡ ﮔﺴﺘﺮﺵ ﺁﻥ ﺍﻣﺮﻱ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ‪.‬‬
‫ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺳﻪ ﻣﺎﻫﻲ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻧﻮﺷﺘﻦ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﻣﻲ ﮔﺬﺭﺩ‪ ،‬ﻣﺎ ﺩﻩ ﻫﺎ ﺑﺎﺭ ﻣﺸﻲ ﻋﻤﻞ ﻣﺴﻠﺤﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﻣﻮﺭﺩ ﺑﺮﺭﺳﻲ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻳﻢ ‪ .‬ﻃﺒﻌﺎ ﻫﺮ ﺑﺎﺭ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﻧﻈﺮﺍﺗﻤﺎﻥ‬
‫ﭼﻴﺰﻫﺎﻱ ﺗﺎﺯﻩ ﺍﻱ ﺑﻪ ﻣﺎ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ ﺿﺮﻭﺭﻱ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ ﺭﺳﺪ ﻛﻪ ﻣﻦ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻘﺎﻟﻪ ﺍﻡ ﻣﻨﻌﻜﺲ ﻛﻨﻢ‪ ،‬ﻭ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺁﻣﻮﺧﺘﻪ ﻫﺎ ﻟﺰﻭﻡ‬
‫ﺩﺳﺖ ﻛﺎﺭﻱ ﺩﺭ ﺑﺮﺧﻲ ﻣﻄﺎﻟﺐ ﻧﻮﺷﺘﻪ ﺍﻡ ﺭﺍ ﭘﻴﺶ ﻣﻲ ﺁﻭﺭﺩ‪ ،‬ﺁﻥ ﺭﺍ ﻋﻤﻞ ﻛﻨﻢ‪.‬‬

‫ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻣﺒﺎﺭﺯ‪ ،‬ﻭ ﺑﻪ ﻭﻳﮋﻩ ﻣﺎﺭﻛﺴﻴﺴﺖ ﻫﺎﻱ ﻣﺒﺎﺭﺯ‪ ،‬ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺍﻣﻨﻲ ﺑﺴﺮ ﻧﻤﻲ ﺑﺮﻧﺪ‪ .‬ﭘﻠﻴﺲ ﻫﻤﻪ ﻧﻴﺮﻭﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺴﻴﺞ ﻛﺮﺩﻩ ﻭ ﺷﺐ ﻭﺭﻭﺯ ﺩﺭ‬
‫ﭘﻲ ﻛﺸﻒ ﺷﺒﻜﻪ ﻫﺎﻱ ﺯﻳﺮ ﺯﻣﻴﻨﻲ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻭ ﺷﻨﺎﺳﺎﺋﻲ ﻣﺒﺎﺭﺯﻳﻦ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﺷﻤﻦ ﺩﺭ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﺑﺮﺩﻥ ﻫﺮ ﺗﺎﻛﺘﻴﻚ ﻣﻨﺎﺳﺐ‪ ،‬ﻫﺮ ﺷﻴﻮﻩ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﺑﺮﺍﻱ ﺳﺮﻛﻮﺑﻲ‬
‫ﻋﻨﺎﺻﺮ‪،‬ﺩﻣﻲ ﻧﻴﺰ ﺩﺭﻧﮓ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﺷﻜﺴﺖ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺿﺪﺍﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﺘﻲ ﺍﻳﺮﺍﻥ )‪ (٣٢‬ﻭ ﺍﺳﺘﻘﺮﺍﺭ ﻣﺠﺪﺩ ﺳﻠﻄﻪ ﻓﺎﺷﻴﺴﺘﻲ ﻧﻤﺎﻳﻨﺪﮔﺎﻥ ﺍﻣﭙﺮﻳﺎﻟﻴﺴﻢ‪ ،‬ﭼﻨﺎﻥ‬
‫ﻭﺣﺸﺖ ﻭ ﺍﺧﺘﻨﺎﻗﻲ ﺩﺭ ﻣﺤﻴﻂ ﻛﺸﻮﺭ ﻣﺎ ﺳﺎﻳﻪ ﮔﺴﺘﺮﺩﻩ ﻛﻪ ﭘﻠﻴﺲ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﺗﺪ ﻫﻤﻜﺎﺭﻱ ﺑﺴﻴﺎﺭﻱ ﺍﺯ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺗﺮﺳﻮ‪ ،‬ﺳﻮﺩﺟﻮ ﻭ ﺧﺎﺋﻦ ﺑﻪ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺧﻠﻖ ﺭﺍ ﺑﺪﺳﺖ‬
‫ﺁﻭﺭﺩ‪ .‬ﺗﺤﺖ ﺷﺮﺍﻳﻄﻲ ﻛﻪ ﺭﻭﺷﻨﻔﻜﺮﺍﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ ﺧﻠﻖ ﻓﺎﻗﺪ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻭ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﺑﺎ ﺗﻮﺩﻩ ﺧﻮﻳﺸﻨﺪ‪ ،‬ﻣﺎ ﻧﻪ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻣﺎﻫﻲ ﺩﺭ ﺩﺭﻳﺎﻱ ﺣﻤﺎﻳﺖ‬
‫ﻣﺮﺩﻡ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻫﻤﭽﻮﻥ ﻣﺎﻫﻲ ﻫﺎﻱ ﻛﻮﭼﻚ ﻭ ﭘﺮﺍﻛﻨﺪﻩ ﺩﺭ ﻣﺤﺎﺻﺮﻩ ﺗﻤﺴﺎﺡ ﻫﺎ ﻭ ﻣﺮﻏﺎﻥ ﻣﺎﻫﻲ ﺧﻮﺍﺭ ﺑﺴﺮ ﻣﻴﺐ ﺭﻳﻢ‪ .‬ﻭﺣﺸﺖ ﻭ ﺧﻔﻘﺎﻥ‪ ،‬ﻓﻘﺪﺍﻥ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ‬
‫ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺩﻣﻜﺮﺍﺗﻴﻚ‪ ،‬ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﺳﺎﺧﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺣﺘﻲ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺍﺯ ﻏﻴﺮ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻛﻢ ﺛﻤﺮ ﺗﺮﻳﻦ ﺷﻴﻮﻩ ﻫﺎﻱ‬
‫ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﻧﻴﺰ ﺁﺳﺎﻥ ﻧﻴﺴﺖ ‪ .‬ﻫﻤﻪ ﯼ ﻛﻮﺷﺶ ﺩﺷﻤﻦ ﺑﺮﺍﻱ ﺣﻔﻆ ﻫﻤﻴﻦ ﻭﺿﻊ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﺎ ﺗﻮﺩﻩ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻲ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻴﻢ‪ ،‬ﻛﺸﻒ ﻭ ﺳﺮﻛﻮﺑﻲ ﻣﺎ ﺁﺳﺎﻥ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮﺍﻱ‬
‫ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭ ﺑﻤﺎﻧﻴﻢ‪ ،‬ﺭﺷﺪ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻃﺒﻘﻪ ﻛﺎﺭﮔﺮ ﺭﺍ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﻳﻢ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﻃﻠﺴﻢ ﺿﻌﻒ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺸﻜﻨﻴﻢ‪ ،‬ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎ ﺗﻮﺩﻩ ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﻱ‬
‫ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﻭ ﺍﺳﺘﻮﺍﺭ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﺁﻭﺭﻳﻢ‪.‬‬
‫ﺑﻪ ﺑﻴﻨﻴﻢ ﺩﺷﻤﻦ ﺩﻗﻴﻘﺎ ﭼﻪ ﺷﻴﻮﻩ ﻫﺎﺋﻲ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﺟﺪﺍ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺷﺘﻦ ﻣﺎ ﺍﺯ ﻣﺮﺩﻡ ﺑﻜﺎﺭ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﺩ‪ .‬ﻭ ﻫﻤﻪ ﻣﺮﺍﻛﺰ ﻛﺎﺭﮔﺮﻱ ﻭ ﺩﻫﻘﺎﻧﻲ ﺭﺍ ﺗﺤﺖ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﺧﻮﺩ ﺩﺭ‬
‫ﺁﻭﺭﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻣﻮﺳﺴﺎﺕ ﻧﻈﺎﻣﻲ ﻭ ﻏﻴﺮ ﻧﻈﺎﻣﻲ ﺭﻓﺖ ﻭ ﺁﻣﺪ ﺷﻬﺮﻫﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺩﻫﺎﺕ ﺍﻳﺮﺍﻥ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺑﺴﻴﺎﺭﻱ ﻧﻘﺎﻁ ﺩﻫﻘﺎﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻧﻮﻋﻲ ﻣﻮﻇﻒ ﻛﺮﺩﻩ‬
‫ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﻭﺭﻭﺩ ﻫﺮ ﺷﻬﺮﻱ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺟﺎﻧﺐ ﻣﻮﺳﺴﺎﺕ ﺩﻭﻟﺘﻲ ﻣﺎﻣﻮﺭﻳﺖ ﻧﺪﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺍﻃﻼﻉ ﺩﻫﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﻛﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻱ ﻛﻮﭼﻚ ﻭ ﺑﺰﺭﮒ‪ ،‬ﺷﻌﺒﻪ ﺍﻱ ﺍﺯ‬
‫ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻣﺪﺍﻡ ﻣﺸﻐﻮﻝ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﻫﺮ ﻛﺎﺭﮔﺮﻱ‪ ،‬ﻫﺮ ﻛﺎﺭﻣﻨﺪﻱ ﭘﺲ ﺍﺯ ﺗﺤﻘﻴﻖ ﺩﺭ ﺑﺎﺭﻩ ﺳﻮﺍﺑﻖ ﻭ ﺭﻭﺍﺑﻄﺶ‪ ،‬ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﺩ‪ ،‬ﻭ ﭘﺲ‬
‫ﺍﺯ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﻧﻴﺰ ﻣﺎﻣﻮﺭﺍﻥ ﺳﺎﻭﺍﻙ ﺍﮔﺮ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﻫﺮ ﺣﺮﻛﺖ ﺍﻭﺭﺍ ﺯﻳﺮ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﻧﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻭﺭﻭﺩ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻣﺒﺎﺭﺯ ﺑﻪ ﻛﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺑﻪ ﺍﻧﺪﺍﺯﻩ ﻛﺎﻓﻲ‬
‫ﺩﺷﻮﺍﺭ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﺩﺷﻮﺍﺭﺗﺮ ﺍﺯ ﺁﻥ ﻛﺎﺭ ﺗﺒﻠﻴﻐﻲ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﻲ ﺁﻧﻬﺎ ﺩﺭ ﺁﻧﺠﺎﺳﺖ‪ .‬ﻭﺣﺸﺖ ﻭ ﺍﺧﺘﻨﺎﻕ ﻣﻮﺟﻮﺩ‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﺗﺒﻠﻴﻐﺎﺗﻲ ﺍﺯ ﻣﺮﺍﻛﺰ ﻓﺮﻋﻲ ﺗﺠﻤﻊ ﻛﺎﺭ‬
‫ﮔﺮﺍﻥ ﻭ ﺧﺮﺩﻩ ﺑﻮﺭﮊﻭﺍﺯﻱ ﻣﺜﻼ ﻗﻬﻮﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺷﻬﺮ‪ ،‬ﮔﺴﺘﺮﺵ ﻣﻴﺎﻥ ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ‪ ،‬ﻋﻤﻼ ﺑﻪ ﺁﺷﻨﺎﺋﻲ ﻫﺎﻱ ﺍﺗﻔﺎﻗﻲ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻣﻲ‬

‫‪1‬‬
‫ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺁﺷﻨﺎﺋﻲ ﻫﺎ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺛﻤﺮﻩ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﻲ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﭘﺮﻭﺳﻪ ﺍﻱ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﻳﻚ ﻛﺎﺭﮔﺮ ﻭ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻳﻚ ﻋﻨﺼﺮ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ ﻣﻨﻈﺒﻂ ﻃﻲ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ‬
‫ﭘﻴﭽﻴﺪﻩ ‪ ،‬ﻣﺸﻜﻞ ﻭ ﻃﻮﻻﻧﻲ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻲ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺣﺘﻲ ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺟﻮﺍﻥ‪ ،‬ﺑﺎ ﻫﻤﻪ ﻧﺎﺭﺿﺎﺋﻲ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺯ ﻭﺿﻌﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﺑﺴﺮ ﻣﻲ‬
‫ﺑﺮﻧﺪ‪ ،‬ﺭﻏﺒﺖ ﭼﻨﺪﺍﻧﻲ ﺑﻪ ﺁﻣﻮﺯﺷﻬﺎﻱ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻧﺸﺎﻥ ﻧﻤﻲ ﺩﻫﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻋﻠﺖ ﻫﺎﻱ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﺭﺍ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﻓﻘﺪﺍﻥ ﻫﺮ ﻧﻮﻉ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻗﺎﺑﻞ ﻟﻤﺲ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻭﻧﺎﺁﮔﺎﻫﻲ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﻮﺟﺐ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺑﻪ ﭘﺬﻳﺮﺵ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﺴﻠﻂ‬
‫ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺗﺎ ﺣﺪﻱ ﺗﻤﻜﻴﻦ ﻳﺎﺑﻨﺪ‪ .‬ﺑﻮﻳﮋﻩ ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺟﻮﺍﻥ‪ ،‬ﺳﺎﻋﺎﺕ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺑﻴﻜﺎﺭﻱ ﻭ ﺍﻧﺪﻭﺧﺘﻪ ﻫﺎﻱ ﺣﻘﻴﺮ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺻﺮﻑ ﺗﻔﺮﻳﺤﺎﺕ ﻣﺒﺘﺬﻝ ﺧﺮﺩﻩ ﺑﻮﺭﮊﻭﺍﺯﻱ‬
‫ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﻏﺎﻟﺐ ﺁﻧﻬﺎ ﺧﺼﻠﺖ ﻟﻮﻣﭙﻦ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﻫﻨﮕﺎﻡ ﻛﺎﺭ ﺍﮔﺮ ﻣﺠﺎﻝ ﮔﻔﺘﮕﻮ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﻣﻲ ﻛﻮﺷﻨﺪ ﺗﺎ ﺑﺎ ﻣﻜﺎﻟﻤﺎﺕ ﻣﺒﺘﺬﻝ ﺳﺎﻋﺎﺕ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ‬
‫ﻛﻮﺗﺎﻩ ﺳﺎﺯﻧﺪ‪ .‬ﮔﺮﻭﻩ ﻛﺘﺎﺏ ﺧﻮﺍﻥ ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ‪ ،‬ﻣﺸﺘﺮﻱ ﻣﻨﺤﻂ ﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﻛﺜﻴﻒ ﺗﺮﻳﻦ ﺁﺛﺎﺭ ﺍﺭﺗﺠﺎﻋﻲ ﻣﻌﺎﺻﺮ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺩﺷﻤﻦ ﻣﺎ ﻣﻲ ﻛﻮﺷﺪ ﺑﺎ ﺟﻠﻮﮔﻴﺮﻱ ﺍﺯ‬
‫ﻳﺮﻭﺯ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺣﺮﻛﺖ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﺗﻮﺩﻩ ﺍﻱ‪ ،‬ﻭ ﺑﺎ ﺍﺯﺩﻳﺎﺩ ﺭﻭﺯ ﺍﻓﺰﻭﻥ ﺗﻔﺮﻳﺤﺎﺕ ﺳﻬﻞ ﺍﻟﻮﺻﻮﻝ‪ ،‬ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﭘﺬﻳﺮﺵ ﺧﺼﻠﺖ ﻋﻤﻮﻣﻲ ﺧﺮﺩﻩ‬
‫ﺑﻮﺭﮊﻭﺍﺋﻲ ﻋﺎﺩﺕ ﺩﻫﺪ‪ ،‬ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﭘﺎﺩﺯﻫﺮ ﺁﮔﺎﻫﻲ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻣﻴﺎﻥ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﭙﺮﺍﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫ﭘﻠﻴﺲ ﺩﺭ ﻳﻚ ﻛﺎﺭﺧﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻫﺮ ﺟﺎﻱ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﺮﺱ ﻭ ﺧﻔﻘﺎﻥ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﻣﻲ ﺁﻭﺭﺩ‪ .‬ﺍﺯ ﻫﺮ ﺷﻴﻮﻩ ﺍﻱ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺩﺭ ﻭﺣﺸﺖ ﻭ‬
‫ﺍﺿﻄﺮﺍﺏ ﺑﺴﺮ ﺑﺮﻧﺪ‪ ،‬ﺑﻮﻳﮋﻩ ﻛﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﻱ ﺑﺰﺭﮒ ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺑﻪ ﺳﺮﺑﺎﺯﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎﺋﻲ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﻛﻪ ﺳﺮﺑﺎﺯﺍﻥ ﻣﻮﻟﺪ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻛﺎﺭ ﻣﻲ ﻛﺸﻨﺪ‪ .‬ﻳﻚ ﺍﻧﻈﺒﺎﻁ‬
‫ﺳﺮﺑﺎﺯﺧﺎﻧﻪ ﺍﻱ ﺑﺮ ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﻭﻗﺖ ﺗﻠﻒ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺗﻤﺎﺱ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺎ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻤﺎﻳﻠﻲ ﺑﺮﺍﻱ‬
‫ﺍﻋﺘﺼﺎﺏ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻱ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﻣﺴﺎﻟﻤﺖ ﺁﻣﻴﺰ ﻧﺎﺭﺿﺎﺋﻲ‪ ،‬ﺑﻲ ﺭﺣﻤﺎﻧﻪ ﺗﺮﻳﻦ ﻋﻜﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﭘﻲ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺗﻮﻗﻴﻒ‪ ،‬ﺑﺎﺯﭘﺮﺳﻲ ﻫﺎﻱ ﻣﻤﺘﺪ‪ ،‬ﺍﺧﺮﺍﺝ ﻭ ﮔﺎﻩ‬
‫ﺷﻜﻨﺠﻪ‪ .‬ﻫﺮ ﻳﻚ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻫﺎ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﻣﻨﻔﻲ ﺩﺭ ﺍﺯ ﻣﺪﺕ ﺩﺭ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻣﻌﻴﺸﺘﻲ ﻛﺎﺭﮔﺮ ﺑﺮ ﺟﺎﻱ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ‪ .‬ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻳﺎ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﺍﻭﺭﺍ ﺩﺭ ﺳﺎﻳﺮ ﻣﻮﺳﺴﺎﺕ‬
‫ﺗﻮﻟﻴﺪﻱ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻃﺮﻩ ﻣﯽ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ﻭ ﭼﻪ ﺑﺴﺎ ﻛﻪ ﺟﺎﻱ ﺍﻭ ﺭﺍ ﺗﻨﻲ ﺍﺯ ﻫﺰﺍﺭﺍﻥ ﻋﻀﻮ ﺍﺭﺗﺶ ﺫﺧﻴﺮﻩ ﻛﺎﺭ ﺍﺷﻐﺎﻝ ﻧﻤﺎﻳﺪ‪ .‬ﻛﺎﺭﮔﺮﻱ ﻛﻪ ﺑﺪﻭﻥ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺳﺎﺑﻘﻪ‬
‫ﻧﺎﻣﻄﻠﻮﺏ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻱ ﻓﺮﻭﺵ ﻧﻴﺮﻭﻱ ﻛﺎﺭﺵ ﺑﺎ ﻣﺸﻜﻼﺕ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﺭﻭﺑﺮﻭ ﺑﻮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﻭ ﺻﺎﺣﺐ ﻧﻔﻮﺫﻱ ﻣﻲ ﺩﺍﺷﺘﻪ‪ ،‬ﺍﺯ ﺩﻻﻝ ﻫﺎﻱ ﻛﺎﺭ ﺍﺳﺘﻔﺎﺩﻩ ﻣﻲ‬
‫ﻛﺮﺩﻩ‪ ،‬ﻳﺎ ﺣﺘﻲ ﻣﺴﺘﻘﻤﻴﺎ ﭘﻮﻝ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﻲ ﻣﻲ ﭘﺮﺩﺍﺧﺘﻪ ‪ ،‬ﺑﻪ ﺩﻧﺒﺎﻝ ﭘﻴﺪﺍ ﻛﺮﺩﻥ ﻳﻚ ﭘﻴﺸﻴﻨﻪ ﺍﺧﻼﻝ ﮔﺮﺍﻧﻪ ﺍﺳﺘﺨﺪﺍﻡ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻘﺮﺑﻴﺎ ﻏﻴﺮ ﻣﻤﻜﻦ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﺪ‪ ،‬ﻭ‬
‫ﺑﻨﺎﺑﺮﺍﻳﻦ‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺑﻨﺎ ﺑﺪﻟﺨﻮﺍﻩ= ﺗﺮﺟﻴﺢ ﻣﻲ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺯﻧﺪﮔﻲ ‪ ،‬ﺑﺮﻩ ﺍﻱ ﺳﺮ ﺑﻪ ﺭﺍﻩ‪ ،‬ﻋﻨﺼﺮﻱ ﺑﻲ ﻋﻼﻗﻪ ﺑﻪ ﻣﺴﺎﺋﻞ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺑﺎﺷﺪ‪.‬‬
‫ﺩﺭ ﻛﺎﺭﺧﺎﻧﻪ ﻫﺎ ‪ ،‬ﻫﺮ ﺟﺎ ﻛﻪ ﻋﺮﺻﻪ ﻓﺮﻭﺵ ﻧﻴﺮﻭﻱ ﻛﺎﺭ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﭼﻪ ﺩﻭﻟﺘﻲ ﻭ ﭼﻪ ﺧﺼﻮﺻﻲ‪ ،‬ﺑﻬﺮﻩ ﻛﺸﻲ ﺑﻪ ﺑﻲ ﺷﺮﻣﺎﻧﻪ ﺗﺮﻳﻦ ﺷﻜﻞ ﺧﻮﺩ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﺩﺍﺭﺩ‪.‬‬
‫ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻋﻤﻼ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﺎﻣﻴﻦ ﺍﺟﺘﻤﺎﻋﻲ ﺑﻲ ﺑﻬﺮﻩ ﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻧﻴﺮﻭﻱ ﻛﺎﺭﺷﺎﻥ ﺩﺭﺳﺖ ﻫﻤﺎﻥ ﻗﺪﺭ ﺧﺮﻳﺪﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺣﻔﻆ ﻛﻤﻴﺖ ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ ﺑﺮﺍﻱ‬
‫ﺣﺠﻢ ﻣﻮﺭﺩ ﻧﻴﺎﺯ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺁﻥ ﻫﺎ ﺩﺭ ﻗﺮﻥ ﻫﻴﺠﺪﻫﻢ ﺑﺴﺮ ﻣﻲ ﺑﺮﻧﺪ‪ ،‬ﻭ ﻓﻘﻂ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺘﻴﺎﺯ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﻛﻪ ﺍﺯ ﺳﻠﻄﻪ ﭘﻠﻴﺲ ﻗﺮﻥ ﺑﻴﺴﺘﻢ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﺍﮔﺮ‬
‫ﻣﺎ ﺍﻳﻦ ﺳﺘﻤﻲ ﺭﺍ ﻛﻪ ﻣﻲ ﻛﺸﻨﺪ ﺑﺎ ﻛﻠﻤﺎﺕ ﺑﻴﺎﻥ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬ﺁﻧﻬﺎ ﺍﻳﻦ ﺳﺘﻢ ﺭﺍ ﺑﺎ ﮔﻮﺷﺖ ﻭ ﭘﻮﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﻟﻤﺲ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﺍﮔﺮ ﻣﺎ ﺭﻧﺞ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﻣﻲ ﻧﻮﻳﺴﻴﻢ‪ ،‬ﺁﻥ‬
‫ﻫﺎ ﺍﻳﻦ ﺭﻧﺞ ﺭﺍ ﺧﻮﺩ ﺑﻄﻮﺭ ﻣﺪﺍﻡ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺁﻧﺮﺍ ﺗﺤﻤﻞ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺻﺒﻮﺭﺍﻧﻪ ﻣﻲ ﭘﺬﻳﺮﻧﺪ ﻭ ﺑﺎ ﭘﻨﺎﻩ ﺑﺮﺩﻥ ﺑﻪ ﺗﻔﺮﻳﺤﺎﺕ ﺧﺮﺩﻩ ﺑﻮﺭﮊﻭﺍﺋﻲ‬
‫ﺳﻌﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ ﺑﺎﺭ ﺍﻳﻦ ﺭﻧﺞ ﺭﺍ ﺳﺒﻚ ﺳﺎﺯﻧﺪ‪ .‬ﭼﺮﺍ؟ ﻋﻠﺖ ﻫﺎﻱ ﻣﺘﻌﺪﺩ ﺁﻥ ﺭﺍ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻥ ﺩﺭ ﻳﻚ ﭼﻴﺰ ﺧﻼﺻﻪ ﻛﺮﺩ‪ .‬ﺯﻳﺮﺍ ﻧﻴﺮﻭﻱ ﺩﺷﻤﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻄﻠﻖ ﻭ‬
‫ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﺭﻫﺎﺋﻲ ﺍﺯ ﺳﻠﻄﻪ ﺩﺷﻤﻦ ﻧﻴﺰ ﻣﻄﻠﻖ ﻣﻲ ﭘﻨﺪﺍﺭﻧﺪ‪ .‬ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻥ ﺑﺎ ﺿﻌﻒ ﻣﻄﻠﻖ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﻧﻴﺮﻭﺋﻲ ﻣﻄﻠﻖ ﺩﺭ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﺭﻫﺎﺋﻲ ﺑﻮﺩ؟‬
‫ﺩﻗﻴﻘﺎ ﻫﻤﻴﻦ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻲ ﻋﻼﻗﮕﻲ‪ ،‬ﺣﺘﻲ ﮔﺎﻩ ﺗﻤﺴﺨﺮ ﺷﺎﻥ ﺭﺍ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻣﺒﺎﺣﺚ ﺳﻴﺎﺳﻲ‪ ،‬ﺑﻌﻨﻮﺍﻥ ﻋﻜﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﻣﻨﻔﻲ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻴﺸﺎﻥ ﺳﺒﺐ‬
‫ﻣﻲ ﮔﺮﺩﺩ‪.‬‬
‫ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻛﻪ ﻫﺪﻓﺶ ﻛﺸﺎﻧﺪﻥ ﺍﻳﻦ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻪ ﺷﺮﻛﺖ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺟﺰ ﺍﺯ ﺭﺍﻩ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺍﻳﻦ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ‪ ،‬ﺟﺰ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺧﺪﺷﻪ ﺩﺍﺭ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﻳﻦ‬
‫ﺩﻭ ﻣﻄﻠﻖ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺁﻧﺎﻥ‪ ،‬ﻧﻤﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﭘﺲ ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ ﺗﺤﺖ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻣﻮﺟﻮﺩ‪ ،‬ﺷﺮﺍﻳﻄﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻥ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺩﻣﻮﻛﺮﺍﺗﻴﻜﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺗﻤﺎﺱ‪،‬‬
‫ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺁﮔﺎﻫﻲ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺩﺍﺩﻥ ﻃﺒﻘﻪ ﻛﺎﺭﮔﺮ ﻭﺟﻮﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ ﺭﻭﺷﻨﻔﻜﺮ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ ﺑﺎ ﺗﻮﺩﻩ ﻃﺒﻘﻪ ﺧﻮﻳﺶ ﺗﻤﺎﺱ ﺑﮕﻴﺮﺩ‪.‬‬
‫ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ ﺑﻴﻦ ﺭﻭﺷﻨﻔﻜﺮﺍﻥ ﭘﺮﻭﻟﺘﺮﻱ ﻭ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻣﻌﻨﻮﻱ ﺑﺮﻗﺮﺍﺭ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﻗﺪﺭﺕ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻪ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﻲ ﻣﻲ ﺍﻧﺠﺎﻣﺪ‪.‬‬
‫ﺩﺭ ﺍﻳﻨﺠﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻧﺪﻛﻲ ﺩﺭﻧﮓ ﻛﻨﻴﻢ ﻭ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﻫﻴﻢ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻣﻌﻨﻮﻱ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﭘﺪﻳﺪ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ ﻭ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﺩﺭ ﭘﺮﻭﺳﻪ ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﻲ ﻣﻲ ﺍﻧﺠﺎﻣﺪ‪.‬‬

‫ﭘﻴﺶ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﻫﺎﻱ ﻋﻤﺪﻩ ﺍﻱ ﺭﺍ ﻛﻪ ﺩﺷﻤﻦ ﺑﺮﺍﻱ ﺟﺪﺍ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﻣﺎ ﺍﺯ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻭ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺍﺯ ﻣﺎ ﺑﺮﮔﺰﻳﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻛﻮﺗﺎﻫﻲ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﺍﺩﻳﻢ‪ .‬ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ‬
‫ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻫﻢ ﺧﻼﺻﻪ ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﺩﻳﺪﻳﻢ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻋﻠﻞ ﻋﻤﺪﻩ ﻳﻜﻲ ﻭﺣﺸﺖ ﻭ ﺧﻔﻘﺎﻧﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻭ ﺑﻄﻮﺭ ﻛﻠﻲ ﻫﻤﻪ ﺍﻗﺸﺎﺭ ﺧﻠﻖ ﺗﺤﺖ ﺳﻠﻄﻪ‬
‫ﻓﺎﺷﻴﺴﺘﻲ ﭘﻠﻴﺲ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﺩﻳﮕﺮ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﻪ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺿﺪ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻣﻲ ﻛﻮﺷﺪ ﺗﺎ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺑﻴﺶ ﺗﺜﺒﻴﺖ ﻛﻨﺪ‪.‬‬

‫‪2‬‬
‫ﻣﻴﺎﻥ ﻋﺎﻣﻞ ﻭﺣﺸﺖ ﺍﺯ ﭘﻠﻴﺲ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺿﺪ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﺑﻲ ﺷﻚ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﻱ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﺯﻳﺮﺍ ﺍﺯ ﺷﺮﺍﻳﻂ‬
‫ﻣﺎﺩﻱ ﻣﻘﺎﻭﻣﺖ ﺩﺭ ﺑﺮﺍﺑﺮ ﺁﻥ ﺑﻲ ﻧﺼﻴﺐ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻃﺮﺩ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺗﻨﻬﺎ ﺯﻣﺎﻧﻲ ﻣﻤﻜﻦ ﻣﻲ ﮔﺮﺩﺩ ﻛﻪ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺑﻪ ﻭﺍﮊﮔﻮﻧﻲ ﺭﻭﺍﺑﻂ ﺑﻮﺭﮊﻭﺍﺯﻱ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺁﻏﺎﺯ‬
‫ﻛﺮﺩﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ‪ ،‬ﺧﻮﺩ ﺁﮔﺎﻫﻲ ﻃﺒﻘﺎﺗﻲ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻭﺳﻴﻊ ﺗﺮﻳﻦ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﻇﻬﻮﺭ ﻭ ﺭﺷﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﻣﻲ ﻳﺎﺑﺪ‪.‬‬
‫ﻃﺒﻘﻪ ﻛﺎﺭﮔﺮ ﺗﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻓﺎﻗﺪ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﻗﺪﺭﺕ ﺑﺎﻟﻔﻌﻠﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺳﺮﻧﮕﻮﻧﻲ ﺳﻠﻄﻪ ﺩﺷﻤﻨﺶ ﺑﺒﻴﻨﺪ‪ ،‬ﻃﺒﻴﻌﺘﺎ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻮﺷﺸﻲ ﻧﻴﺰ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻧﻔﻲ‬
‫ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﻨﺤﻂ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺍﻭ ﭘﺲ ﺍﺯ ﻋﺰﻡ ﺑﻪ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺯﻳﺮ ﺑﻨﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﻋﻮﺍﻣﻞ ﺭﻭﺑﻨﺎﺋﻲ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﭘﻴﺮﻭﺯﻱ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﺩ‪ ،‬ﻭ ﺑﻪ ﻣﺜﺎﺑﻪ‬
‫ﺑﺸﺎﺭﺕ ﺩﻫﻨﺪﻩ ﻧﻈﻤﻲ ﻧﻮ ﻣﻄﻠﻘﺎ ﻣﺘﻔﺎﻭﺕ ﺑﺎ ﻧﻈﻢ ﻛﻬﻦ‪ ،‬ﺑﻴﻨﺶ ﺍﺧﻼﻗﻲ ﻭ ﻓﺮﻫﻨﮕﻲ ﺧﺎﺹ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻣﻲ ﭘﺬﻳﺮﺩ ﻭ ﺷﻜﻮﻓﺎﻥ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪.‬‬
‫ﺳﻠﻄﻪ ﻣﻄﻠﻖ ﺩﺷﻤﻦ ﻛﻪ ﺑﺎﺯﺗﺎﺏ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻲ ﻣﻄﻠﻖ ﺁﻧﺎﻥ ﺑﺮﺍﻱ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﻧﻈﻢ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﭘﻴﺪﺍ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺗﺎﺛﻴﺮ ﺑﻲ ﻭﺍﺳﻄﻪ ﺍﺵ‬
‫ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺑﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﭘﺲ ﻭﺣﺸﺖ ﻭ ﺧﻔﻘﺎﻥ ﻛﻪ ﺗﺠﺴﻢ ﻗﺪﺭﺕ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﺗﻤﻜﻴﻦ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺑﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﺴﻠﻂ ﻧﻘﺶ ﻋﻠﺖ ﺭﺍ‬
‫ﺍﻳﻔﺎ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻫﺮ ﭼﻨﺪ ﺁﻧﭽﻪ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺟﺎ ﻣﻌﻠﻮﻝ ﺍﺳﺖ ﺑﻲ ﺩﺭﻧﮓ ﭘﺲ ﺍﺯ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻋﻠﺖ ﻧﻮﻳﻨﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﺣﺘﺮﺍﺯ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺍﺯ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﻣﻲ‬
‫ﺷﻮﺩ‪.‬‬
‫ﭘﺲ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻣﺴﻠﻂ ﺟﺪﺍ ﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬ﺳﻤﻮﻡ ﺧﺮﺩﻩ ﺑﻮﺭﮊﻭﺍﺯﻱ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺍﻧﺪﻳﺸﻪ ﻭ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﺍﻭ ﺑﺰﺩﺍﺋﻴﻢ‪ ،‬ﻭ ﺑﺎ ﭘﺎﻳﺎﻥ ﺑﺨﺸﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ‬
‫ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﻲ ﺍﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺑﻴﻨﺶ ﺧﺎﺹ ﻃﺒﻘﺎﺗﻲ ﺍﺵ ﺍﻭﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺭﻫﺎﺋﻲ ﺑﺨﺶ ﺑﻪ ﺳﻼﺡ ﺍﻳﺪﺋﻮﻟﻮﮊﻳﻚ ﻣﺠﻬﺰ ﺳﺎﺯﻳﻢ‪ ،‬ﺑﺎﺯ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺗﺼﻮﺭ ﺍﻭﺭﺍ ﺍﺯ‬
‫ﻧﺎﺗﻮﺍﻧﻲ ﻣﻄﻠﻘﺶ ﺩﺭ ﻧﺎﺑﻮﺩﻱ ﺩﺷﻤﻦ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻫﻢ ﺷﻜﻨﻴﻢ‪ .‬ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻳﻦ ﺍﻣﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﺩ‪ .‬ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﻗﺪﺭﺕ ﻛﻪ ﻋﻼﻭﻩ ﺑﺮ ﺳﺮﺷﺖ ﺗﺒﻠﻴﻐﻲ‬
‫ﺧﻮﺩ ﺑﺎ ﺗﺒﻠﻴﻎ ﻣﺠﺰﺍﻱ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺫﺭ ﻣﻘﻴﺎﺱ ﻭﺳﻴﻊ‪ ،‬ﻫﻤﺮﺍﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﺟﻮﺩ ﻣﻨﺒﻌﻲ ﺍﺯ ﻧﻴﺮﻭ ﻛﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻭﺳﺖ ﺁﮔﺎﻩ ﻣﻲ ﺳﺎﺯﺩ‪ .‬ﻧﺨﺴﺖ‬
‫ﺩﺭ ﻣﻲ ﺑﺎﺑﺪ ﻛﻪ ﺩﺷﻤﻦ ﺿﺮﺑﻪ ﭘﺬﻳﺮ ﺍﺳﺖ ﻭ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﺪ ﻧﺴﻴﻢ ﺗﻨﺪﻱ ﻛﻪ ﻭﺯﻳﺪﻥ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺩﻳﮕﺮ ﺟﺎﺋﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﻄﻠﻖ ﺑﻮﺩﻥ ﺳﻠﻄﻪ ﺩﺷﻤﻦ ﻧﻤﻲ ﮔﺬﺍﺭﺩ‪ .‬ﺍﮔﺮ‬
‫ﺍﻳﻦ » ﻣﻄﻠﻖ« ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻃﺮﻩ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﭘﺲ ﺩﺭ ﺫﻫﻦ ﺍﻭ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻪ ﺑﻘﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﭘﺲ ﺍﻭ ﺑﻪ ﻧﻴﺮﻭﺋﻲ ﻣﻲ ﺍﻧﺪﻳﺸﺪ ﻛﻪ ﺭﻫﺎﺋﻴﺶ ﺭﺍ‬
‫ﺁﻏﺎﺯ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻴﮕﺎﻧﮕﻲ ﺍﺯ ﭘﻴﺸﺎﻫﻨﮕﺎﻧﺶ ﺟﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺣﻤﺎﻳﺘﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺩﺭﻭﻥ ﺍﻭ ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻫﺎ ﭘﻴﺪﺍ ﺷﺪﻩ ﻣﻲ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺍﻳﻦ ﭘﻴﺶ ﺁﻫﻨﮕﺎﻥ‬
‫ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺯ ﺍﻭ ﺩﻭﺭﻧﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻲ ﺩﻳﮕﺮ ﺑﻪ ﻫﻴﭻ ﻭﺟﻪ ﺑﺎ ﺍﻭ ﺑﻴﮕﺎﻧﻪ ﻧﻴﺴﺘﻨﺪ‪ .‬ﺍﻭ ﺑﺎ ﻋﻼﻗﻪ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﻓﻜﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻲ ﻧﻪ ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﺎﻃﺮ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﺪ ﺟﻤﻌﻲ‬
‫ﻛﻮﭼﻚ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﻣﻨﺎﻓﻊ ﺍﻭ ﺑﺎ ﺩﺷﻤﻨﻲ ﺑﺮﺧﻮﺩﺍﺭ ﺍﺯ ﺯﺭﺍﺩﺧﺎﻧﻪ ﺍﻱ ﺑﺰﺭﮒ ﺩﺭ ﺍﻓﺘﺎﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﻴﺸﺘﺮ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺳﺒﺐ ﮐﻪ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺍﻳﻦ‬
‫ﺟﻤﻊ ﻛﻮﭼﻚ ﺩﺭ ﺍﺭﺗﺒﺎﻃﻲ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺍﺣﺴﺎﺱ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ ﻛﻪ ﺗﻮﺳﻂ ﭘﻴﺶ ﺁﻫﻨﮕﺎﻥ ﭘﺮﻭﻟﺘﺮﻱ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﻧﻌﻜﺎﺱ ﺑﺨﺸﻲ ﺍﺯ ﻧﻴﺮﻭﻱ‬
‫ﻃﺒﻘﻪ ﻛﺎﺭﮔﺮ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺁﻧﭽﻪ ﻧﺴﻴﻤﻲ ﺗﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻃﻮﻓﺎﻧﻲ ﻭﻳﺮﺍﻥ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﻮﺩ ﺗﺎ ﻭﺍﮊﮔﻮﻧﻲ ﻧﻈﻢ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺭﺍ ﻣﻤﻜﻦ ﺳﺎﺯﺩ‪ ،‬ﭘﺲ ﺍﻳﻦ ﺍﻧﻌﻜﺎﺱ ﺗﺎ‬
‫ﻛﺎﻣﻞ ﺑﺎﻳﺪ ﺟﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺍﻧﻌﻜﺎﺱ ﻛﺎﻣﻞ ﻧﻴﺮﻭﻱ ﺍﻭ ﺑﺪﻫﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ ﻧﻘﺸﻲ ﺩﻭﮔﺎﻧﻪ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﺩ‪ ،‬ﺍﺯ ﺳﻮﺋﻲ ﺁﮔﺎﻫﻲ‬
‫ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﻳﻚ ﻃﺒﻘﻪ ﭘﻴﺸﺮﻭ ﺑﻪ ﺁﻧﻬﺎ ﺑﺎﺯ ﻣﻲ ﺩﻫﺪ‪ ،‬ﻭ ﺍﺯ ﺳﻮﻱ ﺩﻳﮕﺮ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﻭﺍﻣﻲ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﺜﺒﻴﺖ ْﺁﻳﻨﺪﻩ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮﺍﻱ ﺗﺜﺒﻴﺖ ﭘﻴﺮﻭﺯﻱ‬
‫ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺍﻱ ﻛﻪ ﺩﺭ ﮔﻴﺮ ﺷﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﻧﻘﺶ ﻓﻌﺎﻝ ﺍﻳﻔﺎ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻩ ﺑﺎ ﺣﻤﺎﻳﺖ ﻣﻨﻔﻌﻞ ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺍﺯ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﻴﺸﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺣﻤﺎﻳﺖ‬
‫ﻓﻌﺎﻝ ﺁﻧﺎﻥ ﻣﻲ ﺍﻧﺠﺎﻣﺪ)‪ ،(١‬ﺩﻳﮕﺮ ﻛﺎﻓﻲ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺁﻫﻨﮕﺎﻥ ﺑﺎ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﺻﺤﺒﺖ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻭ ﻫﺮ ﻛﺎﺭﮔﺮ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺻﺎﺩﻗﺎﻧﻪ ﺩﺭ ﺩﻝ ﺁﺭﻭﺯ ﻛﻨﺪ‬
‫ﺑﻠﻜﻪ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺍﻳﻦ » ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ « ﺑﻪ » ﺁﺷﻨﺎﺋﻲ« ﻭ ﺍﻳﻦ » ﺁﺭﻭﺯ« ﺑﻪ ﺑﺮ ﻋﻬﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻧﻘﺸﻲ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺍﮔﺮ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ ﺩﺭ‬
‫ﺭﻭﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﻋﻄﻔﻲ ﻣﻲ ﺭﺳﺪ‪ ،‬ﭘﺲ ﺳﻼﺡ ﻫﺎﻱ ﺩﺷﻤﻦ ﺭﺍ ﻧﻴﺰ ﺯﻧﮓ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﻣﻲ ﺳﺎﺯﺩ‪ .‬ﻧﻪ ﻭﺣﺸﺖ ﻭ ﺧﻔﻘﺎﻥ ﻗﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖ ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ‬
‫ﺣﺮﻛﺖ ﺑﻪ ﺳﻮﻱ ﻣﻨﺒﻊ ﻧﻴﺮﻭﻱ ﭘﻴﺶ ﺁﻫﻨﮕﺎﻧﺶ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ‪ ،‬ﻭ ﻧﻪ ﻓﺮﻫﻨﮓ ﺑﻮﺭﮊﻭﺍﺋﻲ ﺑﺮ ﺫﻫﻦ ﺁﻧﺎﻥ ﺳﻴﻄﺮﻩ ﭘﻴﺸﻴﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺍﺭﺩ ﺗﺎ ﻫﻢ ﭼﻮﻥ ﺭﻭﺑﻨﺎﺋﻲ ﺑﺮﺍﻱ‬
‫ﮔﺮﻳﺰ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﺯ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﻪ ﻧﻈﻢ ﻣﺴﺘﻘﺮ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﻃﻠﺴﻢ ﻣﻲ ﺷﻜﻨﺪ ﻭ ﺩﺷﻤﻦ ‪ ،‬ﺟﺎﺩﻭﮔﺮﻱ ﺷﻜﺴﺖ ﺧﻮﺭﺩﻩ ﺭﺍ ﻣﻲ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﺁﻥ ﭼﻪ‬
‫ﺷﻜﺴﺖ ﺍﻭﺳﺖ‪ ،‬ﺩﻗﻴﻘﺎ ﭘﻴﺮﻭﺯﻱ ﻣﺎ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﻱ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻧﺰﺩﻳﻜﺘﺮ ﻭ ﻣﺴﺘﻘﻴﻢ ﺗﺮ ﺑﺎ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﻲ‬
‫ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺎ ﻣﺎﻧﻌﻲ ﺍﺯ ﺳﻮﻱ ﺧﻮﺩ ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﻣﻮﺍﺟﻪ ﻧﻤﻲ ﮔﺮﺩﺩ‪.‬‬
‫ﻭﺣﺪﺕ ﭘﻴﺶ ﺁﻫﻨﮕﺎﻥ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ‪ ،‬ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﻱ ﻣﺎﺭﻛﺴﻴﺴﺖ= ﻟﻨﻴﻨﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻫﻢ ﺟﺰ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﻫﻲ ﻃﻲ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ ﺳﻠﻄﻪ ﭘﻠﻴﺲ‬
‫ﺭﺍ ﺧﺸﻮﻧﺖ ﺑﺎﺭ ﺗﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺍﻣﺎ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻧﻤﻲ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺳﻠﻄﻪ ﺍﺯ ﺁﻧﭽﻪ ﺍﻛﻨﻮﻥ ﻫﺴﺖ ﺑﻴﺸﺘﺰ ﻧﻤﻲ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﭼﻮﻥ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﻧﻴﺰ ﺩﺷﻤﻦ ﻣﺎ ﻫﻤﻪ ﻧﻴﺮﻭﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ‬
‫ﺧﺪﻣﺖ ﻛﺸﻒ ﻭ ﺳﺮﻛﻮﺑﻲ ﻣﺒﺎﺭﺯﻳﻦ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺍﺳﺖ ﺗﻨﻬﺎ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﺁﻥ ﻋﺮﻳﺎﻥ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﻧﻘﺎﺏ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﻣﻲ ﺍﺯ ﭼﻬﺮﻩ ﺑﺮ ﻣﻲ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺩﺭﻧﺪﻩ ﺧﻮﺋﻲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻛﻪ‬
‫ﺍﻛﻨﻮﻥ ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﻓﻘﺪﺍﻥ ﻳﻚ ﺣﺮﻛﺖ ﺗﻨﺪ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ ﻋﻮﺍﻡ ﻓﺮﺑﻴﺎﻧﻪ ﺑﺰﻙ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﺧﻠﻖ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻲ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﺗﺤﺖ ﺍﻳﻦ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﻧﻴﺮﻭﻫﺎﻱ‬
‫ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ ﻭ ﺩﺭ ﺭﺍﺱ ﺁﻧﺎﻥ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻣﺎﺭﻛﺴﻴﺴﺖ = ﻟﻨﻴﻨﻴﺴﺖ ﺑﺮﺍﻱ ﺑﻘﺎﻱ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺑﺘﻮﺍﻧﻨﺪ ﺿﺮﺑﻪ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺗﺤﻤﻞ ﻛﻨﻨﺪ ﻭ ﺍﺯ ﻫﻢ ﻧﭙﺎﺷﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻪ ﻳﻜﺪﻳﮕﺮ‬

‫‪3‬‬
‫ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﺻﻒ ﺩﺷﻤﻦ ﺑﻪ ﭘﻴﻮﻧﺪﻧﺪ ﻳﻌﻨﻲ ﺑﺎ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﺧﻂ ﻣﺸﻲ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﻋﻤﻼ ﺩﺷﻤﻦ ﺭﺍ ﻳﺎﺭﻱ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻳﺎ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻳﻚ ﺩﻳﮕﺮ‬
‫ﻣﻠﺤﻖ ﺷﻮﻧﺪ‪ .‬ﻣﻨﻔﺮﺩ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﺷﺪﻥ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺑﻬﻢ ﻧﺰﺩﻳﻚ ﺷﺪﻥ ﺣﺘﻲ ﻣﻠﺤﻖ ﺷﺪﻥ ﺩﻗﻴﻘﺎ ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﻱ ﻭﺣﺪﺕ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﻧﻴﺴﺖ‪ .‬ﻭﺣﺪﺕ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﻲ ﻋﻨﺎﺻﺮ‬
‫ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﻲ ﻣﺎﺭﻛﺴﻴﺴﺖ = ﻟﻨﻴﻨﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻭﺍﺣﺪ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺭﺍ ﺑﻮﺟﻮﺩ ﻣﻲ ﺁﻭﺭﺩ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻄﻲ ﺻﻮﺭﺕ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﺩ ﻛﻪ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ ﺩﺭ ﭘﺮﻭﺳﻪ‬
‫ﺯﻣﺎﻥ ﺑﻪ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﻭﺝ ﺧﻮﺩ ﺭﺳﻴﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺑﺎ ﻫﺮ ﺿﺮﺑﻪ ﺑﻪ ﺩﺷﻤﻦ ‪ ،‬ﺳﻠﻄﻪ ﻣﻄﻠﻖ ﺍﻭ ﺩﺭ ﺍﺫﻫﺎﻥ ﺗﻮﺩﻩ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺁﻧﺎ ﻥ ﺭﺍ ﻳﻚ ﮔﺎﻡ ﺑﻪ ﺳﻮﻱ‬
‫ﺷﺮﻛﺖ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﻣﻲ ﺁﻭﺭﺩ‪ .‬ﺍﺯ ﺁﻥ ﭘﺲ ﺍﻳﻦ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺑﻘﺎﻱ ﺧﻮﺩ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻱ ﺳﺮﻛﻮﺑﻲ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺳﺮﻳﻊ ﺗﺮ ﻭ ﺩﺭ ﻧﺘﻴﺠﻪ ﻫﺮ ﭼﻪ ﺧﺸﻮﻧﺖ‬
‫ﺑﺎﺭﺗﺮ ﺩﺷﻤﻨﺎﻥ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ ﺧﻮﻳﺶ‪ ،‬ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻗﺪﻡ ﭼﻬﺮﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻭﺿﻮﺡ ﺑﻴﺸﺘﺮﻱ ﺑﻪ ﻧﻤﺎﻳﺶ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ‪ .‬ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻗﻬﺮ ﺿﺪ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ ﺑﺮ‬
‫ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻣﺒﺎﺭﺯ‪ ،‬ﻓﺸﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﻫﻤﻪ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﻭ ﺍﻗﺸﺎﺭ ﺯﻳﺮ ﺳﻠﻄﻪ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﻣﻲ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﺍﻭ ﺑﻪ ﺗﻀﺎﺩﻫﺎﻱ ﺍﻳﻦ ﻃﺒﻘﺎﺕ ﺑﺎ ﺧﻮﺩ ﺷﺪﺕ ﻣﻲ ﺑﺨﺸﺪ ﻭ ﺑﺎ‬
‫ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺁﺗﻤﺴﻔﺮﻱ ﻛﻪ ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺁﻧﺴﺖ ﺁﮔﺎﻫﻲ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺗﻮﺩﻩ ﺭﺍ ﺟﻬﺶ ﻭﺍﺭ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﻣﻲ ﺑﺮﺩ‪ .‬ﺍﻭ ﭼﻮﻥ ﻣﺘﺤﺪﻳﻦ ﺧﻮﻳﺶ‪ ،‬ﻳﺎ ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﻣﻨﺒﻊ ﻧﻴﺮﻭ ﻭ‬
‫ﺗﻐﺬﻳﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻫﻤﻪ ﻣﺸﻜﻮﻙ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻫﺮ ﻧﺎﺭﺿﺎﺋﻲ ﻛﻮﭼﻚ ‪ ،‬ﻫﺮ ﺣﺮﻛﺖ ﺷﻚ ﺑﺮ ﺍﻧﮕﻴﺰ‪ ،‬ﻫﺮ ﺳﺨﻦ ﻧﺎﺧﻮﺷﻨﻮﺩﺍﻧﻪ‪ ،‬ﺍﺯ ﺳﻮﻱ ﺍﻭ ﺑﺎ ﺑﺪﺗﺮﻳﻦ ﻋﻜﺲ ﺍﻟﻌﻤﻞ ﻫﺎ‬
‫ﻣﻮﺍﺟﻪ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺑﻪ ﺯﻧﺪﺍﻥ ﻣﻴﺎﻧﺪﺍﺯﺩ‪ ،‬ﺷﻜﻨﺠﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﺗﻴﺮﺑﺎﺭﺍﻥ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ‪ ،‬ﺑﻪ ﺍﻣﻴﺪ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ ﺍﻣﻨﻴﺖ ﮔﺬﺷﺘﻪ ﺭﺍ ﺑﺎﺯ ﮔﺮﺩﺍﻧﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺷﻴﻮﻩ ﻫﺎﺋﻲ ﻛﻪ ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ ﺑﻪ‬
‫ﻛﺎﺭ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﺩ‪ ،‬ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ ﻋﻠﻴﻪ ﺧﻮﺩ ﺍﻭ ﻋﻤﻞ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺍﻭ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺗﻮﺩﻩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺷﺮﻛﺖ ﺩﺭ ﺣﺮﻛﺖ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ ﺑﺎﺯ ﺩﺍﺭﺩ‪ ،‬ﻭﻟﻲ ﺑﻌﻜﺲ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺗﻌﺪﺍﻱ‬
‫ﺑﻴﺸﺘﺮﻱ ﺍﺯ ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻣﻲ ﻛﺸﺎﻧﺪ‪ .‬ﺑﺪﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﻭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺧﻠﻖ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺍﻭ ﻛﻪ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺗﺴﻠﻂ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺩﺷﻮﺍﺭ ﻣﯽ‬
‫ﺑﻴﻨﺪ ‪ ،‬ﺗﺤﻤﻞ ﺍﻳﻦ ﺳﻠﻄﻪ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﯼ ﺧﻠﻖ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺩﺷﻮﺍﺭﻣﻲ ﺳﺎﺯﺩ ﺗﻮﺩﻩ ﺑﻪ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺭﻭﻱ ﻣﻲ ﺁﻭﺭﺩ‪ ،‬ﻧﻴﺮﻭﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﭘﻴﺶ ﺁﻫﻨﮕﺎﻧﺶ ﻣﻲ‬
‫ﮔﺬﺍﺭﺩ ﻭ ﺑﺎ ﺷﺮﻛﺖ ﻓﻌﺎﻻﻧﻪ ﺧﻮﻳﺶ ﺍﺳﺘﺮﺍﺗﮋﻱ ﻣﺸﺨﺺ ﻣﻴﺎﺭﺯﻩ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ ﺭﺍ ﺗﺜﺒﻴﺖ ﻣﻲ ﻧﻤﺎﻳﺪ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺘﺮﺍﺗﮋﻱ ﻛﻪ ﺣﺎﺻﻞ ﺟﻤﻊ ﺑﻨﺪﻱ ﻣﻴﺰﺍﻥ ﺍﺭﺍﺩﻩ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ ﻫﺮ‬
‫ﻃﺒﻘﻪ ﺯﻳﺮ ﺳﻠﻄﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮﺍﻱ ﺗﺜﺒﻴﺖ ﺭﻫﺒﺮﻱ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻛﻪ ﺑﻲ ﺷﺒﻬﻪ ﻣﻘﺎﻭﻡ ﺗﺮﻳﻦ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ ﺗﺮﻳﻦ ﻃﺒﻘﻪ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭﺣﺪﺕ ﺳﺎﺯﻣﺎﻧﻲ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻣﺎﺭﻛﺴﻴﺴﺖ =‬
‫ﻟﻨﻴﻨﺴﺖ ﺭﺍ ﻻﺯﻡ ﻣﻲ ﺁﻭﺭﺩ‪ .‬ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺑﻪ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺭﻭ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﻭ ﺑﺮﺍﻱ ﺛﻤﺮ ﺑﺨﺶ ﻛﺮﺩﻥ ﺍﻳﻦ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺑﻪ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺧﺎﺹ ﺧﻮﺩ ﻧﻴﺎﺯﻣﻨﺪ ﺍﺳﺖ ﭘﻴﺶ‬
‫ﺁﻫﻨﮕﺎﻥ ﭘﺮﻭﻟﺘﺮﻱ‪ ،‬ﻧﻴﺮﻭﻱ ﻻﺯﻡ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻃﺒﻘﻪ ﺧﻮﻳﺶ ﺗﻐﺬﻳﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﺑﺎ ﺗﻜﻴﻪ ﺑﺮ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺳﻴﺎﺳﻲ ﺧﻮﻳﺶ ﺗﻀﻤﻴﻦ ﻻﺯﻡ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﺛﻤﺮ ﺑﺨﺸﻲ‬
‫ﻧﻴﺮﻭﻳﺶ ﺑﻪ ﺩﺳﺖ ﻣﻲ ﺁﻭﺭﺩ‪ .‬ﺑﺪﻳﻦ ﻣﻨﻮﺍﻝ ﺟﺰﺏ ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﭘﺎ ﺑﻪ ﻋﺮﺻﻪ ﺣﻴﺎﺕ ﻣﻲ ﮔﺬﺍﺭﺩ‪.‬‬
‫ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺣﺰﺏ ﻃﺒﻘﻪ ﻛﺎﺭﮔﺮ‪ ،‬ﺩﺭﺳﺘﻲ ﻫﺮ ﺧﻂ ﻣﺸﻲ ﺑﺎ ﻛﻴﻔﻴﺖ ﺷﻴﻮﻩ ﻫﺎﺋﻲ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺑﻘﺎﺀ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﻱ ﻣﺎﺭﻛﺴﻴﺴﺖ = ﻟﻨﻴﻨﻴﺴﺖ ﺑﻪ‬
‫ﻧﺤﻮﻱ ﺭﺷﺪ ﻳﺎﺑﻨﺪﻩ ﺍﺭﺍﺋﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ ﺳﻨﺠﻴﺪﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺑﻘﺎﻱ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻈﺮ ﺍﻫﻤﻴﺖ ﺩﺍﺭﺩ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﻫﺎ ﺍﺟﺰﺍﺀ ﺑﺎﻟﻔﻌﻞ ﻳﻚ ﻛﻞ ﺑﺎﻟﻘﻮﻩ ﺍﻧﺪ‪.‬‬
‫ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺍﻳﻦ ﺑﻘﺎ ﻓﺎﻗﺪ ﺧﺼﻠﺖ ﺭﺷﺪ ﻳﺎﺑﻨﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺍﺯ ﭘﺪﻳﺪ ﺁﻭﺭﺩﻥ ﻳﻚ ﻛﻞ ﻣﻨﺴﺠﻢ ﺭﺷﺪ ﻳﺎﺑﻨﺪﻩ ﻋﺎﺟﺰ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﺭﻭ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺧﻂ ﻣﺸﻲ ﻛﻪ ﻫﺪﻑ‬
‫ﺧﻮﻳﺶ ﺭﺍ ﺻﺮﻓﺎ ﺑﻘﺎﻱ ﮔﺮﻭﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﻫﺎﻱ ﻣﺎﺭﻛﺴﻴﺴﺖ = ﻟﻨﻴﻨﻴﺴﺖ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﺪ‪ ،‬ﺑﻲ ﺁﻧﻜﻪ ﺑﻪ ﺧﺼﻠﺖ ﺭﺷﺪ ﻳﺎﺑﻨﺪﻩ ﺁﻥ ﻫﺎ ﺗﻮﺟﻬﻲ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ ﻣﺒﺬﻭﻝ ﺩﺍﺭﺩ‬
‫ﺧﻂ ﻣﺸﻲ ﺍﭘﻮﺭﺗﻮﻧﻴﺴﺘﻲ ﻭ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻭﻟﻲ ﻫﻢ ﭼﻨﻴﻦ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺸﺎﻥ ﺩﻫﻴﻢ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﺧﻂ ﻣﺸﻲ‪ ،‬ﺑﻪ ﻧﻮﺑﻪ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺩﺭ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﻧﻬﺎﺋﻲ ﺍﻧﺤﻼﻝ ﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﻧﻴﺰ‬
‫ﻫﺴﺖ‪ .‬ﻭ ﺑﺎﻳﺪ ﻧﺸﺎﻥ ﺑﺪﻫﻴﻢ ﻛﻪ ﻧﻈﺮﻳﻪ » ﺗﻌﺮﺽ ﻧﻜﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﺑﺎﻗﻲ ﺑﻤﺎﻧﻴﻢ«‪ ،‬ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﭼﻴﺰﻱ ﺟﺰ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺑﮕﻮﺋﻴﻢ »ﺑﻪ ﭘﻠﻴﺲ ﺍﺟﺎﺯﻩ ﺩﻫﻴﻢ ﺗﺎ ﺑﺪﻭﻥ‬
‫ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﺑﺎ ﻣﺎﻧﻊ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺩﺭ ﻧﻄﻔﻪ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﻛﻨﺪ«‪ .‬ﺍﮔﺮ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻃﻠﺒﻲ ﻳﻌﻨﻲ ﺍﻧﺤﻼﻝ ﻃﻠﺒﻲ‪ ،‬ﭘﺲ ﻣﺠﺎﻝ ﭼﻨﺪﺍﻧﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻳﻦ ﭘﺮﺳﺶ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ‪ ،‬ﺑﺮﺍﻱ ﭼﻪ ﺑﺎﻳﺪ ﺑﺎﻗﻲ‬
‫ﺑﻤﺎﻧﻴﻢ؟ ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﻃﺮﺡ ﺍﻳﻦ ﺳﺌﻮﺍﻝ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﻨﺎﺧﺘﻦ ﻣﺎﻫﻴﺖ ﺍﭘﻮﺭﺗﻮﻧﻴﺴﺘﻲ ﻧﻈﺮﻳﻪ ﻓﻮﻕ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻛﻤﻚ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﻧﻈﺮﻳﻪ »ﺗﻌﺮﺽ ﻧﻜﺮﺩﻥ« ﺑﻪ ﻣﻌﻨﺎﻱ‬
‫ﻧﻔﻲ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻼﺵ ﺳﺎﺯﻧﺪﻩ ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻓﺰﺍﻳﺶ ﺍﻣﻜﺎﻧﺎﺕ ﻧﻴﺮﻭﻫﺎﻱ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻧﻈﺮﻳﻪ ﻣﺎﻳﻞ ﺍﺳﺖ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺣﺪ ﺍﻣﻜﺎﻧﺎﺕ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﺣﻘﻴﺮﻱ ﻛﻪ ﺩﺷﻤﻦ‬
‫ﻗﺎﺩﺭ ﺑﻪ ﻛﻨﺘﺮﻝ ﺁﻥ ﻧﻴﺴﺖ‪ ،‬ﻣﺤﺪﻭﺩ ﺳﺎﺯﺩ‪ ،‬ﻳﻌﻨﻲ ﺗﺠﻤﻊ ﺳﺎﺩﻩ ﻋﻨﺎﺻﺮﻱ ﻛﻪ ﻫﻴﭽﮕﻮﻧﻪ ﻛﻤﻴﺖ ﭼﺸﻤﮕﻴﺮﻱ ﻧﺪﺍﺭﻧﺪ= ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ ﺑﻪ ﺯﺣﻤﺖ ﺍﺯ ﺗﻌﺪﺍﺩ‬
‫ﺍﻧﮕﺸﺘﺎﻥ ﺗﺠﺎﻭﺯ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ= ﻭ ﺳﭙﺲ ﺍﺷﺘﻐﺎﻝ ﺍﻳﻦ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﻣﺘﻮﻥ ﻣﺎﺭﻛﺴﻴﺴﺘﻲ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺨﻲ ﺑﺎ ﺭﻋﺎﻳﺖ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻛﺎﺭﻱ‪ .‬ﺣﻮﺯﻩ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﺍﻳﻦ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺩﺭ‬
‫ﺩﻭﺭﺗﺮﻳﻦ ﻣﺮﺯ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻪ ﺗﻤﺎﺱ ﻫﺎﻱ ﻛﺎﻣﻼ ﻣﻨﻔﻌﻞ ﻭ ﭘﺮﺍﻛﻨﺪﻩ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﻣﻲ ﺍﺯ ﻫﺮ ﻃﺒﻘﻪ ﻭ ﻗﺸﺮ ﺯﻳﺮ ﺳﻠﻄﻪ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺩﺭ ﭼﻨﻴﻦ ﻓﻌﺎﻟﻴﺘﻲ‪ ،‬ﻫﺮ ﻋﻨﺼﺮ‬
‫ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻲ ﺑﻪ ﺯﻧﺪﮔﻲ ﻋﺎﺩﻱ ﺧﻮﺩ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﻣﻲ ﺩﻫﺪ‪ ،‬ﻭ ﻃﺒﻴﻌﺘﺎ ﻫﻴﭻ ﮔﻮﻧﻪ ﻛﻮﺷﺸﯽ ﻧﻴﺰ ﺑﺮﺍﻱ ﺗﻐﻴﻴﺮ ﺁﻥ ﺿﺮﻭﺭﺕ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ .‬ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺷﻚ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ‬
‫ﺗﺠﻤﻌﻲ ﺑﺮ ﭘﺎﻳﻪ ﺗﺤﻘﻖ ﺑﺨﺸﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﻫﻤﺎﻥ ﻫﺪﻑ ﻫﺎﺋﻲ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺷﺪﻩ ﻛﻪ ﻣﻘﺎﺻﺪ ﻳﻚ ﮔﺮﻭﻩ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ ﻓﻌﺎﻝ ﺍﺳﺖ ﻳﻌﻨﻲ ﻫﻤﻮﺍﺭ ﻛﺮﺩﻥ ﺭﺍﻩ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺟﺰﺏ‬
‫ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﺖ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻳﺎﻓﺘﻦ ﺑﻪ ﺗﺌﻮﺭﻱ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ‪ .‬ﺍﻧﺎ ﺍﻳﻦ ﺗﺠﻤﻊ ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻲ ﻛﻪ ﻣﻴﻜﻮﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺎﺯﺍﻱ ﻳﻚ ﻣﻮﺿﻊ ﻣﻨﻔﻌﻞ ﺩﺭ ﻗﺒﺎﻝ ﺩﺷﻤﻦ‪ ،‬ﺑﻘﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺗﻀﻤﻴﻦ‬
‫ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻋﻤﻼ ﻣﺠﺒﻮﺭ ﺍﺳﺖ ﺍﺯ ﺭﻭﻧﺪ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺣﺰﺏ ﻭ ﺩﺳﺖ ﻳﺎﺑﻲ ﺑﻪ ﺗﺌﻮﺭﻱ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ ﺩﺭﻛﻲ ﻣﻜﺎﻧﻴﻜﻲ ﺩﺍﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ‪ .‬ﺍﻭ ﭘﻴﺸﮕﻮﺋﻲ ﻣﻴﻜﻨﺪ ﻛﻪ ﺣﺰﺏ ﻃﺒﻘﻪ‬
‫ﻛﺎﺭﮔﺮ ﺩﺭ ‪/‬ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻨﺎﺳﺒﻲ‪ /‬ﺍﺯ ﻭﺣﺪﺕ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎﻱ ﻣﺎﺭﻛﺴﻴﺴﺘﻲ ﻛﻪ ﺗﻮﺍﻧﺴﺘﻪ ﺍﻧﺪ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺿﺮﺑﺎﺕ ﺩﺷﻤﻦ ﺩﺭ ﺍﻣﺎﻥ ﻧﮕﺎﻩ ﺩﺍﺭﻧﺪ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺷﺪ ‪.‬‬
‫ﺗﺌﻮﺭﻱ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ ﻧﻴﺰ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎﺗﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺍﻳﻦ ﮔﺮﻭﻫﻬﺎ ﭘﻴﺮﺍﻣﻮﻥ ﻣﺎﺭﻛﺴﻴﺴﻢ = ﻟﻨﻴﻨﻴﺴﻢ ‪ ،‬ﺗﺠﺮﺑﻴﺎﺗﻲ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ ﺧﻠﻘﻬﺎﻱ ﺩﻳﮕﺮ ﻭ ﺗﺎﺭﻳﺦ ﻣﻴﻬﻦ ﺧﻮﻳﺶ‬

‫‪4‬‬
‫ﺍﻧﺠﺎﻡ ﺩﺍﺩﻩ ﺍﻧﺪ ﻭ ﺍﺣﻴﺎﻧﺎ ﺗﻤﺎﺱ ﻣﻨﻔﻌﻞ ﻭ ﭘﺮﺍﻛﻨﺪﻩ ﺑﺎ ﻣﺮﺩﻡ ﺷﺮﻁ ﻣﻜﻤﻞ ﺁﻥ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺗﺌﻮﺭﻱ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺟﺒﺮ ﺗﺎﺭﻳﺨﻲ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﻋﻢ ﻟﻜﺮﺩ ﻳﻚ ﺭﺷﺘﻪ‬
‫ﻋﻮﺍﻣﻠﻲ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﻣﺎ ﻏﻴﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺒﺒﻴﻦ ﻫﺴﺘﻨﺪ‪ ،‬ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺣﺰﺏ ﺭﺍﻋﻤﻠﻲ ﺳﺎﺯﺩ ﻭ ﺑﺎﺯ ﻗﺮﺍﺭ ﺍﺳﺖ ﺗﺎ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻣﻄﻠﻮﺏ‪ ،‬ﭘﻴﺶ ﺁﻫﻨﮕﺎﻥ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ‪ ،‬ﻛﻪ ﻭﺣﺪﺕ‬
‫ﻳﺎﻓﺘﻪ ﺍﻧﺪ ‪ ،‬ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺍﻱ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺗﻮﺩﻩ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫» ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ« ﻳﺎ » ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻣﻄﻠﻮﺏ« ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺗﺌﻮﺭﻱ ﻣﻔﺎﻫﻴﻤﻲ ﻣﺘﺎﻓﻴﺰﻳﻜﻲ ﻫﺴﺘﻨﺪ ﻛﻪ ﺑﻲ ﺁﻥ ﻛﻪ ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﺭﺍ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﺩﻫﻨﺪ ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺮ ﺭﻭﻱ ﺿﻌﻒ ﻫﺎﻱ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺁﻥ ﻣﻮﻗﺘﺎ ﭘﺮﺩﻩ ﻛﺸﻨﺪ‪ .‬ﺑﻪ ﺧﺪﻣﺖ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻧﺪ ﺗﺎ ﺑﻴﻦ ﺗﻠﻘﻲ ﻭ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺍﻧﺘﺰﺍﻋﻲ ﺍﻳﻦ ﺗﺌﻮﺭﻱ ﻭ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺍﻱ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ‬
‫ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺍﻣﺎ ﺍﮔﺮ ﺣﻠﻘﻪ ﺍﻳﻦ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﭼﻴﺰﻱ ﻣﺘﺎﻓﻴﺰﻳﻜﻲ ﺍﺳﺖ ﭘﺲ ﺑﻲ ﺷﻚ ﺍﻳﻦ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﻫﺮ ﮔﺰ ﻭﺍﻗﻌﻲ ﻭ ﺍﺭﮔﺎﻧﻴﻚ ﻧﺨﻮﺍﻫﺪ ﺑﻮﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺰ ﺑﺴﻴﺎﺭ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ‬
‫ﺗﺌﻮﺭﻱ ﺍﻱ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﻋﻴﻨﻲ ﺍﺧﺬ ﻧﺸﺪﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﻃﺒﻌﺎ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻫﻢ ﺑﺎ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﻋﻴﻨﻲ ﺭﺍﺑﻄﻪ ﺩﺭﺳﺖ ﺑﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﻧﻈﺮﻳﻪ ﺍﻱ ﻛﻪ ﻣﻲ ﻛﻮﺷﺪ ﺑﺮﺍﻱ ﻧﺸﺎﻥ‬
‫ﺩﺍﺩﻥ ﺻﺤﺖ ﻭ ﻭﺍﻗﻊ ﺑﻴﻨﻲ ﺧﻮﻳﺶ ﻣﻄﻠﻘﺎ ﺍﺯ ﺍﻣﻜﺎﻧﺎﺕ ﺣﻘﻴﺮ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﭘﺎ ﻓﺮﺍﺗﺮ ﻧﮕﺬﺍﺭﺩﻋﻤﻼ ﺑﻪ ﺩﺍﻣﺎﻥ ﻳﻚ ﺳﻮﺑﮋﻛﺘﻴﻮﻳﺴﻢ ﺁﺷﻜﺎﺭ ﺩﺭ ﻣﻲ ﻏﻠﻄﺪ‪ .‬ﺍﻭ ﻛﻪ ﺑﻪ‬
‫ﺁﻳﻨﺪﻩ ﻣﻲ ﺍﻧﺪﻳﺸﺪ‪ ،‬ﻭﻟﻲ ﻫﻴﭻ ﻭﺳﻴﻠﻪ ﺍﻱ ﺑﺮﺍﻱ ﺭﺳﻴﺪﻥ ﺑﻪ ﺁﻥ ﺩﺭ ﺍﺧﺘﻴﺎﺭ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ ،‬ﻣﺘﺎﻓﻴﺰﻳﻚ » ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ« ﺭﺍ ﺑﻪ ﻛﻤﻚ ﻣﻲ ﻃﻠﺒﺪ‪ ،‬ﻭ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺮﺍﻱ ﺭﺳﻴﺪﻥ‬
‫ﺑﻪ ﺁﻳﻨﺪﻩ ﭘﻠﻲ ﻣﻲ ﺳﺎﺯﺩ‪ ،‬ﭘﻠﻲ ﻛﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺩﺭ ﻳﻚ ﺫﻫﻦ ﻏﻴﺮ ﺩﻳﺎﻟﮑﺘﻴﻚ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺑﻨﺎ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺗﺌﻮﺭﻱ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺑﺎ ﻋﺮﺿﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﺻﻮﺭﺕ ﻳﻚ ﻓﺮﻣﻮﻝ‬
‫ﺑﻪ ﺩﺭﺳﺘﻲ ﺧﻮﻳﺶ ﺩﻗﺖ ﺭﻳﺎﺿﻲ ﺑﺒﺨﺸﺪ‪ ،‬ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﺍﺯ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ‪ ،‬ﺍﺯ ﺩﻳﺎﻟﮑﺘﻴﻚ ﺍﻧﻘﻼﺏ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﺩ‪ .‬ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﺑﻪ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﺣﺪﺍﻗﻞ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ‪ ،‬ﺑﺪﻭﻥ‬
‫ﻫﻴﭻ ﺗﻼﺵ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺭﺷﺪ ﺁﻥ ﺑﻪ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﻟﺤﻄﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻣﺴﺎﻭﻱ ﺣﺰﺏ ﻃﺒﻘﻪ ﻛﺎﺭﮔﺮ‪ .‬ﻭ ﺣﺰﺏ ﻃﺒﻘﻪ ﻛﺎﺭﮔﺮ ﺑﻪ ﺍﺿﺎﻓﻪ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻣﻄﻠﻮﺏ ﻣﺴﺎﻭﻱ ﺍﻧﻘﻼﺏ‪.‬‬
‫ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻣﻮﻝ ﺑﻲ ﺗﺮﺩﻳﺪ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺭﺍﻩ ﺣﻞ ﺻﺤﻴﺤﻲ ﺑﺮﺍﻱ ﺭﻓﻊ ﺩﺷﻮﺍﺭﻳﻬﺎﻱ ﻛﻨﻮﻧﻲ ﻧﻴﺮﻭﻫﺎﻱ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﻣﺘﺸﻜﻞ ﺳﺎﺧﺘﻦ ﭘﺮﻭﻟﺘﺎﺭﻳﺎ ﻭ ﺗﻮﺩﻩ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ‬
‫ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﻟﺤﻈﻪ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻭ » ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻣﻄﻠﻮﺏ« ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﻧﺨﻮﺍﻫﻨﺪ ﻳﺎﻓﺖ‪ .‬ﻣﮕﺮ ﺁﻥ ﻛﻪ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﺯ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻪ ﺿﺮﻭﺭﺕ ﻫﺎﻱ‬
‫ﺗﺎﺭﻳﺨﻲ ﭘﺎﺳﺦ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺩﻫﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﺍﻳﻦ ﻓﺮﻣﻮﻝ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﻗﺮﺍﺭ ﻣﻲ ﮔﻴﺮﺩ؟ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﭘﻮﺭﺗﻮﻧﻴﺴﺘﻲ ﻛﻪ ﺗﺮﺱ ﻓﻠﺞ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺩﺷﻤﻦ ﺑﺎ‬
‫ﺍﻣﻜﺎﻥ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺩﺍﻧﺴﺘﻦ ﺗﺠﺰﻳﻪ ﻱ ﺍﻭ‪ ،‬ﺳﻠﻄﻪ ﻱ ﺍﻭ ﺗﻮﺟﻴﻪ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻭﻇﺎﻳﻒ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺮﺯﻱ ﻣﺤﺪﻭﺩ ﻣﻲ ﺳﺎﺯﺩ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺩﺭﮔﻴﺮﻱ ﺑﺎ ﭘﻠﻴﺲ‬
‫ﺍﺟﺘﻨﺎﺏ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻭ ﺭﺷﺪ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺟﺒﺮﻱ ﻣﺘﺎﻓﻴﺰﻳﻜﻲ ﻭ ﻧﺘﻴﺠﺘﺎ ﻣﻮﻫﻮﻡ ﻭﺍﻣﻲ ﮔﺬﺍﺭﺩ‪.‬ﻭ ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻴﻢ ﺗﺸﻜﻠﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺁﻏﺎﺯ‪ ،‬ﻫﺪﻑ ﺧﻮﺩ‬
‫ﺭﺍﻛﻮﺷﺶ ﺑﺮﺍﻱ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺣﺰﺏ ﻃﺒﻘﻪ ﻛﺎﺭﮔﺮ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﺑﻮﺩ ﺑﺎ ﺍﻧﺘﺨﺎﺏ ﺍﻳﻦ ﺧﻂ ﻣﺸﻲ ﺍﭘﻮﺭﺗﻮﻧﻴﺴﺘﻲ ﺩﺭ ﻫﺮ ﻟﺤﻈﻪ ﺍﺯ ﺣﻴﺎﺕ ﺧﻮﻳﺶ ﺑﻪ ﺩﻓﻦ ﺍﻳﻦ ﻫﺪﻑ‬
‫ﻧﺰﺩﻳﻚ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺑﻘﺎﻱ ﺑﻲ ﺛﻤﺮ ﺧﻮﺩ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﻫﻤﻴﺸﻪ ﻣﺸﺘﺎﻕ ﻣﻲ ﮔﺮﺩﺩ‪ .‬ﻧﻈﺮﻳﻪ ﺍﻱ ﻛﻪ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﺳﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺩﺭ ﺧﺪﻣﺖ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﭘﺮﻭﻟﺘﺮﻱ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﻫﺪ‪،‬‬
‫ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺑﺮﺍﻱ ﺣﻔﻆ ﺧﻮﺩ ﺍﻫﺪﺍﻑ ﺭﺍ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﭘﺲ » ﺗﻌﺮﺽ ﻧﻜﻨﻴﻢ ﺗﺎ ﺑﺎﻗﻲ ﺑﻤﺎﻧﻴﻢ« ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭼﻨﻴﻦ ﺗﻮﺿﻴﺢ ﻣﻲ ﺩﻫﺪ‪ » ،‬ﺑﺮ ﻫﺮ ﺗﻼﺵ‬
‫ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ ﺑﻪ ﺧﺎﻃﺮ ﺗﺸﻜﻴﻞ ﺣﺰﺏ ﻛﻤﻮﻧﻴﺴﺖ ﺧﻂ ﺑﻄﻼﻥ ﺑﻜﺸﻴﻢ ﺗﺎ ﺑﺎﻗﻲ ﺑﻤﺎﻧﻴﻢ‪ «.‬ﺑﺎ ﺍﻳﻦ ﻫﻤﻪ ﺩﻳﺎﻟﺘﻴﻚ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ ﻛﻪ ﻧﺨﺴﺘﻴﻦ ﺗﺠﻠﻲ ﺑﺰﺭﮒ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ‬
‫ﺩﺭ ﺭﻭﻧﺪ ﭘﻴﺪﺍﻳﺶ ﺣﺰﺏ ﭘﺮﻭﻟﺘﺮﻱ ﺑﺎﺯ ﻣﻲ ﻳﺎﺑﺪ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﺍﺷﺘﻴﺎﻕ ﺑﻪ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﺭﺍ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎﺍﺟﺎﺑﺖ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﺪ ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺎ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﻣﺮﮔﻲ ﻧﺎﺑﻬﻨﮕﺎﻡ ﻏﻤﻨﺎﻙ ﺗﺮﻳﻦ ﭘﺎﺳﺦ ﻫﺎ‬
‫ﺭﺍ ﺑﻪ ﺁﻥ ﻣﻲ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﻫﻤﻴﻦ ﻧﻘﻄﻪ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺭﻭﺷﻨﻲ ﺩﺭ ﻣﻲ ﻳﺎﺑﻴﻢ ﺁﻥ ﭼﻪ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﺑﻮﺩ‪ ،‬ﺍﻧﺤﻼﻝ ﻃﻠﺒﺎﻧﻪ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ‪ .‬ﺩﻳﮕﺮ ﺑﺤﺚ ﺑﺮ ﺳﺮ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ‬
‫ﻣﺸﻲ ﺍﻱ ﻛﻪ ﻫﺪﻑ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ » ﺑﻘﺎ « ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ‪ ،‬ﺑﻪ ﺳﺒﺐ ﺗﻜﻴﻪ ﺍﭘﻮﺭﺗﻮﻧﻴﺴﺘﻲ ﺧﻮﺩ ﺑﺮ ﺍﻳﻦ ﻫﺪﻑ‪ ،‬ﺧﺼﻠﺖ ﺭﺷﺪ ﻳﺎﺑﻨﺪﻩ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺳﻠﺐ ﻛﺮﺩﻩ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺑﺤﺚ‬
‫ﺑﺮ ﺳﺮ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺖ ﻛﻪ ﭼﻨﻴﻦ ﻣﺸﻲ ﺍﻱ ﺩﺭ ﻋﻤﻞ ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺍ ﻣﺸﺘﺎﻗﺎﻧﻪ ﻫﺪﻑ ﺧﻮﻳﺶ ﻗﺮﺍﺭ ﺩﺍﺩﻩ ﻧﻔﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﺪﻭ ﺍﻳﻦ ﺧﻂ ﻣﺸﻲ ﺩﺭ ﭘﺮﺍﺗﻴﻚ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺳﺮ ﺍﺯ ﺑﻦ‬
‫ﺑﺴﺘﻲ ﺩﺭ ﻣﻲ ﺁﻭﺭﺩ ﻛﻪ ﺑﺮﺍﻱ ﺧﺮﻭﺝ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺟﺰ ﺩﻭ ﺭﺍﻩ ﺩﺭ ﭘﻴﺶ ﻧﺪﺍﺭﺩ‪ ،‬ﻳﺎ ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﺗﺨﺎﺫ ﻳﻚ ﻣﻮﺿﻊ ﻓﻌﺎﻝ ﻭ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ ﺩﺭ ﻗﺒﺎﻝ ﺩﺷﻤﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﻧﺠﺎﺕ‬
‫ﺩﻫﺪ‪ ،‬ﻳﺎ ﺑﻪ ﺍﺭﺍﺗﺪﺍﺩ ﮔﺮﺍﻳﺪ ﻭ ﻟﻄﻒ ﭘﻠﻴﺲ ﺭﺍ ﺿﺎﻣﻦ ﺑﻘﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺳﺎﺯﺩ‪.‬‬
‫ﺩﺷﻤﻦ ﺑﺮﺍﻱ ﺭﻓﺘﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻣﻌﻴﺎﺭ ﻫﺎﻱ ﻛﺎﻣﻼ ﻣﺸﺨﺼﻲ ﺩﺍﺭﺩ‪ .‬ﺍﻭ ﻣﻲ ﮔﻮﻳﺪ‪ » :‬ﺑﺎ ﻣﻦ ﻛﻨﺎﺭ ﺑﻴﺎﻳﺪ ﺗﺎ ﺑﺎﻗﻲ ﺑﻤﺎﻧﻴﺪ‪ ،‬ﺳﻠﻄﻪ ﻣﺮﺍ ﺑﭙﺬﻳﺮﻳﺪ ﺗﺎ ﺍﺯ ﻳﻮﺭﺵ ﻣﺮﮒ ﺑﺎﺭ ﻣﻦ‬
‫ﺩﺭ ﺍﻣﺎﻥ ﺑﺎﺷﻴﺪ«‪.‬ﻫﺮ ﻛﺎﻧﻮﻥ ﻓﻌﺎﻟﻴﺖ ﻛﻪ ﺑﻪ ﺗﺴﻠﻴﻢ ﺑﻼﺷﺮﻁ ﮔﺮﺩﻥ ﺑﮕﺬﺍﺭﺩ = ﺣﻮﺯﻩ ﻋﻤﻠﺶ ﻫﺮ ﭼﻪ ﻣﻲ ﺧﻮﺍﻫﻴﺪ ﺑﺎﺷﺪ= ﻳﻚ ﻛﺎﻧﻮﻥ ﺧﻄﺮ ﻣﺤﺴﻮﺏ ﻣﻲ‬
‫ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﻭ ﺍﮔﺮ ﻧﺘﻮﺍﻧﺪ ﺑﻘﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺮ ﺩﺷﻤﻦ ﺗﺤﻤﻴﻞ ﻛﻨﺪ ﻛﺎﺭﻱ ﺟﺰ ﺍﻳﻦ ﻧﺪﺍﺭﺩﻛﻪ ﺩﺭ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺣﻤﻠﻪ ﻧﺎﺑﻮﺩ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺍﻭ ﺑﻨﺸﻴﻨﺪ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﭼﻴﺰ ﺑﺮﺍﻱ ﺩﺷﻤﻦ‬
‫ﺧﻮﺷﺤﺎﻝ ﻛﻨﻨﺪﻩ ﺗﺮ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﻣﺎ ﻗﺮﺑﺎﻧﻲ ﺑﻲ ﺁﺯﺍﺭﻱ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﻫﺮ ﻛﺴﻲ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺳﻨﮕﺮ ﻣﺎﻧﺪﻩ ﺍﺳﺖ ﺷﻠﻴﻚ ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ ،‬ﻳﺎ‬
‫ﺑﺎﻳﺪ ﺑﻪ ﻫﺮ ﺿﺮﺑﻪ ﺑﺎ ﺿﺮﺑﻪ ﺍﻱ ﭘﺎﺳﺦ ﺩﺍﺩ ﻳﺎ ﺍﺯ ﺳﻨﮕﺮ ﺑﻴﺮﻭﻥ ﺁﻣﺪﻩ ‪ .‬ﭘﺮﭼﻢ ﺑﺮ ﺍﻓﺮﺍﺷﺖ‪ .‬ﻫﻴﭻ ﻣﺮﮔﻲ ﺑﻴﺶ ﺍﺯ ﺩﺭ ﺳﻨﮕﺮ ﻣﺎﻧﺪﻥ ﻭ‬
‫ﺷﻠﻴﻚ ﻧﻜﺮﺩﻥ ﺯﻭﺩﺭﺱ ﻧﻴﺴﺖ‪.‬‬
‫ﺍﻣﺎ ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﻲ ﺭﺳﺪ ﻛﻪ ﻫﻨﻮﺯ ﻫﻤﻪ ﭘﺎﻳﻪ ﻫﺎﻱ ﺗﺌﻮﺭﻱ ﺑﻘﺎ ﻓﺮﻭ ﻧﺮﻳﺨﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﺍﻳﻦ ﺗﺌﻮﺭﻱ ﺷﺮﻁ ﺩﺭﺳﺘﻲ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺍﻓﺰﻭﺩﻥ ﺑﻪ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻛﺎﺭﻱ ﺑﻪ ﺍﺻﻞ ﻋﺪﻡ‬
‫ﺗﻌﺮﺽ ﻣﻲ ﺩﺍﻧﺪ‪ ،‬ﻣﺎ ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺗﻌﺮﺽ ﻧﻤﻲ ﻛﻨﻴﻢ ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﻫﺮ ﺣﺮﻛﺖ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﺍﺯ ﭼﺸﻢ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﻧﺠﺎﻡ ﻣﻲ ﺩﻫﻴﻢ ‪ ،‬ﻭ ﻃﺒﻴﻌﺘﺎ ﻭﻗﺘﻲ ﺩﺷﻤﻦ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻧﻤﻲ‬
‫ﺷﻨﺎﺳﺪ ﺿﺮﺑﻪ ﻧﻴﺰ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻭﺍﺭﺩ ﺁﻭﺭﺩ‪.‬‬

‫‪5‬‬
‫ﺍﮔﺮ ﺑﭙﺮﺳﻴﻢ ﻛﻪ ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﻣﻮﻓﻘﻴﺖ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻛﺎﺭﻱ ﺭﺍ ﺗﻀﻤﻴﻦ ﻛﻨﺪ ؟ ﺷﺎﻳﺪ ﺟﻮﺍﺑﻲ ﺑﺸﻨﻮﻳﻢ ﻛﻪ ﺩﺭﺳﺖ ﺗﺮﻳﻦ ﺟﻮﺍﺏ ﻧﻴﺰ ﻫﺴﺖ‪ .‬ﺷﻨﺎﺳﺎﻳﻲ ﻛﺎﻣﻞ‬
‫ﻋﻨﺎﺻﺮﻱ ﻛﻪ ﺑﻪ ﻛﺎﺭﻱ ﺧﻮﺍﻧﺪﻩ ﻣﻲ ﺷﻮﻧﺪ ﻭ ﻛﻮﺷﺶ ﻣﺪﺍﻭﻡ ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻲ ﺁﻧﺎﻥ‪ .‬ﻗﺒﻮﻝ ﺍﻳﻦ ﺟﻮﺍﺏ ﺑﻪ ﻋﻨﻮﺍﻥ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﻻﺯﻡ ﭘﺎﻳﺪﺍﺭﻱ ﻳﻚ ﺷﺒﻜﻪ‬
‫ﺯﻳﺮ ﺯﻣﻴﻨﻲ ﺭﺩ ﻧﺸﺪﻧﻲ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺁﻧﭽﻪ ﺭﺩ ﺷﺪ ﻧﻲ ﺍﺳﺖ ﻛﺎﻓﻲ ﺑﻮﺩﻥ ﺍﻳﻦ ﺷﺮﻁ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺑﺮﺍﻱ ﻛﺎﻓﻲ ﻧﺪﺍﻧﺴﺘﻦ ﺍﻳﻦ ﺷﺮﻁ‪ ،‬ﺗﻜﻴﻪ ﺑﺮ ﻫﻴﭻ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺗﺎﺭﻳﺨﻲ ﻻﺯﻡ‬
‫ﻧﻴﺴﺖ! ﺗﻨﻬﺎ ﻻﺯﻡ ﺍﺳﺖ ﺑﻪ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺍﻣﺮﻭﺯ ﺧﻮﺩ ﻧﮕﺎﻫﻲ ﺑﻴﺎﻧﺪﺍﺯﻳﻢ‪.‬ﺗﺠﺮﺑﻪ ﻛﻮﺗﺎﻩ ﻣﺪﺕ ﺧﻮﺩ ﻣﺎ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻲ ﺩﻫﺪ ﻛﻪ ﻫﺮ ﮔﻮﻧﻪ ﺗﻜﻴﻪ ﻣﺒﺎﻟﻐﻪ ﺁﻣﻴﺰﻱ ﺑﺮ ﻛﺎﺭ‬
‫ﺁﻣﺪﯼ ﺗﺸﻜﻴﻼﺗﻲ ﻳﻚ ﺭﻓﻴﻖ ﺧﻄﺎﺳﺖ‪ .‬ﺩﺭ ﺣﻘﻴﻘﺖ‪ ،‬ﻫﻴﭻ ﻳﻚ ﺍﺯ ﻣﺎ‪ ،‬ﻫﺮ ﻗﺪﺭ ﻫﻢ ﺩﻗﻴﻖ ﻭ ﺻﺎﺩﻕ ﺑﺎﺷﻴﻢ‪ ،‬ﻧﻤﻲ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺣﻮﺯﻩ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮ ﺑﺎﻗﻲ‬
‫ﺑﻤﺎﻧﻴﻢ‪ .‬ﺁﻥ ﭼﻪ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﺪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻧﺎﭘﺬﻳﺮﻱ ﻣﺎ ﺭﺍ ﺻﺪ ﺩﺭ ﺻﺪ ﺗﻀﻤﻴﻦ ﻛﻨﺪ ﻓﻘﻂ ﺑﯽ ﻋﻤﻠﻲ ﻣﻄﻠﻖ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﺁﻥ ﮔﺎﻩ ﻛﻪ ﻋﻤﻞ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ‪ ،‬ﺩﺭ ﭘﻲ ﻓﺮﺍﮔﻴﺮﻱ‬
‫ﻣﺎﺭﻛﺴﻴﺴﻢ ﻫﺴﺘﻴﻢ ‪ ،‬ﺩﺭ ﺭﺍﻩ ﺍﺷﺎﻋﻪ ﺁﻥ ﻣﻲ ﻛﻮﺷﻴﻢ ﻭ ﺍﺯ ﻧﻮﻋﻲ ﺍﺭﺗﺒﺎﻁ ﺑﺎ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ = ﻫﺮ ﻗﺪﺭ ﻫﻢ ﻣﺤﺪﻭﺩ = ﺑﺮﺧﻮﺩﺍﺭﻳﻢ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻣﺎﻥ ﻧﻴﺰ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ‪.‬‬
‫ﻧﻪ ﺗﻨﻬﺎ ﺍﺷﺒﺎﻫﺎﺕ ﺧﻮﺩ ﻣﺎ ﺍﻳﺠﺎﺩ ﺧﻄﺮ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﺑﻠﻜﻪ ﺧﻄﺎﻱ ﻫﺎﻱ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﻧﻴﺰ ﻳﻚ ﺟﺒﻬﻪ ﺩﺍﺋﻤﻲ ﺁﺳﻴﺐ ﭘﺬﻳﺮﻱ ﺑﺮ ﺍﻳﻤﺎﻥ ﻣﻲ ﮔﺸﺎﻳﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﺟﺮﻳﺎﻥ ﻛﺎﺭ‪،‬‬
‫ﺑﺎﻻﺟﺒﺎﺭ ﺑﺎ ﻋﻨﺎﺻﺮ ﻭ ﻣﺤﺎﻓﻠﯽ ﺑﺮﺧﻮﺭﺩ ﻣﻲ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﻋﻤﻼ ﺑﻪ ﺣﻔﻆ ﺧﻮﺩ ﻭ ﺩﻳﮕﺮﺍﻥ ﺑﻲ ﺗﻮﺟﻪ ﺍﻧﺪ‪ .‬ﺍﺯ ﺁﻏﺎﺯ ﻧﻪ ﺷﻨﺎﺳﺎﺋﻲ ﺁﻧﺎﻥ ﺍﻣﻜﺎﻥ ﭘﺬﻳﺮ ﺍﺳﺖ ‪ ،‬ﻭ ﻧﻪ‬
‫ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺁﻧﺎﻥ‪ .‬ﻣﻦ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﺎﺫﻛﺮ ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎﻱ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺷﺪﻩ ﺍﻳﻦ ﺍﺳﺘﺪﻻﻝ ﺑﻲ ﻧﻴﺎﺯ ﻣﻲ ﺑﻴﻨﻢ‪ ،‬ﺯﻳﺮﺍ ﻳﻘﻴﻦ ﺩﺍﺭﻡ ﻛﻪ ﻫﺮ ﺭﻓﻴﻖ ﻣﺒﺎﺭﺯ ﻗﺎﺩﺭ ﺍﺳﺖ ﻣﻮﺍﺭﺩ ﻣﺘﻌﺪﺩﻱ ﺭﺍ‬
‫ﺩﺭ ﺍﻳﻦ ﺯﻣﻴﻨﻪ ﺑﺮ ﺷﻤﺎﺭﺩ‪ .‬ﺑﻄﻮﺭ ﻛﻠﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﮔﻔﺖ ﻛﻪ ﺧﻄﺮ ﺍﺯ ﺳﻮﻱ ﻓﺮﺩ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﻭﺟﻮﺩ ﺩﺍﺭﺩ ﻭ ﺍﻋﺘﻤﺎﺩ ﺑﻪ ﺍﻓﺮﺍﺩ ﻭ ﺑﻪ ﺗﺮﺑﻴﺖ ﺁﻧﺎﻥ‪ ،‬ﻫﺮ ﻗﺪﺭ ﻫﻢ ﻣﻮﻓﻖ ﺑﺎﺷﺪ ‪،‬‬
‫ﻗﺎﺩﺭ ﻧﻴﺴﺖ ﻛﻪ ﺁﻥ ﺭﺍ ﺑﻜﻠﻲ ﺍﺯ ﻣﻴﺎﻥ ﺑﺮﺩﺍﺭﺩ‪.‬ﻭﻟﻲ ﻣﺴﺌﻠﻪ ﺍﻳﻨﺴﺖ ﻛﻪ ﺧﻄﺮ ﺩﺭ ﺳﻄﺢ ﻓﺮﺩ ﻣﺘﻮﻗﻒ ﻧﻤﻲ ﺷﻮﺩ‪ ،‬ﺍﺯ ﻓﺮﺩ ﺁﻏﺎﺯ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ ﻭ ﻛﻞ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺗﻬﺪﻳﺪ‬
‫ﻣﻲ ﻛﻨﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻧﺪﻳﺸﻴﺪ ﻛﻪ ﭼﮕﻮﻧﻪ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻥ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺭﻫﺎﺋﻲ ﺑﺨﺸﻴﺪ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻧﺪﻳﺸﻴﺪ ﻛﻪ ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﻗﺎﺩﺭﺳﺖ ﭼﻨﺎﻥ ﭼﺘﺮ ﺩﻓﺎﻋﻲ ﺍﻱ ﺑﺮ ﻛﻞ ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ‬
‫ﺑﮕﺸﺎﻳﺪ ﻛﻪ ﺍﺷﺘﺒﺎﻩ ﻓﺮﺩ= ﭼﻴﺰﻱ ﻛﻪ ﻫﻤﻮﺍﺭﻩ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﻧﺘﻈﺎﺭ ﺁﻧﺮﺍ ﺩﺍﺷﺖ= ﺳﺎﺯﻣﺎﻥ ﺭﺍ ﺩﭼﺎﺭ ﺗﻼﺷﻲ ﻧﺴﺎﺯﺩ‪ .‬ﺑﺎﻳﺪ ﺩﺭﻳﺎﻓﺖ ﻛﻪ ﺍﺻﻞ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻛﺎﺭﻱ‪ ،‬ﺍﻳﻦ ﺷﺮﻁ‬
‫ﻻﺯﻡ ﺍﻣﺎ ﻏﻴﺮ ﻛﺎﻓﻲ‪ ،‬ﺭﺍ ﺑﺎ ﭼﻪ ﭼﻴﺰ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﻴﻮﻧﺪ ﺩﺍﺩ ﺗﺎ ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻮﻉ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺑﻘﺎﻱ ﺭﺷﺪ ﻳﺎﺑﻨﺪﻩ ﻣﺎ ﺭﺍ ﻓﺮﺍﻫﻢ ﺁﻭﺭﺩ‪ .‬ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻛﺎﺭﻱ ﻳﻚ ﺷﻴﻮﻩ ﺩﻓﺎﻋﻲ ﺍﺳﺖ‪ .‬ﻭﻟﻲ‬
‫ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﺋﻲ ﻳﻚ ﺷﻴﻮﻩ ﺩﻓﺎﻋﻲ ﻣﻨﻔﻌﻞ ﺍﺳﺖ ﻭ ﺗﺎ ﻫﻨﮕﺎﻣﻲ ﻛﻪ ﺍﺯ ﻗﺪﺭﺕ ﺁﺗﺶ ﺑﺮﺧﻮﺩﺍﺭ ﻧﺒﺎﺷﺪ ﻫﻤﭽﻨﺎﻥ ﻣﻨﻔﻌﻞ ﺑﺎﻗﻲ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﻣﺎﻧﺪ‪ .‬ﭘﺲ ﻃﺒﻴﻌﻲ ﺍﺳﺖ ﺍﮔﺮ‬
‫ﺗﺎﻛﻴﺪ ﻛﻨﻴﻢ ﻛﻪ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻛﺎﺭﻱ ﺑﻲ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺑﺎ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ ﻫﻤﺮﺍﻩ ﺑﺎﺷﺪ‪ ،‬ﺩﻓﺎﻋﻲ ﻏﻴﺮ ﻓﻌﺎﻝ ﻭ ﻧﺎﻣﻄﻤﺌﻦ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﻭ ﺍﮔﺮ ﻣﻲ ﺑﺎﻳﺪ ﭘﻨﻬﺎﻥ ﻛﺎﺭﻱ ﻗﺪﺭﺕ‬
‫ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ ‪ ،‬ﺗﻮﺍﻣﺎ ﺷﺮﻁ ﺑﻘﺎﻱ ﻣﺎ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﻧﺎﮔﺰﻳﺮ ﺑﺎﻳﺪ ﺍﺻﻠﻲ ﺑﻨﻴﺎﻧﻲ ﺗﺌﻮﺭﻱ » ﺑﻘﺎ«ﻳﻌﻨﻲ ﺍﺻﻞ » ﻋﺪﻡ ﺗﻌﺮﺽ« ﺭﺍ ﻧﻔﻲ ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﺑﻪ ﺍﻳﻦ ﺗﺮﺗﻴﺐ ﻧﻈﺮﻳﻪ »ﺗﻌﺮﺽ ﻧﻜﻨﻴﻢ‬
‫ﺗﺎ ﺑﺎﻗﻲ ﺑﻤﺎﻧﻴﻢ « ﻟﺰﻭﻣﺎ ﺟﺎﻱ ﺧﻮﺩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺸﻲ » ﺑﺮﺍﻱ ﺍﻳﻨﻜﻪ ﺑﺎﻗﻲ ﺑﻤﺎﻧﻴﻢ ﻣﺠﺒﻮﺭﻳﻢ ﺗﻌﺮﺽ ﻛﻨﻴﻢ « ‪ ،‬ﻣﻴﺪﻫﺪ‪.‬‬

‫)‪(١‬ﺯﻳﺮ ﻧﻮﻳﺲ‬
‫ﺑﻪ ﻣﺤﺾ ﺍﻳﻦ ﻛﻪ» ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ« ﺍﺯ ﻃﺮﻳﻖ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﺧﻮﺩ ﺑﻪ ﻳﻚ ﻭﺍﻗﻌﻴﺖ ﺯﻧﺪﻩ ﻭ ﻗﺎﺑﻞ ﻟﻤﺲ ﺗﺒﺪﻳﻞ ﺷﺪ‪ ،‬ﺗﻮﺩﻩ ﻫﺎ ﻭ ﺑﻮﻳﮋﻩ‬
‫ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺟﻮﺍﻥ‪ ،‬ﺭﻭﺷﻨﻔﻜﺮﺍﻥ ﻭ ﺩﺍﻧﺶ ﺁﻣﻮﺯﺍﻥ ﺍﺑﺘﻜﺎﺭﺍﺕ ﺟﺎﻟﺒﻲ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﺍﺯ ﺧﻮﺩ ﺑﺮﻭﺯ ﻣﻲ ﺩﻫﻨﺪ‪ .‬ﻣﺎ ﻧﻤﻲ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﻣﻮﺍﺭﺩ‬
‫ﻣﺸﺨﺺ ﺍﻳﻦ ﺍﺑﺘﻜﺎﺭﺍﺕ ﺭﺍ ﺍﺯ ﭘﻴﺶ ﺗﻌﻴﻴﻦ ﻛﻨﻴﻢ‪ .‬ﻭﻟﻲ ﻣﻲ ﺗﻮﺍﻧﻴﻢ ﺑﺎ ﺗﺤﻠﻴﻞ ﺭﻭﺣﻴﻪ ﺍﻱ ﻛﻪ ﺩﺭ ﺷﺮﺍﻳﻂ ﺍﻋﻤﺎﻝ ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ‪ ،‬ﺩﺭ ﺁﻥ‬
‫ﻫﺎ ﭘﺪﻳﺪ ﺧﻮﺍﻫﺪ ﺁﻣﺪ‪ ،‬ﺯﻣﻴﻨﻪ ﻫﺎﻱ ﻛﻠﻲ ﺁﻧﻬﺎ ﺭﺍ ﭘﻴﺶ ﺑﻴﻨﻲ ﻧﻤﺎﺋﻴﻢ ﻣﺮﺩﻡ ﺍﺯ ﺳﺎﺩﻩ ﺗﺮﻳﻦ ﺍﺑﺘﻜﺎﺭﻫﺎ ﺑﺮﺍﻱ ﺑﺮﻭﺯ ﻧﺎﺭﺿﺎﺋﻲ ﻭ ﻛﻤﻚ ﺑﻪ‬
‫»ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ« ﺷﺮﻭﻉ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺩﻳﻮﺍﺭﻫﺎ ﭘﺮ ﺍﺯ ﺷﻌﺎﺭ ﻫﺎﻱ ﺗﻨﺪ ﻋﻠﻴﻪ ﻭﺿﻊ ﻣﻮﺟﻮﺩ ﻣﻲ ﺷﻮﺩ‪ .‬ﺧﺮﺍﺑﻜﺎﺭﻱ ﻫﺎﻱ ﮐﻮﭼﻚ ﺩﺭ ﻣﻜﺎﻥ‬
‫ﻫﺎ‪ ،‬ﻣﻮﺳﺴﺎﺕ‪ ،‬ﻳﺎ ﻫﺮ ﺁﻥ ﭼﻪ ﻣﺘﻌﻠﻖ ﺑﻪ ﺩﺷﻤﻦ= ﺑﻮﺭﮊﻭﺍﺋﻲ ‪ ،‬ﺑﻮﺭﻭﻛﺮﺍﺗﻴﻚ‪ ، .‬ﻛﻤﭙﺮﺍﺩﻭﺭ= ﻭ ﺑﻄﻮﺭ ﻛﻠﻲ ﺩﻭﻟﺘﻤﻨﺪﺍﻥ ﺍﺳﺖ‪ ،‬ﺩﺍﻣﻨﻪ‬
‫ﺍﺑﺘﻜﺎﺭﺍﺕ ﺭﺍ ﻭﺳﻌﺖ ﻣﻲ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﺧﺮﺍﺑﻜﺎﺭﻱ ﺩﺭ ﺍﺩﺍﻣﻪ ﺧﻮﺩ ﺑﺨﺼﻮﺹ ﭼﻴﺰﻱ ﺭﺍ ﺑﻪ ﻣﺨﺎﻃﺮﻩ ﻣﻲ ﺍﻧﺪﺍﺯﺩ ﻛﻪ ﺩﺷﻤﻦ ﺍﺯ ﺁﻥ ﺑﺴﻴﺎﺭ‬
‫ﻣﻲ ﺗﺮﺳﻨﺪ‪ .‬ﻛﺎﺭﮔﺮﺍﻥ ﺟﻮﺍﻥ ﺯﻳﺮﻛﺎﻧﻪ‪ ،‬ﺑﻲ ﺁﻥ ﻛﻪ ﺭﺩﭘﺎﺋﻲ ﺍﺯ ﺧﺮﺍﺑﻜﺎﺭﻱ ﺧﻮﺩ ﺑﺮ ﺟﺎﻱ ﺑﮕﺬﺍﺭﻧﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﺍﻣﺮ ﺗﻮﻟﻴﺪ ﺍﺧﻼﻝ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪.‬‬
‫ﻣﺎﺷﻴﻦ ﻫﺎ ﺭﺍ ﺍﺯ ﻛﺎﺭ ﻣﻲ ﺍﻧﺪﺍﺯﻧﺪ‪ ،‬ﺩﺭ ﻛﺎﺭ ﺧﻮﺩ ﻋﻤﺪﺍ ﺑﻲ ﺩﻗﺘﻲ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ ،‬ﻭ ﻳﺎ ﺣﺘﻲ ﺍﺑﺰﺍﺭ ﻛﺎﺭ ﺭﺍ ﻣﻲ ﺩﺯﺩﻧﺪ‪ .‬ﺍﻳﻦ ﻫﺎ ﺩﺭ ﻣﺠﻤﻮﻉ‬
‫ﺧﻮﺩ ﮔﺮﺍﻳﺶ ﺗﻮﺩﻩ ﺭﺍ ﺑﻪ ﺷﺮﻛﺖ ﺩﺭ ﻣﺒﺎﺭﺯﻩ ﻭ ﻛﻤﻚ ﺑﻪ » ﻗﺪﺭﺕ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ« ﺭﺍ ﻧﺸﺎﻥ ﻣﻲ ﺩﻫﺪ‪ .‬ﻫﺮ ﺍﺑﺘﻜﺎﺭﻱ ﺿﻤﻨﺎ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺍﻳﺴﺖ ﻛﻪ‬
‫ﺁﻧﺎﻥ ﺭﺍ ﺑﺮﺍﻱ ﻋﻤﻠﻲ ﺑﺰﺭﮔﺘﺮ ﺁﻣﺎﺩﻩ ﻣﻲ ﻛﻨﻨﺪ‪ .‬ﺩﺭ ﻭﺍﻗﻊ ﺗﻮﺩﻩ ﺍﺯ ﺍﻳﻦ ﻃﺮﻳﻖ ﺑﻪ ﻇﺮﻓﻴﺖ ﻭ ﺗﺠﺮﺑﻪ ﺍﻧﻘﻼﺑﻲ ﺧﻮﺩ ﻣﻲ ﺍﻓﺰﺍﻳﺪ ﻭ ﻳﻚ ﻗﺪﻡ‬
‫ﺩﺭ ﺑﻪ ﻋﻬﺪﻩ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻧﻘﺸﻲ ﺍﺳﺎﺳﻲ ﺗﺮ ﺑﻪ ﭘﻴﺶ ﻣﻲ ﺁﻳﺪ‪.‬‬

‫‪6‬‬