You are on page 1of 14

¿Vivi una

Bona Vida?
Una parábola de Mark
Albion, autor de “Más
Que Perres”
Hai munchos años, yá graduáu nuna escuela de
negocios, fui de vacaciones a un pueblín de
pescaores, llugar pacetible, nel que pensaba
desconeutar del xaréu de los negocios... per un
Paseando pela sablera, primero d’anochar, ví una
chalana aportar al cai. Nella venía un pescaor
solitariu con unos guapos bonitos d’esnalia
mariello. “¿Cuánto tiempu gastó en pescalos?”,
entrugué-y “”Solo un ratín” arrespondió.
“¿Por qué nun pasa más tiempu pescando?” dixe-y, dando por
cierto qu’habría más demanda de pexe que lo que llevaba na
chalana. El pescaor sorrió y dixo “Garro abondo p’alimentar a
mio familia y tengo una vida mui atareao”
“Llevanto col sol, pesco un poco, xuego con mios
nenes, como cola familia y, darréu, enseño a los
guah.es a pescar pa dir, llueu, dando un paseín
hasta’l pueblu, ú tomo unos brichos de vinu y toco la
guitarra con mio muyer y los collacios”
“Escuche” dixi “Sé muncho de negocios y puedo ayudalu a
espandir el so negociu. Si pasa un poquoñín más de tiempu
pescando ganará abondo como pa comprar un barcu mayor.
Con ésti pescará muncho más y podrá comprar más barcos
hasta tener una flotiella. Asina venderá direutamente a la
fábrica, evitando intermediarios, ganando abondo más...”
El pescaor llevantó la ceya. “Finalmente” dixi “podrá abrir la
so propia fábrica de conserves, controlará el procesu
productivu y la distribuición. Darréu, pasará a dirixir el
negociu na capital. Si too va bien, atoparase en Nueva York
al mandu un imperiu en rápido espuxigue”
“¿Y cuánto tiempu tardaría en facese eso?” entrugó el
pescaor. “Ente diez y cincuenta años” arrepostié. “Y,
entós, ¿qué?” volvió a preguntar. “Bono, esa ye la meyor
parte” dixi-y “ Vusté sacará la empresa a bolsa, venderá
les aiciones y, nesi intre, amigu míu, tendría de ser mui,
mui, ricu. Un munchi-millonariu”
El pescaor quedó pensatible.
“¿Daveres millonariu? Y, darréu selo ¿qué?” entrugó.
“¿Qué quier dicir?” arrepostié un poco sorprendíu
“Digo” entamó l’home, “que qué podría facer si fuera
millonariu”
“¿Qué clase de pregunta ye esa?” entrugé-y
“Podrá facer, dafechu, cualquier cosa que-y
pete”
“Maxínese que se retira a un pueblín marineru nel que se
llevantaría col sol, pescaría un migayín, xugaría coles
nietes, comería cola familia y enseñaría a pescar a los
nenos primero d’empobinar pal pueblu, cada tarde, a tomar
unos sorbiatos de vinu y tocar la guitarra cola muyer y los
collacios”
El pescaor sorrió, sin dicir un res, y entamó a
facer una foguerina
Xuntos compartimos el sabor prestoso de pexe al
burrayo y contemplemos la puesta del sol sobre
l’océanu, demientes veníen, in crescendo, soníos
de guitarres del cercanu pueblu…
Mira la película en YouTube:
http://www.youtube.com/watch?v=k7JlI959slY

You might also like