Mikrobiologia Medyczna II: Sterylizacja, diagnostyka laboratoryjna i odpowiedź immunologiczna

Sterylizacja

Sterylizacja odnosi się do każdej metody, która eliminuje, zabija lub dezaktywuje wszystkie formy życia (w szczególności w odniesieniu do mikroorganizmów, na przykład grzyby, bakterie, wirusy, zarodniki, jednokomórkowe organizmy eukariotyczne, jak zilustrowano w Plasmodium itp.) Plasmodium Oraz inne czynniki biologiczne jak priony obecne na określonej powierzchni, obiekcie lub płynie, na przykład w żywności lub biologicznym podłożu uprawnym. Sterylizację można przeprowadzić różnymi metodami, w tym ciepłem, chemikaliami, naświetlaniem, wysokim ciśnieniem i filtracją. Sterylizacja nie przypomina dezynfekcji, odkażania i pasteryzacji, ponieważ metody te zmniejszają zamiast eliminować wszystkie formy życia i obecne czynniki biologiczne. Po sterylizacji przedmiot określa się jako sterylny lub aseptyczny.

Aplikacje

Żywność

Jednym z pierwszych kroków w kierunku unowocześnionej sterylizacji był Nicolas Appert, który odkrył, że dokładne zastosowanie ciepła w odpowiednim czasie spowolniło rozkład żywności i różnych płynów, chroniąc je do bezpiecznego spożycia przez dłuższy niż zwykle czas. Konserwowanie żywności jest przedłużeniem tej samej zasady i pomogło zmniejszyć dolegliwości pokarmowe (zatrucia pokarmowe). Innymi metodami sterylizacji żywności są napromienianie żywności i wysokie ciśnienie (paskalizacja). Sterylizacja żywności jest jednym z największych etapów zapewniania konserwacji żywności w przemyśle spożywczym. Istnieje wiele technik wspomagających tę metodę. Jednym z takich procesów byłaby obróbka cieplna.Obróbka cieplna zatrzymuje aktywność bakterii i enzymów, co z kolei prowadzi do zmniejszenia szans na żywność niskiej jakości, przy jednoczesnym zachowaniu trwałości niepsującej się żywności. Specyficznym rodzajem stosowanej obróbki cieplnej byłaby sterylizacja UHT (Ultra-High Temperature). Ten rodzaj obróbki cieplnej koncentruje się na sterylizacji powyżej 100 stopni Celsjusza. Dwa inne rodzaje sterylizacji to sterylizacja na mokro i sucho. Podczas sterylizacji ciepłem wilgotnym stosowane temperatury wahają się od 110 do 130 stopni Celsjusza. Minimalny czas, przez jaki sterylizacja odbywałaby się w wilgotnym cieple, to 20 minut, a maksymalnie 40 minut. Scilicet, im wyższa temperatura, tym krótszy jest czas sterylizacji.Stosowanie sterylizacji suchym ciepłem powoduje dłuższe czasy podatności, które mogą trwać do 2 godzin i które wymagają znacznie wyższych temperatur w porównaniu do sterylizacji na mokro. Te temperatury mogą wahać się od 160 do 180 stopni Celsjusza.

Medycyna i chirurgia

Ogólnie rzecz biorąc, narzędzia chirurgiczne i leki, które dostają się do już aseptycznej części ciała (np. Krwiobiegu lub skóry), muszą być sterylne. Przykładami takich instrumentów są skalpele, igły podskórne i sztuczne rozruszniki serca. Jest to poza tym istotne przy wytwarzaniu leków do podawania pozajelitowego.

Przygotowanie leków do wstrzyknięć i roztworów dożylnych do płynnej terapii zastępczej wymaga nie tylko sterylności, ale także dobrze zaprojektowanych pojemników, aby zapobiec przedostawaniu się przypadkowych środków po wstępnej sterylizacji produktu.

Większość wyrobów medycznych i chirurgicznych stosowanych w placówkach służby zdrowia jest wykonana z materiałów, które mogą być poddawane sterylizacji parowej. Mimo że od 1950 roku następuje wzrost liczby wyrobów medycznych i instrumentów wykonanych z materiałów (np. Tworzyw sztucznych), które wymagają sterylizacji w niskiej temperaturze. Gazowy tlenek etylenu jest stosowany od lat pięćdziesiątych XX wieku w wyrobach medycznych wrażliwych na ciepło i wilgoć. W ciągu ostatnich 15 lat opracowano wiele nowych niskotemperaturowych systemów sterylizacji (np. Odparowany nadtlenek wodoru, zanurzenie w kwasie nadoctowym, ozon), które są wykorzystywane do sterylizacji wyrobów medycznych.

Sterylizacja parowa jest najpowszechniej stosowana i najbardziej niezawodna. Sterylizacja parą jest nietoksyczna, niedroga, szybko bakteriobójcza, sporobójcza oraz szybko nagrzewa i penetruje tkaniny.

Statek kosmiczny

Istnieją ścisłe międzynarodowe zasady dotyczące ochrony przed skażeniem ciał Układu Słonecznego materiałem biologicznym z Ziemi. Standardy różnią się w zależności od rodzaju misji i jej przeznaczenia; im bardziej prawdopodobne jest, że planeta nadaje się do zamieszkania, tym surowsze są wymagania.

Wiele elementów instrumentów używanych na statkach kosmicznych nie jest w stanie wytrzymać bardzo wysokich temperatur, dlatego techniki niewymagające nadmiernych temperatur są stosowane zgodnie z tolerancją, w tym ogrzewanie do co najmniej 120 ° C (248 ° F), sterylizacja chemiczna, utlenianie, ultrafiolet i napromieniowanie.

Ujęcie ilościowe

Celem sterylizacji jest redukcja pierwotnie obecnych mikroorganizmów lub innych potencjalnych patogenów. Stopień sterylizacji jest wyraźnie wyrażony jako wielokrotność dziesiętnego czasu redukcji lub wartości D, oznaczającej czas potrzebny do zredukowania początkowej liczby N 0 do jednej dziesiątej (10 - 1) jej pierwotnej wartości. Następnie liczbę mikroorganizmów N po czasie sterylizacji t wyraża się wzorem:

N ∕ N 0 = 10 (- t ∕ D)

Wartość D jest usługą dotyczącą warunków sterylizacji i zmienia się w zależności od rodzaju mikroorganizmu, temperatury, aktywności wody, pH itp. W przypadku sterylizacji parą wodną (patrz poniżej) zwykle podaje się temperaturę w stopniach Celsjusza jako wskaźnik.

Teoretycznie prawdopodobieństwo przeżycia pojedynczego mikroorganizmu nigdy nie jest zerowe. Aby to zrekompensować, często stosuje się działanie overkill. Wykorzystując działanie overkill, sterylizację przeprowadza się przez sterylizację dłużej niż jest to wymagane do zabicia obciążenia biologicznego obecnego na lub w sterylizowanym przedmiocie. Zapewnia to poziom zapewnienia sterylności (SAL) równy prawdopodobieństwu niesterylności jednostki.

W przypadku zastosowań wysokiego ryzyka, co ilustrują wyroby medyczne i zastrzyki, amerykańska Agencja ds. Żywności i Leków (FDA) wymaga zapewnienia sterylności na poziomie co najmniej ¹⁰–⁶.

Ciepło

Parowy

Powszechnie stosowaną metodą sterylizacji termicznej jest autoklaw, czasami nazywany konwerterem lub sterylizatorem parowym. Autoklawy wykorzystują parę podgrzaną do 121–134 ° C (250–273 ° F) pod ciśnieniem. Aby uzyskać sterylność, wyrób umieszcza się w komorze i ogrzewa za pomocą wtryskiwanej pary, aż osiągnie zadaną temperaturę i czas. Prawie całe powietrze jest usuwane z komory, ponieważ powietrze jest niepożądane w metodzie sterylizacji na gorąco (jest to cecha, która różni się od typowego szybkowaru używanego do gotowania potraw). Artykuł jest utrzymywany w zadanej temperaturze przez okres czasu, który zmienia się w zależności od obciążenia biologicznego wysterylizowanego artykułu i jego odporności (wartość D) na sterylizację parową. Ogólny cykl wynosi od 3 do 15 minut,(w zależności od generowanego ciepła) w 121 ° C (250 ° F) przy 100 kPa (15 psi), co jest wystarczające do zapewnienia sterylności na poziomie 10−4dla produktu z obciążeniem biologicznym 10 ⁶ i wartością D 2,0 minuty. Po sterylizacji ciecze w autoklawie pod ciśnieniem należy powoli schładzać, aby uniknąć wykipienia po zwolnieniu ciśnienia. Można to osiągnąć poprzez stopniowe zmniejszanie ciśnienia w komorze sterylizacyjnej i umożliwienie odparowania cieczy pod podciśnieniem, przy jednoczesnym chłodzeniu zawartości.

Właściwa obróbka w autoklawie dezaktywuje wszystkie oporne zarodniki bakterii w taki sam sposób jak grzyby, bakterie i wirusy, ale nie oczekuje się, że wyeliminuje wszystkie priony, które różnią się pod względem odporności. W przypadku eliminacji prionów, według różnych zaleceń 121–132 ° C (250–270 ° F) przez 60 minut lub 134 ° C (273 ° F) przez co najmniej 18 minut. Prion 263K scrapie jest dezaktywowany stosunkowo szybko w wyniku takich procedur sterylizacji; mimo to, inne szczepy trzęsawki oraz szczepy choroby Creutzfeldta-Jakoba (CKD) i gąbczastej encefalopatii bydła( BSE) są bardziej odporne. Wykorzystując myszy jako zwierzęta testowe, jeden eksperyment wykazał, że podgrzewanie BSE dodatniej tkanki mózgowej w 134-138 ° C (273-280 ° F) przez 18 minut spowodowało jedynie 2,5-log log spadek zakaźności prionów.

Większość autoklawów ma mierniki i wykresy, które rejestrują lub wyświetlają informacje, zwłaszcza temperaturę i ciśnienie jako usługę czasu. Informacje są sprawdzane, aby upewnić się, że warunki wymagane do sterylizacji zostały spełnione. Taśma wskaźnikowa jest często umieszczana na opakowaniach produktów przed autoklawowaniem, a niektóre opakowania zawierają wskaźniki. Wskaźnik zmienia kolor pod wpływem pary, zapewniając wizualne potwierdzenie.

Poza tym bioindykatory mogą służyć do niezależnego potwierdzania wykonania autoklawu. W handlu dostępne są proste urządzenia bioindykacyjne oparte na zarodnikach drobnoustrojów. Większość zawiera zarodniki odpornego na ciepło mikroorganizmu Geobacillus stearothermophilus (dawniej Bacillus stearothermophilus), który jest wyjątkowo odporny na sterylizację parą. Wskaźniki biologiczne mogą mieć postać szklanych fiolek zarodników i płynnych pożywek lub zarodników na paskach papieru w szklanych kopertach. Wskaźniki te są umieszczane w miejscach, do których trudno jest dotrzeć pary, aby sprawdzić, czy para tam przenika.

W przypadku autoklawowania czyszczenie ma kluczowe znaczenie. Obca materia biologiczna lub brud mogą chronić organizmy przed wnikaniem pary. Właściwe czyszczenie można osiągnąć poprzez fizyczne szorowanie, sonikację, ultradźwięki lub pulsujące powietrze.

Gotowanie pod ciśnieniem i puszkowanie jest analogiczne do autoklawowania, a prawidłowe wykonanie zapewnia sterylność żywności.

Wilgotne ciepło powoduje niszczenie mikroorganizmów przez denaturację makrocząsteczek, głównie białek. Jest to metoda szybsza niż sterylizacja na sucho.

Duchota

Suche ciepło było pierwszą czynnością sterylizacji i jest dłuższą metodą niż sterylizacja na mokro. Niszczenie mikroorganizmów za pomocą suchego ciepła jest zjawiskiem stopniowym. Przy dłuższej ekspozycji na śmiertelne temperatury wzrasta liczba zabitych mikroorganizmów. Wymuszoną wentylację gorącym powietrzem można zastosować w celu zwiększenia szybkości przekazywania ciepła do organizmu oraz zmniejszenia temperatury i czasu potrzebnego do uzyskania sterylności. W wyższych temperaturach do zabicia organizmów wymagany jest krótszy czas ekspozycji. Może to zmniejszyć uszkodzenia produktów spożywczych wywołane ciepłem.

Standardowe ustawienie pieca z termoobiegiem to przynajmniej dwie godziny w temperaturze 160 ° C (320 ° F). Szybkie działanie podgrzewa powietrze do 190 ° C (374 ° F) przez 6 minut dla przedmiotów nieopakowanych i 12 minut dla przedmiotów opakowanych. Suche ciepło ma tę zaletę, że można je stosować do proszków i innych termostabilnych przedmiotów, na które ma negatywny wpływ para (np. Nie powoduje rdzewienia przedmiotów stalowych).

Ognisty

W laboratoriach mikrobiologicznych podpala się pętle inokulacyjne i proste przewody w celu posiewu. Pozostawienie pętli w płomieniu palnika Bunsena lub palnika alkoholowego, aż zacznie świecić na czerwono, zapewnia dezaktywację czynnika zakaźnego. Jest to wyraźnie używane do małych przedmiotów metalowych lub szklanych, ale nie do dużych przedmiotów (patrz Spalanie poniżej). Mimo że podczas wstępnego ogrzewania materiał zakaźny może zostać rozpryskany z powierzchni drutu, zanim zostanie zabity, zanieczyszczając pobliskie powierzchnie i przedmioty. Ostatecznie opracowano specjalne podgrzewacze, które otaczają pętlę zaszczepiającą ogrzewaną klatką, zapewniając, że taki rozpylony materiał nie zanieczyści ponadto obszaru. Innym problemem jest to, że płomienie gazu mogą pozostawić węgiel lub inne pozostałości na obiekcie, jeśli obiekt nie jest wystarczająco ogrzewany.Odmianą palenia jest zanurzenie przedmiotu w 70% lub więcej stężonym roztworze etanolu, a następnie krótkie dotknięcie przedmiotu płomieniem palnika Bunsena. Etanol zapali się i szybko spali, pozostawiając mniej pozostałości niż płomień gazowy

Spopielanie

Spalanie to metoda unieszkodliwiania odpadów polegająca na spalaniu substancji organicznych zawartych w odpadach. To działanie oprócz tego spala każdy organizm na popiół. Służy do sterylizacji odpadów medycznych i innych odpadów niebezpiecznych biologicznie, zanim zostaną wyrzucone razem z odpadami innymi niż niebezpieczne. Spalarnie Bacteria to mini piece, które spalają i zabijają wszelkie mikroorganizmy, które mogą znajdować się w pętli lub przewodzie do zaszczepiania.

Tyndalizacja

Nazwana na cześć Johna Tyndalla, jest przestarzałą i długotrwałą metodą opracowaną w celu zmniejszenia poziomu aktywności przetrwalnikujących bakterii, które pozostawiają po prostym działaniu wrzącej wody. Metoda polega na gotowaniu przez pewien czas (zwykle 20 minut) pod ciśnieniem atmosferycznym, schłodzeniu, inkubacji przez jeden dzień, a następnie w sumie trzy do czterech razy. Okresy inkubacji mają umożliwić zarodnikom odpornym na ciepło, które przetrwały poprzedni okres wrzenia, kiełkowanie i utworzenie wrażliwego na ciepło etapu wegetatywnego (wzrostu), który można zabić w następnym etapie wrzenia. Jest to skuteczne, ponieważ wiele zarodników jest stymulowanych do wzrostu przez szok cieplny. Tryb działania działa tylko w przypadku pożywek, które mogą wspierać wzrost bakterii i nie sterylizuje substratów nieodżywczych, takich jak woda. Poza tym jest nieskuteczny przeciwko prionom.

Sterylizatory do szklanych kulek

Sterylizatory z kulkami szklanymi działają poprzez podgrzanie kulek szklanych do 250 ° C (482 ° F). Instrumenty są następnie szybko zanurzane w tych szklanych koralikach, które ogrzewają przedmiot, jednocześnie fizycznie usuwając zanieczyszczenia z ich powierzchni. Sterylizatory z perełkami szklanymi były kiedyś powszechną metodą sterylizacji stosowaną w gabinetach dentystycznych jako laboratoria biologiczne, ale nie zostały zatwierdzone przez Amerykańską Agencję ds. Żywności i Leków (FDA) oraz Centra Kontroli i Zapobiegania Chorobom( CDC) do stosowania jako sterylizatory od 1997 r. Są one nadal popularne w europejskich i izraelskich gabinetach stomatologicznych, mimo że nie ma obecnie opartych na dowodach wytycznych dotyczących używania tego sterylizatora.

Sterylizacja chemiczna

Oprócz tego do sterylizacji używa się środków chemicznych. Ogrzewanie zapewnia niezawodny sposób na pozbycie się z obiektów wszystkich czynników zakaźnych, ale nie zawsze jest właściwe, jeśli uszkodzi materiały wrażliwe na ciepło, na przykład materiały biologiczne, światłowody, elektronikę i wiele tworzyw sztucznych. W takich sytuacjach jako środki sterylizujące można stosować chemikalia w postaci gazowej lub płynnej. Podczas gdy stosowanie gazowych i ciekłych chemicznych środków sterylizujących pozwala uniknąć problemu uszkodzenia cieplnego, użytkownicy muszą upewnić się, że wyrób do sterylizacji jest chemicznie zgodny z używanym środkiem sterylizującym oraz że środek sterylizujący jest w stanie dotrzeć do wszystkich powierzchni, które muszą być sterylizowane (zazwyczaj nie mogą przeniknąć do opakowania). W ten sam sposób stosowanie chemicznych środków sterylizujących stwarza nowe wyzwania dla bezpieczeństwa w miejscu pracy,ponieważ właściwości, które sprawiają, że chemikalia są skutecznymi środkami sterylizującymi, zwykle powodują, że są one szkodliwe dla ludzi. Tryb operacji usuwania pozostałości po sterylizacji ze sterylizowanych materiałów różni się w zależności od zastosowanej substancji chemicznej i metody.

Tlenek etylenu

Oczyszczanie gazem tlenkiem etylenu (EO, EtO) jest jedną z powszechnych metod sterylizacji, pasteryzacji lub dezynfekcji przedmiotów ze względu na szeroki zakres kompatybilności materiałowej. Poza tym jest używany do obróbki przedmiotów wrażliwych na obróbkę innymi metodami, na przykład za pomocą promieniowania (gamma, wiązka elektronów, rentgen), ciepła (wilgotnego lub suchego) lub innych chemikaliów. Obróbka tlenkiem etylenu jest najczęściej stosowaną metodą sterylizacji chemicznej, stosowaną do około 70% wszystkich sterylizacji i ponad 50% wszystkich jednorazowych wyrobów medycznych.

Obróbkę tlenkiem etylenu przeprowadza się konsekwentnie w temperaturze od 30 do 60 ° C (86 do 140 ° F), przy wilgotności względnej powyżej 30% i stężeniu gazu między 200 a 800 mg / l. Zwykle metoda trwa kilka godzin. Tlenek etylenu jest bardzo skuteczny, ponieważ przenika przez wszystkie porowate materiały i może przenikać przez niektóre tworzywa sztuczne i folie. Tlenek etylenu zabija wszystkie znane mikroorganizmy, co ilustrują bakterie (w tym zarodniki), wirusy i grzyby (w tym drożdże i pleśnie) i jest kompatybilny z prawie wszystkimi materiałami, nawet przy wielokrotnym stosowaniu. Jest łatwopalny, toksyczny i rakotwórczy; chociaż, tylko ze zgłoszonym potencjałem niekorzystnego wpływu na zdrowie, gdy nie jest używany zgodnie z opublikowanymi wymogami. Sterylizatory i procesy z tlenkiem etylenu wymagają walidacji biologicznej po zainstalowaniu sterylizatora,znaczące naprawy lub zmiany metod.

Tradycyjna metoda składa się z fazy kondycjonowania wstępnego (w oddzielnym pomieszczeniu lub komórce), fazy przetwarzania (wyraźniej w zbiorniku próżniowym, a czasem w zbiorniku ciśnieniowym) oraz fazy napowietrzania (w oddzielnym pomieszczeniu lub komórce) w celu usunięcia Pozostałości EO i niższe produkty uboczne, jak zilustrowano chlorohydryną etylenu (EC lub ECH) i, co mniej ważne, glikolem etylenowym (EG). Alternatywna metoda, znana jako przetwarzanie all-in-one, istnieje ponadto dla niektórych produktów, w której wszystkie trzy fazy są wykonywane w zbiorniku próżniowym lub ciśnieniowym. Ta ostatnia opcja może przyspieszyć proces dzięki długiemu czasowi przetwarzania i rozproszeniu pozostałości.

Najbardziej powszechnym działaniem przetwarzania tlenku etylenu jest działanie w komorze gazowej. Aby skorzystać z ekonomii skali, EO był tradycyjnie dostarczany przez wypełnienie dużej komory kombinacją gazowego EO albo w postaci czystego EO, albo innymi gazami używanymi jako rozcieńczalniki; rozcieńczalniki obejmują chlorofluorowęglowodory (CFC), wodorochlorofluorowęglowodory (HCFC) i dwutlenek węgla.

Tlenek etylenu jest jeszcze szeroko stosowany przez producentów gadżetów medycznych. Ponieważ EO jest wybuchowy w stężeniach powyżej 3%, EO był tradycyjnie dostarczany z obojętnym gazem nośnym, co ilustruje CFC lub HCFC. Stosowanie CFC lub HCFC jako gazu nośnego zostało zakazane ze względu na obawy dotyczące zubożenia warstwy ozonowej. Te chlorowcowane węglowodory są zastępowane systemami wykorzystującymi 100% EO, z powodu przepisów i wysokich kosztów mieszanek. W szpitalach większość sterylizatorów tlenku etylenu wykorzystuje jednorazowe wkłady ze względu na wygodę i łatwość użycia w porównaniu z poprzednimi butlami gazowymi z mieszankami EO.

Ważne jest przestrzeganie określonych przez rząd limitów pozostałości tlenku etylenu w produktach przetworzonych i / lub na ich powierzchni, narażenia operatora po przetworzeniu, podczas przechowywania i obchodzenia się z butlami z tlenkiem etylenu, a także emisji do środowiska wytwarzanych podczas stosowania EO.

Amerykańska Agencja Bezpieczeństwa i Zdrowia w Pracy (OSHA) ustaliła dopuszczalny limit ekspozycji (PEL) na 1 ppm - obliczany jako ośmiogodzinna średnia ważona w czasie (TWA) - i 5 ppm jako 15-minutowa wycieczka limit (EL). National Institute for Occupational Safety and Health's (NIOSH), który jest bezpośrednio niebezpieczny dla życia i zdrowia (IDLH), wynosi 800 ppm. Próg zapachu wynosi około 500 ppm, więc EO jest niedostrzegalne do czasu, gdy stężenia znacznie przekraczają OSHA PEL. Podsumowując, OSHA zaleca stosowanie systemów ciągłego monitorowania gazu w celu ochrony pracowników używających EO do przetwarzania.

Dwutlenek azotu

Dwutlenek azotu (NO 2) jest szybkim i skutecznym środkiem sterylizującym do stosowania przeciwko szerokiej gamie mikroorganizmów, w tym pospolitym bakteriom, wirusom i zarodnikom. Unikalne właściwości fizyczne gazu NO 2 pozwalają na sterylną dyspersję w zamkniętym środowisku w temperaturze pokojowej i pod ciśnieniem atmosferycznym. Mechanizm śmiertelności polega na degradacji DNA w rdzeniu zarodników poprzez nitrację szkieletu fosforanowego, który zabija narażony organizm, ponieważ absorbuje NO 2. Ta degradacja zachodzi nawet przy bardzo niskich stężeniach gazu. NO 2 ma temperaturę wrzenia 21 ° C (70 ° F) na poziomie morza, co skutkuje stosunkowo silnie nasyconą prężnością pary w temperaturze otoczenia. Z tego powodu ciekły NO2 może służyć jako wygodne źródło gazu sterylizującego. Ciekły NO 2 jest często określany jako dimer, tetratlenek diazotu (N 2 O 4). W podobny sposób wymagane niskie poziomy stężenia w połączeniu z wysokim ciśnieniem par zapewniają, że na sterylizowanych urządzeniach nie wystąpi kondensacja. Oznacza to, że nie jest wymagane napowietrzanie urządzeń bezpośrednio po cyklu sterylizacji. Oprócz tego NO 2 jest mniej korozyjny niż inne gazy sterylizujące i jest kompatybilny z większością materiałów medycznych i klejów.

Najbardziej odpornym organizmem (MRO) na sterylizację gazem NO 2 jest zarodnik Geobacillus stearothermophilus, który jest tym samym MRO zarówno dla procesów sterylizacji parą, jak i nadtlenkiem wodoru. Forma przetrwalnikowa G. Stearothermophilus została przez lata dobrze scharakteryzowana jako biologiczny wskaźnik w zastosowaniach sterylizacyjnych. Inaktywacja drobnoustrojów G. Stearothermophilus za pomocą NO 2gaz przebiega szybko w sposób logarytmiczno-liniowy, co jest typowe dla innych procesów sterylizacji. Firma Noxilizer, Inc. skomercjalizowała tę technologię, aby oferować usługi sterylizacji kontraktowej urządzeń medycznych w swoim zakładzie w Baltimore, Maryland (USA). Zostało to wykazane w laboratorium Noxilizer w wielu badaniach i jest poparte opublikowanymi raportami z innych laboratoriów. Poza tym te same właściwości pozwalają na szybsze usuwanie sterylizujących i resztkowych gazów poprzez napowietrzanie zamkniętego środowiska. Połączenie szybkiego niszczenia bakterii i łatwego usuwania gazu pozwala na znacznie krótsze czasy cykli podczas sterylizacji (lub odkażania) i niższy poziom pozostałości po sterylizacji niż w przypadku innych metod sterylizacji.

Ozon

Ozon jest stosowany w warunkach przemysłowych do sterylizacji wody i powietrza, a także jako środek dezynfekujący do powierzchni. Ma tę zaletę, że jest w stanie utleniać większość materii organicznej. Jednak jest to toksyczny i niestabilny gaz, który musi być wytwarzany na miejscu, więc nie jest praktyczny w wielu miejscach.

Ozon jako gaz sterylizujący ma wiele zalet; ozon jest bardzo skutecznym środkiem sterylizującym ze względu na swoje silne właściwości utleniające (E = 2,076 w porównaniu z SHE) zdolnym do niszczenia szerokiej gamy patogenów, w tym prionów, bez konieczności obchodzenia się z niebezpiecznymi chemikaliami, ponieważ ozon jest wytwarzany w sterylizatorze z materiałów medycznych -gradowy tlen. Wysoka reaktywność ozonu oznacza, że ​​odpadowy ozon może zostać zniszczony przez przepuszczenie go przez prosty katalizator, który przekształca go w tlen i zapewnia, że ​​czas cyklu jest stosunkowo krótki. Wadą stosowania ozonu jest to, że gaz jest bardzo reaktywny i bardzo niebezpieczny. Poziom zagrożenia dla życia i zdrowia (IDLH) dla ozonu przez NIOSH wynosi 5 ppm, 160 razy mniej niż 800 ppm IDLH dla tlenku etylenu. NIOSH i OSHA ustaliły PEL dla ozonu na 0,1 ppm, obliczane jako ośmiogodzinna średnia ważona w czasie. Producenci gazów sterylizujących zawierają wiele zabezpieczeń w swoich produktach, ale ostrożną praktyką jest zapewnienie ciągłego monitorowania narażenia na ozon, co z reguły zapewnia szybkie ostrzeżenie w przypadku wycieku. Monitory do określania narażenia na ozon w miejscu pracy są dostępne w handlu.

Glutaraldehyd i formaldehyd

Roztwory glutaraldehydu i formaldehydu (również stosowane jako utrwalacze) są dopuszczonymi płynnymi środkami sterylizującymi, pod warunkiem, że czas zanurzenia jest wystarczająco długi. Zabicie wszystkich zarodników w klarownym płynie może zająć do 22 godzin w przypadku glutaraldehydu, a nawet dłużej w przypadku formaldehydu. Obecność cząstek stałych może wydłużyć wymagany czas lub spowodować nieskuteczność zabiegu. Sterylizacja bloków tkanki może trwać znacznie dłużej ze względu na czas potrzebny na penetrację środka utrwalającego. Glutaraldehyd i formaldehyd są lotne i toksyczne zarówno w kontakcie ze skórą, jak i przy wdychaniu. Aldehyd glutarowy ma krótki okres trwałości (<2 tygodnie) i jest drogi. Formaldehyd jest tańszy i ma znacznie dłuższy okres trwałości, jeśli doda się metanol w celu zahamowania polimeryzacji do paraformaldehydu, ale jest znacznie bardziej lotny.Oprócz tego formaldehyd jest stosowany jako gazowy środek sterylizujący; w tym przypadku jest przygotowywany na miejscu przez depolimeryzację stałego paraformaldehydu. Wiele szczepionek, jak ilustruje oryginalna szczepionka przeciwko polio Salka, jest sterylizowanych formaldehydem.

Nadtlenek wodoru

Nadtlenek wodoru, zarówno w postaci płynnej, jak i odparowanego nadtlenku wodoru (VHP), jest innym chemicznym środkiem sterylizującym. Nadtlenek wodoru jest silnym utleniaczem, który pozwala mu niszczyć szeroką gamę patogenów. Nadtlenek wodoru jest stosowany do sterylizacji artykułów wrażliwych na ciepło lub temperaturę, na przykład w sztywnych endoskopach. W sterylizacji medycznej nadtlenek wodoru jest używany w wyższych stężeniach, od około 35% do 90%. Największą zaletą nadtlenku wodoru jako środka sterylizującego jest krótki czas cyklu. Podczas gdy czas cyklu dla tlenku etylenu może wynosić od 10 do 15 godzin, w niektórych nowoczesnych sterylizatorach nadtlenku wodoru czas cyklu wynosi zaledwie 28 minut.

Wady nadtlenku wodoru obejmują kompatybilność materiałową, mniejszą zdolność penetracji i zagrożenie dla zdrowia operatora. Produkty zawierające celulozę, jak pokazano na papierze, nie mogą być sterylizowane przy użyciu VHP, a produkty zawierające nylon mogą stać się kruche. Penetracja nadtlenku wodoru nie jest tak dobra jak tlenek etylenu, dlatego istnieją ograniczenia co do długości i średnicy światła przedmiotów, które można skutecznie sterylizować. Nadtlenek wodoru jest głównym środkiem drażniącym, a kontakt płynnego roztworu ze skórą spowoduje wybielenie lub owrzodzenie, w zależności od stężenia i czasu kontaktu. Po rozcieńczeniu do niskich stężeń jest stosunkowo nietoksyczny, ale w wysokich stężeniach (> 10% w / w) jest niebezpiecznym utleniaczem. Poza tym opary są niebezpieczne, wpływając głównie na oczy i układ oddechowy.Nawet krótkotrwałe narażenie może być niebezpieczne, a NIOSH ustalił IDLH na 75 ppm, mniej niż jedna dziesiąta IDLH dla tlenku etylenu (800 ppm). Długotrwałe narażenie na niższe stężenia może spowodować trwałe uszkodzenie płuc, dlatego też OSHA ustaliła dopuszczalną granicę narażenia na 1,0 ppm, obliczoną jako ośmiogodzinna średnia ważona w czasie. Producenci sterylizatorów dokładają wszelkich starań, aby ich produkty były bezpieczne dzięki starannemu rozmieszczeniu i zastosowaniu wielu zabezpieczeń, jednak istnieją jeszcze przypadki narażenia na nadtlenek wodoru ze sterylizatorów gazowych w miejscu pracy, udokumentowane w bazie danych FDA MAUDE. Podczas korzystania z dowolnego typu sterylizatora gazowego, rozważne praktyki pracy powinny obejmować dobrą wentylację, ciągły monitor gazu pod kątem obecności nadtlenku wodoru oraz dobre praktyki i szkolenie.

Odparowany nadtlenek wodoru (VHP) jest używany do sterylizacji dużych zamkniętych i uszczelnionych obszarów, co ilustrują całe pokoje i wnętrza samolotów.

Chociaż jest toksyczny, VHP rozkłada się w krótkim czasie do wody i tlenu.

Kwas nadoctowy

Kwas nadoctowy (0,2%) jest uznanym przez FDA środkiem sterylizującym do stosowania w sterylizacji wyrobów medycznych, co ilustrują endoskopy.

Potencjał chemicznej sterylizacji prionów

Priony są bardzo odporne na sterylizację chemiczną. W rzeczywistości wykazano, że traktowanie aldehydami, jak ilustruje formaldehyd, zwiększa odporność na priony. Wykazano, że nadtlenek wodoru (3%) przez jedną godzinę był nieskuteczny, zapewniając mniej niż 3 log(¹⁰-³) redukcji zanieczyszczenia. Jod, formaldehyd, glutaraldehyd i kwas nadoctowy nie przeszły tego testu (jedna godzina traktowania). Tylko chlor, związki fenolowe, tiocyjanian guanidyniowy i wodorotlenek sodu zmniejszają poziom prionów o więcej niż 4 logi; chlor (zbyt korozyjny, aby można go było stosować na niektórych przedmiotach) i wodorotlenek sodu są najbardziej spójne. Wiele badań wykazało skuteczność wodorotlenku sodu.

Sterylizacja radiacyjna

Sterylizację można przeprowadzić za pomocą promieniowania elektromagnetycznego, co ilustrują wiązki elektronów, promieniowanie rentgenowskie, promienie gamma lub napromienianie cząstkami subatomowymi. Promieniowanie elektromagnetyczne lub cząsteczkowe może być wystarczająco energetyczne, aby jonizować atomy lub cząsteczki (promieniowanie jonizujące) lub mniej energetyczne (promieniowanie niejonizujące).

Sterylizacja promieniowaniem niejonizującym

Napromienianie światłem ultrafioletowym (UV, z lampy bakteriobójczej) jest przydatne do sterylizacji powierzchni i niektórych przezroczystych obiektów. Wiele obiektów, które są przezroczyste dla światła widzialnego, pochłania promieniowanie UV. Promieniowanie UV jest rutynowo stosowane do sterylizacji wnętrz komór bezpieczeństwa biologicznego między użyciami, ale jest nieskuteczne w zacienionych obszarach, w tym w miejscach brudnych (które mogą ulegać polimeryzacji po długotrwałym naświetlaniu, przez co bardzo trudno je usunąć). Oprócz tego uszkadza niektóre tworzywa sztuczne, co ilustruje pianka polistyrenowa, jeśli jest wystawiona na działanie przez dłuższy czas.

Sterylizacja promieniowaniem jonizującym

Bezpieczeństwo obiektów do napromieniania jest regulowane przez Międzynarodową Agencję Energii Atomowej ONZ i monitorowane przez różne krajowe komisje ds. Regulacji jądrowych (NRC). Wypadki związane z narażeniem na promieniowanie, które miały miejsce w przeszłości, są dokumentowane przez agencję i dokładnie analizowane w celu określenia przyczyny i potencjału poprawy. Takie ulepszenia są następnie wymagane do modernizacji istniejących obiektów i przyszłego układu.

Promieniowanie gamma jest silnie penetrujące i jest wyraźnie używane do sterylizacji jednorazowego sprzętu medycznego, co ilustrują strzykawki, igły, kaniule i zestawy dożylne oraz żywność. Jest emitowany przez radioizotop, zwykle kobalt-60(⁶⁰Co) lub cez-137(¹³⁷Cs), które mają energię fotonów odpowiednio do 1,3 i 0,66 MeV.

Stosowanie izotopów promieniotwórczych wymaga ekranowania dla bezpieczeństwa operatorów podczas użytkowania i przechowywania. W większości projektów izotop promieniotwórczy jest opuszczany do basenu ze źródłem wypełnionego wodą, który pochłania promieniowanie i umożliwia personelowi konserwacyjnemu wejście do osłony przed promieniowaniem. Jeden wariant utrzymuje radioizotop pod wodą przez cały czas i obniża produkt do napromieniowania w wodzie w hermetycznie zamkniętych dzwonach; ponadto w takich projektach nie jest wymagane ekranowanie. Inne rzadko stosowane konstrukcje wykorzystują suche magazynowanie, zapewniając ruchome osłony, które zmniejszają poziom promieniowania w obszarach komory napromieniania. Incydent w Decatur w stanie Georgia, USA, gdzie rozpuszczalny w wodzie cez-137 wyciekł do puli źródła, wymagając interwencji NRC, doprowadził do prawie całkowitego zaprzestania stosowania tego radioizotopu na rzecz bardziej kosztownego,nierozpuszczalny w wodzie kobalt-60. Fotony gamma kobaltu-60 mają w odniesieniu do dwukrotnie większą energię i nieuchronnie większy zakres penetracji niż promieniowanie wytwarzane przez cez-137.

Poza tym obróbka wiązką elektronów jest wyraźnie stosowana do sterylizacji. Wiązki elektronów wykorzystują technologię włącz-wyłącz i zapewniają znacznie wyższą prędkość dozowania niż promieniowanie gamma lub rentgenowskie. Ze względu na wyższą moc dawkowania potrzebny jest krótszy czas ekspozycji, a tym samym jakakolwiek potencjalna degradacja polimerów jest zmniejszona. Ze względu na to, że elektrony przenoszą ładunek, wiązki elektronów są mniej przenikliwe niż promieniowanie gamma i rentgenowskie. Obiekty opierają się na solidnych betonowych osłonach, aby chronić pracowników i środowisko przed narażeniem na promieniowanie.

Promienie rentgenowskie o wysokiej energii (produkowane przez bremsstrahlung) pozwalają na napromienianie dużych opakowań i ładunków paletowych z urządzeniami medycznymi. Są wystarczająco penetrujące, aby traktować wiele ładunków paletowych w opakowaniach o małej gęstości z bardzo dobrymi współczynnikami jednorodności dawki. Sterylizacja promieniami rentgenowskimi nie wymaga materiałów chemicznych ani radioaktywnych: promieniowanie rentgenowskie o wysokiej energii jest generowane z dużą intensywnością przez generator promieni rentgenowskich, który nie wymaga osłony, gdy nie jest używany. Promienie rentgenowskie są generowane przez bombardowanie gęstego materiału (obiektywu), co ilustruje tantal lub wolfram elektronami o wysokiej energii, metodą znaną jako konwersja bremsstrahlung. Systemy te są nieefektywne energetycznie i wymagają znacznie więcej energii elektrycznej niż inne systemy dla tego samego efektu.

Napromieniowanie promieniami rentgenowskimi, promieniami gamma lub elektronami nie powoduje radioaktywności materiałów, ponieważ użyta energia jest zbyt niska. Konsekwentnie potrzebna jest energia co najmniej 10 MeV do wywołania radioaktywności w materiale. Neutrony i cząstki o bardzo wysokiej energii mogą uczynić materiały radioaktywnymi, ale mają dobrą penetrację, podczas gdy cząstki o niższej energii (inne niż neutrony) nie mogą uczynić materiałów radioaktywnymi, ale mają słabszą penetrację.

Sterylizacja przez napromieniowanie promieniami gamma może nawet wpłynąć na właściwości materiału.

Napromienianie jest wykorzystywane przez pocztę Stanów Zjednoczonych do sterylizacji poczty w rejonie Waszyngtonu. Niektóre potrawy (np. Przyprawy i mielone mięso) są sterylizowane przez napromieniowanie.

Cząsteczki subatomowe mogą być mniej lub bardziej penetrujące i mogą być generowane przez radioizotop lub gadżet, w zależności od rodzaju cząstki.

Sterylna filtracja

Płyny, które zostałyby uszkodzone przez ciepło, napromieniowanie lub sterylizację chemiczną, jak to ilustruje roztwór leku, można sterylizować przez mikrofiltrację z użyciem filtrów membranowych. To działanie jest wyraźnie stosowane w przypadku nietrwałych termicznie leków i roztworów białek w przetwarzaniu leków. Mikrofiltr z porami o wielkości zwykle 0,22 µm zwykle skutecznie usuwa mikroorganizmy. Niektóre gatunki gronkowców okazały się jednak wystarczająco elastyczne, aby przejść przez filtry 0,22 µm. Podczas przetwarzania leków biologicznych wirusy muszą zostać usunięte lub inaktywowane, co wymaga zastosowania nanofiltrów o mniejszych rozmiarach porów (20–50 nm). Mniejsze rozmiary porów obniżają natężenie przepływu, więc z reguły w celu uzyskania wyższej całkowitej przepustowości lub uniknięcia przedwczesnego zatykania się, należy zastosować moc filtrów wstępnych do ochrony filtrów membranowych o małych porach.Systemy filtracji z przepływem stycznym (TFF) i naprzemiennym przepływem stycznym (ATF) poza tym zmniejszają gromadzenie się cząstek stałych i zatykanie.

Filtry membranowe stosowane w procesach produkcyjnych są wyraźnie wykonane z materiałów, co ilustruje mieszany ester celulozy lub polieterosulfon (PES). Sprzęt do filtracji i same filtry można zakupić jako wstępnie wysterylizowane jednostki jednorazowego użytku w szczelnie zamkniętych opakowaniach lub muszą być sterylizowane przez użytkownika, konsekwentnie poprzez autoklawowanie w temperaturze, która nie uszkadza delikatnych membran filtrujących. Aby zapewnić prawidłowe działanie filtra, filtry membranowe są testowane pod kątem integralności po użyciu, a czasami przed użyciem. Nieniszczący test integralności zapewnia, że ​​filtr jest nieuszkodzony i jest wymagany przez przepisy. Zwykle sterylną filtrację końcową farmaceutyczną przeprowadza się w pomieszczeniu czystym, aby zapobiec zanieczyszczeniu.

Zachowanie sterylności

Instrumenty, które przeszły sterylizację, mogą być utrzymywane w takim stanie poprzez zamknięcie w szczelnym opakowaniu do momentu użycia.

Technika aseptyczna polega na zachowaniu sterylności podczas zabiegów.

Sterylizacja ciepłem wilgotnym

Sterylizacja ciepłem wilgotnym opisuje techniki sterylizacji wykorzystujące gorące powietrze, które jest mocno obciążone parą wodną i gdzie wilgoć odgrywa szczególną rolę w sterylizacji. Podgrzewanie artykułu jest jedną z najwcześniej praktykowanych form sterylizacji. Różnorodne zabiegi stosowane przy wykonywaniu metody sterylizacji ciepłem wilgotnym powodują niszczenie mikroorganizmów poprzez denaturację makrocząsteczek.

Opis

Podgrzewanie artykułu jest jedną z najwcześniej praktykowanych form sterylizacji. W procesach sterylizacji na gorąco wilgotne stosuje się gorące powietrze, które jest mocno obciążone parą wodną, ​​co odgrywa szczególną rolę w procesie sterylizacji. Gotowanie próbki przez 30 minut lub dłużej zabije praktycznie wszystkie obecne komórki wegetatywne, ale nie zabije zarodników, które mogą wkrótce wykiełkować i wznowić wzrost. Podsumowując, gotowanie jest niewystarczającym działaniem, aby osiągnąć sterylizację.

Działanie na mikroorganizmy

Wilgotne ciepło powoduje zniszczenie mikroorganizmów poprzez denaturację makrocząsteczek, głównie białek. Ponadto pewną rolę może odgrywać niszczenie komórek przez lizę. Podczas gdy bezpłodność oznacza niszczenie wolno żyjących organizmów, które mogą rosnąć w próbce, sterylizacja niekoniecznie pociąga za sobą zniszczenie materiału zakaźnego. Priony są przykładem czynnika zakaźnego, który w zależności od warunków może przetrwać sterylizację wilgotnym ciepłem.

Uprawomocnienie

Aby ułatwić skuteczną sterylizację parą i ciśnieniem, stosuje się kilka metod weryfikacji i wskazań; obejmują one zmieniające kolor taśmy ze wskaźnikami i wskaźniki biologiczne. W przypadku stosowania wskaźników biologicznych próbki zawierające zarodniki odpornych na ciepło drobnoustrojów, jak pokazano na przykładzie Geobacillus stearothermophilis, są sterylizowane obok standardowego ładunku, a następnie inkubowane w sterylnych pożywkach (często zawartych w próbce w szklanej ampułce do rozbicia po sterylizacji). Zmiana koloru pożywki (wskazująca na produkcję kwasu przez bakterie; wymaga odpowiedniego przygotowania pożywki) lub pojawienie się zmętnienia (zmętnienie wskazujące na rozpraszanie światła przez komórki bakteryjne) wskazuje, że sterylizacja nie została osiągnięta i może być potrzebny cykl sterylizacji. rewizja lub ulepszenie.

Zastosowane metody

Tyndalizacja

Bardziej efektywnym działaniem jest użycie trzech kolejnych zabiegów parą wodną w celu uzyskania sterylizacji w ciągu trzech dni. Działa to poprzez zabijanie komórek wegetatywnych, umożliwiając kiełkowanie zarodników, które przeżyły, i zabijanie powstałych komórek wegetatywnych, zanim będą miały czas na utworzenie się zarodników. Wszelkie przetrwalniki, które przeżyły po pierwszym zabiegu lub przypadkowo utworzone zarodniki podczas pierwszego okresu inkubacji, są zabijane w trzecim cyklu gotowania na parze.

Wysokie ciśnienie

Bardziej wyraźnym działaniem, gdy przedłużone ogrzewanie nie stanowi problemu, jest użycie autoklawu lub szybkowaru. Podczas sterylizacji w ten sposób próbki są umieszczane w komorze parowej na półce lub podwyższonej podłodze, a komora jest zamykana i ogrzewana, tak aby para wypychała powietrze z otworów wentylacyjnych lub wylotowych. Następnie przykłada się ciśnienie tak, aby temperatura wewnętrzna osiągnęła 121 ° C (250 ° F) i utrzymywana była przez 15–30 minut. Ta podwyższona temperatura i ciśnienie są wystarczające do sterylizacji próbek wszelkich wyraźnie napotkanych drobnoustrojów lub zarodników. Następnie komorę pozostawia się do powolnego ostygnięcia lub poprzez bierne odprowadzanie ciepła; rzadko stosuje się wymuszone chłodzenie lub celowe upuszczanie ciśnienia. Sterylizacja ciśnieniowa to dominująca metoda sterylizacji medycznej narzędzi żaroodpornych,oraz do sterylizacji materiałów dla mikrobiologii i innych dziedzin wymagających aseptycznej techniki.

W przypadkach, gdy przedmioty wymagają sterylizacji do natychmiastowego użycia, można zastosować sterylizację błyskawiczną. Techniki Flash działają konsekwentnie przez minimalny czas, temperaturę lub ciśnienie i mogą poświęcać pewne zabezpieczenia, jak zilustrowano zdolnością do walidacji za pomocą wskaźników biologicznych lub zapobiegania zanieczyszczeniu. Dodatkowe protokoły są konsekwentnie podejmowane w celu złagodzenia ofiar; sprzęt do szybkiej sterylizacji jest często przechowywany w sterylnym polu sali operacyjnej, do wstępnego pakowania przedmiotów można zastosować opakowanie ochronne z przenikaniem pary, aw szczególności zaprojektowane sztywne systemy kontenerów do sterylizacji mogą być ponownie użyte.

Poziom zapewnienia sterylności

W mikrobiologii poziom zapewnienia sterylności (SAL) to prawdopodobieństwo, że pojedyncze urządzenie, które zostało poddane sterylizacji, mimo to pozostanie niesterylne.

Nigdy nie jest możliwe udowodnienie, że wszystkie organizmy zostały zniszczone, ponieważ prawdopodobieństwo przeżycia pojedynczego mikroorganizmu nigdy nie jest zerowe. SAL służy więc do wyrażenia prawdopodobieństwa przeżycia. Na przykład producenci gadżetów medycznych planują swoje procesy sterylizacji pod kątem wyjątkowo niskiego SAL, co ilustruje ¹⁰-⁶, co daje 1 do 1 000 000 szans na niesterylność jednostki. SAL oprócz tego opisuje skuteczność zabijania metody sterylizacji. Bardzo skuteczna metoda sterylizacji ma bardzo niski SAL.

Tyndalizacja

Tyndalizacja to pochodząca z XIX wieku metoda sterylizacji substancji, zwyczajowo żywności, nazwana na cześć jej wynalazcy, naukowca Johna Tyndalla, którą można zastosować do zabijania odpornych na ciepło przetrwalników. Mimo że jest uważany za staroświecki, jest jednak czasami używany.

Prostym i skutecznym działaniem sterylizującym, wyraźnie używanym obecnie, jest autoklawowanie: podgrzewanie sterylizowanej substancji do 121 ° C przez 15 minut w systemie ciśnieniowym. Jeśli autoklawowanie nie jest możliwe z powodu braku sprzętu lub konieczności sterylizacji czegoś, co nie wytrzyma wyższej temperatury, bezciśnieniowe ogrzewanie przez dłuższy czas w temperaturze do 100 ° C może spowodować wrzenie wody. być użytym. Ciepło zabije komórki bakteryjne; mimo to przetrwalniki bakteryjne zdolne do późniejszego kiełkowania do komórek bakteryjnych mogą przeżyć. Może być użyty do zniszczenia zarodników.

Tyndalizacja tak naprawdę polega na podgrzaniu substancji do temperatury wrzenia (lub nieco poniżej temperatury wrzenia) i utrzymaniu jej tam przez 15 minut, trzy dni pod rząd. Po każdym ogrzewaniu okres spoczynku pozwoli przetrwalnikom wykiełkować do komórek bakteryjnych; komórki te zostaną zabite przez ogrzewanie następnego dnia. W okresach spoczynku sterylizowaną substancję utrzymuje się w wilgotnym środowisku o ciepłej temperaturze pokojowej, sprzyjającej kiełkowaniu zarodników. Gdy środowisko jest sprzyjające dla bakterii, sprzyja to kiełkowaniu komórek z zarodników, a zarodniki nie powstają z komórek w tym środowisku (patrz zarodniki bakterii).

Metoda jest zwykle skuteczna w praktyce. Ale nie jest uważany za całkowicie wiarygodny - niektóre zarodniki mogą przeżyć, a później kiełkować i rozmnażać się. Obecnie nie jest często używany, ale służy do sterylizacji niektórych rzeczy, które nie mogą wytrzymać ogrzewania pod ciśnieniem, co ilustrują nasiona roślin.

Sterylizacja na sucho

Sterylizacja artykułów na sucho jest jedną z najwcześniej praktykowanych form sterylizacji. Wykorzystuje gorące powietrze, które jest wolne od pary wodnej lub ma jej bardzo mało, przy czym wilgoć ta odgrywa minimalną lub żadną rolę w metodzie sterylizacji.

Metoda

Metoda sterylizacji na sucho jest wykonywana przez przewodzenie; to jest miejsce, w którym ciepło jest absorbowane przez zewnętrzną powierzchnię przedmiotu, a następnie przekazywane do wewnątrz do następnej warstwy. Ostatecznie cały przedmiot osiąga odpowiednią temperaturę potrzebną do sterylizacji. Właściwy czas i temperatura sterylizacji na sucho to 160 ° C (320 ° F) przez 2 godziny lub 170 ° C (340 ° F) przez 1 godzinę lub w przypadku sterylizatorów gorącego powietrza o dużej prędkości 190 ° C (375 ° F)) przez 6 do 12 minut.

Przedmioty powinny być wysuszone przed sterylizacją, ponieważ woda będzie zakłócać metodę. Suche ciepło niszczy mikroorganizmy, powodując denaturację białek.

Obecność wilgoci, co ilustruje sterylizacja parą, znacznie przyspiesza przenikanie ciepła.

Istnieją dwa rodzaje konwekcji gorącego powietrza (konwekcja odnosi się do cyrkulacji ogrzanego powietrza w komorze pieca) sterylizatory:

Konwekcja grawitacyjna

Konwekcja mechaniczna

Proces konwekcji mechanicznej

Piec z konwekcją mechaniczną zawiera dmuchawę, która aktywnie wtłacza ogrzane powietrze we wszystkie obszary komory. Przepływ wytwarzany przez dmuchawę zapewnia równomierne temperatury i równomierne przenoszenie ciepła w całym ładunku. Z tego powodu piec konwekcyjny mechaniczny jest wydajniejszym z tych dwóch procesów.

Gorące powietrze o dużej prędkości

Jeszcze bardziej wydajny system niż konwekcja wykorzystuje pozbawione turbulencji gorące powietrze przetłaczane przez kurtynę strumieniową z prędkością 3000 stóp / minutę.

Instrumenty używane do sterylizacji na sucho

Instrumenty używane do sterylizacji na sucho obejmują piec na gorące powietrze, spalanie lub spalanie, płomienie, promieniowanie, kuchenkę mikrofalową, palnik Bunsena i sterylizator szklanych kulek.

Wpływ na mikroorganizmy

Suche ciepło powoduje lizę białek w każdym organizmie, powoduje oksydacyjne uszkodzenia przez wolne rodniki, powoduje wysuszenie komórek, a nawet może spalić je na popiół, jak podczas spalania.

Aseptyka

Asepsa to stan wolny od mikroorganizmów chorobotwórczych (takich jak bakterie chorobotwórcze, wirusy, grzyby chorobotwórcze i pasożyty). Istnieją dwie kategorie aseptyki: medyczna i chirurgiczna. Współczesne pojęcie aseptyki wywodzi się ze starszych technik antyseptycznych, zmiany zapoczątkowanej przez odmienne osoby w XIX wieku, które wprowadziły praktyki, których przykładem jest sterylizacja narzędzi chirurgicznych i noszenie rękawiczek chirurgicznych podczas operacji. Celem aseptyki jest wyeliminowanie infekcji, a nie osiągnięcie bezpłodności. Idealnie pole operacyjne jest sterylne, co oznacza, że ​​jest wolne od wszelkich zanieczyszczeń biologicznych (np. Grzybów, bakterii, wirusów), a nie tylko tych, które mogą powodować choroby, gnicie lub fermentację. Nawet w stanie aseptycznym może rozwinąć się stan jałowego zapalenia.Termin często odnosi się do praktyk stosowanych do promowania lub wywoływania aseptyki w operacyjnym polu chirurgii lub medycyny w celu zapobiegania infekcjom.

Akcja

Asepsa odnosi się do każdego trybu pracy wykonywanego w sterylnych warunkach. Obejmuje to techniki medyczne i laboratoryjne (takie jak hodowle bakteryjne). Istnieją dwa rodzaje aseptyki - medyczna i chirurgiczna. Medyczna lub czysta aseptyka zmniejsza liczbę organizmów i zapobiega ich rozprzestrzenianiu; aseptyka chirurgiczna lub jałowa obejmuje zabiegi mające na celu wyeliminowanie mikroorganizmów z obszaru i jest praktykowana przez techników chirurgii i pielęgniarki. Ostatecznie jednak pomyślne wykorzystanie operacji aseptycznych zależy od połączenia działań przygotowawczych. Takie jak sterylny sprzęt i płyny są używane podczas inwazyjnych zabiegów medycznych i pielęgniarskich. Największym przejawem takich technik aseptycznych są szpitalne sale operacyjne, których celem jest ochrona pacjentów przed mikroorganizmami szpitalnymi.

Chociaż wszyscy członkowie zespołu chirurgicznego powinni wykazać się dobrą techniką aseptyczną, zadaniem pielęgniarki chirurgicznej lub technika chirurgicznego jest ustawienie i utrzymanie sterylnego pola. Aby zapobiec zakażeniu krzyżowemu pacjentów, instrumenty są sterylizowane w autoklawie lub przy użyciu sprzętu