Begeerte 1 - erotisch verhaal

Begeerte 1: erotische verhalen

Translated by

Neeltje Wiersma

Original title

Begär - oanständiga berättelser

Copyright © 2013, 2019 Malva B. and Lust

All rights reserved

ISBN: 9788726145502

1. e-book edition, 2019

Format: EPUB 2.0

All rights reserved. No part of this publication may be reproduced, stored in a retrievial system, or transmitted, in any form or by any means without the prior written permission of the publisher, nor, be otherwise circulated in any form of binding or cover other than in which it is published and without a similar condition being imposed on the subsequent purchaser.

Wittebroodsweken

‘You guys are amazing,’ zegt José wanneer hij glanzend van het zweet en met een erectie de paar meter van het tweepersoonsbed van Jonathan en mij naar de badkamer aflegt.

Hij krabt aan zijn ballen en vraagt of hij een tandenborstel mag lenen. José is een net iets te zware drieëndertiger uit Madrid met beginnende kaalheid. We hebben hem afgelopen jaar tijdens een charterreis naar Ibiza leren kennen, waar hij ons in de mysteries van de triootjes inwijdde.

‘Ga je ook naar Ericsson?’ vraagt Jonathan na het ontbijt wanneer we ons gereedmaken voor de eerste werkdag van de week. ‘In dat geval kun je met Julia en mij meerijden.’

Het kleine studentenkamertje van Jonathan en mij in Gamla Stan ligt niet bepaald optimaal als je in Kista werkt. Maar we zijn nog niet bereid de binnenstad te verruilen voor de buitenwijk ten noorden van de stad, ook al gaan we over minder dan een halfjaar trouwen.

‘We tellen af en op de zaterdag voor Pinksteren is het zover, dan is de grote dag,’ zegt mijn vader steeds. ‘Komen jullie dan weer thuis?’

Mijn vader is een verstokte Göteborger en kan maar moeilijk begrijpen dat iemand vrijwillig wegtrekt uit de voorkant van Zweden waar de zon bij zonsondergang in de zee zakt en de vis zeven dagen per week dagvers is.

‘Misschien, wanneer we een gezin stichten,’ antwoord ik ontwijkend en probeer me voor te stellen hoe het zou zijn niet alleen met je man en geliefde samen te werken maar ook nog de kans te lopen zakelijke meetings met je vader te hebben.

Ik schiet in de lach.

‘Wat is er zo grappig?’ vraagt Jonathan wanneer we José hebben afgezet en verder in de richting van de parkeerplaats rijden.

‘Ik heb vanochtend een meeting met mijn baas. Ik hoop dat ik me kan concentreren op wat ze zegt en niet aan de escapades van afgelopen nacht begin te denken.’

‘Als je maar niet steunt en kreunt zoals gisteren komt het vast goed,’ antwoordt Jonathan glimlachend.

‘Wat zien vrouwen eigenlijk in hem?’ vervolg ik en ik wijs naar José die naar de hoofdingang slentert.

Door zijn uitgezakte ouwelullenbroek komen zijn hangbillen er alleen maar meer uit. Serieus, wie draagt zoiets tegenwoordig nog? Zijn overhemd is niet gestreken. En ik dacht dat de dresscode in Spanje strenger was! Maar misschien is dat wel de reden dat ze hem zo vaak naar Stockholm sturen? Hij ziet eruit als iemand die teveel van alles doet: werken, roken, drinken en neuken. Een levensgenieter zoals hij het zelf zou noemen.

‘Hetzelfde als jij vermoedelijk,’ antwoordt Jonathan en giechelt. ‘Hij lijkt gewoon een goede wip te zijn.’

‘Het is alleen omdat ik mijn ogen dichtdoe en jouw hand vasthoud,’ antwoord ik en ik geef hem een liefdevol tikje op zijn arm.

In de lift naar de derde verdieping sta ik me af te vragen of ik echt zo oppervlakkig ben? Hoe kan deze controller in een mantelpak anders samengaan met die geile vrouw tussen twee zwetende mannen die ik een paar uur eerder was? Net zo natuurlijk als ik me voor een min of meer onbekende man achter neergelaten luxaflex heb uitgestrekt, glip ik nu de lichte vergaderruimte op de derde verdieping in. Ik leg mijn iPad voor me op de grote ovale houten tafel en kijk op wanneer mijn baas zich naar binnen haast. Ze ploft op de stoel en veegt drie zweetdruppels van haar voorhoofd zoals altijd.

Ik luister met een half oor wanneer ze over haar vierjarige verteld die met griep wakker werd en over haar eenjarige die niet naar de crèche wil. Ze ademt diep in en legt beide handen op de tafel. Ze kijkt me bemoedigend aan en vraagt: ‘Klaar om de uitdagingen van de week te bespreken?’

‘Zeker,’ antwoord ik.

Aan het eind van de werkdag redetwisten Jonathan en ik erover of er in Kista mogelijkheden zijn voor een afterwork. Hoewel we drie jaar lang hiernaartoe hebben geforensd, hebben we dit stadsdeel nooit verder onderzocht in de avonduren.

‘Die zijn er niet,’ constateert José wanneer hij achtentwintig minuten te laat op komt dagen en wij nog steeds geen besluit hebben genomen. ‘Let’s go to Riche and have dinner,’ vervolgt hij. ‘Dan kun je de auto daar laten staan. Een taxi van Kista naar Gamla Stan kost vast een vermogen.’

‘Wat is er mis met de metro?’ vraag ik zonder een antwoord te verwachten, terwijl ik moet toegeven dat Östermalm beduidend gezelliger klinkt dan dit glas- en betongetto.

‘We willen bubbels,’ zegt José even later. We hebben onze jassen amper uit.

‘Ik adviseer een fles Charles Lafitte jaargang 1999,’ antwoordt de ober.

‘Wat kost die?’ vraagt Jonathan.

‘Veertigduizend kronen,’ zegt de ober en er verschijnt een glimlach op zijn gezicht wanneer hij Jonathans verschrikte blik ziet.

‘Ik maakte maar een grapje. Willen jullie ook wat te eten?’

‘Uiteraard. Ik trakteer,’ antwoordt José en hij buigt zich over het menu.

‘Geef ons nog even, alsjeblieft,’ vervolgt hij.

‘Als je bij Riche eet moet je Toast Skagen nemen,’ zeg ik en ik wijs op de Engelse beschrijving in Josés menu. ‘Een van de buffetjuffrouwen bedacht dit voorgerecht in de jaren vijftig.’

‘Heb je daar wel genoeg aan?’

‘Misschien niet, maar ik ben wel van plan om daarmee te beginnen.’

‘Oké, klinkt goed,’ zegt José, en hij legt het menu opzij en wenkt de ober.

‘We hebben een keuze gemaakt.’

Een tijdje later krijgen we de smaaksensatie mooi opgediend op grote witte borden.

‘Wat zijn jullie vakantieplannen voor deze zomer?’ vraagt José.

‘We gaan eind mei trouwen, dus we dat wordt zeer waarschijnlijk een huwelijksreis. Maar we weten nog niet waar naartoe,’ antwoordt Jonathan.

‘Ga met mij een weekje mee naar Cap d’Agde,’ zegt José.

‘Wat is dat?’ vragen Jonathan