Niets is wat het lijkt

Niets is wat het lijkt

Copyright © 2015, 2021 Frank de Bruyn and SAGA Egmont

All rights reserved

ISBN: 9788726677065

1st ebook edition

Format: EPUB 3.0

No part of this publication may be reproduced, stored in a retrievial system, or transmitted, in any form or by any means without the prior written permission of the publisher, nor, be otherwise circulated in any form of binding or cover other than in which it is published and without a similar condition being imposed on the subsequent purchaser.

www.sagaegmont.com

Saga Egmont - a part of Egmont, www.egmont.com

De wereld zou een stuk prettiger zijn als we anderen minder zouden veroordelen, vooral wanneer we zelf niet perfect zijn.

Frank de Bruyn

VOORWOORD

‘Niets is wat het lijkt’ en aan alles komt een eind. Maar ‘happy endings’ komen in het ware leven minder vaak voor dan in de sprookjes die we als kind voorgelezen kregen. Maar alles wat mij is overkomen, heb ik bewust of onbewust over mezelf afgeroepen. Karma is a bitch! So they say.

En, alle keuzes hebben gevolgen.

De aanleiding om dit boek te schrijven heeft grotendeels te maken met de vele vragen, aannames én vooroordelen waar ik mee te maken kreeg de afgelopen jaren en in feite nog steeds mee te maken heb.

Zowel mannen als vrouwen hebben hun gedachten en interpretaties over wat ik heb gedaan en meegemaakt. Dat mag ook natuurlijk, maar ik wilde ook mijn versie weergeven.

Mijn eigen levensloop en de reacties hierop hebben me getoond dat het makkelijker is achteraf te oordelen dan vooraf te kiezen om iets niet te doen. In ieder geval voor mij. Maar als je door je eigen ervaringen besluit het veroordelen te laten, en anderen in hun waarde laat, zal je merken dat het leven een stuk aangenamer wordt.

Dus, ‘met de billen bloot,’ zoals ze zeggen. In dit boek gun ik de lezer een kijkje in het leven dat ik leidde voordat ik ten onrechte achter de tralies belandde. Ik moet dit vertellen! Ben ik er trots op? Nee, integendeel! Heb ik er dan spijt van? Ja, in feite wel. Ook al zal je als lezer die indruk niet altijd hebben als je het hele boek leest. Maar ik heb getracht de gebeurtenissen zo te beschrijven als ik ze toen ervoer; op dat moment. Het moet ook duidelijk maken dat als je eenmaal in een bepaalde roes zit, het lastig is op dat moment even uit jezelf te treden en jezelf toe te spreken. ‘Wat ben je allemaal aan het doen?’ En zeker, ook het financiële aspect speelde een rol in de beslissingen die ik nam. Maar lees ook ‘tussen de regels door’ en ik hoop dat je dan ook de minder vrolijke aspecten ziet.

Het is nooit de bedoeling geweest dat het zou uitkomen. Uitkomen wie Ramon was. Maar het gebeurde. Naïef? Waarschijnlijk wel. Maar geldt dat niet voor iedereen die buiten de gewaande paden treedt? Je neemt risico’s en dan moet je ook niet zeuren als het mis gaat.

Vaak krijg ik te horen dat een gigolo hetzelfde is als een hoer. Vind ik dat juist? Nee, niet echt.

Ik zag mezelf niet als mannelijk prostituee. Men betaalde voor je tijd en gezelschap. Als ik iets niet wilde dan deed ik het niet. Was het dan allemaal een act? Ja, in feite wel. Je geniet niet van de seks als er zo’n druk op je ligt. Het draait niet om jou.

En allicht spreek ik nu voor mezelf, maar ik moet erkennen dat het mij achteraf gezien nogal tegenviel. De spanning, glamour, seks, drugs, rock-’n-roll-mythe, de filmische voorstelling die ik had van de dates, waren in werkelijkheid een luchtbel.

Waarom ik het dan toch deed? Waarschijnlijk om de spanning, stukje erkenning, de fascinatie en nieuwsgierigheid. Misschien ook wel een beetje afzetten tegen alles wat ‘juist’ is?

Maar in werkelijkheid bleef er niet veel meer over dan het makkelijke geld verdienen. Uiteindelijk deed ik het enkel nog uit pure noodzaak en bracht het me op een plek waarvan ik nooit had durven denken er ooit te belanden.

Ik maakte fantastische dingen mee, maar ging ook door zeer diepe dalen.

Lees mijn verhaal en oordeel zelf. Ik heb mijn eigen oordeel over deze periode en ik hoop dat de lezer ook die respecteert. Elk verhaal is de moeite waard als je de ware persoon achter de verhalen maar blijft respecteren.

Een verhaal dat in elk geval wat inzicht geeft in mijn beweegredenen over hoe, wat, waar en waarom.

Mijn hoofdstuk als gigolo is voltooid verleden tijd. Het was een roes. En dat blijft zo. Helaas kan ik het niet uitgummen of doen alsof het niet gebeurd is. Maar alles in het leven heeft een doel en brengt je nieuwe inzichten en wijsheden. Zo probeer ik nu in het leven te staan. Door het te gebruiken om naar een nieuwe toekomst te groeien.

Dit boek eindigt op het moment dat ik gearresteerd werd. Daar zou ik graag ook over willen schrijven, en dat ben ik ook zeker van plan.

Frank de Bruyn

INLEIDING

Het moet inmiddels zo’n zeventien jaar geleden zijn. Samen met mijn zus wandelde ik op een paranormale beurs. Mijn leven lang weet ik al dat ik HSP (hooggevoelig persoon) ben en mediamieke gaven bezit. Het was daar tijdens die beurs dat een dame mij vroeg of ik wilde weten wat ik in een vorig leven was geweest. Tijdens de trance die zij onderging dwaalde mijn fantasie af naar de meest groteske mogelijkheden. Misschien wel een farao of een rijke edelman; allerlei heldhaftige personages kende ik mezelf toe. Des te groter was de teleurstelling toen het antwoord kwam: schrijver!

‘Nou, daar kan ik me dus helemaal niks bij voorstellen,’ zei ik tegen mijn zus met een blik in mijn ogen van ‘SAAI’! Mijn zus kon er wel om lachen maar ook zij zag het niet voor zich, haar stoere broer als schrijver. ‘Nee, das niks voor jou Frank, ze zal het vast mis hebben.’ Nooit dacht ik meer aan deze dag en die onthulling, tot het jaar 2011. Toen ik opgesloten zat achter de Italiaanse tralies. Toen kwam het idee in me op om mijn bewogen leven op papier te zetten. Want ik had inmiddels toch wel wat ‘hoofdstukken’ voorbij zien komen die voor aardig wat interessant leesvoer konden zorgen. Hoe ik bijvoorbeeld na een onzekere puberteit uiteindelijk fashionmodel werd en dat bizarre wereldje van dichtbij kon meemaken met ook al die bekende Nederlanders die je ontmoette. Of mijn spannende periode als croupier en alle intriges die daar speelden. En over de vele vrouwen nog maar te zwijgen. Daar binnen het casino werd ik tevens voor het eerst geconfronteerd met het fenomeen ‘betaalde liefde’. Dat ik dat wel verder wilde ontdekken sprak natuurlijk voor zich en uiteindelijk werd ik dus ook een gigolo.

En hier zat ik nu in het gevang met enkel een pen en papier en in mijn hoofd al mijn avonturen.

En zie nu, grappig genoeg blijk ik die status van suffe schrijver ineens heel anders te zien nu ik hier deze woorden op papier zet voor jullie. Want de onderwerpen zijn toch niet zo stoffig als ik gedacht had.

Waarom en waardoor ik in Italië in de gevangenis belandde weet inmiddels iedereen. Daar valt ook een heel boek over te schrijven, wat ik ook van plan ben. Maar de periode die daaraan voorafging is hiervoor van belang. In de eerste plaats omdat ik het onderwerp graag op mijn wijze bespreekbaar maak en uit de taboesfeer haal, maar ook om mijn eigen verhaal neer te zetten over die periode.

Het is mijn verhaal en wellicht anders dan wat andere gigolo’s wereldwijd ervaren. Zij vertoeven wellicht in de rijkere streken dezer aarde. Maar Ramon, zoals mijn alter ego heette, was meer de poldergigolo van de lagere landen. De Nederlandse gigolo’s hebben het natuurlijk heel anders dan de mannen in Monaco!

En al heb ik veel leuke verhalen te vertellen en bizarre dingen meegemaakt, één ding wil ik de lezers toch graag onthullen: Niets is wat het lijkt.

Niets is wat het lijkt bestrijkt ongeveer drie jaren van mijn leven en is echt gebeurd.

HOOFDSTUK 1

Dromen zijn bedrog? Nou, niet als je het mij vraagt, hoor! Maar dat ontdek je pas als je op een gegeven moment terugkijkt op je leven. Ik kan hier rustig zeggen dat ik een zeer bewogen leven heb gehad (ook al ben ik pas 41 jaar), en nog steeds is alles volop in beweging, maar terugkijkend kan ik met recht zeggen dat veel van mijn wensen en dromen uiteindelijk op een of andere wijze zijn uitgekomen.

Zo ben ik mijn leven lang gefascineerd door meisjes. Meisjes toen ik een jongen was en later werden dat natuurlijk vrouwen. En, eerlijk is eerlijk, dat is nog steeds zo. Dat begon al op heel jonge leeftijd. Als kleine jongen speelde ik op de kleuterschool, in tegenstelling tot andere jongetjes, liever met de meisjes. En door dat spelen ontstond er een hechte band. Ik nam dat toen al heel serieus. Ja, ik kan melden dat er toen al twee ware relaties ontstonden. ‘Verkering’ noemden we dat dan. Het was ‘aan’. Dat gaf me toen al een enorm warm gevoel. Ik voelde me altijd het prettigst in de buurt van meisjes en mijn affectie bleef aanhouden en is ook altijd gebleven. Ik heb een vier jaar oudere zus en een ontzettend sterke band met haar. In die tijd ook al. Toen ik opgroeide en ouder werd kon ik alles aan haar vragen en ik wilde ook alles weten over meiden. Veel later zou een kennis van haar (een soort waarzegster) mij tijdens een tarotsessie vertellen dat ze mij voor zich zag omringd door beeldschone vrouwen. En dat allemaal in de nabije toekomst. Ja ja, dacht ik, zal wel, ik, omringd door vrouwen. Voor mij was dat allemaal flauwekul op dat moment. Maar stiekem droomde ik daar natuurlijk wel van. Dat kwam ook doordat ik tijdens mijn jeugd geconfronteerd werd met een zogenaamde kippenborst. Een kippenborst of pectus carinatum is een lichamelijke afwijking met een naar voren gericht borstbeen.

Op jonge leeftijd is meestal al te zien dat de borstkas een andere vorm heeft, maar eigenlijk gaat het pas echt opvallen tijdens de puberteit als je gaat groeien. Ik was altijd gevoelig voor hoe ik eruitzag en je kunt je wel voorstellen dat ik mij ontzettend zorgen maakte over hoe dit eruitzag. Op school werd ik gepest en uitgelachen en ik deed er alles aan om me zo min mogelijk ‘borstkas’-bloot te geven.

Toen ik 14 was ging ik zwaar gebukt hieronder. Ik had een enorm minderwaardigheidscomplex en was heel eenzaam. Ik durfde niet eens te gaan zwemmen zonder mijn T-shirt aan, zo erg vond ik het. Het werd zelfs zo vreselijk voor mijn gevoel dat ik op een punt kwam dat ik dacht aan zelfmoord. Zo in de war was ik van alle emoties en tevens de hormonale kwesties die bij de puberteit horen. Wat vond ik mezelf een lelijk mormel!

Dus ik wist het zeker: die waarzegster had het helemaal verkeerd. Ik was lelijk en helemaal niet in trek bij de meiden.

Ik werd uiteindelijk geopereerd en voorzichtig kroop ik uit mijn schulp. Voorzichtig legde ik weer ‘vriendschappen’ aan en bloeide ik helemaal op. Had ze dan toch gelijk?

Mijn leventje veranderde pijlsnel, ik maakte mijn middelbare school af, begon uiteindelijk mijn werk als schilder, en naarmate ik volwassener werd kwam ik in een carrousel van uitzonderlijke situaties en gebeurtenissen.

Tijdens een evenement in de Jaarbeurs van Utrecht, de ‘Megafestatie’, werd ik gevraagd mee te doen aan een modellenwedstrijd. Ik liep nietsvermoedend rond en plotseling bleef ik staan bij een podium waar jongens en meiden werden gefotografeerd. Het was een modellenwedstrijd. Een bekend modellenbureau en televisiezender organiseerden het. Ik bedacht ter plekke hoe gaaf zoiets moest zijn, maar liep al gauw door omdat het toch niet voor mij was weggelegd.

Nog geen paar passen van het gebeuren verwijderd werd ik ineens op mijn schouder getikt. Een man, die scout was van het modellenbureau, had mij gespot en was direct achter me aan gelopen. Hij vroeg me waarom ik was doorgelopen en of ik niet wilde meedoen. ‘Ik?’ riep ik uit. ‘Ja, jij. Waarom niet?’ zei de man meteen. Ik was stomverbaasd en dacht dat het een grap was. Ik vond mezelf namelijk absoluut niet aantrekkelijk