You are on page 1of 2

2 SPECTRUM

BUURMAN

Het veel te
Sommige verhalen wl je niet schrijven maar met je schrijven. Zoals het verhaal van de 19-jarige Sophia Tiemessen uit Apeldoorn. Ze gaat sterven. ,,Ik heb er alles uitgehaald wat er voor mij in zat. Nu is het tijd om te gaan.
door Raymond Korse raymondkorse@destentor.nl

De ballen
k praat doorgaans niet over ballen. Althans, niet over de soort ballen waarover je doorgaans niet praat, begrijpt u? Er zijn ballen die je niet voor de gezelligheid eens opgooit tijdens een verjaardag of een etentje met vrienden. U weet wel. Het is de enige soort die niet is bestand tegen schoppen en slaan en de inslag van kunstmatige soortgenoten. Gebeurt dat onverhoeds wel, dan vouwt de bezitter ervan zich dubbel. Dat ziet er erg grappig uit. Omdat hij - het is altijd een hij - zelf het genante ervan inziet, gaat ie er meestal bij lachkreunen en komisch rondhuppelen. Het doet verduveld zeer, maar je bent een kerel en je houdt je groot. Het zijn de ballen die tot deze week in betrekkelijke anonimiteit een hangend bestaan leidden. Er zijn geen cosmetische producten voor, geen spraytjes of soepelmakende crmes. Deze ballen zijn commercieel volkomen oninteressant. Op een racefiets vraag je je na een kilometertje of dertig als man wel eens af waarom de Grote RoerganVanaf nu kun je ger ze uitgerekend op die als vader de plek heeft gemonteerd. Maar ja, tien centimeter hoomvang van je is ook weer geen geballen aanvoeren ger zicht als je in een zwemals excuus broek op een strand loopt. Of op een nudistencamping, tijdens het volleyballen. Over ballen windt niemand zich anno 2013 nog op. Nou ja., een enkele lezer kreeg bij elke keer dat het woord nu is genoemd (6x) een drievoudige rolberoerte over zoveel onbeschaamdheid. Leest u rustig verder, er volgen nog 5. Woensdagavond stapte ik voor een buurtoverleg een huiskamer binnen, drie deuren verderop en Menno hij is van de gemeentewerf en beunt bij als hovenier - had het over zijn ballen. En dat ie dus een hele slechte vader moet zijn. Opschepper!, riep Bert van de overkant. Blijkt dat er in de krant stond dat onderzoekers hebben ontdekt dat mannen met grote ballen slechter voor hun kinderen zorgen. Want dat zijn machos met een teveel aan testosteron. En as je teveul van die hoe-heet-ut, testeroon hep, dan wordt je zorgfunkzie onderdrukt, riep Annie van nummer 86, die mij vervolgens vroeg: Buurman, as jij kinderen had gehad hej, was jij dan een goeie voader gewees? Ik had uiteraard direct de dubbele bodem van deze vraag in de gaten, als algemeen erkend buurtintellectueel, dus daar trapte ik mooi niet in. Wat zijn grote ballen?, vroeg ik. En slecht-er wil zeggen: vergeleken met wie en wat? Menno haalde de krant erbij, maar dat stond dus nergens. Duidelijk was dat de ballen uit de anonimiteit waren getreden en dat je ze zelfs al met de buren tegen het licht kunt houden. Vanaf nu kun je als vader, elke keer als je stocijns op de bank blijft zitten als je kind krijsend in de tuin staat, de omvang van je ballen aanvoeren als excuus. Maar wat heb je verder aan zon onderzoek? Het zal u niet verbazen dat ik als erkend onderzoeker van open deuren en inkoppertjes eindig met: geen bal.

oe neem je afscheid van een 19-jarige jonge vrouw van wie je weet dat ze er binnenkort niet meer is? Sophia legt haar broze hand in de mijne en kijkt me aan als ik die vraag stel. ,,Zeg maar: goede reis naar Hawa. Ze glimlacht langs de zuurstofslangetjes in haar neus. Een kwetsbare lach. Hawai, het is het eiland waaraan ze dacht als ze onder narcose werd gebracht. Palmbomen en dolfijnen. ,,Want als je aan iets moois en leuks denkt wanneer je onder narcose

DE STENTOR ZATERDAG 14 SEPTEMBER 2013

SPECTRUM 3

korte leven van Sophia


wordt gebracht, voel je je beter als je eruit komt. Dit is het opmerkelijke verhaal van een jonge, intelligente vrouw die haar omgeving blijft inspireren, ondanks haar lijden. Het verhaal van strijd, van kracht, van moed, van jezelf doelen stellen, van niet bij de pakken neerzitten en van genieten van het leven. ,,Ik heb het geluk dat ik de kracht in mij heb om vooral de positieve en leuke dingen te onthouden en de negatieve dingen los te laten zodra het weer goed gaat. Het klinkt raar, maar de afgelopen drienhalf jaar waren misschien wel de leukste jaren van mijn leven, schreef ze 20 augustus op haar Facebook-pagina. Dat was de dag dat ze de handdoek in de ring gooide en duidelijk maakte dat het niet meer goed zou komen. ,,Hoe snel dit allemaal gaat, weet niemand. Maar jullie lezen binnenkort dat ik er niet meer ben, schrijft ze. Het is een hartverscheurende tekst maar ze moest het schrijven. ,,Ik had het idee dat veel mensen dachten dat het wel goed zou komen. Oh, Sophie? Die slaat zich er wel doorheen. Daarom heb ik het geschreven. Dit is de realiteit. Op 20 januari 2010 verandert het leven van Sophia. Er wordt leukemie vastgesteld. De behandeling lijkt aan te slaan, tot in oktober van dat jaar de ziekte opnieuw de kop op steekt. ,,Dan wordt het al een stuk lastiger om er vanuit te gaan dat je beter wordt omdat je weet dat de leukemie dan erg agressief is. En de behandeling een stuk zwaarder. Ze ondergaat een beenmergtransplantatie. Sophia bekwaamt zich in de schilderkunst. Het zorgt voor de broodnodige afleiding tijdens de zware en langdurige behandelingen. Ondertussen slaagt ze erin haar vwo-diploma te halen. studeren. Altijd al, ook voor ik ziek werd. Maar die studie kwam nu iets te vroeg dus wilde ik eerst biomedische wetenschap volgen. Ze duikt in het studentenleven en wordt lid van de feestcommissie van haar studievereniging. ,,En ik ging op kamers. Of op kamers: het was eigenlijk een kast van vijf vierkante meter. Maar wel in het centrum. Tijdens de introductieweek gaat ze bungeejumpen en daarna met vriendinnen naar Lowlands. ,,Het paradijs. Ik voelde me weer helemaal Sophia. Het voelde als een nieuwe start. Die nieuwe start wordt bruut afgebroken, in december 2012. Voor de derde keer wordt de ziekte bij haar vastgesteld. En na een nieuwe beenmergtransplantatie ontstaan er complicaties. Transplantatieziekte: de donorcellen vallen haar organen aan. Haar longen gaan snel achteruit. Te snel. Ze stelt zich tot doel om Lowlands 2013 te halen - al vreest ze dat ze het niet gaat halen. Maar het lukt, met een coole scootmobiel. ,,Ik ben heel blij dat ik mijn doel bereikt heb. Het was een geweldig weekend, ik had niet durven hopen dat het zo leuk zou worden en zo goed zou gaan. Dat neemt niemand meer van me af. Haar krachten verminderen nu snel. Het allerlaatste doel dat ze zich stelt is een parachutesprong. Vorige week was het zover: via het Nationaal Paracentrum Teuge stijgt ze op tot drie kilometer om de sprong te wagen. ,,Het moment dat ik uit het vliegtuig sprong en de vrije val, dat was echt een enorme kick. Niet gek voor een meisje dat ooit zo angstig krijste in de achtbaan van familiepark Julianatoren, dat die moest worden stilgezet. Nu is het klaar. Haar wensen om een grote party op Ibiza te beleven en te overwinteren in Australi, heeft ze terzijde geschoven. ,,Dat zit er niet meer in. In plaats daarvan heeft ze een Hawaaans afscheidsfeest gegeven voor haar vriendinnen en heeft ze haar crematie gepland. Dat gebeurt op een Sophia-manier, zoals ze zelf alvast aankondigt. Met veel vrolijke kleding. Het duurt niet lang meer, ze voelt de kracht uit haar lichaam vloeien. e heeft zich neergelegd bij de onvermijdelijkheid van haar dood. ,,Met positief denken word je niet beter. Maar je voelt je wel beter en ik geloof dat je dan meer kunt bereiken. Er is elke dag wel een lach, ook in het ziekenhuis. Ze zit op de sofa in de huiskamer bij haar moeder in een Apeldoornse bovenwoning. Haar opgetrokken benen opgevouwen voor zich, betraande ogen, de zuurstofslang naar haar neus belet haar vrij te bewegen. Ze mist haar vrijheid. De nachten zijn zwaar en duren oneindig lang. Maar ze klaagt niet. ,,Ik heb een kort leven gehad, maar heb meer gedaan dan anderen in hun hele leven. Ze corrigeert zichzelf: ,,Of meer gedaan... ik heb de dingen meer bewust gedaan. En dat is haar boodschap aan de wereld. Stop met zeuren over kleine dingen, hou op met doemdenken en stel niet uit tot later wat je nu graag wilt doen. Doe het. Leef. ,,Ik heb er alles uitgehaald wat er voor mij in zat. Nu is het bijna tijd om te gaan, schreef ze op Facebook. ,,Ik hoop dat jullie ook zo kunnen genieten van het leven. Want ouder worden zonder echt geleefd te hebben zou zonde zijn.

ia de stichting Doe een Wens mag ze naar haar gedroomde paradijs Hawa. Die reis wordt later als te zwaar ingeschat, ze gaat naar Curacao. Het bezoek levert haar inspiratie op bij het schilderen. Met haar karakteristieke schilderijen van Curaaose dames haalt ze geld op voor het Kikafonds, dat zelfs twaalfhonderd euro van haar overgemaakt krijgt. De leukemie blijft twee jaar weg, in 2012 lacht het leven de voormalige trampolinekampioene van Apeldoorn weer toe. Ze slaagt voor haar rijbewijs en schrijft zich in voor de studie biomedische wetenschap aan de Universiteit van Utrecht. ,,Eigenlijk wilde ik geneeskunde

Sophia geniet van de duo-sprong en daarna de vrije val, vanaf negenduizend voet - zeg maar drie kilometer. Het is haar laatste wens die in vervulling gaat. foto Nationaal Paracentrum Teuge

You might also like