Εμείς δεν έχουμε καλλιτέχνη

Για να ειπωθεί η αλήθεια χρειάζεται περισσό θάρρος. Ο τούρκος καλλιτέχνης, που

για χρόνια έβλεπε στον ύπνο του τα πρόσωπα των ανθρώπων που δολοφόνησε,
δεν άντεξε άλλο και ομολογεί. Θεωρώ ότι είναι μια ύστατη προσπάθειά του να α-
παλλαγεί από τις Ερινύες που τον κατατρέχουν για τόσα χρόνια και δεν τον αφή-
νουν τη νύχτα να κοιμηθεί ήρεμο ύπνο. Διέπραξε ένα έγκλημα με διαταγές του α-
ξιωματικού του, αλλά αυτόν βαραίνουν οι τύψεις. Αυτός δολοφόνησε δέκα αιχμα-
λώτους και αθώους ανθρώπους, αυτοί όμως τον εκδικούνται για 34 χρόνια. Οι ψυ-
χολόγοι στάθηκαν ανίκανοι να τον θεραπεύσουν. Ίσως βρει ησυχία αν έλθει στην
Κύπρο και υποδείξει τους τάφους των νεκρών για να θαφτούν ξανά με κανονικό
τρόπο από τους δικούς του ανθρώπους.
Στη δική μας ελληνοκυπριακή κοινωνία δεν βρέθηκε ένας Άνθρωπος να ομολο-
γήσει πως και γιατί βρέθηκαν αθώοι τουρκοκύπριοι στα πηγάδια. Κανείς δεν τους
σκότωσε; Αυτοκτόνησαν; Αλλά οι ήρωες δεν είναι εγκληματίες και δεν ομολογούν.
Δοξάζονται και τιμούνται από το κράτος και την κοινωνία. Γι’ αυτό υποστηρίζω, ότι
η Κυπριακή Δημοκρατία στην περίοδο του 1963-64 ήταν ένα εγκληματικό κράτος.
Γιατί δεν απεκάλυψε το όνομα κανενός εγκληματία. Για να μη ξανασηκωθεί εγκλη-
ματικό χέρι. Αντίθετα τους επιβράβευσε με θέσεις και αξιώματα. Πως θα βγουν σή-
μερα για να παραδεχτούν δημόσια τα εγκλήματα που διέπραξαν; Να πετάξουν τη
δόξα και να κερδίσουν τον τίτλο του δολοφόνου; Είναι εύκολο γι’ αυτούς που για
τόσα χρόνια ζουν δαφνοστεφανομένοι;
Πως θα γραφτεί η αληθινή ιστορία; Δημιουργεί αμφιβολίες η άμεση αντίθεση ε-
κείνων που αντιστέκονται στην καταγραφή της ιστορίας από την αρχή, επειδή το
μεγάλο θέμα της αλλαγής των βιβλίων της ιστορίας δεν σχετίζεται μόνο με την
αναφορά στη δράση των εξτρεμιστικών και εθνικιστικών οργανώσεων. Αυτό που
φοβούνται όσοι αντιτίθενται, είναι ο προβληματισμός των μαθητών, τα ερωτήματα
που γεννιούνται από τέτοια διατύπωση της αλήθειας στις σελίδες των βιβλίων της
ιστορίας. Ο μαθητής αλλά και η κοινωνία όταν αρχίσει να διερωτάται και να έχει
αμφιβολίες θα υποχρεώσει τον καθηγητή να του δώσει ικανοποιητικές απαντήσεις.
Αν αυτές δεν έλθουν ή είναι αμφίβολης ποιότητας, τότε θα ανατρέξει σε άλλες πη-
γές. Αυτό όμως, δεν το θέλει η ηγεσία της εκκλησίας ούτε και οι πολιτικοί ταγοί και
οι διάδοχοι τους.
Τι θα πει η εκκλησία; Ο αρχιεπίσκοπος ως Πρόεδρος του κυπριακού κράτους, είχε
συνταγματική αλλά και ηθική υποχρέωση να προστατεύσει το κυπριακό κράτος και
τους πολίτες του αντί να το υπονομεύει και να πρωτοστατεί στην ίδρυση παρακρα-
τικών οργανώσεων, (μαζί με τον Τ. Παπαδόπουλο και τον Πολ. Γιωρκάτζιη) όπως
τον ΑΚΡΙΤΑ για να ανατρέψει την συνταγματική τάξη για να οδηγήσει την Κύπρο
στις «μητρικές αγκάλες». Οι περισσότεροι από τους ηγέτες αυτών των οργανώσε-
ων δεν βρίσκονται στη ζωή, (όπως ο Νίκος Σαμψών για να ομολογήσει τη δράση
των «πρασινοσκούφηδων») εκτός από τον κ. Βάσο Λυσσαρίδη. Δεν έχουν αφήσει
κανένα έγγραφο από τη δράση τους για την περίοδο 1963-64. Ο κ. Β. Λυσσαρίδης
δεν είπε ποτέ οτιδήποτε για τη δράση των «κοκκινοσκούφηδων»: Τι τον εμποδίζει
να προβεί σε αποκαλύψεις;
Η ηγεσία του ΑΚΕΛ δεν διέθετε τις δικές της ένοπλες ομάδες. Αυτό είναι αλήθεια
και πρέπει να το αναγνωρίσουμε. Αλλά αυτό δεν έγινε όχι γιατί δεν το ήθελε αλλά
επειδή δεν της δόθηκε το δικαίωμα να τις δημιουργήσει και να συμβάλει κι’ αυτή
στον «εθνικό» αγώνα! Γι’ αυτό απαιτούσε και εκλιπαρούσε να γίνονται δεκτά τα
μέλη και στελέχη της στις ένοπλες ομάδες των τοπικών ηγετίσκων και των άλλων
πολιτικών οπλαρχηγών. Η ευθύνη της ηγεσίας του ΑΚΕΛ δεν είναι λιγότερη, αφού
συγκάλυψε τα εγκλήματα με εύηχα συνθήματα περί «αντι-ιμπεριαλιστικού αγώνα»
και περί «εθνικής αποκατάστασης» υποστηρίζοντας τη διάλυση του κυπριακού
κράτους. Περπάτησε τον εθνικιστικό δρόμο που της χάραξαν οι Μακάριος, Τ. Πα-
παδόπουλος, Πολ. Γιωρκάτζιης, Ν. Σαμψών και Β. Λυσσαρίδης.
Η ιστορία βεβηλώνεται εδώ και χρόνια. Η βεβήλωση της όμως θα συνεχιστεί, αν
γίνεται αναφορά μόνο στη δράση των εξτρεμιστικών, εθνικιστικών οργανώσεων.
Αν φορτώσουν σ’ αυτές όλες τις ευθύνες έτσι γενικά και αόριστα, για να απαλλα-
γούν οι πνευματικοί καθοδηγητές τους. Η αλήθεια θα πρέπει να λεχθεί στη νέα γε-
νιά σε όλο της το εύρος. Εμείς δεν έχουμε ένα καλλιτέχνη να ομολογήσει και εκ
των υστέρων ας πει κι’ αυτός ότι είναι θέμα φανταστικού σεναρίου. Αντίθετα μεγά-
λα αναχώματα θα συναντώνται στην πορεία για αποκατάσταση της ιστορικής αλή-
θειας. Όμως, η απόκρυψη της θα δημιουργήσει νέα κενά και θα εμποδίσει την
προσπάθεια για να βρει επιτέλους η κυπριακή κοινωνία το δρόμο της. Δυνατόν να
χρειαστεί να αποκαθηλωθούν αγάλματα, αλλά πρέπει να γίνει αν είναι αναγκαίο
για το μέλλον αυτής της κοινωνίας και την ενοποίηση του κράτους. Είναι αναγκαίο
να γίνει το πρώτο βήμα. Να μιλήσει ο πρώτος ελληνοκύπριος καλλιτέχνης.

Κυριάκος Τζιαμπάζης

Εφημερίδα ΠΟΛΙΤΗΣ 27/1/2009