Ang Langgam At Ang Tipaklong

PABULA (FABLES)
Isang umagang maganda ang sikat ng araw, may isang tipaklong na masayang
naglalaro. Patalun-talon siya sa damuhan. Di nagtagal, dumaan ang isang langgam
na karga-karga ang butil ng bigas.
Kaibigang Langgam, bakit gawa ka nang gawa? Tingnan mo ako, masayang
naglalaro. Halika, maglaro tayo at maganda ang sikat ng araw, ang anyaya niya sa
kaibigang si Langgam.
Salamat, mahal kong kaibigan, ngunit marami. pa akong hahakuting pagkain.
Kailangan ko itong gawin upang kapag dumating ang tag-ulan ay may sapat akong
kakainin. Sa gayon, hindi ako gugutumin.
Matagal pa iyon. Tingnan mot napakaganda ng sikat ng araw. Kaysarap-sarap
sumayaw! Halika na, pamimilit ng tipaklong.
Iyon na nga. Maganda ang sikat ng araw kaya dapat tayong magtipon ng pagkain,
at nagpatuloy ang langgam sa paglakad. Naiwan ang tipaklong na patuloy na
naglalaro sa damuhan. Maghapon siyang sasayaw-sayaw at pakanta-kanta.
Sumapit ang tag-ulan. Walang makain si Tipaklong. Naisip niya ang kaibigang
langgam. Marami itong tinipong pagkain.
Isang gabi habang naghahapunan ang langgam, nakarinig siya ng marahang katok
sa pintuan. Binuksan niya ang pinto.
Akoy nagugutom at giniginaw. Para mo nang awa, kahit kaunting pagkain akoy
iyong bigyan, ang pagsusumamo ni Tipaklong.
Naawa ang langgam sa kaibigan. Pinatuloy niya ito. Humanga si Tipaklong sa dami
ng pagkaing naitabi ni Langgam.
Salamat, kaibigan. Ngayon ay alam ko na ang sinasabi mo na habang maganda ang
panahon ay dapat magtipon. Hindi katulad ko na walang ginawa kundi sumayawsayaw sa panahon ng tag-araw, ang wika ni Tipaklong.

Huwag ka ng mag-alala. Marami akong pagkain. Heto kumain ka na. Ang mahalaga
ay natuto ka na sa iyong pagkakamali, ang may kababaang-loob na sagot ni
Langgam.
Nahihiyang kumain si Tipaklong. Masaya naman si Langgam sa nakikita niyang
pagbabago ng kaibigan.