Professional Documents
Culture Documents
Όμως η ιστορία της Μικράς Ασίας αρχίζει πολλά χρόνια πριν. Όχι
χρόνια, μα αιώνες, χιλιετίες, τότε που οι Αχαιοί, για πρώτη φορά
ενωμένοι, πατούσαν στην αμμουδιά της Τροίας. Όταν η μήνις του
Αχιλλέως, η πυγμή των Ατρειδών, η σοφία του Νέστορα και η
παροιμιώδης ευστροφία του Οδυσσέα ορίσανε τους Έλληνες να
διαφεντεύουν την περιοχή. Αυτό το γεγονός, που το ύμνησε ο
Ίωνας επικός μας ποιητής, ο Όμηρος, συνέβη πάνω από 3000
χρόνια πριν, και από τότε στον Μικρασιατικό χώρο ούτε στιγμή δεν
έπαψε να ακούγεται η ευήχης Ελληνική λαλιά.
Και μετά ήρθε ο εικοστός αιώνας, και ήρθαν τα πάνω κάτω, και για
μια στιγμή νόμισαν οι Ρωμιοί πως μύρισαν λευτεριά, αλλά
αλλοίμονο! Ο Ελληνικός στρατός, που με τόσον ενθουσιασμό
υποδέχθηκαν στην Σμύρνη, σύντομα θα συνδέονταν με τον χαμό
τους.
Ο Λαός αυτός που επί 3000 χρόνια πότιζε το χώμα της Μικρασίας με
το αίμα και τον ιδρώτα του, τώρα σφαγιάζεται αλύπητα, και
εκδιώκεται κακήν-κακώς από τις πατρογονικές του εστίες. Οι
πολιτείες του παραδίδονται στις φλόγες, τα ιερά του στην σύληση, οι
κόρες του στις ατιμώσεις, τα παιδιά του σε ηρώδειες βρεφοκτονίες,
τα νειάτα στον αργό θάνατο των ταγμάτων εργασίας, και όσοι
καταφέρνουν να γλιτώσουν “συνωστιζόμενοι στην παραλία της
Σμύρνης”, όπως αναιδώς κυρήττει η νεοταξική politically-correct
σαχλοκουλτούρα, όσοι λοιπόν καταφέρνουν να γλιτώσουν, κοντά
ενάμισο εκατομμύριο ψυχές, καταδικάζονται σε ισόβια προσφυγιά,
και σε μαύρες στοιχειωμένες μνήμες.
Θα βρεθούν λοιπόν οι πρόσφυγες στην νέα τους γή, “με την ελπίδα
μόνο και την χάρη /...για να'βρει πάλι ρίζα το χορτάρι..”, όπως μας
τραγουδά ο ποιητής, και θα ριζώσουν, όχι χωρίς δυσκολίες και
προβλήματα, με τις μαύρες μνήμες να στοιχειώνουν τον ύπνο τους
τα βράδια, και την καχυποψία και την “αδελφοφοβία” του γηγενούς
Ελληνικού πληθυσμού και την ανευθυνότητα και την διαφθορά των
κυβερνήσεων να τους κατατρέχουν την ημέρα. Μα θα ριζώσουν, και
θα κάνουν ό,τι έκαναν αιώνες τώρα: θα προκόψουν.