Γλάροι

Γλαροπούλια εσείς του Αιγαίου, του πελάγου θαλασσοπούλια, ξημέρωμα σηκώνεστε , λίγο πριν πέσει η Πούλια, καράβια συντροφεύετε σε μακρινά ταξίδια με ταξιδιώτες, ναυτικούς χαίρεστε τα παιχνίδια, Με αφρών κρυφά φιλήματα στέλνετε υγρά μηνύματα σε δελφινιών αντάμωμα πετάτε με το κύμα, ακόλουθοι πάντα εκεινού κοράλλια ονειρεύεστε του σκοτεινού βυθού. Με πέταγμα αέρινο, ασήμι στα φτερά σας την καταιγίδα τρέμετε να μη βρεθεί μπροστά σας. Όταν εκείνη έρχεται, τινάζεστε με μιας στον ουρανό ανεβαίνετε, προς τη στεριά πετάτε βράχους φωλιές σας κάνετε και φάρους καταφύγιο. Φορές, φορές στο διάβα σας το πέταγμα σας φέρνει σε κάποια ακτή ερημική όπου παλιό ναυάγιο, παλιό συντρόφι των γονιών στέκει σκελετωμένο. Στο σάπιο σκαρί του κάθεστε, σαν να το συμπονάτε , γιατί ίσως κάπου μέσα σας το παρελθόν κοιμάται.