ทำำไม เลือดจึงเลี่ยนสีได้ ?

มหำกำพย์ ที่ย่ิงใหญ่ บทสะเทือนใจประชำชน เรื่องเล่ำ

ตำำนำนที่ไม่ร้จบ เขำพระวิหำร ตำำนำนที่คนไทยต้องรับร้้
นั ่นหมำยถึง แผ่นดินไทยทั้งหมด ตะเข็บแนวชำยแดน
กัมพ้ชำ รวมถึงนำ้ำมันทำงทะเล

"ยิ่งแจกยิ่งจน คนยิ่งอ่อนแอ" เมื่อพรรคกำรเมืองใน

ประเทศไทยไม่มีอุดกำรประชำธิปไตยจึงขำดนโยบำยไร้วิสัย
ทัศน์ท่ีจะใช้เป็ นเครื่องมือในกำรนำำทำงควำมคิด และนำำทำง
กำรเมืองต่อประชำชน ให้ประชำชนเข้ำร่วมผลักดันควำม
สำำเร็จในกำรแก้ปัญหำของชำติ พรรคกำรเมืองในระบอบ
เผด็จกำรรัฐสภำจึงใช้วิธี นำำประโยชน์เฉพำะหน้ำเสนอเพื่อ
จะให้ได้รบ
ั คะแนนเสียจำกประชำชน ในร้ปของ "ประชำชนิ
ยม และประชำภิวัติ" แต่ผลที่เกิดขึ้นก็คือเมื่อยิ่งแจกยิ่งให้
ข้ำวของยิ่งแพง เกิดปรำกฏกำรณ์ท่ีเรียกว่ำ "ยิ่งแจกคนยิ่ง
จนคนยิ่งเป็ นหนี้ " และ "ยิ่งแจกยิ่งจนประชำชนยิ่งอ่อนแอ"
"เพรำะควำมที่พรรคกำรเมืองบ้ำนเรำส่วนใหญ่เป็ น
พรรคกำรเมืองที่มีเจ้ำของ เป็ นพรรคของคนส่วนน้อย
นำยทุนผ้กขำด อภิสิทธิชน ผ้้มีอิทธิพล นำยบ่อนนำยซ่อง
พรรคเหล่ำนั้ นจึงไม่ใช่สถำบันทำงกำรเมืองของประชำชน
กล่ำวคือเป็ นพรรคเผด็จกำรรัฐสภำ เมื่อพรรคเหล่ำนี ้
ต้องกำรคะแนนเสียงจำกประชำชน เพื่อเข้ำไปถืออำำนำจ
และเอำประโยชน์จำกกำรถืออำำนำจอธิปไตย แต่เขำไม่มี
จุดยืนควำมเป็ นพรรคองประชำชน เขำจึงต้องปกปิ ดควำม
ต้องกำรที่แท้จริงของตนเองเอำไว้ และเสนออีกด้ำนหนึ่ ง
ขึ้นมำ เพรำะควำมเป็ นพรรคของคนส่วนน้อยเขำจึง
ปรำศจำกอุดมกำรณ์ประชำธิปไตย จึงไม่สำมำรถประยุกต์
นโยบำยประชำธิปไตยที่สอดคล้องกับควำมต้องกำรที่แท้
จริงของประเทศชำติประชำชนขึ้นมำได้ ในกำรแก้ปัญหำ
ชำตินำำประเทศชำติเปลี่ยนผ่ำนเข้ำส่้ยุคสมัย และก้ำวไปส่้
คำมเป็ นประเทศกำำลังพัฒนำ และประเทศที่พัฒนำแล้วแล้ว
นั้ น พรรคจะต้องเป็ นกองหน้ำของประชำชนในกำรชี้นำำ
อนำคตด้วยวิสัยทัศน์อันยอดเยี่ยม ด้วยอุดมกำรณ์ท่ีเป็ น
ระบบคมชัด ในกำรนำำเสนอประโยชน์ร่วมกันของชนในชำติ
และควำมก้ำวหน้ำพัฒนำไปอย่ำงทันยุคทันสมัยในสังคม
โลก จึงจะสำมำรถมีพลังเหนี่ ยวนำำดึงประชำชนเข้ำมำร่วม
รับผิดชอบอนำคตของประเทศร่วมกัน และเป็ นพลังร่วม
ผลักดันภำรกิจร่มกันของชำติให้ไปส่้ควำมสำำเร็จได้ แต่
พรรคกำรเมืองเหล่ำนนั้ นเป็ นพรรคเผด็จกำรจึงไม่มีวิธีคิด
แบบประชำธิปไตย จึงมีแต่กำรล่อลวงประชำชนด้วยผล
ประโยชน์เฉพำะหน้ำจับต้องได้ ง่ำย ๆ ชัดเจน แต่ก่อผล
เสียเป็ นภำระให้ประชำชนในระยะยำว
ระชำชนต้องอย่ำหนี กำรเมือง เพรำะกำรเมืองมันกำำลังไล่ล่ำ
ประชำชนอย่้ ประชำชนต้องเข้ำใจกำรเมือง ผิด ต้อง แก้ให้
เป็ นถ้ก ไม่แก้แล้วก็เท่ำกับว่ำประชำชนยอมรับในสิ่งที่ผิด
มันเป็ นกำรเสียโอกำสอย่ำงใหญ่หลวงที่เกิดมำในแผ่นดินนี้
อย่ำงน่ำเกลียด ที่ยอมรับอะไรก็ตำมที่มันผิด นั ่นแสดงว่ำ
ประชำชนไม่มีควำมร้้ ถ้ำยังไม่ยอมรับควำมจริงต้องแก้ไข
ให้ถ้กต้อง ก่อนสิ้นชำติ
กำรเมืองเป็ นหลักนำำ เศรษฐกิจเป็ นรำกฐำน สังคมเป็ นภำพ
สท้อนของกำรเมือง เศรษฐกิจ
นั กเลือกตั้ง ใช้อุบำยหลอกประชำชน สอนตั้งแต่เด็กๆใน
โรงเรียนให้เห็นว่ำเลือกตั้งคือประชำธิปไตย แต่ห้ำมยุ่งเกี่ยว
กับกำรเมือง เฮ้อ สงสำรประเทศไทย ชนชั้นปกครองของ
ไทย ใช้กำรเลือกตั้งชุบตัวให้สะอำด ต้องให้ควำมร้้กับ
ประชำชนให้มำก ติดอำวุธควำมคิด พิชิตศึก
ำรเลือกตั้งมีในทุกสังคม เลือกหัวหน้ำห้องเรียน หัวหน้ำ
กลุ่ม หัวหน้ำองค์กร หัวหน้ำโจร กำรเลือกตั้ง จึงไม่ใช่
เครื่องหมำยแห่งประชำธิปไตย ในควำมจริง แค่เป็ นวิธีกำร
หำคนเลวเท่ำนั้ น ในนิ ยำมของที่เมืองไทย ประชำชนอย่ำ
นิ่ งนอนใจกับภัยร้ำยอันนี้ เด็ดขำด เอำของที่ประชำชนควร
ได้กลับคืนมำส่้อ้อมอกประชำชน ด้วยกำรจัดตั้งทำงควำม
คิดในลัทธิประชำธิปไตย อย่ำงเร่งด่วนเลย และ มำทำำลำย
ควำมเข้ำใจผิดให้พินำศ ก่อนที่ชำติจะพินำศแทนต่อไป
รัฐสภาไทยอุดมเต็มเปี่ ยมไปด้วย นายทุน นักเลือกตั้ง ผ้้ทรง
อิทธิพล นักเลงหัวไม้ ฯ จากทั่วทุกตารางนิ้ วของประเทศ เมื่อ
คิดได้เช่นนี้ กน็ ่ าจะร้้ในชะตากรรม ประเทศไทยแล้วนะ และ
ตอกย้้าด้วยการซื้อสิทธิซ ์ ้ ือเสียงเข้ามา มันก็เหมือนเป็ นการ
ตอกตรึงประชาชนด้วยตะป้ท่ีหน้าอก 3 ตัวยากที่จะหลุดพ้นไป
ได้ ประชาชนรักนักการเมือง ไม่เปลี่ยนแปลง ก็ต้องทน
กล้้ากลืนกันต่อไป สุดท้ายใครจะเป็ นฝ่ ายที่เสียหายมากกว่า
ถ้าไม่ใช่ประชาชนแล้วละก็ เท่าที่ด้คนไทยใจดีเกินเลยไป ใจดี
กับสิง่ ที่ผิด ขาดเหตุผล และ จะท้าให้เป็ นการขุดหลุมฝั่ งตัวเอง
และ ประเทศชาติ ด้วยน้้ามือคนไทยในส่วนใหญ่เลย ขอฟั นธง
!!!
ในประเทศที่ปกครองด้วยระบอบเผด็จการรัฐสภานั้น คนส่วน
น้อยเจ้าของโครงสร้างเศรษฐกิจผ้กขาดจะท้าทุกอย่าง
เพื่อรักษาระบอบเผด็จการเอาไว้เพื่อเอาอ้านาจมาใช้ในการ
ปกป้ องการผ้กขาดทางเศรษฐกิจของพวกตนไว้ เพื่อสร้าง
ความมั่งคั่งร้่ารวยไว้แต่พวกตน พวกเขาจะไม่แยแสต่อชีวิตของ
ประชาชนที่ต้องมาบาดเจ็บล้มตายจากการที่เขาล่อลวงมาเป็ น
เครื่องมือทางการเมืองเพื่อรักษาอ้านาจให้พวกตน เขาเหล่า
นั้นจะท้าทุกสิ่งเพื่อให้ได้มาซึ่งอ้านาจ และเพื่อผ้กขาดผลระ
โยชน์ทางเศรษฐกิจให้อย่้ในมือพวกเขา ต่อไป พวกเขาจะปุก
ปั่ นประชาชนให้เป็ น "ม็อบ" ก่อจลาจล ท้ารัฐประหารฉีก
กฎหมายรัฐธรรมน้ญ ใช้กฎหมายรัฐธรรมน้ญ ใช้ศาล ใช้
กองทัพ แอบอ้างการเลือกตั้งมาหลอกประชาชน หรือใช้แม้แต่
การแอบอ้างพระมหากษัตริย์ เพื่อท้าลายศัตร้ทางการเมือง
เข่นฆ่าประชาชน เพื่อให้ได้อ้านาจและรักษาไว้ซึ่งโครงสร้าง
การผ้กขาดทางเศรษฐกิจของพวกตนเอาไว้ให้ยาวนานที่สุด
การดิน ้ รนเพื่อรักษาระบอบเผด็จการและรักษาโครงสร้าง
เศรษฐกิจผ้กขาดที่ไม่สอดคล้องพ้นยุคพ้นยุคสมัยเอาไว้น่ี เอง ที่
เป็ นตัวท้าร้ายประชาชนประเทศชาติบ้านเมือง เข่นฆ่า
ประชาชน และท้าลายสถาบัน

สติเป็ นเครื่องกำำจัดภัย ไม่มีสติไม่มีควำมเพียร ต้องมีสติจึง

มีควำมเพียร นี่ ฟัดมำพอแล้วนะ ไม่ใช่ไม่ฟัดนะกับกิเลส
จนกระทัง่ กิเลสหมอบเลย เห็นเดินซอมซ่อๆอย่ำงนี้ เป็ น
อย่ำงไรภำยใน เรำอยำกถำมว่ำเป็ นอย่ำงไรของข้ำนะ เรำ
อยำกถำมว่ำอย่ำงนั้ นน่ะ หรือเดินกรรมฐำนโก้เก๋ มันสง่ำ
งำมอย่้ภำยใน ไปไหนมีสติเครื่องกำำจัดภัย เรียกว่ำ
ปลอดภัยตลอด เป็ นอย่ำงนั้ นแหละ นี่ ไม่คุยเฉยๆนะ เดิน
ไปนี้ ซอมซ่อๆ เหมือนไม่มีค่ำไม่มีรำคำนะ แต่หัวใจสง่ำงำม
จ้ำอย่้อย่ำงนะนั ่น มีสติเครื่องกำำกับ เรื่องอย่ำงนี้ ไม่ค่อยเจอ
ง่ำยๆนะ ส่วนเขำก็ไม่ค่อยร้้เรื่องร้้รำว เรื่องฟำดกิเลสหมอบ
รำบ ไปที่ไหนก็สง่ำงำม คนเขำก็ไม่ค่อยร้้เรื่อง เขำจะไปร้้เห
รอ พระพุทธเจ้ำตรัสร้้กระเทือนโลกมำนำนเท่ำไรเขำก็ไม่
สนใจ ก็คงต้องปล่อยนะ นี่ ก็ว่ำกันว่ำไม่ทัน ท่ำนเคยฆ่ำ
กิเลสมำแล้ว กิเลสหมอบรำบก็ทำำมำแล้ว กรรมฐำนไม่มีค่ำ
เพรำะทำำตัวไม่มีค่ำ ถ้ำทำำตัวให้มีค่ำไปที่ไหนก็สง่ำงำม ไม่มี
อะไรเกินกรรมฐำนนะ เทวบุตร เทวดำ อินทร์พรหมแห่รอบ
อนุ โมทนำสำธุกำรด้วย พระกรรมฐำนที่ทรงธรรมภำยในสง่ำ
งำม เทวบุตรเทวดำอินทร์พรหมแห่ตำม แต่ท่ำนไม่พ้ด พ้ด
แล้วเขำจะว่ำบ้ำ เขำเป็ นบ้ำ พ้ดแล้วเขำจะว่ำท่ำนเป็ นบ้ำ
หลวงตำพระมหำบัว ญำณสัมปั นโน เทศน์ท่ีกุฏิหลวงตำ ณ
วัดป่ ำบ้ำนตำดให้คณะแพทย์ท่ีรก
ั ษำองค์ท่ำน ๔ ธันวำคม
๒๕๕๓(เย็น)
พลังคุณงำมควำมดีท้ ังหลำยก็เหมือนสำยนำ้ำ เริม
่ ต้นจำกค้
คลองมำส่้ลำำธำรเล็กใหญ่ ไหลรวมกันจนกลำยเป็ นแม่น้ ำำ
หลำยสำขำ ส่้มหำสมุทรผืนมหึมำ ถึงเวลำแล้ว...ที่พลังคุณ
งำมควำมดีจะไหลมำรวมกันดุจสำยนำ้ำ รวมพลังอันยิ่งใหญ่
หล่อหลอมพลังคุณงำมควำมดีไว้ด้วยกัน...เพื่อเป็ นพลัง
แผ่นดินเปลี่ยนแปลงประเทศไทยได้
“ Someone .. ใครสักคน ” ▫ บำงครั้ง เรำอำจจะเจอคนที่
เข้ำมำหำเรำ ▫ Sometimes.. We maybe meet someone to
come our life. ▫ แล้วมำระบำย ควำมทุกข์ท่ีมีให้เรำฟั ง ▫
And revealed the feelings in of heart. Suffering at that
time. .. so, we listen. ▫ เค้ำไม่ได้ต้องกำรให้เรำช่วยแก้ไข ▫
They don't want us to solve. ▫ แต่ต้องกำร " คนที่เข้ำใจ
และยอมรับฟั ง " ▫ But need "someone who understood
and agree to listen." . . by พระอภิชัช ธมฺมโชโต
ชีวิตของเรำทั้งหลำยนั้ นมันไหลไปตำมกระแสแห่งควำม
อยำกคือ ตัณหำ มันจึงดิ้นรนวุ่นวำยเป็ นทุกข์ทรมำนเพรำะ
ว่ำเรำ ไม่มีสติมำกันกระแสแห่งตัณหำ คือ ควำมอยำกเรำ
มำปฏิบัติ วิปัสสนำกัมมัฏฐำนจุดมุ่งหมำยก็เพื่อที่จะชำำระ
จิตใจของเรำให้บริสุทธิ์ ให้สะอำดหรือมำปิ ดกั้นเสียซึ่ง
กระแสแห่งตัณหำ คือ ควำมอยำกจำำเป็ นที่จะต้องปล้ก
สติ สร้ำงสติข้ ึนให้แก่กล้ำ จึงจะสำมำรถปิ ดกั้นเสีย ซึ่ง
กระแสแห่งตัณหำได้ คร้บำพรหมำ พรหมจักโก วัด
พระพุทธบำทตำกผ้ำ อ.ป่ ำซำง จ.ลำำพ้น
"ผ้้ใดทำำลำยแผ่นดิน ขำยแผ่นดิน ขำยชำติ รับเงินต่ำงชำติ
มำเพื่อทำำลำยชื่อเสียงและ/หรือ บุคคลผ้้เสียสละทำำงำนเพื่อ
ชำติ เพื่อศำสนำ....ขอพระสยำมเทวำธิรำชดลบันดำลให้คน
เหล่ำนั้ นได้มีดวงตำเห็นธรรมสำำนึ กผิด หำกจำำต้องได้รบ
ั ผล
แห่งกรรมนั้ น ขอให้พวกเขำตั้งจิตขอขมำกรรมแก่ผ้ท่ีพวก
เขำได้ลงมือทำำร้ำย เพื่อผ่อนโทษจำกหนั กให้เป็ นเบำ
เปลี่ยนจำกกรรมหนั กให้เป็ นกรรมเบำ.....ขอให้พระสยำมเท
วำธิรำชคุ้มครอง ปกป้ องผ้้บริสุทธิใ์ ห้พ้นจำกมลทินทั้งปวง
ด้วยเทอญ"
ขอประกำศตัวเป็ นปฏิปักษ์กับขบวนกำรคนขำยชำติ
ไม่ว่ำจะเป็ นมำรน้อย หรือมำรใหญ่ จะสวยจะหล่อไม่
สำำคัญ ขอให้แรงอธิษฐำนนี้ ปรำกฏเร็วพลัน ขอให้
พลังพระพุทธเจ้ำทุกพระองค์ พระมหำโพธิสัตว์เจ้ำ
ทุกพระองค์ พระโพธิสัตว์เจ้ำทุกพระองค์ พระ
อรหันต์เจ้ำทุกพระองค์ ทวยเทพเทวำได้รก
ั ษำคนดี
คุ้มกันภัย ให้สมุนมำรน้อยใหญ่พ่ำยแพ้ต่อกิเลสของ
ตนเอง ยอมจำำนนในที่สุด
กำลียักขินีวัตถุ ธรรมบท...เรื่องนำงยักษ์ช่ ือกำลี
พระพุทธเจ้ำ ตรัสพระคำถำนี้ แก่นำงยักษ์ช่ ือกำลีและหญิง
คนหนึ่ ง ดังนี้ พระพุทธเจ้ำตรัสพระคำถำภำษิตว่ำ เพรำะว่ำ
ในกำลไหนๆ เวรทั้งหลำยในโลกนี้ ย่อมไม่สงบระงับด้วยเวร
แต่เวรทั้งหลำยย่อมสงบระงับด้วยกำรไม่จองเวร เรื่อ งกำร
จองเวรแบบข้ำมภพข้ำมชำติมำหลำยชำติโดยเริม
่ จำกชำติ
แรก สำมีและภรรยำค่้หนึ่ ง ภรรยำไม่มีล้กให้สำมีไว้สืบ
สกุล จึงหำหญิงมำเป็ นภรรยำอีกคน เพื่อมีล้กชำยให้สำมี
ต่อมำหญิงใหม่น้ ี ก็ต้ ังท้อง และภรรยำเก่ำเกิดอิจฉำด้วย
เกรงว่ำตัวเองอำจกลำยเป็ นทำสีทำำงำนแทน จึงให้ยำแท้ง
ล้ก เหตุกำรณ์เป็ นเช่นนี้ จนกระทัง่ ถึง 2 ท้อง พอท้องที่ ๓
ภรรยำใหม่ปกปิ ดเรื่องท้อง ไม่บอกให้ใครทรำบ จนท้อง
ใหญ่ ภรรยำเก่ำสังเกตด้เห็นท้องโตจึงร้้ และก็ไม่วำยที่
ภรรยำใจร้ำยคนนี้ แอบผสมยำให้กินอีกครั้ง จนภรรยำใหม่
และล้กตำยพร้อมกัน ควำมแค้นจึงมีแก่ภรรยำใหม่ เพรำะ
ตัวเองก็ตำยและล้กก็ตำมถึง 3 ท้อง ภรรยำใหม่เมื่อครำว
สิ้นชีวิตลง ได้ต้ ังปรำรถนำจะแก้แค้นคืน จึงอธิษฐำนเกิด
เป็ นนำงยักษิณี เพื่อจะได้มีโอกำสกินทำรกของนำงผ้้ใจร้ำย
บ้ำง ชำติต่อมำ ภรรยำใหม่ เมื่อตำยแล้วไปเกิดเป็ นแม่แมว
ในเรือนนั้ นเอง ส่วนภรรยำใจร้ำย เมื่อตำยแล้วไปเกิดเป็ น
แม่ไก่ พอแม่ไก่ ตกฟองไข่หลำยฟอง แม่แมวก็มำกินฟอง
ไก่เสีย 2-3 ครั้ง แม่ไก่ มำเกิดเป็ นแม่เสือเหลือง ส่วนแม่
แมว มำเกิดเป็ นแม่เนื้ อ เวลำแม่เนื้ อนั้ นคลอดล้กแล้ว แม่
เสือเหลืองก็มำกินล้กๆ ของแม่เนื้ อ กินเสียถึง 3 ครั้ง ชำติ
ต่อมำ แม่เนื้ อ เกิดไปเป็ นนำงยักษิณี แม่เสื้ อเหลืองเกิดไป
เป็ น กุลธิดำ (หญิงสำมีตระก้ล) ครั้นนำงกุลธิดำ เมื่อคลอด
ล้ก ก็จะถ้กนำงยักษิณีตำมเคี้ยวกินถึง ๒ คน จนกระทัง่ ล้ก
คนที่ ๓ เมื่อนำงคลอดล้กแล้ว นำงยักษิณีก็ไล่ล่ำตำมจะจับ
กินอีก นำงกุลธิดำ หอบล้กน้อยวิ่งหนี นำงระลึกถึง
พระพุทธเจ้ำได้ มีเพียงพระพุทธองค์เท่ำนั้ นที่จะช่วยเหลือ
ได้ จึงหนี มุ่งเข้ำไปส่้มหำวิหำร ซึ่งพระศำสดำกำำลังทรง
แสดงธรรมอย่้ นำงกุลธิดำวำงบุตรนอนลงเคียงหลัง
พระบำท แล้วกรำบล้กว่ำ บุตรคนนี้ ข้ำพระองค์ถวำยแด่
พระองค์แล้ว ขอพระองค์ประทำนชีวิตแก่บุตรข้ำพระองค์
เถิด ข้ำงฝ่ ำยนำงยักษ์ ตำมมำแต่ไม่สำมำรถเข้ำมหำวิหำร
ได้ เนื่ องจำก สุมนเทพ เทพผ้้รก
ั ษำซุ้มประต้ ไม่ยอมให้เข้ำ
จนกระทัง่ พระบรมศำสดำทรงอนุ ญำต พระพุทธเจ้ำตรัส
สอนและเตือนสติแก่นำงยักษ์ เพื่อไม่ให้จองเวรกันอีก เวร
ย่อมระงับด้วยกำรไม่จองเวร จบพระคำถำ นำงยักษิณีน้ ั น
ตั้งอย่้ในพระโสดำปั ตติผลแล้ว นำงยักษ์จึงไม่ทำำอันตรำย
บุตรของนำงกุลธิดำ และเมื่อตั้งอย่ใ้ นพระโสดำปั ตติผลแล้ว
ย่อมไม่ฆ่ำสัตว์กินเป็ นอำหำร พระบรมศำสดำ จึงให้นำง
กุลธิดำ เลี้ยงด้แลนำงยักษิณี ต่อไป ซึ่งในกำลนั้ น นำง
ยักษิณีก็ได้ตอบแทนคุณให้แก่นำงกุลธิดำ โดยพยำกรณ์ฝน
มำกฝนน้อยให้เพื่อกำรทำำนำของนำงกุลธิดำ จะได้เจริญ
งอกงำมไม่เสียหำย จนนำงกุลธิดำ มีข้ำวกล้ำสมบ้รณ์เต็ม
ไปหมด ข้ำวไม่เสียหำย ชำวบ้ำนมำสอบถำม นำงกุลธิดำจึง
แนะให้ชำวเมืองเหล่ำนั้ นไปด้แลเลี้ยงนำงยักษ์บ้ำง ดังนั้ น
ชำวเมืองจึงพำกันทำำสักกำระแก่นำงยักษ์ ซึ่งนำงยักษ์ก็ใจดี
ด้แลช่วยชำวเมืองเป็ นอันดี ในกำลต่อมำ นำงยักษ์น้ ั นเริม
่
ตั้งสลำกภัต ซึ่งนั บเป็ นประเพณี ท่ีชำวพุทธ ก็ยังถวำยอย่้
จนถึงปั จจุบันนี้
ธรรมะก่อนนอน 15 นำที กลำงคืนเป็ นควัน นี้ หมำยควำม
ว่ำ ธรรมชำติของควันที่มันเกิดจำกไฟที่สุมขอน ฤด้น้ ี เป็ น
ฤด้ท่ีชำวนำ กำำลังเผำนำกัน บำงทีก็เผำป่ ำ เรำจะพบว่ำ
ขอนไม้ท่ีชำวนำโค่นลงมำแล้วก็ ถ้กเผำนำกัน บำงทีก็ เผำ
ป่ ำ เรำจะพบว่ำ ขอนไม้ท่ีชำวนำโค่นลงมำแล้วก็ถ้กไฟเผำ
นั้ น ตอนกลำงคืนมันจะคุกรุ่นอย่้ตลอดเวลำ ที่ใดมีควัน
ปรำกฏเกิดขึ้น ก็แสดงให้เห็นว่ำ ที่นั่นจะต้องมีไฟ คำำว่ำ
กลำงคืนเป็ นควันนี้ ท่ำนไม่ใช่ หมำยถึงไฟมำลุกขึ้น ไม่ใช่
หมำยถึง ไฟภำยนอกที่ไหม้ไม้หรอก แต่ท่ำน หมำยถึง ไฟ
คือ กิเลส มันเผำรนจิตใจของเรำให้เร่ำร้อนอย่้ตลอดเวลำ
คือ ตอนนอนนี้ ก็ อดที่จะคิดคุกรุ่นถึงเรื่องต่ำงๆ สำรพัด
อย่ำงไม่ได้ เช่น อำจจะคิดว่ำ เมื่อเช้ำนี้ เรำทำำอะไรไปบ้ำง
อะไรต่ำงๆ สำรพัดอำจจะคิดว่ำ เมื่อเช้ำนี้ เรำทำำอะไรไปบ้ำง
อะไรต่ำงๆ สำรพัดอำจจะ คิดถึงเรื่องรำวต่ำงๆ ตั้งแต่ใน
อดีต แล้วก็คิดถึงเรื่องอนำคต ตั้งแต่พรุ่งนี้ เป็ นต้นไป ว่ำเรำ
จะต้องไปทำำอะไรมีกิจมีหน้ำที่ๆ เรำจะต้องปฏิบัติอย่ำงไร
เอำมำคิดตอนที่ก่อนเรำจะนอนได้อย่ำงไร บำงคนคิดเกือบ
สว่ำงก็มี ลักษณะของจิตที่คิดอย่ำงนี้ เป็ นลักษณะของจิตที่
เป็ นอกุศลเป็ นเหตุทำำให้จิตเกิดควำมเร่ำร้อนขึ้น คุกรุ่นอย่้
ในในเสมอ เหมือนกับไฟที่ทำำให้เกิดควันแต่ว่ำต่ำงกันตรงที่
ไฟที่เผำรนจิตใจของเรำอย่้น่ี น่ะ เป็ นกิเลสอำจจะเป็ นควำม
โลภ อำจจะเป็ นควำมโกรธ อำจจะเป็ นควำมหลง หรือควำม
ริษยำพยำบำทอะไรต่ำงๆ ก็ ได้ แต่ว่ำ เมื่อเกิดขึ้นแล้วก็
ทำำให้จิตใจที่หมกมุ่นครุ่นคิดอย่้ เหมือนกับควันที่มันคุกรุ่น
อย่้ตลอดเวลำ ที่ว่ำ กลำงวันเป็ นไฟ นั้ น คือกลำงวัน พอรุ่ง
ขึ้นเช้ำ ชีวิตของคนเรำก็ต้องกระเสือกกระสนดิ้นรนกันไม่
สิ้นสุดเรำอย่้น่ิ งไม่ได้แล้ว จะต้องดิ้นรนในกำรทำำมำหำกิน
ประกอบกิจกำรงำนต่ำงๆ สำรพัดอย่ำงที่เรำจะต้องกระทำำ
ระหว่ำงที่เรำดิ้นรนขวนขวำยกันอย่้น้ ี เหมือนกับมีไฟมันมำ
เผำเรำอย่้ ถ้ำหำกว่ำเรำจะนั ่งเก้ำอี้ ก็เหมือนกับมีไฟมำเผำ
รนเก้ำอี้ ที่เรำนั ่งให้เกิดควำมเร่ำร้อนนั ่งไม่ติดที่ จะต้องลุก
พลุกพล่ำนไปมำวิ่งไปมำทำงโน้นวิ่งมำทำงนี้ อย่ำงนี้ เรียกว่ำ
กลำงวันเป็ นไฟ เหมือนกับไฟมำเผำรนเรำ มิให้เรำนี้ นั ่ง
อย่ำงสงบหรือว่ำเกิดควำมเยือกเย็นขึ้น ชีวิตปุถุชนธรรมดำ
ที่เป็ นอย่้ในโลกปั จจุบันมักจะเป็ นอย่ำงนี้ แหล่ะ อย่้ในฐำนะ
ที่กลำงคืนเป็ นควันกลำงวันเป็ นไฟ เกิดควำมดิ้นรน
ขวนขวำยกันอย่้ไม่ส้ ินสุด ถ้ำหำกว่ำเรำไม่ร้จักปรับปรุงชีวิต
ของเรำให้เข้ำจังหวะ หรือกำรจักควรและไม่ควรแล้ว บำงที
ตลอดชีวิตนี่ ก็หำควำมสุขไม่ได้เหมือนกัน ธรรมดำก่อน
นอนนี้ แม้ว่ำจิตนี้ จะต้องนึ กถึงสิ่งใดก็ตำม เรำควรจะนึ กถึง
สิ่งที่เป็ นกุศลนั้ น เป็ นเหตุทำำให้จิตใจของเรำนี้ เกิดควำม
เยือกเย็นลง ไม่เร่ำร้อนดังที่ได้กล่ำวมำ ถ้ำหำกว่ำเรำไม่
คิดถึงเรื่องกุศลแล้ว จิตใจก้อำจจะเกิดควำมเร่ำร้อน เกิด
ควำมเศร้ำหมองขึ้นก็ได้ เพรำะฉะนั้ น ก่อนนอนคืนนี้ แม้
ควำมร้้สึกนึ กคิด จะประดังเข้ำมำส่้ควำมนึ กคิด ของเรำ
มำกมำย สักเพียงใดก็ตำม เรำต้องกำำจัดออกไปว่ำเวลำนี้
เป็ นเวลำที่เรำจะต้องทำำใจของเรำให้เป็ นสุข เรำจะหลับ
อย่ำงคนที่มีสติ เพื่อตื่นขึ้นอย่ำงคนทีมีสติต่อไป กำรที่หลับ
อย่ำงมีสติก็คือ ใช้สติระลึกนึ กถึงคุณงำมควำมดีบุญกุศลที่
เรำท่ำนทั้งหลำย ได้ประกอบมำวันนี้ ถ้ำเป็ นจำคำนุ สติ
นึ กถึงทำนที่พวกเรำบริจำค นึ กถึงคุณงำมควำมดีท่ีพวกเรำ
ได้ทำำ แม้แต่นิดหนึ่ งซึ่งอำจจะเป็ นควำมดีในครอบครัวใน
เพื่อนบ้ำน ในหน้ำที่กำรงำน ที่พวกเรำได้กระทำำอย่้หรือใน
ศำสนำ ในประเทศชำติ พวกเรำก็นึกถึงควำมดีท่ีเรำทำำไว้
ให้เรำหลับเป็ นสุขโดยทัว่ กัน อันนี้ เป็ นสิ่งที่ควรนึ กควรคิด
แล้ว พวกเรำจะมีควำมร้้สึกว่ำแม้เรำจะหลับแม้แต่เรำจะตื่น
พวกเรำก็จะเยือกเย็นใจได้ มีควำมสุขใจได้แม้ชัว่ ขณะหนึ่ ง
รรมะก่อนนอนนะคะ : หลวงป่ ้เทสก์ เทสรังสี ค่ะ "...ควำม
รักก็ดี ควำมชังก็ดี ควำมโกรธควำมเกลียดอะไรต่ำง ๆ
หมดทุกอย่ำงนั้ นเรียกว่ำ "กิเลส" เรำต้องกำรละกิเลส
ภำวนำทำำสมำธิก็ต้องกำรละกิเลสนั ่นแหละ ไกลแสนไกลไป
ฟั งเทศน์ฟังธรรม ไปหำคร้บำอำจำรย์ ไปที่ไหนก็ไปเถอะ
ละกิเลสที่ใจนี่ ได้แล้วเป็ นพอ ถ้ำละไม่ได้ก็เท่ำเดิมนั ่นแหละ
ไปไกลเท่ำไหร่ก็ไปเถอะ มันยำก เรื่องกิเลสของคน มันมี
แทบทุกคนนั ่นแหละ ถ้ำเรำชำำระกิเลสแล้ว ก็สบำย ถ้ำไม่
ชำำระก็เดือดร้อนวุ่นวำยอย่้ตลอดเวลำ..."
มีหลายต่อหลายคนที่มักถามเราว่า ท้าไมถึงมาสนใจธรรมะ...
เราเชื่อว่าทุกคนต่างแสวงหาบางสิ่งบางอย่างอย่้ แต่ไม่ร้ว่าจะมี
ใครบ้างที่เดินหาและหาๆได้ส้าเร็จ
เราเป็ นคนหนึ่ งที่ชอบตั้งค้าถาม และตั้งเงื่อนไขให้กับตัว
เอง...เราเกิดมาท้าไม และเพราะอะไร ท้าไม มีชีวต ิ อย่้ต่อไป
เพื่ออะไร
ตั้งแต่จ้าความได้ค้าถามเหล่านี้ ก็วนเวียนเข้ามาในความคิดอย่้
เสมอ
จนกระทั่งมีเหตุการณ์ท่ีกระทบกระเทือนจิตใจ ในช่วงเวลาใกล้
เคียงกันจนท้าให้เรา ไม่อยากมีชีวต ิ อย่้ในโลกนี้ อีกต่อไป
แล้ว"...
คือ เจ้าเหมียวที่บ้านได้เสียชีวิตลง โดยที่ฉน ั ไม่สามารถช่วย
ชีวิตมันได้ ทั้งๆที่พ่อของฉันก็เป็ นสัตวแพทย์ ??
เหตุการณ์เกิดขึ้นเหมือนฝั นร้าย..เมื่อเย็นเราให้อาหารเจ้า
เหมียวน้อยไป พอถึงยามค้่าเจ้าเหมียวหิว มันเลยจับหน้กิน
เป็ นเรื่องธรรมดาที่สัตว์ต้องล่าสัตว์เป็ นอาหารเพื่อความอย่้
รอด
แต่ในบ้านของฉันเลี้ยงเจ้าหมาไว้ด้วย แต่จะแบ่งเขตุกันไว้ เจ้า
หมาอย่้ฝ่ั งโรงรถ เป็ นเวลาใกล้สว่างแล้วเกือบตี 5 ฉันได้ยิน
เสียงแมวร้องในฝั่ งโรงรถ จากอาการงัวเงียก็สะดุ้งตื่นขึ้น!
วิ่งเข้าไปในฝั่ งนั้น ภาพที่ปรากฏเห็นคือ...เจ้าเหมียวแมวที่รก ั
ของฉันถ้กคาบคาปากเจ้าหมา ท้องเจ้าเหมียวอาบไปด้วยเลือด
แผลเหวอ แต่ยังมีลมหายใจอย่้ ฉันน้าไม้กวาดวิ่งไล่เจ้าหมาจน
มันยอมปล่อยแมวของฉัน

แมวของฉันเป็ นพันธ์วเิ ชียรมาศ แต่ไม่มีรป ้ เลยน้ามาประกอบ

ฉันน้าผ้ามาค่อยอุ่มมันมาในบ้าน ลมหายใจมันด้จะเบาบาง มัน
มองตาของฉันเหมือนพยายามบอกว่ามันยังไม่อยากตาย ฉัน
รีบวิ่งไปปลุกพ่อให้ต่ ืน
พ่อรีบมาด้อาการให้ แต่แล้วพ่อกลับส่ายหน้าพร้อมกับบอกเรา
ว่ามันสายไปแล้ว เจ้าเหมียวตาค้าง ลิ้นออกมานอกปาก เรา
บอกพ่อว่าหัวใจมันยังเต้นอย่้ เรารบเร้าให้พ่อช่วยชีวิตเจ้า
เหมียว
แต่พ่อบอกว่าไม่ใช่หัวใจที่เต้น แต่เป็ นกล้ามเนื้ อที่กระตุก เจ้า
เหมียวได้จากฉันไปเสียแล้ว ฉันได้มองด้มันสักพัก และกลับเข้า
บ้าน ไปสงบสติ อารมณ์
เวลาผ่านไปสักพักหนึ่ ง ฉันเตรียมฝั งศพให้เจ้าเหมียว ฉันเดิน
ออกมานอกบ้าน ไม่น่าเชื่อว่าเวลาผ่านไปไม่นานนักสภาพศพ
เจ้าเหมียวที่เป็ นที่รก
ั ของฉันเปลี่ยนสภาพไป
มีกลิน
่ เหม็น มดและแมลง หนอน เริม ่ มาตอมเยอะขึ้นๆ กลิน่
ของศพตลบอบอวนไปหมดท้าให้ฉน ั มึนหัว จะอาเจียน ฉัน
เหมือนคนบ้า พยามปั ดกวาดมันออกไป ฉันก็ได้แต่ล้บหัวเจ้า
เหมียว ตัวเจ้าเหมียวเย็นและเริม ่ แข็ง นัยตาของมันเปิ ดกว้าง
จ้องมองฉัน
ฉันพยามล้บหนังตาให้ปิดลง แต่ก็ปิดไม่ได้มากเพราะศพเริ่ม
แข็งแล้ว น้้าตาของฉันไหลออกมาเป็ นสายไม่มีหยุด และฉัน
บรรจงขุดดินและน้าร่างไร้วิญญาณอันเป็ นที่รักของฉันฝั งกลบ
ลง ฉันพยามกลั้นน้้าตาไว้ไม่อยากให้ใครเห็น
มันเป็ นความเศร้าใจ ตกใจและความแค้น ที่ไม่อาจช่วยเจ้า
เหมียวได้....

เวลาได้ผ่านไปสักพักใหญ่ ฉันเริ่มปรับอารมณ์ได้ สติเริม ่ กลับ

เข้ามา บังเอิญเดินไปที่โรงรถ เริม ่ ล้าดับเหตุการณ์ท้ังหมดได้
ว่า"มันคงเป็ นไปตามธรรมชาติ ฉันเห็นศพหน้ ที่แมววิ่งไล่มา
จนถึงโรงรถ เจ้าหมากัดเจ้าเหมียวของฉัน..."
ที่มีความร้้สึกสะเทือนใจมากๆขนาดนั้นเพราะว่า เราเอง
เหมือนเป็ นเด็กเก็บกด ไม่ชอบคุยกับใคร มีโลกส่วนตัวส้ง มี
อะไรก็มก ั จะคุยกับเจ้าเหมียว เมื่อเจ้าเหมียวจากไปก็เท่ากับฉัน
ส้ญเสียทุกสิ่งทุกอย่างในชีวต ิ
คิดจะฆ่าตัวตายอย่้บ่อยๆ...เวลาผ่านไปอีกไม่นานยายของฉัน
ก็เสียชีวิตลงด้วยโรคชรา ยายอายุมากแล้ว ฉันเสียใจแต่ต้ังแต่
แมวที่เป็ นที่รก
ั เสียชีวิตลงใจฉันก็ล่องลอย
เวลาผ่านไปอีกไม่ก่เี ดือนครบ 100 วันที่ยายเสียชีวิตลง คุณลุง
ก็เสียชีวิตลงอีก ซึง ่ ในปี นั้นที่บ้านของฉันได้มพ ี ิธีศพหลายครั้ง
และต้องวนเวียนเข้าออกวัดบ่อยๆ
เหตุการณ์ต่างๆ เหมือนบีบให้ฉน ั ต้องเผชิญหน้ากับความเป็ น
จริงต่างๆ...การส้ญเสีย การจากลา การผิดหวัง
โดยที่ฉนั ไม่คาดคิดมาก่อน ในช่วงนั้นฉันเรียนม.ปลายด้วย ผล
การเรียนก็ไม่ดี ร้ต ้ ัวเองว่าไม่ชอบแต่ก็ต้องเรียนสายวิทย์-คณิต
ฉันอย่้ห้องที่มีแต่เด็กเก่งอาจเรียกว่าห้อง king ก็ได้

ปรัชญำผ้ำขี้ร้ วิ
ผ้ำขี้ร้ วิ ยอมสกปรกเพื่อให้สิ่งอื่นสะอำด
เสน่หข
์ องคนอย่้ท่ย
ี อมลำำบำกเพื่อให้ผ้อ่ ืนเป็ นสุข พ่อแม่
ยอมเหนื่ อยเพื่อให้ล้กหลำนอย่้สข
ุ สบำย
ควำมสุขแท้ของคนคือกำรได้ยืนแอบยิ้ม อย่้เบื้ องหลังควำม
สำำเร็จของผ้้อ่ ืน

ผ้ำขี้ร้ วิ ด้ดซับควำมสกปรกได้ แต่ก็สลัดควำมสกปรกออก

จำกตัวได้ตลอดเวลำ
เสน่หข
์ องคนอย่้ท่รี ้ตัวเองว่ำสกปรก ถึงเวลำต้องชำำระล้ำง
แล้ว มิใช่อมควำมสกปรกไว้แล้ว แกล้งบอกว่ำตนเอง
สะอำด

ผ้ำขี้ร้ วิ เป็ นผ้ำที่สะอำดที่สุด ในขณะที่คนมองว่ำสกปรก

ที่สุด
เหมือนคนที่ฝึกหัดขัดเกลำตนเอง ร้้จักถ่อมตนและอ่อน
โยน ไม่โอหังอวดดีให้เป็ นที่รงั เกียจหมัน
่ ไส้ของคนอื่น
เขำจะเป็ นคนที่มีคุณค่ำ ไม่ว่ำจะมำจำกสกุลใด กำรศึกษำ
มำกหรือน้อยก็ตำม
เป็ นผ้้ใฝ่ ร้้แต่ไม่อวดดี เหมือนผ้ำขี้ร้ วิ ห่อทอง

ผ้ำขี้ร้ วิ ถึงจะเป็ นผ้ำไม่มีรำคำ แต่มีคุณค่ำยิ่งใหญ่ได้

เหมือนคนที่พยำยำมทำำตนให้มีคุณค่ำ ด้วยกำรทำำงำนมิใช่
ด้วยกำรประจบ
ทำำตนให้มีประโยชน์ ให้มีค่ำ ไม่ใช่งอมืองอเท้ำ น้อยเนื้ อ
ตำ่ำใจในวำสนำชะตำชีวิต
ต้องสร้ำงกำำลังใจให้ตนเองอย่ำรอคอยจำกคนอื่น

ผ้ำขี้ร้ วิ ไม่เกี่ยงงอนว่ำจะถ้กใช้เช็ดถ้อะไร
เหมือนคนที่ยอมตัวอำสำทำำงำนที่ได้รบ
ั มอบหมำย โดยไม่
ปริปำกบ่น
ร้้จักอำสำคน อำสำทำำงำน ต้องตั้งใจทำำงำนโดยไม่เกี่ยงงอน
ไม่ว่ำจะเป็ นงำนใด ๆ ก็ตำม
คนที่ตกงำนเพรำะไม่ยอมทำำงำน

ผ้ำขี้ร้ วิ ยอมให้ถ้กใช้งำนในที่สกปรกที่สุด
เหมือนคนที่ยอมทำำในสิ่งที่คนทั้งหลำยรังเกียจ ที่เขำเห็นว่ำ
เป็ นงำนชั้นตำ่ำ
แต่ก็ต้ ังใจทำำให้เป็ นของมีค่ำขึ้นมำได้ หรือยินดีในกำร
บริกำร
เหมือนคนที่อ่ิมเอิบเมื่อได้บริกำรรับใช้คนอื่น รับใช้สงั คม
ดีใจเมื่อคนยินดีมำใช้บริกำรควำมร้้ ควำมสำมำรถของตน
และยินดีท่ีได้เสนอตัวเข้ำไปบริกำรมำกกว่ำเข้ำไปบริหำร

ผ้ำขี้ร้ วิ พอใจที่ได้อย่้เบื้ องหลังควำมสะอำด

เหมือนคนควรพอใจที่ได้อย่้เบื้ องหลัง ควำมสำำเร็จของคน
อื่น
ต้องมีควำมพอใจที่จะทำำงำนปิ ดทองหลังพระ เป็ นนำยอิน
หรือนำงอิน
ผ้้ปิดทองหลังพระ มีควำมสุขและภ้มิใจที่ได้มอบควำม
สำำเร็จให้คนอื่น
มีมำกที่ผ้น้อยบำงคน ทำำงำนแล้วทำำให้ผ้ใหญ่เล็กลง ขณะที่
ตัวเองโตขึ้น

ผ้ำขี้ร้ วิ ทนทำนต่อกำรขัดถ้ซักล้ำงไม่เปรำะบำง
เหมือนคนที่มีควำมอดทน ไม่ย่อท้อต่ออุปสรรคปั ญหำ แม้
จะเหน็ดเหนื่ อยเพียงใดก็อดทนได้
เพื่อให้สำำเร็จ ประโยชน์สข
ุ แก่ผ้อ่ ืน มีจิตใจหนั กแน่นไม่
เปรำะบำงหักง่ำย
คือไม่เป็ นคนทุกข์ง่ำยใจเบำ แต่น่ิ งและหนั กแน่นคงดุจ
แผ่นดิน

ผ้ำขี้ร้ วิ แม้จะถ้กมองว่ำเป็ นผ้ำขี้ร้ วิ แต่ไม่ทำำตัวให้ข้ ีเหร่

เหมือนคนที่ร้ตัวเองว่ำ กำำลังถ้กปรำมำสสบประมำท จะ
ต้องตั้งใจเอำชนะอุปสรรค ครั้งนั้ นให้ได้
ไม่พ่ำยแพ้ต่อคำำปรำมำสของผ้้อ่ ืน ร้้ตัวตลอดเวลำว่ำกำำลัง
ทำำอะไรและมีกำำลังใจในสิ่งนั้ น
มองเห็นคุณค่ำจำกสิ่งที่คนทั้งหลำยมองว่ำไร้ค่ำ เมื่อมี
ปั ญหำให้หัดมองสองด้ำนเสมอ
ผ้ำขี้ร้ วิ มีเสน่ห์เพรำะยอมสัมผัสกับสิ่งสกปรก

ชีวิตของคนเรำก็เช่นกัน หำกทนควำมทุกข์ยำกลำำบำก
ยอมสัมผัสกับงำนที่ตำ่ำต้อยได้ก็จะมีเสน่ห์ และมีควำม
หมำย
ทุกคนจึงควรพำกเพียรพยำยำมสร้ำงเสน่ห์ให้กับชีวิต
อย่ำง ที่ผ้ำขี้ร้ วิ สร้ำงเสน่ห์ให้กับตนเอง
นพดลที่เขำจับ ปิ ดปำก เรื่องต้มประชำชน นี่
1.ให้เพิกถอนกำรกระทำำของนำยนพดล ปั ทมะ รัฐมนตรี
ว่ำกำรกระทรวงกำรต่ำงประเทศที่เสนอร่ำงคำำแถลงกำรณ์
ร่วม ฯ ต่อคณะรัฐมนตรีเพื่อพิจำรณำและมีมติคณะรัฐมนตรี
เห็นชอบ
2.เพิกถอนมติคณะรัฐมนตรีวันที่ 17 มิถุนำยน 2551 ที่มีมติ
เห็นชอบร่ำงคำำแถลงกำรณ์ร่วม ฯ โดย...มอบหมำยให้นำย
นพดล ปั ทมะ รัฐมนตรีว่ำกำรกระทรวงกำรต่ำงประเทศเป็ น
ผ้้ลงนำมในแถลงกำรณ์ร่วม ฯ
3.ให้เพิกถอนกำรลงนำมในคำำแถลงกำรณ์ร่วม ฯ ของนำย
นพดล ปั ทมะ รัฐมนตรีว่ำกำรกระทรวงกำรต่ำงประเทศที่ลง
นำมเมื่อวันที่ 18 มิถุนำยน 2551
4.มีคำำสัง่ ให้นำยนพดล ปั ทมะ ยุติควำมผ้กพันตำมคำำแถลง
กำรณ์ร่วม ฯ ต่อประเทศกัมพ้ชำและองค์กำรย้เนสโก
ขณะเดียวกันพรรคประชำธิปัตย์ซ่ึงเป็ นพรรคกำรเมืองฝ่ ำย
ค้ำนได้ย่ ืนเรื่องให้ศำลรัฐธรรมน้ ญตีควำมข้อตกลงกับ
กัมพ้ชำว่ำเข้ำข่ำยเป็ นหนั งสือสัญญำหรือไม่ ต่อมำวันที่ 8
กรกฎำคม ศำลรัฐธรรมน้ ญได้ช้ ีขำดว่ำข้อตกลงดังกล่ำวเป็ น
หนั งสือสัญญำซึ่งจะต้องผ่ำนกำรเห็นชอบของรัฐสภำ
ก่อน[16]
แต่มีรำยงำน ออกมำว่ำ วันที่ 28 ตุลำคม 2551 รัฐสภำ
ผ่ำนกำรเห็นชอบ บันทึกข้อตกลงชำยแดนไทย-กัมพ้ชำ
โดยไม่ผ่ำน ตำมรัฐธรรมน้ ญ 190 วรรค 3 ต้องมีมติควำมคิด
เห็นของประชำชน ด้วยมีกำรเปลี่ยนแปลง เขตแดน ใน
กำรทำำกำรตกลงกับประเทศ เพื่อนบ้ำน ( อ้ำงถึง ข้อโต้แย้ง
กำรคัดค้ำนขึ้นทะเบียนมรดกโลก เรื่อง 143 ลว. 6 มกรำคม
2553 ที่ สศ 0001/009 เรียน นำยกฯ )