ROSALIA DE CASTRO

2 de septiembre de 2011

Un poema de Rosala de Castro, a nosa grande poetisa de tdolos tempos. Trtase quizis do seu poema mis coecido e mis lido, pero non por repetido deixa de emocionar cada vez que se le ou se escoita.

No poema estn presentes os "paxarios", un dos motivos polos que escolln este poema para poelo neste blog adicado s aves, pero tamn a paisaxe, a emigracin, a morria... en fin, toda unha sntese da idiosincrasia galega. Trtase, cmo non, de "Adis ros, adis fontes". E esta a letra completa do poema publicado por Rosala de Castro en Cantares Gallegos:

ROSALIA DE CASTRO
Adios, ros; adios, fontes; adios, regatos pequenos; adios, vista dos meus ollos: non sei cando nos veremos. Mia terra, mia terra, terra donde me eu criei, hortia que quero tanto, figueirias que prantei, prados, ros, arboredas, pinares que move o vento, paxarios piadores, casia do meu contento, muo dos castaares, noites craras de luar, campanias trimbadoras da igrexia do lugar, amorias das silveiras que eu lle daba meu amor, camiios antre o millo, adios, para sempre adios!

2 de septiembre de 2011

Adios groria! Adios contento! Deixo a casa onde nacn, deixo a aldea que conozo por un mundo que non vin!

ROSALIA DE CASTRO

2 de septiembre de 2011

Deixo amigos por estraos, deixo a veiga polo mar, deixo, en fin, canto ben quero... Quen pudera non deixar!... Mais son probe e, mal pecado!, a mia terra n' mia, que hastra lle dan de prestado a beira por que camia que naceu desdichado. Tovos, pois, que deixar, hortia que tanto amei, fogueiria do meu lar, arborios que prantei, fontia do cabaar. Adios, adios, que me vou, herbias do camposanto, donde meu pai se enterrou, herbias que biquei tanto, terria que nos criou. Adios Virxe da Asuncin, branca como un serafn; lvovos no corazn: Peddelle a Dios por min, mia Virxe da Asuncin. Xa se oien lonxe, moi lonxe, as campanas do Pomar;

ROSALIA DE CASTRO
para min, ai!, coitadio, nunca mis han de tocar. Xa se oien lonxe, mis lonxe Cada balada un dolor; voume soio, sin arrimo... Mia terra, adios!, adios! Adios tamn, queridia!... Adios por sempre quizais!... Dgoche este adios chorando desde a beiria do mar. Non me olvides, queridia, si morro de soids... tantas lgoas mar adentro...

2 de septiembre de 2011