Schooljaar 2010-2011

INEKE VAN DYCK

BOEKEN !

Allemaal willen we de Hemel Els Beerten

Ik moet toegeven dat de reden waarom ik dit boek gelezen heb, is omdat ik nieuwsgierig was naar een boek van onze eigen leerkracht Engels. Ik vond het een zeer mooi boek, en het geeft een goed beeld van vriendschapen liefde in de oorlogsjaren. Wat wel knap is, als je als schrijfster toen nog niet eens geboren was. Het is ook heel tof dat er elk hoofdstuk van personage verwisseld wordt. Dat zorgt voor een leuke afwisseling en maakt het ook aangenaam om te lezen. Er valt veel actie en spanning in te vinden. Het heeft ook een mooi verhaal en een prachtig einde. Ik had het einde echt niet verwacht, maar het paste perfect in het verhaal. Ik zie het onverwachte einde toch als een pluspunt voor dit boek. Een mooie 8/10 geef ik dit boek.

De Da Vinci Code

Dan Brown

Misschien zijn de boeken van Dan Brown een beetje overroepen, maar ik vind het een fantastisch boek. Naar mijn mening heeft het de perfecte dosis spanning om een goed boek genoemd te worden. Ik vermoed dat het deels komt door het genre fact-fiction waarbij een fictief verhaal wordt verteld tegen een herkenbaar en realistisch decor. Of het allemaal waar is, is dus een groot vraagteken. Maar ik denk dat de schrijver toch heel wat researchwerk gehad heeft. Ik vond het ook interessant om te lezen omdat er heel veel rond kunst wordt gewerkt tijdens het verhaal. Je steekt dus automatisch veel op van dit boek maar ik vrees dat als je niet open staat voor kunst en codes, je helemaal niets aan dit boek gaat hebben. Persoonlijk vond ik het ook dat ik een gellustreerde editie in huis had, sommige schilderijen stonden er ook in afgebeeld, en dat was wel handig. De verhaallijn zit goed in elkaar, en het is zeer verrassend. Het boek is bovendien ook nog eens heel vlot en gedetailleerd geschreven, en bijna elk hoofdstuk eindigt met een cliffhanger. Als ik de vergelijking maak met het werk van Carlos Ruiz Zafon, dan vind ik toch een minpuntje aan het boek: de personages in De Schaduw van de Wind zijn wel tien keer beter uitgewerkt dan de personages in De Da Vinci Code. Maar het blijft voor mij een goed boek, dat de 8.5/10 zeker verdient.

Romeo en Julia + Tristan en Isolde Ed Franck

W. Shakespeare

Ik vond het een prachtig, ontroerend dramatisch verhaal dat Ed Franck in een boekvorm heeft gegoten. Ondanks het verhaal zich lang geleden afspeelt, kan je toch heel goed meeleven met de personages. Af en toe vind ik wel dat het er een beetje te extreem aan toe gaan . Ze kennen elkaar twee minuten en willen al trouwen, Maar het is begrijpelijk dat als een van de mooiste liefdesverhalen allertijden gezien wordt. Een paar weken later las ik Tristan en Isolde . Wat me vooral opviel, is dat de twee verhalen veel gelijkenissen hebben. Bijvoorbeeld dat ze eerst niet weten met wie ze te maken hebben: Romeo en Julia ontmoeten elkaar op een gemaskerd bal, en Tristan is zodanig verwond dat zijn gezicht vervormd is wanneer hij Isolde ziet. Ook heeft de man telkens een familielid vermoord (Romeo de neef van Julia, Tristan de oom van Isolde), wordt verbannen, en op het einde sterven ze allebei. Maar daartussen lopen de verhalen uiteen. Bij Tristan en Isolde wordt het een heel ingewikkelde boel. Ik denk dat dat een van de redenen is die ervoor zorgt dat wij Romeo en Julia beter kennen dan Tristan en Isolde. Toch vond ik dit ook een mooi boek, omdat het me vaak verraste. Ik wist voor ik begon te lezen de grove lijnen van het verhaal al, maar het was heel wat ingewikkelder dan ik verwacht had. Af en toe vond ik de toverelementen wel belachelijk, maar dat hoort wel thuis in de Keltische wereld.

De Wereld van Sofie - Jostein Gaarder

Een meisje, Sofie, komt thuis en vind in de brievenbus een briefje waar op staat "Wie ben jij?" Sofie is natuurlijk heel verwonderd over het briefje en ze begint er over na te denken: Wie ben ik? Ze vindt geen echt sluitend antwoord, alleen maar nieuwe vragen. Wat later wordt het briefje vervangen door een hele brief, en later door gesprekken met haar filosofieleraar. Toch zit er een goede structuur in het boek: de filosofieleraar stelt vragen, Sofie denkt erover na en dan vertelt haar leraar over een filosoof die over dezelfde vragen nadacht. Dat maakt het ook makkelijker om het boek te lezen vind ik. Intussen gebeuren er echter vreemde dingen. Zo krijgt Sofie voortdurend briefkaarten met boodschappen voor een zekere Hilde Mller Knag, die ze helemaal niet kent. Later verschijnen er op de vreemdste plekken verjaardag wensen voor die Hilde, aan de binnenkant van een bananenschil bijvoorbeeld vind ik het absurdst. Ook duiken er overal figuren op zoals Roodkapje, Winnie de Poeh,... Sofie snapt uiteraard niets van de hele situatie en ik al helemaal niet. Gelukkig kwam je in het midden van het boek te weten wat die dingen nu juist te betekenen hadden. Ik vind het ook wel goed dat er naast filosofie ook een verhaal, een mysterie gebouwd worden met de elementen van filosofie. Dat geeft veel meer spanning aan het boek. Het boek leest ook vlot, maar ik moet toegeven dat ik het niet in n keer uitgelezen heb. Het heeft af en toe een weekje aan de kant liggen te wachten Ik denk dat een roman over de geschiedenis van de filosofie voor de meeste zestienjarigen wel heel saai in de oren moet klinken. Toch was ik zeer blij als ik het als pakje onder de kerstboom als cadeau kreeg van mijn ouders. Het is ook helemaal niet moeilijk om de filosofie te begrijpen omdat Jostein Gaarder het hele boek vol met voorbeelden staan en mits wat fantasie kan je je gemakkelijk losmaken van de normale weg van nadenken. Het is ook eens wat anders dan de meeste typische romannetjes, omdat ik deze keer echt het gevoel heb gehad dat ik deze keer wat bijgeleerd hebt. Omdat als er vragen aan Sofie gesteld worden, je daar ook automatisch zelf over gaat nadenken. Een dikke pluim voor de schrijver dus!

Twilight

Stephenie Meyer

Dit is een boek dat ik alleen maar kan ophemelen. Vele mensen hebben vooroordelen als ze twilight horen. Ik vermoed dat ze direct de link leggen met gillende, weliswaar hysterische tienermeisjes die in zwijm vallen als ze de namen Edward Cullen en Jacob Black horen vallen. Vooroordelen mogen van mij de wereld uit, beter nog: moeten de wereld uit! En dus ook die over Twilight. Volgens mij is het in de eerste plaats een onwaarschijnlijk goed liefdesverhaal: een onmogelijke liefde tussen een normaal meisje en een vampier . Het verhaal is helemaal uit de ogen van Bella geschreven, zij is het ik-personage. Dat zorgt wel voor extra spanning omdat je je constant afvraagt wat Edward nu aan het denken is. Haar gevoelens zijn levensecht beschreven dat je bijna zelf verliefd gaat worden op de vegetarische vampier Edward, met zijn krijtwitte huid, gouden ogen, betoverende stem en bovennatuurlijke gave, zowel onweerstaanbaar als ongenaakbaar. Ik vind dat echt een kunst van de schrijfster, dat het verhaal je helemaal kan inpalmen en zelfs een beetje verslavend wordt (ik lees het minstens n keer per jaar). Het begint met een fantastische proloog: Ik heb nooit echt nagedacht over hoe ik dood zou gaan, hoewel ik daar de laatste maanden redenen genoeg voor had. Maar zelfs al had ik dat gedaan, dan nog zou ik nooit gedacht hebben dat het zo zou gaan. Ik staarde met ingehouden adem naar de andere kant van de lange ruimte, in de donkere ogen van de jager, die vriendelijk terugblikte. Het was wel een goede manier om dood te gaan: in plaats van iemand anders, iemand van wie ik hield. Nobel, zelfs. Dat zou toch wat waard moeten zijn. Ik wist dat als ik nooit naar Forks was gegaan, ik de dood nu niet in de ogen zou staren. Maar hoewel ik doodsbang was, had ik toch geen spijt van die beslissing. Als het leven je een droom biedt die zo ver buiten alle verwachtingen ligt, is het niet redelijk om het einde ervan te betreuren. De jager glimlacht licht toen hij op me af liep om me te doden. (S.Meyer, twilight, 2009, p.11) Ik vroeg me direct af wat er aan de hand was, en het maakte me ook nieuwsgierig naar het verhaal. Want zo onthult de schrijfster al een tipje van de sluier maar ik vind het ook wel goed omdat je het zo in je achterhoofd gaat houden gedurende het hele boek, en het je nieuwsgierig maakt. Pas op het einde krijg je het stukje opnieuw te zien. Ik vind het ook heel leuk dat ze een nieuwe kant van vampiers laat zien, ze geeft er haar eigen visie aan. Deze vampiers zijn geen lelijke oude mannen meer die slapen in een doodskist en sterven van een dolk in hun hart.

Integendeel, het zijn prachtige mensen die steenhart zijn. Ook verschroeien ze niet in de zon, maar krijgen er een schitterde diamantjeshuid van. En dan heb je de clan The Cullens die enkel proberen te leven op het bloed van dieren. Ik vind het super origineel, want persoonlijk ken ik geen ander verhaal waar vampiers op deze manier in voorkomen. Deze vampierenwereld maakt het ook geen clich liefdesverhaal. Er zit ook een heel spannend hoofdstuk in, in de balletzaal waar er bijna een einde komt aan Bellas leven. Slechte vampiers zien Bella aan voor een hapje, en dat de Cullens haar beschermen, maakt de uitdaging alleen maar groter

Nieuwe Maan-

Stephenie Meyer

In het tweede boek van the twilight saga hangt er een hele depressieve sfeer. Edward beseft dat hij wel eens de dood van Bella zou kunnen worden. Hij houdt zoveel van haar dat hij vindt dat hij dat haar niet kan aandoen. Hij maakt van zijn hart een steen en verlaat haar. Om ervoor te zorgen dat Bella doorgaat met haar leven, vertelt hij haar dat zij nooit iets voor hem betekend heeft, de grootste leugen van heel zijn bestaan. Bella is er helemaal kapot van, ze is achtergelaten als een hoopje verdriet. Dan worden er vier maanden prachtig beschreven : op n pagina staat er slechts oktober op de volgende november, daarna december en tenslotte nog januari . Ik vind dat goed omdat de paginas helemaal leeg zijn, net zoals Bella zich voelt. Daarna raakt ze bevriend met Jacob Black, ook hij leeft in de geheime wereld Jacob is een weerwolf, aartsvijand van vampiers. De relatie tussen Bella en Jacob wordt meer dan vriendschappelijk, maar is het echte liefde? Bellas gedachten worden zeer mooi beschreven, dus dat het af en toe wat traag gaat, maakt geen afbreuk aan het verhaal. Daarnaast zijn er nog vampiers die wraak willen nemen. Als Edward weer op het toneel verschijnt, komt er meer snelheid in het verhaal, en meer vragen : zal Bella menselijk blijven ? Het houdt je in de greep tot de laatste pagina, die mooi wordt afgerond,maar je toch nieuwsgierig maakt naar het vervolg.

Eclips

Stephenie Meyer

In eclips wordt alles van het tweede deel meer uitgediept. De driehoeksverhouding tussen Bella, Jacob en Edward wordt er enkel ingewikkelder door. Terwijl Edward altijd heel hoffelijk is, is Jacob een echte macho. De twee kunnen elkaar absoluut niet uit staan en Jacob probeert Bella voor hem te winnen omdat hij gelooft dat Bella ook op hem verliefd is, maar ze weet dat nog niet. Ook al zijn ze elkaars tegenpolen, ze hebben maar n doel : Bella beschermen. In het boek worden de personages beter uitgewerkt, je krijgt bijvoorbeeld de geschiedenis van Edwards broers en zussen voorgeschoteld. Ik vind dat wel goed omdat ik daardoor hun keuzes beter kon begrijpen. Bella wil niet meer dat er onschuldige mensen vermoord worden door haar, en is vast beraden om ook vampier te worden, maar daar gaat niet iedereen mee akkoord. En er blijkt dat er een heel vampierenleger op komst is Dit boek vond ik duidelijk de spannendste van de reeks. De dialogen zijn goed uitgewerkt, vervelen je helemaal niet. En het is ook nog eens een pageturner van de bovenste plank!

Breaking Dawn

Stephenie Meyer

Dit was het eerste boek dat ik volledig in het Engels gelezen heb. Langs de ene kant vond ik dat wel raar, lezen met een woordenboek, maar het was ook wel goed omdat ik zo de directe woorden kan lezen van de schrijfster. Ook de cover vind ik mooi gekozen. Ik denk dat de rode pion Bella voorstelt, die gedurende het verhaal steeds sterker wordt. Uiteindelijk heeft zij de touwtjes van iedereens lot in handen, en is ze een belangrijke speelster: de dame. Breaking Dawn is het einde van de twilightreeks. Hierin kom je te weten hoe het nu allemaal afloopt, en of Bella nu zal kiezen om haar sterfelijkheid op te geven. Omdat er echt nog veel vragen zijn, er ook tijdens het boek blijven bij komen, blijft het een ongelofelijke pageturner. Ook is een deel van het boek uit de ogen van Jacob Black, de weerwolf, geschreven. Eerst vond ik dat wel raar, want Jacob scheldt ongelofelijk veel en ik kon al zijn woorden niet begrijpen. Maar uiteindelijk geeft het je een andere kijk op de dingen, en werkt het de spanning in de hand. Uiteindelijk is er na al de spanning een prachtig volmaakt einde, waarna je gelukkig de boeken kan opbergen, om later nog een keertje te lezen.

Het korte tweede leven van Bree Tanner Stephenie Meyer

Het boek is met dezelfde elementen als Twilight geschreven, maar is toch zeer verschillend. hoofdpersonage heet Bree en kwam in het derde boek Eclips eventjes voor. Ze is een vijftien jarig meisjes dat van al haar problemen thuis wegloopt, recht in de armen van de vampier Riley. Hij transformeert haar tot een nieuweling. Dan start haar tweede leven tussen andere gevaarlijke vampiers, met de eeuwige dorst naar bloed. Ze krijgt in een wereld van onbegrip toch een band met Diego, samen ontdekken ze dat ze gemaakt zijn om pionnen te zijn in een vampierenleger Ik vond het zeer leuk om eens een boek te kunnen lezen uit het standpunt van een vampier. Want ze hebben er ook niet voor gekozen om zo te moeten leven. Ik vind het wel spijtig dat het niet tot de reeks behoort, maar je toch de boeken moet gelezen hebben, om het verhaal te kunnen volgen. In het woord vooraf vertelt de schrijfster dat ze gefascineerd was door Bree toen ze het boek Eclips schreef. Ik vind het Bree een boeiend personage, dat heel goed uitgewerkt is in dit boek. Maar als je de twilightreeks niet goed vond, raad ik het je af om dit boek te lezen.

Zielen -

Stephenie Meyer

In het begin was het vrij moeilijk, ik heb het zelfs twee keer moeten lezen om het te begrijpen. Maar als je doorzet, is het echt de moeite waard. De personages zijn echt krachtig engoed uitgewerkt. Iedereen is overtuigd van zijn mening, behalve Wandelaar, zij weet niet wat te doen Op aarde leven er slechts een paar mensen meer. Voor de rest zijn het lichamen met Zielen in, die het lichaam controleren. Maar als Wandelaar in het lichaam van Melanie wordt geplaatst, geeft Melanie zich niet gewonnen. Zo leven twee meisjes in n lichaam, en wordt Wandelaar op dezelfde man als Melanie verliefd Het is een zeer emotioneel boek, dat af en toe onze samenleving aanklaagt en laat zien wat een val de wereld kan zijn, als we veel fantasie mogen hebben. Het is zeer een zeer complex verhaal. Want stel nu dat er twee Zielen verliefd worden en een kind krijgen, ze zullen het nooit over hun hart kunnen krijgen om er een Ziel in te laten plaatsen Een einde dat mooi en ontroerend is, vind ik heel belangrijk. En Zielen heeft dit, dus geef ik het graag een 8,5/10.

De schaduw van de wind La sombra del viento

+ Het spel van de engel

El juego del angel

Carlos Ruiz Zafn

Ik vind het een prachtig, labyrintisch en dramatisch liefdesverhaal verhaal dat boeit en je helemaal meesleept. Het boek schrok mij in het begin wat af door de vele paginas. Het gaf me een gevoel van dat past nooit in mn rugzak. Maar als je er eenmaal in begint te lezen kan je bijna niet meer stoppen, wat helaas moet, door de hopen huiswerk. Carlos Ruiz Zafn maakt van het populaire Barcelona een verdoemde stad die onder de eeuwige mist van mysteries hangt. Het is zeer gedetailleerd en levendig geschreven wat het lezen leuk maakt. Je leest het boek alsof je er zelf bent, het grijpt je vast en laat je niet meer los. Vooral de spannende stukken,die ongelofelijk eng overkomen, vond ik geweldig. De twee boeken kan je ook los van elkaar lezen, en dat vind ik wel een pluspunt. Het boek De schaduw van de wind bevat zeer leuke personages zoals Fermn Romero de Torres die ik fantastisch vind, maar ook personages als Lain Coubert,de duistere kant van Julian Carax, waarvan je haren overeind komen te staan. Over het algemeen bevatten de twee boeken schitterend uitgewerkte personages. Het prequel Het spel van de engel grijpt je ook vast en laat je niet meer los. Het is geschreven met dezelfde elementen als de schaduw van de wind. Nog altijd met boekenhandel Sempere en het kerkhof der vergeten boeken maar met andere hoofdpersonages. Helaas komt het boek soms een tikkeltje te ongeloofwaardig over, doordat er door de tijd gereisd wordt, en er personages terugkeren in een jongere vorm, wat het wel ingewikkeld maakt. Ik geef beide boeken een 9/10 omdat het echt een van de beste boeken is die ik ooit gelezen heb. Een minpuntje is dat soms een beetje te voor mij moeilijk is. Ik moest een paar keer het lezen onderbreken om na te denken hoe het nu ook al weer in elkaar zat, wat wel spijtig is. Maar ze waren allebei echt de moeite om te lezen en ik heb er veel plezier aan gehad!

Pretty Little Liars 1,

mooie meisjes hebben soms gruwelijke geheimen

Sara Shepard

Pretty Little Liars 2,

zijn je beste vriendinnen te vertrouwen?

In een wijk van Rosewood, vol dure autos , opgetutte meisjes, gigantische villas, merkkledij en grote roddels waren Aria, Spencer, Hanna, Emily en Alison beste vriendinnen. Tot dat Alison er plots niet meer is. Stiekem zijn ze opgelucht, Alison weet namelijk een geheim van hen, dat niemand anders van de vriendinnen weet. Maar op een dag krijgen ze plots berichtjes van een zekere A. en die weet van hun geheimen. En van een groter, gruwelijk geheim waar ze nog nooit over gepraat hebben De achterflap deed me een beetje denken aan Gossip Girl maar dan met een spannend tintje. In het begin vond ik het wel een goed boek : het was spannend, elk hoofdstuk kwam je wat meer te weten, en er zit humor in. Toch zou ik het gigantisch laten buizen als ik het punten zou geven. Na enkele hoofdstukken leek het er zelfs alsof de schrijfster de antwoorden op haar eigen vragen niet wist. Alsof ze die in een ander boek wel zou verzinnen. Het bleef rond de pot draaien en er zat geen vooruitgang in. Om dan nog niets over het einde te zeggen. In het eerste boek eindigt het verhaal dat ze het lijk van Alison vinden, dus dat zij A. niet kan zijn. Maar wie is het dan wel? Ik was benieuwd, dus las ik het volgende boek. Hier verdenken ze gedurende het hele verhaal de buurjongen. Maar die pleegt zelfmoord op het einde, dus jammer dat ze geen plan b hadden, want plan a is mislukt: het kan de buurjongen niet geweest zijn. Met andere woorden : de boeken van deze reeks zijn ergerend langzaam en hebben geen fatsoenlijke verhaallijn. Begin er niet aan, tenzij je nog eens een slecht boek wil lezen.

De blauwe kamer Georges Simenon

Ik vond het een heel raar boek om te lezen. Goed, maar raar. Alles verloopt helemaal uit chronologische volgorde en ik vroeg me gedurende het hele boek af wat er nu net gebeurd was. Wat ik wel leuk vond is dat, ondanks het verhaal zich vijftig jaar geleden afspeelt, je zowel kan meeleven met het mannelijke hoofdpersonage Tony als je over de andere personages een duidelijk mening vormen. Bijna alle personages zijn ook heel duidelijk afgetekend en uitgediept, het lijkt alsof je ze echt kent. Op het einde was ik ook wel gechoqueerd van wat voor een vrouw Andree Despierre is en wat ze iedereen zonder schuldgevoel kan aandoen om te bereiken wat ze wil. Het verhaal vond ik niet zo sterk, maar hoe het verteld werd was wel schitterend.