ဦးသိန္းဦးဖိုးေစာ သို႔မဟုတ္ ျမန္မာ ့ႏ်ဴကလီးယား ေရးရာ ေျပာေရး

ဆိုခြင့္ရိွသူ
Friday, 13 July 2007 07:00

၁၉၉၃ ခုႏွစ္မွစ၍ ျပတ္ေတာင္းျပတ္ေတာင္း က်င္းပလာခဲ့ေသာ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံ ဥပေဒမူၾကမ္းေရးဆြဲရာ

အမ်ဳိးသားညီလာခံတြင္ ျမန္မာႏို္င္ငံ၏ ႏ်ဴကလီးယား ရည္ရြယ္ခ်က္သည္ အေလးအနက္ေဆြးေႏြးၾကရေသာ
အေၾကာင္းအရာတခု ျဖစ္လာခဲ့သည္။ ဤေဆြးေႏြးမႈမ်ားကို ဦးေဆာင္သူက အေမရိကန္ႏိုင္ငံတြင္
ပညာဆည္းပူးလာသည့္ ႏ်ဴကလီးယားသိပၸံပညာရွင္ ဦးသိန္းဦးဖိုးေစာ ျဖစ္သည္။

ဦးသိန္းဦးဖိုးေစာက ၁၉၅၀ ခုႏွစ္မ်ားတြင္ အေမရိကန္ႏိုင္ငံ၊ အီလီႏိြဳက္စ္ တကၠသိုလ္တြင္ ႏ်ဴကလီးယား

အင္ဂ်င္နီယာ မဟာဘြဲ႔ကို ဆည္းပူးရရိွလာသူ ျဖစ္သည္။

သူက အစိုးရပညာေတာ္သင္အျဖစ္ သြားေရာက္ေလ့လာခဲ့ရျခင္းျဖစ္ၿပီး ကြယ္လြန္သူ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ဦးႏုမွ

ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံ အသံုးခ်သုေတသနသိပၸံ၊ အဏုျမဴစြမ္းအင္ အစီအစဥ္ျဖင့္ တိုင္းတပါးသို႔ေစလႊတ္
ပညာသင္ၾကားေစခဲ့ေသာ ေက်ာင္းသားမ်ားထဲမွ တဦးျဖစ္သည္။ ဤပညာရွင္မ်ားအနက္
လက္ရိွစစ္အစိုးရအတြက္ ဆက္လက္အလုပ္လုပ္ေပးေနဆဲ တဦးတည္းေသာ ပညာရွင္ပုဂၢိဳလ္မွာ
ဦးသိန္းဦးဖုိးေစာ ျဖစ္သည္။

ဦးသိန္းဦးဖိုးေစာ အေမရိကန္မွျပန္ေရာက္ခ်ိန္တြင္ UBARI ေခၚ အဏုျမဴစြမ္းအင္အစီအစဥ္မရိွေတာ့။

ရပ္ဆိုင္းခဲ့ၿပီးျဖစ္သည္။ ထို႔ေနာက္ပိုင္းတြင္ သူက ၁၉၆၂ ခုႏွစ္မွ ၁၉၈၀ ခုႏွစ္အထိ ေမၿမိဳ႕ကာကြယ္ေရး
စစ္တကၠသိုလ္ (ဒီအက္စ္ေအ) ၏ ရူပေဗဒ ဌာနကို ဦးေဆာင္ခဲ့သည္။ ဆက္လက္၍ သူက ယခုအခါ ျမန္မာႏိုင္ငံ
သိပၸံႏွင့္ နည္းပညာသုေတသနဌာနဟု ေျပာင္းလဲ
ေခၚေ၀ၚခဲ့ေသာ ျမန္မာႏိုင္ငံ ဗဟိုသုေတသနအဖြဲ႔၏ သုေတသနဆိုင္ရာ ညႊန္ၾကားေရးမွဴးအျဖစ္
တာ၀န္ယူခဲ့သူလည္း ျဖစ္သည္။

ဒီအက္စ္ေအတြင္ သိပၸံဘာသာရပ္ေလ့လာခဲ့ေသာ ယေန႔ျမန္မာႏိုင္ငံရိွ ထိပ္တန္း စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားသည္ သူ၏

ေက်ာင္းသားေဟာင္းမ်ားျဖစ္ၾက၍ ဤအတြက္ေၾကာင့္ပင္ သူ႔ကိုယံုၾကည္ကိုးစားမႈရသည္ဟုလည္း
ယူဆႏိုင္ပါသည္။

ဦးသိန္းဦးဖိုးေစာသည္ စစ္အစိုးရ သိပၸံႏွင့္ နည္းပညာ၀န္ႀကီးဌာန၏ အၾကံေပးတဦးအျဖစ္

ထမ္းေဆာင္ေနသည့္အျပင္ ျမန္မာနည္းပညာတကၠသိုလ္၏ ဥကၠ႒အျဖစ္လည္း
တာ၀န္ထမ္းေဆာင္လွ်က္ရိွသည္။ ၀န္ႀကီးဌာနက သူ႔အား အင္ဂ်င္နီယာ ဘာသာရပ္အတြက္ ဂုဏ္ထူးေဆာင္
ေဒါက္တာဘြဲ႔ကို ခ်ီးျမႇင့္ခဲ့ၿပီး ရန္ကုန္စက္မႈတကၠသိုလ္၏ ဘြဲ႔လြန္သင္တန္းမ်ားတြင္ ဆက္လက္
စာသင္ၾကားေပးေနဆဲလည္း ျဖစ္သည္
ျမန္မာႏိုင္ငံရွိ အဏုျမဴစြမ္းအင္ေကာ္မတီအား ျပန္လည္ထူေထာင္ရန္ႏွင့္ ႏိုင္ငံတကာ အဏုျမဴစြမ္းအင္
ေအဂ်င္စီႏွင့္ ျပန္လည္ခ်ိတ္ဆက္ျခင္း လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ သူသည္ အေရးပါေသာ အခန္းက႑မွေန၍
ပါ၀င္လႈပ္ရွားခဲ့သည္။ အာရွႏွင့္ ပစိဖိတ္ေဒသအတြင္း ႏ်ဴကလီးယား သိပၸံႏွင့္ နည္းပညာဆိုင္ရာ သုေတသန
ျဖစ္ထြန္းတိုးတက္မႈႏွင့္ သင္တန္းမ်ားအတြက္ ေဒသတြင္းပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္မႈဆိုင္ရာ သေဘာတူစာခ်ဳပ္
(RCA) ၌ ပါ၀င္ရန္လည္း ၁၉၉၅ ခုႏွစ္တြင္ စစ္အစိုးရသို႔ အၾကံျပဳခဲ့သူလည္း ျဖစ္သည္။

၂၀၀၅ ခုႏွစ္အေစာပိုင္းမွစ၍ အမ်ဳိးသားညီလာခံတြင္လည္း အေရးပါလာျပန္သည္။ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံ၏

ကာကြယ္ ေရးႏွင့္ ဆက္ႏြယ္ေသာ အေျခခံဥပေဒမူၾကမ္း ေဆြးေႏြးပြဲမ်ားတြင္ သူႏွင့္အတူ အသိပညာရွင္
လုပ္ေဖာ္ကိုင္ဖက္မ်ားက မ်ားစြာစိတ္၀င္စားဖြယ္ေကာင္းေသာ အၾကံျပဳေဆြးေႏြးခ်က္မ်ားကို တင္ျပခဲ့ၾကသည္။

၂၀၀၅ ခုႏွစ္ မတ္လ ၃ ရက္ေန႔တြင္ ေဆြးေႏြးခဲ့ေသာ ဖြဲ႔စည္းပံုဆိုင္ရာ အခန္းတခုတြင္ အမ်ဳိးသားလံုၿခံဳေရးႏွင့္

ပတ္သက္၍ အဓိကအခ်က္ ၇ ခ်က္ကို ေဆြးေႏြးခဲ့ၾကၿပီး ၎တို႔တြင္ ဓာတုႏွင့္ ဇီ၀လက္နက္မ်ားဆိုင္ရာ
ကိစၥလည္း အပါအ၀င္ျဖစ္သည္။

ဤက႑တြင္ ဦးသိန္းဦးဖိုးေစာက “အၾကမ္းဖက္သမားမ်ားရန္ႏွင့္ ဖိအားမ်ားမွ ကာကြယ္ျခင္း” ဟူသည့္

ေခါင္းစဥ္ကို ျဖည့္စြက္အၾကံျပဳတင္ျပခဲ့ၿပီး “ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏိုင္ငံ၏ နယ္ေျမအသီးသီးကို ကာကြယ္ျခင္းႏွင့္
ကာကြယ္ေရးအစီအစဥ္ တခု ျပင္ဆင္ျခင္း”ႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဥပေဒတခုျပဌာန္းသင့္ေၾကာင္း ေဆြးေႏြး
အၾကံျပဳခဲ့ေသးသည္။

ယင္းအစီအစဥ္တြင္ ပါ၀င္ဖြယ္ရွိသည့္ အေၾကာင္းကိစၥမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍ ႏိုင္ငံပိုင္ ျမန္မာ့အလင္းသတင္းစာက

ေဖာ္ျပခဲ့ ရာတြင္ “သမားရိုးက်လက္နက္မ်ား၊ က်ည္မ်ား၊ ေပါက္ကြဲေစေသာ ပစၥည္းမ်ားႏွင့္ သမား႐ိုးက်
မဟုတ္ေသာ ေခတ္မီ မဟာဗ်ဴဟာေျမာက္ လက္နက္မ်ား” သာမက “ႏ်ဴကလီးယားစြမ္းအင္၊ ႏ်ဴကလီးယား
ေလာင္စာႏွင့္ ေရဒီယို သတၱိႂကြ ပစၥည္းမ်ား၊ ၎တို႔ကို ထုတ္လုပ္ႏိုင္သည့္ တြင္းထြက္ပစၥည္း
အရင္းအျမစ္မ်ားပါ၀င္ၿပီး ၎တို႔မွ ထုတ္လုပ္ေသာ အထူး လွ်ဳိ႕၀ွက္အပ္သည့္ ပစၥည္းမ်ား၊ အရာ၀ထၳဳမ်ား၊
ေနရာေဒသမ်ား၊ နည္းပညာမ်ား၊ သုေတသနလုပ္ငန္းမ်ား၊ သတင္းအခ်က္ အလက္မ်ားႏွင့္
အထူးလံုၿခံဳေရးဆိုင္ရာ ကိစၥရပ္မ်ားအျပင္၊ အထူးလွ်ဳိ႕၀ွက္အပ္ ေသာလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ ပါ၀င္လုပ္ကိုင္ေန
ၾကသူမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္ေသာ မေတာ္တဆ ျဖစ္မႈမ်ားႏွင့္ ယင္းမေတာ္ တဆျဖစ္မႈမ်ား ျဖစ္ပြားခဲ့ပါက
၎တို႔အတြက္ ေလ်ာ္ေၾကးဆိုင္ရာကိစၥမ်ား၊ အာမခံခ်က္မ်ား”လည္း ပါ၀င္ေသးသည္။

ညီလာခံက်င္းပေရးေကာ္မတီဥကၠ႒ ဦးေအာင္တိုးကပင္ ဖြဲ႔စည္းပံု၏ ကာကြယ္ေရးႏွင့္

လံုၿခံဳေရးဆိုင္ရာအခန္းတြင္ ၎ႏ်ဴကလီးယားအစီအစဥ္ကိုသာ ထည့္သြင္းပါက ႏိုင္ငံတကာေ၀ဖန္မႈမ်ား
ခံရႏိုင္သည္ဟု တုံ႔ျပန္ေျဖၾကားခဲ့သည္။

ဦးေအာင္တိုးက အျခားေရြးခ်ယ္စရာ နည္းလမ္းတခုကို တင္ျပခဲ့သည္။ “ထို႔အတြက္ေၾကာင့္ ယင္းကိစၥရပ္အား

ကာကြယ္ ေရးႏွင့္ လံုျခံဳေရးအခန္းက႑တြင္ ထည့္သြင္းမည့္အစား စြမ္းအင္၊ လွ်ပ္စစ္၊ သတၱဳတြင္းႏွင့္
သစ္ေတာဆိုင္ရာ အခန္းက႑ တြင္ ထည့္သြင္းသင့္ေၾကာင္း” ဦးေအာင္တိုးက ညီလာခံတက္ေရာက္လာသူ
ကိုယ္စားလွယ္မ်ားကို ျပန္လည္ေျဖၾကား ခဲ့သည္။

“ကာကြယ္ေရးႏွင့္ လံုၿခံဳေရးအခန္းပါ ႏ်ဴကလီးယား စြမ္းအင္၊ ႏ်ဴကလီးယားေလာင္စာ၊ ေရဒီယိုဓာတ္သတၱိႂကြ

ပစၥည္း မ်ားႏွင့္ ၎တို႔ကိုထုတ္လုပ္ႏိုင္ေသာ တြင္းထြက္အရင္းအျမစ္မ်ားသည္ ေနာင္အနာဂတ္တြင္
လိုအပ္ခ်က္အရ ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏိုင္ငံ ဥပေဒျပဳသင့္ေသာစာရင္းတြင္ ရွိသင့္ေသာ ကိစၥေၾကာင္းရပ္မ်ား
ျဖစ္သည္။ ကာကြယ္ေရးအခန္းတြင္ ထည့္သြင္း ေဖၚျပျခင္းအားျဖင့္ စစ္ေရးအရ အသံုးျပဳျခင္းတခုတည္းအတြက္
ယူဆ၍ မရႏိုင္ေၾကာင္း၊ လွ်ပ္စစ္ဓာတ္အား ထုတ္လုပ္ေရး၊ ႏ်ဴကလီးယားစြမ္းအင္ႏွင့္ ေလာင္စာအား
လူသားအက်ိဳးျဖစ္ထြန္းမႈအတြက္အသံုးျပဳရန္ကိစၥမ်ားအတြက္လည္း ရည္ရြယ္ျခင္း ျဖစ္သည္” ဟု
ဦးေအာင္တိုးက အမ်ဳိးသားညီလာခံတြင္ ျပန္လည္ေျဖၾကားခဲ့ေလသည္။ [Top]

၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ဇူလိုင္လထုတ္ ဧရာ၀တီ မဂၢဇင္းမွ ေအာင္ေဇာ္ေရးသားေသာ Thein Oo Po Saw: Burma’s

Spokesperson for Nuclear Power ကို ဆီေလ်ာ္ ေအာင္ ျပန္ဆိုေဖာ္ျပပါသည္။