Door Eva Hunting en Rosanne Weijs

Titel: Daphne
Maker: Iris Le Rtte
Jaar gemaakt: 2008
Materiaal: brons
Kunststroming: Surrealisme
Het is een surrealistisch beeld,
omdat het duidelijk laat zien wat
het voorstelt, maar het is niet
realistisch (er bestaan geen half
boom half mensen). Het beeld is
gebaseerd op een mythologisch
verhaal. Dit verhaal is van Daphne
en Apollo. Apollo was verliefd op
Daphne maar het was niet
wederzijds dus ze rende voor hem
weg. Uit medelijden hebben de
andere goden haar in een boom
veranderd. Dit is een beeld van
haar transformatie.
Hieruit blijkt dus ook dat het
figuratief is; het is een moment uit
een verhaal, maar het is duidelijk
te zien wat het moet voorstellen.
In de takken zit beweging die het beeld laten opbloeien. Zonder deze
bewegingen zou het beeld stijf zijn terwijl het nu juist redelijk bewegend
lijkt (alsof de takken zouden bewegen in de wind).
Doordat de takken ongeveer even naar links als naar rechts uitwijken
wordt er een nadruk gelegd op het lichaam die in het midden staat.
Het contrast met de achtergrond maakt het mooi omdat het ook
buitenlucht is en het verhaal speelde zich ook af in de buitenlucht. Zelf
vond ik het ook mooi dat de schaduw op een grijs oppervlakte viel.
Doordat Le Rtte brons gebruikt heeft bij dit beeld maakt het contrast met
de achtergrond duidelijker en zijn de vormen en bewegingen goed te zien.
Dit beeld laat dus eigenlijk de opvatting van Le Rtte zien op het
mythologische verhaal van Daphne
Wij vonden dit kunstwerk heel mooi omdat we genteresseerd zijn in
mythologie en het verhaal was mooi illustreert in dit beeld.

Titel: Duo
Maker: Daniel Firman
Jaartal: 2013
Materiaal: Gekleurde
polyurethaanhars
Kunststroming:
Realisme
Het is een realistisch
beeld, omdat het zo zou
kunnen opstaan en
weglopen. Het is precies
zoals echte mensen er
ook uitzien alleen dan in
een andere kleur.
Het is dus ook
figuratief; niks aan dit
beeld is geabstraheerd.
Bij dit beeld vallen vooral de compositie en de bewegingen op. De
bewegingen vertellen een soort verhaal, maar iedereen verzint hier een
ander verhaal bij. Ik zie hier bijvoorbeeld in dat twee mensen vanuit een
zware tijd (liggende vrouw), samen weer overeind kunnen komen (vrouw
helpt man overeind). Door de scenes aan elkaar vast te maken krijg je ook
een interessante compositie en kun je het beeld van alle kanten bekijken.
Je aandacht wordt dan ook niet naar een bepaald punt getrokken.
Het is belangrijk dat dit beeld in een witte ruimte staan zodat het contrast
met de omgeving zo groot mogelijk is.
Doordat Firman Het donkergekleurde polyurethaanhars heeft gebruikt is
elk deel van het menselijk lichaam exact overgenomen (tot op een rimpel
nauwkeurig).
Door de titel ga je beter kijken en blijkt het dat er niet zeven mensen in
het beeld zitten. Maar slechts twee die steeds in een andere houding
staan. De titel voegt dus duidelijk iets toe.
De bedoeling van dit kunstwerk is dat je je eigen interpretatie geeft aan
wat je ziet. Waarom staan die mensen zo? Komen ze zo tot leven? Wat is
dit nou precies? Daniel Firman wilde je dus eigenlijk gewoon aan het
denken zetten.
Wij vonden dit beeld mooi en interessant, omdat iedereen een eigen
verhaal bedenkt bij dit beeld en je het gevoel krijgt dat het elk moment tot
leven kan komen.

Het grote verschil tussen deze twee beelden is de betekenis. Daphne is

een illustratie van een verhaal en Duo is zelf het verhaal.