ShivBaba's Basic Course /polish

Om Shanti
Parampita Paramatma ShivBaba Yaad Hai?
Unikatowy boski plan przekształcenia świata
Kurs ShivBaby
Spis treści
1. Kim jestem? 4
2. Trzy światy. 4
3. NajwyŜszy Ojciec NajwyŜsza Dusza i Jego boskie zadania 5
4. Drzewo cyklu (Kalp Vriksh) 7
5. Trimurti Shiva 9
6. Shiva i Shankar 10
7. NajwyŜsza Dusza nie jest wszechobecny 11
8. Obraz Trimurti (Trimurti) 12
9. Obraz koła świata (Sristhi Cakr) 14
10. Obraz Lakshmi i Narayana (Lakshmi Narayan) 16
11. Obraz drzewa cyklu (Kalp Vriksh) 17
12. Obraz schodów (Sirhi). 18
13. Łatwa raja joga 20
14. Bezcielesny Bóg Gity... 21
15. RóŜnice pomiędzy nauką Brahma Kumari Ishwariya Vishva Vidyalaya
a Adhyatmik Ishwariya Vishva Vidyalaya 25
16. Dowody na obecnie trwającą cielesną rolę ojca 26
17. Adresy Adhyatmik Ishwariya Vishwa Vidyalaya 28
„Tylko sam NajwyŜszy Duchowy Ojciec moŜe dać nową wiedzę. Nowy świat moŜe powstać, jeśli jest nowa
wiedza. Gdy recytuje się i słucha się tych samych starych pism, świat się starzeje coraz bardziej. Ludzie Ŝyjący
w starym świecie nie są w stanie dać nowej wiedzy dla nowego świata. Musicie poznać Ojca. On tworzy
zgromadzenie nowego świata.”
Adhyatmik Ishwariya Vishwa Vidyalaya 2

H.Q. Delhi Vijay Vihar
e-mail: inforpoint@gmail.com; www.pbks.info
Informacja na temat tłumaczenia:
KaŜde tłumaczenie murli, avyakt vani lub literatury ShivBaby, jest tłumaczeniem
wypowiedzi ustnej lub zapisu lekcji ShivBaby. ShivBaba posługuje się językiem hindi.
Zgodnie ze wskazówkami ShivBaby tłumaczenie powinno być moŜliwie najbardziej bliskie
brzmieniu wersji oryginalnej, nawet jeśli nieco ucierpi na tym styl w języku tłumaczenia.
W poniŜszym tłumaczeniu wszystkie przypisy są dodatkiem do wersji oryginalnej, których

celem jest pomoc w lepszym zrozumieniu niektórych zwrotów, sformułowań typowych dla
języka hindi uŜywanego przez ShivBabę.
Dodatkiem do lekcji ShivBaby są obrazy, zamieszczone w osobnym dokumencie. Są

cztery główne obrazy: Trimurti wraz z kołem cyklu, Lakshmi i Narayan, Drzewo cyklu
oraz Schody. Te obrazy zostały stworzone na początku lat 1960-tych zgodnie ze
wskazówkami ShivBaby. Zawierają one esencję wiedzy o świecie, duszy i NajwyŜszej
Duszy. Inne obrazy zostały stworzone później jako dodatkowa pomoc w przekazywaniu
boskiej wiedzy. Obrazy są bardzo proste. Zostały przygotowane w taki sposób, aby były
zrozumiałe przez kaŜdego bez względu na wiek, pochodzenie, wykształcenie, kraj,
obyczaj.
„W Gicie Ŝądza została określona jako największy wróg. Ludzie świata nie akceptują tego faktu, poniewaŜ w
pismach słynne jest, Ŝe tak zwany stwórca Gity, tzn. Shri Krishna, miał 8 Ŝon i 16 108 gopi. Gdyby w Gicie
ukazało się imię Mahadev Shiv Shankar, to świat zaakceptowałby punkt mówiący, Ŝe Ŝądza jest największym
wrogiem, poniewaŜ Shankar znany jest w pismach jako ten, który miał tylko jedną Ŝonę i ten, który pokonał
Ŝądzę.”

Kim jestem?
Ciało jest czymś odrębnym i dusza jest czymś odrębnym. Ich połączenie nazywa się jiv atma (Ŝyjąca
dusza). śyjąca dusza oznacza niewidzialną siłę działającą w ciele. W przeciwnym wypadku nie moŜe działać ani
dusza, ani ciało. MoŜna to porównać do samochodu i kierowcy. Samochód nie ruszy, dopóki nie ma w nim
kierowcy. Jeśli nie ma kierowcy, silnik nie zapali. Z tego wniosek, Ŝe dusza nie jest powietrzem. Ziemia, woda,
powietrze, ogień i przestwór są pięcioma róŜnymi elementami, z których składa się to ciało. Nawet kiedy dusza
opuszcza ciało, pozostaje 5 elementów ciała. Ciało zostaje spalone albo pogrzebane w ziemi. Jest ono czymś
martwym. W jaki sposób dusza jest oddzielna od ciała? Dusza jest bardzo malutkim punktem światła,
posiadającym umysł i intelekt, które Gita1 opisuje jako anaurnuyasamanusmaret yaru, co oznacza, Ŝe dusza
jest mniejsza niŜ atom. Jest atomem, ale świetlistym. Jest to świetlisty atom składający się z umysłu i intelektu
i zawierający sanskary (ślady) wielu wcieleń. Połączenie umysłu i intelektu nazywa się „duszą”. Nawet w
hymnach wedyjskich są na ten temat wzmianki, takie jak „manarev atma”. Umysł nazywany jest duszą. Kiedy
ktoś opuszcza ciało, to dusza opuszcza ciało. Nie powie się, Ŝe dusza odeszła, a umysł i intelekt pozostały [w
ciele]. Wszystko pozostało, ale odeszła siła intelektu i umysłu, to znaczy odeszła dusza. Dlatego teŜ siła umysłu
i intelektu określana jest w prosty sposób jako dusza. Umysł i intelekt posiadają sanskary aktualnego i
poprzednich wcieleń. Sanskary (ślady) to znaczy wpływy dobrych i złych czynów, które pozostają w duszy.
Przypuśćmy, Ŝe jakieś dziecko urodziło się w rodzinie rzeźnika, w której od jego dzieciństwa zarzyna się krowy.
Gdy dorośnie i ktoś moŜe mu powie, Ŝe zarzynanie krów jest grzechem, ta koncepcja nie trafi do jego umysłu.
Będzie miało juŜ bardzo silne sanskary. Sanskary są trzecim komponentem duszy. Tak więc dusza jest
połączeniem umysłu, intelektu i sanskar.
Trzy światy
Skąd dusza przybyła na ten świat? Insekty, zwierzęta, ptaki, muchy – to wszystko są dusze. W kaŜdym
jest dusza. Na obrazie trzech światów pokazano słońce, księŜyc, gwiazdy i przestwór. W Gicie jest kolejna
śloka, w której Bóg powiedział do Arjuny o swojej siedzibie: “Na tad bhaasayate suuryo na shashadko na
paavaka: Yad gatwaa na nivartante dad dhaamo paramam mama.”, co znaczy „Ja jestem mieszkańcem
tamtego miejsca, gdzie nie dochodzi światło słońca, księŜyca i gwiazd, gdzie nie dochodzi blask ognia; tam jest
moja NajwyŜsza Siedziba (Paramdham). Wzmianki o siedzibie NajwyŜszej Duszy znajdują się w wielu ślokach
Gity. To pokazuje, Ŝe poza światem pięciu elementów jest jeszcze jeden, szósty element, tzn. brahmalok. [To
miejsce] nazywa się „NajwyŜszą Siedzibą”. Muzułmanie znają je jako „Arsh”. “Khudaa arsh me rahta hei, farsh
me nahi.”2. Jednak obecnie nawet muzułmanie zaczęli wierzyć, Ŝe Bóg jest wszechobecny. W dŜinizmie wierzą
w „turiya dham”3. Ludzie we wszystkich dharmach4 wierzą w NajwyŜszą Siedzibę. Wszystkie dusze są
mieszkańcami tej siedziby. NajwyŜsza Dusza, nazywany przez hindusów Shivą, takŜe tam zamieszkuje. Shiva
jest wolny od cyklu narodzin i śmierci.
Jaka jest hierarchia [dusz]? Im więcej dobrych czynów dusza wykonuje, tym bliŜej NajwyŜszej Duszy
Shivy przebywa. On jest na najwyŜszym poziomie. Im więcej grzesznych czynów i im gorsza rola duszy, tym
niŜszy jej poziom w NajwyŜszej Siedzibie. Te ostatnie dusze są bardziej liczne. Liczba dusz, które dokonują
złych czynów jest większa, a liczba boskich dusz, które dokonują wzniosłych czynów, jest mniejsza. Mówi się,
Ŝe jest 330 milionów boskich dusz. Wzniosłe dusze pokazane w górnej części są mniej liczne.
Nowy świat zaczyna się od złotej jugi (satyuga), następnie w srebrnej judze (tretayuga) staje się nieco
starszy, w miedzianej judze (dwaparyuga) znów trochę starszy, a w Ŝelaznej judze (kaliyuga) całkiem stary.
KaŜda rzecz na świecie przechodzi przez te cztery stany. Dzieciństwo jest stanem satopradhan (stan
najwyŜszego poziomu czystości), wiek młodzieńczy jest stanem satosamanya (ogólny poziom czystości), wiek
dorosły to stan rajopradhan (stan w połowie czysty i w połowie nieczysty), a starość jest etapem tamopradhan
(stan nieczystości i degradacji). Ta sama zasada stosuje się do [całego] świata. Przechodzi on przez cztery
etapy. Świat satopradhan nazywany złotą jugą, satosamanya nazywany srebrną jugą, rajopradhan nazywany
miedzianą jugą i tamopradhan nazywany Ŝelazną jugą. Kolejność przychodzenia dusz z NajwyŜszej Siedziby jest
taka, Ŝe im wznioślejsza dusza tym wznioślejszy wiek, w którym przychodzi. Dusze, które są doskonałe na 16-
1
Gita – Shrimat Bhagavat Gita, najsłynniejsze i najbardziej szanowane pismo w kulturze indyjskiej.
2
Arsh – najwyŜsze niebo, farsh – podłoga, ziemia; dosł: Bóg Ŝyje w najwyŜszym niebie, a nie na ziemi (wśród
materii).
3
Siedziba ‘czwartego stanu’.
4
Słowo darma pochodzi z sanskrytu i oznacza coś więcej niŜ jedynie religię. Pojęcie to obejmuje uniwersalny
porządek religijny i społeczny, prawo, zasady postępowania w Ŝyciu na kaŜdej płaszczyźnie. Zakres
znaczeniowy tego słowa nie pokrywa się w całości ze współczesnym rozumieniem słowa „religia”. Dlatego w
większości przypadków zdecydowano się na uŜycie słowa dharma zamiast religia. Tam, gdzie z przyczyn
stylistycznych nie było to moŜliwe (przymiotniki, przysłówki) naleŜy pamiętać, Ŝe w oryginale chodzi o
znaczenie związane z dharmą.
stym stopniu, przychodzą w złotej judze. Dusze, które są doskonałe na 14-stym stopniu przychodzą w srebrnej
judze. Te, które mają 8-smy stopień przychodzą w miedzianej judze, a kompletna degradacja (kalahinata)
zaczyna się od Ŝelaznej jugi. Do tych zdegradowanych dusz (kalahin), dla których dharmą jest zadawanie
innym cierpienia, odnosi się śloka Gity: “Mudha janmani janmani”, czyli [oznacza to, Ŝe] pozostając zawsze w
ignorancji odradzają się w piekielnym świecie. Te dusze przychodzą pod koniec Ŝelaznej jugi. śadna dusza,
która zeszła [na ten świat], nie moŜe powrócić. Pozostają tu wędrując w cyklu narodzin i śmierci. Bez przerwy
wędrują w cyklu. Na skutek przechodzenia przez cykl narodzin i śmierci, doświadczania przyjemności
cielesnych, dusze ulegają degradacji (stają się tamsi). Na przykład, wielokrotnie zasiewane nasienie traci swoją
siłę. Daje małe liście, małe owoce, małe drzewo, a ostatecznie przestaje dawać jakiekolwiek owoce. Podobnie w
przypadku duszy. Gdy raz zejdzie ze świata dusz na dół, coraz bardziej się degraduje. Weźcie dla przykładu
2500 lat historii świata. Czy spokój i szczęście na świecie przekształciły się w nieszczęście, czy teŜ [odwrotnie]
zmniejszyły się cierpienia i niepokoje? Co mówi historia? Dusze cały czas przychodziły na ziemię, więc populacja
rosła. Wraz ze wzrostem populacji cierpienia i niepokój jedynie się powiększają. Zatem [cierpienia i niepokój]
wzrosły. Ostatecznie przychodzi czas, kiedy wszystkie dusze zeszły i znajdują się na ziemi. Populacje insektów,
ptaków, zwierząt i much ciągle rosną. Zarówno w Indiach, jako i w innych krajach, uŜywa się tak duŜo środków
owadobójczych, a liczba insektów ciągle rośnie. Więc skąd się biorą te dusze? Rozwiązanie jest w Gicie, ale nikt
tego nie objaśnił. Teraz zostało to wyjaśnione. Dusze przybywają z tamtego świata i grają tutaj swoje role
przechodząc przez cykl narodzin i śmierci.
NajwyŜszy Ojciec i jego boskie zadania
Gdy prawie wszystkie dusze zeszły juŜ na ziemię z NajwyŜszej Siedziby (Paramdham), NajwyŜsza
Dusza Shiva przybywa na ten świat i wchodzi w ciała dusz grających na scenie świata role bohatera i bohaterki.
Ktoś jest bohaterem, a ktoś bohaterką. W sztukach są aktorzy, którzy grają dobre i złe role. Musi być ktoś, kto
gra najwyŜszą rolę. Nazywani są oni Adamem i Ewą – rodzicami świata. Muzułmanie nazywają ich Adam i
Havwah. Hindusi znają taki hymn: “Twamadidevah: purushah: puranah: twamasya vishwasya paramam
nidhanam (Shankar Parvati)”. Jednak nikt nie odnalazł śladów początków Adidev (pierwszego męskiego bóstwa)
i Adishakti (pierwszego Ŝeńskiego bóstwa). Kto ich zrodził? Nikt tego nie wie. Wśród Hindusów znani są jako
„Shankar i Parwati”, wśród wyznawców dŜajnizmu jako „Adinath i Adinathini”. Jest tyle podobieństwa pomiędzy
słowami! Na początku była jedna dharma i panowała jedność. Tylko wówczas moŜna ustanowić jedność, gdy
jedni są rodzice świata. Prawdziwe uczucie, Ŝe „świat jest jedną rodziną” (vasudaiv kutumbakam) pojawia się
wtedy, gdy jest jedna matka i jeden ojciec świata. Tak więc NajwyŜsza Dusza przychodzi i podźwiga dusze
Rama i Krishny, które na scenie spektaklu świata grają role bohatera i bohaterki. Jednak obecnie nie są oni w
formach Rama i Krishny, poniewaŜ królestwo Krishny-Narayana było w złotej judze (satyuga), a królestwo
Rama było w srebrnej judze (tretayuga). Te same dusze Rama i Krishny zdegradowały się w cyklu narodzin i
śmierci i Ŝyją gdzieś w zwykłych ludzkich formach, takich jak nasze. W Gicie jest [uŜyte] słowo „praveshtum”,
które oznacza „mogę wejść”. Kto? NajwyŜsza Dusza, który jest poza cyklem narodzin i śmierci, wchodzi [w
ludzkie ciało] i najpierw poprzez duszę Krishny gra rolę matki, która w tradycji Bharatu nazywa się „Brahma”.
„Brahm” znaczy „wielki/a, a „maa” oznacza matkę. Matka jest osobą najbardziej tolerancyjną na świecie.
NajwyŜsza Dusza przychodzi i gra na świecie rolę matki, którą ku czci NajwyŜszej Duszy w tradycji Indii opiewa
się jako „twameva mata cha pita twameva...”5 Oznacza to, Ŝe kiedy On przychodzi na ten świat, najpierw w
formie Brahmy gra rolę matki. Daje tyle miłości, tak wiele miłości, Ŝe demony [dzieci o diabelskiej naturze]
przyzwyczajają się otrzymywać od niego dobrodziejstwa. Matka jest kimś takim, kto nigdy nie zechce oddzielić
od siebie dziecka, niezaleŜnie czy jest trędowate, czy jednookie, czy garbate, czy jest złodziejem, bandytą,
bezwstydnikiem czy chuliganem. Ojciec potrafi powiedzieć dziecku „wynoś się”, ale matka nigdy nie będzie
chciała oddzielić go od łona. Podobnie w tym przypadku, najpierw na świecie odgrywana jest rola Brahmy.
Słowa, które wypowiada NajwyŜsza Dusza Shiva po wejściu w ciało Brahmy, nazwane zostały „murli”6.
Dlaczego nazwano je „murli”? Ja i wy wiemy, Ŝe w ręku Krishny umieszcza się flet. Więc myśleliśmy, Ŝe moŜe to
być flet wykonany z kawałka bambusa. Jednak to jest po prostu symboliczny, ozdobny, metaforyczny język
poetów uŜywany w Bhagawat i Mahabharacie7. Naprawdę oznacza to, Ŝe ludzie lgnęli do miłości, jaką NajwyŜsza
Dusza Shiva dawał poprzez Brahmę, tzn. duszę Krishny i Jego słodkich słów, które wypowiadał przez usta
Krishny. Gdy zrozumieją ich sekretne znaczenia, wtedy uwierzą, Ŝe nie ma melodii słodszej niŜ ta. Dlatego te
słowa nazwano Gitą albo najwyŜszym pismem. Gita, która jest najcenniejszym klejnotem pośród wszystkich
pism Indii, nazywana jest murli. Zatem NajwyŜsza Dusza przychodzi i poprzez Brahmę wypowiada wiedzę, tzn.
murli.
5
Dosłownie: Tylko ty jesteś matką, tylko ty jesteś ojcem.
6
Murli dosłownie znaczy flet.
7
Nazwy pism indyjskich.
Wydaje nam się, Ŝe tak jak napisane zostało w pismach, Braminowie wyłonili się z ust Brahmy.
MoŜemy myśleć, Ŝe w ustach Brahmy jest jakieś urządzenie, z którego, jak powie się „łaaa”, wychodzą
Braminowie. Jednak to nie odbywa się w ten sposób. Oto jest stary świat. Na ten stary świat przychodzi
NajwyŜsza Dusza, wchodzi w ciało Brahmy i wypowiada wiedzę. Ci, którzy słuchają tej wiedzy i przekształcają
swoje Ŝycie, poprawiają się, rozwijają cechy bramińskie. Tak powstają braminowie8, którzy nazywani są Brahma
Kumar i Kumari. Oto są początki świata - historia, która obecnie powtarza się.
To zadanie rozpoczęło się w Mount Abu9. NajwyŜsza Dusza Shiva przybywa w formie sekretnej. Tak jak
powiedziane jest w Gicie: „Głupcy nie rozpoznają mnie, NajwyŜszej Duszy, kiedy przychodzę w zwykłe ciało.”
Ujawnił się wam w formie Brahmy. Tak więc ta osoba [Brahma] istniała w wymiarze fizycznym. Poprzez Brahmę
w Mount Abu NajwyŜsza Dusza Shiva załoŜył dharmę bramińską. [Brahma] miał na imię Dada Lekhraj. Był
braminem, mieszkańcem Sindh, w prowincji Hajderabad. To zadanie zostało wykonane poprzez niego. Obecnie
w Indiach i zagranicą jest wiele ashramów Brahma Kumari. Stworzenie tak wielkiej organizacji w ciągu 60-ciu
lat nie jest zadaniem zwyczajnym. NajwyŜsza Dusza Shiva nadaje duszy Krishny (Dadzie Lekhraj) imię
„Brahma”. Kiedy poprzez niego zakłada bramińską dharmę, zostają stworzeni Brahma Kumar i Kumari.
NajwyŜsza Dusza widzi, Ŝe są dwa typy bramińskich dzieci. Ravan, Kumbhakarn i Meghnad10 takŜe byli
braminami. Guru Vashista, Vishwamitra11 takŜe przyjęli w swoim Ŝyciu dharmę bramińską. Liczba braminów
takich jak Vashistha i Vishwamitra zmniejsza się, a liczba braminów takich jak Ravan i Kumbhakarna rośnie. To
samo dzieje się w ashramie Brahma Kumar i Kumari. Wśród braminów stworzonych poprzez Brahmę, pojawiło
się wielu nieprawych, a liczba braminów gotowych do praktykowania medytacji i wyrzeczenia (tapasvi12 i tyagi),
którzy czerpią przyjemność z wiedzy i jogi, zmiejszyła się. W rezultacie NajwyŜsza Dusza Shiva musiał
pozostawić ciało duszy Krishny (Dady Lekhraj / Brahmy Baby). Dusza Krishny opuściła ciało. Następnie, w 1969
roku NajwyŜsza Dusza wchodzi sekretnie w ciało potęŜnej duszy Rama. NajwyŜsza Dusza odgrywa zarówno rolę
matki, która jest pełna miłości, jak i surową rolę ojca. [Powiada się]: „Jeśli nie zegniesz palca, nie zdołasz wyjąć
ghi.” Dusza Rama powinna obecnie być gdzieś na ziemi, prawda? NajwyŜsza Dusza wchodzi w osobę, która jest
juŜ Braminem (Brahma Kumar) i zaczyna działać poprzez nią. W krótkim czasie po rozpoczęciu tego zadania, od
76 roku, w organizacji Brahma Kumari uwidacznia się podział. Tak jak w kaŜdej dharmie. Wśród buddystów
uformowały się dwa [główne] odłamy – hinayana i mahayana. W dŜinizmie wyodrębnili się śwetabarowie i
digambarowie. Wśród muzułmanów są dwa odłamy – sunnici i szyici. Wśród chrześcijan są dwa [główne]
odłamy – rzymscy katolicy i protestanci. Tak więc wszystkie dharmy jedynie naśladują NajwyŜszą Duszę. Gdy
NajwyŜsza Dusza Shiva zakładał na nowo dharmę bóstw (adi sanatan dharm), miał miejsce ten sam proces. Po
tym jak Brahma opuścił ciało, w ashramie Brahma Kumari ujawniły się dwa typy Braminów. Doszło między nimi
do zderzenia. Liczba kochająch wiedzę zmniejsza się. Oddzielają się. Nie ma wątpliwości, Ŝe tarcia się potęgują.
W kaŜdej dharmie walki stają się coraz ostrzejsze, aŜ [ostatecznie] osiągają apogeum. Wielcy guru nie
rozpoznają prawdy, poniewaŜ posiadają pozycję. Tacy guru ciągle kontrolują Mount Abu. Nie słuchają prawdy.
Jednak przekonacie się, Ŝe wypowiedziana boska wiedza jest w całości zgodna z pismami. Jednak nawet dzisiaj
Brahma Kumar i Kumari twierdzą, Ŝe pisma są kłamstwem, a cokolwiek ich Baba powiedział, jest prawdą. Ale
jakie znaczenie ma [stwierdzenie] „cokolwiek Baba powiedział”? Ani nie są tego świadomi, ani gotowi, aby
słuchać. Takie sytuacje pojawiają się w kaŜdej dharmie.
Shankar (dusza Rama), która Ŝyje takŜe w srebrnej judze (tretayuga), wchodzi w cykl narodzin i
śmierci i jest obecnie w zwykłym, ludzkim ciele. Pod koniec Ŝelaznej jugi (kaliyuga) NajwyŜsza Dusza Shiva
wchodzi w to zwykłe ciało i stopniowo ujawnia się światu poprzez imię i formę Shankara. Rola Shankara jest
surowa. Poprzez tę surową rolę NajwyŜsza Dusza stwarza podział w społeczności bramińskiej. Wyłania się kilka
wybranych, wielkich dusz. Musieliście widzieć nanizane na nić koraliki (mala) wokół ramion Shankara. Wiele
róŜnych girland (mala) znajduje się takŜe na jego szyi. Mala jest symbolem grupy (sangathan). Te dusze jak
koraliki połączone są z sobą świętą nicią miłości i świętą nicią wiedzy. Zostało stworzone ich bractwo. Cały świat
rozpoznaje tę grupę. W jakiej formie jest rozpoznawana? Wiecie, Ŝe nawet muzułmanie modlą się na mala
[róŜaniec, nanizane na nić koraliki]. Chrześcijanie modlą się na mala. Buddyści takŜe modlą się na mala.
Sikhowie równieŜ modlą się na mala. Jakie znaczenie ma ta mala, Ŝe w kaŜdej dharmie ludzie się na niej
modlą? Nikt nie wie. Baba powiedział w murli: „Dzieci, ta mala i jej koraliki to jest wyłącznie pamiątka was,
8
Braminem staje się kaŜdy (niezaleŜnie od miejsca, pochodzenia itp.) kto przyjął wiedzę NajwyŜszego Ojca
przekazywaną poprzez Brahmę. Tylko ci są prawdziwymi braminami. Tutaj nazwa „bramin” nie ma nic
wspólnego z nazwą uŜywaną powszechnie w odniesieniu do grupy społecznej w Indiach.
9
Mount Abu – nazwa miejscowości w Rajastanie, Indie. Dziś znane m.in. z tego, Ŝe tam znajduje się główna
siedziba Prajapita Brahma Kimari Ishwariya Vishwa Vidyalaya (Światowy Uniwersytet Duchowy Brahma
Kumari).
10
Negatywne postaci z Ramayany. Do nich porównuje ShivBaba te dzieci, które nie uŜywają wiedzy do
przekształcenia siebie.
11
Mędrcy wspominani w mitologii. Do nich porównuje ShivBaba dzieci kochające boską wiedzę, zglębiające jej
tajniki i wdraŜające ją w Ŝycie.
12
Tapasya, to inaczej w języku ShivBaby intensywna praktyka świadomości duszy („ja jestem duszą punktem
światła, mój duchowy ojciec jest duszą punktem światła”).
dusz.” Kiedy przychodzi NajwyŜsza Dusza, gromadzi was dusze jak koraliki. Powstająca grupa potęznych dusz
powoduje zaburzenia na całym świecie. Początkowo do zaburzeń dochodzi w świecie bramińskim w Bharacie.
Kalpa vriksha (drzewo cyklu)
W grupie w formie mala jest 108 koralików. MoŜecie zauwaŜyć, Ŝe jest 9 głównych dharm, które
rozprzestrzeniły się na świecie. Dharma hinduska jest bardzo stara. W dharmie hinduskiej są dwie grupy:
Suryavansi, tj. ród Słońca i Chandravansi, tj. ród KsięŜyca. Oni nigdy nie przechodzą na inne dharmy. Inne
grupy przechodzą na inne dharmy. Gdy przyszli muzułmanie, przeszli na muzułmanizm, gdy przyszli
chrześcijanie, przeszli na chrześcijaństwo, gdy przyszli sikhowie, przeszli na sikhizm. To znaczy, Ŝe w
odwiecznej dharmie bóstw (Sanatan Devi Devta Dharm) uformowały się dwie kategorie [dusz]. Jedna to te,
które nigdy nie przechodzą na inne dharmy. ChociaŜ stają w obliczu róŜnych prób, nigdy nie porzucają swojej
dharmy. Do drugiej kategorii naleŜą dusze, które ciągle przechodzą z jednej dharmy na drugą, z drugiej na
trzecią, z trzeciej na czwartą. 2500 lat temu pojawiła się trzecia [w kolejności po dwóch grupach dharmy bóstw]
dharma, tzn. islam13 [w krajach arabskich], potem pojawiła się czwarta dharma, tzn. buddyzm, który
rozprzestrzenił się w Chinach, Japonii, Burmie (Myanmar) i Malezji. Następnie pojawiła się piąta dharma, tzn.
chrześcijaństwo, które rozprzestrzeniło się w krajach Europy i Ameryce. Szósta dharma, tzn. dharma
sanyasinów [dharma porzucenia i izolacji od świata] załoŜona została przez Shankaracharyę14. Wprowadził on
czerwone, Ŝółte i białe stroje. Potem pojawił się Muhammad, rozprzestrzenił dharmę muzułmańską i wprowadził
rozłam w dharmie islamu, zakazując czczenia wizerunków. Po nim pojawił się Guru Nanak i aby stawić czoła
muzułmańskim okrucieństwom, nawrócił fizycznie silnych lecz intelektualnie słabych ludzi odwiecznej dharmy
bóstw na dharmę Sikhów, którzy stawiali opór muzułmanom i chrześcijanom. Ostatecznie pojawiła się dharma
Arya Samaj i zaprosiła wszystkich, aby przyszli i zgromadzili się w Indiach. NiewaŜne do jakiej kto naleŜy
dharmy, my zrobimy z niego hindusa! Hindusi nigdy nie adoptowali dusz niereligijnych, jednak wyznawcy Arya
Samaj zgromadzili w swoim kraju odpady z całego świata. Ateizm jest takim rodzajem dharmy, która nigdy nie
otrzymuje miejsca w mala. [Te dusze] nie otrzymują ani jednego miejsca w boskiej mala 108. Są ateistami (jak
Rosjanie). Nie wierzą ani w niebo, ani w piekło. Nie wierzą ani w duszę, ani w NajwyŜszą Duszę. Nie wierzą w
nic. W swoim egoizmie wytworzyli energię atomową, aby pokazać, Ŝe jedynie oni są wszystkim. Jeśli zechcemy,
to sprawimy, Ŝe świat zatańczy tak, jak my zagramy! Jednak wpadają we własne sidła. Obecnie Rosja została
podzielona, a Ameryka zebrała więcej atomowej energii. Oto jest 9 dharm świata. NajwyŜsza Dusza gromadzi
12 wybranych dusz z tych 9-ciu głównych dharm. 12 X 9 daje 108 wybranych i przygotowanych koralików z
całego świata.
60-65 lat temu nie było w Indiach tylu „bogów”15. Dzisiaj i Acharya Rajnish jest bogiem, i Jai Gurudev
jest bogiem, i Sai Baba jest bogiem, i Satpalji Maharaj jest bogiem i Chandraswamiji jest bogiem. 65 lat temu
nie było tych rozlicznych bogów. Ci liczni bogowie pojawili się w ciągu zaledwie ostatnich 65 lat. Czy Bóg jest
jeden, czy bogów jest wielu? Nie ma wątpliwości, Ŝe jest tylko jeden Bóg. A jaki jest tu rachunek? Gdy
prawdziwy diament [NajwyŜsza Dusza Shiva] opuszcza świat dusz i schodzi na ten świat, to na rynku świata
pojawia się wiele fałszywych diamentów, aby z nim konkurować. Te fałszywe diamenty rozprzestrzeniają wokół
siebie przepych, ostentację i wrzawę. Ostatnio w Jabalpur (centralne Indie) zbudowano wielki budynek jogina
Mahesh’a. Wybudowano go za wielkie sumy pieniędzy. Co się stanie? Nic więcej prócz ‘swaha!’16. Nic się nie
stanie. Od 2500 lat ludzie ciągle składają ofiary. Czy na skutek tego doszło do jakiejś przemiany? Nie doszło do
Ŝadnej przemiany. Rozprzestrzenili pogłoski, Ŝe to oczyszcza atmosferę. Zamiast oczyszczenia, atmosfera
pogarsza się z dnia na dzień. [Ktoś wtrącił, Ŝe Mahesh przemyca złoto z Ameryki.] Cokolwiek robi, tu zostało
powiedziane, Ŝe jest wielu bogów, ale są to fałszywe diamenty i nikt nie wie, który pośród nich jest tym
prawdziwym. Z całą pewnością jeden jest prawdziwy, ale nie moŜna poznać, który to jest i w związku z tym
udowodnić, Ŝe kiedy Bóg przyjdzie, podejmie się wykonania zadania zniszczenia starego świata wraz ze
stworzeniem nowego. NajwyŜsza Dusza wykonuje równocześnie zadanie załoŜenia prawdziwej dharmy i zadanie
zniszczenia licznych występnych dharm, które rozprzestrzeniły się na całym świecie. Tłumaczy to pierwszy
werset (śloka) Gity: “Vinashaya ca dushkrutam” (tzn. „dla zniszczenia niegodziwych”). Gdy NajwyŜsza Dusza
przychodzi na ten świat, najpierw przygotowuje, tzn. sekretnie stwarza [nowy świat], a [następnie] ujawnia
zadanie zniszczenia.
Rosjanie i Amerykanie, którzy w indyjskim eposie Mahabharacie nazywani są Jadavami, byli zasobni i
lubili pić. Mieli wysokie domy. Czego dokonali ci Jadawowie? Znaleźli się pod kontrolą Krishny. On był ich
królem. Ale czego dokonali? Walczyli pomiędzy sobą przy pomocy pocisków, które wyłoniły się z ich brzuchów w
formie intelektów. Zniszczyli swoją rasę i zniszczyli cały świat. Ludzie na świecie myśleli, Ŝe to były fizyczne
13
ShivBaba określa mianem „islam” dharmę zapoczątkowaną przez Abrahama.
14
Imię hinduskiego mnicha z 6-stego wieku, który zapoczątkował tę ścieŜkę.
15
Słowo „bhagvan” oznaczające „Boga” uŜywane jest takŜe w charakterze tytułu dla niezwykłych osób.
16
Słowo sanskryckie wypowiadane podczas składania ofiar w ogniu ofiarnym.
pociski. To jest kwestia trudności w rozumieniu rzeczy. W rzeczywistości tu chodzi o [inne] pociski. Tak jak
Ŝołądek trawi coś, magazynuje coś, aby to strawić, tak samo istnieje ‘Ŝołądek’ intelektu. Mówi się, nie trawisz
tego17, prawda? Czy chodzi o fizyczny Ŝołądek? Czy chodzi o Ŝołądek intelektu? Te pociski wyłoniły się z Ŝołądka
w formie intelektu. Te pociski niszczą cały świat. W ciągu 60-65 lat zgromadzono energię atomową. NajwyŜsza
Dusza takŜe inkarnuje na tym świecie przez ostatnie 60 lat. W ciągu tych zaledwie ostatnich 60 lat, za czasów
Mahatmy Gandhiego rozległo się wołanie „Ty, który oczyszczasz nieczystych, przybądź!” 400 milionów ludzi pod
egidą Gandhiego wołało do Boga. 400 milionów ludzi z całych Indii śpiewało: “Raghupati raghav Raja Ram, Patit
Pavan Sita Ram”18. Jednak ci, którzy śpiewali, nie wiedzieli, Ŝe w tamtym czasie NajwyŜsza Dusza jest juŜ na
ziemi.
Więc zostało tu wyjaśnione, Ŝe kiedy NajwyŜsza Dusza przybywa, z jednej strony przygotowuje
zniszczenie, a z drugiej strony wykonuje zadanie stworzenia. Oba te zadania zostały rozpoczęte w tamtym
czasie. Gdy zadanie stworzenia jest na ukończeniu i kiedy poziom [zgromadzonej] energii atomowej osiąga
apogeum, z jednej strony następuje zniszczenie, a z drugiej strony tworzy się mala. Ta mala (tzn. zgrupowanie
najpotęŜniejszych dusz) stopniowo przejmuje w swoje ręce władzę religijną i polityczną nad całym światem. Z
pewnością słyszeliście o często publikowanych przepowiedniach astrologicznych. Opublikowano przepowiednie
dawnych astrologów, którzy Ŝyli 400-500 lat temu, takich jak Kiero, Keat, Nostradamus. KaŜdy wyznaczył rok
2000. Jednak to nie chodzi o zniszczenie całego świata. W rzeczywistości chodzi o zniszczenie w ashramie
Brahma Kumaris, ale o tym nie wie nikt. Jeśli wielki świat zostałby tak szybko zniszczony, to kto rozpoznałby
NajwyŜszą Duszę? Aby rozpoznać NajwyŜszą Duszę, potrzeba czasu. Tak więc, lata około 2000 roku przyniosą
wielką przemianę w ashramie Brahma Kumaris. W świecie zewnętrznym takŜe dojdzie to pewnych przemian, ale
nie tak wielkich, aby spowodować zniszczenie całego świata. Stopniowo będą miały takŜe miejsce wybuchy
atomowe, ale nie na taką skalę, aby zniszczyć cały świat. [W tym czasie] ma miejsce zniszczenie starego świata
bramińskiego i załoŜenie nowego świata. Wszystkie dusze udają do świata dusz (NajwyŜsza Siedziba lub
Paramdham) łącząc się z tym miejscem intelektem. Innymi słowy, specjalne dusze w rodzinie bramińskiej
rozumieją, jaka jest fizyczna forma NajwyŜszej Duszy oraz jego czas i sposób wykonywania zadań.
Zostało tu pokazane19, Ŝe tak jak my dusze jesteśmy punktami światła, NajwyŜsza Dusza jest takŜe
punktem światła (jyotirbindu). DuŜym fizycznym symbolem punktu światła jest „Shivlingam”. W tradycji Indii
słynnych jest 12 jyotirlingamów20. Tych 12 jyotirlingamów znajduje się w Ujjain, Kashi, Rameshwaram,
Kedarnath, Bhadrinath i innych miasta w Indiach. Dlaczego jest tylko 12 jyotirlingamów? Dlaczego nie 13?
Dlaczego nie 11 albo 10? Jest 9 grup, kaŜda składająca się z 12 dusz wybranych z 9 dharm. W kaŜdej dharmie
są wielkie dusze, prawda? Kiedy przychodzi NajwyŜsza Dusza z kaŜdej dharmy wybiera te najlepsze i czyni je
braminami.
W dzisiejszym świecie nikt nie jest naprawdę braminem. [Ktoś powiedział: Co to za słowa? To jest
obraza dla braminów!] AleŜ skąd! 400-500 lat temu Tulsidas napisał o tym w Ramayanie: “Bhaye warnsankar
sabei”, co znaczy, Ŝe z punktu widzenia kasty kaŜdy stał się mieszańcem. Nikt nie jest braminem (najwyŜsza
klasa społeczna) i nikt nie jest shudrą (najniŜsza klasa społeczna). Napisał to 400 lat temu. Dzisiaj sytuacja
pogorszyła się. Obecnie bardzo rozprzestrzeniła się niemoralność (vyabhicar). W kaŜdym domu rozprzestrzenia
się niemoralność. Zatem NajwyŜsza Dusza przybywa i zakłada prawdziwą społeczność bramińską. Musieliście
słyszeć o 9 gotrach (grupach) wśród tamtych braminów21. Znane są Shandilya Gotra, Bharadhwaj Gotra,
Kashyap Gotra itd. Od 9 mędrców słynie 9 gotr. Tamtych 9-ciu mędrców to nikt inny jak 9 najwznioślejnszych
dusz reprezentujących 9 róŜnych dharm, które NajwyŜsza Dusza w tym świecie wybiera z dharmy bramińskiej.
Spośród 9 dusz jedna będzie najbardziej wzniosła, prawda? 12 dusz z grupy, która jest najbardziej wzniosła,
tak bardzo upodabnia się do NajwyŜszej Duszy Shivy, Ŝe ich stan staje się taki jak Jego. Dlatego do dziś w
Indiach czci się 12 jyotirlingamów jako formę Boga.
NajwyŜsza Dusza Shiva jest punktem światła. Aby Go czcić, mędrcy i asceci stworzyli duŜą formę. Jest
to symbol bezcielesnego (nirakar). Bycie w stanie bezcielesnym oznacza, Ŝe spośród 12 będących w tym stanie,
jeden Shankar, forma nazywana Rudravatar (inkarnacja Rudry), Ŝyje w tak wysokim stanie [bezcielesnym],
jakby wcale nie posiadał szaty cielesnej. Stanem bezcielesnym nazywa się stan, w którym ktoś zawsze
doświadcza siebie jako duszy, innych postrzega jako dusze i doskonali tę praktykę. Posiadając organy, Ŝyje
jakby ich nie posiadał. Ludzie powiadają “widzieć coś, lecz nie widzieć, słyszeć coś, lecz nie słyszeć.” O tym, na
kogo krytyka świata nie ma Ŝadnego wpływu, mówi się, Ŝe nie słyszy, choć słyszy.
17
Dosłownie: Ŝołądek nie trawi.
18
Patit ... - popularna w Indiach piosenka dewocyjna sławiąca Pana Rama jako tego, który oczyszcza
nieczystych.
19
Odwołanie do obrazu przedstawiającego duszę w formie punktu.
20
Posągi w kształcie fallicznym reprezentujące Boga Shivę.
21
To znaczy braminów tego świata. ShivBaba często uŜywa słowa ‘tamten’ na określenie ‘naleŜący do
materialnego świata’ w odróŜnieniu do świata duchowego, jaki ShivBaba stwarza.
Trimurti Shiva
On jest Bogiem Ojcem. Nadano mu róŜne imiona i formy. Pomimo iŜ nadano róŜne imiona i formy, jest
jedna forma, którą uznaje się w kaŜdej dharmie. W Indiach czci się jotirlingamy, na przykład w Rameshwaram i
inne. Mówi się, Ŝe Ram takŜe kogoś czcił, [choć popularnie] wierzy się, Ŝe Ram jest Bogiem. Jednak kogo czcił
Ram? Czcił Shivę. Więc kto jest Bogiem? Ram czy Shiva? Jedynie Shiva jest Bogiem. Jest takŜe świątynia
Gopeshwaram. Krishna nazywany jest „Pasterzem Krów” (Gopeshwaram), więc wniosek z tego, Ŝe Krishna nie
był Bogiem. W rzeczywistości ci dwaj [tj. Ram i Kriszna] takŜe mieli Boga, który uczynił ich Ramem i Krishną.
Są teŜ świątynie Kedarnath, Badrinath, Kashi Vishwanath i Somnath.22 W tych świątyniach znajdują się posągi
upamiętniające bezcielesny, świetlisty punkt światła, czczony w Bharacie jako jyotirlingam. Pod koniec Ŝelaznej
jugi (kaliyuga) wszyscy ludzie zaczynają zachowywać się jak zwierzęta. To bezcielesny Bóg Ojciec Shiva, który
przekształca zezwierzęcone ludzkie istoty przypominające małpy, w godne czci bóstwa. W Nepalu znajduje się
upamiętnienie tego w formie Pashupatinath, czyli Pana Zwierząt.
Pozostawmy wątek hinduski. Muzułmanie udają się na pielgrzymkę (haz) do Mekki. Tam równieŜ
Muhammad pozostawił kamień otoczony murem. Nazwał go “Sang-E–Aswad”. Nawet i dziś dopóki pielgrzymi
nie ucałują tego kamienia, nie uznaje się, Ŝe ich pielgrzymka jest pełna. Oznacza to, Ŝe muzułmanie takŜe
akceptują bezcielesnego Ojca, chociaŜ nie wierzą w kamienie [tzn. posągi]. Muzułmanie byli niszczycielami
kamieni [tzn. posągów i świątyń] i Shivalingamów. Przybyli tutaj i zburzyli Shivalingam, ale tam go czczą. W
Chinach i Japonii nawet dzisiaj moŜna zaobserwować buddystów, którzy umieszczają okrągły kamień na
okrągłej podstawce i osłaniają go kawałkiem bawełny. Jest to dowód na to, Ŝe oni takŜe wierzą w bezcielesnego
Ojca. W róŜnych sytuacjach Guru Nanak powiadał: “Ek omkar nirankar” oraz “Sadguru akal-murt” [Jeden
NajwyŜszy Bezcielesny oraz NajwyŜszy Guru jest nieśmiertelną postacią]. Sanyasinowie wierzą w bezcielesnego.
W chrześcijańskiej Biblii w wielu miejscach napisane jest „Bóg jest światłem.” NajwyŜsza Dusza jest punktem
światła. Ten bezcielesny Bóg rozpoznawany jest we wszystkich dharmach. Więc teraz powstaje pytanie: Jeśli we
wszystkich dharmach uznaje się tę formę, dlaczego wszyscy nie wierzą w jedną formę NajwyŜszej Duszy?
Dlaczego przyjęto tyle róŜnych form? śaden intelekt tego nie pojmuje.
Gdy bezcielesny punkt światła przychodzi na ten świat, wybiera dwie specjalne dusze, Rama i Krishny,
i czyni ich głównymi duszami w zadaniach stworzenia i zniszczenia. Dusza Krishny w swoim ostatnim wcieleniu
rodzi się pod imieniem i formą Dady Lekhraj w Sindh Hajderabad (obecnie w Pakistanie) i NajwyŜsza Dusza
wchodząc [w jego ciało] działa poprzez niego w formie Brahmy [Wielkiej Matki]. Gra rolę pełną miłości. Jeśli
odwiedzicie jakikolwiek ashram Brahma Kumari, zapytajcie kogokolwiek z Brahma Kumar i Kumari: „Czy
kiedykolwiek Baba (tzn. Dada Lekhraj) spojrzał na kogokolwiek ze złością, czy kiedykolwiek powiedział jakieś
złe słowo albo czy ktokolwiek doświadczył smutku w kontaktach z Babą?” kaŜdy Brahma Kumar i Kumari powie,
Ŝe nawet jeśli spotkali się z nim jedynie na 10 minut, doświadczyli od Baby tyle miłości, ile nikt im w Ŝyciu nie
dał. Brahma [Wielka Matka] był taką formą miłości. Nawet i dzisiaj oglądacie w TV seriale23, w których demony
otrzymują od Brahmy dobrodziejstwa. Są demonami, ale pomimo tego otrzymują od Matki (Brahmy) samo
dobro. W rzeczywistości pokazuje się tamten wizerunek.24 Jego przeciwieństwem jest inna forma, tzn. dusza
Rama. Powiedziane jest “kalp kalp lage prabhu avatara.”, tzn. pod koniec kaŜdej Ŝelaznej jugi NajwyŜsza Dusza
Shiva wchodzi w ciało duszy Rama i staje się znany pod imieniem i formą Shankara. Spójrzcie! Tak jak imię i
forma Krishny stały się znane jako „Brahma”, podobnie imię i forma Rama znana jest jako „Shankar”. Tym
potęŜnym duszom (tzn. Ramie i Krishnie) pomagają dwie dusze – „Radha”, Ŝeńska siła (shakti) wspierająca
„Krishnę” i „Sita”, shakti wspierająca „Rama”. W swoich obecnych formach te dusze nazywają się „Saraswati” -
shakti wspierająca Brahmę i „Parwati” – shakti wspierająca Shankara. To są imiona ich obecnych form. Gdy
kończy się juga Ŝelazna i ma miejsce stworzenie nowego złoto wiecznego świata, natury i sanskary tych
czterech dusz łączą się.25 Obecnie w kaŜdym domu ścierają się sanskary kobiet i męŜczyzn. Jednak NajwyŜsza
Dusza (Paramatma) na początku stwarza taki świat, w którym natury tych czterech dusz stają się jednym. To
są dusze Bohatera i Bohaterki świata, a ich połączenie przedstawia się w formie ramion Vishnu26. Mówi się
„ramię” [albo ręka], prawda? Ludzie powiadają: „Zmarł mi brat. Prawe ramię mi odpadło.”27 Czy w
rzeczywistości odpadło mu ramię? To [powiedzenie] oznacza, Ŝe ktoś utracił wspierającą go siłę. W ten sam
sposób, w zadaniu NajwyŜszej Duszy dwie dusze – Brahma i Saraswati, tj. Radha i Krishna, stają się
22
Słynne indyjskie świątynie w róŜnych częściach Indii, gdzie czczony jest Bóg Shiva.
23
Ekranizacje pism religijnych, epopeji.
24
To znaczy wizerunek Brahmy, Dady Lekhraj. Jest tak dlatego, Ŝe wszystko co dzieje się w całym ludzkim
spektaklu świata jest pamiątką krótkiego, bo 100 letniego okresu wieku zbieŜnego, w którym NajwyŜszy Ojciec
NajwyŜsza Dusza gra swoją rolę na ziemi, jako ShivBaba i daje ludziom wiedzę. Temu zagadnieniu ShivBaba
poświęca osobną lekcję.
25
Co symbolizuje czteroramienny Vishnu.
26
Vishnu pokazuje się z czterema ramionami.
27
WyraŜenie charakterystyczne dla języka hindi. W polskim oczywiście uŜyje się słowa „ręka”.
pomocnikami jak prawe ręce. Te dusze, aby kogoś przekształcić, zawsze kroczyły ścieŜką miłości. Dlatego
NajwyŜsza Dusza uznała je jako swoje prawe ręce. Jednak, gdy jakiejś pracy nie moŜna wykonać prawą ręką,
trzeba „zgiąć palec”. Kolejne dwie formy to Shankar i Parvati. Adishakti (pierwsze bóstwo kobiece) przyjmuje
formę Chamundy,28 a Shankar przyjmuje formę niszczyciela. Dusza Rama powoduje zniszczenie. Jeśli nie
przyjmie on surowej formy, nie przekształcą się demony (nieprawi Braminowie) typu Ravana, Kumbhkarny,
Meghnatha. Aby zreformować demony, dusza Rama przygotowuje strzały wiedzy i celuje w tych, którzy w duŜej
liczbie wdarli się do społeczności bramińskiej i grają role Ravana, Kumbhkarny, Meghnada. Te strzały to nic
innego jak celnie trafiające wersety, które NajwyŜsza Dusza Shiva poprzez usta Shankara albo inaczej Rama
kieruje do demonów. Działają one na nich jak strzały wiedzy. My kochamy te wspaniałe wersety, ale dla
diabelskich dusz, które wkradły się do bramińskiej rodziny, te wersety są jak strzały. Te strzały ranią je, tj. ich
umysły.
Vishnu, który jest trzecią formą, łączy się z tymi dwiema formami, tzn. Brahmą i Shankarem. Vishnu
symbolizuje połączenie czterech dusz, tzn. Brahmy, Saraswati, Shankara i Parvati. PrzecieŜ nigdy nie było na
świecie osoby z czterema ramionami29 ani Ŝadnego Ravana o 10-ciu głowach. Dziesięć głów Ravana oznacza, Ŝe
10 dharm tworzą zgromadzenie „królestwa” demokracji, które doprowadza do zniszczenia całego świata.
NajwyŜsza Dusza przybywa i ucząc radŜa jogi, stwarza królestwo boskich królów. NajwyŜsza Dusza nazywany
prawdziwym przewodnikiem (Sadguru) otwiera szkołę i staje się Honorowym Rektorem Boskiego Uniwersytetu,
gdzie nadaje wysokie pozycje. NajwyŜsza Dusza nadaje najwyŜszy status. Uczy techniki rządzenia tych, którzy
przez wiele wcieleń byli królami w kraju i za granicami. (Ta technika) znana jest jako radŜa joga. Poprzez
wiedzę Gity NajwyŜsza Dusza uczy radŜa jogi. Przygotowuje tych, którzy są królami przez wiele wcieleń.
Ziemski ojciec daje dziedzictwo na jedno tylko wcielenie, podczas gdy NajwyŜszy Ojciec przychodzi, daje swoim
dzieciom królestwo na wiele wcieleń. Przekazuje to królestwo na wiele wcieleń w obecnym czasie. W niedługim
czasie ujawni się 108 wielkich dusz świata, co wywoła na całym świecie zamęt. Wodze władzy religijnych i
politycznych zostaną przejęte przez te dusze.
Kiedy cały świat wpada w pułapkę szpon Mayi30, na ziemię schodzi Słońce Wiedzy (Gyan Surya).
Szpony Mayi nie są szponami jakiejś kobiety. Ludzie znajdują się we władzy wad: Ŝądzy, gniewu, chciwości,
przywiązania i ego. Cały świat znajduje się w potrzasku tych występków. Nie ma dziś ani jednego człowieka,
który byłby wolny od tych pięciu wad. Kiedy świat znajduje się w takim stanie, przychodzi NajwyŜsza Dusza
Shiva, a na pamiątkę tego obchodzi się festiwal Mahashivratri31. Gdy Bóg Shiva przychodzi w czasie
Mahashivratri, na świecie panuje wiele dharm. W tych dharmach nie ma wiedzy, a jest za to wiele bezładnej
krytyki w imię dharmy. Pod pozorami wiedzy, uczy się ignorancji, przywiązuje się wagę do pieniędzy, przepychu
i ostentacji. Sprawy ustanowienia dharmy, przyswajania cnót nie mają większego znaczenia. W takim
momencie przychodzi Słońce Wiedzy Bóg Ojciec Shiva i kładzie kres ciemności niewiedzy. Dlatego Mahashivratri
obchodzi się o północy w miesiącu Magh (luty/marzec)32. Oznacza to, Ŝe w ostatnim miesiącu roku, tzn. pod
koniec spektaklu świata i pod koniec Ŝelaznej jugi, mroki niewiedzy obejmują cały świat. Demony nieustannie
wołają „niech ciemność zapanuje na zawsze” (andhera kayam rahe). Zupełnie jak w serialu telewizyjnym
Shaktiman. Niech świat Ŝyje w ciemności, a my będziemy robić swoją robotę! To są demony Ŝądzy, gniewu,
chciwości, przywiązania i ego. Ich naczelnym jest Ŝądza. NajwyŜsza Dusza przychodzi i najpierw poprzez ciało
Shankara niszczy Ŝądzę. Wszyscy uwaŜaliśmy, Ŝe Ŝądza ma formę bóstwa.33 Nadano mu imię „Kaam Dev”
(Bóstwo Miłości). W rzeczywistości nie ma takiego bóstwa. Jest to rządząca nami zła natura, wewnętrzna
słabość, którą jako pierwszy pokonuje bóstwo Shankar, a pozostali są w kolejności. Shankar przedstawiany jest
jako pierwszy, który niszczy Ŝądzę. Mówi się, Ŝe Shankar otworzył trzecie oko wiedzy i Ŝądza została spalona.
Nigdy nie było Ŝadnej zewnętrznej Ŝądzy. Była to wewnętrzna wada, którą w sobie spalił. Gdy lider zostaje
spalony, pozostali czterej bandyci (tzn. gniew, chciwość, przywiązanie i ego) sami uciekają.
Shiva i Shankar
Zostało tutaj pokazane34, Ŝe Shiva jest oddzielny i Shankar jest oddzielny. Omyłkowo połączyliśmy ich.
Jednak w istocie nie jest to pomyłka, tylko niewłaściwe rozumienie. Z tego powodu Brahma Kumar i Kumari
uwikłali się w nieporozumienia. O jakie nieporozumienia tutaj chodzi? Nie ma wątpliwości, Ŝe kiedy NajwyŜsza
Dusza, bezcielesny punkt światła (jyoti bindu) przychodzi na ten świat, czyni kogoś równym sobie i uczy go.
28
Gniewna forma Parvati, małŜonki Shivy.
29
Vishnu opisywany w mitologii indyjskiej.
30
Czyli niewiedza, ignorancja, iluzja.
31
Dosłownie: noc Shivy. Festiwal indyjski na przełomie lutego i marca, podczas którego o północy, po
jednodniowym poście, czci się Boga Shivę.
32
Jest to równieŜ w kalendarzu indyjskim ostatni miesiąc roku.
33
W hinduizmie Ŝądza jest personifikowana jako bóstwo, które usiłowało przerwać praktyki medytacyjne
Shankara.
34
Odwołanie do kolejnego obrazu.
Kiedy nauczyciel naucza, wyłania się student, który przyswaja sobie wiedzę w 100%. Bezcielesny punkt światła
Shiva ujawnia się w świecie poprzez tę formę Shankara i obaj stają się równi sobie (jako Shiva-Shankar).
Wiecie, dlaczego nikt nie mówi, Ŝe Shiva i Brahma są tacy sami. Dlaczego nie łączy się z imieniem Shivy imienia
Brahmy? Dlaczego z imieniem Shiva łączy się tylko imię Shankara? PoniewaŜ Shankar zatapia się w pamiętaniu
do tego stopnia, Ŝe zanurza w sobie Shivę. Na całym świecie znany staje się ten stan połączenia, tzn. Shiva i
Shankar jako jedno. W rzeczywistości są to oddzielne dusze. NajwyŜsza Dusza Shiva nigdy nie wchodzi w cykl
narodzin i śmierci. Dlatego upamiętnieniem Shivy jest forma Shiva-lingamu (forma falliczna). Nie ma Shankar-
lingamu. „Shiv Ratri” jest festiwalem Shivy. Nie obchodzi się „Shankar Ratri” (Nocy Shankara). Bóg Ojciec Shiva
pozostaje poza grzechem (pap) i dobrym czynem (punya), podczas gdy istoty cielesne związane są dobrymi i
grzesznymi czynami. Teraz spójrzcie, Shankar siedzi w medytacji. Jeśli on sam miałby być NajwyŜszą Duszą, to
na kim koncentruje się w medytacji? Jeśli odwiedzicie stare świątynie, zobaczycie, Ŝe Shiva-lingam znajduje się
w najwaŜniejszym, centralnym miejscu, a postaci innych bóstw, włączając w to Shankara, ustawione są wokół
Shiva-lingamu. Czego to dowodzi? Pośród 330 milionów bóstw, Shankar jest największym bóstwem (Dev-Dev-
Mahadev), ale nie jest NajwyŜszą Duszą Shivą. Shankar siedzi przed nim i do niego się modli. Zatem, Shiva jest
NajwyŜszą Duszą, punktem światła (jyotirbinbu), a Shankar jest tym, który gra rolę głównego bohatera na
scenie spektaklu świata.
NajwyŜsza Dusza Shiva nie jest wszechobecny
Powiedziano tutaj, Ŝe kiedy NajwyŜsza Dusza przychodzi na ziemię przekazuje cudowne, unikatowe
punkty wiedzy, o których świat dotychczas nic nie wie. Daje zupełnie nową wiedzę, której świat jest całkiem
nieświadomy, a jest świadomy rzeczy przeciwnych. Gdy ludzie szukając wszędzie Boga nie mogli go znaleźć,
zaczęli mówić, Ŝe Bóg jest wszechobecny (sarvyapi). [Zaczęli mówić], Ŝe jest w kaŜdej cząsteczce, atomie.
Gdzie nie spojrzysz, tam Bóg. W rzeczywistości do tego tematu odnosi się cała śloka w Gicie; “tad dhamo
paramam mam” (jestem mieszkańcem tamtego Paramdhamu – NajwyŜszej Siedziby). Cała śloka Gity jest
dowodem w tej kwestii. Z pism świata Gita jest najwaŜniejszym pismem. Jest pismem, do którego napisano
najwięcej komentarzy. W Gicie wspomniane zostało słowo „vibhu”. Uczeni rozdmuchali znaczenie tego słowa w
taki sposób, Ŝe wszechobecność Boga stała się na świecie powszechna. W rzeczywistości w słowie „vibhu”, „vi”
oznacza „w specjalny sposób” (vishesh rup), a „bhu” znaczy „pamiętanie”, tzn. w intelekcie kaŜdego Bóg
zajmuje specjalne miejsce w formie pamiętania. Ale znaczenie [słowa] objaśniano w sposób odmienny i
udowodniono, Ŝe Bóg jest wszechobecny (sarvyapi). Tu zostało wyjaśnione, Ŝe w rzeczywistości NajwyŜsza
Dusza nie jest wszechobecny na świecie. Dowody na to są nawet w Gicie i Ramajanie. W Gicie i Ramajanie
zostało wyraźnie napisane „Przychodzę wtedy, gdy upada dharma na świecie.” Stwierdzenie „przychodzę” jasno
dowodzi, Ŝe wcześniej go nie było, a dopiero wówczas przyszedł. W przeciwnym razie gdzie miałby przychodzić?
Po drugie, wspomniana wyŜej śloka Gity dowodzi takŜe, Ŝe siedziba, imię i czyny NajwyŜszej Duszy są
najwyŜsze z najwyŜszych - „uncha tera dham, uncha tera nam, uncha tera kam.”, co oznacza „wzniosła
(wysoka) jest twoja siedziba, wzniosłe imię i wzniosłe działanie.” Jeśli siedziba, imię i działanie są tak wzniosłe,
to będzie przebywał w miejscu znajdującym się wysoko czy nisko? Nawet królowie tego świata siedzą na
wysokich tronach. Dlaczego więc wcisnęliśmy NajwyŜszą Duszę w kaŜdą cząsteczkę?
Pokazano tutaj35, jak obezwładnieni mędrcy, święci i sanyasinowie grają na khartalach, powtarzając:
“Prabhuji, hame darshan do!”, co oznacza „BoŜe, odsłoń się przed nami.” (Jednak) kiedy się modlą, mówią, Ŝe
Bóg jest wszechobecny. Mówią: “atma so Paramatma”, tzn. dusza jest NajwyŜszą Duszą i [mówią] “Shivoham”,
tzn. „jestem formą NajwyŜszej Duszy; jestem Bogiem.” Czy to jest racjonalne? Trzeba się trzymać jednego.
Śpiewacie o Bogu (kirtan) i mówicie „BoŜe, odsłoń się przed nami!” Skąd ma się przed wami odsłonić, jeśli Bóg
siedzi w was samych i sami jesteście formą Boga? Tu pokazano, jak uczniowie słuchają modlitw nauczyciela
Guruji Maharaj’y, ogarnia ich radość i mówią: „Tak. Bóg jest wszechobecny. Nauczyciel wygłosił bardzo dobrą
wiedzę”. Jednak po powrocie do domu, brat zaczyna mordować własnego brata. Czy nie byli w stanie ujrzeć w
sobie Boga? Skąd nagle pojawiła się taka nienawiść? W rzeczywistości kaŜda dusza jest oddzielna. NajwyŜsza
Dusza takŜe jest od nich oddzielna.
W naszej tradycji indyjskiej mitologia Shankaracharyi36 i mitologia Madhvacharyi37 róŜnią się między
sobą. W Gicie Madhvacharyi powiedziano, Ŝe dusza jest odrębna i NajwyŜsza Dusza jest odrębna od reszty
dusz. W Gicie Shankaracharyi powiedziane jest “sarvam khalu idam braham”, co znaczy „cokolwiek widziane na
tym świecie jest formą Boga.” Madhvacharya powiedział, Ŝe kaŜda dusza posiada inne sansary. Kiedy dusza
wchodzi w łono, gra swoją rolę. Jej rola nie moŜe być podobna do roli innej duszy. W pismach dawano nam
zawsze przykłady, Ŝe my dusze jesteśmy kroplami oceanu. Wszystkie krople łączą się z oceanem, co oznacza,
35
Odwołanie do kolejnego obrazu.
36
Indyjski mnich VII wieku, który załoŜył ścieŜkę sanyasinów; wierzył, Ŝe dusza i NajwyŜsza dusza są toŜsame.
37
Znany indyjski święty, który wierzył, Ŝe dusza i NajwyŜsza Dusza są odrębne.
Ŝe jesteśmy częścią oceanu. Mówiliśmy tak, prawda? Jednak zapomnieliśmy o jednej rzeczy. Jeśli jesteśmy
kroplami, jeśli jesteśmy częścią oceanu, to woda z oceanu nabrana w dłoń powinna być tak samo słona, jak
ocean, prawda? Gdy tę wodę na powrót zmieszamy z oceanem, jedno i drugie posiadać będzie te same
właściwości, tzn. smak będzie taki sam. Więc dlaczego kaŜdy z nas ma inne cechy? Skąd wzięły się te róŜnice? I
te róŜnice trwają przez wiele wcieleń. Jest jeszcze inny punkt [patrzenia na tę sprawę]. Czy ktokolwiek pragnie,
aby jego istnienie zostało na zawsze unicestwione? Czy ktoś tego chce? Jeśli dusza łączy się z NajwyŜszą Duszą,
jeśli woda w dłoni miesza się z oceanem, jej istnienie kończy się na zawsze. Dalej, skąd w pismach pojawiło się
powiedzenie: “Kalp kalp lagi Prabhu avatara. Jab tab tretayug hota hai tab tab ram ka avatar hota hai.”?
Oznacza ono, Ŝe Bóg inkarnuje kaŜdej kalpy, tzn. w kaŜdym 5000 letnim cyklu, a kiedy nadchodzi srebrna juga,
ma miejsce inkarnacja Rama.
KaŜda dusza jest wieczna i nieśmiertelna. KaŜda dusza jest niezniszczalna i wieczna, kaŜda ma
odrębny byt i odrębne sanskary. Role kolejnych wcieleń kaŜdej duszy zapisane są w punkcie światła, w tej
gwieździe jak na taśmie magnetofonowej. Gdy dusza przychodzi na scenę spektaklu świata, w czasie od złotej
jugi aŜ do Ŝelaznej jugi, przechodzi przez tyle wcieleń, przez ile przeszła w poprzednim cyklu. Jeśli jest to dusza
Rama, urodzi się w srebrnej judze jako Ram. Jeśli jest to dusza Krishny-Narayana, będzie ponownie rządzić na
początku złotej jugi jako Narayan. W ten sposób określone są role kaŜdej duszy zmieniającej ciała. KaŜdy 5000
letni okres powtarza się dokładnie tak samo. Tak więc dusza nie jest NajwyŜszą Duszą. NajwyŜsza Dusza jest
zawsze oddzielny. Jeśli i On zacząłby wchodzić w cykl narodzin i śmierci, nie byłoby nikogo, kto by nas uwolnił.
My dusze nie moŜemy się porównywać z NajwyŜszą Duszą. My dusze moŜemy grać role głównego bohatera i
bohaterki, albo czarnego charakteru, moŜemy być duszami grającymi zwykłe role, ale nikt nie ma roli takiej jak
NajwyŜsza Dusza. On nie przychodzi na ten świat raz po raz tak jak napisane zostało w pismach: “Sambhawami
yuge yuge”, tzn. ja przychodzę kaŜdej jugi. CzyŜby?! Jeśli miałby przychodzić kaŜdej jugi, to pod koniec jugi
miedzianej, NajwyŜsza Dusza przybył w formie Krishny i wywołał wojnę Mahabharatę. Czy miałby przybyć po
to, aby ustanowić grzeszną Ŝelazną jugę? Dlaczego miałyby przychodzić kaŜdej jugi? Nawet zwykły ojciec
buduje nowy dom, kiedy poprzedni staje się stary i kiedy tego starego domu nie moŜna juŜ dłuŜej uŜywać.
Dopóki stary dom nadaje się do uŜytkowania, reperuje go. To samo w przypadku domu świata. Abraham,
Budda, Chrystus, Guru Nanak i inni przywabyli i w niektórych miejscach reperowali świat. Ktoś naprawiał w
państwach arabskich, ktoś w europejskich, ktoś w Chinach i Japonii. KaŜdy z nich przyszedł i naprawiał. Nikt nie
zbudował nowego domu. Czy zbudowali nowy świat? Jak długo będą trwać prace remontowe? Przez pewien czas
widać wpływy (jakiejś) dharmy, a następnie przychodzi kres. Na końcu musi przyjść NajwyŜsza Dusza Bóg
Ojciec – Ojciec ojców, ten, który jest Ojcem wszystkich ojców religijnych. Przychodzi i wszystko przekształca od
podstaw. On nie jest wszechobecny. On wchodzi w ciało duszy mającej rolę głównego bohatera i gra swoją rolę
w stałej formie.
Czy słyszeliście imię Jezus? Czy słyszeliście imię Chrystus? Skąd te dwa imiona? Chrześcijanie uwaŜają,
Ŝe osoba, która wcześniej nie była powszechnie znana, nosiła imię Jezus. Kiedy stała się znana, została
nazwana Chrystusem. Nikt nie zna tego sekretu. NajwyŜsza Dusza przychodzi i wyjaśnia, Ŝe kiedy nowa dusza
schodzi w góry [ze świata dusz], [i wchodzi w czyjeś ciało] zmienia się imię osoby, w którą wchodzi. Na
przykład Vivekananda znany był wcześniej jako Narendra. Później otrzymał imię Vivekananda. Podobnie
Acharya Rajnish był wcześniej zwykłym wykładowcą (Osho). Gdy weszła w niego nowa dusza, jego imię
zmieniło się na Acharya Rajnish. Więc dusza, która schodzi z góry „nawraca” osobę, w którą wchodzi [na własną
dharmę]. Dusza, w której ciało wchodzi, zawsze naleŜy do odwiecznej dharmy bóstw Bharatu (Sanatam Devi
Devta Dharm). Po wejściu w jej ciało przekształca tę osobę i przyciąga ją do swojej dharmy. Tym sposobem
nawraca się na róŜne dharmy. Wszystkie dharmy mają swój początek w Indiach, a potem rozprzestrzeniają się.
My dusze nie moŜemy się porównywać się z NajwyŜszą Duszą. On jest zawsze ponad nami. On nigdy
nie doświadcza przyjemności ani cierpienia. Zawsze pozostaje poza szczęściem i nieszczęściem. Jednak jest
pewne, Ŝe kiedy NajwyŜsza Dusza przybywa na ten świat i uczy nas radŜa jogi, daje nam taką wiedzę, dzięki
której my dusze w kolejności osiągamy stan, w którym Ŝyjąc pośród smutków i radości nie doświadczamy
smutku w smutku i nie stajemy się zbyt szczęśliwi w szczęściu. Jest to stan „równowagi”, który w Gicie został
określony jako „sthitpragya”. Jednak nie będziemy doświadczać tego stanu zawsze. Shiva zawsze jest w tym
stanie. On jest NajwyŜszą Duszą. Więc jak moŜemy mówić, Ŝe dusza i NajwyŜsza Dusza są toŜsame? Jak
NajwyŜsza Dusza moŜe być wszechobecna? NajwyŜsza Dusza zawsze jest odrębna.
Ludzie śpiewają pieśń “Jhanda uncha rahe hamara, vijayi vishwa tiranga pyara. Vishwa vijay karke
dikhlaye...”38, ale nie wiedzą, czyje są te 3 ciała-kostiumy, kto wywołał zamęt na całym świecie i kto zwycięŜył
nad światem. W rzeczywistości te trzy ciała-kostiumy to Brahma, Vishnu i Shankar. Do nich odnoszą się barwy
trzykolorowej flagi. Czerwony kolor na górze naleŜy do Shankara i jest symbolem rewolucji. Biały kolor w
środku wskazuje na czystego, pełnego cnót Vishnu, zielony oznacza Brahmę. Gandhiji zwykł powtarzać, Ŝe
nadejdzie królestwo Rama, ale zamiast tego nadeszło królestwo Ravana. Podobnie Brahma Baba zawsze
powtarzał, Ŝe sprowadzimy królestwo Rama, Ŝe będzie raj, Ŝe juŜ nadchodzi. Obecnie, zamiast raju, ashram
38
Niech nasza flaga powiewa wysoko, ukochana flaga zwycięstwa nad światem…
Brahma Kumaris stał się piekłem. Dlatego Brahma ani nie jest czczony, ani nie ma jego posągów w świątyniach.
Tak zwani Brahma Kumar i Kumaris nie zdołali utrzymać prestiŜu Brahmy. Natomiast do dziś wytwarza się i czci
w całych Indiach posągi Vishnu i Shankara.
Obraz Trimurti
Shiva znaczy „Dobroczynny” (kalyankari). Takie jest właśnie imię NajwyŜszej Duszy (paramatma),
dlatego Ŝe gdy pod koniec cyklu świata ludzkie dusze i materia stają się zdegradowane i nieczyste (patit
tamopradhan), rezydent NajwyŜszej Siedziby (Paramdham) NajwyŜszy Ojciec NajwyŜsza Dusza Shiva
(Parampita Paramatma Shiva) bierze oparcie w ludzkim ciele i oczyszcza ludzkie dusze i materię. To właśnie na
pamiątkę jego dzieła obchodzone jest święto Shivratri [Noc Shivy], a mówiąc słowami NajwyŜszego Ojca,
Shivjayanti [Narodziny Shivy]. NajwyŜsza Dusza Shiva nie rodzi się z ludzkiego nasienia ani z łona ludzkiej
matki, poniewaŜ On sam jest matką i ojcem wszystkich. On jest Ŝywym nasieniem drzewa ludzkiego stworzenia
i pozostaje poza cyklem narodzin i śmierci oraz więzów czynów. Zatem, aby wykonać swoje zadanie, wchodzi w
ciało pewnego zwykłego, dojrzałego człowieka. PoniewaŜ nie ma własnego ciała, jest to „boskie wejście” (divya
pravesh), inaczej nazywane „boską inkarnacją” (divya avtaran). Jego boskie zadanie ma trzy etapy – załoŜenie,
zniszczenie i utrzymanie. W celu wykonania tych trzech prac, bezcielesny Shiva bierze oparcie w trzech
cielesnych boskich duszach, które osiągają stan subtelny (avyakt sthiti). Są to boskie dusze: Brahma, Shankar i
Vishnu. Aby dowiedzieć się, kto na scenie ludzkiego świata po boskiej inkarnacji Shivy odgrywa role Brahmy,
Shankara i Vishnu, musimy poznać wydarzenia od czasów jego inkarnacji, tj. 1936-37 po dziś dzień.
W roku 1936-37 w ówczesnym Hajderabadzie w prowincji Sindh (obecnie Pakistan) Dada Lekhraj,
kupiec zajmujący się handlem diamentami, doświadczył boskich wizji czteroramiennego Vishnu i początków
raju. Za jego przyczyną inni ludzie równieŜ zaczęli doświadczać boskich wizji. Dada Lekhraj miał licznych
ziemskich guru, jednak nie potrafili oni zrozumieć znaczenia tych wizji. Aby zrozumieć sekrety wizji, Dada udał
się do Waranasi – indyjskiego centrum religijnego, ale tam takŜe spotkało go rozczarowanie. W końcu
przypomniał sobie o starym wspólniku, który prowadził mu w Kalkucie sklep z diamentami. Gdy dotarł tam,
opisał swoje wizje matce39 [tzn. Ŝonie partnera]. NajwyŜsza Dusza Shiva wszedł częściowo (ansh praveshta) w
ciało tej matki i słowo po słowie opisał wizje wspólnikowi. Wspólnik (miał na imię Sevakram) był prostym
człowiekiem. NajwyŜsza Dusza Shiva w tym samym czasie wszedł w niego i zaczął tłumaczyć matce znaczenia
wizji, których doświadczył Dada Lekhraj. Była przy tym obecna jeszcze jedna matka. Później ta matka
przekazała Dadzie Lekhraj, Ŝe NajwyŜsza Dusza Shiva poprzez Dadę Lekhraj rozpoczyna zadanie załoŜenia
nowego świata (raju) oraz Ŝe w tym nowym świecie Daja Lekraj urodzi się jako Krishna.
I tak oto na samym początku NajwyŜsza Dusza Shiva rozpoczynając zadanie przekształcenia świata
wszedł w matkę i wspólnika. Tych dwoje to Jagadamba i Prajapita Brahma inaczej Adi Dev i Adi Devi. Dada
Lekhraj i druga matka wysłuchali i zrozumieli słowa NajwyŜszego Boga Shivy (Sarvprathan Shiva
Bhagvanuvaac) i dlatego znani są jako potomstwo (dziecko Krishna i dziecko Radha). Tym sposobem, w roku
1936-37 NajwyŜszy Ojciec poprzez Prajapitę i Jagadambę połoŜył fundamenty czystej ścieŜki rodzinnej (pravritti
marg). Poprzez matkę, tzn. poprzez słuchanie i przekazywanie opisu wizji, załoŜył ścieŜkę kultu (bhakti narg), a
poprzez wspólnika, tzn. poprzez rozumienie i wyjaśnianie wiedzy, załoŜył ścieŜkę wiedzy (gyan marg).
Po tym wydarzeniu działania NajwyŜszej Duszy i jego boska rodzina zostały przeniesione najpierw do
Hajdarabad w w Sindh, potem do Karachi. Przez pierwszych kilka lat w Hajdarabadzie NajwyŜszy Ojciec poprzez
wspólnika uczył wiedzy i radŜa jogi, a następnie w Karachi poprzez (obie) matki. Początkowo rodzina była znana
jako Om Mandali, poniewaŜ jak tylko rozlegał się dźwięk „om”, wszyscy wchodzili w stan medytacji i
doświadczali wizji raju. Tak się złoŜyło, Ŝe do roku 1947-48 trzech członków tej subtelnej boskiej rodziny
opuściło ciała. Byli to partner, matka i druga matka. Od tego czasu NajwyŜszy Ojciec kontynuował dzieło
przekształcenia świata poprzez Dadę Lekhraj. W roku 1951 rodzina przeniosła się z Pakistanu do Mount Abu w
Rajastanie (Indie). W tym czasie Om Mandali zaczęła się nazywać Prajapita Brahma Kumari Ishwariya Vishwa
Vidyalaya. Rozpoczęto teŜ dystrybucję publikacji. Shiva punkt światła przebywał w ciele Dady Lekhraj (zwanego
wówczas juŜ Brahma Baba) od 1947 roku do 18 stycznia 1969. Wersety wypowiedziane w tym czasie nazywane
są „murli wiedzy”. Od 1947 do 1965 kanya (panna, dziewica) zwana Om Radhe Brahma Kumari i Dada Lekhraj
grali role Jagadamby i Prajapity. 18 stycznia 1969 roku, po tym jak Dada Lekhraj opuścił ciało, Prakashmani
Brahma Kumari przejęła stery i do 2007 roku była główną administratorką tej organizacji obecnie bardzo
rozwiniętej w kraju i zagranicą. Członkowie Brahma Kumari uznali, Ŝe NajwyŜszy Ojciec Shiva nie ma aktualnie
[tzn. po 1968] Ŝadnego medium cielesnego i Ŝe my sami musimy stworzyć raj. Bez utrzymania od NajwyŜszej
Duszy w formie ojca i matki, boska rodzina popadła w taki stan, jaki osiąga kaŜda ziemska rodzina po śmierci
ojca i matki. Liczba członków organizacji ciągłe rosła, ale jakość ich charakterów nie była juŜ taka, jak u dzieci
wychowanych przez NajwyŜszą Duszę w pierwszych latach organizacji.
39
W Indiach kaŜdą kobietę zamęŜną tytułuje się „matka” jako wyraz szacunku.
Tak jak człowiek w towarzystwie złych osób staje się zły, podobnie nieczyste dusze nie zdołają się
oczyścić bez towarzystwa wiecznie-czystego, dobroczynnego Shivy obecnego w ciele. Zatem, po tym jak Dada
Lekhraj opuścił ciało, NajwyŜsza Dusza Shiva ponownie wziął oparcie w duszach wybranych na samym początku
(1936-37), aby dokończyć swoje zadanie ustanowienia raju na ziemi. Wspólnik, matka i druga matka – dusze,
poprzez które NajwyŜsza Dusza rozpoczął zadanie, opuściły ciała do 1947-48. Urodziły się ponownie i w innych
formach cielesnych i pod innymi imionami stały się członkami organizacji Brahma Kumari. Dusza wspólnika
narodziła się ponownie w obwodzie Farukhabadu w wiosce Kayamganj. Matka urodziła się ponownie w Delhi.
Druga matka, po tym jak została Brahma Kumari w Ahmedabadzie, stała się przełoŜoną ośrodków Brahma
Kumari znajdujących się w Afryce.40
W 1969 roku w ośrodku Palri w Ahmedabadzie ta właśnie siostra stała się instrumentem w przekazaniu
studentowi z Farukhabadu wiedzy podstawowej nauczanej przez organizację Brahma Kumari. JednakŜe nie
potrafiła rozwiać wątpliwości, które pojawiły się u niego w związku z wiedzą boską. TakŜe starsi bracia i siostry
mieszkający w głównym ośrodku organizacji nie odnieśli w tym sukcesu. Aby rozwiać jego wątpliwości, owa
siostra dała mu aktualne kopie murli wiedzy, które przekazał NajwyŜszy Ojciec NajwyŜsza Dusza poprzez Dadę
Lekhraj Brahmę. Od 1969 NajwyŜszy Ojciec NajwyŜsza Dusza w sekretnej formie zaczął wchodzić w ciało tego
studenta z Farukhabadu, ale on nie był tego świadomy. Dzięki temu, Ŝe był w nim obecny w Shiva, studiując
wnikliwie murli wiedzy NajwyŜszego Ojca punktu światła, nie tylko rozwiał swoje wątpliwości, ale w jego umyśle
rozjaśniały się takŜe głębokie ukryte sekrety. Uwierzył w pełni w cielesną rolę NajwyŜszego Ojca Shivy po 1969,
tajemnice początku, środka i końca świata. Następnie od 1976 roku zaczął przekazywać siostrom i braciom z
Brahma Kumari wiedzę otrzymaną w wyniku tych studiów. Ani siostry Brahma Kumari ani tak zwani seniorzy
bracia i siostry nie zaakceptowali jego wniosków i próbowali powstrzymać go za wszelką cenę. JednakŜe
NajwyŜszy Ojciec Shiva musiał zostać ujawniony w [bramińskim] świecie. W Delhi, w ośrodkach nad brzegiem
Jamuny, kilkoro braci i sióstr Brahma Kumari na podstawie przekazywanej poprzez niego nowej wiedzy
uwierzyło, Ŝe nie jest to wiedza wypowiadana przez jakiegoś człowieka, ale Ŝe to jest wiedza boska, którą
przekazuje sam NajwyŜszy Ojciec Shiva [po wejściu w jego ciało], wiedza, dzięki której ma zostać
przekształcony świat. W taki oto sposób w 1976 roku w świecie subtelnych braminów został ujawniony stały
rydwan Shivy (mukarrar rath). Na podstawie wiedzy, która przekazywana jest poprzez ten rydwan, bracia i
siostry Brahma Kumaris zaczęli rozumieć, Ŝe NajwyŜszy Ojciec Shiva gra rolę Prajapity (Shankara), który na
początku (1936-37) jako wspólnik zasiał nasienie wiedzy w intelektach matki i Dady Lekhraj i ponownie teraz,
na końcu, daje dziedzictwo niezniszczalnego spokoju i szczęścia. Wspomniana wcześniej kanya urodzona w
Delhi, która na początku w formie matki grała rolę Adi Brahmy – Jagadamby albo inaczej Adi Devi, teraz
ponownie gra rolę Jagadamby – Brahmy, czyli Wielkiej Matki (bari ma znaczy „wielka matka”). W rzeczywistości
to dusza Dady Lekhraj, czyli Brahmy Baby wchodzi w nią i gra swoją rolę. Obecna równieŜ na początku druga
matka, która w poprzednim wcieleniu w latach 1942-47 przez jakiś czas stała się wsparciem w wychowaniu
rodziny boskiej, teraz na końcu, w formie Vaishnavi Devi stanie się instrumentem dla rozgłoszenia wiedzy
zaawansowanej na całym świecie. Razem z Prajapitą przed i po zniszczeniu w formie Vaishnavi Devi lub inaczej
Vishnu (tzn. Lakshmi i Narayana) będzie grać rolę w zadaniu utrzymania. W ten oto sposób trzy wyŜej
wymienione dusze w formach Brahmy, Shankara i Vishnu na początku i obecnie na końcu stają się
instrumentami w trzech boskich zadaniach NajwyŜszego Ojca Shivy, tzn. w stworzeniu nowego świata,
zniszczeniu starego świata i utrzymaniu nowego boskiego świata.
Obraz cyklu świata (Srishti Cakr)
Od dawnych czasów człowiek dokłada wszelkich starań, aby poznać historię sprzed swoich narodzin i
po śmierci i opisał to na wiele sposobów. W rzeczywistości, zgodnie z wiedzą NajwyŜszej Duszy, ten cykl
ludzkiego świata jest cudownym spektaklem dusz i materii, która powtarza się co 5000 lat. W tym trwającym
5000 lat cyklu kaŜda dusza przychodzi na tę scenę w formie świata, zakłada kostium w formie ciała i gra
róŜnorodne role.
Ten spektakl w formie świata dzieli się na 4 okresy zgodnie z porządkiem czasu – satyuga (złota juga,
czas prawdy), tretayuga (srebrna juga), dwaparyuga (miedziana juga) i kaliyuga (Ŝelazna juga). Czas kaŜdej
jugi wynosi 1250 lat. Złota i srebrna juga łącznie nazywane są „rajem” (swarg), a juga miedziana razem z
Ŝelazną nazywane są „piekłem” (nark). Niebo i piekło mają miejsce na tym świecie, a nie gdzieś w
przestworzach albo w gdzieś pod ziemią. W złotej judze i srebrnej judze na świecie panuje jedna dharma, jedno
królestwo, jeden język itd. i poniewaŜ nie ma świadomości ciała, na świecie panuje szczęście, spokój i czystość.
W złotej judze i srebrnej judze panowała odwieczna dharma bóstw (Adi Sanatan Devi Devta Dharm), w której
kaŜda dusza była bóstwem, poniewaŜ była pełna boskich cnót. Pierwszym księciem złotej jugi był Shri Krishna,
a pierwszą księŜniczką Shri Radhe, którzy gdy stali się dorośli, „panowali” jako Shri Lakshmi i Shri Narayan.
40
Takie są poglądy wszystkich studentów Adhyatmik Vishva Vidyalaya na podstawie murli i avyakt vani
wygłaszanych w Mount Abu.

Królestwo Lakshmi i Narayana trwało przez kolejnych 8 pokoleń. Następnie, w srebrnej judze, przez 12 pokoleń
panowało królestwo Shri Sity i Shri Rama. JednakŜe, w raju obok Krishny nie ma Kansy, a obok Ramy nie ma
Ravana41. Od miedzianej jugi zaczyna się stan rajoguni (w połowie czysty, w połowie nieczysty) dharmy bóstw.
Bóstwa wpadają w świadomość ciała, stają się pełne wad i smutku, i dlatego zaczynają przywoływać Boga.
Bóstwa, które od tego czasu nazywają się hindusami, zaczynają czcić lingamy Shivy i róŜnorodne bóstwa.
JednakŜe, poniewaŜ w tamtym czasie nie stają się od razu [całkowicie] nieczyste i cierpiące, NajwyŜsza Dusza
nie przychodzi, aby je oczyścić. W tamtym okresie przychodzi kilka silnych dusz, które ustanawiają na ziemi
spokój na miarę swoich sił, ale nie odnoszą w tym pełnego sukcesu. Na początku [tego okresu, tzn. 2500 lat
temu] przybyła dusza Abrahama i załoŜyła dharmę islamu. 250 lat później dusza Buddy załoŜyła dharmę
buddyjską. Po kolejnych 250 latach [tzn. 2000 lat temu] przybyła dusza Chrystusa Mesjasza i załoŜyła dharmę
chrześcijańską.
Wymienione wyŜej trzy dharmy zostały załoŜone w miedzianej judze, jednak w Ŝelaznej judze z tych
czterech głównych dharm utworzyły się róŜnorodne inne dharmy, sekty i grupy religijne takie jak dharma
sanyasinów, muzułmanów, sikhów, arya samaj i inne. Wraz z przyjściem Ŝelaznej jugi dharma bóstw [od
miedzianej jugi nazywana dharmą hinduską] wchodzi w stan nieczysty (tamopradhan). W taki oto sposób dusza
kaŜdej dharmy po narodzinach na świecie przechodzi od stanu najwyŜszej czystości (satopradhan), przez stan
ogólnej czystości (satosamanya), mieszany pół czysty-pół nieczysty (rajo) i aŜ do stanu całkowitej nieczystości
(tamopradhan). Kiedy wszystkie dusze tego świata stają się upadłe w dharmie i czynach, wtedy mają miejsce
boskie narodziny samego NajwyŜszego Ojca NajwyŜszej Duszy Shivy, który jest ojcem wszystkich ojców
religijnych. Opis tego znajduje się w lekcji „Trimurti”. Czas jego boskich narodzin nazywa się wiekiem zbieŜnym
(sangamyuga), który ma miejsce pomiędzy końcem Ŝelaznej a początkiem złotej jugi. Wtedy NajwyŜszy Ojciec
Shiva daje nam duszom wiedzę i uczy nas radŜa jogi, aby uczynić nas najwznioślejszymi bóstwami i nadaje
nam boskie wrodzone prawo do wyzwolenia (mukti) i wyzwolenia w Ŝyciu (jivan mukti). Przejścia pomiędzy
innymi wiekami takŜe nazywają się „okresami zbieŜnymi” (sangam), ale wtedy jest to czas upadku dusz. Wiek
zbieŜny pomiędzy jugą Ŝelazną a złotą jest dla dusz czasem kroczenia w górę, dlatego nazywany jest on takŜe
„wzniosłym wiekiem zbieŜnym” (purushottam sangamyug). W starych religijnych pismach Bharatu jest opis
tych czterech okresów, ale nie wspomina się w nich o „wzniosłym wieku zbieŜnym”. Jeśli porównać jugę złotą,
srebrną, miedzianą i Ŝelazną kolejno do złota, srebra, miedzi i Ŝelaza, to wiek zbieŜny jest wspaniały jak
diament, poniewaŜ w tym okresie sam NajwyŜszy Ojciec „rodzi się” na ziemi i przekształca dusze z dusz
wartych tyle co puste muszle (kauri) w dusze jak diamenty. W tym celu najpierw wchodzi w Prajapitę Brahmę,
ujawnia się pierwszemu ojcu i pierwszej matce [tak jak wytłumaczone to zostało w poprzedniej lekcji] i
przemawia poprzez ich usta stwarzając z ust zrodzone potomstwo Prajapity Brahmy, czyli Brahma Kumar i
Kumari, braminów, którzy później dzięki praktyce wiedzy i radŜa jogi stają się z braminów bóstwami (brahman
so devta).
Jedną z cech tego „wzniosłego wieku zbieŜnego” jest to, Ŝe mają w nim miejsce tzw. próby albo inaczej
nagrania całych 5000 lat. Te próby lub nagrania trwają około 60-70 lat, licząc od czasu boskich narodzin
NajwyŜszej Duszy Shivy w 1936-37 roku. Tak jak w 5000-letnim spektaklu dusze przechodzą przez stany
satopradhan, satosamanya, rajo i tamopradhan, podobnie w 1933-37, kiedy NajwyŜszy Ojciec tworzy boską
rodzinę braminów, jej stan jest satopradhan. W ciągu około 70 lat staje się tamopradhan przechodząc kolejno
ze stanu satopradhan w satosamanya, z satosamanya w rajopradhan i z rajopradhan w tamopradhan. Na
koniec wieku zbieŜnego, to znaczy w czasie od roku 2000 do 2003-2004 w rodzinie bramińskiej załoŜonej przez
Shivę ma takŜe miejsce nagrywanie całkowicie nieczystej Ŝelaznej jugi. W tym okresie zaczynają się pojawiać
wątpliwości bezpośrednio co do NajwyŜszej Duszy Shivy i jego wiedzy. Z powodu wzrostu świadomości ciała
zamiast „królestwa” boskich cnót powstaje „królestwo” występków, na skutek czego nieustannie dochodzi do
prób udowodnienia, Ŝe cielesny rydwan bezcielesnego Shivy jest nieczysty, występny i niemoralny. Jednak na
sam koniec ponownie dzięki boskiej wiedzy NajwyŜszej Duszy i radŜa jodze dochodzi do ujawnienia
NajwyŜszego Ojca Shivy wraz z Matką Świata i Ojcem Świata. Wówczas świat braminów zostaje połączony
jedną nicią.
To właśnie w wieku zbieŜnym połoŜone zostają fundamenty pod złotą, srebrną, miedzianą i Ŝelazną
jugę. Jeśli chodzi o populację, to równieŜ w wieku zbieŜnym połoŜony zostaje fundament wcieleń
[poszczególnych] dusz na ziemi w całym 5000 letnim spektaklu. Poszczególne dusze w kolejności otrzymują w
wieku zbieŜnym wiadomość o Bogu i zgodnie z tą kolejnością w 5000 letnim spektaklu przychodzą z NajwyŜszej
Siedziby; najpierw doświadczają szczęścia, a potem zgodnie ze swoimi czynami cierpienia. W 1990 roku, do
końca nagrywania srebrnej yugi, wiadomość dotarła do około 100 milionów dusz. Tak więc, tyle dusz w 5000
letnim spektaklu rodzi się na świecie do końca tego okresu.
41
W pismach Ram i Kriszna pokazywani są razem z Ravanem i Kansą (negatywni bohaterowie, demony), co
jest pamiątką wieku zbieŜnego, poniewaŜ wiek zbieŜny jest czasem ujawnienia się wszystkich bohaterów sceny
świata. W złotej i srebrnej judze nie ma Ragana, Kansy ani im podobnych.
Zwykli ludzie uwaŜają, Ŝe wiedza tego ashramu nie zgadza się z księgami. Jednak nie jest tak.
Konieczne jest jedynie zrozumienie jej głębokiego znaczenia. W pismach mówi się, Ŝe czas złotej jugi jest
dłuŜszy od czasu srebrnej jugi, czas srebrnej jugi dłuŜszy od czasu miedzianej jugi. W kontekście tej wiedzy w
5000 letnim spektaklu kaŜda juga trwa tyle samo, 1250 lat, ale w wieku zbieŜnym w czasie nagrywania,
określona długość nagrywania kaŜdej jugi jest inna. W wieku zbieŜnym nagrywanie rzeczywistej złotej jugi trwa
co najmniej 16 lat, nagrywanie srebrnej jugi zajmuje 12 lat, nagrywanie miedzianej jugi 8 lat. W pismach
takich jak Gita zostało powiedziane, Ŝe inkarnacja Boga ma miejsce w kaŜdej judze. W rzeczywistości jest to
upamiętnienie jego narodzin na koniec nagrywania kaŜdej jugi w wieku zbieŜnym. Bóg Shiva nie inkarnuje w
kaŜdej judze w 5000 letnim spektaklu, ale w tylko w wieku zbieŜnym podczas nagrywania kaŜdej jugi, kiedy to
czasami ujawnia się, a czasami pozostaje w ukryciu. Raz ujawnia się poprzez ciało wspólnika, raz poprzez ciało
Dady Lekhraj, raz poprzez Shankara. KaŜda kwestia z pism odpowiada wersetom, które w wieku zbieŜnym
wypowiedział NajwyŜszy Ojciec Shiva poprzez Brahmę.
Na podstawie powyŜszych wyjaśnień staje się jasne, jak obraca się koło ludzkiego świata i w jaki
sposób w wieku zbieŜnym połoŜone zostają fundamenty czterech jug.
Obraz Lakshmi Narayan
W obecnej judze pełnej problemów ludzie nie mogą znaleźć celu własnego Ŝycia. Dokonując odkryć
naukowych ludzie zrobili niewyobraŜalny postęp, a jednak nie są szczęśliwi. Współczesna edukacja daje ludziom
doktorów, inŜynierów, prawników, naukowców czy biznesmenów, ale nie moŜna od nich dostać prawdziwego i
stałego szczęścia i spokoju. W nietrwałości chwilowego szczęścia i spokoju, ludzie albo wikłają się w światowe
rozrywki albo odwróciwszy się od przyjemności materialnych stają się pustelnikami (sanyasi). Jednak
prawdziwego szczęścia i spokoju nie moŜna zyskać ani dzięki światowym rozrywkom ani izolacji. MoŜna je
jedynie osiągnąć poprzez boską wiedzę i radŜa jogę prowadząc Ŝycie rodzinne. Na tym obrazie zostali
przedstawieni Lakshmi i Narayan oraz ich boskie stworzenie, jako ci, którzy symbolizują pełnię Ŝycie
[osiągniętą] dzięki prawdziwemu szczęściu, spokojowi i czystości. Ten obraz Lakshmi i Narayana wchodzi w
skład czterech głównych obrazów stworzonych na podstawie boskich wizji poprzez Dadę Lekhraj. Na tym
obrazie przedstawiony został cel Ŝycia współczesnych ludzi – przekształcić się ze zwykłego męŜczyzny w
Narayana i ze zwykłej kobiety w Lakshmi (nar se Narayan aur nari se Lakshmi).
W górnej części obrazu został pokazany stwórca NajwyŜszy Ojciec Shiva punkt świtła i jego subtelne
stworzenie: Brahma, Vishnu i Shankar. O nich zostało powiedziane, Ŝe tych troje staje się instrumentami w
trzech boskich zadaniach tzn. stworzenia raju, utrzymania i zniszczenia starego świata. Pod Trimurti zostały
przedstawione dusze, które w wieku zbieŜnym ujawniają się w formie Lakshmi i Narayana oraz [niŜej] Shri
Radhe i Shri Krishn, którzy rodzą się jako ich boskiego potomstwo w judze złotej. Napis „stwórcy raju”
umieszczony w tytule oznacza Lakshmi i Narayana, nie Shivę, poniewaŜ w wieku zbieŜnym od Shivy punktu
światła otrzymuje się jedynie bezcielesne dziedzictwo wiedzy. W wieku zbieŜnym w formie Lakshmi i Narayana
ujawniają się dwie najbardziej wzniosłe dusze, które jako pierwsze ze wszystkich przyswajają wiedzę
NajwyŜszej Duszy. Po zniszczeniu, kiedy rozpoczyna się złota juga, rodzą się dusze Dady Lekhraj i Om Radhe
Saraswati jako Shri Krishna i Shri Radha. W środku obrazu zostało napisane: „Boskie złoto wieczne
zwierzchnictwo nad sobą jest waszym boskim wrodzonym prawem.” Oznacza to, Ŝe podobnie jak ojciec i matka
świata w wieku zbieŜnym, przyswajając wiedzę NajwyŜszego Ojca Shivy, przekształcają się ze zwykłego
męŜczyzny i kobiety w Narayana i Lakshmi, tak i kaŜdy człowiek przyswajając sobie w tym Ŝyciu tę wiedzę
moŜe stać się bóstwem. Stać się w tym Ŝyciu bóstwem nie oznacza, Ŝe otrzymamy takie stroje i dekoracje,
jakie są widoczne na obrazie Lakshmi i Narayana. Te ornamenty są w rzeczywistości symbolami boskich cnót.
Na obrazie pokazano światło otaczające Lakshmi i Narayana wieku zbieŜnego. W rzeczywistości jest to światło
wiedzy boskiej i czystości. Jednak dusze, które w złotej judze rodzą się z nich jako Radha i Krishna, mają
koronę światła widoczną z tyłu swoich głów, co jest jedynie symbolem czystości, poniewaŜ po zniszczeniu
zanika wiedza NajwyŜszej Duszy o początku, środku i końcu stworzenia przekazana poprzez Brahmę. Tutaj
jeszcze jedna rzecz zasługuje na uwagę. Widziani na obrazie Lakshmi i Narayan wieku zbieŜnego będą królową i
królem świata, poniewaŜ na końcu dusze całego świata uznają ich swoją matkę i ojca. Po zniszczeniu świat
ludzki ograniczy się jedynie do Bharatu, gdyŜ ziemie innych dharm przez 2 500 lat znajdują się pod wodami
oceanu. Po zniszczeniu Radhe i Krishna, którzy w judze złotej urodzą się jako potomstwo Lakshmi i Narayana,
będą królową i królem jedynie dla 900 000 bóstw, nie dla całego świata. Gdy Radha i Krishna dorosną, przyjmą
tytuł Lakshmi i Narayana, jednak nie moŜna ich nazwać królem świata i królową świata, poniewaŜ po
zniszczeniu znaczna większość dusz powróci do NajwyŜszej Siedziby. Tak więc prawdziwi Lakshmi i Narayan to
Lakshmi i Narayan wieku zbieŜnego. To właśnie opowieści o tym prawdziwym Narayanie (Satya Narayan) takŜe
i dziś słucha się w domach Bharatu.
W złotej judze kaŜda istota ludzka będzie nazywana bóstwem i będzie pełna wszelkich cnót na 16-stym
stopniu, będzie postępować zgodnie z najwyŜszym kodem postępowania, będzie całkowicie wolna od wad,
podwójnie bez przemocy. Tak jak wyjaśnione jest na obrazie, tam natura na wszelkie sposoby słuŜyć będzie

swoim mistrzom, czyli bóstwom. Cały rok będzie trwać wiosna. Nie będzie tam strachu przed jakimkolwiek
groźnym zwierzęciem ani człowiekiem. PoniewaŜ zarówno dusza jak i ciało będą czyste, piękne i zdrowe, nie
będą tam potrzebni ani lekarze, ani Ŝadne zewnętrzne przedmioty do ozdoby cielesnej szaty. Na obrazie zostało
pokazane, Ŝe spojrzenie Krishny jest tylko dla Radhy, a spojrzenie Radhy tylko dla Krishny. W rzeczywistości
jest to symbol niezafałszowanej i niezłomnej miłości pomiędzy bóstwami złotej i srebrnej jugi. W
przeciwieństwie do obecnej atmosfery jugi Ŝelaznej, miłość w złotej judze jest niezafałszowana. Nie ma
związków z wieloma istotami cielesnymi. Fundament tego połoŜony zostaje w wieku zbieŜnym, kiedy dusze,
które mają stać się bóstwami, po otrzymaniu boskiej wiedzy nawiązują niezafałszowany związek z NajwyŜszym
Ojcem. W środku tego obrazu powiedziane zostało „wrodzone boskie prawo”. Znaczy to, Ŝe w wieku zbieŜnym
NajwyŜszy Ojciec Shiva w tym wcieleniu czyni nas bóstwami, co oznacza, Ŝe oczyszcza dusze i ciała. W
niedalekiej przyszłości, przed zniszczeniem świata Ŝelaznej jugi dusze staną się czyste dzięki boskiej wiedzy i
radŜa jodze. Po zniszczeniu, ciała ludzi, którzy pozostaną [na ziemi] i którzy staną się bóstwami, przekształcą
się w ‘złote’ w taki sam sposób, w jaki wąŜ zrzuca jedną skórę i otrzymuje następną.
Tak więc, w tym cennym jak diamenty czasie wieku zbieŜnego, kiedy NajwyŜszy Ojciec Shiva poprzez
medium Prajapity Brahmy daje wiedzę i naucza radŜa jogi, my, Ŝyjąc w rodzinie powinniśmy czynić wysiłki, aby
przekształcić się ze zwykłego męŜczyzny w Narayana i ze zwykłej kobiety w Lakshmi.
Obraz drzewa cyklu (Kalp Vriksh)
Drzewo cyklu w formie świata jest drzewem niezwykłym, poniewaŜ nasienie tego drzewa nie znajduje
się na dole, tak ja w przypadku wielu róŜnych drzew, ale na górze. śywym i niezniszczalnym nasieniem drzewa
formy świata jest nikt inny jak sam NajwyŜszy Ojciec NajwyŜsza Dusza Shiva, który jest zawsze w stanie takim,
jaki panuje w NajwyŜszej Siedzibie, a jego stworzenie jest poniŜej. Bezcielesny ojciec dusz, NajwyŜszy Ojciec
Shiva, poprzez lotosowe usta ojca cielesnych ludzi Prajapity Brahmy mówi: „Ja jestem niezniszczalnym
nasieniem tego drzewa cyklu w formie świata i tak jak w zwykłym nasieniu drzewa zawarta jest jego esencja,
tak samo we mnie jest wiedza o początku, środku i końcu tego drzewa świata. Gdy to drzewo staje się
zniszczone, ja przychodzę i poprzez radŜa jogę i prawdziwą wiedzę ponownie, od samego początku, zasiewam
nasiona i sadzę [nową] sadzonkę.”
Na obrazie to odwrócone drzewo przedstawione jest w prostej formie jedynie po to, aby [móc lepiej]
zrozumieć. Na samym jego dole pokazany jest zbieg końca Ŝelaznej jugi i początków złotej jugi. Pod koniec
wieku zbieŜnym, kiedy to drzewo niszczeje, sam NajwyŜszy Ojciec NajwyŜsza Dusza Shiva, który jest formą
jego nasienia, wchodzi w ciało Prajapity Brahmy, aby zasadzić sadzonkę odwiecznej dharmy bóstw (Aadi
Sanatan Devi Devta Dharm) i poprzez jego lotosowe usta daje naukę radŜa jogi i wiedzę Gity o początku,
środku i końcu świata. Z tej wiedzy stworzeni są Jagadamba i z ust zrodzeni czyści Braminowie, o których mówi
się Brahma Kumar i Kumari lub Shiv Shakti Pandav. Czas tej inkarnacji Boga Shivy (Shiv Bhagwan) pod koniec
cyklu (kalpa) nazywa się „wzniosłym wiekiem zbieŜnym” (purushottam sangamyug) albo „wiekiem Gity”. Po
wieku zbieŜnym zaczyna się złota juga, a po niej srebrna juga, o których moŜna powiedzieć w historii Bharatu
„czas raju” lub „złoty czas”, poniewaŜ [tam] kaŜdy człowiek jest bóstwem. Tak jak zostało powiedziane w
rozdziale o kole świata (srishti cakra), w złotej judze było silne, nieprzerwane, niezmącone, pełne szczęścia i
spokoju królestwo Lakshmi i Narayana rodu Słońca (Suryavanshi) i ich linii, a w srebrnej judze Sity i Rama rodu
KsięŜyca (Candravanshi) i ich linii. Była tam tylko jedna dharma, odwieczna dharma bóstw, która była ścieŜką
Ŝycia pełnego boskich cnót wolnego od zewnętrznej ostentacji. W przeciwieństwie do dzisiejszego stanu, nie
istniały tam róŜnorodne królestwa i dharmy. Dwie władze (religia i królestwo) były w rękach Lakshmi i
Narayana, Sity i Rama. Dlatego nie był tam potrzebny ani minister stanu, ani królewski doradca, ani sędzia, ani
generał armii. Nie było tam lekarzy ani prawników, poniewaŜ nie było tam śladu występku. W raju było jedno
tylko królestwo, jedna dharma, jedność opinii, jeden język, jedna rodzina i ten raj był tylko w Bharacie, innymi
słowy Bharat był światem, poniewaŜ inne lądy zanurzone były w wodach mórz. Ten właśnie Bharat nazywany
jest rajem albo vaikunth. Ten okres w drzewie cyklu moŜe być nazwany jego początkiem.
Później, kiedy dusze boskie ze świadomości duszy wpadają w świadomość ciała, przechodzą na ścieŜkę
lewej strony, to znaczy stają się występne. Wówczas zaczyna się środkowa część drzewa. Dusze stają się
niemoralne w czynie i dharmie. Mieszkańcy Bharatu, którzy zapomnieli o stwórcy dharmy bóstw, teraz
zaczynają nazywać siebie „hindusami”. W tym czasie z NajwyŜszej Siedziby [przychodzi] dusza ojca religijnego
Abrahama, wchodzi w ciało pewnego człowieka i zakłada dhramę islamu. Z powodu nieprzestrzegania czystości
wyznawcy tej dharmy musieli zająć zachodnią stronę, gdzie z początkiem miedzianego wieku wynurzyły się z
oceanu arabskie ziemie dharmy islamu. Po Abrahamie było wielu innych ojców religijnych. Jeden z nich, Jezus
Chrystus, 2000 lat temu załoŜył dharmę chrześcijańską. W rzeczywistości, podobnie jak w przypadku
Abrahama, dusza Chrystusa przybywa z NajwyŜszej Siedziby, wchodzi w pewnego człowieka (Jezusa) i zakłada
swoją dharmę. Ta dharma rozprzestrzenia się w Europie, którą moŜna nazwać ziemią dharmy chrześcijańskiej.
Tutaj w Bharacie, w 250 lat po rozpoczęciu miedzianej jugi, przybywa wzniosła dusza Buddy, wchodzi w księcia
zwanego Sidharthą i zakłada dharmę buddyjską. ChociaŜ ta dharma na początku rozwija się w Bharacie, to

jednak wkrótce poupada i zaczyna rozwijać się w krajach połoŜonych na północny wschód od Bharatu, które
nazywane są ziemiami dharmy buddyjskiej. W ostatniej części miedzianego wieku, to znaczy w 6 wieku po
Chrystusie, aby usunąć kłótnie i cierpienia w Bharacie, przychodzi z NajwyŜszej Siedziby pewien ojciec religijny.
W rzeczywistości to była właśnie dusza Shankaracharyi, która weszła w ciało 8-mio letniego chłopca i załoŜyła
dharmę sanyasinów. ChociaŜ juŜ przed nimi uczniowie Buddy porzucali rodziny i zamieszkiwali w świątyniach, to
jednak tamci uczniowie i uczennice mieszkali razem. Dlatego nie moŜna powiedzieć, Ŝe byli oni czystymi
sanyasinami.
Następnie zaczyna się końcowa część drzewa cyklu, to znaczy początek Ŝelaznej jugi, w której w
krótkim czasie zakładane są róŜne dharmy i powstają róŜnorodne poglądy, w rezultacie czego dusze ludzkie
zaczynają się zmieniać z religijnych w ateistyczne. Na początku Ŝelaznej jugi, z jednej strony w krajach
arabskich prorok Muhammad zakłada dharmę muzułmańską, z drugiej strony w Bharacie (od dziś około 500 lat
temu) guru Nanak zakłada dharmę sikhów. W ciągu 200 /300 lat końca Ŝelaznej jugi, gdy z jednej strony
zakładana jest dharma zwana arya samaj przez Swamiego Dayananda Saraswati, to z drugiej strony w Rosji
przez Lenina załoŜona zostaje dharma ateizmu (inaczej komunizm). ChociaŜ początek ideologii komunistycznej
miał miejsce przed Leninem, jednak w rzeczywistości władzę nad ludźmi dostał jedynie Lenin, który połoŜył kres
królestwu [carom] w Rosji. Zatem, on jest rzeczywistym załoŜycielem dharmy ateizmu. Ponadto w Ŝelaznej
judze powstaje wiele małych świątyń i poglądów itp. ludzkie dusze wchodząc pod wpływy róŜnych dharm od
miedzianej jugi, tracą boskie stopnie, stają się bez wartości i niemal całkiem ateistyczne. Wówczas, pod koniec
Ŝelaznej jugi sam bezcielesny Shiva przychodzi w ciało pewnego zwykłego człowieka gromadzi w jednym
miejscu dusze wybrane z kaŜdej dharmy świata ludzkiego i uczy je radŜa jogi i łączy w jedną mala. NajwyŜsza
Dusza mówi: „To właśnie Ja przychodzę, a następnie przekazuję urnę z nektarem wiedzy matkom i dziewicom
Bharatu, które od miedzianej jugi cierpią z powodu ucisku.” Te indyjskie Shakti i Gangesy42 wiedzy oraz ich
partnerzy (małŜonkowie) pokazano na obrazach w formie koralików mali zwycięstwa (vijayanti mala). W tej
mala jest sam NajwyŜszy Ojciec Shiva w formie czerwonego kwiatu, dalej są pierwsze koraliki pary matki i ojca
tego świata to znaczy Jagadamby i Jagatpity (inaczej Prajapity), którzy obecnie na tym świecie wykonują swoje
zadania. Z wyjątkiem dharmy ateizmu, w tej mala znajdują się główne dusze kaŜdej dharmy, które stają się
specjalnymi pomocnikami w zadaniu NajwyŜszej Duszy. Dlatego teŜ wyznawcy tych dharm modlą się na tej
mala, niezaleŜnie od tego w jak wielką popadli arogancję i jak bardzo między sobą walczą. Dharma ateizmu nie
wierzy ani w duszę ani w NajwyŜszą duszę, ani w wiedzę NajwyŜszej Duszy, i dlatego nie otrzymuje Ŝadnego
miejsca w tej mala.
Tam gdzie sam bezcielesny NajwyŜszy Ojciec NajwyŜsza Dusza zakłada dharmę bóstw, tam teŜ cielesni
ojcowie religijni zakładają róŜne dharmy. PoniewaŜ NajwyŜszy Ojciec Shiva jest stwórcą tego świata, aby
załoŜyć dharmę bóstw, bierze oparcie w Prajapicie - najbardziej wzniosłym wśród ludzi. Pozostali ojcowie
religijni, kaŜdy według swoich sił, bierze oparcie w kolejnych ludzkich istotach. Po załoŜeniu dharmy, kaŜdy
ojciec religijny i jego dusza wspierająca (adharmurt, czyli dusza-korzeń) odradzają się w swoich dharmach, a
gdy zaczyna się wiek zbieŜny dusza-korzeń kaŜdej dharmy otrzymuje wiedzę od NajwyŜszego Ojca Shivy i staje
się bramińską duszą. Natomiast ojcowie poszczególnych dharm pod koniec wieku zbieŜnego otrzymując wiedzę
poprzez [swoje] dusze-korzenie, rozpoznają NajwyŜszego Ojca Shivę i otrzymują od niego siłę. W wieku
zbieŜnym obecne są zarówno dusze-korzenie kaŜdej dharmy, jak i dusze-nasiona (bij rup atma), czyli te, które
dają narodziny duszom-korzeniom. Nasiona są silniejsze od korzeni. W wieku zbieŜnym duszami-korzeniami są
te bramińskie dusze, które usłyszały wiedzę podstawową poprzez Dadę Lekhraj (noszącego imię Brahmy),
wierzą i wdraŜają ją w Ŝycie. Te, które wraz z wiedzą podstawową usłyszały wiedzę głęboką (zaawansowaną)
poprzez Prajapitę Brahmę, zrozumiały i wdroŜyły ją w Ŝycie, są duszami-nasionami.
Tak oto obraz drzewa cyklu jest niepowtarzalnym obrazem, które zawiera w sobie historię wszystkich
dharm świata. Po jej rozpoznaniu dusze ludzkie otrzymują od NajwyŜszej Duszy dziedzictwo wyzwolenia i
wyzwolenia w Ŝyciu.
Obraz schodów (sirhi)
Uczeni, wielkie dusze i filozofowie od dawnych czasów czynią wielkie starania, aby poznać sekrety
ludzkiego Ŝycia przed narodzinami i po śmierci. PoniewaŜ w islamie i chrześcijaństwie nie wierzy się w ponowne
narodziny duszy, z tego powodu ta sprawa nie jest dyskutowana w ich literaturze i pismach religijnych. W
Bharacie od wieków wierzy się w ponowne narodziny i dlatego w nie brak pism i ksiąg z tym związanych.
JednakŜe z powodu jednego błędu Bharatvasi43 zapomnieli o swojej złotej historii, swoim wkładzie w początek i
rozwój historii swojej i róŜnych cywilizacji i dharm świata. Ten błąd polega na tym, Ŝe z powodu świadomości
42
Metaforyczne określenie matek i dziewic.
43
Wszystkie dusze, które naleŜą do dharmy zakładanej przez NajwyŜszego Ojca Shivę, bez względu gdzie
obecnie Ŝyją w wyniku rachunku kont karmicznych (czynów) z wielu wcieleń.
ciała uznano, iŜ dusza przechodzi przez 8 400 000 narodzin z łona. Niemniej jednak dlatego, Ŝe wierzy się w
reinkarnację ludzi i inkarnację Boga, Bharat jest dziś obszarem działania NajwyŜszego Ojca Shivy.
NajwyŜszy Ojciec Shiva przychodzi i przekazuje ludziom historię ich poszczególnych wcieleń. On nie
wchodzi w cykl narodzin-śmierci i jest trikldarshi (zna 3 aspekty czasu). Przychodzi i w pierwszej kolejności
usuwa ten błąd, (ucząc) Ŝe ludzkie dusze zgodnie ze swoimi czynami ponownie rodzą się w ludzkich formach, a
nie zwierzęcych. PoniewaŜ Bharat jest miejscem początku światowych cywilizacji, kultur i religii, NajwyŜszy
Ojciec Shiva przychodzi i najpierw przekazuje historię o świetności i upadku Bharatu. Bóg Shiva mówi, Ŝe dusze
ludzkie w tym 5000 letnim spektaklu albo inaczej cyklu świata przechodzą przez najwyŜej 84 wcielenia, a nie
wędrują przez 8 400 000 gatunków, jak to wcześniej objaśniano w naukach.
Kim jest Bharat? Czy właśnie ten ląd otoczony oceanem i Himalajami będzie nazwany Bharatem? Nie!
Bharat to w rzeczywistości najwznioślejsza z wzniosłych dusza (albo param atma), która reprezentuje
cywilizację i kulturę Bharatu. Jeśli jest matka Bharat to z pewnością musi być i ojciec, poniewaŜ w Bharacie
składa się ofiary i czci się wyłącznie parę. Ta właśnie matka i ojciec Bharat na początku tego 5000 letniego
spektaklu byli Lakshmi i Narayanem. Tak więc na tym obrazie opowiedziano historię 84 wcieleń matki, ojca, a
razem z nimi nas dzieci. Na początku złotej jugi Shri Krishna i Shri Radha jako ksiąŜe i księŜniczka rodzą się u
Lakshmi i Narayana wieku zbieŜnego, a gdy dorastają i zawierają związek małŜeński, takŜe otrzymują tytuł
Lakshmi i Narayana. Oprócz Lakshmi i Narayana wieku zbieŜnego, w złotej judze następuje po sobie 8 pokoleń
Lakshmi i Narayana, którzy nazywają się Rodem Słońca (Suryavanshi). JednakŜe tam ani nie ma Kansy obok
Krishny, ani zachowań opisanych w Bhagawat, ani nie toczy się Mahabharata, poniewaŜ w raju załoŜonym przez
Boga Shivę nie ma śladu cierpienia i niepokoju. W rzeczywistości te wszystkie opowieści wydarzyły się w formie
subtelnej w wieku zbieŜnym. W judze miedzianej zaś zostały zapisane przez mędrców i przewodników (rishi,
margdarshak).
Dzieci Lakshmi i Narayana końca złotej jugi nie mają moŜliwości przejęcia królestwa, poniewaŜ w wieku
zbieŜnym nie wykonały pełnych wysiłkach duchowych. Zatem „wodze” królestwa przechodzą w ręce bóstw Sity i
Rama, wraz z którymi rozpoczyna się srebrna juga i Ród KsięŜycowy (Candravanshi). W srebrnej judze bóstwa
przechodzą przez 12 wcieleń. I dlatego teŜ jest tam 12 pokoleń Sity i Rama. Tak jak w wieku zbieŜnym obok
Krishny nie ma Kansy, tak samo przy Ramie nie ma Ravana. Podobnie jak w przypadku Mahabharaty czy
Bhagwad, [w rzeczywistości] wydarzenia Ramayany takŜe mają miejsce w wieku zbieŜnym w formie subtelnej,
a następnie w miedzianej judze zostają zapisane w formie opowieści (katha) Ramayany. Królestwo Ravana,
czyli królestwo pięciu wad, zaczyna się w judze miedzianej. Na początku srebrnej jugi populacja Bharatu wynosi
około 20 milionów, a pod koniec tej jugi dochodzi do 90-100 milionów. Na początku srebrnej jugi bóstwa są na
14-stym stopniu doskonałości, ale po przejściu przez 12 wcieleń tracą 6 stopni. W rzeczywistości stopnie te są
róŜnymi poziomami stanu duchowego, których od złotej jugi do Ŝelaznej jugi ubywa jak stopni księŜyca, a
przybywa jedynie w wieku zbieŜnym, w czasie nagrywania. Srebrna juga ma takŜe 1250 lat, ale z powodu
czterech dodatkowych wcieleń, ich kolejna długość skraca się, a szczęście staje się coraz mniejsze. O złotej i
srebrnej łącznie mówi się „Ram raja” (Królestwo Rama), poniewaŜ te dusze, które w diamentowym wieku
zbieŜnym ujawnione były jako Lakshmi i Narayan, w judze srebrnej, na początku, grają role jako Sita i Ram.
Na końcu srebnej jugi w duszach zostaje jedynie 8 stopni. Wówczas wchodzą one stopniowo w
świadomość ciała. Wraz z tym następuje kres raju, a zaczyna się królestwo Ravana (Ravan raja), inaczej piekło
lub miedziana juga. Miedziana juga, w której dusze przechodzą przez 21 wcieleń, ma równieŜ 1250 lat. Jak
tylko bóstwa stały się świadome ciała, stały się zwykłymi ludźmi, wpadły w niewolę pięciu wad, m.in. Ŝądzy i
gniewu i uwięziły się w cierpieniu i niepokoju. Od miedzianej jugi większość czynów to czyny grzeszne,
poniewaŜ wykonywane są w świadomości ciała. Tym sposobem od miedzianej jugi zaczyna się łańcuch więzów
czynów, który kończy się na końcu wieku zbieŜnego. W tym czasie ludzie cierpiący z powodu grzesznych
czynów w poszukiwaniu szczęścia i spokoju szukają schronienia w Bogu. Na samym początku dusze dharmy
bóstw (adi sanatan devi devta dharm) budują świątynie i zaczynają czcić w niezafałszowanej formie lingamu
Shivy tego, który w wieku zbieŜnym uczynił ich bóstwami. Świadectwem tego jest świątynia Somnath
wybudowana przez króla Vikramadityę na początku miedzianej jugi. W wykopaliskach całego świata znajduje
się nagie posągi Shankara i Shivlingamy pochodzące z miedzianej jugi. Następnie mieszkańcy Bharatu
zaczynają czcić formy własnej czystości, to znaczy złoto wieczne bóstwa. Początkowo budują świątynie Lakshmi
i Narayana, a potem Sity i Rama. Na obrazie wyraźnie widać, Ŝe prawo do korony posiadają ci, którzy czczą w
bóstwa w formie pary, podczas gdy tym, którzy czczą samotnego Krishnę, nie przysługuje fortuna korony. Na
tej podstawie jasne stajr się teŜ to, jakie skutki przynosi brak szacunku w Bharacie dla matki jako bogini.
Po upływie pewnego czasu od początku miedzianej jugi zaczęły się prace mędrców nad tworzeniem
pism takich jak wedy, upanishady, Ramajana, Mahabharata, Bhagavad Gita i inne. Tak jak zostało powiedziane
przy obrazie drzewa cyklu, od miedzianej jugi zaczyna się zakładanie róŜnych dharm. PoniewaŜ ten obraz jest
wyłącznie obrazem opowieści o 84 wcieleniach Bharatu44, to nie wspomina się tutaj o początkach i rozwoju
44
Czyli ojca ludzkości - Prajapity, a co za tym idzie wszystkich bezpośrednich duchowych dzieci Prajapity, dusz-
nasion, inaczej przodków całego świata.
róŜnych dharm. Właśnie od miedzianej jugi zaczynają się najazdy obcych agresorów i ich złe na Bharat wpływy.
Najpierw Bharatvasi zapominają nazwy własnej dharmy. Powszechna staje się nazwa nadana przez
cudzoziemców: „hinduizm” (hindu dharm). Jak tylko zaczyna się juga Ŝelazna juga, w hinduizmie pojawia się
takŜe zafałszowany kult (bhakti), to znaczy początkowy kult jedynego Shivy zmienia się w kult tysięcy,
milionów bóstw i bogiń. Popularne staje się czczenie bóstw w formie zwierząt, roślin, a takŜe czczenie
nieoŜywionych rzeczy. W końcu zaczyna się takŜe czczenie ciał [składających z] pięciu elementów. Wraz z
zafałszowanym bhakti w społeczeństwie Bharatu rozprzestrzeniają się przesądy, złe obyczaje i bezsensowne
rytuały, tradycje i obrzędy. Jednym z przykładów bezsensownych tradycji jest topienie w wodzie [posągów]
bóstw i bogiń po [zakończeniu] ich wspaniałych kultów. Razem z upadkiem dharmy w Bharacie pod koniec
Ŝelaznej jugi złe obyczaje ludzi osiągają swoje ekstremum. Większość ludzi staje się ateistyczna i zdegradowana
w dharmie i czynach. Upada zarówno autorytet religijny jak i autorytet władzy. W Ŝelaznej judze dusze ludzkie
przechodzą przez 42 wcielenia. Dlatego z jednej strony rośnie liczba ludzi, z drugiej strony skraca się długość
[Ŝycia]. MnoŜą się choroby, cierpienia i niepokoje. Bharat, który był nazywany swego czasu „złotym ptakiem”,
znajduje się w takiej sytuacji, Ŝe prosi o finansową pomoc w róŜnych krajach i międzynarodowych
organizacjach. Gdy ani wedy, pisma, guru, ojcowie religijni nie mogą powstrzymać degradacji Bharatu i reszty
świata, wówczas, aby podźwignąć świat, musi na ziemi Bharatu inkarnować NajwyŜsza Dusza Shiva. Pod koniec
5000 letniego spektaklu Bóg wchodzi w ciało pewnego zwykłego starego człowieka i poprzez wiedzę Gity i
naukę radŜa jogi czyni Bharat rajem, [miejscem] gdzie przebywają wzniosłe dusze świata, które rozpoznały
Boga i stały się czyste. Ten czas jego inkarnacji nazywa się wiekiem zbieŜnym. Na jej końcu, po zniszczeniu,
wszystkie lądy religijne z wyjątkiem Bharatu zanurzają się w wody mórz na 2500 lat. Po wielkim zniszczeniu
dusze, które otrzymały karę i oczyściły się, w większości wracają razem z Bezcielesnym do NajwyŜszej Siedziby.
Niewielka liczba wzniosłych dusz, które dają początek boskiemu światu, pozostaje na ziemi Bharatu. Tych
916108 dusz-nasion przechodzi przez pełne 84 wcielenia. Dusze, które zgodnie z kolejnością przychodzą z
NajwyŜszej Siedziby później, przechodzą przez mniej wcieleń. Razem z duchowym upadkiem Bharatu, upada
równieŜ świat. Jednak w porównaniu z Bharatem inne kraje nie osiągają takiego stanu cierpienia i degradacji,
poniewaŜ ich rola na tym świecie zaczyna się od miedzianej jugi. Jeśli chodzi o Bharatvasi, w jakim stopniu byli
oni wzniośli i czyści w złotej judze, w takim stopniu stają się zdegradowani i nieczyści pod koniec Ŝelaznej jugi.
Dlatego teŜ pod koniec Ŝelaznej jugi, kiedy następuje wielkie zniszczenie, mieszkańcy innych krajów nie
doświadczają zbyt wielu cierpień na skutek niszczącej siły bomb atomowych i w krótkim czasie opuszczają ciała.
Natomiast Bharatvasi, których bilans grzechów jest znaczny, przez długi czas doświadczając cierpień, bólu i
smutku, usuwają grzechy poprzez formy [cierpienia na skutek] klęsk naturalnych, wojny domowej, a następnie
powracają do NajwyŜszej Siedziby. JednakŜe pośród tych przeraŜających scen zniszczenia subtelna rodzina
NajwyŜszej Duszy doświadczy ponadzmysłowego szczęścia i spokoju w taki sposób, jak opisywane jest to w
opowieści ścieŜki kultu o Prahladzie.
Te dusze, które rozpoznają słowa NajwyŜszego Ojca Shivy (Shiva Bhagvanuvac) i staną się czyste, po
raz kolejny ze zwykłych ludzi staną się bóstwami i zapoczątkują raj. Zaś dusze, które pomimo iŜ wiedzą [o
NajwyŜszym] będą udawać, Ŝe nic nie wiedzą i nie usuną cięŜaru grzechów, zniszczą go podczas wojny
atomowej, wojny światowej, podczas klęsk naturalnych, wojen religijnych, a następnie powrócą z NajwyŜszą
Duszą do NajwyŜszej Siedziby, a w kolejnym cyklu w odpowiednim czasie przyjdą [ponownie] grać swoje role.
Tak oto historia 84 wcieleń Bharatu powtarza się co 5000 lat.
Łatwa radŜa joga
Na świecie popularnych jest wiele rodzajów jogi. Są to między innymi bhakti joga, karma joga, gyan
joga, hatha joga, radŜa joga. Wśród tych wszystkich rodzajów jogi najwyŜsza jest radŜa joga. Joga znaczy więź,
połączenie lub spotkanie. W dzisiejszych czasach jogę rozumie się jako asany lub hatha jogę. Jednak poprzez
asany moŜna osiągnąć zdrowie cielesne i w ograniczonym wymiarze zdrowie psychiczne. Pełny spokój i
szczęście moŜna osiągnąć tylko poprzez raja jogę.
RadŜa joga oznacza jogę stwarzającą królów nad królami albo inaczej jogę pełną sekretów. Ludzkie
dusze, które po wielu wcieleniach uwięziły się w bagnie świadomości ciała, zajęły się zniszczalną jogą cielesną.
Jednak podobnie jak bez miedzi pomiędzy dwoma przewodami pokrytymi gumą nie popłynie prąd, tak i nie
osiągnie się niezniszczalnego szczęścia i spokoju poprzez zniszczalne relacje cielesne. NajwyŜsza Dusza Shiva
mówi nie tyle jodze, ale o prostym słowie „pamiętanie”. Pamiętanie jest łatwe, naturalne i ciągłe, a poprzez
jogę rozumiany jest jakiś specjalny wysiłek.
NajwyŜsza Dusza, przebywając w ciele, jest od niego oddzielony, tzn. pozostaje w stanie bezcielesnym.
Podobnie w naszym przypadku. Kiedy zrozumiemy, Ŝe jesteśmy niezniszczalnymi duszami, a nie ciałami
składającymi się z 5-ciu elementów, powinniśmy pamiętać NajwyŜszą Duszę obecnego w ciele Prajapity Brahmy
(ojca ludzkości). Nasza wizja (drishti) powinna koncentrować się na Shivie, a nie na ciele (shav). Mamy
pamiętać Boga, czyli bezcielesnego, który wszedł w ciało ludzkie. To właśnie jest prawdziwą radŜa jogą.
Pamiętanie go wyłącznie w formie cielesnej bądź wyłącznie w formie bezcielesnej nie jest radŜa jogą.

Dzięki czystości umysłu, mowy i czynów, prawdziwej miłości otrzymywanej od NajwyŜszej Duszy,
przyswajaniu boskich cnót, boskiej wiedzy, czystemu pokarmowi i towarzystwu prawdziwych braminów, dusza
moŜe uwolnić się od świadomości ciała, z której zrodziło się 5 wad, tzn. Ŝądza, gniew, chciwość, przywiązanie i
ego. Następnie moŜe umocnić się w swoim oryginalnym stanie, w którym jest pełna cnót i potęg. Najlepszym
czasem na pamiętanie Boga jest czas amrit veli (brahmamuhurt), poniewaŜ w tym czasie atmosfera jest czysta
i spokojna, a umysł czysty i cichy. Dzięki nieprzerwanej praktyce radŜa jogi dusza staje się czysta, spokojna,
wytrwała, nieustraszona i pokorna. Wraz z tym otrzymuje takŜe 8 potęg, tzn.: potęgę gotowości, potęgę
tolerancji, potęgę dostosowania, potęgę rozróŜniania pomiędzy dobrem a złem, potęgę podejmowania
właściwych decyzji, potęgę stawiania czoła trudnym sytuacjom, potęgę współpracy z ludźmi o róŜnych cechach
charakteru, potęgę skupienia.
Dzięki nieprzerwanemu i wytrwałemu praktykowaniu dusza moŜe poznać historię swojego początku,
środka i końca, tzn. przebieg rozmaitych, unikatowych wcieleń oraz pozostając w domu moŜe dawać duszom
świata dar spokoju i szczęścia. Tym sposobem razem z przekształceniem siebie, moŜe przekształcać cały świat.

Bezcielesny Bóg Gity Shiva Shankar Bholanath czy dusza cielesnego Shri Krishny
zwanego Dada Lekhraj?
Nie ma wątpliwości, Ŝe Gita, która prowadzi hindusów przez ostatnie 2 500 lat jest klejnotem pośród
wszystkich pism. śadne inne pismo nie ma tylu komentarzy uczonych i mędrców, ile ma Gita. To dowodzi takiej
unikatowości pisma, Ŝe objaśnienia do Gity dawane przez róŜne osoby nie zdołały zadowolić wszystkich. Ktoś
dobrze powiedział: „Kai jane kavi, ya kai jane ravi” - jedynie poeta i Słońce Wiedzy moŜe we właściwy sposób
objaśnić wiersz. Inne objaśnienia, dawane przez ludzi, z jakiegoś punktu widzenia będą niepełne.
W umysłach ludzkich zostało zaszczepione, Ŝe Gitę wypowiedział Shri Krishna, który wygłosił mowę
Gity Arjunie, siedząc w rydwanie na polu Kurów (Kurukshetra). Jednak jeśli spojrzymy z duchowego i
historycznego punktu widzenia, to wszystkie pytania: jak, kto, kiedy, komu i gdzie wygłosił Gitę są sporne.
Historia Gity i Satya Narayana dowodzi, Ŝe Bóg ujawnia siebie w formie zwykłego, starszego i doświadczonego
człowieka. W Gicie zostało zapisane:
Avjaanaanti maam murha manurshi tanumashritam I

Param bhaavamjaananto mam bhutmaheshwaram II (Gita 9/11)
Dalej zostało takŜe napisane w Gicie, Ŝe Bóg jest ajanma (wieczny), abhokta (tym, który nie doświadcza
przyjemności) i avyakta (niewidzialny).
Ajo S pi sannvyayatma bhutanamishraro S pi san I

Prakriti swamdhishthaay sambhavamyatmamaayayaa II (Gita 4/6)
Yo maamjamanaadim cha veti lokmaheshwaram I

Asam-mudhah sa martyeshu sarvapapaih pramuchyatey II
W Shrimat Bhagwat Gicie opiewany jest aadi-anadi purush (wieczna istota): „tvamev cadhyam
purusham prapdhye yatah pravrittih prasua puraani.” I Gita 15/4 (Składam pokłon aadi-anaadi purush, który
pierwszy spośród wszystkich stworzył to drzewo w formie świata.) Ta wieczna istota (aadi purush) mówi:
„Ahamadirhi devanam maharshinaam cha sarvashah.” Gita 10/2 (Tylko ja jestem początkiem wszystkich bóstw
i mędrców.) To on w czasach staroŜytnych rozpowszechnił słynną zasadę karma jogi, czyli pamiętania Boga
podczas wykonywania czynów, od której Indie takŜe i w tradycji otrzymały nazwę pola działania Boga (karma
bhumi) – „nishtha pura prokta mayanagh […] karmayogen yoginaam” Gita 3/3.
MoŜna tu przypomnieć, Ŝe to nie Shri Krishna, ale aadi-anaadi purush (wieczna istota) dał wiedzę Gity
gospodarzowi Arjunie, aby nauczyć go dharmy rodzinnej (grihastha-dharma) i łatwej radŜa jogi. W nawiązaniu
do tego, poniŜej, bez wchodzenia w szczegóły przytoczone zostały fragmenty z niektórych słynnych historyków.
Myśl Hopkinsa (na temat Gity) jest następująca: „Obecna forma zdominowana przez Krishnę, wcześniej była
poematem zdominowanym przez Vishnu, a jeszcze wcześniej przez istotę pozaziemską.” (Religie Indii, 1608,
strona 386, Radhakrishnan Gita, strona 17). W „Literaturze Religijnej” (1620, strony 12-14) Farkuhar napisał:
“Ona (Gita) jest staroŜytną prozą Upaniszad, która prawdopodobnie została napisana po
Shwetashwataropanishadzie i która po śmierci Chrystusa została przekształcona przez pewnego poetę w formę
obecną, aby wspierać krisznaizm.” Według Garvey’a, “Bhagwat Gita była wcześniej pismem związanym z
sankhya-jogą, w której zawarto sposoby oddawania czci Krishnie Vasudevie i która została dostosowana do
tradycji wedyjskiej poprzez uznanie Krishny za formę Vishnu w 3 wieku p.n.e. Zasadnicza część została
napisana przed rokiem 200 p.n.e., a formę obecną nadał jej uczeń wedanty w 2 wieku n.e. Holtzman wierzy, Ŝe
Gita jest późniejszą formą poematu Sarveshwarwadi zdominowaną przez Vishnu. TakŜe Keith uznaje, Ŝe
pierwotnie Gita była formą Shwetashwataropanishady, ale później została przekształcona w formę kultu Krishny
(Fragment ze wstępu Gity Radhakrishny, strona 17).
Shri Krishna urodził się z łona matki. Doświadczał wszystkich przyjemności Ŝycia i otrzymał wiedzę od
Guru Sandipani. Opisywano go przede wszystkim w formie dziecięcej. Dlatego teŜ cały świat nie moŜe uznać go
jako ojca. Ponadto, w historiach mitologicznych słynne jest, Ŝe Shri Krishna wypowiedział Gitę w judze
miedzianej (dwaparyuga) jedynie do Arjuny, siedząc w jego rydwanie. Jednak słynne jest takŜe to, Ŝe
Mahabharatę, która rozpowszechniła się wśród ogółu w sanskrycie, napisał mędrzec Vyas. Z historycznego
punktu widzenia te punkty są dyskusyjne.
W rzeczywistości, najwyŜszym ze wszystkich pism jest Gita (sarva shastra shiromani). Została
wypowiedziana w wieku zbieŜnym 5000-letniego cyklu świata, składającego się z 4 jug. Oznacza to
wypowiedziano ją w wieku zbieŜnym Ŝelaznej i złotej jugi, który obecnie powtarza się. Jeśli Gita zostałaby
wypowiedziana w judze miedzianej, jakim sposobem mogłaby nastać juga Ŝelazna? Inkarnacja Boga powinna

przynieść jugę złotą, a nie Ŝelazną – czas najbardziej grzeszny. Gita wypowiadana jest w wieku zbieŜnym, kiedy
wszystkie dharmy, ojcowie religijni i ich uczniowie obecni są w swoich ostatnich wcieleniach. Dlatego właśnie
powiedziane zostało w Gicie: „Odrzuć wszystkie dharmy i przyjdź do mojego schronienia, schronienia
NajwyŜszej Duszy.”
Sarvadharmanparityajya Mamekam Sharanam Vraj.

Aham twa sarvapapebhyo mokshayami maa shuchah. (Gita 18/66)
Gdyby Gita byłaby wypowiadana w judze miedzianej, w jaki sposób mogłaby pojawić się w niej ta
śloka? Dharmy takie jak islam, sikkhizm, itp. nie były wówczas obecne. Ponadto, Gity nie wypowiedziano w
języku tak złoŜonym jak sanskryt, ale w języku takim jak hindi, który moŜe być powszechnie zrozumiany.
Nawet z historycznego punktu widzenia, sanskryt nigdy nie był językiem ogółu. Jak zatem Bóg, który wchodzi w
ciało prostego człowieka, miałby uŜywać tak złoŜonego języka? Ponadto, Gita nie została wypowiedziana przez
cielesnego księcia Shri Krishnę, który miał atrakcyjne imię i formę i który wchodzi w cykl Ŝycia i śmierci, ale
przez bezcielesnego Boga Shivę. Bóg Shiva, który jest ajanma (poza ziemskimi narodzinami), abhokta (poza
doświadczeniem przyjemności), pod koniec jugi Ŝelaznej wypowiada Gitę poprzez zwykłe ludzkie ciało (Prajapitę
Brahmę) nie tylko do jednego Arjuny, ale do wielu innych ludzi Ŝyjących w rodzinach takich jak Arjuna. W Gicie
zostało napisane: „O Arjuno, nie znasz własnych narodzin (tzn. przeszłych wcieleń). Ja opowiem ci historię
twoich przeszłych wcieleń.”
Bahuni mein vyatitani janmaani tav charjun.

Taanyaham ved sarvaani na twa vettha parantap. (Gita 4/5)
W jaki sposób Krishna, który sam przechodzi przez cykl Ŝycia i śmierci, moŜe dać dziedzictwo
wyzwolenia (mukti) i wyzwolenia w Ŝyciu (jivan mukti) oraz opowiedzieć ludzkim duszom historię ich wcieleń?
To dowodzi, Ŝe historia wielu wcieleń, która znana jest jako Gita, Amarkatha (Historia o Nieśmiertelności) nie
jest przekazywana przez Shri Krishnę, ale przez NajwyŜszą Duszę Shivę, który jest poza Ŝyciem i śmiercią.
PowyŜszy pogląd na Gitę, całkowicie odmienny od powszechnie obowiązującego, jest punktem widzenia
Organizacji Brahma Kumari i Adhyatmik Ishwariya Vishvavidyalaya z siedzibą w Kampil, Uttar Pradesh.
Prawdziwą Gitą jest Boska Wiedza, nazywana inaczej murli, przekazywana poprzez cielesny rydwan zwykłego
człowieka. Na podstawie tej wiedzy w judze miedzianej (który rozpoczął się 2 500 lat temu) została napisana
Gita w sanskrycie. ChociaŜ Organizacja Brahma Kumaris wierzy, Ŝe bezcielesny Shiva jest Bogiem
wymienianym w Gicie, to rozpowszechnia w świecie imię i formę Dady Lekhraj inaczej duszy Krishny jako
cielesne medium Boga. Wszystkim wiadomo, Ŝe Dada Lekhraj odszedł w 1969 roku. W jaki sposób moŜna
nazwać go ojcem całego świata tzn. Prajapitą Brahmą? W murli (flecie wiedzy) przekazywanych przez
NajwyŜszą Duszę Shivę odnośnie Gity i jej narratora, zostały wypowiedziane następujące punkty:
- To jest nowa wiedza dla nowego świata. Dawca jest tylko jeden. Krishna nie daje tej wiedzy. Krishna nie
jest nazywany oczyścicielem nieczystych. Oczyścicielem nieczystych jest tylko jeden NajwyŜszy Ojciec
NajwyŜsza Dusza, który jest poza cyklem wcieleń, a Krishna, który przechodzi przez 84 wcielenia, został do
Gity dodany. (Murli z 28.10.87)
- A teraz sprawa, kto zrodził Gitę? To jest temat. Skoro ludzie mówią: „jayanti” (narodziny Gity), to z
pewnością Gita równieŜ została zrodzona, prawda? Kiedy mówi się Shrimat Bhagwat Gita Jayanti, to musi
być ktoś, kto zrodził Gitę, prawda? KaŜdy mówi Shri Krishna Bhagwanuvach (Bóg Shri Krishna mówi).
Najpierw wymieniany jest Krishna, a potem Gita. Potrzebny jest stwórca Gity. Ale Shri Krishna był małym
dzieckiem. Nie moŜe wypowiedzieć Gity. Trzeba będzie udowodnić, kto rodzi Gitę. To jest głęboka kwestia.
Jakikolwiek spór w Indiach dotyczy wyłącznie tej kwestii. Krishna rodzi się z łona matki. On jest księciem
złotej jugi. (Murli z 24.11.8)
- Shri Krishna nie moŜe być nazwany Vrikshapati (Panem Drzewa Świata). NajwyŜszy Ojciec NajwyŜsza
Dusza jest stwórcą-nasieniem ludzkiego świata. Krishna nie moŜe być nazwany stwórcą. On jest istotą
ludzką o boskich cnotach. (Murli z 22.2.98)
- Krishna nie jest ojcem wszystkich. (Murli z 30.9.98)
- Krishna nie moŜe być nazwany ojcem wszystkich dusz. Ojciec dusz, tzn. NajwyŜszy Ojciec NajwyŜsza Dusza
mówi: „Pamiętaj tylko mnie, nikogo innego.”
Na obrazie Trimurti Shivy publikowanym przez Organizację Brahma Kumaris Dada Lekhraj został
przedstawiony jako Brahma, jednak Brahma Kumari nie wiedzą, które dusze ludzkie po śmierci Dady Lekhraj w
1969 grają role Shankara i Vishnu. Dlatego w miejscu Shankara i Vishnu pokazane zostały postaci ze ścieŜki
kultu (bhakti marg). Na podstawie murli i avyakt vani wypowiadanych w Mount Abu, AIVV uznaje, Ŝe po 1969

roku bezcielesny NajwyŜszy Ojciec Shiva poprzez drugi cielesny ludzki rydwan zwany Shiv Shankar Bholenath
daje prawdziwą wiedzę Gity i uczy łatwej radŜa jogi wszystkich ludzi, dzięki czemu wszystkie dusze w formie
Arjuny mogą przekształcić się z ludzkich istot w bóstwa. Dowody na ten fakt znajdują się w róŜnych murli
wypowiedzianych poprzez Dadę Lekhraj, czego administratorzy Brahma Kumaris w obawie przez utratą pozycji,
nie chcą zaakceptować.
Organizacja Brahma Kumari i AIVV wierzą, Ŝe dusza Dady Lekhraj narodzi się w nadchodzącej złotej
judze jako Shri Krishna. Jednak rozpowszechnianie przez Brahma Kumari Dady Lekhraj jako medium Shivy
Narratora Gity jest zaprzeczaniem wiedzy przekazywanej w murli, które zostały wypowiedziane poprzez samego
Dadę Lekhraj. Dada był tymczasowym medium Boga Shivy od 1951 do 1969, w okresie, w którym Shiva dawał
Brahma Kumar-Kumari matczyną miłość. Pośród BK wersety Boga Shivy wypowiedziane poprzez to ciało stały
się znane jako prawdziwa Gita. Jednak przed 1951 i po śmierci Dady Lekhraj odpowiedzialność za wielkie
zadanie Boga spoczywało na barkach wspólnika Dady Lekhraj, który grał rolę cielesnego medium bezcielesnego
Shivy, tzn. Mahadev Shiv Shankara i będzie grał rolę Satya Narayana w najbliŜszej przyszłości w judze złotej i
rolę Shri Rama w srebrnej judze, która zacznie się po upływie 1250 lat.
Bóg Shiva wypowiedział wiedzę Gity, tzn. murli poprzez Dadę Lekhraj, ale objaśnia głębokie sekrety
tych murli poprzez swój obecny rydwan. Hindusi z powodu niewiedzy zamiast Bholenath Shiv-Shankara przyjęli
atrakcyjnie wyglądającego Shri Krishnę jako Narratora Gity. Tak samo Organizacja Brahma Kumari zamiast
Shankara, inaczej Rama, przyjęła atrakcyjnie wyglądającego Dadę Lekhraj, tzn. duszę Krishny, jako Narratora
Gity.
Nawet w murli wiedzy publikowanych przez organizację Brahma Kumari imię Dady Lekhraj (Pitashri)
zostało dodane przed imieniem ShivBaby. Jest to ten błąd, z powodu którego na ścieŜce kultu od jugi
miedzianej imię Shri Krishny zostało dodane do Gity sanskrytu jak imię stwórcy zamiast imienia Shiv-Shankar.
Cechy Boga podane w Gicie, takie jak ajanma, abhokta itd. odnoszą się w rzeczywistości do Shiv-Shankara
zarówno w ograniczonym jak i nieograniczonym znaczeniu, a nie do Shri Krishny.
- Ojciec mówi: Ja jestem Bogiem Gity. To ShivBaba stworzył Matkę Gitę. Krishna się narodził. Razem z nim
Radha i inni takŜe są włączeni. Najpierw są Braminowie. Ojciec mówi: Kim jest ten głupiec, który całkowicie
usunął moje imię? Potem, ja muszę przyjść i ujawnić, Ŝe Ja, NajwyŜsza Dusza Shiva, jestem Bogiem
wymienianym w Gicie. Ja stworzyłem Gitę. Z Gity zrodzone zostało dziecko Krishna. Dodaliście imię dziecka
zamiast imienia Ojca. To jest największy błąd. (Murli z 13.12.88)
- Dziecko Krishna zostało zrodzone z Rudry [inne imię Shiv-Shankara]. Tak więc w niej [tzn. w Gicie]
zamiast imienia ojca dano imię dziecka. (Murli z 29.3.88)
- Gita jest matką i ojcem. Gita nazywana jest matką. śadna inna księga nie jest nazywana matką. Jej imię
brzmi Gita. Dobrze, kto ją stworzył? Najpierw męŜczyzna przyjmuje kobietę, prawda? (Murli z 28.09.88)
(Tak więc na początku istnienia boskiej rodziny, tzn. yagyi, po śmierci Matki Gity, takŜe Shiv Shankar
musiał zaadoptować Dadę Lekhraj Brahmę jako matkę Gitę w 18 rozdziałach)
- Wszystko przez nanoszenie poprawek w Gicie. Z powodu poprawek w Gicie zanikła osoba Boga. (Murli z
9.3.88)
- Bharat otrzymuje masło [tzn. esencję wiedzy] od jednego Boga Shrimat Bhadawad Gity. Shrimat
Bhagawad Gita została zniszczona. Shrimat Bhagawad Gita stała się maślanką na skutek uŜycia imienia
Shri Krishny zamiast [imienia] Oceanu Wiedzy, Oczyściciela Grzesznych, Bezcielesnego NajwyŜszego Ojca
NajwyŜszej Duszy. (Murli z 31.10.78)
- Gita jest matką i ojcem wszystkich pism. Nie jest prawdą, Ŝe jest jedynie matką i ojcem pism Indii. Nie.
Jest matką i ojcem wszystkich największych pism obecnych na świecie. (Murli z 5.2.83)
- On jest stwórcą nieba – kaŜdemu pomaga. Krishna sam jest stworzeniem. On jest pierwszej klasy kwiatem
w ogrodzie. (Murli z 5.2.83)
Ten błąd przyczynił się do upadku Indii i potępienia Gity. Pomimo Ŝe jest ona matką wszystkich pism, nie
akceptuje jej większość wyznawców innych dharm. Dlatego teŜ uczeni objaśniali Gitę na wiele sposobów. Na
podstawie tej samej Gity Shankaracharya dowiódł, Ŝe dusza i NajwyŜsza Dusza są tym samym (advaita),
podczas gdy Madhvacharya dowiódł, Ŝe dusza i NajwyŜsza Dusza są odrębnymi bytami (dvaita). W Gicie Ŝądza
została określona jako największy wróg. Ludzie świata nie akceptują tego faktu, poniewaŜ w pismach słynne
stało sie, Ŝe tak zwany stwórca Gity, tzn. Shri Krishna, miał 8 Ŝon i 16 108 gopi. Gdyby w Gicie ukazało się imię
Mahadev Shiv Shankar, to świat chętnie zaakceptowałby punkt mówiący, Ŝe Ŝądza jest największym wrogiem,
poniewaŜ Shankar znany jest w pismach jako ten, który miał tylko jedną Ŝonę i ten, który pokonał Ŝądzę.
Posługując się przykładem z pism, zobaczymy, Ŝe w historii Satya Narayana nie rozpoznano Boga, kiedy ukazał
się jako zwykły, stary człowiek. Patrząc na Shankara będącego w formie nieboszczyka, jego teść Daksh
Prajapati nie rozpoznał i obraził go. Tak więc „Jaki jest król, tacy są poddani.”
W Indiach Gita uznawana jest takŜe za matkę. Ale w wiedzy boskiej przekazywanej obecnie przez Boga
Shivę, zostało objaśnione, Ŝe Gita nie jest jedynie symbolem wiedzy, tzn. księgą, ale jest równieŜ symbolem

Ŝywej ludzkiej duszy, która gra rolę matki świata (Jagadamby) razem z Prajapitą, aby utrzymać Boską Rodzinę
w trwającym wieku zbieŜnym. Oboje znani są jako Adi Dev- Adi Devi wśród hindusów, jako Adam-Havva wśród
muzułmanów, jako Adam-Ewa wśród chrześcijan i Adinath-Adinathini w dŜajnizmie.
Tak więc mając na uwadze powyŜsze punkty, jeśli zamiast dziecka Shri Krishny Ojciec Shiv-Shankar
zostanie przedstawiony jako Bóg wymieniony w Gicie, Gita zostanie zaakceptowana przez dusze całego świata
jako wersety Boga
- Kiedy Bóg wypowiedział Gitę? Z pewnością wszystkie dharmy muszą być obecne. W rzeczywistości Gita jest
głównym pismem dla wszystkich dharm. Ludzie wszystkich dharm muszą ją zaakceptować. Ojciec musi
przyjść i poprzez Gitę dać wyzwolenie ludziom naleŜącym do wszystkich dharm. Gita została
wypowiedziana przez Ojca. Ta kwestia skomplikowała się, z powodu wstawienia imienia dziecka zamiast
imienia Ojca. (Murli z 21.2.93)

RóŜnice w nauce Brahma Kumari Vishva Vidyalaya a Adhyatmik Vishva Vidyala
Brahma Kumari Ishwariya Vishva Vidyalaya Adhyatmik Ishwariya Vishva Vidyalaya
Nie uznaje pism. Uznaje pisma biorąc za podstawę boskie wersety.
Mówiąc, Ŝe Krishna nie jest Bogiem Gity, to właśnie Za prawdziwego Boga Gity uznaje bezcielesnego
duszę Krishny (Brahmy Baby) uznaje za cielesnego Shivę-Shankara. Nie uznaje na Boga Gity cielesnej
Boga Gity. formy Krishny (Dady Lekhraj).
Publikują cielesne wizerunki Brahmy-Vishnu-Shankara, Tutaj znajdują się właściwe odpowiedzi na zagadnienia
jednak wierzą jedynie w cielesną formę Brahmy, a wymienione obok, jak równieŜ wyjaśnienie
Vishnu i Shankara usuwają z tego świata, podczas gdy praktycznych cielesnych ról trzech bóstw.
w pismach Brahma nie jest czczony, nie ma jego
świątyń ani posągów. Brahma Kumari mówią, Ŝe Shiva
i Shankar są odrębni, ale nie mówią dlaczego w
pismach połączono ich.
Za jedyną cielesną formę Boga uznają formę Wielkiej Uznają dwie formy cielesne – matki i ojca (Prajapita +
Matki – Brahma (bari ma) i nazywają siebie córkami i Brahma = Adam i Ewa).
synami matki (Brahma Kumari, Brahma Kumar).
Reklamują wiedzę i jogę poprzez pokazy, wystawy, Nie uznaje Ŝadnej formy reklamowania.
wykłady publiczne, konferencje, spotkania, literaturę
tworzoną przez ludzi itp.
Za cel Ŝycia uznaje dziedzictwo boskie w formie Łączy sferę ziemską (materialną) z poza materialną, to
wyzwolenia - wyzwolenia w Ŝyciu po śmierci. znaczy przekazuje nakaz opisany w słynnej Gicie, aby
w tym Ŝyciu stać się nar se Narayan (Narayanem ze
zwykłego męŜczyzny) i nari se Lakshmi (Lakshmi ze
zwykłej kobiety).
Budują pałace i wielkie hale, jadają wiele rodzajów UwaŜają za rzecz wzniosłą prostotę w byciu,
dań, ubierają się na biało i uznają siebie za wzniosłych. mieszkaniu, jedzeniu, piciu, ubiorze.
Powszechne jest proszenie o dotacje, promowanie Uznaje, Ŝe lepiej jest umrzeć i prosić o jakąkolwiek
indywidualnej siły i zasług. dotację.
Mówią, Ŝe ustanowią jedną religię, jedno królestwo, Członkowie A.V. uznają za jedynie wzniosły system
jedną rodzinę, jeden system myślenia, a w zachowaniu jedynego Boga, który przybył i jest w formie fizycznej.
uwidacznia się gama kontrastów.
B.K., którzy ofiarowali siebie słuŜbie przewaŜnie Wszyscy członkowie, dedykowani słuŜbie czy nie,
prowadzą Ŝycie takie jak sanyasinowie w pustelniach. prowadzą Ŝycie rodzinne, poniewaŜ sam Bóg Gity
pozostawał w rodzinie i uczył raja jogi Pandawów,
którzy właśnie wypełniali obowiązki rodzinne.

Dowody w murli i avyakt vani na obecnie trwającą cielesną rolę ojca
- RównieŜ obecnie jest wsparcie w wymiarze zamanifestowanym. Tak jak wcześniej było wsparcie ciała
fizycznego, które stało się instrumentem, tak i obecnie w spektaklu jest wsparcie w ciele fizycznym
będącym instrumentem. Wcześniej był instrumentem i teraz jest równieŜ instrumentem. (...) Ten, który
jest w ciele nie jest sam. Prajapita Brahma, zatem razem z nim jest rodzina. (avyakt vani 18.01.70)
- Zapominają o tym, co jest aktualne (działania Rama), a pamiętają przeszłość (działania Brahmy). Z tego
powodu BapDada czasami ujawnia się, a czasami pozostaje ukryty za zasłoną. Jednak BapDada zawsze
ujawnia się przed dziećmi (duszami pełnymi wiedzy45). Nie moŜe ukryć się przed dziećmi. Obietnica ojca
brzmi pójdziemy razem. Kiedy pójdziemy? Kiedy praca będzie ukończona. Zatem czemu odsyłacie ojca
wcześniej? „Baba odszedł” – dlaczego mówiąc w ten sposób czynicie niezniszczalny związek zniszczalnym?
Zmieniła się jedynie rola. (...) Obecnie trwa rola formy Brahmy o tysiącu ramionach i dlatego w świecie
fizycznym upamiętnia się i opiewa tę formę. (avyakt vani 18.01.78, 3.11.97 str. 1)
- Mówią Prajapita Brahma, ale nic nie rozumieją. Prajapita Brahma nazywany jest ojcem subtelnym. (...) Co
do Brahmy, to wpadają w konsternację, poniewaŜ Brahma jest tylko w świecie subtelnym; tutaj nie
pokazują go. Na obrazach pokazują Brahmę z brodą i wąsami, poniewaŜ Prajapita Brahma jest tutaj na
świecie. Nie moŜna stwarzać poddanych w świecie subtelnym. (Mu. 3.09.86)
- Shiva jest bezcielesnym ojcem, Prajapita Brahma jest ojcem cielesnym. Teraz poprzez cielesnego
otrzymujecie dziedzictwo od bezcielesnego ojca. Pokazują Trimurti, jednak nic nie rozumieją. Shivę usunęli.
(Mu. 14.01.2000)
- Jeśli nie zapomnicie ojca, to nie zapomnicie takŜe dziedzictwa. Właśnie w obecnym czasie Baba jest
obecny. […] On jest takŜe w formie sekretnej. (Mu. 22.11.2002 str.3)
- Kogo naleŜy ujawnić? Ojca czy dzieci? Ojciec takŜe musi ujawnić się poprzez dzieci, poniewaŜ nawet gdyby
doświadczano wizji punktu światła, to jest wielu bezradnych ... bezradnych, prawda. Nie zrozumieją , co to
jest. (avyakt vani 16.12.2000 str. 24)
- Teraz pojawia się dobra okazja do słuŜby. ZbliŜa się czas ujawnienia obu – cielesnego i bezcielesnego.
(avyakt vani 27.01.2000 str. 1)
- Nie rozumieją takŜe tego, Ŝe Brahma, poprzez którego NajwyŜszy Ojciec NajwyŜsza Dusza stwarza świat,
musi być w wymiarze cielesnym. (Mu. 2.10.98 str. 2)
- Śpiewa się: Ojciec, który okazuje serce biednym, ten który oczyszcza nieczystych. Ta rola trwa obecnie w
rzeczywistości. (Mu. 21.11.2002 str. 4)
- Ojciec przyszedł takŜe w celu zniszczenia, więc nie pozostawi zadania w połowie i nie odejdzie. Odejdzie
wtedy, kiedy rozpalony płomieć zostanie zgaszony. Wszyscy odejdą, wszystkich zabierze. To jest pewne.
(Mu. 13.09.87 str. 2)
- Jak mógłby być on ojcem, jedynie mówiąc, Ŝe jest ojcem, a nigdy się nie spotykając [z dziećmi]? On
spotyka się z wszystkimi duszami, które są na całym świecie. (Mu. 14.06.89 str.1, 1.07.94 str. 1)
- (....)
- Ja sam jestem mistrzem. W okolicach Farrukhabadu wierzą w mistrza, prawda? Wy zrozumieliście takŜe
znaczenie mistrza. Tamten jest mistrzem, my jesteśmy jego dziećmi, więc z pewnością otrzymamy
dziedzictwo. (Mu. 23.11.83 str. 2)
- Gdyby nie było Shankara, to nie połączyliby nas [Shivę i Brahmę] z Shankarem. Wykonano takŜe obraz i
połączyli nas z Shankarem. Mówią: Shiv Shankar Mahadev; więc staje się on wielkim bóstwem. (26.06.70)
- Trzeba teraz zniszczyć nieczysty świat. Zniszczenie nieczystego świata ma miejsce bezpośrednio poprzez
Shankara. To jest praca Shankara. [Powiada się:] Bóstwo-Bóstwo-Największe Bóstwo. Brahma jest
bóstwem, Vishnu jest bóstwem, największym bóstwem jest Shankar. Shankar mówi: zniszczenie to moja
rola. Poprzez Brahmę załoŜenie raju, poprzez Shankara zniszczenie piekła. To aktualnie się dzieje. (Mu.
7.04.73. str. 3)
- Rolę Shankara trzeba zagrać w rzeczywistości, jednak rolę Shankara grają shakti. Shankar jej nie gra.
(avyakt vani 9.10.71 str. 194)
- Musi być zniszczenie poprzez Shankara. On takŜe jest w trakcie wykonywania swojej pracy. Shankar
istnieje z pewnością i dlatego doświadczają jego wizji. (Mu. 26.02.73 str. 1)
45
Gyani tu atma – dusza, która otrzymała wiedzę boską i jest świadoma swojej formy.
Uwaga 1.
W rozpowszechnianych przez Mount Abu murli ShivBaby z dnia 20.03.74 str. 4 i z dnia 19.02.2000 str. 1 jest
wyraźne polecenie, aby zmienić nazwę Brahma Kumari Ishvariya Vishwa (uniwersytet Brahma Kumari) i nadać
nazwę Adhyatmik Ishwariya Vishwa Vidyalaya (Duchowy Boski Uniwersytet):
„Bóg Ojciec nazywany jest „duchowym” i „pełnym wiedzy”. Dlatego napiszecie w nazwie „uniwersytet”. Nikt nie
będzie protestował. Następnie usuniecie z tablicy te słowa (PBKIVV) i napiszecie „duchowy uniwersytet”.
Zróbcie tak i zobaczcie. Napiszcie „Duchowy Uniwersytet Boga Ojca”. Oto jest cel. Dzień po dniu wasze muzea,
obrazy będą się zmieniać. We wszystkich centrach trzeba będzie napisać „Duchowy Uniwersytet Boga Ojca”.
Bóg Trimurti Shiva mówi:

- Posłuchajcie tej dobrej nowiny i zrozumcie, w jaki sposób Bóg Gity Shiva, nieograniczony ojciec, ocean
wiedzy, ten, który oczyszcza nieczystych, dawca prawdziwego wyzwolenia poprzez Brahma Kumar Kumari
po raz kolejny zmienia ten pełen występków, zdegradowany, nieczysty świat Ŝelaznej jugi w złoto wieczny
wzniosły i czysty świat. (Mu. 2.03.76, 17.03.86 str. 1)
- Bharat był rajem, był królestwem Lakshmi i Narayana. Teraz jest piekłem. Wojna Mahabharata jest po to,
aby zniszczyć piekło. Teraz stańcie się świadome duszy! Takie jest polecenie ojca. MoŜecie wierzyć bądź nie
wierzyć. Ojciec mówi: Pamiętajcie mnie! Przez pamiętanie istot cielesnych staniecie się pełni występków. Ja
jestem dawcą dziedzictwa. Ja jestem ojcem wszystkich. To ja właśnie przychodzę i zabieram was do
wyzwolenia i prawdziwego wyzwolenia. (Mu. 30.10.01 str. 4)
- Obok wieku zbieŜnego koniecznie napiszcie „purushottam” (wzniosły). Trzeba teŜ koniecznie napisać
„Trimurti” oraz niezbędne jest słowo „Prajapita” poniewaŜ [samo imię] Brahma jest imieniem wielu. Jeśli
napiszecie „Prajapita”, to ludzie zrozumieją, Ŝe Prajapita jest w formie cielesnej. Jeśli jest napisane jedynie
„Brahma” to zrozumieją, Ŝe chodzi o mieszkańca rejonu subtelnego. (Mu. 10.11.90 str. 2)
Adresy Adhyatmik Ishwariya Vishwa Vidyalaya
Główna siedziba
Delhi10085. House No. 351/352, Block A, Phase-I, Vijayvihar, Near Sector-5 of Rohini,
Tel: 011-27044227, 27044152.
e-mail: a1spiritual@sify.com inforpoint@gmail.com
Farrukhabad 4/26 A, Sikattarbagh; Farrukhabad – 209625 (UP) Tel: 05692-228930;
Kampil (UP) 207505, Dist. Farrukhabad, Tel: 05690 271202
Candigarh 160047, H. No 634, Keshoram Complex, Sector 45c, Tel: 0172-6228229
Kalkuta 700091, CL-249, Sector II, Tel: 033 23590918
Mumbai 400605, Azad Chowk, Kharigaon, Tuluk Kaluva, Jilla Thane,

Tel: 022 25396765
Hajdarabad 50016, 29/3 RT, Prakashnagar, Tel: 040 55316710
Bangalore 560016, Karnataka 136, Ist Main, (Shivjyoti Nilayam), Udayanagar,

Tel: 080 8518330
T.P. Guddam (Andra)

534102, Sai Durga Lorry Water Service, Tanku Road, Tel: 08818 227029
Oprócz wymienionych ośrodków, na terenie Indii i zagranicą są szkoły Gity, gdzie nauczana jest boska wiedza i
raja joga. Adresy do szkół dostępne przez ośrodki wskazane powyŜej. Kontakt w Polsce:
inforpoint@gmail.com +48 603 257 652 http://openuniversitypl.wordpress.com


ShivBaba's Basic Course /polish

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

ShivBaba's Basic Course /polish

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Om Shanti

Parampita Paramatma ShivBaba Yaad Hai?

Unikatowy boski plan przekształcenia świata

Adhyatmik Ishwariya Vishwa Vidyalaya 2

W poniŜszym tłumaczeniu wszystkie przypisy są dodatkiem do wersji oryginalnej, których

Dodatkiem do lekcji ShivBaby są obrazy, zamieszczone w osobnym dokumencie. Są

Adhyatmik Ishwariya Vishwa Vidyalaya 3

NajwyŜszy Ojciec i jego boskie zadania

Kalpa vriksha (drzewo cyklu)

NajwyŜsza Dusza Shiva nie jest wszechobecny

Obraz cyklu świata (Srishti Cakr)

Adhyatmik Ishwariya Vishwa Vidyalaya 14

Obraz Lakshmi Narayan

Adhyatmik Ishwariya Vishwa Vidyalaya 16

Obraz drzewa cyklu (Kalp Vriksh)

Adhyatmik Ishwariya Vishwa Vidyalaya 17

Obraz schodów (sirhi)

Łatwa radŜa joga

Adhyatmik Ishwariya Vishwa Vidyalaya 20

Adhyatmik Ishwariya Vishwa Vidyalaya 21

Avjaanaanti maam murha manurshi tanumashritam I

Ajo S pi sannvyayatma bhutanamishraro S pi san I

Yo maamjamanaadim cha veti lokmaheshwaram I

Adhyatmik Ishwariya Vishwa Vidyalaya 22

Sarvadharmanparityajya Mamekam Sharanam Vraj.

Bahuni mein vyatitani janmaani tav charjun.

Adhyatmik Ishwariya Vishwa Vidyalaya 23

Adhyatmik Ishwariya Vishwa Vidyalaya 24

Adhyatmik Ishwariya Vishwa Vidyalaya 25

Brahma Kumari Ishwariya Vishva Vidyalaya Adhyatmik Ishwariya Vishva Vidyalaya

Nie uznaje pism. Uznaje pisma biorąc za podstawę boskie wersety.

Adhyatmik Ishwariya Vishwa Vidyalaya 26

Bóg Trimurti Shiva mówi:

Adresy Adhyatmik Ishwariya Vishwa Vidyalaya

Farrukhabad 4/26 A, Sikattarbagh; Farrukhabad – 209625 (UP) Tel: 05692-228930;

Kampil (UP) 207505, Dist. Farrukhabad, Tel: 05690 271202

Candigarh 160047, H. No 634, Keshoram Complex, Sector 45c, Tel: 0172-6228229

Kalkuta 700091, CL-249, Sector II, Tel: 033 23590918

Mumbai 400605, Azad Chowk, Kharigaon, Tuluk Kaluva, Jilla Thane,

Hajdarabad 50016, 29/3 RT, Prakashnagar, Tel: 040 55316710

Bangalore 560016, Karnataka 136, Ist Main, (Shivjyoti Nilayam), Udayanagar,

T.P. Guddam (Andra)

Adhyatmik Ishwariya Vishwa Vidyalaya 28

You might also like