Ante esto fai certas explicacións,como que non é unha
esfera perfecta senon que está lixeiramente achatada nos
polos.
A seguinte cuestión que presenta, é a de como os nosos
antepasados souberon como era a terra xa que daquela non había avances como hai actuamente.Pois é simple,por mera observación. Tamén se deduce que a Terra é redonda mediante un eclipse lunar,é dicir, a Lúa vese redonda,exercendo como pantalla do refrexo da forma da Terra. Eratóstenes tivo claro que a terra era redonda xa que viu que un día nun pozo o raio do sol penetraba totalmente vertical,e pola contra noutro lugar facía sombra.Mediante isto fixo os cálculos para calcular o tamaño da Terra naquel momento. Aristarco tamén descubriu que a terra era varias veces maior ca Luna e fixo uns cálculos que se os fixera logo de que Eratóstenes descubrira o tamaño da Terra,el descubriría o tamaño da Lúa. Hiparo tamén realizou unha gran aproximación en canto á distandia da Terra á Lua xa que fixo un eplipse persoal cunha moneda,e sabendo o diámetro da moneda xunto co descubrimento dos outros anteriores aproximouse moito á distancia correcta. E como se fora pouco,mendindo ángulos ,diámetros e distancias dos satélites tamen se permitiu saber o tamaño do Sol. Aristarco xa empezaba a achar as bases de que a Terra non era o centro do universo,é dicir,que non todo xira ao redor dela,máis na súa época,a súa idea foi considerada unha tolería,e tivo que esperar ao renacemento para renacer.
Logo,de novo esta teoría volveu ser afirmada e confirmada
por Nicolás Copérnico,inda que no apoio desta teoría tamén foi clave Galileo Galilei.
Mediante as leis de Kepler tamén se soubo que aquel que
está mais cerca do Sol,ten que darlle voltas máis rápido. Giovanni Cassini foi o primeiro en afinar a distancia real ao sol,mediante un simple método chamado paralaxe,que define a desviación angular aparente dun obxeto,dependendo do punto de vista elixido Friedrich Bessel descubriu que ollando un satélite un determinado día e medindo o ángulo e distancias, e logo volver a facer o mesmo aos seis meses permite ver a capacidade de desprazamento en arco. Esta muller descubriu un método para medir distancias e tamaño relativamente de dous astros ou satélites mediante a luz que transmitan,é dicir,canto máis cerca máis luz e anto máis lexos menos luz.Logo de encontrar dúas estrelas que brillasen do mesmo xeito pudo saber a distancia e o período de oscilación das mesmas,e así con isto tamen lle permite saber a distancia de estrelas afastadas.En síntese,en función do brillo dunha estrela,obtéñense distancias.Con este método púidose calcular o tamaño da vía láctea.No instante pensouse que a pregunta de a que altura está o ceo rematara e eran 100.000 anos luz,mais non,houbo novo descubremento. En 1923 o astrónomo Edwin Hubble,mediante un telescopio moi potente douse conta de que a Nebulosa de Andrómeda tiña unha luceciña intermitente.Este,pois,mediante o método das luces e oscilacións de Henrietta Leavit,douse conta de que esta nebulosa estaba a millos de anos luz.Esto foi un gran golpe xa que se pensaba que a distancia do ceo e todo estaba resolto e máis non. Hubble de novo fixo un novo descubrimento,o cal dí que canto mais vermella sea a luz que se perciba das estrelas,eso significa que se están afastando de nós.O vermello percibimolo canto máis nos esteamos afastando da luz,mentres que canto máis cerca,máis cores violetas e azules Mentras tanto todo isto que citei nas anteriores diapositivas ía ocorrendo Einsten estivera traballando nunha nova teoría,a cal a publicou en 1905,el dixo que para comprender o mundo debe terse en conta o espazo e o tempo.Publicou a chamada «teoría da relatividade Especial» e logo ampliouna e chamouse teorñia da relatividade xeral.Según esta os planetas están situados nun marco espazo-temporal,cuxa xeometría vese deformada polas súas masas.Nesta nova era instuida pola teoría de Einsten compre engadir o tempo tamén.O feito de traballar á vez co espazo e tempo fai que o universo non permanezca quieto,xa que se infla,é dicir,que se expande e que se alonxa dependendo. O sacerdote Georges Lemaitre tamén era un estudoso da toría da relatividade.E el mesmo foi o primeiro que se decatou de que as teorías de Einsten tiñan como conseuencia que o universo se expandise,e decideuno teóricamente,e chegou á cpnclusion en 1927,antes de Hubble.Que o universo se expandise significa que todo se expande de todo,e afirmando o que decía Hubble as galaxias afastábanse todas de todas.Einsten negábase a facerlle caso a Lemaitre pero este tiña unha lóxica aplastante,sendo asi:xa que ahora o universo se expande,noutros tempos pasados tivo que ser máis pequeno. Dende a década dos 60,Stephen Hawking e Roger Penrose puxéronse a traballar en dar encaixado a teoría da relatividade coa do Big Ban,máis en 1970 conseguírono. Logo do descubrimento de Lemaitre e Hubble,o paso seguinte foi medir a que velocidade se expande o universo,así pódese contar para atrás e calcular en que momento comenzou a inflar.Para calcular ese dato era imprescindible saber a que velocidade se expanden as galaxias.Hoxe en día examinando con gran detalle s emisión de microondas que deixou o Bigbang,podese decir que o universo ten uns 13.800 millóns de anos.Máis,esta cifra non é a distancia ao ceo xa que o universo expándese. En concreto o punto que emitiu esa luz hai 13,800 millóns de anos hoxe en día está a 46.500 millóns de anos luz