Enai Purattum Poongatru-Amuthavalli Nagarajan PDF

அமுதவல்லி நாகராஜனின் எைனப்புரட்டும் பூங்காற்று
சிவேன ேபாற்றி ேபாற்றி

எைனப் புரட்டும் பூங்காற்று
என்னுலக ரணங்கைள
புரட்டி பூங்காற்ெறன
உயிர்பிக்கும்…….
ேபரழகுப் ெபண் நீ - மட்டுேம
என் பூங்காற்றுப் ெபண்ேண!
மதுைர மாநகர்....மிகவும் பரப்பரப்பான மாட்டுத்தாவணி ேபருந்து
நிைலயம்.... அதிகாைல 5.00 மணிக்ெகல்லாம் தான் ேவைல
ெசய்யும்
Ôபகத் டிராவல்ஸ்” ஏெஜன்சியினுள் நுைழந்திருந்தான்....
சரவணன்.
விடியலின் அழகு....அைமதி எைதயும் ரசித்தானில்ைல அவன் ....
இன்றல்ல கடந்த மூன்று வருடங்களாகேவ ....”இதுேவ நான்” ....
என்றிருந்தான்.
ேவகம்.... ேவகம்....எைத மறக்க இந்த ேவகேமா? .... அவேன
அறியான். என்னேவா! ெசயலில் மட்டும் தான் இருக்கும் இந்த
ேவகம்.முகம்... எதுவும் இல்லா ெவள்ைள காகிதெமன இருக்கும்.
இருபத்துஏழு வயது இைளஞன்..... அதன் அைடயாளங்களில்
All Rights Reserved to Author Page 1

பக்குவப்பட்டைத விட .....காலத்தின் ேகாலத்தில் அதிகெமன
இறுக்கமைடந்திருந்தான் என்பேத உண்ைம.
காைல 6.00 மணிக்கு புறப்படும் ேபருந்தின் அைனத்ைதயும் .....
ேமற்ப்பார்ைவ ெசய்து.... அது கிளம்பும் வைர அங்ேகேய நின்று
இருந்தான்.
எதிரில் இருக்கும் அவர்கள் அலுவலகத்தில் இருந்து ஆயா
ப்ளாஸ்க்ேகாடு அவனருேக வந்தவர்,
Ô தம்பி! டீ வாங்கி வந்துடட்டுமா ?”......
Ô ம்” என்று பணத்ைத தந்தான்.
இது ஆயாவுக்கு மட்டும் இலவசம். அைத குடித்தவுடன் ......
அவர் கண்களில் வரும் உயிப்பு..... ஏேதா ஒரு மனநிைறைவக்
ெகாடுக்கும் அவனுக்கு.
இது அவன் தந்ைதயின் வளர்ப்பு..... அவர் தன்னந்தனிேய உண்டு.....
அவன் கண்டேதயில்ைல....எப்ேபாதும் யாராவது அருகில்
அவருடன் இருப்பர்.
சிவகாசியின் விரல்விட்டு எண்ணக்கூடிய ேகாடீஸ்வரர்களில்
ஒருவர் அவர்..... அவர் இன்று இல்ைல.... இந்த நிஜம் அவைன
எப்ேபாதும் வலிக்கச் ெசய்கிறது.

தைன நிைலகுைலயச்ெசய்யும் நிைனவுகளில் இருந்து .....
மீ ளெவன இங்ேக வந்துவிட்டான் தான்..... மீ ண்டானா?.....
அதற்கு எந்த விைடயும் இல்ைல அவனிடம்.
ஏெனனில் அவனது ஒவ்ெவாரு அைசவுகளிலும்....
அவேன தந்ைதைய பிரதிபலிக்கிறான்.
இங்கு ேவைல முடித்து .... ெபரியார் நிைலய பிரான்ஞ்ச்,
7.15 மணிக்கு ஆரப்பைளய பிரான்ஞ்ச் ேமற்பார்ைவ... 8.00
மணிக்கு மாட்டுத்தாவணி என....அவனின்காைல ேவைலகள் நீளும்.
மற்றவர்கைளப் ெபாறுத்தவைர இது அவனது ேவைல.....
அவனுக்கு இது Ô தன்ைனேய ெதாைலக்க முயற்சிக்கும்
ஒரு வழி”.
அதைன மதுைர மாநகரம் சிறப்பாகச் ெசய்தது.
Ôவந்தாைர வாழைவக்கும் மதுைர”...... அவைனயும் அழகாக
உள்வாங்கிக் ெகாண்டது.
இது அவன் தாய் வழி தந்ைதயின் ஊர்.... B.B.A….. M.B.A….என
அவன் கல்லுr வாழ்வு இங்ேகேய.... அதன் மூலம் அவனுக்ேக!
அவனுக்ெகன ஐந்து நண்பர்கள்.
ெவவ்ேவறு ஊர்களுக்கு ெதாழிலின் ெபாருட்டு அைலவதால்...
இவர்களின் ெதாடர்பு... வாரம் ஒரு முைறப்ேபானில்,

எப்ேபாதாவது ேநரில்... என இன்றளவும் ெதாடர்கிறது.
அவர்களும் ேகாடீஸ்வரர்கெளல்லாம் இல்ைல.... தந்ைதயின்
சிறுெதாழிைல ெபருக்கெவன... அவனுடன் படித்தவர்கள்.
எல்லாம் இழந்து ெசாந்தங்கள் முன் கீ ழிறங்க முடியாது.
ஆனால் நட்பு அதுவல்லேவ! Ô பாத்துக்ெகல்லாம் வாடா!”
என ைதரியம் மூட்டினர்.
சரவணனின் தற்ேபாைதய சம்பளம்இருபதாயிரம்...
தன் கல்லூரி நாட்களில் நண்பர்களுடன் ெசலவழிக்கும்
அவனது ஒரு வார ெசலவுத்ெதாைக.
அவனின் திறைமக்கு நல்ல சம்பளத்தில் சிறந்த
ேவைல கிைடக்கும்....ஏேனா! அவன் எதிலும் நாட்டம்
இல்ைல என இேதாடு இருந்துவிட்டான்
8.30 மணிக்ெகல்லாம் அவன் மாட்டுத்தாவணிைய ைபக்கில்
எட்டியிருந்தான். இது அவன் உைழப்பில் முதல் வாகனம்.
Ô கார்த்திக், ேபசஞ்சர் ேநம் லிஸ்ட் ெகாண்டு வா! ” என
அவசரப்படுத்திக் ெகாண்ேட தன் ேகபினுக்குள் ெசல்ல
முயன்று,பதில் இல்ைலேய! எனத் திரும்பி வந்து பார்த்தால்,
கம்ப்யூட்டரின் முன் அமர்ந்து...” ெவார்க் பஸ்ட்....
ப்புவ்வா ெநக்ஸ்ட் .....புரிஞ்சிதா! கயல்?” எனத் தன்ைனேய

சமாதானம் ெசய்து ெகாண்டிருந்தாள் கயல்.
இவைனப் பார்ததும் என்ன?, என்பது ேபால்...ேகள்வியாக
ேநாக்கினாள். அவள் பார்ைவேய ெசான்னது...... Ô நான்
தனிேய ேபசினால் உனக்ெகன்ன?” என்று.
கார்த்திக் இல்லாத கடுப்ைப அவளிடேம காட்டி” ேநம்
லிஸ்ட் ேவணும்...கார்த்திக் எங்ேக” என கத்தினான்.
திடுெமன ஒரு ெபண்ைண எதிர்பார்க்கவில்ைல அவன்.
ெதரியாது! என்ற ஒற்ைறபதிலுடன்...மறுபடியும் ேபாரடெவன
குனிந்து கம்ப்யூட்டர் மானிட்டரில் தைலைய விட்டுக்
ெகாண்டாள்.
ெபரிய கண்கள்....ெபயைரப் ேபான்ேற...மற்றபடி ஒடித்தால்
ஒடிந்து விடும் உடல்வாகு தான் அவளுக்கு. முகத்தில்
அப்படி ஒரு அைமதி.
இைதெயல்லாம் பார்த்து Ôபாவம் இவள் அைமதி ேபால”
எனத் தவறாக நிைனத்து,வந்த எரிச்சைலயும் அடக்கி பிரான்ஞ்ச்
ெஹட்.....ேசரைனத் ேதடினான்.
அவன் அறிவானா?.....இவள் வாைய திறந்தால் மூடேவ....
மாட்டாள்!என..

Ôேசரா!இன்ைனக்கு நீ ெதாைலஞ்ச”...என தன்ைன ெநாந்த
படிேய குட்மார்னிங்க் சார் என வந்து நின்றான் ேசரன்.
மூச்சு வாங்கியபடிேய Ôகயல் காைலல தந்த லிஸ்ட் குடு”
என்றான். ஒரு ேபப்பர் தந்தீங்கேள! இதுவா?..என நீட்டீனாள்.
பார்க்காமேல சரவணன் கண்களில் அனல் அடிப்பைத..
அவளால் உணரமுடிந்தது.
ேசரன் வாங்கும் முன்ேப ....அைதக் ைகப்பற்றி..” உனக்கு
அறிவிருக்கா? ைகயில் என்ன இருக்கிறது கூட ெதரியாமலா
ேவைல ெசய்யுறது? !..” எனக் காய்ந்து ஏறக்குைறய பிடுங்கிச்
ெசன்றான் சரவணன்.
முதல் நாள் ேவைல பயம்....காைல உண்ணாமல்
ெகாதிக்கும் வயிறு....எனத் தன் இயல்பில் இல்லாமல்
இருந்தாள் கயல்.
இயல்பிேலேய கலகலப்பானவள்...என்பைதவிடெலாடெலாட...
ஆனால் அது வட்டில்

ீ மட்டுேம...ேகாபத்ைத அைரநிமிட்ம்
கூட இறுக்கிப் பிடிக்கத் ெதரியாதவள்.
ஆனால் இன்று என்ன முயன்றும் ேகாபம் அடங்காமல்
வந்தது. ெதரியாத Ôெபண்ைண இப்படித்தான் கத்துவானா?”....

என்றிருந்தது.
நீங்க யாரு? என் அறிவு அழகு பத்தி உங்களுக்கு என்ன?.
நீ,வான்னு என்ன மரியாைத இல்லாத ேபச்சு,ஒழுங்காப் ேபசுங்க....
என சரவணனிடம் எரிந்து விழுந்தாள்.
அவ்வளவுதான்! என்பது ேபால் மறுபடியும் மானிட்டரில் தைலைய
விட்டுக்ெகாண்டாள்
இைதெயல்லாம் ேகட்டுக்ெகாண்டிருந்த சரவணைன விட....
பார்த்துக்ெகாண்டிருந்த ேசரனுக்குத்தான் பக்ெகன்றிந்தது.
பின்ேன! அவன் நிைனத்தால் இவன் ேவைல காலி.
ஒத்த வயைத உைடயவர்கள் தான்..ஆனால்” ேசரன் ஆல்ேவஸ்
ெசாதப்பல்”... சரவணன் அைனவைரயும் எச்சரித்து விடுவாேன
தவிர ேமலிடத்தில் புகார் ெசய்யமாட்டான்.பிரச்சைனகள்
அைனத்ைதயும் தாேனதான் சரிெசய்வான் ...எப்ெபாழுதும்
அவனிடம் அப்படி ஒரு ஆளுைம இருக்கும்.யாரும் அவ்வளவு
எளிதில் அவனிடம் குரல் உயர்த்தி ேபசமாட்டார்கள்.
இைதெயல்லாம் நிைனத்து.... கயலிடம் Ôஎன்ன கயல்
இப்படி! அவருக்கு கீ ழதான் நாம ேவைல ெசய்யுேறாம்.....

நீ ேவைலக்குச் ேசர்ந்தைத..... நான் தான் அவருக்கு
இன்பார்ம் ெசய்யல்ைல..... தப்பு என்ேனாடது.....தவிர
அவர் உன்ைன விட ஏழுவயசு மூத்தவர்.....
நீ அவைர கத்துற” என கவைலயுடன் கூறினான்.
Ôஅச்ேசா!” தன்னால் இவனுக்கும் திட்டுவிழுேமா...
என்றானது கயலுக்கு
9.00 மணிப் ேபருந்து நகர்ந்த பின்பு தான்... தன் பசி
உைரத்தது...சரவணனுக்கு.
டிபனுக்காக பரமனின் ெமஸ்ஸிற்கு ெசன்றால்.. அங்ேக
அவனுக்ெகன...... உணவிைன சூடுெசய்து பரிமாறினார்
பார்வதியம்மாள்.....பின்ேன இங்கு வந்த நாள்முதல்
அவர்களும் பார்க்கத்தாேன ெசய்கின்றனர் அவைன....
அனாவசிய ேபச்சுக்கள் இருக்காது....கடன் கூறமாட்டான்...
இன்னும் நிைறய நிைறய......அதனாேல தனிமதிப்பு ....
அவனிடம்.
அவன் பணக்காரனாகேவ வளர்ந்திருக்க ேவண்டும்...
என்பது அவர்களின் உறுதியான எண்ணம்.
அவைனப் பற்றி ேவெறதுவும் அவர்களுக்கு ெதரியாது.

அவன் தான் எைதயுேம ெவளிக்காட்டினான் இல்ைலேய.
ஊர் சிவகாசி...தந்ைதயின் அம்மா பூர்ணிமா...துைண
இல்லா அவன் அன்ைன கலாவுக்கு...ெபரிய பலம், உலகம்
எல்லாமும் அவேர.... தந்ைத இவன் பள்ளிப்பருவத்தின்
இறுதியிேலேய இறந்துவிட்டார்.
தந்ைத இருந்த ேபாது அண்ணன் திலீ பன்....அண்ணி
சாந்திைய ேபாராடி... திருமணம் ெசய்திருந்தான்...
அதில் காட்டிய அக்கைறைய எதுவும்ெதாழிலில் அவனால்...
காட்டப்படவில்ைல.
இவர்களது ெதாழில் சிவகாசியின் அேனக பிரஸ்ஸுகளுக்கு
ேபப்பர் ெமாத்தமாக சப்ைள ெசய்வது.... அதுவும் புது
வருடகாலண்டருக்ெகன வருடக்கைடசி ஆறுமாதங்கள்..
ேவைல மிகவும் அதிகம் இருக்கும்...பரம்பைரத்ெதாழில்.
சரவணன் U,G…P,G…முடித்து வருவதற்குள் ெமாத்தத்ைதயும்
காலி ெசய்திருந்தான் அவனது அன்பு அண்ணன்.
எதனால் இப்படி?....... என்றால் Ôஉனக்கு ெதரியுமா நான்
எவ்வளவு கஷ்ட்டப்பட்ேடன்னு.. புதுசா என்ன ேகள்வி”
என ேபார்க்ெகாடி பிடிப்பான்....
இது ேபாதாெதன..... அடிக்கடி உடலுக்கு முடியாமல் ேபாகும்
அளவு ஏேதா ஒன்று நைடெபறும். ஏற்கனேவ திருமணம்... குடும்பப்

பிரச்சைன...ெதாழில்பிரச்சைன எனப் பலவற்றிற்க்கும்
இது நடந்து காப்பாற்றினர்.அதனால் இப்ேபாது ேகட்கேவண்டுமா?..
என்றானது சரவணனுக்கு.
நல்ல காலம் ....வடு,கார்,ைபக்

ீ இைதயாவது மீ தம்
ைவத்து கடனில்லாமல் ெவளிவந்தாேன என நிைனத்தான்.
தற்ேபாது திலீ பன் அவனின் நண்பன் கன்ஷனில்...
நல்ல பதவியில் இருந்தான்.
இவனுக்குத்தான் இறுப்பு ெகாள்ளவில்ைல. ேகாடிகளில்
புரண்ட ெதாழில்....கவைல அறியா வாழ்வு.... எப்ேபாதும்
வைட
ீ நிைறத்த ெசாந்தங்கள்..என அைனத்தும்
காணாமல் ேபாயிருந்தன.
நடுத்தர குடும்பத்திற்கு ....ேதைவயான அைனத்தும்
இருந்தது அவர்களிடம்....ஆனால் அவர்களின் ெசாந்தங்களில் இது
கைடக்ேகாடி ஏழ்ைம என்றான நிைல.
கண்ைணக்கட்டி காட்டில்விட்டெதன ஆனது சரவணுக்கு.
ேநராக பூர்ணிமாவிடம் ேபாய்நின்றான் Ô எனக்கு இங்க
இருக்க முடியாது. மதுைரயில் ேவைலப் பார்த்து
கூப்பிடுேவன்......என் கூட இருக்கணும்.” ...என்று
கிளம்பிவிட்டான்.

பங்களாைவ ஒட்டி இருந்த இருவட்டிைன

ீ விற்று
பூர்ணிமாவின் வங்கிக்கணக்கில் ஏற்றிவிட்ேட பின்பு தான்
இங்கு வந்தான்.
அன்று வந்தது....வருடம் மூன்றாகிவிட்டது..வருடம்
ஒன்று என மூன்றுமுைற ஊர்ெசன்று வந்தான்...அதுவும்
தந்ைதயின் நிைனவுதினம் வருவதால் மட்டுேம.
திமிெரன நீயும் , தன்மானெமன நானும்
விலகி நிற்க்கும் ெபாழுதுகளிலும் – என்
ெசவி கிழித்து , நா குதித்து , இதழ் புன்னைகயாய்
சம்மணம் இடுகிறது உன் - காந்தக்குரல்.
அைத உதறவும் முடியாமல், விழுங்கவும் இயலாமல் ,
ெமன்று ெமன்ேற தின்கிேறனடி ..........
வயிறு நிரம்பிய பின்புதான் கயலின் ேபச்சு நிைனவில்
வந்தது .
Ôநம்ம ைசஸூல கால்பங்கு கூட இல்ைல...
அவ்வளவு ஒடிசல்,தவிர முட்ைடக்கண்ணு..அைதவச்சு
இப்படி கடிச்சுதுப்புறாேள ”...என புன்முறுவலுடேன நிைனத்தபடிேய
அலுவலகம் வந்தான்.

இந்த மூன்று வருடங்களில் அவைனத் தழுவாப் புன்முறுவல் இது.
சரவணன் அவனுக்கு ஒதுக்கப்பட்ட ேகபினுக்குள்
ெசன்று விஷ் ெசய்து தைலநிமிரும்வைர ெபாறுத்தான் ேசரன்.
ஏெனனில் சரவணனிடம் எப்ேபாதும் பயம் உண்டு. கண்ணைசவில்
ேவைல வாங்குபவன்.
இன்று காைல ஏேதா வட்டின்

ீ தாக்கம்
அதிகம்ேபாலும் ... அதுேவ கயலிடம் முட்டைவத்தது.
இல்லாவிடில்” ஓ ! இவங்கநியூவா ?”.....என்பேதாடு
ேவைலயில் மூழ்கிவிடுவான்.
ெபண்களிடம் மரியாைத உண்டு....ஆனால் ஆர்வமாக நின்று
கவனிக்கும் வயதிைன மனஇறுக்கதால் கடந்திருந்தான்.
சரவணன் நிமிர்ந்தவுடன் ” சார் இந்த பிரான்ஞ்சுக்கு இனிேம
கயல் தான் இன்சார்ஜ் சார்...நான் ஏற்கனேவ ெசன்ைனக்கு
இன்பார்ம் பண்ணிட்ேடன் சார்...உங்களுக்குத்தான் ெசால்ல
மறந்துட்ேடன் சார்....இட்ஸ் ைம மிஸ்ேடக் சார் Ô... என

அத்தைன சார் ேபாட்டான்.
Ôநாம இவ்வளவு ெசால்கிேறாேம மனுஷன் முகத்துல

ஏதாவது ெதரியுதா பார்? ”...என புலம்பிக்ெகாண்ேட ெசன்றான்
கயலிடம்.

சரவணன் தான் மதுைரயின் அைனத்து அலுவலங்களுக்கும்

ேமற்பார்ைவ என்றும்.... தனதுபணி அனுதினமும் அவேனாடு
என்றதில் நாக்கு தானாகேவ வறண்டது கயலுக்கு.
அதுவும் அந்தகடுப்பான் முகத்ைத நிைனத்து அவளுக்கு பூமி

சுற்றவில்ைல கடந்த அைரமணி ேநரமாக.
Ô கயல் சாரிடம் ேபாய் இன்டடியூஸ் பண்ணிக்க உன்ைன...

ஏற்கனேவ காைலல ேமாதலாயிடுச்சி Ô...என ேசரன் அவன்பங்கிற்கு
புளி கைரத்துவிட்டு ெசன்றான்.

“குட்மார்னிங் சார்”, என்று சரவணனின் ேகபினுள் நின்றாள் கயல்.
“ேசராகிட்ட சீக்கிரம் ேவைல பழகிக்குங்க!”, என்பேதாடு
முடித்துவிட்டான் ேபச்ைச.
ேமலும் தயங்கி, தயங்கி நின்றாள்;.
“என்ன? என்ற ேகள்விேயாடு அப்ெபாழுதுதான் அவைள நிமிர்ந்து
பார்த்தான்.
“அது! சாr! நீ ங்க என்ைன நீ , வா..ன்ேன ெசால்லுங்க சார்”,

என்றாள் தயத்ேதாடு.

“அது, சr வராது! நிைறய ேபர் வந்து ேபாற இடம். நாங்க மதிச்சா
தான் மத்தவங்களும் மதிப்பாங்க”…. அேதாடு முடிந்தது என
குனிந்து ெகாண்டான்.

இப்ெபாழுது அவளுக்குத்தான்… நிற்கவா? ேபாகவா? என்ற நிைல.
“ம்!”, என்று தைலயாட்டி அைமதியாக ேபாய் சீட்டில் அமர்ந்து
ெகாண்டாள்.

அவள் ெசல்லும் ேபாது சரவணன் அவள் உடல்ெமாழிையத்தான்
கவனித்திருந்தான். “திமிர், அலட்சியம் ஏதும் ெதன்படுகிறதா?”
என்று … ஏதும் இல்ைல.
“ஓேக!” இவைள ேவைல வாங்கி விடலாம்,” என்ற நிைனேவ
வந்தது அவனுக்கு.
ேவைல அைனத்தும் திறம்பட ெசய்தாள்தான். ஆனால்
கிளம்பும்ேபாது ஒரு பதட்டம்… அவள் முகத்தில் ஒட்டியிருக்கும்.
இது சீக்கிரம் வட்டுக்கு ேபாற ஆர்வம் மாதிr இல்ைலேய!... “என
ீ
ேயாசித்து… பின் “ஏேதா! ஒன்று” என அந்நிைனைவ ஒதுக்கினான்
சரவணன்.
ஞாயிறு கயலுக்கு விடுமுைற உண்டு. அது அவள் ெபண் என்பதால்
மட்டுேம… மற்றவர்களுக்கு ேதைவயானால் ெபர்மிசன் ேபாட்டுக்
ெகாள்ளலாம்.

2 வாரம் முடிந்த கைடசி நாளில் இரவு கிளம்பும் ேநரம்…
அலுவலகத்தின் வாசலிேல நின்று எதிேர புறப்படத் தயாராக இருந்த
ேபருந்ைதேய ெவறித்துப் பார்த்துக் ெகாண்டிருந்தாள கயல்;.
வரும்ேபாது காைல 9.00 மணி ேபருந்து ….
வடு திரும்பும் ேபாது இரவு 9.00 மணி ேபருந்து …
ீ
என அவள் தினமும் பார்ப்பது தான்.
ஆனால் அைத சரவணன் இன்றுதான் கவனித்தான்.
ஐந்து நிமிடம் கழித்து அவள் ெசன்றபின் ேசரைன அைழத்தான்.

“ேசரா! ஏன் இந்த ெபாண்ணு பஸ்ஸ பார்த்துக்கிட்ேட ேபாறாங்க?”
“அதுவா சார்! அந்த பஸ் எல்லாம் கயேலா அப்பா, அடிக்கடி
ஓட்டினது சார். அதுதான் நின்னு பாக்கும் சார்”. ேபான வருடம்
அப்பாவும், அம்மாவும் ஒரு ஆக்சிெடண்டில ……. இறந்துட்டாங்க.
அப்பா இழப்பீ டு ெதாைக ெமாத்தத்ைதயும் நைகயா, இேதாட
அக்காவுக்கு ெசஞ்சு வச்சிருச்சி சார்…. தம்பி இன்ஜினியrங்க் 2ஆம்
வருடம் முடிக்கப்ேபாறான் சார்.
தாத்தா r ட்ைடயர்டு டீச்சர். அவர் ெபன்சேன இவங்களுக்கு ேபாதும்
… தாத்தா ெசான்னாலும் ேகட்காம இங்க ேவைலக்கு வருது சார்.
எங்க ஏrயாதான். என் தங்ைகேயாடதான் படிச்சது. அப்பான்னா
இதுக்கு உயிர் சார்”, என சரவணன் ேகட்ட ஒற்ைற ேகள்விக்கு….
அவள் வரலாறு ெமாத்தம் ஒப்பித்திருந்தான்.

“ம்!” என்று மட்டும் ெசான்னான் சரவணன்.
“எப்படித்தான்! இவன் ஒரு ேகள்வி ேகட்டால் ெமாத்தமும்
ஒப்பிக்கத் ேதாணுேதா? … தாேன வருேத!...
அதுதான், நாம இன்னும் இவனுக்கு கீ ேழ ேவைல ெசய்யுேறாம்
ேபால … இவைனப் பார்த்தா நமக்கு அடுத்த வாரம் தான்
கல்யாணம்றது கூட மறந்துரும்” என தன்ைன தாேன ெநாந்து
ெகாண்டான்.
“சார்!”
“என்ன?”
எங்க ஏrயா … இங்க இருந்து வாக்கபுல் டிஸ்ெடன்ஸ் தான்….

அதனால அஞ்சு நிமிசத்துல ேபாயிடலாம். ஆனால் கயல் வட்டு
ீ
பக்கம் சந்து இருக்கும். ைலட் இல்ைல … அதனால் ெகாஞ்சம்
சீக்கிரம் அனுப்புங்க சார். நல்ல ெபாண்ணு”, என கவைலயுடன்
கூறினான்.

அதற்கு காரணம் ஒன்றுதான் … நாைளயில் இருந்து இரவு 9.00 மணி
முதல் 12.00 தான் ேவைல. அவன் ெசய்த ேவைல கூட காைலயில்
கயலிடேம தரப்பட்டு அவேள சரவணனிடம் ேசர்ப்பாள்.
அவைளப்பற்றி சரவணன் ெதrந்து ெகாள்ள ேவண்டும், எனத்
ேதான்றியது! அவனுக்கு.

ேமலும் சரவணனின் கவனத்திற்கு ெகாண்டு ெசன்றாேல ேபாதும்…
அவளுக்கும் பாதுகாப்பு கிைடக்கும் என்ேற ேதான்றியது.
ேசரன் ேபசி முடித்ததும் … “சr” என்பது ேபால் தைலைய மட்டும்
ஆட்டினான். ேமலும் இவளின் இரவு அைலப்புறுதல் இதற்காகவா?”
எனத் ேதான்றியது சரவணனுக்கு.

“இதுக்காகவா! இவ்வளவு ேநரம் இவனிடம் ேபசிேனாம்”, என்று
இருந்தது ேசரனுக்கு.
ஆக “தந்ைதயின் நிைனவுகளில் இருந்து மீ ள ேவண்டும் என்று
சரவணனும்...தந்ைதயின் நிைனவுகளைள தூசிபடியாமல்…. காக்க
ேவண்டும் என கயலும்…. வந்து ேபாயினர் அலுவலகத்திற்கு.
மறுநாள் ேவைல முடித்து கிளம்பும்ேநரம் “கயல்! உள்ள வாங்க”
என்றான் சரவணன்.

ேசரனும் இரவு ேவைலக்ெகன ெகாஞ்சம்… சீக்கிமாகேவ
வந்திருந்தான்.
“ேபாச்சு! இன்ைனக்குத்தான் ேபர் ெசால்லி …. கூப்பிடுறார்…. எனக்கு
பயமா இருக்கு! என அவனிடம் புலம்பிக் ெகாண்ேட உள்ேள
ெசன்றாள்.
“எஸ் சார்!”
“உங்க ஏrயாவில வடு ஏதும் காலியா இருக்கா?” என்றான்.
ீ
“ம்! உண்டு சார்… டபுள் ெபட்ரூேமாட எங்க வட்டுக்கு எதிர்வ
ீ டு
ீ
இருக்கு. அந்த அங்கிள் ேபானவாரம் தான் ெடல்லிக்கு டிரான்ஸ்பர்
ஆகி ேபானாங்க, வட்டுச்சாவி கூட என் தாத்தா தான்
ீ
ைவச்சிருக்காங்க சார்” ஆனா ஒத்திக்கு தான்….”
எவ்வளவு?
“மூன்று இலட்சம்…. ஆனா யாருக்கு சார்?
“எனக்குத்தான்”
“ஓ! நான் கிளம்புேறன் சார்” எனக்கூறி ெவளிேய வந்தாள்.
“ேப!” என்று இவள் வந்த நிைல பார்த்து, “என்னம்மா! இப்படி வர்ற”
என்றான் ேசரன்.
“அண்ேண! நாேன வாைய குடுத்து மாட்டிக்கிட்ேடன்” இனிேம
வடு இல்ைலன்னு கூட ெசால்ல முடியாது” என நடந்த
ீ
அைனத்தயும் கூறி கிளம்பி விட்டாள்.
இவள் ெசன்ற மறு நிமிடம் சரவணனும் ெவளியில் ேவைல
இருப்பதாகக் கூறிச் ெசன்றான்.

“‘;இப்பேவ கண்ண கட்டுேத!”… இவளுக்கு பாதுகாப்பு
ெகாடுப்பான் என்று பார்த்தால், இவன் ேதைவைய அல்லவா
நிைறேவற்றுகிறான்… என்று இருந்தது ேசரனுக்கு.
சரவணேனா “எதற்கு, இவளிடம் வடு பற்றிக் ேகட்ேடாம்…
ீ
இவைளப் பற்றி ெதrந்ததாலா? என ேயாசித்துக் ெகாண்ேட
ைபக்கில் ெசன்றான்.

கயல் இவைனக் கவரவில்ைல, கவரவும் முயலவில்ைல,
மாறாக “என்ன ெபண் இவள்! என்று கவனிக்க ைவத்திருந்தாள்.
தனக்குள் புலம்பியபடிேய… சந்து இருக்கும் பயமும் இன்றி…
ஒருவாறு வடு வந்து ேசர்ந்தாள் கயல்.
ீ
அந்த இரவிலும் அவள் வடு பளிச்ெசன்று… இருந்தது. கயல் சேகாதr
ீ
மலர் எவ்வளவு அைமதிேயா!... அவ்வளவு பயந்த சுபாவம் …. வட்டு
ீ
ேவைலயில் அப்படிெயாரு சுத்தம் …. இது கயலுக்கு வராது
என்பைதவிட பழக வாய்ப்ேப இல்ைல…
எப்ேபாதும் ெவளிேவைலகைள அப்பாவுடன் பார்ப்பது அவேள;.
நாைளேய மலருக்கு திருமணம் என்றால் பணம் பிரச்சைன
இல்ைல… ஆனால் எடுத்துக்கட்டி ெசய்ய ேவண்டுேம? … தம்பி
பரத்தும் என்ன ெசய்வான்?.... ஏதாவது ெசய்யச் ெசான்னால்
தட்டாமல் ெசய்வான். அவ்வளேவதவிர படித்துக் ெகாண்டிருப்பவன்,
தாத்தாவால் அைலய முடியாது, இைவெயல்லாேம அவைள
ேவைலக்குச் ெசல்ல அதிகம் உந்துபைவ.

“வாழ்க்ைக சுமூகமாக ேபானது ேமலும் ஒரு வாரம் ...,
சரவணன்அதற்குள் எதிர்வட்ைடப் பார்த்துப் பத்திரம்
ீ
ேபாட்டிருந்தான். பூைஜயைற, சைமயலைற, இரண்டு ெபட்ரூம்
அட்டாச்சுடு பாத்ரூேமாடு இருந்தது.

உணவு, இருப்பிடம், உைட ேபாக அவனது தனி ேசமிப்பு நான்கு
இலட்சம்.
ஒரு ெவௗ'ளிக்கிழைம பூர்ணிமாவுக்கு அவனது ேகபினுள் நின்று
ேபான் ேபசிேனன்.

அந்தப் பக்கம் ேபான் எடுக்கப்பட்டவுடன் இவேன விடாமல்
ேபசினான்.
“அழகி! வடு பார்த்துட்ேடன். 2 வருடம் பத்திரம் ேபாட்டாச்சு. நீ
ீ
நாைள காைலேய இங்கி வர்ற…. அம்மாேவாட....
குரலில் அப்படி ஒரு குதூகலம்.
“பூர்ணிமாவுக்கு ேபச்ேச வரவில்ைல” துைடக்க, கிைடக்க …
கண்ண ீர் நிற்காமல் வந்தது”. பின்ேன! 5 வருடத்தற்கு முந்ைதய
சரவணன் திரும்பி இருந்தான்.
“திlபைனக் கூப்பிட்டியா?”
“இல்ைல … நீ வா முதல்ல. எனக்கு உன்ைன பாக்கணும்.
அம்மாகிட்ட ெசால்லிடு…” என்று ைவத்து விட்டான்.

திlபனுக்கு ெசால்ல ேவண்டாம் என்ெறல்லாம் இல்ைல….
ஏேனா! அவனுக்கு ேதான்றவில்ைல.
இைதெயல்லாம் ெவளியில் அமர்ந்து ேகட்ட......
கயலுக்குத்தான் ேகாபம் இன்னெதன்று இல்ைல.
“வடு பார்த்தா! அம்மாவுக்கு ெசால்லுவாங்க…
ீ
இவன் என்னேவா அழகிக்கு ெசால்றான் … பார்த்த நாளில் இருந்து
முகத்தில முள்தான் கட்டி இருந்தான். இப்ப என்னடா! இப்படி?”…. என
ஏகத்துக்கும் தனக்குள்ேளேய ெபாறுமினாள்.
சரவணன் யாrடமாவது சண்ைட ேபாட்டால் கூட …
இப்படித்தான் இவன் என்பாள். … ஆனால் இவன் குைழவான குரைல
சகிக்க முடியவில்ைல அவளுக்கு.
மறுநாள் காைல வந்த பூர்ணிமாைவயும் அம்மாைவயும் தன்
ரூமிற்கு அைழத்துச் ெசன்றான்.
“அழகி! சீக்கிரம் கிளம்பு … ஜஸ்ட் வாக்… வட்ைடப்
ீ
பார்த்துடலாம்” என்றான்.
“சr!” என மூவரும் வட்ைடச் ெசன்று; பார்த்தனர்.
ீ
எதிர்வடு என்ற முைறயில் தாத்தாவுடன் சின்ன அறிமுகம்.
ீ
வடுபார்க்க சரவணன் வந்தேபாேத பிடித்துவிட்டது.
ீ
அவன் நின்று ேபசிய நிதானம், ேநர்ெகாண்ட பார்ைவ என
அவrன் நன்மதிப்ைபப் ெபற்றான்.
“நீ ங்கப் ேபசுங்க! எனக்கு ைடம் ஆச்சு”, என கிளம்பிவிட்டான்.

தாத்தா, பூ ர்ணிமாைவயும், கலாைவயும் வட்டின் உள்ேள
ீ
அைழத்துச் ெசன்றார்.
ேவைலக்கு கிளம்பிக் ெகாண்டிருந்த கயலிடம், “தாத்தாவுக்கு!
எதிர்த்த வட்டுக்கு குடி வரப்ேபாறவங்கைள ெராம்ப பிடிச்சிச்சு”
ீ
எனக் காைதக் கடித்தான பரத்;.
“ம்! வாத்தியாருக்கு, ெஹட்மாஸ்டைரப் பிடிக்காமலா
ேபாகும்” என எrந்து விழுந்தாள்.
“என்ன ெசால்ற?” அங்க ஆச்சியும், ஒரு ஆண்டியும் தான்
இருக்காங்க!” என்றான்.
“யாருடா?” என ெவளியில் வந்து பார்த்தால், மலருடன் ேபசிக்
ெகாண்டிருந்தனர் இருவரும். அவர்களில் ஒருவர் அவனின் அம்மா
…. மற்ெறாருவர் தான் அழகி என அவளின் மூைளையக் கசக்கி
கண்டுபிடித்திருந்தாள் கயல்.
பார்த்த உடேன தrந்தது” ெசல்வப் பரம்பைர.
அது தந்த கைள ெகாட்டிகிடந்தது …. அவர்களின் சாந்தமான
முகத்தில்.
“ெபாறாைமேய இல்ைல!... இவர் ேபரழகிதான்! என
நிைனத்தாள் கயல்.
அைனவருக்குேம அப்ெபண்மணிகைளப் பிடித்தது. ஞாயிற்றுக்
கிழைம வடு, பால்காய்ச்சும் முன் அந்த அழகிக்காகேவ!... அந்த
ீ
வட்டிற்கும் ேசர்த்து ேகாலம் ேபாடடாள் கயல்.
ீ

சாமி கும்பிட்ட கயல், மலர், பரத் அைனவருேம ஆஜர்.
சரவணன்“அழகி ெகாஞ்சநாள் ெபாறுத்துக்க… வடு
ீ
வாங்கலாம் என்றான்” பூர்ணிமாவின் பின்ேன ெசன்று.
“நாங்க உன்கூட இருக்கிறதுதான் முக்கியம்” நான் ேகட்டனா?
ெசாந்தவடு? …….. வாடைக வ
ீ டுன்னாலும் இருப்ேபாம்….. என்று
ீ
கடிந்தார்.
“நீ இருக்கலாம், என்னால ைவக்க முடியாது. உன்ன அப்படி
பார்க்கவும் முடியாது. இப்பேவ முடியல!”….என கத்தினான்.
குரலும் ேலசாக கமறியது.
“நல்ல நாள் அதுவுமா, சங்கடம் கூடாது, சந்ேதாசமா இரு!”

ேமலும் “திlபைன ெமாத்தமா விட்டுட்டு வர முடியாது. அம்மா
இங்க இருக்கட்டும். நான் அப்பப்ப வர்ேறன்” என்றார் பூர்ணிமா.

“ஒரு மாசம் முழுசா இங்ேகேய இருப்பியாம்…. அப்புறம்
அனுப்பி ைவப்ேபனாம்” என்று அவர் பின்னாடிேய சுற்றினான்.
பரத்திற்கு பாைல ஆற்றிக் ெகாண்டிருந்தார்… கலா.
“நீ ! அவனுக்கு அம்மா … இவன் உன்ைனத் ேதடாம என்ைனத்
ேதடுறான், ஏதாவது ெசால்றியா?” என அங்கு வந்து பூர்ணிமா நிற்க,
அவன் சத்தமா ேதடுறான்… நான் அைமதியா உங்கைளத்
ேதடுேவன். அவ்வளவுதாேன!” அத்ைத? என்றாவாேற கலா பாைல
பரத்திடம் தந்தாள்.

சரவணனின் முகத்தில் பல்ப் எrந்தவாேற இருந்தது.
“இது இவன் தானா? ேராேபாட் சிrக்கெவல்லாம் ெசய்துக்கா”
என மலrடம் ஆச்சாயப்பட்டாள் கயல்.
“அழகி மதியத்துக்குள்ேள பர்ேசஸ் முடித்தாதான் நான்
ேவைலக்கு ேபாக முடியும்” என்றான்.
“நீ ! தாராளமா ேபா கண்ணு! இவங்க எல்லாம் ெவளில
ேபாறாங்க. நாங்களும் ேபாய்ட்டு வர்ேவாறம்” என மூவைரயும்
ைககாட்டினார்.
“சr! பணம் சாமிகிட்ட ைவச்சுருக்கிேறன்… அப்புறம் டிபன்
வாங்கி தந்துட்டு கிளம்புேறன்” என்றான்.
ஏெனனில் வட்டில் அடுப்பு, பால்பாத்திரம் என சில
ீ
ெபாருட்கேள இருந்தது. இவர்கள் வந்தபின் வாங்கலாம் என
விட்டுவிட்டான்.
“என்ன இது! நம்ம lவுல ைக ைவக்குறாங்க, நாம மட்டும்னா
ஜாலியா ேபாய் வரலாேம…” ஆனா இந்த ஆச்சிக்காக ெசய்யலாம்”
என கயேல ெநாந்து அவேள சமாதானமும் ஆனாள்.

“கண்ணு ேகாபப்படக்கூடாது…”

“எதுக்கு”

“அது வட்டுக்கு ெபாருள் வாங்க காசு ேவண்டாம்னு
ீ
ெசால்லிட்ட …பூைஜக்கு சாமியைறக்கு ேதைவயானைத
மட்டுமாவது நாங்கதான் வாங்குேவாம்” என்றார்.
“சr!” என அைமதியாகி விட்டான்.
இவைன சமாதானப்படுத்த என ஆயிரம் கண்ணு ேபாட்டார்
பூர்ணிமா.
“ஆங்!” என வாையப் பிளந்து ெகாண்டு பார்த்தான்.
பரத்.
“நல்லா பார்த்துக்க! பார்க்க பாகுபலி மாதிr இருக்காரு….
அவைரேய கண், மூக்குனு தாங்குறாங்க…. அவர் சத்துல கால் பங்கு
கூட இல்ல நான்.
என்ைனப் ேபாய் என்னெவல்லாம் திட்டுற நீ ” என
முைறத்தாள்.
சிறிது ேநரத்திேலேய தாத்தாவிடம் ெசால்லிவிட்டு ஐவரும்
கால்டாக்சி புக் ெசய்து பஜாருக்கு கிளம்பினர்.
ேமலமாசி வதியில் இறங்கியவுடன் டாக்சியிைன கட் ெசய்து
ீ
அனுப்ப ைவத்தாள், கயல்.
“ஏன் கயல்? நிைறய கைடக்கு ேபாறதுன்னா யூஸ்
பண்ணலாம்மா” என்றார் கலா.

“இருக்கட்டும் ஆன்ட்டி! எல்லா கைடயுேம பக்கம் தான்… தவிர
எல்லாத்ைதயும் வாங்கி அந்த கைடேயாட டிைரைசக்கிேளா,

ேவேனா ஏற்றி விட்டாக்க ேடார் ெடலிவr பண்ணிருவாங்க….
நமக்கு எப்ேபா முடியும்ன்னு ெதrயாதுல்ல… முடிஞ்ச உடேன டாக்சி
புக் பண்ணிக்குேவாம்”…. என்றாள்.

“சrம்மா!” என்றாள் கலா.
அவருக்கு இது எதுவுேம பழக்கேம இல்ைல. ெவளியில்
ேபானால் காேராட ேபாய் அேதாடேய வருபவர்.
பூர்ணிமா கயைல மட்டுேம… கவனிக்க ஆரம்பித்தார்.
முதலில்; புடைவ கைட ெசன்றனர்.
“பாருங்க ஆச்சி! மாதம் இரண்டு புடைவ …. கட்டாயம்
எடுக்கணும்னு அைழச்சு வந்துடுறா கயல்… அம்மாவும் இைதேய
தான் ெசய்வாங்க”… என்று புகார் படித்தாள் மலர்.
“எப்படியும் ஆறு மாதத்துக்குள்ேள இவளுக்கு கல்யாணம்
ஆயிடும் ஆச்சி…. அப்ேபா ேபாய் ெமாத்தமாக பர்ேசஸ் பண்ணவும்
முடியாது. தவிர நிைறய டிைசன்சும் கிைடக்காது. அதுதான்
இப்படி” என்றாள் கயல்.
அைரமணிேநரம் கூட இருக்காது. புடைவ எடுத்தார்கள்.
அப்படிேய பரத்ைதயும் ஒரு ெசட் எடுக்க ைவத்தாள்.
பின்பு பாத்திரங்கள் எடுக்க அவர்களின் தந்ைதயின் நண்பர்
கைடக்ேக ெசன்றனர்.

எல்லாமும் வாங்க ேவண்டும்….. ஒரு இலட்சத்திற்குள்
நம்மால் முடியுமா? என்ற ேயாசைனேயாேட பூர்ணிமா வந்தார்.
சிறிய ேவைல ஆனால் மைலப்பாக இருந்தது.
லட்சங்களில் ெபாருட்கைள வாங்குபவர்கள்….
இலட்சத்திற்குள் அதுவும் எல்லாவற்ைறயும் எப்படி வாங்குவது?
என்றபடிதான்.... வட்டிலிருந்து வந்தார். அது கயைல கவனித்தவுடன்
ீ
எல்லாம் பறந்து ேபானது.
“கயல் ெபாண்ேண! சரவணன் தந்தது ஒரு இலட்சம் ….
எல்லாமும் வாங்கணும் … உனக்குெதrந்த பட்ெஜட்
ேபாடும்மா” என்றார்.
“ அப்படின்னா! கட்டில், பிrட்ஜ் எல்லாம் வருமா?”
“ஆமாம்”.
அப்ேபா சr ஓரமாய் உட்கார்ந்து எழுதுேவாம்… வாங்க!”
மாச மளிைக பட்ெஜட் நீ ேபாடு மலர். பிrட்ஜ், கட்டில் பத்தி உன்
கசைநெனௗ‐கிட்ட விசாr, என ேவைலையப் பிrத்து
அைரமணிேநரத்தில் ….
ெமாத்த பட்ெஜட்ைடயும் ேபாட்டு முடித்தாள்.

“ஆச்சி, பாத்திரங்கள் எல்லாம் கனமானதா வாங்குனா தான் …
நல்லது. அதுல காம்ரைமஸ் பண்ண முடியாது… மரக்கட்டில் ேபால
சில ெபாருள் விைல அதிகம் …. அதுக்காக மட்டமா வாங்க முடியாது.
தவைண ேபாட்டா மாதம் 3,000 முதல் 7,000 வைர வரும்.
“பாதி பங்கு பணம் தந்துடுேவாம். ஒேர வருடத்துக்குள் முடிகிற
மாதிrதவைண ேகட்ேபாம்”…. ேகட்டு ெசால்லுங்க ஆச்சி உங்க
ேபரன்கிட்ட” என்றான்.

ஏன்மா?
“அது உங்க பணத்ைதேய வாங்க…. ேயாசிக்கிறாரு…
இெதல்லாம் ெரடி பண்ணா அவர்தான் கட்டணும. அதுதான் ஒரு
வார்த்ைத ேகளுங்க” என்றாள்.
ேபான் ெசய்து விபரம் ெசான்னவுடன் தயங்கி பின்பு …. அதுேவ
நல்லது என நிைனத்து சr என்றான்.
அவ்வளவுதான் மளிைக பாத்திரங்கள் அைனத்தும்
வாங்கினர்….. பாத்திரக் கைடக்காரேர ……..
“நீ ங்க ேபாய் மற்றெதல்லாம் வாங்குங்க… நாேன
இைதெயல்லாம் அனுப்பிடுேறன்” என்றார்.
“அங்கிள் எங்க வட்டுக்ேக அனுப்பிடுங்க, தாத்தா வ
ீ ட்டுல
ீ
இருக்காங்க” என்று பரத் ெசால்லியபின் உணைவ முடித்து,
அங்கிருந்து ேஹாம் அப்ைளயன்ஸ் ெசன்றனர்.

மரக்கட்டில், ஸ்டீல் கட்டில் உட்பட அைனத்தும் வாங்கினர்….
பிrட்ஜ் தரமானதாக மூன்று ேபர்தாேன என்று சிறியதாகேவ
வாங்கினர்.
அைனத்ைதயும் கயல் வட்டு அட்ரைஸக் ெகாடுத்ேத ேடார்
ீ
ெடலிவr ெசய்ய ெசால்லி கிளம்பினர்.
ெவளிேய டீ, ஸ்நாக்ஸ் எல்லாம் சாப்பிட்டு வடு வர மாைல 5
ீ
ஆனது.
சிறிது ேநரத்திேலேய பரத், தன் ஏrயா நண்பர்களுடன் ேசர்ந்து
அைனத்ைதயும், சரவணன் வட்டுக்கு மாற்றினான்.
ீ
“ஆச்சி ஒேர நாள்ல எல்லாத்ைதயும் அடுக்க ேவண்டாம்.
ெபrய ெபாருள்கைள மட்டும் ெசட் பண்ணுங்க. காைலய கயல்
ேவைலக்கு ேபானதுக்கு அப்புறமா நாம எல்லாம் ேசர்ந்து
எல்லாத்ைதயும் ெசட் பண்ணலாம்” என்று மலர் ெசால்லிவிட்டு

“நல்ல ெபாண்ணுங்க அத்ைத” என கலா ெசால்ல,
“அம்மாவ ெராம்ப மிஸ் பண்றாங்க ேபால…. அதுதான்.
“நமக்குள்ள அம்மாைவத் ேதடுறாங்க” என்றார். அவர்கைளச்
சrயாக கணித்தவாேர,
இரவு உணைவ சரவணன் வாங்கி வந்ததும் அைத முடித்து ….
மூவரும் இன்று நடந்தைவகைளப் ேபசினர்.

“என்ன ெபாண்ணு அது ெதrயுமா? கண்ணு….
எல்லாத்ைதயுேம எப்படி ேமேனஜ் பண்ணா….
நிைறய ேவைல அவள்தான் ெசய்தாள். ஆனால் எல்ேலாரும்
ேசர்ந்து ெசஞ்ச ஒரு பீல் குடுத்தா…. அவள் ெசய்தத பார்த்தா நாமும்
இப்படி இருக்கணும்…. அப்படிங்கிற எண்ணம் வரும் கண்ணு….
நல்ல நிர்வாகத்திறன் இருக்கு கயல்கிட்ட…. மலரும் நல்ல
ெபண்தான்… அைமதியான சுபாவம் … அம்மாைவ ெராம்ப மிஸ்
பண்றாேபால....அதான் எல்லாத்துக்கும் கயைல ேதடுறா…. புடைவ
கைடயில் கூட கயல்தான் அவளுக்கு புடைவ ெசலக்ட் ெசஞ்சா…
ஆனா பரத்கிட்ட அவைனேய ெசலக்ட் ெசய்ய ெசால்றா…
எல்ேலாைரயும் ெராம்ப அண்டர்ஸ்டாண்ட் பண்ணுறா கண்ணு.
அவளுக்கு ஏதும் தனியா அவள் வாங்கைல”…
“ெகாஞ்சம் சிறு பிள்ைளத்தனம் இருக்குது…
ஐஸ்கீ rைம வடித்து வடித்து சாப்பிடுறா….
அக்காேவாடைதயும் ேசர்த்து சாப்பிடுறா. கைடயில் நிைறய
பரத்ேதாட வாக்குவாதம் ெசய்யுறா… முடியும்ேபாது பார்த்தால் …
அவைன நிைறய சிrக்க ைவச்சா ….”
“சான்ேச இல்ைல…. ‘சி இஸ் சிம்பிளி சூப்பர்”
“அழகு ெபாண்ணு கண்ணு அது!” என்ற சிலாகித்து கூறினார்.
அழகி ஒருநாள் தான் பழகி இருக்கிற ……
அதுக்குள்ள கயல் புராணமா? என்றான் சரவணன்

“ெராம்ப சாதாரணமா ெசால்ற கண்ணு, நான் ஒரு நாள்
முழுவதும் அவள்கூட இருந்திருக்கிேறன்….. ‘சி இஸ் ெவr
டிபரண்ட்” என்றார்.

“ேபாதும் அழகி தூக்கம் வருது” என்று எழுந்துவிட்டான்.
அவன் ெபாறாைம அவனுக்கு. இதுவைர இப்படி ஆனதில்ைல.
முதல்முைற தன்ைனவிட ஒரு ெபண்ைண பூர்ணிமா ேயாசிப்பது
அவனுக்கு பிடிக்கவில்ைல.

இதுவைர பூர்ணிமா எந்த ெபாண்ைணப்பற்றியும், ஏன்!
உறவிேல நிைறய ெபண்கள் இருந்தனர்….
எவைரயும் பற்றியும் ேபசாதவர் இன்று ேபசுவது… அவனுக்கு
எrச்சேலாடு, ஆச்சாயத்ைதயும் ேசர்த்து தந்தது.

“அழகிேய அந்தப் ெபாண்ண அழகுப் ெபாண்ணுன்னு, ெசால்ற
அளவுக்கு …. அப்படி என்ன? அவள்” என்று ேதான்றியது
சரவணனுக்கு.
மறுநாள் அைனத்ைதயுேம ஒருவாறு ெசட் ெசய்தனர். ….
உைழப்பு மட்டும் ஒருவனுக்கு நிம்மதிையக் ெகாடுப்பது….
இல்ைல… அதன் வருமானம் ேதைவயான ேநரத்தில்
அனுபவிக்குமாறு இருத்தல் ேவண்டும். …. அது தரும் உணர்வு
அலாதி… அந்த தருணம் சரவணுன்கு இன்றுதான் அைமந்தது.
அவனும் மூன்று வருடங்களாக உைழக்கிறான்தான். ஆனால்
அைவெயல்லாம் இன்றுதான் ெபாருட்களாக உயிர்ெபற்று
நிற்கி;றது.

ேவைலக்கு கிளம்பி அலுவலகத்திற்கு வந்தாள்.
“அடுத்து கிளம்பும் ேபருந்தில் கயலிடம் ஒருவன் உடேன சீட்
ேவண்டும்… புக் ெசய்யவில்ைல” என்று.... ேபாராடிக்
ெகாண்டிருந்தான். குடித்திருந்தான் ேபாலும், இவள் எவ்வளவு
ெசால்லியும் ேபாகவில்ைல.
“நீ ங்க தரைலன்னா இந்த இடத்ைதவிட்டு ேபாகமாட்ேடன்”
என்று கத்தினான்.
“எத்தைன தடைவ ெசால்லணும் உங்களுக்கு” என இவளும்
கத்தினாள்.
ஓரளவுக்கு ேமல் சரவணனுக்கு ெபாறுக்காமல் அவைன
தனிேய அைழத்து ஒருவாறு ேபசி ேவறு டிராவல்ஸில் ேகட்குமாறு
அனுப்பி ைவத்தான்.
“சr வரைலன்னா பக்கத்து டிராவல்ஸ்ல ேகளுங்கன்னு
அனுப்பனும்… அைதவிட்டு பதிலுக்கு கத்தக்கூடாது”
“அவன் குடித்துவிட்டு இங்ேக ேபசுறது சாpயா?”
“தப்பு தான். அது புrயாமத்தாேன நிற்கிறான்.. அைத நீ
புrயைவக்க முயற்சி பண்ணாத… நான் வந்து நிற்கிேறன்.
அைதக்கூட கவனிக்காம நீ யா ேபசிக்கிட்ேட ேபாற… இங்ேக
இருக்கிற ெமாத்த டிராவல்ஸ் ஆபிஸ்லயும் ெமாத்தேம மூணு
ெபண்கள்தான் இருக்கிறீங்க…. ஆனா அவங்க வயசானவங்க… நீ
மட்டும்தான் யங்ேயஜ்…. பrஞ்சு நடத்துக்க…. பாதுகாப்பு ெராம்ப
முக்கியம்…. என எrந்து விழுந்துவிட்டு ெசன்றான்.

பூர்ணிமா, கலா இருவரும் மலேராடு ேசர்ந்து வட்ைட
ீ
ஒழுங்குபடுத்தி முடித்தனர். மூன்று நாட்களுக்கு பின் சிவகாசி
ெசன்றுவிட்டார் பூர்ணிமா.

ஒரு வாரம் ெசன்ற நிைலயில் வட்டு ேவைலகைள அம்மா
ீ
ெசய்வைத காண ெபாறுக்கவில்ைல சரவணனுக்கு… எத்தைன
ேவைலக்காரர்க்ளால்; கவனிக்கப்பட்ட ெபண்மணி… அவேன
கூட அைனத்ைதயும் ெசய்வான்தான்…
ஏேனா! அம்மா ெசய்வைத அவனால் ஏற்க முடியவில்ைல.
அப்ேபாேத தாத்தாவிடம் வட்டுேவைலக்கு ஆள் ேபாட ேகட்டான்.
ீ
அந்த ெபண்மணி ேவைலக்கு வந்த பிறேக சரவணனுக்கு நிம்மதி
ஆனது.
ஒருநாள் உறவினர் வட்டு திருமணம் என்று தாத்தா
ீ
மலைரயும், கூட்டி ெசன்றிருந்தார்…. அங்கு மலருக்கு பார்த்த வரன்
குடும்பத்தினர் வருவதாக இருந்தது.
இங்கு வந்த பின்பு காைல 5.00 மணி முதல் 8.30 மணி வைர
கார்த்திக்ைக ஆபிசுக்கு பார்க்க வரச்ெசால்லி இருந்தான் சரவணன்.
அதனால் 8.30 மணிக்ேக கிளம்பினான்.
காைலயிேலேய எதிர்வட்டில் ரகைள ஆரம்பமாகி இருந்தது.
ீ
“மலரக்கா, மாைவ ைவச்சிட்டு ேபானதுக்கு…. ேபசாம ேதாைச
ஊற்றி ைவத்ேத ேபாயிருக்கலாம்…

ேதாைசன்ற ேபர்ல இப்படி காய்ஞ்ச ேதாைசயா, உன்ைன
மாதிrேய கருவாடா ஆக்கி தர்ற,…. என சாய்ந்து பரத் ெசால்ல,
“ேவைலக்கு ேபாக ைடம் ஆனாலும் பரவாயில்ைல…
அய்ேயா! பாவம்னு ெசய்து குடுத்தா… நீ இதுக்கு ேமேலயும்
ேபசுவடா!” என அவளும் கத்த,
சரவணனும் கலாவும் சத்தம் ேகட்டு… ெவளிேய வந்தனர்.
“பாருங்க ஆன்ட்டி இவன் என்ன கருவாடுன்றான்” என கயல்
ெசால்ல,
“நிஜம் ஆண்டி சாப்பிட்ட ேதாைச அப்படித்தான் இருக்கு” என
பரத்தும் மாறி மாறி புகார் ெசய்தனர்.
சமாதானம் ெசய்வைத மறந்து இருவரும் பார்த்து பார்த்து
சிrத்தனர்.
“சr, வா பரத்! நான் டிபன் தர்ேறன்” என்றார் கலா சிrப்ைப
அடக்கி…
“இல்ைல ஆண்ட்டி, இதுேவ ேபாதும் …. இைத நான்
சாப்பிடைலன்னா அதுக்கும் சண்ைட ேபாடுவா!” என சிrத்ேத
ெசான்னான் பரத்.
அலுவலகம் ேபானாலும் அழகி புகழ்ந்த ெபண்ணா? இது என்று
சிrப்பு வந்து ெகாண்ேட இருந்தது.

“உடேன பூர்ணிமாவுக்கு ேபான் ெசய்து அைனத்ைதயும்
ஒப்பித்தான்.” பாருங்க நீங்க ெசான்ன ெபண் இப்படி” என்று
ெசால்லேவ ேபான் ெசய்தான்..... ஆனால்பூ ர்ணிமாேவா “சாப்பிட
முடியாதபடி ெசய்தா, எப்படி பரத் சாப்பிட்டிருப்பான்” என்றார்.
“நீ ஏன் இவ்வளவு சப்ேபாட் பண்ற அழகி”…
“நீ யும ;தான் ஏன் கயல்கிட்ட வடு இருக்கான்னு ேகட்ட
ீ
கண்ணு….ேவற ஆள்கிட்ட ேகட்டிருக்கலாம் இல்ல”

“அது அவள் வடு பக்கம் … ேவைக;கு ேபாக வர பக்கத்தில் வ
ீ டு
ீ
கிைடச்சா நல்லேதன்னு நிைனச்ேசன்” …
எனக்கூறி ேபாைன ைவத்துவிட்டாள்.
இவ்வளவு காைலயிேலேய அந்த ெபாண்ைணப் பத்தி எல்லாம்
ஒப்பிக்கிறான்… கயல் இவைன கவனிக்க ைவத்திருக்கிறாள்…
இெதல்லாம் இவனுக்கு தானாக புrய ேவண்டும் என நிைனத்தார்
பூர்ணிமா.
அலுவலகம் வந்தால் இந்த வாய் எதுவும் இன்றி
அைமதிேபால் ேவைல பார்த்துச் ெசன்றாள் கயல்.
ேசரன் ெசால்லிய நாளில் இருந்து சரவணன் கயல்
பாதுகாப்புக்ெகன சந்து வைர ேபாவான்தான்… ஆனால்
ெநருங்கவும் மாட்டான், ேபசும் மாட்டான்… இயல்பாக வடு
ீ
வருவதுேபால் ெதாடர்வான். கயலுக்கும் இது ெதrயும்…. “

எனக்காகவா வருகிறீர்கள ?;” என்று… நன்றி, ெசால்லப்ேபாய்…
இல்ைலேய! எனக்கூறி வராமல் ேபாய்விட்டால்…. என்ன ெசய்ய!
என்று சrயாக அவைனக் கணித்து அைமதியாகி விட்டாள்.


இது எதுவும் ெதrயாமல் தாத்தா ஒருநாள்… சரவணனிடம்
வந்து “கயல் தனிேய ராத்திr வருது, ெகாஞ்சம் பார்த்துக்கங்க”
என்றார். அவர் இயல்பாகத் தான் கூறினார்.
சரவணனுக்ேகா தான் அைனவராலும் கவனிக்கும் நிைலயில்
இருக்கிேறாேமா? என நிைனத்து… அன்ேற தனது வக்கீ ல் நண்பன்
ெஜகாவிடம் ேபானில் ேபசினான். அவைன ைவத்ேத ஏrயா
கவுன்சிலrடம் கலந்து ேபசி ஒேர வாரத்தில் சந்திற்கு ைலட்
ேபாடச்ெசய்தான். தாத்தா கூறிய இரேவ”ைலட் ேபாட ஏற்பாடு
ெசஞ்சாச்சு… பயப்படாதீங்க” என கூறி தான் ெசன்றிருந்தான்.
அப்ேபாது பரத்தும் கூடேவ இருந்தான்.
பின்ேன! அவன் தினமும் அைழத்து வருவான் என தாத்தா
நிைனக்கக்கூடாது. அவேன துைணக்கு வருவான்தான்… ஆனால்
அைத யாரும் கவனிப்பைத அவன் விரும்பவில்ைல.
பரத் மூலம் ஏrயா நண்பர்களுக்கு ைலட் வந்தது சரவணன்
மூலேம என்ற ெசய்த ஒளிபரப்பு ெசய்யப்பட்டது… சரவணனுக்கு
ெதrயாமேல அத்ெதரு இைளஞர்களின் ேரால்மாடல்
ஆகிப்ேபானான்.

விளக்கு ேபாடப்பட்ட மறுநாள் தான் ேசரன் அவன் வட்டிற்கு
ீ
வந்திருந்தான். அதுவைர மைனவியின் ஊrல் இருந்து ேவைலக்கு
வந்து ேபாய் இருந்தான்.
இன்றுதான் வட்டில் இருந்து ேவைலக்கு வருவதால்
ீ
விளக்ைகப் பார்த்துவிட்டு வந்து,

“ெதrயுமா கயல்! நம்ம ஏrயா சந்துல ைலட் ேபாட்டாச்சு”
என்றான்.
அப்ேபாது சரவணன் எதிrல் புறப்படத் தயாரா இருந்த
ேபருந்ைத ெசக் ெசய்து ெகாண்டிருந்தான்.
கயல் … தாத்தா ேகட்டது முதல் அைனத்ைதயும் ெசால்லி
சிrத்தாள்.
“அட மக்ேக! ெபாண்ைண பாதுகாக்க ெசான்னா, இவன்
ஏrயாவுக்ேக ெவளிச்சம் ெகாடுத்துருக்கான். ஒரு டியூப்ைலட்ேட
ஏrயாவுக்கு ைலட் ேபாட்ருக்கு… இவ்வளவு நல்லவனாடா, நீ !” என
நிைனத்து தானாகேவ தைலயில் அடித்துக் ெகாண்டான்.

“ஏன் ?” என்று கயல் ேகட்க அதுவும் ெசால்லவில்ைல.
ேபசி முடிக்கவும் ஏrயாவில் பால் ஊறறும் தாத்தா
இவர்களிடம் வந்தார்.
“சரவணன் எங்க தம்பி?” என்றார் ேசரனிடம் “எதுக்கு தாத்தா?”
“இல்ைல நம்ம சந்துக்கு… ைலட் ேபாட அவர்தான் முயற்சி
ெசஞ்சாராம்… அதுதான் நன்றி ெசால்லலாம்ணு வந்ேதன். நாேன
நிைறய தடைவ இருட்டுல துன'பப்பட்டிருக்கிேறன்” என்றார்.

எதிrல தான் இருக்கார் என்று கூறி அனுப்பிவிட்டு … விழுந்து
விழுந்து சிrத்தனர்.

சரவணன் திரும்பி பார்த்தேபாது இருவரும் ேபசுவது
ேகட்கவில்ைல… சிrப்பது மட்டுேம ெதrந்து கடுப்ைபக் கிளப்பியது.
இத்தைன நாளில் ஒரு தடைவயாவது நம்மிடம் இப்படி ேபசி
இருப்பாளா? என்ற எண்ணம் அவனறியாமல் வந்தது. அவள் ேபச
ேவண்டும் என ஏன் நிைனக்கிறான் என்று அவனுக்ேக
புrயவில்ைல.
3 வருடமாக தனிேய இருந'தான்.

அப்ெபாழுது எல்லாம் வராத உணர்வு இது….

ஏன் என்னிடம் எல்ேலாரும் ஒதுங்குகிறார்கள்? என்று….
அவனுக்கு புrயவில்ைல தான் தான்
இறுக்கத்தின் வழி சாதாரண மனிதனாக இல்லாமல்
மற்றவர்கைளயும் விலக்குகிேறாம் என்று.

தாத்தா ஒருநாள் கலா வட்டிற்கு பரத்ேதாடு வந்து… வரும் வாரம்
ீ
மலைரப் ெபண் பார்க்க வருவதாகக் கூறினார்.
“நம்ம ெசாந்தம் தான் அம்மா… ஆனால் ெபண் பார்க்க
வட்டுக்கு வந்தால் துைணக்கு.. வ
ீ ட்ல யாராவது ெபrய மனுச௩'கள்
ீ
இருந்தாத்தான் நல்லா இருக்கும்மா” .

“தவிர மலரும், கயலும் உங்கைளத் ேதடுவாங்க” என
பூர்ணிமாவிடம் ேபானில் தகவைலச் ெசால்லி முதல் நாேள
வருமாறும் கூறிச் ெசன்றார்.
“கண்டிப்பாக, நான் வருேவன்” என்று கூறினார் பூர்ணிமா.
ஞாயிற்றுக்கிழைம ராமநாதன் மைனவி குழலிேயாடு
ெபண்பார்க்க வந்திருந்தார்… அவர்கள் மகன் கண்ணனுக்கு

மலைரப் பார்த்தவுடேன பிடித்துவிட்டது. எனேவ அப்ேபாேத
பூைவத்துவிட்டு ெசன்று விட்டனர். கலாவும், பூர்ணிமாவும்
கயேலாடு அைனத்ைதயும் எடுத்துச் ெசய்தனர்.
கயலும் ஆச்சி, ஆச்சி என பூர்ணிமாவின் பின்னாேல சுற்றி
ேவைல ெசய்தாள்.
அைனத்ைதயும் முடித்து கலாவும், பூர்ணிமாவும் வட்டுக்கு
ீ
ெசன்ற பிறகு… வந்த உறவினாrல் ஒருவன்… எதிர்வட்டு
ீ
ெபண்களுக்கு கணவர் இல்ைல… ேபாேலேய.. அவங்கைள
எல்லாம் ஏன் எல்லாத்துக்கும் முன்னாடி நிற்க ைவக்கறீங்க?
பூர்ணிமா ஏற்கனேவ “ேவைல முடித்து வரும்ேபாது ஒரு எட்டு
ேபாய்ட்டு வந்துரு கண்ணு, தாத்தாவும், வயசானவர், தம்பியும்
சின்ன ைபயன், மறந்துடாத” என ெசால்லி அனுப்பியிருந்ததால்,
அங்கு வந்த சரவணன் இக்ேகள்விையக் ேகட்டு அப்படிேய
வாசலில் நின்று விட்டான்.
“தம்பி அவர்களுக்கு கணவன் இல்ைல… அதுனால முன்னாடி
வரக்கூடாதுன்னா… எனக்கும் மைனவி இல்ைல…
அதனால நானும் ெவளிேய ேபாயிடவா?” என்றார் அடக்கப்பட்ட
ேகாபத்ேதாடு…
அவrன் பதிைலக்ேகட்டு சரவணன் எப்படி உணர்ந்தான் என்று
அவனுக்ேக ெதrயவில்ைல. தன் வட்டில் மூத்த ஆண்கள்
ீ
இல்ைலேய! என்ற குைற அப்ேபாேத அவனிடம் இருந்து ெசன்றது,
தாத்தாவினால்…


எப்ேபாதும் அைமதியாக வருபவன், இன்று ஆர்ப்பாட்டமாக
தாத்தாவின் அருகில் உட்கார்ந்து, “எதுவும் ேவணுமா” என்று
ேகட்டான்.
“இப்ப நீ ேகட்டிேயப்பா… அவங்கேளாட ேபரன்தான் இவர்”
என்றார் தாத்தா உறவினைரப் பார்த்து…
அதுேவ ெசான்னது “முடிஞ்சா இவனிடம் ேபசு” என்று…
“என்ன விசயம்?” என்றான் சரவணனும் ேதாரைணயாக.

இவனது ஆஜானுபாகுவத்தில் ேபசிய மற்ெறாருவேனா நழுவி
ஓடிேய விட்டான்.
இைதெயல்லாம் கவனித்த கயேலா, “என்ன! பைடப்பு இவன்…
இவைனப் புrஞ்சுக்கேவ முடியைலேய… ஒேர ேகள்வியில்
எல்லாைரயும் ஓட ைவக்கிறான்” என நிைனத்து அவைனேய
கவனிக்க ஆரம்பித்தாள்.
அடுத்த மாதேம திருமணம் என்பதால் … திlபைன
சமாதானப்படுத்தி மதுைரயிேலேய தங்கினார் பூர்ணிமா.
திருமணம் ெபாருட்டு… ஏேதா ஒண்ணுக்காக ேவைலக்கு முன்
கயல், கலாைவயும், பூ ர்ணிமாைவயும் பார்த்துச் ெசன்றாள்.
அன்ைறய தினம் அப்படித்தான் ஏேதா ஒன்றுக்காக வந்திருக்கிறாள்
ேபால… என நினத்து தன்; அைறைய விட்டு ெவளிவந்தான
சரவணன்;.
தான் கண்ட காட்சியில் வந்த சிrப்ைப அடக்க ெபரும்பாடுபட்டான்.

பின்ேன! அவள்தான் அள்ளி முடிந்த கிளிப் தைலேயாடு... ைகயி;ல்
தட்டுடன் “ேப” என்றல்லவா நின்றிருந்தாள்.
கலாவுேம ெவளிேயவந்தார்.
“ஆண்ட்டி, புளிேயாதைர மணம் மூக்ைக துைளக்குது. வட்டுக்குள்ள
ீ
இருக்க முடியல… அதுதான் காலியாயிரக் கூடாதுன்னு முன்னேம
வந்துட்ேடன்…” என்றான்.
“அடப்ெபாண்ேண!” என்று இருந்தது கலாவுக்கு.
“வயசுப்ெபாண்ணு பிேளட்ேடாடவா வருவ?... இங்க பிேளட்டு
இல்ைலயா என்ன?”
“இருக்கும்தான்…. ஆனால் இவரும் இங்க இருக்காேர!
ெமாத்தத்ைதயும் காலி பண்ணிட்டா… நீ ங்க எவ்வளவு
சைமச்சீங்கேளா?... பிேளாட்ேடாட வந்தா… ெகாஞ்சமாவது
கிைடக்குேமன்னு வந்ேதன்” என்றாள் நிஜமாகேவ.
“பிேளட்ைட ைவ! ேபாய் குளிச்சிட்டு வந்ததும் சாப்பிட்டு
மதியத்துக்கும் எடுத்து ேபாவியாம்”… என அனுப்பி ைவத்தார்.
சரவணன் இதற்கு ேமல் அடக்க முடியாது..... என விழுந்து விழுந்து
சிrத்தான்.
வாசலில் நின்று அவைன முைறத்துப் பார்த்ேத ெசன்றாள் கயல்.
இைதெயல்லாம் பார்ைவயாளராய் மட்டுேம இருந்து பார்த்த
பூர்ணிமாவுக்கு… அப்படி ஒரு நிம்மதி. தன் ேபரைன உயிர்ப்ேபாடு
ைவக்க இவளால் மட்டுேம முடியும் என்று திடமாக நம்பினார்.

மலர் திருமணம் முடிந்தவுடன் ேபசுேவாம் என்று நிைனத்தார்.
சரவணனுக்ேக ”காைலயில் பார்த்த ெபண்ணா? “என்று
ேதான்றும் அளவு…. அலுவலகத்தில் ேவைல இல்லாத ேநரத்தில்
கல்யாண மண்டபம், பந்தல், சாப்பாடு என அைனத்திற்கும் … பரத்
நண்பர்களிடம் வாங்கிய நம்பர்களுக்ெகல்லாம் ேபானிேலேய
அட்வான்ஸ் எவ்வளவு? எப்ேபாது தரேவண்டும் என்று
பலவற்ைறயும் விசாrத்து முடித்தாள்.
திருமண நாள் ெநருங்கும் ேவைள மலர் மிகவும்
அைமதியாகக் காணப்பட்டாள்.
“ஏன் மலர்ப் ெபாண்ணு டல்லாேவ இருக்க?” என்று பு+ர்ணிமா
ேகட்க,
“இல்ைல ஆச்சி… நாள் ெநருங்கும் ேபாது பயமா இருக்கு..
அவங்க வட்ல எல்லாம் எப்படின்னு ெதrயைல. ெபrயகுடும்பம்
ீ
நிைறய சமாளிக்க முடியுமான்னு ேதாணுது” என்றாள் எைதயும்
மைறயாமல்.

“பயப்படாதம்மா” என்று பூர்ணிமா ஆரம்பித்த ெபாழுேத
கயல், மலைரத் ேதடி வந்தாள்.
“என்னாச்சி?”
பூர்ணிமா நடந்தைத ெசால்ல,
“இதுக்கா, இப்படி பயப்படுற அக்கா, அவங்களுக்கு எல்லாம்
உன்ைன ெராம்ப பிடிச்சிருக்கு, அதுவும் கண்ணா மாமாவுக்கு
உன்ைன மட்டும்தான் ெதr யேவ ெசய்யுது. நாங்க எல்லாம் அவர்
கண்ணுக்ேக ெதrய மாட்ேறாம்.”

பியூச்சர்ல பிரச்சைன வரும்ன்னு இப்பேவ பயப்படுவியா?... “டூ
ேபட் அக்கா”… பிரச்சைன எல்லாம் வரத்தான் ெசய்யும் … சால்வ்
பண்ணுக்கா… அவங்களுக்கு பிடிக்குேதா, பிடிக்கைலேயா? உனக்கு
பிடிச்சிருக்கு இல்ைல. அப்புறம் ஏன் பயம்?.... எல்லாரும்
ெபர்ெபக்;ட் எல்லாம் கிைடயாதுல்ல. ைமனஸ் கண்டிப்பா இருக்கும்.
நாமேள ெபர்ெபக்ட் கிைடயாது.
அப்படிேய எல்ேலாைரயும் ஏத்துக்க பழகிக்க. எல்லாருக்கும்
எல்லாமும் ெதrயாதுல்ல.
அவங்க பாயிண்ட் ஆப் வியூல இருந்து ேயாசி… ேசா சிம்பிள்…
அதுவும் கண்ணா மாமா இருக்கும்ேபாது எவ்வளவும் சமாளிப்ப
அக்கா நீ …. பிள ீஸ்க்கா… ேடான்ட்ெவா” ைதrயமாக ஆரம்பித்து......
இறுதியில் ெகஞ்ச ஆரம்பித்தாள்.

ஒருவாறு ேபசி அவைள சிrக்க ைவத்து பின்ேப ேவைலக்குச்
இைதெயல்லாம் சரவணன் கவனித்ேத ேவைலக்குச்
ெசன்றான்.
அன்று இரவு 9.00 மணி பஸ்ஸில் சிவகாசிக்கு டிக்ெகட் புக்
ெசய்து, 7.00 மணிக்ேக வடு திரும்பினான்.
ீ
“அழகி! கிளம்பு ஊருக்கு ேபாகணும், 9.00 மணிக்கு பஸ் ைடம்…
இல்ைல” என்று ெசால்லும்ேபாேத கலா முகம் கலங்கியது.
அைதப் பார்த்து “பயப்படாதீங்க, சும்மா பார்த்துட்டு வரதான்
ேபாேறன்? என்றான்.

பஸ்சில் உட்கார்ந்தும அவன்; எதுவும் ேபசவில்ைல.
பூர்ணிமாவும் ேகட்கவில்ைல. கயல் ேபச்சு இவைன
பாதித்திருக்கிறது என நிைனத்தார்.
இரவில் அவர்கள் வந்தைதப் பார்த்தவுடன் திlபனுக்கு
ஒன்றுேம ஓடவில்ைல. பயம் அப்பிக்கிடந்தது அவன் முகத்தில்.
“ஒன்றும் இல்ைல, ேபாய் தூங்கு காைலயில் ேபசிக்கலாம்”
என்று அவைன அனுப்பி ைவத்தார் பூர்ணிமா.
மறுநாள் திlபனும், சாந்தியும் ேவைலக்கு lவு ேபாட்டனர்.
சாந்திக்குேம என்னேவா? என்று இருந்தது.
காைலயில் சரவணன் வந்து ஹாலில் உட்கார்ந்ததும்,
“நாம் என்ன தவறு ெசய்ேதாம்? என பள்ளி மாணவன் ேபால
நின்று முழித்துக் ெகாண்ேட திlபன், பூர்ணிமாைவப் பார்த்தான்.
அவர் “ நீ ங்களாச்சு! “என்று ெசன்றுவிட்டார்.
இைதெயல்லாம் பார்த்த சரவணனுக்குத் தான் “ஐேயா”!
என்றிருந்தது.
தனக்கு மூத்தவன்.. தன்ைன விட துன்பம் அறியாமல்
வளர்ந்தவன்.. ஏேதா அவனுக்கு வரவில்ைல… ெதாழில் ேபானது
என்றால் … நாமும் ஒதுக்கி அவைன குறுக்கி விட்ேடாமா?


நாமாவது ெவளியூர் ேபாய்விட்ேடாம். இவன் இங்ேகேய
இருக்கிறாேன… எவ்வளவு பட்டாேனா ? என்ேற ேதான்றியது.
அண்ணிைய பார்த்தால் இன்னும் ெநஞ்சைடத்தது அவனுக்கு…
நல்ல ெபண் தான். ஆனால் உறவுகள் இல்லாப் ெபண்.. அவனும்
தான் பார்க்கிறாேன… இத்தைன வருடங்களாக அவைள…
அவள் ேவைலக்கு ேபாகிறாள் என்று ெதrயும். இன்று
அரக்கபரக்க ெசல்வதற்க்காக…. ேநற்ேற அைனத்ைதயும் தயார்
ெசய்து ைவத்தைத பூர்ணிமாவிடம் அவள் கூற ேகட்டேபாது …
இன்னும் துன்பமாகிப் ேபானது.
என்ன சரவணனா? இெதல்லாம்! என்ேற அவனுக்குத்
ேதான்றியது. இவைன நான் ஏன் அப்படிேய ஏற்காமல் ேபாேனன்?
என அவேன அவன் குைறகளுக்கு சாட்ைடயடி ெகாடுத்துக்
ெகாண்டிருந்தான்.

“டிபன் ெரடி பண்ேறன்” என சாந்தி கிளம்பினாள். சரவணனும்,
திlபன் மட்டுேம ஹாலில் இருந்தனர்.
“வா! ேதாட்டத்தில் உட்கார்ந்து ேபசுேவாம் “ என்று அைழத்துச்
ெசன்றான்.
“ கல்யாணம் ெசய்தா மட்டும் ேபாதாது… அவங்க பயந்த
சுபாவம். ேவைலக்கு ஏன் அனுப்புற.. பிடிச்சு ேபானால் சr..
பிடிக்கைலன்னா விட்டுடு. என்ன வாழ்ற நீ ?, கல்யாணம் நடந்து
இத்தைன வருடம் ஆச்சு. உன் முகத்தில் நிம்மதிேய இல்ைல.
எைதயும் நிைனச்சு வருத்தப்படாத. ெதாழில் தாேன ேபாச்சு, நான்
இருக்ேகன், பார்த்துக்கலாம். உனக்கு ெதrயைல, எனக்கு

ெதrயும்முன்னேம முடிஞ்சிருச்சு. அவ்வளவு தான் விட்டுரு” என்று
கடுைமயாக அேத சமயம் ஆதரவாகப் ேபசினான்.
திlபனிடம் சத்தேம இல்ைல.
“என்ன !“ என்று சரவணன் அவைனப் பார்த்த ெநாடி திlபன்
அவைன கட்டிப்பிடித்து அழுதான்....... அழுதான்… ஆம்!
ெமாத்தமாகேவ அழுதான்.
தந்ைத இறப்பு, ெதாழில் ேபானது, பட்ட அவமானங்கள் என
ெமாத்தத்துக்கும் கதறி அழுதான். சத்தம் ேகட்டு பூர்ணிமாவும்,
சாந்தியும் ெவளிேய வந்தனர்.
ேதாட்ட ேவைல ெசய்பவன் கூட ஓடி வந்தான்.
சரவணன் திlபைன நன்றாக அைணத்திருந்தான்..... “உனக்கு
நான் இருக்கிேறன்!” என
பார்க்கேவ கண்ெகாள்ளாக்காட்சியாக இருந்தது...
பூர்ணிமாவுக்கு.
பின்ேன! ெதாைலந்த வசந்தம் நிரம்புகிறேத!
“எவ்வளவு துன்ப த்ைத அடக்கி இருக்கிறான், தன் கணவன்”
என்று சாந்திக்கும் கண்ண ீர் நிற்காமல் ெபருகியது. சிறிது
ேநரத்திற்ெகல்லாம்….
திlபன் சந்ேதாத்தில் துள்ளி குதித்தான்.
உன் பிள்ைள இந்ேநரம் இங்கு குதிக்கணும், நீ குதிக்கிற, என்று
அதற்கும் திட்டினான் சரவணன்.

பூர்ணிமாவும் வந்து சரவணனின் ேதாளில் சாய்ந்து
ெகாண்டார். அந்ெநாடி கயல்மீ து தீராக்காதல் ெகாண்டான்
சரவணன்.
ஏற்கனேவ இருந்தது, இப்ெபாழுது தான் அவனால் உணரப்பட்டது.
“அழகி! ஐ லவ் யூ” என்று பூர்ணிமாைவத் தூக்கி சுற்றினான்.
“இப்பேவ! மதுைரக்கு ேபாேவாமா?” என்றான்.
பூர்ணிமாவுக்கு அவனது மனது புrந்தது இருந்தாலும் நிதானம்
ேவண்டுேம என்று நிைனத்து….
“ெபாறு கண்ணு… நமக்காக சாந்தி சைமயல் பண்ணுறா…
சாப்பிட்டு மதியம் கிளம்பலாம்” என்றார்.
“சr” என்றான் சரவணன். பின்ேன! கஷ'டத்திேலேய அழகிக்கு
நன்றாக தைல ஆட்டுவான். இப்ேபாது இன்னமும் நன்றாக
உருட்டினான்.

உடேன எல்லாம் உள்ேள ெசல்லவில்ைல. அவனுக்குத்
தனிைம ேதைவப்பட்டது.
பங்களாைவ சுற்றிப்பார்த்து ஒவ்ெவான்றாக ரசித்தான். அது
அவனுக்கு அப்பா, தாத்தா என அைனவrன் நிைனவுகைளயும்
திருப்பித் தந்தது.
இந்தக் கணம் எல்லாம் தாங்காமல் தாேன மதுைர ஓடியது.
அவளின் தந்ைதத் ேதடுதல், அவளின் ேபச்சு தன்ைனயும்
தூண்டியேதா?... இன்று அைனத்ைதயும் மீ ட்ெடடுக்கிேறன்.

அதனால்தான் அவள் அருகிேலேய இருக்க வடு பார்த்ேதனா? என
ீ
இன்றுதான் அவன் மனைதேய சrயாக அவேன கணித்தான்.
இெதல்லாம் கயல் மூலம் என்றதும் கயைல பார்க்க ேவண்டும்
என்று;, சாந்திக்கும், திlபனுக்குேம மதுைர வர ேவண்டும் ேபால்
இருந்தது.

மலருக்கு திருமணம் வருது. அப்ேபா வருவியாம் என்று
கிளம்பிவிட்டார் பூர்ணிமா.
கயல் ஒன்றும் மாற்றம் ெசய்ய முயலேவ இல்ைல.
மற்றவர்கள் எவ்வாேறா? அவ்வாேற ஏற்றுக் ெகாள்வாள். பிடித்தால்
பழகுவாள்.. இல்ைலெயனில் அைமதியாகி விடுவாள்…
ெமாத்தத்தில் அவள் அவளாக இருந்தாள்.. யாருக்குத் தைன
மாற்றவில்ைல. யாைரயும் தனக்காக மாற்ற முயலவில்ைல.
அதுேவ கயல்.. இன்ெனாரு பூர்ணிமா அவள்.
“ துடிக்கும் இதயம்...... ெதறித்துவிடும் கண்கள் ..... அனல் சுடும்
மூச்சு..... என அவனின் ெமாத்தத்திலும் அவேள மிஞ்சி நின்றாள்….”
ேபாகும்ேபாது எவ்வளவு அைமதிேயா, அவ்வளவு ேபசினான்
சரவணன்.
தூங்கும் பூர்ணிமாைவ எழுப்பி அடிக்கடி ” ஐலவ்யூ அழகி” என்றான்.
“யாருக்கு ெசால்ற கண்ணு”
“கண்டிப்பா உனக்குத்தான்”

நீ மட்டும்தான் ெசால்றியா? இல்ைல உள்ள யாராவது இருந்து
ெசால்ல ைவக்கிறாங்களா?
“ ம்! ேயாசிச்சு ெசால்லவா!” என்றான் விrந்த புன்னைகேயாடு.
அதிகாைலேய அலுவலகம் ெசன்று ேவைலெயல்லாம்
முடித்து ஆயாேவாடு டீ குடித்தான், ஆயா அவன் முகேம பார்த்தார்.
“என்ன ஆயா?”
மற்றவrன் முகத்தில் ேதடிய உயிர்ப்பு இன்று அவன் முகத்தில்
“இப்படிேய சிrச்ச முகமா.. இருங்க ஐயா” என்று திருஷ'டி
கழித்தார்.
சரவணன் வடு திரும்பியேபாது, கயல்; எப்ேபாதும் ேபால்
ீ
அள்ளிேபாட்ட ெகாண்ைடேயாடு ெசடிகளுக்கு தண்ண ீர் பாய்ச்சி
ெகாண்டிருந்தாள்.
அவள்தான் ெவளிேவைலகள் என்றால் வrந்து கட்டிக்
ெகாண்டு ெசய்வாேள!
சைமயலைறதான் அவளுக்கு உதறல்.
சரவணைனக் கண்டதும் “ஆச்சியும் வந்திருக்கிறாங்களா?”
என்றாள்.
ஆம்! என்று தைலைய மட்டும் ஆட்டிக் ெகாண்டு ேவகமாக
உள்ேள ெசன்றுவிட்டான்.

அத்தைன உணர்ச்சிகைளயும் அடக்கி… முகத்திைன இயல்பாக
ைவத்துக் ெகாள்ள பட்டபாடு அவன் மட்டுேம அறிந்தது.
அவன் நின்று ேபசினால்தான் “ேங!” என்று விழிப்பாள்.
முகத்திருப்பல்கள் எல்லாம் அவன் இயல்ேப.... என்று
சாதாரணமாகச் ெசன்றுவிட்டாள்.

திருமணத்திற்கு இரண்டு நாட்கள் முன்னேம தாத்தா
வரக்கூறியதும், சாந்தியும், திlபனும் வந்திருந்தனர்.
இருவர் முகத்திலுேம அப்படிெயாரு ெபாலிவு ெகாட்டி
கிடந்தது.
சாந்திைய ேவைலக்கு ெசல்ல ேவண்டாம் என்றிருந்தான்
திlபன்.
சாந்திக்குேம ெவளிேய ேவைல ெசய்ய விருப்பமில்ைல.
வட்டிலிருந்ேத ஏதாவது ெசய்ய ேவண்டும் என்று
ீ
எண்ணியிருந்தாள்.
நம்ைமத் திருமணம் ெசய்யத்தாேன இவன் இவ்வளவு துன்ப
பட்டான்… அதனால் தான் ெதாழில் முடங்கியேதா? என்ற குற்ற
உணர்ச்சியில் அதைன மறக்கேவ ேவைலக்குச் ெசன்றாள். அதனால்
ேவண்டாம் என திlபன் ெசான்னதும் ேவகமாகத் தைலயாட்டினாள்
அவள்.
கயல் காைலயில்.... இவர்கள் வட்டிற்கு வந்ததும்..... சாந்தி
ீ
பார்த்தால் …. பார்த்தால்…. பார்த்தபடிேய இருந்தாள் “என்ன ெபண்
இவள்”...... என்று.
சரவணன் வந்து அண்ணி என்று அைழத்த பின்ேப சுதாrத்தாள்.

“என்ைனத் தவிர எல்லாரும் நல்லா கவனிக்கிறாங்க
இவைள” என்று ெநாந்து ெகாண்ேட ெசன்றான்.
அைனத்தும் ெதாைலத்ேத எrயும்,
எனது நிைனவுக்காட்டில்,
ஒற்ைறப் பனித்துளியாய்,
மிரட்டும் உன் ஞாபகம் ‐ அதில்
சாம்பல் தூசிெயன
காற்றில் கைரயாமல்
‘ைவரக் கrத்துண்ெடன’
மண்ணிலும் புைதயாமல்,
கங்ெகனேவ கனன்று
ெகாண்டிருக்கிேறனடி ‐ ேபைதப்ெபண்ேண!
மலrன் திருமண நாள் கைள கட்டியது.
ஒருமாதமும் சரவணன் வட்டு கவனிப்பு...... அக்கா திருமணம்
ீ
அன்ைனயின் விருப்பப்படி நல்லபடியாக முடியும் தருணம் தரும்
நிம்மதி.... என மலrன் திருமணத்தின் கயல் தனி ேசாைபேயாடு
இருந்தாள்.
திருமண ேவைளகளில் அங்குமிங்கும் ஓடி ஓடி கைளத்தாள்.
ஆனால் முகத்தில் கைளப்ேப ெதrயவில்ைல.

திருமணம் முடிந்த பின்பு கயல் அக்கா அருகிேலேய இருக்க
ேவண்டியதால் ெவளியில் ெசன்று வரேவற்கேவா, ேவறு
ேவைலகைள கவனிக்கேவா முடியவில்ைல.
இவேள .....ெவளிேய அல்லது சாப்பாடு என கவனிக்க
வந்தாலும், “ேபா! அக்காேவாட இரு” என சரவணன் அனுப்பி
ைவத்தான். பரத், அவன் நண்பர்கைள மட்டுேம அவன் ேவைல
வாங்கினான். ெமாத்தத்தில் யாதுமாகி நின்றான்.
தாத்தாவிற்ேக “இவன் நம் உறவாக இல்ைலேய” என்று
நிைனக்க ைவத்தான்.
கயல் எவ்வாறு அவன் வட்டில் உணரப்பட்டாேளா
ீ
… அவ்வாேற சரவணன் இவள் வட்டில் உணரப்பட்டான்.
ீ
பூர்ணிமா குடும்பத்ேதாடு ேமைடயில் வந்து 5 பவுனில்
அட்டிைகைய மலருக்கு மாட்டிவிட்டார். எதுவுேம ேபசாமல் மலரும்,
கயலும் பூர்ணிமாைவக் கட்டிக் ெகாண்டனர். பரத்தும் சரவணன்
ேதாளில் சாய்ந்து ெகாண்டான்.
ேமளச்சத்தம், கூட்டத்தின் ஆரவாரம் அைனத்ைதயும் மீ றி,
மண்டபேம முழு அைமதி உணர்ந்து… ெமௗனெமாழி ேபசியது.
பார்ப்பதற்ேக கண் நிைறவாக இருந்தது. மற்ற உறவுகள் கூட
பூர்ணிமாைவ பிரம்மிப்பாக பார்த்தனர்.

ெபண் பார்க்ைகயில் மட்டம் தட்டிய உறவினர்கள் கூட
“ெபrயவட்டு மனுசி என்றால் இப்படித்தான்யா, ெபrய மனசா
ீ
இருப்பாங்க” என்று ெபருைம ேபசினர்.
தாத்தாேவா சரவணைன ஒர் அர்த்தப்பார்ைவ பார்த்துவிட்டு
தன் நண்பர்களுடன் ேபச்ைசத் ெதாடர்ந்தார்.
“ேகாடீஸ்வர தனங்கள் எல்லாம் பணத்தால் வருவதல்ல,
குணத்தால் வழிவழியாக வருவது. அது சரவணன் குடும்பத்தில்
ெகாட்டிக் கிடந்தது”.
முன்பு என்றால் கல்யாணம் முடிந்ததும் ெவகுவாகி
கலங்கியிருப்பாள் மலர். தனக்கு பின் தன் குடும்பத்துக்கு சரவணன்
குடும்பம் துைணயாக இருப்பர் என்ற நிம்மதி அவளுக்கும் வந்தது
இப்ேபாது.
மலருக்ெகன்று மறுவடு, சீ
ீ ர் என அைனத்ைதயும் சிறப்பாக
ெசய்தார் தாத்தா.
மலர் ெசன்றபின் ஏேதா! வடு ெவறுைமைய உணரத்தான்
ீ
ெசய்தது. தாயாக தயங்கியவள் ஆயிற்ேற. கயல்தான் சைமத்து
ெசல்ல சிரமப்பட்டாள். கலா எல்லாவற்ைறயும் கற்றுக் ெகாடுத்தார்.
பிேளட்ைட தூக்கி திrந்த சிறுபிள்ைளத்தனங்கள் எல்லாம்
அவளால் ஒதுக்கப்பட்டது. தன் ெபாறுப்பிைன உணர்ந்தாள் கயல்.
அதற்காக ஓேஹா என்று எல்லாம் சைமக்கவில்ைல. சுமாராக
சைமத்தாள்.

அைதயும் பரத் சத்தமின்றி சாப்பிட்டான். சில சமயம் அவனும்
கூட உதவி ெசய்தான்.
“படிக்கிற உனக்கு எதுக்கு இது?” என பல வாக்குவாதம்
ெசய்தாலும்...... விடுக்கா? எனப் ெபாறுத்துப் ேபானான்.
கயலுேம உணர்ந்தாள், பரத் முழுவதுமாக வளர்ந்துவிட்டான்
என!
வட்டில் கலா, பூர்ணிமா பார்த்தனர் என்றால்..... ஏெஜன்சியில்
ீ
சரவணன் பார்த்துக் ெகாண்டான். முன்புேபால் அல்லாமல் நின்று
ேபசினான். அது அவளுக்கும் ேதைவப்பட்டது சுவாசிக்கும்
காற்ைறப்ேபால.
பூர்ணிமாவும் சிவகாசி, மதுைர என பறந்து, பறந்து பகத்
டிராவல்ைஸ வாழ ைவத்துக் ெகாண்டு இருந்தார்.
ஒரு தரம் இரவு 9.00 மணி ேபருந்து ெதrயாமல் கல்பட்டு முன்
கண்ணாடி உைடந்து நின்றது. அதற்கு பதிலாக ேவறு ேபருந்து
மாற்றி அனுப்பப்பட்டது. பார்த்த கயலுக்குத்தான் கண் ெபாங்கி
நின்றது.

ேபருந்ைத இரேவாடு இரவாக ஒருவைரயும் தூங்க விடாமல்…
தயார் ெசய்து அேத இடத்தில் நிறுத்தியிருந்தான் சரவணன்.
காைலயில் ேவைலக்கு வந்த கயலின் கண்கள் இன்னும்
ெபrயதாகேவ விrந்தது.

சரவணன் அவள் கண்கைளத் தான் பார்த்திருந்தான்.
“எப்படி” என்று ேகட்க,
டிராவல்ஸில் வந்து சrபார்த்தனர் என்றான். தன்ைன காட்டிக்
ெகாள்ளவில்ைல.
அவள் என்ன சிறுபிள்ைளயா? இனி இவன் பார்த்துக்
ெகாள்வான் என்ேறதான்; ேதான்றியது கயலுக்கு.
பஸ்ைஸ விட சரவணைனேய அதிகம் பார்த்தாள். அவன்
இவளிடம் காதல் ெசால்லேவ இல்ைல.
மாறாக காதல் ெகாள்ளத் தூண்டினான்.
அவள் இவனிடம் அதிகம் ேபசவில்ைல. ெநாறுங்கிக் கிடந்த
கண்ணாடித் துகள்களிடம் கூட இவைனப் ேபச ைவத்தாள்.
எனது ேதடுதல்களின்
ெதாடக்கம் ‐ நீ யாக

உனது ேதடுதல்களின்
முடிவு ‐நானாக மாற
தீராக் காதல் ெகாண்ேடன்.
மலrன் திருமணத்ைத சிறப்பாக நடத்தியதன் விைளவு அடுத்த
மாதேம கண்ணனின் சித்தப்பா வட்டில் கயைலக் ேகட்பதாக
ீ
ராமநாதன் ேநrல் வந்து ெசான்னார்.

அவர் வந்த இரவு ேநரத்தில் சரவணன், தாத்தா இருவரும்
ஹாலில் உட்கார்ந்து ேபசிக் ெகாண்டிருந்தனர்.
பரத் சிறிது தள்ளி உட்கார்த்து படித்துக் ெகாண்டு இருந்தான்.
ராமநாதன் ெசான்ன ெபாழுது சரவணனுக்குத் தான் இருப்பு
ெகாள்ளவில்ைல.
“ஒரு நிமிசம்” என தாத்தாவிடம் கூறி ெவளிேய ெசன்றான்.
அவன் ெசன்றவுடன் ேபச்சு திைசமாறியது. ேவறு ஏேதா
ேபசினர் இருவரும்.
பூர்ணிமாைவ ேபானில் அைழத்து எடுத்த உடேன ஹேலா கூட
ெசால்லாமல்...... “கயலுக்கு வரன் வந்திருக்கு” என்றான்.
அடக்கப்பட்ட ேகாபத்துடன்...... அதுேவ ெசான்னது.....” நீ ங்கள் ெபண்
ேகட்க ேவண்டும் “என,
“நீ எங்க இருக்க கண்ணு”
“கயல் வட்ல”
ீ
“ேபாைனத் தாத்தாகிட்ட ெகாடு” என்றார்.

ேவகமாக ெசன்று தாத்தாவிடம் “அவ்வா ேபசணுமாம்!”
அப்ேபாதுதான் ராமநாதன் ெரஸ்ட்ரூம் ெசன்றிருந்தார்.
தாத்தா ேபசியவுடேன “அண்ேண! கயைல எங்க சரவணனுக்கு
ெகாடுங்கேளன்” என ெபண் ேகட்பைத விட அண்ணனில் அழுத்தம்
ெகாடுத்து ேகட்டார்.
அவ்வளவுதான் தாத்தாவுக்கு உருகிப் ேபாயிற்று.
எவ்வளவு உறுதியாக ேகட்கிறார். தன் ேபத்தி நன்றாக
வாழ்வாள் என்று அந்த நிமிடம் ேதான்றியது அவருக்கு.
“சrம்மா” என்றார்.
“ நான் நாைளக்கு காைல அங்ேக இருப்ேபன் அண்ணா,
நீ ங்க இல்ைல என்று ெசான்னாலும் வந்திருப்ேபன் “என தன்
வருைகைய உறுதிபடுத்தினார்.
அவrன் உறுதிகூட தாத்தாவிற்கு நிம்மதிையததான்; தந்தது.
சரவணனுக்கு உள்ளுக்குள் பயெமல்லாம் இல்ைல. பதட்டம்
அதிகமாக இருந்தது. அைத ெவளிக்காட்டாமல் அைமதியாகேவ
ராமநாதன் வந்து அமர்ந்ததுேம

“மன்னிக்கணும் மருமகேன! கயலுக்கு ஏற்கனேவ சம்மந்தம்
பார்த்தாச்சு, நாேன ேநர்ல பரத்ேதாடு வந்து ெசால்லணும்ன்னு
இருந்ேதன். அதுக்குள்ள நீங்க வந்துட்டீங்க. ஒரு நல்ல நாள் பார்த்து
வட்டுக்கு வர்ேறன்” என்று ஒரு வழியாக ேபசி முடித்தார்.
ீ
சரவணனுக்கு சிறு நிம்மதி மூச்சு வந்தது.
“ஆ!” என்று பார்த்திருந்தான் பரத். அவனுக்கு நடந்த எதுவும்
கவனத்தில் இல்ைல. கைடசியாக ேபசியது மட்டுேம கவனத்தில்
அவனுக்குேம ெதrயும் யாரும் இதுவைர ெபண்
ேகட்கெவல்லாம் இல்ைல என்று..... தாத்தாவிடம் எதுவும்
ேகட்கவில்ைல..... எதுவுேம அவேரதான் ெசால்வார் என்று
அைமதியாகிவிட்டான்.
இதற்கு பிறகு என்ன ேபச என்று, “ெராம்ப சந்ேதாசம் மாமா!, சீக்கிரம்
கல்யாணச் சாப்பாடு ேபாடுங்க” என கிளம்பிவிட்டார்.
இது எதுவுேமெதrயாமல் நல்ல உறக்கத்தில் இருந்தாள் கயல்.
இரேவாடு இரவாக டிராவல்ஸில் புக் ெசய்து
அதிகாைலயிேலேய பூர்ணிமாைவ வட்டில் இருக்க
ீ
ைவத்திருந்தான் சரவணன்.
காைலயில் கயல் முழித்தேத பூர்ணிமா முகத்தில்தான்.
“வாசலிேல நின்று ேபசினாள் அவrடம்.

குளித்து முடித்து அப்ேபாது தான் வந்த பரத் கயைலப்
பார்த்தவுடன் கட்டிய துண்ேடாடு ஓடி வந்தான்.
“அக்கா உனக்கு விசயம் ெதrயுமா? தாத்தா உனக்கு
மாப்பிள்ைள பார்த்திருக்காங்க” என்றான்.
கயல் முகம் எந்த உணர்ச்சியும் இன்றி கடேன என்று இருந்தது.
“ஒரு நிமிசம் ஆச்சி” என உள்ேள ெசன்று “தாத்தா” என்று
கத்தினாள் வடு அதிர. “என்ன நடக்குது இங்க? என்று ஏகத்துக்கும்
ீ
முைறத்து நின்றாள்.
“உட்காரு” என இழுத்துபிடித்து உட்கார ைவத்தார்.
பரத்ைதயும் உட்கார ெசான்னார்.
மலர் கண்டிப்பா ஒத்துக்கும்மா… பூர்ணிமா ஆச்சி உன்ைன
ெபண் ேகட்குறாங்க.. இப்ப ெசால்லு ேவண்டாமா? என்றார்.
எப்படி ெசால்லுவாள்? ேவண்டாெமன? அைமதியாக
இருந்தாள்
பரத் எழுந்து நடனேம ஆடிவிட்டான்.
பின்ேன! சரவணன் அவன் ேரால்மாடல் அல்லவா.
அரசாங்க உத்திேயாகம், நல்ல சம்பளம்ன்னு, ெபrய வரன்
எல்லாம் வரும்… ஆனால் நல்ல குடும்பம் கிைடக்காது. உனக்கு அது

கிைடச்சிருக்கு. பூர்ணிமா ஆச்சி குடும்பம் ெபrய பரம்பைர.
எல்லாேம நமக்குத் ெதrயும். நம்ம வம்சத்தில் நான்தான்
வாத்தியார் ேவைல பார்த்ேதன். எந்த வைகயிலும் அவங்க
நம்ைமவிட ேமலதான்.

சரவணன் மாதிr நல்ல ைபயைன என்னால ேதடெவல்லாம்
முடியாது. உனக்கும் இேத ஊர்ல மாப்பிள்ைள ேவணும்னு ெசால்ற.
அவங்க எதிர்வட்லேய இருக்கிறாங்க. என்ன ெசால்ற?” என்றார்.
ீ
அவளுக்கு இெதல்லாம் ெதrயுேம… சr என்று தைலைய
மட்டும் ஆட்டினாள். நான் ஆச்சிைய பார்த்துட்டு வரவா? என்றாள்.
சrெயன்றதும், ேவகமாக ஓடி ஹாலில் தான் நின்றாள்.
சந்ேதாஷத்ேதாடு மூச்சும் வாங்கியது அவளுக்கு,
சிறிது ேநரத்திற்கு முன் கத்திய ெபண்ணா இவெளன்றுதான்
பூர்ணிமாவும் பார்த்திருந்தார்.
சரவணன் தனக்கும் இந்த நிகழ்வுகளுக்கும் யாெதாரு
சம்மந்தமும் இல்ைல என்ற வைகயில் ேபப்பர் படித்திருந்தான்.
கண்ட ெபாழுேத ெசங்குருதியாய் என் நிஜங்களில்
கலப்பாேயா எனப் பயந்ேதாடி
கனவிலும் எண்ணி எண்ணிேயச் சுைவக்கிேறன்

உன் முகத்திைன
கலாவுக்கும், எல்லாமும் ெதrயுமாதலால், ேமற்ெகாண்டு
திருமணம் பற்றி என்ன ெசய்யலாம் என பூர்ணிமாவுடன் நின்ேற
ேபசிக் ெகாண்டிருந்தார்.
இவைள கண்டவுடன் அைனவருேம அைமதியாக
பார்த்திருந்தனர்.
இவள் மூச்சு வாங்க பூர்ணிமாைவேய பார்த்திருந்தாள்.
ேவகமாகப் ேபாய் பூர்ணிமாைவக் கட்டிப்பிடித்து முத்தம்
ெகாடுத்தாள். கலாவுக்கும் அேத. அவ்வளவுதான் என
விருவிருெவன்று தன் வட்டில் ேபாய் அமர்ந்து ெகாண்டாள்.
ீ

இங்ேக இருவரும் சரவணைனேய பார்த்தனர். அவர்கள்
பார்ைவேய ெசான்னது.
“அடப்பாவப்பட்ட ைபயா!” என்று.
“ஏன் அழகி உன் ேபத்திக்கு, நாெனல்லாம் கண்ணுல
ெதாpயேவ மாட்ேடனா! என்றான் சிrப்ேபாடு.
“ம்!” நீ ெதrயுற அளவுக்கு எந்த முயற்சியும் எடுத்து இருக்க
மாட்ேட கண்ணு” என்றார் அவைனப் புrந்தவராக. அவனுக்குேம
வாய்ெகாள்ளச் சிrப்பு ெதாற்றிக் ெகாண்டது.
அந்த ேநரேம திlபனிடம் இருந்து ேபான் வந்தது சாந்தி
தாய்ைம அைடந்திருக்கிறாள் என்று..... எவ்வளவு ெபrய

சந்ேதாஷம்? … மாறி மாறி ேபசினர். சரவணன் கூட அதிகம்
ேபசினான்.

கயலிடம் மட்டும் தான் அதிகமாக ேபசமாட்டான்.
ெமாத்தத்தில் சரவணன் குடும்பம் சந்ேதாஷத்தில்; திைளத்தது.
ஒரு காலத்தில் அைனத்ைதயும், ெதாைலத்து இருந்த குடும்பம் …
இன்று எல்லாமும் கிைடக்கப் ெபற்றிருந்தது.

சிறிது ேநரம் கழித்ேத சரவணன் எைதயும் தன்னிடம்
ெவளிக்காட்டவில்ைலேய! என்று உணர முடிந்தது கயலால்.
தன்ைன ெபண்ணாக்க ஒரு முைறயாவது பார்த்திருப்பனா ?
என்ற ஆதங்கமும் ஒட்டிக் ெகாண்டது.
தன்னிடம் மட்டும் எப்ேபாதும் அதிகாரத் ேதாைணேய … முதலாளி
வர்க்கமல்லவா?
எனச் சகட்டுேமனிக்கு ெபாறுமித் தீர்த்தாள். பின் அவனின்
குடும்பத்தின் நிைனவுகள் ெகாண்டு ேகாபத்ைத எல்லாம்
ஒதுக்கினாள், மறக்கவில்ைல.
ஒேர வாரத்தில் அைனவரும் ேசர்ந்து அவர்கள் திருமணத்ைத
நடத்திக் காட்டினர்.
அந்த ஒரு வாரமும் கயல் வட்டில்தான் இருந்தாள்.
ீ
அதனால் சரவணைனச் சந்திக்கும் வாய்ப்பு இவளுக்கு
திருமணத்தின் முன்பு வரவில்ைல.
பரத், ேசரன், திlபன் என அைனவருேம எல்லாவற்ைறயும்
பார்த்துக் ெகாண்டனர்.

திருமணத்திற்கு வந்த யாருேம சரவணைனேயா?
கயைலேயா? ஒேர இடத்தில் ேவைல, காதல் என எதுவும் புறம்
ேபசவில்ைல. பின்ேன! அவர்களும் இவர்கைளத்
ெதrந்தவர்கள்தாேன!
.
அதுவும் சரவணன் ஏrயா இைளஞர்களின் ஹீேரா. அவனின்
ஆஜானுபாகுவத்தில் அசந்து ேபாய் ஜிம்ஜிம்மாய் அைலந்தவர்கள்
ஆயிற்ேற… யாேரனும் அவைனப்பற்றி தவறாகப்ேபசினால் வடு
ீ
புகுந்து அடிப்பர்.
இத்திருமணத்தில் ேசரனுக்கு ேதான்றிய ஒன்ேற ஒன்று “
பயபுள்ள சரவணன் மக்கு இல்ைல” என்று.
அன்ைறய அைனத்து சம்பிரதாயங்களும் முடிந்தேத தவிர
யாரும் எைதயும் மாற்ற முயலவில்ைல. வாழ்க்ைகைய இலகுவாக
அவர்கள் ஆரம்பிக்க ேவண்டும் என்ேற அைனவரும் நிைனத்தனர்.
ேவைலக்கு ேபாவதும், ேபாகாததும், கயலின் விருப்பம் என்று
விட்டனர். ஆனால் “கலாைவ மட்டும் அத்ைத என்று கூப்பிடும்மா”
என்றார் பூர்ணிமா.

அன்றிலிருந்து அத்ைதயம்மா என்று எப்ேபாதும் அத்ைதயின்
பின்ேனேய சுற்றித் திrந்தாள் கயல்.
மூன்று நாள் கழித்து திlபைனயும், சாந்திையயம்
டிராவல்ஸில் அனுப்பும்ேபாது டிைரவாrடம் “ அண்ணி மாசமாக
இருக்காங்க பத்திரம்” என ஆயிரம் பத்திரம் ெசால்லி அனுப்பினான்
சரவணன்.

“ஆச்சி, நான் ேவைலக்கு ேபாேறன்” என இரண்டு நாள் கழித்து
வந்து நின்றாள் கயல்.
“சr” எனக்கூறி, கலாவிடம், “நீ யும் நானும் அடிக்கடி சிவகாசி
ேபாகணும்”, சாந்தி ெராம்ப நாள் கழிச்சு உண்டாயிருக்கா… தனியா
விடமுடியாது… கயல் ேவைலக்கு ேபானாலும் சரவணன்
பக்கத்தில்தாேன இருப்பாள் என்றார் விளக்கமாக.
“நீ ங்க ெசான்னாச் சrயாதான் அத்ைத இருக்கும்” என்றார்
கலா.
அைதேய சரவணனிடமும் கூறினாள். அவன் சrெயன்று
தைலைய மட்டும் ஆட்டிவிட்டு ெசன்றான்.
“நாம் வந்து ேபசுேறாேம… ெகாஞ்சமாவது மதிக்கிறானா?
என்றிருந்தது கயலுக்கு.
அவளுக்கு ெதrயவில்ைல… இப்ேபாேத அவன் நன்றாக
தைலைய உருட்ட ஆரம்பித்துவிட்டான் என.

இரவானால் அவன் வரும்வைர சாப்பிடாமல்
இருக்கெவல்லாம் கயைல விடமாட்டார் ஆச்சி.
“ேநரத்திற்கு சாப்பிட ேவண்டும்…. இல்ைலெயன்றால்
ேநாய்கள்தான வரும். நாம் நன்றாக இருந்தால்தான் அைனத்து
பிரச்சைனகளிலும் கணவருக்கு ேதாள் ெகாடுக்க முடியும்” என்பார்.

அதனால் உண்டு முடித்து அவன் வருைகக்காக காத்திருப்பாள்.
வந்ததும் பrமாறிவிட்டு அைனத்தும் எடுத்து ைவத்துவிட்டு உறங்கி
விடுவாள். ேவைலயாள் இருப்பதால் கலாவுக்குேம சைமக்கும்
ேவைல மட்டும்தான். அதனால் இவளுக்கு ேவைல குைறேவ.
சரவணன் எல்லாம் முடித்து உள்ேள வரும்ேபாது இவள் நல்ல
உறக்கத்தில் இருப்பாள். சரவணன் சிறிது ேநரம் ெபட் அருகிேலேய
நின்று,
“என்ன இருக்கு இந்த ெபண்ணிடம்?” என்று ெபாறாைமப்பட்ட
காலம் ேபாய்…” என்ன இல்ைல இவளிடம்!” என்று அவைளேய
பார்த்திருப்பான்; காதலுடன்.
இது இன்றல்ல திருமணமாகி ஒரு வாரமாகி இேத நிைலதான்.
அவனின் தினப்படி ேவைலகளில் எந்த மாற்றமும் இல்ைல.
2 நாள் கழித்து பூர்ணிமாவும், கலாவும், சாந்திைய பார்த்து
வரெவன சிவகாசி கிளம்பினர்.

மறுநாளில் இருந்து கயல் ேவைலக்கு வர ஆரம்பித்தாள்.

காைல 9.00 மணி பஸ் நகருவைதப் பார்த்தபடிேய உள்ேள வந்தாள்
கயல். இந்த பார்ைவ தாேன இவைள கவனிக்க ைவத்தது என
நிைனத்ேத சரவணனும் இவைளப் பார்த்திருந்தான்.

“ெகாஞ்சநாள் வராதது. புதுசா ேவைல பார்க்குறதப் ேபாலேவ
இருக்கு” என அவளாகப் ேபசியபடிேய ேவைல ெசய்தாள் கயல்.
முதன் முதலில் ேவைலக்கு வந்தேபாது கம்ப்யூட்டர்
மானிட்டrல் எவ்வாறு தைலைய விட்டாேளாஅவ்வாேற
திணித்திருந்தாள்.
உள்ேள நுைழந்த சரவணனுக்கு அந்தநாள் ஞாபகேம வந்தது.
அன்று மனதில் உதித்த வார்த்ைதகள் இன்று வாய்ெமாழியாக
வந்தது.
“முட்ைடக்கண்ணு அைத ைவத்து மானிட்டைர ஏன் முழிச்சு,
முழிச்சு, பாக்குற” என்றபடிேய அருகில் வந்தான்.
இவன் ேவைலக்கு ெசல்ல ேகட்டேபாது தைலைய மட்டும்
ஆட்டிய ஞாபகம் வந்தேதாடு ஒருைமயில் ேபசுகிறான் என்ற
உrைமேயாடு,
“ம்!” முழிச்சு, முழிச்சு பார்த்தா இன்ைனக்கு முட்ைட ேபாண்டா
கிைடக்குமாம்” என்றாள் கடுப்பாக.
“‘ப்பா! பார்த்து, அைத சாப்பிட்டு இன்னும் கண்ணு ெபாpசாயிடப்
ேபாகுது” என ெசால்ல முைறத்துவிட்டு குனிந்து ெகாண்டாள்.

மதிய உணைவ இருவருக்கும் ேசர்த்து தான் எடுத்து
வந்திருந்தாள்.
உண்ண ஆரம்பிக்கும் முன் சரவணன் ெவளிேய ெசன்று
வந்தான்.
ேகrயைர எடுத்து ேடபிளில் பரப்பிவிட்டு நிமிர்ந்து பார்த்தால்
இவன் முட்ைடப் ேபாண்டாேவாடு நின்றிருந்தான். இருவருக்குேம
சிrப்பு ெபாங்கி வந்தது.

அவர்களிைடேய இலகுத்தன்ைமைய வரைவத்திருந்தான்
சரவணன்.
ேபசினர், ேபசினர் பல வருடக்கைதகைள ேபசினர். மதியம்
ேவைள ஆதலால் நல்லேவைள டிக்ெகட் புக் ெசய்ய எவரும்
வரவில்ைல.
கடந்த காலத்ைத பற்றிேய அதிகப் ேபச்சுக்கள் இருந்தது.
ேபச்சினுேட அடிக்கடி அவைள முட்ைடக்கண்ணு என்றான். நிைறய
ேபச்சுக்கள் அது அவர்களுக்குேம ேவண்டியதாய் இருந்தது.
இரவு உணவு முடித்து உறங்குவதற்கு வந்தாள் கயல்.
சரவணன் உள்ேள வந்தேபாதும் ெபட்டிேலேய உட்கார்ந்து
இருந்தாள்.
என்ன தூங்கைலயா? என்றவாறு இயல்பாகி அருகில் வந்து
அமர்ந்தான்.

“எனக்கு ஒரு சந்ேதகம்!” என்றாள் பீடிைகேயாடு.
என்ன?
“நான் உங்கைள எப்படி சுப்பிட? இங்க எல்லாம் மாமானுதான்
கூப்பிடுவாங்க” என ெசால்ல,
“நீ ஏற்கனேவ மலர் வட்டுக்காரைர கண்ணா மாமானு
ீ
கூப்பிடுற, அதனால அது ேவண்டாம், உனக்கு எப்படி ேதாணுேதா
அப்படி கூப்பிடு” என்றான்.
“நீ ங்க இன்ைனக்கு ெராம்ப ேபசுறீங்க. இதுக்கு முன்னாடி
என்கிட்ட ேபசுறது என்ன!... பார்த்ததுகூட இல்ைல” என்றாள்
ஆதங்கத்ேதாடு.
ேபசினது இல்ைலதான். ஆனா பார்க்கைலன்னு ெசால்லாத. நீ
பார்க்காத ேநரம் உன்ைன மட்டும்தான் பார்த்ேதன். நீ தூங்கும்ேபாது
கூட என்றவாேற அவைள மிகவும் ெநருங்கி அமர்ந்தான்.
கயல் என்ன உணர்ந்தாள் என்று அவளுக்ேக ெதாpயவில்ைல.
இவ்வளவு ேநரம் படபடெவன ேபசியவள் அைமதியானாள்.
“ கயல்!”.
“ம்”.
நான் ெபாண்ணுங்ககிட்ட பழகினேத இல்ைல.

“ஆங்!“ இவன் என்ன எல்லா ெபண்களிடமும் “வாங்க
பழகுேவாம்” என்று கிளம்பப் ேபாகிறாேனா! என்ற கடுப்பில்,
“அதுக்கு, எல்லார்கிட்ேடயும் பழகப்ேபாறீங்களா? “ என்றாள்
ேகாபமாக.
“முட்ைடக்கண்ணு அெதல்லாம் ஒன்னுமில்ைல நான்
உன்ைன மட்டும் பழகிக்கட்டுமா? ” என்றான்.
அவளிடம் பதிேல இல்ைல.
அவ்வளவுதான், அவைள அவன் முழுைமயாக ஆக்கிரமித்து
அவளின் சுவாசத்ைத அவள் உணரேவயில்ைல. இரவு
முழுவதும் அவனின் மூச்ைசேய அவள் சுவாசமாக
சுவாசித்திருந்தாள்.
அதிகாைல ெநருங்கும்ேபாேத அவைள விடுவித்து உறங்க
ஆரம்பித்தான்.
விடியலின் மிச்சங்களில் அவள் ெசந்தூரமாகி நின்றாள்.
உலகின் வாசல்களில்
எைன நிமிர்த்தும் ‐ ெபண்ைமேய
உன் ேகாபங்களில் என்

மீ ைசயின் முடிகள்கூட
திமிரறியாக் குழந்ைதெயன
மடங்கிேய ேபாகிறது!
அட! நீ யாவது திமிைரத்
ெதாங்கித் திrவாய் என
நான் நிைனக்கும்
தருணங்களில் எல்லாம் ‐ நீ யும்
சுவாசெமன என்னுள்
கலந்ேத ேபாகிறாய் ‐ உன்னிடம்
நிமிர்வாவது? மண்ணாவது? .........
காைலயில் அவன் கண்ைண பிrத்தேபாது,
ைகயில் காபிேயாடு, புன்னைக முகெமனெவல்லாம்
அவள் இல்லேவ இல்ைல.
குளித்தமுடிைய… விrத்துவிட்டு........ பத்ரகாளிெயன
அவைன முைறத்து நின்றாள்.
அவன், தன் ேமேல அவைள இழுத்துப்ேபாட்டு “என்னடி?
என்றான் மதுைரயின் ைமந்தனாக.

“நீ ங்க என்ைன விரும்புேறன்னு ஒருதடைவ கூட
ெசான்னதில்ைல” என்றாள் குைறெயன.
“ெசான்னேன!”
“எப்ப!”
உனக்கு ெதrயாதா?
அவள் இல்ைலெயன உதடு பிதுக்கினாள்.
நிைறய தடைவ முட்ைடக்கண்ணு அப்படின்னு ெசான்ேனேன.
அப்படின்னா “ஐ லவ் யூ ”ன்னு அர்த்தம்” என்றான் காதலாய்.
“நான் ெசான்ேனன்தாேன, பதிலுக்கு நீ ெசால்லிேய ஆகணும்”
என்று குளித்துவிட்டு அவளின் பின்னாேலேய திrந்தான்.
“என்னங்க!” என்றாள் கயல்.
பதில் ெசால்ல ெசான்னா என்னங்கண்ணு ெசால்ற!”
“ம்” அப்படின்னா பதிலுக்கு ஐ லவ் யூ‐ன்னு அர்த்தம் என்றாள்
புன்னைக முகமாய். யாருக்கு சந்ேதகம் வராதுல்ல என்றாள்.

“அட, அறிவுப்ெபண்ேண!” என்று ெநத்தி முட்டிச் ெசன்றான்
சரவணன்.
அதன்பின் வந்த நாள்களில் அவளின் பின்னாேல சுற்றினான்.
அழகியின் பின்னால் சுற்றியைதவிட அதிகம் சுற்றினான்.
“ஏன் இப்படி? என அவள் ேகட்டால்,

“அழகிக்கு ேபரேனாட குழந்ைத வரப்ேபாகுதுல்ல… அதனால்
பாப்பா பின்னாடி தான் இனிேம அவங்க சுத்துவாங்கலாம்…
அதனாலதான் நான் இபப்ேவ உன்ைன சுத்துேறன்” என்றான்.
“என்ன பதில் இது?” என்று பார்ைவயாகி பார்த்ததால்,
“நிஜம்” என்றான் குழந்ைதெயன.
அவைள அவன் அதிகம் ேதடினான், அவைள அதிகம் ேதட
ைவத்தான்.
இவனா? தன்ைனப் ெபண்ணாகப் பார்க்கவில்ைல என்ற
அவளின் ஆதங்கத்ைத ெமாத்தமாக துைடத்ெதறிந்திருந்தான்.
அவ்வளவு ேதடினான் அவைள.
சாந்தியின் வைளகாப்புக்ெகன சிவகாசி ெசன்று வந்தனர்.
மலருேம தாய்ைம அைடந்திருந்தாள். சரவணன், கயல்
முதன்முதலில் சிவகாசி வருவதால் பூர்ணிமாேவ ஆலம் கைரத்து
உள்ேள அைழத்து வந்தார்.

கயலுக்கு காட்டெவன அேனக விசயங்கள் சரவணனுக்கு
இருந்தன அவனது பங்களாவில்,
இதுவைர காதால் ேகட்பைத ேநrல் பார்த்ததில் பிரமித்து தான்
ேபாயிருந்தாள் கயல். இவ்வளவு ெபrய வட்ைடெயல்லாம்
ீ
அவள் படத்தில் மட்டுேம பார்த்தது.

தாத்தாவும் ெசான்னார்தான், ெபrய பரம்பைர என்று… ஆனால்
இன்றுதான் ேநrல் உணருகிறாள்.

மrயாைதயும், பாசமும் கூட அதிகrத்தது.. அக்குடும்பத்தின்
மீ து…
இைதெயல்லாம் விடுத்தா? மதுைர வந்து துன்பப்பட்டான்
சரவணன் என்று இருந்தது கயலுக்கு… ேமலும், ேமலும் காதல்
ெபருகியது அவனின்மீ து.
எப்ெபாழுதும் இவன்தான் “என்ன ெபண் இவள்” என
உணருவான்.
இப்ெபாழுேதா “என்ன ஆண்மகன்” என்று கர்வமாக உணர
ைவத்தான் கயைல.
இரவின் பயங்களுக்கு நீ தந்த அைணப்பு ேவண்டி
பகலிலும் பயந்ேத நடுங்குகிேறனடா ‐ என்
அறிவு மைடயா!........

நாட்கள் அழகாகேவ நகர்ந்தன.
பரத்தின் படிப்பு முடிந்தது. ஏற்கனேவ இண்டர்வியூவில்
ெசலக்ட் ஆகி ெசன்ைனயில் ேவைல கிைடத்தது.
“தாத்தாவும் என்ேனாடு வரேவண்டும்” என்றான் உறுதியாக.
அக்கா பக்கத்தில் இருக்கிறாள் தான். ஆனால் தனியாக அவைர விட
மனதில்ைல.
“ஏன்டா! இப்படி? என கயல் ேகட்க,
அைனவருக்கும் ஒேர பதில், “சரவணன் மாமா, அவங்க
அம்மாைவ கூப்பிட்டு ைவச்சுக்கைலயா, அப்படித்தான் “ என்றான்.
அவனுக்கு சரவணன்தாேன ேரால் மாடல்.

“சாப்பாட்டுக்கு இரண்டு ேபருக்கும் என்ன ெசய்வ?” என்றாள் கயல்.
“ெமஸ்ஸில் சாப்பிட்டுக்குேவாம், இல்ைலெயன்றால் சைமக்க
ஆள் வச்சுக்குேவாம்” என்றான்.
இதற்கு ேமல் என்ன ேபச என கயல் தயங்க,
அவன் உறுதி பார்த்து தாத்தாேவ சம்மதித்தார்.
மலருக்கு குழந்ைத பிறந்தால் இங்கு வரலாம் என்று விட்டார்.
“மலருக்கு அைனத்துேம நாங்கள்தான் பார்ப்ேபாம்” என
சரவணன் குடும்பம் ஏற்கனேவ ெசால்லிவிட்டதால் மலrன்
பிரசவம் குறித்த கவைல இல்ைல அவருக்கு.
அவர்கள் வட்ைட நல்ல ஆள் பார்த்து ஒத்திைகக்கு விட்டாள்
ீ
கயல். அதைன மலர் பிரசவத்திற்ெகன ேபங்கில் ேபாட்டாள்.
ேமல்வட்ைட தன் வ
ீ ட்டிற்கு வரும் ேவைலயாைளக் ெகாண்டு
ீ
பராமாpத்தாள்.
மலர் பிரசவம் என்று வருவதற்ேகா, பரத் தாத்தா வந்தால்
தங்குவதற்கு வடு என்று ேவண்டுேம”.
ீ
கயல் சம்பாதைணகளில் ெகட்டி. ெராம்ப கஞ்சமும் இல்ல,
ெசலவாளியும் இல்ைல.
சரவணன் நன்றாக உைழப்பான்தான்.. இவைளப் ேபால்
கணக்கு எல்லாம் அவனால் முடியாது.

“எவ்வளவு சrயாக தன் அத்ைத கணித்திருக்கிறார்”.
“இந்தப் ெபண் தன் மகளின் உைழப்புகைள
முன்ேனற்றமாக்குவாள்” என்று ஸ்திரமாக நம்பினார் கலா.
சிறிது காலத்திற்குள் சரவணன் தன் உைழப்ேபாடு ேசர்த்து தன்
ெபயrேலேய ேலானும் எடுத்து தன் அலுவலகத்தில் இருந்து
பத்துநிமிட பயணத் ெதாைலவிேல கைடேயாடு கூடிய இடத்ைத
வாங்கினான். அதில் ஒன்ைற தான் ேவைல ெசய்த டிராவல்ஸின்
ஏெஜன்சியாகவும் மாற்றி ஆள்ேபாட்டான்.
அதன் வருமானங்கேளாடு தன் வருமானத்தில் ஒரு பங்ைகயும்
ேசர்த்து கடைன அைடத்தான்.
ெகாஞ்சம், ெகாஞ்செமன முன்ேனறினான் சரவணன்.
ஒரு மாைல ேநரம் கயலிடம் இருந்து ேபான் வந்தது. சீக்கிரம்
வாங்க என்று மட்டுேம ெசால்லியிருந்தாள்.
“என்னேமா! ஏேதா! என்று விழுந்தடித்து ஓடி வந்தான்
சரவணன்.
ஏெனனில் கயல் ேவைல ேநரத்தில் எல்லாம் அைழப்பவள்
அல்ல.
வடு வந்து பார்த்தால் “வ
ீ டு கழுவுகிேறன் ேபர்வழி என்று
ீ
விழுந்து வாhp ைவத்து ைக, கால், முட்டி எனக் காயத்ேதாடு
நின்றிருந்தாள்” கயல். அவளின் நிைல பார்த்து எதுவும் ேபசினான்
இல்ைல அவன்.
அவைளத் தூக்கி வந்து ைபக்கில் உட்கார ைவத்து;
“பிடிச்சுக்ேகா!” என்று மட்டும் கத்தினான்.

ேபருந்து நிைலயம் அருகில் உள்ள ஏrயா என்பதால்
அடிக்ெகாரு மருத்துவமைன இருந்தது. காயம் சுத்தம் ெசய்து கட்டு
ேபாட்டு, ெபட்டிேலேய சிறிதுேநரம் ெரஸ்ட் எடுக்குமாறு கூறினார்,
டாக்டர். ேமலும் 2 நாட்கள் வட்டிலும் ெரஸ்ட் எடுக்க ேவண்டும்
ீ
என்றார்.
“காயம் ஆழமாக இல்ைல” என்றவுடன் தான் அவனுக்கு
ேபச்ேச வந்தது.
“உனக்கு ஏன் இந்த ேவைல?” என்று கத்தினான்;.
அவன் கத்தியகத்தலில் அைனவருேம இவர்கைளப்
பார்த்தனர்.
“ேவைலக்கு வர்றவங்க இன்ைனக்கு lவ் அதனாலதான்” என
இழுத்தாள் கயல்.
இன்னெதன்று இல்ைல சகட்டுேமனிக்கு திட்டினான்;.
சமாதானம் ெசய்ய நிைனத்து ....... எப்படியும் இவன் சமாதானம்
ஆகமாட்டான் என்றானதும்,
சுற்றம் உணர்ந்து அைமதியாக அவைனப் பார்த்திருந்தாள்.
திட்டி முடித்து இவன் பார்த்தால்,
அவள் பார்ைவேய “ேபாடா!” என்று இருந்தது.
அைதப் பார்த்து ேமலும் ேகாபமாக,
“முட்ைடக்கண்ணு” என்று கடிந்தான், சரவணன்.
“என்னங்க” என்றாள். விrந்த புன்னைகேயாடு,
நான் நிஜமாேவ உன்ைனத் திட்டுேறன்” என ெசால்ல,

அவைன அருகில் அைழத்து அவனுக்கு மட்டும் ேகட்குமாறு,
“நான், நீ ங்க ேகாபமா ஐ லவ் யூ ெசால்றீங்கேளான்னு
நிைனச்ேசன்” என்றாள் புன்னைகயாக.

இப்ெபாழுது அவனுக்குத்தான் ெபrய புன்னைக வந்தது.
பார்க்கேவ கவிைதயாக இருந்தது.
இவர்கள் வந்த நிைல என்ன? இப்ேபாது இருப்பெதன்ன? என
டாக்டரும் கூட சிrத்ேத நகர்ந்தார்.
அங்கிருந்த ெபrயவர்களுக்ேகா, “நாம் இவ்வாறு
வாழ்ந்ேதாமா?” என்றும்,
இவர்களின் வயெதாத்தவர்களுக்ேகா “நாமும் இவ்வாறு வாழ
ேவண்டுெமன”
. இைளயவர்களுக்ேகா “நாமும் இதுேபால் வாழ்ேவாமா?” என
ஏேதா! ஒரு உணர்விைன உண்டாக்கினர். ெமாத்தத்தில்
அைனவைரயும் கவர்ந்தனர் அவ்விருவரும்.
வாழ்க்ைக என்பது படம் அல்ல... ஒேர பாட்டில் முன்ேனறவிட.
அதன் ேபாக்கில் தான் உைழப்ைப இட்டு முன்ேனற முடியும்.
அதன் படிக்கட்டுகளில் மிக ேவகமாக ஏறி, பணத்திற்காக ஓடி
ஓடி, பிள்ைளகைளயும் ேசர்த்து விரட்டிவிரட்டி, வரும் வழிகளில்
உறவுகைள நசுக்கி, ேநாய்கைளெயல்லாம் சுமந்து, முதல் ஆளாய்
மூச்சு வாங்க நின்று ேகாடீஸ்வரர்கள் என ெகாக்கrத்து, வாழ்வின்
மிச்சங்களில் நிைனக்கெவன இனிைம ஏதும் இன்றி எைதச்
சாதித்ேதாம் நாம்? ”…


உறவுகளுக்கு ேதாள் ெகாடுத்து, நிதானமாக ஒவ்ெவாரு
படிக்கட்டிலும் நின்று நிதானமாக ரசித்து, மற்றவர்கைளயும் ரசிக்க
ைவத்து இயற்ைகேயாடு உயர ேவண்டாமா?
அதைனச் ெசவ்வேன ெசய்தனர்...... சரவணன், கயல்
தம்பதியினர்.
அவர்கைள வாழ்த்தி நாமும் விைடெபறுேவாமாக!
உணர்ேவ! நீ வாழ்க,
நீ ஒன்று, நீ பல
நீ நட்பு, நீ பைக
உள்ளதும், இல்லாததும் நீ ,
அறிவரும், அறியாததும் நீ ,
நன்றும் தீ, தீதும் தீ,
நீ அமுதம், நீ சுைவ,
நீ நன்று, நீ இன்பம்
‐ பாரதியார்.

Enai Purattum Poongatru-Amuthavalli Nagarajan PDF

Uploaded by

Document Information

Original Title

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Enai Purattum Poongatru-Amuthavalli Nagarajan PDF

Original Title:

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

அமுதவல்லி நாகராஜனின் எைனப்புரட்டும் பூங்காற்று

சிவேன ேபாற்றி ேபாற்றி

மதுைர மாநகர்....மிகவும் பரப்பரப்பான மாட்டுத்தாவணி ேபருந்து

நிைலயம்.... அதிகாைல 5.00 மணிக்ெகல்லாம் தான் ேவைல

Ôபகத் டிராவல்ஸ்” ஏெஜன்சியினுள் நுைழந்திருந்தான்....

விடியலின் அழகு....அைமதி எைதயும் ரசித்தானில்ைல அவன் ....

இன்றல்ல கடந்த மூன்று வருடங்களாகேவ ....”இதுேவ நான்” ....

ேவகம்.... ேவகம்....எைத மறக்க இந்த ேவகேமா? .... அவேன

அறியான். என்னேவா! ெசயலில் மட்டும் தான் இருக்கும் இந்த

ேவகம்.முகம்... எதுவும் இல்லா ெவள்ைள காகிதெமன இருக்கும்.

இருபத்துஏழு வயது இைளஞன்..... அதன் அைடயாளங்களில்

All Rights Reserved to Author Page 1

பக்குவப்பட்டைத விட .....காலத்தின் ேகாலத்தில் அதிகெமன

இறுக்கமைடந்திருந்தான் என்பேத உண்ைம.

காைல 6.00 மணிக்கு புறப்படும் ேபருந்தின் அைனத்ைதயும் .....

ேமற்ப்பார்ைவ ெசய்து.... அது கிளம்பும் வைர அங்ேகேய நின்று

எதிரில் இருக்கும் அவர்கள் அலுவலகத்தில் இருந்து ஆயா

ப்ளாஸ்க்ேகாடு அவனருேக வந்தவர்,

Ô தம்பி! டீ வாங்கி வந்துடட்டுமா ?”......

Ô ம்” என்று பணத்ைத தந்தான்.

இது ஆயாவுக்கு மட்டும் இலவசம். அைத குடித்தவுடன் ......

அவர் கண்களில் வரும் உயிப்பு..... ஏேதா ஒரு மனநிைறைவக்

இது அவன் தந்ைதயின் வளர்ப்பு..... அவர் தன்னந்தனிேய உண்டு.....

அவன் கண்டேதயில்ைல....எப்ேபாதும் யாராவது அருகில்

சிவகாசியின் விரல்விட்டு எண்ணக்கூடிய ேகாடீஸ்வரர்களில்

ஒருவர் அவர்..... அவர் இன்று இல்ைல.... இந்த நிஜம் அவைன

எப்ேபாதும் வலிக்கச் ெசய்கிறது.

All Rights Reserved to Author Page 2

தைன நிைலகுைலயச்ெசய்யும் நிைனவுகளில் இருந்து .....

மீ ளெவன இங்ேக வந்துவிட்டான் தான்..... மீ ண்டானா?.....

அதற்கு எந்த விைடயும் இல்ைல அவனிடம்.

ஏெனனில் அவனது ஒவ்ெவாரு அைசவுகளிலும்....

அவேன தந்ைதைய பிரதிபலிக்கிறான்.

இங்கு ேவைல முடித்து .... ெபரியார் நிைலய பிரான்ஞ்ச்,

7.15 மணிக்கு ஆரப்பைளய பிரான்ஞ்ச் ேமற்பார்ைவ... 8.00

மணிக்கு மாட்டுத்தாவணி என....அவனின்காைல ேவைலகள் நீளும்.

மற்றவர்கைளப் ெபாறுத்தவைர இது அவனது ேவைல.....

அவனுக்கு இது Ô தன்ைனேய ெதாைலக்க முயற்சிக்கும்

அதைன மதுைர மாநகரம் சிறப்பாகச் ெசய்தது.

Ôவந்தாைர வாழைவக்கும் மதுைர”...... அவைனயும் அழகாக

இது அவன் தாய் வழி தந்ைதயின் ஊர்.... B.B.A….. M.B.A….என

அவன் கல்லுr வாழ்வு இங்ேகேய.... அதன் மூலம் அவனுக்ேக!

அவனுக்ெகன ஐந்து நண்பர்கள்.

ெவவ்ேவறு ஊர்களுக்கு ெதாழிலின் ெபாருட்டு அைலவதால்...

இவர்களின் ெதாடர்பு... வாரம் ஒரு முைறப்ேபானில்,

All Rights Reserved to Author Page 3

எப்ேபாதாவது ேநரில்... என இன்றளவும் ெதாடர்கிறது.

அவர்களும் ேகாடீஸ்வரர்கெளல்லாம் இல்ைல.... தந்ைதயின்

சிறுெதாழிைல ெபருக்கெவன... அவனுடன் படித்தவர்கள்.

எல்லாம் இழந்து ெசாந்தங்கள் முன் கீ ழிறங்க முடியாது.

ஆனால் நட்பு அதுவல்லேவ! Ô பாத்துக்ெகல்லாம் வாடா!”

சரவணனின் தற்ேபாைதய சம்பளம்இருபதாயிரம்...

தன் கல்லூரி நாட்களில் நண்பர்களுடன் ெசலவழிக்கும்

அவனது ஒரு வார ெசலவுத்ெதாைக.

அவனின் திறைமக்கு நல்ல சம்பளத்தில் சிறந்த

ேவைல கிைடக்கும்....ஏேனா! அவன் எதிலும் நாட்டம்

இல்ைல என இேதாடு இருந்துவிட்டான்

8.30 மணிக்ெகல்லாம் அவன் மாட்டுத்தாவணிைய ைபக்கில்

எட்டியிருந்தான். இது அவன் உைழப்பில் முதல் வாகனம்.

Ô கார்த்திக், ேபசஞ்சர் ேநம் லிஸ்ட் ெகாண்டு வா! ” என

அவசரப்படுத்திக் ெகாண்ேட தன் ேகபினுக்குள் ெசல்ல

முயன்று,பதில் இல்ைலேய! எனத் திரும்பி வந்து பார்த்தால்,