Ένα λίγο διαφορετικό καλωσόρισμα...

Καλώς ήρθατε, λοιπόν, στο υπόδειγμα λειτουργικότητας, κατανόησης και συναδελφικότητας που λέγεται
Σχολή Αγρονόμων και Τοπογράφων Μηχανικών! Εδώ το ίδρυμα φροντίζει για σας, πριν από σας και... χωρίς εσάς. Αν
δυσαρεστηθήκατε που δε βρήκατε θέση στο 608 ή το 242 σας συνιστούμε να το ξεπεράσετε γρήγορα. Μόλις
αρχίσουν τα μαθήματα θα είστε ευχαριστημένοι αν καταφέρνετε να μπείτε σ’ αυτά. Αν ακόμα αναρωτιέστε γιατί η
πολυτεχνειούπολη βρίσκεται μέσα στα λαγκάδια του Υμηττού, μάλλον δε θα ‘χετε καταλάβει ότι βρίσκεστε σε
χώροπροστασίας της άγριας φύσης! Εδώ φυλάσσονται προστατευόμενα είδη (λύκοι, τσακάλια, φίδια, φοιτητές κλπ)
μακριά από τους κινδύνους πουπαραμονεύουν στην πόλη (πολιτική αφύπνιση, κινητοποιήσεις και άλλες πηγές
ρύπανσης).

Μπαίνοντας στη σχολή κάποιοι θα φροντίσουν να σας «καθοδηγήσουν». Οι συνάδελφοι λοιπόν των ΠΑΣΠ
και ΔΑΠ θα σας πουν σε πόσο εκπληκτική σχολή μπήκατε, πόσο καλοί είναι οι καθηγητές μας, πόσο καλές υποδομές
έχουμε, πόσο εύκολα θα βρείτε δουλειά κτλ… κι όλα αυτά συνοδευμένα με τις απαραίτητες νουθεσίες για το πώς
πρέπει να εκμεταλλευτείτε τη θεόσταλτη ευκαιρία που είχατε να μπείτε σ’ αυτήν την τρομερή σχολή τηρώντας τις
πολυ πολυ πολυάριθμες υποχρεώσεις σας και εκπληρώνοντας όλα τα καθήκοντα του «καλού» φοιτητή
(παρακολούθηση, ασκήσεις, εργασίες, σωστή συμπεριφορά κτλ.)

Eκεί λοιπόν που επί εναν ολόκληρο χρόνο μας έφαγε το άγχος, το διάβασμα και μαζί με αυτό και ο διαρκής
εγκλεισμός (ή μήπως πιο ορθά φυλάκιση;) πίσω από ένα γραφείο-θρανίο στο σπίτι,στο σχολείο ή στο φροντιστήριο,
το μοναδικό τονωτικό μας ήταν ή σκέψη του μετά τις πανελλήνιες, όπου περιμέναμε με ανυπομονησία την
φημισμένη "φοιτητική ζωή" με τις εξόδους και τα ξενύχτια, με τους καφέδες στη σχολή και τις παρέες που θα
κάνουμε και γενικά την καλοπέραση. Το καλοκαίρι ήταν αδιαμφισβήτητα μια καλή αρχή. Φυσικά λόγω και της
οικονομικής κρίσης, είχαμε στο μυαλό μας ότι καλό θα ήταν να βρούμε και μια δουλειά, ώστε να εξασφαλίζουμε τα
καθημερινά μας έξοδα ή και να βοηθάμε στον οικογενειακό προϋπολογισμό. Οι σκέψεις μας σίγουρα δεν
εμπεριείχαν μια συνέχεια του σχολείου.

Ε λοιπόν η φοιτητική ζωή δεν είναι όπως την φανταζόμασταν και οι καθηγητές της σχολής μας έχουν
φροντίσει για αυτό. Χαρακτηριστικά παραδείγματα αποτελούν η εξεταστική, όπου οι καθηγητές "δείχνουν τον
δρόμο προς την επιτυχία" κόβοντας πολλές φορές ακόμα και 7 στους 10 που δίνουν ένα μάθημα, ενώ ταυτόχρονα
επιβάλλουν αλλεπάλληλες υποχρεωτικές εργασίες και προόδους που παρουσιάζονται ως "σωτήρια λύση" στην
κάλυψη της υπέρογκης ύλης και "πάσο εισόδου" στην επιτυχία στην εξεταστική. Προφανώς, ο “σωστός μαθητής”,
όπως τον ονομάζουν, (λες και είμαστε ακόμα λύκειο) πρέπει να παρακολουθεί συνεχώς τις, κατά τα άλλα, μη
υποχρεωτικές διαλέξεις, καμιά φορά με ελεγχόμενο κιόλας τρόπο (για το "καλό μας" φυσικά) με την επιβολή
απουσιών που εξετάζουν την “τιμιότητα” μας.

Όλα αυτά είναι εντελώς αντιπαραθετικά με τα όνειρα που είχαμε και μόνο για το καλό μας δεν
γίνονται,καθώς δεν θα έχουμε χρόνο σε καμία περίπτωση για την εκπλήρωση των στόχων που είχαμε.Είναι απλά μία
συνέχεια της εφιαλτικής Γ'Λυκείου και του κλίματος διαρκούς διαβάσματος, ίσως και χειρότερα, που σαν στόχο έχει
να ξεχάσουμε όσα σκεφτόμασταν για “χόμπυ” και “ελεύθερο χρόνο” και να μάθουμε να ακολουθούμε πιστά και
αδιαμαρτύρητα τις οδηγίες- εντολές των καθηγητών ώστε να είμαστε κατάλληλα προετοιμασμένοι, για την
μετέπειτα ένταξή μας στον εργασιακό χώρο. Τα βασικά εφόδια που θα αποκτήσουμε επομένως, θα είναι η τυφλή
υπακοή, η ανοχή οποιασδήποτε εργοδοτικής αυθαιρεσίας (μισθολογικές μειώσεις, απώλεια συνδικαλιστικών
δικαιωμάτων κλπ.) και με λίγα λόγια την σχεδόν δουλική στάση απέναντι στον εργοδότη-"Θεό". Όλα αυτά φυσικά
είναι απαραίτητα στοιχεία της στάσης μας και ως φοιτητές αυτή την φορά απέναντι στον καθηγητή-αυθεντία, που
έρχεται να εκπροσωπήσει αυτό το μισητό ρόλο.
Γι’ αυτό, λοιπόν, μερικά πράγματα που πρέπει όλοι να γνωρίζουμε:

lΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΕΙΝΑΙ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΕΣ ΔΙΑΛΕΞΕΙΣ ΠΟΥ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙ Ο ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ.

ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΝ ΧΡΩΣΤΑΕΙ ΤΟ ΜΑΘΗΜΑ Η ΟΧΙ.
lΗ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΗΣΗ ΤΩΝ ΔΙΑΛΕΞΕΩΝ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΤΙΚΗ.
ΣΤΑ ΜΑΘΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΛΑΜΒΑΝΟΝΤΑΙ ΑΠΟΥΣΙΕΣ (Η ΠΑΡΟΥΣΙΕΣ ).
lΟ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΙΚΑΙΩΜΑ ΝΑ ΣΕ «ΑΠΟΒΑΛΛΕΙ» ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΙΘΟΥΣΑ.
lΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΝΑ ΑΛΛΑΞΕΙΣ ΘΕΣΗ.
l ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΟΥ ΕΠΙΒΑΛΛΕΙ ΝΑ ΤΟΥ ΔΩΣΕΙΣ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΣΟΥ ,ΑΝ ΔΕ ΘΕΣ ΝΑ ΤΟ ΔΩΣΕΙΣ.
lΚΑΝΕΝΑΣ ΚΑΘΗΓΗΤΗΣ Η ΠΑΡΑΤΡΕΧΑΜΕΝΟΣ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΠΡΟΣΒΑΛΛΕΙ.
lΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΣΕ ΕΞΕΤΑΣΕΙ ΠΡΟΦΟΡΙΚΑ ΚΑΤΑ ΤΗ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΜΙΑΣ ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΗΣ ΔΙΑΛΕΞΗΣ
lΣΤΗΝ ΕΞΕΤΑΣΤΙΚΗ ΔΕΝ ΕΙΣΑΙ ΥΠΟΧΡΕΩΜΕΝΟΣ ΝΑ ΔΩΣΕΙΣ ΠΑΣΟ, ΤΑΥΤΟΤΗΤΑ Η ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ ΣΧΕΤΙΚΟ ΣΕ
ΚΑΝΕΝΑΝ.

Ένα καυτό καλοκαίρι

Το καλοκαιράκι λοιπόν τελείωσε και οι βόλτες τα ξενύχτια και γενικότερα η ξεγνοιασιά έλαβαν τέλος. Σε όλο
αυτό το διάστημα λοιπόν ενώ οι περισσότεροι καλοπερνουσαν (και καλά έκαναν) έγιναν πραγματάκια. Σύμφωνα με
την κυβέρνηση ΣΥΡΙΖ-ΑΝΕΛ βγήκαμε από τα μνημόνια! Χαρά, γιορτές, χοροί, πανηγύρια και όλα τα συναφή. Κάπως
έτσι λογικά θα έπρεπε να γιορταστεί ένα τέτοιο γεγονός από τον ελληνικό λαό, που εδω κι 9 χρόνια δοκιμάζεται από
τις πολιτικές λιτότητας που εφαρμόζονται εις βάρος του με αποτέλεσμα τεράστιες μειώσεις σε μισθούς και
συντάξεις, εκτόξευση της ανεργίας και ειδικά στους νέους πολύ μεγαλύτερα ποσοστά, κατάργηση κάθε εργασιακού
δικαιώματος που είχε κατακτηθεί απ'το εργατικό και ευρύτερα το λαϊκό κίνημα με αγώνες, όπως οι συλλογικές
συμβάσεις εργασίας, το 8ωρο, το δικαίωμα στην απεργία κτλ.
Φυσικά σε όλα αυτά δεν πρέπει να ξεχνάμε και τους πλειστηριασμούς πρώτης κατοικίας, ένα μέτρο χέρι-
βοηθείας στις τράπεζες απ'την κυβέρνηση που για την επίτευξη του δε δίστασαν να δείρουν όποιον αντισταθεί για
το αυτονόητο την προστασία της λαϊκής πρώτης κατοικίας, κι όταν αυτό δεν έπιασε προσπάθησαν να
ποινικοποιησουν το κίνημα εναντια στους πλειστηριασμούς αλλά δεν τους πέρασε γιατί το κίνημα άντεξε και
πληθυνε, έτσι μετέτρεψαν τους πλειστηριασμους σε ηλεκτρονικούς για να αποφύγουν την όποια αντίσταση
παίρνοντας τα σπίτια του κοσμάκη με ενα κλικ!
Αυτός ήταν ο αντίκτυπος των μνημονίων ολα αυτά τα χρόνια για τον ελληνικό λαό και η κυβέρνηση
διατυμπανίζει ότι όλα αυτά είναι παρελθόν και τώρα έρχεται η ανάπτυξη. Αυτό όμως δεν ισχύει για τον εργαζόμενο
λαό καθώς αυτός θα συνεχίσει να εξαθλιωνεται από αυτές τις πολιτικές λιτότητας. Μάλιστα κουβεντιαζεται
περαιτέρω μείωση των συντάξεων οσονούπω. Άρα οσο κι αν προσπαθεί ο ΣΥΡΙΖΑ να διαφημίσει το success story του
η πραγματικότητα δυστυχώς, για οσους την βιώνουν, τον διαψεύδει οικτρά. Η ανάπτυξη που ευαγγελίζεται δεν
αφορά τις πλατιές λαϊκές μάζες, που υπέστησαν εξολοκλήρου το βάρος της κρίσης, αλλά τους λίγους και
«εκλεκτούς» που συστατικό της στοιχείο φυσικά θα είναι η περαιτέρω εξαθλίωση των λαϊκών εργαζόμενων μαζών.
Βέβαια αυτό το καλοκαίρι γίναμε όλοι θεατές και της φρικτής τραγωδίας στο Μάτι με σχεδόν 100 νεκρούς,
κατεστραμμένες περιουσίες και απέραντες καμμενες δασικές εκτάσεις. Είναι όμως αυτό το συμβάν ξεκομμενο από
όλα τα προηγούμενα. Οι απώλειες ανθρωπίνων ζώων και η περιβαλλοντική καταστροφή οφείλονται τάχα σε φυσικά
φαινόμεν; Αν η παντελής απουσία μέτρων πυροπροστασίας και η ελλιπής δυνατότητα πυρόσβεσης λόγω μειωμένου
προσωπικού και ελλιπών αλλά και απαρχαιωμενων μέσων πυρόσβεσης(ειδικά των εναέριων) είναι φυσικό
φαινόμενο τότε καλά τα λενε ΜΜΕ, κυβέρνηση κι αντιπολίτευση. Όμως αυτά είναι ξεκάθαρη απόρροια των
πολιτικών λιτότητας που ακολουθουνται εδώ και 9 χρόνια αφήνοντας πίσω τους νεκρούς, κατεστραμμένες
περιουσίες και περιβαλλοντική καταστροφή. Αλλά και πριν υο Μάτι, ηταν η Μάνδρα και πιο πριν η Πελοπόννησος
και και, τα παραδειγματα πολλά και η κατάληξη πάντα άσχημη, αλλά τι είναι ολα τα αλλά μπροστά στο κέρδος και
την εξυπηρέτηση του χρέους;
Είναι ξεκάθαρο πλέον και δεν πρέπει να μας φοβίζει το γεγονός πως η μόνη ρεαλιστική επιλογή για την
διαγραφή του χρέους, την άρση της λιτότητας και την αναδιανομή προς όφελος των λαϊκών στρωμάτων οδηγεί
αναπόφευκτα στην έξοδο από την ΕΕ. Απέναντι στον παραλογισμό της εξυπηρέτησης του χρέους και της
καταστροφικής λιτότητας είναι επιτακτική η ανάγκη μέσα από μια μετωπική πολιτική κατεύθυνση να συσπειρωθεί
όλο εκείνο το κοινωνικό δυναμικό αμφισβήτησης και ανυπακοής που ήδη αρχίζει να εκφράζεται (μέτωπο
πλειστηριασμών κλπ.) και να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε μια άλλη πορεία, μια πορεία αμφισβήτησης του
χρέους και συνολικά των αντιλαϊκών πολιτικών, όπου δηλαδή η ίδια η λαϊκή αντίσταση στις ευρω-μνημονιακές
πολιτικές θα μπορέσει να εξασφαλίσει ένα καλύτερο παρόν και μέλλον.

Τι γίνεται με τα πτυχία;
Στα πλαίσια της ευρύτερης κατάστασης, οι συνθήκες στην αγορά εργασίας προσιδιάζουν πιο πολύ σε
ζούγκλα και ο αυξημένος ανταγωνισμός πιο πολύ σε κανιβαλισμό. Η οποιαδήποτε συλλογική διεκδίκηση φαντάζει
πλέον μακρινό όνειρο, με την κατάργηση την απεργίας και των συλλογικών συμβάσεων εργασίας. Σε αυτή την
κατάσταση το υπουργείο, οι σχολές και το ΤΕΕ έρχονται να εναρμονίσουν τα πτυχία μας με αυτή την αγορά
εργασίας.
Βασική κατεύθηνση αυτή την στιγμή είναι η διάσπαση των πτυχίων και η απόσπαση επαγγελματικών
δικαιωμάτων από αυτά. Αυτή τη στιγμή αυτο δεν συμβαίνει με ενιαίο τρόπο για όλες της σχολές, αλλά περνάει με
διαφορετικό τρόπο ανά σχολή, ίδρυμα ή κλάδο. Στις καθηγητικές σχολές (π.χ Μαθηματικό, Φιλοσοφική) ο κάθε
απόφοιτος είχε δικαίωμα άσκησης επαγγέλματος του καθηγητή με το πτυχίο του ως μόνη προϋπόθεση.Με την
πρόταση ΙΕΠ για εισαγωγή του Πιστωποιητκού Παιδαγωγικής και Διδακτικής Επάρκειας αυτό το δικαίωμα πλέον θα
κατοχυρώνεται μόνο σε αποφοίτους που έχουν διαλέξει συγκεκριμένα μαθήματα ή μέσω μεταπτυχιακού
προγράμματος. Η υποτιθέμενη ανωτερωποίηση του ΤΕΙ επίσης, δεν είναι τίποτα παραπάνω από την υλοποίηση της
παραπάνω κατεύθυνσης. Η ίδρυση του ΠΔΑ σημαίνει καταργήσεις και συγχωνεύσεις τμημάτων, διασπάσεις πτυχίων
μέσω της εισαγωγής κατευθύνσεων και απόσπαση δικαιωμάτων μέσω της ίδρυσης των νέων σχολών και τμημάτων.
Σε αυτή την κατεύθυνση κινείται και το νομοσχέδιο Σπίρτζη , που αλλάζει ριζικά τον τρόπο που κατανέμονται
τα επαγγελματικά δικαιώματα των μηχανικών εισάγοντας βαθμίδες στα επαγγελματικά δικαιώματα των μηχανικών
καθώς και η δημιουργία νέων ειδικοτήτων. Θεσπίζει την κατάταξη των απόφοιτων μηχανικών σε συγκεκριμένες
βαθμίδες-κλάσεις, με αφετηρία όλων την “μηδενική” βαθμίδα. Το οποίο σημαίνει ότι ανεξάρτητα του αν θα
πάρουμε πτυχίο, δεν θα έχουμε κάνενα επαγγελματικό δικαιώμα ως μηχανικοί μηδενικής τάξης και δεν θα
μπορούμε να ασκήσουμε το επάγγελμα μας, ενώ θα είμαστε απλοί “δόκιμοι”. Τα επαγγελματικά δικαιώματα θα
απονέμονται μέσω της αναβάθμισης του κάθε αποφοίτου σε νέα τάξη κάθε 4 χρόνια, ενώ για την απόδοση ειδικών
επαγγελματικών δικαιωμάτων θα πρέπει να παρακολουθήσει περαιτέρω σεμινάρια, προγράμματα επανακατάρτισης
ή εξειδίκευσης και μεταπτυχιακά.
Όλες αυτές οι αλλαγές στο επάγγελμα του μηχανικού αποτελούν από μόνες τους μια βίαιη επίθεση στον
κλάδο μας , στις οποίες βέβαια προστίθενται κινήσεις που παρατηρούμε και στο εσωτερικό του πανεπιστημίου. Ο
κατακερματισμός των επαγγελματικών δικαιωμάτων μέσω του Τ.Ε.Ε. συνδέεται με τη διάλυση του ενιαίου πτυχίου
και την αντικατάστασή του με ένα άθροισμα πιστωτικών μονάδων (π.μ.) , έναν ατομικό φάκελο προσόντων. Κινείται
στην ίδια κατεύθυνση αφού η συλλογή π.μ. ανά μάθημα ανάλογα με το φόρτο εργασίας του
(εργασίες,εργαστήρια,σεμινάρια) που θα εξασφαλίζει τη δυνατότητα να έχουμε επαγγελματικά δικαιώματα θα
αφορά τον καθένα ατομικά και δε θα εξασφαλίζει σε όλους μας μια συλλογική κατοχύρωση των επαγγελματικών μας
δικαιωμάτων μέσω του πτυχίου , αναγκάζοντας μας για ατομική διαπραγμάτευση για αυτά καθώς και για τις
μελλοντικές μας εργασιακές συνθήκες.
Το ΤΕΕ θα καταστεί ο φορέας εκείνος που θα ορίζει και θα πιστοποιεί το minimum πρόγραμμα σπουδών για
τα πανεπιστήμια, λειτουργώντας ως ένας εξωτερικός “επόπτης και ελεγκτής” του τρόπου που λειτουργούν οι σχολές
μηχανικών και το πως πρέπει να αλλάξουν με την εξωτερική του καθοδήγηση τα μαθήματά τους, με σκοπό την
“Εναρμόνιση με ευρωπαϊκές οδηγίες περί άσκησης του επαγγέλματος του μηχανικού.” Δηλαδή, σε πλήρη αρμονία
με το σπάσιμο του κύκλου σπουδών και του ενιαίου πτυχίου στη σχολή, φέρνει ίσα επαγγελματικά δικαιώματα για
αποφοίτους ΙΕΚ, καθώς και εφαρμογή ενός πανελλήνιου μητρώου μηχανικών με κύριο κριτήριο ταξινόμησης την
“εμπειρία” του καθενός, δηλαδή πόσα χρόνια είναι ενεργοί.
Ταυτόχρονα, από πλευράς προεδρείου μπαίνει εισήγηση που περιλαμβάνει σκλήρηνση των εξετάσεων για
την απόκτηση της άδειας επαγγέλματος. Αυτή η διαδικασία των εξετάσεων, που όφειλε να μην υπάρχει καν, και
(έπρεπε να) ήταν τυπική, διαρκώς τα τελευταία χρόνια έχει μπει στο στόχαστρο μεταρρυθμίσεων και πλέον θα
αποτελεί άλλο ένα φίλτρο που θα δυσχεραίνει τον κάθε πτυχιούχο στο να βρει δουλειά. Σύμφωνα με την πρόταση,
οι νέες εξετασεις θα περιλαμβάνουν 2 κύκλους εξετάσεων. Ο πρώτος θα αφορά το γνωστικό αντικείμενο, ενώ ο
δεύτερος ένα κύκλο σεμιναρίων.
Τα παραπάνω ως αποτέλεσμα έχουν το πτυχίο του μηχανικού ,και άρα 5 τουλάχιστον χρόνια από την ζωή
μας, να εξισώνονται με το τίποτα. Ο νέος απόφοιτος μηχανικός θα δουλεύει για ψύχουλα, ενώ θα αναγκάζεται να
περνάει από συνεχείς επαναπιστοποιήσεις για να καταφέρει μετά από τουλάχιστον μία δεκαετία να εξασκήσει το
επάγγελμα του, ενώ επιρρεάζει και τους ήδη υπάρχοντες μηχανικούς οι οποίοι θα καταταχθούν σε βαθμίδα ανάλογα
με την εμπειρία τους. Τελικό αποτέλεσμα είναι η διάλυση ενός ολόκληρου κλάδου, που ήδη έχει πληγεί σε τεράστιο
βαθμό στα χρόνια της κρίσης.

Και οι αγαπημένοι μας καθηγητές τι κάνουν γι'αυτά;

Μέσα σε όλα αυτά οι καθηγητές μας άνοιξαν στο τέλος της περσινής ακαδημαϊκής χρονιάς(κι όταν λέμε
τέλος εννοούμε λίγο πριν το τέλος της εαρινής εξεταστικής) μια νέα κουβέντα η οποία αφορά την αλλαγή του
ονόματος της σχολής, ώστε να περιλαμβάνει τον όρο “Γεωπληροφορική”, και κατ' επέκταση του προγράμματος
σπουδών, αναφέροντας πως η σχολή θα “εκσυγχρονιστεί” και “θα αφήσει πίσω απαρχαιομένες μεθόδους”. Όλα
ωραία και όλα καλά μέχρι εδώ. Όμως η εξέλιξη της κουβέντας μας άφησε καχύποπτους.
Αρχικά, όπως οι ίδιοι αναφέρουν οι αλλαγές αυτές είναι ζήτημα που συζητούν και επεξεργάζονται εδώ
καινώ μια δεκαετία παρόλα αυτά επιλέγουν να κάνουν κινήσεις ως προς την υλοποίηση τους την ίδια στιγμή που
έρχονται, όπως ειπώθηκε και παραπάνω, σφοδρές αλλαγές στον κλάδο και τα πτυχία των μηχανικών. Επίσης,Ενώ η
κατεύθυνση είναι,κατά τα λεγόμενα των καθηγητών, η μείωση των μαθημάτων στη σχολή, κυρίως μέσω
συγχωνεύσεων ώστε “ να μειωθεί το φόρτο των φοιτητών”, ταυτόχρονα γίνεται λόγος για μεταφορά αυτού του
φόρτου από τη σχολή στο σπίτι. Δηλαδή αντί για παρακολουθήσεις, που έτσι κι αλλιώς δεν είναι υποχρεωτικές, θα
καλούμαστε να κάνουμε την ίδια δουλειά στο σπίτι μέσω υποχρεωτικών εργασιών και ασκήσεων. Ταυτόχρονα, η
ήδη ελάχιστη περίοδος της εξεταστικής μας (φετινή κανονική εαρινή 2,5 και μετά από κινητοποιήσεις 3, ενώ όλο το
Πολυτεχνείο έχει 4 εβδομάδες) προτείνεται να φτάσει στις 12 μέρες. Άξιο απορίας είναι ακόμα το αν οι επικείμενες
συγχωνεύσεις μαθημάτων θα καταλήξουν σε υπέρογκες ύλες που σε συνδυασμό με την μείωση διδακτικών ωρών
θα καταλήγουν με εμάς να τρέχουμε και να μην προλαβαίνουμε σε κάθε εξεταστική.
Τελευταίο και ίσως βασικότερο ως προς την καχυποψία μας είναι η στάση των καθηγητών. Με το που
άνοιξε αυτή η κουβέντα στην συνέλευση καθηγητών, υπήρχε ομοφωνία πως η αλλαγή του ονόματος της σχολής
καθώς και η βασικοί άξονες αλλαγής του προγράμματος σπουδών θα πρέπει να επικυρωθεί στην επόμενη
συνέλευση καθηγητών, δηλαδή μετά το τέλος της εξεταστικής και χωρίς καμία δυνατότητα επεξεργασίας και λήψης
αποφάσεων από τον φοιτητικό μας σύλλογο. Όταν ήρθε η ώρα της επόμενης συνέλευσης καθηγητών εκφράστηκε
αυτό το ζήτημα από τους, οι καθηγητές επέλεξαν να λένε ότι αυτα θα γίνουν “για το καλό των φοιτητών” και πήραν
απόφαση σε σχέση με τους βασικούς άξονες.
Όπως γίνεται αντιληπτό τα μέτωπα εντός και εκτός του πανεπιστημίου είναι πολλά. Αλλά τόση ώρα που
διαβάζεις θα αναρωτιέστε ποιοι είστε και τι προτείνετε;

Και λίγα λόγια για μας...

Ποιοί είμαστε;
Στο χώρο της σχολής μας, τα τελευταία 22 χρόνια κινείται και παρεμβαίνει ο Αριστερός Ανεξάρτητος Χώρος
Τοπογράφων (ΑΡ.Α.Χ.ΤΟ). Ένα σχήμα, μια ανεξάρτητη συλλογικότητα, που δημιουργήθηκε από φοιτητές
τοπογράφους, πέρα από κόμματα και κομματικές νεολαίες, που κατάφερε να αλλάξει τελείως το μαύρο τοπίο που
μέχρι τότε οι επίσημες παρατάξεις είχαν δημιουργήσει (και που μέχρι σήμερα προσπαθούν να επανεγκαθιδρύσουν).
Το ΑΡΑΧΤΟ αποτέλεσε ουσιαστικά και στην πράξη τη διέξοδο των φοιτητών της σχολής για μια διαφορετική
κατεύθυνση από εκείνη της συνδιαλλαγής με τους καθηγητές.

Τί ειμαστε;
 ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ γιατί απέναντι σε λογικές ατομισμού και συνδιαχείρησης, απαντάμε με συλλογικές διαδικασίες,
με μαζικά κινήματα. Απέναντι στην παθητικότητα, την υποταγή και το βόλεμα προτάσσουμε τη
συνειδητοποίηση της κοινής μας μοίρας σαν φοιτητές και μελλοντικοί εργαζόμενοι γιατί οι εντατικοί ρυθμοί
σπουδών, η κατάργηση της δημόσιας και δωρεάν εκπαίδευσης, οι όροι ένταξής μας στην εργασία είναι κοινά σε
όλους μας και επιτάσσουν τη συλλογική δράση. Κάνουμε κριτική στον καπιταλιστικό τρόπο παραγωγής και είμαστε
ενάντια σε λογικές ατομικής επιβίωσης και σε λογικές που πιστεύουν ότι το υπάρχον σύστημα μπορεί να
βελτιωθεί. Επιλέγουμε το δρόμο της ρήξης και πιστεύουμε στις ριζοσπαστικές μορφές πάλης που υιοθετούνται
μαζικά από όσους αγωνίζονται για καλύτερες συνθήκες εργασίας και ζωής.
lΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΙ από κράτος, κόμματα, καθηγητικούς κύκλους και επιχειρηματικά συμφέροντα. Ανεξάρτητοι
από την κυρίαρχη πολιτική και ιδεολογία γιατί θέλουμε να εκφράζονται τα συμφέροντα και οι ανάγκες μας
και όχι επιδιώξεις άλλων. Πιστεύουμε πως το συμφέρον των φοιτητών είναι να αποφασίζουν οι ίδιοι για τα
ζητήματα που τους αφορούν.
lΣΧΗΜΑ που συνεδριάζει ανοιχτά, που κάθε φοιτητής μπορεί ναπαρακολουθήσει και να συμβάλλει στην
διαμόρφωση του πολιτικού λόγου και της δράσης. Λειτουργούμε αμεσοδημοκρατικά, δεν αναγνωρίζουμε
καμία αντίληψη εκπροσώπησης ή προσωπικής ανάδειξης, αποφασίζουμε συνθετικά, χωρίς πλειοψηφίες
και ψηφοφορίες, γιατί πιστεύουμε ότι ο καθένας από εμάς πρέπει να αναγνωρίζει τον εαυτό του στην
τελική απόφαση. Πιστεύουμε ότι το τελευταίο πράγμα που χρειάζεται το φοιτητικό κίνημα είναι η λογική
της παράταξης, η μεταβίβαση δηλαδή της πολιτικής γραμμής από λίγους πεφωτισμένους φοιτητοπατέρες
στους πολλούς ταπεινούς αφισοκολλητές.

Με ποιούς είμαστε;
`Επειδή επιδιώκουμε την καλύτερη δυνατή οργάνωση και συντονισμό του φοιτητικού κινήματος, συμμετέχουμε στις
διαδικασίες ενός πανελλαδικού δικτύου ανεξάρτητων αριστερών σχημάτων, στα ΕΑΑΚ (Ενιαία Ανεξάρτητη Αριστερή
Κίνηση). Σαν οντότητα ανεξάρτητη από τοκράτος και τους μηχανισμούς, που δρα στον κοινωνικό χώρο του
πανεπιστημίου αλλά και έξω από αυτόν, σχεδόν 3 δεκετίες το δίκτυο των ΕΑΑΚ αποτέλεσε τον κυριότερο φορέα
κινηματικών διαδικασιών, όπως σειρές Γενικών Συνελεύσεων και μαζικών πορειών, αλλά και νικηφόρων αγώνων.

ΓΙΑΤΙ ΣΤΑ ΣΥΛΛΟΓΙΚΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΔΕΝ ΧΩΡΑΝΕ ΑΤΟΜΙΚΕΣ ΛΥΣΕΙΣ!