IEΡΟΣ ΝΑΟΣ ΑΓΙΟΥ ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΟΝΟΣ

ΧΑΛΕΠΑΣ ΧΑΝΙΩΝ

ΒΙΟΙ ΑΓΙΩΝ
21 - 27 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ 2018
 21 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΛΑΤΙΝΟΣ, ΕΙΡΗΝΗ ΚΑΙ ΜΑΡΙΝΑ ΤΗΣ ΡΑΪΘΩ
Η μνήμη του Αγίου Πλαντίνου αναφέρεται στο Ιεροσολυμιτικό Κανονάριο
σελ. 115, συνοδευμένη με αυτή της Αγίας Ειρήνης και Αγίας Μαρίνας της
Ραϊθού. Στην ακολουθία του Οσίου Φιλοθέου του Αγιορείτη (21 Οκτωβρίου) που
συνέγραψε ο μοναχός Γεράσιμος Μικραγιαννανίτης, αναφέρει για την Αγία
Μαρίνα: «Αὓτη ἡ Μαρίνα ἡ πάνσεμνος παρθένος, σήμερον πρὸς τὴν ἄνω
εἰσάγεται ζωήν· τῶν δαιμόνων τὰς ὁρμὰς καταβαλοῦσα, καὶ πόνους διὰ τὸν
Χριστὸν ὑπομείνασα, τὸν σκολιὸν δράκοντα τελείως ἀπώλεσε, τὴν λαμπάδα
ἄσβεστον τηρήσασα· ἔνθα νῦν μετ’ Ἁγίων Ἀγγέλων εὐφραίνεται, ἡ δὲ λάρνακα
ἔχει τὴν τιμίαν αὐτῆς σορὸν τῶν λειψάνων· ἣν ἐν τῷ μετοχίῳ ἔνθα νῦν
κατοικοῦσιν οἱ Πατέρες οἱ Σιναΐται, εἰς τὴν Μονὴν τῆς Ὑπεραγίας Θεοτόκου,
σιμὰ τῆς θαλάσσης· ἔνθα καὶ φιλόχρηστοι κοσμικοὶ κατοικούσιν».
22 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
Ο ΑΓΙΟΣ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ ΕΠΙΣΚΟΠΟΣ ΜΕΘΩΝΗΣ ΚΑΙ ΕΘΝΟΪΕΡΟΜΑΡΤΥΣ
Ο Άγιος Γρηγόριος γεννήθηκε το 1770 μ.Χ. στο χωριό Άλβαινα της
Ολυμπίας. Επίσκοπος Μεθώνης Ναυαρίνου και Νεοκάστρου (1816 - 1825 μ.Χ.)
χειροτονήθηκε επί πατριάρχου Κωνσταντινουπόλεως Κυρίλλου ΣΤ’ (1813 - 1818
μ.Χ.). Το 1817 μ.Χ. ταξίδεψε στη Ρωσία και παρουσιάστηκε ενώπιον του Τσάρου
στον όποιο, με σπάνια ευγλωττία, εξέθεσε τις κακουργίες των Τούρκων
κατακτητών και την οικτρή κατάσταση των υπόδουλων Ελλήνων, και από τον
όποιο ζήτησε συμπαράσταση και βοήθεια για το δούλο Γένος. Στη Μεθώνη
επέστρεψε το 1818 μ.Χ. με ρωσικό πολεμικό πλοίο. Τότε μυήθηκε στη Φιλική
Εταιρεία από τον Αναγνωσταρά Παπαγεωργίου. Είναι ο πρώτος από τους
Αρχιερείς της Πελοποννήσου που μυήθηκε σ' αυτήν, η δε είσοδος του
χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό από τον Αλέξανδρο Υψηλάντη. Από την έναρξη
της Επανάστασης του 1821 μ.Χ., ο Άγιος Γρηγόριος ανέπτυξε πολεμική δράση
και πρωτοστάτησε, μαζί με τους οπλαρχηγούς Παπατσώρα, Γρηγοριάδη,
Παπατσώνη, Ντούφα, Παπαζαφειρόπουλο, Κων. Πετρ. Μαυρομιχάλη κ.ά. στην
πολιορκία των κάστρων της Μεθώνης και του Νεοκάστρου. Μετά εξάμηνη
πολιορκία του Νεοκάστρου οι Τούρκοι παραδόθηκαν και τη συμφωνία
παραδόσεως υπέγραψε ο Άγιος Γρηγόριος (7 Αυγούστου 1821 μ.Χ.). Η απόβαση
του Ιμπραήμ στη Μεθώνη και Κορώνη βρίσκει τον Άγιο Επίσκοπο στην πρώτη
γραμμή και υπερασπίζεται το Παλαιόκαστρο. Μετά την πτώση της Σφακτηρίας,
τα χαράματα της 30ης Απριλίου 1825 μ.Χ., ο Άγιος Γρηγόριος και οι
υπερασπιστές του Παλαιοκάστρου αποφάσισαν ηρωική έξοδο. Ο Άγιος
Γρηγόριος τραυματίστηκε και συνελήφθη αιχμάλωτος. Αρνήθηκε να
εξισλαμιστεί και να «προσκυνήσει», φυλακίστηκε στο Μπούρτζι της Μεθώνης
οπού υποβλήθηκε σε φρικτά μαρτύρια με αποτέλεσμα να τελειωθεί στις 22
Οκτωβρίου 1825 μ.Χ.
 23 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΚΑΡΙΟΣ Ο ΡΩΜΑΙΟΣ
Η βιογραφία του Οσίου Μακαρίου από τους Συναξαριστές είναι πολύ
μυθώδης και παράδοξη. Όπως φανερώνει και η προσωνυμία του, ήταν από τη
Ρώμη, γιος κάποιου Συγκλητικού άρχοντα, ονόματι Ιωάννου. Με τη βία των
γονέων του ο Όσιος Μακάριος παντρεύτηκε γυναίκα, την οποία άφησε τη νύχτα
του γάμου. Περιπλανώμενος για μερικές ήμερες, βρήκε μια σπηλιά, μέσα στην
οποία ζούσε μαζί με δύο λιοντάρια σε άγρια κατάσταση. Κάποτε τον
ανακάλυψαν τρεις Μοναχοί, που ονομάζονταν Σέργιος, Υγίνος και Θεόφιλος
και μόναζαν στην Μονή του Aγίου Aσκληπιού, το οποίο βρισκόταν στην
Mεσοποταμία της Συρίας. Από τότε ο Όσιος Μακάριος έγινε γνωστός για την
αυστηρή ασκητικότητά του και τις μεγάλες αρετές του, που απέκτησε απ' αυτή.
Ο Όσιος Μακάριος, σύμφωνα με τη διήγηση του Συναξαριστή, κοιμήθηκε
ειρηνικά.
24 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
Ο ΑΓΙΟΣ ΑΡΕΘΑΣ Ο ΜΕΓΑΛΟΜΑΡΤΥΣ ΚΑΙ ΟΙ “ΣΥΝ ΑΥΤΩ”
Ήταν ένας από τους προύχοντες της πόλεως Νεγράς στην Αιθιοπία επί
εποχής Ιουστίνου (518 - 527 μ.Χ.), Ελεσβάαν του Χριστιανού βασιλιά της
Αιθιοπίας και Δουναάν του Εβραίου βασιλιά της Ομηρίτιδος. Όταν ο βασιλιάς
της Αιθιοπίας Ελεσβάαν καθυπέταξε τον Εβραίο βασιλιά Δουναάν,
εγκατέστησε φρουρά στην πόλη. Τότε ο Εβραίος βασιλιάς επαναστάτησε,
φόνευσε τους φύλακες και εκστράτευσε εναντίον της Νεγράς, την οποία και
κατέλαβε σφάζοντας πολλούς Χριστιανούς. Μεταξύ αυτών και τον Άγιο Αρέθα,
ο οποίος, παρά τα γεράματα του, στήριζε τους Χριστιανούς και τους προέτρεπε
στο μαρτύριο.
25 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
Η ΑΓΙΑ ΤΑΒΙΘΑ
«Αὐτὴ ἦν πλήρης ἀγαθῶν ἔργων καὶ ἐλεημοσυνῶν, ὧν ἐποίει». Έτσι
πλέκει το εγκώμιο της Αγίας Ταβιθά ο ευαγγελιστής Λουκάς. Η λέξη Ταβιθά
είναι συριακή και ερμηνεύεται Δορκάς (ζαρκάδι). Το όνομα αυτό έφερε ή
ευσεβέστατη αυτή και φιλάνθρωπη χριστιανή, που κατοικούσε στην Ιόππη. Από
τίς Πράξεις των Αποστόλων (θ' 36-40) πληροφορούμαστε ότι η Αγία Δορκάς,
ήταν εξειδικευμένη υφάντρια πού κατασκεύαζε χιτώνες και ιμάτια, τα όποια
πωλούσε και από τα έσοδα συντηρούσε φτωχούς, χήρες και ορφανά. Όταν ο
Απόστολος Πέτρος, στα πλαίσια της διάδοσης του Ευαγγελίου, έφτασε στη
Λύδδα της Παλαιστίνης, συνέβη ν' ασθενήσει η Αγία Δορκάς και να πεθάνει.
Και ενώ είχαν ετοιμαστεί όλα για την κηδεία της, έγινε γνωστό ότι ο Απόστολος
Πέτρος ήταν στη Λύδδα. Τότε δύο απεσταλμένοι, παρακάλεσαν τον Απόστολο
να έλθει στην Ιόππη. Όταν έφτασε, τον ανέβασαν στο υπερώο, όπου ήταν νεκρή
η Αγία Δορκάς. Συγκινημένος ο Απόστολος Πέτρος, χωρίς να πει τίποτα,
έβγαλε όλους έξω, γονάτισε και προσευχήθηκε θερμά. Έπειτα είπε: «Ταβιθᾶ
ἀνάστηθι». Και πράγματι η νεκρή αναστήθηκε! Αυτό χαροποίησε αφάνταστα
τους παρευρισκόμενους, και το γεγονός διαδόθηκε σ' όλη την Ιόππη με
αποτέλεσμα να πιστέψουν πολλοί στον Χριστό. Από τότε η Αγία Ταβιθά έζησε
αρκετά χρόνια, γεμάτα αγαθά έργα και ελεημοσύνες. Ο θάνατος τη βρήκε σε
βαθιά γεράματα. Και έτσι η φιλάγαθη αυτή γυναίκα, έφυγε ειρηνικά και με
αγαλλίαση διότι την αξίωσε ο Θεός να περάσει τη ζωή της ωφέλιμα γεμάτη
πνευματικούς καρπούς.
26 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
Ο ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΠΠΟΣ
Ο Άγιος Λούππος φέρεται ως υπηρέτης του Αγίου Δημητρίου, που ήταν
κοντά του την ώρα του μαρτυρίου του. Λέγεται λοιπόν ότι ο Άγιος Δημήτριος
έχρισε με το αίμα του τον Άγιο Λούππο και κατόπιν αυτός, έπραττε πολλά
θαύματα - μέσω αυτού - στην πόλη της Θεσσαλονίκης. Μαθεύτηκε αυτό από
τον ηγεμόνα της πόλης, ο όποιος συνέλαβε τον Άγιο Λούππο και αμέσως τον
φόνευσε. Ορισμένες Συναξαριακές πηγές αυτήν την ήμερα (κατ' άλλους την 27η
Οκτωβρίου), αναφέρουν τη μνήμη του Άγιου Λούππου.
27 ΟΚΤΩΒΡΙΟΥ
Η ΑΓΙΑ ΠΡΟΚΛΑ ΣΥΖΥΓΟΣ ΤΟΥ ΠΟΝΤΙΟΥ ΠΙΛΑΤΟΥ
Ενώ ο σύζυγός της δεν ανέλαβε την ευθύνη να ελευθερώσει τον Χριστό,
φοβούμενος τους Ιουδαίους, η σύζυγός του Αγία Πρόκλα, μετά τον φρικτό
θάνατο του Πιλάτου, προσήλθε στη Χριστιανική Πίστη και αφού έζησε με
αγαθότητα και ευσέβεια, παρέδωσε το πνεύμα της ειρηνικά.
ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΚΑΠΙΤΩΛΙΝΑ ΚΑΙ ΕΡΩΤΗΪΔΑ
Οι Άγιες Καπιτωλίνη και Ερωτηίς ζούσαν στην εποχή του αυτοκράτορα
Διοκληριανού, όταν άρχοντας στην Καππαδοκία ήταν ο Ζιλικίνθιος (περί το 289
μ.Χ.). Η Αγία Καπιτωλίνα ήταν ευγενικής καταγωγής και πλούσια. Όμως η
Αγία δεν έδωσε καμιά σημασία στα επίγεια πλούτη. Έτσι λοιπόν μοίρασε όλη
της την περιουσία στους φτωχούς και ελευθέρωσε τους δούλους της.
Εμφανίστηκε στον άρχοντα Ζιλίκινθο και ομολόγησε την Πίστη της στο Χριστό.
Ο άρχοντας διέταξε να την κλείσουν στη φυλακή και την επόμενη μέρα
αποκεφαλίστηκε. Η Αγία Ερωτηίς, η οποία ήταν δούλη της Αγίας Καπιτωλίνης
άρπαξε πέτρες και λιθοβόλησε τον άρχοντα. Εκείνος εξοργισμένος πρόσταξε
τους φρουρούς του να τη δείρουν ανελέητα με ράβδους. Η Αγία όμως, με τη
Χάρη τού Χριστού, έμεινε αβλαβής. Τότε ο άρχοντας πρόσταξε να την
αποκεφαλίσουν με ξίφος. Έτσι βρήκαν και οι δύο Αγίες μαρτυρικό θάνατο.