ΚΥΗΣΗ ΥΨΗΛΟΥ ΚΙΝΔΥΝΟΥ ΕΡΓΑΣΙΑ

ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟΥ
Μαθήτριες:
Χαρίκλεια Σετελίδου ,17082
Στυλιανή Παπτσίκα , 17016
Τμήμα Μαιευτικής
Ε΄ εξάμηνο
 ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΟ
Το περιστατικό το οποίο αναλύεται πρόκειται για μια γυναίκα 41 ετών
σε ηλικία κύησης 30+5 εβδομάδες η οποία διανύει μια κύηση υψηλού
κινδύνου. Συγκεκριμένα πρόκειται για δίδυμο κύηση ,καθιστώντας την
από μόνη της υψηλού κινδύνου. Η γυναίκα αυτή πάσχει από πολλές
ακόμη ασθένειες που την καθιστούν στις ιδιαίτερες περιπτώσεις
υψηλού κινδύνου η οποία χρίζει στενής παρακολούθησης και
προσεκτικής αντιμετώπισης. Αυτές οι ασθένειες είναι ο θυρεοειδής, ο
προϋπάρχων σακχαρώδης διαβήτης, η Klebsiella και η προεκλαμψία.
Αξιοσημείωτο είναι και το γεγονός ότι η σύλληψη έγινε με IFV
(εξωσωματική γονιμοποίηση) όπου σε αυτήν την περίπτωση παίζει
ιδιαίτερο ρόλο η συναισθηματική και ψυχολογική επίδραση της
γυναίκας για το πέρας της κύησης. Η συγκεκριμένη γυναίκα
προσλαμβάνει μεγάλη ποικιλία φαρμάκων όπου θα αναλυθεί
αργότερα.

ΠΟΡΕΙΑ ΤΗΣ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗΣ ΤΗΣ ΑΣΘΕΝΟΥΣ

 13/1/2020 : Στη γυναίκα χορηγήθηκε αντιβίωση ενδοφλέβια (ΙV),
αγωγή peros και ινσουλίνης. Η γυναίκα φαινόταν κουρασμένη,
νωχελική και ανήσυχη για την εξέλιξη της.
 17/1/2020 : Πραγματοποιήθηκε παύση των αντιβιώσεων ΙV και
έγινε μόνο χορήγηση peros ceclor, methyldopa και ινσουλίνης. Η
ασθενής φαινόταν ήρεμη, ομιλητική, ευδιάθετη, ξεκούραστη και
προετοιμασμένη ψυχολογικά για την προγραμματισμένη πλέον
καισαρική που θα πραγματοποιηθεί την Τρίτη 21/1.
 20/1/2020 : Η γυναίκα συνεχίζει να λαμβάνει μόνο ινσουλίνη και
peros αγωγή. Είναι λίγο κουρασμένη από την παρατεταμένη
νοσηλεία και αγχωμένη για την αυριανή καισαρική τομή. Παρόλα
αυτά είναι ευδιάθετη και ανυπομονεί να γεννήσει.
 24/1/2020 : Η γυναίκα γέννησε με καισαρική τομή. Ήταν
ευδιάθετη, πονούσε στην τομή και ήταν περιπατητική. Τα δίδυμα
νεογνά ήταν IUGR. Η θήλυ γεννήθηκε 1.385 kg και είχε υποβληθεί
σε φυσιοθεραπεία. Ο άρρεν γεννήθηκε 1.745 kg. Και τα δύο
νεογνά είχαν apgar score στο 1' 8 και στο 5' 9 λόγω κυάνωσης.

ΔΙΧΟΡΙΑΚΗ ΔΙΑΜΝΙΑΚΗ ΔΙΔΥΜΟΣ ΚΥΗΣΗ

Στη συγκεκριμένη περίπτωση πρόκειται για δίδυμο κύηση και
συγκεκριμένα για διχοριακά διαμνιακά. Tα διχοριακά διαμνιακά
δίδυμα παρατηρούνται στο 18-36% των περιπτώσεων. Ο διαχωρισμός
γίνεται τις πρώτες 72 ώρες από τη γονιμοποίηση (στο στάδιο της
ανάπτυξης μεταξύ του ζυγώτη του και του μοριδίου). Αφού η
διαφοροποίηση της τροφοβλάστης δεν έχει γίνει ακόμα,
παρατηρούνται δύο πλακούντες, δύο χόρια και δύο άμνια.
Υπερηχογραφικά, απεικονίζονται δυο ξεχωριστοί πλακούντες.1

ΦΑΡΜΑΚΑ
FILICINE
Δραστική ουσία: Φυλλικό οξύ 5 mg / tab

Το FILICINE είναι βιταμινούχο αιμοποιητικό σκεύασμα βασικό στην

παραγωγή των αιμοκυττάρων. Έλλειψη φυλλικού οξέος προκαλεί
αναιμίες μεγαλοβλαστικής μορφής.
Το φυλλικό οξύ (folic acid) είναι απαραίτητο δια την σύνθεση του DNA
και λειτουργία του πυρήνος των κυττάρων. Έλλειψη φυλλικού οξέως
έχει σαν αποτέλεσμα την μη ταυτόχρονο ωρίμανση και λειτουργία του
πυρήνος σε σύγκριση με την σύνθεση του DNA και της πρωτεΐνης του
κυτταροπλάσματος. Η ανεπάρκεια φυλλικού οξέος προκαλεί
ελλατωματική σύνθεση του DNA σε οποιοδήποτε κύτταρο ευρίσκεται
σε διαδικασία αντιγραφής χρωμοσωμάτων και διαίρεσης.
Είναι επομένως ένα απο τα φάρμακα που πόλλες εγκύες
προσλαμβάνουν.

MEFOXIL
Δραστική ουσία: cefoxitin sodium
Το MEFOXIL είναι ένα ευρέος φάσματος βακτηριοκτόνα ημισυνθετικά
αντιβιοτικό (κεφαλοσπορίνη β' γενεάς) για παρεντερική χορήγηση. Έχει
ευρύ φάσμα αντιμικροβιακής ενέργειας έναντι Gram-θετικών και Gram-
αρνητικών παθογόνων, τόσο αεροβίων όσο και αναεροβίων.

Τ4
Δραστική ουσία: Levothyroxine sodium.
Το φάρμακο περιέχει L-θυροξίνη Τ4, που είναι η μία από τις δύο
κυριότερες ορμόνες του θυρεοειδούς αδένα. Η κυριότερη δράση τους
είναι η αύξηση του κυτταρικού μεταβολισμού. Σε καταστάσεις
ανεπάρκειας της θυρεοειδικής λειτουργίας σε νέα άτομα, προκαλείται
καθυστέρηση της σωματικής και διανοητικής ανάπτυξης, ενώ στους
ενηλίκους προκαλείται αύξηση του σωματικού βάρους, αίσθημα
ψύχους, υποθερμία, δυσκοιλιότητα κ.λπ., που οφείλονται στη μείωση
του μεταβολισμού.

METHYLDOPA
Δραστική ουσία : Νατριούχος λεβοθυροξίνη
Η μεθυλντόπα (methyldopa) είναι ένας άλφα αδρενεργικός αγωνιστής
(εκλεκτικός για τους άλφα 2 αδρενεργικούς υποχείς) που
χρησιμοποιείται ως συμπαθητικολυτικό ή αντιυπερτασικό φάρμακο.

NOVORAPID
Δραστική ουσία: Ασπαρτική ινσουλίνη
Το NOVORAPID είναι ινσουλίνη ταχείας δράσης. Λόγω αυτής της
βραχείας δράσης το NOVORAPID πρέπει κανονικά να λαμβάνεται σε
συνδυασμό με φαρμακευτικά προϊόντα ινσουλίνης ενδιάμεσης ή
παρατεταμένης δράσης.

CELESTONE
Δραστική ουσία : Μεθοτρεξάτη
Το CELESTONE περιέχει δινατριούχο φωσφορική βηταμεθαζόνη και
οξική βηταμεθαζόνη για ενδομυϊκή, ενδαρθρική, περιαρθρική,
ενδοθυλακική, ενδοδερμική και μέσα στις αλλοιώσεις ένεση. Είναι ένα
μοναδικό σκεύασμα που έχει αυξημένη αντιφλεγμονώδη,
αντιρευματική και αντιαλλεργική δράση.

UTROGESTAN
Δραστική ουσία : Προγεστερόνη
Η προγεστερόνη - μοναδική δραστική ουσία του UTROGESTAN,
χορηγούμενη είτε από του στόματος είτε από τον κόλπο, εμφανίζει το
σύνολο των ορμονικών ιδιοτήτων της προγεστερόνης, η οποία
παράγεται από το ωχρό σωμάτιο κατά τη δεύτερη φάση του
καταμήνιου κύκλου της γυναίκας.

VERAPIME
Δραστική ουσία : Cefepime hydrochloride monohydate
Η κεφεπίμη (cefepime) είναι κεφαλοσπορίνη 4ης γενεάς με πολύ ευρύ
αντιμικροβιακό φάσμα δράσης, ανθεκτική στην πλειοψηφία των
πενικιλλινασών. Επιπροσθέτως έχει μικρή συγγένεια δέσμευσης προς
τις β-λακταμάσες.

Amoxil
Δραστική ουσία : Amoxicillin trihydrate
Η αμοξυκιλλίνη (amoxycillin) είναι μία ημισυνθετική πενικιλλίνη
(αντιβιοτικό βήτα-λακτάμης) η οποία αναστέλλει ένα ή περισσότερα
ένζυμα (αναφέρονται συνήθως ως πενικιλλινοδεσμευτικές πρωτεΐνες,
PBP) στην οδό βιοσύνθεσης της βακτηριακής πεπτιδογλυκάνης, ενός
βασικού δομικού συστατικού του τοιχώματος του βακτηριακού
κυττάρου. Η αναστολή της πεπτιδογλυκάνης οδηγεί σε εξασθένηση του
κυτταρικού τοιχώματος, της οποίας συνήθως έπεται η λύση και ο
θάνατος του κυττάρου.

TRACROCILE
Δραστική ουσία : Ατοσιμπάνη
Το TRACTOCILE αναστέλλει την ικανότητα της φυσικής ορμόνης
ωκυτοκίνης να προκαλεί συσπάσεις της μήτρας. Μπορεί να
χρησιμοποιηθεί για τη μείωση της συχνότητας και της έντασης των
συσπάσεων της μήτρας σε εγκύους γυναίκες με σκοπό της
καθυστέρηση του πρόωρου τοκετού. 2

Klepsiella pneumonia
Τα μέλη του γένους Klebsiella είναι ελυτροφόρα Gram-αρνητικά
βακτήρια μήκους 1-2μm. Οι κλεμπσιέλλες είναι ακίνητες αλλά τα
περισσότερα στελέχη εκφράζουν ινίδια.3 Τα συχνότερα είδη που
προκαλούν λοιμώξεις στον άνθρωπο είναι η Klebsiella pneumoniae, η
Klebsiella oxytoca και η Klebsiella ozenae.4 Οι οργανισμοί
αναπτύσσονται σε θερμοκρασίες μεταξύ 12 βαθμών Κελσίου και 43
βαθμών Κελσίου (βέλτιστο 37 βαθμούς Κελσίου) και καταστρέφονται
από υγρή θερμότητα στους 55 βαθμούς Κελσίου για 30 λεπτά.
Μπορούν να επιβιώσουν της ξηρασίας για μήνες, και αν διατηρηθούν
σε θερμοκρασία δωματίου, οι καλλιέργειες παραμένουν βιώσιμες για
πολλές εβδομάδες. Είναι δυνητικώς αναερόβιες, ωστόσο η ανάπτυξή
τους υπό αυστηρώς αναερόβιες συνθήκες είναι φτωχές. Τα είδη
Klebsiella είναι σχετικά συχνό αίτιο ουρολοίμωξης και κάποιες φορές
προκαλούν σοβαρή βρογχοπνευμονία ,ενίοτε με χρόνιες,
καταστροφικές βλάβες και σχηματισμό πολλαπλών αποστημάτων στους
πνεύμονες. Σε πολλές περιπτώσεις συνυπάρχει βακτηριαιμία και η
θνητότητα είναι υψηλή. Οι κλεμπσιέλλες είναι από τη φύση τους
ανθεκτικές σε πολλά αντιβιοτικά, και αποκτούν εύκολα αντοχή στα
περισσότερα από τα υπόλοιπα. Τα κλινικά στελέχη Klebsiella
χαρακτηρίζονται από την παραγωγή μιας β-λακταμάσης που τα καθιστά
ανθεκτικά στην αμπικιλλίνη, την αμοξυκιλλίνη και άλλες πενικιλλίνες
ευρέος φάσματος, συνήθως όμως είναι αποτελεσματικός ο συνδυασμός
αυτών των φαρμάκων με αναστολείς των Β-λακταμασών όπως το
κλαβουλανικό οξύ. Οι κλεμπσιέλλες είναι φυσιολογικά ευαίσθητες στις
κεφαλοσπορίνες, όπως η κεφουροξίμη και η κεφοταξίμη, αλλά και στις
φθοριοκινολόνες. Συχνά είναι ευαίσθητες στη γενταμυκίνη και άλλες
αμινογλυκοσίδες. Η ουρολοίμωξη από Klebsiella ανταποκρίνεται
συνήθως στην τριμεθοπρίμη, την νιτροφουραντοΐνη, το συνδυασμό
αμοξυκιλλίνης και κλαβουλανικό οξέος ή της από του στόματος
κεφαλοσπορίνες.3 Οι κλεμπσιέλλες βρίσκονται στο έδαφος, τα φυτά και
το νερό. Αποτελούν μέρος της φυσιολογικής χλωρίδας του εντέρου και
του βλεννογόνου του ανωτέρου αναπνευστικού σε 10% των υγιών
ανθρώπων.
Ως αιτία νοσοκομειακών λοιμώξεων προσβάλλουν άτομα ανοσο-
κατασταλμένα (ασθενείς σε μονάδες εντατικής θεραπείας, ογκολογι-
κούς ασθενείς) και προκαλούν λοιμώξεις ανθεκτικές σε πολλά είδη
αντιβιοτικών, όπως ουρολοιμώξεις, λοιμώξεις μαλακών μορίων,
πνευμονία, μηνιγγίτιδα, σηψαιμία, περιτονίτιδα, λοιμώξεις τραυμάτων
και χειρουργικές λοιμώξεις.
Το βασικότερο προληπτικό μέτρο αποφυγής μετάδοσης μικροβίων με
άμεση επαφή είναι το σωστό πλύσιμο των χεριών, ιδίως του ιατρονοση-
λευτικού προσωπικού. Επίσης, αυστηρότατη τήρηση των κανόνων
υγιεινής εντός νοσοκομείου, όσον αφορά τους χώρους και τους
χειρισμούς κατά τη νοσηλεία, ιδίως των ανοσοκατεσταλμένων
αρρώστων (αποστείρωση, απολύμανση, αντισηψία, απομόνωση
ασθενών με στελέχη ανθεκτικά στα αντιβιοτικά).4
 Σακχαρώδης διαβήτης της κύησης
Διαβήτης της κύησης ονομάστηκε η δυσανεξία στη γλυκόζη, της οποίας
η έναρξη ή η διάγνωση γίνεται για πρώτη φορά στη διάρκεια της
κύησης, άσχετα από την πορεία του μετά τον τοκετό. Διάγνωση διαβήτη
κύησης μπορεί να γίνει σε γυναίκες που έχουν κάποιο από τα ακόλουθα
κριτήρια : Γλυκόζη πλάσματος σε νηστεία ≥ από 92 mg/dl αλλά <126
mg/dl σε οποιαδήποτε ηλικία κύησης. Επίσης διάγνωση διαβήτη της
κύησης μπορεί να γίνει αν, στις 24 έως 28 εβδομάδες της κύησης σε
καμπύλη ανοχής γλυκόζης (μετά από χορήγηση 75 γραμμαρίων
γλυκόζης) από το στόμα, υπάρχει τουλάχιστον ένα παθολογικό
αποτέλεσμα από τα παρακάτω: γλυκόζη πλάσματος σε νηστεία ≥ 92 mg/
dL αλλά <126 mg/dl ή σε μία ώρα ≥ 180 mg/dl ή σε 2 ώρες ≥ 153 mg/dl.
Κάποιες γυναίκες που βρίσκονται να έχουν διαβήτη κύησης είναι
πιθανόν ότι έχουν σακχαρώδη διαβήτη τύπου 2 που ήταν αδειά-
γνωστος προηγουμένως. Οι παράγοντες κινδύνου για διαβήτη της
κύησης περιλαμβάνουν α)προηγούμενο ιστορικό διαβήτη κύησης
β)οικογενειακό ιστορικό σακχαρώδη διαβήτη σε συγγενή πρώτου
βαθμού γ)προηγούμενο μακροσωμικό ή μεγάλο για την ηλικία κύησης
νεογνό δ)προηγούμενο ανεξήγητο ενδομήτριο θάνατο σε προχωρημένη
ηλικία κύησης ε)επιμονή γλυκοζουρία στ)υπέρταση ζ)έκδηλη
παχυσαρκία και η)πολύδυμη κύηση. Όπως και στις άλλες περιπτώσεις
σακχαρώδη διαβήτη, έτσι και εδώ επιβάλλεται η ρύθμιση των επιπέδων
γλυκόζης. Η ασθενής πρέπει να έχει ειδικό διαιτολόγιο, να ασκείται
συστηματικά και να αλλάξει τρόπο ζωής, αποφεύγοντας την καθιστική
ζωή. Αν με τα προηγούμενα μέτρα, δεν επιτυγχάνονται τα επιθυμητά
επίπεδα γλυκόζης θα απαιτηθεί η χορήγηση ινσουλίνης. Ο σακχαρώδης
διαβήτης κατά τη διάρκεια της κύησης έχει συσχετιστεί με συγγενείς
ανωμαλίες του εμβρύου με χαρακτηριστικότερες τις συγγενείς
καρδιοπάθειες, την απλασία του ιερού οστού και την υπολειπόμενη
ανάπτυξη των κάτω άκρων. Ο σακχαρώδης διαβήτης έχει συνδεθεί με
μεγαλύτερη πιθανότητα για ενδομήτριο θάνατο του εμβρύου πριν από
την 38η εβδομάδα της κύησης και αυξημένα ποσοστά νεογνικής
νοσηρότητας και θνησιμότητας λόγω του συνδρόμου αναπνευστικής
δυσχέρειας και της υπογλυκαιμίας. Η απλή μέτρηση της γλυκόζης
εντάσσεται στο γενικό εργαστηριακό έλεγχο, που γίνεται από την πρώτη
επίσκεψη της εγκύου. Προτάθηκε ο μαζικός έλεγχος του μεταβολισμού
των υδατανθράκων όλων των εγκύων ως εξέταση προγεννητικού
ελέγχου πριν από την 28η εβδομάδα της κύησης. Η εξέταση συστήνεται
να γίνεται νωρίτερα σε γυναίκες υψηλού κινδύνου. Αρχικά πρέπει να
γίνεται στοματική χορήγηση 50 γραμμαρίων διαλύματος γλυκόζης
(δοκιμασία φόρτισης με γλυκόζη) και μέτρηση της τιμής της γλυκόζης
στο φλεβικό αίμα μία ώρα μετά. Η εξέταση πρέπει να γίνεται χωρίς να
έχει προηγηθεί νηστεία της γυναίκας αλλά μετά την φόρτιση δεν θα
πρέπει να φάει μέχρις ότου να ξαναμετρηθεί η γλυκόζη. Τιμές γλυκόζη
≥ 140mg/ml απαιτούν περαιτέρω έλεγχο της ασθενούς (με δοκιμασία
ανοχής γλυκόζης-καμπύλη γλυκόζης). Η εξέταση δοκιμασίας ανοχής στη
γλυκόζη γίνεται αν η GLT είναι παθολογική. Η γυναίκα δεν πρέπει να
καταναλώσει γλυκίσματα την προηγούμενη μέρα και παραμένει
νηστική τουλάχιστον 8 ώρες από το προηγούμενο βράδυ. Πριν τη
χορήγηση της γλυκόζης, γίνεται ο πρώτος προσδιορισμούς του
σακχάρου στο αίμα και μετά γίνεται χορήγηση γλυκόζης από το στόμα
(100g που διαλύονται σε 250 ml νερού ή 1,75 γραμμάρια ανά κιλό
σωματικού βάρους ή ανάλογα με τη μέθοδο του εργαστηρίου).
Δείγματα αίματος λαμβάνονται πριν τη λήψη της γλυκόζης και μετά από
60, 120 και 180 λεπτά από τη λήψη της γλυκόζης. Παθολογικές τιμές
γλυκόζης στο αίμα θεωρήθηκαν: 1)Νηστική ≥ 95 mg/dl, 2)1 ώρα μετά
≥ 180 mg/dl, 2 ώρες μετά ≥ 155 mg/dl και 4)3 ώρες μετά ≥ 140ml. H
καμπύλη ανοχής της γλυκόζης θεωρείται παθολογική σε δύο
τουλάχιστον τιμές υψηλότερες από τις φυσιολογικές. Σε μία μόνο
υψηλή τιμή, η δοκιμασία θεωρείται φυσιολογική. Σήμερα
υπενθυμίζεται ότι η διάγνωση διαβήτη κύησης μπορεί να γίνει και στις
εξής περιπτώσεις: Γλυκόζη πλάσματος σε νηστεία ≥ 92mg/dl αλλά
<126mg/dl σε οποιαδήποτε ηλικία της κύησης. Στις 24 έως 28
εβδομάδες: σε καμπύλη ανοχής γλυκόζης μετά από χορήγηση 75
γραμμαρίων γλυκόζης από το στόμα, τουλάχιστον ένα παθολογικό
αποτέλεσμα: γλυκόζη πλάσματος σε νηστεια ≥ 92mg/dl άλλα
<126mg/dl ή μια ώρα μετά ≥ 180 mg/dl εναντίον ή δύο ώρες μετά ≥
153 mg/dl.1
 Β ΑΙΜΟΛΥΤΙΚΟΣ ΣΤΕΠΡΟΚΟΚΚΟΣ
Ο streptococcus agalactiae είναι ένας gram θετικός σφαιρικός κόκκος,
το κυτταρικό τοίχωμα του οποίου αποτελείται από πολυσακχαρίτες.
Υπάρχει στην κατώτερη γεννητική οδό και το ορθό στο 10% έως 30%
όλων των υγιών εγκύων (αποικισμός). Οι γυναίκες αυτές είναι
ασυμπτωματικοί φορείς του μικροοργανισμού, ενώ ο κίνδυνος
λοίμωξης του νεογνού είναι 1% έως 2%. Το 80% περίπου των
προσβεβλημένων νεογνών εμφανίζουν πρώιμης έναρξης διηθητική
νόσο από στρεπτόκοκκο ομάδας Β τις πρώτες επτά μέρες της ζωής τους.
Αποικισμός από στρεπτόκοκκο ομάδας Β έχει επίσης σημαντικές
επιπτώσεις και για τη μητέρα. Στη διάρκεια της κύησης υπάρχει
αυξημένος κίνδυνος για λοίμωξη του ουροποιητικού, χοριοαμνιονίτιδα,
σήψη, επιλόχεια ενδομητρίτιδα και σπάνια μηνιγγίτιδα.5Παράγοντες
κινδύνου για αποικισμό των νεογνών είναι ο παρατεταμένος τοκετός, ο
πρόωρος τοκετός, το χαμηλό σωματικό βάρος γέννησης και ο πυρετός
κατά τη διάρκεια της κύησης. Παράγοντες κινδύνου αποτελούν ο
σακχαρώδης διαβήτης, η κίρρωση του ήπατος, η νεφρική ανεπάρκεια,
τα αγγειακά εγκεφαλικά επεισόδια και ο καρκίνος. 3 Στις γυναίκες στις
οποίες ανιχνεύεται o στρεπτόκοκκος της ομάδας Β (φορείς), συστήνεται
αντιβιοτική προφύλαξη κατά τον τοκετό. 1

ΑΝΕΠΑΡΚΕΙΑ ΠΛΑΚΟΥΝΤΑ
Η ανεπάρκεια του πλακούντα, ICD-10 P02.2 ή η ανεπάρκεια της μήτρας,
είναι η αδυναμία του πλακούντα να παραδώσει επαρκή θρεπτικά
συστατικά στο έμβρυο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, και είναι
συχνά αποτέλεσμα της ανεπαρκούς ροής του αίματος στον πλακούντα.
Ο όρος, επίσης, μερικές φορές χρησιμοποιείται για τις επιβραδύνσεις
του καρδιακού ρυθμού του εμβρύου, όπως μετράται με την
ηλεκτρονική παρακολούθηση, ακόμη και αν δεν υπάρχει άλλη απόδειξη
της μειωμένης ροής αίματος στον πλακούντα. Ο φυσιολογικος ρυθμός
ροής του αίματος της μήτρας είναι 600mL / min. Είναι, δηλαδή ο
υποσιτισμός και η υποξία του κυήματος λόγω εκφυλιστικών
αλλοιώσεων του πλακούντα. Η ανεπάρκεια του πλακούντα μπορεί να
προκληθεί πειραματικά με αμφίπλευρη απολίνωση της αρτηρίας της
μήτρας.

Σημεία ανεπάρκειας του πλακούντα:

Ασυνήθιστα λεπτός πλακούντας (λιγότερο από 1 cm)
Περιχαρακωμένος πλακούντας (1% του φυσιολογικού πλακούντα)
Μεταπλασία αμνιακών κυττάρων (παρόν σε 65% του φυσιολογικού
πλακούντα)
Διογκωμένοι λεμφαδένες
Αποτιτανώσεις
Έμφρακτα λόγω εστιακής ή διάχυτης πάχυνσης των αιμοφόρων αγγείων
Τριχοειδικές λάχνες που καταλαμβάνουν, περίπου το 50% του όγκου
λαχνών ή όταν <40% των τριχοειδών αγγείων είναι στην περιφέρεια
λαχνών.6

ΠΡΟΕΚΛΑΜΨΙΑ
Η προεκλαμψία αποτελεί ουσιαστικά το στάδιο που προηγείται της
εκλαμψίας, μιας πολύ επικίνδυνης κατάστασης που όμως λόγω των
συμπτωμάτων της προεκλαμψίας προλαμβάνεται.
Εμφανίζεται συνήθως μετά την 20η εβδομάδα της εγκυμοσύνης και
μπορεί να υφίσταται ακόμα και 4 έως 6 εβδομάδες μετά τον τοκετό.
Ορίζεται κλινικά από αυξημένη πίεση (υπέρταση) και αυξημένη
πρωτεΐνη στα ούρα (λευκωματουρία), με ή χωρίς παθολογικά οιδήματα.
Δεν είναι γνωστό τι ακριβώς την προκαλεί, αλλά είναι γνωστοί αρκετοί
παράγοντες που κάνουν την εμφάνισή της πιο πιθανή:
 Γυναίκες που μένουν έγκυες για πρώτη φορά.
 Εγκυμοσύνη σε μικρή ηλικία και κυρίως κατά τη διάρκεια
της εφηβείας (13-18 χρονών) ή σε ηλικία από 37 ετών και
άνω. Οι ηλικίες με τα μικρότερα ποσοστά εμφάνισης της
πάθησης είναι 19-25 ετών. Όσο μεγαλύτερη είναι η
απόκλιση της ηλικίας από αυτά τα όρια τόσο μεγαλώνει η
συχνότητα εμφάνισης της προεκλαμψίας.
 Γυναίκες που κυοφορούν περισσότερα από ένα έμβρυα
διατρέχουν επίσης μεγαλύτερες πιθανότητες εμφάνισης
της προεκλαμψίας.
Ποιες γυναίκες πρέπει να προσέχουν περισσότερο:
Oι υπέρβαρες γυναίκες.
Όσες πάσχουν από διαβήτη.
Οι γυναίκες που πάσχουν από άσθμα, καθώς μπορεί να
προκληθεί παροξυσμός της νόσου στη μήτρα, με αποτέλεσμα την
περιορισμένη παροχή οξυγόνου στο έμβρυο. Αυτό μπορεί να
οδηγήσει σε επιπλοκές, μεταξύ των οποίων η υπέρταση και η
προεκλαμψία.
Οι έγκυες που πάσχουν από σιδηροπενική αναιμία διατρέχουν
διπλάσιο κίνδυνο να εμφανίσουν προεκλαμψία Γι' αυτό και
απαιτείται σωστή διατροφή και καθημερινή χορήγηση σιδήρου
σύμφωνα με τις υποδείξεις του γιατρού.
Οι γυναίκες που πριν από την έναρξη της εγκυμοσύνης τους
είχαν υπέρταση, έχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να εμφανίσουν
προεκλαμψία κατά την κύηση.
Συμπτώματα
Τα κυριότερα συμπτώματα που εμφανίζονται και γίνονται αντιληπτά
είναι η αύξηση της πίεσης, ψυχολογική αναστάτωση (σύγχυση) και
πρήξιμο (οίδημα) στα άκρα.
Όταν η τιμή της αρτηριακής πίεσης σε μια μέλλουσα μητέρα είναι ίση ή
μεγαλύτερη από 14/9, επιβάλλεται η στενή παρακολούθησή της, γιατί
υπάρχει ο κίνδυνος απότομης αύξησής της.
Άλλα συμπτώματα μπορεί να είναι:
 Διαταραχές της όρασης, όπως θολή όραση, ευαισθησία στο
έντονο φως ή ακόμη και προσωρινή απώλεια όρασης.
 Κοιλιακό άλγος, ιδιαίτερα δεξιά στην περιοχή του ήπατος.
 Ναυτία και έμετοι.
 Αίσθημα ζάλης.
 Μειωμένη ποσότητα ούρων.
 Αιφνίδια πρόσληψη βάρους (τυπικά πάνω από 1 κιλό την
εβδομάδα).
Πιθανοί κίνδυνοι για το παιδί
Αν η κατάσταση δεν προληφθεί και τεθεί υπό έλεγχο, είναι πιθανό το
μωρό να γεννηθεί μικρόσωμο και λιποβαρές. Μάλιστα είναι η πιο συχνή
αιτία εμφάνισης αφύσικα μικρών νεογνών, ακόμη και αν κατά τα άλλα
είναι απόλυτα φυσιολογικά και υγιή.
Αντιμετώπιση
Η θεραπευτική αντιμετώπιση της προεκλαμψίας είναι ανάλογη με τη
βαρύτητά της. Έτσι, χωρίζεται σε τρεις κατηγορίες, στην ελαφρά, τη
μέτρια και τη βαριά.
Οι έγκυες με ελαφρά προεκλαμψία μπορούν να αντιμετωπιστούν σε
νοσοκομείο ή στο σπίτι σε απόλυτη συνεργασία με τον θεράποντα
γιατρό. Η θεραπευτική αγωγή περιλαμβάνει τον κλινοστατισμό στο
σπίτι και την απόφαση του γιατρού για το πότε θα γίνει πρόκληση
τοκετού.
Επιπλέον, καθημερινά θα πρέπει να γίνεται μέτρηση της αρτηριακής
πίεσης, του λευκώματος στα ούρα (με ειδικές ταινίες) και του
σωματικού βάρους, ενώ στην περίπτωση που πρόκειται για νοσηλεία
στο σπίτι, είναι σκόπιμος ο ιατρικός έλεγχος κάθε δύο ημέρες. Η έγκυος
ενημερώνεται ότι με την τυχόν εμφάνιση των συμπτωμάτων της
κεφαλαλγίας, της επιγαστραλγίας και των διαταραχών της όρασης
πρέπει να επικοινωνήσει άμεσα με τον γιατρό της.
Σε εγκύους με μέτρια προεκλαμψία είναι απαραίτητο η νοσηλεία να
γίνεται σε νοσοκομείο. Η νοσηλεία περιλαμβάνει την υποχρεωτική
κατάκλιση της ασθενούς, την χορήγηση αντιυπερτασικής αγωγής και
τον πλήρη εργαστηριακό έλεγχο.
Σε εγκύους με βαριά προεκλαμψία, που όμως είναι πάρα πολύ σπάνια,
πρέπει να αντιμετωπίζονται σε ειδικά τμήματα για κυήσεις υψηλού
κινδύνου, ώστε να χορηγείται η κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή για
τον περιορισμό των κινδύνων. Η φαρμακευτική αγωγή περιλαμβάνει
αντιυπερτασικά και κατασταλτικά του ΚΝΣ για να παραμένει η έγκυος
ήρεμη.6

Υποθυρεοειδισμός
Γενικά ως υποκλινικός υποθυρεοειδισμός ορίζεται ‘βιομηχανικά’ η
περίπτωση κατά την οποία υπάρχουν φυσιολογικά επίπεδα ελεύθερης
θυροξίνης (Τ4) ενώ τα επίπεδα της θυρεοτροπίνης της είναι αυξημένα.
Η αιτιολογία του υποθυρεοειδισμού περιλαμβάνει τη θυρεοειδίτιδα
Hashimoto, το ιστορικό θεραπείας υπερθυρεοειδισμού με χειρουργική
επέμβαση ή ραδιενεργού ιωδίου, τη θυρεοειδίτιδα μετά από λοίμωξη
και την ανεπάρκεια του ιωδίου. Ο υποθυρεοειδισμός δεν είναι εύκολο
να διαγνωστεί κατά την κύηση, λόγω του ότι κάποιες από τις
εκδηλώσεις του αναμένονται ως αποτέλεσμα της κύησης. Στις
εκδηλώσεις του υποθυρεοειδισμού περιλαμβάνονται η ευαισθησία στο
κρύο περιβάλλον, το στεγνό δέρμα και η ωχρότητα. Σε έγκυες που δεν
αντιμετωπίζονται θεραπευτικά, υπάρχει αυξημένος κίνδυνος γέννησης
παιδιού με χαμηλό δείκτη νοημοσύνης και συγγενείς ανωμαλίες. Ο
υποθυρεοειδισμός κατά την κύηση αντιμετωπίζεται με χορήγηση
θυροξίνης. Η σωστή δοσολογία της θυροξίνης αντικατοπτρίζεται στα
φυσιολογικά επίπεδα της θυρεοτρόπου ορμόνη. Σημειώνεται ότι σε
γυναίκες με ολική θυρεοειδεκτομή και σε γυναίκες με υποθυρεοειδισμό
που οφείλεται και σε άλλους παράγοντες υπάρχει αυξημένος κίνδυνος
κακής περιγεννητικής έκβασης. 1

Τοποθέτηση κολπικού πεσσού

Οι πεσσοί μπορούν να χρησιμοποιούνται για στήριξη της πρόπτωσης
στη σωστή ανατομική θέση. Υπάρχουν πολλά διαφορετικά μεγέθη και
σχήματα πεσσών. Ο τύπος που επιλέγεται εξαρτάται από τον τύπο της
πρόπτωσης, την επιθυμία της γυναίκας για αυτοδιαχείριση ή όχι, και το
κατά πόσον είναι σεξουαλικά ενεργή. Οι γυναίκες γενικά διατηρούν την
ικανότητα σεξουαλικής επαφής με τον δακτυλιοειδή πεσσό, ωστόσο , ο
πεσσός δίκην γείσου αντενδείκνυται στις σεξουαλικά ενεργές γυναίκες.
Ενδείξεις για πεσσούς έχουν οι γυναίκες που δεν επιθυμούν να
υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση, γυναίκες που δεν
προσφέρονται για χειρουργική επέμβαση, γυναίκες που επιθυμούν να
διατηρήσουν την ικανότητα τεκνοποίησης και στην κύηση. Η ασθενής
πρέπει να είναι σε θέση λιθοτομίας και ακάλυπτη από τη μέση και
κάτω. Η ουροδόχος κύστη θα πρέπει να έχει κενωθεί πριν την αφαίρεση
ή τοποθέτηση του πεσσού. Διενεργείται κολπική εξέταση για την
εκτίμηση της πρόπτωσης και της κατάστασης των κολπικών ιστών. 7

Βιβλιογραφία
1 Ιατράκης Γ. (2018), Φυσιολογία της κύησης και παθολογία μητέρας-εμβρύου
,Desmos Digital

2 https://www.galinos.gr/

3Τσακρής Α.(2016), Ιατρική Μικροβιολογία , Broken Hills\

4 https://www.healthyliving.gr/2017/11/15/klebsiella-pneumoniae-oxytoca-ozenae/

5Λυκερίδου Α ,Γουρουντή Κ. (2016) ,Κύηση και Τοκετός Υψηλού Κινδύνου, Ιατρικές

Εκδόσεις Λαγός

6https://www.onmed.gr/ygeia/story/331156/proeklampsia-stin-egkymosyni-poies-
gynaikes-kindyneyoun-perissotero
7Δελτσίδου Α. , Νάνου Χ. (2011) , Οxford Εγχειρίδιο Γυναικολογικής Νοσηλευτικής
Φροντίδας, Εκδόσεις Πασχαλίδης