Η Μασονία στη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης

Ἡ Μασονία στήν Ἱερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης
Τεκμήρια τῆς «φιλανθρωπικῆς» μασονικῆς ἐπεκτάσεως στή Φ.Α.Α.Θ.
«Ἔλαιον δέ ἁμαρτωλοῦ
μή λιπανάτω τήν κεφαλήν μου» (Ψαλμ. 140, 5)
τοῦ Μοναχοῦ Σεραφείμ (Ζήση)
Περιεχόμενα
1. Εἰσαγωγικῶς
2. Ὁ μακαριστός Μητροπολίτης κυρός Παντελεήμων Β΄
3. Οἱ μασονικές «δικτυώσεις» τῆς «Φιλοπτώχου Ἀδελφότητος Ἀνδρῶν Θεσσαλονίκης»
(ΦΑΑΘ)
4. Παλαιότερη φιλία τοῦ Παναγιωτάτου κ. Ἀνθίμου μέ σημαίνοντα Μασόνο
5. Ἐρωτήματα καί σύνοψη
1. Εἰσαγωγικῶς
Ἡ Μασονία συνιστᾷ, καθώς πολλές φορές ἔχουν γράψει καί εἴπει μέ τεκμήρια καί ὁ
ταπεινός συντάκτης τοῦ ἄρθρου αὐτοῦ καί ἄλλοι πολύ ἀξιότεροι, τόν χειρότερο – καθότι
ἀφανῆ - ἐχθρό τῆς Ἐκκλησίας μας· ἐχθρό, πού ἔχει σκοπό νά «σφάξει» τήν Ἐκκλησία «μέ τό
βαμβάκι», τό βαμβάκι τῆς «ἀνεκτικότητος», τῆς «φιλανθρωπικῆς δράσεως», τοῦ «κοινωνικοῦ
ἀκτιβισμοῦ», τῆς «συμφιλιώσεως τῶν λαῶν», τῆς «ὑπακοῆς» στόν ποικίλο ἀντίχριστο
δεσποτισμό ἤ μέ ὄργανο τόν ποικίλο οἰκουμενισμό (τήν παγκοσμιοποίηση, θρησκευτική καί
μή)· γενικῶς, μέ ὅσες ψευδεῖς προτεραιότητες ἡ Μασονία χρησιμοποιεῖ καί ὑπερτονίζει, ὥστε
νά ἀποξηράνει τήν δογματική σταθερότητα καί τήν ἐκκλησιολογική «ἀποκλειστικότητα» τῆς
Μιᾶς Ἐκκλησίας, τῆς Ὀρθοδόξου.
Ἡ μεγίστη ἐπικινδυνότητα τῆς Μασονίας καί τό ὅμοιο μένος της κατά τῆς Ἐκκλησίας
δέν συνιστᾷ ἁπλῶς ἐκτίμηση («συνωμοσιολογική») τοῦ γράφοντος Μον. Σεραφείμ, ἀλλά,
μεταξύ πολλῶν ἄλλων εἰδημόνων, τοῦ ἁγίου Νικολάου Βελιμίροβιτς, τοῦ ὁσίου Φιλοθέου
 Σημ.: Ὅλες οἱ ἐκδόσεις ἐτησίων ἤ πολυετῶν ἀπολογισμῶν τῆς ΦΑΑΘ πού χρησιμοποιοῦνται στό ἄρθρο
αὐτό εἶναι ἀνηρτημένες (κατά τόν ἀπαρτισμό τοῦ ἄρθρου τούτου, μῆνα Δεκέμβριο τοῦ σ.ἔ. 2020) σέ
ψηφιακή μορφή στήν ἱστοσελίδα της «Ἀδελφότητος»
(https://www.faath.org.gr/category/δραστηριοτητεσ/εκδόσεις-φ-α-α-θ/απολογισμοί-δραστηριοτήτων-
εκδόσεις/). Προσέξτε, παρακαλῶ, ὅτι ἡ ΦΑΑΘ, πρᾶγμα πάντῃ ἀσύνηθες σέ ποικίλες ἄλλες «ἀδελφότητες»,
ἀλλά πολύ χαρακτηριστικό γιά τήν Μασονία (ὅπου «ἀδελφικοί δεσμοί», «ἀδελφική ἀγάπη», «ἀδελφική
σύμπνοια») χρησιμοποίησε τοὐλάχιστον ἐπί προεδρίας κ. Θ. Δαρδαβέση τό ἐπίθετο «ἀδελφικός» γιά νά
χαρακτηρίσει τά ἔτη λειτουργίας της («ἀπολογισμός [...] ἀδελφικῶν ἐτῶν»).
[1]
Ζερβάκου, τῶν συγχρόνων Ἁγιορειτῶν Ὁσίων Παΐσίου καί Πορφυρίου, τοῦ π. Ἰωάννου
Ρωμανίδου κ.ἄ. (ἄς προσέξουν καί ἄς φοβηθοῦν λίγο τόν Θεό οἱ πατρομαχικοί, εὐσεβιστές,
ὀξειδωμένοι στή σκέψη, γεωπολιτικῶς καί ἀντι-αιρετικῶς ἀμαθέστατοι – καί ὅμως ἐν ταὐτῷ
θρασεῖς ... δῆθεν «ἀντι-συνωμοσιολόγοι»)1!
Οἱ Μασόνοι πάντοτε διεκήρυσσαν, ὅτι θά ἔλθει στιγμή κατά τήν ὁποία θά

ἐγκαταλείψουν τά κρησφύγετά τους καί θά ἀνέλθουν στό φῶς τῆς κοινωνικῆς περιφάνειας,
μεταλαμπαδεύοντας τήν «γνώση» τῆς ἀρχαίας «θρησκείας» τοῦ Γνωστικισμοῦ· ἔτσι γράφει
χαρακτηριστικῶς τό 1907 ὁ Γερμανός νεογνωστικός συγγραφεύς Ὄιγκεν Χάινριχ Σμίτ (Eugen
Heinrich Schmitt, 1851-1916), θρησκειολόγος, θεωρητικός τοῦ ἀναρχισμοῦ, φίλος τοῦ
θεοσοφιστοῦ Λέοντος Τολστόι καί μέ ἐπίδραση ἐπί τοῦ ἀποκρυφιστοῦ Rudolf Steiner2:
1. Γιά τήν φοβερή ρήση τοῦ ἁγίου Νικολάου Ἐπισκόπου Ἀχρίδος βλ. παρακάτω, ὑποσημ. 76.
Ἀκόμη, Ὁ Γέρων Φιλόθεος Ζερβάκος (Ὁ οὐρανοδρόμος ὁδοιπόρος, 1884-1980), τόμ. Β΄, ἐκδ. «Ὀρθόδοξος
Κυψέλη», Θεσσαλονίκη 1988, σελ. 363.495.532: «Σήμερον περισσότερον ἀπό πᾶσαν ἄλλην ἐποχήν
κινδυνεύει ἡ Ἐκκλησία καί ἡ ὀρθόδοξος πίστις ἀπό τούς ἀσεβεῖς καί ἀπίστους, μασώνους καί
κομμουνιστάς, ἀπό τούς ψευδοπροφήτας καί ψευδοχρίστους χιλιαστάς, πνευματιστάς, ἀπό λυκοποιμένας
καί δολίους ἐργάτας τοῦ σκότους καί τῆς πλάνης, τοῦ ψεύδους καί τῆς ἀπάτης [...] Δυστυχῶς τάς ἀρχάς καί
ἐξουσίας τοῦ κράτους καί τῆς Ἐκκλησίας τάς διευθύνει ὁ Ἄρχων τοῦ σκότους καί ἡ μασσωνία ... Οἴμοι!
Οἴμοι! Ποῦ καταντήσαμε! Οἱ δέ ἄρχοντες εἶναι, ὡς ἐπί τό πλεῖστον, ὄργανα τοῦ πονηροῦ [...] Μερικοί πάλιν
ἀπό τούς χριστιανούς δέν εὐχαριστοῦνται νά ὀνομάζωνται χριστιανοί καί ὀνομάζονται μασῶνοι. Δέν
εὐχαριστοῦνται νά εἶναι ἐγγεγραμμένοι εἰς τό βιβλίον τῆς ζωῆς, ἀλλά εἰς τό τῆς μασωνίας. Δέν ἀρκοῦνται
νά ἔχουν Πατέρα καί Διδάσκαλον τόν Χριστόν καί τήν διδασκαλίαν τοῦ Εὐαγγελίου, τῆς ὁποίας ἀνωτέρα,
ὑψηλοτέρα καί ὠφελιμωτέρα δέν ὑπάρχει, καί θέλουν νά ἔχουν πατέρα καί διδάσκαλον τόν ἀρχιτέκτονα, ὁ
ὁποῖος βεβαίως δέν εἶναι ἄλλος παρά ὁ Ἄρχων τοῦ σκότους, ὁ πλανῶν αὐτούς» (περαιτέρω θέσεις βλ. καί
αὐτόθι, σελ. 358). Ἱερομ. Γέρων ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ, Ἀνθολόγιο Συμβουλῶν, ἐκδ. Ἱ. Ἡσυχ. «Ἡ Μεταμόρφωσις τοῦ
Σωτῆρος», Μήλεσι 2018 (9η), σελ. 250ἑ.: «Μιά φορά ἦλθε σέ μένα μία καλή κοπέλα, μορφωμένη, ἀπό
καλό σπίτι καί Χριστιανή, πήγαινε μάλιστα καί σέ χριστιανική ὀργάνωση. Μοῦ εἶπε ὅτι τῆς προξενεύουν
ἕναν καλό κύριο, σοβαρό, πλούσιο, μορφωμένο, μόνο πού ἦταν Μασόνος. Μέ ρώτησε τί νά κάνει. Τῆς εἶπα
νά μήν τόν πάρει, ἀφοῦ ἦταν Μασόνος. Ἄρχισε νά μοῦ λέει, ὅτι εἶναι πολύ καλός χαρακτήρας καί γι’ αὐτό
θά μπορέσει νά τόν προσελκύσει στό Χριστό. Τῆς εἶπα ὅτι δέν θά μπορέσει νά πετύχει τίποτε [...] Ὄχι, αὐτό
τον πόλεμο τόν κάνουν οἱ ἄλλοι. Οἱ Μασόνοι κάνουν κρυφό πόλεμο, γι’ αὐτό εἶναι ἐπικίνδυνοι. Δέν σοῦ
λένε μή κάνεις τό σταυρό σου, μή πᾶς στήν Ἐκκλησία, στήν ἐξομολόγηση. Σοῦ λένε πήγαινε, ἀλλά ἔλα καί
σέ μᾶς. Σέ ἐπηρεάζουν σιγά-σιγά, ἔτσι πού νά μήν καταλάβεις ὅτι, ἀπό κάποια στιγμή καί μετά, ἔπαψες
στήν πραγματικότητα νά εἶσαι Χριστιανός καί ἔγινες Μασόνος». Τοῦ Ὁσίου Παϊσίου ἡ ρήση στό Πρωτοπρ.
ΔΙΟΝ. ΤΑΤΣΗΣ, «Τά τρία πλοκάμια τοῦ Διαβόλου», Ὀρθόδοξος Τύπος 1924 (27 Ἀπρ 2012) 1: «Ὁ διάβολος
ἅπλωσε τρία πλοκάμια νά πιάσει ὅλον τόν κόσμον. Τούς πλουσίους νά τούς πιάσει μέ τή Μασωνία, τούς
φτωχούς μέ τόν Κομμουνισμό καί αὐτούς πού θρησκεύουν μέ τόν Οἰκουμενισμό». Ἐπίσης, Πρωτοπρ. ΙΩ.
ΡΩΜΑΝΙΔΗΣ, Πρόλογος (8-3-1977), στό Β. ΛΑΜΠΡΟΠΟΥΛΟΣ, Στα άδυτα της Ελληνικής Μασονίας, εκδ. Γιάννης
Β. Βασδέκης, Αθήνα 1988(4η), σελ.11: «Φαίνεται σαφώς ότι ο “τάσσων εαυτόν” στην παράταξι της
Μασονίας δεν μπορεί παρά να έχη ως σκοπόν την διάβρωσι και διάλυσι της ρωμηοσύνης και της
Ορθοδοξίας. Γι’ αυτό θεωρώ καθήκον κάθε ερευνητού και ρωμηού να μελετήση επισταμένως το παρόν
βιβλίο και να συμμετάσχη ενεργώς στην διευκρίνισι της σημασίας της απόκρυφης οργανώσεως των
τεκτόνων, για το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον της ρωμηοσύνης».
Ὡστόσο κάποιοι ἐπισημότατοι δῆθεν «Ρωμανιδικοί» (δέν εἶναι καί ὀλίγοι), παραμένουν ἀείποτε
ἄλαλοι κατά τῆς Μασονίας ...
2. «Eugen Heinrich Schmitt» https://de.wikipedia.org/wiki/Eugen_Heinrich_Schmitt
[2]
«Αὐτές οἱ Ἑταιρεῖες [δηλ. Μασόνοι, Μαρτινιστές καί Ναΐτες], ἀπό πιό κοντά ἰδωμένες,
εἶναι μόνον διαφορετικές μάσκες, ὄπισθεν τῶν ὁποίων ἡ προπαγάνδα τῶν Γνωστικῶν
ἀποκρύπτεται ἀπό τήν μή ἀνεκτικότητα τοῦ κόσμου καί ἀπό τίς διώξεις τῆς Ἐκκλησίας καί τοῦ
Κράτους. Ὁπωσδήποτε, ἐγγίζει ὁ καιρός, ὅπου τυχόν αὐτό ἰσχύει, γιά νά ἀναδυθοῦν ἀπό τό
μισοσκόταδο τῶν Μυστικῶν Ἑταιρειῶν καί νά ἀφήσουν νά λάμψει ἔμπροσθεν τοῦ κόσμου τό
φῶς, καί νά διακηρύξουν ἐπί τῆς ὁδοῦ καί τῶν ἐξωστῶν, ἐκεῖνο πού μέχρι τώρα κάποιος
ψιθυρίζει στά μυστικά. Ὡστόσο, ἄς γίνει καταληπτό, ὅτι μία τέτοια ἀνάδυση τότε γιά πρώτη
φορά πρόκειται νά γίνει πράξη, ὅταν στή θετικά ἐπιστημονική ἀνάπτυξη τῆς Γνώσεως ὅλα τά
συμβολικά πέπλα θά ἀποπέσουν ἐξίσου καί γιά τούς ἐν τῇ πράξει μεμυημένους. Εἶναι δικό
μας ἔργο νά τό προετοιμάσουμε αὐτό» κ.λπ.3.
Σέ ἄλλες στιγμές εἰλικρινείας - εἰλικρινείας ὅμως διασφαλισμένης μακράν ἀπό ἐμᾶς

τούς «βεβήλους ἤ ἀμυήτους» - οἱ Τέκτονες φανερώνουν ἄριστα τόν τρόπο τῆς κοινωνικῆς
δράσεώς τους: «Ἕτερον μέσον συμβολῆς εἶναι νά εἰσέλθῃ ὁ Τεκτονισμός διά τῶν μελῶν
αὐτοῦ εἰς ὅλους τούς κλάδους τῆς κρατικῆς μηχανῆς, καθώς καί εἰς διαφόρους κοινωνικάς
ὀργανώσεις. Θά χρειασθῇ νά στρατηγήσῃ πρός τοῦτο τούς καταλλήλους ἐργάτας μεταξύ τῶν
ἀδελφῶν καί νά ζητήσῃ καί ἀνεύρῃ τούς τυχόν ἐλλείποντας τοιούτους μεταξύ τῶν διαφόρων
κοινωνικῶν τάξεων, τῶν διανοουμένων, τῶν ἀστῶν, τῶν ἀγροτῶν, ἀκόμη καί τῶν
ἐργατῶν...»4.
Ἔχει δίκαιο, λοιπόν, ὁ Μ. Μιχαήλ στό ἄριστο, ἀλλ’ ἄγνωστο ἔργο του «Ἡ συνωμοσία
στήν Κύπρο» στίς ἐπισημάνσεις του. Ἀφοῦ πρῶτα δημοσιεύει τήν ἔκθεση ἐπιτροπῆς τῆς
Στοᾶς «Φοῖνιξ» (Θεσσαλονίκης) γιά τήν μασονική ἐνίσχυση φιλανθρωπικῶν σωματείων («Ἡ
Ἐπιτροπή φρονεῖ, ὅτι ὁ Τεκτονισμός δέν θά ἔπρεπε ν’ ἀποδυθῇ εἰς τήν ἵδρυσιν νέων τοιούτων
ἱδρυμάτων, ἀλλά μᾶλλον νά ὑποστηρίξῃ τά ἤδη ὑπάρχοντα») καί ἄλλα σχετικά μασονικά
ἔγγραφα, σχολιάζει: «Τά μέλη τῶν μασονικῶν στοῶν συχνά πυκνά δραστηριοποιοῦνται μέσα
ἀπό διάφορα ἱδρύματα, ὀργανώσεις καί σωματεῖα. Κι’ αυτό γίνεται μέ ἐντολή τῆς στοᾶς.
Στόχος τοῦ Τεκτονισμοῦ εἶναι νά πετύχει “τούς ἐπιδιωκόμενους ἀντικειμενικούς του
3. Ε. Η. SCHMITT, Die Gnosis; Grundlagen der Weltanschauung einer edleren Kultur, II. Band, verlegt
bei Eugen Diederichs, Jena 1907, s. 367f. «Es sind also diese Gesellschaften näher betrachtet nur
verschiedene Masken, hinter welchen sich die Propaganda der Erkennenden vor der Intoleranz der Welt und
der Verfolgung von Kirche und Staat verbirgt. Allerdings naht die Zeit heran, wo es gilt, aus dem Halbdunkel
der Geheimgesellschaften hervorzutreten und das Licht leuchten zu lassen vor der Welt und was man bisher
im Verborgenen geflüstert, auf der Strasse und auf den Dächern zu verkünden. Doch lässt es sich begreifen,
dass ein solches Hervortreten erst dann zur Tatsache werden wird, wenn im positiv wissenschaftlichen
Entfalten der Erkenntnis auch für die Eingeweihten in der Tat alle Bilderschleier gefallen sein werden. Dies
vorzubereiten ist unsere Aufgabe. Wie weit die künstlerischen Formen der “Königlichen Kunst” dazu dienen
werden, in der kommenden Weltperiode einer Religion der Erkenntnis die entsprechende bildlich ästhetische
Darstellung dieser schleierlosen Erkenntnis zu vertreten, mag als Problem der künstlerischen Entfaltung des
neuen Weltalters gelten, wo vieles, was heute als blosse Spielerei erscheinen mag, in seinem tieferen Sinn
von allen Menschen erfasst werden wird».
4. Ἐκ τοῦ Τεκτονικοῦ Δελτίου, ἐμμέσως (ἄνευ λοιπῶν στοιχείων) ἀπό τό Κ. ΤΣΑΡΟΥΧΑΣ, Η Μασονία
στην Ελλάδα, εκδ. Πεδίο, Αθήνα 2012, σ. 87.
[3]
σκοπούς”. Δέν τό λέμε ἐμεῖς. Ὁ ἰσχυρισμός ἀνήκει στούς ἰδίους τούς μασόνους. Καί ἡ
παροῦσα μεγάλη ἔρευνά μας ἔχει ἀποκαλύψει τούς κρυφούς σκοπούς τῆς μασονίας»5.
Ὡστόσον, οἱ προσπάθειες τῆς Μασονίας δέν σταματοῦν πρό τοῦ περιβόλου τῆς
Ἐκκλησίας· παρακολουθοῦνται ἀπό αὐτήν ἐπίσης στενῶς καί οἱ ἐνδο-ἐκκλησιαστικές ἤ
διαχριστιανικές ἐξελίξεις, ἐπί τό τεκτονικόν συμφέρον. Ἰδού, ἐπί παραδείγματι ...
Ὁ ὑψηλός Γάλλος Μασόνος Yves Marsaudon (Μέγας Ὑπουργός Ἐπικρατείας τοῦ

Ὑπάτου Συμβουλίου τῆς Γαλλίας – πρόκειται περί μασονικοῦ βαθμοῦ), ἀποτιμώντας τό 1964
θετικῶς τήν ρωμαιοκαθολική Β΄ Βατικάνειο Σύνοδο (1962-1965) γιά τό «ἀνοικτό» καί
«οἰκουμενικό» πνεῦμα πού ἤδη στή δεύτερη φάση της (1963) εἶχε ἀρχίσει νά ἐπιδεικνύει,
ἐπιχείρησε μία ἐκτίμηση καί γιά τήν - «πιό ἀνοικτή ἀπό τόν Παπισμό» - Ὀρθοδοξία καί γιά τήν
Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος. Στό βιβλίο του «Ὁ Οἰκουμενισμός μέσα ἀπό τό βλέμμα ἑνός
παραδοσιακοῦ Μασόνου» ἐκφράζει τήν μασονική ἐλπίδα του γιά τήν στροφή τῆς Ἑλλαδικῆς
Ἐκκκλησίας στόν Οἰκουμενισμό, μέ ἄξονα τό ἔργο τῆς ... Χριστιανικῆς Ἀδελφότητος τῆς
«Ζωῆς» !!! Γράφει ὁ Ἴβ Μαρσοντόν: «Ἡ ἑλληνική θεολογική σκέψη, ἄλλωστε, δέν προσφέρει
μία ἀπολύτως μονολιθική ὀπτική. Ἐδῶ καί περίπου εἴκοσι ἔτη ἡ κίνηση “Ζωή” (La Vie)
ἀποσκοπεῖ σέ μεταρρυθμίσεις, οἱ ὁποῖες ὁπωσδήποτε δέν θά εἶναι ἀσύμβατες μέ τήν
οἰκουμενική κίνηση [...] Τελικῶς, ὑπάρχει ἕνα σημεῖο στό ὁποῖο ἐπιθυμοῦμε νά ἐπανέλθουμε,
διότι μπορεῖ νά ἐνδιαφέρει τούς Ἐλευθεροτέκτονες φίλους μας. Τοῦτο εἶναι μία πολύ
χαρακτηριστική ἰδιότητα τῆς Ὀρθοδοξίας, ὁ Κοσμισμός της»6.
Ὁ Οἰκουμενισμός, λοιπόν, καί ἡ ἐξωστρεφής ἀνθρωποκεντρική πρόοδος, καί ὄχι τά

Δόγματα καί ἡ θεολογική ἤ θεσμική «ἀκαμψία» εἶναι τά ἀρεστά στούς Μασόνους γιά τήν
Μητέρα μας Ὀρθοδοξία ... Ἐνθυμούμαστε, ἄλλωστε, τήν συμβολή στόν Οἰκουμενισμό
ἐπιφανῶν στελεχῶν τῆς παλαιᾶς «Ζωῆς» (Ἀρχιεπισκόπου Ἱερωνύμου Κοτσώνη (†1988),
5. Μ. ΜΙΧΑΗΛ, Ἡ συνωμοσία στήν Κύπρο. Σιωνισμός - Μασονισμός, προλογίζει Ν. Ψαρουδάκης,

ἐκδ. Ἀφοί Δημητριάδη, Cyprus 1993, σελ. 217-221. Τήν ἔκθεση τῆς μασονικῆς Ἐπιτροπῆς ἀναδημοσιεύει ὁ
Μ. Μιχαήλ ἀπό τό Πυθαγόρας 4, σελ. 147-149 (ἄνευ λοιπῶν στοιχείων). Περί θυγατρικῶν ὀργανισμῶν,
κατονομαζομένων, πού ἐργαλειοποιεῖ ἡ Μασονία γιά τήν δράση της βλ. καί κατωτέρω, ὑποσημ. 45.
6. Y. MARSAUDON, L’ Œcuménisme vu par un Franc-Maçon de tradition, ἐκδ. Jean Vitiano, Paris 1964,
σελ. 72ἑ.86: «La pensée Théologique Grecque n’ offre d’ ailleurs pas un aspect absolument monolithique.
Depuis une vingtaine d’ années, le mouvement ZOI (La Vie) vise à des réformes qui ne seront certainement
pas incompatibles avec le mouvement œcuménique [... ] Enfin, il est un point sur lequel nous désirons
revenir, car il pourrait intéresser nos amis Francs-Maçons. C’est un trait bien caractéristique de l’
orthodoxie: son Cosmisme». Ὁ «κοσμισμός» (πού ἱστορικῶς ἐμφανίζεται ὡς «ρωσσικός κοσμισμός» στά
τέλη τοῦ 19ου αἰῶνος) ἑρμηνεύεται ὡς ἡ σύνθεση προόδου καί προγονολατρείας, ὡς «ἐπιστημονικός
χριστιανισμός», μέ ἠθικό καί τεχνολογικό ἔργο ἐπί τῆς φύσεως. Συνελόντι εἰπεῖν: « Η σωτηρία δεν
αποτελεί πλέον ένα θαύμα που προσδοκούμε από τον Θεό, αλλά το έργο της ανθρωπότητας, η οποία
αναλαμβάνει την κοσμική, διαπλανητική ευθύνη της, ξεδιπλώνοντας τη δραστηριότητά της πέρα από τη
γήινη σφαίρα» (JULIETTE FAURE, «Κοσμισμός, μια παλιά ρωσική ιδέα για τον 21ο αιώνα» (28 Ἀπρ 2019),
μτφρ. Ελίνα Βέτση, https://monde-diplomatique.gr/κοσμισμός-μια-παλιά-ρωσική-ιδέα-για-το/. Εἶναι
προφανές, ὅτι τέτοια οὑμανιστική (ἀνθρωποκεντρική) θεώρηση τῆς σωτηρίας εἶναι σέ πλήρη ἐναρμόνιση
μέ τίς μασονικές, θεοσοφικές καί ἀργότερα τίς νεο-εποχικές (κληρονομημένες ἀπό τήν Μασονία)
διδασκαλίες περί αὐτο-εξελίξεως καί αὐτο-θεώσεως τοῦ ἀνθρώπου.
[4]
Ἀρχιεπισκόπου Ἀλβανίας Ἀναστασίου Γιαννουλάτου, Ἀρχιεπισκόπου πρώην Ἀμερικῆς
Δημητρίου Τρακατέλη, Ἀλέξανδρου Τσιριντάνη (†1977) κ.ἄ.).
Παρά τό ὅτι ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος ἀπετέλεσε ἐπί πολύ καιρό (θά λέγαμε μέχρι καί
πρίν περίπου 20-25 ἔτη) τό τελευταῖο ἐναπομεῖναν ἰσχυρό ἀντιαιρετικό ὀχυρό τῆς ὀρθοδόξου
Θεολογίας κατά τῆς Μασονίας, βλέπουμε στίς ἡμέρες μας, ὅτι αὐτή ἔχει μᾶλλον καταθέσει τά
ὅπλα ἐνώπιον τοῦ ἐχθροῦ Τεκτονισμοῦ· μάλιστα, κάποιοι ἡγέτες της συνευωχοῦνται
πολυτρόπως ἐν ἀδιαφορίᾳ ἤ ἐν γνώσει τους μέ τούς ἐχθρούς αὐτούς τοῦ Θεανθρώπου καί
μόνου Χριστοῦ, σέ σημεῖο πού νά ἀπορεῖ πλέον ὁ πολύς πιστός λαός, ἀλλά καί οἱ θύραθεν,
γιά τήν ἀληθῆ στάση τῆς Ἐκκλησίας μας ἔναντι τῆς Μασονίας.
Γιά νά γνωρίζει ὁ ἀναγνώστης ποῦ ὁδηγούμαστε, καταχωρίζω καί τήν ἐξῆς περιγραφή
γεγονότων τοῦ Ὀκτωβρίου τοῦ 1989 ἀπό τήν ἐπανίδρυση στή Ρόδο τοῦ Τάγματος τῶν
Μασόνων Ναϊτῶν Ἱπποτῶν, τοῦ λεγομένου «Χριστιανικοῦ Τεκτονισμοῦ», οἱ ὁποῖοι ἀνήκουν
στόν «Τύπο τῆς Ὑόρκης» (York Rite), δηλαδή στό ἕνα ἀπό τά δύο κυριότερα «παράλληλα
σώματα» τῆς Μασονίας (τό ἕτερον εἶναι ὁ A.A.S.R., ὁ Ἀρχαῖος καί Ἀποδεδεγμένος Σκωτικός
Τύπος) (οἱ ἐμφάσεις δικές μου):
«Στο κάστρο των Ιπποτών της Ρόδου (το γνωστό και ως Καστέλο) όλοι – με βαρύνουσα
τη γνώμη των Μεγάλων Μαγίστρων Αγγλίας, Σκωτίας, Γερμανίας, Νορβηγίας, Ελβετίας,
Βελγίου, Σουηδίας, Φινλανδίας, Καναδά, Αυστραλίας και Νέας Ζηλανδίας – συμφώνησαν ότι
ήταν επιβεβλημένη η ανάδειξη στην Ελλάδα του συστήματος των ανώτερων βαθμών του
Τάγματος της Υόρκης (δηλ. του αγγλοσαξονικού τεκτονισμού), που πραγματοποιήθηκε μέσω
της ίδρυσης της Εθνικής Μεγάλης Στοάς της Ελλάδος. Ειπώθηκε μάλιστα ότι αποτελεί ανάγκη
το “άνοιγμα” του τεκτονισμού στην ελληνική κοινωνία, αντίθετα από την τακτική της
“κλασικής” Στοάς των Αχαρνών (τότε υπό την ηγεσία του Χρήστου Μανέα) να “κλείνεται στον
εαυτό της”.
Οι ξένοι καλεσμένοι ήταν επίσης κατηγορηματικοί: πρέπει οπωσδήποτε να

επιτευχθεί … “επανασύσφιγξη” των σχέσεων τεκτονισμού-Εκκλησίας, όχι βέβαια υπό την –
πρακτικά ανέφικτη – “αναγνώριση” του πρώτου από τη δεύτερη, αλλά με την “επίδειξη
ανοχής” της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας στη δραστηριότητα των μασόνων! Κι αυτό
θα έπρεπε, κατά την άποψη των ξένων τεκτόνων, να γίνει κατά το πρότυπο της
“ομαλοποίησης” των σχέσεων μασονίας-Βατικανού, που είχε ήδη γίνει τη δεκαετία του 1960:
τότε ο Πάπας έριξε τους τόνους έναντι της μασονίας, αλλά δεν δικαιώθηκε, αφού αργότερα
ξέσπασε το γνωστό σκάνδαλο της στοάς Propaganda Due (P-2), που συγκλόνισε την ιταλική
κοινή γνώμη …»7.
Παρακαλῶ, νά ἐνθυμοῦνται οἱ ἀναγνῶστες τά παραπάνω, ὅταν ἀναλύονται τά σχετικά

μέ τούς χώρους τῆς μασονικῆς «στρατολογήσεως» καί κοινωνικῆς «δικαιώσεως»!
7. Δρ. ΗΣΑΪΑΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΙΔΗΣ, «Η Επανίδρυση των Ναϊτών στην Ελλάδα!» (08 Μαρτίου 2017),
https://www.elora.gr/portal/oroi-xrisis/11-diafimiseis/33-i-epanidrysi-ton-naiton-stin-ellada
[5]
2. Ὁ μακαριστός Μητροπολίτης κυρός Παντελεήμων Β΄
Ὅσοι εἴμαστε ἀρκετά παλαιοί Θεσσαλονικεῖς, ὥστε νά ἐνθυμούμεθα τόν μακαριστό

Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κυρό Παντελεήμονα Β΄ (Χρυσοφάκη, 1975-2003), διατηροῦμε τίς
καλύτερες τῶν ἀναμνήσεων, ἀπό ἕνα Ἱεράρχη δηλαδή τῆς «παλαιᾶς φρουρᾶς» - ἡ ὁποία ἔχει
ἐκλείψει πλέον -, τοῦ ὁποίου ὄχι μόνον τό παρουσιαστικό, ἡ σύνολη συμπεριφορά καί ἡ
προσωπική βιοτή ἐνέπνεε τόν σεβασμό, ἀλλά τό ἴδιο καί ἡ εὐτολμία καί εὐστομία του ἔναντι
τῶν ἰσχυρῶν τῆς γῆς, εἴτε ἐκκλησιαστικῶν εἴτε κοσμικῶν. Ἡ ἀγάπη του γιά τούς Ἁγίους
Πατέρες ἦταν ἐμφανής στή διδασκαλία του, ἀλλά κυρίως στά θεολογικά συνέδρια (τόν
ἀριθμό ὑπέρ τά εἴκοσι8) τά ὁποῖα συγκαλοῦσε κατ’ ἔτος στή Μητρόπολη σέ συνεργασία μέ
ἀκαδημαϊκούς θεολόγους τῆς παραδοσιακῆς, γνησίως ὀρθοδόξου, ἐκκλησιαστικῆς γραμμῆς
καί μέ ἀποκλεισμό τῶν νεοκόπων ἀκαδημαϊκῶν «θεολόγων» τῆς Θεσσαλονίκης. Ἐκεῖνοι εἶχαν
ἤδη βρεῖ ἕνα ἰσχυρό προπύργιο τῶν αἱρέσεών τους στό Τμῆμα Θεολογίας τῆς Θεολογικῆς
Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ καί ὄχι μόνον9. Τό θάρρος καί ἡ παρρησία τοῦ ἀλήστου μνήμης Ποιμένος
φάνηκε καί στούς ἀγῶνες γιά τόν Ἅγιο Γεώργιο τῆς Ροτόντα, ὥστε νά μή ἀποχαρακτηρισθεῖ
ὡς Ἱερός Ναός, μέ τίς μακρόχρονες καί δραστήριες κινητοποιήσεις τῆς χριστιανικῆς νεολαίας
τῆς Συμπρωτευούσης ὑπό τήν αἰγίδα τῆς Ἱ. Μ. Θεσσαλονίκης10. Ἡ ἀγάπη του κυροῦ
Παντελεήμονος Β΄ καί γιά τό Ἔθνος μας ἦταν ἐμφανής, καί δέν νομίζω νά λησμονεῖ κανείς τό
κολοσσιαῖο ἐκεῖνο συλλαλητήριο πού συνδιοργάνωσε γιά τήν Μακεδονία μας πρό τριάκοντα
περίπου ἐτῶν, τό 199211. Τό ἴδιο ἐδείκνυε καί ἡ ἐπιμονή του στήν ἀρχαιοπρέπεια τῆς
γλώσσης του.
Ὡς πρῴην Ἁγιοταφίτης γνωρίζω, ὅτι ὁ μακαριστός, ὁ ὁποῖος ἀγαποῦσε ὑπεράγαν τά

Πανάγια Προσκυνήματα, προέτεινε τήν ἵδρυση Ἐξαρχίας τοῦ Παναγίου Τάφου καί στή
Θεσσαλονίκη πέραν ἐκείνης τῶν Ἀθηνῶν (κίνηση, πού γιά τό Παλαίφατο Πατριαρχεῖο
8. Ἡ δική μας βιβλιοθήκη δεικνύει συνεχῆ συνέδρια τοὐλάχιστον ἀπό τό 1981 (περί τοῦ Ἁγίου
Συμεών Θεσσαλονίκης) μέχρι τό 2002 (περί τοῦ Προφητάνακτος Δαβίδ).
9. Ἐνδεικτική καί πολύτιμη συναγωγή συγχρόνων παρεκκλίσεων στή σύγχρονη ἀκαδημαϊκή
θεολογία τῶν Ἀθηνῶν (τῶν καθηγητῶν κ.κ. Παπαπέτρου, Μπέγζου, Πατρώνου, Ἀγουρίδη, Δεληκωνσταντῆ,
Γιαννοπούλου, Σκουτέρη κ.ἄ.) βλ. σέ σειρά (13) ἄρθρων στόν «Ὀρθόδοξο Τύπο», τίς ὁποῖες ἐνετόπισε ὁ Β.
ΒΕΛΕΝΤΖΑΣ, «Κακοδοξίαι, ἀσέβειαι καί τάσεις καθηγητῶν Ὀρθοδόξου Θεολογίας», Ὀρθόδοξος Τύπος 1655
(8 Σεπ 2006) – 1667 (1 Δεκ 2006). Εἴθε καί ἄλλοι στερεωμένοι στήν Ὀρθοδοξία καί γενναῖοι στό φρόνημα
σύγχρονοι θεολόγοι νά ἔχουν τόν χρόνο καί τήν θέληση νά ὑπενθυμίσουν σέ ἀσυδότους καθηγητές τῶν
Θεολογικῶν Σχολῶν, ὅτι δέν ἐπιτρέπεται νά θεολογοῦν ἐρήμην τοῦ διαχρονικοῦ καί παγκοσμίου
(οἰκουμενικοῦ) φρονήματος τῶν Ἁγίων.
10. Βλ. λ.χ. Ἀρχιμ. ΙΩ. ΤΑΣΣΙΑΣ (Πρωτοσύγκελλος Ἱ.Μ. Θεσσαλονίκης), «Οἱ πρωτοβουλίες τοῦ
Παναγιωτάτου Μητροπολίτου Θεσσαλονίκης κ.κ. Παντελεήμονος τοῦ Β΄ γιά τή διατήρηση τοῦ λατρευτικοῦ
χαρακτῆρος τοῦ Ἱ.Ν. Ἁγ. Γεωργίου (Ροτόντα)» ἐν Ἅγιος Γεώργιος-Ροτόντα: Λατρευτικός ἤ Μνημειακός
Χῶρος; Πρακτικά Ἐπιστημονικῆς Ἡμερίδος, ὀργ. Τμῆμα Ποιμαντικῆς καί Κοινωνικῆς Θεολογίας Θεολογικῆς
Σχολῆς ΑΠΘ, Θεσσαλονίκη 1999, σσ. 201-209.
11. Στίς 14 Φεβρουαρίου (ἡμέρα Παρασκευή) τοῦ 1992 Βλ. ἀπόσπασμα Revision Radical
«14/02/1992 Παμμακεδονικό συλλαλητήριο» (4 Δεκ 2014)
https://www.youtube.com/watch?v=j_lXgYcauBY.
[6]
Ἱεροσολύμων θά ἀπέδιδε πολύ, ἀπό κάθε ἄποψη), ὅμως τήν προοπτική αὐτήν ὑπονόμευσε ἡ
«παντοδυναμία» τῆς Ἁγιοταφιτικῆς Ἐξαρχίας τῶν Ἀθηνῶν. Ὁ μακαριστός ἀλλοτινός Ποιμήν
μας Παντελεήμων Β΄, παρά κάποιες στιγμές ἐπιφανειακῆς δριμύτητός του, ἦταν γλυκύς στήν
καρδιά, πάντοτε πατρικός στά πνευματικά τέκνα του, ἀλλά καί πατρικῶς ἀπόμακρος, χάριν
καί τοῦ σεβασμοῦ, ὅπως ὅλοι οἱ παλαιοί Ρωμηοί, Κληρικοί καί μή.
Ἡ ἀπαρέσκεια τοῦ κυροῦ Παντελεήμονος Β΄ πρός τήν Μασονία ἦταν ἐπίσης γνωστή
στόν ἄμεσο κύκλο του· μάλιστα, ὁ διορισμός τό 1993 τοῦ π. Θεοδώρου Ζήση, ὡς γνωστοῦ καί
δραστηρίου πανεπιστημιακοῦ καί Κληρικοῦ, στόν Ἱ. Ναό Ἁγίου Ἀντωνίου εἶχε καί αὐτή τήν
προοπτική, καθώς ἀποκαλύφθηκε ἀπό τόν μακαριστό Ἱεράρχη σέ στενό ἱερατικό κύκλο12: τήν
ἀντιστάθμιση τῆς μασονικῆς παρουσίας στήν περιοχή, στόν χῶρο ὅπου ἐπί τῆς συμβολῆς τῶν
ὁδῶν Φιλικῆς Ἑταιρείας καί Δημητρίου Μαργαρίτη (ὁ ὁποῖος Δ.Μ. ἦταν Μασόνος, ἱδρυτικό
μέλος τῆς Στοᾶς «Φίλιππος»13) στεγάζονται ἐπί δεκαετίες, ἀπέναντι ἀπό τόν Ἱερό Ναό Ἁγίου
Ἀντωνίου, τόσον ἡ ἱστορική Μασονική Στοά «Φίλιππος» ἀριθ. 38, (ἱδρ. 1907, ὅπου μυήθηκε
καί ὁ γνωστός πανεπιστημιακός θεολόγος καί ἀποκρυφιστής Νικόλαος Λούβαρις14), ὅσο καί
τό ἀμέσως συνδεόμενο μέ τήν Μασονία Βιβλιοπωλεῖο «Ψαρρᾶς» τῶν ἀποκρυφιστικῶν
(«ἐσωτεριστικῶν») ἐκδόσεων «Δίον»15.
Ὅπως εἶναι ἀναμενόμενο, ἡ Μασονία καί στίς δυσχερέστερες τῶν περιστάσεων δέν
παύεται τοῦ ἔργου τῆς στρατολογήσεως προσώπων μέ ἐπιρροή, ὥστε νά ἐπιτελέσει τό ἔργο
της, πού δέν εἶναι βεβαίως ἀμιγῶς κοινωνικό ἤ φιλανθρωπικό, ἀλλ’ ἄκρως οἰκουμενιστικό καί
παγκοσμιοποιητικό16. Ἔτσι καί στήν ἐποχή τοῦ κυροῦ Παντελεήμονος, καί τό ἀναφέρω λόγῳ
12. Σέ στενό κύκλο Ἱερέων καί κατά τή διάρκεια τῆς Πανηγύρεως (17 Ἰανουαρίου) τοῦ Ἱ.
Μετοχιακοῦ Ναοῦ τοῦ Ἁγίου Ἀντωνίου, ὁ μακαριστός Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Παντελεήμων Β΄
ἐπαίνεσε τήν ἀντι-μασονική διδασκαλία τοῦ π. Θεοδώρου καί ἐλαφρῶς ἐπέπληξε Ἱερέα πλησιοχώρου
Ἐνορίας, ὁ ὁποῖος διαμαρτυρήθηκε, διότι ἡ (μετά ἀπό δεκαετίες) λειτουργία τοῦ Μετοχίου τοῦ Ἁγίου
Ἀντωνίου εἶχε ἐπιφέρει μείωση τοῦ ἐκκλησιάσματος στή γειτνιάζουσα Ἐνορία του.
13. Πρός τιμήν τοῦ Θεσσαλονικέως Τέκτονος ἰατροῦ Δημητρίου Μαργαρίτη, συνεργάτου τοῦ
(ἐπίσης μασονικῆς προελεύσεως) κομιτάτου τῶν Νεοτούρκων, μέλους τῆς ἐν Θεσσαλονίκῃ ἰταλικῆς Στοᾶς
«Macedonia Risorta» (ἱδρ. 1901), ἱδρυτοῦ δέ καί πρώτου Σεβασμίου (ἰθύνοντος) τῆς Στοᾶς «Φίλιππος»
ἀριθμ. 38 (ἱδρ. 24 Αὐγούστου 1907), ὀνομάσθηκε λοιπόν ὄχι μόνον μία ἐκ τῶν Στοῶν τῆς Θεσσαλονίκης (ἡ
ἀριθμ. 103 «ἐν Ἀνατολῇ Θεσσαλονίκης» Στοά «Δημήτριος Μαργαρίτης», ἱδρυθεῖσα τό 1934), ἀλλά τελικῶς
καί αὐτή ἡ ... ἰδία ὁδός ἐπί τῆς ὁποίας κεῖται ἡ Στοά «Φίλιππος» ! Οὐδέν σχόλιον ... Ὀλίγα περί τῆς
δράσεως τοῦ Δ. Μαργαρίτη βλ. στό Θ. ΞΕΝΟΣ, «Ο προ των Βαλκανικών Πολέμων Συμβολικός Τεκτονισμός
στην Μακεδονία», ἐν Τεκτονικό Δελτίο Πυθαγόρας 106 (2016) 198-242.
14. Περί τοῦ Νικολάου Λούβαρι (1887-1961) βλ. ΜΙΧ. ΦΥΣΕΝΤΖΙΔΗΣ, Επιφανείς και διάσημοι Έλληνες
Ελευθεροτέκτονες 1800-1970, τόμ. Α΄, εκδ. «Βογιατζή», Αθήνα 2008, σ. 87. Ὅπως ἔχω καί ἄλλοτε γράψει,
εἶναι ἐνδεικτική ἡ ἐπαινετική ἀποτίμηση τοῦ ἑωσφοριστοῦ-ἀποκρυφιστοῦ Ἐδουάρδου Συρέ ἀπό τόν
Λούβαρι (βλ. κάτωθι, ὑποσημ. 52).
15. Τό ὁποῖο διητηρεῖ καί τό ἠλεκτρονικό κατάστημα (e-shop) μέ τό ὄνομα «Τεκτονισμός», ὅπως
φαίνεται καθαρῶς ἐδῶ: http://www.tektonismos.gr/topic.php?Article_ID=10023
16. Ἀπό τό πλῆθος τῶν σχετικῶν μασονικῶν διακηρύξεων, παραθέτω μόνον ἐκείνη τοῦ δρ.
Νικολάου Λάου, Ἕλληνος διεθνοῦς προϊσταμένου (Master General, XIIIο, Supremus Rex Illuminatorum) τῆς
Societas Masonica Illuminatorum: «Ωστόσο, ήδη κατά τόν 20ό αιώνα, έλαβαν χώρα σημαντικά γεγονότα
που προκαλούν αίσθημα ελπίδας στους Ιλλουμινάτι. Η τεχνολογική πρόοδος στις τηλεπικοινωνίες και στις
μεταφορές προωθεί την εγγύτητα και την αμοιβαία κατανόηση και συνεργασία των ανθρώπων. Η
[7]
προσωπικῆς ἐπ’ αὐτοῦ ἀντιλήψεως, στούς θεολογικούς κύκλους τῆς Θεσσαλονίκης ἔδρασε
ὡς μασονικός «στρατολόγος» μεταξύ ἄλλων ὁ καθηγητής τῆς Πειραματικῆς Φαρμακολογίας
στό ΑΠΘ καί Μασόνος17 Ἀθανάσιος Παραδέλλης, ὀφφικίαλος τοῦ Οἰκουμενικοῦ
Πατριαρχείου, ὁ ὁποῖος κατέστη ἐπί τι διάστημα στή δεκαετία τοῦ 1980 καί οἰκογενειακός
φίλος τῆς οἰκογενείας Ζήση (ὁπωσδήποτε, κάποια στιγμή θά συγκροτηθεῖ ἰδιαίτερη Στοά
ἀποτελούμενη ἀπό μόνους τούς ὀφφικιάλους τοῦ Οἰκουμενικοῦ μας Πατριαρχείου ...· ἴσως δέ
τοῦτο νά ἔχει ἤδη γίνει ... ). Ὁ καθηγητής Παραδέλλης, Κρής τήν καταγωγή, ἀπέκτησε
προσβάσεις μέσα στούς θεολογικούς κύκλους τῆς Θεσσαλονίκης ἐπί μία ἴσως 15ετία, μάλιστα
δημοσίευσε φαρμακολογικές μελέτες καί σέ πανεπιστημιακά θεολογικά περιοδικά 18,
συνέπηξε φιλία μέ τόν ἐπίσης Κρητικό καί πολύ φέρελπι νεαρό καθηγητή τῆς Χριστιανικῆς
Ἀρχαιολογίας, μακαριστό Θωμᾶ Προβατάκη († Ἰαν. 1986)19 καί προσπάθησε
βολιδοσκοπώντας νά στρατολογήσει στή Μασονία τόν ἐπίσης τότε ὀφφικίαλο τοῦ Θρόνου καί
ἐλπιδοφόρο νεαρό καθηγητή τῆς Θεολογίας Θεόδωρο Ζήση20.
Τίς «στρατολογικές» ἐπιτυχίες τοῦ ἐκλιπόντος καθηγητοῦ Παραδέλλη στή γενική

προσπάθειά του δέν μποροῦμε νά τίς γνωρίζουμε· θά τίς ἀποκαλύψει τό ἀργότερο ἡ «ἡμέρα
παγκοσμιοποίηση αυξάνει την επίγνωση της ανάγκης για άσκηση πολιτικής με όρους πανανθρώπινους κι
όχι εθνικούς. Θρησκευτικοί ηγέτες αντιλαμβάνονται την ανάγκη παγκόσμιας συνεννόησης με σκοπό την
ανάδειξη της θρησκείας σε μέσο καλλιέργειας των ανθρωπίνων συνειδήσεων, κι όχι σε αιτία πνευματικού
εκβαρβαρισμού και βίας». Ἐν συνεχείᾳ, ὁ κ. Λάος προσδιορίζει ὡς κορυφαῖες στιγμές τῆς νεώτερης
ἐκκλησιαστικῆς ἱστορίας τήν Β΄ Βατικανή Σύνοδο (1962-1965) καί τό «προσκύνημα τῆς εἰρήνης» τοῦ Πάπα
Ἰωάννου Παύλου Β’ στήν Ἀσσίζη τό 2002, λόγῳ τοῦ θεολογικοῦ «ἀνοίγματος» τοῦ Παπισμοῦ πρός τίς
ἄλλες θρησκεῖες, σέ ἀμφότερα τά γεγονότα, μέ σκοπό τήν ἀλληλο-κατανόηση καί ἐκτίμηση, τήν εἰρήνη καί
συνεργασία τῶν θρησκευμάτων (Ν. ΛΑΟΣ, Μύηση· Τα Μυστήρια και οι διδασκαλίες των Ιλλουμινάτι και
των Τεκτόνων, εκδ. Ν. & Σ. Μπατσιούλας, Αθήνα 2008, σελ. 24ἑ.).
17. Ὁ καθηγητής Παραδέλλης ἀναφέρεται ὡς Τέκτων, μέλος τοῦ Συμβουλίου τῆς συμβολικῆς
Στοᾶς «Δημ. Μαργαρίτης ἀριθμ. 103 ἐν Ἀνατολῇ Θεσσαλονίκης» ὑπό τόν βαθμό τοῦ ἀξιωματικοῦ Ρήτορος
περί τό ἔτος 1977. Βλ. Κ. ΤΣΑΡΟΥΧΑΣ, Η Μασονία στην Ελλάδα, ἔνθ’ ἀνωτ., σ. 577. Περί τοῦ καθηγητοῦ
αὐτοῦ γενικῶς (γεννηθέντος στό Ἡράκλειο Κρήτης τό 1932, ἐπικούρου δέ καθηγητοῦ ἀπό τό 1972), βλ. καί
τό Βιογραφικό Λεξικό Προσωπικοτήτων Who’s Who 1979, ἐκδ. Ἐκδοτικός Ὀργανισμός “Βιογραφικό Λεξικό
Προσωπικοτήτων Who’s Who”, Ἀθήνα (ἄ.χ.), σ. 542.
18. ΑΘ. ΠΑΡΑΔΕΛΛΗΣ, «Ἡ γένεση καί ἡ ἐξέλιξη τῆς ἀντιμικροβιακῆς χημειοθεραπείας» ἐν Τιμητικό
Ἀφιέρωμα στόν καθηγητή Ἰωάννη Ὀρ. Καλογήρου, Ἐπιστημονική Ἐπετηρίδα Θεολογικῆς Σχολῆς ΑΠΘ·
Τμήμα Ποιμαντικῆς, Θεσσαλονίκη 1992, σσ. 331-339. Ἐπίσης, Ο ΑΥΤΟΣ, «Αθλητές και κατάχρηση
φαρμάκων», ἐν Καιρός: Τόμος τιμητικός στον Ομότιμο Καθηγητή Δαμιανό Αθ. Δόϊκο (τόμ. Β΄), Επιστημονική
Επετηρίδα Θεολογικής Σχολής ΑΠΘ· Τμήμα Θεολογίας (Νέα Σειρά), τόμ. 5, Θεσσαλονίκη 1995, σσ. 647-656.
19. Βλ. τό ἀφιέρωμα στό Σύνδεσμος Κρητῶν (τριμηνιαῖο ὄργανο τοῦ “Συνδέσμου Κρητῶν” Νέας
Ὑόρκης), ἔτος 2, τεῦχος 5 (χειμών 1985-86). Ὁ μακαριστός καθηγητής εἶναι ὁ δίδυμος ἀδελφός τοῦ
γνωστοῦ θεολόγου καί ἀρχαιολόγου, πρό τινων ἐτῶν († 2015) ἐκδημήσαντος, Θεοχάρη Μιχ. Προβατάκη.
20. Σημειώνω στή συνάφεια αὐτή, ὅτι περί τό 1987 ἤ 1988, τήν περίοδο τοῦ ἱεροῦ Τριῳδίου, ὁ
καθηγητής Παραδέλλης, καθώς τόν μεταφέραμε στό σπίτι του μέ τό αὐτοκίνητο, καί λόγου γενομένου
περί τοῦ καρναβάλου, μοῦ εἶπε: «Ἀφοῦ σοῦ ἀρέσουν οἱ στολές, Νικόλαε, ὅταν μεγαλώσῃς, θά σοῦ κάνω
δῶρο μία στολή “Πρίγκιπος τοῦ Λιβάνου”». Δέν κατάλαβα τότε, ἀνύποπτος βεβαίως καί φέροντας κατά
νοῦ ... σαρίκια καί τουρμπάνια, ὅτι ἐπρόκειτο περί τοῦ 22ου βαθμοῦ τοῦ Τεκτονισμοῦ τοῦ Ἀ.Ἀ.Σ.Τ., τόν
ὁποῖον προφανῶς καί ὁ καθηγητής ἐκεῖνο τό διάστημα ἤ κατεῖχε ἤ εἶχε ὑπερβεῖ (ὁ 22ος Βαθμός τοῦ
Σκωτικοῦ Τύπου τοῦ Τεκτονισμοῦ, ὁ «Πρίγκιψ τοῦ Λιβάνου» φέρει ἐπίσης τόν τίτλο «Ἱππότης τοῦ
Βασιλικοῦ Πελέκεως»).
[8]
τοῦ Κυρίου ἡ μεγάλη καί ἐπιφανής» καί ὁ «ποταμός τοῦ πυρός ὁ πρό τοῦ Βήματος ἕλκων» ...
Ὁπωσδήποτε, ἡ Μασονία ἔχει σήμερα στερρότατα ἐρείσματα στήν ἑλλαδική ἀκαδημαϊκή
θεολογία, ἀλλά θά περάσει καιρός πρίν νά τεκμηριωθεῖ τοῦτο καί ἐξ ἐγγράφων. Προσωπικῶς,
ἀπό διαρροή ἀπό μασονική βάση δεδομένων στό διαδίκτυο περί τό 2010, γνωρίζουμε τά
ὀνόματα ἕξι Μασόνων ἀκαδημαϊκῶν θεολόγων, οἱ ὁποῖοι ἀνήκουν στήν ἴδια Στοά καί στό ἴδιο
Τμῆμα Θεολογικῆς Σχολῆς τῆς Ἑλλάδος. Προφανῶς, δέν εἶναι οἱ μόνοι, οὔτε καί οἱ πλέον
ἐμφανεῖς ...
Τοῦ μακαριστοῦ Ποιμενάρχου τῶν Θεσσαλονικέων καί διαδόχου τοῦ Ἁγίου Γρηγορίου
τοῦ Παλαμᾶ κ. Παντελεήμονος Β΄, ἡ πρός τήν Ἐκκλησία ἀγάπη ἐπιστέφθηκε ἀπό τήν Ὑπεραγία
Θεοτόκο· ὁ μακαριστός ἐκοιμήθη στίς 9 Ἰουλίου τοῦ 2003 μέ τρόπο πού προσμαρτυρεῖ τήν
θεία εὐδοκία, σέ Κάθισμα τῆς Ἱ.Μ. Ἰβήρων τοῦ Ἁγίου Ὄρους, ὅπου κατ’ ἔτος διέμενε καί
προσευχόταν μέ στενούς συνεργάτες του21!
Στή θέση τοῦ κυροῦ Παντελεήμονος Β΄, ἦλθε τό ἔτος 2004 ὁ ἐξ Ἀλεξανδρουπόλεως
Μητροπολίτης Ἄνθιμος, γνωστός «Μακεδονομάχος», ἀλλ’ ἐξ ἐπόψεως θεολογικῆς
καταρτίσεως καί ἀντι-αιρετικοῦ ζήλου, κατά κοινή ὁμολογία, «ἄχρους, ἄοσμος καί
ἄγευστος». Καί φυσικῷ τῷ λόγῳ, ἡ θεσσαλονίκεια Μασονία εὗρε τήν χαράν της ...
Ὑπερβάλλω; Παρακολουθεῖστε, παρακαλῶ, κάτωθι.
3. Οἱ μασονικές δικτυώσεις τῆς «Φιλοπτώχου Ἀδελφότητος Ἀνδρῶν

Θεσσαλονίκης» (ΦΑΑΘ)
Ἐδῶ καί δεκαπέντε δεκαετίες, ἐπί ἑνάμισυ αἰῶνα, δραστηριοποιεῖται στή Θεσσαλονίκη
ἡ «Φιλόπτωχος Ἀδελφότης Ἀνδρῶν Θεσσαλονίκης» (στό ἑξῆς ΦΑΑΘ, ἱδρυθεῖσα τό 1871).
Φῆμες περί τῆς μασονικῆς παρουσίας στή ΦΑΑΘ κυκλοφοροῦσαν ἤδη ἀπό τή δεκαετία τοῦ
1990, ὅπως ἐνθυμοῦμαι. Ὅμως, ἀργότερα ὁ Πρόεδρος τῆς ΦΑΑΘ κατά τά ἔτη 2008-2015, κ.
Θεόδωρος Δαρδαβέσης, καθηγητής τοῦ Τμήματος Ἰατρικῆς καί νῦν Κοσμήτωρ τῆς Σχολῆς
Ἐπιστημῶν Ὑγείας τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης22, ἀναφέρεται ἀπό τό
μασονικό περιοδικό «Πυθαγόρας», τό ἐπίσημο ὄργανο τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος, ὡς
ἕνας ἀπό τούς ὁμιλητές τοῦ τεκτονικοῦ Συμποσίου τῆς 5ης καί 6ης Δεκεμβρίου 2009 στή Στοά
«Φίλιππος» Θεσαλονίκης (τό ὁποῖο προφανῶς δέν ἦταν «λευκή τελετή», δηλαδή ἀνοικτή καί
21. Πρβλ. καί τό Πρωτοπρ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, «Ἄξιον τέλος ἀξίου Ἱεράρχου. Ἐκοιμήθη ὁσιακῶς καί
ἐκηδεύθη πανδήμως ὁ Μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Παντελεήμων Β’», Θεοδρομία Ε2 (Ἀπρ – Ἰουν 2003)
155-160.
22. Βλ. τό βιογραφικό στό http://health.auth.gr/node/850. Τήν ἀπομαγνητοφώνηση καί πλαισίωση
μέ συμπληρωματικά στοιχεῖα μέρους ὁμιλίας μου σχετικοῦ μέ τήν ΦΑΑΘ, ὁμιλίας ἡ ὁποία φιλοξενήθηκε
ἀπό τόν ἀγωνιστικό Ὀ.Χ.Σ. «Ἅγιος Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής» (τοῦ ὁποίου ἔχω τιμηθεῖ νά εἶμαι συνεργάτης), τήν
ὀφείλω καί πάλι εὐγνωμόνως στή «Φαίη»: «Η “αποκατάσταση” των μασόνων από τους μασόνους και ένα
σημερινό παράδειγμα δράσεως μασόνου στους κόλπους της Εκκλησίας» (17 Φεβ 2019)
https://averoph.wordpress.com/2019/02/17/η-αποκατάσταση-των-μασόνων-από-τους/ .
[9]
σέ «βεβήλους», μή μασόνους)· ὁ κ. Δαρδαβέσης ανέπτυξε τό θέμα «Ἡ θέση τοῦ Τεκτονισμοῦ
γιά τή γυναίκα καί ὁ Γυναικεῖος Τεκτονισμός»23. Ἐπίσης, σύμφωνα μέ δημοσιεύματα τοῦ
τύπου τό 2017 ὁ κ. καθηγητής ἀπετέλεσε μέλος τῆς μεταβατικῆς «ἀδιάφθορης» διοικήσεως
τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος στήν Ἀθήνα, τῆς διωρισμένης μέ δικαστική ἀπόφαση, λόγῳ
τῶν φημολογουμένων προηγηθεισῶν, ὑπό κρατικό ἔλεγχο, οἰκονομικῶν ἀτασθαλιῶν24.
Καθώς ἡ πρόσκτηση τῆς μασονικῆς ἰδιότητος πολλές φορές ὀφείλεται στήν ἐπίδραση τοῦ
συγγενικοῦ περιβάλλοντος (εἶναι χαρακτηριστική ἡ περίπτωση τῆς «υἱοθεσίας λυκιδέως»25)
εἶναι ἐπίσης ἀξιοσημείωτο ὅτι καί ἕτερος Δαρδαβέσης (πολιός συγγενής, ὑποθέτω, τοῦ κ.
Κοσμήτορος) ἀναφέρεται σέ μασονική ἔκδοση - ὡς ἐν μνημοσύνῳ - μεταξύ τῶν
προαπελθόντων στήν «αἰωνία ἀνατολή» Τεκτόνων τῆς ἐν Θεσσαλονίκῃ Στοᾶς «Φῶς» ἀριθμ.
88 (ἱδρ. 1930)26.
Ἡ ἀναφορά μας αὐτή στήν τεκτονική ἰδιότητα τοῦ καθηγητοῦ καί Κοσμήτορος κ.
Δαρδαβέση, προσώπου εὐϋπολήπτου, κοινωνικῶς πολύ δραστηρίου καί ἰδιαιτέρως λεπτοῦ
στούς τρόπους, καθώς πληροφοροῦμαι, σαφῶς δέν στοχεύει στό νά προσβάλει τήν
23. «Είπον ΙΙ. Πρακτικά Συμποσίου Στ. Φίλιππος Θεσσαλονίκης (βιβλιοπαρουσίαση)», Τεκτονικό
Δελτίο Πυθαγόρας 102 (2012) σ. 206: «Η Στ. Φίλιππος συνεχίζοντας την συστηματική έκδοση των κειμένων
της, παρουσίασε σε τόμο τα πρακτικά του συμποσίου της 5-6 Δεκεμβρίου 2009 που έγινε στο τεκτονικό
μέγαρο Θεσσαλονίκης με συμμετοχή πολλών αδ. από όλη την Ελλάδα [...] Στον τόμο περιλαμβάνονται
χαιρετισμοί του Μεγ. Διδ. και του Σεβ. Ι. Μάγρα και τα ακόλουθα τεκτ. τεμάχια [...] “Φιλοσοφικές σκέψεις
του K. Jaspers για τον άνθρωπο” Κανδύλης Δ., “Ευθανασία. Είναι εφικτή μια τεκτονική προσέγγιση”
Πολυζωΐδης Κ., “Η θέση του Τεκτονισμού για τη γυναίκα και ο Γυναικείος Τεκτονισμός” Δαρδαβέσης Θ.,
“Αξίες και Τεκτονισμός μέσα στην ελληνική και παγκόσμια σύγχρονη πραγματικότητα” Μπρούχος Δ.,» κ.λπ.
24. Π. ΤΣΙΜΠΟΥΚΗΣ, «Ελληνική μασονία: Mε δικαστική απόφαση η προσωρινή διοίκηση στη Μεγάλη
Στοά της Ελλάδος» (28 Μαϊ 2017) https://www.protothema.gr/greece/article/683321/elliniki-masonia-me-
dikastiki-apofasi-i-prosorini-dioikisi-sti-megali-stoa-tis-ellados/. Σύμφωνα μέ τήν εἴδηση αὐτή: «Μετά την
αποκάλυψη της υπεξαίρεσης των 1.504.327 ευρώ άνοιξε ο ασκός του Αιόλου στον ελληνικό τεκτονισμό -
Το νέο “αδιάφθορο” διοικητικό συμβούλιο που διορίστηκε θα κάνει φύλλο και φτερό τα οικονομικά
στοιχεία και όχι μόνο της Τεκτονικής Αδελφότητας [...] Τα 11 μέλη της προσωρινής διοίκησης της Μεγάλης
Στοάς της Ελλάδος και τα 5 αναπληρωματικά που διορίστηκαν είναι: Τακτικά: 1) Βασίλειος Κούτσης, 2)
Δημήτριος Μακρατζάκης, 3) Αέτιος Τζιφάκης, 4) Νίκος Ζωγόπουλος, 5) Στέλιος Νομικός, 6) Νίκος
Σαμανίδης, 7) Δημήτριος Δενεδιός, 8)Γεώργιος Κολύρης, 9) Παναγιώτης Τσάκωνας, 10) Θεόδωρος
Δαρδαβέσης,
11) Λεωνίδας Κασιάπης» κ.λπ. Σημειωθήτω, ὅτι περί τοῦ σκανδάλου τούτου δέν ἀκούστηκε τίποτε στά
τηλεοπτικά δελτία εἰδήσεων.
25. Περί τῆς τελετῆς αὐτῆς, ἀνάλογης πρός τό ἐκκλησιαστικό Βάπτισμα, στήν ὁποίαν ὑποβάλλουν
οἱ Μασόνοι τά ἄρρενα τέκνα τους, καί μιᾶς συνοπτικῆς κριτικῆς της βλ. Ἀρχιμ. ΕΠΙΦ. ΘΕΟΔΩΡΟΠΟΥΛΟς, Ἡ
Μασωνία ὑπό τό φῶς τῆς ἀληθείας, ἐκδ. «Ἱ.Μ. Κεχαριτωμένης», Ἀθῆναι 1993 (ἔκδ. 7η), σελ. 75-79.
Σημειώνει ἐπιτυχῶς ὁ μακαριστός Γέρων, μετά ἀπό ἐνδελεχῆ ἀνάλυση, ὅτι «ὅσον αἱ Τελεταί τῆς Ἐκκλησίας
εἶναι δυνατόν νά θεωρηθῶσιν ὡς ἐστερημέναι θρησκευτικοῦ καί λατρευτικοῦ χαρακτῆρος, τόσον καί αἱ
Τελεταί τῆς Μασωνίας εἶναι δυνατόν νά θεωρηθῶσιν ὡς ἐστερημέναι τοιούτου χαρακτῆρος» (αὐτόθι, σελ.
72).
26. «Παράρτημα “Α” Εγκυκλίου 9/Ε/90· Αποβιώσαντα μέλη Στοών», Τεκτονικό Δελτίο Πυθαγόρας
102 (2012) σ. 281: «Φως: Ακογλάνης Χρήστος, Δαρδαβέσης Δημήτριος, Ζαχαριάδης Πέτρος». Γιά τήν Στ.
«Φῶς» τῆς Θεσσαλονίκης, βλ. τόν ἐπίσημο ἱστοχῶρο τῆς Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἑλλάδος, εἰδικῶς τήν
ὑποσελίδα «Τεκτονικές Στοές» https://www.grandlodge.gr/tektonikes-stoes-w-50504.html. Ἡ ὁμώνυμη Στ.
«Φῶς» τῶν Ἀθηνῶν ἱδρύθηκε μόλις τό ἔτος 2015.
[10]
θρησκευτική του ἐλευθερία, οὔτε καί ἔχει καμμία ἄλλη σημασία, πέραν τῆς προφανοῦς
ἐκκλησιαστικῆς: τήν κατάδειξη τῆς πραγματικῆς καί ἰσχυρᾶς παρουσίας καί δράσεως τῆς
μυστικῆς (καί ἑωσφορικῆς27) θρησκείας τῆς Μασονίας στήν κοινωνική ζωή, σέ ἄμεση
συνάρτηση καί ἐπαφή μέ τό ἐκκλησιαστικό γίγνεσθαι, πρᾶγμα ἰδιαιτέρως ἐπικίνδυνο γιά τήν
τοπική Ἐκκλησία καί τούς Πιστούς Της ... Ἄλλωστε, ὅπως ἀναπτύσσω κατωτέρω, καί ὁ
διάδοχος τοῦ κ. Θ. Δαρδαβέση στήν προεδρία της ΦΑΑΘ, ὁ δικηγόρος καί λέκτωρ τῆς
Νομικῆς Σχολῆς τοῦ ΑΠΘ κ. Λεωνίδας Παπαδόπουλος, φέρεται νά εἶναι Τέκτων.
Ὁ ἴδιος ὁ κ. Δαρδαβέσης ἀποκαλύπτει σέ μασονικό κείμενό του, ὅτι οἱ σκοποί τοῦ

Τεκτονισμοῦ δέν ἐξαντλοῦνται στίς φιλανθρωπικές δράσεις, ἀλλά περιλαμβάνουν καί τήν
δικτύωσή του ἀκόμη καί σέ σύγκρουση (μεταξύ ἄλλων) μέ κάθε Δόγμα καί Αὐθεντία· γράφει:
27. Ἡ σημαντική ἀνάλυση τοῦ Σεβ. Μητροπολίτου Πειραιῶς κ. Σεραφείμ (ἀρυσθεῖσα ἀπό
ταυτόσημη προγενέστερη μελέτη τοῦ μακαριστοῦ καί πρωτοποριακοῦ ἀγωνιστοῦ Νικολάου ψαρουδάκη)
ἐπί τοῦ σχετικοῦ τεκτονικοῦ κειμένου τοῦ ἐπιφανέστατου Μασόνου καί Θεοσοφιστοῦ Κωστῆ
Μελισσαρόπουλου (1903-1988), ἀναδεικνύει ἄριστα τήν σχέση Τεκτονισμοῦ καί ἑωσφορισμοῦ
(θεωρητικοῦ δηλ. σατανισμοῦ, ἀθωώσεως καί δοξασμοῦ τοῦ «ἐπαναστάτου» Ἑωσφόρου), τοὐλάχιστον
γιά τούς βαθέως μεμυημένους Μασόνους. Γράφει ὁ Κωστῆς Μελισσαρόπουλος, ὅτι ἡ μύηση στόν γ΄
συμβολικό βαθμό, τοῦ Τέκτονος «Διδασκάλου», ἔχει καί τήν μυστική της «πλήρη παράδοση». Σύμφωνα μέ
αὐτήν ὁ Χιράμ, ὁ ἀπόγονος τοῦ ἀδελφοκτόνου Κάιν (καί ἀρχετυπικός ἥρωας τῶν Μασόνων), ἡγεῖται τῆς
ἀνθρωπότητος ἐκείνης, ἡ ὁποία μέ τή βοήθεια τοῦ πνεύματος Ἐβλίς, ἀγγέλου φωτός καί πνεύματος τοῦ
πυρός, θά ἐπαναστατήσει καί θά λυτρωθεῖ ἀπό τήν τυραννία τοῦ «κακοῦ θεοῦ» Ἀδωνάι, τοῦ Θεοῦ τῆς
Παλαιᾶς Διαθήκης (πού βεβαίως γιά τούς Χριστιανούς εἶναι ὁ Υἱός καί Λόγος τοῦ Θεοῦ καί Πατρός)·
μεταξύ ἄλλων: «... ὁ Χιράμ ἄγεται ὑπό τοῦ προγόνου του Τουβαλκάϊν, ἐν μέσῳ τοῦ πυρός, εἰς τό κέντρον
τῆς γῆς, ἐν τῇ ψυχῇ τοῦ κόσμου, εἰς τό Βασίλειον τοῦ Ἐβλίς καί τοῦ Κάϊν, ἐκεῖ ὅπου παύει ἡ τυραννία τοῦ
φθονεροῦ Ἀδωνάϊ καί γεύονται τῶν καρπῶν τοῦ δένδρου τῆς ἐπιστήμης. Ὁ Χιράμ εἰσάγεται εἰς τό ἄδυτον
τοῦ πυρός, καί ὁ Τουβαλκάϊν τοῦ ἐξηγεῖ τάς ἀδυναμίας καί τά ταπεινά πάθη τοῦ Θεοῦ Ἀδωνάϊ, τοῦ
μισοῦντος τό πλάσμα του καί καταδικάσαντος αὐτό νά ἀποθνήσκῃ, ὅπως ἐκδικηθῇ διά τά εὐεργετήματα,
τά ὁποῖα τά πνεύματα τοῦ Πυρός τῷ ἐπεδαψίλευσαν. Τέλος, ὁ Τουβαλκάϊν προφητεύει τήν ἐπικράτησιν
τῶν ἀπογόνων τοῦ Χιράμ, οἵτινες θά καθιερώσουν καθ’ ὅλην τήν γῆν τήν λατρείαν τοῦ Πυρός,
καταρρίπτοντες τήν τυραννίαν τοῦ Ἀδωνάϊ» (Κ. ΜΕΛΙΣΣΑΡΟΠΟΥΛΟΣ 33ος, Ἑπτά Τεκτονικαί Ὁμιλίαι εἰς 18ον,
Ἀθῆναι 1974· τό παράθεμα ἀπό τό Σεβ. ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΠΕΙΡΑΙΩΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ, Κέντρο τοῦ Ἑωσφόρου ἡ
Μασονία, ἐκδ. «Ἀγαθός Λόγος», Ἀθήνα 2014, σελ. 35.37 καί ἐπίσης στό Ν. ΣΤ. ΨΑΡΟΥΔΑΚΗΣ, Μασονική
σατανολατρεία· Μ.·.Α.·.Τ.·.Σ.·. : Ἡ μάσκα τοῦ ἑωσφόρου, Μπροστά στό μεγάλο πόλεμο 9, ἐκδ. Ὀρθόδοξο
Μέτωπο, Μαρούσι 1994, σελ. 19).
Πέραν τούτου, ἡ ὡς ἄνω σχέση Μασονίας καί ἑωσφορισμοῦ τεκμηριώνεται πλέον πολλαπλῶς.
Μεταξύ πολλῶν ἄλλων ὁ ἐπισημότατος παρά τοῖς Μασόνοις Ἀμερικανός Τέκτων καί ἀποκρυφιστής Μάνλυ
Πάλμερ Χώλ (Manly P. Hall, 1901-1990), γράφει στό «Οἱ ἀπολεσθεῖσες κλεῖδες τῆς Μασονίας»: «Ὅταν ὁ
Μασόνος μάθει, ὅτι ἡ κλεῖδα γιά τόν πολεμιστή ἐπί τοῦ τετραγώνου εἶναι ἡ κατάλληλη ἐφαρμογή τῆς
γεννήτριας τῆς ζώσης ἰσχύος, τότε ἔχει μάθει τό μυστήριο τῆς Τέχνης του. Οἱ κοχλάζουσες, ἐκχεόμενες
δυνάμεις τοῦ Ἑωσφόρου εἶναι στά χέρια του καί προτοῦ νά τοῦ ἐπιτραπεῖ νά βαδίσει ἐμπρός καί
ὑψηλότερα, πρέπει νά ἀποδείξει τήν ἱκανότητά του νά ἐφαρμόσει τήν ἐνέργεια καταλλήλως. Πρέπει νά
ἀκολουθήσει ἐπί τῶν βημάτων τοῦ προπάτορός του Τουβάλ Κάιν, ὁ ὁποῖος μέ τήν πανίσχυρη δύναμη τοῦ
θεοῦ τοῦ πολέμου μετέτρεψε τό ξῖφος του σφυρηλατώντας το σέ ὑνί» (M. HALL, The Lost Keys of Masonry;
The Legend of Hiram Abiff, Hall Publishing Company, Los Angeles 1924, σελ.76: «When the Mason learns
that the key to the warrior on the block is the proper application of the dynamo of living power, he has
learned the mystery of his Craft. The seething, surging energies of Lucifer are in his hands and before he
may step onward and upward he must prove his ability to properly apply energy. He must follow in the
footsteps of his forefather, Tubal Cain, who with the mighty strength of the war god hammered his sword
into a plowshare»).
[11]
«Ο Τεκτονισμός αναζητά την Αλήθεια της Γνώσης. Όχι όμως για να την εκμεταλλευτεί. Ο
πραγματικός Τέκτονας είναι απόστολος της αλήθειας και της γνώσης, όχι όμως με σκοπό να
γίνει πραματευτής πουλώντας την πραμάτεια του στην κοινωνία που ζούμε. Σκοπός του είναι
η μεταφύτευση σε όλα τα εδάφη της κοινωνίας που ζούμε. Τόσο στα εύφορα όσο και στα
άγονα [...] Εμπόδια όπως το Δόγμα, η Αυθεντία, ο ολοκληρωτισμός υψώνονται μπροστά σε
κάθε Τέκτονα προσπαθώντας να ακυρώσουν τις προσπάθειές του αυτές [...] Πρέπει να
καταλήξουμε ένα ακόμα σωματείο του οποίου τα μέλη είναι επιφυλακτικά να αποκαλύψουν
την ιδιότητα του μέλους του, πόσο δε μάλλον τις θέσεις που αυτό πρεσβεύει ; [...] Πρέπει να
είμαστε μια λέσχη μεσόκοπων που παρακολουθούν αδιάφορα τις κοινωνικές εξελίξεις,
αμέτοχοι σχολιάζοντάς τις στο Ποτήριο της Αγάπης ως άλλοι θαμώνες καφενείου, και η
παρέμβασή μας να περιορίζεται στον οβολό μας στον κορμό της αγαθοεργίας ; »28.
Ποιά ἦταν, ὅμως, ἡ δράση καί δικτύωση τῆς ΦΑΑΘ ὑπό τόν καθηγητή Δαρδαβέση στά
ἐκκλησιαστικά, ἰδίως τῆς Θεσσαλονίκης, πράγματα;
(Α) Ὁ καθηγητής καί Κοσμήτωρ Θ. Δαρδαβέσης εἶναι ὀφφικίαλος (Ἄρχων

Ὑπομιμνῄσκων, συγκεκριμένα) τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας (ἀπό τό 2010) καί ἐτιμήθη
ἐπίσης τό 2011 μέ τό παράσημο τοῦ Ταξιάρχου τοῦ Τάγματος τοῦ Λέοντος τῆς
Ἀλεξανδρείας29· τοῦ ἰδίου Πατριαρχείου διακεκριμένος ὀφφικίαλος (Μέγας Ἄρχων
Λογοθέτης) εἶναι καί ἕτερος σημαίνων καί ὑψηλόβαθμος Τέκτων, ὁ κ. Σπυρίδων Καμαλάκης,
περί τῆς τεκτονικῆς ἰδιότητος τοῦ ὁποίου τόν εἶχε ἐλέγξει δημοσίως καί ὁ Σεβ. Μητροπολίτης
Πειραιῶς κ. Σεραφείμ τό 201530, ἀλλά καί ὁ νῦν Πρόεδρος τῆς ΦΑΑΘ, καί ἐπίσης Μασόνος, κ.
Λεωνίδας Παπαδόπουλος (Ἄρχων Ρεφερενδάριος). Ὑπενθυμίζω ἐν παρόδῳ, ὅτι τό
Πατριαρχεῖον Ἀλεξανδρείας, συντηρώντας ἴσως τήν μακρά φιλο-μασονική του παράδοση, τήν
καθιερωθεῖσα ἤδη ἀπό τῶν Μασόνων Πατριαρχῶν Ἀλεξανδρείας Φωτίου (Πέρογλου, 1900-
1925)31 καί Μελετίου Β΄(Μεταξάκη, 1926-1935)32, ἔχει ἀποστείλει τό 2011 καί Ἀρχιμανδρίτη
28. ΘΔ.·. «Τεκτονισμός και κοινωνία» (15 Νοεμβρίου 2019)

https://www.tektonismos.net/2019/11/15/τεκτονισμός-και-κοινωνία/
29. «Ὀφφικίαλοι τοῦ Θρόνου» (updated 21/02/2019)
https://www.patriarchateofalexandria.com/index.php?module=content&cid=002007. Βλ. καί τό
βιογραφικό τῆς ὑποσημ. 22.
30. «Ὁ Μητροπολίτης Πειραιῶς Σεραφείμ πρός τόν Σπυρίδωνα Καμαλάκη, Μέγα Ἄρχοντα
Λογοθέτη τῆς τῶν Ἀλεξανδρέων Ἐκκλησίας καί Ὕπατο Μεγάλο Ταξιάρχη τοῦ 33ου βαθμοῦ τοῦ
Τεκτονισμοῦ» (14 Μαΐου 2015) http://aktines.blogspot.com/2015/05/33.html. Περί τῆς τεκτονικῆς
ἰδιότητος τοῦ κ. Καμαλάκη βλ. καί τό δημοσίευμα τοῦ ἰδίου τοῦ Ὑπάτου Συμβουλίου τοῦ 33ου καί
Τελευταίου Βαθμοῦ γιά τήν Ἑλλάδα τοῦ Ἀ.Ἀ.Σ.Τ.
https://supremecouncilforgreece.gr/index.php/περιλαιμια/itemlist/user/783-webmaster-aasr?start=190
31. Γιά τόν Μασόνο Πατριάρχη Ἀλεξανδρείας Φώτιο (Πέρογλου) βλ. στό βιβλίο Μ. ΦΥΣΕΝΤΖΙΔΗΣ,
Επιφανείς και Διάσημοι ... Α΄, ἔνθ’ ἀνωτ., 181-184.
32. Ἡ μασονική του ἰδιότητα διαφημιζόταν ἐνῷ ἀκόμη ζοῦσε· συγκεκριμένα βλ. ΜΟΝ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ,
«Στοιχεῖα ἐπιδράσεως τῆς Μασονίας στόν πρώιμο ἑλληνικό Οἰκουμενισμό» (Α΄), Θεοδρομία ΙΘ΄ 4 (Ὀκτ-Δεκ
2017) 583ἑ. καί ἐδῶ: (https://katanixi.gr/synergates/m-serafeim-zisis/stoicheia-epidraseos-tis-masonias-
ston-proimo-elliniko-oikoymenismo/). Περί τῶν λοιπῶν τεκμηρίων τῆς τεκτονικῆς του ἰδιότητος βλ. τήν
ἡμετέρα ὁμιλία Katihisis, «Οἱ Μασόνοι Πατριάρχες Ἰωακείμ Γ΄ καί Μελέτιος Μεταξάκης· β΄μέρος» (13 Μαρ
[12]
ἐκπρόσωπο (τόν π. Μακάριο) σέ βιβλιοπαρουσίαση τοῦ γνωστοῦ Τέκτονος καί ἰσοβίου
διεθνοῦς Προέδρου τῆς Τεκτονικῆς Ἑταιρείας τῶν Ἰλλουμινάτων κ. Νικολάου Λάου33, ὁ ὁποῖος
ἐπίσης δέν κρύβει τόν – χαρακτηριστικό στούς Μασόνους - ἀντιεκκλησιαστικό καί
ἀντικληρικαλικό «φιλο-χριστιανισμό» του («περισσότερος χριστιανισμός, λιγότερη
Ὀρθοδοξία, λιγότερο αὐστηροί παπάδες»...34).
(Β) Ὁ κ. Δαρδαβέσης σημειώνει στόν ἀπολογισμό τῶν ἐτῶν 2008-2014 τῆς ΦΑΑΘ
(Φιλοπτώχου Ἀδελφότητος Ἀνδρῶν Θεσσαλονίκης), ὅτι ἀνέπτυξε διαρκῆ συνεργασία μέ τόν
Παναγιώτατο Μητροπολίτη Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμο καί ἄλλες ἐκκλησιαστικές
προσωπικότητες, μεταξύ τῶν ὁποίων καί μέ τόν κ. Σπυρίδωνα Καμαλάκη («ἀδελφό» του στή
Μασονία). Ὁ Παναγ. κ. Ἄνθιμος τιμήθηκε μάλιστα ἀπό τήν ΦΦΑΘ μέ τό «Βραβεῖο Εὐποιΐας
ΦΑΑΘ»(20 Ἰαν 2012)35. Πόσο μπορεῖ ὁ Τεκτονισμός νά καυχᾶται γιά τίς ἐκκλησιαστικές
2019)
https://www.youtube.com/watch?v=fUobtvbojko&list=PLT_bpPOgJNCplMwnCkfoogrzmVxykSzuk&index=6
&ab_channel=Katihisis
33. Βλ. ἐκτενές βιογραφικό τοῦ δρ. Λάου στό https://biblionet.gr/προσωπο/?personid=50239. Τήν
σχετική ἐκδήλωση-βιβλιοπαρουσίαση βλ. στό GEVURAH100, «Νικόλαος Λάος Παρουσίαση Βιβλίου» (30
Μαϊ 2011) https://www.youtube.com/watch?v=IOclWWhZRL8&ab_channel=GEVURAH100 (ἀπό τό 6΄32΄΄
καί ἑξῆς).
34. Σχετικά παραθέματα γιά τό μοτίβο αυτό βλ. στό ΜΟΝ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ, «Στοιχεῖα ἐπιδράσεως ...»
(Α΄), ἔνθ. ἀνωτ. σελ. 574, ὑποσημ. 8 καί 9. Ἀκόμη, ὁ ἐν λόγῳ ἐξέχων Ἰλλουμινᾶτος καί Τέκτων τῆς UGLE
(Ἡνωμένης Μεγάλης Στοᾶς τῆς Ἀγγλίας) δρ. Νικόλαος Λάος – καί ἐνῷ παραδέχεται τίς ἀποκρυφιστικές
τάσεις τοῦ «περιθωριακοῦ» Τεκτονισμοῦ - δέν διστάζει ἐξ ἀντιθέτου νά ἐπιρρίψει τόν χαρακτηρισμό τοῦ
σατανιστοῦ στούς παραδοσιακούς Χριστιανούς, φύλακες τῶν πατρώων δογμάτων καί παραδόσεων:
«Σατανιστής είναι αυτός που αναθεματίζει και κρατά δέσμιους ενοχής τους άλλους. Σατανιστής είναι
αυτός που πιστεύει ότι έκλεισε τη θεία Χάρη μέσα στο μπουκάλι του δικού του δογματοπαγούς
συστήματος κι ότι πλέον η θεία Χάρη θα ρέει στον κόσμο μόνο στην έκταση και με τον τρόπο που ορίζει ο
διαχειριστής αυτού του μπουκαλιού. Σατανιστής είναι αυτός που θεωρεί ότι το θείο έχει δύο πρόσωπα :
ένα φωτεινό-αγαθό κι ένα σκοτεινό-κακό» (Ν. ΛΑΟΣ, Μύηση, ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 203). Εἶναι προφανές, ὅτι μέ
τίς τελευταῖες αὐτές φράσεις του ὁ δρ. Λάος ἀπογυμνώνει καί πάλι τίς αἱρέσεις τοῦ «ὠριγενισμοῦ» καί
ἀντι-νομισμοῦ τοῦ θεσμικοῦ ἀποκρυφισμοῦ τόν ὁποῖον ὑπηρετεῖ, τοῦ Τεκτονισμοῦ, ὁ ὁποῖος δέν ἀνέχεται
οὔτε τίς αὐστηρές παιδαγωγίες τοῦ ἀσάρκου Θεοῦ-Λόγου στήν Παλαιά Διαθήκη, οὔτε τήν ἀντίληψη περί
τῆς θείας ἐν Χριστῷ Ἀγάπης συγκερασμένης μέ τήν θεία Δικαιοσύνη, τοῦ Θεανθρώπου Λυτρωτοῦ μέν
Ἐσταυρωμένου, Μελλοντικοῦ δέ Κριτοῦ. Ἀλήθεια, ποιός ἔδωσε διδακτορικό Χριστιανικῆς Φιλοσοφίας σέ
αὐτόν τόν ἀποδομητή Τέκτονα; Μά, ποιός ἄλλος: σχισματικοί Οὐκρανοί τοῦ Μεξικοῦ (Academia
Theolοgica de San Andres, Iglesia Ortodoxa Ucraniana en Mexico), ὑπό τήν πνευματική δικαιοδοσία τοῦ
«Πατριάρχου Κιέβου» Μωϋσέως (Κουλίκ), τῆς UAOC-C, μέ ἰσχυρές διασυνδέσεις μέ εὐγενεῖς τοῦ
«Αὐτοκρατορικοῦ Οἴκου τῶν Ρουρίκοβιτς» πού φέρουν καί τήν ... ἱπποτική ἰδιότητα
(http://www.fundprinces.ru/en/content/266.htm)!
35. Οἱ ἀναφερόμενες στόν ἀπολογισμό τῶν θητειῶν τοῦ κ. Δαρδαβέση (στήν ἑνότητα
«Συναντήσεις και συνεργασία με αρχές και φορείς») ἐκκλησιαστικές προσωπικότητες μέ τίς ὁποῖες
ὑπῆρξαν ἐπανειλημμένες θεσμικές ἐπαφές τοῦ Προέδρου τῆς ΦΑΑΘ, εἶναι ἐπίσης ὁ Οἰκ. Πατριάρχης κ.
Βαρθολομαῖος, ὁ Πατριάρχης Ἀλεξανδρείας κ. Θεόδωρος Β΄, ὁ Παναγιώτατος Μητροπολίτης
Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμος, καί οἱ Μητροπολῖτες Νεαπόλεως καί Σταυρουπόλεως κ. Βαρνάβας,
Μποτσουάνα κ. Γεννάδιος, Ζιμπάμπουε κ. Γεώργιος, Εἰρηνουπόλεως καί Σεϋχελλῶν κ. Δημήτριος,
Κεντρώας Ἀφρικῆς κ. Ἰγνάτιος, Μαδαγασκάρης κ. Ἰγνάτιος, καί Μπραζαβίλ κ. Παντελεήμων. Απολογισμός
διοικητικού-οργανωτικού έργου και λοιπών δραστηριοτήτων 137ου -143ου αδελφικών ετών (περίοδος:
2008 – 2014), εκδ. ΦΑΑΘ, Θεσσαλονίκη 2015, σελ. 253.280.401ἑ. καί ἐπίσης Απολογισμός διοικητικού-
[13]
σχέσεις τῶν ἐξόχων τέκνων του! Ἄν λάβουμε δέ ὑπ’ ὄψιν καί τήν δημοσίευση τοῦ μασονικοῦ
περιοδικοῦ Τεκτονικό Δελτίο “Πυθαγόρας” τοῦ ἔτους 1998 γιά μιά ἄλλη παλαιά μασονική
φιλία τοῦ Μητροπολίτου κ. Ἀνθίμου (τήν ὁποία παρουσιάζουμε κατωτέρω), προκύπτει, ὅτι ὁ
τανῦν Ποιμήν τῆς Θεσσαλονίκης εἶναι ἀρκούντως οἰκεῖος στούς Τέκτονες. Ὁ κ. Ἄνθιμος
συμμετέσχε καί στά φιλο-μασονικῆς προοπτικῆς Συνέδρια τῆς ΦΑΑΘ, ὅπως παρακάτω
ἀναπτύσσουμε. Ἆραγε, ἕνας Ἐπίσκοπος μαχητικός καί διδακτικός, ὅπως θά ἔπρεπε, κατά τῆς
Μασονίας καί κάθε ἄλλης πλάνης θά ἀπέλαυε τόσης μασονικῆς φιλίας καί συνεργασίας ;
Ἰδού ἡ ἀπορία ...
(Γ) Ἡ ΦΑΑΘ ὑπό τόν καθηγητή (καί νῦν Κοσμήτορα στή Σχολή του) κ. Δαρδαβέση ἔχει
ἀναπτύξει στό παρελθόν ἔντονη δραστηριότητα «οἰκονομικῆς ἐνισχύσεως καί συνδρομῆς»
πρός τά ἐκκλησιαστικά ἱδρύματα. Ταυτοχρόνως, ἡ ΦΑΑΘ ὑπό τήν προεδρία ἐκείνη (τριῶν
θητειῶν) ἔχει δεχθεῖ καί κάποια οἰκονομική ἐνίσχυση ἀπό διάφορες τεκτονικές στοές36, ὅπως
λ.χ. ὁμοφώνως καί εὐμενῶς ἀπό τήν μασονική Στοά «Πλάτων» τῆς Καβάλας τό 2010, στήν
ὁποία ἡ ΦΑΑΘ ἀπέστειλε καί ἐπαινετική ἐπιστολή (τήν 1764/09 Δεκ 2010) τήν ὁποίαν οἱ
Μασόνοι καί δημοσίευσαν37.
Σύμφωνα μέ τά στοιχεῖα οἰκονομικοῦ ἀπολογισμοῦ πού ἡ ἴδια ἡ «Φιλόπτωχος

Ἀδελφότης» δημοσιεύει στό διαδίκτυο, ἐπί τῶν τριῶν ἐν προεδρίᾳ θητειῶν τοῦ κ. Θ.
Δαρδαβέση (2008-2015) ἔχουν δεχθεῖ στήν ἑπταετία 2008-2014 (ἐν μέσῳ δεινοτάτης
οἰκονομικῆς κρίσεως) χρηματική ἐνίσχυση ἀπό τήν ΦΑΑΘ συνολικοῦ ὕψους πεντακοσίων
πενήντα τεσσάρων χιλιάδων ΕΥΡΩ (554,572€) τά ἑξῆς ἐκκλησιαστικά ἱδρύματα: δεκαέξι (16)
ἱεροί Ναοί ἀπό ἑπτά Ἱ. Μητροπόλεις τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος στόν βορρᾶ (Θεσσαλονίκης,
Νεαπόλεως & Σταυρουπόλεως, Λαγκαδᾶ, Νέας Κρήνης & Καλαμαριᾶς, Ἱερισσοῦ, Πολυανῆς &
Κιλκισίου καί Γρεβενῶν), θεσμοί τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου, ἐννέα (9) Ἱ. Μητροπόλεις
καί Ἐπισκοπές τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας, ἡ Ἐκκλησία Ἀλβανίας, ἡ Ἱ. Ἀρχιεπισκοπή Σινᾶ,
οργανωτικού έργου και λοιπών δραστηριοτήτων 140ού αδελφικού έτους (περίοδος: 1 Ιανουαρίου – 31
Δεκεμβρίου 2011), εκδ. ΦΑΑΘ, Θεσσαλονίκη 2012, σελ. 227.
36. Συνολικῶς, τό ποσό τῶν 2,200€ ἀπό τά Τεκτονικά Ἐργαστήρια «Γ.Π. Γεμιστός, ἀρ.128», «Δ.
Μαργαρίτης, ἀρ.103», «Μ. Ἀλέξανδρος, ἀρ.62», «Ὀλύμπιος Ζεῦς, ἀρ.165», «Πλάτων, ἀρ.63», «Φίλιππος,
ἀρ.38» καί «Φῶς, ἀρ.88». Απολογισμός διοικητικού-οργανωτικού έργου και λοιπών δραστηριοτήτων
137ου -143ου αδελφικών ετών, αὐτόθι, σελ. 363.
37. «Φιλανθρωπικό έργο· Μεγάλη Στοά της Ελλάδος», Τεκτονικό Δελτίο Πυθαγόρας 102 (2012)
267: «Η προσφορά 1.000 ευρώ στην “Φιλόπτωχο Αδελφότητα Ανδρών Θεσσαλονίκης” προκαλεί στην[sic]
ακόλουθη ευχαριστήρια επιστολή (αρ.πρωτ. 1764 09.12.2010): Ευχαριστούμε θερμά το Διοικητικό
Συμβούλιο και τα μέλη της Στοάς “Πλάτων” για την ευγενική σας απόφαση να προσφέρετε 1.000 ευρώ
προς ενίσχυση των σκοπών της Αδελφότητος. Ευχαριστίες απευθύνουμε, επίσης, στον κ. Βασίλειο Πασάλη.
Το Δ.Σ. της Αδελφότητος με εισήγηση του Προέδρου κ. Θεόδωρου Ι. Δαρδαβέση αποφάσισε ομόφωνα να
αξιοποιήσει τη συγκεκριμένη δωρεά, επαυξάνοντας την κατά 1.400 ευρώ με πόρους της Φ.Α.Α.Θ., με τη
χορήγηση υποτροφίας σε άπορο φοιτητή που σπουδάζει στο Α.Π.Θ. και έχει μόνιμο τόπο κατοικίας τη
Καβάλα. Η υποτροφία θα αφορά σε ποσό ύψους 200 ευρώ το οποίο θα χορηγείται ανά μήνα επί δώδεκα
(12) μήνες και θα θεσμοθετηθεί στη μνήμη των ιδρυτών της Στοάς σας». Ἐπιβεβαίωση τῆς δωρεᾶς στόν
δημοσίευμα τῆς ΦΑΑΘ Απολογισμός διοικητικού-οργανωτικού έργου και λοιπών δραστηριοτήτων 139ού
αδελφικού έτους (περίοδος: 1 Ιανουαρίου – 31 Δεκεμβρίου 2010), εκδ. ΦΑΑΘ, Θεσσαλονίκη 2011, σελ.
146.
[14]
Μοναστήρια καί Κελλία. Πέραν τοῦ ποσοῦ αὐτοῦ δωρεές δέχθηκαν καί Χριστιανικά Σωματεῖα
(ἡ Ἀδελφότης Ὀρθοδόξου Ἐξωτερικῆς Ἱεραποστολῆς, ὁ Ὅμιλος Φίλων τοῦ Ἁγίου Ὄρους «Ἅγιος
Ἀθανάσιος ὀ Ἀθωνίτης», ἡ Πανελλήνια Ἕνωση Γονέων «Ἡ Χριστιανική Ἀγωγή»38, οἱ ΟΧΑ
«Ἀπολύτρωσις» καί «Χριστιανική Ἐλπίς»39) καί τό Ἐκπαιδευτήριον «Ἀπόστολος Παῦλος»40.
Ἀναφέρω ὡς πλέον χαρακτηριστικά τά ἑξῆς κονδύλια ἐκ μέρους τῆς ΦΑΑΘ41: (α) ἔργα
ἀποκαταστάσεως σέ ἱδρύματα τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου στή Βασιλεύουσα (2011-
2012) ἀπορρόφησαν 147,000€, (β) ἡ Ἱερά Μητρόπολις Λαγκαδᾶ ἐδέχθη ἀπό τήν ΦΑΑΘ τό
2011 τό ποσό τῶν 120,000€ γιά τήν ἀνοικοδόμηση βρεφονηπιακοῦ σταθμοῦ, (γ) ἡ
Πατριαρχική Σχολή «Ἀθανάσιος ὁ Μέγας» τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας ἐδέχθη 100,000€
τά ἔτη 2010-2014 ὡς ἔξοδα λειτουργίας42, (δ) ἡ Ἱ. Μητρόπολις Μαδαγασκάρης τό ποσό τῶν
90,000€ γιά τήν ἀνοικοδόμηση (2009-2011) ὀρφανοτροφείου, (ε) τό ποσόν τῶν 50,000€ τό
2010 καί 2012 ἡ Ἱ. Πατριαρχική καί Σταυροπηγιακή Μονή τῶν Βλατάδων γιά τό οἰκοτροφεῖο
της, (στ) ἡ Ἱ. Μονή τοῦ Σινᾶ 33,000€ γιά τό Παρεκκλήσι τοῦ Σιναϊτικοῦ Κέντρου (2010 & 2011),
(ζ) καί ὁ Ἱ. Ναός Ἁγίου Νικολάου καί Δημητρίου τῆς Ἱ.Μ. Θεσσαλονίκης 20,000€ γιά τήν
ἀνέγερσή του (2011) κ.ἄ. πολλά. Τά παραπάνω δέν ἐξαντλοῦν τήν πολύ ὑψηλῆς ἀξίας
ἐνίσχυση εἰς εἶδος ἐκκλησιαστικῶν θεσμῶν καί τῶν ἱδρυμάτων τους ἐκ μέρους τῆς ΦΑΑΘ (λ.χ.
ἐκπαιδευτικοῦ ὑλικοῦ)43, ὅπως βεβαίως οὔτε καί τήν χρηματική καί εἰς εἶδος ἐνίσχυση ἄλλων,
μή ἐκκλησιαστικῶν φορέων, ἐκπαιδευτικῶν, ἰατρικῶν, πολιτιστικῶν, προσκοπικῶν κ.λπ.
Τέτοια εἶναι ἡ χορήγηση 373,000€ στή ΧΑΝΘ (τό 2012 & 2013), γιά τήν δημιουργία κτιρίου
πολιτιστικῶν δραστηριοτήτων τοῦ Παραρτήματος τῆς ΧΑΝΘ Ἀσβεστοχωρίου44. Εἶναι γνωστή,
38. Ἀντιστοίχως, τά ποσά 2,000€ (2008), 5,200€ (2008,2010,2011) καί 1,000€ (2008). Απολογισμός
διοικητικού-οργανωτικού έργου και λοιπών δραστηριοτήτων 137ου -143ου αδελφικών ετών, ἔνθ’ ἀνωτ.,
σελ. 327.
39. Ὡς ἀναγράφεται στήν κατηγορία τῶν ἱδρυμάτων καί φορέων προστασίας καί ἀγωγῆς τῶν νέων
Απολογισμός διοικητικού-οργανωτικού έργου και λοιπών δραστηριοτήτων 137ου -143ου αδελφικών ετών,
αὐτόθι, σελ. 329. Ἡ «Ἀπολύτρωσις» δέχθηκε τό ποσό τῶν 10,000€ (2013) γιά τήν κάλυψη ἐξόδων
γεωτρήσεως σέ κατασκήνωση νέων καί ἡ «Χριστιανική Ἐλπίς» 3,000€ (2012) γιά τή βελτίωση ὑποδομῶν
κατασκηνώσεως.
40. Τό ποσό τῶν 11,000€ (2008, 2010, 2012) γιά τήν ὑποτροφία ἀπόρων ἀρίστων μαθητῶν.
αὐτόθι, σελ. 329.
41. Απολογισμός διοικητικού-οργανωτικού έργου και λοιπών δραστηριοτήτων 137ου -143ου
αδελφικών ετών, αὐτόθι, σελ. 324-326. Δέν συμπεριλαμβάνονται στό συμποσούμενο συνολικό ποσό τῶν
ca. 555,000€ τά δωρηθέντα ποσά στά χριστιανικά καί τά φιλανθρωπικά σωματεῖα (βλ. τίς ἀμέσως
προηγούμενες ὑποσημειώσεις).
42. Τό συγκεκριμένο ποσό τῶν 100,000€ δέν συμπεριλαμβάνεται στίς 555,000€ πού
καταμετρήσαμε στήν ἑνότητα (τοῦ ἀπολογισμοῦ τῆς ΦΑΑΘ) γιά τά ἐκκλησιαστικά ἱδρύματα, ἀλλά
ταξινομεῖται ἀπό τήν ΦΑΑΘ ὑπό τίς δωρεές στά ἐκπαιδευτικά ἱδρύματα κ.τ.σ. (Απολογισμός διοικητικού-
οργανωτικού έργου και λοιπών δραστηριοτήτων 137ου -143ου αδελφικών ετών, αὐτόθι, σελ. 328)
αδελφικών ετών, αὐτόθι, σελ. 334-336.
αδελφικών ετών, αὐτόθι, σελ. 330.354.
[15]
ὑπενθυμίζω, ἡ μασονική προέλευση καί τῆς Χ.Α.Ν.Θ., μέσῳ τῆς δράσεως τοῦ ἐπιφανοῦς
Οἰκουμενιστοῦ καί Ἰλλουμινάτου τῆς Φί-Βῆτα-Κάππα, τοῦ Τζόν Μόττ (1865-1955)45.
(Δ) Στόν ἐπιστημονικό τομέα ἡ «Φιλόπτωχος Ἀδελφότης Ἀνδρῶν Θεσσαλονίκης»,

πάντοτε ἐπί τῆς προεδρίας Δαρδαβέση, συγκάλεσε μεταξύ ἄλλων ἐπιστημονικῶν
ἐκδηλώσεων καί δύο ἐπιστημονικά συνέδρια, ἐντός συντόμου χρονικοῦ διαστήματος46, πρός
ἀνάδειξη δύο σημαντικῶν μασονικῶν προσωπικοτήτων τοῦ ἐκκλησιαστικοῦ χώρου: τοῦ
Πατριάρχου Ἰωακείμ Γ΄ τοῦ «Μεγαλοπρεποῦς» (1834-1912) καί τοῦ ἀκαδημαϊκοῦ θεολόγου
Νικολάου Λούβαρι (1887-1961), ἀμφοτέρων σχετιζομένων ἱστορικῶς μέ τήν ΦΑΑΘ· ὁ πρῶτος
ὑπῆρξε ἐπίτιμος πρόεδρός της, ὁ δεύτερος συνεργάτης της47. Ἡ ἱστορική αὐτή σύνδεση, δέν
μειώνει τό γεγονός, ὅτι ἡ ΦΑΑΘ ἀνέδειξε ἰδιαιτέρως τίς δύο αὐτές προβληματικές
προσωπικότητες καί ὄχι κάποιες ἄλλες, παρά τό ὅτι ἡ μασονική βιβλιογραφία – καί δή ἡ
θεσσαλονίκεια – «βοᾷ» γιά τό μασονικό κῦρος τῶν δύο ἀνδρῶν, γεγονός περί τοῦ ὁποίου ἡ
ΦΑΑΘ ἐσιώπησε· πέραν τῶν λοιπῶν μασονικῶν πηγῶν, ὁ ἐπίσης Θεσσαλονικεύς ἀθλητικός
παράγων καί «ἐσωτεριστής» συγγραφεύς (Μασόνος, ἆραγε;) Μιχάλης Φυσεντζίδης στό
δίτομο ἔργο του «Ἐπιφανεῖς καί Διάσημοι Ἕλληνες Ἐλευθεροτέκτονες (1800-1970)»,
ἐπιβεβαιώνει τήν μασονική ἰδιότητα τόσο τοῦ Πατριάρχου Ἰωακείμ Γ΄ (1878-1884, 1901-
1912), μυηθέντος στή Στοά «Πρόοδος» τῆς ΚΠόλεως, ὅσο καί ἐκείνην τοῦ καθηγητοῦ
Νικολάου Λούβαρι, μυηθέντος στήν ἱστορική Στοά «Φίλιππος» στό κέντρο τῆς Θεσσαλονίκης
(ὁ ὁποῖος ἐχρημάτισε καί συνεργάτης τῆς ὑπό τούς Γερμανούς κατοχικῆς κυβερνήσεως
Ἰωάννου Ράλλη 1943-44)48. Ἡ ΦΑΑΘ, ἐπίσης, χρηματοδότησε τήν ἀνέγερση (7 Δεκ 2014) καί
ὁλοσώμου ἀγάλματος τοῦ Μασόνου Πατριάρχου Ἰωακείμ Γ΄ ἔμπροσθεν τῆς Θεολογικῆς
45. Βλ. λ.χ. ὅσα ἀναφέρουμε περί τοῦ Τζόν Μόττ στό ἄρθρο «Ἡ Μασονία καί οἱ Πατριάρχες (5ον)»
(09 Δεκ 2020) https://katanixi.gr/synergates/m-serafeim-zisis/i-masonia-kai-oi-patriarches-i-masoniki-
proothisi-toy-oikoymenismoy-5on/ καί (β΄ μέρος) Θεοδρομία ΙΣΤ΄ 1 (Ἰαν-Μαρ 2014) 129ἑ. Ὑπάρχει
βεβαίως καί ἡ ἄμεση σχετική μασονική παραδοχή: ΧΡ. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ, «Ἡ κατεύθυνσις τῶν τεκτονικῶν
ἐργασιῶν», Πυθαγόρας Η΄ 1 (Ἰαν 1930) 13: «Ὁ Τεκ.·., ὡς μᾶς βεβαιοῖ ἐξ ἄλλου τό παρελθόν του, ὅταν
ἐπρόκειτο νά ἀναμειχθῇ ζωηρῶς εἰς οἱανδήποτε ἀνθρωπιστικήν, ἀπελευθερωτικήν, κοινωνικήν καί
ἀναμορφωτικήν κίνησιν, ἐκρύπτετο καί κρύπτεται, ὄχι βεβαίως ἐκ φόβου, ἀλλ’ ἐκ καθήκοντος, ὄπισθεν
εἰδικῶν σωματείων, συσταθέντων καί ἐνισχυθέντων ὑπ’ αὐτοῦ. Ζωντανόν παράδειγμα δι’ ἡμᾶς τούς
Ἕλληνας εἶναι ἡ Φιλική Ἑταιρεία, καί ἐκ τῶν συγχρόνων τεκτονικῶν προσπαθειῶν ἡ Κοινωνία τῶν Ἐθνῶν,
τό Ἐτήσιον Διεθνές Συνέδριον Εἰρήνης, ἡ Near East Relief, ἡ Χριστιανική Ἀδελφότης τῶν Νέων, καί ἄλλοι
ἀναρίθμητοι ἀνθρωπιστικοί καί ἐκπολιτιστικοί ὀργανισμοί».
46. Τό 1ο Ἐπιστημονικό Συνέδριο τῆς ΦΑΑΘ, στίς 20 Νοεμβρίου 2010 στή Θεσσαλονίκη ὑπό τόν
γενικό τίτλο «Νικόλαος Λούβαρις: ὁ Φιλόσοφος, Παιδαγωγός καί Θεολόγος» καί τό Ἐπιστημονικό Συνέδριο
«Ἰωακείμ Γ΄ ὁ Μεγαλοπρεπής. Ὁ ἀπό Θεσσαλονίκης Οἰκουμενικός Πατριάρχης καί ἡ ἐποχή του» (3 ἕως 5
Φεβρουαρίου 2012).
47. Θ. Ι. ΔΑΡΔΑΒΕΣΗΣ, Πρόλογος ἐν Νικόλαος Λούβαρις: ο Φιλόσοφος, Παιδαγωγός και Θεολόγος,
ἐπιμ. Θ.Ι. Δαρδαβέσης, ἐκδ. ΦΑΑΘ, Θεσσαλονίκη 2011, σ. 9ἑ.: «Κατά την περίοδο της διαμονής του στη
Θεσσαλονίκη το διάστημα 1916-1925 συνδέθηκε με τη Φιλόπτωχο Αδελφότητα Ανδρών Θεσσαλονίκης και
αναδείχθηκε ως οδηγός της στον αγώνα του καλού και αγαθού, της ιστορικής αυτής Οργάνωσης στη
Μακεδονική πρωτεύουσα». Ο ΑΥΤΟΣ, Πρόλογος ἐν Ιωακείμ Γ΄ ο Μεγαλοπρεπής, ο από Θεσσαλονίκης
Οικουμενικός Πατριάρχης και η εποχή του, ἐπιμ. Θ.Ι. Δαρδαβέσης, ἐκδ. ΦΑΑΘ, Θεσσαλονίκη 2012, σ.14.
48. Μ. ΦΥΣΕΝΤΖΙΔΗΣ, Επιφανείς και Διάσημοι ... Α΄, ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 87.169.
[16]
Σχολῆς τοῦ Ἀριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης, ὅπου ἀπηύθυνε χαιρετισμό καί ὁ κ.
Ἄνθιμος49.
Τήν μασονική δραστηριοποίηση τῶν δύο αὐτῶν προσωπικοτήτων (μέ περαιτέρω

τεκμήρια γιά τήν μασονική τους ἰδιότητα) καί τήν ἐκκλησιαστική ἐπιρροή τους ὑπέρ τῆς
παναιρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ, τά ἔχουμε ἀναπτύξει εἴτε γραπτῶς εἴτε σέ ὁμιλίες, καί
παραπέμπουμε ἐκεῖ50. Ἡ ἰδιότητα πάντως τοῦ Νικολάου Λούβαρι ὡς ἀποκρυφιστοῦ εἶναι
τόσο διαδεδομένη, ὥστε ὁ μαθητής του, προαπελθών (2018) καθηγητής τῆς Θεολογίας
Εὐάγγελος Θεοδώρου, μέγας ἐπίσης θεωρητικός ἡγέτης τῆς αἱρέσεως τοῦ Οἰκουμενισμοῦ,
αἰσθάνθηκε τήν ἀνάγκη στή δική του εἰσήγηση στό Συνέδριο τῆς ΦΑΑΘ νά ἁπαλύνει ἤ
ἐξαλείψει τήν μασονική φήμη τοῦ Λούβαρι, γράφοντας τά ἑξῆς ψευδῆ καί ἀνεπιτυχῆ: «Στό
σημεῖο αὐτό θά ἦταν σκόπιμο νά σημειώσουμε, ὅτι μερικά νεανικά λάθη διαλεκτικῶν καί
κοινωνικῶν σχέσεων οὐδέποτε ὁδήγησαν τόν ὁλοφάνερο γνήσιο θρησκευτικό καί χριστιανικό
μυστικισμό τοῦ Ν. Λούβαρι στό νά ἐκτροχιασθεῖ καί ἐκφυλισθεῖ μέ συμμετοχή σέ ἀπόκρυφες
συγκριτιστικές (sic) μυστηριακές τελετές ἀνωτέρας δῆθεν μυήσεως»51. Ὁ καθηγητής Νικόλαος
Λούβαρις θεωρεῖται σημαντικός στοχαστής, ἀλλά σύμφωνα μέ μιά εἰλικρινέστερη, σύγχρονη
θεολογική ἀποτίμηση τοῦ καθηγητοῦ κ. Χρήστου Ἀραμπατζῆ ἐπ’ αὐτοῦ: «θεωροῦμε τόν
Λούβαρι ὡς διανοούμενο στοχαστή παρά ὡς Θεολόγο, τόσο μέ τήν ἐπιστημονική ἀντίληψη
ὅσο καί μέ τήν παραδοσιακή [...] Ὁ Λούβαρις παραμένει ἐγκλωβισμένος σέ ἐγκοσμιοκρατικά
καί ἠθικολογικά πλαίσια καί τά ὑποστηρίζει μέσῳ τοῦ ἔργου καί τῆς προσωπικότητας τοῦ
Χριστοῦ [...] Στόν Λούβαρι, ὅπως καί στούς Ἀντιοχειανούς θεολόγους, ἡ προβαλλόμενη
ἐσχατολογική εἰκόνα εἶναι αὐτή τοῦ ἰδεώδους ἀνθρώπου καί ὄχι ἡ σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου
καί ἡ κοινωνία τῆς θείας ζωῆς»· ὑπενθυμίζω, βεβαίως, ὅτι ὁ Λούβαρις ἐπαίνεσε καί τό ἔργο
τοῦ Γάλλου ἑωσφοριστοῦ Ἐδουάρδου Συρέ52. Ὁ Πατριάρχης Ἰωακείμ Γ΄ ἐπίσης, πολύ

αδελφικών ετών, ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 226.
50. Βλ. μία σύνοψη τῶν σχετικῶν ὁμιλιῶν τοῦ γράφοντος στό «Κατάλογος ἀντιμασονικῶν ὁμιλιῶν
καί κειμένων τοῦ ὁσ. Μοναχοῦ Σεραφείμ (Ζήση)» https://katanixi.gr/poikila/katalogos-antimasonikon-
omilion-kai/. Βλ. ἐπίσης καί τό ἄρθρο «Στοιχεῖα ἐπιδράσεως» τῶν παραπομπῶν 32 καί 52 (α΄ καί β΄ μέρος).
51. ΕΥ. ΘΕΟΔΩΡΟΥ, «Ο φιλοσοφικός στοχασμός του Νικολάου Λούβαρι», στό Νικόλαος Λούβαρις: ο
φιλόσοφος, ο παιδαγωγός και θεολόγος, επιμ. Θ.Ι. Δαρδαβέσης, εκδ. ΦΑΑΘ, Θεσσαλονίκη 2011, σελ. 188,
ὑποσ. 14.
52. ΧΡ. ΑΡΑΜΠΑΤΖΗΣ, «Η Παράδοση της Εκκλησίας στο έργο του Νικολάου Λούβαρι· η ανεπίγνωστη
αναβίωση της αποκλίνουσας Αντιοχειανής Χριστολογίας», στο Νικόλαος Λούβαρις: ο φιλόσοφος, ο
παιδαγωγός και θεολόγος, επιμ. Θ.Ι. Δαρδαβέσης, εκδ. ΦΑΑΘ, Θεσσαλονίκη 2011, σελ. 86.94.95. Ἔτσι ὁ
καθηγητής Χρῆστος Ἀραμπατζῆς φαίνεται, πρός τιμήν του, ὁ μοναδικός μεταξύ τῶν εἰσηγητῶν ἑνός
Συνεδρίου τιμητικοῦ γιά τόν Νικόλαο Λούβαρι, ὁ ὁποῖος εἶχε τό (προσωπικό καί ἀκαδημαϊκό) θάρρος καί
τήν ἐπιστημοσύνη, νά φανερώσει τίς πραγματικές, ἀντι-παραδοσιακές διαστάσεις τῆς θεολογίας τοῦ
Λούβαρι μακράν τοῦ (ἀλληλο-λιβανιστικοῦ καί χαρακτηριστικοῦ στούς Τέκτονες) ἐξωραϊσμοῦ τοῦ ἔργου
ἐκείνου. Ὅπως ἔχω γράψει ἀλλοῦ, ὁ Ν. Λούβαρις ὑπῆρξε καί ἐπαινέτης καί προλογιστής ἔργων τοῦ Γάλλου
ἑωσφοριστοῦ Ἐδουάρδου Συρέ, ὅπως λ.χ. τοῦ βιβλίου «Ἀπό τήν Σφίγγα στόν Χριστό», ὅπου ὁ Συρέ
ἐξυμνεῖ καί τόν Ἑωσφόρο ὡς «Πνεῦμα τῆς Γνώσεως καί τῆς ἐλεύθερης Ἀτομικότητας» (βλ. ΜΟΝ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ,
«Στοιχεῖα ἐπιδράσεως τῆς Μασονίας στόν πρώιμο ἑλληνικό Οἰκουμενισμό» (β΄)» Θεοδρομία Κ΄ 1 (Ἰαν-Μαρ
[17]
περισσότερο, ἦταν ἐκεῖνος ὁ ὁποῖος ἔκανε τίς πρῶτες ἀπόπειρες ἐκκλησιολογικῆς
«διευρύνσεως» τοῦ Χριστιανισμοῦ, ἀναγνωρίζοντας γιά πρώτη φορά ἀπό ὀρθοδόξου
πλευρᾶς, μέ τήν Ἐγκύκλιο τοῦ 1902, ὅτι οἱ αἱρετικοί τῆς Δύσεως εἶναι «ἀναδενδράδες» τοῦ
Χριστιανισμοῦ καί ὄχι κλαδιά ἀποκομμένα ἀπό τήν ἄμπελο τῆς Ἐκκλησίας, κατά τούς λόγους
τοῦ Κυρίου53! (ὅσα καί ἄν λεχθοῦν γιά τήν ἐπιρροή τῆς ἑωσφορικῆς Μασονίας στήν
ἐπικράτηση τοῦ Οἰκουμενισμοῦ ὑπολείπονται τοῦ δέοντος).
Καί ὅπως κάποιος θά ἀνέμενε, ἡ Μεγάλη Στοά τῆς Ἑλλάδος διά τοῦ ὀργάνου της, τοῦ
Τεκτονικοῦ Δελτίου «Πυθαγόρας», ἐπαίνεσε τήν ἀνάδειξη τοῦ «ἀδελφοῦ» Νικολάου Λούβαρι
ἀπό τήν ΦΑΑΘ, ἀφιερώνοντας τό 2012 πέντε ὁλόκληρες σελίδες στήν περιγραφή τοῦ
συνεδρίου τῆς ΦΑΑΘ (διότι ἄν δέν παινέψῃς τήν μασονική καλύβη σου, «θά πέσῃ νά σέ
πλακώσῃ», ὅπως θά λέγαμε καί ἐμεῖς οἱ ... «βέβηλοι»). Ὁ «Πυθαγόρας» παρέθεσε τόν ἥμισυ
πρόλογο τοῦ κ. Δαρδαβέση καί ὁλόκληρο τόν πρόλογο τοῦ τότε Κοσμήτορος τῆς Θεολογικῆς
Σχολῆς κ. Μιχαήλ Τρίτου, ὁ ὁποῖος καταλήγει: «Αξίζουν θερµά συγχαρητήρια στον Πρόεδρο κ.
Θ. Ι. Δαρδαβέση και το Δ.Σ. της Φιλοπτώχου Αδελφότητος Ανδρών Θεσσαλονίκης για τη
λαµπρή αυτή πρωτοβουλία να τιµηθεί ο µεγάλος αυτός Καθηγητής, Ακαδηµαϊκός και
πνευµατικός άνθρωπος».
Ὁ «Πυθαγόρας» (Τεκτονικό Δελτίο), κατακλείει τό ἀφιέρωμά του μέ ἐπιβεβαίωση ἐν

λεπτομερείαις τῶν μασονικῶν περγαμηνῶν τοῦ Λούβαρι: «Στον Τεκτονισμό εισήλθε στην Στ.
Φίλιππος (18.2.1921) όταν ήταν Διευθυντής του Διδασκαλείου Θεσσαλονίκης. Στον Σκωτικό
Τύπο εισήλθε την 30.04.1925. Κατά την περίοδο 1924-26 υπηρέτησε ως Ρήτωρ στην Στ.
Φίλιππος, στις 06.12.1930 ανεκηρύχθη επίτιμο μέλος της Στ. Φίλιππος, το 1957 παρακολουθεί
εργασίες στην Στ. Αδελφοποίηση, το 1960 ανεκηρύχθη επίτιμο μέλος στην Στ. Αδελφοποίησις.
Από τις ομιλίες του επισημαίνουμε: α) Στ. Φίλιππος: «Περί άλλων αντιλήψεων» (1925), «Περί
της αρχής και γενέσεως του Τεκτονισμού» (1926), «Ο μεγαλύτερος αγών του ανθρώπου»
(1921). β) Στ. Αδελφοποίησις: «Περί ελευθερίας» (1957), «Ο ποιητής Ρίλκε» (1952), «Το
εσώτερο νόημα» (1960)»54.
Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Θεσσαλονίκης «ἐπί τῆς εὐκλεοῦς ποιμαντορίας» τοῦ κ. Ἀνθίμου,

συμμετέσχε στήν ἀνάδειξη αὐτή τόσο ἐπιφανῶν μασονικῶν προσωπικοτήτων, παλαιῶν καί
συγχρόνων μας, οἱ ὁποῖες ἀπέκτησαν μεγάλη ἐπιρροή πλάνης. Σύμφωνα μέ τόν ἀπολογισμό
τῆς ΦΑΑΘ, ὁ Παναγιώτατος κ. Ἄνθιμος συμμετέσχε μέ χαιρετισμούς σέ Συνέδρια τῆς ΦΑΑΘ,
καθώς ἐπίσης καί σέ ἄλλες ἐκδηλώσεις τῆς «Φιλοπτώχου»55.
2018) 103, καί τίς ἐκεῖ παραπομπές, στίς ὑποσημ. 49 καί 50· ἐπίσης, https://katanixi.gr/synergates/m-
serafeim-zisis/stoicheia-epidraseos-tis-masonias-ston-proimo-elliniko-oikoymenismo/ )
53. Ἰω. 15, 5.6
54. «Συνέδριο για τον Νικόλαο Λούβαρι» Τεκτονικό Δελτίο Πυθαγόρας 102 (2012) 249-253.
55. Ὁ Παναγιώτατος κ. Ἄνθιμος ἀκόμη ἀπηύθυνε πέντε φορές χαιρετισμό σέ ἐκδηλώσεις τῆς
ΦΑΑΘ (2009, 2010,2012,2014), προεξῆρξε σέ μνημόσυνα τῶν μελῶν της, εὐλόγησε τά ἐγκαίνια τῆς νέας
«Αἰθούσης Ἐκδηλώσεων ΦΑΑΘ» (15 Φεβ 2009), ὅπου καί ὡμίλησε περί φιλανθρωπίας, καί τά ἐγκαίνια
τῶν νέων γραφείων διοικήσεως τῆς «Φιλοπτώχου» (18 Ἰαν 2012), κήρυξε τήν ἔναρξη ἐκδηλώσεως τῆς
[18]
(Ε) Διάδοχος τοῦ καθηγητοῦ κ. Θεοδώρου Δαρδαβέση στήν προεδρία τῆς ΦΑΑΘ (2015-
2021), ἀνεδείχθη ὁ δικηγόρος καί ἐπιστήμων τοῦ Διεθνοῦς Δικαίου, Λέκτωρ τῆς Νομικῆς
Σχολῆς κ. Λεωνίδας Παπαδόπουλος56, ὁ ὁποῖος πρό τούτου (2012-2015) εἶχε χρηματίσει καί
ἀντιπρόεδρος ὑπό τόν κ. Δαρδαβέση57· ὁ ἐν λόγῳ ἐπίσης διακεκριμένος συμπολίτης μας
ἀναφέρεται καί ὡς Μασόνος διαδραματίσας ἰδιαίτερο ρόλο στήν ἀνακαίνιση τῆς Στοᾶς
«Φίλιππος» τῆς Θεσσαλονίκης μετά τόν σεισμό τοῦ 1978· τοῦτο προκύπτει ἀπό τήν
ἱστοσελίδα «Ἰόλαος-Φιλοσοφική Λίθος»58, ἡ ὁποία φαίνεται νά ἀποτελεῖ τήν ἀνεπίσημη
φωνή τῆς Μασονικῆς αὐτῆς Στοᾶς. Ὁ κ. Παπαδόπουλος ἀναφέρεται ὡς Τέκτων καί στό
«Τεκτονικό Δελτίο Πυθαγόρας»59. Ἐνισχύονται, λοιπόν, δύο διαπιστώσεις: ἀφ’ ἑνός, ἡ παγία
τακτική τῆς Μασονίας νά διακρατεῖ τίς σημαίνουσες κοινωνικές θέσεις τίς ὁποῖες ἅπαξ
«καταλαμβάνει», μέσῳ τῆς διαδοχῆς Μασονικῶν στελεχῶν (ἐδῶ, τήν προεδρία τῆς ΦΑΑΘ μέ
δύο τοὐλάχιστον διαδοχικούς Προέδρους)· ἀφ’ ἑτέρου - ἀλλά ἐμμέσως – τό ὅτι ἔχουν
ἐπικρατήσει στούς ἐκλέκτορες τῆς ΦΑΑΘ πρόσωπα εἴτε ἀδιάφορα εἴτε καί φίλα διακείμενα
πρός τήν Μασονία ἤ καί προσκείμενα ἴσως σέ αὐτήν.
Ἐπιρρωνύει τήν παραπάνω θέση ἡ πληροφορία, μέσῳ καί πάλιν τῶν σελίδων τοῦ
μασονικοῦ περιοδικοῦ «Τεκτονικό Δελτίο Πυθαγόρας», ὅτι καί ἕτερο στέλεχος τῆς
«Φιλοπτώχου Ἀδελφότητος Ἀνδρῶν Θεσσαλονίκης», ὁ κ. Παναγιώτης Ψωνόπουλος
ΦΑΑΘ γιά τήν γυναίκα στήν ἀρχαιότητα (4 Μαρ 2010), τήν ἔναρξη τοῦ συνεδρίου γιά τόν Πατριάρχη
Ἰωακείμ Γ΄ ὡς ἐκπρόσωπος τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριάρχου (3 Φεβ 2012) καί τῆς δημοσίου
βιβλιοπαρουσιάσεως τοῦ σχετικοῦ τόμου γιά τόν Ἰωακείμ Γ΄ (25 Νοε 2012) Απολογισμός διοικητικού-
οργανωτικού έργου και λοιπών δραστηριοτήτων 137ου -143ου αδελφικών ετών, ἔνθ’ ἀνωτ., σελ.
163.175.191.200.211.215.259.401.
56. Βιογραφικό βλ. στό http://www.ambetios.gr/δρ-λεωνίδας-γ-παπαδόπουλος
αδελφικών ετών, ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 5.
58. ΑΡΓ. ΠΑΝΑΓΙΩΤΟΠΟΥΛΟΣ, «Σύντομη αναδρομή στην ιστορία του Αποταμιευτικού και Πιστωτικού
Συνεταιρισμού Ελευθέρων Τεκτόνων “Ο Φίλιππος” Συν.Πε.» (13 Μαρ 2016) (https://eca8e3ca-d726-4f59-
801a-06de7ea57666.filesusr.com/ugd/1e6462_09cfdbd4c81345aab83859de9e34a018.pdf) «Τον
Φεβρουάριο του 1981, υποβάλλονται προσφορές από 6 εργολήπτες και επιλέγεται ως τελευταίος
μειοδότης ο Κωνσταντίνος Μπατάκης, εις τον οποίον ανατίθεται η επισκευή του κτιρίου και η προσθήκη
της νέας αιθούσης, αντί τού ποσού τών 3.590.000 δραχμών. Εκ των πραγμάτων απεδείχθη, ότι ήτο η
καλυτέρα επιλογή. Οι διευκολύνσεις που έκανε στον Συνεταιρισμό, η αποδοχή γραμματείων έναντι μέρους
μετρητών, βοήθησαν στην ολοκλήρωση του έργου. Σ’αυτό βεβαίως, συνετέλεσε και το ότι πληρεξούσιος
Δικηγόρος τού εργολήπτη, ήτο ο αδελφός Λεωνίδας Παπαδόπουλος» (https://www.iolaos-
lapisphilosophorum.net/single-
post/2016/03/13/%CE%A3%CE%A5%CE%9D%CE%95%CE%A4%CE%91%CE%99%CE%A1%CE%99%CE%A3%C
E%9C%CE%9F%CE%A3-%CE%95%CE%9B%CE%95%CE%A5%CE%98%CE%95%CE%A1%CE%A9%CE%9D-
%CE%A4%CE%95%CE%9A%CE%A4%CE%9F%CE%9D%CE%A9%CE%9D-%E2%80%9C-%CE%9F-
%CE%A6%CE%99%CE%9B%CE%99%CE%A0%CE%A0%CE%9F%CE%A3-%E2%80%9D ).
59. «100 χρόνια της Στ. “Ελπίς” υπ’ αρ. 45 Αν. Δράμας (14 Μαρτίου 2009)» Τεκτονικό Δελτίο
Πυθαγόρας 100 (2010) 253: «Στην εκδήλωση παρέστησαν αντιπροσωπείες των Στ. Φάρος, Γ. Πλήθων
Γεμιστός, Δημήτηρ, Παναθήναια, Ρήγας Φεραίος αρ. 113, Δημ. Μαργαρίτης [...] τους κοσμήτορες Μιχ.
Χαλάτση, Βασ. Πασάλη, Αθ. Νικολαΐδη και Μάριο Κουτσουρίδη, τον Μεγ. Επιθ. Αλέξανδρο Χαρόπουλο,
τους εκπροσώπους του Μεγ. Περιστυλίου Ηλία Κουλούρη και Στεφ. Ανεμογιάννη, τον ενδ. αδ. Λεωνίδα
Παπαδόπουλο, τα μέλη της Μεγ. Στ. Γ. Ματσόπουλο, Νικ. Παπαγιαννίδη, Γ. Ίβο, Κ. Πολίτη». Βλ. καί τήν
ἀμέσως παρακάτω ἀναφορά ἀπό μία ἐν Θεσσαλονίκῃ «υἱοθεσία λυκιδέως».
[19]
(Μηχανολόγος Μηχανικός), μέλος τοῦ Διοικητικοῦ Συμβουλίου τῆς ΦΑΑΘ ἀπό τόν Μάρτιο
τοῦ 2010 ἕως τόν Ἀπρίλιο τοῦ 2015, εἶναι ἔγκριτος Μασόνος, ὅπως πρωτύτερα χρημάτισε
μέλος τοῦ Δ.Σ. (2008-2010) καί ὁ πατέρας του, Γεώργιος Ψωνόπουλος, ἐπίσης Μασόνος· σέ
μασονική δέ τελετή τοῦ 2010 φέρεται νά συμμετέχει μέ τούς κ.κ. Ψωνόπουλους (πατέρα, υἱό
καί ἐγγονό) καί ὁ κ. Λεωνίδας Παπαδόπουλος60.
Ὁ κ. Λεωνίδας Παπαδόπουλος, παρά τήν τεκτονική του ἰδιότητα εἶναι ἐπίσης

ὀφφικίαλος τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας, καθώς καί οἱ Τέκτονες ὀφφικίαλοι κ.κ.
Καμαλάκης καί Δαρδαβέσης, ἀναγορευθείς τό 2008 σέ «Ἄρχοντα Ρεφερενδάριο» (ὡς
μαρτυρεῖ τό κατά τήν ὑποσημ. ἀριθμ. 56 βιογραφικό του).
Ἐπί τῆς πρώτης προεδρίας του (2015-2018), ἐξακολούθησαν οἱ δωρεές πρός τήν
Ἐκκλησία, ἀλλά σέ χαμηλότερο ὕψος, φθάνοντας τό 2016 μόλις τίς 18,362€ (πέραν τῆς εἰς
εἶδος ἐνισχύσεως)61. Ἐπίσης, ἐπί τῆς αὐτῆς προεδρίας, ὑπογράφηκε (29 Νοε 2018) «μνημόνιο
συνεργασίας» τῆς ΦΑΑΘ μέ τήν Ἱερά Πατριαρχική καί Σταυροπηγιακή Μονή τῶν Βλατάδων
τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου καί τό ἐκεῖ ἑδρεῦον Πατριαρχικόν Ἵδρυμα Πατερικῶν
Μελετῶν, ὑπό τήν εὐλογία τοῦ Οἰκ. Πατριάρχου κ.κ. Βαρθολομαίου, ἐπισφραγίζοντας ἔτσι
θεσμικῶς γιά μιά ἀκόμη φορά τήν περιχώρηση τοῦ (φιλο)μασονικοῦ φιλανθρωπικοῦ χώρου
μέ ἐκεῖνον τοῦ Οἰκουμενικοῦ Πατριαρχείου62.
Ἐδῶ πρέπει νά σημειωθεῖ τό ἑξῆς γιά τούς ἐκκλησιαστικούς ἀποδέκτες τῶν αἱρετικῶν
συνεισφορῶν: οἱ ἱεροί Κανόνες τῆς Ἐκκλησίας, οἱ ὁποῖοι συνιστοῦν τούς ἀπαράβατους63
ὁδοδεῖκτες τῆς χριστιανικῆς ζωῆς ἀπαγορεύουν ρητῶς ὄχι μόνον τίς δωρεές πρός αἱρετικούς,
ἀλλά καί τήν ἀποδοχή ἐνισχύσεως ἀπό αὐτούς· συγκεκριμένα, ὁ 70ός ἱ. Ἀποστολικός Κανών
60. «Υιοθεσία Λυκ. Στην Στ. Δημήτριος Μαργαρίτης» Τεκτονικό Δελτίο Πυθαγόρας 100 (2010) 306:
«Ξεχωριστή εκδήλωση υιοθεσίας Λυκ. διοργάνωσε η Στ. Δημήτριος Μαργαρίτης για τον νεαρό Γεώργιο
Ψωνόπουλο, γιο του αδ. Παναγιώτη Ψωνόπουλου, εγγονού του Γεωργίου Ψωνόπουλου, που συμπλήρωσε
50 χρόνια τεκτονικής παρουσίας, και δισέγγονου του πρώην Σεβ. Παναγιώτη Ψωνόπουλου, στο τεκτ.
Μέγαρο Θεσσαλονίκης με την παρουσία των ενδ. αδ. Νικ. Παπαγιαννίδη και Λεων. Παπαδόπουλου». Οἱ
θητεῖες τοῦ κ. Παν. Ψωμοπούλου στό Δ.Σ. τῆς ΦΑΑΘ μαρτυροῦνται στό Λογοδοσία των πεπραγμένων της
Φιλοπτώχου Αδελφότητος Ανδρών Θεσσαλονίκης κατά το 144ό έτος από της συστάσεως αυτής (1η
Ιανουαρίου 2015 - 31η Δεκεμβρίου 2015), εκδ. ΦΑΑΘ, Θεσσαλονίκη 2016, σελ. 2, κυρίως δέ στό
ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 4.5. Πρό τούτου μέλος τοῦ Δ.Σ. ἦταν καί ὁ προαναφερθείς Τέκτων καί πατέρας τοῦ κ.
Παναγιώτου Ψωμόπουλου, Γεώργιος (αὐτόθι, σελ. 3).
61. Τό «μόλις» ἐγράψαμε σέ σύγκριση μέ τίς παλαιότερες δωρεές καί ὄχι κατά τό ἀντικειμενικό
ἀξιακό ὕψος τοῦ ποσοῦ. Λογοδοσία των πεπραγμένων της Φιλοπτώχου Αδελφότητος Ανδρών
Θεσσαλονίκης κατά το 144ο έτος από της συστάσεως αυτής (1η Ιανουαρίου 2015-31η Δεκεμβρίου 2015),
εκδ. ΦΑΑΘ, Θεσσαλονίκη 2016, σελ. 14-16 καί ἐπίσης Λογοδοσία των πεπραγμένων της Φιλοπτώχου
Αδελφότητος Ανδρών Θεσσαλονίκης κατά το 145ο έτος από της συστάσεως αυτής (1 η Ιανουαρίου 2016-
31η Δεκεμβρίου 2016), εκδ. ΦΑΑΘ, Θεσσαλονίκη 2017, σελ. 48. Πρός τό παρόν δέν παρατίθεται ἀπό
τήν ΦΑΑΘ στό διαδίκτυο ἐτήσιος συνολικός ἀπολογισμός γιά τό 2017, οὔτε καί γιά τά ἑπόμενα ἔτη.
62. https://www.faath.org.gr/μνημονιo-συvεργασιασ-ιερασ-πατριαρχ/
63. Βλ. τό σχετικό ἐμπεριστατωμένο ἄρθρο τῆς Ἱ. Μ. Παντοκράτορος Μελισσοχωρίου «Ἀνθολόγιον
περί τῆς ἀξίας τῶν θείων καί ἱερῶν Κανόνων» https://www.impantokratoros.gr/anthologion-ieron-
kanonon.el.aspx
[20]
ἀπαγορεύει τήν λήψη ἑορταστικῶν δώρων ἀπό Ἰουδαίους, ἐνῷ οἱ 32ος καί 37ος τῆς
Λαοδικείας προβλέπουν τό ἴδιο καί γιά τούς αἱρετικούς. Ἡ θεόπνευστη πατερική καί
εὐρύτερη ἐπεξηγητική τοῦ θέματος βάση συνοψίζεται, προφανῶς, στούς λόγους τοῦ Ἁγίου
Θεοδώρου τοῦ Στουδίτου: «Λέγεις ὅτι αὐτός ἰσχυρίζεται ... ὅτι τό νά τρέφεται ἀπό
συγκαταβατικούς [στήν αἵρεση] καί πεπτωκότες ἐπισκόπους δέν ἀντιμάχεται καθόλου πρός
τόν κανόνα τῆς εὐσεβείας. Καί πῶς αὐτό δέν πολεμεῖ τήν ἀλήθεια, ὅταν ὁ ἅγιος Δαυίδ [ὁ
Προφητάναξ] ψάλλει “ἔλαιον ἁμαρτωλοῦ νά μή ἀλείψει τό κεφάλι μου” καί ὅταν ὁ ἅγιος
Ἀθανάσιος προστάσσει νά μή ἔχουμε καμμία κοινωνία πρός τούς αἱρετικούς, ἀλλ’ οὔτε καί
πρός ὅσους κοινωνοῦν μέ τούς ἀσεβεῖς; [...] Ἀκόμη καί ἄν δέν μένει κανείς ἐκεῖ, ἀλλά
τρέφεται ἀπό ἐκεῖ, ἡ ἴδια ἡ δόση καί ἡ λήψη συνιστᾷ κοινωνία». Τό ἴδιο φρόνημα ἐκφράζει
ἐνωρίτερα καί ὁ ἱερός Θεοδώρητος· «“ Ἔλαιον ἁμαρτωλοῦ νά μή ἀλείψει τό κεφάλι μου”·
προτιμότερα μοῦ εἶναι, λέγει, τά λυπηρά πού μοῦ γίνονται ἀπό τούς δικαίους χάριν παιδείας
καί ὠφελείας, ἀπό τά ἡδέα πού προσφέρονται ἀπό τούς ἁμαρτωλούς [...] Προτιμῶ νά
παιδεύομαι ἀπό τούς δικαίους παρά νά ὑπηρετοῦμαι ἀπό τούς ἁμαρτωλούς»64. Ἀλήθεια - καί
ἐδῶ φαίνεται ἡ θεόπνευστη σοφία τῶν Ἁγίων Πατέρων, καί μέσα στούς ἱερούς Κανόνες - πῶς
νά ἐπικρίνεις καί διορθώσεις ἐκκλησιαστικῶς (κατά τήν ἐντολή τοῦ Χριστοῦ) τά θρησκευτικά
«πιστεύω» πεπλανημένων ἀπό Χριστοῦ ἀνθρώπων ἤ θεσμῶν, ὅταν ἔχεις δεχθεῖ ἀπό αὐτούς
κολοσσιαῖες «ἐκκλησιαστικές» δωρεές; Πῶς θά μπορέσει ἡ Ἐκκλησία τῆς πόλεως
Θεσσαλονίκης, ἕδρας τῆς ΦΑΑΘ, ἤ οἱ λοιποί ἐπιχώριοι ἐκκλησιαστικοί Θεσμοί καί τοπικές
Ἐκκλησίες, νά καταστήσουν «στρατολογικῶς» ἀκίνδυνους γιά τό Ποίμνιό Τους τόσο ἐπιφανεῖς
Μασόνους, τούς ἐξ ὁρισμοῦ «πρέσβεις καλῆς θελήσεως» τοῦ Τεκτονισμοῦ, ὅταν οἱ Τέκτονες
αὐτοί ἔχουν ἤδη λάβει τόσο ἰσχυρά ἐκκλησιαστικά διαπιστευτήρια «ἐκκλησιαστικῶν καί
φιλανθρωπικῶν δράσεων»; Ἰδού, πόθεν ἡ ἀνεπαίσθητη διαφθορά τῶν θεολογικῶν
αἰσθητηρίων καί προτεραιοτήτων ...
Ἀντιθέτως, στό πνεῦμα τῶν ἀνωτέρω ἱερῶν Κανόνων, οἱ ὁποῖοι ἀπαγορεύουν τόσο τήν
λήψη ὅσο καί τήν μετάδοση δωρεῶν ἀπό καί πρός ἑτεροπίστους, ἡ Ἐκκλησία τῆς Ἑλλάδος τό
1949 εἶχε στραφεῖ ἐπιτυχῶς κατά τοῦ βασιλικοῦ διατάγματος ἐπί Ὑπουργοῦ Κοινωνικῆς
Προνοίας Κ. Καραμανλῆ, πού προέβλεπε εἰσφορές Ἱερῶν Ναῶν καί Μονῶν, ἀλλά καί ἄλλων
64. Ἐξ ἀντιθέτου ὁ 71ος Ἀποστολικός ἀπαγορεύει καί τήν ἐκ μέρους τῶν Χριστιανῶν δωρεά σέ
ἐθνικούς καί Ἰουδαίους ὑλῶν γιά τήν λατρεία τους. Βλ. ἀκόμη ΑΓ. ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΣΤΟΥΔΙΤΗΣ, Ἐπιστολή ριθ΄ (ἤ
466) Ἰακώβῳ μονάζοντι, PG 99,1393A (ἐκδ. Fatouros, II 668): «Φῄς γάρ λέγειν αὐτόν ὅτι τό καθέζεσθαι εἰς
ἐπισκοπεῖον, ἐν ᾧπερ ἠσέβησεν ὁ κατέχων, τό κωλῦον οὐδέν καί τό παρά συγκαταβατῶν ἀνεπισκόπων
σιτίζεσθαι οὐδέν μάχεται τῷ κανόνι τῆς εὐσεβείας. Καί πῶς τοῦτο οὐ μάχεται τῇ ἀληθείᾳ, τοῦ ἁγίου Δαυίδ
ψάλλοντος “ἔλαιον ἁμαρτωλοῦ μή λιπανάτω τήν κεφαλήν μου”, τοῦ τε Ἁγίου Ἀθανασίου προστάσσοντος
μηδεμίαν κοινωνίαν ἔχειν ἡμᾶς πρός τούς αἱρετικούς, ἀλλά μήν μηδέ πρός τούς κοινωνοῦντας μετά τῶν
ἀσεβῶν; Πῶς δέ οὐ κοινωνία, εἴπερ δεῖ καθέζεσθαι ἐν τόπῳ τοιούτῳ κἀκ τῶν τοιούτων σιτίζεσθαι; οὐκ ἔχει
φύσιν· κἄν μή ἐκεῖσε κάθηταί τις, ἐκεῖθεν δέ τρέφοιτο, αὐτή ἡ δόσις καί λῆψις κοινωνίαν ἐργάζοιτο· φησί
γάρ ὁ ἀπόστολος ...». ΘΕΟΔΩΡΗΤΟΣ ΚΥΡΟΥ, Ἑρμηνεία εἰς τούς Ψαλμούς 140, 5 PG 80, 1949B· «“ Ἔλαιον δέ
ἁμαρτωλοῦ μή λιπανάτω τήν κεφαλήν μου”. Αἱρετώτερά μοι, φησί, τά παρά τῶν δικαίων παιδείας χάριν
γινόμενα καί ὠφελείας λυπηρά, τῶν παρά τῶν ἁμαρτωλῶν προσφερομένων ἡδέων, κἄν δίκην ἐλαίου
λαμπρύναντος κεφαλήν, θυμηρεστέραν μοι ταῦτα παρέχει ζωήν. Αἱροῦμαι γάρ παρά τῶν δικαίων
παιδεύεσθαι, ἤ παρά τῶν ἁμαρτωλῶν θεραπεύεσθαι».
[21]
φορέων, ὑπέρ τοῦ Τεκτονικοῦ Ἱδρύματος65. Ἐπίσης εἶχε ἀπορρίψει ἤδη στή δεκαετία τοῦ 1950
τήν συνεργασία Της με τόν παραμασονικό ὀργανισμό τοῦ Ρόταρυ, μέχρις ὅτου διευκρινίσουν
οἱ Ροταριανοί τήν θέση τους ἔναντι τῆς Ἐκκλησίας66.
4. Παλαιότερη φιλία τοῦ Παναγιωτάτου κ. Ἀνθίμου μέ σημαίνοντα Μασόνο
Ἐάν ὅσα γράψαμε παραπάνω ἀποδεικνύουν τήν ἐπ’ ἐσχάτων ἀνικανότητα -

τοὐλάχιστον - τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης νά ἐπισημάνει τήν μασονική (καί
ἀσυμβίβαστη πρός τήν ἐκκλησιαστική) ἰδιότητα ἐπιφανῶν Θεσσαλονικέων τῆς ΦΑΑΘ, ἡ
ὁποία ἔτσι δραστηριοποιήθηκε ἐπ’ ὠφελείᾳ τῶν ἰδεωδῶν καί τῆς Μασονίας στόν κοινωνικό
καί ἐκκλησιαστικό χῶρο τῆς Συμπρωτευούσης, τότε ἡ ἑπομένη δημοσίευση παριστᾶ τό
πρᾶγμα ἀκόμη χειρότερο.
Μεταγράφω καί πάλι ἀπό τό μασονικό περιοδικό Τεκτονικό Δελτίο «Πυθαγόρας»

ἀπόσπασμα πού εἶχε τήν εὐγενῆ καλωσύνη νά μοῦ γνωστοποιήσει πρό ἐτῶν πασίγνωστος καί
ἔγκριτος γνώστης καί ἀναλυτής τῆς «Μασονίας», γιά γνωστό Μασόνο τῆς Θρακικῆς
Ἀλεξανδρουπόλεως (οἱ ἐμφάσεις δικές μου).
«Εγκαταστάθηκε στη συνέχεια και σταδιοδρόμησε στην Αθήνα ασχοληθείς με το

εμπόριο και υιοθετήθηκε στη Σ.·.Στοά “Πυθαγόρας” υπ’ αρ. 8. Μαζύ με τον στενό φίλο του και
επ’ αδελφή γαμπρόν του Αδ.·. Μάρκον Μαρκόπουλον θήτευσε στην Στοά αυτήν των Αθηνών
επί πολλά έτη. Μετά τον θάνατον του τελευταίου ο Αδ.·.Φ. Σταυρίδης χρηματοδότησε την
ανέγερση του “Σταυρίδειου Εκκλησιαστικού και Μαθηματικού[sic] Οικοτροφείου” “Ο Άγιος
Στέφανος”, το οποίον παρεχώρησε στην Ιερά Μητρόπολη Αλεξανδρουπόλεως. Ανέπτυξε
έκτοτε στενή φιλία με τον Μητροπολίτην αυτής Σεβασμιώτατον κ.κ. Ἀνθιμον και μετ’ ολίγα
έτη εγκατασταθείς μονίμως πλέον στη γενέτειρά του, ο Αδ.·.Φώτιος Σταυρίδης ανέλαβε τη
χρηματοδότηση με τεράστιο χρηματικό ποσό του “Σταυρίδειου Εκκλησιαστικού Ιδρύματος
Περιθάλψεως χρονίως πασχόντων”, “Ο Άγιος Κυπριανός” το οποίο ανεγέρθηκε στο 8ο
χιλιόμετρο (φωτό 8) της εθνικής οδού Αλεξανδρουπόλεως-Θεσσαλονίκης όπου διαβιοί
65. Πρόκειται περί τοῦ ἀπό 23 Ἰουλ 1949 Βασιλικοῦ Διατάγματος, πού δημοσιεύθηκε στό ΦΕΚ Α΄
161. Τό Β.Δ. μέ τήν ἐκ νέου σύσταση τοῦ «Τεκτονικοῦ Ἱδρύματος» ἐπανῆλθε διορθωμένο, παραλείποντας
μόνον τήν ἐκκλησιαστική συμβολή, καί ἐτέθη σέ ἰσχύ τό 1955 ἐπί Πρωθυπουργίας Κ. Καραμανλῆ. Βλ. Κ.
ΤΣΑΡΟΥΧΑΣ, Η Μασονία στην Ελλάδα, ἔνθ’ ἀνωτ., σελ. 47.
66. Ὅπως γράφει σέ σχετική ἐγκύκλιό του (1227/3.3.1973) ὁ Μητρ. Αἰτωλίας καί Ἀκαρνανίας κυρός
Θεόκλητος (†2007): «Ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος καί ἡ Ἱερά Σύνοδος τῆς Ἱεραρχίας μας
διατηροῦσα πολλάς ἐπιφυλάξεις ἔναντι τῆς Ὀργανώσεως Ρόταρυ, ἀπηγόρευσαν κατά καιρούς (1951, 1958
καί 1970) ἐξ ἀφορμῆς σχετικῶν ἐρωτημάτων Ἀρχιερέων, τήν συμμετοχήν εἰς τάς συνεστιάσεις τῶν
Ροταριανῶν, ἡ Δευτέρα μάλιστα ζητεῖ ἀπό αὐτούς νά ἐκκαθαρίσουν τήν θέσιν των, ἐάν δηλαδή τυγχάνουν
πιστά τέκνα τῆς Ἐκκλησίας». Ἡ ὅλη ἐγκύκλιος στό Ἀρχιμ. ΧΑΡ. ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ, Ξεσκέπασμα τοῦ Ρόταρυ, ἐκδ.
«Ὀρθόδοξος Τύπος», Ἀθῆναι 1986, σελ. 67 καί «Τί εἶναι τό Ρόταρυ· ἐμπεριστατωμένη ἐγκύκλιος τοῦ Σεβ.
Αἰτωλ/νίας κ. Θεοκλήτου», Ὀρθόδοξος Τύπος 186 (15 Μαϊ 1973) 3.
[22]
σήμερον ο αιωνόβιος Αδ.·. μας και το οποίον Ίδρυμα ο λαμπρός Αδ.·. μας προσέφερε εξ
ολοκλήρου προς την Ιεράν Μητρόπολη της Αλεξανδρουπόλεως»67.
Συνεπῶς, σύμφωνα μέ τό παραπάνω μασονικό δημοσίευμα, ὁ εὐπατρίδης Μασόνος

(«ἀδελφός») Ἀλεξανδρουπολίτης Φώτιος Σταυρίδης, μέλος τῆς ἐπιφανοῦς «σεβασμίας»
Στοᾶς «Πυθαγόρας» (ἀρ. 8) τῶν Ἀθηνῶν, ὑπῆρξε ὁ χορηγός (δημιουργός, οὐσιωδῶς) δύο
πολύ σοβαρῶν ἱδρυμάτων τῆς γενετείρας του Ἀλεξανδρουπόλεως, ὑπό τό ἐπώνυμό του
φερομένων («Σταυριδείων»), τοῦ οἰκοτροφείου «Ἅγιος Στέφανος» καί τοῦ νοσηλευτικοῦ
ἱδρύματος χρονίως πασχόντων «Ἅγιος Κυπριανός». Ταῦτα κατόπιν τά παρεχώρησε στήν Ἱερά
Μητρόπολη Ἀλεξανδρουπόλεως, ὑπό τόν τότε Μητροπολίτη της, τόν μετέπειτα καί μέχρι τοῦ
νῦν Θεσσαλονίκης, κ. Ἄνθιμο Α΄(Ρούσσα). Ἔχει λοιπόν «παρελθόν» ἡ φιλανθρωπική
συνεργασία τοῦ κ. Ἀνθίμου μέ Μασόνους ! Καί ἄν στή Θεσσαλονίκη ἐνδεχομένως λανθάνει
ἐνίοτε λόγῳ πλήθους ἡ μασονική ἰδιότητα ἐπιφανῶν προσώπων, ὅμως στό πολύ στενότερο
κοινωνικό περιβάλλον τῆς Ἀλεξανδρουπόλεως, λογικῶς θά ἦταν πολύ εὐχερέστερη ἡ
διακρίβωση τῆς μασονικῆς ἰδιότητος κάποιου. Μπορεῖ, λοιπόν, κάποιος νά μᾶς ἀπαντήσει
περί τοῦ ἄν τά (ἁγιο)πνευματικά αἰσθητήρια τοῦ κ. Ἀνθίμου εἶναι ἐπαρκῆ ἤ ὄχι στό νά
ἐντοπίζουν τούς Μασόνους φίλους πού τόν περιστοιχίζουν; Γιατί ὁ κ. Ἄνθιμος δίδει τήν
ἐντύπωση ὅτι εἶναι φιλικός πρός τά μασονικά πρόσωπα τά ὁποῖα χρηματοδοτοῦν
ἐκκλησιαστικές δράσεις, καί προκαλεῖ ἀμφιβολίες μήπως εἶναι καί ἀδιάφορος ὡς πρός τόν
Χριστομάχο καί εἰκονοκλαστικό θεσμό τῆς Μασονίας; Τελικῶς, μήπως ὁ κ. Ἄνθιμος εἶναι μέν
ἱκανός νά ἀπομονώνει καί διώκει τούς Ὀρθοδόξους Κληρικούς τῆς Μητροπόλεώς του, ἐπειδή
τόν ζαλίζουν μέ τήν «κουραστική» Ὀρθοδοξία τους, ἐνῷ τιμᾷ ἀπροσέκτως προσωπικότητες
βεβαμμένες στόν (ἀντίχριστο, ἐπαναλαμβάνω) Τεκτονισμό, χάριν κοινῶν «φιλανθρωπικῶν»
δραστηριοτήτων ἑαυτοῦ καί ἐκείνων;
Ἡ ἔντονη αὐτή κοινωνική δραστηριοποίηση τῆς Μασονίας στή Συμβασιλεύουσα τά

προηγηθέντα χρόνια ἔγινε γιά τούς Τέκτονες ὄχι μόνον «ἀβρόχοις ποσί», ἀλλά καί «δι’
ὑπογραφῆς καί εὐλογίας» τοῦ κατά συνέπειαν ἀναξίου Μητροπολίτου κ. Ἀνθίμου· ἡ
«διακριτική» δραστηριότητα αὐτή λάμπει κατ’ ἐξοχήν, φρονῶ, στίς πράξεις καί τίς ἡμέρες τῆς
«Φιλοπτώχου Ἀδελφότητος Ἀνδρῶν Θεσσαλονίκης» ὑπό τούς εὐϋπολήπτους Μασόνους
Προέδρους τῆς ΦΑΑΘ, καθώς ἀναπτύξαμε ἀνωτέρω.
Εἰρήσθω ἐν παρόδῳ, ὅτι δέν μπορῶ οὔτε νά ἐνθυμηθῶ οὔτε νά ἐπισημάνω κάποια
ἀντι-μασονική δήλωση ἤ δημοσίευση ἤ δραστηριότητα τῆς (ὀρθοδόξου...) Ἱερᾶς
Μητροπόλεως τῆς Συμβασιλευούσης ἤ τοῦ Μητροπολίτου της κ. Ἀνθίμου τά τελευταῖα
χρόνια ! Καί ἐδῶ, ὅπως καί ἀλλοῦ, ἡ ἀντι-αιρετική δράση τῆς Μητροπόλεως ἔχει περιορισθεῖ
βολικῶς στούς «σεσημασμένους» Χιλιαστές (ἄς μή σχολιάσω τό γεγονός, ὅτι τήν αἱρετική
τριαδολογία τῶν Χιλιαστῶν οὐσιαστικῶς ἐνστερνίζεται καί ἡ «δεξιά χείρ» τοῦ Οἰκουμενικοῦ
67. Θ. ΚΑΡΑΜΠΕΛΑΣ, «Άξια τέκνα της Ανατ.·. Αλεξανδρουπόλεως», Τεκτονικό Δελτίο Πυθαγόρας
τόμ. ΙΣΤ, τ. 64-65 (1998) 284. Εὐχαριστῶ θερμότατα τόν Μοναχό Ἀβέρκιο γιά τήν πρό ἐτῶν ἐπίκαιρη
ἐπισήμανση καί ἀποστολή τοῦ σχετικοῦ μασονικοῦ δημοσιεύματος.
[23]
Πατριάρχου, ὁ Μητροπολίτης Περγάμου κ. Ἰωάννης Ζηζιούλας68, ἀλλά οὔτε περί τούτου
τολμᾷ κάποιος Ἐπίσκοπος νά δράσει πρεπόντως ...).
Ἆραγε συμφωνοῦν οἱ ἁρμόδιοι Κληρικοί τῆς Ἱ.Μ. Θεσσαλονίκης, ὅτι συνῳδά μέ τίς
ἐπανειλημμένες ἀποφάσεις τῆς ἁγιωτάτης Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος ἡ Μασονία εἶναι ἰδιαίτερη
θρησκεία καί ὅτι εἶναι παντελῶς ἀσύμφωνη (ὡς παγανιστική) ἀλλά καί ἐχθρική πρός τήν
Ἐκκλησία, δηλαδή τόν Χριστιανισμό69; Προσπερνοῦν, ὅτι δέν μπορεῖ κάποιος νά εἶναι καί
Χριστιανός καί Τέκτων; Ἀγνοοῦν τίς τεκμηριωμένες μελέτες γιά τήν κατοχύρωση τοῦ
θρησκευτικοῦ καί ἐκκλησιομαχικοῦ χαρακτήρα τῆς Μασονίας70; Τήν σχετική δικαστική
ἀπόφαση 2060/1969 (6 Δεκεμβρίου 1969) τοῦ Πολυμελοῦς Πρωτοδικείου Ἀθηνῶν περί
τούτου τήν ἀναγνωρίζουν; Τήν σχετική ἱεροκανονική ἀπόφαση (1997) τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς
Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος γιά δημόσια καί μέ λίβελλο ἀπόρριψη τοῦ Τεκτονισμοῦ ἀπό ὅσους
πρώην Τέκτονες προαιροῦνται λ.χ. νά γίνουν Μοναχοί71; Ἐπιτρέπεται δέ, νά μπορεῖ νά ἐρευνᾷ
ὁ καημένος ὁ Μοναχός Σεραφείμ ἀπό μόνος του τέτοια πράγματα, καί νά ἀποδεικνύονται ἐπί
τούτου ἀνίκανα ὁλόκληρα γραφεῖα ἀντιαιρετικῆς δράσεως μιᾶς Μητροπόλεως τοῦ ἀστικοῦ
κέντρου τῆς Συμπρωτευούσης τοῦ Ἑλληνικοῦ Κράτους, τῆς πρωτευούσης τῆς μιᾶς καί μόνης
Μακεδονίας μας, μιᾶς ἐκκλησιαστικῆς Μητροπόλεως ἡ ὁποία ἀριθμεῖ ἑκατόν τριάκοντα
Ἱερεῖς καί ἑκατοντάδες συνεργάτες ;
68. Καθώς ἀναπτύξαμε μετά πολλῶν τεκμηρίων σέ εἰσήγησή μας στό Συνέδριο «Τό Οὐκρανικό
Αὐτοκέφαλο καί ἡ νέα Ἐκκλησιολογία τοῦ Φαναρίου» τόν Ἰούνιο τοῦ 2019. ΜΟΝ. ΣΕΡΑΦΕΙΜ, «Ἡ
ἐνδοτριαδική Μοναρχία τοῦ Πατρός καί ὁ καινοφανής μονάρχης τῆς φαναριωτικῆς ἐκκλησιολογίας» (28
Ὀκτ 2019), https://katanixi.gr/synergates/m-serafeim-zisis/monachoy-serafeim-zisi-i-endotriadiki/· τό ἴδιο
κείμενο Θεοδρομία ΚΑ΄ 2-3 (Ἀπρ-Σεπ 2019) 313-368.
69. Ἀποφάσεις τῶν ἐτῶν 1933, 1972, 1996 κ.ἄ. Ἀρχιμ. ΧΡ. ΤΣΙΑΚΚΑΣ, Ἐγκυκλοπαιδικό Λεξικό
Θρησκειῶν καί Αἱρέσεων, Παραχριστιανικῶν-Παραθρησκευτικῶν Ὁμάδων καί Σύγχρονων Ἰδεολογικῶν
Ρευμάτων, ἐκδ. Ἱ.Μ. Τροοδιτίσσης, Κύπρος 2002, σελ. 583ἑ.
70. Ἡ σχετική ἀντιρρητική γραμματεία, γενική καί εἰδική, εἶναι ἀπέραντη. Μία «συναγωγή»
κλασσικῶν ἀντι-μασονικῶν κειμένων τῆς Ἐκκλησίας, ἕνα «πανόραμα» τῆς σχετικῆς γραμματείας βλ. στό Ν.
ΦΙΛΙΠΠΟΠΟΥΛΟΣ, Ἑλληνικός ἀντιμασονισμός, Ἀθῆναι 1972. Πολύπλευρη, τεκμηριωμένη καί ἀπαραίτητη,
μολονότι συνοπτική, θεωρῶ ἐκείνην πού ἔγραψε μεταξύ πολλῶν εἰδικῶν μελετῶν ὁ μακαριστός Ν.
ΨΑΡΟΥΔΑΚΗΣ, Σεμινάριο ἀποκάλυψης τοῦ σατανᾶ καί τῶν λεγεώνων του, Μπροστά στό μεγάλο πόλεμο 12,
ἐκδ. «Ὀρθόδοξο Μέτωπο», Μαρούσι 1996. Ἐνδεικτικά καί ὅσα περιλαμβάνονται συνοπτικά στό σχετικό
λῆμμα («Μασσωνία») στό Ἀρχιμ. ΧΡ. ΤΣΙΑΚΚΑΣ, Ἐγκυκλοπαιδικό Λεξικό Θρησκειῶν καί Αἱρέσεων, ἔνθ’
ἀνωτ., σελ. 568-587. Τό βιβλίο Π.Ν. ΤΡΕΜΠΕΛΑΣ, Μασσωνισμός, ἐκδ. «Ὁ Σωτήρ», Ἀθῆναι 1986 (5η ἔκδ.) εἶναι
ἐπιστημονικότατο καί πολύ κατοχυρωμένο, ἐκ τῶν ὧν οὐκ ἄνευ γιά τήν μελέτη τῆς ἱστορίας καί τῆς οὐσίας
τῆς μασονικῆς θρησκείας, ὅμως καθότι παρωχημένο (ἤδη στόν πυρῆνα του ἀνάγεται στή δεκαετία τοῦ
1930, παρά τό πολύτιμο «ἐπίμετρό» του μετά τό 1970), εἶναι καί ἀνύποπτο περί τῶν μετεξελίξεων καί τῆς
πολιτισμικῆς ἐξαπλώσεως τῆς Μασονίας, ἰδίως τῆς ἐπισήμου ἀναδύσεως τῆς «Νέας Ἐποχῆς» στή δεκαετία
τοῦ 1970, τά ὁποῖα ἰδιαιτέρως ἀνέδειξε ὁ ἀείμηστος Νικόλαος Ψαρουδάκης. Ἡ συνεχής ἀρθρογραφία τῶν
τελευταίων ἐτῶν τοῦ Μον. Ἀβερκίου στόν «Ὀρθόδοξο Τύπο» εἶναι πολυτιμοτάτη, καί ἐλπίζουμε ἐν Κυρίῳ
νά τήν δοῦμε σύντομα συγκεντρωμένη σέ ἕνα τόμο.
71. Συμφώνως πρός τήν ἀπόφαση 3801/ΝΚ6491/338/20-03-97 τῆς Ἱ. Συνόδου, ἡ μοναχική κουρά
εἶναι «Δυνατή πρώην Τέκτονος, ἐφ’ ὅσον: α)ὑποβάλῃ λίβελλον, β)ἀποκηρύξῃ δημοσίᾳ Τεκτονισμόν,
γ)ὑποστῇ ἱκανήν δοκιμασίαν» (Εὑρετήριον Νομοκανονικῶν Ἀποφάσεων τῆς Ἱερᾶς Συνόδου τῆς Ἐκκλησίας
τῆς Ἑλλάδος, ἐπιμ. π. Γεωργίου Φραγκιαδάκη, Ἀθῆναι 2007, σελ.67,
ἐδῶ:http://www.ecclesia.gr/greek/holysynod/commitees/dogma/nomokan_apof.pdf).
[24]
Καί τώρα; Τώρα πού ἔμαθαν, τί θά κάνουν, γιά τήν Φιλόπτωχο Ἀδελφότητα Ἀνδρῶν
Θεσσαλονίκης; Θά ζητήσουν νά διευκρινήσει ἐπισήμως καί καταδικαστικῶς ἡ ΦΑΑΘ τήν
θέση της ἔναντι τῆς ἐκκλησιαστικῶς καταδικασμένης Μασονίας, ὡς προϋπόθεση
περαιτέρω συνεργασίας μέ τήν Ἐκκλησία; Θά ἐπιδιώξουν τοὐλάχιστον νά μετονομασθεῖ ἡ
ΦΑΑΘ σέ «Φιλόπτωχο Στοά ...» ἤ «Φιλόπτωχο Ἀδελφότητα Μασόνων Θεσσαλονίκης»;
Εἶναι βεβαίως περίεργο, ἴσως καί ἐνδεικτικό, ὅτι οἱ «πεφωτισμένοι» παρά τῇ

Μητροπόλει Θεσσαλονίκης συντάκτες τοῦ (σχεδόν ταυτοσήμου) κατηγορητηρίου κατά τῶν
Πρωτοπρεσβυτέρων π. Θεοδώρου Ζήση καί π. Νικολάου Μανώλη, ἱκανοί νά συντάσσουν ἐν
βραχεῖ χρόνου κείμενα δεκάδων σελίδων παραπειστικοῦ καί προσβλητικοῦ τῆς Ὀρθοδοξίας
ὑλικοῦ, ὑπέστησαν στήν περίπτωση τῆς ἐντοπίου Μασονίας ἐκκλησιολογική «ἀχρωματοψία».
Βεβαίως ὁ π. Θεόδωρος καί ὁ π. Νικόλαος εἶναι ἀνθρωπίνως εὔκολα θύματα τῶν
ἐπισκοπικῶν διώξεων, καί κατέστη οὕτω δυνατή ἡ συκοφάντηση τῶν δύο Κληρικῶν, ὑπό τῶν
«μητροπολιτικῶν» αὐλικῶν, ἐπί «σκανδαλισμῷ», «φατρίᾳ» καί μέ ἄλλους χαρακτηρισμούς
προσβλητικούς τῆς νοημοσύνης τόσο τῶν ἀναγνωστῶν, ὅσο καί τοῦ συντάκτου τοῦ
κατηγορητηρίου72. Μήπως οἱ θεολογικῶς καί ἀντι-αιρετικῶς (ἀντι-μασονικῶς) μύωπες καί
ἀνίκανοι ἁρμόδιοι ὑψηλοί Κληρικοί τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης, ἀδυνατοῦν νά
ἐντοπίσουν τούς ἀληθεῖς κινδύνους καί ἐφευρίσκουν πλασματικούς; Διότι κατ’ αὐτούς
ἕκαστος ἀπό τούς δύο διωκομένους πατέρες, Νικόλαο Μανώλη καί Θεόδωρο Ζήση
«ἀποπειρᾶται νά σχίσῃ καί νά διαιρέσῃ τήν Ἐκκλησίαν τοῦ Χριστοῦ, προκαλῶν
παρασυναγωγήν, ἐφ’ ὅσον ἀκολουθεῖται ἀπό ὀπαδούς καί θεωρεῖται ἀπό πολλούς ὅπως [...]
ὁ π. Φώτιος Βεζύνιας, ὁ π. Πέτρος Χίρς [...] ὑπερασπιστής τῆς Ὀρθοδόξου Πίστεως»73.
Ἀντιθέτως, ἡ Μασονία, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ «φατρία» (δηλ. «ἀδελφότητα») μέ ὅλη τήν

σημασία τῆς λέξεως, τῆς ὁποίας ἡ πλήρως ἀντι-δημοκρατική λειτουργία74 καί ἀντι-
εκκλησιαστική δράση75 τεκμηριώνονται ἱστορικῶς, ἡ ὁποία συνιστᾷ τόν μέγιστο ἐσωτερικό
καί ἐξωτερικό ἐχθρό τῆς Ἐκκλησίας76, «ἁλωνίζει» στή Θεσσαλονίκη ...
72. Βλ. τά σχετικά ἔγγραφα τοῦ Ἐπισκοπικοῦ Δικαστηρίου τῆς Ἱ.Μ.Θ. Ἀπόφασις 2/28-09-2017, σελ.
88 (περί τοῦ π. Θεοδώρου) καί Ἀπόφασις 3/04-10-2017, σελ. 84
(περί τοῦ π. Νικολάου).
73. Στά ἄνωθι Ἀπόφασις 3/04-10-2017, σελ. 18 (περί τοῦ π. Νικολάου) καί Ἀπόφασις 2/28-09-
2017, σελ. 16ἑ. (περί τοῦ π. Θεοδώρου).
74. ΣΕΡΑΦΕΙΜ Δ. ΦΥΝΤΑΝΙΔΗΣ, Πρόλογος στό Κ. ΤΣΑΡΟΥΧΑΣ, Η Μασονία στην Ελλάδα, ἔνθ’ ἀνωτ., σελ.
20: «... έριξε αρκετό φως για να φανεί αυτό που – πιστεύω – είναι πραγματικά η μασονία: μια συνένωση
συμφερόντων ορισμένων ατόμων, προσεκτικά επιλεγμένων μέσα από τα ανώτερα και ανώτατα στρώματα
της κοινωνίας. Και κάθε αυθαίρετη συνένωση συμφερόντων λειτουργεί σε βάρος των άλλων, των μη
ιεροκρυφίως συνασπισμένων πολιτών. Αυτή είναι η ουσία του ζητήματος. Σε μια κοινωνία που θέλει να
λέγεται δημοκρατική, που υποτίθεται ότι παρέχει ίσες ευκαιρίες στα μέλη της, τί νόημα έχουν οι μυστικές
οργανώσεις;».
75. Ὁ Μον. Ἀβέρκιος ἐπισημαίνει ἰδιαιτέρως, μεταξύ πολλῶν ἄλλων ἀναφορῶν, μία πολύ παλαιά
τοποθέτηση Μασόνου ἀρθρογράφου στόν «Πυθαγόρα» τοῦ ἔτους 1909: «Ὁ τέκτων ὁτέ μέν εἶνε
δημοτικός, ὁτέ δέ ἀριστοκρατικός, καί ἄλλοτε μέν καταρρίπτει τούς βωμούς τῶν ναῶν, ἄλλοτε δέ
[25]
Θά ἔπρεπε νά ἐντρεπόμαστε, ἀλήθεια· ἀλλά τό ἐπίγειο θέατρο εἶναι, δόξα τῇ Ἁγίᾳ
Τριάδι, σύντομο καί τό τέλος τῆς «παραστάσεως» ἐγγύς γιά ὅλους μας, ἀργά ἤ γρήγορα !
Εὐτυχές, ὅτι δέν ζῇ νά ἴδει τέτοια κατάντια ὁ κυρός Παντελεήμων Β΄! Ὁ μακαριστός
(Ἐπίσκοπος ἐκεῖνος, μέ ὀρθόδοξη καί ὄχι αἱρετική κατανόηση τῆς ἐκκλησιολογίας τῆς θέσεώς
του) εἶχε ἀρνηθεῖ στόν Οἰκουμενικό Πατριάρχη κ.Βαρθολομαῖο τήν διοργάνωση
διαθρησκειακοῦ Συνεδρίου στή Θεσσαλονίκη ὑπό τήν αἰγίδα τοῦ Θρόνου, τῆς Ἑλληνικῆς
Προεδρίας τῆς Εὐρωπαϊκῆς Ἑνώσεως καί τοῦ Ὑπουργείου Πολιτισμοῦ. Ὁ ἴδιος εἶχε ἀποτρέψει
καί τήν ἔκδοση πονηρῶς τιτλοφορουμένου ἀρχαιολατρικοῦ συγράμματος τοῦ κ. Κυριάκου
Βελόπουλου77. Ἡ διάδοχη κατάσταση ἀποδεικνύεται ἀπό τά γεγονότα καί πάλιν καί πολλάκις
ἀνάξια τῆς Νύμφης τοῦ Θερμαϊκοῦ.
5. Σύνοψη καί ἐρωτήματα
1. Ἡ Μασονία ἀποτελεῖ γιά τήν Ἐκκλησία μυστική θρησκεία, ἀσυμβίβαστη μέ - καί

ἄκρως ἐχθρική πρός - τήν Ὀρθόδοξο Πίστη τῆς Μιᾶς Ἐκκλησίας· ἡ καταδίκη τῆς Μασονίας
ἀπό τήν «Ἁγία καί Μεγάλη Σύνοδο» τῆς Ὀρθοδοξίας εἶχε προγραμματισθεῖ θεσμικῶς ἤδη ἀπό
τό 1930 (ἀλλά τήν ἀπεσόβησε ὁ Μασόνος Οἰκουμενικός Πατριάρχης Ἀθηναγόρας Α΄...).
Σύγχρονες μεγάλες μορφές τῆς Ἐκκλησίας θεωροῦν τήν Μασονία ὡς κολοσσιαῖο, ἐσωτερικό
τῆς Ἐκκλησίας, ἐχθρό.
κατακρημνίζει τούς θρόνους τῶν βασιλέων» Πυθαγόρας τ.3-4 (1909) 158 (ἐμμέσως ἀπό τό ΜΟΝ. ΑΒΕΡΚΙΟΣ,
«Αἱ τεκτονικαί παρεμβάσεις εἰς τήν ἱστορίαν», Ὀρθόδοξος Τύπος 2134 [7 Ὀκτ. 2016] 6).
76. Ἡ φοβερή καί καταπελτική θέση τοῦ Ἁγίου Ὁμολογητοῦ Ἐπισκόπου Νικολάου Βελιμίροβιτς
(1881-1956), Γέροντος τοῦ Ἁγίου Ἰουστίνου Πόποβιτς, κατεγράφη στά Πρακτικά τῆς Προκαταρκτικῆς
Ἐπιτροπῆς τῶν Ἁγίων Ὀρθοδόξων Ἐκκλησιῶν τῆς συνελθούσης ἐν τῇ ἐν Ἁγίῳ Ὄρει Ἱερᾷ Μεγίστῃ Μονῇ τοῦ
Βατοπεδίου (8-23 Ἰουνίου 1930), τύποις «Φαζιλέτ» Τάσσου-Βακαλοπούλου, ἐν Κωνσταντινουπόλει 1930,
σελ. 73: «Τό ζήτημα τοῦ Ἐλευθέρου Τεκτονισμοῦ. Ἡ Μεγάλη Ἐκκλησία Κωνσταντινουπόλεως ἐσημείωσεν
ἐν τῷ Καταλόγῳ αὐτῆς αἱρέσεις τινάς ὀνομαστί, ὡς τόν Οὐνιτισμόν, Χιλιασμόν κ.τ.λ., ἀλλ’ ὁ Μασωνικός
κίνδυνος ὑπερβαίνει πάντας, καί δυστυχῶς ἱκανοί τῶν διανοουμένων εἶνε συνδεδεμένοι μετ΄ αὐτοῦ.
Οὗτος εἶνε ὁ νέος Ἀρειανισμός καί ἐνώπιον ἡμῶν πρόκειται μέγας ἀγών, ὅν ὀφείλομεν ἄνευ φόβου νά
ἀναλάβωμεν ἐν ὀνόματι τοῦ Θεοῦ. Ὁ μεγαλύτερος κίνδυνος τοῦ Χριστιανισμοῦ ἐν τῷ κόσμῳ δέν εἶνε ὁ
Μπολσεβικισμός ἤ ἄλλο τι, ἀλλ’ ὁ Τεκτονισμός, διότι εἶνε ἐχθρός ἐξωτερικός καί ἐσωτερικός. Ἡμεῖς
λέγομεν ὅτι ἡ Χριστιανική Θρησκεία εἶνε ἡ Θρησκεία, ἡ μόνη Θρησκεία, καί ἡ Ὀρθοδοξία ἡ μόνη ἀληθής,
αὐτοί δ’ ἀρνοῦνται τό Εὐαγγέλιον καί τόν Χριστόν, θέτοντες αὐτόν ἐν ἴσῃ γραμμῇ πρός τόν Μωϋσῆν, τόν
Βούδδαν, τόν Μωάμεθ». Τήν ἀνάλυση τοῦ σχετικοῦ ντοκουμέντου βλ. στό ὁμότιτλο ἄρθρο
https://www.impantokratoros.gr/2BB0C91C.el.aspx.
77. Βλ. σχετικῶς Πρωτοπρεσβύτερος ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΖΗΣΗΣ, «Ἄξιος τῆς Ὀρθοδοξίας ὁ Μητροπολίτης
Θεσσαλονίκης», Θεοδρομία Ε1 (Ἰαν – Μαρ 2003) 3-11. Συγκεκριμένα (σ.11): «Ὁ Μητροπολίτης
Θεσσαλονίκης ἀπό τήν συμπρωτεύουσα, μέ τήν ἀκύρωση τῆς διαθρησκειακῆς συναντήσεως καί τήν
τελείως πρόσφατη ἀπόφαση νά ἀπαγορεύσει τήν κυκλοφορία αἱρετικοῦ βιβλίου μέ τίτλο “ Ἰησοῦς καί
Δίας” τοῦ Κυριάκου Βελόπουλου ὑπό τήν ἀπειλή τοῦ ἀφορισμοῦ, δίδει καλό παράδειγμα στίς δύο
πρωτεύουσες, παλαιά καί νέα, καί ἀναδεικνύεται οἰκουμενικός ποιμήν καί διδάσκαλος, ἄξιος τῆς
Ὀρθοδοξίας. Ἐπί τέλους ἕνας ἡγέτης· ὁ Χριστός δέν καθεύδει· πηδαλιουχεῖ τήν Ἐκκλησία Του».
[26]
2. Ἡ Μασονία ἐπεδίωξε ἀνέκαθεν τήν ἔλευση τῆς ἐποχῆς κατά τήν ὁποία ἡ δράση καί ἡ
διδασκαλία της θά εἶναι δημόσιες καί ἐπιφανεῖς.
3. Ἡ φιλανθρωπική δράση τῆς Μασονίας, ἡ κοινωνική δικτύωσή της μέσῳ τῆς δράσεως
αὐτῆς καί ἡ «ἀνακωχή» της με τήν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία, ἐπίσης μαρτυρεῖται ὡς μέρος τῶν
μασονικῶν σχεδιασμῶν. Τέτοια «ἀνακωχή» καί κοινή «Χριστοῦ πρός Βελίαλ» (πρβλ. Β΄ Κορ. 6,
15) φιλανθρωπική δράση εἶναι ἀδιανόητη γιά τούς θεοπνεύστους ἱερούς Κανόνες καί τήν
πατερική σκέψη.
4. Ἡ «Φιλόπτωχος Ἀδελφότης Ἀνδρῶν Θεσσαλονίκης» (ΦΑΑΘ), ἀριθμοῦσα 150 ἔτη

ζωῆς, ἔχει στελεχωθεῖ, τοὐλάχιστον τά τελευταῖα ἔτη, στό ἀνώτατο ἐπίπεδο, στήν Προεδρία
καί τό Διοικητικό Συμβούλιό της, ἀπό ἐπιφανεῖς Θεσσαλονικεῖς Μασόνους, ἡ τοιαύτη
ἰδιότητα τῶν ὁποίων προκύπτει ἀπό ἐπίσημα, ἐπαρκῆ καί δημοσιευμένα τεκτονικά
ντοκουμέντα.
5. Ἡ ΦΑΑΘ στό ἴδιο διάστημα ἔχει δεχθεῖ ἐνίσχυση, μεταξύ ἄλλων φορέων, καί ἀπό
ἀρκετές Τεκτονικές Στοές, ἐνῷ ἡ ἀντίρροπη ἐκκλησιαστική συνδρομή πρός τήν ΦΑΑΘ εἶναι
συγκριτικῶς σχεδόν μηδαμινή.
6. Τά μασονικά στελέχη τοῦ Δ.Σ. τῆς ΦΑΑΘ ἀποτελοῦν πολυ-τετιμημένους

παρασημοφόρους συνεργάτες τοῦ Πατριαρχείου Ἀλεξανδρείας, Πατριαρχείου ἀπροκαλύπτως
φιλο-μασονικοῦ τά τελευταῖα ἔτη, τό ὁποῖο ἔχει κοσμήσει τούς ἐν λόγῳ Τέκτονες πολυειδῶς
μέ τιμητικούς τίτλους «ὀφφικιάλων».
7. Ἡ ΦΑΑΘ ὑπό τήν ἡγεσία τῶν Θεσσαλονικέων αὐτῶν Τεκτόνων ἔχει πολυτρόπως
συνεργασθεῖ μέ τήν Ἱερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, ἀλλά καί μέ ἄλλες Ἱ. Μητροπόλεις τῆς
Ἐκκλησίας τῆς Ἑλλάδος, μέ δύο πρεσβυγενῆ Πατριαρχεῖα (ΚΠόλεως καί Ἀλεξανδρείας) καί
ἄλλα ἐκκλησιαστικά ἱδρύματα ἤ χριστιανικούς συλλόγους. Τούς χριστιανικούς αὐτούς
θεσμούς ἡ ΦΑΑΘ ἔχει συνδράμει κατά τό ἴδιο διάστημα μέ εὐμεγέθη χρηματικά ποσά,
ὑπερβαίνοντα τό ἥμισυ ἑκατομμύριο εὐρώ, καί μέ ὑψηλότατη ἐνίσχυση εἰς εἶδος.
8. Ἡ ΦΑΑΘ ἔχει ἐπίσης διοργανώσει σέ συνεργασία μέ τήν Ἱερά Μητρόπολη καί τήν
Θεολογική Σχολή Θεσσαλονίκης συνέδρια, ἀλλά καί τήν διανομή τῶν ἐντύπων πρακτικῶν
τους, ὅπου προβάλλονται μέν γνωστές μασονικές προσωπικότητες (δηλ. ὁ Πατριάρχης
Ἰωακείμ Γ΄ καί ὁ καθηγητής Νικόλαος Λούβαρις), ἀποκρύπτεται δέ καί μένει ἀπυρόβλητη ἡ
ἀδιαμφισβήτητη μασονική ἰδιότητά τους. Ὁ Πατριάρχης Ἰωακείμ Γ΄ ὑπῆρξε ἡ ἀπαρχή τοῦ
μασονοκινήτου φαναριωτικοῦ Οἰκουμενισμοῦ τοῦ 20οῦ αἰῶνος, ἐνῷ ὁ Νικόλαος Λούβαρις
ὑπῆρξε ἐκδότης ἔργων τοῦ ἀποκρυφιστικοῦ ἑωσφορισμοῦ τοῦ Ἐδουάρδου Συρέ καί
εἰσαγωγεύς διαθρησκειακῶν, θρησκειο-ψυχολογικῶν κ.ἄ. ὀθνείων τάσεων καί προσμείξεων
στήν Ὀρθόδοξο Θεολογία στό β΄ ἥμισυ τοῦ περασμένου αἰῶνος.
9. Ἡ Ἱερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, στό περιβάλλον τῆς ὁποίας ἑδρεύει καί κυρίως
δραστηριοποιεῖται ἡ ἐπ’ ἐσχάτων μασονο-κρατουμένη ΦΑΑΘ, ἔχει παταγωδῶς ἀποτύχει
[27]
(στήν καλύτερη τῶν περιπτώσεων) νά ἐπισημάνει καί ἀπομονώσει τήν δράση τῶν ὑψηλῶν
Μασόνων σέ ἕνα τέτοιο περίβλεπτο φιλανθρωπικό θεσμό τῆς Θεσσαλονίκης· αὐτό συνέβη,
μολονότι τοὐλάχιστον ὁ πολλάκις τετιμημένος ἀπό τήν ΦΑΑΘ συνεργάτης της, ὁ ἐπιστήμων
καί συγγραφεύς, καθηγητής κ. Σπυρίδων Καμαλάκης εἶναι πασίγνωστος Αἰγυπτιώτης
ὁμογενής καί Μασόνος τοῦ ἀνωτάτου ἐν Ἑλλάδι μασονικοῦ θεσμοῦ, δηλονότι τοῦ Ὑπάτου
Συμβουλίου τοῦ 33ου Βαθμοῦ. Ἡ διαπιστωμένη, λοιπόν, πνευματική ἀνικανότητα, θεολογική
ἀνεπάρκεια καί ἀντιαιρετική μυωπία τῶν ὑπηρεσιῶν τῆς Ἱ. Μητροπόλεως Θεσσαλονίκης
ἔναντι τῆς ἀντιχρίστου Μασονίας, στοιχεῖα πού ἀντιστοιχοῦν στό θεολογικό στίγμα τοῦ
«κολυμπαριστοῦ» Μητροπολίτου της, θά πρέπει νά «σημάνει καμπάνες» στό ἐγγύς καί
μακράν ἐκκλησιαστικό περιβάλλον.
10. Παλαιό, ἀπό εἴκοσι δύο ἐτῶν, ἐπίσημο μασονικό δημοσίευμα ἰσχυρίζεται ὅτι καί
ἄλλος ἐπιφανής Μασόνος, ὁ Ἀλεξανδρουπολίτης κ. Φώτιος Σταυρίδης, εὐεργέτης τῆς Ἱ.Μ.
Ἀλεξανδρουπόλεως, ἀνέπτυξε «στενή φιλία» μέ τόν τότε Μητροπολίτη Ἀλεξανδρουπόλεως
καί νῦν Θεσσαλονίκης κ. Ἄνθιμο Ρούσσα, μέ ἀπαρχή τήν φιλανθρωπική «σταυρίδειο» δράση
του.
11. Ἡ παραπάνω κληρική ἀνικανότητα καί ἀνεπάρκεια ἔχει, ἀθελήτως θέλουμε νά

πιστεύουμε, δώσει ἔδαφος στήν ἑωσφορική καί Χριστομάχο Μασονία, νά βρεῖ χῶρο
στρατολογήσεως μελῶν στή φιλανθρωπική κίνηση στή Θεσσαλονίκη καί ἔχει - ἔστω καί
ἀνεπιγνώστως - δώσει τά εὔσημα «φιλο-εκκλησιαστικῆς» δράσεως σέ ἐπιφανέστατα στελέχη
τοῦ Τεκτονισμοῦ, ὥστε νά ἀγρεύουν εὐκολότερα Χριστιανούς (ὅπερ ἔχουν ὡς καθῆκον), οἱ
ὁποῖοι θά εἶχαν ἀλλιῶς πνευματικές ἀναστολές νά ἐνταχθοῦν στή «Βασιλική Τέχνη» τῆς
Μασονίας (ὑπενθυμίζω, ὅτι ὁ Θεάνθρωπος Ἰησοῦς Χριστός δέν εἶναι γιά τούς Μασόνους «ὁ
ὤν ἐπί πάντων Θεός» [Ρωμ. 9, 5] οὔτε ἵσος πρός τόν Πατέρα [Ἰω. 5, 18 καί 10, 15.30]). Ὁ ἴδιος
ὁ Τέκτων πρώην Πρόεδρος τῆς ΦΑΑΘ διακηρύσσει, ὅτι σκοπός τοῦ Τεκτονισμοῦ πρέπει νά
εἶναι «ἡ μεταφύτευση σέ ὅλα τά ἐδάφη τῆς κοινωνίας πού ζοῦμε»...
12. Ἡ Ἱερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, ἡ ὁποία φιλοτιμεῖται νά ἐπανδρώνει ἀπό τήν

πεπροικισμένη χορεία τῶν «Συμπρωτευουσιάνων» Κληρικῶν της τά ὑψηλά πόστα καί ἄλλων
Ἱερῶν Μητροπόλεων, καλεῖται νά ἀπαντήσει περί τοῦ τί προτίθεται νά κάνει ἐπί τέλους γιά
τήν μασονική αὐτή κοινωνική ἐπέκταση καί δικτύωση στή Θεσσαλονίκη, ἐν διδασκαλίᾳ καί ἐν
τῇ πράξει. Ἐξαντλεῖται ὁ «πνευματικός ἀνδρισμός» (Α΄ Κορ. 16, 13) τῶν ἰσχυρῶν Κληρικῶν της
μόνον στούς ὑφισταμένους τους, ἤ κατά τήν ἐντολή τοῦ Χριστοῦ (Ματθ. 10, 18) ἀπευθύνεται
καί στούς ἰσχυρούς τῆς γῆς, «καί ἐπί ἡγεμόνας δέ καί βασιλεῖς εἰς μαρτύριον αὐτοῖς»; Ἰδού ἡ
ἀπορία ...
13. Τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, τό ὁποῖο ἐπευλόγησε «τό μνημόνιο συνεργασίας»

τῆς ἰδικῆς του Ἱερᾶς Μονῆς τῶν Βλατάδων καί τοῦ ἐκεῖσε Πατριαρχικοῦ Ἱδρύματος Πατερικῶν
Μελετῶν μέ τήν ΦΑΑΘ, τί προτίθεται νά κάνει; Θά ἀφεθῇ στή συνήθη καί ὑποτιμητικῶς
στοχεύουσα - ὅπως πάντοτε - στούς ἀφελεστάτους, μή καταδικαστική τῆς Μασονίας,
διαβεβαίωση τοῦ κ.κ. Βαρθολομαίου, ὅτι ὁ ἴδιος «δέν εἶναι Μασόνος» (ἄρνηση πού εἶναι
[28]
ὑποχρεωμένοι νά κάνουν οἱ συνεπεῖς Μασόνοι)78; Ἤ θά ἐξουδετερώσει τήν μασονική
δικτύωση στούς θεσμούς τοῦ Θρόνου του; Τό Πατριαρχεῖο Ἀλεξανδρείας, πού «τά ἔχει κάνει
πλακάκια» μέ τήν Μασονία καί παρασημοφορεῖ τά τέκνα «τοῦ υἱοῦ τῆς χήρας»; Ἡ Ἱ.
Μητρόπολη Νεαπόλεως καί Σταυρουπόλεως καί οἱ ἄλλες Μητροπόλεις πού ἐνισχύθηκαν ἀπό
τήν ΦΑΑΘ ἤ συνεργάστηκαν μέ αὐτήν, θά ἀντισταθμίσουν τό κακό πού διέπραξαν (ἐν
ἀδιαφορίᾳ ἤ ἐν ἀγνοίᾳ τους ...) μέ κάποια δημόσια κατά τῆς Μασονίας τοποθέτηση;
Ἤ θά διωχθεῖ μήπως καί ὁ Μοναχός Σεραφείμ, ἐπειδή λέγει τά αὐτονόητα ;
14. Ἐν τέλει, θά ἀποδεχθοῦν οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί Θεσσαλονικεῖς τήν ἰδέα ὅτι ἡ

ΦΑΑΘ, μέ δεδομένη τήν κατά σειρά πρωτοκαθεδρία Μασόνων σέ αὐτήν ἤδη ἐδῶ καί δώδεκα
(τοὐλάχιστον) ἔτη, ἔχει καταστῇ χῶρος ἰδεολογικῶς ἀνεκτικός ἤ καί οἰκεῖος πρός τήν
Μασονία, ἕνας ἀκόμη «προθάλαμός» της, ὅπως ὁ Ἐρυθρός Σταυρός, βεβαίως οἱ Πρόσκοποι, ἡ
ΧΑΝΘ, τό Ρόταρυ, οἱ Λάιονς, ἡ Ἑλληνική Ἀντικαρκινική Ἑταιρεία καί ἡ AHEPA; Ζητητέον.
Ἐμεῖς κάναμε τό καθῆκον μας κατά τήν κάποια ἐξειδίκευσή μας. Ἡ ἐπίσημος,
«ποιμαίνουσα κενούς Ναούς Ἐκκλησία», ὑπερπηδώντας τά κονκλάβια τῶν ἰσχυρῶν ἄς κάνει
τό δικό της. Ἀναμένουμε νά ἐκπλαγοῦμε χαρμοσύνως! Ὄψεσθε καί κρινεῖτε, ἀγαπητοί
ἀναγνῶσται ...
78. Ἀνακοινωθέν (28/11/2013) https://ec-patr.org/nakoinothen-28-11-2013/
[29]

Η Μασονία στη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης

Uploaded by

Document Information

Copyright

Available Formats

Share this document

Share or Embed Document

Sharing Options

Did you find this document useful?

Is this content inappropriate?

Copyright:

Available Formats

Η Μασονία στη Μητρόπολη Θεσσαλονίκης

Uploaded by

Copyright:

Available Formats

Ἡ Μασονία στήν Ἱερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης

Τεκμήρια τῆς «φιλανθρωπικῆς» μασονικῆς ἐπεκτάσεως στή Φ.Α.Α.Θ.

τοῦ Μοναχοῦ Σεραφείμ (Ζήση)

Οἱ Μασόνοι πάντοτε διεκήρυσσαν, ὅτι θά ἔλθει στιγμή κατά τήν ὁποία θά

Σέ ἄλλες στιγμές εἰλικρινείας - εἰλικρινείας ὅμως διασφαλισμένης μακράν ἀπό ἐμᾶς

Ὁ ὑψηλός Γάλλος Μασόνος Yves Marsaudon (Μέγας Ὑπουργός Ἐπικρατείας τοῦ

Ὁ Οἰκουμενισμός, λοιπόν, καί ἡ ἐξωστρεφής ἀνθρωποκεντρική πρόοδος, καί ὄχι τά

5. Μ. ΜΙΧΑΗΛ, Ἡ συνωμοσία στήν Κύπρο. Σιωνισμός - Μασονισμός, προλογίζει Ν. Ψαρουδάκης,

Οι ξένοι καλεσμένοι ήταν επίσης κατηγορηματικοί: πρέπει οπωσδήποτε να

Παρακαλῶ, νά ἐνθυμοῦνται οἱ ἀναγνῶστες τά παραπάνω, ὅταν ἀναλύονται τά σχετικά

Ὅσοι εἴμαστε ἀρκετά παλαιοί Θεσσαλονικεῖς, ὥστε νά ἐνθυμούμεθα τόν μακαριστό

Ὡς πρῴην Ἁγιοταφίτης γνωρίζω, ὅτι ὁ μακαριστός, ὁ ὁποῖος ἀγαποῦσε ὑπεράγαν τά

Τίς «στρατολογικές» ἐπιτυχίες τοῦ ἐκλιπόντος καθηγητοῦ Παραδέλλη στή γενική

3. Οἱ μασονικές δικτυώσεις τῆς «Φιλοπτώχου Ἀδελφότητος Ἀνδρῶν

Ὁ ἴδιος ὁ κ. Δαρδαβέσης ἀποκαλύπτει σέ μασονικό κείμενό του, ὅτι οἱ σκοποί τοῦ

(Α) Ὁ καθηγητής καί Κοσμήτωρ Θ. Δαρδαβέσης εἶναι ὀφφικίαλος (Ἄρχων

28. ΘΔ.·. «Τεκτονισμός και κοινωνία» (15 Νοεμβρίου 2019)

Σύμφωνα μέ τά στοιχεῖα οἰκονομικοῦ ἀπολογισμοῦ πού ἡ ἴδια ἡ «Φιλόπτωχος

(Δ) Στόν ἐπιστημονικό τομέα ἡ «Φιλόπτωχος Ἀδελφότης Ἀνδρῶν Θεσσαλονίκης»,

Τήν μασονική δραστηριοποίηση τῶν δύο αὐτῶν προσωπικοτήτων (μέ περαιτέρω

49. Απολογισμός διοικητικού-οργανωτικού έργου και λοιπών δραστηριοτήτων 137ου -143ου

Ὁ «Πυθαγόρας» (Τεκτονικό Δελτίο), κατακλείει τό ἀφιέρωμά του μέ ἐπιβεβαίωση ἐν

Ἡ Ἱερά Μητρόπολις Θεσσαλονίκης «ἐπί τῆς εὐκλεοῦς ποιμαντορίας» τοῦ κ. Ἀνθίμου,

Ὁ κ. Λεωνίδας Παπαδόπουλος, παρά τήν τεκτονική του ἰδιότητα εἶναι ἐπίσης

4. Παλαιότερη φιλία τοῦ Παναγιωτάτου κ. Ἀνθίμου μέ σημαίνοντα Μασόνο

Ἐάν ὅσα γράψαμε παραπάνω ἀποδεικνύουν τήν ἐπ’ ἐσχάτων ἀνικανότητα -

Μεταγράφω καί πάλι ἀπό τό μασονικό περιοδικό Τεκτονικό Δελτίο «Πυθαγόρας»

«Εγκαταστάθηκε στη συνέχεια και σταδιοδρόμησε στην Αθήνα ασχοληθείς με το

Συνεπῶς, σύμφωνα μέ τό παραπάνω μασονικό δημοσίευμα, ὁ εὐπατρίδης Μασόνος

Ἡ ἔντονη αὐτή κοινωνική δραστηριοποίηση τῆς Μασονίας στή Συμβασιλεύουσα τά

Εἶναι βεβαίως περίεργο, ἴσως καί ἐνδεικτικό, ὅτι οἱ «πεφωτισμένοι» παρά τῇ

Ἀντιθέτως, ἡ Μασονία, ἡ ὁποία ἀποτελεῖ «φατρία» (δηλ. «ἀδελφότητα») μέ ὅλη τήν

5. Σύνοψη καί ἐρωτήματα

1. Ἡ Μασονία ἀποτελεῖ γιά τήν Ἐκκλησία μυστική θρησκεία, ἀσυμβίβαστη μέ - καί

4. Ἡ «Φιλόπτωχος Ἀδελφότης Ἀνδρῶν Θεσσαλονίκης» (ΦΑΑΘ), ἀριθμοῦσα 150 ἔτη

6. Τά μασονικά στελέχη τοῦ Δ.Σ. τῆς ΦΑΑΘ ἀποτελοῦν πολυ-τετιμημένους

11. Ἡ παραπάνω κληρική ἀνικανότητα καί ἀνεπάρκεια ἔχει, ἀθελήτως θέλουμε νά

12. Ἡ Ἱερά Μητρόπολη Θεσσαλονίκης, ἡ ὁποία φιλοτιμεῖται νά ἐπανδρώνει ἀπό τήν

13. Τό Οἰκουμενικό Πατριαρχεῖο, τό ὁποῖο ἐπευλόγησε «τό μνημόνιο συνεργασίας»

Ἤ θά διωχθεῖ μήπως καί ὁ Μοναχός Σεραφείμ, ἐπειδή λέγει τά αὐτονόητα ;

14. Ἐν τέλει, θά ἀποδεχθοῦν οἱ Ὀρθόδοξοι Χριστιανοί Θεσσαλονικεῖς τήν ἰδέα ὅτι ἡ

78. Ἀνακοινωθέν (28/11/2013) https://ec-patr.org/nakoinothen-28-11-2013/

You might also like