Op 4 juni 2011 ben ik samen met mijn moeder haar oom, zijn vriendin, zijn 3

dochters en mijn zusje naar Man in the Mirror geweest. Man in the Mirror is een
show waarin de bekendste liedjes van Michael Jackson worden gezongen en daarop
wordt gedanst. Deze artiesten zijn internationale artiesten. Leonie Meijer, bekend van
The Voice of Holland, was er ook en heeft ook opgetreden.
De show was in het RAI Theater, naast de RAI. Het begon om 20:15 uur en duurde tot
ongeveer 22:00 uur. (De foto’s zijn niet van mij, die komen van internet. Dat komt
omdat je met mijn telefoon-kwaliteit helemaal niets zou kunnen zien. Volgens mij
was het ook niet toegestaan foto’s te nemen)

Om ongeveer 17:00 uur zijn we vanuit Schiedam vertrokken richting het huis van een
andere oom. Daar hebben we mijn moeder afgezet want die ging niet mee.
Daarna zijn we naar Amsterdam gereden. Rond 18:05 waren we daar aangekomen en
hebben we eerst een restaurantje gezocht om even iets te eten. We vonden een klein
café tegenover de RAI dus daar zijn we buiten in de zon gaan zitten. Het was erg
lekker weer.
Het café was niet zo goed. Er liepen maar 3 mensen te serveren etc. en in de keuken
stond maar één persoon. Wij kregen allemaal ons eten terwijl één van mijn nichten
het nog moest krijgen. Blijkbaar hadden ze het verkeerde klaargemaakt dus moest ze
nog langer wachten. Uiteindelijk zijn bijna alle klanten maar even zelf hun eten gaan
halen, het werd een soort zelfbedieningsrestaurant. We hebben nog gevraagd om een
ijskaart, maar die hadden ze niet.
Na al dit gedoe zijn we om ongeveer 19:45 maar naar het RAI Theater gelopen om te
kijken of er daar nog ijs ofzo was. We kwamen daar binnen en zagen gelijk een hele
grote snoepkraam waar je popcorn kon kopen en zakjes met snoep kon vullen. Dat
heb ik samen met mijn zusje, tante en nichtje gedaan terwijl mijn oom samen met de
twee andere nichten naar de wc ging.
We hadden 4 zakken die samen 1,5 kg wogen! Het was ook niet goedkoop, het kostte
€25,- !
Toen iedereen er weer was zijn we op zoek gegaan
naar de ingang van de zaal. We kwamen bij een deur
maar een beveiliger vertelde ons dat we een andere
moesten hebben. Die zat aan de andere kant en op dat
moment mochten we ook gelijk naar binnen. We zaten
helemaal vooraan, op de tweede rij. Rij C3. De rij
bestond uit 7 stoelen en dat was dus precies genoeg
voor ons. Ik zat tussen mijn zusje en oom in en we
moesten nog wel een tijdje wachten voor de show begon. We aten ondertussen dus
maar een beetje snoep en keken de zaal rond. Er stond muziek op van Michael
Jackson natuurlijk. Even later kwam er een vrouw
binnen met haar zoon. Die zoon had een hoed op en
begon allemaal rare bewegingen te maken. Hij danstte
blijkbaar en de hele zaal moest lachen. Het zag er wel
grappig uit. Ik dacht ook nog dat ik Justin Bieber zag,
maar dat was natuurlijk niet zo.
Om iets over 20:15 uur ging de muziek uit en daarna
ook de lichten. Er werd toen muziek
gemaakt door de band.
De danser in het begin Toen gingen dezangers
Eén van de gordijnen open en er scheen een heel fel
licht. Er stond een danser op het podium en de show begon met Billie Jean. Er
kwamen steeds meer dansers op het podium en ook een zanger. Dit gebeurde ook bij
alle andere nummers en ze wilden dat we in onze handen klapten, maar alleen mijn
oom en ik deden dat. We begonnen in de lucht maar gingen langzamerhand maar
lager klappen omdat niemand meedeed.
Na dit nummer kwamen er andere bekende nummers voorbij zoals Blame It On The
Boogie, Beat It, Thriller, Bad, Don’t Stop ‘Til You
Get Enough en Rock With You. Leonie Meijer
zong het liedje I’ll be There.
In deze ‘eerste helft’ vond ik zelf Beat It en
Thriller het spectaculairst. Bij Beat It verscheen
er op het achtergrondscherm een soort steegje in
New York met de tekst Beat It erop en de dansers
dansten ook zoals in de clip. Het lied werd ook
goed gezongen dus dat maakte het nog beter.
Zelfs de gitaarsolo die niemand precies na kan Beat It
doen klonk goed.

Bij Thriller, het laatste lied voor de pauze, kwam er

een man in een verscheurd wit pak als een zombie
het podium op. Hij bewoog precies zo en bleef toen in
het midden van het podium staan. Toen begon de
band de muziek te spelen en kwamen ook de andere
dansers het podium op als zombies in verscheurde
kleding. Het zag er heel leuk uit want de pasjes deden
ze heel goed. Het was ook grappig om ze zo te zien
Thriller
bewegen: zo stijf en robotachtig. De muziek stopte
even en toen werd er een ander soort muziek
gespeeld waar ze ook op danstten. Sommige dansers
kropen over de grond, anderen vielen elkaar aan en twee andere sprongen het publiek
in en lieten mensen schrikken. Toen ze allemaal weer op het podium stonden ging de
muziek van Thriller weer verder tot het afgelopen was. Toen begon de pauze.

In de pauze zijn twee van mijn nichten weer even naar het toilet gegaan terwijl mijn
oom en zijn vriendin wat te drinken gingen bestellen. Ik ben met mijn zusje en nicht
aan de kant blijven wachten. Er kwamen behoorlijk wat mensen uit de zaal, maar dat
snapte ik ook wel. De show van vanavond was namelijk helemaal uitverkocht, en het
was ook nog eens één van de laatste. 5 juni zouden er nog twee shows zijn en dan was
het afgelopen.
Even later konden we drinken en zou mijn oom’s vriendin buiten even gaan roken,
maar toen ze net buiten was klonk de bel. De show ging verder. Gelukkig hoorde ze
die buiten ook dus kwam ze naar binnen.

De tweede helft begon met het liedje Smooth Criminal. Het decor leek op een bar die
je ook in de clip zag. Er stonden 3 tafeltjes, en paar stoelen en op de trap (Daar stond
het drumstel van de drummer en hier liepen ook de zangers en dansers af en toe op)
stonden een paar dansers. Op de tafels werd er gedanst door een paar danseressen en
op die stoeltjes zaten danses die er zogenaamd naar keken. De zangers kwamen op en
samen zetten ze weer iets heel leuks op. In deze tweede helft kwamen er wat meer
liedjes voorbij uit de tijd van de Jackson 5. Can You Feel It, ABC, The Love You Save
en I Want You Back kwamen o.a. voorbij. Er was zelfs een klein jongetje die deze
liedjes zong samen met de andere zangers. Het klonk te goed om echt te zijn, dus
blijkbaar was het vooraf al opgenomen. Het jongetje mocht vast ook nog niet zo lang
live optreden. Hij deed het wel goed en leek helemaal niet verlegen ofzo.

Hij stond heel zelfverzekerd op het podium en hij zag er

heel schattig uit.
Hij moest dus de kleine Michael Jackson voorstellen en
dat lukte hem wel.
Hij heeft toen een paar liedjes gezongen en kwam
daarna terug om samen met één van de andere
zangeressen You
Are Not Alone te
zingen.
Het jongetje

Af en toe gingen de lichten op het

podium uit omdat de artiesten dan even
een decortje moesten neerzetten of zich
moesten omkleden.
Dit was ook het geval bij het liedje The
Way You Make Me Feel. Daar werd een
piano neergezet en een stoel. Achter de
piano zat een danser, om De zangeres en het jongetje
de piano stonden
een paar van de zangers en zangeressen en zij knipten in hun vingers. Het liedje
begon heel rustig en op de stoel zong de leadsinger van dat lied. Later kwam er wat
meer ‘actie’ in het lied. Het was erg leuk om dat te
horen en zien, want zo werd het lied ook gedaan in
de film This Is It van Michael Jackson.
Na deze liedjes kwamen de , voor mij, wat meer
emotionele liedjes. Het liedje Earth Song kwam
voorbij, samen met een heel indrukwekkend
filmpje op het achtergrond scherm. Je zag allerlei
landschappen en watervallen. Kortom, veel natuur
dus. Dit filmpje paste er perfect bij want het lied
gaat ook over dat we de wereld moeten
beschermen en haar niet moeten vernietigen. Dat
vind ik zelf een erg mooi liedje. Ik kreeg er zelfs
kippenvel van. Earth Song
Het liedje Man in the Mirror vind ik het mooiste liedje
van Michael Jackson. Dit liedje kwam aan het einde van
de show, waarschijnlijk omdat de show ook zo heette. Het
lied werd gezongen door Leonie Meijer. Het origineel
blijft natuurlijk het mooist, maar ze deed het niet slecht.
Aan het einde van de show bedankten ze ons en kregen we
een medley van de liedjes die voorbij waren gekomen. Alle
artiesten stonden nu samen op het podium. We moesten allemaal gaan staan en
meedoen. De hele zaal klapte nu in zijn handen en (bijna) iedereen zong mee. Het
was leuk om te zien hoe zo’n hele zaal ‘losgaat’. Het duurde wel lang en uiteindelijk
kregen we een beetje pijn aan onze handen. Maar het was het allemaal waard.