Proefwerkdag

Ruimschoots op tijd vertrek ik vanuit het hoge Noorden naar Midden Nederland. Te laat komen op mijn eerste werkdag is natuurlijk geen optie. Daar ga ik dan, met de tomtom-miep op de achtergrond en de muziek op standje hard . Alle goedbedoelde waarschuwingen van mijn omgeving over files en een te lange reistijd achter me latend. Genietend van de anderhalf uur die ik heb om me voor te bereiden op deze eerste werkdag. Benieuwd naar hoe de dag gaat lopen, of ik mijzelf ben of juist de kat uit de boom kijk en wat ik kan gaan doen. En niet geheel onbelangrijk, hoe zal de kennismaking met mijn nieuwe collegas verlopen? Eenmaal binnen komt de vriendelijkheid mij tegemoet. Ik word eerst naar de koffieautomaat geleid en na een korte kennismaking met iedereen mag ik aan de slag gaan. Best spannend. Je komt daar voor het eerst een dagje meedraaien en gelijk mag ik een website doornemen en bekritiseren. Het voelt aan alsof ik een proefwerk moet maken. Zal ik slagen voor de proef of niet? Zal ik goede ideen hebben die passen bij het bedrijf? Of ben ik juist te kritisch? Op dat moment heb ik het gevoel dat de spanning alsnog komt, maar eenmaal bezig is dat gevoel snel verdwenen. Ik krijg een korte uitleg over de verschillende sites en systemen en een eerste indruk over wat er van mij wordt verwacht. Moe maar voldaan en vol van alle informatie die ik heb gekregen, ben ik de auto ingestapt en rijd ik weer terug. Anderhalf uur te gaan voordat ik weer thuis ben, dat betekent negentig minuten om alle indrukken van deze dag te verwerken. Natuurlijk wil ik mijn verhaal ook kwijt aan anderen, ik popel om alle belevenissen in geuren en kleuren te vertellen. Aangezien mijn vriend tot laat moet werken heb ik een eetafspraak bij mijn mams gemaakt. Zij kan alles, vers van de pers, als eerste aanhoren. De dag is voorbij gevlogen. Ik heb de creatieve en resultaatgerichte sfeer kunnen proeven. Heb kennis opgedaan van verschillende opdrachten. En mijn nieuwe collegas ontmoet. Het is nu wachten op 1 september, maar na mijn proefwerkdag heb ik nog meer zin om te beginnen!

Barbara

Goed bedoeld
Het besef is er amper, maar ik ben wel zo blij als een kind in een snoepwinkel. Ik mag in mijn handen knijpen, na twee en een halve maand heb ik een baan gevonden. Mijn baan. Vanaf 1 september ben ik communicatiemedewerker, kan ik datgene gaan doen waarvoor ik gestudeerd heb. Na ontvangst van het goede nieuws wilde ik dit direct delen met mijn ouders. Vol enthousiasme bel ik ze op. Mijn ouders zijn trots en ontzettend blij, de felicitaties komen mij tegemoet, maar het zijn en blijven natuurlijk ouders. Al snel krijgt het gesprek een andere wending dan waarop ik was voorbereid. De, natuurlijk goed bedoelde, adviezen stromen binnen over de volgende stap die gaat komen, het contract. Hiervoor belde ik niet, ik wilde mijn feeststemming juist op mijn ouders overbrengen. Ik wilde dat ze zelf dansend door hun woonkamer zouden gaan, dat ze met mij mee zouden gillen van blijdschap en dat we samen konden fantaseren over mijn toekomst. De goed bedoelde adviezen kon ik eerst niet waarderen, ik was overrompeld door de informatiestroom die naar mij toekwam. Het liefst wilde ik schreeuwen: dit is mijn baan en ik wil eerst een feestje vieren voordat we het echte werk gaan invullen! Maar nee, ik werd weer met beide benen op de grond gezet. En maar goed ook. Ik heb het wel over een mooie toekomst, maar goede arbeidsvoorwaarden zijn daar een onderdeel van. Toch vond ik het lastig. Ik bedoel, ik ben maar een starter. Kan ik dan wel eisen stellen en overal vraagtekens bij zetten? In deze tijden moet ik toch juist blij zijn met een baan? Gelukkig heb ik hierin mijn eigen weg gevonden. Het concept contract kreeg ik via de mail toegestuurd. Eerst heb ik het sollicitatiegesprek nog een keer in mijn hoofd afgespeeld om alle belangrijke punten op te kunnen schrijven. Toen ben ik in alle rust het contract gaan doornemen, met naast mij natuurlijk een lijstje met de tips van mijn paps en mams. Ik was blij dat ze mij bewust hadden gemaakt van waar ik op moest letten en wat de aandachtpunten in een contract zijn. Voor mijn gevoel had ik op deze manier een houvast. Mijn ouders hebben de benodigde kennis in huis, ze weten waar ze het over hebben, en dat kan nog niet van mij worden gezegd.

Barbara

Vreugdedansje
Mevrouwtje ongeduld, dat ben ik! Geduldig afwachten is iets dat ik niet kan, ik ben nieuwsgierig en wil alles weten. Het liefst zo snel mogelijk. Nu was het wachten op dat ene verlossende mailtje of telefoontje, dat mij zou vertellen hoe mijn toekomst eruit zal zien. Om de seconde kijk ik dan ook op mijn telefoon, je weet maar nooit, wie weet heb ik wel een e-mail ontvangen zonder het gehoord te hebben. Ik ben weer klaar wakker en voel de kriebels in mijn buik. Ik durf bijna niet te kijken, de spanning voor wat er gaat komen Helaas, weer zo'n spam mailtje. Na het sollicitatiegesprek ben ik met goede hoop naar huis gereden. Dit zou wel eens mijn eerste baan kunnen zijn. Precies zoals ik me had voorgesteld. Een klein, jong bedrijf. Een functie waarin ik verantwoordelijkheid moet nemen, maar ook mijn creativiteit in kwijt kan. En een job waarin ik mijzelf kan ontwikkelen. Ik zag het al helemaal voor me, dit was waarvoor ik had gestudeerd. Dit was mijn kans, een nieuwe uitdaging. Natuurlijk hadden we afspraken gemaakt tijdens het sollicitatiegesprek. Ik zou een reactie ontvangen, maar mij was niet duidelijk wanneer. Voor het weekend of erna? Mijn nieuwsgierigheid en zenuwen kon ik niet meer onderdrukken en ik heb aan het eind van de dag (lees: n dag na mijn sollicitatie) toch maar een email gestuurd. Zoals altijd kreeg ik vrij snel een reactie terug. Op maandag kon ik een definitief antwoord verwachten. Weten waar je aan toe bent geeft rust, dat heb ik tenminste. Niet meer iedere minuut denken aan het sollicitatiegesprek, of ik mij wel van mijn beste kant heb laten zien. Zondagavond was ik aan het bellen met mijn mams tot er een mailtje binnen kwam. Je sollicitatie: ik ben eruit , stond in het onderwerp. Eerlijk waar, ik kreeg het toch even warm en koud en de kriebels in mijn buik waren weer terug. Daar stond het. Gelijk in de eerste zin. IK BEN AANGENOMEN!! Ik begon te gillen en mijn vriend sprong op zodra hij het super nieuws hoorde. We hebben eerst een vreugdedansje door de kamer gedaan. Mijn nieuwe werkgever zou me eens mogelijk getwijfeld hebben aan zijn beoordelingsvermogen

Barbara

De kracht van jezelf zijn!

Opgelucht! In n keer goed gereden, natuurlijk dankzij de TomTom-Miep, maar er waren ook geen files of opstoppingen onderweg. Het resultaat: ruim op tijd mijn bestemming bereikt. In alle opzichten begon dit sollicitatiegesprek beter dan de vorige. De gezonde spanningen begonnen al wel op te spelen, maar voor mijn gevoel kon niets meer fout gaan. Mijzelf blijven tijdens het gesprek, dat was mijn inzet, aangezien mijn actieve houding en website deze potentile werkgever aanspraken. Dat zou toch moeten lukken. Maar zo gemakkelijk als hierboven beschreven is dat toch niet. Zoals de meesten zullen doen, struin ook ik het internet af om mij in te lezen in het bedrijf. Ik breng een bezoekje aan de bedrijfswebsite, bekijk de opdrachten of opdrachtgevers en raadpleeg verschillende internetbronnen zoals Social Media, om optimaal op de hoogte te zijn. Nieuwsgierigheid ligt in mijn aard, maar is volgens mij ook nodig om je goed voor te bereiden voor het sollicitatiegesprek. In ieder geval dat hoop ik dan maar, want mijn voorgevoel zei me dat dit gesprek anders zou worden. Dat is ook niet zo gek als je gevraagd wordt om er twee uren voor uit te trekken en dat ik al zou worden voorgesteld aan mijn mogelijk toekomstige collega's waarvan een aantal hun werkzaamheden zouden uitleggen. Dit was dan ook d gelegenheid om te laten zien dat ik dezelfde enthousiaste, actieve persoon ben als in mijn mails. Nu moest ik laten zien dat ik in het team pas, dat ik genteresseerd en sociaal ben. Ik moest mijn enthousiasme zodanig overbrengen op mijn potentile toekomstige werkgever dat ook hij enthousiast zou worden, maar ik moest mijzelf ook bewijzen tegenover mogelijke collega's. Natuurlijk weet je niet hoe een sollicitatiegesprek loopt. Zoals verwacht liep dit gesprek anders dan anders. In tegenstelling tot mijn eerste gesprek, voelde deze persoonlijker en informeler aan. We schakelden van het ene naar het andere onderwerp over en om mijn mensenkennis te tonen moest ik een beeld schetsen van mijn potentile werkgever.

Ondanks de verrassende wending van het gesprek en de gezonde dosis zenuwen die ik had, heb ik het gevoel dat ik alles uit de kast heb gehaald. Ik was wie ik wilde zijn tijdens het gesprek, mijzelf! Ik heb niet te veel, maar zeker ook niet te weinig gezegd. Er hing een aangename en ontspannen sfeer. En ik straalde een grote hoeveelheid positieve energie uit, als ik mijn potentile opdrachtgever mag geloven. Kortom de ingredinten voor een positief verlopend sollicitatiegesprek zijn in mijn ogen: Jezelf zijn, dat is het belangrijkste. Anders val je op een gegeven moment door de mand. Enthousiasme en energie uitstralen, zowel werkgever als jijzelf. Humor, zodat het gesprek niet te formeel wordt. In ieder geval, dit zoek ik wel bij een bedrijf! Duidelijk zijn naar elkaar toe. Je weet dan wat je aan elkaar hebt en wat er van je verwacht wordt.

Barbara

De aanhouder wint!
Mijn complimenten voor je website. Of je nu wel of niet uitgenodigd wordt bij ons, wel of niet een baan krijgt, je website is zeker een pr. Het toont aan waar je mee bezig bent en hoe je bezig bent. Ik vind het een sterke website, mooie teksten. Bam! In n klap was ik wakker en een glimlach verscheen op mijn gezicht, ik begon nog net niet door de kamer te dansen. Ik was misschien niet meteen uitgenodigd voor een gesprek, maar heb wel eindelijk een leuke, persoonlijke reactie op mijn sollicitatie ontvangen en niet het geijkte je bent te junior . Het zag er naar uit dat het bij deze reactie zou blijven, maar na twee weken heb ik aan de bel getrokken. De man was op vakantie en mogelijk te bereiken op zijn mailadres. Inderdaad, mogelijk... Totaal onverwachts kreeg ik een paar dagen later een reactie. Geen standaard mailtje of een korte krachtige reactie, maar weer een persoonlijke, uitgebreide mail. Mijn enthousiaste toon en skills vielen op aan mijn brief en website. Naast de positieve punten stond er ook een kritische noot in de mail; ik gaf niet duidelijk genoeg aan wat ik voor het bedrijf zou kunnen betekenen. Kijk, aan zo'n reactie heb je iets! De vacature was inmiddels ingevuld en mijn kansen leken verkeken tot ik de laatste alinea van de mail las. Er zou bij dit bedrijf mogelijk een vacature communicatiemedewerker worden opgesteld. Alle alarmbellen begonnen te rinkelen, ik kreeg weer een sprankje hoop. Hier moest ik op inhaken, dit was de mogelijkheid om mijzelf te bewijzen. Dit is mijn kans. Brutaal als ik kan zijn, heb ik een reactie gegeven op zijn mail en mijn nieuwe sollicitatiebrief en een herziene cv bijgevoegd. Ik moest en zou worden uitgenodigd. Ik wilde laten zien wie ik ben, wat ik kan en wat ik wil. Mijn doorzettingsvermogen is beloond! Ik mag op gesprek komen. Het was niet mijn cv of brief, maar mijn actieve houding en de website die de man van de mails aanspraken. Ik heb misschien weinig ervaring, maar mijn enthousiasme en nieuwsgierigheid doen blijkbaar veel goeds.

Barbara

Social Media (net)werkt!

Overdonderd ben ik! De ene na de andere vriendaanvraag stroomt binnen op Facebook. Mijn cv wordt vaker dan normaal gedownload op LinkedIn. En het bezoekersaantal op mijn website heeft een piek bereikt. Dat alles na mijn bekendmaking als columnist voor de Facebookpagina van Monsterboard. Het blijkt wel, Social Media is d bron om een groot netwerk op te bouwen. Een snelle, toegankelijke en daardoor ongedwongen manier om nieuwe mensen te leren kennen. Niemand die ziet hoe zenuwachtig jij bent, als je zoekt naar de juiste woorden. Of die let op jouw lichaamstaal tijdens een kennismaking. Maar niets is minder waar. Er zijn tegenwoordig zoveel verschillende netwerken waarop we ons kunnen profileren. Waarbij je moet nadenken over de toon die je aanslaat en welk netwerk je priv of zakelijk wilt gebruiken. Daarbij krijg ik het Spaans benauwd, als ik een typefout heb ontdekt of als ik mijn mening openlijk heb gegeven. Ik weet het, ik ben ook maar een mens en die maken nu eenmaal fouten. Maar je zult net zien dat een potentile werkgever jouw profiel bekijkt en daar niet echt gecharmeerd van is. Zeg dan maar dag tegen jouw uitnodiging voor een persoonlijk gesprek en tegen een mogelijke droombaan. Degene die zegt dat Social Media makkelijk bruikbaar zijn tijdens je zoektocht naar een baan, heeft duidelijk geen computer. Misschien is het wel mijn stukje onzekerheid, bang om fouten te maken en af te gaan als een gieter op het wereldwijde web. Het web waar iedereen mijn virtuele ik kan zien, beoordelen en zelfs kan bekritiseren. En ding is mij wel duidelijk, ik ben een perfectionist. Ik wil ervoor zorgen dat ik alle kansen benut die zich voordoen. Ik wil graag leuk , grappig en aardig worden gevonden. En ik wil gewoon een goede indruk achterlaten, maar bovenal mezelf kunnen blijven.

Barbara

Mij moet je hebben!

Inderdaad, ik ben een junior communicatieadviseur met zero werkervaring. Woonachtig in Heerenveen en werkzoekende in midden Nederland. Lastig? Tsja, wat had ik anders verwacht. Maar leerzaam is het zeker. De idiote situaties waarin je terecht komt, de leermomenten en de frustratie na de zoveelste afwijzing. Maar opgeven, dat nooit. Kortom, genoeg stof voor leuke en interessante columns, waarin blunders, tegenslagen en hoogtepunten besproken zullen worden. Een manier om mijn ervaringen, naast het delen op mijn website, te delen met andere werkzoekenden. En de manier om elkaar, als werkzoekenden, te helpen tijdens deze fulltime job als sollicitant.

Barbara