http://www.thessaloniki4all.

gr/sr/places/roman/galerijeva-palata
Gaj Galerije Valerije Maksimijan, poznatiji samo kao Galerije, roen je oko 250. godine nove ere blizu Sardike, dananje Sofije, prestonice Bugarske. Roditelji su mu bili zemljoradnici, a sam Galerije u mladosti je bio pastir. Meutim, zahvaljujui pozitivnim osobinama kao to su hrabrost, pronicljivost i mudrost, koje su ga odlikovale, ubrzo je napustio skromni nain ivota i dospeo u rimsku vojsku, gde se istakao kao sposoban vojnik i dostigao do dobijanja najviih poasti. Krajem III veka car Dioklecijan je uspostavio nove administrativne reforme, podelio je zemlju na upravu etvorici savladara koji su sprovodili zajedniku dravnu politku, ali svaki u odreenom regionu carstva (tzv. Tetrarhija). Jedan od tih regiona, Balkansko poluostrvo, dodeljen je Galeriju na upravu. 299. nakon poslednjeg pohoda i pobede nad Persijancima, Galerije je kao svoju prestonicu izabrao Solun. Na jugoistonom delu romejskog grada, na ogromnoj povrini od 150.000 m, koja se prostirala od Rotonde, pa sve do obale mora, i od istonog dela zidina do Svete Sofije, Galerije je podigao velianstveni kompleks palate. Ovaj kompleks nije samo obuhvatao carske odaje i pomone prostorije, ve i kancelarije javne uprave, svetilita i crkve, sportske dvorane i zgrade za zabavu. Glavna palata se nalazila na prostoru izmeu dananjeg trga Navarinu i ulice Dimitriu Gunari. Bila je okrenuta prema moru i obuhvatala je mnotvo prostorija i odaja, od kojih su mnoge unitene ili zatrpane pod ulicama, parkovima i savremenim viespratnicama. Od carske palate ouvani su neki vredni delovi, u vidu ostataka, ali vidljivi u svojoj veliini i raskoi: atrijum okruen stubovima, okolne prostorije i sobe, jedna upeatljiva soba sa lunim zavrecima sa svoje ue strane, kompleks kupatila, kao i jedna osmougaona spoljna graevina sa sedam polukrunih nia u unutranjem delu. Ostaci arenolikih mozaika, mermerne ploice po podu, ostaci mermernih ploa sa zidova svedoe o bogatom i raskonom ukraavanju prostorija palate. Danas, nakon obavljenih iskopavanja, restauracije, ouvanja i deliminog obnavljanja carskih prostorija, deo ovog kompleksa je dostupan i posetiocima.

Overview
Era: Type: Culture: Century: 3th century Latitude: 40.630251 Longitude: 22.948792 http://www.thessaloniki4all.gr/sr/places/roman/galerijev-slavoluk-%E2%80%93-kamara

Takozvana Kamara, jedan od najpoznatijih spomenika Soluna, mesto susreta stanovnika, ali i posetilaca grada, nalazi se na raskrsnici ulica Egnatias i Dimitriu Gunari. Radi se o trijumfalnoj kapiji koja je sagraena na

prelazu iz III u IV v.n.e. da podsea i slavi Kesara Galerija, jednog od etvorice gospodara ogormne rimske imperije, i vladara Balkanskog poluostrva, koji je 299. odluio da se stalno nastani u Solunu i ustolii ovaj grad kao svoju prestonicu. U svom prvobitnom obliku, Kamara je bila natkrivena graevina pravougaonog oblika, koja se sastojala od dva paralelna zida (duine oko 37m i irine 3,80m), koji su bili na meusobnoj udaljenosti od 9m. Na svakom zidu postojala su tri luna otvora: jedan veliki u centru (irine 9.7m i visine 12.5m) i po dva manja sa strane (irine 4.85m i visine 6.5m). Tako su na svakom zidu formirana etiri nosea stuba, od kojih su dva u sredini bili glavni, dok su dva bona bili sporedni. Kamara u poetku nije bila sama i nezavisna graevina, ve jedan od objekata ogromnog kompleksa Galerijeve palate, koja je obuhvatala jugoistoni deo romejskog grada. Nalazila se na raskrsnici dve najznaajnije gradske arterije koje su bile ukraene arhitektonskim stubovima i kolonadama: Via Regie koja je horizontalno presecala Solun i predstavljala jednu od najznaajnihij i najveih gradskih ulica, i sa druge strane jedne pompezne ulice koja je presecala grad po vertikalnoj osi i povezivala kraljevsku palatu sa Rotondom, a kroz koju su prolazile povorke prilikom razliitih sveanosti i slavlja. Danas je Kamara ouvana parcijalno: od dva paralelna zida u potpunosti nedostaje istoni; na zapadnom zidu od tri luna otvora sauvana su dva (centralni i severni koji se nalazi na bokovima), kao i tri od etiri nosea stuba (dva glavna i jedan sporedni sa severne strane). Na dva ouvana nosea stuba, nalaze se mermerne ploe sa reljefnim predstavama koje najvie oslikavaju scene i dogaaje iz Galerijevih trijumfalnih borbi i pobeda protiv Persijanaca na Istoku 297. godine. Predstave su date kroz uzastopne segmente, uz mnotvo slika iz pomenutih dogaaja ipredstavljaju tipine primere umetnosti kasnoantike epohe.

http://www.saloniki.org/webcam/webcam.htm The Arch of Galerius was built in 305 AD, to celebrate the definitive triumph of the Emperor over the Persians.. The whole structure consisted of 4 main pillars and 2 smaller ones on each side, the former supporting a central dome. Through the latter, a connection to the Galerius Palace (to the south) and to the Rotunda (to the north) was possible. Today, only a part of the monument still stands and there is no information on the period or the circumstances under which the rest of the arch was destroyed. The Arch of Galerius belongs to the Galerian group of buildings, in the SE part of the historical center of Thessaloniki. From the original triumphal arch only three pillars and a part of the brick ma-sonry above are preserved to the present day. The two main pillars are covered with sculpted marble slabs, which narrate the wars of Galerius against the Persians. The central arched opening is 9.7 m wide and 12.5 m high and the secondary 4.85 m and 6.5 m respectively.

http://www.politika.rs/rubrike/Kulturni-dodatak/Nash-chovek-Galerije.lt.html

Na ovek Galerije
Galerijeve odmazde i progoni nad hrianima bili su takvi da su sablanjavali i paganstvu bliska pera starog Rima. Direktno ili ne, tek kriv je i za stradanje svetog Dimitrija
RIMSKO NASLEE Specijalno za Politiku iz Soluna Bio je sasvim jednostavnog porekla. ak su ga, elei da ga ponize, nazivali Armentarijem govedarom. Utoliko je njegov uspeh vei, njegova dela znatnija, a veo zaborava zaudno zanimljiviji i upitniji. Nedugo nakon njegove smrti, svet u koji je toliko verovao drastino se promenio, u toj meri da su o njemu odluivali oni koje je neumorno proganjao i (bezuspeno) pokuavao da iskoreni. Primenili su omiljenu osvetu njegovog paganskog sveta de natio memoriae, brisanje iz narodnog seanja. A da ironija bude vea, prvi im je, iz samo njemu znanih razloga, priznao pravo na postojanje. Meutim, ko jo zna za Galerijev Edikt o toleranciji iz 311. godine kada priznato hrianstvo oduvek zapoinje Milanskim ediktom iz 313. velianstvenog i svetog Konstantina!? Istorija Rima izmeu 250. i 350. godine bila je izrazito uzbudljiva i turbulentna, za ta delimina zasluga svakako pripada i naim krajevima koji su tada dali nemali broj vladara. Jo znatnija je, meutim, i uloga ovoga arobnog grada, utemeljenog jo 315. godine stare ere u slavu Tesalonike, sestre Aleksandra Makedonskog. Do kraja treeg veka ovaj grad je stekao i epitet apostolskog zahvaljujui propovedima i poslanicama apostola Pavla. Meutim, u istoriji Soluna posebno je vaan period od 293. do 311. godine kada postaje sedite jednog od tetrarha, upravo onog govedara s poetka prie. Slavoluk na Istoku Gaj Valerije Maksimijan Galerije (zvunog li imena!) zapoinje svoj pohod iz rodne Serdike kao rimski legionar, gde ga sudbina, u vreme vojnih careva, spaja sa buduim vladarima, a pre svega sa Dioklecijanom, velikim reformatorom i obnoviteljem carstva. Dioklecijanovi postupci su bili zaista jedinstveni; da bi oporavio i osnaio carstvo, podelio ga je na etiri dela i etiri vladara, dva avgusta i dva cezara. A kada je u tome i uspeo, povukao se u svoj solinski letnjikovac (srce dananjeg Splita) i posvetio batovanstvu. Naem junaku je generaciju stariji Dioklecijan bio mnogo vie od uzora. Prvo ga je usvojio, a zatim i prienio jednom od svojih erki. Dakako, Galerije je pre toga morao da se razvede od svoje dotadanje pratilje. Poput starijeg kolege, i Galerije je podigao svoj letnjikovac, svoju palatu u kojoj je eleo da provede penzionerske dane umirovljenog avgusta. Sudbina mu, meutim, to nekako nije dala. Kada se 305. Dioklecijan povukao, a s njim i jedan od cezara, Maksimijan, Galerije se odjednom naao u novoj, zastraujuoj i zato da ne neodoljivo privlanoj ulozi. Postao je najstariji od sva etiri vladara, i po godinama i po stau, a i po pravu da batini velikog kolegu reformatora, to je, moramo da priznamo, toliko omiljeno meu balkanskim vladarima. Galerije je, tako iznenada, bio nadomak velikog cilja, imperatora urbis et orbis. Samo to u njegovom sluaju grad (urbis) nije bio Rim ve Solun, no on se ionako gnuao dekadencije drevne prestonice. Novi Rim je ipak morao da poprimi sve obrise i znamenja koja se i oekuju od takvog statusa. Savremeni Solunjani, pak, olako zaboravljaju svog slavnog sugraanina i njegova dela. Moni trijumfalni luk, ali ne klasini sa jednim ili tri otvora, ve retki tetrapilon, okrenut ka sve etiri strane sveta (jasnih li pretenzija!) za njih je samo kamara. Ogromna rotonda, toliko neodoljivo oslonjena na konstrukciju rimskog Panteona, iji su zidovi u podnoju debeli celih est metara, za njih je tek jedna od nebrojenih solunskih crkava ili ak, kako mi ree prijatelj sa master diplomom iz oblasti ljudskih prava, neka turska damija!? A u pitanju je, zapravo, neiskorieni mauzolej vrlog Galerija, gde se ova pria ve udno i poznato ukrta. Ne smemo nikako zanemariti ni ovdanji dobro poznati gastarbajterski mentalitet da se u svoj zaviaj donese deo tog velikog sveta koji je pohoen, a u Galerijevom sluaju i osvojen. Jo ako znamo da je u pitanju istok nae zemlje, onda smo otkrili korene jo jednog zanimljivog obiaja poreklo tolikih minijaturnih Ajfelovih kula i Brandenburkih kapija. Pokraj lekovitih, termalnih voda Gamzigradske reke, podiesebi i majci za ivota odani sluga, imperator, avgu st i Herkulov brat, nepobediviGalerije, mogla bi da glasi savremena transkripcija ploe to nam otkriva ta je zapravo

velelepna Feliks Romulijana, palata ugneena u nigdinu balkanskog zalea. Sestra solunskih lepotica smetena je tako na lokaciju slabo poznatu i dananjim iteljima ovih krajeva. Koliko samo daleko od grada upisanog crvenim slovom u najsvetiju od svih knjiga, koju u svom domu ima ama ba svaka hrianska porodica! U tim istim domovima za Galerija mesta nema, jer je njegova boja iskljuivo krvavo crvena. Njegove odmazde i progoni nad hrianima su bili takvi da su sablanjavali i paganstvu bliska pera starog Rima. Da nevolja bude vea, direktno ili ne, tek kriv je i za stradanje jednog od najveih muenika hrianskog sveta, svetog Dimitrija, zatitnika grada Soluna. Muenitvo mladog svetitelja je jedan od najlepih primera rtvovanja zarad ljubavi prema veri i Bogu. Onaj koji stoji iza toga je zato najomraeniji od svih progonitelja, a kako su hriani dobili sve svoje potonje bitke, njihova je re ona pobednika. Daba mu lk (i pripadajui trijumf nad Persijancima), daba rotonda (tek neto manja od panteona), daba i veliki zid kojim je opasao Solun titei ga tako za sva vremena. Najvie od svega mu je daba prekrasna palata negde u balkanskim gudurama. Neuspeh i povlaenje A sada malo injenica. Galerije nije uspeo, kao to istorija sasvim dobro zna, da os voji celokupno carstvo i samostalno vlada; u tome ga je spreio mlaani zemljak iz okoline Naisusa, isti koji mu je i preoteo slavu prvog hrianskog edikta (opet zvui poznato!). Nisu ba ratovali, niti je Galeriju glava odletela, ve se sm mirno povukao kada je shvatio ko je slabiji. U svom letnjikovcu teko da je uivao; ak se i posluga gnuala samrtnih muka i telesnih rana koje su ga razjedale i spolja i iznutra. Ogromna telesina (od svih iskuenja najvee mu je bilo jelo, svedoe hroniari) bukvalno se raspadala, a u magnovenju poslednjih dana izdiktirao je svoj neznani edikt, da li u elji da se umilostivi sve vidljivijem bogu hriana. Sahrana je ipak bila sve samo ne hrianska; na brdu Magura kraj palate podignuta je ogromna lomaa, a nezanemarljiva gomila pepela je zatim pohranjena u pripremljeni tumul, odmah pored majke Romule. Ono malo gostiju srpskog turizma odnedavno uiva u slavi naeg Galerija, dok se u Solunu jedva i naziru reljefi na jedinom preostalom stupcu tetrapilona (kau da je to od aerozagaenja). Jedina prava predstava Galerija, gotovo dve decenije rimskog cara, jeste ona gamzigradska, ako zanemarimo grupni portret etiri tetrarha, istina esto osporavanog sadraja, nesreno usaen u zidove venecijanskog Svetog Marka, nakon pljak e Carigrada 1204. Mi, Srbi, Sloveni, nepoznata stavka u njegovo doba, im smo stigli na Balkan, zakucali smo na solunska vrata, i tada kao i uvek posle vrsto zamandaljena. Romulijanu smo zauzeli i naselili jer je bila odavno naputena. Ka Splitu smo esto pogledli, ali smo najvie uspeha imali u SFRJ u vreme bratstva -jedinstva. Seam se kako su moja starija braa, dok smo letovali po okolnom otoju, uvek bila ponosna na svoja splitska poznanstva, uglavnom nona. A onda su i ta SFRJ vremena prola i Solun je ponovo postao naa najblia luka. Utoite svih nas, mornara bez mora. Dobrivoje Lale Eri objavljeno: 06/09/2008

, , ( . 19-13 ) , , , . , - , .

 , . , , ( . 17-7 ) , , . - (. 19-13 ) . 298 303 . , , , . , , , . - . , , . . . 19-14 ( " " ) . ( 19-7 19-9 ) , - . ,

 , , . , , . , - ( . 11-1) ( . 13-24 ) , . . , , , , . , . ( . 19-14 , ) , , . ( ) .

 , ( , , , . 17-9 ) . , . , . , . , . . (. 19-14 , ) . . , , , ( . 11-23 ) , ( , , . 3-10 ), ( , . 18-15 ) . ,

 ( ) , . . ( . 19-14 , ) , , . . . . . . , , , , , , . , , , , .

http://www.pereahotel.gr/portal.php?action=hotel_thessaloniki_airport_hotel_perea_thessaloniki_hotel_thessaloniki_ho tels_thesaloniki_sightseeing&language=YU&category=4
Najpoznatiji spomenik u Solunu, pored Bele kule i jedan od najkarakteristinijih primera kasnog antikog doba, kada je Solun bio prestonica cara Galerija, jeste trijumfalna kapija ili slavoluk Galerija, danas poznata kao Kamara. U poetnom obliku to je bila osmoluna kapija sa 4 ogromna centralna stupa, 4 sporedna sa strane, sa istobrojnim lukovima i niskom sfernom kupolom. Danas su sauvana dva centralna stupa i jedan sporedni koji su povezani lukom od cigli. Po opisima dogaaja na reljefnim ploama moe se zakljuiti da je kapija sagraena 305. godine, nakon konane pobede cara Galerija

u borbi protiv Persijanca. Stil reljefa na Kamari je narativan a istovremeno dekorativan. Glavna karakteristika jeste bogatstvo scena i oblika. U cilju dekoracije esto se nije vodilo rauna o stvarnim veliinama u prirodi (slonovi su iste visine sa konjima, ili su konji nii od ljudi). Uopteno uzevi, tehnika reljefa cilja vie ka vizuelnim nego plastinim vrednostima. Meutim, reljefi na Kamari odiu i helenistikim stilom. Majstori koji su izradili reljefe mora da su bili Grci. To se moe zakljuiti i po grkim natpisima, koji su urezani izmeu scena: reka Tigris, Svet itd. Na 14 venaca severnog stupa prikazane su bitke i pohod Galerija sa njegovom vojskom prema zemlji Persijanaca. Naspram toga 14 venaca junog stupa slave vojnu snagu Galerija i njegovu politiku nadmonost i jedinstvo Tetrarhije, kao sistema koji moe da vlada svetom.

http://sh.wikipedia.org/wiki/Luk_i_grobnica_GalerijaLuk Galerija (grki: , takoer

poznat i kao Kamara,grki:) te Grobnica Galerija ("Rotunda", grki: ) je naziv za kompleks koji se sastoji od dva spomenika sagraena poetkom 4. vijeka u Solunu. Sastoji se od slavoluka koji je rimski car Galerije podigao na Via Egnaciji kako bi proslavio pobjedu nad Perzijancima u bitci kod Satale, te 125 m udaljena cirkularna graevina za koju se vjeruje da ju je Galerije podigao kao vlastiti mauzolej. Galerije je nakon smrti pokopan u dananjem Zajearu, a njegov "mauzolej" je naredbom caraKonstantina prenamijenjen u crkvu ukraenu mozaicima, danas poznatu i kao Crkva sv. Georgija. Godine 1590. su je Turci pretvorili u damiju i dogradili minaret. Nakonprvog balkanskog rata 1912. je ponovno posveena kao crkva. Trenutno se nalazi pod upravom grkog Ministarstva kulture.

http://sh.wikipedia.org/wiki/GalerijeGalerije je bio ilirskog porekla i poticao je iz okoline Serdike.

Roen je oko 250. godine, i zapoeo je svoju vojnu karijeru pod Aurelijanom, a sluio je i pod Probom. Istakao se kao sposoban vojnik i dobijao je najvie poasti. 1. marta 293. godine, Dioklecijan je, uspostavivi sistem tetrarhije, za svog savladara na Istoku, sa titulom cezar izabrao Galerija. Galerije je tada napustio svoju prvu enu i oenio se Valerijom, Dikolecija novom kerkom. 294. Galerije je ratovao u Egiptu i 295. kodKtesifona se borio protiv Sasanida. 297-298. godine Galerije je pobedio kralja Narzesa, zbog ega je podigao svoju trijumfalnu kapiju uSolunu. Posle Dioklecijanovog povlaenja, 305. godine, Galerije je doao na njegovo mesto sa titulom avgusta. Za svog cezara izabrao jeMaksimina Daju. U meuvremenu, Konstancije Hlor je postao avgust na Zapadu. Galerije se, oslanjajui se na Severa II, nadao da e posle smrti Konstancija Hlora zavladati samostalno itavim Carstvom. Do toga nije dolo, budui da je to spreio sin Konstancija Hlora, Konstantin Veliki. Galerije je pokuao da povrati svoje pozicije invazijom Italije 307. godine, kada je napao Maksencija. Ali, ovim nita nije postigao. Onda je uzdigao svog prijatelja Licinija do poloaja avgusta. Konano, odustavi od velikih planova povukao se u svoj grad Feliks Romulijana, dananji Gamzigrad kod Zajeara, sagraen u ast njegove majke Romule, i posvetio se potpuno privatnom ivotu.

Galerije i hriani[uredi - ]
Galerije je vaio, naroito kod Lakstancije, za jednog od najveih progonitelja hriana. Galerije je proganjao hriane jo dok je Dioklecijan vladao, a kasnije je, kao avgust, samo nastavio sa tom politikom. Poslednje edikte o progonu hriana izdao je upravo Galerije, poevi od 303. godine. 30. aprila 311. godine, malo pre njegove smrti, Galerije je ipak izdao jedan edikt o toleranciji prema

hrianima, verovatno pod uticajem teke bolesti koja ga je sporo ubijala (najverovatnije se radilo o nekoj vrsti raka). Tako je hrianstvo postalo dozvoljena religija, dok god nije ugroavalo uspostavljeni poredak.

Suggested Readings: Barnes, Timothy D. The New Empire of Diocletian and Constantine. Cambridge, Mass.: Harvard University Press, 1982; Burckhardt, Jacob. The Age of Constantine the Great. Translated by Moses Hadas. Berkeley: University of California Press, 1983; Williams, Stephen. Diocletian and the Roman Recovery. London: B. T. Batsford, 1985.

In 294295, he worked to restore order on the shaky Danube frontier, which demanded constant fighting in Pannonia. In 296 he was ordered by Diocletian to Syria, where Narses, the Persian ruler, had launched a major assault against Rome. An initial counterattack was a disaster, but Galerius attempted another one in 298 and captured Armenia and Mesopotamia as well as one of the Persian capitals, Ctesiphon. Galerius was honored and returned to the Balkans, where THESSALONICA was transformed into a suitable metropolis for his residence, complete with an arch commemorating his victory over the Persians. With his victory behind him, Galerius took steps to improve his position in the tetrarchy. He became more active in Diocletians decision-making, according to the historian Lactantius, and successfully demanded the most severe persecutions of Christians, supported by his mother, Romula, an ardent pagan. The edicts of persecution, especially the third and fourth, destroyed churches and books and enforced a death penalty on Christians.

Thessalonica Also called Therma, Saloniki, Thessalonika,

and Salonica; an important city in MACEDONIA at the head of the Gulf of Therme, south of Pella and on the economically vital Via Egnatia. Known originally as Therma, the site was old but of little consequence, even during the glory years of Athens. Later, possessed by the Macedonians, the city was developed by King Cassander (c. 315 B.C.E.) and named after the sister of Alexander the Great. It grew in size until occupied by the Romans and made the capital of the province of Macedonia (c. 148 B.C.E). Thessalonica was administered by Cicero for a time

and served throughout the CIVIL WAR between POMPEY THE GREAT and Julius CAESAR as the headquarters for the SENATE, as Rome was in Caesars hands. Its loyalty to Pompey did not cause a loss of status upon the foundation of the empire. Not only did the governor have his residence there but also a high degree of independence was retained. A local government, headed by the socalled politarchs, was allowed from the time of Augustus (ruled 27 B.C.E.14 C.E.). The honor of being made a colonia was not given until the third century C.E., but Roman building was extensive from the second century until the early fourt h , when Hellenic designs and fortifications were changed to meet Roman architectural needs. When Thessalonica was chosen as the capital for the territory given to Empero r GALERIUS as part of the TETRARCHY, Galerius constructed a large palace to the east of the city and a circus just to the south of the Via Egnatia. To the north was Galeriuss mausoleum, finished sometime before 311. It was ironic that Thessalonica, the base for Galeriuss personal campaign against Christianity, should in turn serve as an orthodox Christian center. St. Paul visited the city in 50 or 51, establishing the second Christian community in Europe. Thessalonica later was a bishopric and, by the late fourt h or fifth century, was closely connected to the papacy.