Professional Documents
Culture Documents
ျမ ရဲ့ လ
ဂ်ဴး
လျပည့္ညသည္ ၾကည့္ေနရင္းမွာပင္ တရိပ္ရိပ္ ျမင့္တက္လာ၏။ လ၏ ေရွ ့ဆီတြင္ ပါးလ်ားေသာ တိမ္လိပ္တန္းတစ္ခု
ရွိေနသည္ဟူေသာ Aသိပင္ ကၽြန္ေတာ့္မွာ မရွိခဲ့ပါ။ ၿမိဳ ့ျပ၏ စီးပြားေရး ႏွင့္ လူမွုေရး သံသရာမွာ စိတ္ပါလက္ပါ လွည့္ပတ္
NNN
ဂ်ဴး ျမ ရဲ့ လ
ေျပာျပလိုပါသည္။ သို ့ေသာ္ ဤကိစၥမွာ ကၽြန္ေတာ္ ကိုယ္တိုင္ပင္ မရွင္းလင္းေသးေသာ ျပႆနာျဖစ္၍ ခင္ဗ်ားတို ့ကို ကၽြန္ေတာ္
* * *
Aျမင္ရွိသူဟု ေခၚႏိုင္မည္ ထင္ပါသည္။ ဘယ္ေလာက္မ်ား ဂႏာၳ၀န္ ဆန္လိုက္သလဲဆိုလွ်င္ နာမည္ကိုက ခင္ျမျမ… တဲ့။ သူ ့ကို
ခဲ့ပါသည္။ ၿမိဳ့ေတာ္ႀကီးသို ့ ေရာက္ခါစ ကာလမ်ား၌ ျမသည္ ဘ၀ကို ေက်နပ္ေပ်ာ္ရႊင္ ခဲ့သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ထင္ပါသည္။ Aံမခန္း
ေလယာU္ကင
ြ ္းဆီမွ Aသံက်ယ္ေလာင္စြာ ျမည္ဟိန္းၿပီး ေကာင္းကင္သို ့ တက္လာသည့္ ဂ်က္ေလယာU္ႀကီးမ်ားကို
NNN
ဂ်ဴး ျမ ရဲ့ လ
Eည့္ခန္း ဆက္တီခုန္မ်ားကို ေဘးသို ့ေရႊ ့၍ ၾကမ္းျပင္မွာ မီးပူတိုက္ခ်င္ တိုက္သည္။ ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ Aတူ Eည့္သည္ပါလာ၍လည္း
ျမသည္ သူမ၏ Aလုပ္ကို ေနရာေရႊ့ရန္ စိတ္ကူးတတ္သူ မဟုတ္ေခ်။ ကၽြန္ေတာ္ Eည့္ခန္းေထာင့္မွာ ေျမAိုးျဖင့္ စိုက္ပ်ိဳးထားေသာ
ေခါင္းေလွ်ာ္ရျခင္းသည္ ဆင္းရဲဒုကၡပင္ ျဖစ္သည္။ ထိုဒုကၡသည္ ျမ၏ဒုကၡ မဟုတ္ ကၽြန္ေတာ္၏ ဒုကၡ ျဖစ္သည္။ ေရခ်ိဳးခန္း
“ ျမ … လာUီး ”
NNN
ဂ်ဴး ျမ ရဲ့ လ
နာခံ၏။ တစ္ခါတစ္ခါ သံဆန္ခါမွ ေက်ာ္၍ ဘာပစၥည္းေတြ ဘယ္လို ၀င္ေရာက္သြားသည္ မသိရဘဲ ေရထြက္ေပါက္ လံုး၀ ပိတ္ဆို့
ကံေကာင္းတယ္မွတ္ပါ။”
Aိမ္ေထာင္ရွင္မ တစ္Uီး ျဖစ္သည္။ ပရက္ရွာကြတ္ကာ ေပါင္းAိုး ၀ယ္ေပး ထားပါလ်က္ ဘဲေပါင္း မေပါင္းတတ္၊ ဟင္းကို
ႏူးAိေနေAာင္ ခ်က္ေပးေသာ္လည္း AနံAရသာကို ကၽြန္ေတာ္ မႏွစ္သက္။ ျမသည္ ဟင္းတိုင္းမွာ နႏြင္းမွဳန္ ့ေတြ ၀ါထိန္
ျဖစ္လာခဲ့သည္။
မဟုတ္ပါဘူး.. ဟု ကၽြန္ေတာ္ ထင္ခဲ့သည္။ သုိ ့ေသာ္ ျမသည္ လွ်ိဳ ့၀ွက္တတ္သူ ျဖစ္ေလသလား ကၽြန္ေတာ္ မသိႏိုင္ေပ။
NNN
ဂ်ဴး ျမ ရဲ့ လ
“ ဟာဒီေလာက္ စေကား၀ိုင္းေလးထဲမွာ မျဖစ္စေလာက္ ကုန္ပစၥည္းကို ရင္းၿပီး တစ္ေန ့တစ္ေန ့ တစ္ရာ့ ငါးဆယ္၊ ႏွစ္ရာ
ျမသည္ Aသားငါးကုိ လက္ျဖင့္ ဆၾကည့္ျခင္း၊ မ်က္စိျဖင့္ ျမင္ရျခင္းတုိ ့ျဖင့္ပင္ Aေလးခ်ိန္ကို မွန္းဆတတ္သူ ျဖစ္သည္။
“ ဘယ္ မသိဘဲ ရွိပါ့မလဲ ျမရာ။ သိမွာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ Aားလံုးဟာ ကိုယ့္Aလုပ္ကိစၥေတြ မၿပီးမွာ စိုးရိမ္ေနရတဲ့ လူေတြ။
ကၽြန္ေတာ္ မသိႏိုင္ေသာ ကိစၥြAတြက္ ကၽြန္ေတာ္ မသိေသာ Aိမ္ရွင္မမ်ား၏ စိတ္ဓာတ္ကို ကိုယ္ခ်င္းစာၿပီး ခန္ ့မွန္း
တည္တည္ျဖင့္ ေခါင္းယမ္းခဲ့သည္။
“ Aစ္ကို ့ကုိ Uီးတည္ေျပာေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ လူAားလံုး ကိုယ့္ကိုယ္ကို ဖ်က္ဆီး ေနၾကတာကို မျမင္ခ်င္လြန္းလို ့ပါ”
NNN
ဂ်ဴး ျမ ရဲ့ လ
“ Aစ္ကိုတို ့ၿမိဳ ့မွာ ေကာင္းကင္မွာ ၾကယ္ေတြ နည္းနည္းေလးရယ္ေနာ္။ ကၽြန္မတို ့ဆီမွာေတာ့ ၾကယ္ေတြ Aျပည့္ပဲ
Aစ္ကိုရဲ့….”
“ Aရူးမ ”
သို ့ေသာ္ ျမ ေျပာတာ မွန္သည္။ ကၽြန္ေတာ္တို ့ၿမိဳ ့ေတာ္ႀကီးတြင္ လူUီးေရ ထူထပ္မွု၊ သစ္ပင္နည္းပါးမွု၊
စက္ရံုAညစ္Aေၾကး Aေငြ ့မ်ား၊ ေမာ္ေတာ္ကား Aိပ္ေဇာAေငြ ့မ်ား၊ ေဆးလိပ္ Aေငြ ့မ်ား၊ ေညွာ္ေငြ ့မ်ား မ်ားျပားမွု၊
တိမ္မ်ာ၏ ေAာက္ပိုင္းတြင္ ဓာတ္ေငြ ့မွိဳင္းမ်ားျဖင့္ ပိတ္ဆို ့ေနႏိုင္သည္။ ထိုAခါ ကၽြန္ေတာ္တုိ ့သည္ Aာကသတြင္း
“ Aစ္ကိုတို ့ၿမိဳ ့မွာ လူေတြ ၿပံဳးတဲ့ Aခါ မ်က္လံုးက မၿပံဳးဘူးေနာ္။ ပါးစပ္ကပဲ ၿပံဳးၾကတယ္ ”
စာရင္းမ်ား၊ ဂဏန္းမ်ား၊ ေငြစကၠဴမ်ားသာ ျဖစ္၏။ လူေတြ၏ Aၿပံဳးကို ခြဲျခား စစ္ရန္လည္း ကၽြန္ေတာ့္မွာ Aခ်ိန္မရေပ။ ကၽြန္ေတာ့္
Aိမ္ေထာင္သက္ သံုးႏွစ္ စုစုေပါင္း ေျခာက္ႏွစ္ကာလ ၾကာျမင့္ ခဲ့သည့္တိုင္ေAာင္ ကၽြန္ေတာ့္ ဇနီး ျမ သည္ စိတ္ကူးရင္တတ္ခဲ့သူ
မဟုတ္ပါ။
* * *
တစ္ခါတုန္းက ညေနခ်မ္းAခ်ိန္ ကၽြန္ေတာ္ ရံုးမွ Aျပန္၌ ကၽြန္ေတာ္တို ့Aခန္း ၀ရန္တာကို ေမာ့ၾကည့္ လိုက္ေသာAခါ ျမကို
၀ရန္တာမွာ ရပ္လ်က္ရွိသည္ကို ျမင္ရသည္။ Aရာရာကို ရုိးစင္းစြား ေတြးတတ္သူ ျမ၏ ကိုယ္စား ျမ၏ Aေတြးကို ကၽြန္ေတာ္
NNN
ဂ်ဴး ျမ ရဲ့ လ
နားလည္ လိုက္သည္မွာ ျမသည္ ပ်င္းရိၿငီးေငြ ့စြာျဖင့္ ခင္ပြန္းသည္ကို ေမွ်ာ္ေနျခင္း ျဖစ္လိမ့္မည္.. ဟူ၏။ သုိ ့ေသာ္ ကၽြန္ေတာ့္
Aထင္ မွားခဲ့ပါသည္။
စိတ္လိုလက္ရ ေျပာျပေနခဲ့သည္။
“ Aဲဒီမွာ ေစ်းသည္ေတြက Aေလးမခုိးဘူး Aစ္ကိုရဲ့။ Aားလံုးက ကၽြန္မတို ့ကို သိေနၾကတယ္။ Aားလံုးက သူ ့ထက္ငါ
လူမွုေရးAဆင့္Aတန္း ျမင့္မားျခင္းတို ့ႏွင့္ Aတူ မိမိAား လူေတြက မသိျခင္း၊ မိမိကလည္း လူေတြကို မသိျခင္းဆိုသည့္
Aေၾကာင္းရင္း တစ္ခုလည္း ပါ၀င္၏။ မိမိကို မသိေသာလူမ်ား၊ မိမိက မသိေသာ လူမ်ားAၾကားတြင္ ကၽြန္ေတာ္သည္ ဘ၀ကို
လံုၿခံဳစြာ၊ လွ်ိဳ ့၀ွက္စြာ၊ ထို ့ျပင္ ငဲ့ကြက္စရာမရွိစြာ ေျဖာင့္ေျဖာင့္တန္းတန္း ေနႏိုင္ခဲ့သည္ဟု ကၽြန္ေတာ္ ေက်နပ္ခဲ့၏၊ ျမ ႏွင့္
NNN
ဂ်ဴး ျမ ရဲ့ လ
ကၽြန္ေတာ္ ရယ္မိသည္။
“ Aဲဒါ သခိုးဓာျပ မရွိဘူးလို ့ ၾကြားခ်င္တာလား ျမရဲ့။ ျမတို ့ ၿမိဳ့မွာ မရွိေပမယ့္ ျမတို ့ဆီက လူဆိုးလူေကာက္ေတြကို
“ မဟုတ္ဘူး Aဲဒီလို ဆိုလိုခ်င္တာ မဟုတ္ဘူး။ ျမတို ့ၿမိဳ့မွာ ေထာင္ဟာ Aေရးမၾကီးဘူး။ Aဲဒါကို ေျပာမလို ့”
ထဲကလို ဒုစရိုက္ၿမိဳ့ကေလးသာ ျဖစ္ေတာ့မွာေပါ့။ သုိ ့ေသာ္ ကၽြန္ေတာ္ ဘာမွ မေျပာပါ။ ျမ ဘာေျပာခ်င္သလဲဆိုတာကို ကၽြန္ေတာ္
သိဖို ့ မႀကိဳးစားခဲ့မိပါ။
Aမ်ားႀကီး ရွိတယ္”
“ Aဲဒီေတာ့ ”
“ ကုန္း Aနိမ့္Aျမင့္ကို လိုက္လို ့ေပါ့ Aစ္ကိုရဲ့။ တခ်ိဳ ့ ေရတြင္းေတြက Aေတာင္ ၂၀ ေလာက္ နက္တယ္။ တခ်ိဳ ့
ေနရာေတြမွာ ေလး ငါး ေျခာက္ ေတာင္နဲ ့ ေရထြက္တယ္ေလ။ ေရကို ငင္ယူေတာ့ ေရပံုးမွာ ႀကိဳးတပ္ၿပီး ငင္ယူရတာေပါ့။ တခ်ိဳ ့
ကိုယ့္စက္သီးနဲ ့ ကိုယ္ ေရပံုးႀကိဳးေလွ်ာခ်ၿပီး ေရငင္လို ့ ရတယ္။ တခ်ိဳ ့တြင္း ေတြက စက္သီးတိုင္ မပါဘူး။ ဒီေတာ့ ဒီAတိုင္း
လက္နဲ ့ ငံုဆြဲငယ္ယူရတာပဲ”
NNN
ဂ်ဴး ျမ ရဲ့ လ
ပင္စည္ၾကီးမ်ား ရွိၾကသည္။ သစ္ရိပ္ ၀ါးရိပ္ျဖင့္ ၿမိဳ့သည္ ၿငိမ္းခ်မ္းေAးျမလွ၏။ တစ္ဖက္မွာ ေတာင္တန္း၊ တစ္ဖက္မွာ ျမစ္၊
သိပ္မပူဘဲ ေAးစိမ့္ေနတာကိုး”
ယခုမွ ကၽြန္ေတာ္ သတိထားမိသည္။ ျမသည္ ဤေနရာမွာ ေနရတာ ေပ်ာ္ပါသည္ဟုေတာ့ မေျဖခဲ့ပါ။ ကၽြန္ေတာ္ ျမကို
ကၽြန္ေတာ္ႏွင့္ စကားမ်ား ရန္ျဖစ္ၿပီးေနာက္ ကၽြန္ေတာ္ Aိမ္မွ ထြက္ခြာသြားေသာ Aခ်ိန္တိုင္း ျမသည္ သူမ၏ ေဒါသမ်ား၊
NNN
ဂ်ဴး ျမ ရဲ့ လ
“Aစ္ကို” ဟု ညင္သာစြာ ထူးတတ္သည္။ ကၽြန္ေတာက လက္ႏွစ္ဖက္ ကမ္းလ်က္ ၿပံဳးျပလိုက္သည့္ Aခါ ျမသည္ ကၽြန္ေတာ္တို ့
Aိမ္မွ ဆင္းဆင္းခ်င္း ေလွကား Aခ်ိဳးAေကြ ့မ်ားမွ ေတြ ့ရာ Aုတ္နံရံကို လက္သီးျဖင့္ ထုိးလ်က္ ေဒါသကို
လမ္းေၾကာင္းလႊဲပစ္ရေသာ ကၽြန္ေတာ့္Aျဖစ္ကို ျမမသိ။ ထို ့Aတူပင္ ကၽြန္ေတာ္မရွိသည့္ Aခ်ိန္ကာလ Aတြင္း ျမ၏ ေဒါသ
တို ့ကို ဘယ္Aရာျဖင့္ လမ္းေၾကာင္းလႊဲပစ္ခဲ့ရသလဲဟု ျမကို ကၽြန္ေတာ္ မေမးမိ။ မေမးမိခဲ့ပါ။ ပထမပိုင္း ကာလမ်ားဆီကေတာ့
ထို ့သုိ ့မဟုတ္မွန္း ကၽြန္ေတာ္ သိလာခဲ့သည္။ ျမသည္ ကၽြန္ေတာ့္Aေပၚ သက္ေရာက္ေနသည့္ သူမ၏ ေဒါသAတြက္
Aျခင္းAရာသာ ျဖစ္ပါသည္.
* * *
လက္ခံခဲ့သည္။
NNN
ဂ်ဴး ျမ ရဲ့ လ
“ Aဲဒီမွာ Aေဖသည္ မရွိေတာ့ဘူး Aေမလည္း မရွိေတာ့ဘူးေလ Aစ္ကို။ ကၽြန္မ တြယ္တာစရာ ဘာမွ မရွိေတာ့တာ၊
သြားၾကတာေပါ့”
ကေလာ၊ ပင္းဒယ၊ မႏၱေလး၊ စစ္ကိုင္း ႏွင့္ ပုဂံ၊ ေညာင္Uီးၿမိဳ့မ်ားသို ့ ခရီးထြက္ရန္ ကၽြန္ေတာ္ ဆံုးျဖတ္လိုက္ရပါသည္။
ကေလးပဲ ျဖစ္သည္။
ျဖစ္သည္။ ပုဂံ ေညာင္Uီးမွ Aျပန္တြင္ ကၽြန္ေတာ့္ ေဆြမ်ိဳးမ်ား ရွိေသာ ၿမိဳ့ေသးေသးကေလး တစ္ၿမိဳ့မွာ ကၽြန္ေတာ့္ဆႏၵျဖင့္
ျဖစ္၏။ တကယ့္ Aျဖစ္မွန္တြင္ ကၽြန္ေတာ္တုိ ့သည္ မိမိတို ့ဘ၀မွ မည္သည့္ ဂဏန္းတစ္လံုးကိုေသာ္မွ် ႏွဳတ္ယူခြင့္ မရႏိုင္ပါ။
ထို ့ထက္ပို၍ ျမကို Aံ့ၾသရႊင္လန္းေစသည့္ (ဟု ကၽြန္ေတာ္ ထင္ခဲ့ေသာ) Aရာမွာ ၿခံ၀ိုင္းေရွ ့က ေရတြင္းႀကီးပင္ ျဖစ္သည္။
NNN
ဂ်ဴး ျမ ရဲ့ လ
ေရျပင္၌ လျပည့္လ၏ Aရိပ္ကို ျမင္ရသည္။ ထို ့ေနာက္ ကၽြန္ေတာ့္မ်က္ႏွာAျဖစ္ ခပ္မည္းမည္း Aရိပ္၊ ထို ့ေနာက္ ျမ၏ Aရိပ္။
ျမကလည္း ကၽြန္ေတာ္ ငံုၾကည့္သလိုပင္ ငံု ့ၾကည့္လ်က္ ရယ္ေမာလိုက္သည္။ ျမ၏ ရယ္သံသည္ ေရတြင္း၏ နက္ရွုိင္းမွု၊
“ ဘာရယ္တာလဲ ျမ”
ကၽြန္မကို ခ်ီၿပီး ကၽြန္မတို ့Aိမ္ေရွ ့က ေရတြင္းႀကီးထဲကို ငံု ့ၾကည့္ရေတာ့ ေရတြင္းထဲက လကို ျမင္တာကိုး။ ဒီေတာ့
ျမက တစ္ခ်က္ရယ္ျပန္သည္။
ေရပံုးနဲ ့ ခပ္ခပ္ေပးတာ ေရတြင္း၀လည္းေရာက္ ေရပံုးထဲက လကလည္း ေပ်ာက္၊ ေရတြင္းထဲမွာ လကက်န္ေန၊ Aဲဒီလို ထပ္ကာ
ကိုယ္ေတာ့ ဒုကၡပဲ”
NNN
ဂ်ဴး ျမ ရဲ့ လ
ထံုးစံAတိုင္း Aိမ္ႏွင့္ ခပ္လွမ္းလွမ္းတြင္ ရွိသျဖင့္ Aိမ္သာသုိ ့ သြားလိုလွ်င္ ကၽြန္ေတာ့္ကို ႏွိုးရန္ ျမကို မွာထားခဲ့သည္။ သို ့ေသာ္
ကၽြန္ေတာ္ လိုက္သြားေသာ Aခါတြင္လည္း ထုိေနရာမွာ ျမမရွိ။ Aိမ္ေရွ ့ မ်က္ႏွာသစ္ ေရခ်ိဳးရာ ေရတိုင္ကီမ်ား၊ စU့္Aိုးမ်ားရွိရာ
ေနရာမွာလည္ ျမမရွိ။
“ ျမေရ”
“ ျမ …”
ဘယ္တုန္းကမွ ခပ္ေၾကာင္ေၾကာင္ စရိုက္ ရွိသူလည္း မဟုတ္။ ျမေသသြားရင္ Aစ္ကို သိေစ့မယ့္… ဟူသည့္ နာၾကည္းစကား
ရယ္ေမာခဲ့ၾကသည္ မဟုတ္လား။
NNN
ဂ်ဴး ျမ ရဲ့ လ
NNN