Lieve Hemel

LIEVE HEMEL

ILSE WANTEN

LIEVE HEMEL

Aan allen die uit Liefde terugkwamen

voor Thomas

(c) 2019 Ilse Wanten - Antwerpen - België

www.ilsewanten.com / www.isleofthesky.com

Eerste druk juni 2019

ISBN: 978-9-4640722-3-5 (e-book)

Omslag-ontwerp in samenwerking met Kathleen Steegmans / www.kathleensteegmans.be

Alles uit deze uitgave mag met voorafgaande schriftelijke toestemming van de auteur worden opgeslagen in een geautomatiseerde gegevensbestand en/of openbaar gemaakt door middel van druk, fotokopie, microfilm of op welke andere wijze dan ook.

Inhoud

Voorwoord

Hoofdstuk 1. Een eerste terugblik

bijlage Getuigenis 3 – deel1

bijlage Getuigenis 3 – deel 2

bijlage Getuigenis 2

Hoofdstuk 2. De zwarte gaten van het oude bewustzijn

Hoofdstuk 3. Het Bewustzijn van de Nieuwe Mens

Hoofdstuk 4. De vulkaan spuwt vuur

Hoofdstuk 5. De Grote Hal

bijlage Getuigenis 4

bijlage Getuigenis 5

Hoofdstuk 6. De Grote Dag

Hoofdstuk 7. De eerste Mens-aap

bijlage Getuigenis 3 – deel 3

Hoofdstuk 8. De Elektrische Oorlog

Hoofdstuk 9. De onzichtbare Muur

bijlage Getuigenis 1

Hoofdstuk 10. Egypte

Hoofdstuk 11. De laatste Inzaaing

Nawoord

Literatuurlijst

Overige bronnen

Voorwoord

Het is geleden van 2012 dat mijn eerste boek Ziel in Zicht! verscheen. Er bestaan, zo schreef ik destijds in de inleiding, verschillende redenen waarom mensen boeken schrijven: Mijn motivatie luidt dat ik niet anders kan. Ik voel mij simpelweg moreel verplicht. Het maakt deel uit van mijn missie en hoort bij mijn lot.

Dezelfde woorden gelden voor dit tweede boek. Een boek waarvan ik opnieuw hoop dat het een bijdrage kan leveren aan een betere wereld, en dat het de lezer oprecht kan bijstaan in zijn/haar persoonlijke queeste, waar hij/zij zich op dit ogenblik ook bevindt.

Degenen die Ziel in Zicht! reeds lazen, weten dat mijn getuigenissen voor een aantal verrassingen zorgen. De dood bestaat helemaal niet waardoor de term 'eeuwig leven' als vanzelf de invulling krijgt die het logischerwijs verdient. Een ander puzzelstuk dat ik via mijn werk wens aan te reiken, is die van de levende herinnering. Wat zou een mens zijn zonder zijn/haar persoonlijke herinneringen? En wat als men bewust bleef tijdens die overgang, die men uit onwetendheid de dood heeft genoemd?

Lang, heel erg lang geleden kwam ik doelbewust naar deze planeet: de toen nog piepjonge planeet Aarde. Sindsdien bestaat mijn opdracht hier uit een heel simpel maar tegelijk aards-moeilijk gegeven: de mensheid op deze schitterende en unieke plek bijstaan in het vervullen van haar evolutionaire belofte. Het is immers de bedoeling dat we met z'n allen ontwaken en ons herinneren wie we werkelijk zijn. Dan pas kunnen we samen met onze planeet mee-evolueren naar een hogere vorm van bewust bestaan; de naam beschaving werkelijk waardig.

Net zoals Ziel in Zicht! heeft Lieve Hemel als doel een persoonlijk licht te werpen op een zeer complex raamwerk. De meest belangrijke peiler van dit complexe raamwerk - en de sleutel die ons hiertoe toegang verschaft - is ons eigen bewustzijn. Er bestaan verschillende stadia van bewustzijn die we als mens, als mensheid en als planeet dienen te doorlopen. Wanneer men de grot van Plato verlaat en de ogen daarbuiten gewend zijn geraakt aan het verblindende Licht van de Ene Zon, beseft men dat er hier op deze planeet dingen gaande die zo fantastisch en buitengewoon zijn dat veel mensen ze amper zouden kunnen geloven. Ik geef grif toe: als ik het niet zelf allemaal had meegemaakt - en nog steeds meemaak - zou ook ik hiermee de grootste moeite hebben.

Het is heel begrijpelijk dat veel mensen vandaag de grootste moeite van de wereld hebben om hun ogen volledig te openen voor wat er met hen, door hen en in hen gebeurt. Ik kan begrijpen dat sommigen liever in een staat van volkomen onwetendheid verkeren dan te beseffen wat er in werkelijkheid gaande is. Ik zal niet betwisten dat de tocht, die leidt tot de ontdekking naar hoe onze wereld in elkaar steekt, veel meer over doornen dan rozen loopt. De manier waarop deze planeet en haar mensheid vandaag wordt gegijzeld, kan, net zoals onze gijzelaars in kwestie, bijzonder angstaanjagend overkomen. Daarnaast spelen er ook niet-menselijke aspecten mee. Maar wanneer een bepaalde groep wezens de natuurlijke evolutie al dan niet opzettelijk tegenhouden, dan is het aan ons, aan ieder van ons, om moedig te zijn, onze verantwoordelijkheid op te nemen en ons geboorterecht opnieuw te formuleren en op te eisen.

Dit boek pleit voor een revolutie: een revolutie in bewustzijn. Het klassieke/orthodoxe paradigma heeft afgedaan. Het wereldbeeld van een materialistisch mechanisme klopt niet langer. Op dit moment bevinden we ons tegelijkertijd in twee werelden. De oude wereld die - zoals ik uitgebreid aantoonde in Ziel in Zicht! - door mannelijke energie werd gedomineerd, loopt stilaan op haar laatste benen. In een verwoede poging om weerstand te bieden aan de groeiende tegendruk slaat ze krampachtig om zich heen. Het zal niet baten: de Nieuwe Aarde staat reeds in de steigers. Het is een wereld die met Oneindig Bewustzijn is bezield en die een holistisch, multi-dimensioneel en coöperatief systeem vormt.

Laat je niet langers iets wijsmaken: het Ware verhaal van de Mens is een verhaal van Liefde en niet van strijd. In ons diepste wezen is ieder van ons voorbestemd om de held of heldin van een magisch, eeuwigdurend liefdesverhaal te zijn. Natuurlijk hoef je dit niet (meteen) van me aan te nemen. Ik heb zelfs veel liever dat je dat niet doet. Veel en veel belangrijker is het dat je zelfstandig leert nadenken en dat je je bewust wordt van je eigen bewustzijnsinhoud. Ook daarover ging Ziel in Zicht! en Lieve Hemel trekt die lijn nog een heel stuk door.

In spirituele bewoordingen: de Waterman/vrouw van het nieuwe Watermantijdperk vertegenwoordigt vandaag de Nieuwe Mens of de Nieuwe Mensheid. Deze 'Rainbow-Warrior' daagt de klassieke mens van het Vissentijdperk uit om verder te groeien, als een bloem naar het licht. Wanneer we zeggen dat de maat vol is, dan bedoelen we daarmee dat de waterkruik van de Waterman/vrouw letterlijk en figuurlijk overloopt. De Nieuwe Mens is zaken als onrecht, machtsmisbruik, verdeeldheid, manipulatie, oorlog en armoede hartgrondig beu. Hij/zij heeft om antwoorden gevraagd en hen overal gezocht. Nu hij/zij deze antwoorden gevonden heeft, sluit hij/zij niet langer de ogen voor de Waarheid, hoe graag hij/zij dat soms ook zou willen.

Tijdens dit schrijven zijn we 2018-2019. Wereldwijde crisissen lijken steeds groter te worden waardoor de mensheid op deze planeet geleidelijk aan steeds meer met haar rug tegen de muur komt te staan. Tegelijkertijd is er een beweging aan het opstaan die nu dagelijks in aantal toeneemt en die steeds meer inzichten aan steeds meer vrijheid en waarheid koppelt. Als visionair weet en geloof ik dat deze groeiende beweging uiteindelijk het voortouw zal nemen (en neemt) in een globaal ontwakingsproces. Over niet al te lange tijd zullen openbaringen zoals de mijne niet langer worden ontkend of geridiculiseerd, maar worden bevestigd als zijnde steekhoudend en kloppend. Zij maken inherent deel uit van een geheel dat véél groter is dan tot nu toe werd aangenomen.

Ziel in Zicht! verwees via getuigenissen naar kleine delen van mijn persoonlijke kosmische verhaal en was, mede door de verwijzingen naar en citaten van vele van mijn bondgenoten, een zeer theoretisch onderbouwd boek. Lieve Hemel draait deze procedure om en focust voornamelijk op mijn eigen verhaal. Hierdoor leest dit boek bij momenten als een roman; een sciencefiction roman. Natuurlijk heb ik getwijfeld of een schijnbaar fictief werk met een spirituele en filosofisch-wetenschappelijke insteek niet gemakkelijker verteerbaar zou zijn. Waarom kost wat kost een verhalende non-fictie toon aanslaan? Laat mij zeggen dat ik het belangrijk vind te benadrukken dat mijn verhaal een serieus verhaal en dat deze 'meng-vorm', deze combinatie van stijlen en tonen, een welomlijnd doel dient. De huidige mens zit namelijk zo gevangen in allerhande specialisaties dat er inmiddels bloedarmoede is opgetreden. Er is momenteel zoveel 'verschillende' informatie in omloop maar veel te weinig of geen samenwerking. Hierdoor loopt de mensheid achter op zichzelf en dwaalt zij, zelfs niet wetende dat zij dwaalt.

Natuurlijk zijn reeds vele serieuze onderzoekers bezig geweest met het in kaart brengen van allerhande denkwijzen of soorten bewustzijn, waarbij vooral de drager van dat bewustzijn - de persoon in kwestie - op een voetstuk werd geplaatst. Zoals uitgebreid aangetoond in Ziel in Zicht! is het laatste woord hierover nog lang niet gezegd of geschreven. De klassieke/orthodoxe wereld beschouwde de verschillende standpunten dan ook niet als puzzelstukjes van één en dezelfde Waarheid. De nadruk lag op stromingen, denkrichtingen, scholen en specialisaties; op verdeling. Wat men vandaag ook beweert: de ware afkomst van de mensheid en onze werkelijke realiteit - de volledige puzzel - kan pas worden gelegd als men al die zelf-opgeworpen grenzen overstijgt en de eenheid, de Waarheid terug achter alles beseft.

In tijden als deze moet je soms gewoon radicaal zijn en onomwonden durven zeggen waar het op staat. Dus ja: er is een ordening, doel, plan en betekenis. Er is een zeer goede reden voor ons bestaan. Wij allen zijn - min of meer - bewuste wezens die zich met elkaar ontwikkelen als complexe, door kosmische intelligentie geïnformeerde, vibraties in het uitgebreide speelveld van het Multi-Versum. Wanneer het persoonlijke bewustzijn zich bewust wordt van steeds grotere gehelen, dan wordt het vanzelf steeds meer kosmisch en universeel.

Hoewel Lieve Hemel een zeer persoonlijk verhaal vertelt, is het tevens een universeel verhaal. Het plaatst de zaken in een veel ruimer kosmisch kader en precies daardoor wordt een situatie geschapen die tweeledig van karakter is. Voor de verouderde klassieke/orthodoxe wereld is zulk een kader niet van toepassing want simpelweg niet verifieerbaar. Er zijn hoegenaamd geen aantoonbare, fysieke bewijzen voor, waardoor mijn verhaal voor hen op de rand van ongeloof en pure fantasie balanceert. De klassieke/orthodoxe wereld heeft dit soort verhalen reeds lang geleden naar het domein van de fictie, de mythe, de legende, het bijgeloof of de religie verwezen, en wenst het daar te laten - en/of zelfs uit te roeien.

Voor de Nieuwe Mens van de Nieuwe Aarde staan de zaken er inmiddels heel anders voor. Omwille van het grote kosmische kader kunnen dit soort verhalen op dit moment misschien nog niet volledig worden thuisgebracht, maar daar komt stilaan steeds meer verandering in. Over heel de wereld en in alle tijden hebben talloze mensen zich hierin reeds ernstig verdiept. Velen hebben reeds baanbrekend werk verzet en de consensus krijgt stilaan steeds meer vorm. Het is het resultaat van uren, dagen, nachten, weken, maanden, jaren, ja zelfs levens diepgaand en toegewijd onderzoek. In Ziel in Zicht! sprak ik van de Oude Leer, de Oude Wijsheid. De Waarheid is er met andere woorden altijd al geweest. Slechts van tijd tot tijd dient zij van onder het stof te worden gehaald en opnieuw te worden opgefrist.

Hoe kan ik zo zeker zijn dat wat ik mij herinner volledig waar is, en ik het dus aan het juiste eind heb? In alle eerlijkheid: dat kan ik niet. Zelfs in de weinige jaren tussen Ziel in Zicht! en Lieve Hemel ondergingen bepaalde verhaallijnen reeds veranderingen waardoor ik mij bewust werd van het feit dat alles altijd aan verandering onderhevig is. Nieuwe inzichten, bijkomende informatie en een nog bredere kijk op de zaken, zullen bepaalde herinneringen uitbreiden en altijd weer net iets anders kleuren. Maar wil dat ook zeggen dat niets van wat je je herinnert betrouwbaar is? Natuurlijk niet. Hoezeer emoties achteraf ook kunnen verschillen, de grote lijnen van een bepaalde situatie blijven in wezen dezelfde.

Vandaar dat ik vandaag, anno 2019, opnieuw krachtig wens te getuigen van mijn persoonlijke kosmische verhaal. Hoewel niet altijd even gemakkelijk, zowel voor mijzelf als voor anderen, vind ik het toch een hele eer dit te mogen/kunnen doen. Het gaat immers om een belofte die ons allemaal herinnert aan onze inherente Goddelijke Natuur en de grootsheid van onze Kosmos, Thuis van ons Allen.

Dit boek werd ingedeeld in elf hoofdstukken. Op sommige plaatsen wordt verwezen naar de getuigenissen van Ziel in Zicht! Voor de volledigheid werden deze telkens integraal in een bijlage achteraan de hoofdstukken opgenomen. De eventueel geïnteresseerde lezer/onderzoeker kan dan zelf met vergelijken aan de slag.

Het eerste hoofdstuk leest als een dagboek want vertelt openhartig over hoe ik omging met de spirituele stroomversnellingen die optraden tijdens mijn kindertijd en jeugd.

Het tweede hoofdstuk legt de beperkingen van het klassieke/orthodoxe bewustzijn onder de loep van het Bewustzijn van de Nieuwe Mens, en gooit het over een filosofisch-wetenschappelijke boeg door het onder andere over haar zwarte gaten te hebben.

Het derde hoofdstuk slaat dezelfde toon aan maar verklaart de werking van het Bewustzijn van de Nieuwe Mens. Aan de hand van de Wet van Tijd van Maya-deskundige José Argüelles, komen we als vanzelf terecht bij een veel breder denkkader, en bij intergalactische tijdruimte-reizen.

Hoofdstuk vier spreekt opnieuw over een spirituele stroomversnelling; over mijn eerste volwassen visioen in een lange reeks die de basis hebben gelegd voor mijn verdere leven en werk. Vanaf nu duiken we via de Grote Hal, in en uit de lage en de hoge tijd, en reizen we naar de nabije en verre ruimte: naar onze werkelijke geschiedenis en toekomst.

Hoofdstuk vijf neemt je mee naar het Paradijs op Tara, onze eerste Aarde. Toen daar ons einde werd voorspeld, bedachten de Oude Wijzen van de Wereld van Vrede een grootscheeps reddings-Plan. Hoofdstuk zes gaat over het Grote Verbond, en over de dag dat alle Verbond-genoten in Eénheid samenwerkten toen ze de nieuwe Aarde inzaaiden.

Hoofdstuk zeven neemt je mee naar het Paradijs op Aarde; de tijd dat etherische wezens temidden van de prille weelderige Natuur in harmonie samenleefden met de meer fysieke wezens. Hier komt bruusk een einde aan wanneer onze oude vijand de Aarde binnenvalt en de waarheid wordt onthuld over de Mens-apen.

In hoofdstuk acht getuig ik over mijn persoonlijke deelname aan de Elektrische Oorlog die de hele planeet in haar ban hield, en die tijdelijk een einde maakte aan alle leven op Aarde.

In hoofdstuk negen lees je hoe de Oude Wijzen, in het belang van de Nieuwe Mensen, tijdens de zuiverende Zonde-vloed een Verdrag opstelden, en hoe dat Verdrag veel mensen vandaag nog steeds ernstig parten speelt.

Hoofdstuk tien vertelt over een nieuwe invasie van onze oude vijand, en over de noodzakelijke uitbreiding van het oorspronkelijk Verdrag. We begeven ons boven en onder Egypte en wagen ons in het hol van de leeuw.

In hoofdstuk elf heb ik het over de grote bloei en de geleidelijke aftakeling van de Lemurische en Atlantische culturen. Tot de verschillende Beschermer-missies die destijds op touw werden gezet, behoort onder andere een uitstapje naar de planeet Mars alsook de bouw van de Sfinx en de Grote Piramide te Gizeh/Egypte.

Het nawoord tenslotte zet een aantal zaken op een rijtje die veel mensen dringend dienen te beseffen, willen ze niet opnieuw in de val van onze oude geslepen tegenstander lopen. Wie erin slaagt de poort naar de Ziel met haar Oneindig Bewustzijn te openen, heeft echter helemaal niets te vrezen, en zal de illusies een na een met gemak doorprikken.

Ilse Wanten

Antwerpen mei 2019

I

Een eerste terugblik

Ik ontwaakte in dit huidige leven toen ik in mijn wieg lag. Het was overdag, ergens rond de middag, want hoog aan de hemel scheen een schitterende Zon. Ik weet niet of de ramen volledig openstonden en of daardoor de dunne witte gordijnen zacht in de wind waaiden. Feit is dat ik een soort doorschijnende sluiers zag die telkens gracieus opbolden. Het was een heel zacht, sierlijk spel.

Na een tijdje was er een geluid geweest. Iemand was de kamer binnen gekomen en naar de wieg, naar mij, gelopen. En toen raakten grote vingers teder mijn wang aan en maakte ik instinctief speelse grijpbewegingen. Vervolgens werd er zachtjes een vinger in mijn mond gestopt en zag ik een gouden ring vlak voor mijn ogen dansen. Dat gaf me een behaaglijk, veilig gevoel.

Nu, zoveel jaren later, wordt steeds meer duidelijk dat de sierlijke, witte sluiers soortgelijke sluiers verborgen die mijn doorgang naar deze dimensie in een waas van witte nevelen hadden gehuld.

En de gouden ring was weliswaar een teken van een verbond – het huwelijk van mijn ouders – maar meer nog een teken van een oer-oud Verbond dat mij begeleidde bij al mijn doorgangen, en mij telkens leidde tijdens mijn vele opeenvolgende levens. Degenen die tot het Grote Verbond behoorden, bevonden zich grotendeels in de Onzichtbare, Hogere of Andere Werelden - vanaf nu kortweg Andere Wereld(en) genoemd. Zij wisten heel goed hoe het contact met mij te onderhouden, en aangezien ik reeds lange tijd bij hen in opleiding was, wist ook ik hoe dat contact te bewaren.

Laat ik beginnen met te zeggen dat als men aan de Andere kant aan een bepaald touwtje trekt - men veroorzaakt een rimpeling in het Veld of men verhoogt de energie-trilling bijvoorbeeld een klein beetje - er twee dingen kunnen gebeuren. Ofwel reageert degene aan deze kant niet, ofwel reageert hij/zij wel. In het laatste geval bestaan er opnieuw twee mogelijkheden. Ofwel is het kortstondige moment waarop contact wordt gemaakt niet voldoende, waardoor de herinnering niet helemaal in gang schiet en de informatie zichzelf dus ook niet volledig 'afdrukt'. Dan is ze van voorbijgaande aard. Ofwel is dat wel het geval. Afhankelijk van verschillende cruciale factoren zal de persoon in kwestie dan door de afdruk min of meer 'ontwaken'.

Wanneer de belangstelling wordt gewekt, maar niet volledig éénpuntig blijkt, kan zij verschillende richtingen inslaan. Blijkt zij reeds éénpuntig, dan kan zij als een duidelijk focus-punt plaatsnemen achter het spreekwoordelijke stuur.

Hoe dan ook: de voortzetting van een persoonlijke opdracht hangt samen met vermogens die eerder, tijdens vorige levens, werden ontwikkeld. Die dienen op dit fysieke niveau opnieuw bewust te worden gemaakt om ze vervolgens verder uit te werken. Natuurlijk kan het evengoed voorkomen dat de persoon in kwestie ze tijdens een leven vergeet en zichzelf dan ook niet ervaart op een manier die hij/zij reeds bekend voorkomt.

In de basis kan het om verschillende, zeer uiteenlopende vermogens gaan. Het vermogen om in contact te blijven met de groep(en) waartoe men behoort - dus om gevoelig te blijven voor de trilling van de groep(en) waarvan de een of andere speciale Meester of Wereld-Leraar het brandpunt is - bleek reeds vanaf het begin tot mijn persoonlijke vermogens en opdrachten te behoren.

Ter verduidelijking: een Meester/Wereld-Leraar is iemand die ofwel zijn Goddelijke aard nooit heeft verloren, ofwel zijn Goddelijke aard volledig heeft herontdekt en die dus zonder onderbreking of volledig bewust een leven kan afleggen en terug opnemen. Van Hermes/Thoth werd bijvoorbeeld gezegd dat hij onmiddellijk na zijn geboorte liep. Zover stond ik nog lang niet maar als 'proefleerling' reageerde ik wel reeds sterk op de mij geboden prikkels of stimulansen. Hierdoor bleven bepaalde herinneringen stromen, en was ik mij min of meer bewust van de omtrekken van mijn inherente aard en mijn reeds opgedane kennis of bewustzijns-inhoud. Ook al was ik nog maar enkele maanden in deze huidige fysieke wereld, ik wist dat dit lichaam slechts een ander voertuig was. Ik wist ook dat de werkelijke realiteit oneindig veel groter was dan dit specifieke voertuig op het eerste zicht deed vermoeden.

Hoewel ik gedurende het eerste gedeelte van mijn 'nieuwe opleiding' onder voortdurende observatie stond, kon ik de groepstrilling (en die van de Meester) slechts voor korte ogenblikken aanvoelen en vasthouden. Dankzij mijn aangeboren, reeds volwassen ernst kwamen die ogenblikken van contact na verloop van tijd veelvuldiger voor. Toen kon ik de trilling ook iets langer verdragen en viel ik niet meer zo gemakkelijk in de gewone dagdagelijkse toestand terug. Met alle gevolgen van dien: ik was geen gemakkelijk kind.

Wat mijn missie precies inhield, kwam ik ook niet meteen te weten maar pas enkele jaren later. Tot die tijd leerde mijn Hogere Zelf - mijn Ziel - om te gaan met de moeilijkheden en voordelen van het ingekapseld zijn in een fysiek lichaam op deze fysieke dimensie. Vooral de omgang met andere fysieke wezens speelde me danig parten. Het leek wel alsof de meesten mensen die mij omringden aan een soort geheimzinnig geheugenverlies leden. Wat was er mis met hen?

Rond mijn vijfde jaar levensjaar trad er een tweede spirituele stroomversnelling op. Tot die tijd had ik vooral korte contact-momenten tijdens de nacht, tijdens de zogenaamde slaap wanneer de verbindingen van het fysieke lichaam de Ziel gemakkelijker vrij laten. Dit keer was het echter overdag en was ik klaar wakker. Ik stond met de andere kleuters van ons kleuterklasje op de speelplaats toen 'plots' de wolken aan de kant schoven om de Zon en haar Stralende Licht door te laten. Tegelijkertijd was daar die prachtige Stem geweest. Een Stem die van heel dichtbij en van overal leek te komen, en niemand bleek haar te kunnen horen behalve ik. Ik stond in vuur en vlam toen die dag de Stralen van de Zon mijn lichaam binnendrongen en ik oog in oog stond met hun Oude Kennis. (Zie getuigenis 3/deel 1 in de bijlage achteraan dit hoofdstuk.)

Nauwelijks enkele maanden later trad er een derde spirituele stroomversnelling op want voegde er zich plots een mooie Gestalte bij de Stem. Deze Gestalte bleek onzichtbaar voor andere mensen maar voor mij was ze meer zichtbaar en meer echt dan wie dan ook. Vanwege haar intense uitstraling zorgde ze ervoor dat alles om Haar heen oplichtte en begon te stralen en dan begreep je onmiddellijk en heel natuurlijk dat dit de Ware Werkelijkheid was en dat alles uit hetzelfde Licht was voortgekomen en van hetzelfde Licht was gemaakt; ook ik. (Zie getuigenis 3/deel 2 in de bijlage achteraan dit hoofdstuk.) Met haar donkere, lange haren leek ze op een soort Maria of Maria Magdalena wiens afbeeldingen mij bekend waren van op school of van de kerk.* In de plaats van bedekkende kledij had ze echter weinig meer om het gracieuze lijf dan een soort comfortabel, wit gewaad dat sierlijk opbolde telkens ze bewoog. Zo verfijnd was deze stof dat ik in het begin dacht dat het slechts haar lange haren waren die haar Stralende lichaam verborgen hielden... Eerst dacht ik dat ze op haar blote voeten liep, een beetje zoals een indiaan, altijd één met de Aarde, maar nadien twijfelde ik of haar voeten ook daadwerkelijk de Aarde aanraakten. Vaak leek ze zo'n vijf of tien cm boven de Aarde te zweven. Als ik nieuwsgierig naar details speurde, glimlachte ze telkens weer die raadselachtige Mona Lisa-lach. Hierdoor leek het alsof ze me wilde zeggen: 'Herken me... Herinner je... Weet je nog? Natuurlijk wel...'

Langzaam, heel langzaam drong het tot me door dat de lessen die ik tijdens de nacht van mijn Leraren ontving in haar een Aardse tegenhanger vonden. Als mijn Leraren de herinneringen van mijn Ziel in de Hogere Licht-bibliotheken levend hielden, legde Zij – de Godin - de tastbare, natuurlijke basis waarop ik in dit leven verder zou bouwen. Ik wist: al deze Leraren zouden de rest van mijn Aardse dagen aan mijn zijde verblijven. Ook al zouden ze bij momenten of gedurende langere periodes schijnbaar afwezig zijn, dan nog zouden ze er altijd zijn, zoals ze er altijd al waren geweest. En zo zou het ook altijd blijven. De avonturen die we inmiddels samen hebben beleefd, zijn groots te noemen en heroïsch. En ze zijn ook nauwelijks meer bij te houden waardoor het puzzelen van de puzzelstukken me al ontzettend veel speurwerk heeft gekost; iets waar ik als spoorzoeker gelukkig dol op ben. Vandaag begint de werkelijke reikwijdte ervan steeds meer tot me door te dringen. Mijn band met de Bron – de samenwerking tussen Hemel en Aarde - werd bijvoorbeeld niet volledig verbroken zoals dat met veel kinderen gaandeweg wel gebeurt. Daarentegen werd ze vernieuwd en verstevigd.

De vierde stroomversnelling trad een klein jaar later op. De prachtige Natuur van onze planeet Aarde, die ik door