ΠΛΑΙΣΙΟ ΓΙΑ ΤΗ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΦΟΙΤΗΤΩΝ

ΝΟΜΙΚΗΣ ΤΡΙΤΗ 13/01/09

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΕΝΩΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ Ρ.Α.Πα.Ν.-Σ.Α.Φ.Ν. –
Πρωτοβουλία Γένοβα

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΓΡΑΦΕΤΑΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ…

Σάββατο 6/12 το βράδυ ο ειδικός φρουρός της αστυνομίας Ε. Κορκονέας

δολοφονεί εν ψυχρώ, με σφαίρες κατευθείαν στην καρδιά, το 15χρονο μαθητή
Αλέξη Γρηγορόπουλο στα Εξάρχεια, Μεσολογγίου και Τζαβέλλα.
Ο Πρωθυπουργός έσπευσε να κάνει δακρύβρεχτες δηλώσεις «λύπης», ο
Υπουργός Εσωτερικών και ο Υφυπουργός Δημόσιας Τάξης δήλωσαν παραίτηση για
λόγους «ευθιξίας» που φυσικά δεν έγιναν δεκτές, ενώ τα ΜΜΕ έσπευσαν να
ανάγουν το γεγονός σε μεμονωμένο περιστατικό που η σφαίρα… «εξοστρακίστηκε».
Τίποτε όμως δεν ήταν δυνατό να ανακόψει την τεράστια λαϊκή οργή που
ξέσπασε στους δρόμους της Αθήνας και σε όλες τις μεγάλες πόλεις ήδη από το
βράδυ της δολοφονίας και κρατούν μέχρι και σήμερα…
ΕΝΑΣ ΣΤΟ ΧΩΜΑ ΧΙΛΙΑΔΕΣ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ...
Το σίγουρο είναι ότι η δολοφονία του Αλέξη δεν αποτελεί
μεμονωμένο γεγονός. Ο κατάλογος των θυμάτων της αστυνομικής βίας και
κρατικής καταστολής είναι μακρύς από τους ιστορικούς αγώνες του λαϊκού
κινήματος έως και πιο πρόσφατα. Κανείς δεν ξεχνά το μικρό Μιχάλη Καλτεζά,
τους δολοφονημένους διαδηλωτές Ι.Κουμή και Σ.Κανελλοπούλου, το Νίκο
Τεμπονέρα. Πόσο μάλλον κανείς δεν ξεχνά τη νεκρή διαδηλώτρια στη Λευκίμμη
το περασμένο καλοκαίρι, τους δαρμένους μέχρι θανάτου από τα ΜΑΤ μετανάστες
στη Πέτρου Ράλλη λίγους μήνες πριν (που συνεχίστηκε με τη δολοφονία ενός
ακόμη μετανάστη από το Μπακγλαντές).
Η δολοφονία του Αλέξη ήρθε σαν απόληξη της αναβαθμισμένης κρατικής
καταστολής τα τελευταία χρόνια σε όλα τα επίπεδα, σαν τη μόνη απάντηση των
κυβερνήσεων απέναντι στα κοινωνικά κινήματα. Η ασύστολη ρίψη χημικών και
δακρυγόνων, οι μαζικές συλλήψεις και οι ξυλοδαρμοί διαδηλωτών (από…
«ζαρντινιέρες») κατά τη διάρκεια του φοιτητικού κινήματος, η αστυνομοκρατία και η
παρακολούθηση σε χώρους δουλειάς, σχολές, δρόμους, σε σημεία κόμβους για το λαϊκό
κίνημα, ο βασανισμός κρατουμένων και μεταναστών, καταλήγουν όλα στην
αυταρχικοποίηση των κατασταλτικών μηχανισμών, ακόμη και σε στυγνές δολοφονίες.

Οι μέρες που ακολούθησαν την 6η Δεκέμβρη αποτελούν μια πρωτοφανή

για τα ελληνικά δεδομένα κοινωνική έκρηξη που διαγράφει στους δρόμους της
Αθήνας, της Θεσσαλονίκης, της Πάτρας, των περισσότερων πόλεων τη
συσσωρευμένη λαϊκή αγανάκτηση που εκρήγνυται με αφορμή την κρατική
δολοφονία.
Το διαφοροποιητικό ποιοτικό στοιχείο αυτής της εξέγερσης
συνίσταται στην ευρύτητα των κοινωνικών στρωμάτων που συναντήθηκαν
στους δρόμους. Μαθητές, φοιτητές, εργαζόμενοι, μετανάστες, άνεργοι,
περιθωριοποιημένα και σκληρά εκμεταλλευόμενα στρώματα της κοινωνίας
ξέσπασαν τη λαϊκή οργή που ξεχειλίζει, που παράγεται από τις
αναδιαρθρωτικές επιλογές των κυβερνήσεων χρόνια τώρα, επιλογές που
συμπιέζουν όλα τα λαϊκά στρώματα. Κι όλα αυτά σε μια συγκυρία που και η ίδια η
πραγματικότητα της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης διογκώνει το φόβο και την
αβεβαιότητα.

Είναι οι πολιτικές λιτότητας, ανεργίας και ημιαπασχόλησης,

καταρράκωσης των μισθών, άρσης στοιχειωδών ασφαλιστικών και
εργασιακών δικαιωμάτων, οι ιδιωτικοποιήσεις, το νέο ασφαλιστικό, το
φορολογικό νομοσχέδιο που πλήττουν τους εργαζόμενους και ιδίως τους
νέους εργαζομένους. Και μάλιστα σε μια συγκυρία που τις επιπτώσεις της
διεθνούς οικονομικής κρίσης καλούνται να πληρώσουν οι εργαζόμενοι και τα
λαϊκά στρώματα, με το κύμα απολύσεων και τις περικοπές μισθών να αποτελούν
ήδη μια πραγματικότητα. Την οικονομική κρίση που προκλήθηκε από τις επιλογές του
κεφαλαίου καλείται τώρα να επωμιστεί ο εργαζόμενος κόσμός και τα λαϊκά στρώματα με
περικοπές, λιτότητα, ανεργία και βάθεμα της αναδιάρθρωσης σε όλα τα επίπεδα. Είναι
σαφές ότι η λύση δεν πρόκειται να δοθεί «από τα πάνω», αντίθετα η όξυνση του λαϊκού-
εργατικού κινήματος είναι μονόδρομος.
Συνάμα, όσο και να προσπάθησαν η κυβέρνηση και τα ΜΜΕ να καλύψουν
το γεγονός, κανείς δεν μπορεί να προσπερνά το περιστατικό ωμής καταστολής
και βάρβαρης εργοδοτικής τρομοκρατίας με επίθεση (με οξύ στο πρόσωπο)
στη συνδικαλίστρια και μετανάστρια Κωνσταντίνα Κούνεβα επειδή ζητούσε το
δώρο των Χριστουγέννων και τα αυτονόητα δικαιώματα για τους εργαζόμενους
στον κλάδο του καθαρισμού.
Είναι οι απάνθρωπες συνθήκες διαχείρισης των μεταναστών από το
ελληνικό κράτος με τους επαχθείς όρους νομιμοποίησης, τα ανύπαρκτα
εργασιακά δικαιώματα, την ώθηση στην εξαθλίωση, τις ρατσιστικές επιθέσεις
ακροδεξιών και παρακρατικών και τις δολοφονίες ακόμη των μεταναστών από
ΜΑΤ που τους ωθούν στην έκρηξη.
Είναι για τους μαθητές, που αποτελούν πολύ ενεργό κομμάτι του
κινήματος, η ασφυκτική μαθητική καθημερινότητα οι επιπτώσεις των σκληρών
ρυθμίσεων Αρσένη και η εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που οξύνει την
εντατικοποίηση, τη σκλήρυνση της ζωής τους και την πειθάρχηση της μαθητικής
νεολαίας (βάση του 10).
Είναι για το φοιτητικό σώμα οι εκπαιδευτική αναδιάρθρωση στην Γβάθμια
εκπαίδευση που 2 χρόνια τώρα το φοιτητικό κίνημα την αντιπαλεύει με
δυναμικούς όρους. Η αναγνώριση των ΚΕΣ αποτυπώνει μια σαφή
προσπάθεια κατακερματισμού των επαγγελματικών δικαιωμάτων και
διάλυσης της εργασιακής προοπτικής της νεολαίας. Ο νόμος-πλαίσιο και
Πρότυπος Εσωτερικός Κανονισμός αποτελούν συνιστούν προσπάθεια
σκληρής έντασης των ρυθμών σπουδών και πειθάρχησης του φοιτητικού
σώματος και ευθύ χτύπημα στο φοιτητικό συνδικαλισμό, τις συλλογικές
διεκδικήσεις, τη διάσταση της πολιτικοιδεολογικής ζύμωσης που κατέχει το
πανεπιστήμιο. Είναι προφανές ότι πρώτο μέλημα της κυβέρνησης είναι το
προχώρημα και η υλοποίηση των στρατηγικών της επιλογών και θέτει στο
φοιτητικό σώμα το πρώτιστο καθήκον της συνέχισης και όξυνσης του αγώνα
μέχρι την ανατροπή όλων των μέτρων.
 Την κοινωνική αυτή έκρηξη επικαθόρισαν οι ριζοσπαστικές και
συγκρουσιακές μορφές πάλης που διευρυμένα το κίνημα υιοθέτησε.
Αυθόρμητη παρουσία χιλιάδων κόσμου στους δρόμους, μαζικές
συγκρούσεις διευρυμένων κοινωνικών στρωμάτων με την αστυνομία σε
σημεία κόμβους της κυβέρνησης και των κατασταλτικών μηχανισμών, τη
Βουλή, τα ΑΤ, απώθηση της κατασταλτικής επίθεσης των ΜΑΤ με πέτρες και
οδοφράγματα στους δρόμους.
Μάλιστα σε μια στιγμή που η συνδικαλιστική ηγεσία της ΓΣΕΕ επέλεξε το δρόμο της
υποταγής και της «συμμόρφωσης» ακυρώνοντας την πορεία, όταν η κυβέρνηση
καλούσε στη γενική απεργία στις 10/01 σε ακύρωση των κινητοποιήσεων σωματεία
εργαζομένων, ο κόσμος της εργασίας με τη στήριξη των φοιτητικών συλλόγων επέλεξαν
τη μη υποχώρηση στις κυβερνητικές πιέσεις και διεξήχθη μαζική πορεία ως τη Βουλή.

Η απάντηση της κυβέρνησης ήταν η γνωστή. Διμοιρίες να κατακλύζουν

κάθε γωνιά, συλλήψεις, αποπνικτική ρίψη χημικών (που όταν εξαντλήθηκαν
παραγγέλθηκαν νέα…εξελιγμένα από το Ισραήλ!), ξυλοδαρμούς. Απ’ την άλλη η
ΝΔ επιχείρησε την ιδεολογική της νομιμοποίηση στη συνείδηση τω λαϊκών
στρωμάτων που μαζικά και έμπρακτα εκφράζουν την οργή τους, μέσα από τα
ΜΜΕ: τη χυδαία στρέβλωση των γεγονότων, τη διασπορά φημών περί
«κατάστασης εκτάκτου ανάγκης» στη χώρα, αλλά και επικεντρώνοντας τις
διαστάσεις της κοινωνικής έκρηξης στις καταστροφές μαγαζιών και το πλιάτσικο
και όχι στις ριζοσπαστικές μορφές πάλης που υιοθετεί το λαϊκό κίνημα ως μέγιστη
πολιτική πίεση απέναντι στην κρατική κατασταλτική βία.
Είναι χαρακτηριστική η προκλητική στάση της αστυνομίας στην τελευταία
πορεία στις 9/01, ημέρα δολοφονίας του Ν.Τεμπονέρα όπου η αστυνομία προέβη σε
πογκρόμ συλλήψεων δεκάδων διαδηλωτών, ακόμη και ομάδας δικηγόρων, άγριους
ξυλοδαρμούς, προπηλακισμό των διαδηλωτών και ασύστολη ρίψη χημικών ουσιών.
Είναι προφανές ότι η καταστολή είναι το τελευταίο χαρτί μιας κυβέρνησης που έχει
υποστεί τεράστια πολιτική φθορά από το λαϊκό κίνημα.

Ένα από τα κυριότερα διακυβεύματα της περιόδου είναι το

πανεπιστημιακό Άσυλο. Η κυβέρνηση έχει βάλει στο στόχαστρο τη λαϊκή αυτή
κατάκτηση που καθιστά ιστορικά τους πανεπιστημιακούς χώρους την τόπο που
στεγάζει ανάπτυξης, λειτουργίας και όξυνσης του φοιτητικού και λαϊκού
κινήματος. Είναι προφανές ότι η κατεύθυνση άρσης του Ασύλου και ειδικότερα
στον ιστορικό χώρο του Κάτω Πολυτεχνείου δε συνιστούν απλά διασπορά
τρομοκρατίας αλλά την πραγματική στόχευση του κράτους (άλλωστε η περιστολή
του Ασύλου είναι και διάταξη του Νόμου-Πλαίσιο) να άρει το εκείνο το λαϊκό
κεκτημένο που θωρακίζει το λαϊκό κίνημα από το κράτος και τους κατασταλτικούς
μηχανισμούς του αλλά και ειδικότερα σε ένα πανεπιστημιακό χώρο που από την
εξέγερση του 73’ αλλά και σε όλους τους κοινωνικούς αγώνες που δόθηκαν και
δίνονται στη Ελλάδα συνιστά κέντρο αναφοράς αλλά και σύμβολο αγώνα στη
συλλογική λαϊκή συνείδηση. Είναι πρώτιστο καθήκον κάθε φοιτητικού
συλλόγου και του φοιτητικού κινήματος να υπερασπισθεί και να
διασφαλίσει το πανεπιστημιακό Άσυλο με τις διαδικασίες και την ισχυρή
του παρουσία στο Άσυλο.

Είναι σαφές ότι μέσα στο μαζικό κίνημα και στις κρίσιμες συγκυρίες διαγράφεται
ξεκάθαρα η πολιτική θέση και στρατηγική κάθε πολιτικής δύναμης. Το κυβερνητικό
κέντρο υπέστη φοβερή φθορά και τριγμούς από την κοινωνική δυναμική. Παρόλα αυτά
εμμένει προκλητικά στην προώθηση της αναδιάρθρωσης θέλοντας να διασφαλίσει την
άμεση εφαρμογή της ενώ προκλητικά κρατά το πρόσωπο-κόκκινο πανί- του
Παυλόπουλου στο Υπουργείο Εσωτερικών μετά τον... «ανασχηματισμό».
Το ΠΑΣΟΚ στηρίζει πλήρως τις επιλογές και δη τις κατασταλτικές αλλά και τοις
αναδιαρθρωτικές της ΝΔ ενώ βάλλει μέσω στελεχών του εναντίον του πανεπιστημιακού
Ασύλου.
Το ΛΑΟΣ σε συνθήκες κοινωνικής πόλωσης προβάλλει το πιο ξεκάθαρο του
πρόσωπο με έναν αμιγή ακροδεξιό λόγο.
Η πολιτική στάση όμως που όχι απλώς είναι αδιανόητη, αλλά και
προκλητική και προδοτική προς το λαϊκό κίνημα είναι η στρατηγική του ΚΚΕ. Το
ΚΚΕ δεν έμεινε απλά στη στρατηγική της περιχαράκωσης και της διάσπασης όπως σε
άλλες περιόδους αλλά επέλεξε νΑ καταγγέλλει ευθέως την κοινωνική έκρηξη και να
παίξει το ρόλο του κατασταλτικού μηχανισμού. Χέρι-χέρι με την κυβέρνηση και το
ΛΑΟΣ, σε απόλυτη σύμπνοια με το λόγο του Πρετεντέρη, ονόμαζε τους
διαδηλωτές προβοκάτορες, σωματέμπορους, πρεζέμπορους, υπόκοσμο και
πράκτορες της CIA και των ξένων μυστικών Υπηρεσιών (λόγος που σε πολλά
θυμίζει τη ρητορεία της Καραμανλικής δεξιάς!) ενώ στη μόνη κομματική κινητοποίηση
που προέβη έκανε αλυσίδες απέναντι στους διαδηλωτές δίνοντάς τους στυγνά στην
αστυνομία. Συνέχισε σ’ αυτή την κατεύθυνση στηρίζοντας την κυβέρνηση στην
κατασταλτική επίθεση απέναντι στο κίνημα απαιτώντας την επαναφορά της ομαλότητας,
ενώ προσπάθησε να αποτρέψει τη διεξαγωγή Συνελεύσεων και καταλήψεων στις σχολές
κλείνοντάς τις με απόφαση της Κ.Ε. του Κόμματος! Δε δίστασε να βγάζει χαφιέδικα
δημοσιεύματα στο Ριζοσπάστη που υπερασπίζονταν τον Κορκονέα που δολοφόνησε το
15χρονο Αλέξη και την αστυνομία που χτυπά διαδηλωτές! Το ΚΚΕ σ΄αυτή τη φάση όχι
απλώς βγήκε εκτός του φάσματος της ελληνικής αριστεράς, πολύ περισσότερο
ανέλαβε το ρόλο της μαύρης αντίδρασης στο πολιτικό σκηνικό και γι’ αυτήν την
προδοτική του στάση οφείλει να απολογηθεί στο λαό και στη νεολαία.

ΑΛΛΗΛΕΓΓΥΗ ΣΤΟΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟ ΛΑΟ ΚΑΙ ΣΤΟΝ

ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ
ΝΙΚΗ ΣΤΗΝ ΙΝΤΙΦΑΝΤΑ-ΝΙΚΗ ΣΤΗ ΧΑΜΑΣ! ΟΙ ΛΑΟΙ ΝΙΚΟΥΝ ΜΕ ΤΟ
ΟΠΛΟ ΣΤΟ ΧΕΡΙ!

Εκτός από την εγχώρια, στα πλαίσια της διεθνούς πολιτικής συγκυρίας, τις
τελευταίες μέρες όλοι έχουμε γίνει μάρτυρες μιας ακόμη επίθεσης του Ισραήλ στην
παλαιστινιακή κοινότητα της Γάζας, μια επίθεση πρωτοφανούς αγριότητας που έχει
ξεκινήσει ένα πραγματικό λουτρό αίματος στην περιοχή αυτή. Οι 550 νεκροί, και
αυτοί μόνο σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία, καθώς εκτιμάται ότι ήδη ο αριθμός τους
είναι πολύ μεγαλύτερος, οι χιλιάδες τραυματίες και ο αποκλεισμός της πόλης απ΄
όλες τις πιθανές εξόδους απ΄ αυτήν δίνουν διαστάσεις πραγματικής γενοκτονίας
του παλαιστινιακού λαού, που αυτή τη στιγμή βρίσκεται εγκλωβισμένος στη λωρίδα
της Γάζας να δέχεται τα ασταμάτητα χτυπήματα της ισραηλινής πολεμικής μηχανής.
Παρά την εξαρχής προσπάθεια να παρουσιαστεί η συγκεκριμένη επίθεση ως μια
ενέργεια αντεκδίκησης με τη χρήση μάλιστα του όρου «αμυντικός πόλεμος», επί της
ουσίας η Ισραηλινή κυβέρνηση επιχειρεί να αποστείλει ένα ξεκάθαρο μήνυμα
υπεροχής στον παλαιστινιακό λαό, στοχεύει στο τσάκισμα της Παλαιστινιακής
αντίστασης, στον αφανισμό της Χαμάς και των υπόλοιπων οργανώσεων που
συμμετέχουν στην αντίσταση.
 Εξαιρετικά κρίσιμη είναι η στάση των υπολοίπων χωρών τόσο του αραβικού όσο
και του δυτικού κόσμου απέναντι στη σφαγή των παλαιστινιακού λαού. Από τη μία
πλευρά, οι ΗΠΑ τάσσονται στο πλευρό του Ισραήλ και υπέρ του αιματοκυλίσματος,
όπως ήταν αναμενόμενο στο βαθμό που το συγκεκριμένο κράτος ιστορικά διασφαλίζει τα
συμφέροντά τους στη Μέση Ανατολή, αλλά και αρκετά κράτη της Ε.Ε., όπως η
Πολωνία, η Ουγγαρία, η Τσεχία. Από την άλλη πλευρά, το σύνολο σχεδόν των
υπολοίπων κυβερνήσεων των χωρών της Ε.Ε., συμπεριλαμβανομένης και της ελληνικής,
τηρεί στάση στήριξης σιωπηρής ή όχι των επιχειρήσεων του Ισραήλ (ας μην
ξεχνάμε τις ελληνοισραηλινές ασκήσεις, ενώ το λιμάνι του Αστακού θα
χρησιμοποιηθεί ως ενδιάμεσος σταθμός για τον ανεφοδιασμό όπλων του Ισραήλ
από τις ΗΠΑ, γεγονός πρόκληση για το λαϊκό κίνημα). Η μη στήριξη του αγώνα
των Παλαιστινίων και η τήρηση ίσων αποστάσεων ανάμεσα σε Ισραήλ και
Παλαιστίνη δεν αποτελούν τίποτα λιγότερο από έμμεση στήριξη της
ιμπεριαλιστικής επέμβασης που διεξάγεται.
Στον αντίποδα των κυβερνήσεων και του επίσημου πολιτικού κόσμου και
τη στάση συνενοχής του στο διαπραττόμενο έγκλημα, ο μόνος που στάθηκε από
την πρώτη στιγμή αλληλέγγυος στον παλαιστινιακό λαό, στηρίζοντας την πάλη
του και την αντίστασή του απέναντι σε μια τέτοια σφαγή, ήταν το λαϊκό κίνημα.
Το αντιπολεμικό κίνημα έδωσε και συνεχίζει να δίνει το «παρόν» και στη
χώρα μας, όπου χιλιάδες άνθρωποι βγήκαν στους δρόμους δείχνοντας την
αμέριστη συμπαράσταση και αλληλεγγύη τους στους Παλαιστινίους και
απαιτώντας το σταμάτημα της αιματοχυσίας και τη δικαίωση του αγώνα της
Παλαιστίνης.
ΑΜΕΣΗ ΚΑΙ ΟΡΙΣΤΙΚΗ ΠΑΥΣΗ ΤΗΣ ΙΣΡΑΗΛΙΝΗΣ
ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΗΣ ΕΠΕΜΒΑΣΗΣ
ΝΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΤΟΥ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΙΑΚΟΥ ΛΑΟΥ

ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΔΕΚΕΜΒΡΗ ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΜΕ....

Σ’ αυτές τις συνθήκες κοινωνικής αντιπαράθεσης υπάρχουν δύο
δρόμοι: αυτός της εκτόνωσης και της ήττας και αυτός της συνέχισης μέχρι
τέλους και της νίκης. Οι δρόμοι αυτοί είναι το πεδίο όπου το λαϊκό κίνημα μέσα
από τη δυναμική παρουσία μαθητικού-φοιτητικού-εργατικού κινήματος με
καταλήψεις και απεργίες θα οδηγηθεί στη νίκη. Το κίνημα της νεολαίας
οφείλει να δώσει αυτή τη μάχη μέχρι τέλους, μέχρι την οριστική ανατροπή
της εκπαιδευτικής αναδιάρθρωσης. Καμία συμμετοχή σε στημένο διάλογο
που θα επιχειρήσει η κυβέρνηση με τα αγωνιζόμενα στρώματα για να τα
οδηγήσει στην υποταγή και την ήττα.
Ζούμε μία από τις ιστορικές στιγμές στον ελληνικό κοινωνικό σχηματισμό
από τη Μεταπολίτευση, μία τομή της ταξικής πάλης και των κοινωνικών
συγκρούσεων που βγάζει το λαϊκό παράγοντα στο προσκήνιο ως καθοριστικό
των εξελίξεων.
Η ζυγαριά θα βαρύνει είτε από τη μία πλευρά είτε από την άλλη και στη βάση
αυτού η τοποθέτηση, κυρίαρχα η έμπρακτη στάση του καθενός βαρύνεται με το
ιστορικό χρέος το ορμητικό αυτό λαϊκό κίνημα να μην ενσωματωθεί, αλλά να
νικήσει!

ΔΕΝ ΥΠΟΤΑΣΣΟΜΑΣΤΕ-ΔΕΝ ΤΡΟΜΟΚΡΑΤΟΥΜΑΣΤΕ-ΘΑ

ΝΙΚΗΣΟΥΜΕ!
 ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΗ ΝΕΟΛΑΙΑ!
ΑΠΑΙΤΟΥΜΕ:
1ΑΜΕΣΗ ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΩΝ ΦΥΣΙΚΩΝ ΚΑΙ ΗΘΙΚΩΝ ΑΥΤΟΥΡΓΩΝ ΤΗΣ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ, ΝΑ
ΠΑΡΑΙΤΗΘΟΥΝ ΟΙ ΥΠΟΥΡΓΟΙ ΤΟΥ ΑΙΜΑΤΟΣ ΚΑΙ ΟΛΟΙ ΟΙ ΑΜΕΣΟΙ ΚΑΙ ΕΜΜΕΣΟΙ
ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΥΠΕΥΘΥΝΟΙ.
2ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ, ΚΑΤΑΔΙΚΗ ΤΗΣ ΣΥΝΑΙΝΕΣΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ
3ΑΜΕΣΗ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΣΗ ΟΛΩΝ ΤΩΝ ΣΥΛΛΗΦΘΕΝΤΩΝ
4ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΟΙ ΤΡΟΜΟΝΟΜΟΙ, ΝΑ ΔΙΑΛΥΘΟΥΝ ΜΑΤ, ΜΕΑ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΕΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ
ΚΑΤΑΣΤΟΛΗΣ, ΝΑ ΦΥΓΟΥΝ ΟΙ ΚΑΜΕΡΕΣ ΑΠΟ ΔΡΟΜΟΥΣ, ΣΧΟΛΕΣ ΚΣΙ ΧΩΡΟΥΣ ΕΡΓΑΣΙΑΣ
2ΝΑ ΑΦΟΠΛΙΣΤΕΙ Η ΑΣΤΥΝΟΜΙΑ, έξω οι δυνάμεις κατοχής από το κέντρο της Αθήνας
3ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΗΣ ΧΡΗΣΗΣ ΧΗΜΙΚΩΝ ΚΑΙ ΔΑΚΡΥΓΟΝΩΝ
4ΚΑΤΩ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΑΠΟ ΤΟ ΑΣΥΛΟ, διεύρυνση του σε χώρους δουλειάς και σχολεία
5ΝΑ ΑΠΟΣΥΡΘΕΊ Ο ΝΟΜΟΣ-ΠΛΑΙΣΙΟ ΚΑΙ Π ΠΡΟΤΥΠΟΣ ΕΣΩΤΕΡΙΚΟΣ ΚΑΝΟΝΙΣΜΟΣ
5ΚΑΜΙΑ ΑΝΑΓΝΩΡΙΣΗ ΤΩΝ ΚΕΣ, ΚΑΤΑΡΓΗΣΗ ΤΟΥΣ, ΟΧΙ ΣΤΗ ΒΑΣΗ ΤΟΥ 10
6ΑΝΘΡΩΠΙΝΟΥΣ ΡΥΘΜΟΥΣ ΣΠΟΥΔΩΝ
7ΕΝΙΑΙΑ ΠΤΥΧΙΑ ΜΕ ΟΛΑ ΤΑ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΑ ΚΑΙΕΡΓΑΣΙΑΚΑ ΔΙΚΑΙΩΜΑΤΑ
ΚΑΤΟΧΥΡΩΜΕΝΑ ΣΕ ΑΥΤΑ-ΕΝΙΑΙΑ ΠΑΝΕΠΙΣΤΗΜΙΑΚΗ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
8ΔΗΜΟΣΙΑ ΚΑΙ ΔΩΡΕΑΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ
9ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΟΥ ΑΝΤΙΑΣΦΑΛΙΣΤΙΚΟΥ ΝΟΜΟΥ ΚΑΙ ΤΟΥ ΦΟΡΟΛΟΓΙΚΟΥ
ΝΟΜΟΣΧΕΔΙΟΥ
10ΟΧΙ ΣΤΙΣ ΙΔΙΩΤΙΚΟΠΟΙΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΤΑ ΑΝΤΙΛΑΙΚΑ ΜΕΤΡΑ

ΚΑΛΟΥΜΕ ΣΕ:
• ΚΑΤΑΛΗΨΗ ΤΗΣ ΣΧΟΛΗΣ ΑΠΟ ΤΡΙΤΗ 13/01 ΕΩΣ ΤΡΙΤΗ 20/01
• ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΗΤΗΡΙΟ ΠΕΜΠΤΗ 15/01, 12.00 ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ
• ΕΝΑ ΚΑΙ ΕΝΙΑΙΟ ΣΥΝΤΟΝΙΣΤΙΚΟ ΓΕΝΙΚΩΝ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΩΝ ΚΑΙ ΚΑΤΑΛΗΨΕΩΝ
• ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΠΑΝΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟΥ ΜΕΤΩΠΟΥ
• ΑΝΤΙΠΟΛΕΜΙΚΟ ΣΥΛΛΑΛΛΗΤΗΡΙΟ ΣΑΒΒΑΤΟ 17/01, 14.00 ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΕΝΑΝΤΙΑ
ΣΤΗΝ ΙΣΡΑΗΛΙΝΗ ΕΠΕΜΒΑΣΗ ΣΤΗ ΓΑΖΑ
• ΠΟΡΕΙΑ ΕΝΑΝΤΙΑ ΣΤΗΝ ΕΠΙΘΕΣΗ ΣΤΗΝ ΚΩΝ/ΝΑ ΚΟΥΝΕΒΑ 22/01, 18.00, ΠΡΟΠΥΛΑΙΑ
• ΝΕΑ ΓΕΝΙΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΟΥ ΣΥΛΛΟΓΟΥ ΤΡΙΤΗ 20/01, 13.00, ΑΜΦ1

ΑΡΙΣΤΕΡΗ ΕΝΩΤΙΚΗ
ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ
Ρ.Α.Πα.Ν.-Σ.Α.Φ.Ν.-Πρωτοβουλία
Γένοβα