ΠΡΟΕΔΡΙΚΕΣ ΕΚΛΟΓΕΣ ΣΤΗ ΝΟΜΙΚΗ :

( ή αλλιώς απ’ αλλού το περιμέναμε και απ’ αλλού μας

ήρθε…)

Είναι προφανές πως γενικά περιμέναμε από τη ΔΑΠ να υποστηρίζει με

σθένος και κάθε μέσο την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση. Την έχουμε δει
και στη νομική πριν από 2 χρόνια να το κάνει φέρνοντας μπράβους και
ΟΝΝΕΔίτες να τραμπουκίζουν φοιτητές και να σπάνε καταλήψεις , την
είδαμε και πέρυσι στο Πανεπιστήμιο Πειραιά να φέρνει παρακρατικούς
και χρυσαυγίτες για να φέρουν σε πέρας τη σημαντική για την
κυβέρνηση μάχη των πρυτανικών εκλογών, μιας ρύθμισης που κάλει
τους φοιτητές να νομιμοποιήσουν με την ενεργητική συμμετοχή τους
τον αντιδραστικό νέο νόμο πλαίσιο, τη βλέπουμε και κάθε χρόνο που
συσπειρώνει φοιτητές στη βάση των πάρτυ , των εκδρομών και των
σημειώσεων σε πλαίσια υποστήριξης της κυβερνητικής επιλογής που
δυσχεραίνουν την καθημερινότητα όλων των φοιτητών και
υποθηκεύουν το μέλλον μας…

Αλλά από μία δύναμη, που θέλει να λέγεται αριστερή, που όλη
την ακαδημαϊκή χρονιά στήριζε τις συλλογικές διαδικασίες
απέναντι στο νόμο-πλαίσιο και τα ΚΕΣ, είναι τουλάχιστον
προκλητικό σε σχεδόν νεκρό πολιτικό χρόνο, οπότε και δεν
υφίσταται πολιτικό κόστος, να κάνουν στροφή 180 μοιρών και
να προσπαθούν να υλοποιήσουν διάταξη του νόμου-πλαίσιο.
Και ο λόγος γίνεται αφ’ ενός για το ΔΙΚΤΥΟ και αφ’ ετέρου για
τις πρυτανικές – προεδρικές εκλογές. Συγκεκριμένα το Δικτυο
και η ΔΑΠ ήταν η μόνες δυνάμεις που προσπάθησαν να
νομιμοποιήσουν αυτήν τη διάταξη του νέου νόμου!!!

Η πραγματικότητα όμως όπως την αναγνώρισε και την αναγνωρίζει

το φοιτητικό κίνημα μέσα στην ανάλυση και την αιτηματολογία, στα
πλαίσια των αποφάσεών του είναι πώς ο νόμος πλαίσιο αποτελεί ένα
και ενιαίο νομοθέτημα που διατρέχεται από μία και ορισμένη λογική
και στοχοθεσία. Αυτό άλλωστε ισχύει και για την ίδια την
εκπαιδευτική αναδιάρθρωση που αποτελεί μια συνέχεια από τη
μεταπολίτευση και μετά και σήμερα εκφράζεται από την απόπειρα της
κυβέρνησης να εφαρμόσει στην πράξη το νέο νόμο και να αναγνωρίσει
τα Κέντρα Ελευθέρων Σπουδών.
Δεν μπορεί να αποτελεί εξαίρεση η ρύθμιση για τις πρυτανικές-
προεδρικές εκλογές και δε θα μπορούσε, όταν άλλωστε την περσινή
χρονιά η κυβέρνηση και η παράταξή της μέσα στα πανεπιστήμια, η
ΔΑΠ, την προώθησαν «εξόχως δημοκρατικά» με μπράβους,
παρακρατικούς και ΜΑΤ απέναντι στους φοιτητές που αγωνίζονταν
στη βάση των αποφάσεων των συλλόγων τους και των κεκτημένων
του φοιτητικού κινήματος.
Επομένως ο ισχυρισμός του ΔΙΚΤΥΟΥ ότι αυτή η διάταξη είναι
«ουρανοκατέβατη» μέσα στο νόμο και ότι τελικά είναι
δημοκρατική έρχεται σε αντιπαράθεση τόσο με τα ίδια τα
πλαίσια των συνελεύσεων που τόσα χρόνια στήριζε, και στη
νομική, όσο και με την ίδια την πραγματικότητα των
μπράβων, των παρακρατικών, των δακρυγόνων και των
παραλάιζερ που η κυβέρνηση επιστράτευσε για την υλοποίησή
της.

Σε κάθε περίπτωση όμως είναι τουλάχιστον άτολμη, ανέντιμη και

προδοτική η στάση των συναδέλφων του ΔΙΚΤΥΟΥ. Αυτό καθώς όχι
μόνο, αντί να υπερασπιστούν δημόσια και στα όργανα του συλλόγου
τη στάση τους για στήριξη πτυχής του νέου νόμου, έβαλαν μπροστά
ανένταχτους και πρωτοετείς φοιτητές στα καιροσκοπικά και
εκλογικίστικα παιχνίδια τους (που τους κινητοποίησαν λέγοντας
ψέματα ότι κατεβαίνουν 2 υποψήφιοι ενώ ήταν 1), αποκρύβοντας τη
σημασία και την προιστορία της συγκεκριμένης ρύθμισης, αλλά
επιπλέον οι κεντρικοί συνδικαλιστές του ΔΙΚΤΥΟΥ αρνούνταν
πεισματικά ότι ο σύλλογος έχει σαφές κεκτημένο τη συνολική
αντίθεσή του στο νέο νόμο. Τέτοιου είδους στάσεις και τοποθετήσεις
το μόνο που κάνουν είναι να δίνουν επιχειρήματα στη ΔΑΠ και το
υπουργείο και είναι επικίνδυνες στο βαθμό που η πάλη ενάντια στην
αναδιάρθρωση αυτήν την περίοδο γίνεται κατά κύριο λόγο
περιφερειακά και στο εσωτερικό των σχολών.

ΤΑ 2 ΠΡΟΣΩΠΑ ΤΟΥ ΙΑΝΟΥ ΣΤΟ ΦΟΙΤΗΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ ( ή μια

απόπειρα ανάλυσης της προδοτικής στάσης του ΔΙΚΤΥΟΥ) :
Γενικά το ΔΙΚΤΥΟ σε στιγμές που το φοιτητικό κίνημα είναι ενεργό και
στην όξυνσή του στηρίζει και στήριζε, αν και όχι χωρίς αντιφάσεις,
τις κινητοποιήσεις ενάντια στο νέο νόμο-πλαίσιο, ενάντια στην
αναθεώρηση του Σ16, για τη μη αναγνώριση των ΚΕΣ ακόμα και κατά
τη διάρκεια της εξέγερσης του Δεκέμβρη. Ωστόσο φοβούμενο το
πολιτικό κόστος δεν παίρνει ποτέ επιλογές ρήξης, δεν υιοθετεί
ενεργητικά πρακτικές σύγκρουσης με τις κυρίαρχες πολιτικές και
ζημώνει σπάνια το ιδεολογικοπολιτικό του πλαίσιο στο σύλλογο
παραγνωρίζοντας ηθελημένα ότι αυτές είναι και λογικές που πάνε το
κίνημα και τον ίδιο τον κόσμο που το απαρτίζει ένα βήμα μπρος. Θα
έλεγε κανείς ότι περιορίζεται σε μια λογική αριστερής διαμαρτυρίας ή
ακόμα και λογικές διαχείρισης βρίσκοντας συνεχώς καλές ρυθμίσεις
σε νομοθετήματα με συνολική λογική (στην αρχή της χρονιάς
υποστήριζε τη λίστα συγγραμμάτων που τελικά εφαρμοζόμενη
δυσχέρανε την καθημερινότητά μας, σήμερα υποστηρίζει τις
προεδρικές εκλογές.) Τα «επιστημονίστικα» χαρακτηριστικά του, σε
συνδυασμό με την υποτίμηση των αποτελεσμάτων στο κίνημα σε
σχέση με τα «κουκιά» στις εκλογές φαίνεται τελικά να οδηγούν το
ΔΙΚΤΥΟ ενίοτε στο πεδίο του αντιπάλου, είτε λόγω αδυναμία
ανάγνωσης της πραγματικότητας, είτε για να γλύψει τα αυτιά των
περισσότερο συντηρητικών φοιτητών. Η σημαντικότερη αδυναμία
αυτής της παράταξης ήταν και είναι η αδυναμία να ξεπεράσει της
αντιφάσεις και την κεντρική γραμμή του ΣΥΡΙΖΑ που επιβάλουν τη
θεσμολαγνεία και λογικές μη ρήξης. Για αυτό άλλωστε μετά από κάθε
δυναμική και συγκρουσιακή λογική του φοιτητικού κινήματος, που
ακριβώς υπερασπιζόταν τα κεκτημένα του έτρεχε να διαχωριστεί από
τις συλλογικές πρακτικές των φοιτητών με δημόσιες δηλώσεις
νομιμοφροσύνης …(βλ πρυτανικές εκλογές στην Πάντειο, στάση Συν
στην ΠΟΣΔΕΠ, «καταδίκη της βίας απ’ όπου και αν προέρχεται»).

ΟΤΑΝ ΤΑ ΕΚΛΟΓΙΚΑ ΠΟΣΟΣΤΑ ΠΑΙΡΝΟΥΝ ΦΟΡΑ-ΚΑΤΗΦΟΡΑ: ΜΕΓΑΛΕΣ

ΕΚΠΤΩΣΕΙΣ ιδεολογίας
ΞΕΠΟΥΛΗΜ
Α του κινήματος
Μετά και το εκλογικό ξεφούσκωμα των ποσοστών του ΔΙΚΤΥΟΥ στη
νομική και πανελλαδικά και μετά από τις αποτιμήσεις των
ευρωεκλογών που αναδεικνύουν δεξιά στροφή θεωρούμε πως τα
πιστοποιητικά φρονημάτων και δηλώσεις νομιμοφροσύνης ήταν
αναμενόμενα. Μόνο έτσι εξηγείται το περισσό θράσος με το οποίο
συνάδελφοι από το ΔΙΚΤΥΟ, ξεχνώντας τις αποφάσεις του ΣΦ νομικής
ήθελαν να ψηφίσουν τον αγαπημένο τους πρόεδρο με μεγαλύτερη
αποφασιστικότητα από αυτή της ΔΑΠ.
Είναι να αναρωτιέται πια κανείς σε πόσες βάρκες μπορεί να πατάει
κάποιος ;
Είναι να αναρωτιέται κανείς αν το ΔΙΚΤΥΟ είναι ενάντια στο νόμο –
πλαίσιο σύμφωνα με τις αποφάσεις του συλλόγου ή με την εκλογή του
προέδρου που θα περάσει την εκπαιδευτική αναδιάρθρωση και τη ΔΑΠ.
ΑΞΙΟΣ Ο ΜΙΣΘΟΣ ΣΑΣ!!!!

Ρ.Α.Πα.Ν.- Σ.Α.Φ.Ν. (εαακ)