Tek g r gleymsku myrkri, mir, minninganna spjld, a er eins og englar gir a mr svfi kvld, star stjarna eilf skni

i inn myrkri svart, er sem kalinn hugur hlni, hmi veri bjart.

Man g alla st na, ll n tryggabnd, yfir barnabresti mna breiddiru milda hnd, stundum vil g vera gur vnsta yndi itt. a er svo gott a eiga mur sem elskar barni sitt.

Hver ekkir mtt, er mir veitir, mild og krleiksrk? Allri sorg una breytir, engin er henni lk. Hvar finnst vinur hlr, svo gur, hjartans mkja sr? Hva er betra en blrar mur bros og hryggartr? (Kristjn Jnsson fr Skari.)

egar nir mnu hjarta og huga mr engin r og g ri a sj hi bjarta sem a ur mr bj er lausnin vallt nlg, ef um hana aumkt bi og me bninni kemur ljsi og ljsinu finn g fri.

, svo dapur er dagur vaknar, dgurrasi svo fjarri er. Mundu egar srast saknar og slin skn hvergi nlgt r a bn er falinn mttur er ig magnar sundfalt v me bninni kemur ljsi og ljsinu lagast allt.

g vil mta essum degi, fagna llu sem fyrir ber og g bi ess a g megi njta alls sem hann gefur mr. Ef g bi hverjum degi, hef g von sem aldrei deyr v me bninni kemur ljsi og myrkri g geng ei meir. (Pll skar/Brynhildur Bjrnsdttir.)

agna sumars lgin ljfu litum skiptir jrin fr. a sem var vori fegurst visnar oft fyrstu hr. Minning um ann mta grur mun vara alla t.

Viltu mnar akkir iggja akkir fyrir liin r. strki og umhyggjuna er vina errir tr. Autt er sti, slin horfin sjnir blinda hryggar-tr.

Elsku mamma, sorgin sr sviftir okkur glei og r. Hvar var meiri hjartahlja hnd er grddi, og hvlu bj reyttu barni, og bj um srin bar smyrsl, svo verk r dr.

Muna skulum alla vi, stargjafir bernsku fr. akka gui gfudaga glaa, er mur dvldum hj. Ein er huggun okkur gefin aftur mtumst himnum . (Hfundur ekktur.)

a er svo margt a minnast fr morgni sku ljsum, er vori hl vi barnsins br og bj a skart af rsum.

Vi ttum geta eina ntt vorn anda lti dreyma, um dalinn ljfa austurtt, ar tti mamma heima. (Einar E. Smundsen.)

dkkni og dimmi yfir og dagsins loki nn,

s vissa a ltinn lifir er ljf og sterk og snn. Hn er a ljs, sem lifir og lsir myrkan veg. Hn ljmar llu yfir svo rugg, dsamleg.

Vi samfer na kkum, j, kkum allt itt starf. Hrrum huga og klkkum hlaust gfu arf a eiga huga heian og hreina sanna lund, sem geri veg inn greian granna og vinafund.

N ertu han hafinn hrra og betra svi. ar st og al vafinn en eftir stndum vi. ig drottinn Gu svo geymi og gleji na sl. rum ra heimi r mi guaml. (Valdemar Lrusson.)

Vinkonan ga, vinaskjli hlja, varst oss bjartur geisli Drottni fr, af honum ir rek og krafta nja,

ef ungbr sorg hjarta nu l. Af honum ir roskapundi dra og rtt til da heil starfagntt. n breytni sndi slargulli skra og sannan trna fram a dauans ntt.

Og Drottinn lt frii jn sinn fara, n fagnar nd n sl himins rann. n bla minning blessun vina skara, oss bendir anga Vegurinn er Hann. Svo helga g r lji litla snaua, sem laufbla falli, grna beinn inn. g akka kynning na allt til daua og na elsku er tregar hugur minn. (Sigrur Einarsdttir, B.)

egar myrkur yfir grfi, og engin sust lnd. Gatan svo grtt og hrjstrug, ei glitti slar rnd. ttist rvinglan finna, a mr var trtt hnd, svo sterk og skjli bau mr. g skildi a af Gui var send.

Og a leiirnar skildu, s rur er bundinn var ar. Hann sterklega og tt var ofinn, og aldreigi slitinn var.

v er a mn hinsta kveja, a Hann, er mr sendi ig. Taki ig traustum rmum, er tkst forum mig. (Ingibjrg rnadttir.)

Npur er nttin, nidimm og kld senn kemur slin, skir ll vld sorgin hn sefur slinni vst eftir vetur, vorar n. (Pll Eyr Jhannsson.)

N hngur sl a svar barmi sgur hm reytta jr. N blikar dgg blma hvarmi, blundar gul fuglahjr. hljrar ntur star rmum, allir f hvld fr dagsins hrmum. (Axel Gumundsson.)

Leiirnar skilja en ljs okkur skn, er liinna daga vi minnumst. g akka af hjarta og hugsa til n uns heima hj Drottni vi finnumst.

(Hf. k.)

Vel er mtt til vinafundar vel s eim er sj og skilja hva vor eining mikils m sji upptk slla stunda sji margra kraft og vilja steypast fram sem straum .

Eitt er marki ein er leiin. Ekkert skilur eirra vegi er v saman tla a n. oss skilji hbrnd heiin heyrum vr hverjum degi hver rum hjarta sl. (Hf. .)

J fgur eru Fljtin mn og frj af jarargrri, er mrgu blaa blmin n brekku standa gri. Og endurspegla aftur sig lygnum vatnafleti, g held a far fegri en ig menn fundi sveitir geti. (orsteinn Helgason.)

Tryggin h er hfudygg, helst ef margar rautir reynir,

hn er v bjargi bygg, sem buga ekki stormar neinir.

Vilji g minnast vors og sku, vitja eg heim fjrinn minn. Hlr og fagur, fullur gzku faminn vi mr breiir sinn. Vaknar llum von hjarta, vtnin hlja, brosir jr, egar slin sumarbjarta seiir vor Skagafjr. (Ptur Jnsson.) etta er fyrsta erindi af lji Pturs Jnssonar sem kenndur er Nautab en var bndi Eyhildarholti, Hraunum og Brnastum Fljtum en slai um og var gjaldkeri hj Tryggingastofnun. Lji heitir Til Skagafjarar og er svona prenta Skagfirskum ljum.

g horfi ljssins loga sem lsir hugskot mitt og s bjrtum boga brosandi andlit itt. (Snjlaug Gumundsdttir.)

Fallin er hjartans fgur rs og fl er kalda brin. Hn sem var mitt lfsins ljs ljfust allra er din.

Drjpa hjlt tregatrin og tmi fyllir allt. Ekkert sefar hjartasin slu andar kalt.

gul sorg sl mr nir, sr og vonar myrk en Drottinn t af gsku grir og gefur trarstyrk.

Hnpin vinur harmi slegin, hugann ltur reika. Kannski er hn hinumegin heilgum veruleika.

ert laus fr lfsins rautum og liin jararganga. En fram lifir andans brautum vidaga langa.

Heimur bjartur bur ar og brum kem g lka. verur allt sem ur var er verld finnum slka.

Drottinn verndar dag og ntt dularvegi njum. Aftur fru aukinn rtt eilf ofar skjum.

 alltaf verur einstk rs, elsku vinan ga. krafti trar kveiki ljs og kveju sendi hlja. (Jna Rna Kvaran.)

Farinn ert friarstrnd frjls af lfsins rautum. Styrkir Drottins helga hnd hal ljssins brautum.

Englar allir lsi lei lnum feralangi. Hefst n eilft viskei ofar slargangi. (Jna Rna Kvaran.)

A eilfarsi umvafin elsku frjls ert farin ferina lngu.

englaverld andinn linn, furfami frisll hvlir.

Takk fyrir tmann

og tryggareli, mrgum mtum minningum er lifa. (Jna Rna Kvaran.)

skuggahmi slin dpur syrgir harmi slegin. ofin gleibliki gskumynda gngusporanna linu.

sorgarbirtu strnuljma slargeisla hryggar er hamingjutr hjartatrega hvarfaflru fortar.

englaverld hnpinn gengur umvafin elskurkum yl. furarmi finnur rautalkn frjls af vivijum. Jna Rna Kvaran.

A eilfarstrnd umvafin elsku, frjls ert farin ferina lngu.

englaverld andinn linn,

 furfami frisll hvlir.

Takk fyrir tmann og tryggareli mrgum mtum minningum sem lifa. (Jna Rna Kvaran.)

Gu er nrri allt er hljtt jning hverfur armi Drottins lknar ljsi.

Faru frjls fram veginn til gra verka eilfarfami um aldir alda.

Gu veri me r nrri framt fjarri stvinum en svo nrri heimi andans. (Jna Rna Kvaran)

Aldrei fellur ig ryk

fyrir innri sjnum mnum. tt hef g slust augnablik rmunum sterku num. (ura Gari)

Ekki fr g alls mis, yljair mnu hjarta. Man g enn n brnablys bjrtu, og hri svarta. (ura Gari)

r hverju vildir bli bta, brosi var sem skin af sl. Vildir hugga, verma og kta, veita hrjum lkn og skjl. Gfugt allt og gott kenndir, ga elsku mamma mn, bttir allt og blu sendir. Bjrtust allra er minning n. (urur Briem)

Lei mig eftir lfsins vegi ljfi Jes heim til n, gfubraut a ganga g megi grtt virist leiin mn.

olinmi raut mr kenndu m koma hva sem vill, helgan anda af himni sendu

hjarta krafti nu fyll. (H.I.)

g horfi t hafi hskasl. Inn skra skipin skreytt af aftangl nema eitt og eitt og v fr enginn breytt

Vi brnunum blasir brosandi framtin au halda t heiminn hraust og kvein nema eitt og eitt og v fr enginn breytt

veist um verldina aumu varnarlausar hrmungar. ll vi eigum okkar drauma en rlgin ba okkar allstaar. g fer upp fjalli finn ar litla laut leggst og lt blmin lfs mns yndi og skraut nema eitt og eitt v fr enginn breytt (Haraldur Reynisson.)

Vi hfi ltum sorg og harmi og hrygg vi strjkum burt trin af hvarmi.

N strt er skar lf okkar sorfi v fegursta blmi er fr okkur horfi.

Me st og krleik allt a r vafir og t tma fyrir okkur hafir tt muna miklu farin srt yfir alltaf huga okkar myndin n lifir.

Vi kvejum ig, amma, me sknu hjarta, en minning um famlag og brosi itt bjarta. Allar linar stundir um ig okkur dreymi og algur Gu himnum ig geymi. (Sigfrur Sigurjnsdttir.)

Margt g vildi akka r og ess er gott a minnast a ert ein af eim sem mr tti gott a kynnast. (Gurn Jhannsdttir)

Vi komum til a kveja hann dag, sem kvaddi lngu fyrir slarlag. Fr manndmsstarfi miri roskabraut, hann m n hverfa jararinnar skaut, sem brnum tti a ba vernd og skjl er burtu kippt af lfsins sjnarhl. (Gurn Jhannsdttir)

 komst eins og lti, blessa blm bjartasta lfsins vori. Fuglarnir sungu me stum rm, vi svifum svo ltt spori. gafst okkur dpstan unasm stinni og lfsins ori. (Gurn Jhannsdttir)

Me r var lfi svo ljft og hreint og ljmi yfir hverjum degi. sl inni gtum vi sigur greint, sonurinn elskulegi. varst okkur bi ljst og leynt ljsberi alla vegi. (Gurn Jhannsdttir)

g kve ig, hugann heillar minning bl, hjartans akkir fyrir lina t, lifu sl ljssins friar strnd, leii sjlfur Drottinn ig vi hnd. (Gurn Jhannsdttir)

(Gurn Jhannsdttir fr Brautarholti)

kk fyrir strf n, dugna og d og djrfung ori og verki, nafn itt mun lengi hj l vera skr og lifa itt hugsjna merki. (Gurn Jhannsdttir)

Drpur sorg dins vinar rann, Drottinn, huggau alla er syrgja hann, brnin ung sem brennheit fella tr, besti fair, grddu eirra sr. ert einn sem leggur lkn me raut lfsins rugustu yrnibraut. (Gurn Jhannsdttir fr Brautarholti)

Hver skilur lfsins hulda heljardm er haustsins nepja deyir fegurst blm, a bturinn sem berst um reian sj brotna fyrst lendingunni m. A einn m hla ma af gleisng, annar sorgarinnar lkabng. (Gurn Jhannsdttir)

Sumarblrinn bli, hann ber til n inn fr mr krustu kveju og koss vanga inn. (Gurn Jhannsdttir)

Hann gekk hr um a gra drengja si, gladdi mdda, veitti reyttum li. eir fundu best sem voru vegi hans vinarel hins drenglundaa manns. vikjrin yru mski tvenn, hann tti sttir jafnt vi Gu og menn.

(Gurn Jhannsdttir)

Angri skir okkur tum heim sem erum fvs brn essum heim vi skynjum ftt, en skilja viljum a skaparinn oss eilft lf til bj, a upprisan er llum slum vs og endurfundir vina parads. (Gurn Jhannsdttir)

Mig vantar or til a akka r, gninni geymi g bestu ljin, gullinu betra gafstu mr, gfuga st trygga sjinn og a sem huganum helgast er, hjartanu verur drasti grinn. (Gurn Jhannsdttir)

Vertu sll um alla eilf, elskulega ga barn. a stugt ig vi grtum reytt og mdd um lfsins hjarn eigum vi huga hrelldum helga von og bjarta r a eiga vsa endurfundi aftur ig a mega sj. (Gurn Jhannsdttir)

Vi burtfr na er sorgin sr

af sknui hjrtun bla. En horft skal gegnum tregatr tilbeislu Drottin ha. og fela honum um vi r undina dpstu a gra. (Gurn Jhannsdttir) ( Gurn Jhannsdttir fr Brautarholti)

a er bt bli naua a bnin okkur huggun lr og bak vi dimman daua Drottins miskunn auga sr. tt a flest feigarstrndum fjtri oss vi sorgirnar, bjart er yfir lfsins lndum ljft a mega finnast ar. (Gurn Jhannsdttir)

n er ljft a mega minnast miki gott var r a kynnast og gaman var a f a finnast og festa vinttunnar bnd er vi tkumst hnd hnd.

Orstr fagur aldrei deyr htt m v skrifa sguspjldum sar meir, saga n mun lifa. (Gurn Jhannsdttir)

(Gurn Jhannsdttir fr Brautarholti.)

egar komstu var hltt, au voru okkar kynni, allt var gfugt, gott og bltt er gafst nvist inni, ef a jarlfs mddu mein mest var krleiksdin, skorinor og hjartahrein hollust gafstu rin. (Gurn Jhannsdttir)

Vi kvejum ig me tregans unga tr sem trygg og krleik veittir liin r. n frnarlund var fagurt vistarf og fr r eigum vi hinn dra arf. (Gurn Jhannsdttir)

Elskulega amma er din, angri sra vekur tr, amma, sem var alla daga okkur bezt um liin r, amma sem a kunni a kenna kvin fgru og bnalj, amma, sem a vinlega okkur var svo mild og g.

Ef vi brek bernskuleikjum brotin lgu gullin fn,

 var gott a eiga mmu, er alltaf skildi brnin sn. Hn var fljt a fyrirgefa og finna llum meinum bt, okkur veittist ekkert betra en mmu mildi og krleiksbt.

Vertu blessu, elsku amma, okkur verur minning n vegi lfsins, vi alla, eins og fagurt ljs, er skn. Vertu blessu, kristna kona, krleikanum gafstu ml, vertu blessu, gu ig geymi, ga amma, hreina sl. (Gurn Jhannsdttir)

Er grnkar jr og grsin spretta n og golan verur aftur mild og hl, er gott a mega hvlast hgt og rtt, er hmar ei og til er engin ntt.

kvejustund er margt a minnast , er murhjarta ga er htt a sl. En ftk or ei mikils mega sn, mti v sem gaf hn, hndin n.

g s ig koma og signa barnsins rm, me smu mildi og fyrr, er nlgast hm.

Hi stillta fas, svo sterk hverri raun, stst veri, spurir ei um laun

Og egar loki lfsins fer er hr, og lknu reyta vinnudagsins er, hver minning veru mttug heit og klkk, um murst og krleik hjartans kk. (skar rarson fr Haga)

g var lti barn og g spuri mur mna hver munur vri glei og sorg. Mir mn strauk yfir hr mitt og svarai: S maur sem aldrei kennir sorgar hjarta snu getur ekki glast v hann ekkir ekki sorgina. (runn Magnea) Glein og sorgin e runni sofna hefur ssta blund slli von um endurfund, n englar Drottins undurhljtt r yfir vaki sofu rtt. (Aalbjrg Magnsdttir)

egar fi-rull rennur rkkva fyrir sjnum tekur,

sr hjarta sorgin brennur sknu harm og trega vekur.

Hart barist huga djrfum me hetjulund til ssta dagsins llu nu stri og strfum sterkur varst til slarlagsins.

llum stundum, vinur varstu veittir krleiks yl af hjarta. Af num aui okkur gafstu undurfagra minnig bjarta. (Aalbjrg Magnsdttir)

Gu vill a g s honum slskinsbarn er s og skn fyrir hann heimili, skla, hverjum leik, sem honum gejast kann.

Gu vill a g reynist af hjarta hlr vi hvern sem er me mr, og geti snt hve glatt og ljft gei barn hans er. (Bjarni Jnsson)

Beri aldrei heift hjarta, heiminum sendi geisla bjarta og llu gu lji li. Me orku ljss fr lfsins veldi

lami heimsins skuggaveldi svo allar jir list fri.

Gerum einn og ll vor besta aldrei m oss trna bresta v einn er Drottinn llum nr. Lknar sr og mannameinin molar jafnvel kaldan steininn narlindin ljf og tr.

essi bn er bn til yar beri hi hvta merki friar og rjfi hvergi rttlti. Eins koti og hrri hllu hjartans dygg er fyrir llu v hn geymir guseli. (rra Gumundsdttir)

perlubandi daganna er alltaf einn og einn

sem eitthva srstakt hefir manni a fra. minningunni ljmar hann sem ekta ealsteinn og angar eins og lambagrasi skra.

mean okkar verld spinnur vofelld vinarbnd og vitund manna knr hrpustrengi. Vi urfum ekki a ttast um andans draumalnd n ra lf me varanlegra gengi.

(rra Gumundsdttir)

Mrugn munni mildur lfi um vanga

lundin ljf og fr.

Lng var lfsins ganga leiarendi fundinn

minning bjrt og bl. (Ingi Steinar Gunnlaugsson)

Gur engill Gus oss leiir gegnum jarneskt bl og str, lttir byrar, angist eyir, engill s er vonin bl.

Mitt hryggar dimmum degi drlegt oss hn kveikir ljs, mitt ney vorum vegi vaxa ltur gleirs.

a lokist aumum aftur allar dyr jru rtt, helgrar vonar himinkraftur hjlparlausum eykur mtt.

er hjartabenjar bla,

bregst hver jarnesk sto og hlf, megnar sollin sr a gra signu von um eilft lf.

er jarnesk bresta bndin, bltt vi hjrtu sorgum j vonin segir: Heilg hndin hntir aftur slitinn r.

Blessu von, brjsti mnu b mean hr g dvel, lt mig sj ljsi nu ljmann drar bak vi hel. (Helgi Hlfdnarson)

, meistarinn fr himnahll, sem himinfri kennir ll, hve fvs g og aumur er, ef eigi lri g hj r. , lt til mn og lei mig inn sem lrisvein skla inn. (Helgi Hlfdnarson.)

Hver fgur dygg fari manns er fyrst af rtum krleikans. Af krleik sprottin aumkt er, vi ara vg og gvild hver og frisemd hrein og hgvrt ge og hjartapri stilling me.

(Helgi Hlfdnarson)

Af helgum augum hrynja tr, helgri sl er tregi sr og trygg helgu gei. Hv grtur s, er gefur fr? Hv grtur mannkyns lf og r? Hv grtur himna glei? (Helgi Hlfdnarson.) fyrsta erindi slms 145 eldri tg

Hva m hvld mr veita, harmar lfs er reyta, og mig rautir j? Hvar m huggun finna? Hvar er eymda minna fulla bt a f? Hr er valt heimi allt, sorg og nauir, stt og daui sfellt lfi jaka.

Burt fr bli hru, burt fr tra jru lt upp mn nd. Tran stvin ttu einn, sem treysta mttu, Gus vi hgri hnd. Js hj er hjlp a f, hann r blur huggun bur,

hvld og lkning meina. (Helgi Hlfdnarson.)

Hve slt hvert hs, er sinna meal gesta r sfellt bur heim, , Jess kr. hsi v er ht hin besta, er heimskn na dag hvern last fr.

Hve slt hvert hs, ef hjn ar saman ba helgri tr og von og krleik eitt og sfellt augum slna til n sna, um samfylgd na bija rtt og heitt.

Hve slt hvert hsi, ar sem athfn alla r allir helga' og gjrvallt dagfar sitt. sar til samvistar munt kalla slurka drar hsi itt. (Helgi Hlfdnarson.)

Gur engill Gus oss leiir gegnum jarneskt bl og str, lttir byrar, angist eyir, engill s er vonin bl.

Mitt hryggar dimmum degi drlegt oss hn kveikir ljs, mitt ney vorum vegi vaxa ltur gleirs.

Blessu von, brjsti mnu b mean hr g dvel, lt mig sj ljsi nu ljmann drar bak vi hel. (Helgi Hlfdnarson.)

vindur blsi litla logann inn og lka streymi regn hann blikar arna. v flguru ekki htt himininn? ar hltur a vera fgur stjarna. (. Helgi Hlfdnarson)

Upp han himininn horfa augu mn. Langa vegu um ljrann minn logar stjarnan n. a vi sum sm og vtturnar blu villi okkur sn, fer g, vinur minn, verldina enda vegna n. (Olga Gurn rnadttir.)

g gli vi blmi sem gafst mr. N er ilmur ess beiskur og blin drjpa. Ef g kyssi a falla blin af,

en krnan stendur eftir og grtur. (Nna Bjrk rnadttir.) Sknuur e. Nnu Bjrk

g tti afa sem minnti ig me hvtt hr og htt enni,

og hann lktist r mest v, finnst mr n egar hann er farinn. Samt var nvist hans lgml.

g ttaist hann ekki en leit hann smu augum og g n horfi til n (Matthas Johannessen.)

N er ei anna eftir en inna akkar-ml og hinstri kveju kveja ig, kra, hreina sl. n starorin gu og starverkin n. hljum hjrtum geymast, tt hverfir vorri sn. (Einar H. Kvaran.)

Einar H. Kvaran, Lj

Minning fegur mannsins sorga, mnaljmi aura borga, ylur fornra stargla, angan bleikra yrnirsa, geislum slru gengnar urir, grtur bak vi lstar hurir, brir ela ankans hlja, egar allar lindir frjsa.

Vori be inn vkvar trum, vakir sl yztu brum, greiir hinzta geislalokkinn, grfir sig a brjstum hranna. Moldin a r mjk skal hla, murlega um ig ba, rtta r rekkjustokkinn rs r lundum minninganna. (Magns sgeirsson.)

g horfi gegnum gluggann, grafhljri vetrarnttu, og leit eina litla stjrnu, ar lengst ti blrri nttu. Hn skein me svo blum

bjarma, sem bros fr linum rum. Hn titrai gegnum gluggann, sem geisli sorgartrum. (Magns sgeirsson.)

a bur okkar bak vi dauans haf hi bjarta land, sem trarvissan gaf og ar er ekki jning lengur til n yrnibraut vi il.

A lni fenginn lfsins neisti er. Til landsins bjarta hann vi andlt fer og vinir koma ar me hjlparhnd hinni miklu strnd.

r sorgarfjtrum slin verur leyst, sigur yfir broddi dauans treyst og gengi fram glei yfir v a geta sst n. (Gumundur Kristjnsson.)

Hverfur margt huganum frlast sn er bjart egar g minnist n.

Allt er geymt allt er vsum sta

engu gleymt, ekkert er fullakka. (Oddn Kristjnsdttir.)

Himnafair, hjlp mr veittu, heyru bnarandvarp mitt. Sorg glei brum breyttu, svo blessa finni g ljsi itt. (Jn lafsson.)

En svo hef g hlera og haft fyrir satt, hrin tk a r a sveigja og feigin a hlum r helskna batt, sem hetja kunnir a deyja. (Theodra Thoroddsen.)

essar sustu ntur voru engin or sg en hrmkld augu eirra slkktu einasta lfskertinu.

essar sustu ntur voru daprar, lfssnauar.

---

Og a kvldi hins sasta dags axlai hann vtumykju sna og hlt t nttina.

r myrkrinu hvarflar bitur hugur til essara sustu ntta. (Vilmundur Gylfason.) Maur og kona, e. Vilmund

Engan arf g ttast voa eigi' hin dekkstu rumusk. Gegn um lfsins brim og boa ber mig drottinn fami . egar hinsta brotnar bra, brt g skip vi feigarstrnd, framhaldslf fegra heimi fel g, gu! na hnd. (Erla.) bkinni Hlublm, 1937, e. Erlu

Margir grta bliknu blm. Beygja sorgir flesta. n ess nokkur heyri hljm, hjartans strengir bresta.

Valta fleyi vaggan sr votum hafs brum. Einatt mna eftir r augun, stokkin trum.

Enginn getur meina mr

minning na' a geyma. Kring um hll, sem hrunin er, hugann lt g sveima.

, sem heyrir hrynja tr, hjartans titra strengi, grddu etta sorgarsr, svo a bli' ei lengi. (Erla)

Tveir restir byggu birkigrein, batt me tryggum stin ein. En hjrtu eirra harmur skar og hljta'a skilja srast var. eir hfu dapran sorgarsng er sendi hljm um skgargng.

sng hinn fyrri Sjafninn minn! g sran harm vi skilna finn. g sakna ess er sll g naut, er sorgin fylgir mr braut. sjumst aldrei stin mn, g allar stundir minnist n.

klkkum rmi kvakar hinn: N kvejumst vi hinsta sinn. eir hldu sinn hvora tt og hurfu t fjarskann brtt. En kveja lei um himinshvel,

 hinsta sinn: Far vel! Far vel.

einn stundlausan dag benda hausttrjafingur til lofts eins og r eftir dansi og lkurinn breytir um rm fr sorg yfir marglita r eftir vernum hafsins einn stundlausan dag greypi g mynd na skin og geri mr gn. (orgeir orgeirson.)

Enginn skuggi, ekkert sk mir burtu minning na, hn mun vina hjrtum skna allar stundir, ung og hl. Brosi itt var bjart og hreint.

a var ljsblik innar slar, a dr aldrei neinn tlar, vermdi og grddi ljst og leynt.

Hva skal segja? Orin ein greina ei meir en hug vorn hlfan, hgvr gnin manninn sjlfan dylur, og hans innri mein.

Aeins hljlt hjartans kk streymir ljft fr sl til slar. Sknu vina enginn mlar, og v er stundin kveju klkk. (Gunnar Einarsson.)

Alla vi erum vi a ganga gegnum astur, sem vekja me okkur glei og sorg. Vi getum afneita essum tilfinningum, ea haldi utan um r, fundi r og uppgtva, a vegna eirra hfum vi frst nr v a skilja, hva a er, a vera manneskja. (Bragi Sklason.)

, vef mig vngjum num til verndar, Jess hr, og ljfa hvld mr lju, tt lni breyti sr. Vert mr allt llu, mn sta speki og r, og lt um lfs mns daga mig lifa af hreinni n.

Tak burtu brot og syndir me bli, Jess minn, og hreint mr gefu hjarta og helgan vilja inn.

Mig geym gslu inni. Mn gti n n bl, a fri og hvld mr fri hin fagra nturt. (Magns Runlfsson)

Lifu sl ljssins heimi lj r voru jafnan kr. snum fami gu ig geymi glein var r alltaf nr, unaur hennar um ig streymi eins og ferskur sunnanblr. (Valdimar Lrusson)

g kve ig n kri vinur, Kve ig hinsta sinn. slenski eal hlynur, einstaki vinur minn. (Valdimar Lrusson)

lokast hljlaust rreytt augu mn, inn draumsins lendur hverf g brtt, hvar vi mr blasir birta sem ei dvn, birta, sem a dreifist vtt og htt,

birta sem a gefur mrgum mtt, og mrgum veitir ri og nrri sn. (Valdimar Lrusson) A kvldi e Valdimar

Hann stendur fjrunni horfir hafi, himinn tr og fagurblr. Allt er lfskrafti vorsins vafi, vonin brjstinu hrein og klr, vetrarins unglyndi gleymt og grafi, geislandi fegur um enni og brr.

Minningar a honum stugt streyma, stormsm vi um hugann fer. Um lina daga hann ltur sig dreyma lf'ans hafi n borist sker. Hann ri og elskai hafsins heima. hillingum allt etta finnur og sr.

Hr vildi hann ljka langri vi, leggjast til hvlu vi sjvarni. Ba ess hljur a gu sr gfi af gsku sinni eilfan fri. A mtti hann ra slgullnum svi og skja gjful fiskimi. (Valdimar Lrusson)

Loks er dagsins nn enda, ti birtan dvn. Byrgu fyrir blkkum skugga, bjrtu augun n. g skal erra tr ns trega, tendra falinn eld, svo vi getum saman vinur, syrgt og glast kveld.

Lfi hefur hendur kaldar, hjartaljfur minn.

Allir bera sorg sefa, srin bla inn. Trin falla heit hli, heimur ei au sr. Sofna vinur, svefnlj, mean syng g yfir r.

reyttir hvlast, gla nttin, aggar dagsins kvein. Felur brtt fami snum fagureygan svein. Eins og hljur engill friar yfir jru fer. Sof vran, vinur, g skal vaka yfir r. (Hf. k.) Svefnlj e. ??

a er ekki verlaust a vaka ef vel er a stundinni gtt, og fara ekki feti til baka ef Frelsarinn hefir oss mtt. (Kristjn Kristmundsson.)

komst til a kveja gr. kvaddir og allt var svo hljtt. glugganum frostrsin grr. g gat ekkert sofi ntt. Hvert andvarp fr einmana sl. Hvert or sem var mynda n hljms, n greindist sem gaddfrei ml gervi hins lfvana blms.

En stormurinn brst inn b me brimgn fr klettttri strnd. En reium og rjkandi s

hann rttir oft grandi hnd. v krp g og bn mna bi, bn sem hjartanu er skr. , yrmdu honum, gefu honum gri. Hver gti mr or essi l? (Freymur Jhannsson)

Mig dreymir heim um dimmar kaldar ntur. Mig dreymir heim til n, , mir kr, er hjarta reytt hmi dapurt grtur og hnga tr sem ein skili fr.

Og egar blessu slin gegnum glugga me geislum snum strkur vanga minn, mr finnst a vera hnd n mig a hugga og hjarta last r vi barminn inn.

Er sunnan gestir sumarlandsins berast sngvavngjum norur bjartan geim, og vinir fagna, vorsins undur gerast verur yndislegt a koma heim. (Freymur Jhannesson.)

Hngur sl a svi, syrgir jarargrur. Kveja rsir a kvldi klkkvar sna mur. Mtist lf a morgni og menn banastundum.

Fegnir vera vinir vinar endurfundum

Flnar gras, tt gri, grnar hr me rum, klnar dagur a kvldi, kveja bros me trum, fast menn og fara, finnast menn og skilja. Lgml lfs og daua ltur drottins vilja. (Sigursteinn Magnsson)

Fegurin er fr r barst, fullvel tti sanna, a yndi okkar allra varst, engill meal manna.

Hlutverk itt heimi hr, hafir leyst af hendi. Af eim skum eftir r, Gu englahpa sendi.

S besta gjf er gafst mr, var gleislin bjarta, sem skna skal til heiurs r, skrt mnu hjarta. (B.H.)

En vst er a gott a geta gefi ann tn strengi, sem eftir a vin er liin, mar ar hltt og lengi.

N sit g hr hljur og hugsi og horfi yfir gmul kynni. Og sknuur breytist blessun og bn yfir minning inni. (Sigurjn Frijnsson)

, heita og margreynda murst, milda og sterka, sem aldrei brst, og Drottins vors drasta gjfin. Hve lk er hn elsku lausnarans, er leiarstjarna hvers einasta manns, er lsir um hauur og hfin.

Hn hugsar ekki um sinn eigin hag, en llu frnar, og ntt og dag g veit, a hn vakir og biur. Hn heyrir barnanna hjartasltt og hlustar og telur hvern andardrtt, hn beygir sig bljg a eim niur.

Hn kyssir au, vaggar eim bltt blund, hn brosir og grtur smu stund, a brjsti sr vikvm au vefur og veitir eim af snu lfi lf,

er ljs eirra, vernd og bezta hlf. Hn er engill, sem Gu oss gefur.

Gu blessi ig, mir, glei og raut, og geislar fr himins stjrnu braut r lsi um farin rin. Og sl n glejist vi hjarta hans, vors hjartkra, ga frelsarans, er skilur bezt tregann og trin. (Sumarlii Halldrsson)

Hvlk harmafregn hjartansstrengur hvn. Dynur dauaregn, daprast augu mn. Lokast birtubr, og brosin hl og skr. Er vinur fellur fr, frist myrkur nr.

Hafu hjartans kk mr horfin stund er kr. minni mnu, klkk er minning hrein og skr. gengur um gleilnd, r glampar slin hei og vi herrans hnd heldur fram lei.

Gu alheimsgeim geisla sendu inn. Til lknar lju eim ljs myrkri inn, er harmar ungir j og jaka hjartasr, styddu og styrktu , strjktu votar brr.

Drottinn ljsa og lfs lju huggun eim, er lta kvlum kfs kaldan og dimman heim. Lttu helga hnd harma lkna sr, sefa sjka nd, svia eirra tr. (Pll Janus rarson)

S stjarnan sem gli gr og gladdi huga minn. Leiftrar enn ljmandi skr tt lkamans flni kinn.

leitair ltt a hrri um lfs ns skei, en hlir a hjartans grri hamingju lei.

N ertu horfin meal heilladsa hloftin bl. Heilagir englar um hauur r lsa og hrpurnar sl.

En sorg og glei sna ri spinna rlagavef. Lkn me raut er lngum vor grir; hi ljrna lfsins stef. (Gunnr Gumundsson) Leiin heim e.Gunnr

Hann bar leyni hljan harm hvergi sust tr. Og enginn veit annars barm hve und er djp og sr. (. K.)

Bltt lti blm eitt er, ber nafni: Gleymdu ei mr. Vri g fleygur fugl flygi g til n. Svo mna slu n sigraa hefur , engu g unna m ru en r. (sk jvsa.)

Megi gfan ig geyma,

megi Gu r fra sigurlag. Megi sl lsa na lei, megi ljs itt skna srhvern dag. Og bnar bi g r, a vallt geymi ig Gu hendi sr. (. Bjarni Stefn Konrsson) rsk bn

Aldan hngi til a mta r, vindurinn s bak r, slin vermi andlit itt, regni falli milt a jru. Og allt til ess a vi sjumst n, varveiti ig Gu rmum snum. (rsk blessun.)

Vi ttum ljs svo undur hltt og bjart, okkar veg a stri geislum snum. a dr upp sk svo dauans gnar svart. Einn dag var ljsi horfi okkur snum.

En a hyrfi skn a bak vi sk, skynjum ei ann geisla, er fr v stafar. En aftur birtir efalaust n; a okkur lsir hinummegin grafar.

minninganna skara skulum eld; Hann skoti getur bjarma fram veginn

og ylja ar til kemur vikveld og kra ljsi birtist hinum megin.

Er a v kemur, ska viljum ess, a eina hvlu bi megum gista og vakna afturelding saman hress, endurheimtum ljsi okkar missta. (Arnr Sigmundsson)

Gtur eru greiar gengur allt haginn n a lokum leiar lii er daginn. Falla fjarskans skorur fyllist hugur langan hallar heium norur heilsar ingeysk angan. (Arnds Bjrg Steingrmsdttir)

Elskulega amma, njttu eilflega Gui hj, umbunar ess, er vi hlutum, vallt inni hendi fr; varst okkar ungu hjrtum, eins og egar slin hl, vorblmin me vorsins geislum vefur sumarfegur .

Hjartakr amma, far frii,

furlandi himneskt , sundfaldar akkir hljttu num litlu vinum fr. Vertu sl um allar aldir, alvaldshendi falin ver; inn landi unasbjarta, englar Drottins fylgi r. (Hf. k.)

N er lfsins leiir skilja, loki inni gngu jr. Flyt g r af hlju hjarta, hinstu kveju og akkargjr. Gegnum rin okkar bjrtu, tti g ig glei og raut. Umhyggju sem aldrei gleymist, vallt lst mr falla skaut. (Hf. k.)

Okkar dpstu starakkir ll af hjarta frum r. Fyrir allt sem okkur varstu, yndislega samlei hr. Drottinn launar, drottinn hefur dauann sigra, lfi skn. Hvar sem okkar liggja leiir, lifir hjartkr minning n. (Hf. k.)

Tminn lur tru mr taktu maur vara r. Heimurinn er sem hla gler hugsau um hva eftir fer. (Hf. k.)

Tendrast sl slu mr, st burtu strkur. t mun g akklt r, ar til yfir lkur.

Allar stundir okkar hr er mr ljft a muna. Fyllstu akkir flyt g r fyrir samveruna. (Har. S. Mag.)

tt dpur s n slin, mrg hr renni trin, mikla hlju enn g finn verur alltaf afi minn. (Hf. k.) grein Hebu Daggar 2.6.06 um afa, Kjartan J. Hallgrmsson

Gott er r, vina, gus dr a vakna, ig gladdi lngum himininn a sj. Vst er oss ungt a sj bak og sakna samvista inna. En oss skal huggun lj: vr eigum lka r lfsins svefni a rakna.

(Gsli Thorarensen.)

varst s hetja svo hl og g a hugljfa vildir sna. g tni huganum brosandi blm og breii kistuna na. (S.G.)

reyttur leggst g n til na, nar fair, gttu mn. Alla mdda, alla ja endurnri miskunn n. Gef llum ga ntt, gef a morgni njan rtt llum eim, aftur vekur, eilft lf, eim burt tekur. (lafur Indriason.)

Fair lfsins, fair vor, fair alls sem grr og lifir. sem ekkir ll vor spor, num brnum vakir yfir.

Lttu na ljma sl lndum llum blessun skna. Hvar sem haldin eru jl, herra klr minning na (Karl rarson.)

Friar engill frelsis blur, friarhugsjn lifi nu, sem llum birtu bur beru ljs itt inn til mn (Karl rarson.)

r kra sendi kveju me kvldstjrnunni bl a hjarta, sem tt, en sem er svo langt r fr.

ar mtast okkar augu, tt ei oftar sjumst hr. , Gu minn vallt gti n, g gleymi aldrei r. (Bjarni orsteinsson.)

Sofu, ljfa, sl til viar hngur, svefn og draumar fria hjartans r. Mean hmi hljtt jru sgur, hvtur engill loki inni br. (.H.J.)

huganum reika g heim til n mir og hugsa um forna og liinna t. finnst mr sem ur faminn mr bjir og fagnandi kyssir mig strk og bl.

 hverfi mr ska og alvara lfsins um eirarlaust sjvardjp hreki mitt fley hljti g mu mtgangi kfsins mir mn kra g gleymi r ei.

Allt er heiminum hverfult og ma en hann sem er ljsi vegferarbraut hann veiti r ngju og gntt sinna ga fr gjrvllum verndi ig sorgum og raut. J alvaldur Drottinn r gtuna greii og gefi r hamingju, farsld og au. Hndin hans jafnan fr httu ig leii huggun r veiti og fori r nau. (Svafar jbjrnsson.)

Kra vina, g sakna n, g vildi a kmist aftur til mn. En ert umvafin ljsi ar, eins og varst reyndar alls staar.

Srt er a horfa eftir r, en g veit a munt muna eftir mr. v itt hreina hjarta og bjarta sl, munu erra okkar trega tr. (Sigrur Vigds rardttir.)

tmi eins og lkur fram lur um lfsins krppu bugur alltof fljtt. Markar okkur mjg svo undan svur,

minnir ig, gengur ttt og tt.

Ekkert kvikt sem andar fr ig fli, a flnar allt og mist burt um s. Galdur enginn getur ig sni glottir bara og hist alla t

Samt linar og lknar hjartasrin og leggur vi au smyrsl n srhvern dag. Svo tnast eitt og eitt burtu rin eins og dgrin bjrt um slarlag.

tmi sem a tf vilt enga gera vi tltum etta lf eftir r, llum stundum viljum hj r vera og vita meir um tilvist okkar hr. (Valgeir Skagfjr.)

Bltt mr kenn a bija, bnin veitir fr. Indl bnaija eykur fri og r.

Kenndu mr a krjpa kross inn, Jes vi. Lttu, Drottinn, drjpa dr hjarta og fri. (. Bjrgvin Jrgensson)

Gu vill a g s honum slskinsbarn, er s og skn fyrir hann heimili', skla, hverjum leik, sem honum gejast kann.

Gu vill a g reynist af hjarta hlr vi hvern sem er me mr, og geti snt, hve glatt og ljft gei barn hans er. (Bjarni Jnsson.)

Hrddist g, fkur, bleika br, er beislislaus forum gekkstu hj. Hljur spuri g hfspor n: Hvenr skyldi hann vitja mn?

Loks egar hl fr hrm kinn hneggjar mig fkur minn. Stg g bak og brott g held, beint inn slarlagsins eld. (lafur Jhann Sigursson.)

Beri mig eftirleit a upprunans lindum og reyni ar a lesa af lifandi vatninu lgml olgis og lgml drengskapar, hva niar hlustum

nema nafn ess vinar, sem lgml au bi bori hefur flskvu dpra flestum mnnum dulu brjsti

Og hvenr fum vi akka sem essa hfum noti. (lafur Jhann Sigursson.)

Slin brennir nttina og nttin slkkvir dag; ert athvarf mitt fyrir og eftir slarlag.

ert yndi mitt ur og eftir a dagur rs, svlun sumarsins eldi og slbr vetrarins s. (Sigurur Nordal st/brot.)

Aldir og andartk hrynja me undursamlegum ni; a er ekkert heiminum llum nema eilfin, Gu og vi. (Sigurur Nordal st/niurlag.)

Slin brennir nttina, og nttin slkkvir dag;

 ert athvarf mitt fyrir og eftir slarlag.

ert yndi mitt ur og eftir a dagur rs, svlun sumarsins eldi og slbr vetrarins s.

Svali sumardgum og slskin um vetrarntt, gn seiandi solli og sngur, ef allt er hljtt.

Sngur glum skgum og gn borganna dyn, gafst mr jrina og grasi og gu himnum a vin.

gafst mr skin og fjllin og gu til a styrkja mig. Eg fann ei, hva lfi var fagurt, fyrr en eg elskai ig.

Eg fddist til ljssins og lfsins, er lri eg a unna r, og st mn fr ekki flna fyrr en me sjlfum mr.

st mn fr aldrei flna,

v eilft lf mr hn gaf. Aldirnar hrynja sem ldur um endalaust tmans haf.

Aldir og andartk hrynja me undursamlegum ni; a er ekkert heiminum llum nema eilfin, gu og vi. (Sigurur Nordal.)

Svo lkur n okkar langa spjalli um lfi og einkennileikann

veri gti ef von mn rtist a vi megum taka tal a nju og n fullu gamni um hverskonar heimsku hgma og kennileikann.

Hvort heldur sem verur,

akka r fyrir. Faru vel vinur. (Kristjn Karlsson.) - orsteinn Gylfason e. Kristjn

g reikai aleinn eins og sk sem ofar lur dal og hl, en hrkk vi, rak augun hvar tal liljur glu sl vi vatn, og atlot andvarans. ar undir trjm r stigu dans.

Sem Vetrarbrautin breian var v bjartri sl hver ein var lk. n endimarka yrptust ar mrg sund blm a einni vk. au dnsuu jafnkt sem ki og gullnir toppar kipptust vi.

ar atti kappi lduger, en geri sr a gu tap. a hlutu ll skld a skemmta sr hvert skipti svona flagsskap. g horfi, og hugsai ekki neitt um hvlk feikn mr mundu veitt.

Oft ef g ligg leislu um ntt og lur hugur fjr og nr r fanga innra auga skjtt

sem einsemd himinslu ljr. Af hamingju slr hjarta manns. hefst ar pskaliljudans.

annig ddi orsteinn Gylfason lji Pskaliljur eftir William Wordsworth. -segir Vigds Finnbogadttir grein um orstein

Er frst um veginn sungu trjnum slskrkjur og restir.

Er frst um veginn var sumar og angan grnum lundi.

N er ori langt san og litlir fuglar hafa flogi t blinn.

Bl hafa flna falli af trjnum foki vindinn.

Dimm ntt og dapurleg drpir n yfir blalausum greinum skgarins. (Sigrur Einars fr Munaarnesi.)

Tminn flgur fram og hann

teymir mig eftir sr og ekki f g miklu ri um a hvert hann fer. En g vona bara a hann hugsi svolti hllega til mn og leii mig endanum aftur til n.

g gaf r forum keju r gulli um hlsinn inn, svo gleymdir mr ekki dags ins amstri nokkurt sinn. augunum num svrtu horfi g sjlfan mig um hr og g vonai a g fengi bara a vera ar alla t.

a er margt sem angrar en ekki er a biin v g s a fyrst rykinu, hve langur tmi er liin. Og g skrifa ar eitthva me fingrinum sem skiptir llu mli. v a nttin mn er dimm og ein og dagurinn bli.

J, og andliti itt mla. Hve g man a alltaf skrt, auglnur og bleikar varir, brosi

svo hrt. J g veit vel, a keypis er allt a sem er best, En svo arf g a greia dru veri a sem er verst.

g sakna n birtingu a hafa ig ekki vi hli mr og g sakna n daginn egar slin brosir vi mr. Og g sakna n kvldin egar dimman dettur . En g sakna n mest nttinni er svipirnir fara stj.

Svo lt g upp og s vi erum saman arna tvr stjrnur blrri festinguni sem frast nr og nr. g man ig egar augu mn eru opin, hverja stund. En egar g n legg au aftur, fer g inn fund. (Megas) Tvr stjrnur e. Megas

Hugsandi um engla g hugsa til n. Me hri itt eldrautt og heilbriga sn. Er lt itt g frtti brst lfstrin mn.

Hugsandi um engla g hugsa til n.

Gu fylgi r engill fer sem r ber. tt farin srt, veistu sem er. A sorg okkar hjrtu nstir og sker. Vi sjumst n egar kemur a mr. (KK . GK) ing: lafur G. Karlsson

, mamma mn, n leiir skilja a sinni, og sorgartrin falla mr kinn, en hljan mild af heitri st inni, hn mkir harm og sefar sknuinn. mnum huga mynd n skrast ljmar, og minningin slu fegurst mar.

mir kr r aldrei skal g gleyma, inn andi fylgi mr lfsins strnd. g vil hjarta heilrin n geyma og halda fast Drottins styrku hnd. Me huga klkkum kve g ga mur. , mamma mn, lfs mns strsti sjur. (rni Gunnlaugsson)

N liin er hin unga raut og reytta brjsti rtt, inn andi svfur bjarta braut bak vi dauans ntt.

g kve me kk, traustri tr um tilverunnar geim a sl n rugg svfi n til sigurlandsins heim. (Ingibjrg orbergs.)

Hann vakir okkur yfir og verndar hverja stund Hann sendir sna engla er slin fr sr blund.

Stjrnur strjka vangann og stundin, hn er bl g veit a Jess Kristur er hj r alla t.

Blessa n barni v bi er v bl ntt muntu eiga hj englafur skjl. (Guni Mr Henningsson.)

En g grti, geta engin tr mr gefi framar stund jr me r, v ert farin - heim himininn. Me a huga erra g votar brr og akka vissu, er br hjarta mr, a eilfin er okkar, vinur minn. (Slveig Kristjnsdttir.)

egar veturinn gengur gar missa tr og arar plntur lauf sn tmabundi. En essar jurtir ba yfir lfi sem gerir eim kleift a bera brum egar vorar a nju. Hi sama vi um daua mannlegrar veru. Vi bum ll yfir lfskrafti sem mun leia okkur tt a nju lfi, nju hlutverki, samstundis og n srsuka. (Daisaku Ikeda.)

r bkinni Faith into Action e Ikeda

Me englum Gus n leikur og ltur okkar til n laus r vijum jninga, a fara a g skil. Og egar geislar slar um gluggann skna inn gleur okkur minning n, elsku pabbi minn. (Gurn Sigurbjrnsdttir.)

kkum krleika og elsku, kkum vir ingu og tr kkum allt sem af r gafstu, okkar stir ttir .

v vimt itt svo glalegt var og gleg var n lund og gaman var a koma inn fund. (Gurn Sigurbjrnsdttir.)

Gu ig geymi ga mn gefi fri ljssins heimi. Vi hli Hans ar sem slin skn sofu rtt og vel ig dreymi.

Ltill brir ljfur kr lfsins engil eignast hefur. Hn horfir ig nr og fjr og hjfrar er sefur.

Gu minn sendu styrk og li hvar sorgmddur er og hljur. Blessun veit bn og fri bi fur og mur. (ra Ingibjrg Sigurjnsdttir.)

Loki er kafla lfsins miklu bk. Vi ltum hfi bn kvejustund. Bijum ann Gu, sem gaf itt lf og tk grandi hendi a milda sorgarstund.

, hve vi eigum r a akka margt egar vi reikum liins tma sl. samfylgd inni allt var bltt og bjart

blessu hver minning, fgur, ljf og g.

Okkur hug er efst hverri stund st n til hvers, sem lfsins anda dr hjlpsemi n og falslaus frnarlund. Friarins Gu ig sveipi helgri r. (Vigds Runlfsdttir.) Minning e. Vigdsi

g lagi gtu sem ykir rengst. Mitt ol efldi reynslu styrkur. Og gulli itt var a, sem lsti lengst. Allra lengst inn dauans myrkur. (Sigurjn Frijnsson.)

Vertu, gi Gu, hj mr, glei snn er veitt af r. Gjru bjart mitt berskuvor, blessa, fair, ll mn spor.

veist alltaf um minn veg, allt veist, sem tala g, ll mn verk sr auga itt, einnig hjartalagi mitt. (Einar Jnsson.)

egar raunir jaka mig rttur andans dvnar

egar g aeins ig einn me sorgir mnar. Gef mr krleik, gef mr tr, gef mr skilning hr og n. Ljfi drottinn lstu mr, svo lfsins veg g finni lttu t ljs fr r ljma slu minni. (Gsli Uppslum.)

g ekki veg hann viss og glggur er, ei villist neinn sem eftir honum fer. En yrnar vaxa essum vegi hann rngur er en samt hann rata m. Hann leiir oss fri, fri og flytur oss a Drottins hgri hli. (Steindr Briem.) Sra Steindr Briem Hruna

Mra, lju mr mttul inn, mir hreti skja; tekur mig a kala kinn, kuldi smgur hjarta inn; mr vri skjl a mttlinum num hlja.

egar mr sgur svefn br sastur alls heimi, mttulinn inn mjka , Mir, breiddu mig ofan , svo sofi g vrt og ekkert illt mig dreymi. (Einar l. Sveinsson)

En er sgur sl, srhver glta deyr, og ig, ska mn, aldrei s g meir. (. Magns sgeirsson.)

Kvldi er fagurt, sl er sest og sefur fugl grein. Vi skulum koma vina mn og vera saman ein.

g ekki fagran ltinn lund, hj lknum upp vi foss. ar sem a gra gullin blm, gefur heitan koss.

veist a ll mn innsta r er starkossinn inn, han af aeins yndi g rmum num finn.

g leii ig lundinn minn, mn ljfa, komdu n. Jrin eigi tal blm, mn eina rs ert . (Inglfur orsteinsson.)

Vr bijum ig, Drottinn, a blessa hrju, birtir oss syndugum mtt inn jr. Lt narsl rsa, veg eim llum vsa er villir fru lei, hafa tnt sinni hjr.

leiir oss, Drottinn, a lindunum hreinu, ljsi itt kveikir vi himnanna stl. Um tma syrti, brtt aftur birtir, breiir t inn fam og veitir oss skjl.

Vr flytjum r lofgjr, lknar og grir og lttir oss gngu stormanna kli. Fr nau og helsi gef hjr inni frelsi, n hjlp er jafnan nr. , Gu, veit oss fri. Veit oss inn fri. (skar Ingimarsson)

Mean veri er sttt, beru hfu htt og hrstu eigi skugga lei. Bak vi dimmasta l glitrar lvirkjans lj upp um ljshvolfin bjrt og hei. steypist gegn r stormur og regn og byrin s ung sem ber,

 stattu fast og vit fyrir vst, ert aldrei einn fer. (. skar Ingimarsson)

Undir hu hamrabelti hfi drpir ltil rs. rir lfsins vngja vddir vorsins yl og slarljs. g held g skynji hug inn allan hjartaslttinn rsin mn. Er kristallstrir daggardropar drpa milt blin n.

sku minnar leiir lgu lengi vel um ennan sta, krjpa niur kyssa blmi hversu drlegt fannst mr a. Finna hj r st og una yndislega rsin mn. Eitt er a sem aldrei gleymist, aldrei, a er minning n.

Rsin e Gumund

dag vi hugsum til n elsku afi og allt sem fyrir okkur hefur gert. hefur veri okkar gleigjafi gjfum mila, hnd n leiddi hvert

sem vegur l til roska gus geymi um gtu sem a reynist mrgum hl svo farnast megi vel hrum heimi og heiarleikann rkta barnsins sl.

Vi bijum ess a vikvld itt megi aeins birtu og glei fra r. Sl lofti sem sumardegi sem morgunroi li dagur hver. Eins og lngum alltaf sll og glaur eigir vndum mrg gengin spor. Hjartans akkir, heill r heiursmaur um hugans lendur birtist sl og vor.

birtist 26. jan. 08 ort um Jn rnason ttran

Srt er mr minni. Sakna g n vinur. Minnist eirra mrgu mtu gleistunda sem vi ttum saman. Slu fegur skna allar r og eiga innsta sta hjarta.

vor kom g sunnan me slskin hjarta, hn seiddi mig drin landinu bjarta. slenska bygg, tt ein mna trygg.

 slenska bygg, tt ein mna trygg. g byggi mr hreiur vi bakkana lgu og bj ar me ungunum, fallegu, smu. frii og st sem a aldreigi brst.

Og bndinn minn prur bakkanum undi. Hann brosti vi ungunum lttum sundi. eir lku sr dtt, og eir dfnuu brtt. En dag nokkurn glumdi vi gjallandi seiur, a glampai eldur, g fli mitt hreiur. Og bndinn minn d, var brostin mn r. Og annar minn vngur var brotinn og bli me brennandi srsauka litai fli.

g hrpai htt t heilofti bltt: fli i brn mn til framandi stranda, me fgnui leiti i ruggra landa. Svo hvarf hn mr sn ljfust hamingjan mn. Vi slensku vtnin er fegur og friur og fagnandi rkir ar vornturkliur. Ef gefi i gri, llum fuglunum fri. Ef gefi i gri, llum fuglunum fri.

Af sjkum lfinu segir svo ftt og sjaldnast eim vegirnir greiir. veist a mn kra afa inn tt t, hr skilji leiir.

Siggu vi kvejum me sorgmddum rm en svo verur rlgum taka. Vi munum leii itt bera r blm bninni yfir r vaka.

Skjtt hefur sl brugi sumri, v s hef g fljga fannhvta svaninn r sveitum til sllanda fegri; sofinn er n sngurinn ljfi svlum fjalladlum, grtgull harmafugl hnpir hsgafli hvurjum.

Blmi dagsins gefur fyrirheit geislar slar bra mjkan snjinn

Handan vi sjnarrnd liggur sl n mrkum veruleikans byrjar nr dagur. (Anna S. Bjrns Vetrardagur e. nnu

Eins og blm n blaa sngur n raddar skyggir dkkur fugl heirkjuna. Vori, sem kom gr, er aftur ori a vetri.

Sorg e Magns fr Hafnarnesi.

Draumanna hfgi dvn dagur austri skn. Vekur mig, lfi vefur mjka mildings hndin n. Dagleiin erfi er vst hvert stefna ber. Leiir mig, langa vegu, mjka mildings hndin n. Sest g vi slarlag stt er vi liinn dag. Svfir mig, svefni vrum, mjka mildings hndin n. (Eygl

g heyri voryt um lofti la, s ljma gulls efstu brn. En er vetrarins veldi loki, er vori strkur um engi og tn.

a falla tnar r hstu hum, fr hrpu sngfugls bak vi sk.

Allt glest me lttfleygu loftsins barni, sem leitar fagnandi heim n.

A reika um vorlnd er dsemd drauma, ar dreg g sk af ftum mr. En skelfist eigi, tt ellin kalli, v aftanskini oft fegurst er.

r ljinu Vorboinn e Arnfri

eir segja ig ltna, lifir samt og ljsinu fr a dafna. v ljsi var thluta llum jafnt og engum bar ar a hafna.

Fr litlu hjarta berst ltil rs, v lfi urftir a kveja. sorg og glei senda munt ljs, sem a mun okkur gleja. (Gumundur Ltil kveja a handan e. Gumund Inga

, hve srt g sakna n smakonan elskulega, minning n er skrast skn skarta mun slu mn orstr inn er aldrei dvn eyir burtu sorg og trega. , hve srt g sakna n

smakonan elskulega.

Aldrei gleymir trygg n tr traust reyndist hverju sinni me krleik num bttir b bezt r virtist afer s. Lir, sem ig lifa n lofa munu ll n kynni. Aldrei gleymdir trygg n tr traust reyndist hverju sinni. (Hf. kunnur.)

Er vaknai bjartur dagur drma, dggin ig grtur me hugljfum trum. Minningar fagrar huganum hljma, himnanna litir mig fama srum.

rttir fam lfsins lei, lstir margan efa. r vallt virtist gatan grei, grtinn vildir sefa.

Me trega hjarta g missi mtt, minnist gra funda. Ljsi r stefni nja ntt, ngt er ar gleistunda.

Handan vi hafdjpin blu, hugur minn dvelur hj r,

g vil a komir og kyssir kvann r hjarta mr.

Hvtu mvar, segi i honum, a mitt hjarta sli aeins fyrir hann, hvtu mvar, segi i honum, a hann s a allt, sem g brjsti ann.

tt frir burt, g hugsa enn sem ur, um okkar linu t, er g ig fann. Hvtu mvar, segi i honum, a mitt hjarta sli aeins fyrir hann.

Minningabrotin og burtflogin stund og bjartasta vonin um fagnaarfund er gull sem vi geymum ranni. N eigum vi vlkan allsngtasj og auugust erum af essari j. En rautin er innra me manni.

Hve lengi er auvelt a ylja sr vi r indlis stundir er fkk okkar li? Skar er n hggvi hpinn.

- Grtar Ingi Smonarson orti til mgkonu sinnar, Jhnnu Jhannsdttur Fr okkar heldur fram

vi hldum fram a lra a ekkja flk elskum a mean a er a deyja jafnt og vi elskuum ur

Og stundum kynnumst vi flki stlhreinni jararfr kynnumst sjlfum okkur, ltandi hfi nfddum skilningi haustsins sem er ori rstin okkar Brgndrau eins og leurskr fr Pars

Andartak verur lf okkar logagyllt og vi fljgum snilegum vngjum vit morgunroans

Hldum svo fram a lra a ekkja

Vegfer e nnu

litlum skm g list inn og leita a r, afi minn. g vildi a vrir hr og vrt krir hj mr.

g veit a hj englum ert og ekkert getur a v gert. anda ert mr alltaf hj og ekki fer mr fr.

g veit lsir mna lei svo leiin veri bjrt og grei. sorgarstund srhvert sinn g strauminn fr r finn.

g Gu n bi a gta n og gra djpu srin mn. bn g bi ig sofa rtt og b r ga ntt. (S.P..)

tt vindar blsi verld , og vofi yfir klgusk, mundu hann, er bl itt ber, sem brir inn og Drottinn er. Og n hans ngir r.

Hann kom a opna augun blind, hann er n hjlp villu og synd, tt sortni fyrir sjnum r, hinn sami gr og dag hann er. Og n hans ngir r.

Hann er a ljs vi ll n spor, er eilf boar, lf og vor, hann verndar etta veika ker, sem valt senn og brothtt er. Og n hans ngir r.

Og hv skal ei hjartans kk sig hefja yfir skin dkk? veist, a na byri ber s brir, sem inn Drottinn er. Og n hans ngir r. (Sigurjn Gujnsson)

Stutt er dvl stundar heimi lur lf fyrr en li varir, sem hvirfilbylur um haf strjki, ljmi leiftur um loftboga. Hva er lfi? Ljsi sem slokknar, blsin bla, sem brestur og hjanar, bogi sem brotnar bana strndum, hjm, hgmi, hrapandi stjarna. (Jn lafsson.) r bkinni 60 kvi eftir Jn

hvarfst r sjlfum og okkur hvarfst

inn hfu itt

dyr eftir dyr luktust og gtu ei opnast n leist hgt brott gegnum opnar bakdyr bstaur slarinnar er hr enn en stendur auur sl n er frjls lkami inn hlekkjaur vi lf sem ekki er hgt a lifa horfir framhj mr tmum augum engin fort engin framt engin nt vi fengum aldrei a kvejast. (Tove Findal Bengtsson . Reynir Gunnlaugsson)

, pabbi minn, hve undursamleg st n var. , pabbi minn, vallt tkst mitt svar. Aldrei var neinn svo stlegur eins og . , pabbi minn, t skildir allt.

Liin er t, er leiddir mig lti barn.

Brosandi bltt, breyttir sorg glei.

, pabbi minn, g di na lttu lund. Leikandi ktt, lkst r inn htt. , pabbi minn, hve undursamleg st n var. skunnar mar ylja mr dag. (orsteinn Sveinsson.)

kvld horfa augu himins undrandi mennina, sj og undrast hve illa gengur a skilja gu. (Dra Kondrup) ur birt lj (r Orabk, 2006) birt me greinum um Dru 10.7.06

Mitt lj er aeins lti akkaror til lfsins, ess sem vi gengum bi. varst s rs sem innst hjarta x, g alltaf vildi a s rs ar sti.

Alltaf skal g muna bjarta br og brosi sem a fyllti andlit itt. Vi vorum ung, ttir hjarta mitt, og ekki neitt fkk breytt v sem g s.

Vi lifum saman ljfa daga og sra, v lfsins vegur stundum grttur er

og engar rautir alveg lausar tra, en unasstundir lifa hjarta mr. (Bjarni Marin orsteinsson.)

Minningar mig margoft taka muna skal g lina t yfir mr skal alltaf vaka itt indlt bros og augun bl. (Bjarni Marin orsteinsson.)

hrpunnar ma vi hlustum kvld, mn hjartkra, draumfagra meyja, og tunglskini hefur sn tfrandi vld, er tnarnir sustu deyja.

hillingum sjum vi slfagra strnd, ar svifum vi tv ein um draumfgur lnd, og tunglskini hefur sn tfrandi vld, er tnarnir sustu deyja.

Er nttin oss bur sn litskreyttu ljs, sem leiftra um himinsins veldi, gef g r st mna, heiur og hrs, og hamingju essu kvldi.

Vi dnsum og syngjum mitt seiandi lag, unz sjum vi roa hinn komandi dag, og ttu st mna, heiur og hrs, og hamingju fr essu kveldi.

(Thedr Einarsson.)

Mig seiir heimr, hjartanu blir hugur er bundinn minningabl. Eyjar og voga rroinn klir. Andvari vorsins leikur vi s.

mn Heimaey fam inna fjalla n flyt g sngva og ljaml. r vil g fra fegur alla er g finn besta minni sl.

g s fjarri blmu bundinn, bernskan er ti mitt skaland. geymir hugur slrou sundin svimha kletta og fjrusand.

mn Heimaey n minn hinsti ur hafsins brum a strndu fer. En farlei tmans g fylgi hljur uns flvi ntur hr lknar mr. (Hf. k.)

Og allt var skini skarta og skjl vi murhjarta, hr lei mn bernskan bjarta vi bjargfuglakli. Er vori lagi a landi, var lf fjrusandi,

 rkti unasandi tt vi bruni.

egar fjarskann mig bturinn ber og boinn r djpi rs. Eyjan mn kra, g ska hj r a eigi g famlgin vs.

tt lngum beri af leium lfsins vegi breium, finnst fornum eium margt fali hjartamein. En okkar skufuna vi ttum a muna mean ldur una st vi fjrustein. (si B.)

, gamla gatan mn g glaur vitja n og horfnar stundir heilsa mr. Hr gekk g gullin spor mn gu bernskuvor, sem liu burt leik hj r..... (si B.)

Dagurinn kveur, mnans bjarta br blikar skja sundi. Lokkar blnum, leiftur augum fr,

lofor um endurfundi.

Ga ntt, ga ntt, gamani lur fljtt, brosin n ba mn, er birtan r austri skn.

Dreymi ig slskin og sumarfri, syngjandi fugla og lkjarni. Allt er hljtt, allt er hljtt stin mn, ga ntt. (si B)

st n er fersk og engu breytt annrki hefir stutt og leitt mig og ara sem me r fru. skuld mna aldrei get g greitt. (Sigurur Snorrason.)

Sigurur b. Gilsbakka Hvtrsu, 18941978, orti kvi til nnu Brynlfsdttur, 1906-2003, sem lkur essu erindi.

Gu ig leii srhvert sinn slarvegi alla. Verndarengill varstu minn, vissir mna galla.

Hvar sem g um foldu fer,

finn g nvist na Aldrei skal r minni mr, mamma g r tna. (Jn Sigfinnsson.)

Elskulega amma, njttu eilflega Gui hj, umbunar ess, er vi hlutum vallt inni hendi fr; varst okkur ungu hjrtum, eins og egar slin hl, vorblmin me vorsins geislum vefur sumarfegur .

Hjartkr amma, far frii, Furlandi himneskt , sundfaldar akkir hljttu num litlu vinum fr. Vertu sl um allar aldir, alvaldshendi falin ver, inn landi unasbjarta, englar Drottins fylgi r. (Berglind rnadttir.)

Elskulega mamma mn mild og bl var hndin n. skusporin tti g sm oft gladdir hugann .

Ltt og bjrt var lundin n lkt og heii er slin skn. Margar fagrar minningar man g enn til huggunar.

Enn rs sl vi austurfjll rdagsgeislar skna vll. Eins er mynd n hrein og h hn mr lsir velfer .

egar loks mn lokast br og lk g gngu jru . g b n milda murhnd mig leii sjnarlnd. (Plna Plsdttir.) ort um Mlfri rarinsdttur, f. 1877, d. 1946 mur Plnu f. 1919, d. 2003

Lngum stti sngvamiin, seiandi hljmakliinn. Rddin tr og tna. Hann var yndi allra kra, tti arna glei stra. Leikandi var lundin bl.

Margt var ija, aldrei hika, aldrei fr v ga hnika. Verkin mra manninn vel. Rka hjlparlund hann tti,

hnd t rtti ar hann mtti. Hans er gjfult hugarel. (Helgi Seljan.) r lji um brur Helga, Halldr Fririksson nran

Trarinnar traust og styrkur tendrar von dpru hjarta. Eilfin er ekki myrkur, eilfin er ljsi bjarta. (Helgi Smundsson.)

fagra blmi blma sem blmstrar jru . fegurst rsin rsa sem reynist vera oss hj. gari eim sem gengur er gjarnan ig a sj. fagra rsin rsa sem reyndist vera oss hj. n angan una vekur og rvar lfsins r. Hn sorg og st burt hrekur og sefar grtna br. v gakktu hljtt um garinn inn og grunda hvert eitt spor, fagra blmi blma sem blmstrar srhvert vor. (Einar Steinrsson.)

Er lt g yfir liin r mr ljst hjarta skn, errair mir trega tr og traust var hndin n. gafst mr allt, sem ttir af st, von og tr. Og v er nafn itt mir mn

 mnum huga n. leiddir mig, sem lti barn og lttir hverja raut. Vi blmskreytt tn og hrmhvtt hjarn g hj r star naut. N egar lfs ns lokast br fr langri vi stund. Er gott a hvlast Gui hj og ganga Drottins fund. (Einar Steinrsson.)

bnum okkar, besti afi bijum fyrir r a Gu sem yfir llu rur, allt sem veit og sr leii ig a ljssins vegi lt' ig finna a, engin sorg og enginn kvilli ar samasta.

Vi bijum ess bnum okkar bakvi ltil tr, a Gu sem lfi gaf og slkkti gri sorgarsr. Vi kkum Gui gjafir allar glei og vinarfund og hve mrg var vallt me r ngjunnar stund. (Sigurur Hansen)

 kvejustund er ungt um tungutak og tilfinning vill ra hugans ferum. v krum vini er srt a sj bak og sttir bja Drottins vilja og gjrum. En Gus er lka glei og vintr og g hver stund er minningarnar geyma. Faru vel, r fylgir hugur hlr fer um ljssins stig, og agnarheima. (Sigurur Hansen)

Mamma, g man daga, man na hvtu sterku hnd. Ein kunni hn allt a laga og opna hli drauma lnd. Stoltari en stormaveldin, sterkari en lja kveldin vari hn skueldinn, rdaga og fagra strnd.

Ga g s grtur. Grtperla skn vanga r. Vakir veik um ntur, vakir og biur fyrir mr. Mamma, itt murhjarta mildara en slin bjarta sendir hmi svarta slskini hvar g fer. (Sigurur Hansen)

Mamma, e Sigur

Lfi rennur sem lkur me lygnu og djpan hyl grefur sr farveg og fellur um flir og klettagil. Vi bakkana beggja megin blandast hin tra lind uns lkurinn orinn er allur annarra spegilmynd.

Lkurinn minnir lfi lindin er tr og hrein fljti ber hann ll frin sem falla af nstu grein. En fljti er lfsins ferja er flytur me ungum straum lji um lindina tru lkjarins skadraum. (Sigurur Hansen.)

Inn milli fjallanna hr g heima, hr liggja smaladrengsins lttu spor. Hraun essi leikfng hellinum geyma, hrslan mn blaktir enn klettaskor. Vi an rastakli og ungan vatnani skan mn lei ar sem indlt vor. (Gum. Magnsson)

Ver sll heimi hljma, himneska ttu leyndardma, flgna sl og fingrum r, oft hafa svala slu minni, samhljmar fr hendi inni. Gu launi allt er gafstu mr. (Geirrn varsdttir.)

komst eins og lj, inn vitund vorsins, me von hjarta. rir lfi landi draumsins, og ljsi bjarta. Kristalsdgg gudmsbirtu trafli titrar, og tnabylgjur fagna num fundi. N ertu sll minn kri vinur, slargeislar kyssa na mund. (Hrefna Sigurardttir.) - um r Jnsson, mg Hrefnu

Takk fyrir tmann sem me r ttum, tmann sem veitti birtu og fri. Ljs itt mun loga og leibeina fram, lsa upp veg okkar fram vi.

Gefi r Gu og gar vttir ga t yfir kvejuna hr,

inn orstr mun lifa um komna daga, indlar minningar hjarta okkar ber. (P. . T.)

Sofu engill, senn er nttin nrri, svanirnir fela hfu undir vng. Dagurinn hefur gefi okkur gjafir, gefur nttin sna mjku sng.

Sofu engill, augun leggu aftur, lfarnir geyma fgru gullin n. Dagurinn hefur kvejuorin kalla, hvslar nttin nturljin sn.

Sofu, engill, finndu fagra drauma, fuglar laufi loka hafa br. Dagurinn bakvi fjllin hefur fari, friarnttin felur okkur .

Sofu, engill, engu skaltu kva, andar golan yfir mrarsef. Dagurinn var svo vorbjartur og fagur, vefur nttin drauma inna stef.

Sofu, engill, slbjartur vanga, svfur mni yfir hfin brei. Dagurinn gaf r visku, kjark og vonir, verndar nttin ig langri lei. (Fririk Erlingsson.)

Vinkona mn sem brosir str og falleg hj slinni aprl

ert s sem horfir fegurartt mean hljan list augu n og hr

Vinkona mn himninum morgun springur slin ma t og ggist um endalaust hnappa gati blssunni inni.

Vinkona mn (Steinunn Sigurardttir.)

gninni einni segjum okkar sorg. Sungin var glein t vind sem bls. Spor lgu burt r dalnum annan dag, Dgg fll af greinum ltils reynitrs. gninni einni segjum okkar sorg.

g elska lfi og ess tfrasvi. g elska flki, djarft og vali li.

g elska vorsins undur geislamtt. g elska flug, sem stefnir djarft og htt.

Bjarni kennari - ekki prestur

Vi ttum hr saman yndisleg r af eim geislarnir skna. N falla a lokum fjlmrg tr fallegu kistuna na.

Vi ttum saman eitt sinn vor skan kynnti lf og or, vi lgum saman lfs veg og leiin sndist yndisleg.

Og lfi gaf og lfi tk a okkur saman reynslu jk, vi bi saman ttum allt var oftast hltt en stundum kalt.

En n er komin stundin s burtu farinn ert n, vinur kr sem varst mr allt mitt lfsins ljs, mitt slar skart.

N gengin ertu Gus ns veg g grt svo harmi slegin treg,

en t mun g muna ann sem gaf mr ennan ga mann.

g akka vinur, akka allt sem gfan okkur bum galt. a er mn tr, mitt trausta skor a aftur finnumst anna vor.

Dmdu eigi breyskan brur, brjttu ei hi veika str; lyftu heldur hnd til varnar hverjum eim, sem arir sm.

Allt er lf af einum stofni, rlg tvinnu mn og n. Undir sora og synda hjpi slhrein perla tum skn.

Hver fr lesi letur hjartans, leynirnir innra manns? Hver er s, er kanna geti, kafa slardpi hans?

Margt hafsins hyljum djpum huli er, sem enginn leit. Margt slum manna leynist meira og betra en nokkur veit.

Skammt vr sjum, blindir blnum bum augum, ltum hgt. Hv skal myra menn me orum? Margt er huli, dmum vgt.

Auleg hjartans enginn reiknar ea slarftkt manns. Hvar er vog, er vegi geti vonir ea sorgir hans. (Richard Beck.)

hve einmana g er vorin egar slin strkur blum trjnna lkt og straukst vanga minn forum og egar g s allt lifna og grnka minnist g ess a gafst einnig lfi mnu lit og egar g s slina speglast vatninu speglast minningin um ig hjarta mnu og laufgast n. (Bjrg Eln Finnsdttir.)

Minn hjartasltt, minn andardrtt, minn mikla mtt n m g sttur lofa. strt og smtt g hafi tt, mr fylgir ftt er fer g brtt a sofa.

 hittir ig sjlfan hugmyndafli hrafer um lfi veraldarbraut, vakir og biur, vonar hlji og viskan er lausn n srhverri raut.

kallar Gu ef kemst ekki hraar, inn krleikur lifir trin s veik. Hin eilfa vitund er alltaf til staar og stin er nrtk starfi og leik.

horfir lfi og heiminn skoar, huganum tekur sjlfur til mls. En myndin af Gui er mttur sem boar a maurinn veri a eilfu frjls.

J mundu a vinur, mean lifir, a myndin af Gui er allt sem sr. Og viskunnar mttur hann vakir r yfir veraldarbrautinni hvert sem fer. (Kristjn Hreinsson.)

Hvert gengi spor sem tminn burtu tekur fr tilgang egar lfi skoa er, og ll au blm sem glalegt vori vekur au virkja sng sem vallt hljmar hr.

v sngurinn hann fer me tmans takti um tradal er fgur jurt ar grr og srhvert blm sem vori ur vakti

 vitund manns um eilf lifa fr.

En egar yfir llu glein gnfir er gott a hafa bi kjark og or og hverri sl me hjartagsku hfir a hugleia gn hvert gengi spor.

Hvert gengi spor e kristjn

blum hestum hugans um himin minn g svf, g s djpum draumi a dauinn skapar lf. ar ba tal andar og fram streyma eir. ar er lausu lofti eitt ljs sem aldrei deyr.

Hann Gu hann mun ess gta getir sofi rtt, hann ltur ljssins engla lsa r um ntt.

egar myrkri mtir mannst hann vel n gtir, hann ll n verk verldinni sr. Og egar ljsi logar og lfi ig togar

 fljga himins englar yfir r.

Undir blhimni blsumars ntur barstu arma mr rsfagra mey. ar sem dggin grasinu grtur, grast tjrnin surnum ey. g var snortinn af yndisleik num, starrin er vonunum felld. ert ljsblik lfshimni mnum, ert lj mitt og stjarna kveld.

g vil dansa vi ig mean dunar etta draumbla lag sem g ann. Mean fjri unum funar, og af fgnui hjartans sem brann. Og svo dnsum vi dtt, er gaman mean dagur austrinu rs. Og svo leiumst vi syngjandi saman t sumarsins parads. (Magns K

Ef vri g sngvari syngi g lj um slina, vori og land mitt og j. En mmmu g gfi mn ljfustu lj, hn leiir mig, verndar og er mr svo g.

Ef gti g fari sem fiskur um haf g fengi mr drustu perlur og raf.

Og rafi g geymdi og gfi ekki braut en geri henni mmmu r perlunum skraut.

Ef kynni g a sauma g keypti mr ln og kli g geri mr snotur og fn. En mmmu r silki g saumai margt r silfri og gulli, hi drasta skart. (Pll Jnsson rdal

g kve ig mamma, en s um svi a slskin bjart ar er, sem opnar hli a fgrum fri, og farsld handa r. v lfs er stri loki n, en leiina gekkst tr allt sem gott og gfugt er og glir slarhag. a ljs sem vallt lsti r, a lsir mr dag.

g kve ig, mamma, en mildur blr um minninganna lnd, um tnin nr og tinda fjr, mig tengir mjkri hnd, sem litla stlku leiddi um veg, s litla stlka a var g, og hndin a var hndin n, svo hl og ljf og bl.

g kve ig, elsku mamma mn, en man ig alla t.

g s bernsku djpri fjarlg hvar augu blikuu tpri stund.

g s nlg njum degi hvar augu blikuu djpri kyrr.

Og enginn veit hva a var og er. , nlg djp, , stund sem fer.

Mamma, elsku mamma, man g augun n. eim las g alla, elskuna til mn.

Mamma, elsku mamma, man g na hnd. Bar hn mig og benti, bjrt drarlnd.

Mamma, elsku mamma, man g brosi itt. Gengu hlir geislar, gegnum hjarta mitt.

Mamma, elsku mamma, mr huga skn. Bjarmi inna bna, blessu versin n.

Mamma, elsku mamma, man g lengst og best. Hjarta bla, heita, hjarta er g sakna mest.

Vi kvejum ig, vinur, sasta sinn og sknuur hug okkar fyllir. N minningar vakna um vinskap og trygg er vorslin tindana gyllir.

N akka skal allt sem vi ttum me r, a t mun hug okkar fylla. Brtt sumari kemur me slskin og yl slstafir leii itt gylla. (Aalheiur Hallgrmsdttir)

, himins bla hjartans tr

er hjpar sorg, tt bli sr, n miskunn bl, hn mildar barm, hn mkir tregans sra harm. ert a ljs, a lfsins ml, er ljfur drottinn gefur sl.

N hlj er stund, svo helg og fr, a hjarta kemur minning bl. Hn sendir huga bros itt bjart, blessar, akkar, akkar allt. Hn minnir sl sorgaryl, sendir huggun hjartans til. (Steinunn . Gumundsdttir.)

Sju himni htt yfir fjllin rsandi roa. Ljs og litir leika um skin, birtingu boa.

Maurinn snum sorgum gleymir og sefast ltur, er dagsbrn dreifir dpprum skuggum dimmrar ntur.

Mnnum er fjarlgt

 morgunsins veldi myrkri a kveldi.

A degi linum kviknar ljs vi ljs, ll loftsins blfir skn silfurvefjum; bleikum fjarska blikar ljssins s, ar brenna rsask me gullnum trefjum.

Svo bjarma hug mr bros n gl og skr, svo bjart var heii dags augum num og ljma og yl n endurminning slr allt, sem kemur nlgt vegum mnum.

Ei deyr, s gefur bros og bluml v bros og hjartans or jru lifir; fer stillt og hljtt r eins annars sl og eilfbjart a vakir mannheim yfir.

Er vaggar skip thafsbreiu ldunum og undraljma sinn mninn slr. En bjart er yfir bru hvtu fldunum, er brosir mni himni unaskr. farmann dreymir um fort horfna. Hann fr vart blunda taki a morgna og dreymir En andvrp hans me ldugjlfri hljna . er Eygl morgunhljma hafi slr.

Haustntt hafinu e Sigfs

Haustflva slr hlarvangann rja, hjartslttur dvn, og liin sumarganga. Voin er unnin, vafin upp stranga. Vefarinn hefur loki sinni skyldu. Nst mun sr annar nema arna spildu.

sennilega Jn Jnsson Fremstafelli, f. 5.4. 1908, d. 17.10. 2001. grein um Fririku Kristjnsd, konu hans

g byggum villtist um vorfagra ntt, og fann ekki leiina heim. hjarta mr ttinn, allt var svo hljtt. Hugurinn leitai heim.

Himinn og hamrar runnu eitt g hvldist vi einmana stein. Er stti a mr svefninn, g sofnai rtt huganum kominn var heim.

Ef svefnvana vakir um vorbjarta ntt og hugur inn leitar til mn. g sefa inn huga, svo sofnir rtt svefni kem g til n.

Sigrur Hinriksdttir orti um Ptur orvararson

Munum glaar gar stundir, gfugt hjarta, styrkar mundir. Glavr n, sem ljmi li, lsti upp margan skja dag, vermdi og btti hugans hag. Yfir lfi yndi stri, eins og fagurt slskinslag.

Ljsblik liinna daga e Ingibjrgu

Flogin er fregnin harma, fla v tr um hvarma. Horfinn er hjartkr fair og hugljfur eiginmaur. Horfinn er besti brir, blikna v frndur hljir. Horfinn ttar hlynur, hlr og strkur vinur.

Horfinn er hfings maur, hjlpar og lknastaur, heimili hans var lngum, hlai gestristni og fngum. Horfinn er sngvasvanur, sorg og glei vanur, slir me sng a kta slum ney a mta.

Syng svanur frii. Syng me englanna lii. Syng eilfarinn rdags himnesku ljin. Sngur inn enn anda okkur svalar a vanda. Hljmar hlfu fegri himinsveit dsamlegri.

Hann stendur fjrunni horfir hafi, himinn tr og fagurblr. Allt er lfskrafti vorsins vafi, vonin brjstinu hrein og klr, vetrarins unglyndi gleymt og grafi, geislandi fegur um enni og brr.

Minningar a honum stugt streyma, stormsm vi um hugann fer. Um lina daga hann ltur sig dreyma lfans hafi n borist sker. Hann ri og elskai hafsins heima. hillingum allt etta finnur og sr.

Hr vildi hann ljka langri vi, leggjast til hvlu vi sjvarni. Ba ess hljur a gu sr gfi af gsku sinni eilfan fri. A mtti hann ra slgullnum svi

og skja gjful fiskimi. (Valdimar Lrusson.)

Hv er lfi stundum svona stutt, og stormur rauna hvasst um hjarta nir, og skjtu bragi burtu flutt hi bjarta ljs, er tilveruna glir?

J, ert horfin han, svona fljtt heimi loki num starfadegi. En okkur finnst hr rki nidimm ntt, en nsti hugann sknuur og tregi.

Vi dveljum hr vi hvlurm itt klkk og kvejum ig hinsta sinni, vina. En til n streymir heitust hjartans kk fyrir horfna t og kru samfylgdina.

n endurminning eins og geisli skn okkar lei og mkir hjartans srin. J, vertu sl, vi sjumst, vina mn, slu gus, er errar harmatrin. (Hf. k.)

Huggun er okkur ungum harmi a vita ig lausa vi sjkdms bl. Hvlandi n upp a alfurs barmi hugljfa, frska og lausa vi kvl.

stvinir allir n saman hr stndum og leitum a styrk, kri Drottinn, til n. Tr ig bindi oss fastari bndum n a huggun harmi vi leitum til n.

kvejustund vi erum hr, kru vinir, frnkur og frndur. Lfi kemur og lfi fer en ll vi hittumst um sir aftur.

N kvejum vi ig, kra vina sem frum ert burtu hr. En n hittir alla ttmennina sem farnir eru undan r. (Hf.k.)

N ert farinn feranna fund vi hugsum til n me sorg hjarta, n verur sakna um komna stund, gu geymi ig um verld bjarta. (Hf. k.)

Margt er minninga heimi mun ar ljsi itt skna, englar hj gui ig geymi vi geymum svo minningu na. (Hf. k.)

J, skan var yndl og fgur

 ekki laus vi sorgir Hn sagi mr fallegar sgur, hn sndi mr skjaborgir, ljsgeisla lt hn streyma, sem lstu inn tfraheima. (Hinrik B. orlksson)

Minn, gi gu og fair g grt ei v g veit au du ei, en dafna dpri og frjrri reit. , leif mr ljfi fair lfsins hrvist dvn ljss- og slarlandi a lta blmin mn. (Hinrik B. orlksson) Blmin mn e. Hinrik b. 8.5. 2006

Lkur tifar ltt um ma steina, ltil fjla grr vi skriuft. Blskel liggur brotin milli hleina, bnum hvlir turvaxin snt.

Ef g vri orin ltil fluga g inn um gluggann reytti flugi mitt, og g ei til annars mtti duga, g eflaust gti kitla nefi itt. (Sigurur Elasson.)

____________

Litlar flugur fljga inn um glugga, sua ar sitt gamalkunna lag. Flgra um og fela sig skugga, fgnu eirra skiljum vi dag.

Gti ykkar glu ungu konur, grandi ekki eirri flugnamerg, v hver veit nema Sigfs Halldrs-sonur, s einnig meal eirra ar fer.

(Framhald af Litlu flugunni eftir Magdalenu Sigurrsdttur handav.kennara. Ort Hverabkkum Hverageri sla vetrar 1952.) _______________

Undir Dalanna sl, vi hinn einfalda hef g una vi kyrrlta fr, undir Dalanna sl hef g lifa mn lj, g hef leita og fundi mn svr, undir Dalanna sl hef g gfuna gist, stundum grti en oftast fgnui kysst. Undir Dalanna sl g b mitt og bl og minn bikar, minn arin, minn svefnsta og skjl.

lag: Bjrgvin . Valdimarsson

Helgra vtta heimur mn hlja ttarbygg. r sna ska og elli vilanga trygg.

g stend inni strndu og stari djsnin . Hr bylgjur hafa brotna me boskap snum fr.

hafi gjfult glampar me gull snum rann. a bjrg bi frir vi blessum skaparann.

g hlusta na hljma fr hamrabans sal og fagrar fuglaraddir fram r sumardal.

Hellnar e. Kristinn

Hetja varst til hinstu stundar heilbrig lundin aldrei brst. Vinamrg v vi ig funda vildu allir, glggt a sst. Minningarnar margar, gar mikils nutum, bjarminn skn. Bnir okkar heitar hljar

me hjartans kk vi minnumst n.

Kenndu mr Gu a lifa svo r lki, lstu mr inn dagsins himnarki, krleikans heim og viljans til a vinna a vexti sjlfs og ekki sur hinna.

- Litla Hvammi Mrdal

Hugsanir manns ekki mennirnir sj og margt br hjarta sem skn ekki br. leiki um varirnar geislandi hltur, oft leynist hjartanu beiskasti grtur.

Miki held g vr yrum undrandi, ef vr flettum Lfsins bk, er geymir nfn eirra, sem lofsyngja lambinu hvtklddum skaranum himnum.

ar ber lti mrgum eim valdsmnnum veraldar er skreyta spjld sgunnar.

Meir nfnum eirra, er fir tku eftir hversdagslega. eir jnuu Gui kyrrey og vktu sjaldan athygli fjldans.

- r hugvekjum Jnasar Gslasonar vgslubiskups Sklholti

g vil ig, pabbi, kveja, tt brostin s n br og bleikt og flt s enni, er kossi' rsti g . g veit gerla enn , hve miki g hef misst, en mr er ljst, a flt er enni, sem g hefi kysst.

tt lt itt gi fair, n leggist ungt mig lengst af finn g huggun vi minninguna' um ig. Hn stendur mr svo skr, og hn er svo helg og heit og hreinni' bi og strkari en nokkur maur veit.

g vil hr ekki lja neitt lof ea hl um ig, en lengst af essi hugsun mun fra og gleja mig.

Og lengi mun n rddin lifa minni sl til leibeiningar fr minni' um veraldarl. --Og tr af mnum hrjta hvrmum og heit au falla niur kinn, v vafinn dauans er n rmum hann elsku hjartans pabbi minn. (Kristjn Albertsson) Kristjn var fjrtn ra er hann kva til ltins fur sns.

Boberi krleikans, gimsteinn veraldar vegi n vegfer fri birtu njum degi mannvinur mesti, perla lfsins lji ljssins sonur, vinurinn minn gi.

g skal vaka ntt, mean svanirnir sofa, mean slargeislar fela sig blfjllin vi. Yfir dalnum er hljtt og n dimmir kofa. Inn draumheima svf hinn ljfasta fri. Ltt um vorgrna hl sveipast okubnd . Yfir gulum skgi er nturr bl. g skal vaka ntt, mean hmi er hljtt. g skal halda um ig vr, mean sefur rtt.

N til hvldar leggst g linn,

lt mig, Drottinn, sofa rtt; hvlan faminn breiir bin, blessu kom draumantt. Vef mig num stararmi, englar gus mr vaki hj; friardagsins bli bjarmi, brum ljmar himni .

Skrifu bla verur hn vmin bnin sem g bi r en geymd

hugskoti slpast hn eins og perla skel vi hverja hugsun sem hvarflar til n. (Hrafn Andrs Hararson)

g kve ig, minn fair, n komin er stund sem kvei g svo fyrir a lifa. En ert n horfinn feranna fund me fgnui teki himneskri grund. sknui sit g og skrifa.

n lundin var skpu af gimsteinager

og gska r hjartanu sprottin. Mig langar a akka r farsla fer me frislli glei g kveja ig ver. N geymir ig drlegur Drottinn.

Birgitta orti um fur sinn, Halldr Eyrsson, tfr 6. okt. 2007

stvinir munu r aldrei gleyma, mean visl eirra skn. horfin ert burt til betri heima. Blessu s minning n. (Th Theodr orti svo um mmu sna S hinn sami og orti Angelu

Drottinn hefur lnu lagt, lfsins klukkur tifa. Margt er hugsa, minna sagt, minningarnar lifa.

Gulaug orsteinsdttir

Vertu hlj elsku vina, ekki grta mamma kemur til n litla hnta vertu hlj elsku vina reyndu a sofa g kem aftur til n, v g lofa.

Ekki grta elskan mn g bi engla a gta n

gu r fri ga ntt og gefi a g komi fljtt.

Ef g tti eina sk. g myndi ska mr a fengi g a sj ig brosa n, eitt andartak n rmum r. andartaki horfin varstu mr.

Enginn skuggi, ekkert sk mir burtu minning na, hn mun vina hjrtum skna allar stundir, ung og hl. Brosi itt var bjart og hreint. a var ljsblik innar slar, a dr aldrei neinn tlar, vermdi og grddi ljst og leynt.

Skapger n var hrein og hei. rlt mundin vinum veitti, vimtshlju ekkert breytti alla na vilei. varst hetja a hinstu stund, hugrkk kona, hress anda, horfir beint mt hverjum vanda,

djrf fasi, ltt lund.

Gunnar Einarsson fr Bergskla.

Hvl frii og megi s hnd, er heillastjrnunni strir, gta n vinur vegfer um lnd vi ll munum kanna um sir.

Frifinnur K Danelsson

Loki er rautum, ljsi mitt lagt himnaveginn. g veit a bla brosi itt bur mn hinumegin.

Minningin lifir mild og klkk, murhjarta stynur, og kveur ig me krri kk. Hvldu frii vinur.

- Kveja fr mur um Aalgeir Olgeirsson 18.4.06

num anda fylgdi glens og glei gamansemin aunu inni ri. v skal halda fram hinum megin me himnarkisglens vi mja veginn.

g vona a egar lfi mnu lkur,

g lka veri engill gfurkur. vi skoum skjabreiur saman og skemmtum okkur, j, a verur gaman.

Sem heyri fjarska hfadyn, hugur kallar gan vin s glstur situr ging sinn, s geymist t minningin

grein um orkel Bjarnason akv er Anna Karlna Vilhjlmsdttir

Dag senn, eitt andartak einu, eilf n n, fair gefur mr. Mun g urfa a kva neinu, egar Gu minn fyrir llu sr? Hann sem milar mr af gsku sinni minna daga skammt af sld og raut, sr til ess a fra lei g finni fyrir skrefi hvert lfs mns braut.

Hann, sem er mr allar stundir nrri, vi hverjum vanda svar og r, mttur hans er allri hugsun hrri, heilg elska, viska, furn. Morgundagsins rf g ekki eigi, a er ng, a Drottinn segir mr;

Nin mn skal ngja hverjum degi, n dag g sty og hjlpa r.

Gu, g f af fyrirheitum num fri og styrk, sem ekkert buga m. Auk mr tr og haltu huga mnum helgum lfsins vegi num , svo a g af hjartaeli hreinu, hva sem mtir, geti tt me r daginn hvern, eitt andartak einu, uns til n ljssins heim g fer.

g hugsa um mynd na, hjartkra mir, og hndina mildu, sem tr strauk af kinn. a yljar gngu um farnar slir yfir s harmrungi rkkur um sinn.

Ljsi er slokkna lfskerti nu, leiddir mig rugg framtar braut. Hlja n vakir hjartanu mnu fr hamingjudgum, er fyrrum g naut.

Minningarljsi lfsvegi mnum lsir upp sorghmi, kyrrltt og hljtt. Hfi n drpi' g hj dnarbe num Drottni srt falin, g b ga ntt.

Sngur sigrar allt sofandi dautt og kalt, lfgar vermir og vekur. , hva g elska ig, en hva gleur mig, sorgina r sl minni hrekur.

Gurn Sveinsdttir f. Grundarlandi Unadal Skagafiri, 15.9. 1913. d. Grund Reykjavk 2.3. 2006. Fyrst mgr um Gurnu, 10. mars 06

Kveja vinir, vegir skilja, visna blm kaldri braut. Ei neitt er hgt fyrir daua dylja, dvn ar lf og hverfur raut. Upp til ranna slar svfur slin reytt himingeim, lfsins hinsta lur klfur, lur burt og kveur heim.

Okkar lei er allra a skilja, enginn sr ar kaupir fr ei er spurt um vinarvilja ea vita nokkrum manni . reyta bi og srar sorgir syrgjendanna hjrtu sker, upp til himins har borgir minn hugur fer og mtir r.

 elsku mamma hndin n hve hl hn var og g. hlstu litla lfa og laukst upp hjartans sj. Glddir okkar glei leik gldir lokka vi. Vi ttum marga yndis stund svo oft vi na hli.

N hefur kristur kalla ig a koma heim til sn hans ljfa n og lknar mund lknar meinin n. kveju stund vi krjpum hlj vi krossinn helga hans

og bijum hann a bera ig til hins bjarta vonar lands.

ljfi Jess lknar vor sem leggur allra manna spor lkna dttur og lju rtt lstu henni dag og ntt.

Tak hana friar faminn inn svo finni hn mtt og krleik inn

svo lifa geti hn laus vi raut ljsi nu nrri braut.

tveggja heima byggir br bygg krleik, von og tr henni finnur hndina hennar vorn hug ldum ljsvakans.

g fer egar kalli kemur. a komi getur fljtt. Ntt vi daginn nemur, um ntur verur rtt. g vibinn vil vera, oft vaki fram ntt. g fer egar kalli kemur, a kemur stundum fljtt.

Vrt sefur vina mn r vgarlaust var stri. Svo ung og fgur, mir bl, litum glddir lfi.

Svo srt a er a sakna n srara en trum tekur. Skr fram, vermir minning n hn von hj mrgum vekur.

Gu blessi blu brnin n og sorgir eirra sefi. Senn vorsins slin skrar skn eim von og glei gefi.

ort um Sigri Sigurard. tfr 250108

Manstu afi egar vi stum bryggjunni og hlst kvei hnd mna? sagir sgu og saman horfum vi eyju vonar og krleiks.

Manstu afi egar brostir svo hllega og stoltur brnin n? Myrkt herbergi var uppljma af ngju og ilmur blmanna var sterkari.

En n kve g ig me tr augum

og bros hjarta. v g man!

Afa minning e Evald

Fel , Gu, faminn inn, fslega hann afa minn. Lju honum ljsi bjarta, lofau hann af llu hjarta. Leggu yfir hann blessun na, beru honum kveju mna. (L.E.K.)

Hjartans elsku besti brir, brosandi me eli hlja, oft frst um fjallaslir, finna vildir stai nja. N skjlin flest er foki, fla r augum heitu trin, fyrst a inni lei er loki, lengi brenna hjartasrin.

Minning n er mikils viri, mun um sir rautir lina, alltaf vildir bta byri, bi skyldmenna og vina. N er fer hrri heima, heldur burt r jarvist inni, ig vi bijum gu a geyma,

gta n eilfinni. (Bjrn orsteinsson) Bjrn orti um Marin son sinn, f. 14.2. 1982 d. 10. aprl 2006

N hngur sl a svarbarmi sgur hn reytta jr. N blikar dgg blmahvarmi, blundar fgur fuglahjr. hljrar ntur starrmum allir f hvld fr dagsins hrmum. (Axel Gumundsson)

ar sem melgrsin gla ar glir . ar sem nttin leggur lnd sn ar sefur mn kra mir. ar sefur .

Mir e. mar.

Vorar sveitir sorgir j, syrtir hverjum ranni. enn vi megum eftir sj okkar besta manni.

Aldrei verur ljsi leynt, lfs myrkvist stgur. Allt er kringum hreinan hreint, hjrtun geisli smgur.

ska g af andans vild, einn og trega-hljur, a r veri aunan mild eins og ert gur.

Jn Gumundsson orti um Baldur xdal

Vi leggjum blmsveig beinn inn og blessum r linu stundir er lfi fagurt lk um sinn og ljfir vinanna fundir en sorgin me tregatr kinn hn tekur hjartans undir.

Vi kkum samfylgd lfsins lei ar lsandi stjrnur skna og birtan himneska bjrt og hei hn boar nina sna en Alfair blessar hvert vinnar skei og a eilfu minningu na.

Vigds orti um Aalheii Hjartardttur

Tengjum allar hug og hnd hjarta ltum ra saman okkar bindum bnd til blessunar og da.

Horfinn, farinn han, svo hljtt er allt um stund. Vi horfum ll til himins, er hinsta sofnum blund. kvaddur kr er brir, er kvikan alltaf sr, enda varst hr alltaf, ll hin linu r.

Og hvar sem urfti hjlpar, n hnd var komin ar og fyrir vini og frndur, sem fastur punktur var. En lf itt var allt vinna og vandlt hndin er, hvort hsin byggi og bta, ea bitill myndir sker.

r list bl var borin, og blanturinn rann, hvtan hrjfan pappr, n hnd fram myndir spann. En oft var lfi erfitt, og oft var lfi glatt, en alltaf fram haldi, erfitt vri og bratt.

Er brir svefns r bur,

tbreidda himinsng og bjartir englar brosa og blaka svlum vng. eir vagga veikum brur, vran svefn og , eigir eilft ljsi og athvarf himnum . (Sigr.

ert ljs myrkri minnar slar, minningarnar ylja sorgarstund. Er rddi' eg ljsi byrgar brautir hlar, birti upp n hlja og ga lund.

gafst mr von veur lfsins drma vinur, sem a aldrei gleymist mr, me nlg inni hvunndag lstu ljma og lfi var mr slla nrri r.

verur hr draumi dags og ntur ef dreyra akinn hugur kvelur mig, er sorgir mig herja' og hjarta grtur huggunin er minningin um ig.

Vertu sll, g kve me harm hjarta, hefir lagt af sta n sstu spor. Til himnafur liggur lei n bjarta,

linar rautir, aftur komi vor.

Gurn Gufinnsdttir um fur sinn 22. des. 2002

Ljfar voru stundir er ttum vi saman. akka ber Drottni allt a gaman.

Skiljast n leiir og farin ert . Vi hittast munum aftur, a er mn tr.

Hvl frii ljsinu bjarta. g kve ig a sinni af llu mnu hjarta.

Vi kvejum ig kra amma me kinnar votar af trum st inni enginn vafi til okkar, vi gfu brum.

Horfin er hnd n sem leiddi hamingju og gleifundum, st er sorgunum eyddi athvarf reynslustundum.

Margt er minninga heimi mun ar ljsi itt skna, englar hj gui ig geymi vi geymum svo minningu na.

birtist fyrst 1999

ttir lf, ttir augnablik, ttir kjark, sndir aldrei hik. ttir styrk, hafir hreina sl, ttir ljs, ttir barnsins ml.

inn tmi lei, kvaddir lfi skjtt, a komu l, a dimmdi eina ntt, barist vel, lagir lfi li, loksins fannst hj Gui einum fri. (Hf. k.) birtist fyrst 1998

Gu s a varst reyttur og rtt var ekki a f, v setti hann ig fam sr og sagi: Dvel mr hj.

Harmrungin vi horfum ig hverfa annan sta, hve heitt sem vi r unnum ei hindra gtum a.

Hjarta, r gulli hanna, htt var n a sl og vinnulnar hendur verki horfnar fr.

Gu sundur hjrtu kremur v sanna okkur vill hann til sn hann aeins nemur sinn allra besta mann. (.

itt bros og bllyndi lifir og bjarma sporin slr, a vermir kvldgngu veginn, varst okkur stjarna skr. itt hs var sem helgur staur, hvar hamingjan vonir l. n st til okkar streymdi sem ylur fr bjartri sl.

Vi kkum st alla, sem okkur njta lst, sorgum og slarleysi a sst jafnan allra best. n milda og fagra minning sem morgunbjart slskin er. kalli til okkar kemur, vi komum eftir r.

Sustu sporin e F.A. birtist 14.5.1988

Minningin er mild og g, man g al na, stundum getur lti lj, lti sorgir dvna.

Drottinn sem a lfi li, lka hinsta hvlu bj, dr s yfir dnarbei, dreymi ig frii og r. (Bjarni Kristinsson) Kveja e. Bjarna Kristinsson, bnda og verkamann, f. 28.4. 1915, d. 18.2. 1982

g eina minning, sem mr er kr morgundr vafinn okkar br og stttinni stendur hann hljur, og hann horfir til austur ar rsl rs, n er mn sveit eins og Parads. , hva , Gu, ert gur.

Svo egar kemur hann aftur inn hve endurnrur er svipurinn og kvejan hans er essi: Gu gefi r n gan dag og gti a okkar vihag og hsi og binn hann blessi.

eftir Flakonuna Oddnju Kristjnsdttur og a hefst svo:

komst eins og glampandi geisli fr Gui binn inn. frst eins og landi leiftur er leistu himininn. Vi vildum vefja ig blu, vildum greia r braut. Gu valdi r vissari stainn, og ver ig n sorg og raut. Vi bum a bjartur r yri og blmmjkur vegurinn, en fum n bara a breia blmin legsta inn. (Gumundur Bjrnsson.) Gumundur fr Svarfhli

fjarlg stti fregnin mig sem farg lagist ungt, er vissi dna vera ig me vikvmt hjarta ungt.

N ertu horfin han burt, mn hjartans vina kr, v sit g ein me sinni dauft er sorgin hjarta slr.

N svfur elsku afi minn una mti r

svo tengist ykkar blessu bnd er bresta uru hr.

bernsku var svo bltt og rtt vi barm a hvla inn. g lofa Gu sem gaf mr hann og gan Jes minn.

svflinum g svaf hj r, mig svfi hndin n og or Gus drar unasskr eyrun liu mn.

Og enn g hlusta helgri r a heyra or n kr, er la munu ljft til mn tt liin srtu fjr.

, elsku hjartans amma mn, n ertu a hverfa mr, en Drottinn einn a btir bl, hans blessun til mn sr.

N sefuru vran ssta blund, ig signi Drottins n, svo fel g mig hans forsjn , mn ftspor, lf og sl. (Sigurlaug Crusdttir.) fr Dvergasteini Hellissandi

Hr er svo dapurt inni, , elsku pabbi minn, g kem a kistu inni og kve ig hinsta sinn. Mr falla tr af trega en treginn ljfsr er svo undur innilega au einmitt fra mr.

g akka frslu na um a, sem dugar best, er hjlpr heimsins dvna, og hugga getur mest. gekkst me Gui einum og Gui vannst itt starf, hi sama af huga hreinum g hljta vil arf.

N ertu farinn fr mr, en furrin n, au eru vallt hj mr og ma bltt til mn: Gus orum ttu a tra og vallt hla eim, a mun r blessun ba og ber ig ruggt heim. (B.J.)

Fast, grta, reifast, ruggast, rktast, berast, stauta, g, leika, tala, hirtast, huggast, herast, vaxa, anka f, elska, bila, giptast greitt, girnast anna, hata eitt, eldast, mast, andast, jarast. vi mannleg svo kvarast. (Sra Ptur Ptursson fr Vivllum.)

Mig rtur or, mr rtna brr, v ert, vinur, ltinn. Ef megna nokkurs mannleg tr, munt r Helju grtinn.

Ef lifi g skammt heimi hr, minn harmur sefast eygi; ef armur lfsins langt mig ber, inn lka finn g eigi. (Smon Jh. gstsson.)

eina hjartans yndi mitt rmum villtra stranda, ar aeins bjarta brosi itt mig ber til draumalanda. inni finn g frjlsa br svo fagrar innri kenndir, er seia til sn traust og r tr, sem hrra bendir.

(Gumundur Geirdal.)

Um strti rlti g og hugsa um horfinn veg, kinnar mnar heit falla tr. Allt sem ur var eru n minningar v aldrei aftur koma au r.

g lt anda ltinn hnokka er liggur murbrjstin vi hj henni finnur hann st og r hj henni fr hann fri, alla hlju og von.

Elsku mamma mn er g minnist n mr finnast g vera ltill um sinn af r rmum r um stund g undi mr st og hlju enn g finn.

g hugar kveju sendi, mamma mn, ig man g alla stund og gu g bi um a gta n uns geng g inn fund. (Gylfi gisson.)

vntar stefnur oft rlgin venda og rvnting grpur mennina kld. Svo rskjtt um kvld var n vi enda

er rendur fllstu fr stvinafjld.

g sit hrna einmana og syrgi ig hljur og sendi r bn egar dagurinn dvn. varst mr fjrsjur fagur og gur. Fair minn kri, g srt sakna n. (Hreiar Eirksson.)

Ef g mtti yrkja, yrkja vildi g jr. Sveit er smanns kirkja, sning bnar gjr, vorsins sngvaseiur slmalgin hans. Blmgar akur breiur, blessun skaparans.

Musterisins mra marka regin fjll. Glitvef grur skra geislar skreyta hll. Glf hins grna vallar grnu flosi prtt. Hvelfing glstrar hallar heii bltt og vtt.

Vgjum oss verki vorri grurmold. Hefjum hennar merki

htt mur fold. Hr er helgur staur, hr sem lfi grr. slands skumaur, slands frjlsa mr. (Bjarni sgeirsson.)

n mildhl minning lifir, svo margt a akka ber. bjart og bltt var yfir, er brosi kom fr r. slargeisla sendir og sam, vinarel. Me hlrri vinar hendi mr hjlpair svo vel.

Hve veglegt starf a vinna a veita jum li og sjlfur srt til finna, er sjkan vantar fri. A eiga innst hjarta til aumra krleiksbl. S starbirtan bjarta blessar hnd og ml.

Me hjartans kkum hljum n hrr vi kvejum ig. lfsins leium njum srt leidd gfustig

af Meistaranum mesta, sem mannkyn leysti hrj. n brargjfin bezta s blessun Gus og n. (Gurur S. roddsdttir.)

Frelsarinn gi, ljs mitt og lf, lfsins stormum vertu mr hlf, lttu itt auglit lsa yfir mig, lttu mig aldrei skiljast vi ig.

Gjru mig fsan, frelsari minn, fsari a ganga krossferil inn, fsari a vinna verk fyrir ig. Vinurinn eini, bnheyru mig.

egar hmar og hallar a degi heimur hverfur og eilfin rs. Sjumst aftur slfgrum strndum ar sem slan er stvinum vs.

Sasta vers lji Gurnar fr safiri, f. 3.9. 1889, d. 18.8. 1959.

Vi kvejum ig me krleiksrkum huga r Kristur launar fyrir allt og allt. varst svo sterk og lzt ei bl ig buga og birtan skn gegnum hmi kalt.

a er gott er lfsins degi lkur, a ljmi birta um ann sem kvaddur er. v eitt er vst, a Gu vor gzkurkur, glaa framt hefur bi r.

Kra mamma, ljfur Gu ig leii, um landi efra a Edens fgrum lund, og inn legsta blm sn fgur breii, svo blessi Drottinn essa hinztu stund.

okkar hjarta ljf n minning lifir, leiddir okkur fyrstu bernsku spor. Vi bijum Gu, sem rur llu yfir, a enn r skni blessu sl og vor.

Hjartans akkir, elsku mta mir, r miskunn veiti Gu svo hvlist rtt. ig verndi og gti allir englar gir, starakkir, mamma, ga ntt. (H.J.)

a er sveit bak vi heiina hu ar sem heirkust vornttin skn. ar sem tal mrg lfssporin lgu leitar hugur minn kaft til n. ar sem dvaldi g skuna alla ar sem vinnar starf mr g bj. Mega hverfa fam inna fjalla

frir sl minni huggun og r.

g var bundinn r blfjallasalur hverju blmi er skjli r grr og seiddir mig slrki dalur sveitin ll, hn var hjartanu kr. ar sem hnjkurinn hstbrndur fjalla heldur trr yfir bygginni vr. , hve gott er n hfinu a halla hinsta sinn a r blessaa jr. (Jhann

Elsku mir mn kr, t varst mr nr, g sakna n, ga mamma mn. J, mild var n hnd er um vanga straukst, ef eitthva mr bjtai .

Vi minningu um ig geymum og aldrei vi gleymum, hve trygg varst okkur og g. Vi kvejum ig, mamma, og geymum ramm hjarta okkar minningu um ig. (Gylfi V. skarsson.)

Sasta sumarrsin slnai frostinu ntt blin til foldar fllu og feyktust me vindum skjtt.

Hverfult er blmi bla og bliki sem fegurst skn. Rsin mn, rsin mn rja rkkrinu hvarfstu mr sn.

llu er skapa a skilja er skn himinsins ljs, jafnt eikin hin forna fellur sem fegursta heimsins rs. (orvaldur Smundsson.)

Bjartur var morgun bjartari dagur langur og himinheiur. Kvldsett er ori kemur senn nttin me djpan, draumlausan svefn.

Ljf er hvldin eftir liinn dag fami fsturjarar. Lknsm er moldin meinin hn hylur llum br eilfa r.

(orvaldur Smundsson.)

n nvist Gu mr gefur allt svo miki og gakkt me mr vi minnar veg. g vild' gtir aldrei fr mr viki og bi verndir mig mean g er.

a veit ei nokkur vi sna alla og n n Gu er lfi bi spil. v ig einhver engillinn mun kalla endar etta lf ef rtt g skil. (lafur Sveinn Traustason.)

Lgmli heimsins lnast engum a breyta, lfi og dauinn stuga glmu reyta. ar en varir kemur kalli stra, kalli sem hum og lgum er gert a hla.

vinnar stundir skiptast ljs og skugga, skarpkldum rmi kveur hrin glugga. Hrafleygra stunda gra megum vi minnast, mannlfsins gangur reynist a hittast og kynnast.

Muna skal ann er mttu ei forlgin buga, manndmur stendur greyptur okkar huga. Flagi gur er horfin til annarra heima, fann sem a ljsinu rur megi hann geyma. (Jhannes Benjamnsson.)

Sj, hve frist yfir hmsins hnd svo a hljna fer um s og lnd mean sl til viar sgur hljtt. Sofu rtt.

Standi allir gir vttir vr fri veikum styrk og fri jr. Megi Gu himnum gefa drtt ga ntt. (Jhannes Benjamnsson.)

Gi Jess, veg mr vsa, veikan styrk minn andans rtt. Krleiks geisla lttu lsa lfi mnu dag og ntt, vetur, sumar, vor og haust. Vertu hj mr endalaust. Gefu sast fri g finni, fri drar birtu inni.

ung su oft sporin lfsins lei, og ljsi svo skelfing lti, skaltu eiga r von, sem inn vin ney, a virkar, en virist skrti.

v vonin hn vinnur gegn myrkri og kva, og veitir r styrk sinn, stormi og byl, sj ljsi mun stkka, og ess skammt er a ba,

a slskini sjir, g veit a er til.

Augar lf llu fasi, ttum gar stundir saman. Fjarri lfsins leia rasi. Lofa lfi a er gaman.

Dofnar kraftur yfir dynur, Drottins englakr a sinna Gu ig geymi gi vinur, gfa mn var ig a finna.

Leiirnar skilja en ljs okkur skn, er liinna daga vi minnumst. g akka af hjarta og hugsa til n uns heima hj Drottni vi finnumst. (k. hf.)

Langt r fjarlg, elsku amma mn, mar hinzta kveja n til n. En allt hi ga, er g hlaut hj r, g allar stundir geymi hjarta mr.

g man fr bernsku mildi og krleik inn, man hve oft gladdir huga minn. Og glddir allt hi ga minni sl, a gleja ara var itt hjartans ml.

Og hvar um heim, sem liggur leiin mn lsa mr hin gu hrif n. Mr rlt gafst af elskurkri lund, og aldrei brst n trygg a hinztu stund.

Af heitu hjarta allt g akka r, nar gjafir, sem veittir mr. n blessun minning br mr t hj, g bjrtum geislum stri veg minn .

Birtist 9. oktber 1999 grein um strsi Fribjarnardttur (Ingibjrg? orti ca 30 rum fyrr)

g sakna n mir og srt g finn hve sorgin var djp og brei, einn me sran sknu minn, g sng og grt um lei.

Eyjlfur Ragnar Eyjlfsson d. 2007

rtt mr reynist tmans tafl tpt mti fori leikjum rur ekkt afl, oft er skk bori

Vel mr ganga ykir ,

egar bjarga pei, s lngum eftir anna meira vei.

leikjum haft g hefi gt, hlminn aldrei fli. En g verjist ri g mt, er tafli bi. (Gumundur Gumundsson fr Njab Kelduhverfi)

Krjpum hlj vi hvlu na klkk vi heyrum dauans m, vekur rdd hans sknu sran svur undan slkum rm. egar byrstur kallar: komdu, kveja vera brn og mann. arf a hla miklum mtti miskunn enga snir hann.

r vi viljum akkir fra egar leiir okkar skilja n, fyrir milda murblu mesta sem a veittir . Fyrir strf n, str og rautir er stormar lfsins sttu a, fyrir allt sem gafstu af gum, geymt og muna verur a.

egar ert horfin han, hugir margir fylgja r. na ljfu elsku og nnun aldrei nokkurn skugga ber. Burt fr lfsins bli og sorgum borin ertu ri strnd. ar sem rkir st og eining og eilf fgur roska lnd.

N horfinn er stvinur himnanna til, heill ar n situr vi gullbrydda hli, Gus fami gistir hann n. Samfylgd er kku me sknu hjarta, sefandi virkar minningin bjarta. g kve ig me krleik og tr.

Vi hlum a komi hinsta kalli, og kvejan mikla sumardegi . Vi hngum, eins og blm til foldar falli, er fr ei varist slttumannsins lj.

N bljg vi kkum alla al na, og umhyggju er jafnan kom fr r. N sjlfur drottinn annist ndu na og inn ig leii drarvist hj sr. (Jnna . Magnsdttir.)

 kvejustundu, egar veginn rtur og egar ekki lengur birtu ntur vi hrmum dpur a sem ori er. Og bijum aeins ess a Gu vor gur geymi dttur, eiginkonu og mur og leggi hana hltt a brjsti sr.

vi manns er rstutt fer um svii, augnabliki fyrr en varir lii og nausynlegt a nta hverja stund. vin stutta ess sem glaur gengur er gfugri en mrg sem varir lengur. Vi munum t bros og ltta lund.

Alfair, sem alla hluti btir stvina njum slum gtir og grir srin eftir erfitt str. ar munu vinir hittast heilir aftur er hr jru dvnar lfsins kraftur og vera san saman alla t. (Gubj. .)

Liljur og rsir r skreyta itt be me eim er barrtr sem blmstrar ar me

Allt er svo litrkt

svona rtt eins og v bei er lf itt en v loki er n

N amma er hj r og i saman n um litfagra dali hnd hnd haldi

g bi bara a heilsa v lti anna get gert vona a lf itt himnum veri yndislegt g elska ig, afi minn!

Hjarta samsvarar ekki takmrkunum snum lji ekki veruleikanum, veruleikinn ekki draumi Gus. Hvers konar samtal er a sem breytir r n ess a breytist sjlfur? Leitau ekki glu grasinu, leitau a glu grasinu.

Sofnar drtt, nlgast ntt, sveipast kvldroa himinn og sr. Allt er hljtt, hvldu rtt. Gu er nr.

(- Kvldsngur skta )

Lur senn a lfsins kveldi, langt er siglt og komi haust, og slar ssta eldi sett er skipi upp naust. N eru seglin bjrtu bundin, brugi stri hjrum fr. B g einn vi ystu sundin eftir fari og njum sj. (Jn rnason.) Ljs Jns, Eintal, fjallar um lfshlaup hans bundnu mli, - sasta erindi ljsins. Jn fr Syri- lafsfiri ( - South River Band)

Hvenr sem g grp strengjum ltu minnar, kenni g trega Hver veit nema sl hennar sem d, dvelji ar um sinn. (. Helgi Hlfdanarson.) Harmur - Japnsk tanka ingu Helga

g kem r rri, en bind ekki btinn hj bakka fljtsins a sinni; vi kvldmnans gl er gott a sofna gmlu knunni minni; og tt hn li fr landi me vindum sem ltt t hmi sveima, a blmguu sefi hn leggst ar a lokum

sem lka er gott a dreyma.

Um mig streyma minningar hljar sem a ttum vi gar, jafnt glei og raun. a er auleg a lifa hr me minningum eim, er kvaddir ennan heim. Allar essar umlinu stundir, okkar hamingjufundir, leita huga minn. Er g kve ig mn kra vina me tr kinn, tt vallt krleik minn.

Gegnum sorgarinnar sk, skn vonarinnar stjarna. N glei na tt n, hpi drottins barna. Inn eilfarinnar lndum ert n Gus hndum. vi hi himneska ljs. akkarkenndin n vaknar upp og gagntekur mig yfir v a ekkja ig.

- Memory e. A.L. Webber?

g vildi g vri engill pabbi minn myndi g kla blmum himininn og loftin myndu ma af ljfum sng sem leiftrai af glei kvldin lng. Og af v ert reyttur vnginn minn, fengir til a hvlast enn um sinn.

Sngin n verur ll mn st og allt sem saman ttum vi ef r er kalt og koddann fru r skjaslum eim sem sjlfur Drottinn geri hndum tveim og stjrnurnar g set koddann inn og slina vi hjarta, ljfurinn.

Sofu frii pabbi, sofu rtt. Sofu, g vaki a er komin ntt.

g vildi, pabbi...

etta er aeins rstutt lei, ekki svipstund

milli dauans og lfsins,

en gjarna hefi g vilja fylgjast me r ann spl.

(orgeir Sveinbjarnarson) Fylgd e orgeir

Ljfum ferli loki er, lfsins bk er skr, upp sker af akri hr, eins og til var s.

Til ljssins heima lfi snr, langt me dagsverk itt, Drottinn sem r bsta br, barni ekkir sitt.

margra huga er minning skr, og mynd hjarta geymd. Stugt okkur stendur nr, stund sem ekki er gleymd.

N komi er a kvejustund, klkkvi hjarta sker, genginn ertu Gus fund, sem gur lknar r. (Kristjn Runlfsson.)

ert a, sem rum mila getur, og allar nar gjafir lsa r og ekkert snir innri mann inn betur en andblr hugans, sem itt vimt ber.

v lkt og slin ljs og yl r gefur og lfi daprast, ef hn ekki skn, svo vimt itt ara hrif hefur og undir v er komin gfa n. (rni Grtar Finnsson)

nturmyrkri nr ei a sj ann nsta r hj, nemur aldrei nvist hans nmar en .

Nnd e. rna Grtar

Horfin ertu han vina kra hnigin ertu n svefninn vra. Sofu vrt uns slin fagra skn slulandi glein aldrei dvn.

g horfi ljssins loga sem lsir hugskot mitt og s bjrtum boga brosandi andlit itt.

tur strum eyrinn hljtt, agnar kliur dagsins. Gu er a bja ga ntt

 geislum slarlagsins.

Ljsi himnum lsi r litli fallegi drengur. hjarta mr og fleiri hr brostinn er einn strengur. (Hf. k.)

Augun reyttu urftu a hvla sig. a er stundum gott a f a sofa. Armar drottins umlykja n ig, okkar er a tilbija og lofa. Vi r tekur anna ra stig, aftur birtir milli skjarofa.

Enginn nr fli rlgin sn aldrei g r gleymi. N ert sofnu systir mn Sl rum heimi. Hltra og hlju brosin n hjarta mnu geymi. (Haraldu

En komin eru leiarlok og lfsins kerti brunni og n er liin vinn enda skeii runni. hugann kemur minning mrg,

og myndir horfinna daga, fr linum stundum list fram mrg ljf og falleg saga.

n vinartrygg var traust og fst og tengd v sanna og ga, og djpa hjartahlju og st hafir fram a bja. Og hj r oft var heillastund, vi hrygg varst aldrei kenndur. komst me gleigull mund og gafst bar hendur.

Svo, vinur kri, vertu sll, n vegir skilja a sinni. n gta mttug verndarvld vegfer nrri inni. Me heitu, bljgu eli r g akka kynninguna, um gfugan og gan dreng g geymi minninguna. (Hf. k.)

Sj, hr tmans brotnar bra, byltist fram me straumi ra; geirar milli hrra hra, hrukktt enni ntur sn. etta er hn amma mn.

 myrku vetrar kldu kveldi kveikir hn ljs og gerir a eldi, hver athfn greypt ra veldi, enginn mistk, ltt, grn. Amma vandar verkin sn.

Hn les kvldin, segir sgur, semur jafnvel stundum bgur. er hn framan fgur, fegri en nokkur blmars. fr amma aldrei hrs.

tt hn smu verkin vinni, vefi, tti, kembi, spinni, alltaf er hennar sama sinni, sfelld vinnuglei og fjr. Svona eru mmu vikjr.

Amma mn er fyrst ftur, flr hn langar vkuntur. egar barnabarni grtur, bregst hn vi ltt og r. Amma forast feigarkjr.

Amma er din, dagur liinn, Drottinn veitti henni friinn. Enn eru smu sjnarmiin, sami huginn og fyrr fyrir innan Drottins dyr.

ldungum holl og hinum traust, hollvinur allra barna. rum til heilla og hugnaar heyrist talin gjarna. Fengi hnjsyri fjarstaddur, fljt snrist til varnar og sagir aeins ef anna brst: i, greyi a tarna.

Hilmar Plsson orti um rdsi systur sna 80 ra afmli hennar.

Grynnist ekki gvildin tt gerist gmul kona. Betri vri verldin, vimti og samskiptin, ef heimurinn tti fleira af flki svona.

afmlislji til Dsu egar hn var 85 ra.

Megi gfan ig geyma, megi Gu r fra sigurlag. Megi sl lsa na lei, megi ljs itt skna srhvern dag. Og bnar bi g r, a vallt geymi ig Gu hendi sr.

(. Bjarni

ur en g dreg andann hinsta sinn ur en hi mikla tjald fellur ur en sustu blmin fella lauf sn yfir mig

vil g lifa vil g elska vil g vera

essum myrka heimi essum hamfaratmum essari strstilveru

hj eim sem arfnast mn hj eim sem g arfnast hj eim sem g vildi lra a meta

til ess a uppgtva til ess a undrast til ess a lra

hver g er hver g gti veri hver g vildi vera

svo a dagarnir veri ekki til einskis svo a klukkustundirnar fi tilgang svo a mnturnar veri drmtar

egar g hl egar g grt egar g egi

lei minni til n lei minni til mn lei minni til Gus

hvers vegir eru slttir hvers vegir eru yrnum strir hvers vegi g ekki varla

en hverja g vil ganga hverja g hef egar gengi hverja g vil ekki htta a ganga

n ess a hafa s

n ess a hafa heyrt

n ess a hafa undrast

m dauinn koma get g fari get g sagt: g hef lifa. (. Bjarni Stefn Konrsson)

Takk fyrir tmann sem me r vi ttum, tmann, sem veitti birtu og fri. Ljs itt mun loga og leibeina fram, lsa upp veg okkar fram vi. Gefi r Gu og gar vttir ga t eftir kvejuna hr. inn orstr mun lifa um komna daga indlar minningar hjarta okkar ber. (P..T.)

Gu gefi mr ruleysi til a stta mig vi a sem g f ekki breytt, kjark til a breyta v sem g get breytt og vit til a greina ar milli. (Reinhold Niebuhr.)

Bnin er eignu Reinhold Niebuhr, 1892-1971. essi hugsun er vaforn, ein tgfan er t.d. hf eftir gstnusi kirkjufur. Bnin er enda til einu ea ru formi flestum trarbrgum en tengslin vi AA hreyfinguna m rekja til New York og Akron. Einn flaganna New York las hana NY Times, hreifst af henni og kynnti flgunum og san hefur hn veri uppi vegg asetri AA samtakanna um heim allan.

Gu, gefu mr ruleysi

til a stta mig vi a sem g f ekki breytt, kjark til a breyta v sem g get breytt og vit til a greina ar milli.

A lifa einn dag einu, njta hvers andartaks fyrir sig, viurkenna mtlti sem friarveg, me v a taka syndugum heimi eins og hann er, eins og Jess geri en ekki eins og g vil hafa hann og treysta v a munir fra allt rttan veg ef g gef mig undir vilja inn svo a g megi vera hfilega hamingjusamur essu lfi og yfirmta hamingjusamur me r egar a eilfinni kemur. Amen. (Reinhold Niebuhr)

Einstakur er or sem nota er egar lsa v sem engu ru er lkt, famlagi ea slarlagi ea manni sem veitir st me brosi ea vinsemd. Einstakur lsir flki sem stjrnast af rdd sns hjarta og hefur huga hjrtu annarra. Einstakur vi sem eru dir og drmtir og hverra skar verur aldrei fyllt. Einstakur er or sem best lsir r.

(Terri Fernandez)

n alltaf mun g minnast fyrir allt a ga sem gerir, fyrir allt a sem skildir eftir, fyrir gleina sem gafst mr, fyrir stundirnar sem vi ttum, fyrir viskuna sem kenndir, fyrir sgurnar sem sagir, fyrir hlturinn sem deildir, fyrir strengina sem snertir, g t mun minnast n.

g heira mna mur vil af mtti slar llum g lyfti huga ljssins til fr lfsins boafllum. Er lt g yfir lina t og lngu farna vegi skn endurminning unasbl sem rsl lsi degi.

A fra slka frn sem mun flestum ofraun vera, En hjlpin var n heita tr r hrmungar a bera. hlji barst hverja sorg, sem hlaustu oft a reyna

en launin fru ljssins borg og lkning allra meina.

N er of seint a akka r og ungu ltta sporin, svfur fyrir sjnum mr sem slargeisli vorin. barst rmum brnin n og bast au gu a leia g veit munir vitja mn og veg minn fram greia.

(Eirkur Einarsson Rttarholti.)

Sofu, engill, sofu, v n er komin ntt sjlfsagt eru fleiri sem sofa einnig rtt Ekki f g skili hva rur llu hr og ekki heldur hvers vegna var stt, einmitt a r.

Sofu engill sofu, vi bijum fyrir r svo drottins hndin leii ig hvar sem hann er Vi varveitum me lotningu minninguna um ig er vru verur lei n upp ra stig.

Sofu, engill, sofu, vi kkum aumjk r sem gafst okkur svo miki jarvist inni hr. Vi eigum bara erfitt me a stta okkur vi a a srt tekin burtu og flutt annan sta.

Sofu, engill, sofu, og hvldu ig rtt svona fagrir englar eiga af strki gntt. eir bera okkur glei, bjartsni og von eins og Drottinn forum er hann sendi eigin son.

Sofu, ljfust, kra, g hugsa hltt og bi veit g, ert komin og ert vi mna hli. g tri a allir arna geti liti vi um stund og tt me snum stvinum ljfan endurfund.

Sofu bara engill og lru undir sng megi Drottinn geyma ig undir hljum vng. Vi hittumst bara aftur egar hmar aftur a og Drottinn vill f fleiri ennan ljfa sta. (orbjrg Gsladttir)

siglir braut um mu mistri hulda, en mannleg hjrtu grta na fr. au skilja eigi skipun valdsins dulda, en skrifa sandinn spurningar og svr. Ef hjarta slr og ef a brosi lifir, er okkar sorg sem reykur liin braut. Tala , gu, sem llu vakir yfir, a or, sem lknar sra hjartans raut.

Almttki gu, lt dufti dauaseka dreyma sl, er lfi geislar fr. Rttu fram hnd, er myrkri megni a reka,

gef meira ljs og dpri slar-r. Leyf okkar heitu skum fylgja henni. Heyr okkar glu bn um hjlp og n. Vi getum ekkert anna gefi henni, v einu treyst, a drottinn ekki r. (Bjrn Haraldsson.) (Bjrn fr Austurgari)

g minnist n, um daga og dimmar ntur, mig dreymir ig, svo lengi hjarta slr. Og egar hmi hylur allt sem grtur, mn hugarrs leii nu grr.

n krleiksbros mr aldrei, aldrei gleymast, itt allt itt bnarml og hvarms ns tr. Hvert r, hvert or, hvert andartak itt skal geymast. n starminning grir lfs mns sr.

Ein friarstjarna fagurhimni glitrar. Eitt friarljs slum uppheims skn, sem veitir fr og hvld, tri titrar tru augu harms vi naln.

n ljfa minning lifir mr hjarta, hn ljma slr vi minnar braut. g ig enn svo fagra, bla og bjarta. g b sem fyrr vi tfra inna skaut.

Vi ldur hljms og s fr unnarslum

um ttarstund g tmi djpsins skl. mean sngfugl sefur innst dlum, mr svalar hafsins unga tregaml.

r rmsins fjarvdd aldnir berast mar, a allt sem var, er enn og verur til. Svo lengi skapaeldsins ljshaf ljmar er lfi allt ein heild, me ttaskil. (smundur Jnsson.)

Gu g akka vil r, a inni hendi g er. kk a t leggur mr li, er lausnarans nafni g bi. Gef mr fsleik svo fagnandi g, dag hvern feti inn hjlprisveg, uns opnar mr himinsins hli og mitt hjarta um eilf inn fri. (Lilja S. Kristjnsdttir)

Vi kvejum ig, kra amma, me kinnar votar af trum. st inni enginn vafi, til okkar, vi gfu brum.

Horfin er hnd n sem leiddi hamingju- og gleifundum, st er sorgunum eyddi, athvarf reynslustundum.

Margt er minninga heimi mun ar ljsi itt skna. Englar hj gui ig geymi, vi geymum svo minningu na.

N stvar ekkert tregatrin, og tungu vart m hrra. akka r amma,ll gu rin, sem tal minningar fra

J,vinskap inn svo mikils g met og minningar fram lifa. Mt fllum lfsins svo lti get, en langar etta a skrifa.

Margt er minninganna heimi, mun ar ljsi itt skna. Englar hj Gui ig geymi, g geymi svo minningu na.

Vi skulum ra sjinn fyrst vi erum fjrir. a eru bi og g strimaur og stjri.

Vi skulum ra sjinn

og skja okkur su. En ef hann krummi kemur og kallar hana Dsu?

Vi skulum ra sjinn og skja okkur lu. En ef hann krummi kemur og kallar hana ru?

Vi skulum ra sjinn og skja okkur lngu. En ef hann krummi kemur og kallar hana Mngu?

Vi skulum ra sjinn og skja okkur sktu. En ef hann krummi kemur og kallar hana Ktu?

Vi skulum ra sjinn og skja okkur fiskinn. En ef hann krummi kemur og krunkar ofan diskinn?

eir segja mig ltinn, g lifi samt og ljsinu f g a dafna. v ljsi var thluta llum jafnt og engum bar ar a hafna.

Fr hjarta mnu berst falleg rs, v lfi g urfti a kveja. sorg og glei g senda mun ljs, sem ykkur er tla a gleja. (Hf. k.)

Gus barn deyr slt, a deyr Jes rmum, fr dnarbe a fer me englum heim. Vi bylgjur Jrdans bros er v hvrmum og borg Gus sr a, ljss fgrum geim.

Svo kom , daui, Drottinn egar bur, Drottins nafni er g tilbinn. Er boskapur Gus barst mr engilur bau g Kristi strax hjarta inn. (Hf. k.)

misstir hann sem hjartanu er kr og hltur srt a finna til og stra. a sem vakti glei na gr grtir ig dag og fyllir kva. Mundu samt a sorgartrin tr trega vkja burt er stundir la.

Vi kkum fyrir st alla, indl minning lifir kr. N mtt vina hfi halla,

vi herrans brjst er hvldin vr. slum himins slin skn vi sendum kveju upp til n.

Eins og ljfur, bjartur dagur hefur lf mitt gengi hj ljsi augna inna, svifi eins og blrinn um sumarfjllin bl til slskinsdrauma minna draumanna sem lifu ljsi augna inna.

lafur Bjrn Gumundsson.

N kve g mur mna og minningarnar skna og ltta essa stund, um elsku og st na sem aldrei virtist dvna og na glu lttu lund.

r lt me litlum slum a leysa r eirra mlum. n vizka reyndist vel. A geyma Gu hjarta og glei jafnan skarta. Um sir styttir upp ll l.

Bjrn Mr lafsson Ort um Elnu Marusdttur Birtist fyrst me greinum um hana 12. nv. 2007 BG - maur og BM sonur

Gttu ess vin, yfir moldunum mnum, a maurinn rur ei ntursta snum. Og egar hryggur r garinum gengur g geng r vi hli g sjist ei lengur.

En egar strkur burt tregafull trin teldu huganum yndisleg rin sem kallinu gegndi g ktur og glaur, a kti ig lka, minn samferamaur.

tt hsta glga eg hengi , , mir mn, , mir mn, g veit, hvers st mr yri hj, , mir mn, , mir mn.

tt drekkt mr vri dpstum mar, , mir mn, , mir mn, g veit hvers tr mn vitjuu ar , mir mn, , mir mn.

tt fordming mig flli , , mir mn, , mir mn, g veit, hvers bn mr bjargai , , mir mn, , mir mn. (Rudyard Kipling) Mir mn e Kipling, . ?

Tign er yfir tindum og r. Angandi vindum yfir skg andar svo hljtt. Sngfugl birkinu blundar. Sj, innan stundar sefur rtt.

Or mn eru auskilin, og auvelt a fram kvma au. Og getur enginn skili au ea framkvmt. Or mn eiga sr vtka uppsprettu, og verk mn stjrnast af mtt ugu lgmli. Menn ekkja mig ekki, af v a eim er etta kunnugt. Fir ekkja mig, og a er mr til lofs. v a hinn vitri er ftklega binn, en ber gimstein barmi sr. (Lao-

egar maur hefur tmt sig af llu, mun

friurinn mikli koma yfir hann. Allir hlutir koma fram tilvistina og menn sj hverfa aftur. Eftir blma vinnar fer hva eina aftur til upphafsins. A hverfa aftur til upphafsins er friurinn: a er a hafa n takmarki tilvistar sinnar. (Lao-Tse)

Hinn fullkomni fullkomnast, hinn borni rttist, hinn tmi fyllist, hinn slitni end urnjast. S, sem hefur far skir mun f r uppfylltar. S, sem girnist margt, missir af v. ess vegna stundar hinn vitri einfeldni og verur fyrirmynd allra. (Lao-

S sem hefir far skir, mun f r upp fylltar. S, sem girnist margt, missir af v. ess vegna stundar hinn vitri ein feldni og verur fyrirmynd allra. Hann bst ekki skart, ess vegna ljmar hann. Heldur sr ekki fram og a er gti hans. Hann er laus vi sjlfhlni og ess vegna er hann vitur. Hann er laus vi sjlfstta og ber v af rum, og af v a hann keppir ekki vi ara, getur enginn keppt vi hann. (Lao-

Hinn vitri safnar ekki aui. v meiru sem hann ver rum til gagns, v meira hann sjlfur. v meira sem hann gefur rum, v rkari er hann sjlfur. (Lao-

egar maur hefir tmt sig af llu mun friurinn mikli koma yfir mann. Allir hlutir koma fram tilvistina, og menn sj hverfa aftur. Eftir blma vinnar fer hvaeina aftur til upphafsins. A hverfa aftur til upphafsins er friurinn; a er a hafa n takmarki tilvistar sinnar. (Lao-

egar menn ekkja murina, vita eir, hvers vnta m af brnunum. Hver, sem ekkir murina og fetar eins og barn ftspor hennar, hefur ekkert a ttast, tt lkaminn farist. (Lao-Tse)

S sem br ljma Alvaldsins, hverfur dimmu. Vegi eilfarinnar virist hann vera afturfr, og s lei er eins og torfrir troningar. Hin sta dygg liggur djpt, sem dalur, og fegurin mesta er sem ofbirta augun. S er auugastur, sem er ngur me lti; einlg dygg, er litin srviska og stugleikur hennar hverflyndi. Hinn vasti reitur hefur engar hliar, og strsta keri er lengst smum. Enginn hefur heyrt hins hstu tna. Hi strsta er formlaust skuggi skuggans. (Lao-Tse)

Bkin um veginn e Lao Tse,

S sem gengur fram mann sran rvarskoti eyir ekki lngum tma vangaveltur um hvaan rin kom, hverra manna skyttan er, hvaa viur er rvarleggnum ea hvernig rvaroddurinn er laginu. Auvita snr hann sr egar sta a v a draga rina t. (Shakyamuni, Bdda)

Ask veit eg standa, heitir Yggdrasill, hr bamur, ausinn hvta auri; aan koma dggvar, r er dala falla, stendur yfir grnn Urarbrunni.

aan koma meyjar margs vitandi rjr r eim s, er und olli stendur; Ur htu eina, ara Verandi, skru ski Skuld ina riju. r lg lgu, r lf kuru alda brnum, rlg seggja. (r Vlusp)

Lfsins gngu gekkstu glaur, ljfur, stilltur alla elsku fkkstu yndislegur piltur.

nar rautir barstu gull kri vin enda alltaf varstu eins og slarskin.

Vi munum na lttu lund lfsins gleigjafi, n komi er a kvejustund ig kveja amma og afi.

Sverrir Frijfsson

I Am Not There

Do not stand at my grave and weep. I am not there, I do not sleep.

I am a thousand winds that blow. I am the diamond glints on snow. I am the sunlight on ripened grain. I am the gentle autumn rain.

When you awaken in the morning hush,

I am the swift uplifting rush. Of quiet birds in circled flight. I am the soft stars that shine at night.

Do not stare at my grave and cry. I am not there, I did not die.

Do not stand at my grave and weep

I am not there I do not sleep

I am a thousand winds that blow, I am the diamond glints on snow

I am the sunlight on ripened grain I am the gentle Autumn rain

When you awaken in the mornings hush I am the swift uplifting rush

Of quiet birds in circled flight I am the soft stars that shine at night.

Do not stand at my grave and cry

I am not there

I did not die

http://www.businessballs.com/donotstandatmygraveandweep.htm

Samkvmt upplsingunum essum tengli er engin rugglega "upprunaleg" tgfa til. Lji var ort 1932 en ekki var endanlega stafest fyrr en 1998 hver hfundurinn vri. Fjlmargar tgfur munu hafa veri kreiki allan ennan tma og vera sjlfsagt fram eftir essu a dma.

Vertu ekki grtinn vi grfina mna gi, g sef ekki ar. g er leikandi ljfum vindum, g leiftra sem snjrinn tindum. g er haustsins regn sem fellur fold og fri hlrri mold. morgunsins kyrr er vakna vilt, g er vngjatak fuglanna hljtt og stillt. g er rblik dags um ttubil og alstirndur himinn a nttu til. Grttu ekki vi grfina hr gu g d ei g lifi r.

Svefninn langi laar til sn lokakafla viskeis hinsta andardrttinn

andinn yfirgefur hsi hefur sig til himna vi hlii bur drottinn. (Bjrn Jrundur Fribjrnsson og Danel gst Haraldsson).

Grti ei vi grf mna g er ekki ar.

g lifi ljfum blnum er strkst um vanga inn.

g er slargeisli er smgur slu na inn, vermir hug og hjarta eins og hinsti kossinn minn.

Ef a kvldi til himins horfir og rir anda minn lttu skra stjrnu og horu hana v ar er ljmi augna minna og svalar inni r.

Er norurljsin leiftra njttu ess a sj a orku mna og krafta horfir ar .

Ef uppsprettu lfsins leitar aan ljsi kemur fr dvel g ar birtu eirri er lfi nrist .

Mr gefi hefur veri a dvelja ykkur hj og tendra ykkur lfsneista me nrri von og r.

Grt v ei vi grf mna g lifi ykkur hj.

Fagrar stundir fengum, vinur, fr oss enginn tekur r. Hva sem yfir okkur dynur n minning lsir kr. (D. Gests.)

Brosi breitt og augun skr, bi gu ig a geyma, bestu akkir, varst mr svo kr. r mun g aldrei gleyma.

Fagur sem fugl sveimi fagnar honum ltill gaukur. Hef ig hjartanu og geymi elsku afi Haukur.

egar mr lur illa leita g til baka til ess tma egar varst hr og minningarnar um hlturinn, fallega brosi og hljuna na ta llum srsaukanum burt.

Gu s a varst reyttur og rtt var ekki a f, v setti hann ig fam sr og sagi: Dvel mr hj.

Harmrungin vi horfum ig hverfa annan sta, hve heitt sem vi r unnum ei hindra gtum a.

Hjarta, r gulli hanna, htt var n a sl og vinnulnar hendur verki horfnar fr.

Gu sundur hjrtu kremur v sanna okkur vill hann til sn hann aeins nemur sinn allra besta mann.

rni Kr. orsteinsson.

fami hennar mmu ar bestan fkk g blund, sem blm und skgarrunni um hlja nturstund. Vi hennar sng g undi, sem ljfrar lindar kli, er lur hgt um grundu, og blmin sofna vi.

Og sknuur mig skir og sorgarblandin r. Hvort g ttarlandi aftur f a sj? v ar er elsku amma aftanroans gl, og ar er mr hver minning svo mt og hl og g.

varst svo heil huga og hafir mikla sl.

Me reki og d a duga og drgja krleiksml. Hj manni num mtum, margri ststu raun. himinslum hum, i hljti sigurlaun.

Hr kem g ig a kveja j, kveja hinsta sinn. bast gu mig a geyma og greia veginn minn. Me dauans hjr hjarta hafir rek og r. Og snd engilbjarta nd til ha fl.

(Magns Sigursson fr Kinnastum)

g aldrei hef lofa a brautin s bein, n blmstgar gullskrddir alla lei heim. g get ekki lofa r glei n sorgar, gngu til himinsins helgu borgar. En eg hefi lofa r asto og styrk, og alltaf r birtu leiin sr myrk. Mitt ljfasta barn g lofa r hef, a leia ig sjlfur hvert einasta skref.

stt vef Dmkirkjunnar

Upp skaltu kjl klfa, kld er sjvar-drfa, kostau huginn at hera hr muntu lfit vera. Skafl beygjattu skalli, at skr ik falli, st hafir meyja, eitt sinn skal hver deyja. rir jkull rlygsstaabardaga Sturlungu.

Httu r ekki hlan s, hyggu a rum mnum. Leitau aldrei eftir fls auga brur num. Sigurur rnason ( fddur Sigurarstum Slttu )

Haustvindur napur nir, og nstir mna kinn. g kve ig kri vinur, kveja hinsta sinn. g man brosi bjarta, og blan svipinn inn. a er srt a sakna, sorgmddur hugurinn.

Ljfar minningar la, er ltum farinn veg. Lfi fallegum litum,

lfi straumsins v. N gengur me Gui, og glest vi murfam. ri verk a vinna, vi erum brnin hans. (Sbjrg Mara Vilmundsdttir.)

grenndinni veit g um vin, sem g , vttu strborgarinnar. En dagarnir a mr fluga fr og rin n vitundar minnar.

Og yfir til vinarins aldrei g fer enda kappi vi tmann. Sjlfsagt veit hann g vinur hans er, v vitl vi ttum smann.

En yngri vorum vi vinirnir , af vinnunni reyttir n erum. Hgmans takmarki hugumst vi n og hflausan lfrur rrum.

g hringi morgun, g hugsai , svo hug minn fi hann skili, en morgundagurinn endai a enn jkst milli okkar bili.

Dapurleg skilabo dag einn g fkk, a dinn s vinurinn kri.

g skai ess, er a grf hans g gekk, a grenndinni enn hann vri.

Sjlfur, ef vin tt gan grennd gleymdu ekki, hva sem dynur, a albesta sending af himnunum send er sannur og einlgur vinur.

Elsku mamma, okkur skilur a um tma dauans hnd. a hvld s reyttum blessun, og gur byr a ljssins strnd. er jafnan ungt a skilja. okast nr mrg fgur mynd, egar hugur krpur klkkur, kr vi minninganna lind.

Srhvert barn mtri mur margt a akka, er samvist dvn. Yfir brautir skubreka okkur leiddi hndin n. v vi bindum glum huga, tt, me hlrri vinamund akkarkrans, sem tregatrin tllaus vkva kvejustund.

Vertu blessu, elsku amma, okkar hugsun me r fer yfir hafi hinum megin

horfnir vinir fagna r. vi dminn skapa ei skiljum, skrist margt vi krleiks yl. Ltil barnssl lka getur leita, sakna, fundi til.

Vinakveja okkar allra er hr borin fram dag, krleikshl vi hvlu na, er klukkur leika sorgarlag. Fgur samstarfsmanna minning mestur drarsjur er. Bltt leii blmum vaggar blrinn, sem um dalinn fer. (Hf. k.)

g hef lesi

g hef lesi um ljmandi hllu, ofar lgreistum mannanna slum, fold me igrnum, blmskrddum blum, brtt g f, brtt g f vera ar.

Hallelja, Gus herskarar syngja, hallelja, fr jrunni mar; vilji sporin mn vegraunir yngja, veit g senn, veit g senn er g ar.

g hef lesi um land, ar sem enginn

lengur jist af sjkdmastri, enginn styrjaldar angistarkvi, innan skamms, innan skamms ver g ar.

Hallelja, hjrtu vor fagna; hallelja, ll vantr er farin, srhver freistingardd mun agna, ar hj Gui um eilf g er.

g hef lesi um ljsbjarta skra, lfsins krnu gullinu skrri; dr, sem allri manns hugsun er hrri ar g heima senn, heima senn.

Hallelja, heilgum anda hljmar til mn fr eilfarstrndum; g finn bresta jarlfsins bndum, brtt hj Jes, hj Jes g er.

(Kristn Smundsdttir)

Mamma, ekki grta mig, g veit saknar mn. Mig langar a vera hj r og erra trin n. g fkk aldrei a sj ig og blu brosin n, Gu vantai ltinn engil og kallai mig til sn.

Segu pabba a g elskann v pabbi lka bgt, famau hann fyrir mig og hvslau ofurlgt.

Segonum fr stjrnunni sem himnum skrast skn, kenndonum a ekkja hana v hn er stjarnan mn.

Nna ttu ltinn engil sem vakir yfir r, g passa lka pabba, segu honum a fr mr. a eru hr svo margir sem ykir vnt um mig, fjldi fallegra engla sem gta mn fyrir ig.

Tendrau lti kertaljs til a lsa r til mn, lttu leii mitt hvta rs, a lknar srin n. egar sorgarinnar skuggi dvn, muntu minnast mn og tr n vera gleitr v g ver vallt n. (Hf. k.)

Vi treystum hinn mikla mtt sem mildar allra kjr. skjli hans athvarf tt er endar lfsins fr. Og a er margt sem akka ber vi essa kvejustund. Fjr og kraftur fylgdi r, n frska, glaa lund. Mt og g n minning er og mildar djpa und. skilur eftir auleg sem enginn teki fr. st hjarta, blik br, og brosin silfurtr. Mesta auinn eignast s

er llum reynist kr. n minning llu skrar skn skilji lei um sinn. okkur byrgi sorgin sn mun slin brjtast inn. Vi bijum Gu a gta n og greia veginn inn.

Engir dagar koma aftur en fegur eirra lifir hj r eins og ljs rkkri, eins og blm fjalli. (rarinn Gumundsson.)

g akka okkar lng og liin kynni, sem lifa, maurinn s dinn. Og g mun alltaf bera mr minni, mynd sem n er liin t blinn.

Und lfsins oki lengur enginn stynur, sem leystur er fr sinnar virautum. Svo bi g Gu a vera hj r, vinur, og vernda ig njum vibrautum. (rarinn Hjlmarsson.)

Mir mn kra er farin braut, til mtari ljsheima kynna. Hn urfti a losna vi sjkdm og raut,

og fur minn ekka a finna.

Vndu er slin, velvildin mest, vinkona, mir og amma. Minningin mta hjartanu fest, g elska ig, stkra mamma.

akka r krleikann, hjartalag hltt, af gsku gafst yl og hlju. heimi gusenglanna hafu a bltt, uns hittumst vi aftur a nju.

Gaman vri a gleja hana mmu og gleibros vanga hennar sj, v amma hn er mamma hennar mmmu og mamma er a besta sem g . rkkrinu hn segir mr oft sgur, svfir mig er dimma tekur ntt, syngur vi mig kvi fgur, sofna g bi stt og vrt og rtt. (Bjrgvin Jrgensson)

Lofor Gus til barnsins:

g hef aldrei lofa a brautin s bein, og gullskrddir blmstgar alla lei heim. g get ekki lofa r glei n sorgar

 gngunni lngu til himins borgar.

En lofa g get r asto og styrk og alltaf r ljsi a leiin s myrk. Mundu svo barni mitt a lofa g hef a leia ig sjlfur hvert einasta skref

Minning hve einmana g er vorin egar slin strkur blum trjnna lkt og straukst vanga minn forum og egar g s allt lifna og grnka minnist g ess a gafst einnig lfi mnu lit og egar g s slina speglast vatninu speglast minningin um ig hjarta mnu og laufgast n. (Bjrg Eln Finnsdttir.)

starfair jafnan me umhyggju og st, elju og reki er sjaldan brst, r nttist jafnvel nttin. vannst fyrir besta vininn inn, vinnur n me honum anna sinn, me efldan og yngdan rttinn.

Af alhug frum r star kk, aua sti itt horfum klkk, heilsau fur og frndum. A sj ig aftur anna sinn enn komast aftur faminn inn vi eigum eftir vndum. (G. Bjrnsson.)

Sl a hafi hngur hamra gyllir tind, me sngvum svanur flgur, sunnan mti um vind. Krna hgt blmum brist, brosa au svo unasrk. Kvlds yfir friur frist, fegurst er Aalvk. (Kvi er eftir Jn Ptursson og er sami kringum 1935.)

Nu lukker sig mit je Teksti P. Foersom, f. 1813 Lagi er sk jvsa

Nu lukker sig mit je, Gud Fader i det hje, i varetgt mig tag! Fra synd og sorg og fare din engel mig bevare, som ledet har min fod i dag!

rlti breytt:

Nu lukker sig mit je, Gud Fader i det hje, i varetgt mig tag! Vil slangen mig omslynge, s lad din engel synge, det barn er gemt i Herrens fred.

Algeng ing freysku:

N sovni eg av mi, Gu fair, Harrin hgi varveitslu hj tr. Fr synd og ney og trega tn eingil vernd mr laga, sum hann dag var nr hj mr.

ing Sveinbjrns Egilssonar:

N legg g augun aftur, , Gu, inn narkraftur mn veri vrn ntt. , virst mig a r taka, mr yfir lttu vaka inn engil, svo g sofi rtt.

nnur ing freysku:

N fari eg at sova, mn Gud t mst mr lova, so trygt eitt hvldarsta. Um synd og ney meg herja lat eingil tn meg verja, hann hevur vart mn ft dag.

Fair vor, sem ert himnum. Helgist itt nafn, til komi itt rki, veri inn vilji, svo jru sem himni. Gef oss dag vort daglegt brau, og fyrirgef oss vorar skuldir, svo sem vr og fyrirgefum vorum skuldunautum. Eigi lei oss freistni, heldur frelsa oss fr illu. v a itt er rki, mtturinn og drin a eilfu. Amen.