UNIVERZITET U TUZLI

FILOZOFSKI FAKULTET
ODSIJEK:HISTORIJAA

OSNIVANJE FRANAKE DRAVE

(SEMINARSKI)

TUZLA,2012

STUDENT:
DINKA MURATOVI

MENTOR:
NIKOLA IA,ass
UVOD

Tema mog seminarskog rada je osnivanje Franake drave.Seminarski rad

obuhvaa nekoliko dijelova.Prvi dio uvod gdje sam obrazloila
nastanak,odnosno poetke osnivanja Franake drave i o imenu Franci
uopte.Ostali dijelovi vezani su za formiranje Franake drzave i vladari koji su
na poetku vladali te njihov doprinos razvoju Franake drzave,unutrasnji i
vanjski poslovi.Posebnu sam obradila vladavinu Karla Matela i Pipina koji su
znaajni za Franaku dravu uopte.Koristila sam knjige za literatutu
(navedene u literaturi) koje su mi posluile za dobijanje informacija u vezi
nastanka Franake drave.

SADRAJ
OSNIVANJE FRANAKE DRAVE I FRANCI........................................ 4
DJELOVANJE FRANAKE DRAVE.......................................... 5,6,7,8,9
VLADAVINA KARLA MATELA.................................................................10
VLADAVINA PIPINA................................................................................11
ZAKLJUAK............................................................................................12
LITERATURA...........................................................................................13

Osnivanje Franake drave i Franci

Franci su germanski narod koji je iveo ne mnogo daleko od rimske granice, u
dolini Rajne sa njene istone strane. Dele se na Salijske Franke (istona
strana donjeg toka Rajne) i Ripuarske Franke (istona strana srednjeg toka
Rajne)
Franci povremeno napadaju rimsku granicu upadajui u Galiju koju pljakaju
nekoliko puta. Mo Karolinga temeljila se je na velikim zemljinim posjedima
koje su oni s vremenom stekli na podruju gornjeg toka rijeka Meuse i
Mosele. Druga znaajna odrednica koja je Karolinge dovela do vlasti bila je
osobna ambicioznost Pipina Malog koji je lukavo iskoristio tenju onovremene
Crkve, koja je u ta vremena traila mone svjetovne zatitnike, da proiri svoj
utjecaj i mo. Pipin Mali je to vjeto iskoristio i okrunjen je za
kralja 751 godine. Karolinzi su bili znaajni za Franaku drvu. Karolinzi su se
razlikovali od svojih predhodnika iz dinastije Merovinga naroito po tome to
ih njihovo nezakonito potomstvo, nije moglo naslijeivati, time su
najvjerovatnije htjeli sprijeiti borbe za nasljee, i tako osigurati granice
carstva. Meutim se i oni nisu drali zadanog pravila, pri kraju 9 stoljea, kad
im je ponestalo podobnih odraslih potomaka, postavili su nezakonitog sina
kralja Bavarske i Italije Karlomana na prijestolje Vojvodstva Karantanije, jer su
uspjeli uspostaviti dravno jedinstvo i uvrstiti sredinju vlast.

DJELOVANJE FRANAKE DRAVE

U drugoj polovini IV vijeka Franke je napala rimska vojska i porazila ih. Oni su
U drugoj polovini IV vijeka Franci zauzimaju Toksandriju, ali ih je car Julijan
porazio, te oni tu ostaju na poloaju federata Carstva. Daju Rimu pomone
vojne odrede, a pojedini njihovi predstavnici dospijevaju na prilino visoke
administrativne poloaje i ak se orouju s carevima. Tako su 451. godine
uestvovali u bici na Katalaunskim poljima gde je rimski namjesnik Aecije
pobedio Hune. Neto kasnije, Hilderih, jedan od njihovih voa, bio je zavjesnik
rimskog namjesnika Egidija. Njega je nasledio njegov sin Hlodoveh.Oni su
ostali u dolini Rajne kao federati, ali su Rimljani i Franci zazirali jedni od
drugih. Tako je bilo do druge polovine V vijeka kada Huni poinju da guraju
Alemane i druge narode na zapad ka Galiji. Rimski namjesnik Galije, Aecije,
sklapa savez sa Francima, Vizigotima i Burgundima protiv Huna. Bitka na
Katalaunskim poljima odigrala se 451. godine i Aecijev savez je pobedio
Hune. On je potom raspustio savez jer se bojao Franaka koji su ostali
razmjeteni po plemenima. Ti vladari plemena oslovljavani su sa rex. Jedan
od njih bio je Hilderih, koji je stajao na elu jednog od plemena u Turneu, na
granici sa Rimljanima i imao je status federata.
481.g. nasledjuje ga Hlodoveh (481-511), njegov sin. On okuplja okolne
franake kraljeve pripremajui se za napad na rimsku Galiju u koju su ve uli
drugi narodi. Opte franaki savez ine sa Hlodovehom kraljevi Ragnahar i
Sigiberg. Rimski namesnik Sijagrije okupljao je snage po Galiji u pokuaju da
sprei ovaj prodor. Sjeverno-Zapadnu Galiju su do 486. godine drale mjesne
senatorske porodice koje su podravale snage iz oblasti (milicija). Ove snage
su ranije, uz pomo Franaka i Vizigota porazile Hune 451. godine Sada Franci
nadiru sa sjeveroistoka i 486.g. desila se bitka kod Soasona, vrlo krvava bitka
u kojoj su Franci satrli rimsku vojsku. Hlodoveh je zauzeo sjeverozapadnu
Galiju i sjevernu Galiju do malo ispod Loare. On je zaposjeo rimsku vlast, ali
ju je dosta i podraavao, tako su ga, npr., uneli u Pariz na titovima. Kada je
Hlodoveh (481-511), u savezu sa drugim franakim kraljem Ragnaharom
zauzeo oblast Pariza 486. godine, pobjedom nad krupnim rimskim magnatom
Sijagrijem, kod Soasona, ve je bio komandant u rimskoj slubi, dok su
njegovi pratioci inili saveznike jedinice Rima. Od tada on sebe smatra
predstavnikom cara. Uzeo je titulu rimskog konzula, a njegovi ratnici su ga
kroz Pariz nosili na svojim titovima. Poto nije eleo da deli vlast sa
Ragnaharom, on je podmitio njegove ljude koji su mu ga predali, te ga je
sopstvenim rukama ubio. Zatim je nagovorio sina kelnskog kralja Sigiberta da
ubije svog oca, posle ega je Hlodoveh ubio njega, a stradali su i brojni drugi
franaki kraljevi. Poto je njegov uticaj time ojaao vizantijski car Anastasije
poslao mu je diplomu za zvanje konzula i znake konzulskog dostojanstva.
Merovinki dvor je vrveo inovnicima koji su nosili rimska zvanja, a Hlodoveh
je u svakom rimskom gradu postavio franakog inovnika sa zvanjem
komesa. Franaki inovnici su posle nekog vremena skupljali rimske poreze
na zemlju, te se moe tvrditi da je Hlodoveh samo naslednik rimske vlasti u
Galiji.

Problem za Hlodoveha bili su varvarski narodi koji su harali po Galiji,

prvenstveno Alemani. Hlodoveh se sudario sa njima (zbog njih Francuzi zovu
Nemce Alemanima), a bitku pominje Grgur Turski. Galija je bila hristijanizirana
ali ne i Franci1 Bitka 496. sa Alemanima uticala ja na Hlodoveha da primi
hrianstvo. Pre bitke Hlodoveh se orodio sa Burgundima, oenio se
princezom Hlotildom koja je bila pravovjerna hrianka (tada je ve
burgundski dvor napustio arijanstvo). U bici 496. godine poginuo je kralj
Alemana. Hlodoveh je prethodno zamolio Hrista da mu pomogne jer su se
njegovi bogovi pokazali nemoni. Posle bitke Hlodoveh je odluio da prihvati
vjeru princeze Hlotilde. Remigije, crkveni poglavar Remsa, se sporazumeo sa
Hlodovehom i sklopio savez. Crkva je prihvatila i favorizovala Hlodoveha jer je
on bio jedan od retkih koji je primio pravovjerno hrianstvo.
Poto je napravio savez sa crkvom i pokorio pola Galije, Hlodoveh je morao
da dijeli vlast sa kraljevima koji su mu pomogli da osvoji Galiju, ali je eleo da
ih se oslobodi. Potplatio je Ragnaharove ljude koji su ga doveli na
Hlodovehov dvor te ga je ubio. Sigibert je zazirao od njega, ali je Hlodoveh
stupio u vezu sa njegovim sinom koji je bio nestrpljiv da zauzme vlast pa je
ovaj ubio oca. Potom je njega Hlodoveh ubio da ne bi morao da dijeli vlast s
njim kako mu je obeao.
Od 507-510.g. Hlodoveh je vodio rat protiv vizigotske Tolosadske kraljevine.
Njemu su pojedine gradove otvarali i predavali predstavnici crkve koji su bili u
sukobu sa arijanskim kraljem Vizigota. Kod Poatjea, 510.g. Hlodoveh je
unitio Tolosadsku kraljevinu. Burgundi su imali dravu u dolini reke Rone, a
brak Hlodoveha sa Hlotildom je privremeno spreio zauzimanje te drave, kao
i pretnja ostrogotskog kralja Teoderiha.
Ugled Hlodoveha je rastao. Sa Teodorihom Ostrogotskim bio je najznaajnija
linost V veka. Dobio je titulu rimskog konzula i Hlodoveh je kao varvarin
drao do te titule jer ga je Carstvo oaravalo. Godinu dana nakon pohoda na
Tolosadsku kraljevinu on je umro, 511.g.
Posto nije bio izgraen princip nasljedstva drava je bila kraljeva svojina i
nakon smrti djelili su je njegovi sinovi - to je naroito bilo znaajno za
varvarske narode (kad su se u srednjem veku uveli vazalski feudalni odnosi
uvodi se princip primogeniture). Kralj je bio voa vojnike druine svoga
naroda. On moe da podigne mukarce na oruje, da ih povede u rat. On vodi
druinu zvanu trust, a lanovi se zovu antrustiones, koji dele sa vladarom
plen. Za razliku od te "definicije kralja" Hlodoveh je jako uzdigao svoju linost i
nije bio samo voa vojske nego pravi kralj. U Franakoj Galiji postojala su tri
dela
1. Neustrija - NW deo Galije, gde je crkva bila jaka, a preovlaivao je krupni
posjed
2. Austrazija - NE deo Galije, dominira germanski sitni posed.
3. Burgundija - blia Austraziji po svojoj sutini; rimski veliki posjed i rimske
ustanove bile su razorene.
1

(oni su bili pagani do 496.g.)

Hlodovehovi naslednici su 534.g. zauzeli Burgundiju, te se Franaka drava

proirila do Rone, na Sredozemlje i do Atlantika. 536.g. Franci su iskoristili
borbu u Italiji izmedju Ostrogota i Vizantije i zauzeli su Provansu koja je
pripadala Teodorihu, koji za ivota nije dozvolio Hlodovehovo irenje u junu
Galiju i prema Italiji. 526.g. umro je Teodorih, a kada i njegova ker umire
borbe sa Vizantijom se pojaavaju. Jo za Hlodovehovog ivota franaka
vlast nametnuta je ostacima plemena u istonoj Galiji. On je Ubirao godinji
danak Bavarcima i Saksoncima koji su bili na granicama Galije.
Franaka drava, u celoj Galiji, od Sredozemlja i Atlantika, kao i do granica
Italije, bila je u savezu sa hrianskom crkvom kao najmonijom unutranjom
silom u Galiji.
Hlodoveh i njegovi naslednici su u potpunosti shvatali znaaj saveza sa
crkvom pa su bili odluni da iz toga izvuku korist. Kralj je insistirao na tome da
njega i njegovo plemstvo propisi ne ometaju prilikom oterivanja neeljene
ene. Crkva je svojom obavezom smatrala i pruanje zatite slabim i
nemonim, na ta kraljevi nisu imali prigovor. Crkva je dobila sudska
ovlaenja nad svetenstvom, te su mogli osuditi i grofove ako poine neki
zloin ili prekraj na crkvenim imanjima. Pokretna imovina je sada mogla biti
zavetana crkvi, ali ne i zemlja. Kraljevi su istrajavali na tome da iskljuivo oni
svetenici koji dobiju njihovu saglasnost mogu da stupe na mesto episkopa.
Crkva je postala sutinski dio Franake drave pa je njen poloaj umnogome
zavisio od kraljeva.
Postojale su dvije vrste franaki sela, ona koja su bila naseobine slobodnih
ljudi koji su zajedno obraivali zemlju pod upravom seoskog savjeta i druga,
koja su imala plemia na elu. Postojali su sitni slobodni seljaci koji su
obraivali onoliko zemlje koliko je bilo potrebno da preive, ali i mali i veliki
zemljoposednici koji su zemlju davali u zakup.
Oblik vladavine koji je od 500. do 900. godine bio u Zapadnoj Evropi istoriari
nazivaju germanskom monarhijom. Najznaajnija kraljevska dunost u ovim
kraljevstvima bila je predvoenje naroda u ratu. Osnovno kraljevsko
ovlaenje sadrano je u pravu da podigne svakog sposobnog ovjeka pod
oruje. Germanski kraljevi su imali izuzetno skuene poglede u odnosu na
funkcije vlasti. Smatrali su da je njihova dunost da predvode narod u ratu i
sprovoenje obiajnog prava. Njihovo jedino zanimanje van ovih bio je
gomilanje zlata, srebra i dragulja, te uivanje u enama i velikim koliinama
jela i pia.
U vreme njegovih sinova osvojena je Burgundija (534. godine) i dobijena od
Ostrogota Provansa (536. g.), kao nagrada za pomo u borbi protiv Vizantije.
Zavreno je pokoravanje Alamana i osvojena Tiringija. Bavarci su priznali
vlast Franaka, a Saksi su se obavezali da plaaju godinji danak u visini od
500 krava.
Svaki merovinki kralj je uza sebe imao druinu zakletu da mu vjerno slui i
ovaj odred se nazivao trust, dok su pripadnici odreda zvani antrustioni. Iz
njihovih redova je najverovatnije imenovan grof koji je kralja predstavljao u

gradovima ili grofovijama. poljoprivredna oblast s usitnjenom agrarnom

ekonomijom. Uenost je bila rijetka, a pismenost izuzetak.
Franaki manastiri su, u prvom redu, bili pribjeite onima koji nisu bili
spremni na nemiran ivot svog vremena. Sedmi vijek je manastire zatekao
bogate i mone, ali gotovo liene reda, kulture i vjerskog zanosa.
Posle Hlodoveha neprekidno postoji nekoliko oblasti Franake drave, jer je
zemlja podjeljena meu njegovim sinovima. Hlodoveh je imao 4 sina, koji su
meusobno podijelili teritoriju, to se nastavilo sa dolaskom njihovih sinova na
vlast, ali u vreme posle smrti Dagoberta (629-639) dolazi period lijenjih
kraljeva, pod kojima stvarnu vlast dre majordomi, upravitelji dvorova i sada
se ve jasno diferenciraju tri zemlje. Stare franake zemlje, s obje strane
rijeke Rajne ine Austraziju, sjeverna Galija je bila Neustrija, a nekadanje
Burgundsko kraljevstvo bilo je trea merovinka drava. Neustrijom upravlja
Hlotar I (511-561) koji pokuava da ogranii crkvene posjede, ali ne uspijeva
u svojoj namjeri da crkvi oduzme 1/3 posjeda, zaplaen episkopskim
prijetnjama. Njega nasleuje njegov sin Hilperik koji sprovodi u djelo oeve
namjere, ne osvrui se na crkvene proteste i pogrdne nazive koje su mu
dodeljivali.
587. godine austrazijski magnati sklopili su zavjeru protiv Brunhilde i
Hildeberta koji je zakljuio ugovor za Guntramnom, kraljem Burgundije, koji se
naziva Andeotski ugovor. Hildebert je sada stekao prevagu nad magnatima, a
posle smrti Guntramna ujedinio je u svojim rukama Austraziju i Burgundiju.
Za vreme vladavine Hildebertovih sinova i unuka Brunhilda je faktiki vladala
obema kraljevstvima. U svojoj upornoj borbi protiv Fredegunde pretrpela je
poraz zbog izdaje burgundske aristokratije. Ostarela kraljica je uhapena,
optuena za ubistvo 10 lanova kraljevske kue, vezana konjima za repove i
rastrgnuta na komade 613. godine.
Posle ove pobjede Hlotar II (613-629), sin Brunhilde i Hildeberta postao je
vladar ponovo ujedinjene franake drave. On je izdao edikt koji je predviao
ozbiljne ustupke u korist zemljoposednike aristokratije koja mu je uveliko
pomogla u postizanju pobjede. Ali iako je ujedinio zemlju, svaki od njena tri
djela zadrao je samostalnost sa posebnim majordomom na elu. Hlotara je
nasledio njegov sin Dagobert (629-639) koji je prekrio oev edikt iz 614.
godine; za njegove vlade izvren je popis zemljita kraljevskog fiska koji su
poklonjeni crkvi i magnatima, i jedan deo te zemlje oduzet je i vraen u fisk.
On se meao i u unutranje stvari Vizigota i Langobarda, zakljuio veni mir s
Vizantijom u cilju zajednike borbe protiv podunavskih plemena. Posle
njegove smrti nasleuju ga sinovi, ali oni padaju pod uticaj majordoma.
Obino je bilo po tri majordoma, po jedan za svaku kraljevinu. Kraljevi nisu bili
nesposobni, ali su uglavnom na prijesto dolazili maloletni pa su u njihovo ime
vladali regenti i plemstvo. Voa plemstva koji bi se naao u ovoj situaciji
uzimao je titulu majordoma ili voe Franaka.
Majordom Austrazije Grimoald pokuao je 656. godine da proglasi za kralja
svog sina, dok je, u otprilike isto vrijeme, neustrijski majordom Ebroin sjedinio
u svojim rukama funkcije majordoma svih kraljevina Galije. U Burgundiji je
protiv njega dignut ustanak, na elu sa episkopom otenskim Leodegarijem.
Iako je u poetku morao da pobegne sa svog poloaja Ebroin se ubrzo vratio i
porazio svoje neprijatelje. Najsposobnija porodica je bila ona iji je

rodonaelnik Pipin Landenski. Njegov sin i unuk su pokuali da zbace

merovinke kraljeve, ali nisu uspjeli, ali je sin njegove erke Pipin Heristalski,
majordom Austrazije, posle smrti Ebroina, pobijedio u bici kod Tertrija, 687.
godine neustrijskog majordoma Bertara i postao jedini majordom itave
kraljevine. On vodi uspene ratove s Frizima, Alamanima i Bavarcima,
potpuno ih potinjavajui.
Kada je ovaj Pipin umro, njegova deca su bila maloletna, a plemstvo je
stvorilo haos svojim meusobnim borbama. Neustrijci, predvoeni
novoizabranim majordomom Raganfredom upadaju u Austraziju, gde je u ime
Pipinovih unuka prigrabila vlast Pipinova udovica, koja je bila zatvorila
Pipinovog vanbranog sina Karla, ali je on pobegao iz tamnice.

Karlo Martel
(714-741) je uspeo da porazi sve svoje suparnike i postane dux Francorum,
uprkos vojnoj pomoi koju je Neustrijcima i Frizima pruao Odon Akvitanski.
Sada se on naao suoen sa tri problema; arapskom invazijom na paniju
koja je poela 711. i do 720. godine su oni ve dospjeli sve do june
Francuske. Zatim, na suprotnom kraju pobunili su se Saksonci. Trei problem
je bio u tome to merovinko vojno ustrojstvo nije bilo prikladno za odbranu ni
od jednog od ova dva neprijatelja. Mada su Franci u sutini bili pjeadija,
merovinki kraljevi, plemstvo i pratioci su se obino borili na konjima. Karlo je
zato po uzoru na ove konjanike krenuo da stvara novu vojsku, to mu je
olakano pojavom stremena, koji je stvorio efikasnijeg konjanika. Meutim
oprema je bila veoma skupa te je konjanik morao da bude ovek dovoljno
bogat da moe da kupi konja i oruje. Karlo je zato vrbovao sposobne ratnike,
koji su se prethodno njemu zakleli na vjernost i uinio ih vassi dominici-ma, tj.
vazalima. Od crkve je zahtevao da beneficijume dodeljuje njegovim ljudima
pod uslovom da njemu slue kao vojnici. Tako je zemlja formalno ostala
crkvena, ali je u stvarnosti prela pod Karlovu upravu. Odluujua bitka sa
Arabljanima odigrala se kod Poatjea, 732. godine i arapska konjica je prvi put
poraena, ovaj put od strane franake peadije. No ovim borba nije bila
zavrena i traje sve do kraja Martelove vlasti. On do 737. godine na presto
Franake dovodi nekoliko beznaajnih Merovinga, a posle tog vremena vie
ne smatra za potrebno ni to da radi, jer je njegova vlast bila toliko ojaala.
Karla su nasledila njegova dva sina Pipin i Karloman (koji se est godina
kasnije povukao u manastir zbog neuspjelog pokuaja reforme crkve i ostavio
bratu vlast). Odmah po dolasku na vlast buknuo je niz ustanaka protiv novih
majordoma. Braa su uguila te ustanke, ali su radi uvrivanja svog
autoriteta ipak smatrala da je potrebno da postave kralja, te su 743. godine
doveli na presto Hilderika III iz roda Merovinga.

10

Pipin
(741-768) je dobro iskoristio snage koje je stvorio njegov otac. Protjerao je
muslimane preko Pirineja i prisilio bavarskog vojvodu da ga prizna kao
vrhovnog gospodara. Njegovo najvanije delo je reforma i reorganizacija
franake crkve koje je izvrio sa sv. Bonifacijem. U Austraziji i Neustriji je
odrano nekoliko sabora na kojima se teilo da se zavede red i propisi u crkvi.
Zavedena je obaveza da arhiepiskopi godinje moraju da odravaju nekoliko
sabora u svojim oblastima, a episkopi u dijecezama.Uvedeno je i pravilo da
svetenici moraju da nose posebnu odjeu i nareeno svim manastirima u
Franakoj da prihvate pravila sv. Benedikta. Ova pravila su nalagala da
monasi moraju da provode duge sate u bogosluenju i fizikom radu, ali i da
itaju i ue svaki dan. Monaki ivot se morao sprovoditi u zajednici sve do
smrti monaha. Stalne episkopije osnovane su u Bavarskoj, Tiringiji i delovima
Saksonije u kojima su vladali Franci.
Pipin je uskoro zatrebao papi kada su Langobardi poeli da ire svoju vlast po
Italiji, teei da je cijelu osvoje. Godine 751. osvojili su Ravenu, protjeravi
vizantijskog egzarha, to je bio jasan znak da e krenuti na Rim. Pipin je sada
bio stigao do prekretnici u svom ivotu. Posle smrti kralja Teuderiha IV (720737) njegov otac je ostavio prazan prijesto i vladao sam. Pipin je doveo na
presto nekog kraljevog daljeg roaka, ali je ovaj sistem dvovlaa postao
besmislen. Dva Pipinova oveka su 751. godine dola u Rim da pitaju papu
Zaharija da li je prilino da jedan ovek kraljuje dok drugi vlada. Papa je
iskoristio ovu priliku te je u novembru 751. godine Pipina krunisao i pomazao
za kralja sv. Bonifacije. Hilderik i njegov sin su postrieni i zatvoreni u
manastir. Dve godine kasnije papa Stefan II poalio se Pipinu na
langobardskog kralja Aistulfa, a Langobardi su krenuli na Rim. Papa je preao
Alpe i sreo se sa Pipinom i molio ga na kolenima za pomo, te mu je ovaj
obeao pomo. Rat nije naiao na odobravanje franakog plemstva, te je tek
755. godine on upao u Italiju i prisilio kralja Aistulfa da moli za mir i da preda
Ravenu za zaleem papi. Poto ovaj to nije ispunio po Pipinovom odlasku iz
Italije i ujedno jo napao Rim, Pipin se vratio sa vojskom i ponovo ga porazio
756. godine, te se pobrinuo da papa dobije Ravenu i ostale osvojene gradove,
ne obazirui se na vizantijske proteste. Tri godine kasnije on je pobedio Arape
i oduzeo im Narbonu, a posle dugotrajnih pohoda, od 760-768. godine
pokorena je Akvitanija.
Pipina su nasledili Karlo (768-814) i Karloman (768-771) koji nikako nisu
mogli da se dogovore oko vlasti.

11

ZAKLJUAK
Karolinzi su bili znaajni za Franaku drvu. Karolinzi su se razlikovali od
svojih predhodnika iz dinastije Merovinga naroito po tome to ih njihovo
nezakonito potomstvo, nije moglo naslijeivati, time su najvjerovatnije htjeli
sprijeiti borbe za nasljee, i tako osigurati granice carstva.
Upoetku Franaka drava je ostala federat Carstvu,nije uspjela da Rimsku
vojsku pobijedi.Smjenjivali su se mnogi vladari izmeu njih Karlo Matel koji je
doprinio Franakoj dravi jer je uspio savladati sve svoje neprijatelje,a i prvi
put je za vrijeme njegove vladavine obdijedjena arabska konjanica sto je
donijela pobijedu Karla Matelu a i samo proirenje Franake drave.Dok Pipin
je protjerao muslimane preko Pririneja i doprinijeo takodje razvoju Franake
drave ,a tu je i njegova posebna reforma i reorgasnizacija Franake crkve
koju je izvrio sa sv.Beneficijem.Mo Franake drave je bio u usponu i
polako je penjao.Svoj vruhunac e stei tek u vrijeme vladavine Karla Velikog
ali bitno je napomenuti da i ovi vladari itekako nisu zanemarivi i oji su
potpomogli usponu Franake drave.Franaka drava je bila jako bitna
drava u srednjem vijeku koja je prestavljala opasnost po druge drave iz
razloga njenog uspona koje je dozivljela.

12

LITERATURA
-Grgur Turski ,Crkvena Istorija Franaka
-Udaljikov,Kozminski,Vanstajn,Historija Srednjeg Vijeka Tom I
-Jacques Le Goff-Civilizacija srednjovijekovnog Zapada,Paris 1982,(prevela
Gordana V.Popovi,1998god.)

13