Θα φύγει ή θα μείνει ο Σταυρός στις σχολικές αίθουσες και

στα Δικαστήρια; Αυτή είναι η αγωνία που διακατέχει τους

ενεργούς Ορθόδοξους Χριστιανούς από την ημέρα που το
Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ)
καταδίκασε την Ιταλία για την ύπαρξη σταυρού στις σχολικές
αίθουσες. Δείτε εδώ.

Το Βατικανό αντέδρασε έντονα χαρακτηρίζοντας την απόφαση του

ΕΔΑΔ «σοκαριστική, λανθασμένη και μυωπική.» Οι δικαστές
στο Στρασβούργο κατέληξαν στην απόφαση αυτή κρίνοντας ότι ο
σταυρός μπορεί να ερμηνευθεί ως θρησκευτικό σύμβολο, πράγμα
που ενδέχεται να ενοχλεί μαθητές άλλων θρησκευμάτων ή άθεους.
Το Δικαστήριο μάλιστα επιδίκασε το ποσό των 5.000 ευρώ στην
ενάγουσα για ηθική βλάβη!

Η πλειοψηφία των Ιταλών καταφέρθηκαν εναντίον της απόφασης

αυτής, συμπεριλαμβανομένης και της Υπουργού Παιδείας η οποία
δήλωσε ότι «η ύπαρξη σταυρού στις σχολικές αίθουσες δεν
σημαίνει προσκόλληση στον Καθολικισμό, αλλά είναι ένα
σύμβολο της παράδοσής μας.» (πηγή) Σε δημοσκόπηση της
world-news.newsvine.com με το ερώτημα αν θα έπρεπε η Ιταλική
κυβέρνηση ν’ απομακρύνει τα θρησκευτικά σύμβολα από τις τάξεις
των δημόσιων σχολείων, σε σύνολο 1.878 ψηφοφόρων το 32,6%
απάντησαν 'Ναι', το 66,2% απάντησαν 'Όχι', και το 1,2% δεν ήταν
σίγουροι.

Η απόφαση του Στρασβούργου έχει διχάσει και την Ισπανία.

Οργανώσεις ιδιωτικών σχολείων εξεγέρθηκαν εναντίον της
απόφασης, χαρακτηρίζοντάς την «απαράδεκτη και
απροσδόκητη», ενώ εκτιμούν ότι «αν κάτι τέτοιο συνέβαινε
στην Ισπανία θα έπρεπε να διαδηλώσουμε έντονα.» Στον
αντίποδα, η Ισπανική Ένωση Λαϊκών ανέφερε σε ανακοίνωση Τύπου
της ότι το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο «τίμησε το όνομά του» και ζήτησε
από την Ισπανική κυβέρνηση να εμπνευστεί από αυτή την απόφαση
και να ζητήσει την άμεση απόσυρση των θρησκευτικών συμβόλων
από τα δημόσια κτίρια για να «δώσει τέλος στον αναχρονισμό».
(πηγή)

Η είδηση της απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου προκάλεσε

αντιδράσεις και στην Ελλάδα. Στις 8 Νοεμβρίου του 2009, το
Ελληνικό Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι (ΕΠΣΕ)
εξέδωσε ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ με το οποίο γνωστοποιούσε ότι στα πλαίσια
προγραμματισμένης δίκης στο Γ´ Τριμελές Εφετείο Αθηνών, στις
9/11/2009, τα στελέχη του ΕΠΣΕ, Andrea Gilbert και Παναγιώτης
Δημητράς, καθώς και ο νομικός σύμβουλος του ΕΠΣΕ, Βασίλης
Σωτηρόπουλος, θα ζητούσαν από το δικαστήριο την απομάκρυνση
των θρησκευτικών συμβόλων (εικόνα Χριστού και Ευαγγέλιο) σε
εφαρμογή και της πρόσφατης καταδίκης της Ιταλίας από το
Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (ΕΔΔΑ). (πηγή)

Το θέμα συζητήθηκε στη Βουλή στις 23/11/2009 με αφορμή

επίκαιρη ερώτηση του Βουλευτή του ΛΑΟΣ κ. Αστέριου Ροντούλη
προς τους Υπουργούς Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής
Διακυβέρνησης και Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων
Δικαιωμάτων, σχετικά με τις προθέσεις της Κυβέρνησης ως προς την
απομάκρυνση των συμβόλων από δημόσιες αίθουσες και σχολεία.

Το κείμενο της ερώτησης είναι:

«Την αποκαθήλωση των χριστιανικών συμβόλων από όλα τα

ελληνικά δημόσια καταστήματα (σχολεία, δικαστήρια, δημόσιες
υπηρεσίες) αξίωσε η Μη Κυβερνητική Οργάνωση “Ελληνικό
Παρατηρητήριο των Συμφωνιών του Ελσίνκι”, κάνοντας επίκληση
της πρόσφατης απόφασης του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου
Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, βάσει της οποίας θα πρέπει να
απομακρυνθούν οι σταυροί από τα ιταλικά σχολεία, για να μην
ενοχλούνται οι μαθητές που είτε ανήκουν σε άλλο δόγμα ή
θρησκεία, είτε είναι άθεοι.

Όμως, το Σύνταγμα της Ελλάδος (άρθρο 16 παρ. 2) είναι σαφές και

αναφέρει πως η ανάπτυξη της εθνικής και θρησκευτικής συνείδησης
των ελληνοπαίδων είναι χρέος και βασική αποστολή του ελληνικού
κράτους, γεγονός που ευλόγως συνεπάγεται ότι η απόφαση του
ΕΔΑΔ για την Ιταλία δεν έχει δυνατότητα εφαρμογής για τη χώρα
μας. Με βάση τα παραπάνω ερωτώνται οι κ.κ. Υπουργοί:
1. Προτίθεται η ελληνική Κυβέρνηση να αποδεχθεί και να επιβάλει
την απομάκρυνση των χριστιανικών συμβόλων από τα δημόσια
καταστήματα της χώρας;

2. Οι Επιτροπές που θα συσταθούν ανά Υπουργείο, για να

συζητήσουν τις σχέσεις Κράτους και Εκκλησίας, θα συμπεριλάβουν
στην θεματολογία τους και το ζήτημα της ανάρτησης των
χριστιανικών συμβόλων στα δημόσια καταστήματα;»

Παραθέτω αποσπάσματα από την απάντηση του Υπουργού

Δικαιοσύνης, Διαφάνειας και Ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κ. Χάρη
Καστανίδη:

«Μέχρι να εκδοθεί η δευτεροβάθμια απόφαση του Ευρωπαϊκού

Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, ούτε η Ιταλία ούτε
καμιά άλλη χώρα η οποία υπάγεται στη δικαιοδοσία του Ευρωπαϊκού
Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων έχει την υποχρέωση να
συμμορφωθεί προς την απόφαση αυτή. Άρα, αυτό ισχύει και για τη
χώρα μας. Το ερώτημα είναι τι θα συμβεί εάν και κατ’ έφεση το
Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων επιβεβαιώσει την πρώτη
απόφασή του.
Σ’ αυτήν την περίπτωση, είναι προφανές ότι όλες οι χώρες-μέλη
πρέπει να προσαρμοστούν στην απόφαση του Ευρωπαϊκού
Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, διότι σε διαφορετική
περίπτωση τα πρόστιμα και οι καταδίκες των χωρών είναι τεράστιας
σημασίας. Ας εκδοθεί, λοιπόν, πρώτα η δευτεροβάθμια απόφαση και
μετά θα συζητήσουμε. Πάντως, σε κάθε περίπτωση ό,τι συμβεί
σχετικά με την απόφαση του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων
Δικαιωμάτων, οι όποιες δηλαδή αποφάσεις και πρωτοβουλίες, θα
είναι μετά από συνεννόηση με την Εκκλησία της Ελλάδος και τα
αρμόδια όργανά της.»

Ο Βουλευτής Αστέριος Ροντούλης αντέδρασε έντονα στην απάντηση

του Υπουργού, λέγοντας μεταξύ άλλων:

«Ο σταυρός είναι σύμβολο έθνους για εμάς. Είναι πατριωτικό

σύμβολο. Είναι πολιτισμικό σύμβολο. Είναι σύμβολο πολιτισμικής
ετερότητας σε έναν κόσμο που καταπατά βαναύσως -και θέλει να
δημιουργήσει ένα χυλό- οτιδήποτε έχει σχέση με την εθνική
ιδιοσυστασία των κρατών. Εμείς δεν θέλουμε ένα τέτοιο κόσμο, αλλά
θέλουμε να στείλουμε και ένα άλλο μήνυμα στους υπερμάχους της
καθαίρεσης των θρησκευτικών συμβόλων.

Ποιο είναι αυτό το μήνυμα; Είναι το μήνυμα του εσταυρωμένου, που

φαίνεται ότι αυτό τους ενοχλεί. Ο εσταυρωμένος στέλνει ένα μήνυμα
στον κόσμο, που το βλέπουν τα παιδιά μας μέσα στις αίθουσες
διδασκαλίας. Τον βλέπουν οι άνθρωποι που πηγαίνουν στα
δικαστήρια. Είναι το μήνυμα του αλτρουισμού, της αυτοθυσίας,
της αυταπάρνησης. Αυτοί οι άνθρωποι δεν ενοχλούνται από το
σύμβολο του σταυρού. Ενοχλούνται από αυτά τα μηνύματα
πανανθρώπινης αξίας που στέλνει μέχρι τις μέρες μας ο
εσταυρωμένος.»
Ο κ. Καστανίδης, όμως, επέμεινε ότι «οι αποφάσεις του Ευρωπαϊκού
Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, στη δικαιοδοσία του οποίου
υπαγόμαστε, όπως το σύνολο της πολιτισμένης Ευρώπης, είναι
εφαρμοστέες και στην Ελλάδα.»

Τώρα, το τι μέλλει γενέσθαι και ποιες θα είναι οι αντιδράσεις της

Εκκλησίας απομένει να το δούμε. Η προσωπική μου άποψη είναι ότι
ο θρησκευόμενος λαός χρειάζεται τα θρησκευτικά του
σύμβολα, όπως χρειάζεται ο τυφλός το μπαστούνι του. Άσχετα
από τη σύνδεση ή ταύτισή τους με το έθνος, ο σταυρός και η
εικόνα βοηθούν το θρησκευόμενο να προσεγγίσει το Θείο.
Χωρίς να θέλω να προσβάλω τους πιστούς, μπορώ να παρομοιάσω
την ανάγκη τους για τα σύμβολα και με την ανάγκη του παιδιού για
τα παιχνίδια του. Θα ήταν βαρβαρότητα ν' απομακρύνει κανείς τα
παιχνίδια από ένα παιδί, προτού αυτό ωριμάσει και τα πετάξει μόνο
του. Και θα ήταν παραλογισμός να του τα πετάξει επειδή κάποιοι
φίλοι του προσβάλλονται διότι είτε έχουν διαφορετικά παιχνίδια είτε
δεν τα χρειάζονται καθόλου.

Είναι θλιβερό, εν μέσω μιας τόσο εκτεταμένης οικονομικής, ηθικής

και κοινωνικής κρίσης, όπου οι λαοί έχουν χάσει κυριολεκτικά το
μπούσουλά τους και δε γνωρίζουν τι θα τους ξημερώσει, κάποιοι να
ενοχλούνται από τα παραδοσιακά σύμβολα των διαφόρων θρησκειών
και εθνών. Φοβάμαι ότι αυτό είναι εκ του πονηρού, κι ότι στο
προσεχές μέλλον θα επιβληθεί κάποιο άλλο οικουμενικό σύμβολο
στην θέση αυτών που απομακρύνθηκαν.

Βεβαίως κάποιοι άνθρωποι δεν έχουν ανάγκη τα σύμβολα, είτε

επειδή είναι άθεοι, είτε επειδή έχουν μια βαθιά πνευματικότητα και
δεν τα χρειάζονται για να εμπνευστούν και να προσηλώσουν τη
σκέψη τους στο Θείο. Όμως τι γίνεται με την πλειοψηφία εκείνων
που τα χρειάζονται; Ποιος έχει το ηθικό δικαίωμα να τους τα
αποσπάσει βιαίως; ΟΥΔΕΙΣ!
Πάντως δε νομίζω ότι οι μετανάστες που έχουν διαφορετική
θρησκεία ενοχλούνται από την ύπαρξη θρησκευτικών συμβόλων στα
σχολεία. Γνωρίζουν ότι έχουν έλθει σε μια Ορθόδοξη χώρα, και
επόμενο είναι η χώρα αυτή να έχει τα σύμβολα και τις θρησκευτικές
της παραδόσεις που κανείς δεν έχει δικαίωμα να τις ξεριζώσει. Στο
κάτω-κάτω της γραφής, στις δημοκρατίες αποφασίζει πάντα η
πλειοψηφία κι όχι οι μειοψηφίες. Αλλά και με ποιο ηθικό δικαίωμα ο
επισκέπτης θα επιβάλει στον οικοδεσπότη τους όρους του;
Ωστόσο θα ήταν ευχής έργο οι άνθρωποι να είχαν φτάσει σε τέτοιο
βαθμό πνευματικής ωρίμανσης που να μη χρειάζονται βοηθήματα για
να επικοινωνήσουν με το Θείο, αφού μπορούν ανά πάσα στιγμή να
το αγγίξουν μέσα τους. Όμως, γι’ αυτούς που δεν το έχουν
καταφέρει - και η ευθύνη είναι της Εκκλησίας και της Πολιτείας που
δεν παρέχει τη σωστή παιδεία - είναι βάναυσο να τους παίρνουμε το
βοήθημά τους. Κανένα Δικαστήριο δεν έχει το δικαίωμα να διαγράφει
εθνικές παραδόσεις αιώνων και ν' αφαιρεί το σύμβολο – μπαστούνι
της πίστης – από εκείνους που το έχουν ανάγκη. Αυτό είναι
καραμπινάτος φασισμός, κατά τη γνώμη μου, και η αφαίρεση
θρησκευτικών συμβόλων θα επιτρεπόταν να γίνει μόνο κατόπιν
δημοψηφίσματος.

Τέλος ας θυμηθούμε ότι όλες οι θρησκείες και οι ιδεολογίες έχουν τα

σύμβολά τους, και μπορείτε να δείτε μια πλούσια συλλογή εδώ.
Ενδιαφέρον είναι και το video που ακολουθεί:
ΣΕΦΕΡΟΥ