'အမ်ိဳးေပ်ာက္မွာ စိုးေၾကာက္ပါလွသည္'

(၁ - ၁၂ - ၂၀၀၉)
၂၀၀၉)

(၁) ကိုလိုနီေခတ္က သီခ်င္းရဲ႕ တပိုင္းတစပါ။ အဲဒီတုန္းက (ကုလား) ကိုပဲ ေျပာတာပါ။ ဘာေၾကာင့္လဆ

ဲ ိုေတာ့ အဂၤလိပ္က
ကုလားတပ္ကိုပသ
ဲ ံုးၿပီး နယ္ခ်ဲ႕ခဲ့တာ၊ ၿပီးေတာ့ စိတ္ခ်လက္ခ်သံုးႏိုင္တဲ့ ကုလားအလတ္တန္းစားေတြ၊ ဓနရွင္ေတြ၊ ကုလား
လယ္သမားေတြကို လိုသေလာက္ သြင္းလာတယ္။ ေအာတိုက္ၿပီး ေခၚသြင္းလာပါတယ္။ ကုလားအလတ္တန္းစားေတြပဲ အပိုင္စီးထားတဲ့
အစိုးရဌာနႀကီးေတြ ေပၚတယ္။ ကုန္ေသးေရာင္းတယ္။ ဆံပင္ညႇပ္တာကအစ ကုလားေတြခ်ည္းပဲ။ ေငြတိုးေခ်းစားတာလည္း ကုလား။
လက္ဖက္ရည္ဆိုင္ဖင
ြ ့္တာ ကုလား။ လယ္ယာလုပသ
္ ားလုပ္တာလည္း ကုလား။ လန္ျခားဆြဲတာ၊ ခ်ယ္ဂါရီတန
ြ ္းတာလည္း ကုလား။
အထက္ဗမာျပည္မွာ ေျမကြက္ႀကီးေတြ ဧကေပါင္းမ်ားစြာ 'ဂရန္' ခ်ေပးခံထားရတာလည္း ကုလားစစ္ဗိုလ္ (ေဟာင္း) ေတြပ။ဲ ရန္ကုန္မွာ
ကုလားစကား နည္းနည္းမွမတတ္ရင္ ဘာမွလုပ္မရဘူး။ ကုလားၿမိဳ႕ပဲ။
တ႐ုတ္ - သူတို႔လည္း ရွိတယ္။ ဒါေပမဲ့ မမ်ားဘူး။ တ႐ုတ္ျပည္က အဂၤလိပ္ကိုလိုနီႏိုင္ငံ မဟုတ္ေသးလို႔ပ။ဲ ကိုလိုနီတပိုင္းႏိုင္ငံပဲ
ျဖစ္ေနေသးတယ္။ ဗမာကလည္း တ႐ုတ္ဆိုရင္ လက္တိုမ်ိဳး၊ လက္ရွည္မ်ိဳးလို႔ပဲ သိတာ။ ကြမ္တုန္းနယ္သားနဲ႔ ဖူးက်င့္နယ္သားကို ဗမာ့နည္း
ဗမာ့ဟန္နဲ႔ ခြဲထားတာပါ။ ယူနန္နယ္သား တ႐ုတ္လည္း ရွိတာပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ သူတို႔က ရွမ္းျပည္နဲ႔ျမစ္ဖ်ားပိုင္းမွာပဲ ေနၾကတာ မ်ားတယ္။
အညာမွာလည္း ရွိတယ္။
အဲဒီတုန္းကေတာ့ စစ္သားလည္း ကုလား။ စစ္ဗိုလ္လည္း ကုလား။ ေျမရွင္လယ္ကူလီလည္း ကုလား။ သေဘၤာဌာနမွာလည္း
ကုလား။ မီးရထားဌာနမွာလည္း ကုလား။ အစိုးရေက်ာင္းေတြမွာလည္း ဆရာေတြ အမ်ားစုက ကုလားပဲဆိုေတာ့ 'ကုလားေၾကာက္စိတ္'
ဗမာမွာေပၚတာ မဆန္းဘူး။

(၂) ေနာက္ေျပာဖို႔လိုတာက ကုလားက သူရ႕ဲ ဇာတ္စနစ္ေၾကာင့္ ဗမာနဲ႔ မေရာဘူး။ သီးသီးသန္႔သန္႔ ေနတယ္။ သူတို႔ကုလားခ်င္းေတာင္
ဇာတ္စနစ္နဲ႔မို႔ တသီးတျခားေနတယ္။ တ႐ုတ္ကေတာ့ ဇာတ္စနစ္ မရွိဘူး။ ဘာသာေရးအရကလည္း ကန္သ
႔ တ္ထားတာ မရွိဘူး။
ဘုရားတကာတ႐ုတ္၊ ေက်ာင္းတကာတ႐ုတ္ေတြ အညာနဲ႔ရွမ္းျပည္မွာ မ်ားတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တ႐ုတ္ေၾကာက္စိတ္က (ႏAိႈင္းယွဥ္ခ်က္အရ)
နည္းတယ္။ လြတ္လပ္ေရးအေရးေတာ္ပံုရ႕ဲ ႏိုင္ငံေရး၊ စစ္ေရး နယ္ပယ္ေတြမွာလည္း တ႐ုတ္ကျပားေတြ မ်ားတယ္။ ကုလားကေတာ့
စစ္ႀကီးအတြင္းမွာ အိႏၵိယ ျပန္ေျပးၾကတာ မ်ားတယ္။ လြတ္လပ္ေရးအတြက္ ေတာ္လွန္တဲ့လမ္းကို လုိက္ခဲ့ၾကကတည္းက ဗမာက
အေရွ႕ေမ်ွာ္ခဲ့တာပဲ။ ကုလားျပည္ႏိုင္ငံေရးနဲ႔က ေစာေစာပိုင္းကတည္းက လမ္းခြခ
ဲ ဲ့ၾကၿပီ။ ေစာေစာပိုင္းကေတာ့ ကုလာျပည္ႏိုင္ငံေရး ကို
ဆရာတင္ခဲ့တာပဲ။
စစ္ႀကီအတြင္းမွာ အၿပီးအပိုင္ လမ္းခြခ
ဲ ဲ့ၾကတယ္လို႔ ဆိုႏိုင္တယ္။ ဗမာက အဂၤလိပ္ကို အၾကမ္းဖက္ေတာ္လွနရ
္ သလို
ဖက္ဆစ္ဂ်ပန္ကိုလည္း ေတာ္လန
ွ ္ခ့ဲရတယ္။ တမ်ိဳးသားလံုးကို စည္းလံုးၿပီး ေတာ္လွန္ခဲ့ရတာပါ။
ကုလားျပည္မွာကေတာ့ ၁၈၅၇ တပ္တင
ြ ္းပုန္ကန္မAႈႀကီး ၿပီးကတည္းက အၾကမ္းဖက္ေတာ္လွန္ေရး မရွိခဲ့ပါဘူး။ ဆရာစံ
လယ္သမားသူပန
ု ္မ်ိဳးေတာင္ သိပ္မရွိလွဘူး။ သူက တိုင္းျပည္ကလည္းႀကီး၊ ဇာတ္စနစ္ကလည္းရွိေတာ့ ျပည္လံုးကၽြတ္ပုန္ကန္မAႈ ျဖစ္ဖို႔က
မလြယ္လွဘူး။
ဆူဘတ္ခ်န္ဒရာဘို႔စ္ရ႕ဲ (INA) အိႏၵိယလြတ္လပ္ေရးတပ္မေတာ္က အင္ဖားစစ္ေျမျပင္ရ႕ဲ အစြန္အဖ်ားပဲေရာက္တာ။ ဗမာျပည္က
(BIA) က တျပည္လံုးေရာက္တယ္။ အုပခ
္ ်ဳပ္ေရးအာဏာလည္း ခဏေတာ့ ရတယ္။
အဓိကအက်ဆံုးက ဗမာျပည္မွာ အဂၤလိပ္ရ႕ဲ ဗ်ဴ႐ိုကေရစီယႏၱရားႀကီး ေက်မြပ်က္စီးသြားတာပဲ။ အိႏၵိယမွာက ဗ်ဴ႐ိုကေရစီ
ယႏၱရားက စစ္ႀကီးအတြင္းမွာ ပိုၿပီးေတာင္ ေတာင့္တင္းခိုင္မာလာတယ္။ ဗမာျပည္မွာက ကိုလိုနီစစ္တပ္ ၿပိဳပ်က္တယ္။ စစ္ႀကီးၿပီးလို႔
ျပန္လာေတာ့လည္း ကႏၵီစာခ်ဳပ္န႔ဲ ေစ့စပ္ၿပီး တပ္သစ္ဖ႕ြဲ ရတယ္။ အိႏၵိယနဲ႔ လံုးဝမတူဘူး။

(၃) လြတ္လပ္ေရးေခတ္မွာက်ေတာ့ ကုလားျပည္က အေနာက္ဘက္က ရန္သူပဲ အေလးထားရေပမယ့္ ဗမာျပည္ကေတာ့ အေရွ႕ဘက္က

ရန္ကို အဓိကထားလာရတယ္။ ခ်န္ေကရွိတ္ KMT စစ္ေျပးတပ္ကို စစ္ဆင္ေရးလုပ္ၿပီး တိုက္ရတယ္။ ဆီးတိုးဌာနခ်ဳပ္က ယိုးဒယားမွာရွိေတာ့
သူ႔ကိုလည္း အေလးဂ႐ုျပဳရတယ္။
ေနာက္ေတာ့ ၾကားေနႏိုင္ငံအျဖစ္ တိတိက်က်လုပ္ေတာ့ တ႐ုတ္နဲ႔က ေရႊလမ္းေငြလမ္း ေပါက္ေတာ့တာပဲ။ ေဆြမ်ိဳးေပါက္ေဖာ္
ဆိုတဲ့စကားကို ဗမာက စတာပါ။ တ႐ုတ္က ဒါကို နင္းလိုက္တာပဲ။
ေနဝင္း အတြက္မွားတဲ့ ကာလကေတာ့ (၁၉၆၇ - ၁၉၇၀) မွာပဲ။ ႏိုင္ငံေရးတင္းမာခဲ့တာပါ။ ေနာက္ေတာ့ အဆင္ေျပပါတယ္။
၁၉၈၉ မွာ စစ္ေအးေခတ္ ကုန္ဆံုးေတာ့ အဆင္ေျပရာက အဆင္ေခ်ာေမြ႕ေျပျပစ္ပါတယ္။ အခုအထိပါပဲ။
 ဒါေပမဲ့ စစ္ေအးလြန္ေခတ္ ပ်ားရည္ဆမ္းခ်ိန္က တိုေတာင္းပါတယ္။ တ႐ုတ္ျပည္အေပၚထားတဲ့ အေမရိကန္နဲ႔ မဟာမိတ္မ်ားရဲ႕
ေပၚလစီက သိပ္မတည္ၿငိမ္ဘူး။ သူ႔ေပၚလစီက မတည္ၿငိမ္သလို နအဖ ေပၚလစီကလည္း မတည္ၿငိမ္လွဘူး။ အက်ိဳးဆက္ကေတာ့
အခုဆိုရင္ လူထုထမ
ဲ ွာ 'တ႐ုတ္ေၾကာက္စိတ'္ က လႊမ္းလာပါတယ္။ 'လူမ်ိဳမွ လူမ်ိဳးေပ်ာက္တယ္' ဆိုတဲ့ 'ေဆာင္ပုဒ'္ ကို စတာက ေနဝင္း
စစ္အုပ္စု၊ ေနာက္ေတာ့ အဆင္ေျပအဆင္ေခ်ာလာေတာ့ နဝတ/နအဖ ေခတ္မွာ အဲဒ'ီ ေဆာင္ပုဒ'္ ကို မွိန္ထားလိုက္တယ္။ လူထုထဲမွာေတာ့
'နအဖ ဆန္႔က်င္ေရးစိတ္ဓာတ္' နဲ႔ 'တ႐ုတ္ေၾကာက္စိတ'္ ေပါင္းစည္းမိသြားတယ္။ ဒါကလည္း သဘာဝက်ပါတယ္။ ဒီလိုပဲ ျဖစ္တတ္ပါတယ္။

(၄) ကမၻာလႊမ္းျခံဳတဲ့ 'ဂလိုဘယ္လ္လိုက္ေဇးရွင္း' ေခတ္မွာေတာ့ ျပႆနာေတြက ပိုၿပီး႐Aႈပ္ေထြးေတာ့မွာပါ။ 'အရင္းရွင္စီးပြားပ်က္ကပ္'

ကလည္း အင္အားႀကီးႏိုင္ငံေတြကို 'ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားကာကြယ္ေရးဝါဒ' လုပ္ၾကဖုိ႔ တြန္းေဆာ္ေပးေနပါတယ္။ ေရွ႕မွာ ပိုၿပီး ႐Aႈပ္႐Aႈပ္ေထြးေထြး
ျဖစ္လာမွာပါ။
• ဗမာျပည္ဟာ ႏိုင္ငံတခုအျဖစ္ စတင္ျဖစ္ေပၚလာကတည္းက တ႐ုတ္ျပည္ဘက္က က်ဴးေက်ာ္လာမွာကိုပဲ
စိုးရိမ္ခ့ရ
ဲ တာပါ။ ကုလားျပည္ဘက္ကို လႊတ္ထားခဲ့ရတာပဲ။
• ဒါေပမဲ့ တ႐ုတ္န႔က
ဲ ုလားၾကားမွာပဲ ဗမာျပည္ကရွိတာ မဟုတ္ဘူး။ ပင္လယ္ကမ္း႐ိုးတန္း အရွည္ႀကီးလည္း ရွိတယ္။
ဒါဟာ ကမၻာ့ဘယ္ေနရာမွာမွ မရွိတဲ့ ဗမာျပည္ရ႕ဲ ထူးျခားခ်က္ပ။ဲ ကမၻာ့လူဦးေရ အမ်ားဆံုးႏိုင္ငံႀကီး ၂ ႏိုင္ငံၾကားမွာ
ရွိတယ္။ အိႏၵိယသမုဒၵယာပင္လယ္ျပင္ကို စိုးမိုးတဲ့ အင္အားစုရ႕ဲ ၿခိမ္းေျခာက္မAႈခံရတဲ့ တိုင္းျပည္ျဖစ္တယ္။
ဒီအေနအထားဟာ ဗမာျပည္ရ႕ဲ ဘယ္သူနဲ႔မွ မတူတဲ့ ထူးျခားခ်က္ပ။ဲ
ဒီထူးျခားတဲ့ အေနအထားေၾကာင့္ပဲ တ႐ုတ္ေရာ၊ ကုလားရဲ႕လက္ေအာက္ကို ဘယ္တုန္းကမွ မေရာက္ခဲ့ဖူးတဲ့
ဗမာျပည္ဟာ အဂၤလိပ္ရ႕ဲ ကိုလိုနီ ျဖစ္ရတာပဲ။ ျဖစ္တာကလည္း ခဏတျဖဳတ္မဟုတ္ဘူး။ ရာစုႏွစ္ တခုေက်ာ္
ျဖစ္ခ့တ
ဲ ာပဲ။
ဒါေၾကာင့္ တ႐ုတ္ေၾကာက္စိတ္၊ ကုလားေၾကာက္စိတ္သာမက နယ္ခ်ဲ႕က်ဴးေက်ာ္လာႏိုင္မAႈတိုင္းကို ေၾကာက္တဲ့စိတ္ပါ
ရွိေနရတာပဲ။
မိမိတို႔တည္ေဆာက္ရမယ့္စိတ္က 'ျပည္ခ်စ္ဝါဒစိတ္ဓာတ္' ပဲ။ ဘယ္္သူအထိပါးမွ မခံဘူး။ ဗမာျပည္ 'နယ္ေျမျပည့္စံုတည္တံ့မ'Aႈ ကို
ကာကြယ္မယ္ဆိုတ့သ
ဲ ႏၷိဌာန္ ျပင္းထန္ရမွာပါ။
ဗမာျပည္ဟာ ကိုယ့္ဘာသာ မၿဖိဳရင္ မၿပိဳပါဘူး။ ကိုယ့္ဘာသာ မဖ်က္ရင္ မပ်က္ပါဘူး။ ဒီလိုနဲ႔ တ႐ုတ္နဲ႔ကုလားၾကားမွာ
အဓြန္႔ရွည္ရွည္ ရပ္တည္လာႏိုင္ခ့တ
ဲ ယ္။
ေျပာရရင္ အမ်ိဳးေပ်ာက္မွာ ေၾကာက္စရာ မရွိဘူး။ မြဲျပာက်သြားမွာကိုပဲ ေၾကာက္ရမွာပါ။

www.cpburma.org