Γιατί πιστεύουμε στις συνομωσίες;

Μετά από μία ανοιχτή διάλεξη, ο δημοσιογράφος Μάικλ Σέρμερ

«στριμώχτηκε» από έναν παραγωγό ντοκιμαντέρ, ο οποίος φιλοδοξούσε να
αποκαλύψει τις συνομωσίες που κρύβονται πίσω από τις επιθέσεις της 11ης
Σεπτεμβρίου στη Νέα Υόρκη «Εννοείς τη συνομωσία του Οσάμα μπιν
Λάντεν και της Αλ-Κάιντα να επιτεθούν στις ΗΠΑ;» ρώτησε ο
δημοσιογράφος ρητορικά, γνωρίζοντας τι θα επακολουθήσει. «Αυτό θέλουν
αυτοί να πιστέψουμε,» απάντησε ο παραγωγός. «Ποιοι είναι αυτοί;»
αναρωτήθηκε ο δημοσιογράφος και ψιθυρίζοντάς του στο αυτί, σαν να τον
άκουγαν εκείνη τη στιγμή, ο παραγωγός απάντησε «η Κυβέρνηση.» «Μα ο
Οσάμα και κάποια μέλη της Αλ-Κάιντα όχι μόνο ανέλαβαν την ευθύνη, αλλά
υπερηφανεύτηκαν κιόλας για τον μεγάλο τους θρίαμβο, έτσι δεν είναι;»
«Προφανώς, μιλάς για το βίντεο του Οσάμα,» συνέχισε ο παραγωγός. «Αυτό
ήταν ψεύτικο, φτιαχτό από την CIA και διέρρευσε στον αμερικανικό Τύπο για
να μας παραπλανήσουν. Από τότε έχει στηθεί μία ολόκληρη καμπάνια
παραπληροφόρησης γύρω από το συγκεκριμένο θέμα.» Συνομωσίες φυσικά
και υφίστανται.
Ο Αβραάμ Λίνκολν υπήρξε θύμα μίας δολοφονικής συνομωσίας, όπως και ο
Αυστριακός αρχιδούκας, Φρανς Φέρντιναντ, ο οποίος πυροβολήθηκε από
μία σερβική μυστική οργάνωση, το Μαύρο Χέρι.
Η επίθεση στο Περλ Χάρμπορ ήταν μία ιαπωνική συνομωσία (παρόλο που
κάποιοι συνομωσιολόγοι πιστεύουν πως ο Φραγκλίνος Ρούσβελτ ήταν μέσα
στο κόλπο).
Το Γουότεργκεϊτ ήταν μία συνομωσία (ο Ρίτσαρντ Νίξον ήταν μέσα στο
κόλπο). Πως μπορούμε να ξεχωρίσουμε τη διαφορά μεταξύ της
πληροφόρησης και της παραπληροφόρησης; Όπως είχε πει ο τραγουδιστής
των Νιρβάνα, Κερτ Κομπέιν, σε ένα από τα τραγούδια τους λίγο πριν την
αυτοκτονία του (ήταν πραγματικά αυτοκτονία;) «Επειδή εσύ είσαι
παρανοϊκός, δεν σημαίνει πως δεν σε κυνηγούν.»
Όπως είχε δηλώσει κάποτε ο βοηθός του Νίξον, Γκόρντον Λίντι, το
πρόβλημα με τις κυβερνητικές συνομωσίες είναι πως οι γραφειοκράτες είναι
ανίκανοι και ο κόσμος δεν μπορεί να κρατήσει το στόμα του κλειστό. Είναι
δύσκολο να αποκαλύψει κάποιος μία πολύπλοκη συνομωσία και πολλοί
θέλουν το δικό τους δεκάλεπτο δόξας. Επομένως, όσο πιο πολύπλοκη είναι
μία συνομωσία και όσο περισσότεροι άνθρωποι θέλουν να εμπλακούν σε
αυτή, τόσο πιο πιθανό είναι να πρόκειται για ένα ψέμα. Γιατί, όμως, οι
άνθρωποι πιστεύουν σε εξαιρετικά απίθανες συνομωσίες;
Κάποιες πιθανές απαντήσεις είναι η τάση να πιστεύουμε ως αληθή
πράγματα που δεν είναι (Patternicity) και η τάση να πιστεύουμε πως ο
κόσμος ελέγχεται σκόπιμα από αόρατους πράκτορες (Agenticity). Οι θεωρίες
περί συνομωσιών ενώνουν τυχαία γεγονότα και φτιάχνουν ένα αληθοφανές
γεγονός και στη συνέχεια εμπλουτίζουν αυτό το γεγονός με σκόπιμες
κατασκοπευτικές θεωρίες. Προσθέτοντας σε αυτές τις τάσεις τον παράγοντα
«επιβεβαίωση» (την αναζήτηση στοιχείων που να επιβεβαιώνουν αυτό που
ήδη πιστεύουμε) και τον παράγοντα «εκ των υστέρων αντίληψη» (τις εκ των
υστέρων εξηγήσεις για ό,τι έχει συμβεί) τότε έχουμε δημιουργήσει τις βάσεις
για την συνωμοτική αντίληψη.
Παραδείγματα αυτών οι Μασόνοι, οι Πεφωτισμένοι και η ομάδα
Μπίλντερμπεργκ, τα μαύρα ελικόπτερα και η Νέα Παγκόσμια Τάξη. «Όταν
συμβαίνει κάτι σημαντικό, οτιδήποτε οδηγεί σε αυτό το γεγονός ή μας
απομακρύνει από αυτό, θεωρείται επίσης σημαντικό. Ακόμα και η πιο
ασήμαντη λεπτομέρεια αποκτά ιδιαίτερη σημασία,» εξηγεί ο Γκόλντγουαγκ,
σημειώνοντας πως η δολοφονία του Τζον Φ. Κέννεντυ είναι ένα
χαρακτηριστικό παράδειγμα.
«Γνωρίζοντας όλα όσα ξέρουμε σήμερα... το βίντεο που τραβήχτηκε στην
Dealey Plaza στις 22 Νοεμβρίου του 1963 φαίνεται να είναι γεμάτο με
αινίγματα και ειρωνείες -από τις πρωτοφανείς εκφράσεις στο βλέμμα των
παρευρισκομένων λίγα λεπτά πριν πέσουν οι πυροβολισμοί (τι να
σκεφτόντουσαν άραγε;), μέχρι το παιχνίδι των σκιών στο φόντο (θα
μπορούσε η λάμψη αυτή που φαίνεται πίσω να είναι η κάννη του όπλου που
λάμπει στο φως του ήλιου;). Κάθε περίεργο εξόγκωμα, κάθε τυχαίο
αντικείμενο στο οπτικό πεδίο φαίνεται ύποπτο.» Και ας προσθέσουμε σε
αυτούς τους παράγοντες το πόσο συναρπαστικά μπορεί να δέσει όλα αυτά
τα στοιχεία μία καλά διατυπωμένη ιστορία -πάρτε για παράδειγμα την ταινία
JFK του Όλιβερ Στόουν και το Άγγελοι και Δαίμονες του Νταν Μπράουν, οι
οποίες είναι και οι δύο αποκύημα φαντασίας. Τι θα πρέπει να πιστέψουμε
άραγε;
Οι υπερβατικοί τείνουν να πιστεύουν πως τα πάντα αλληλοσυνδέονται και
πως όλα τα γεγονότα συμβαίνουν για κάποιο λόγο. Οι εμπειριστές τείνουν να
πιστεύουν πως η τυχαιότητα και η σύμπτωση αλληλεπιδρούν με το αιτιώδες
δίκτυο του κόσμου μας και πως η πίστη μας θα πρέπει να βασίζεται σε
στοιχεία για κάθε εξατομικευμένο ισχυρισμό. Το πρόβλημα για τον
σκεπτικισμό είναι πως ο υπερβατισμός είναι διαισθητικός, ενώ ο εμπειρισμός
δεν είναι. Όπως, όμως, τραγούδησε κάποτε το παραδοσιακό ροκ
συγκρότημα Buffalo Springfield: «Η παράνοια χτυπάει βαθειά. Θα μπει και
στη ζωή σου...
Όσο η σχέση αιτίου και αιτιατού παραμένει αδιαμφισβήτητη και ταυτόχρονα
η αντιληπτική μας ικανότητα δεν επαρκεί ώστε να "δέσει" όλες τις αιτίες με
όλα τα αποτελέσματα, τόσο θα παραμένουμε να ψάχνουμε να βγάλουμε
άκρη στο τι γίνεται γύρω μας, ποιες αιτίες φέραν ποια γεγονότα και ποια
γεγονότα θα φέρουν τα νέα γεγονότα. Το πρόβλημα νομίζω ότι δημιουργείται
όταν σπεύδουμε μια εικασία να την κάνουμε γεγονός ούτως ώστε να
μπορέσουμε να χτίσουμε τα επόμενα νοερά αποτελέσματα σε γερά θεμέλια.
Όταν στην πορεία όλα φαίνονται να "δένουν", ξεχνάμε ότι ο αρχικός
συλλογισμός μας είχε καταλήξει σε μια εικασία και όχι σε
αποδεδειγμένο συμπέρασμα. Αυτή είναι η παγίδα. Όμως, όσο
δεχόμαστε ότι υπάρχουν αντικρουόμενα συμφέροντα ανθρώπων και
ομάδων, δεν μπορούμε να αμφισβητήσουμε ότι γίνονται κρυφές συμφωνίες
(ακα συνωμοσίες), και αν κάθε φορά που πέφτουμε σε πιθανή συνωμοσία
γυρνάμε την πλάτη και κοιτάμε αλλού τότε γινόμαστε αφελείς (και ίσως με
μια δόση υπερβολής και ανεύθυνοι)
ΟΙ ΜΑΣΟΝΟΙ ΤΟΥ ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟΥ ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟΥ…

«Εμείς είμαστε
μασόνοι», είπαν τέσσερα
μέλη του Παιδαγωγικού
Ινστιτούτου στον πατέρα
Γεώργιο Μεταλληνό κατά
τη διάρκεια της
συγγραφής -μαζί με τον
καθηγητή Β. Φίλια- του
βιβλίου των
Θρησκευτικών της Α’
Λυκείου. Την αποκάλυψη
έκανε ο ίδιος ο πατέρας
Μετάλλινος στην
Ημερίδα των Θεολόγων
στη Λευκάδα πριν από
μερικούς μήνες, και καλό
θα είναι τώρα που ο νέος
υπουργός Παιδείας Άρης
Σπηλιωτόπουλος
ξεκινάει «από το μηδέν»
να το έχει υπόψη του και να μας πει εάν αποδέχεται να καθορίζουν οι
μασόνοι -με αυτήν τους την ιδιότητα- την ύλη των βιβλίων μας.

Όπως είπε o π. Γ. Μεταλληνός, «ένα βασικό μειονέκτημα του εκπαιδευτικού

έργου είναι τα Αναλυτικά Προγράμματα που συντάσσονται στο Παιδαγωγικό
Ινστιτούτο. Μας δίνουν μετά καλούπια και λένε σε μας τους συγγραφείς να
ρίξουμε υλικό μέσα στα συγκεκριμένα καλούπια. Σε μένα λοιπόν και στον κ.
Φίλια ανατέθηκε η συγγραφή του βιβλίου της Α΄ Λυκείου. Έπρεπε να
γράψουμε και για τη θέση της Εκκλησίας απέναντι σε άλλα θρησκεύματα.
Πριν κυκλοφορήσει το βιβλίο οι μασόνοι και οι χιλιαστές μάς έκαναν αγωγές.
Ζητήσαμε ακρόαση από το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο (Π.Ι.). Όταν πήγαμε να
τους συναντήσουμε, 4 μέλη του Π.Ι. (η μία ήταν γυναίκα), όχι θεολόγοι, μας
είπαν ευθαρσώς: «Εμείς είμαστε μασόνοι». Ο πρόεδρος του Π.Ι. ήρθε σε
δύσκολη θέση, αλλά εγώ τους είπα «Αυτό με χαροποιεί», γιατί ξέραμε με
ποιους έχουμε να κάνουμε. Τελικά γράψαμε τις ενότητες αναφέροντας
αρχικά τη διδασκαλία των μασόνων και των χιλιαστών και μετά τις
εγκυκλίους της Εκκλησίας για τις ομάδες αυτές. Μετά από δυο-τρία χρόνια,
μια μέρα μου τηλεφώνησε ο κ. Φίλιας και με ρώτησε αν είχα δει τη νέα
ενότητα του βιβλίου της Α΄ Λυκείου. Το βιβλίο είχε αλλαχθεί και έγραφε
τελείως διαφορετικά από αυτά που εμείς είχαμε γράψει. Κάποιοι δικοί
μας έκαναν αλλαγές χωρίς να το ξέρουμε. Τότε ζητήσαμε την
απόσυρση συνολικά του βιβλίου και τη συγγραφή άλλου από άλλους
συγγραφείς. Αλλά αυτό δεν έγινε».
Εμείς έχουμε μερικές παρατηρήσεις να κάνουμε:

1. Η ομολογία μελών του Π.Ι. ότι είναι μασόνοι φανερώνει ξεκάθαρα

γιατί τα βιβλία αποχριστιανίζονται. Πώς μπορούμε να δεχόμαστε τα νέα
βιβλία αδιαμαρτύρητα όταν ξέρουμε με βεβαιότητα ότι ανάμεσα στους
υπεύθυνους για το περιεχόμενό τους υπάρχουν μασόνοι; Άλλωστε και ο π.
Γεώργιος διερωτήθηκε αν και σήμερα υπάρχουν μασόνοι στο Π.Ι. και
θεώρησε πως το γεγονός αυτό μπορεί να μας ερμηνεύσει γιατί το
μάθημα των Θρησκευτικών πολεμείται.

2. Η ευθύνη για την αλλαγή της ενότητας για τους χιλιαστές ανήκει στο Π.Ι.
Θα είχε ιδιαίτερο ενδιαφέρον να μας αποκαλύψουν οι θεολόγοι του Π.Ι. τον
συγγραφέα της νέας ενότητας για τους χιλιαστές. Σε κάθε περίπτωση, είναι
αντιδεοντολογικό και άδικο να αποδίδεται η νέα ενότητα στον π. Γεώργιο και
τον κ. Φίλια (που τα ονόματά τους αναφέρονται ως συγγραφέων του
βιβλίου), ενώ την έχουν γράψει άλλοι. Επίσης, είναι ψευδής η
πληροφορία ότι οι συγγραφείς συμφώνησαν δήθεν για τη νέα ενότητα
για τους χιλιαστές. Ούτε ενημερώθηκαν για την αλλαγή, ούτε πολύ
περισσότερο συμφώνησαν με αυτήν.

3. Η νέα ενότητα για τους χιλιαστές πρέπει να αποσυρθεί και να επανέλθει η

παλαιότερη που είχαν γράψει οι συγγραφείς του βιβλίου. Ας τα γνωρίζει αυτά
ο κ. Σπηλιωτόπουλος…

Για να έχουμε μια ξεκάθαρη άποψη για το θέμα των Μασόνων και αν αυτοί
πρέπει να υπάρχουν μέσα στο Παιδαγωγικό Ινστιτούτο, πρέπει να δούμε τί
ακριβώς είναι οι Μασόνοι και η Μασονία γενικότερα.. Μέσα λοιπόν από τη
σελίδα της Εθνικής Μεγάλης Στοάς βλέπουμε ότι Μασονία ή
Ελευθεροτεκτονισμός είναι μια Αδελφότητα και όχι Θρησκεία ή αίρεση που
σκοπό έχει τα μέλη της να βελτιωθούν σε πνευματικό επίπεδο και αυτό θα το
καταφέρουν μέσα από την αυτογνωσία και την έρευνα.Το θέμα είναι γιατί οι
Μασόνοι προσβλήθηκαν από τις αναφορές του βιβλίου των Θρησκευτικών ,
αφού όπως λένε και μέσα στην επίσημη σελίδα τους δεν έχουν καμία σχέση
με οποιαδήποτε Θρησκεία και κάθε μέλος της Μασονίας μπορεί να λατρεύει
όποιον Θεό θέλει. Λένε επίσης ότι για να αποφεύγονται οι αντιπαλότητες δεν
θέλουν τα μέλη να αναφέρονται στο Θεό τους με το όνομα του αλλά ως
Μεγάλο Αρχιτέκτονα του Σύμπαντος Επίσης τι σχέση μπορεί να έχουν οι
Μασόνοι με τους Χιλιαστές και γιατί θίχτηκαν τόσο από τις αναφορές
στο βιβλίο? Για του λόγου το αληθές δείτε παρακάτω :

«Ο Ελευθεροτεκτονισμός αγκαλιάζει όλα τα άτομα που πιστεύουν στο Θεό.

Η πίστη σε έναν Θεό είναι απαραίτητη για να γίνει κανείς Ελευθεροτέκτονας.
Ο Ελευθεροτεκτονισμός περιλαμβάνει στις τάξεις του Χριστιανούς,
Μουσουλμάνους, Ινδούς, Εβραίους κλπ. και γενικά ανθρώπους που
πιστεύουν σε κάθε θρησκεία. Η χρήση της προσωνυμίας «Μεγάλος
Αρχιτέκτονας» από τον Ελευθεροτεκτονισμό αποτελεί ύψιστη απόδοση
σεβασμού προς τον Θεό που πιστεύει κάθε μέλος του, αποφεύγοντας να
προκαλεί θρησκευτικές διαφορές. Σκεφθείτε τι θα μπορούσε να προκληθεί
αν σε μία Στοά που αποτελείται από Χριστιανούς, Μουσουλμάνους και
Ινδούς αποκαλείτο ο θεός είτε Χριστός είτε Αλλάχ είτε Βούδας. Κατά
συνέπεια, άτομα των διαφορετικών θρησκειών δηλώνουν συλλογικά την
πίστη τους στον Θεό αποκαλώντας Τον Μεγάλο Αρχιτέκτονα. Η
προσωνυμία αυτή συναντάται για πρώτη φορά στο βιβλίο «Τίμαιος»
του Πλάτωνα. Επίσης θα πρέπει να τονιστεί κατηγορηματικά ότι δεν
επιτρέπονται οι θρησκευτικές συζητήσεις στις στοές.»

1605 Η ΣΥΝΟΜΩΣΙΑ ΤΗΣ ΠΥΡΙΤΙΔΑΣ

Αρκετοί λαοί θεωρούν οτι η κυβέρνηση που έχουν δεν είναι αυτή που τους
αξίζει φυσικό επακόλουθο λοιπόν είναι να επαναστατήσουν και να βγούν
στους δρόμους κάνοντας διαδηλώσεις και φωνάζοντας. Παρόλα αυτά όμως
πάντα υπήρχαν οι θερμοκέφαλοι που θα προσπαθούσαν να κάνουν
κάτι ακραίο για να ανατρέψουν το τυραννικό πολίτευμα. Ένας απο
αυτούς ήταν και ο Γκάι Φώουκς (Guy Fawkes). Το 1605 ο βασιλιάς της
Αγγλίας ήταν ο Ιάκωβος Α’ κάποιοι από τους πολίτες ήταν δυσαρεστημένοι
με τη διακυβέρνηση του και ένας από αυτούς ήταν και ο Γκάι Φώουκς που
μαζί με μια ομάδα παράτολμων φίλων του αποφάσισαν να
ανατινάξουν τα κτήρια του Βρετανικού Κοινοβουλίου ενώ ο βασιλιάς
και η οικογένεια του θα βρίσκονταν μέσα. Το χτύπημα αποφασίστηκε να
λάβει χώρα στις 5 του Νοέμβρη την ημέρα δηλαδή της έναρξης της Βουλής.
Η Συνωμοσία οργανώθηκε σαν αντίδραση στην τυραννική βασιλεία του
Ιακώβου Α’ και στα σκληρά μέτρα του προτεστάντη βασιλιά απέναντι στους
Καθολικούς. Η επίθεση είχε σχεδιαστεί πολύ καλά και διεξοδικά. Ο Φώουκς
και η ομάδα του βρήκαν ένα κελάρι κάτω από το κτήριο της βουλής και
συγκέντρωσαν 36 βαρέλια πυρίτιδας, τα οποία θα ανατίναζαν για να
δολοφονήσουν τα μέλη του Κοινοβουλίου. Κάποιοι συνωμότες, ωστόσο,
ανησυχούσαν από το γεγονός ότι στο κτίριο της Βουλής θα βρίσκονταν κι
άλλοι Καθολικοί, ίσως και αγαπημένα τους πρόσωπα . Έτσι στείλανε
προειδοποιητικές επιστολές σε αρκετό κόσμο. Ένας από τους ανθρώπους
που έλαβαν αυτές τις επιστολές ήταν και ο Λόρδος Monteagle, τον οποίον
προειδοποιούσαν να μην παρουσιαστεί στη συνέλευση. Το συμβάν
συζητήθηκε αρκετά, κινήθηκαν υποψίες κι έτσι ξεκίνησαν οι έρευνες στις
υπόγειες σήραγγες κάτω από τη Βουλή των Λόρδων. Ο Γκάι Φώουκς
ανακαλύφθηκε και συνελήφθη το πρωινό της 5ης Νοεμβρίου. Μετά από
βασανιστήρια, αποκάλυψε τα ονόματα των υπόλοιπων της ομάδας, που είτε
ήταν ήδη γνωστοί είτε νεκροί. Όλοι καταδικάστηκαν και στις 31
Ιανουαρίου εκτελέστηκαν με αγχόνη και διαμελισμό. Η κίνηση αυτή
εναντίον του βασιλιά Ιακώβου Α’ της Αγγλίας έμελε να μείνει γνωστή
στην Ιστορία ως «Η Συνομωσία της Πυρίτιδας» και ο Φώουκς με τους
φίλους του ονομάστηκαν «Συνoμώτες». Έκτοτε κάθε 5η του Νοέμβρη
γιορτάζεται ως η νύχτα του Γκάι Φώουκς στην οποία καίγεται ένα
ομοίωμα του στη φωτιά.
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ CIA

Κάποιοι θα διαβάσατε το προηγούμενο άρθρο μου στην κατηγορία

συνομωσίες που είχε ως θέμα τους Έλληνες επιχειρησιακούς
πράκτορες(κατάσκοποι) της CIA που οι συνάδελφοι τους, τους ονόμαζαν
“THE GREEK MAFIA”. Διαβάσαμε για το κυνήγι του Τσε από τον Τομ
Καραμεσίνη, διαβάσαμε για το σκάνδαλο “WATERGATE” και την ανάμειξη
του Τζόρτζ Ιωαννίδη και «παρακολουθήσαμε» την θητεία του Τζόρτζ
Κάλλαρη σε Αθήνα, Ινδονησία (1959-1962), Λάος (1962-1965), Φιλιππίνες
(1970-1974) και στη Βραζιλία αλλά και την εξέλιξη του στη νευραλγική
διεύθυνση Σοβιετικής Ενωσης – Ανατολικής Ευρώπης. Αυτά που διαβάσατε
για του τρείς Έλληνες της CIA μπορεί να σας φαίνονται υπερβολικά και κατά
κάποιο τρόπο ψέματα όμως είναι η αλήθεια. Το θέμα είναι ότι αυτοί οι 3 είναι
παπαδοπαίδια σε σχέση με τον Έλληνα για τον οποίο θα διαβάσετε
παρακάτω….

GUST LAZARIS AVRAKOTOS (1938 –2005)

Ο Gust Avrakotos (Γκάστ Αβρακωτός)

γεννήθηκε στην Πενσυλβάνια των Η.ΠΑ και
ήταν γιος κατασκευαστή ελαφρών ποτών.
Εργάστηκε λίγο στην εταιρία Jones and
Laughlin Steel πρίν αποφοιτήσει από το
Λύκειο το 1955. Ο Αβρακωτός έκανε
αίτηση στο πανεπιστήμιο του Πίτσμπουργκ
από το οποίο και αποφοίτησε και στη
συνέχεια φοίτησε στο Ινστιτούτο
Τεχνολογίας του Carnegie( Carnegie
Institute of Technology). Μετά
στρατολογήθηκε από τη CIA και οι
αποστολές του περιελάμβαναν
αντιτρομοκρατικές επιχειρήσεις στην
Ελλάδα και στα αρχηγεία της CIA στο
Langley, Virginia.

Στην αμερικανική πρεσβεία στην Αθήνα υπηρέτησε απο το 1965 εως το

1978, ως επικεφαλής Τμήματος Εξωτερικών Υποθέσεων. Ήταν επιτελικός
πράκτορας της CIA και προϊστάμενος (και αδερφικός φίλος) του σταθμάρχη
της υπηρεσίας, Ρίτσαντ Γουέλς. Όταν τον εκτέλεσε η 17Ν πρότεινε -στα
σοβαρά- στον Χένρι Κίσιγκερ, να «καθαρίσει 35-40 απο αυτούς της 17Ν
…. Και δεν με νοιάζει αν χτυπήσουμε και μερικούς λάθος
ανθρώπους».Ευτυχώς, τον πρόλαβε το Γουότεργκέιτ…
Ο Philip Agee, ο άνθρωπος που ακόμη και σήμερα ο πατέρας Μπούς
αποκαλεί «τον μεγαλύτερο προδότη στην μεταπολεμική ιστορία των ΗΠΑ»
ξέρει τον Dr.Dirty. Ο Philip «αυτομόλησε» απο την CIA το 1971 και με το
βιβλίο “CIA :The inside story”, προκάλεσε σάλο με τις αποκαλύψεις του. Ο
πατέρας Μπούς, τον θεώρησε υπεύθυνο για την δημοσιοποίηση του
ονόματος του Γουέλς και του ρόλου του Gust Abrakotos…

« Μα, το θέμα είναι πως ο Γουέλς, ήταν το Νο2. Και δεν είχε εμπλακεί
στην εσωτερική πολιτική, όχι τουλάχιστον όπως ο Gust…Αυτό τους
έκανε έξαλλους και δεν το ξέχασαν ποτέ. Δεν έχω παράπονο, ο
πατέρας Μπούς ακόμη με θυμάται που και που με δηλώσεις του. Ο
Gust, πίστεψτε με, ήταν πραγματικά Dr. Dirty. Ειδικά για την
Ελλάδα…»

Ο Gust Αbrakotos Lazaris ή Lazaridis, ήταν ένθερμος υποστηρικτής του

πραξικοπήματος της 21ης Απριλίου 1967 και της δικτατορίας που
ακολούθησε. Η ιστορία μέλει να αποκαλύψει ποιός ήταν πραγματικά ο ρόλος
του, κατά την προετοιμασία της…« Ο Ιωαννίδης ήταν ο τακτικότερος
συνομιλητής του, ενω ο Παπαδόπουλος και ακόμη λιγότερο ο
Παττακός είχαν μαζί του μάλλον εθιμοτυπικές σχέσεις», θυμάται σήμερα
ένας απόστρατος αξιωματικός ο οποίος υπηρέτησε ως ακόλουθος στην
φρουρά ενός εκ των τριών…Ακόμη με δικό του τρόπο μας περιγράφει την
σημασία που απέδιδε στο ρόλο του “Gust” σε σχέση με το «Ελληνικό
ζήτημα» η Αμερικανική πολιτική ηγεσία και ο Χένρυ Κίσιγκερ προσωπικά, το
έγκριτο αμερικανικό “THE NATION” . (Obituary of a spy, Ιανουάριος 2005):

«Την επόμενη χρονιά, μετά την ολοκλήρωση της εκπαίδευσής του απο
τη CIA, (σ.σ : ξεκίνησε την εκπαίδευσή του στην ιδιαίτερα διάσημη τότε
Directorate of Operations της CIA, ως case officer την 1η Αυγούστου 1962 ),
o Avrakotos τοποθετήθηκε στην Ελλάδα. Ως παιδί Ελλήνων
μεταναστών ένοιωσε αυτη την αποστολή ως κάλεσμα της μοίρας. Και
στην Ελλάδα ο ψυχρός πόλεμος είχε αρχίσει, την θεωρούσαν ως έναν
πολύ σημαντικό σταθμό με ήδη 142 πράκτορες σε υπηρεσία. Μετά το
πραξικόπημα των συνταγματαρχών ο Gust είχε τον ελληνικό στρατό
να «τρωέι φαγητό απο το χέρι του», τρόπος του λέγειν…Σε όλες τις
τεταμένες εξελίξεις στην Αθήνα, ο Χένρυ Κίσιγκερ και η υπόλοιπη
Αμερικανική κυβέρνηση στηρίζονταν σε αυτόν μονάχα τον
αξιωματούχο. Κάθε φορά που ξέσπαγαν φήμες για νέο πραξικόπημα,
όλοι έψαχναν τον Avrakotos”.

Ο Avrakotos είχε αφήσει την τελευταία του πνοή στο στρατιωτικό νοσοκομείο
Inova Fairfax (Va.) Hospital, την 1η Δεκεμβρίου του 2005 .Στην Ελλάδα
έμεινε μέχρι και το 1978, κυνηγώντας τη 17Ν. Ο θάνατος του Γουέλς τον
έκανε ακόμη πιο σκληρό. Κλείστηκε στον εαυτό του, χώρισε με την σύζυγό
του και έγινε ανελέητος. Ήταν η εποχή που Gust αναλάμβανε όλες τις
βρώμικες δουλειές. Τότε οι συνάδελφοί του κόλλησαν το παρατσούκλι «Dr.
Dirty» το οποίο τον ακολουθούσε μέχρι τον θάνατό του, ακόμη και στην
πλέον ιδιαίτερη και μυστική αποστολή στην ιστορία της CIA την οποία έφερε
σε πέρας, με απίστευτα κόστος για τις ΗΠΑ και ολόκληρο τον πλανήτη.

Λογικό, αν ληφθεί υπόψην πως ήταν ο άνθρωπος που ανακάλυψε,

όπλισε και εκπαίδευσε τον Οσάμα Μπιν Λάντεν και τους Μουτζαχεντίν
του, στον πόλεμο ενάντια στους σοβιετικούς στο Αφγανιστάν! «Ακόμη
και σήμερα, κάθε φορά που ένας πύραυλος Stinger καταρρίπτει ένα
απο τα ελικόπτερα μας στο Ιράκ ή το Αφγανιστάν, όλοι οι «παλιοί» της
CIA σφυρίζουν μέσα απο τα δόντια τους “Bloddy Gust”…Γιατί ξέρουν
πως τους πυραύλους τους προμηθεύτηκαν απο τον Έλληνα…» Η
αλλαγή στο πολιτικό σκηνικό των ΗΠΑ, μετά το Γουότεργκειτ και κάποια
«παπαγαλάκια» στο εσωτερικό της CIA, έριξαν τον Dr. Dirty, σε δυσμένεια.
Το 1978 τον ανακαλούν στην υπηρεσία και, παρά τις διαμαρτυρίες του, τον
μεταθέτουν στη Βοστώνη. Το 1982 τον κάλεσαν να ενταχθεί στην ομάδα που
είχε συσταθεί για το Αφγανιστάν. Ο Gust Avrakotos ανταποκρίθηκε με
ενθουσιασμό έχοντας πιστέψει στην δύναμη που είχαν οι τοπικοί φύλαρχοι,
οι οποίοι ταλαιπωρούσαν τους Σοβιετικούς. Ο έλληνας πράκτορας ήταν
φανατικός αντικομμουνιστής, και οι πληροφορίες που είχε απο τον John
Tertzelian, έναν Αμερικανοαρμένιο συνάδελφό του στην Βοστώνη, ο οποίος
είχε υπηρετήσει τρία χρόνια στο Αφγανιστάν, τον είχαν ενθουσιάσει : «Οι
φύλαρχοι και οι μαχητές τους είναι οι πιο σκληροί άνθρωποι που
γνωρίζω. Με λιγη βοήθεια σε όπλα και χρήματα, οι σοβιετικοί σύντομα
θα ανήκουν στην ιστορία». Η θέση που κατείχε ως acting chief of the
South Asia Operations Group with responsibility for Afghanistan, India,
Pakistan, Iran and Sri Lanka, του άφηνε πολλά περιθώρια να κινηθεί χωρίς
να δίνει λογαριασμό στους ανωτέρους του. Όχι δηλαδή ότι θα του τον
ζήταγαν, είτε γιατί ήθελαν «να πράττει αλλά να μην ξέρουμε», είτε γιατί ,στο
πρόσφατο παρελθόν, είχε ήδη διαολοστείλει δύο φορές τον προϊστάμενο του
Ευρωπαϊκού και Ασιατικού τομέα, όταν του ζήτησε εξηγήσεις. Όταν ανέλαβε
το Αφγανιστάν ο Avrakotos, οι ΗΠΑ είχαν ήδη παραδώσει, εν κρυπτώ,
100,000 Lee-Enfield 303, δηλαδή παμπάλαιες καραμπίνες και μάλιστα
χωρίς σφαίρες, δεδομένου πως είχαν σταματήσει να τις παράγουν στην
Αμερική. Ο Έλληνας πράκτορας, με τις ανεπίσημες επαφές και τις
δυνατότητες που είχε, γρήγορα βρήκε 40 εκατομμύρια σφαίρες
αποθηκευμένες σε σπηλιές στην Γιουγκοσλαβία, και τις απέστειλε
στους μουτζαχεντίν. Μέσω μαύρης αγοράς προμηθεύτηκε την ίδια
περίοδο απο έναν Πολωνό στρατηγό σοβιετικούς αντιαεροπορικούς
πυραύλους SA-7 .

Σύντομα πέρασε στα χέρια του το 70% του συνολικού προϋπολογισμού της
CIA για τις μυστικές επιχειρήσεις. Όλες οι πόρτες ήταν ανοιχτές στην
Ουάσιγκτον, χάρη στην αμέριστη υποστήριξη που του παρείχε ο
Γερουσιαστής Charlie Wilson. Σύντομα, πάλι μέσω μαύρης αγοράς,
εξασφάλισε για τους μουτζαχεντιν 54 πυραύλους εδάφους-εδάφους των
122mm. Η επιτυχία που είχαν οδήγησε στην παραγγελία προς τους
Αιγυπτίους για χιλιάδες εξελιγμένα κομμάτια. Οι πύραυλοι Κατιούσα, που
σήμερα χρησιμοποιεί η Χαμάς και η Χεσμπολά, είχαν γεννηθεί. Με
αυτούς οι Μουτζαχεντίν βύθισαν στο σκοτάδι την Καμπούλ και
αχρήστεψαν τους αεροδιαδρόμους του αεροδρομίου αποκόπτοντας
τον ανεφοδιασμό των Σοβιετικών. Ήταν η πρώτη φορά κατά την οποία οι
σοβιετικοί σκέφτηκαν να εγκαταλείψουν το Αφγανιστάν…Παράλληλα, με την
βοήθεια ενός δαιμόνιου σχεδιαστή όπλων, του Michael Vickers, εισάγαγε
τεράστιες ποσότητες κινέζικων όπλων, τα οποία αναβάθμιζαν στο Ισραήλ και
περνούσαν με μουλάρια (μισθωμένα» απο την CIA!!), μέσω Πακιστάν. Το
αντάλλαγμα για την συνεργασία του Πακιστάν ήταν να κάνουν οι ΗΠΑ
τα «στραβά μάτια» για τις προσπάθειες της χώρας να αναπτύξει
ατομική βόμβα. Όπως αποκαλύπτεται ο ρόλος του Έλληνα πράκτορα,
διαμόρφωσε καταστάσεις στο διεθνές σκηνικό οι οποίες μέχρι σήμερα
παραμένουν στην πρώτη γραμμή των εξελίξεων. Εκτός απο τα κανάλια
τροφοδοσίας μέσω Αιγυπτου, Κίνας, Πακιστάν, Γιουγκοσλαβίας και Ισραήλ,
ο δαιμόνιος Έλληνας, με προϋπολογισμό πλέον στα χέρια του που
ξεπερνούσε τα 10 δις δολάρια το χρόνο, πλησίασε και τους Σαουδάραβες.
Απο αυτούς εξασφάλισε τροφοδοσία σε νεαρούς φανατικούς Ισλαμιστές για
να πολεμήσουν μαζί με τους μουτζαχεντίν, καθώς και υλική και μηχανική
υποστήριξη. Τότε ήταν που γνώρισε έναν νεαρό πλούσιο σαουδάραβα, ο
οποίος έσπευσε να προσφέρει τη βοήθειά του σε άντρες, χρήμα και μέσα.
Ήταν ο Οσάμα Μπιν Λάντεν, ο οποίος εμφανίστηκε στο προσκήνιο με τις
ευλογίες τότε της σαουδαραβικής κυβέρνησης. Εκπαιδεύτηκε απο τον
Έλληνα πράκτορα της CIA στον χειρισμό των όπλων, ενω ο ίδιος ο Λάντεν,
εγκατέστησε με τη βοήθεια του Gust την πρώτη του οργάνωση στο
Αφγανιστάν την ΜΑΚ (Maktab al-Khadamat) που σημαίνει Γραφείο
Υποστήριξης…Σε αυτόν παρέδωσε ο Avrakotos τους αντιεροπορικούς
πυραύλους Stinger με τους οποίους οι μουτζαχεντίν κατέριπταν σαν μύγες
τα σοβιετικά ελικόπτερα Mi-24. Μόνο που μετά έμειναν στα χέρια των
Ταλιμπάν…Η «αποστολή Αφγανιστάν» κρίθηκε επιτυχής. Ο Avrakotos
αποσύρθηκε, αρχικά με μετάθεση στην Αφρική, όταν διαμαρτυρήθηκε στους
προϊσταμένους του για την δράση του διαβόητου Ολιβερ Νόρθ (σκάνδαλο
Ιραν – Κόντρας), και μετά την αποστρατεία του στη Ρώμη και εργάστηκε,
αρχικά στην News Corp. και στη συνέχεια στην McLaan Va. έχοντας
παράλληλα ιδιωτικό συμβόλαιο συνεργασίας με τη CIA, μέχρι το 2003.
ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΤΗΣ CIA

Πριν από
περίπου 3
χρόνια οι
ΗΠΑ
πήραν τις
πιο

νευραλγικές υπηρεσίες τους και κατά κάποιο τρόπο τις ένωσαν. Έτσι
λοιπόν ενώ πριν υπήρχε το FBI, η CIA, η NSA κλπ μετά από την
ένωση φτιάχτηκε η NIS (National Intelligence Service). Το τιμόνι αυτής
της υπηρεσίας (πρακτικά ήταν η CIA ) ανέλαβε ο πρώην πρέσβης Τζον
Νεγκροπόντε. Ο διορισμός του (ελληνο)αμερικανού πρεσβευτή Τζον
Νεγκροπόντε ως υπερδιευθυντή των 17 μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ
από τον Μπους, ήρθε λίγους μόνο μήνες μετά την παραίτηση του,
επίσης ελληνικής καταγωγής, Τζορτζ Τένετ (υποδιευθυντής 1995-1997
και διευθυντής 1997-2004) από την ηγεσία της CIA. Ο Τζόρτζ Τένετ και ο
Τζόν Νεγκροπόντε είναι οι συνεχιστές μιας παλιάς ομάδας Ελλήνων
κατασκόπων της CIA. Αυτή η ομάδα των επιχειρησιακών πρακτόρων
έδρασε από το 1950 έως και το 1980 και είχαν ως φυσικό τους ηγέτη
τον Τομ Καραμεσίνη, μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του
«αθέατου» κόσμου, του Ψυχρού Πολέμου. Οι Ελληνες της CIA
αποτελούσαν τη μεγαλύτερη εθνική ομάδα μετά τους Αγγλοσάξονες
και τους χαρακτήριζε η αλληλεγγύη, η σύμπλευσή τους με τη χούντα, η
βαθιά αντικομμουνιστική τους πίστη και συνήθιζαν να εκκλησιάζονται
στην εκκλησία της Αγία Σοφία στην Ουάσιγκτον. Οι συνάδελφοί τους
αποκαλούσαν στην αργκό των κατασκόπων «greek mafia». Κοινό
χαρακτηριστικό ήταν η στρατολόγησή τους από τον Καραμεσίνη, η ανάδειξή
τους μέσα από τις στάχτες του ελληνικού εμφυλίου και η επιμελέστατη
κάλυψη των ιχνών τους. Οι Έλληνες επιχειρησιακοί πράκτορες της CIA ήταν
άγνωστοι στον περισσότερο κόσμο και σχεδόν κανείς δεν είχε πληροφορίες
για την ύπαρξη τους, φυσικά ακόμα και σήμερα δεν υπάρχουν φωτογραφίες
και τα επίσημα έγγραφα (απόρρητα μέχρι σήμερα) δεν έχουν
αποχαρακτηριστεί, τριάντα χρόνια μετά τη δράση τους.Πάμε τώρα να δούμε
λίγα πράγματα για αυτούς τους στρατιώτες της σκιάς ..

ΤΟΜ ΚΑΡΑΜΕΣΙΝΗΣ (1917 – 1978)

Ο Τομ Καραμεσίνης, ντετέκτιβ στη Νέα Υόρκη, κατατάχθηκε στον

αμερικανικό στρατό στο Β’ Παγκόσμιου Πολέμου και στρατολογήθηκε στο
γραφείο στρατηγικών υπηρεσιών, «OSS», τον πρόδρομο της CIA. Πρώτη
του αποστολή στα βουνά της Ελλάδας ήταν η ενίσχυση
φιλομοναρχικών ένοπλων. Το 1947 στήνει τον πρώτο σταθμό της CIA
στην Αθήνα ως επικεφαλής κλιμακίου, με έναν πράκτορα μόνιμα
αποσπασμένο μέσα στο κολαστήριο της Μακρονήσου. Ενα από τα
μεγαλύτερα επιτεύγματα του ήταν η στρατολόγηση εκατοντάδων ελλήνων
πρακτόρων, πολλοί από τους οποίους αναρριχήθηκαν αργότερα στα υψηλά
κλιμάκια των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών. Μέσα σε λίγα χρόνια, ο
σταθμός της CIA στην Αθήνα θα γίνει ο τρίτος πολυπληθέστερος στον
κόσμο. Ο Καραμεσίνης συνέβαλε αποφασιστικά (λένε ότι είναι δικό του
δημιούργημα) στην ίδρυση (Μάιος 1953) της Κεντρικής Υπηρεσίας
Πληροφοριών Ελλάδος, ΚΥΠΕ, μετέπειτα ΚΥΠ, σημερινής ΕΥΠ. Η
ΚΥΠΕ ήταν υπό τον πλήρη έλεγχο του Λάνγκλεϊ, (έδρα της CIA) και
μέχρι το 1964 το μισθολόγιο των ελλήνων πρακτόρων δεν κατεβάλλετο
από το ελληνικό Δημόσιο αλλά απ’ ευθείας από τους Αμερικανούς!
Οταν ο Γεώργιος Παπανδρέου έγινε πρωθυπουργός και έμαθε, στις
αρχές του 1964, τη σκανδαλώδη διαπλοκή, ύστερα από
διαπραγματεύσεις, κατάφερε να πληρώνονται οι υπάλληλοι της ΚΥΠΕ
από το ελληνικό υπουργείο Προεδρίας. (Ωστόσο, η CIA πλήρωνε το
μισθολόγιο επιδοτώντας το υπουργείο Προεδρίας με το αντίστοιχο
κονδύλι. Μετά την εκδίωξη του Γ. Παπανδρέου από την εξουσία, οι
οικονομικές σχέσεις εξάρτησης με τη CIA επανήλθαν πάλι στο
προηγούμενο καθεστώς που είχε επιβάλει ο Καραμεσίνης). Τέλη του
1953, ο Καραμεσίνης μετατέθηκε στις ΗΠΑ και άρχισε να εκπαιδεύει τους
πρώτους έλληνες πράκτορες της ΚΥΠΕ. Η αθρόα στρατολόγηση Ελλήνων
συνεχίστηκε, με δεξαμενή τους Ελληνοαμερικανούς και τους έλληνες
στρατιωτικούς. Μεταξύ αυτών, ο δικτάτορας Γεώργιος Παπαδόπουλος και
πολλά επιφανή στελέχη της χούντας. Το 1962, ο έμπειρος στις συνωμοσίες
Ελληνοαμερικανός ανέλαβε σταθμάρχης της CIA στη Ρώμη. Ο Ψυχρός
Πόλεμος ήταν στο απόγειο και το ΝΑΤΟ είχε καταστρώσει για τις
περισσότερες χώρες της Δυτικής Ευρώπης μια μυστική επιχείρηση με τον
κωδικό «stay behind». Σύμφωνα με το σχέδιο, όλες οι χώρες μέλη του ΝΑΤΟ
στην Ευρώπη έφτιαξαν μια μυστική οργάνωση έμπιστων παραστρατιωτικών,
που είχε διαφορετικό κωδικό όνομα για κάθε χώρα. Στην Ελλάδα η
οργάνωση ιδρύθηκε το 1955, ήταν γνωστή με το όνομα «κόκκινη
προβιά» και είχε για βάση τους λοκατζήδες. Στην Ιταλία ήταν γνωστή
ως «gladio» (ξίφος), ιδρύθηκε το 1956 και συμμετείχαν στρατιωτικοί,
καραμπινιέροι μαφιόζοι, μασόνοι και φασίστες. Σκοπός της κάθε
«gladio» ήταν η ένοπλη αντίδραση σε κάθε απόπειρα ανάληψης της
εξουσίας από τους κομμουνιστές.

Ο Καραμεσίνης επέβλεπε την εκπαίδευση χιλιάδων ακροδεξιών Ιταλών σε

μυστικό στρατόπεδο στη Σαρδηνία. Παράλληλα, έφτιαξε αρχείο με τη
βοήθεια του στρατηγού Ντε Λορέντζο, αρχηγού των ιταλικών μυστικών
υπηρεσιών, 157.000 υπόπτων αριστερών, που σύμφωνα με το σχέδιο
έπρεπε να συλληφθούν σε περίπτωση κομμουνιστικού κινδύνου και
να κρατηθούν σε στρατόπεδα. Την ίδια περίοδο, με τη βοήθεια του Ντε
Λορέντζο, τοποθετούνται μικρόφωνα στην ιταλική Βουλή και στα
γραφεία των κομμάτων και συντάσσεται κατάλογος επιφανών
πολιτικών που είναι επικίνδυνοι. Μεταξύ αυτών, ο ηγέτης των
Χριστιανοδημοκρατών, Αλντο Μόρο. Ηταν ο Καραμεσίνης που
επεσήμανε στη CIA τη στροφή στην πολιτική του Μόρο όταν κέρδισε το 1962
το συνέδριο των Χριστιανοδημοκρατών στη Νάπολη, με μια πολιτική
πλατφόρμα-άνοιγμα στην αριστερά. Μετά την επιτυχία των κομμουνιστών,
στις εκλογές του 1963, με 25%, το γραφείο της CIA στη Ρώμη και οι ιταλικές
μυστικές υπηρεσίες συνυπογράφουν πρωτόκολλο με πέντε σημεία που
προέβλεπαν: προγραμματισμό δράσης για περίπτωση έκτακτης ανάγκης,
οικονομική και πολιτική βοήθεια στις δυνάμεις που εναντιώνονταν στην
κεντρο-αριστερά, υποστήριξη εντός των Χριστιανοδημοκρατών των
αντιπάλων του Μόρο, ενίσχυση των αντιθέσεων στο εσωτερικό της
αριστεράς, στρατολόγηση δημοσιογράφων και εξαγορά επιρροής στα ΜΜΕ.
Τον Οκτώβριο του 1962, δολοφονήθηκε ο «κόκκινος» βιομήχανος της
Ιταλίας, ο Ενρίκο Ματέι, πρώην κομμουνιστής παρτιζάνος που
χρηματοδοτούσε τον Μόρο. Το ιδιωτικό αεροπλάνο στο οποίο επέβαινε
ανατινάχθηκε από βόμβα, εν πτήσει. Την ίδια εποχή, αρχίζει η
χρηματοδότηση από τη CIA της φασιστικής οργάνωσης «Ordine Nuovo»,
ενώ ξεκινάει το σχέδιο αποσταθεροποίησης της ιταλικής δημοκρατίας, που
ονομάστηκε «πολιτική της έντασης». Ο Καραμεσίνης έφυγε από την Ιταλία
το 1962, αλλά το 1978, ο, πρωθυπουργός τότε, Μόρο, παραμονές της
συγκυβέρνησης με τους Κομμουνιστές απήχθη και δολοφονήθηκε από τις
Ερυθρές Ταξιαρχίες.

Ο ελληνοαμερικανός πράκτορας επέστρεψε το 1963 στο Λάνγκλεϊ και

ανέλαβε βοηθός υποδιευθυντή στον «προγραμματισμό» της CIA, όπως
ονομαζόταν το τμήμα που κατέστρωνε και υλοποιούσε πραξικοπήματα και
σχέδια δολοφονίας ενοχλητικών ξένων ηγετών. Προϊστάμενος του
Καραμεσίνη ήταν μέχρι το 1966 ο Ρίτσαρντ Χελμς, που αργότερα έγινε
διευθυντής της CIA. Μια από τις πρώτες αποστολές του ήταν να διεισδύσει
στα κινήματα ειρήνης και να παρακολουθεί αριστερούς Αμερικανούς στο
εξωτερικό. Ο Καραμεσίνης ήταν αναμεμειγμένος στη δολοφονία του
Πατρίς Λουμούμπα στην Αφρική και τις απόπειρες δολοφονίας του
Κάστρο, έως την καταδίωξη του Τσε Γκεβάρα στα βουνά της Βολιβίας.
Άμεσος συνεργάτης του Καραμεσίνη στο κυνήγι του Τσε ήταν ο
ελληνοαμερικανός πράκτορας Νίκολας Λεοντίρις, που υπηρέτησε στη
Λα Παζ (1964-1967) και ήταν υπεύθυνος παρακολούθησης και υποκλοπών.
Εδρα του ήταν μια βίλα (οδός Γκρεγκόριο Ρέινολντς 2904), που είχε
νοικιαστεί στο όνομα δύο Ελλήνων, του μηχανικού μεταλλείων Δημήτρη
Μεταξά Γκάλες και της συζύγου του, Αγαθής Σουλιώτη. Μετά τη δολοφονία
του Τσε, ο Λεοντίρις υπηρέτησε σε Περού, Βενεζουέλα, Χιλή και
Εκουαδόρ. Το 1967 ο Καραμεσίνης ανέλαβε επικεφαλής της νευραλγικής
διεύθυνσης προγραμματισμού. Στις 15 Οκτωβρίου 1970, συμμετείχε μαζί
με τον Χ. Κίσινγκερ και τον Χέιγκ σε σύσκεψη στην Ουάσιγκτον υπό
τον Νίξον, όπου ελήφθη η απόφαση να ανατραπεί ο εκλεγμένος
πρόεδρος της Χιλής, Σαλβαδόρ Αλιέντε, με πραξικόπημα, η οποία
υλοποιήθηκε τρία χρόνια αργότερα.

Ο ρόλος του Καραμεσίνη ήταν σημαντικός και στο Γουότεργκεϊτ, (1972),

όταν προσπάθησε να καλύψει τους πράκτορες της CIA που διέρρηξαν τα
γραφεία του Δημοκρατικού Κόμματος. ύμφωνα με αποδείξεις που έδωσε στο
Δημοκρατικό Κόμμα ο έλληνας δημοσιογράφος Ηλίας Δημητρακόπουλος, η
χούντα του Παπαδόπουλου είχε χρηματοδοτήσει παράνομα την
προεκλογική εκστρατεία του Ρίτσαρντ Νίξον, και του αντιπροέδρου και
φιλοχουντικού ελληνοαμερικανού Σπάιρο Αγκνιου. Ο άνθρωπος που
μετέφερε σε ρευστό, 549.000 δολάρια μέσα σε μια βαλίτσα, απ’ ευθείας
από τον διοικητή της χουντικής ΚΥΠ, Μιχάλη Ρουφογάλη ήταν ο
ελληνοαμερικανός κροίσος και πράκτορας της CIA, Τομ Πάππας. Ο
Νίξον φοβήθηκε πως θα ξεσπούσε σκάνδαλο και προσπάθησε να μάθει τι
στοιχεία είχαν στους φακέλους τους οι Δημοκρατικοί. Παρά την προσπάθεια
του Καραμεσίνη να κρύψει την ιδιότητα των διαρρηκτών, το σκάνδαλο
ξέσπασε και οδήγησε το 1974 σε παραίτηση τον Νίξον. Νωρίτερα, είχε
παραιτηθεί και ο Αγκνιου.

Ο Τομ Καραμεσίνης συνταξιοδοτήθηκε το 1973 και πέθανε, στο

Κεμπέκ, στις 4 Σεπτεμβρίου 1978, λίγες ημέρες πριν ανακριθεί από
επιτροπή του Κογκρέσου για την δολοφονία του Κένεντι. Ο έλληνας
πράκτορας, ήταν πάντα πιστός στην «ομερτά» και μέχρι την τελευταία
στιγμή κράτησε το στόμα του κλειστό.
ΤΖΟΡΤΖ ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ (1922-1990)

Μέχρι πριν από δύο χρόνια, ο Ιωαννίδης ήταν ένας ασήμαντος πράκτορας
που έδρασε στην Ελλάδα επί αποστασίας. Δικηγόρος, γιος
δημοσιογράφου, ευγενικός, ντυνόταν ακριβά, και έκανε εύκολα φιλίες.
Το πέρασμά του από την πατρίδα ήταν σύντομο (1964-1965). Αργότερα
έγινε γνωστό ότι μετατέθηκε στο Βιετνάμ. Ομως, στην 40ή επέτειο της
δολοφονίας του Κένεντι, αποκαλύφθηκε ο πρωταγωνιστικός ρόλος του στον
χειρισμό κουβανών αντικαθεστωτικών που σχεδίαζαν τη δολοφονία του
Κάστρο και η άμεση εμπλοκή του με τον Λι Χάρβεϊ Οσβαλντ. Ο
δημοσιογράφος της «Ουάσιγκτον Ποστ» Τζέφερσον Μόρλεϊ αποκάλυψε ότι
ο Ιωαννίδης ήταν 1960 – 1963 χειριστής των κουβανών
αντιφρονούντων του Μαϊάμι, με το ψευδώνυμο Χάουαρντ.
Χρηματοδοτούσε την φοιτητική αντικαστρική οργάνωση DRE με 2,4 εκατ.
δολάρια ετησίως και προΐστατο κλιμακίου της CIA, 24 πρακτόρων
(επιχείρηση AMSPELL). Ο Οσβαλντ προσπάθησε να εισχωρήσει στην
οργάνωση, έγινε αντιληπτός και εξεδιώχθη. Ο Ιωαννίδης γνώριζε τις κινήσεις
του Οσβαλντ και η CIA τον παρακολουθούσε πριν από τη δολοφονία του
Κένεντι. Αυτό το μυστικό κρατήθηκε επτασφράγιστο και ο Χάουαρντ πέρασε
στη λήθη. Μετά από έρευνες πολλών χρόνων, ο Μόρλεϊ ανακάλυψε τον
Χάουαρντ, χωρίς να γνωρίζει την ύπαρξη του Ιωαννίδη. Το 1978, το
Κογκρέσο άνοιξε ξανά τον φάκελο Κένεντι και μια επιτροπή ανέλαβε να
ψάξει χιλιάδες αποχαρακτηρισμένα έγγραφα. Σύνδεσμος της επιτροπής που
έψαχνε την ταυτότητα του Χάουαρντ ορίστηκε από την CIA ο Ιωαννίδης, ο
οποίος παραπλάνησε την επιτροπή. Αργότερα, όταν ο Μόρλεϊ αποκάλυψε
την πλεκτάνη, επιφανείς διανοούμενοι, μεταξύ των οποίων ο Νόρμαν
Μέιλερ, ο Αντονι Σάμερς, ο Τζέραλντ Πόσνερ, ο Μόρλεϊ και ο αντιστασιακός
Ηλίας Δημητρακόπουλος, ζήτησαν με ανοιχτή επιστολή στο περιοδικό «The
New York Review of books», να χυθεί άπλετο φως και να ανοίξουν τα αρχεία
της CIA και ο φάκελος Ιωαννίδη.

Η CIA αρνήθηκε, αλλά ο Μόρλεϊ προσέφυγε στα δικαστήρια και μόλις πριν
από 2 χρόνια του παραδόθηκαν 350 αποχαρακτηρισμένα, έγγραφα από τον
φάκελο του Ιωαννίδη. Μεταξύ αυτών, η ευχαριστήρια επιστολή του
διευθυντή της CIA, ναυάρχου Τέρνερ, την ημέρα της αποστρατείας του
Ιωαννίδη, το 1978. (Αρα, ήταν «ενεργός» όταν παραπλανούσε την
επιτροπή για τη δολοφονία του Κένεντι). Ενδιαφέρον παρουσιάζει ότι ο
Ιωαννίδης, την περίοδο 1975-1979, παρουσιαζόταν στον επίσημο κατάλογο
των δικηγόρων της Ουάσιγκτον ως συνεργάτης του γραφείου τύπου της
ελληνικής πρεσβείας. Στελέχη που υπηρέτησαν στο γραφείο τύπου εκείνη
την εποχή αρνούνται κατηγορηματικά ότι υπήρχε εργασιακή σχέση του
πράκτορα με το ελληνικό κράτος.
Ισως ο Ιωαννίδης χρησιμοποιούσε την πρεσβεία ως κάλυψη, με τη
βοήθεια του χουντικού δικηγόρου Τζορτζ Τσαρλς, που παρέμεινε στην
πρεσβεία ως νομικός σύμβουλος και μετά τη μεταπολίτευση. Ο
Ιωαννίδης δεν κατέθεσε για την υπόθεση Κένεντι. Τώρα, ανοίγει και
πάλι η έρευνα, αλλά ο πρωταγωνιστής δεν πρόκειται να μιλήσει ποτέ.
ΤΖΟΡΤΖ ΚΑΛΑΡΙΣ (1922-1995)

Ο Κάλαρις γεννήθηκε το 1922 στη Μοντάνα και σε ηλικία 12 χρόνων

επαναπατρίστηκε στην Ελλάδα, όπου εγκλωβίστηκε στη
γερμανοκρατούμενη Αθήνα. Αποφοίτησε από το Πανεπιστήμιο Αθηνών και
πήγε στην Αμερική για να καταταχθεί στον στρατό, προκειμένου να κρατήσει
την αμερικανική ιθαγένεια. Στρατολογήθηκε από τον Καραμεσίνη και
παντρεύτηκε την Ισμήνη Μικρούτσικος. Η αδελφή της, Βιολέτα,
παντρεύτηκε τον Τζορτζ Ιωαννίδης. Ο Κάλαρις υπηρέτησε στην Αθήνα,
Ινδονησία (1959-1962), Λάος (1962-1965), Φιλιππίνες (1970-1974) και
στη Βραζιλία. Το 1974 πέρασε στην αντικατασκοπία και ανέλαβε
τμηματάρχης στη θέση του Τζέιμς Ανγκλετον, που είναι ύποπτος για την
εξαφάνιση του στρατιωτικού αρχείου του πρώην πεζοναύτη και
δολοφόνου του JFK, Οσβαλντ. Ο Κάλαρις ανέλαβε στη συνέχεια τη
νευραλγική διεύθυνση Σοβιετικής Ενωσης – Ανατολικής Ευρώπης και,
το 1977, έγινε βοηθός του διευθυντή της CIA, ναυάρχου Τέρνερ.
Αποστρατεύθηκε το 1980 και πέθανε 74 χρόνων, τον Σεπτέμβριο του
1995 χωρίς να μιλήσει για τίποτα.
ΤΟ ΣΥΣΤΗΜΑ HAARP…

Το σύστημα HAARP βασίζεται στην εγκατάσταση κεραιών που

εκπέμπουν ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία υψηλής συχνότητας,
δηλαδή υψηλής συχνότητας μικροκύματα μεγάλης εντάσεως, τα οποία
διαπερνούν ογδόντα χιλιόμετρα της ατμόσφαιρας και φθάνουν στην
ιονόσφαιρα την οποία και διαπερνούν σχίζοντάς την. Η ιονόσφαιρα
είναι το τμήμα της ατμόσφαιρας πάνω από τα ογδόντα χιλιόμετρα
όπου εκεί το μαγνητικό πεδίο της Γης μας προστατεύει από τα
φορτισμένα ηλεκτρικά σωματίδια και την κοσμική ακτινοβολία που
προέρχεται κυρίως από τον ήλιο και άλλα αστέρια. Η αεροπορία και το
ναυτικό των Η.Π.Α. έχουν εγκαταστήσει στην Αλάσκα, στην περιοχή Γιούκον,
ένα σύστημα κεραιών που εκπέμπουν ηλεκτρομαγνητική ακτινοβολία
υψηλής συχνότητας και μεγάλης ενέργειας που φτάνει και διαπερνά την
ιονόσφαιρα. Η ακτινοβολία αυτή κυριολεκτικά σκίζει την ιονόσφαιρα και
αφήνει τα ηλεκτρικά φορτισμένα σωματίδια να διαπεράσουν την
ατμόσφαιρα και να προκαλέσουν βραχυκύκλωμα στις εγκαταστάσεις
παραγωγής και διανομής ηλεκτρικού ρεύματος καθώς και να
προκαλέσει την απενεργοποίηση όλων των ηλεκτρονικών
συστημάτων τηλεπικοινωνιών, τηλεοράσεων, ραδιοφώνων,
τηλεφώνων, εργοστασίων, πυραύλων, αεροπλάνων, πλοίων, ραντάρ,
υποβρυχίων, κλπ. Με άλλα λόγια μια ολόκληρη χώρα μπορεί να
νεκρωθεί πλήρως μέσα σε διάστημα μιας ώρας και για απεριόριστο
χρονικό διάστημα.

Πέραν όμως της ηλεκτρονικής σιγής και την επίδραση στις βροχές έχει
αναφερθεί ότι μπορεί τα ηλεκτρομαγνητικά κύματα που εισέρχονται
από την ιονόσφαιρα να επηρεάσουν και τον ανθρώπινο εγκέφαλο.
Έτσι ολόκληρος ο πληθυσμός μιας χώρας μπορεί να υποπέσει σε
αδράνεια, να είναι αναποφάσιστος και να μην μπορεί να εκτελέσει
απλές λειτουργίες. Έχει επίσης αναφερθεί, ότι οι ακτινοβολίες αυτές
είναι δυνατόν να προκαλέσουν και σεισμικές δονήσεις. Είναι επίσης
δυνατόν η ακτινοβολία του HAARP να εκτοξευθεί με πύραυλο ή με βόμβα
στα ανώτερα στρώματα της ατμόσφαιρας και να προκαλέσει τα ίδια
αποτελέσματα. Πρόσφατα το Αμερικάνικο Πεντάγωνο εκτός από την
βάση στο Γιούκον της Αλάσκας εγκαθιστά και μια δεύτερη βάση
HAARP στην Γροιλανδία. Αυτό προκάλεσε την δυναμική αντίδραση
της Ρωσίας όπου διακόσιοι βουλευτές της Δούμας, του Ρωσικού
Κοινοβουλίου, ζήτησαν από τον πρόεδρο Πούτιν να παρέμβει στις
Η.Π.Α. και να ζητήσει να σταματήσουν τις εφαρμογές του
προγράμματος HAARP διότι αποτελεί απειλή για το περιβάλλον και
πιο συγκεκριμένα για το κλίμα αλλά και διότι αποτελούν όπλα μαζικής
καταστροφής αφού ολόκληροι πληθυσμοί μπορεί να πνιγούν από
πλημμύρες ή να καταδικαστούν σε λιμοκτονία από τις μικρές περιόδους
ξηρασίας

Η συνομωσία της 20ης Ιουλίου 1944 / Επιχείρηση Βαλκυρία

Στις 20 Ιουλίου 1944 πραγματοποιήθηκε απόπειρα δολοφονίας του Αδόλφου

Χίτλερ και ταυτόχρονη απόπειρα πραξικοπήματος κατά του Ναζιστικού
καθεστώτος. Το εγχείρημα αυτό ήταν το αποκορύφωμα των ενεργειών της
γερμανικής αντίστασης έστω και την ύστατη στιγμή. Η τελική αποτυχία του
κινήματος στοίχησε τη ζωή σε περίπου 200 ανθρώπους και τη
σύλληψη πάνω από 5000, όπως επίσης και στην πλήρη διάλυση της
αντίστασης στο εσωτερικό της Γερμανίας.

Η κατάσταση της γερμανικής αντίστασης πριν τις 20 Ιουλίου

Ομάδες στο στράτευμα και στις στρατιωτικές υπηρεσίες πληροφοριών που

σχεδίαζαν κάποιου είδους αντικαθεστωτική ενέργεια υπήρχαν τουλάχιστον
από το 1938. Σχέδια για την ανατροπή του Χίτλερ και την αποτροπή
ενός νέου παγκοσμίου πολέμου καταστρώθηκαν κατά τα έτη 1938 και
1939 αλλά ματαιώθηκαν αφενός εξαιτίας της αναποφασιστικότητας της
ηγεσίας του στρατού, αφετέρου εξαιτίας της προφανούς αδυναμίας ή
απροθυμίας των μεγάλων δυνάμεων της εποχής να αντιμετωπίσουν
την επιθετικότητα του Χίτλερ μέχρι την εισβολή στην Πολωνία το
1939.Το 1941 δημιουργήθηκε μία συνωμοτική ομάδα υπό το
Συνταγματάρχη Henning von Tresckow και το Στρατάρχη Fedor von
Bock. Ο Tresckow κατά τρόπο συστηματικό στρατολογούσε στο επιτελείο
του αντικαθεστωτικούς αξιωματικούς καθιστώντας το, έτσι, το κέντρο της
αντίστασης εντός του στρατού. Όσο όμως οι στρατιωτικές επιχειρήσεις
εναντίον της Σοβιετικής Ένωσης στέφονταν με επιτυχία οι συνωμότες δεν
μπορούσαν να προβούν σε κίνηση. Το 1942 όμως ο Oster και ο Tresckow
είχαν ήδη πετύχει να χτίσουν ένα αποτελεσματικό δίκτυο αντίστασης.
Η σημαντικότερη στρατολόγησή τους ήταν ο Στρατηγός Friedrich
Olbricht ο οποίος είχε υπό τον έλεγχό του το σύστημα επικοινωνιών
των εφεδρικών δυνάμεων σε ολόκληρη τη Γερμανία. Προς το τέλος του
1942 ο Tresckow και ο Olbricht κατέστρωσαν σχέδιο δολοφονίας του Χίτλερ
και πραξικοπήματος κατά τη διάρκεια της επίσκεψής του στο Smolensk το
Μάρτιο του 1943 τοποθετώντας μία βόμβα στο αεροπλάνο του. Η βόμβα
όμως δεν εξεράγη ενώ μερικές ημέρες αργότερα ακολούθησε μία δεύτερη
αποτυχημένη απόπειρα. Το 1943 προσπάθησαν, χωρίς επιτυχία, να
προσεταιριστούν ανώτατους αξιωματικούς του Στρατού όπως οι Στρατάρχες
Erich von Manstein και Gerd von Rundstedt. Το ηθικό των συνωμοτών ήταν
πολύ πεσμένο.

Οδεύοντας προς τα γεγονότα της 20ης Ιουλίου

Από τα μέσα του 1943 είχε αρχίσει να φαίνεται ότι ο πόλεμος θα

χανόταν για τη Γερμανία καθώς μήνες πριν από τη συμμαχική απόβαση
στη Νορμανδία (7 Ιουνίου 1944), ο Κόκκινος Στρατός βάδιζε απειλητικά κατά
της Γερμανίας από τα Ανατολικά, ελευθερώνοντας τη μια μετά την άλλη τις
σοβιετικές πόλεις. Επιπλέον, στο μέτωπο της Αφρικής, το Μάιο του 1943 ο
διοικητής των γερμανικών δυνάμεων στην Τυνησία, παραδόθηκε στα
συμμαχικά στρατεύματα. Τέλος, κατά τους τελευταίους μήνες του 1943 και
τις αρχές του 1944 οι Σύμμαχοι πολεμώντας άνοιγαν το δρόμο τους προς τη
Βόρειο Ιταλία. Στις 4 Ιουνίου 1944, τα συμμαχικά στρατεύματα μπήκαν στη
Ρώμη.
Οι δολοπλόκοι στο Στρατό και οι πολίτες σύμμαχοί τους ήταν πεπεισμένοι
ότι ο Χίτλερ έπρεπε να φύγει από τη μέση με βίαιο τρόπο ώστε οι Δυτικές
δυνάμεις να δεχθούν να προβούν σε ξεχωριστή συνθήκη ειρήνης και να
αποφευχθεί έτσι η διαβλεπόμενη εισβολή των Σοβιετικών. Τον Αύγουστο του
1943 ο Tresckow συναντήθηκε με το νεαρό Συνταγματάρχη Claus Schenk
Graf von Stauffenberg. Ο Stauffenberg είχε τραυματιστεί στη Νότιο Αφρική
και ήταν πολύ συντηρητικός στις πεποιθήσεις του και εθνικιστής. Στην αρχή
είχε αποδεχτεί το εθνικοσοσιαλιστικό καθεστώς αλλά στην πορεία
απογοητεύτηκε. Το 1942 είχε ήδη καταλήξει στο συμπέρασμα - όπως και
ένα μεγάλο μέρος του γερμανικού Στρατού - ότι η Γερμανία οδηγούταν
στην καταστροφή και ότι ο Χίτλερ έπρεπε να φύγει από την εξουσία.
Για αρκετό καιρό οι ηθικοί του δισταγμοί λόγω του γεγονότος ότι ήταν
βαθιά θρησκευόμενος του απαγόρευαν να δεχθεί τη δολοφονία ως το
κατάλληλο μέσο δράσης. Μετά τις αποτυχίες όμως στο Stalingrad
αποφάσισε ότι η παραμονή του Χίτλερ στην εξουσία προκαλούσε πολύ
μεγαλύτερο κακό και έτσι δέχθηκε να συνταχθεί με τους συνωμότες.
Ο Olbricht πρότεινε στους Tresckow και Stauffenberg μία νέα στρατηγική
δράσης εναντίον του Χίτλερ. Υπήρχε ένα επιχειρησιακό σχέδιο με την
κωδική ονομασία Επιχείρηση Βαλκυρία το οποίο σχεδιάστηκε για να
τεθεί σε εφαρμογή στην περίπτωση που ενδεχόμενος βομβαρδισμός
τον γερμανικών πόλεων οδηγούσε σε κατάλυση της τάξης και του
νόμου ή στην περίπτωση εξέγερσης των εκατομμυρίων ξένων
εργατών που εργάζονταν σε συνθήκες σκλαβιάς στα γερμανικά
εργοστάσια. Ο Olbricht πρότεινε να χρησιμοποιήσουν το σχέδιο αυτό
για να πάρουν τον έλεγχο των πόλεων, να αφοπλίσουν τα SS και να
συλλάβουν την ηγεσία του κόμματος μετά τη δολοφονία του Χίτλερ. Η
Επιχείρηση Βαλκυρία θα μπορούσε να τεθεί σε εφαρμογή μόνο από το
Στρατηγό Friedrich Fromm, συνεπώς αυτός θα έπρεπε είτε να συμπλεύσει
με τους συνωμότες ή να ουδετεροποιηθεί με κάποιον τρόπο. Ο Fromm,
όπως και αρκετοί ανώτατοι αξιωματικοί, γνώριζε για τις διάφορες
συνομωσίες εναντίον του Χίτλερ αλλά κρατούσε ουδέτερη στάση.
Προς το τέλος του 1943 και τις αρχές του 1944 υπήρξαν κάποιες
προσπάθειες από τους συνωμότες να πλησιάσουν αρκετά κοντά στον Χίτλερ
ώστε να τον δολοφονήσουν, αλλά η πρόσβαση σε αυτόν γινόταν όλο και πιο
δύσκολη. Καθώς οι πολεμικές επιχειρήσεις δεν πήγαιναν καλά για τη
Γερμανία, ο Χίτλερ απέφευγε τις δημόσιες εμφανίσεις και επισκεπτόταν
σπανίως το Βερολίνο. Τον περισσότερο χρόνο του τον περνούσε στο
αρχηγείο του στο Wolfschanze («Λυκοφωλιά») κοντά στο Rastenburg στην
Ανατολική Πρωσία με περιοδικές επισκέψεις στο ορεινό του καταφύγιο στο
Berchtesgaden. Και στα δύο μέρη φυλαγόταν πολύ καλά και δεν συναντούσε
ανθρώπους που δεν ανήκαν στο στενό του κύκλο. Ο Χίμλερ και η Γκεστάπο
ήταν σε κατάσταση συναγερμού για ενδεχόμενη δολοφονική απόπειρα και
υποψιάζονταν ότι αυτή θα προερχόταν μέσα από τις τάξεις του στρατού.

Προς το καλοκαίρι του 1944 η Γκεστάπο πλησίαζε στους συνωμότες. Εκείνη

την εποχή υπήρχε η αίσθηση ότι το τέλος ήταν κοντά τόσο στα πεδία της
μάχης όπου το ανατολικό μέτωπο ήταν υπό κατάρρευση και οι Δυτικοί
Σύμμαχοι είχαν εισβάλλει στη Γαλλία από τις 6 Ιουνίου αλλά και στο
εσωτερικό της Γερμανίας όπου οι δυνατότητες κινήσεων της Αντίστασης
αυξάνονταν θεματικά. Κοινός τόπος ήταν η πεποίθηση ότι επρόκειτο για την
τελευταία ευκαιρία ανάληψης δράσης από τους συνωμότες. Οι συνωμότες
πλέον είχαν αρχίσει να πιστεύουν ότι οι ενέργειές τους ήταν περισσότερο
συμβολικές παρά ουσιαστικές και ότι ό,τι έκαναν το έκαναν για την τιμή των
ιδίων, των οικογενειών τους, του στρατεύματος και της Γερμανίας. Δεν
πίστευαν ότι θα μπορούσαν να αλλάξουν τη ρότα της ιστορίας.

Ένας από τους βοηθούς του Tresckow, ο υπολοχαγός Heinrich Graf von
Lehndorff-Steinort, έγραψε στο Stauffenberg: «Η απόπειρα δολοφονίας
πρέπει να γίνει πάσει θυσία (coûte que coûte). Ακόμη και αν αποτύχει
πρέπει να αναληφθεί δράση στο Βερολίνο. Δεν έχει σημασία πλέον για
πρακτικούς λόγους. Αυτό που έχει τώρα σημασία είναι να αναδειχθεί η
προσπάθεια της γερμανικής αντίστασης στα μάτια του κόσμου και της
ιστορίας. Σε σύγκριση με αυτό, τίποτα άλλο δεν έχει σημασία» (Joachim
Fest, Plotting Hitler’s Death: The German Resistance to Hitler 1933-1945,
236).Πάντως είναι εκπληκτικό ότι κατά τη διάρκεια των δολοπλοκιών από τις
αντιστασιακές ομάδες εντός του Στρατού, όπου δεκάδες άνθρωποι ήταν
αναμεμειγμένοι και εκ των οποίων πολλοί ήταν ανώτατοι αξιωματικοί ή
αξιωματούχοι του καθεστώτος, η Γκεστάπο δεν κατόρθωσε να αντιληφθεί
επακριβώς τι συνέβαινε. Μάλιστα η Γκεστάπο γνώριζε από το Φεβρουάριο
του 1943 τόσο για το Ναύαρχο Wilhelm Canaris όσο και για μία ομάδα
πολιτών γύρω από τον πρώην δήμαρχο του Leipzig, Carl Goerdeler. Αν η
Γκεστάπο είχε παρέμβει, συλλαμβάνοντας και ανακρίνοντας όλους αυτούς
πιθανώς να είχε καταφέρει να αποκαλύψει και τους συνωμότες της 20ης
Ιουλίου αποτρέποντας την απόπειρα. Οι σκέψεις αυτές εγείρουν πολλά
ερωτηματικά για τον εάν ο Χίμλερ γνώριζε για τη συνομωσία και αν τελικά
για τους δικούς του λόγους αποφάσισε να επιsbn m mτρέψει στους
πραξικοπηματίες να προχωρήσουν στα σχέδιά τους.Ο Χίμλερ είχε
τουλάχιστον μία επαφή τον Αύγουστο του 1943 με τον Πρώσο Υπουργό
Οικονομικών Johannes Popitz ο οποίος ήταν εμπλεκόμενος στο δίκτυο του
Goerdeler και ο οποίος του ζήτησε να βοηθήσει σε μία ενέργεια εκτοπισμού
του Χίτλερ ώστε να λήξει ο πόλεμος με εξασφαλίσεις για τη Γερμανία
(Joachim Fest, Plotting Hitler's Death The German Resistance to Hitler
1933-1945, 228). Η συνάντηση δεν απέδωσε καρπούς, αλλά αφενός ο
Popitz δεν συνελήφθηn ότι θα διαδεχόταν τον Χίτλερ και θα μπορούσε έτσι
να ηγηθεί των διαπραγματευτικών διαδικασιών για ειρήνη. Ίσως να πίστευε
ότι έτσι θα εξασφάλιζε για τον εαυτό του λόγο στη μεταπολεμική Γερμανία. Ο
Popitz δεν ήταν ό μόνος που έβλεπε στο πρόσωπο του Χίμλερ ένα πιθανό
σύμμαχο. Έχει υποστηριχθεί ότι ο Στρατηγός von Bock συμβούλεψε τον
Tresckow να ζητήσει την υποστήριξη του Χίμλερ αλλά δεν υπάρχει απόδειξη
ότι κάτι πραγματικά τέτοιο συνέβη. Ο Goerdeler ήταν επίσης πιθανώς σε
έμμεση επαφή με τον Χίμλερ μέσω μίας κοινής γνωριμίας, τον Carl
Langbehn. Τέλος, ο βιογράφος του Canaris, Heinz Höhne, υποστηρίζει ότι ο
Canaris και ο Χίμλερ απεργάζονταν από κοινού την αλλαγή του καθεστώτος.
Όλα αυτά όμως αποτελούν εικασίες

Τα προεόρτια της Επιχείρησης Βαλκυρία

Την 1η Ιουλίου 1944 ο Stauffenberg διορίστηκε επιτελάρχης υπό το

Στρατηγό Fromm στο αρχηγείο του Εφεδρικού Στρατού στην Bendlerstrasse
στο κεντρικό Βερολίνο. Η θέση αυτή προσέφερε τη δυνατότητα στον
Stauffenberg να παρίσταται στις πολεμικές συσκέψεις με τον Χίτλερ είτε στην
ανατολική Πρωσία είτε στο Berchtesgaden, δίνοντάς του τη μεγάλη ευκαιρία
– πιθανώς την τελευταία – να τον δολοφονήσει με εκρηκτικό μηχανισμό ή
πιστόλι. Οι συνωμότες οι οποίοι είχαν ηθικούς ενδοιασμούς για τη δολοφονία
του Χίτλερ άλλαξαν γνώμη, πιθανώς λόγω των αναφορών περί μαζικών
δολοφονιών στο Auschwitz πάνω από 250,000 Ούγγρων Εβραίων.
Εντωμεταξύ, νέοι σύμμαχοι πήγαν με το μέρος των συνωμοτών, όπως ο
Στρατηγός Carl-Heinrich von Stülpnagel, Στρατιωτικός Διοικητής στη Γαλλία
ο οποίος θα έπαιρνε τον έλεγχο του Παρισιού και θα διαπραγματευόταν την
ειρήνη με τους Δυτικούς Συμμάχους που ήδη είχαν αρχίσει την αντεπίθεση
στο δυτικό μέτωπο [Το πρωί της 6ης Ιουνίου συμμαχικές νηοπομπές
απέπλευσαν από τη Μεγάλη Βρετανία με κατεύθυνση τις ακτές της
Νορμανδίας. Η RAF σφυροκοπούσε τα γερμανικά παράκτια πολυβολεία, και
τα μεσάνυχτα 3 αερομεταφερόμενες μεραρχίες έπεσαν με αλεξίπτωτα στη
Γαλλία, για να βοηθήσουν τη ναυτική απόβαση. Το πρωί της 7ης Ιουνίου
μεταφέρθηκαν στην ακτή δυνάμεις πεζικού και τεθωρακισμένα, ενώ τα
πολεμικά πλοία σφυροκοπούσαν τις γερμανικές θέσεις.].

Οι συνθήκες ήταν πιο ώριμες από ποτέ. Δύο φορές, στις αρχές Ιουλίου. Ο
Stauffenberg παρευρέθηκε με τον Χίτλερ σε συσκέψεις έχοντας εκρηκτικό
μηχανισμό στη βαλίτσα του. Όμως, πιθανώς γιατί πίστευε ότι για να πετύχει
το σχέδιο έπρεπε να φύγουν από τη μέση τόσο ο Goring όσο και ο Χίμλερ,
ανέβαλε το σχέδιο. Το παράδοξο είναι ότι ο Χίμλερ, γενικά, δεν λάμβανε
μέρος σε συσκέψεις με θέμα τις πολεμικές επιχειρήσεις, τουλάχιστον έως τις
15 Ιουλίου. Το σχέδιο πλέον ήταν ο Stauffenberg να τοποθετήσει τη βαλίτσα
με την βόμβα στον χώρο που θα λάμβανε χώρα η σύσκεψη, θα
απομακρυνόταν με κάποια δικαιολογία από το δωμάτιο, θα περίμενε την
έκρηξη και θα πετούσε πίσω στο Βερολίνο για να συναντήσει την υπόλοιπη
ομάδα στο Bendlerblock. Η Επιχείρηση Βαλκυρία θα ετίθετο σε δράση, ο
εφεδρικός στρατός θα έπαιρνε τον έλεγχο της Γερμανίας και οι
εναπομείναντες ηγέτες του Ναζιστικού κόμματος θα συλλαμβάνονταν. Το
πλάνο ήταν να αναλάβει ο Beck αρχηγός του κράτους, ο Goerdeler
Καγκελάριος και ο Witzleben γενικός διοικητής. Το σχέδιο ήταν αρκετά
φιλόδοξο και βασιζόταν πολύ στον παράγοντα τύχη αλλά σε γενικές γραμμές
κινούταν στο πλαίσιο της λογικής.

Και πάλι στις 15 Ιουλίου η απόπειρα αναβλήθηκε την τελευταία στιγμή για
άγνωστους όμως λόγους αφού όλοι οι συμμετέχοντες στη συνομωσία της
συγκεκριμένης ημέρας ήταν νεκροί μέχρι το τέλος του έτους. Ο Stauffenberg,
απογοητευμένος, επέστρεψε στο Βερολίνο. Στις 18 Ιουλίου έμαθε ότι η
Γκεστάπο βρισκόταν στα χνάρια των συνωμοτών και ότι επρόκειτο να
συλληφθεί πολύ σύντομα. Προφανώς αυτό δεν ήταν αληθές αλλά υπήρχε η
αίσθηση ότι ο κλοιός στένευε και ότι η απόπειρα δολοφονίας έπρεπε να
λάβει χώρα σύντομα αλλιώς πιθανώς να μη συνέβαινε ποτέ.

20 Ιουλίου 1944 / Επιχείρηση Βαλκυρία

Στις 10:00 το πρωί στις 20 Ιουλίου 1944 ο Stauffenberg πέταξε στο

Rastenburg για μία συνάντηση με τον Χίτλερ κουβαλώντας μία βόμβα στο
χαρτοφύλακά του. Αξίζει να σημειώσουμε ότι παρά τα εξαιρετικά αυστηρά
μέτρα ασφαλείας, οι αξιωματικοί που συμμετείχαν στις συναντήσεις με τον
Χίτλερ δεν περνούσαν από έλεγχο.
Κατά τις 12:10 άρχισε η συνάντηση. Ο Stauffenberg αφού είχε
προηγουμένως ενεργοποιήσει τον εκρηκτικό μηχανισμό εισήλθε στην
αίθουσα και τοποθέτησε το χαρτοφύλακά του κάτω από το τραπέζι όπου θα
γινόταν η συνάντηση με το Χίτλερ. Δέκα λεπτά μετά ο Stauffenberg βρήκε
μία δικαιολογία και βγήκε από την αίθουσα. Στις 12:40 η βόμβα εξεράγη
σκοτώνοντας 4 άτομα. Ο Χίτλερ τραυματίστηκε ελαφρά. Ο Stauffenberg,
υποθέτοντας ότι ο Χίτλερ ήταν νεκρός έφυγε αμέσως αεροπορικώς για το
Βερολίνο. Μέχρι την άφιξη του Stauffenberg, οι συνωμότες είχαν ειδοποιηθεί
ότι ο Χίτλερ είχε επιβιώσει. Στις 16:00 ο Olbricht διέταξε να ξεκινήσει η
Επιχείρηση Βαλκυρία. Ο αμφιταλαντευόμενος όμως Στρατηγός Fromm
τηλεφώνησε στον Wilhelm Keitel και πιστοποίησε ότι ο Χίτλερ ήταν όντως
ζωντανός. Ο Keitel έψαχνε τον Stauffenberg και ο Fromm κατάλαβε ότι
σύντομα η Γκεστάπο θα έφτανε στην καρδιά της συνομωσίας και ότι διέτρεχε
σοβαρό κίνδυνο να συλληφθεί και ο ίδιος.
Στις 16:40 ο Stauffenberg και ο Haeften έφτασαν στο Bendlerblock. Ο
Χίμλερ είχε ήδη αναλάβει την κατάσταση και είχε εκδώσει διαταγές που
αναιρούσαν αυτές του Olbricht για κινητοποίηση του μηχανισμού της
Επιχείρησης Βαλκυρίας. Σε πολλά μέρη η Επιχείρηση ήταν σε εξέλιξη από
αξιωματικούς που πίστευαν ότι ο Χίτλερ ήταν νεκρός. Ο Joseph Goebbels
ήταν περικυκλωμένος στο Υπουργείο Προπαγάνδας, αλλά ο ίδιος είχε
πρόσβαση στο τηλεφωνικό δίκτυο (ένα λάθος που θα απέβαινε μοιραίο για
την τύχη του πραξικοπήματος). Στο Παρίσι ο Stülpnagel διέταξε τη σύλληψη
όλων των διοικητών των SS και των SD. Το ίδιο συνέβη στη Βιέννη, την
Πράγα και άλλα σημεία.
Το σημείο καμπής ήταν στις 19:00, όταν ο Χίτλερ είχε συνέρθει αρκετά από
τη δολοφονική απόπειρα ώστε να μιλήσει με τους υπουργούς του.
Επικοινώνησε με τον Goebbels ο οποίος τον έδωσε στο διοικητή των
δυνάμεων που τον είχαν υπό περιορισμό, Otto Remer, διαβεβαιώνοντάς τον
ότι ήταν ζωντανός. Ο Χίτλερ διέταξε τον Remer να ανακτήσει τον έλεγχο του
Βερολίνου. Στις 20:00 ο Witzleben έφτασε στο Bendlerblock και
διαπληκτίστηκε με τον Stauffenberg, ο οποίος επέμενε ότι το πραξικόπημα
έπρεπε να συνεχιστεί. Την ίδια στιγμή οι πραξικοπηματικές ενέργειες στο
Παρίσι ματαιώθηκαν από το Διοικητή των Ενόπλων Δυνάμεων στη Δύση
Kluge (αργότερα αυτοκτόνησε, όταν τον κάλεσε ο Χίτλερ για συνάντηση στο
Βερολίνο, φοβούμενος ότι θα συλληφθεί ως ύποπτος για συμμετοχή στο
πραξικόπημα), ο οποίος μόλις έμαθε ότι ο Χίτλερ ήταν ζωντανός άλλαξε
πλευρά και συνέλαβε τον Stülpnagel.

Τα λιγότερο αποφασισμένα μέλη της συνομωσίας άρχισαν σιγά σιγά να

αλλάζουν πλευρά. Στο Bendlerblock υποστηρικτές του Χίτλερ και
αντιφρονούντες αντήλλαξαν πυρά και ο Stauffenberg τραυματίστηκε. Μέχρι
τις 23:00 ο Fromm ανέκτησε τον έλεγχο της κατάστασης, ελπίζοντας ότι ο
ζήλος που επέδειξε θα τον έσωζε. Ο Beck, συνειδητοποιώντας ότι είχαν
αποτύχει αυτοκτόνησε – το παράδειγμά του θα το ακολουθούσαν αρκετοί τις
επόμενες ημέρες. Ο Fromm με συνοπτικές διαδικασίες πέρασε από
στρατοδικείο και καταδίκασε σε θάνατο τους Olbricht, Stauffenberg, Haeften
και Albrecht Mertz von Quirnheim. Στις 00:10 στις 21 Ιουλίου οι
καταδικασθέντες εκτελέστηκαν, πιθανώς σε μία προσπάθεια του Fromm να
εξαλείψει τα ενοχοποιητικά εις βάρος του στοιχεία. Ενδεχομένως να είχαν
εκτελεστεί και άλλοι αλλά στις 00:30 ομάδα των SS υπό τον Otto Skorzeny
έφτασαν στο σημείο και απαγόρευσαν άλλες εκτελέσεις. Λίγο αργότερο ο
Fromm, που ήλπιζε να πάρει τα εύσημα για την καταστολή του
πραξικοπήματος, συνελήφθη.

Επίλογος
Τις επόμενες, του πραξικοπήματος, εβδομάδες η Γκεστάπο υπό τις εντολές
του Χίμλερ και του εξοργισμένου Χίτλερ συνέλαβαν οποιονδήποτε πιθανώς
να είχε και την παραμικρή σχέση με τη συνομωσία της 20ης Ιουλίου. Η
ανακάλυψη γραμμάτων και ημερολογίων στις οικίες και τα γραφεία των
συλληφθέντων απεκάλυψαν τις συνομωσίες του 1938, 1939 και 1943,
γεγονός που οδήγησε σε νέο γύρο συλλήψεων, συμπεριλαμβανομένης
αυτής του Franz Ritter Halder, ο οποίος εγκλείστηκε σε στρατόπεδο
συγκέντρωσης και τελικώς επέζησε του πολέμου. Βάσει των νόμων
Sippenhaft (ενοχοποίηση λόγω δεσμού αίματος), συνελήφθησαν και τα
στενά συγγενικά πρόσωπα των κυρίων συνωμοτών. Πολλοί εκ των
εμπλεκομένων αυτοκτόνησαν συμπεριλαμβανομένων των Tresckow και
Kluge. Ελάχιστοι προσπάθησαν να δραπετεύσουν ή να αρνηθούν τις
ευθύνες τους όταν τελικά συνελήφθησαν. Τελικά περίπου 200 άνθρωποι
εκτελέστηκαν – όχι απαραίτητα συνδεδεμένοι με την απόπειρα αφού η
Γκεστάπο βρήκε μία καλή ευκαιρία να κλείσει ανοικτούς λογαριασμούς με
άτομα τα οποία υποψιαζόταν ότι ήταν συμπαθούντες προς την αντίσταση.
Μετά τις 3 Φεβρουαρίου, οπότε και σκοτώθηκε ο Δικαστής Freisler κατά τη
διάρκεια αεροπορικής επιδρομής, οι δίκες δεν συνεχίστηκαν αλλά τον
Απρίλιο, λίγο πριν τη λήξη του πολέμου, βρέθηκε το προσωπικό ημερολόγιο
του Canaris οι αναφορές του οποίου ενέπλεξαν αρκετούς. Οι εκτελέσεις
αντιστασιακών συνεχίστηκαν μέχρι και τις τελευταίες ημέρες του πολέμου
ΔΟΥΛΙΚΟΤΗΤΑ-Η ΠΕΜΠΤΟΥΣΙΑ ΤΗΣ ΟΡΘΟΔΟΞΙΑΣ....
.......ΤΟ ΒΔΕΛΥΓΜΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ

«Ο θάνατος είναι προτιμότερος από την δουλεία». Πρόκειται για αξίωμα της
προχριστιανικής εποχής. Ο χριστιανισμός έθεσε το δικό του αξίωμα: «Η
δουλεία δεν είναι μόνον προτιμότερη του θανάτου αλλά προτιμότερη κι από
την ελευθερία»! Πώς είπατε; Δεν το πιστεύετε; Μα δεν είναι θέμα πίστης.
Είναι θέμα ιστορίας. Θα το δούμε πιό κάτω.Ο χριστιανισμός όμως, για να
μην τον αδικήσουμε, προτείνει και σε μια περίπτωση τον σωματικό θάνατο
ως προτιμότερο από κάτι. Από τι; Από την απώλεια της αθανασίας της
ψυχής. Από την απώλεια της πνευματική αθανασία. Την απώλεια του
παραδείσου, της σωτηρίας της ψυχής.Πώς εννοεί όμως την πνευματική
αθανασία, την περίφημη σωτηρία; Πώς δε εννοεί η Ελληνική ψυχή γενικώς
την αθανασία;Ο Λεωνίδας κατέστη, έτσι κι αλλιώς, αθάνατος, διότι
θυσιάστηκε για την σωτηρία της πατρίδος του και όχι για την ατομική του
σωτηρία. Κατέστη δε αθάνατος για σύμπασα την οικουμένη των ανθρώπων.
Αυτό δεν πρόκειται στον αιώνα το άπαντα να ισχύσει και για τον άγιο
Ονούφριο, όπως και για οποιονδήποτε άλλον άγιο της ορθοδοξίας και
οποιουδήποτε άλλου δόγματος ή άλλης θρησκείας.Και δεν θα γίνει ο άγιος
αθάνατος ποτέ διότι πέθανε χάριν της αθανασίας της ψυχής του,
προσευχόμενος συνεχώς ή κατασπαρασσόμενος από τα σαρκοβόρα θηρία
των Ρωμαίων. Πέθανε χάριν της σωτηρίας της ψυχής του. Από ποιόν ήθελε
να την σώσει; Μα από ποιόν άλλον κινδύνευε εκτός από τον ίδιο τον θεό του
τον Γιαχβέ. Δηλαδή; Να, εάν δεν εκτελούσε τα προστάγματά του Γιαχβέ,
στην κρίση (δευτέρα παρουσία) ο θεός του αυτός, θα τον έριχνε στο πυρ το
εξώτερο. Αμάν μπέρδεμα;! Τώρα για την πατρίδα μας να θυσιαστούμε ή για
την σωτηρία της ψυχής μας;Ο Αριστοτέλης κατέστη αθάνατος στην
οικουμένη των ανθρώπων (κανείς δεν μπορεί να αμφιβάλλει γι’ αυτό) διότι
ερευνούσε και πειραματίζονταν συνεχώς, χάριν της επιστήμης. Δίδασκε τους
νέους για να μορφωθούν. Ο Ιπποκράτης χάριν της καταπολέμησης των
ασθενειών. Όλοι οι γιατροί της οικουμένης των ανθρώπων ορκίζονται δια του
όρκου του. Αθάνατος ασυζητητί. Ανεξαρτήτως της θελήσεως ή της γνώμης
του οποιουδήποτε θεού ή ανθρώπου. Οι άνθρωποι αυτοί δίδασκαν ότι ο
θάνατος είναι προτιμότερος από την δουλεία.

Γιά να δούμε τώρα τι διδάσκει ο χριστιανισμός πάνω στο θέμα αυτό. Θα το

μάθουμε από το στόμα του μεγίστου φωστήρα της ορθοδοξίας, του Ιωάννη
Χρυσοστόμου. Χριστιανοί και μη, βγάλτε τον σκασμό σας. Θα μιλήσει ο
Χρυσορρήμων άγιος. Εις Α΄ Κορινθίους Ομιλία, ΙΘ΄ σελ. 535 (εκδ.
«Γρηγόριος ο Παλαμάς» 1980): «Όπως ακριβώς δεν ωφελεί καθόλου η
περιτομή ούτε βλάπτει η έλλειψις περιτομής, έτσι ούτε βλάπτει η δουλεία
ούτε ωφελεί η ελευθερία. Και για να καταδείξει τούτο με μεγαλυτέραν
σαφήνειαν λέγει (αναφέρεται σε λεγόμενα του Αποστόλου Παύλου): Αλλά και
αν ημπορείς να γίνεις ελεύθερος, χρησιμοποίησε περισσότερο την δουλείαν,
δηλαδή να είσαι περισσότερο δούλος. Και διατί τέλος πάντων αυτόν που
δύναται να ελευθερωθεί τον συμβουλεύει να μείνη δούλος. Διότι θέλει να
δείξη ότι δεν βλάπτει καθόλου η δουλεία αλλ’ ωφελεί μάλιστα».Πώς είπατε;
Ότι άλλα εννοεί! Μη βιάζεστε, μας το εξηγεί αμέσως στη συνέχεια ο πατέρας
Χρυσόστομος. Φρόντισε και γι’ αυτό μην τυχόν του ξεφύγει κανείς με
αμφιβολίες. «Και γνωρίζω μεν ότι μερικοί ισχυρίζονται, ότι το χρησιμοποίησε
περισσότερο το είπε περί ελευθερίας, υποστηρίζοντες ότι σημαίνει, εάν
ημπορείς να ελευθερωθείς, ελευθερώσου… Δεν λέγει λοιπόν τούτο, αλλ’
εκείνο που είπα προηγουμένως, θέλων να δείξη ότι δεν κερδίζει τίποτε
περισσότερον αυτός που γίνεται ελεύθερος, και επομένως, λέγει, και αν
ακόμα εξαρτάται από σένα να ελευθερωθείς, μάλλον μένε ως δούλος».Αυτήν
την συμμορία των αρχιερέων της δουλικότητας διάλεξε η πολιτεία του
εκτρώματος αυτού που λέγεται Ελληνικό κράτος, για να τους ανακηρύξει
προστάτες της παιδείας του!!! Κι εμείς όλοι που διαμαρτυρόμαστε, γι’ αυτό το
απαράδεκτο αίσχος, να θεωρούμαστε παλαβοί και αγενείς και να
εξαναγκαζόμαστε να διευκρινίζουμε τα ηλίου φαεινότερα!

Ας ρίξουμε τη ματιά μας στην γενεαλογία αυτής της αισχρής διδασκαλίας,

της υπέρ της δουλικότητας, του προστάτη της Ελληνικής παιδείας. Το
μάθημα αρχίζει από το πρώτο ευαγγέλιο, το κατά Ματθαίον (5. 9): «… να μη
αντιστέκεστε στο πονηρό (σε πάμπολλες άλλες περιπτώσεις τα ευαγγέλια
λένε ακριβώς το αντίθετο), αλλ’ όποιος σε κτυπήσει στο δεξί σαγόνι, να του
στρέψεις και το άλλο. Και σ’ εκείνον που θέλει να σε πάει στο δικαστήριο και
να πάρει το πουκάμισό σου άφησέ του και το επανωφόρι. Και όποιος σου
επιβάλλει αγγαρεία ένα μίλι, πήγαινε μαζί του δύο».Ποιός μιλάει; Ο ίδιος ο
Χριστός. Ο σπείρων τον σπόρον της δουλικότητας. Τώρα μπορούμε να
καταλάβουμε απόλυτα το γιατί οι Εβραίοι, όχι μόνον δεν τον αναγνώρισαν
ως μεσσία, αλλά, τον μισούσαν θανάσιμα.Δηλαδή τον καιρό που οι
άνθρωποι αυτοί βρίσκονταν υπό Ρωμαϊκό ζυγό, και αγωνίζονταν για την
ελευθερία τους, πραγματοποιώντας επαναστάσεις (αναφέρουν τέτοιες και τα
ευαγγέλια), αυτός τους δίδασκε δουλικές συμπεριφορές! Καημένοι Εβραίοι
πόση διαβολή και συκοφαντία δεχθήκατε από τους χριστιανούς για την
υπερήφανη στάση σας υπέρ της ελευθερίας από τον Ρωμαϊκό ζυγό.
Πώς να μην τρελαίνονταν οι άνθρωποι, όταν, την ώρα που πάλευαν να
ελευθερωθούν από τον ζυγό του Καίσαρα, ο Ιησούς τους συμβούλευε
«απόδοτε ουν τα Καίσαρος Καίσαρι». Όταν ο Θευδάς και ο Ιούδας (όπως
αναφέρουν τα ίδια τα ευαγγέλια, Πραξ. 5. 34) επαναστάτησαν και
σκοτώθηκαν για την ελευθερία της πατρίδας τους. Γιατί να απορούμε που ο
Πιλάτος δεν ήθελε να τον σταυρώσει. Γιατί να σταυρώσει κάποιον που έριχνε
νερό στον μύλο του. Ο σπόρος του Χριστού έπιασε τόπο, έπεσε σε γόνιμο
έδαφος: (προς Ρωμαίους, 13. 1) «Ας υποτάσσεται ο καθένας στις ανώτερες
εξουσίες, διότι δεν υπάρχει εξουσία παρά από τον θεόν… Ώστε εκείνος που
αντιτάσσεται εις την εξουσίαν, αντιτάσσεται εις την διαταγήν του θεού και
εκείνοι που αντιστάθηκαν θα κατακριθούν… Αυτός είναι ο λόγος που
πληρώνεται τους φόρους, διότι οι αρχές είναι υπηρέται του θεού».
Εφεσίους 6. 5 «Οι δούλοι να υπακούετε εις τους κυρίους σας του κόσμου
αυτού με φόβον και τρόμον».

Τιμόθεον 6. 1 «Όσοι είναι υπό τον ζυγόν της δουλείας, ας θεωρούν τους
κυρίους των αξίους κάθε τιμής, δια να μη δυσφημείται το όνομα του θεού και
η διδασκαλία».

Τίτον 2. 9 «Οι δούλοι να υποτάσσονται εις τους κυρίους τους, να είναι εις όλα
ευάρεστοι».

Πέτρου 2. 13 «Υποταχθείτε λοιπόν, σε κάθε ανθρώπινη εξουσία χάριν του

Κυρίου, διότι αυτό είναι το θέλημα του θεού».

Πέτρου 2. 13 «Οι υπηρέται, να υποτάσσεσθε εις τους κυρίους σας, με τον

οφειλόμενο σεβασμό, κι όχι μόνον εις τους καλούς και επιεικείς αλλά και εις
τους διεστραμμένους».

Εάν τολμήσει κανείς να αναφέρει κάτι για τους ή από τους αρχαίους
Έλληνες, αυτομάτως θα σκαλώσει στην εξής παρατήρηση: «καλά μιλάς γι’
αυτούς που είχαν δούλους». Ποιοί δε κατ΄ εξοχήν απαντούν έτσι; Τα
χριστιανόπουλα.

Ρωτάς με την σειρά σου: την εποχή εκείνη δούλους είχαν μόνον οι Έλληνες
ή ήταν κάτι δεδομένο σ’ όλον τον τότε κόσμο; Ήταν, λέει, σ’ όλον τον κόσμο.
Τότε γιατί πιάνεσαι απ’ αυτό;
Γνωρίζεις κανέναν Έλληνα που να έχει εξυμνήσει την δουλεία και την
δουλικότητα; …!
Γνωρίζεις ότι οι Έλληνες δίδασκαν ότι ο θάνατος είναι προτιμότερος από την
δουλεία; …!
Γνωρίζεις ότι οι δούλοι της αρχαίας Αθήνας, βάσει νόμου, μπορούσαν να
σύρουν το αφεντικό τους στα δικαστήρια, όταν αυτός τους
κακομεταχειρίζονταν; …!!!

Η ιστορία του χριστιανισμού, από τότε που επικράτησε ως κυρίαρχο δόγμα,

σ΄ όλες τις εποχές, μας δείχνει ξεκάθαρα ότι η θρησκευτική του εξουσία, σε
κάθε περίπτωση ήταν ή γινόταν «κώλος και βρακί» με τις
πολιτικοοικονομικές εξουσίες. Και το χειρότερο: ποτέ δεν δίστασε να
υποταχθεί πάραυτα με τους κάθε είδους κατακτητές, με αποκορύφωμα την
περίπτωση της Τουρκοκρατίας.
Πολλά βιβλία έχουν γραφεί για τα παθήματα των Ελλήνων από το
παπαδαριό και τα σμήνη των κηφήνων τους καλόγερους, όπως τους
αποκαλούσε ο Πλήθων ο Γεμιστός κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας.

Γιατί όμως κλωτσάτε σαν τα μουλάρια καλοί μας χριστιανοί κάθε φορά που
σας τα αναφέρουμε;Μα οι παπάδες δεν έκαναν την επανάσταση του 1821;
Διάβασες μωρέ τους αφορισμούς του πατριάρχη Γρηγορίου του Ε΄ προς
τους επαναστάτες του 21;

Αλλά εντάξει, παραδεχόμαστε ότι οι παπάδες βοήθησαν την ελληνική

επανάσταση. Ότι αντιτάχτηκαν στην εξουσία της εποχής τους. Και σας
ρωτάμε, αυτό που έκαναν ήταν σύμφωνο με την χριστιανική διδασκαλία των
Αποστόλων και των Πατέρων; Δηλαδή ήταν σύμφωνο με τα προστάγματα
που διαβάσαμε, λίγο πριν, ότι πρέπει να υποτασσόμαστε στην οποιαδήποτε
εξουσία, διότι είναι σταλμένη από τον θεό, ακόμα κι όταν είναι διεστραμμένη,
διότι σε αντίθετη περίπτωση βαδίζουμε αντίθετα με το θέλημα του θεού.
Είναι ή δεν είναι ηλίου φαεινότερο ότι όσοι παπάδες και ιερωμένοι έλαβαν
μέρος στην επανάσταση των Ελλήνων κατά των Τούρκων, έγραψαν στα
παλιά τους τα παπούτσια την χριστιανική διδασκαλία, περί υποταγής στην
οποιαδήποτε εξουσία. Είναι ή δεν είναι φανερό ότι υπερίσχυσε εντός τους η
Ελληνική αρετή που λέει ότι ο θάνατος είναι προτιμότερος από την δουλεία;
Αυτό που έγραψαν στην σημαία τους «ελευθερία ή θάνατος» ποιάς
παιδείας είναι μωρέ Νεοέλληνα, της Χριστιανικής ή της Ελληνικής;

Η κοκκαλο - λατρεία στο Όλυμπο

Η δεξιά του Βασιλείου στον Όλυμπο - Σκοταδισμός και κoκκαλολατρεία

Δεν υπάρχει μόνο η

"δεξιά του Κυρίου"
(κατά
Χριστόδουλον),
υπάρχει και η δεξιά
του Βασιλείου.
Μιλάμε, φυσικά, για
τη δεξιά χείρα του
Μεγάλου Βασιλείου,
που πρόσφατα
έφερε στον Όλυμπο
ο μητροπολίτης
Ελασσόνας
Βασίλειος. Αυτή η
δεξιά χείρα έμεινε αρκετές ημέρες στη Μονή Σπαρμού για προσκύνημα, και
στις 08-01-2010 μεταφέρθηκε από τον ίδιο στο στρατόπεδο του ΚΕΟΑΧ ,
στα 2000 μ. ψηλά στον Όλυμπο, όπου τελέστηκε θεία λειτουργία και
αγιασμός για το νέο
έτος.Στη συνέχεια
πραγματοποιήθηκε
νέος αγιασμός, πιο
ψηλά, στο
εικονοστάσι του
Αγίου Αντωνίου, σε
υψόμετρο 2817 μ.
(Τι σχέση έχει αυτός
ο άγιος με το βουνό
των Δώδεκα Θεών;
Τι ζητά εκεί πάνω,
στα χιόνια και στο
κρύο, ο ασκητής της
ερήμου;)

Στις δύο παραπάνω εκδηλώσεις, όπως διαβάσαμε στον τοπικό τύπο,

παραβρέθηκαν: ο νομάρχης Λάρισας Λουκάς Κατσαρός, η έπαρχος
Ελασσόνας Μαρία Μαμάρα και ο δήμαρχος Ολύμπου. Γεώργιος
Καστανάρας, οι οποίοι προσκύνησαν τη δεξιά χείρα του Αγίου Βασιλείου.
Βοήθειά τους! (Για την αριστερά χείρα δεν γνωρίζουμε πού βρίσκεται κι ούτε
αν ήσαν διατεθειμένοι, οι παραπάνω, να την προσκυνήσουν.)

Ψηλά στο μυθικό βουνό, το παγκόσμια γνωστό, οι ρασοφόροι, ωσάν γνήσιοι

εβραιόφρονες, ανέπεμψαν ύμνους στη αγία Σιών, στον Ισραήλ και τους
.προπάτορές μας (βεβαίως!) Αβραάμ, Ισαάκ, και Αυνάν, έτσι για να σκάσουν
οι Ολύμπιοι θεοί. Για να καταλάβουν κάποιοι πως ο Όλυμπος είναι
χριστιανικός, όπως δηλώνει ο μητροπολίτης Ελασσόνας και όπως διακήρυξε
ο Πατριάρχης Βαρθολομαίος, πριν λίγους μήνες , όταν ενέβηκε κι αυτός στον
Όλυμπο. Και να μη ξεχνούν αυτοί οι κάποιοι πως, όχι μόνο του βουνού
αυτού οι ρασοφόροι τού "άλλαξαν την πίστη", αλλά και ιδιοκτήτες του είναι,
αφού απ' τη δυτική πλευρά, εκτός από το μοναστήρι του Σπαρμού, κατέχουν
και 17.000 στρέμματα στις πλαγιές του. Από την άλλη δε πλευρά υπάρχουν
άλλοι ρασοφόροι που κάνουν κι εκείνοι άριστα .τη δουλειά τους.Ας
γυρίσουμε πάλι στη δεξιά χείρα του Μεγάλου Βασιλείου. Αυτή η χείρα είναι
εκείνη με την οποία ο άγιος, όταν ήταν επίσκοπος Καισαρείας, έγραψε για τις
σχέσεις του με τους Έλληνες και τα αισθήματα που έτρεφε γι'αυτούς.
Θαυμάστε: « Είναι εχθροί οι Έλληνες, διότι διασκεδάζουν καταβροχθίζοντας
με ολάνοιχτο στόμα τον "Ισραήλ". Στόμα δε λέγει εδώ ο προφήτης (βλ.
Ησαΐας Θ' 11) την σοφιστική του λόγου δύναμη, η οποία τα πάντα
χρησιμοποίησε για να παραπλανήσει τους εν απλότητι πιστευσάντων».
(Βασίλειος Καισαρείας, ΕΙΣ ΠΡΟΦΗΤΗΝ ΗΣΑΪΑΝ 9.230.8) (1). Εχθροί,
λοιπόν, για τον Βασίλειο Καισαρείας οι Έλληνες.Όχι μόνο τους Έλληνες
αλλά και τα ίδια τους τα έργα συκοφαντεί ο ελληνομαθής, και με σπουδές
στην Αθήνα, Αϊ-Βασίλης, αφού τα αποκαλεί δαυλιά που δεν φωτίζουν, αλλά
μόνο καπνίζουν, λερώνουν όσους τα πιάνουν και φέρνουν δάκρυα
(τσούζουν) στα μάτια όσων τα πλησιάζουν: « Προσταγή, μη δειλιάζετε από
των Ελληνικών πιθανολογημάτων. τα οποία είναι σκέτα ξύλα, μάλλον δε
δάδες που απώλεσαν και του δαυλού την ζωντάνια και του ξύλου την ισχύ,
μη έχοντας δε ούτε και του πυρός τη φωτεινότητα, αλλά σαν δάδες
καπνίζουσες καταμελανώνουν και σπιλώνουν όσους τα πιάνουν και φέρνουν
δάκρυα στα μάτια όσων τα πλησιάζουν. Έτσι και (των Ελλήνων) η
ψευδώνυμος γνώση σε όσους την χρησιμοποιούν».(Βασίλειος ο Μέγας
(330-379 μ. Χ.) ΕΙΣ ΠΡΟΦΗΤΗΝ ΗΣΑΪΑΝ ΠΡΟΟΙΜΙΟΝ 7.196.3) (1)Αυτά,
λοιπόν, από τον ιεράρχη Βασίλειο που σήμερα θεωρείται ένας από τους
προστάτες των ελληνικών γραμμάτων. Τώρα, πώς εξηγείται, αυτός που
θεωρούσε εχθρούς τους Έλληνες και τα έργα τους κούτσουρα καπνίζοντα,
να είναι προστάτης της ελληνικής παιδείας, είναι ένα θέμα που μελετάει
ακόμη, όπως λένε, η επιστήμη της ψυχιατρικής.Το δεξί χέρι του Βασιλείου
δεν είναι το μοναδικό κόκαλο που υπάρχει και προσκυνείται από τους
χριστιανούς. Υπάρχουν εκατοντάδες παρόμοια κόκαλα, (δάχτυλα,
χέρια, κρανία κ.ά.) που οι ιερωμένοι μεταφέρουν από το ένα μοναστήρι
στο άλλο και από τη μια εκκλησία στην άλλη για να τονώσουν την
πίστη των πιστών, η οποία περιέργως. συχνά οδηγείται σε ατονία.
Βέβαια, με την ευκαιρία της προσκύνησης των κοκάλων ενισχύεται και
το παγκάρι της εκκλησίας. Αυτό, το τελευταίο, είναι και το
σημαντικότερο, είναι ο σκοπός που αγιάζει τα μέσα.Η τακτική αυτή της
περιφοράς οστών είναι πολύ παλιά και προσοδοφόρα. Την εποχή της
Τουρκοκρατίας η κοκαλολατρία ανθούσε, όπως ανθούσε και ο
μοναχισμός . Οι καλόγεροι του Αγίου Όρους ήταν οι πλέον ειδικοί στο
θέμα. Να, τι γράφει, λίγο πριν την Επανάσταση του 1821, ο Ανώνυμος
ο Έλλην στην "Ελληνική Νομαρχία": «Αυτοί έχουσιν έν κιβωτίδιον
γεμάτον από ανθρώπινα κόκαλα και κρανία ακέραια, τα οποία
ασημώνωσι και έπειτα ονοματίζουσιν άλλα μεν του αγίου
Χαραλάμπους και άλλα του αγίου Γρηγορίου, εν ενί λόγω, δεν
αφήνουν άγιον χωρίς να έχουν μέρος από τα κόκαλά του. (Εγώ έως
τώρα βέβαια είδα έως τέσσαρας κεφαλάς του αγίου Χαραλάμπους, επειδή
όταν ακολουθή η πανούκλα τότε κάθε πολιτεία έχει από μίαν κεφαλήν του
Αγίου Χαραλάμπους.) Οι περισσότεροι από αυτούς τους κοκαλοπωλητάς,
εξέρχονται από το όρος του Άθους όπου ονομάζουν Άγιον Όρος, εις το
οποίον ευρίσκεται η πηγή αυτών των καλογήρων. Τα δε μοναστήρια αυτά
έχουσιν εις κάθε πολιτείαν υποστατικά και οσπίτια τα οποία καλούσι
μετόχια και τα κατοικούσιν αυτοί οι περιηγηταί. Εκεί μετρούσι τα
κλεφθέντα χρήματα, δια να λάβωσιν αυτοί κρυφίως τα μισά και τα
λοιπά να τα υπάγωσιν εις τα μοναστήριά των».(2) Και σήμερα έτσι
έχουν τα πράματα. Η χριστιανική παράδοση συνεχίζεται. Εκτός από
την κοκαλολατρία (και την εικονολατρία), παράδοση αποτελεί και η
πτωματολατρία. Αρκεί να θυμηθεί κανείς τι συνέβη πριν λίγα χρόνια με το
λείψανο του Βησσαρίωνα στη Μονή Αγάθωνος, στη Λαμία. Βλέπετε, ο
νεοέλληνας συνήθισε σε κάτι τέτοια και τρέχει για τη σωτηρία του.
Φοβάται την οργή του θεού και τα καζάνια της κόλασης. Οι πνευματικοί
του Πατέρες τον μετέτρεψαν σε δούλο του θεού, ποίμνιο και μάλιστα
απολωλός πρόβατο. Αρκεί ο πιστός να ακούσει για άγιες ζώνες, τίμιο ξύλο
και θαυματουργές εικόνες. Τρέχει, σκοτώνεται να προλάβει, να δει το θαύμα,
να προσκυνήσει. Δυστυχώς, για την ύπαρξη και διατήρηση αυτής της
κατάστασης (του σκοταδισμού), ευθύνονται και πολλοί από τους
αιρετούς μας άρχοντες, όπως ο Νομάρχης Λάρισας, που σέρνονται
πίσω από το ράσο και "διαπαιδαγωγούν" έτσι, με τις πράξεις τους και
τη στάση τους, τους απλούς πολίτες.

Επανερχόμαστε στο θέμα του Ολύμπου και ολοκληρώνουμε. Ας έχει υπόψη

του ο κ. Νομάρχης πως το βουνό των θεών δεν θέλει αγιασμούς και
λειτουργίες από τους υμνητές της Σιών και του Ισραήλ, παρουσία, μάλιστα,
των πολιτικών μας. Άλλα πράματα περιμένει από την Πολιτεία. Πρωτίστως
σεβασμό και προστασία. Οι αγιασμοί, οι λειτουργίες και τα εικονοστάσια
αποτελούν ύβρη και βεβήλωση γι' αυτόν. Κι επιπλέον, εξευτελισμό των
νεοελλήνων που θέλουν να θεωρούνται και να αποκαλούνται απόγονοι των
δημιουργών του ανεπανάληπτου Ελληνικού Πολιτισμού.

Aνθιμος....να φύγετε, να πάτε αλλού!!!

Ένα ακόμα δείγμα του "αγάπα τον πλησίον σου" από τον Άνθιμο της
Θεσσαλονίκης.
Φυσικά άμα οι μετανάστες γέμιζαν τις εκκλησίες και κυρίως αν ρίχνανε
και στο δίσκο θα είχε άλλη άποψη.
"Λάβρος κατά των λαθρομεταναστών ήταν χθες ο μητροπολίτης
Θεσσαλονίκης κ. Άνθιμος «Να φύγετε, να πάτε αλλού» ήταν το μήνυμα
που τους έστειλε από τον άμβωνα, ενώ το κήρυγμά του μετέδιδε και το
κανάλι του Γ. Καρατζαφέρη - ΛΑΟΣ «Τeleasty».
Ιδιαίτερα όπως φάνηκε να ενοχλούν τον μητροπολίτη οι μουσουλμάνοι στο
θρήσκευμα λαθρομετανάστες και μετανάστες, αφού χαρακτήρισε «φρικτό»
το γεγονός πως στην Αττική σήμερα ζουν 600.000 μουσουλμάνοι, ενώ
κατηγόρησε το ΚΚΕ και τον ΣΥΡΙΖΑ ότι «κάνουν νερά» στο θέμα των
μεταναστών.«Η Ελλάδα κινδυνεύει να αποσταθεροποιηθεί, αν την αφήσουμε
έτσι και μπαίνουν κάθε μέρα 1.500 λαθρομετανάστες», είπε στο κήρυγμά του
στον Ιερό Ναό Τριών Ιεραρχών, απέδωσε ευθύνες στην Τουρκία, και
ξεκαθάρισε τη θέση του:
«Αυτοί οι άνθρωποι είναι πλέον πρόβλημα για την πατρίδα, δεν το
λέμε εμείς, το λέει η Ε.Ε. ύστερα από την ενημέρωση που είχε από τον
πρωθυπουργό και τους υπουργούς (σ.σ. ο επίτροπος Ζακ Μπαρό)
αλλά και από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολιτεύσεως και από
τον ΛΑΟΣ, γιατί τα άλλα δύο μικρά κόμματα, τα αριστερά, εκεί κάνουν
νερά, να το πω έτσι με ομοιοκαταληξία».
Το «κήρυγμα» του κ. Ανθιμου έγινε λίγες μόλις ώρες μετά και την έκρηξη
αυτοσχέδιου εκρηκτικού μηχανισμού σε στέκι μεταναστών στο κέντρο της
Θεσσαλονίκης. Το στέκι, με την επωνυμία «Σφενδόνα», βρίσκεται στην οδό
Μακρυγιάννη.
http://www.ethnos.gr/article.asp?
catid=11424&subid=2&tag=8470&pubid=4482864 "

Ουφ!!!

Το φαινόμενο "Deja vu" γίνεται απολύτως κατανοητό σε όλους μας

χρόνια τώρα από τις πολιτικές ειδήσεις στα κανάλια......κι αυτή
η υποτιθέμενη αντιπαλότητα ΠΑΣΟΚ-ΝΔ να θυμίζει την
συνάντηση δύο γυναικών που φορούν ακριβώς το ίδιο φόρεμα
και η μία λέει στην άλλη..."Δεν ντρέπεσαι να ντύνεσαι σαν
πουτάνα"!!!
Τα οικονομικά συμφέροντα πίσω από το Μακεδονικό

Τα χλωμά πρόσωπα!!!

Βουνό από
κρανία κατά
τη διάρκεια
της μεγάλης
σφαγής
βισόνων το
1870. Μια
μέθοδος, από
τις πολλές
που
επιλέχθηκαν,
της
γενοκτονίας
των Ινδιάνων,
που
κατέστρεφε την διατροφική τους βάση, καταστρέφοντας και την
κοινωνία τους.

Ο αγιασμός των υδάτων υπό το φως της λογικής

Mιά από τις σπουδαιότερες γιορτές του χριστιανισμού είναι τα Θεοφάνεια.

Όχι μόνον ιαματικές, αλλά και υπερφυσικές ιδιότητες αποδίδονται από τους
χριστιανούς στα νερά, που αγιάζονται από κληρικούς κάθε χρόνο την ημέρα
των Θεοφανείων.
Το νερό, που έχει αγιαστεί πιστεύεται, ότι δεν χαλάει σε αντίθεση με το κοινό
-μη αγιασμένο- νερό.Ας εξετάσουμε όμως, τι πραγματικά συμβαίνει κάνοντας
κατ' αρχήν ορισμένες παρατηρήσεις:
* Στο αγιασμένο νερό αποδίδονται ιδιότητες
«κολλητικές». Αν αδειάσουμε, δηλαδή, μια μικρή
φιάλη αγιασμένου νερού σε μια μεγάλη δεξαμενή,
τότε και τα νερά της δεξαμενής αγιάζονται. Δεν
αναφέρεται όμως, η ταχύτητα διάδοσης του
αγιάσματος, οπότε πρέπει μάλλον να θεωρήσουμε,
ότι γίνεται σε χρόνο μηδέν. Όταν επομένως αγιάζεται
κάποια ποσότητα νερού ο αγιασμός μεταδίδεται
αστραπιαία σε κάθε άλλη ποσότητα νερού με την
οποία έρχεται αυτή σ' επαφή.
* Κάθε χρόνο την ημέρα των Θεοφανείων αγιάζονται
τα νερά δεξαμενών, λιμνών, ποταμών και θαλασσών.
Όλα αυτά όμως επικοινωνούν και καταλήγουν στη θάλασσα και στα
πελάγη κι αυτά με τη σειρά τους καταλήγουν στους ωκεανούς, οπότε
αμέσως αγιάζονται όλες οι θάλασσες, τα πελάγη κι οι ωκεανοί του
πλανήτη. Θα αρκούσε ένας μόνον αγιασμός σε ένα ποτάμι,
προκειμένου να παραχθεί το ίδιο ακριβώς αποτέλεσμα.
* Με τη διαδικασία της εξάτμισης παράγονται αγιασμένοι υδρατμοί,
αγιασμένα σύννεφα και αγιασμένη βροχή κι έτσι σύντομα σε κάθε
απομονωμένο σημείο της γης (λίμνη, σπηλιά κ.τ.λ.) φθάνει το
αγιασμένο νερό οπότε αγιάζονται όλα τα νερά της Γης. Παίρνοντας
επομένως νερό από την βρύση της οικίας μας είναι κι αυτό έμμεσα
αγιασμένο και δεν έχει καμμία διαφορά από το νερό που αγιάστηκε
άμεσα από τον ιερέα.
* Δεν αναφέρεται επίσης ο χρόνος που το νερό διατηρεί την αγιασμένη
του ιδιότητα. Είναι δυνατόν να χάνει την αγιαστική του δύναμη με την
πάροδο του χρόνου; Αδιανόητο για τους χριστιανούς. Εφ' όσον όμως
δεν την χάνει, γιατί το νερό που αγιάστηκε φέτος πρέπει να ξανά-
αγιαστεί και του χρόνου; Θα αρκούσε ένας αγιασμός άπαξ κι έκτοτε
όλα τα νερά της Γης θα ήταν για πάντα αγιασμένα.

Είναι όμως γεγονός, ότι εάν πάρετε μία φιάλη νερού από την εκκλησία και
μία φιάλη νερού από την βρύση του σπιτιού σας το νερό της «αγιασμένης»
φιάλης μπορεί να διατηρηθεί περισσότερο. Τι συμβαίνει λοιπόν; Ποιο μέσο
χρησιμοποιεί η Εκκλησία; Η απάντηση είναι απλούστατη: Στο αγιασμένο
νερό οι ιερείς βουτούν βασιλικό. Ο βασιλικός έχει αντισηπτικές
ιδιότητες, γνωστές ήδη από την αρχαιότητα. Οι Αιγύπτιοι
χρησιμοποιούσαν βασιλικό στις ταριχεύσεις. Το βάπτισμα των
φύλλων του βασιλικού μέσα στο νερό το κάνει να διατηρείται
περισσότερο κι όχι οι ψαλμωδίες κι οι αγιασμοί των ιερέων.
Αυτός είναι ο λόγος που η Εκκλησία διάλεξε το συγκεκριμένο αυτό φυτό για
τον αγιασμό των υδάτων κι όχι επειδή, όπως παραδίδεται, η Αγία Ελένη
μυρίζοντας δήθεν το άρωμα βασιλικού που είχε φυτρώσει στον τόπο
που είχε ταφεί ο σταυρός, τον «ανακάλυψε» 300 χρόνια μετά τη
σταύρωση.
Τα ψεύδη, οι δεισιδαιμονίες, οι παραλογισμοί κι οι ψυχολογικοί -και όχι
μόνον- εκβιασμοί είναι τα κύρια μέσα, που έχουν κατά κόρον χρησιμοποιηθεί
από τους χριστιανικούς μηχανισμούς επιβολής κι επιβίωσής του τους 17
αιώνες της ιστορίας του. Ο αγιασμός των υδάτων είναι σχετικά απλό θέμα κι
η συζήτησή του «δεν σηκώνει πολύ νερό». Δεν πρέπει να μας εμπλέκουν
λοιπόν οι κατηχητές και οι νεοφανείς τηλελλαδέμποροι, οι οποίοι πνίγονται
σε μια κουταλιά νερού («αγιασμένου» ή μη).
Γουνεμπόριο, μια άσκοπη δολοφονία ζώων

Tο γουνεμπόριο πρέπει να
περιοριστεί μόνο στα
δέρματα/γούνες ζώων που έτσι κι
αλλιώς αποτελούν τροφή μας
(βέβαια άντε να πείσεις τις
νεόπλουτες κυρίες με τα
μικροαστικά μυαλά να κάνουν
εμφάνιση σε δεξίωση με παλτό
γελάδας με γιακά κουνέλι).
Όποιος έχει δει βίντεο στο ίντερνετ
πως γίνεται η διαδικασία με τα ζώα
να γδέρνονται ζωντανά και να τα
βλέπεις κατόπιν να παραμένουν
ζωντανά χωρίς δέρμα θα φρίξει.
Είναι ελεεινός και ο τρόπος και ο
σκοπός θανάτωσης του ζώου.

Από την άλλη, οι πλαστικές

γούνες ΔΕΝ είναι
οικολογικές, όμως είναι
προτιμότερες για να
προωθηθούν, και όσες δεν θέλουν να τις φορέσουν δεν θα
πάθουν κάτι με το να στερηθούν τελείως τη γούνα.

ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΔΟΛΟΦΟΝΙΑΣ ΤΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΟΥ ΤΩΝ ΣΚΙΤΣΩΝ ΤΟΥ

ΜΩΑΜΕΘ
Ο 74χρονος σκιτσογράφος ειδοποίησε την αστυνομία, όταν αργά το βράδυ
της Παρασκευής, ένας άντρας οπλισμένος με τσεκούρι και μαχαίρι εισέβαλε
στο σπίτι του, φωνάζοντας ότι θέλει «εκδίκηση και αίμα». Η σομαλική
ισλαμική παράταξη Αλ Σεμπάμπ χαιρέτισε σήμερα την απόπειρα
δολοφονίας του Δανού σκιτσογράφου από τον 27χρονο Σομαλό. Ο
εκπρόσωπος της παράταξης Σεΐχ Αλί Μουχάμαντ Ράτζε, σε συνέντευξη
τύπου που έδωσε στο Μογκαντίσου δήλωσε:

«Χαιρετίζουμε το επεισόδιο στο οποίο ένας νεαρός Σομαλός

μουσουλμάνος επιτέθηκε στο διάβολο που προσέβαλε τον προφήτη
Μωάμεθ».

Μόνο που στη χώρα που του επιτέθηκε, όπως και στις άλλες
Ερωπαικές χώρες, η έκφραση είναι ελεύθερη και η έννοια της
προσβολής δεν ρυθμίζεται και δεν αποφασίζεται από το ισλαμικό
δίκαιο. Οι ισλαμιστές πιστοί που έρχονται σ'αυτές τις χώρες
αδυνατούν να το κατανοήσουν(ομοίως με τους χριστιανούς πιστούς).

ΓΙΑ ΝΑ ΣΚΟΤΩΘΕΙ ΕΝΑΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ ΜΕΡΙΚΟΙ ΠΙΣΤΟΙ,

ΓΙΑ ΝΑ ΣΚΟΤΩΘΕΙ ΕΝΑ ΕΛΕΥΘΕΡΟ ΠΟΛΙΤΕΥΜΑ ΧΡΕΙΑΖΟΝΤΑΙ
ΜΕΡΙΚΟΙ ΙΕΡΕΙΣ ΝΑ ΚΑΤΕΥΘΥΝΟΥΝ ΤΟΥΣ ΠΙΣΤΟΥΣ.

Κι ενώ το γνωρίζουμε αυτό από την ιστορία, κι ενώ γνωρίζουμε οτι όπου
έχουν πάει
αυτές οι θρησκείες καταλύουν τις ελευθερίες και τα ανθρώπινα δικαιώματα,
συνεχίζουμε να κάνουμε το ίδιο λάθος και να αποκαλούμε "ανθρώπινο
δικαίωμα" την ανάπτυξη της δράσης τους όπως τη "διδάσκονται" από τα ιερά
κειμενά τους.
ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ ΝΑ ΚΑΤΑΡΓΗΘΟΥΝ ΤΑ ΣΥΓΚΕΚΡΙΜΕΝΑ ΙΕΡΑ ΚΕΙΜΕΝΑ
ΠΟΥ ΘΙΓΟΥΝ ΕΤΕΡΟΔΟΞΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΘΡΗΣΚΕΙΕΣ,
ΕΙΝΑΙ ΚΡΑΜΑ ΘΕΟΛΟΓΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΦΑΣΙΣΤΙΚΗΣ ΕΞΟΥΣΙΑΣ.

Στην κατοικία του Δανού σκιτσογράφου Κούρτ Βέστεργκορντ, που έχει

φιλοτεχνήσει τα πολυσυζητημένα σκίτσα του Προφήτη Μωάμεθ
προσπάθησε να εισβάλει, συνοδευόμενος από 2 συνεργούς, ένας 27χρονος
Σομαλός. Ο 27χρονος τραυματίστηκε κατά τη σύλληψή του από την
αστυνομία της Κοπεγχάγης και εναντίον του απαγγέλθηκαν κατηγορίες για
απόπειρα ανθρωποκτονίας σε βάρος του Βέστεργκορντ και ενός
αστυνομικού.

Ο 74χρονος σκιτσογράφος ειδοποίησε την αστυνομία, όταν αργά το βράδυ

της Παρασκευής, ένας άντρας οπλισμένος με τσεκούρι και μαχαίρι εισέβαλε
στο σπίτι του, φωνάζοντας ότι θέλει «εκδίκηση και αίμα». Όπως δήλωσε ο
ίδιος σήμερα στον Τύπο, ο Βέστεργκορντ κλειδώθηκε στο ειδικό δωμάτιο
ασφαλείας που διαθέτει το σπίτι του, περιμένοντας την άφιξη της
αστυνομίας. Όταν η αστυνομία έφτασε επί τόπου, ο ύποπτος επιχείρησε να
επιτεθεί, με αποτέλεσμα να δεχθεί τα πυρά ενός αστυνομικού, ο οποίος
τραυμάτισε το Σομαλό στο χέρι και το γόνατο. Ο δράστης μεταφέρθηκε με
φορείο στο δικαστήριο του Όρχους προκειμένου να του απαγγελθούν οι
κατηγορίες. Σύμφωνα με τα τοπικά μέσα ενημέρωσης, φορούσε ακόμη τη
ρόμπα του νοσοκομείου όπου εγχειρίστηκε τη νύχτα. Ο 27χρονος τέθηκε
υπό προσωρινή κράτηση διάρκειας τουλάχιστον τεσσάρων εβδομάδων και
τις πρώτες 14 ημέρες θα τις περάσει στην απομόνωση. Το πρακτορείο
Ritzau ανέφερε ότι ο Σομαλός αρνήθηκε να κάνει οποιαδήποτε δήλωση στο
δικαστή.Σύμφωνα με την Υπηρεσία Ασφαλείας και Πληροφοριών της Δανίας
(PET), ο ύποπτος έχει δεσμούς με την ένοπλη εξτρεμιστική ισλαμιστική
οργάνωση αλ-Σαμπάμπ και την Αλ-Κάιντα της ανατολικής Αφρικής.Ο
Βέστεργκορντ, ο οποίος έχει δεχθεί πολλές απειλές αφότου δημοσίευσε
σκίτσο αναπαριστώντας τον Προφήτη με ένα τουρμπάνι σε σχήμα βόμβας το
2005, βρίσκεται υπό αστυνομική προστασία, ενώ τον Οκτώβριο το
υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ είχε ανακοινώσει τη σύλληψη δύο
υπόπτων με την κατηγορία ότι προετοίμαζαν επίθεση κατά των γραφείων και
των εργαζομένων της εφημερίδας Ζίλανς Πόστεν.

Οι ισλαμιστές της Σομαλίας χαιρετίζουν την απόπειρα δολοφονίας

Η σομαλική ισλαμική παράταξη Αλ Σεμπάμπ χαιρέτισε σήμερα την απόπειρα

δολοφονίας του Δανού σκιτσογράφου από τον 27χρονο Σομαλό. Ο
εκπρόσωπος της παράταξης Σεΐχ Αλί Μουχάμαντ Ράτζε, σε συνέντευξη
τύπου που έδωσε στο Μογκαντίσου δήλωσε: «Χαιρετίζουμε το επεισόδιο
στο οποίο ένας νεαρός Σομαλός μουσουλμάνος επιτέθηκε στο διάβολο που
προσέβαλε τον προφήτη Μωάμεθ».«Ορισμένοι θα πουν ότι ο νεαρός
συνδεόταν με τους Σεμπάμπ ή με άλλες ισλαμικές οργανώσεις. Όμως εγώ
σας λέω ότι το επεισόδιο αυτό δεν μπορεί να συνδεθεί μόνο με τους
Σεμπάμπ ή με κάποια άλλη οργάνωση. Είναι καθήκον όλων των
μουσουλμάνων να προασπίζονται την πίστη τους και τον προφήτη»,
πρόσθεσε. «Καλούμε όλους τους μουσουλμάνους να στοχεύσουν
ανθρώπους όπως αυτός ο διαβολικός Δανός ή άλλους όπως ο Σαλμάν
Ρούσντι που προσέβαλαν τη θρησκεία μας και τον προφήτη», κατέληξε.

«Σοκαρισμένοι» οι Δημοσιογράφοι χωρίς Σύνορα

Η γαλλική οργάνωση Δημοσιογράφοι χωρίς Σύνορα (RSF) δήλωσε

«σοκαρισμένη» από την απόπειρα δολοφονίας χαρακτηρίζοντας το «ένα
έγκλημα που πρέπει να τιμωρηθεί αυστηρά». «Η οργάνωση ελπίζει ότι η
δανική δικαιοσύνη θα τιμωρήσει με ορθότητα και αυστηρότητα το δράστη
αυτής της επίθεσης που θα μπορούσε να αποβεί μοιραία για έναν από τους
δημιουργούς των καρικατούρων του Μωάμεθ» ανέφερε η RSF σε
ανακοίνωση της και πρόσθεσε: «Ορισμένοι μουσουλμάνοι μπορεί να
σοκαρίστηκαν από τις καρικατούρες του Κουρτ Βέστεργκορντ αλλά τίποτα δε
μπορεί να δικαιολογήσει τέτοια βιαιότητα και μισαλλοδοξία. Εκφράζουμε την
αλληλεγγύη μας προς τον Κουρτ Βέστεργκορντ και τους άλλους
γελοιογράφους και δημοσιογράφους της Δανίας που απειλούνται».

Μήπως τελικά η “γρίπη των χοίρων” είναι συνομωσία?

Παρακολουθώ στην τηλεόραση την εκπομπή του Παπαγιάννη στο Extra3,
και πέτυχα λαβράκι – αποφασίσαν να ασχοληθούν με τη γρίπη… Βέβαια
παρακολουθώντας τους, ο ελάχιστα νοήμων τηλεθεατής καταλαβαίνει οτι η
επιδίωξή τους είναι να τα χώσουν στον Αβραμόπουλο, κι όχι να
ενημερώσουν. Επίσης ακούγονται χοντρές ανακρίβειες και απίστευτες
ανοησίες στην εκπομπή, εξαιτίας του οτι δε γνωρίζουν τίποτα για το θέμα
(και φυσικά δε κάνουν τον κόπο να ενημερωθούν). Το αντιπαρέρχομαι
όμως και θέλω να εστιάσω σε κάτι άλλο που ακούστηκε στην εκπομπή.

Κυκλοφορεί η άποψη οτι η όλη ιστορία με τη γρίπη είναι μια συνομωσία των
φαρμακοβιομηχανιών για να πουλήσουν εμβόλια. Η άποψη αυτή -που
βέβαια δε στηρίζεται σε στοιχεία παρά μόνο στην καχυποψία- δείχνει να
αρέσει στον κόσμο, ίσως γιατί οι θεωρίες συνομωσίας έχουν γενικά
απήχηση.

Θα σας πω οτι ούτε και γω γουστάρω τις φαρμακοβιομηχανίες, και είμαι από
τους ελάχιστους ιατρούς στην πιάτσα που αρνούνται να πιάσουν ακόμη και
στυλό με τα σήματα των φαρμακοβιομηχανιών. Επίσης θα σας πω ευθέως
οτι στην ιστορία αυτή της “γρίπης των χοίρων” παίζονται πάρα, μα πάρα
πολλά λεφτά. Τόσο στα εμβόλια, όσο και πολύ περισσότερο στα αντιϊικά
φάρμακα: Relenza της Glaxo και Tamiflu της Roche. Μιλάμε για
ΔΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ δολλάρια σε πωλήσεις παγκοσμίως, και με καλύτερο
περιθώριο κέρδους από τα εμβόλια.

Άλλο όμως τα
συμφέροντα των
εταιριών, και άλλο
τα πραγματικά
προβλήματα. Ούτε
μπορεί κανείς
βάσιμα να ισχυριστεί
οτι οργανισμοί όπως
ο Παγκόσμιος
Οργανισμός Υγείας
ή το Ευρωπαϊκό
Κέντρο Ελέγχου και
Πρόληψης
Νοσημάτων
κατευθύνονται από
τις εταιρίες, όσο κι
αν οι εταιρίες
προσπαθούν να επηρεάσουν καταστάσεις και να φουσκώσουν πράγματα.
Το λέω για να σας εντυπωθεί:

Η πανδημία γρίπης είναι πραγματικό πρόβλημα. Δεν είναι συνομωσία.

Ασφαλώς (όπως έχω γράψει επανειλημμένως) η εποχική γρίπη σκοτώνει

πολλούς ανθρώπους κάθε χρόνο. Επίσης τα κρούσματα γρίπης χοίρων που
έχουν καταγραφεί μέχρι στιγμής δεν είναι παρά παρωνυχίδα μπροστά στους
ανθρώπους που αρρωσταίνουν από εποχική γρίπη κάθε φθινόπωρο και
χειμώνα. Όμως τώρα είναι καλοκαίρι! Μετά θα έρθουν τα δύσκολα. Όπως
επίσης έχω πει, το πρόβλημα με τους ιούς της γρίπης είναι οτι προσβάλλουν
μεγάλα τμήματα του πληθυσμού (10-30%), παρότι προκαλούν ήπια νόσο με
χαμηλή θνητότητα (0,1-0,2% η εποχική).

Η απόδειξη λοιπόν οτι δεν πρόκειται για συνομωσία είναι η εξής:

Η Ελλάδα έχει πληθυσμό 11.000.000 άτομα. Έστω οτι κάθε χρόνο νοσεί το
10% του πληθυσμού (εκεί κυμαίνονται οι εκτιμήσεις) από εποχική γρίπη και
πεθαίνει το 0,1%.

Άρα 11.000.000 x 10% x 0,1% = 1100 άτομα που πεθαίνουν κάθε χρόνο.

Φέτος θα νοσήσουμε από τον ιό της γρίπης των χοίρων. Επειδή ο ιός είναι
νέος και ο πληθυσμός δεν έχει αντισώματα, οι επίνοσοι (αυτοί που μπορούν
να νοσήσουν) είναι πολύ περισσότεροι, και είναι πολύ πιθανό να νοσήσει το
30%. Για τον ίδιο λόγο, η θνητότητα της γρίπης των χοίρων με τις τρέχουσες
εκτιμήσεις κυμαίνεται στο 0,5%.

Άρα 11.000.000 x 30% x 0,5% = 16.500 άτομα που ενδέχεται να πεθάνουν

φέτος.

Καταλαβαίνετε λοιπόν οτι πρόβλημα υπάρχει, και μάλιστα σοβαρό,

ιδιαίτερα αν συνυπολογίσετε και την κοινωνική αναστάτωση που προκύπτει
όταν αρρωστήσει με γρίπη το 1/3 του πληθυσμού σε μικρό χρονικό
διάστημα. Όσο για τις διαστάσεις του, το πόσο πανικό δικαιολογεί και το αν
και πόσο θα πρέπει να ανησυχούμε, το αφήνω στην κρίση σας. Η
ανθρώπινη ζωή δεν αποτιμάται σε αξία. Πρόβλημα υπάρχει και πρέπει να
αντιμετωπιστεί οργανωμένα από όλους μας. Μη παραμυθιάζεστε λοιπόν
από θεωρίες συνομωσίας, και μην αφήνετε τον κάθε Παπαγιάννη και σία να
σας λέει ότι θέλει…Απαιτήστε ΥΠΕΥΘΥΝΟΤΗΤΑ από αυτούς που σας
ενημερώνουν… Το πιο αστείο απο όλα είναι πως υπάρχει αυτό εδώ εδώ το
datasheet απο την γνωστή εταιρία GlaxoSmithKline Biologicals S.A. (GSK),
όπου μέσα στο datasheet υπάρχει στο Regulatory/Status Index η ονομασία

US666 Biodefense stockpile και EU666 Biodefense stockpile

http://208.69.231.70/biopharma/full7.lasso?order=485&DB_test=DD&S=&-
token=None&-nothing

Δεν γίνεται μια εταιρία σαν την GlaxoSmithKline να χρησιμοποιεί για index
κάτι τέτοια ονόματα. Και έπειτα γελάς που καποια δημοσιογράφος
χρησιμοποιεί τον αριθμο 666?

Παναγία Κοσμοσωτείρα-Η ιστορία της Μονής

H ιστορία της Μονής της Παναγίας Κοσμοσώτειρας της Βυζαντινής

κωμοπόλεως Βήρας, οπότε και της σημερινής πόλεως των Φερών, αρχίζει
όταν το έκτο παιδί και τριτότοκος γιος του Αλεξίου Α' Κομνηνού και της
Ειρήνης Δούκαινας, πορφυρογέννητος Ισαάκιος Κομνηνός, σε ηλικία 59
ετών, ήρθε "περί τα χείλη του ποταμού, Έβρου και σε τόπο έρημο
"ανθρώπων και οικημάτων καθίδρυσε "το της Κοσμοσώτηρας της
Θεομήτορος Φροντιστήριον, ανδρών μοναζόντων".

Ήταν το έτος 6660 από κτίσεως κόσμου κατά την 15η Ινδικτιώνα , δηλαδή
από 1η Σεπτεμβρίου 1151 μέχρι 31 Αυγούστου 1152 μ.Χ. Ο
πορφυρογέννητος Ισαάκιος Κομνηνός γεννήθηκε το 1093 μ.Χ. από τον
πατέρα του Αλέξιο έλαβε το τίτλο του "καίσαρα". Ο Ισαάκιος υπήρξε χωρίς
αμφιβολία μια από τις πιο ενδιαφέρουσες και πολύπλευρες προσωπικότητες
της οικογένειας των Κομνηνών. Επιδέξιος στρατηγός αλλά και άνθρωπος
των γραμμάτων και της τέχνης ασχολήθηκε εντατικά με την ποίηση, την
θεολογία, την φιλοσοφία, αλλά και με μακρόπνοα εκκλησιαστικά και
κοινωφελή έργα. Έτσι ο Θεόδωρος Πρόδρομος τον αποκαλεί ανάμεσα σε
άλλα , ικανό "….και στρατηγείν άμα και επιστατείν ποιήμασι και φιλοσοφείν".
Μετά το θάνατο του πατέρα του, το 1118, σε διαμάχη που ξέσπασε ανάμεσα
στην πρωτότοκη , γνωστή ιστοριογράφο , Άννα και τον πρωτότοκο Ιωάννη,
ο Ισαάκιος τάχθηκε με το μέρος του αδερφού του. Γι αυτό ο Ιωάννης μετά
την απαγόρευσή του, το προήγαγε σε "σεβαστοκράτορα". Η συνεργασία και
η αγάπη των δύο αδερφών δεν κράτησε πολύ. Το 1123 και πριν ακόμη από
το θάνατο της μητέρας του Ειρήνης, ο Ισαάκιος, σε ηλικία 30 ετών , άνδρας
ψηλός , μεγαλοπρεπής και τολμηρός καθώς ήταν "ερωτευμένος με την
Βασιλεία και τον έτρωγε η επιθυμία να περιβληθεί το στέμμα".

Οργάνωσε συνομωσία ενάντια στον αδερφό του ο οποίος έλλειπε σε

εκστρατεία κατά των Τούρκων και απέβλεπε την κατάληψη του θρόνου. Η
συνομωσία αποκαλύφθηκε, ο Ιωάννης II αναβάλλοντας τις επιχειρήσεις
επέστρεψε , ενώ ο Ισαάκιος για να μην συλληφθεί, διέφυγε. Τα επόμενα 15
χρόνια τα πέρασε πλάνητας στην Ανατολή, ανάμεσα στον εμίρη της
Καππαδοκίας, στο Δούκα της Τραπεζούντας, στο Σουλτάνο του Ικονίου, στο
πρίγκιπα τις αρμένικης Κιλικίας , και στο λατίνο βασιλεία της Ιερουσαλήμ,
προσπαθώντας με την βοήθεια όλων αυτών να ανατρέψει τον αδελφό του
Ιωάννη και να περιβληθεί ο ήλιος την πορφύρα. Μόνο μετά τις σημαντικές
νίκες του Ιωάννη II στην Μικρά Ασία το 1138, απογοητευμένος από τις
άκαρπες προσπάθειες του, ζήτησε την συμφιλίωση με τον Ιωάννη και ο
ανεξίκακος αδερφός του με μεγάλη ευχαρίστηση και ανοιχτόκαρδα τον
δέχτηκε στην Κων/πολη μαζί με τον γιο του. Τον επόμενο κιόλας χρόνο
μπλέχτηκε πάλι σε μηχανορραφίες για την κατάρριψη του θρόνου, με
αποτέλεσμα να εξοριστεί το 1140 στην Ηράκλεια του Πόντου. Μετά τον
αιφνίδιο θάνατο του αδερφού του αυτοκράτορα Ιωάννη II το 1143, το θρόνο
κατέλαβε ο ανιψιός του Μανουήλ I αφήνοντας για μία ακόμη φορά τις
φιλοδοξίες και το όνειρα του Ισαάκιου ανεκπλήρωτα. Ο Μανουήλ συγχώρεσε
το θείο του τον απάλλαξε από την εξορία και τον κράτησε κοντά του με τον
ίδιο τίτλο, του σεβαστοκράτορα και μάλιστα το πήρε μαζί του στην πρώτη
του εκστρατεία εναντίον των Σελτζούκων. Κατά την διάρκεια της εκστρατείας
η στάση του Ισαάκιου στον νέο αυτοκράτορα και ανιψιό του δεν ήταν
ολότελα φωτισμένη. Όταν από λάθος διαδόθηκε ότι ο Μανουήλ σκοτώθηκε,
ο Ισαάκιος έσπευσε να αυτοανακηρυχθεί αυτοκράτωρ. Μόνο μετά το 1150,
ίσως μετά την εμφάνιση των πρώτων συμπτωμάτων κάποιας αρρώστιας
του, σε ηλικία 50 ετών κόπασε αυτή η φιλαρχία του.

Το 1152 κατά το παράδειγμα των γονέων του και του αδερφού του, ο
Ισαάκιος αποφασίζει να ιδρύσει ένα πρότυπο μοναστήρι. Η υγεία του είναι
πια κλονισμένη, αναλογίζεται τον θάνατο που πλησιάζει, αναπολεί την ζωή
του και την πολιτική του δράση συνυφασμένη με συνεχείς συνομωσίες και
παράνομες πράξεις και αποφασίζει να ανάπτυξη τις πνευματικές του
δραστηριότητες και να μεριμνήσει για την σωτηρία της ψυχής του.

Με εμπειρία κτήτορος λοιπόν, έρχεται κοντά στις εκβολές του Έβρου τον
οποίο ονομάζει Μαρίτζα, και στον τόπο αυτό που ήταν γεμάτος φύκια και
σκορπιούς και που λεγόταν Βήρας, δηλαδή βαλτόνερα, οικοδομεί με βαθιά
ευλάβεια ένα ολόκληρο οχυρωμένο μοναστηριακό συγκρότημα, το οποίο
παίρνει από την περιοχή το όνομά του: "Μονή της Βήρας, Παναγία η
Κοσμοσώτηρα".

Πέρα από την καθαρά εκκλησιαστική σημασία της πράξεως αυτής, η

ίδρυση της Κοσμοσώτηρας στο συγκεκριμένο τόπο είχε συγχρόνως και
πολιτικοοικονομικό και στρατιωτικό χαρακτήρα. Η θέση της Βήρας
δίπλα στην εγνατία οδό και κοντά στην κορυφή του δέλτα του Έβρου
διαλέχτηκε ακριβώς για τους λόγους αυτού . Στην απέναντι κωμόπολη
Κύψελα κατέληγε η εγνατία που ξεκινούσε από το Δυρράχιο της
ηπείρου και ένωνε την ανατολή με την δύση. Στο δέλτα κατέληξε η
οδός που έφερνε τα εμπορεύματα από την Κων/πολη μέχρι την
Ανδριανούπολη και από εκεί μέσο της Κοίτης του ποταμού κατέληγαν
στο Αιγαίο . Έτσι στα βόρεια και δυτικά υψώματα που δεσπόζουν
αυτής της περιοχής και της εύφορης νότιας πεδιάδας, έρχεται ο
Ισαάκιος και χτίζει μια οχυρωμένη μόνη.

Γύρω από την μονή σχεδιάζει αμέσως και ένα οικισμό , όπου
συγκεντρώνονται οι κάτοικοι των γύρω χωριών. Ο σεβαστοκράτορας
δαπάνησε για τα κύρια χτίσματά τις μονής σχεδόν ολόκληρη την κινητή και
ακίνητη περιουσία του. Ο ίδιος προσωπικά, αν και βαριά άρρωστος ,
ακουμπισμένος στο ραβδί του, πήγαινε και παρακολουθούσε τις εργασίες
της οικοδόμησης με κάθε λεπτομέρεια. Το μοναστηριακό συγκρότημα ήταν
το φιλόδοξο εγχείρημα ενός ηγεμόνα, μέλους της αυτοκρατορικής
οικογένειας και προδίδει άπλετα την πληθωρική προσωπικότητα του
επιδέξιου στρατηγού, ποιητού, φιλόσοφου, θεολόγου και μαθηματικού
κτήτορά του. Περιλαμβάνει το κεντρικό καθολικό αφιερωμένο στη
Κοσμοσώτηρα θεομήτορα με περιμετρικές πτέρυγες κελιών, περίπου
40 για τους μοναχούς.

Οι κεντρικές αυτές εγκαταστάσεις περικλείονται με ένα τοίχος που στην

νοτιοδυτική γωνία του έχει πύργο για τα σήμαντρα . Σήμερα διατηρείται
καλύτερα αυτός ο πύργος, ύψους 8 μέτρων τετράγωνος εξωτερικά και
κυκλικός εσωτερικά . Στην εσωτερική αυλή υπήρχαν και άλλα κτίρια ακόμα η
τράπεζα των μοναχών, το σκευοφυλάκιο, το βεστιάριο και το συγκρότημα
των λουτρών. Τρείς πύλες οδηγούσαν στην δεύτερη, την εσωτερική αυλή
που ήταν και εκείνη εντοιχισμένη με περίφραξη. Η κύρια πύλη βρισκόταν
βόρεια, μία ήταν στα ανατολικά και μία στα δυτικά. Από την ανατολική πύλη
μπορούσαν να μπαίνουν στην μονή και οι γυναίκες, μα μόνο στον εξωτερικό
αυλόγυρο και μόνο τρεις φορές τον χρόνο. Εκεί στον εξωτερικό περίβολο
υπήρχαν, σε θέση που παραμένει ασαφείς σε μας, δεύτερος ναός
αφιερωμένος στον Άγιο Προκόπιο, βιβλιοθήκη, σκευοφυλάκιο, βεστιάριο,
ξενώνας, λουτρά, δεσποτικό διαμέρισμα, και κάποια ακόμη διαμερίσματα για
φιλοξενία επισήμων. Όμως το κυριότερο κτίσμα του εξωτερικού περιβόλου
ήταν το γηροκομείο ή νοσοκομείο. Ακόμη, υπήρχαν εδώ οι στάβλοι, τα
εργαστήρια και οι μεγάλες αποθήκες, Πιο πέρα από τον εξωτερικό περίβολο
βρισκόταν, με δική του περίφραξη και παρεκκλήσιο, το νεκροταφείο των
μοναχών.

Βορειοδυτικά της μονής και σε άμεση σχέση μ' αυτήν ήταν το υδραγωγείο,
έργο το οποίο έγινε "με πολύ ιδρώτα". Η κατασκευή του υδραγωγείου
εξασφάλιζε νερό για τη στέρνα η οποία τροφοδοτούσε την κρήνη της
μονής αλλά και εκείνη του οικισμού. Σήμερα, κάθετα επάνω στον
χείμαρρο με το βυζαντινό όνομα Σαμία, διατηρούνται δυο ακέραιες καμάρες
και μία μισή, απομεινάρια του μεγάλου εκείνου έργου. Το πλάτος του
υδραγωγείου είναι 1,30 μ., τα δε τόξα του είναι χτισμένα με ζωηρούς
κόκκινους πλίνθους, έχουν άνοιγμα 7 μ. και ύψος 5 μ. και παρουσιάζουν
στην κορυφή τους ελαφριά θλάση όπως τα αραβικά. Η μεταξύ των τόξων
τοιχοποιία είναι με επιμέλεια κατασκευασμένη από κανονικούς πωρόλιθους
με πλίνθους να παρεμβάλλονται στους οριζόντιους αρμούς.

Ο σεβαστοκράτορας Ισαάκιος Κομνηνός, όπως έκαναν η μητέρα του

Ειρήνη Δούκαινα και ο αδελφός του Ιωάννης, συντάσσει κι αυτός Τυπικό της
μονής που έκτισε στη Βήρα, κανονίζοντας με κάθε δυνατή λεπτομέρεια όλη
την εσωτερική ζωή και δραστηριότητα των μοναχών της.
Το κείμενο του Τυπικού, το οποίο σε γενικές γραμμές ακολουθεί το Τυπικό
της μονής της Ευεργέτιδος στην Κωνσταντινούπολη, μας αποκαλύπτει μια
ποιητική διάσταση της προσωπικότητος του Ισαακίου και συγχρόνως
φιλοσοφική. Πίσω από τον πολιτικό, διπλωμάτη και στρατηγό, κρύβεται ένας
καλλιτέχνης που η αισθητική του έκφραση αναζητά διαρκώς την αρμονία σε
πρόσωπα και πράγματα, χωρίς να λησμονεί την πραγματικότητα της ζωής.
"Ικανός και στρατηγείν άμα και επιστατείν ποιήμασι και φιλοσοφείν". Ο
Ισαάκιος στο Τυπικό του ανακήρυσσε την μονή "ολότελα ελεύθερη,
αυτοδέσποτη, ιδιοδέσποτη", χωρίς να υπάγεται σε καμία εξουσία, είτε
βασιλική είτε πατριαρχική, αλλά και χωρίς να ορίζει κανένα Έφορό της
απ' τη γενιά του και τους κληρονόμους του. Το μοναστήρι έγινε κοινόβιο
και έπρεπε οι μοναχοί να τρώνε σε τράπεζα όλοι μαζί το ίδιο φαγητό, να
πίνουν το ίδιο κρασί, να φορούν τα ίδια ρούχα και παπούτσια, χωρίς
εξαίρεση ούτε για τον ηγούμενο, μόνο για τους αρρώστους μοναχούς
μπορούσε να κανονιστεί μια ιδιαίτερη δίαιτα.

Ο αριθμός των μοναχών οριζόταν σε πενήντα για την υμνωδία και

εικοσιτέσσερις ακόμα, για τα διάφορα διακονήματα της μονής, συνολικά σε
74. Δεν τον ενδιαφέρει τόσο ο αριθμός των μοναχών, σημειώνει, όσο η
θεάρεστη πολιτεία των ολίγων. Αυστηρός και έμπειρος ο
σεβαστοκράτορας, όριζε πως οι μοναχοί δεν έπρεπε να είναι ευνούχοι,
αλλά άνδρες όχι κάτω των 30 χρόνων. Μια εξαίρεση μπορούσε να γίνει για
τους συγγενείς των ήδη μοναχών, που επέτρεπε να είναι κάτω των 30 αλλά
άνω των 26 χρόνων. Νέοι κάτω των 24 ετών δεν έπρεπε να αναστρέφονται
στο μοναστήρι έστω κι αν ήταν συγγενείς του ηγούμενου ή των μοναχών. Σε
κάθε κελί θα έμεναν δύο μοναχοί, για ορισμένους όμως μπορούσε να
διατάξει ο ηγούμενος να μείνουν ένας - ένας. Ενώ ο Ισαάκιος όριζε να γίνεται
κάθε μέρα άφθονη διανομή αγαθών στον πυλώνα της μονής, απαγόρευσε
να γίνεται αυτό και στις γυναίκες. "Όχι, γράφει, γιατί μισούμε το γυναικείο
φύλο, κάθε άλλο, αλλά γιατί θέλουμε να απομακρύνουμε τη διαφαινόμενη
βλάβη των μοναχών απ' την προσέλευση των γυναικών". Διανομή αγαθών
και στις γυναίκες επιτρεπόταν μόνο κατά την πανήγυρη του μοναστηριού
στην επέτειο της Κοιμήσεως της Θεοτόκου και κατά την επέτειο του
μνημόσυνου του, καθώς όριζε ο Ισαάκιος. Επίσης απαγόρευσε να μπαίνουν
στο μοναστήρι γυναίκες εκτός από τις ημέρες των γιορτών της Κοιμήσεως,
του Ευαγγελισμού και της Γεννήσεως της Θεοτόκου, οπότε μπορούσαν να
πάνε να προσκυνήσουν στο ναό.

Ο ηγούμενος της μονής έπρεπε να εκλέγεται από όλη την αδελφότητα, να

χειροτονείται από τον μητροπολίτη Τραϊανουπόλεως και να παύεται απ'
αυτόν όταν υπήρχαν καταγγελίες των μοναχών για συγκεκριμένα λάθη του.
Θα ήταν συγχρόνως και ο πνευματικός της μονής αλλά θα όριζε επίσης κι
άλλους μοναχούς "επιτηδείους στο να δέχονται λογισμούς". Γενικά ο
ηγούμενος ήταν πανίσχυρος μέσα στο μοναστήρι καθώς μάλιστα δεν
υπήρχε και Έφορος της μονής. Είχε δικαίωμα να έχει πλοιάρια στη Μαρίτζ,
ικανά για αλιεία αλλά και χρήσιμα για να μεταφέρονται οι μοναχοί στην Αίνο.

Για το νοσοκομείο στον περίβολο της μονής, δυναμικότητας 36 κλινών,

όριζε στο Τυπικό του ο Ισαάκιος να υπάρχει ένας γιατρός που μένει μέσα
στη μονή και ένας κληρικός που να λειτουργεί στο ιδιαίτερο ναϊδιο του χώρου
για τους ασθενείς. Συγκινητική είναι η προτροπή του ιδρυτή, να προσέχουν
οι αρμόδιοι ώστε να μη μένει "ούτε μια ώρα άδειο ένα κρεβάτι που κάποιος
δυστυχισμένος με αγωνία ζητούσε να καταλάβει".

Ο σεβαστοκράτορας προικοδότησε το μοναστήρι της Βήρας με τα

απέραντα κτήματα από γονική κληροδοσία που είχε στην Αίνο και όρισε και
κείνα, από όσα είχε παραχωρήσει στους αυλικούς του, να περιέρχονται μετά
το θάνατό τους στην αγαπημένη του Κοσμοσώτηρα. Επίσης παραχώρησε
στο μοναστήρι ως μετόχι, το ναό του Αγ. Στεφάνου του Αυρηλιανού με τα
κτίσματά του, που βρίσκονται κάτω από την κυριαρχία του σεβαστοκράτορα
στην Κωνσταντινούπολη. Τρεις μοναχοί της Κοσμοσώτηρας έπρεπε να
μένουν στον Αγ. Στέφανο για τη θρησκευτική υπηρεσία του ναού αλλά και
για να φιλοξενούν τους αδελφούς τους της Βήρας, όταν θα έρχονται για
υποθέσεις της μονής στην Βασιλεύουσα. Ακόμη, με ιδιαίτερο χρυσόβουλο
κληροδοτεί στη μονή της Βήρας και ιδιόκτητα πλοία, που μπορούσαν
να προσορμίζονται στο λιμάνι της μονής Βήρας, ίσως σε κάποιο από
τα ανοίγματα του Έβρου με το δέλτα προς το θρακικό πέλαγος.

Ως κτήτορας, έχει την απαίτηση και ζητάει από τους μοναχούς να τον
μνημονεύουν κάθε μέρα στις προσευχές τους για να συγχωρέσει ο Θεός τις
πολλές αμαρτίες του. "Ω Θεού μήτερ και δέσποινα, ρύσαις τον
προσελθόνταν σοι δούλον σου και κτήτορα Ισαάκιον τη προς τον σον υιόν
μεσιτεία σου της μελλούσης κολάσεως, εγκολπωσαμένη τούτον ταις
αχράντοις ωλέναις σου". Όπως και με αυστηρότητα αξίωνε από τους
μοναχούς και τους κατά καιρόν ηγουμένους να μη τολμήσουν ποτέ να
απεικονίσουν την μορφή του, είτε μέσα στο μοναστήρι είτε έξω,
προσθέτοντας πως θα τον έχουν αντίδικο στη μέλλουσα κρίση, αν κάνουν
κάτι τέτοιο.

"… Νομίζω, λοιπόν, ότι οι χάρες του μοναστηριού, αλλά και όλης της
περιοχής, θα προσελκύσουν εδώ πολλούς ανθρώπους, γιατί αν και ο
τόπος προηγουμένως ήτο καταφύγιο φιδιών και σκορπιών, ο
ποταμός, η Αίνος, η θάλασσα και οι ακτές της, το αειθαλές γρασίδι που
χρησιμεύει για τροφή στα κτήνη και στα άλογα, η πάνω σε λόφο
επιβλητική θέση της, ακόμη το εύκρατο του κλίματος και ο υγιεινός
αέρας με τις ασθενείς αύρες, τα θαλερά καλάμια στις όχθες του ποταμού
με το μουσικό σύριγμά τους, η ανοιχτή πεδιάδα και η καταπληκτική θέα της,
την εποχή του θέρους εννοώ, με τα στάχυα και τους καρπούς τους, θα
τέρπουν όσους τα βλέπουν. Εξάλλου πάρα πολύ κοντά στο μοναστήρι
υπάρχουν συστάδες από κλαδιά που πάνω τους περιπλέκονται βότρεις, ενώ
αναβλύζει νερό διαυτέτατο και πάρα πολύ δροσερό που ευφραίνει τον
φάρυγγα των διψασμένων.

Όλα αυτά τα παρόμοια, που ευφραίνουν την πεντάδα των αισθήσεων, θα

τους προσελκύουν όλους για να δουν το μοναστήρι και να το θαυμάσουν. Σε
αυτές λοιπόν, τις φυσικές ομορφιές εγώ ο άθλιος οδηγήθηκα από Τον Θεό
να οικοδομήσω το μοναστήρι με μόχθους μακροχρόνιους και ιδρώτα…
ελπίζοντας για την εξάλειψη των εγκλημάτων μου με την δική σου,
Κοσμοσώτηρα, μεσιτεία. Αμήν, Αμήν, Αμήν, γένοιτο, γένοιτο…".

<< Βήρα πεντεκαιδεκάτη ινδικτιώνα του εξακισχιλιοστού εξακοσιοστού

εξηκοστού έτους. Σεβαστοκράτωρ κυρ-Ισαάκιος Αλεξίου Κομνηνός ο
πορφυρογέννητος >>

Είναι αλήθεια, ότι κατά το τέλος της ζωής του ο φιλόδοξος αυτοκρατορικός
πρίγκιπας διαπνεόταν από ένα φόβο προς τον Θεό, από μια βαθιά ευλάβεια
προς την Κοσμοσώτηρα Θεομήτορα και από ανησυχίες για τη σωτηρία της
ψυχής του. Πέθανε λίγο μετά το 1152, αφού ολοκλήρωσε και συγγραφή του
Τυπικού της μονής της Βήρας. Στην Κωνσταντινούπολη είχε προετοιμάσει,
στο νάρθηκα του ναού της μονής Χώρας, ένα πολυτελή τύμβο για να δεχτεί
το σκήνωμά του, αλλά τελικά άλλαξε γνώμη και προτίμησε να ταφεί στην
Κοσμοσώτηρα, στη Βήρα, μακριά από τη Βασιλεύουσα, όπως η
περιπετειώδης ζωή του τον κράτησε μακριά της όσο ζούσε. Γι' αυτό
μετέφερε τον τύμβο στη μονή της Κοσμοσώτηρας στη Βήρα, όπου και
πραγματικά τάφηκε στο αριστερό μέρος του νάρθηκά της.

Πάνω από τον τάφο του τοποθετήθηκε η εξής επιγραφή, πιθανώς

συνταχθείσα από τον ίδιο, που φυλάσσεται σήμερα στο Εκκλησιαστικό
Μουσείο Αλεξανδρουπόλεως:

"Αίσθησιν εμπικραίνων ή και καρδιαν αλλ' ω βραβευτά των καλών των

ενθάδε και πάλιν αυτά λαμβάνων επάν θέλης ως στάχυν, ως
μάργαρων , ως γλυκύ μέλι ταις αποθήκαις τούτον θησαυρίσαις ως
ευθαλές τι δένδρον εις τρύφης πεδον καφυτεύσαις σον λάτριν τον
δεσπότην"

Δηλαδή, "Εσύ που πικραίνεις κάθε αίσθηση αλλά και την καρδιά, που
βραβεύεις τις καλές πράξεις αυτού του κόσμου, και τις υπολογίζεις
όπως θέλεις, σαν στάχυ, σαν μαργαριτάρι, σαν γλυκό μέλι,
αποθησαύρισε στη βασιλεία σου, σαν ανθισμένο δένδρο σε
ευφροσύνη κοιλάδα και φύτευσε εκεί αυτόν τον άρχοντα που σε
λατρεύει."
Σήμερα ο νάρθηκας του καθολικού με τον τάφο δεν υπάρχουν παρά μόνο
η ως άνω πλάκα. Όμως "… η ύπαρξη στο νοτιοανατολικό εξωτερικό τείχος
του ναού, ενός κεραμικού αναγλύφου που παριστά τον μονοκέφαλο αετό
σύμβολο της αυτοκρατορίας και των αυτοκρατόρων μέχρι το 1261, μαρτυρεί
ότι στη μονή της Κοσμοσώτηρας ενταφιάστηκε πράγματι μέλος της
βασιλικής οικογένειας και αποτελεί ισχυρή ένδειξη ότι έχουμε εδώ μαυσωλείο
της οικογένειας των Κομνηνών".

Τριάντα χρόνια μετά το θάνατο του σεβαστοκράτορα Ισαάκιου Κομνηνού,

ο γιος του Ανδρόνικος Κομνηνός έγινε αυτοκράτορας στην
Κωνσταντινούπολη. Αμέσως το 1183 ήρθε στη Θράκη, "τα Κύψελα
καταλαμβάνει και τοις εκείσε κυνηγεσίαις ενευφρανθείς, κατά την πατρώαν
αφικνείται μονήν την εν Βήρα διακειμένην και τω του φυσάντος εφίσταται
μνήματι".
Ψυχεδελική συνομωσία JFK, LSD Mind Control και CIA
Οι συνωμοσίες είναι παλιές όσο και ο άνθρωπος. Δολοπλοκίες, ίντριγκες
και μηχανορραφίες συνέβαιναν κάθε εποχή, ιδιαίτερα στους
ημισκότεινους διαδρόμους των ανακτόρων. Στο Δυτικό κόσμο οι
συνωμοσίες άρχισαν να κυριαρχούν από τη περίοδο ακόμη του
Μεσαίωνα. Αιρέσεις, μυστικές αδελφότητες, ιπποτικά τάγματα,
Ιησουΐτες, «Εβραίοι», μασονικές στοές και επαναστατικές
οργανώσεις, πυροδοτούσαν συχνά τη λαϊκή φαντασία με την
υποτιθέμενη ή και πραγματική πολιτικο-οικονομική ισχύ και επιρροή
τους. Αυτές οι συνωμοτικές ομάδες απέκτησαν με την πάροδο του
χρόνου θρυλικές διαστάσεις, καθώς η ανθρώπινη φαντασία τείνει να
λειτουργεί μυθοποιητικά και, συχνά, αποπροσανατολιστικά. Όμως αυτό
δεν σημαίνει ότι δεν υπήρξαν συνωμοτικές οργανώσεις ή ότι έπαιξαν
περιθωριακό ρόλο στην ανθρώπινη ιστορία. Τουναντίον.
«Το ότι εγώ έχω μανία καταδίωξης δεν σημαίνει πως δεν υπάρχουν και
κάποιοι που με καταδιώκουν στ’ αλήθεια», είχε πει κάποτε με νόημα
Χένρι Κίσινγκερ. Φυσικά ο «μάγος» της διπλωματίας ήταν ο τελευταίος
που θα αστειεύονταν με τις θεωρίες συνωμοσίας, καθώς ήταν από τους
λίγους που γνώριζε πολλά καλοφυλαγμένα μυστικά. Δεν ήταν τυχαίο
άλλωστε που ο Κίσινγκερ παρομοίαζε συχνά την πολιτική με το
μετρό του Παρισιού, που αν κι ένα μικρό τμήμα του διέρχεται στην
επιφάνεια, το 90% της διαδρομής του είναι υπόγειο…
Οι πανίσχυρες ψυχεδελικές ουσίες έπαιξαν πολύ σημαντικό ρόλο στην
ιστορία των συνωμοσιών. Η εκμετάλλευση των ψυχεδελικών και των
άλλων φαρμάκων αποτέλεσε τη βάση για μια σειρά από μυστικά
προγράμματα «πλύσης εγκεφάλου» εκ μέρους της CIA, όπως για
παράδειγμα το περιβόητο MK-ULTRA και το ARTICHOKE (Αγκινάρα).
Ψυχεδελικοί «γκουρού», όπως ο Τίμοθι Λήρι (Timothy Leary),
ενέπνευσαν τη CIA προς την κατεύθυνση της αξιοποίησης των νέων
ουσιών για τον έλεγχο της ανθρώπινης συμπεριφοράς. Η Κεντρική
Υπηρεσία Πληροφοριών των ΗΠΑ δεν είχε κανέναν ενδοιασμό να
χρησιμοποιήσει το LSD, τόσο για πειράματα Mind Control, όσο και για
την κατασκευή «δολοφόνων μιας χρήσης», όπως Ο Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ
που χρησιμοποιήθηκε για τη δολοφονία του προέδρου Κένεντι. Στις
πρώτες δύο δεκαετίες μετά τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο υφάνθηκε στις
ΗΠΑ μια γιγαντιαία «ψυχεδελική συνωμοσία», στην οποία, κυριολεκτικά,
τα πάντα συνδέονται! Αλλά ας επιχειρήσουμε να ξετυλίξουμε κάπως το
νήμα της…-

LSD: ΤΟ ΑΓΑΠΗΜΕΝΟ ΨΥΧΕΔΕΛΙΚΟ ΤΗΣ CIA

Το LSD (Lysergic Acid Diethylamide) ανακαλύφθηκε τυχαία το 1943 από
τον Ελβετό χημικό δρ. Άλμπερτ Χόφμαν (Albert Hofmann), έναν ερευνητή
της φαρμακευτικής εταιρείας Sandoz. Ο δρ. Χόφμαν έκανε αυτή την
ανακάλυψη στη πόλη Βασιλεία της Ελβετίας, 300 μόλις χιλιόμετρα από το
ναζιστικό στρατόπεδο συγκέντρωσης του Ντάχαου, όπου οι Ναζί γιατροί
πραγματοποιούσαν χωρίς καμία αναστολή πειράματα χορήγησης
μεγάλων ποσοτήτων μεσκαλίνης καθώς και εγχειρίσεις εγκεφαλικών
εμφυτευμάτων στους δύστυχους κρατουμένους τους, που ούτως ή άλλως
ήταν αναλώσιμοι. Αλλά δεν είχαν ακόμη ιδέα για τη δύναμη του LSD.
Στο βιβλίο του LSD: Το Προβληματικό μου Παιδί ο δρ. Χόφμαν αναφέρει
πως την άνοιξη του 1943, καθώς έκανε πειράματα με λυσεργικό οξύ, το
οποίο προέρχεται από τον μύκητα ερυσιβώδη όλυρα, απορρόφησε κατά
λάθος μια μικρή ποσότητα της ουσίας κι αμέσως κυριεύτηκε από
παράξενες αισθήσεις φαντασιώσεις και αλλόκοτες εικόνες, και, χάνοντας
το ενδιαφέρον για το πείραμα, εγκατέλειψε τρέχοντας το εργαστήριό
του… Δεν άργησε όμως να καταλάβει πως είχε ανακαλύψει μια πολύ
ισχυρή παραισθησιογόνα ουσία, η οποία και θα εγκαινίαζε την εποχή των
τεχνητών ψυχεδελικών και της υποκουλτούρας των ναρκωτικών.
Το LSD έφτασε στις ΗΠΑ το 1949 μέσω του δρ. Μαξ Ρίνκελ (Max Rinkel),
που είχε έδρα τη Βοστόνη. Ο Ρίνκελ ήταν ένας πρόσφυγας από την
Ναζιστική Γερμανία. Μαζί με τον δρ. Ρόμπερτ Χάιντ (Robert Hyde)
έβαλαν τα θεμέλια του πρώτου αμερικανικού προγράμματος έρευνας του
LSD στο Ινστιτούτο Ψυχοπαθολογίας της Βοστόνης, το οποίο
συνδέονταν με το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ. Οι δυό τους
πειραματίζονταν αρχικά στη χρήση του LSD ως θεραπεία για τους
σχιζοφρενείς. Μάλιστα ο δρ. Χάιντ ήταν ο πρώτος Αμερικανός που
δοκίμασε LSD, λαμβάνοντας 100 μικρογραμμάρια της ουσίας, τη μισή
δόση από εκείνη που πρωτοδοκίμασε κατά λάθος ο δρ. Χόφμαν.
Σύμφωνα με τους συνεργάτες του ο δρ. Χάιντ έγινε ξαφνικά
ανταγωνιστικός και προκλητικός, όσο βρισκόταν υπό την επήρεια της
ψυχεδελικής ουσίας. Το 1957 ο δρ. Χάιντ μετέφερε την ερευνητική ομάδα
και το εργαστήριό του στο Πρόβιντενς, όπου έστησε ένα εργαστήριο
πολυτελείας με μπαρ και φλίπερς –όλα βεβαίως με τη χρηματοδότηση
της CIA.
Το 1950 εμφανίστηκε το πρώτο επιστημονικό άρθρο για το LSD στη
Αμερικανική Ψυχιατρική Επιθεώρηση (American Psychiatric Journal). Το
κοινό πληροφορήθηκε τότε πως το LSD ήταν μια νέα ψυχιατρική
θεραπεία, που θεράπευε από αλκοολισμό μέχρι σχιζοφρένεια. Αργότερα
το LSD έγινε επίκεντρο του αντιπολεμικού κινήματος, της μουσικής ροκ
‘ν’ ρολ και μιας ολόκληρης υποκουλτούρας, της ψυχεδέλιας.
Πολύ πριν όμως αυτό το «μαγικό χάπι» κάνει την εμφάνιση του ανάμεσα
στη νεολαία του Δυτικού κόσμου, και γίνει το σήμα κατατεθέν της
κουλτούρας των «παιδιών των λουλουδιών», η CIA φρόντισε να το
αξιοποιήσει δεόντως σε μια σειρά από ανορθόδοξες επιχειρήσεις και
πειράματα. Το λιγότερο ένας άνθρωπος αναγκάστηκε να αυτοκτονήσει,
αφού χρησιμοποιήθηκε εσκεμμένα ως πειραματόζωο σ’ ένα από τα
πειράματα με LSD της CIA, πέφτοντας από ένα παράθυρο ξενοδοχείου
της Νέας Υόρκης μπροστά στα έκπληκτα μάτια των πρακτόρων της
μυστικής υπηρεσίας που τον παρακολουθούσαν. Ένας μεγάλος αριθμός
από άλλα ανυποψίαστα θύματα-πειραματόζωα, έχασαν μονίμως την
επαφή τους με την πραγματικότητα ή κατέληξαν στη σχιζοφρένεια. Η
Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών των ΗΠΑ, σε μια εποχή που
μεσουρανούσε ο Ψυχρός Πόλεμος, φρόντισε να αξιοποιήσει αυτό το νέο
«θαυματουργό χάπι» σε μια σειρά από μυστικά πειράματα ελέγχου του
νου (Mind Control), κάτω από την κωδική ονομασία MK-ULTRA.

ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ MK-ULTRA: MIND CONTROL ΜΕ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ

ΝΑΡΚΩΤΙΚΩΝ
Η δεκαετία του 1950 υπήρξε αναμφίβολα η χρυσή εποχή της Αμερικής.
Ήταν η εποχή του αμερικανικού ονείρου. Το Χόλιγουντ γνώριζε τις
πρώτες μεγάλες του δόξες με τις καουμπόικες ταινίες του Τζον Γουαίην,
ενώ το μπέηζμπολ μεσουρανούσε. Οι αμερικανικές πόλεις δεν είχαν
ακόμη μολυνθεί και υποβαθμιστεί. Η εγκληματικότητα ήταν περιορισμένη.
Ο ιδεαλισμός κρατούσε καλά. Το ίδιο και το μοντέλο της αμερικανικής
οικογένειας. Υπήρχε εμπιστοσύνη στην πρόοδο και μια αισιοδοξία για το
μέλλον. Κι όμως, αυτή την φαινομενικά ειδυλλιακή εποχή μπήκαν τα
θεμέλια μιας μεγάλης συνωμοσίας, που βασίστηκε στη διαπλοκή της CIA
με μυστικά προγράμματα Mind Control.
Το Σεπτέμβριο του 1950 ο Έντουαρντ Χάντερ (Edward Hunter), ένας
πράκτορας της CIA που εργαζόταν ως δημοσιογράφος, δημοσίευσε
πληροφορίες ότι οι κομουνιστές Κινέζοι χρησιμοποιούσαν τεχνικές
«πλύσης εγκεφάλου» σε Αμερικανούς αιχμαλώτους του πολέμου
της Κορέας. Η CIA γοητεύτηκε από αυτή την ιδέα και προσπάθησε να
υποκλέψει τα μυστικά αυτής της τεχνικής από τους Κινέζους
κομμουνιστές.
O τότε διευθυντής της CIA Άλεν Γ. Ντάλες (Allen Welsh Dulles) ήταν
ένθερμος υποστηρικτής της προώθησης προγραμμάτων που
αποσκοπούσαν στην ανάπτυξη τεχνικών «πλύσης εγκεφάλου» και
ελέγχου του νου. Στις 10 Απριλίου του 1953, κατά τη διάρκεια μιας
ομιλίας του στο Πανεπιστήμιο του Πρίνστον, ο νεοδιορισθείς διευθυντής
της CIA έκανε λόγο για το «πόσο είχε προσχωρήσει η μάχη για το
ανθρώπινο μυαλό στη Σοβιετική Ένωση». Ο ίδιος προειδοποίησε πως το
ανθρώπινο μυαλό είχε ήδη καταντήσει ένα «εύπλαστο παιχνίδι» και πως
οι κομουνιστές είχαν αναπτύξει μυστικά «τεχνικές διαφθοράς του
εγκεφάλου». Στη ίδια ομιλία ο Ντάλες αναφέρθηκε στο πώς ο εγκέφαλος
ορισμένων ατόμων, που έχουν υποστεί τεχνικές «πλύσης εγκεφάλου»,
μπορεί να χάσει την ικανότητα να ελέγχει τις σκέψεις του, να
επαναλαμβάνει σκέψεις που του έχουν σκόπιμα εμφυτευτεί και τελικά να
υποταχθεί στις επιθυμίες κάποιου καθοδηγητή.
Τρεις μέρες αργότερα, στις 13 Απριλίου του 1953, ο Ντάλες ενέκρινε τη
δημιουργία του MK-ULTRA, μιας αλυσίδας προγραμμάτων Mind Control,
στα οποία ενεπλάκησαν πράκτορες και ειδικευμένο τεχνικό προσωπικό
της CIA. Το MK-ULTRA είναι η κωδική ονομασία ενός μεγάλου
προγράμματος Mind Control, που σύμφωνα με τα έγγραφα της CIA,
ήταν ένα πρόγραμμα-ομπρέλα που κάλυπτε τη χρηματοδότηση
μιας σειράς από άλλα ευαίσθητα προγράμματα «διαχείρισης
συμπεριφοράς», τα οποία ανέπτυσσε η μυστική υπηρεσία των ΗΠΑ
σε συνεργασία με τις μυστικές υπηρεσίες της Βρετανίας, τους
Σκοτσέζους τέκτονες ακόμη και με τους πρώην Ναζί επιστήμονες.
Όλα υποτίθεται πως ξεκίνησαν ως αντίδραση στα επιτεύγματα των
κομουνιστών πάνω στις τεχνικές «πλύσης εγκεφάλου». Ωστόσο, λίγα
χρόνια αργότερα, όταν ο Ρίτσαρντ Χελμς (Richard Helms) ανέλαβε
διευθυντής της CIA, οι έρευνες και οι γνώσεις των Αμερικανών πάνω στο
Mind Control προχώρησαν πολύ περισσότερο από τις αντίστοιχες των
κομμουνιστών αντιπάλων τους. Ο Ρίτσαρντ Χελμς ήταν Ο Άνθρωπος
Που Κρατούσε τα Μυστικά, σύμφωνα με τον χαρακτηριστικό τίτλο που
έδωσε στην βιογραφία του ο αμερικανός συγγραφέας Thomas Power. Ο
Χελμς ήταν ουσιαστικά αυτός που επένδυσε πολλά στο MK-ULTRA, ένα
μυστικό πρόγραμμα που στόχευε στον έλεγχο της ανθρώπινης
συμπεριφοράς με τη βοήθεια της χρήσης «χημικών και βιολογικών
ουσιών», δικαιολογώντας μάλιστα κάποιες σημαντικές ανήθικες πλευρές
του προγράμματος με τη «λογική» του στυλ «εμείς δεν είμαστε
πρόσκοποι»!
Δεν είναι τυχαίο άλλωστε πως η ονομασία αυτού του προγράμματος
αποτελεί παραλλαγή του ULTRA, που ήταν ένα πρόγραμμα
κατασκοπείας στη ναζιστική Γερμανία κατά τη διάρκεια του Β’
Παγκοσμίου Πολέμου, για την επιτυχία του οποίου οι βετεράνοι
κατάσκοποι των μυστικών υπηρεσιών των ΗΠΑ δίκαια αισθάνονταν
περήφανοι.
Το μυστικό πρόγραμμα ελέγχου της ανθρώπινης συμπεριφοράς της CIA,
ξεκίνησε λοιπόν στις αρχές της δεκαετίας του 1950, ακολουθώντας
αρχικά μεθόδους που είχαν πρωτοχρησιμοποιήσει οι Σοβιετικοί και οι
Κινέζοι. Το ΜΚ-ULTRA, που ξεκίνησε τυπικά στις 13 Απριλίου του 1953,
ενέπλεξε τη CIA σ’ έναν μεγάλο αριθμό από πειράματα, που έγιναν
πάνω σε ανυποψίαστους ανθρώπους. Μετά ωστόσο τον απροσδόκητο
θάνατο ενός από τους επιστήμονες που συμμετείχαν στο πρόγραμμα (ο
δρ. Φρανκ Ολσεν αυτοκτόνησε μια βδομάδα μετά τη δοκιμή ποσότητας
LSD), οι Εσωτερικοί Ερευνητές της CIA προειδοποίησαν για τους
κινδύνους των πειραμάτων, τα οποία φαίνεται ότι διεξήχθησαν
τουλάχιστον έως το 1963, οπότε και υποτίθεται πως διακόπηκαν.
Το 1955 ένα μνημόνιο συνόψιζε ως εξής τους βασικούς στόχους του ΜΚ-
ULTRA, που χρησιμοποιούσε ως βασικό εργαλείο του το LSD και άλλες
ψυχότροπες ουσίες:
 • Αύξηση των διανοητικών δραστηριοτήτων και αντιλήψεων.
• Προώθηση παράλογων σκέψεων και παρορμήσεων σε
σημείο ώστε ο αποδοχέας τους να καταστεί αναξιόπιστος
στο κοινό.
• Πρόληψη του φαινομένου τοξικότητας του αλκοόλ (μέθη).
• Παραγωγή συμπτωμάτων γνωστών ασθενειών, που
ωστόσο μπορούν να αντιστραφούν, ώστε να γίνει δυνατή η
προσποίηση μιας ασθένειας.
• Αύξηση της ικανότητας ενός ατόμου να αντέχει τις
στερήσεις, τα βασανιστήρια και τους καταναγκασμούς κατά
τη διάρκεια της επώδυνης διαδικασίας που αποκαλείται
«πλύση εγκεφάλου».
• Δημιουργία αμνησίας, σοκ και σύγχυσης για συγκεκριμένη
χρονική διάρκεια.
• Δημιουργία καταστάσεων συνεχόμενης ευφορίας.
• Πρόκληση διανοητικής σύγχυσης, το θύμα της οποίας να
μην μπορεί να αποκαλύψει την αιτία της.
• Ελάττωση της επιθυμίας και της αποτελεσματικότητας της
εργασίας ενός ατόμου.
• Εξασθένιση της ικανότητας οπτικής και ακουστικής
αντίληψης, κατά προτίμηση χωρίς μόνιμες βλάβες.
Όλα αυτά αποτελούσαν ασφαλώς αποτελέσματα της επίδρασης του LSD
στον εγκέφαλο των ανθρώπινων-πειραματόζωων του προγράμματος
ΜΚ-ULTRA.
Ο Άμπι Χόφμαν (Abbie Hofmman), ένας φημισμένος ακτιβιστής της
δεκαετίας του 1960, αναφέρει στην αυτοβιογραφία του Soon to be a
Major Motion Picture (1980) πως δοκίμασε για πρώτη φορά LSD μέσω
ενός φίλου του που εργαζόταν ως ψυχολόγος στον αμερικανικό στρατό
και συμμετείχε σε «μυστικά πειράματα LSD». Ο ψυχολόγος είχε
αποκαλύψει στον Χόφμαν πως εργάζονταν σε «ένα μυστικό κυβερνητικό
πρόγραμμα» και ότι «μόνον ελάχιστοι άνθρωποι γνώριζαν σε τι
αποσκοπούσε». Αυτός ο παλιός φίλος εφοδίαζε τον Χόφμαν με
ψυχεδελικές ουσίες, που προέρχονταν από τα μυστικά προγράμματα της
CIA. «Λέγε ό,τι θέλεις για τη CIA, αλλά το σίγουρο είναι πως έχει τα πιο
απίθανα ναρκωτικά!» παραδέχτηκε στο βιβλίο του ο Χόφμαν.
Μέχρι το 1963 το πρόγραμμα ΜΚ-ULTRA καταπιάστηκε με τη χορήγηση
LSD σε στρατιώτες και πολίτες των ΗΠΑ. Μάλιστα λέγεται ότι στα
πλαίσια του ΜΚ ULTRA έγιναν πειράματα ακόμη και σε παιδιά, τα οποία
προέρχονταν από το Μεξικό και τη Νότιο Αμερική, με σκοπό την
παραγωγή σούπερπρακτόρων! Το LSD και τα άλλα ισχυρά ναρκωτικά,
που χορηγούνταν κάτω από πίεση στα θύματα των πειραμάτων, είχαν
ως στόχο την «πλύση εγκεφάλου» τους, μέθοδο που έχει σχέση και με το
γνωστό «ορό της αλήθειας». Το πρόγραμμα αυτό βοηθήθηκε σημαντικά
με την ανακάλυψη νέων χημικών ουσιών, οι οποίες καθιστούσαν πολύ
ελκυστική την προοπτική να «καθαριστεί» το μυαλό του θύματος και να
επαναπρογραμματιστεί στη συνέχεια, ώστε να γίνει τέλειος «ρομποτικός
πράκτορας»! Ένα από τα υποπρογράμματα του ΜΚ ULTRA ήταν και
το σχέδιο ARTICHOKE (Αγκινάρα), που στόχευε στην «κατασκευή»
ανθρώπων με «πλυμένο μυαλό», χωρίς συναισθήματα, ηθικούς
φραγμούς κι ενοχές, κοντολογίς ιδανικούς δολοφόνους, οι οποίοι
θα σκότωναν με μια απλή διαταγή. Τέτοιους κατασκευασμένους
δολοφόνους τούς χρησιμοποιούσαν μονάχα μια φορά. Αφού
εκτελούσε την αποστολή του ο «δολοφόνος μιας χρήσης»
εξολοθρευόταν από κάποιον άλλο «δολοφόνο μιας χρήσης». Αυτό
φαίνεται πως συνέβη και στην περίπτωση της δολοφονίας του
προέδρου Κένεντι.

ΚΑΤΑΣΚΕΥΑΣΜΕΝΟΙ «ΔΟΛΟΦΟΝΟΙ ΜΙΑΣ ΧΡΗΣΗΣ» ΕΝΑΝΤΙΟΝ

JFK
Στις 22 Νοεμβρίου του 1963 η Αμερική πάγωσε. Ο Τζον. Φ. Κένεντι
(John F. Kennedy), ο πρώτος καθολικός πρόεδρος στην ιστορία των
ΗΠΑ, έπεσε νεκρός στο Ντάλας από σφαίρες ελεύθερου σκοπευτή. Μαζί
με τον πρόεδρο κάτι πέθανε μέσα στον αμερικανικό λαό. Πέθανε ο
ιδεαλισμός και η αθωότητα των Αμερικανών δίνοντας έτσι τροφή στους
συνομωσιολόγους να κάνουν λόγο για κάτι παραπάνω από μια πολιτική
δολοφονία, να αναφέρονται ακόμη και σε τελετουργική θυσία.
Έχουν γραφτεί πάρα πολλά βιβλία τα οποία παρουσιάζουν τη δολοφονία
του Τζον. Φ. Κένεντι ως αποτέλεσμα συνωμοσίας και για ν’ αναφερθούμε
και μόνο στο καθένα από αυτά θα έπρεπε να αφιερώσουμε ένα ολόκληρο
βιβλίο. Σύμφωνα με τις επικρατούσες θεωρίες συνωμοσίας ο Λη Χάρβεϊ
Όσβαλντ (Lee Harvey Oswald) πυροβόλησε τον Τζον Κένεντι μόνος του
ή σε συνεργασία με άλλους σκοπευτές ή απλώς υπήρξε έναν κοροΐδο,
στο οποίο φόρτωσαν την ευθύνη της δολοφονίας του αμερικανού
προέδρου οι πραγματικοί δολοφόνοι. Εδώ και σαράντα χρόνια δεν έχουν
σταματήσει στιγμή να υφαίνονται θεωρίες συνωμοσίας γύρω από την
δολοφονία του Κένεντι και μάλλον θα συνεχίσουν για πολύ ακόμη.
Μερικά πάντως γεγονότα είναι αναμφισβήτητα: η πλειοψηφία των
μαρτύρων ανέφεραν πως οι πυροβολισμοί έρχονταν από έναν
λοφίσκο και όχι από το παράθυρο του Όσβαλντ στο Texas School
Book Depository.
Ο Όσβαλντ ήταν ένας μέτριος σκοπευτής κι όμως, σύμφωνα με την
επίσημη θεωρία, πυροβόλησε εύστοχα τρεις φορές μέσα σε δύο
μόλις δευτερόλεπτα! Η τελευταία κυβερνητική έρευνα, δεν συμφώνησε
με το πόρισμα της Επιτροπής Γουόρεν, καθώς συμπέρανε πως υπήρχαν
τουλάχιστον δύο σκοπευτές εκείνη την ημέρα στην Dealy Plaza του
Ντάλας. Κι ακόμη, με την υπόθεση αυτή ποτέ δεν ασχολήθηκε σοβαρά το
αμερικανικό νομικό σύστημα κυρίως από έλλειψη σοβαρών στοιχείων.
Έτσι η υπόθεση της δολοφονίας του προέδρου Κένεντι παραμένει
ουσιαστικά ανοικτή.
Η CIA έκρυψε ή κατέστρεψε κανείς δεν ξέρει πόσα έγγραφα, που θα
έριχναν φως στο υπόβαθρο της δολοφονίας του προέδρου Κένεντι.
Ορισμένα από αυτά τα «χαμένα» έγγραφα είχαν σχέση με την απόλυτα
μυστική συμμαχία της με τον Φιντέλ Κάστρο. Ο πρώην διευθυντής της
CIA Ρίτσαρντ Χελμς, «Ο Άνθρωπος που Κρατούσε τα Μυστικά», είπε
ψέματα στην Επιτροπή Γουόρεν (Warren Commission), όπου κατέθεσε
πως η Κεντρική Υπηρεσία Πληροφοριών ποτέ δεν επιχείρησε να
χρησιμοποιήσει τον Λη Χάρβεϊ Όσβαλντ ως επαφή. Στην πραγματικότητα
το 1960, σύμφωνα μ’ ένα εσωτερικό μνημόνιο της CIA, η αμερικανική
υπηρεσία πληροφοριών έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τον
«μυστηριώδη» Όσβαλντ.
Η CIA είχε στη διάθεσή της μια κασέτα από τη περιβόητη επίσκεψη του
Όσβαλντ στην Πόλη του Μεξικού το καλοκαίρι του 1963, λίγους μόλις
μήνες πριν από τη δολοφονία του προέδρου Κένεντι. Ο Όσβαλντ –ή
κάποιος που προσποιούνταν τον Όσβαλντ ή κάποιος που
αναγνωρίστηκε ως Όσβαλντ– πήγε στις πρεσβείες της Κούβας και
της Σοβιετικής Ένωσης στην Πόλη του Μεξικού, για να ζητήσει βίζα
προκειμένου να ταξιδέψει στην Κούβα του Κάστρο. Αναφέρθηκε
πως ο Όσβαλντ συναντήθηκε με Σοβιετικούς πράκτορες και
προσπάθησε να πάρει μια βίζα για να επιστρέψει στη Σοβιετική
Ένωση, απ’ όπου ως γνωστόν είχε αυτομολήσει (και επέστρεψε
στις ΗΠΑ με την Ρωσίδα σύζυγό του χωρίς ουσιαστικά εμπόδια εκ
μέρους των Σοβιετικών). Γιατί άραγε;
Πάνω σ’ αυτό υπάρχουν πολλές θεωρίες. Ίσως ο Όσβαλντ να είχε
αποξενωθεί από την «τρέλα» που τον είχε κτυπήσει στα νιάτα του για το
μεγαλείο του μαρξισμού. Ίσως να εργάζονταν για λογαριασμό κάποιας
μυστικής υπηρεσίας, που συντόνιζε τις επιχειρήσεις κατά της Κούβας του
Κάστρο –και υπήρχαν αρκετές την περίοδο εκείνη. Ή ίσως κάποιος
προσπαθούσε να κάνει τον Όσβαλντ να φαίνεται σαν ένας κομουνιστής,
και ως τέτοιος, θα ενέπλεκε τους Σοβιετικούς στη δολοφονία του
αμερικανού προέδρου. Μάλιστα μετά τη δολοφονία υπήρξε μια
προσπάθεια της CIA να δείξει ως ηθικούς αυτουργούς της
δολοφονίας του Κένεντι τον Κάστρο ή και τον Χρουστσόφ.
Σε κάθε περίπτωση πάντως η φωνή του Όσβαλντ είχε καταγραφεί στην
Πόλη του Μεξικού. Βέβαια, μέχρι το 1976, η CIA αρνούνταν την ύπαρξη
αυτής της κασέτας. Αξιωματούχοι της δήλωσαν πως όλες οι σχετικές
κασέτες είχαν καταστραφεί πριν τη δολοφονία του Κένεντι. Για θολώσει
ακόμη περισσότερο τα νερά το FBI, που δεν μπορούσε να αρνηθεί την
ύπαρξη της κασέτας, δήλωσε πως η φωνή που μαγνητοφωνήθηκε δεν
ήταν του Όσβαλντ. Μήπως τελικά κάποιος προσπάθησε να κατασκευάσει
την ενοχή του Όσβαλντ στη δολοφονία του Κένεντι;
Αυτό είναι το περίφημο «σενάριο της Πόλης του Μεξικού», που
αποτέλεσε αφετηρία έρευνας για πολλούς αμερικανούς
συνωμοσιολόγους της δολοφονίας του Κένεντι. Σ’ αυτό εμπλέκεται κι ο
Αντόνιο Βετσιάνα (Antonio Veciana) αρχηγός της Alpha 66, μιας αντι-
καστρικής κουβανέζικης οργάνωσης, με τον οποίο φέρεται να είχε
επαφές ο Όσβαλντ. Ο Βετσιάνα δήλωσε σε δημοσιογράφο πως ο
Όσβαλντ συναντήθηκε στην Πόλη του Μεξικό με τον «επίσκοπο»
(Βishop), ο οποίος υπηρετούσε στη CIA. Σύμφωνα με μια εκδοχή το
πρόσωπο αυτό ήταν ο Maurice Bishop, που ήταν και ο επόπτης της CIA
στην αντι-καστρική κουβανέζικη οργάνωση Alpha 66. Σύμφωνα όμως με
μια άλλη εκδοχή ο «Βishop» ήταν ο ίδιος ο διευθυντής της CIA…
Δεν υπάρχει θεωρία συνωμοσίας για την οποία να έχουν γραφτεί τόσο
πολλά όσο για τη δολοφονία του Τζον Φ. Κένεντι. Και δεν υπάρχει
θεωρία συνωμοσίας η οποία να έχει δεχθεί τόσες επιθέσεις, όσο αυτή. Η
αξιοπιστία των επιθέσεων αυτών σχετίζονται κυρίως με την αναξιοπιστία
του Χάρβεϊ Λη Όσβαλντ, μια διεστραμμένη και ταυτόχρονα αξιολύπητη
προσωπικότητα. Ενδεικτικό στοιχείο αποτελεί και το βιβλίο Υπόθεση
Κλειστή του αμερικανού συγγραφέα Τζέραλντ Πόσνερ (Gerald Posner).
Στα κεφάλαια του βιβλίου που αναφέρονται στον Όσβαλντ έχουν τους
χαρακτηριστικούς τίτλους «Έμοιαζε Με Μανιακό», «Η Διάθεσή του Ήταν
Άσχημη» κ.α.
Ο συγγραφέας Ντικ Ράσελ (Dick Russel) στο βιβλίο του Ο Άνθρωπος
που Ήξερε Τόσα Πολλά κάνει λόγο για τρία σχέδια δολοφονίας του
Κένεντι το 1963. Βασική πηγή του αποτέλεσε ο Ρίτσαρντ Κ. Νάγκελ
(Richard Case Nagell), ο οποίος ισχυρίστηκε πως προσέφερε τις
υπηρεσίες του σε αρκετές μυστικές υπηρεσίες. Το πρώτο σχέδιο ήταν μια
βομβιστική επίθεση κατά του Κένεντι στο Orange Bowl του Μαϊάμι. Το
δεύτερο σχέδιο είχε προγραμματιστεί για το Λος Άντζελες και σ’ αυτό
εμπλέκονταν ο Vaughn Marlowe, ένας αριστερός τον οποίο
παρακολουθούσε στενά κι εκβίαζε η CIA. Τέλος στο τρίτο σχέδιο
εμπλέκονταν η KGB, που όμως ήθελε τη ματαίωσή του με την
εξουδετέρωση του Όσβαλντ. Για να αποφύγει την εμπλοκή του στη
δολοφονία του Κένεντι ο ίδιος ο Νάγκελ προτίμησε να συλληφθεί στις 20
Σεπτεμβρίου του 1963 από την αστυνομία του Ελ Πάσο, με πρόσχημα
την απόπειρα ληστείας μιας τράπεζας. Στον αστυνομικό που τον
συνέλαβε ο Νάγκελ είπε: «Χαίρομαι που με πιάσατε. Ειλικρινά δεν θα
ήθελα να είμαι στο Ντάλας». «Τι εννοείς μ’ αυτό;» τον ρώτησε αμήχανα ο
αστυνομικός. «Θα δεις σύντομα», του απάντησε σιβυλλικά ο Νάγκελ. Δύο
μήνες και δύο μέρες αργότερα ο πρόεδρος Κένεντι έπεφτε νεκρός από
σφαίρες σκοπευτή στο Ντάλας…
Αν απ’ όλες τις θεωρίες συνωμοσίας για τη δολοφονία του Κένεντι
αποδεχθούμε τελικά την πιο προφανή, δηλαδή εκείνη που εμπλέκει τον
Όσβαλντ, τότε είναι ολοφάνερο πως αυτή αποτελεί την πιο γνωστή
περίπτωση χρησιμοποίησης «δολοφόνου μιας χρήσης»,
κατασκευασμένο κατά πάσα πιθανότητα μέσα από το πρόγραμμα MK-
ULTRA. Ο δολοφόνος του JFK, Λι Χάρβεϊ Όσβαλντ αποδείχτηκε ότι δεν
είχε συνείδηση της εγκληματικής του πράξης. Τα στοιχεία που
κατατέθηκαν στο δικαστήριο απέδειξαν ότι ο Όσβαλντ, ναι μεν είχε
τραβήξει τη σκανδάλη, αλλά δεν το θυμόταν! Όταν φυσικά άρχισε να
θυμάται και κινδύνευε έτσι να αποκαλυφθεί η ανάμειξη της CIA στην
υπόθεση, έξω από το αστυνομικό τμήμα όπου κρατούνταν, τον περίμενε
ο Τζακ Ρούμπι, ο οποίος και τον σκότωσε εν ψυχρώ. Ενδιαφέρον είναι
ότι ο Τζακ Ρούμπι δεν μπόρεσε να εξηγήσει τους λόγους της πράξης του.
Στο τέλος ωστόσο ισχυρίστηκε ότι το έκανε, για να εκδικηθεί το θάνατο
του Προέδρου. Ο ερευνητής της υπόθεσης, που μίλησε μαζί του, είχε την
εντύπωση ότι ο Ρούμπι είχε πολλά διανοητικά κενά, συχνό φαινόμενο σε
θύματα που έχουν υποστεί «πλύση εγκεφάλου»...
Ενδιαφέρον έχει επίσης πως ο τότε διευθυντής της CIA Ρίτσαρντ Χελμς
είχε αναφέρει στην Επιτροπή Γουόρεν, η οποία ερευνούσε τη δολοφονία
του JFK, τα εξής σχετικά με τη χρήση της Κυβερνητικής στους
ανθρώπους: «Η Κυβερνητική μπορεί να χρησιμοποιηθεί στη
διαμόρφωση του παιδικού χαρακτήρα και στην έγχυση πληροφοριών στο
ανθρώπινο μυαλό. Πρόκειται για μια απίστευτα αποτελεσματική μέθοδο
για την κατασκευή κοινωνικών προτύπων συμπεριφοράς. Επίσης μπορεί
να χρησιμοποιηθεί και σε όλες τις λειτουργίες, τις οποίες αποκαλούμε
"διαδικασίες ελέγχου της ανάπτυξης κι εξέλιξης" του ατόμου».
Τελικά ποιος σκότωσε τον πρόεδρο Κένεντι; Ένας «δολοφόνος μιας
χρήσης» που κατασκεύασε η CIA; Οι φανατικοί αντι-καστρικοί; Η μαφία;
Ο στρατός; Μια μυστική ομάδα πλούσιων δεξιών εξτρεμιστών; Ή μια
διαπλοκή όλων αυτών; Υπάρχουν άλλωστε στοιχεία που ενοχοποιούν
κάθε μια από τις προηγούμενες ομάδες. Ίσως να υπήρχε μια
πολυεπίπεδη συνωμοσία κατά του Κένεντι, που δεν ανακαλύφθηκε χάρη
σε μια γιγαντιαία επιχείρηση συγκάλυψης. Μήπως τελικά όλα συνδέονται
σε μια ασύλληπτη «ψυχεδελική συνωμοσία», που είχε ως στόχο τον
πρόεδρο Κένεντι; Το σίγουρο είναι πως ακόμη και τα πιο καλοφυλαγμένα
μυστικά δεν μπορούν να αντέξουν στο χρόνο.

Ο Γιώργος Στάμκος είναι συγγραφέας και δημοσιογράφος. Από το

1988 αρθρογραφεί συστηματικά στον ειδικό, κυρίως, τύπο κι έχει
δημοσιεύσει πάνω από 1.000 εξειδικευμένα άρθρα σε περισσότερα
από 30 περιοδικά. Υπήρξε αρχισυντάκτης του περιοδικού Strange
(1998-2001). Από το Νοέμβριο του 2004 εκδίδει και διευθύνει το
ανατρεπτικό περιοδικό ΖΕΝΙΘ και από το Μάρτιο του 2006 την
τριμηνιαία έκδοση ΣΥΝΩΜΟΣΙΕΣ. Έχει μέχρι στιγμής γράψει
δέκα βιβλία: Νίκολα Τέσλα: Ο Προφήτης του 21ου Αιώνα
(1999), Μυστική Σερβία (1999), Απαγορευμένη Τεχνολογία
(2000), Γεωπολιτική του Αρχιπελάγους: Ο Ελληνισμός στην
Εποχή της Παγκοσμιοποίησης (2000), Ελεύθερη Ενέργεια
 (2001), Μετα-Αποκάλυψη Τώρα (2002), Θεωρίες Συνωμοσίας
(2003, μαζί με τον Λουκά Καβακόπουλο), Από τις εκδόσεις
ΑΓΝΩΣΤΟ κυκλοφορούν τα βιβλία του Ο Θαυμαστός Κόσμος
του Τέσλα (2004) και Mind Control: O Πόλεμος για τον
Έλεγχο του Νου (2005 ), Στοιχειωμένα Βαλκάνια (μαζί με τη
Μίλιτσα Κοσάνοβιτς, 2005) και το τολμηρό και ανατρεπτικό
βιβλίο Γκρίζα Ελλάδα: Η Ανατομία του Ελληνικού Συνδρόμου
(το 2005). Όλα τα βιβλία του οδηγήθηκαν σε πολλές επανεκδόσεις
κι έγιναν αφορμή για δημιουργικές συζητήσεις, ακόμη και
διαφωνίες. Έχει επίσης συμμετάσχει με εκτενή κείμενά του σε
πολλά συλλογικά. Ζει κι εργάζεται στη Θεσσαλονίκη, ενώ ταξιδεύει
συχνά στη βαλκανική ενδοχώρα. Για επικοινωνία με το
συγγραφέα: stamkos@post.com –www.stamkos.gr και
www.agnosto.gr

Είμαστε περήφανοι που είμαστε Έλληνες γιατί:

Xωρίς την Ελληνική φυλή δεν θα υπήρχε ο σύγχρονος πολιτισμός,
Είχαμε και έχουμε συνεχή πολιτιστική ύπαρξη και ανάπτυξη για 4.000
περίπου έτη.
Αποτελέσαμε σωτήριο για τον κόσμο φράγμα εναντίον του ασιανισμού
κατά
τον 5ον π.χ αιώνα.
Εκαλλιεργήσαμε πρώτοι την επιστημονική και την φιλοσοφική σκέψη.
Εδημιουργήσαμε με την καλλιτεχνική ευαισθησία μας απαράμιλλα
μνημεία
τέχνης. (π.χΑγιά-Σοφιά,Παρθενώνας κ.α.)
Χαρίσαμε στην ανθρωπότητα αριστουργήματα του έντεχνου λόγου.
Πρωτοί συνελάβαμε τις έννοιες της ελευθερίας, της δημοκρατίας και
της
ανθρώπινης αξιοπρέπειας.
Προσφέραμε την γλώσσα μας,με την οποία διεδόθη ο χριστιανισμός.
Επιβιώσαμε δύο μεγάλων κατακτήσεων: της Ρωμαικής και της
Οθωμανικής.
Υπήρξαμε πρωτοπόροι στην εθνική αφύπνιση των υποδουλωμένων
λαών
με την επανάσταση του 1821.
Πολεμήσαμε ηρωικά στους δύο παγκόσμιους πολέμους ανατρέποντας
με αυτοθυσία το χρονοδιάγραμμα του δεύτερου .
Η εθνική εποποιία του 1955-59 όταν ο κυπριακός Ελληνισμός
πολεμούσε
ενάντια σε μια αυτοκρατορία για την εκπλήρωση του προαιώνιου
π'οθου της
Ενώσεως με την μητέρα Ελλάδα.

Η Ελλάδα είναι η κοιτίδα του Δυτικού πολιτισμού, η αφετηρία του δράματος,

της
ιστορίας και της φιλοσοφίας, ο τόπος που γεννήθηκε η δημοκρατία..

Μυστική Θεσσαλονίκη:
θεωρίες συνομωσίας και "αστικοί μύθοι"

Ξεχάστε τη Θεσσαλονίκη που ξέρατε κι ακολουθείστε μας σε μια μυστική

περιήγηση
σε μια πόλη γεμάτη Urban Legends και Conspiracy Theories. Για τους
λάτρεις των
μυστηρίων και του θαυμαστού, η Θεσσαλονίκη είναι μια πραγματική Terra
Incognita
που υπόσχεται πολλές εκπλήξεις...Συχνά τα πράγματα δεν είναι αυτό που
δείχνουν. Μια πόλη δεν είναι απλά μια μεγάλη συγκέντρωση πληθυσμού,
κατοικιών και δραστηριοτήτων. Είναι πάνω απ' όλα ένας ζωντανός μεγα-
οργανισμός, που υπακούει σε χαοτικούς κανόνες. «Η πόλη δεν είναι παρά
μια τρισδιάστατη αρχιτεκτονική των παραστάσεων του εγκεφάλου... Οι
λαβύρινθοι της πόλης σχηματίζουν ένα αρχιτεκτονικό ιερογλυφικό, ένα
αόρατο σύμβολο που χρησιμοποιείται ποικιλοτρόπως, ασυνείδητα από τους
ενοίκους, συνειδητά από τους κρυφούς επόπτες τους, και από πειρατές που
συνδέονται με το σύστημα...». Έτσι κωδικοποίησε ο Mauricio Santos-Lobos
στο The Spider Glyph in Time τη σύνδεση εγκεφάλου-πόλης. Όπως και ο
ανθρώπινος εγκέφαλος, έτσι και η πόλη είναι γεμάτη μυστήρια και μυστικά.
Κι όπως υπάρχουν αυτοί που προσπαθούν να ξεκλειδώσουν τα μυστικά του
εγκεφάλου μας, έτσι υπάρχουν και εκείνοι που προσπαθούν να
αποκωδικοποιήσουν τα μυστικά των πόλεων που ζούμε, με εργαλείο την
τέχνη της «μαγείας των μεγαλουπόλεων» (Megapolisomancy). Παρά την
αντίθετη πεποίθηση η Θεσσαλονίκη κάθε άλλο παρά συνηθισμένη πόλη
είναι. Πριν από 2316 χρόνια μια ιδιότυπη συνομωσία της γεωγραφίας με την
ιστορία, κατέστησε την πόλη «κλειδί» των Βαλκανίων για τους αιώνες που
θα ακολουθούσαν. Από τότε η πόλη εξελίχτηκε δυναμικά, πέρασε πολλές
ιστορικές φάσεις, έγινε σταυροδρόμι πολιτισμών και οι δρόμοι της
στοίχειωσαν από μυστήρια και συνωμοσίες. Πριν συνεχίσω θα ήθελα να
ξεκαθαρίσω κάτι. Δεν είμαι κανένα «ψώνιο» με τη συνωμοσιολογία. Δεν είμαι
ούτε καν συνωμοσιολόγος, αν και έτυχε να γνωρίσω προσωπικά αρκετούς.
Είμαι απλά ένας αναζητητής συγγραφέας, κι έχω στο ενεργητικό μου κάποια
βιβλία που ασχολούνται με το μυστήριο και το θαυμαστό. Θεωρώ πως εμείς
οι άνθρωποι είμαστε πολύ παράξενα όντα και ότι ο κόσμος που ζούμε είναι
ένα πολύ παράξενο μέρος, γεμάτο γοητευτικά μυστήρια τα οποία η
ματαιοδοξία μας κάνει να πασχίζουμε με το μυαλουδάκι μας να
ξεδιαλύνουμε. Το μυστήριο βρίσκεται παντού. Μπορώ, αν θέλετε, να το
ανακαλύψω για λογαριασμό σας...

Υπάρχει «κάτι» στην ατμόσφαιρα

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ γιατί η πόλη που ζούμε αποπνέει μια απροσδιόριστη
οσμή
μελαγχολίας; Μη μου πείτε τώρα ότι δεν το έχετε καν αντιληφθεί. Η
Θεσσαλονίκη
είναι φημισμένη, ακόμη και στους ξένους περιηγητές, για τη μελαγχολική της
ατμόσφαιρα, όπως είναι φημισμένη και για τα πανέμορφα ηλιοβασιλέματά
της. Αν
είστε αρκετά ευαίσθητοι και ρομαντικοί, μπορείτε σχετικά εύκολα να
αφουγκραστείτε τους μυστικούς ψίθυρους και να διαισθανθείτε τα
«ενεργειακά ρεύματα» της Θεσσαλονίκης. Προσωπικά διαισθάνομαι αυτή
την απροσδιόριστη οσμή
μελαγχολίας να σέρνεται ανάμεσα στις γκρίζες πολυκατοικίες, να γλύφει τα
πανάρχαια τείχη, τις θλιβερές μεσαιωνικές εκκλησίες και να τρυπώνει ακόμη
και
μέσα στο διαμέρισμα μου, και είναι πιστέψτε με χειρότερη κι από την
υγρασία
της θάλασσας! Η μελαγχολική ατμόσφαιρα της Θεσσαλονίκης δεν γίνεται
αντιληπτή από τον καθένα. Πρέπει οι «δέκτες» σου να είναι ανοικτοί και
καταλλήλως συντονισμένοι για να την «πιάσουν». Να μπορείς να
διαισθάνεσαι την πόλη ως έναν «χρονο-οργανισμό», όπου παρελθόν, παρόν
και μέλλον είναι ένα. Όσοι άνθρωποι έζησαν σε μια πόλη άφησαν σ' αυτήν
το «στίγμα» τους. Τα αρχαία τείχη, οι εκκλησίες, τα εγκαταλειμμένα σπίτια, οι
προπολεμικές πολυκατοικίες έχουν εγκλωβίσει τις σκεπτομορφές των
ανθρώπων που έζησαν μέσα τους.
Ο ποιητής της μυστικής Θεσσαλονίκης Μαρίνος Χαραλάμπους λέει ότι στη
Θεσσαλονίκη υπάρχουν 500.000 πρόσγειοι, δηλαδή βρυκόλακες, και μάλλον
έχει δίκιο. Αυτοί οι λεγόμενοι «πρόσγειοι» είναι ψυχές Θεσσαλονικέων που
έζησαν ανά τους αιώνες στην πόλη μας και αφού πέθαναν δεν μπόρεσαν να
αποχωριστούν τα όσα αγάπησαν σ' αυτήν. Ακόμη και μετά θάνατον είναι
δεμένοι με τη Θεσσαλονίκη. Γιατί λοιπόν να μην είμαστε δεμένοι μαζί της κι
εμείς οι ζωντανοί Θεσσαλονικείς;

Οι «αστικοί θρύλοι» της Θεσσαλονίκης

Μελαγχολική ή όχι η Θεσσαλονίκη ανήκει σ' εκείνη την προνομιακή ομάδα
μεγαλουπόλεων, που βρίθουν «αστικούς θρύλους» (Urban Legends).
Διαθέτει μια
πληθώρα θρύλων, που όλοι μαζί συγκροτούν το λαβύρινθο μιας «μυστικής»
πόλης, η οποία κρύβεται περίτεχνα πίσω από την καθημερινή,
πουδραρισμένη όψη της
Θεσσαλονίκης. Σχεδόν οι πάντες γνωρίζουν για το περιβόητο
«στοιχειωμένο σπίτι», που βρίσκεται στην οδό Βασιλίσσης Όλγας 263,
και τους θρύλους που το ζώνουν. Λίγοι ωστόσο γνωρίζουν για τα παράξενα
κομβικά μνημεία και «τόπους δύναμης» της Θεσσαλονίκης. Ανάμεσα τους
ξεχωρίζουν οι μυστηριώδεις Κήποι του Πασά, ένα μνημείο του οθωμανικού
τεκτονισμού, που βρίθει από περίεργα σύμβολα και θεωρείται κομβικό
γεωμαγνητικό σημείο από τους οπαδούς της Ιερής Γεωγραφίας. Στην ¶νω
πόλη ξεχωρίζει η «μυστική» πλατεία Τερψιθέας, όπου βρίσκεται ο τουρμπές
(μαυσωλείο) του Μουσά Μπαμπα. Κυκλοφορεί η φήμη ότι είναι
στοιχειωμένος από το φάντασμα του δερβίση φύλακα του τεκέ. Είναι πάντως
ένα μέρος με ισχυρή σούφικη ενέργεια, κάτι που διαισθάνεται όποιος έχει
ανοικτές τις «κεραίες» του. Ένα άλλο παράξενο μνημείο της Θεσσαλονίκης
είναι και η λεγόμενη «στήλη των όφεων», που βρίσκεται στο πεζοδρόμιο έξω
από τον υποσταθμό της ΔΕΗ στην Αγίου Δημητρίου. Είναι το μοναδικό όρθιο
ελληνιστικό μνημείο της πόλης και ο θρύλος λέει ότι προκαλούσε τα φίδια.
Κάποτε στην περίοδο της τουρκοκρατίας η περιοχή γύρω της γέμισε από
φίδια και απαιτήθηκε η παρέμβαση ενός εξορκιστή χότζα για να τα
απομακρύνουν...
Στην οδό Λαγκαδά υπάρχει το συμμαχικό νεκροταφείο του Ζέϊτενλικ, που
φιλοξενεί
22.000 κρανία στρατιωτών του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, κυρίως Σέρβων.
Πρόκειται για τον ιερότερο τόπο προσκυνήματος των Σέρβων στον ελλαδικό
χώρο. Ακόμη και σήμερα το επισκέπτονται χιλιάδες Σέρβοι, που πολέμησαν
στα πεδία των μαχών στη Βοσνία και στο Κόσοβο, προσπαθώντας να
εντοπίσουν τα οστά των παππούδων τους που σκοτώθηκαν στο
Μακεδονικό Μέτωπο. Στην ιερή γεωγραφία των Σέρβων το Ζέϊτενλικ
θεωρείται κομβικό σημείο, που δείχνει το δρόμο της θυσίας... (Για το
παράξενο νεκροταφείο του Ζέιτενλικ θ' αναφερθούμε εκτενώς στο επόμενο
«Δυτικώς»).Και τι να πει κανείς για την εκπληκτική ηχητική της Ροτόντας,
που μοιάζει μ' ένα αρχαίο μεγαφωνικό σύστημα με «έκο θριαμβικό»; Πρέπει
να ακούσετε ένα περιστέρι να φτερουγίζει μέσα της. Μοιάζει σαν το πέταγμα
αγγέλου. Μήπως γι' αυτό λεγόταν η Ροτόντα και «Ναός των Αγίων
Αγγέλων»;
Αλλά ακόμη και τα πεζοδρόμια της πόλης κρύβουν τα δικά τους μυστικά.
Πρόκειται
για καπάκια υπονόμων με παράξενα σύμβολα. Ποιος μπορεί ν'
αποκρυπτογραφήσει
αυτές τις «αστικές σημαδούρες», που ίσως σχετίζονται με τη χαρτογράφηση
των
ενεργειακών δικτύων και των τελλουρικών ρευμάτων; Ίσως ακόμη τα
καπάκια αυτά να οδηγούν απλά σ' ένα υπόγειο δίκτυο στοών, έναν ανήλιαγο
κόσμο προσιτό μονάχα σ' ελάχιστους τολμηρούς.

Ένας σκοτεινός κόσμος κάτω από την πόλη

Η Θεσσαλονίκη είναι η πόλη των κάστρων, των πύργων, των βυζαντινών
εκκλησιών,
των αρχαίων ερειπίων, των νεκροταφείων και των υπόγειων στοών. Κάτω
από τα πόδια μας υπάρχει μια υπόγεια Θεσσαλονίκη, που χάνεται στα βάθη
των αιώνων. Κάποτε αυτή η υπόγεια Θεσσαλονίκη ήταν ένα αρκετά
πολυσύχναστο μέρος, ενώ σήμερα σώζονται μόνον κάποια μεμονωμένα
τμήματα της. Και δεν μιλάμε απλά για κρύπτες, όπως εκείνη στα υπόγεια του
Αγίου Δημητρίου ή η κρύπτη του Μακεδονικού Αγώνα κάτω από τη
Μητρόπολη. Μιλάμε για ένα καλά οργανωμένο δίκτυο στοών, που ανάγεται
στην ελληνιστική εποχή.

Ο πύργος των φυλακών του Επταπυργίου (Γεντί Κουλέ)

(ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗΣ ΕΓΚΟΛΠΙΟΝ, Χρίστος Ζαφείρης, Φωτογρ. Γιώργος και
Γιάννης Ζαρζώνης, Εκδόσεις ΕΞΑΝΤΑΣ)

Αρχικά υπήρχαν δύο στρατιωτικές σήραγγες, η Φαρδιά και η Στενή που

διέτρεχαν την πόλη. Η Στενή σήραγγα (1,7 μέτρα πλάτος και 2 μέτρα ύψος)
ξεκινούσε από το
λιμάνι, διέτρεχε λοξά τα τείχη, περνώντας κοντά από την εκκλησία των
Δώδεκα
Αποστόλων και κατέληγε στο σημερινό Επταπύργιο. Η Στενή ξεκινούσε
μέσα από τα
τείχη, δεξιά από την αριστερή «Πορτάρα», περνούσε κάτω από το
Διοικητήριο και
κατέληγε στα θαλάσσια στόμια των πύργων του Τοπ Χανέ. Αυτές τις
ελληνιστικές
στρατιωτικές σήραγγες επέκτειναν αργότερα οι Ρωμαίοι. Την περίοδο της
Pax Romana οι στρατιωτικές σήραγγες περιέπεσαν σε αχρηστία. Η ύπαρξη
τους όμως παρακίνησε τους πρώτους Χριστιανούς να δημιουργήσουν ένα
παράλληλο δίκτυο κατακομβών, που χρησιμοποιούνταν ως τόποι
θρησκευτικής λατρείας και μυστικής συνάθροισης. Οι κατακόμβες αυτές
συνέδεαν τους πρωτοχριστιανικούς ναούς μ' ένα λαβυρινθώδες δίκτυο
στοών και κατακομβών, που το ξεπερνούσε μονάχα εκείνο της Ρώμης.
Ακόμη και σήμερα σώζονται κάποια τμήματά του. Στο δάπεδο του Όσιου
Δαβίδ υπάρχει μια καταπακτή, που οδηγεί σ' αυτόν τον υπόγειο κόσμο...Τις
σήραγγες τις χρησιμοποιούσαν και οι βυζαντινοί Αυτοκράτορες για τις
«υπερκόσμιες» εμφανίσεις τους: ενώ το πλήθος τους έβλεπε κατά τη
διάρκεια της
λειτουργίας στον ¶γιο Δημήτριο, ξαφνικά, χωρίς να φύγουν από εκεί, εκείνοι
εμφανίζονταν στην Αγία Σοφία! Υπήρχε επίσης και η λεγόμενη Στοά των
Κάστρων, που
διέτρεχε τα τείχη από το Λευκό Πύργο ως το Επταπύργιο και χωρούσε
ολόκληρη
άμαξα. Τμήμα αυτής της Στοάς σώζεται μέσα στο σούπερ μάρκετ Μερκάτο
στην
Ιπποδρομίου. Τον 19ο αιώνα κατασκευάστηκε από «λαγουμτζήδες» η
τελευταία υπόγεια σήραγγα στη Θεσσαλονίκη, για να διευκολύνει τη διαφυγή
ανθρώπων, κρυφά από τον έλεγχο των πυλών. Βρισκόταν στην ¶νω Πόλη,
ξεκινούσε από ένα σπίτι μέσα από τα τείχη και έβγαινε σ' έναν οίκο ανοχής
έξω από τα τείχη! Τα «διόδια» ήταν δύο λίρες...Τι να σώζεται άραγε από
αυτό τον υπόγειο κόσμο της Θεσσαλονίκης; Μέχρι τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο
σώζονταν αρκετά τμήματα των υπόγειων στοών. Ορισμένα
χρησιμοποιούνταν ως καταφύγια για τους βομβαρδισμούς, ενώ κάποια άλλα
ήταν μια ατραξιόν για τολμηρούς τουρίστες, που έντρομοι άκουγαν κάτω
από την Εγνατία τον ήχο του διερχόμενου τραμ, που έμοιαζε σαν κεραυνός!
Η εργολαβική επέλαση των δεκαετιών του 1950 και του 1960 μείωσε
δραματικά τις υπόγειες στοές της πόλης μας, αλλά δεν τις εξαφάνισε. Η
κατασκευή του Μετρό είναι σίγουρο ότι θα μας φέρει προ εκπλήξεων...

Ο «Παράδεισος» των Συνωμοσιολόγων

Η Θεσσαλονίκη είναι πράγματι μια Terra Incognita, που ξέρει καλά να φυλά
τα
μυστικά της. Οι επίδοξοι ερευνητές των μυστηρίων της διατρέχουν τον
κίνδυνο να
χαθούν μέσα σ' έναν αχαρτογράφητο χώρο, όπου ενδημούν οι θρύλοι και οι
φήμες και λιγότερο η αντικειμενική πληροφόρηση. Οι ιστοριοδίφες μπορούν
εύκολα να
μπερδευτούν από την πληθώρα των γεγονότων που συνέβησαν ανά τους
αιώνες στην πόλη. Οι μόνοι τυχεροί ίσως πρέπει να θεωρούνται οι
συνωμοσιολόγοι, καθώς η Θεσσαλονίκη είναι ένας «παράδεισος» γι' αυτούς.
Όπως τα μέρη που έχουν την
ιδιότητα να συγκεντρώνουν αστραπές και καταιγίδες, έτσι και ο μυχός του
Θερμαϊκού έχει την τάση να συγκεντρώνει πολιτικά πάθη, μίση, υπερβολές,
μυστικιστικές τάσεις και μπόλικες συνωμοσίες. Και ως γνωστόν οι
συνωμοσίες αγαπούν το σκοτάδι. Τη νύχτα η Θεσσαλονίκη αλλάζει. Ένας
άλλος εαυτός αναδύεται μέσα από το παιχνίδισμα των σκιών. Το μυστήριο
τριγυρνά στους δρόμους της, συχνά μάλιστα αρκετά αδιάκριτα. Η
Θεσσαλονίκη μοιάζει ν' αποστρέφεται το φως της ημέρας, και να βυθίζεται
αυτάρεσκα στον αχαρτογράφητο κόσμο της νύχτας. Μιας νύχτας που ξεγελά
το μυαλό των διαβατών, παίζοντας περίτεχνα με σκιές, μνήμες και όνειρα.
Στην ατμόσφαιρα της Θεσσαλονίκης υπάρχει μια παράξενη ενεργειακή
φόρτιση, ιδιαίτερα αντιληπτή από τους ρομαντικούς και τους μυστικιστές,
που προδιαθέτει για εσωτερικές ενατενίσεις, ιδεολογικές ζυμώσεις,
συνθέσεις και συγκρητισμούς. Καθόλου τυχαίο που στην πόλη μας
γεννήθηκαν ιδεολογίες και κινήματα, τα οποία aλλαξαν το ρου της ιστορίας
της περιοχής.

Το «Αλχημιστικό Εργαστήρι» του 21ου Αιώνα

Όπως και στις αρχές του 20ου αιώνα έτσι και σήμερα η Θεσσαλονίκη
ξαναγίνεται το
«κλειδί» για τα Βαλκάνια και ως τέτοιο βρίσκεται και πάλι στο επίκεντρο
συνωμοσιών, παρασκηνιακών διαβουλεύσεων και μυστικών συμφωνιών. Η
πόλη δεν
αποτελεί μόνον έδρα οργανισμών περιφερειακής εμβέλειας, όπως ο
Οργανισμός για
την Ανασυγκρότηση των Βαλκανίων και η Τράπεζα Παρευξείνιας
Συνεργασίας. Είναι
και έδρα επίσημων Forum, αλλά και μυστικών συναντήσεων, στις οποίες
συμμετέχουν πολύ σημαντικά πρόσωπα, τα οποία καθορίζουν με τις
αποφάσεις τους το μέλλον της Βαλκανικής.
Πολλοί από εμάς ίσως να μην το έχουν αντιληφθεί, όμως στους δρόμους της
ειξη μιας μοναδικής κοσμοπολίτικης μητρόπολης στο στερέωμα της
νοτιοανατολικής Ευρώπης.Αρκεί βέβαια οι ίδιοι οι Θεσσαλονικείς
ξεπεράσουν το στείρο τοπικισμό τους, απαλλαγούν από τη μίζερη και
αδιέξοδη ελλαδοκεντρική αυτολαγνεία που
χαρακτηρίζει την αθηναϊκή ελίτ, αποκτήσουν ένα όραμα, που δένει με το
κοσμοπολίτικο παρελθόν της πόλης τους, και ανοιχτούν άφοβα προς το
μέλλον
Θεσσαλονίκης κυκλοφορούν μυστικοσύμβουλοι, εμπειρογνώμονες,
ερευνητές αγοράς, ειδικοί μάνατζερ πολυεθνικών και κατάσκοποι κάθε
εθνικότητας. Όλοι έχουν την ιδιότητα να «οσμίζονται το μέλλον» και με τις
πληροφορίες που συλλέγουν είναι σε θέση να το σχεδιάζουν κιόλας! Το
μέλλον των Βαλκανίων παίζεται τώρα, και μαζί
τους και το μέλλον της πόλης μας. Κατά τη γνώμη μου το ραντεβού της
Θεσσαλονίκης με τον 21ο αιώνα θα έχει ως αποτέλεσμα την ανάδ. Η τύχη
βοηθά τους τολμηρούς. Πόσο μάλιστα αν είναι Θεσσαλονικείς...

Επιστολή Ιωάννη Δούκα Βατάτζη στον Πάπα

Η Ιστορία βρίθει συνομωσιών, εγκλημάτων, και κάθε είδους βρωμιάς. Γι
αυτό, κάποιες στιγμές που ο Άνθρωπος σηκώνεται πάνω απ` τα ανθρώπινα
γενούν δέος. Αν ψάξει κανείς τις βρίσκει - σκόρπιες και λιγοστές- τόσο στην
ελληνική όσο και στην παγκόσμια Ιστορία. Παραθέτω μία απ` αυτές. Η
επιστολή του Βατάτζη ( βασιλιά του κράτους της Νίκαιας που δημιουργήθηκε
μετά την άλωση του 1204) είναι απάντηση σε επιστολή του πάπα με την
οποία ζητούσε να μην ενεργεί ο στρατός της Νίκαιας εχθρικά προς τον
Φράγκο βασιλιά της Κωνσταντινούπολης.Απολαύστε την

Επιστολή Ιωάννη Βατάτση προς τον Πάπα Γρηγόριο Θ’ .

“Ιωάννης εν Χριστώ τω Θεώ πιστός βασιλεύς και αυτοκράτωρ Ρωμαίων ο
Δούκας , τω αγιωτάτω πάπα της πρεσβυτέρας Ρώμης Γρηγορίω σωτηρίας
και ευχών αίτησιν . Οι αποσταλέντες παρά της σης αγιότητος κομισταί του
γράμματος τούτου διετείνοντο ότι είναι της σης αγιότητος , αλλ` η βασιλεία
μου αναγνούσα τα γεγραμμένα , δεν ηθέλησε να πιστεύσει ότι είναι σον ,
αλλ` ανθρώπου ζώντος εν εσχάτη απονοία , έχοντος δε τη ψυχήν πλήρη
τύφου και αυθαδείας , διότι πώς να μη υπολάβωμεν τοιούτον τον γράψαντα ,
απευθυνόμενον εις την βασιλείαν μου , ως ένα των ανωνύμων και αδόξων
και αφανών , μη διδαχθέντα εκ της πείρας περί του μεγέθους της αρχής
ημών και της δυνάμεως ; Δεν είχομεν χρείαν σοφίας ίνα διαγνώσωμεν τις και
ποίος είναι ο σος θρόνος .Εάν έκειτο επί των νεφελών ή μετέωρός που ,
ίσως υπήρχεν ανάγκη σοφίας μετεωρολογικής προς ανεύρεσίν του , αλλ`
επειδή είνε εστηριγμένος επί της γης , και ουδόλως διαφέρει των λοιπών
θρόνων , η τούτου γνώσις πρόχειρος είνε τοις πάσι . Και ότι μεν από του
ημετέρου γένους η σοφία και το εκ ταύτης αγαθόν ήνθησε και εις άλλους
διεδόθη , καλώς είρηται .Πως όμως ηγνοήθη ή και μη αγνοηθέν , πως
εσιγήθη , ότι μετά της σοφίας είναι προσκεκληρωμένη εις το γένος ημών
παρά του μεγάλου Κωνσταντίνου και η βασιλεία ; Τις αγνοεί ότι και ο κλήρος
της διαδοχής εκείνου εις το ημέτερον διέβη γένος, και ότι ημείς είμεθα οι
τούτου κληρονόμοι και διάδοχοι ; Έπειτα συ απαιτείς να μη αγνοήσωμεν τον
σον θρόνον και τα τούτου προνόμια , αλλά και ημείς έχομεν να
ανταπαιτήσωμεν όπως διαβλέψης και γνωρίσεις τα δικαιώματα ημών επί της
αρχής και του κράτους της Κωνσταντινουπόλεως , όπερ από του Μεγάλου
Κωνσταντίνου επί χιλιετηρίδα παραταθέν ,έφθασεν άχρις ημών .Οι γενάρχαι
της βασιλείας μου , οι από του γένους των Δουκών και Κομνηνών, ίνα
μη τους άλλους λέγω , τους από γενών Ελληνικών άρξαντας (1) επί
πολλάς εκατοστύας ετών την αρχήν κατέσχον της
Κωνσταντινουπόλεως , ούς και η της Ρώμης εκκλησία και οι ιεράρχαι
προσηγόρευον Ρωμαίων αυτοκράτορας .Πως λοιπόν ημείς φαινόμεθα σοι
ότι ουδαμού άρχομεν και βασιλεύομεν , εχειροτονήθη δε παρά σου ο
Ιωάννης εκ Βριέννης (Πρετούνας ) ; Τίνος δίκαιον επρυτάνευσενεν τη
περιστάσει ταύτη ; Πως η ση τιμία κεφαλή επαινεί την άδικον και
πλεονεκτικήν γνώμη , και την ληστρικήν και μιαιφόνον κατάσχεσιν υπό των
Λατίνων της Κωνσταντινουπόλεως εν μοίρα τίθεται δικαίου ; Ημείς
βιασθέντες μετεκινήθημεν του τόπου , αλλά δεν παραιτούμεθα τα
δικαιώματα ημών επί της αρχής και του κράτους της Κωνσταντινουπόλεως.
Ο βασιλεύς άρχει και κρατεί έθνους και λαού και πλήθους , ουχί λίθων τε και
ξύλων , άτινα αποτελούσι τα τείχη και τα πυργώματα . Το γράμμα σου
περιείχε και τούτο ότι κήρυκες της σης τιμιότητος το του σταυρού διήγγειλαν
κήρυγμα εις όλον τον κόσμον , και ότι πλήθος ανδρών πολεμιστών
έσπευσεν εις εκδίκησιν της Αγίας Γης. Τούτο μαθόντες εχάρημεν και
ελπίδων μέστοί γεγόναμεν ότι ούτοι οι εκδικηταί των αγίων τόπων ήθελον
αρχίσει την εκδικίαν από της ημετέρας πατρίδος , και ότι ήθελον τιμωρήσει
τους αιχμαλωτιστάς αυτής , ως βεβηλώσαντας αγίους οίκους ,ως
ενυβρίσαντας θεία σκεύη , και πάσαν ανοσιουργίαν διαπράξαντας κατά
χριστιανών . Επειδή όμως το γράμμα ωνόμαζε βασιλέα τον Ιωάννην
Βριέννιον της Κωνσταντινουπόλεως και φίλον υιόν της σης τιμιότητος , αλλ`
όστις προ πολλού απεβίωσε (2) , και προς βοήθειαν τούτου εστέλλοντο οι
νέοι σταυροφόροι , εγελώμεν αναλογιζόμενοι την των αγίων τόπων
ειρωνείαν και τα κατά του σταυρού παίγνια . Επειδή δε η ση τιμιότης διά του
γράμματος παρακινεί να μη παρενοχλώμεν τον σον φίλον και υιόν Ιωάννην
Βριέννιον , καθιστώμεν γνωστόν εις την σην τιμιότητα ότι δεν γνωρίζομεν
που γης ή θαλάσσης είνε η επικράτεια αυτού του Ιωάννου .Εάν δε περί
Κωνσταντινουπόλεως είνε ο λόγος , δήλον καθιστώμεν και τη ση αγιότητι και
πάσι τοις χριστιανοίς , ως ουδέποτε παυσόμεθα μαχόμενοι και πολεμούντες
τοις κατέχουσι την Κωνσταντινούπολιν . Ή γαρ αν αδικοίημεν και φύσεως
νόμους και πατρίδος θεσμούς , και πατέρων τάφους , και τεμένη θεία
και ιερά , ει μη εκ πάσης της ισχύος τούτων ένεκα διαγωνισόμεθα . (3)
Εάν δε τις διά τούτο αγανακτή και δυσχεραίνη και οπλίζεται καθ` ημών ,
έχομεν πως κατά τούτου να αμυνθώμεν , πρώτον μεν διά της βοηθείας του
Θεού , έπειτα δε διά των υπαρχόντων και παρ` ημίν αρμάτων και ίππων και
πλήθους ανδρών μαχίμων και πολεμιστών , οίτινες πολλάκις επολέμησαν
τους σταυροφόρους .Συ δε , ως Χριστού μιμητής , και του των Αποστόλων
κορυφαίου διάδοχος , και γνώσιν έχων θείων τε νομίμων ,και των κατ`
ανθρώπους θεσμών , θα επαινέσης ημάς υπερμαχούντας της πατρίδος και
της εγγενούς αυτή ελευθερίας . Και ταύτα μεν θα συμβώσι κατά το δοκούν
τω Θεώ . Η δε βασιλεία μου πάνυ ορέγεται και ποθεί να διασώση το προς
την αγίαν της Ρώμης εκκλησίαν προσήκον σέβας , και να τιμά τον θρόνον
του κορυφαίου των αποστόλων Πέτρου , και εις την σην αγιότητα να έχη
σχέσιν και τάξιν υιού , και να κάμνη όσα εις τιμήν και θεραπείαν αφορώσιν
αυτής , μόνον εάν και η ση αγιότης μη παρίδη τα δικαιώματα της ημετέρας
βασιλείας , και μη γράφη προς ημάς αφερεπόνως και ιδιωτικώς .Όπως δε
διακείμεθα εν ειρήνη προς την σην αγιότητα , την του γράμματος
απαιδευσίαν αλύπως υπεδέχθημεν και προς τους κομιστάς αυτού ηπίως
προσηνέχθημεν .”

(πηγή: Αντώνιος Μηλιαράκης , Ιστορία του Βασιλείου της Νίκαιας και του
Δεσποτάτου της Ηπείρου (1204-1261 ), Leipzig 1898, Ανατύπωση από
Διονύσιο Νότη Καραβιά και Ευάγγελο Κωνσταντίνου Λάζο . )
1) Το 1204 θεωρείται ως η αφετηρία γέννησης του νέου Ελληνισμού
( Βλ . Ιστορία του νέου Ελληνισμού , Α. Βακαλόπουλος ).
2) 2) Η επιστολή του Πάπα προς τον Βατάτση γράφτηκε ενώ ο Λατίνος
αυτοκράτορας Ιωάννης Βρυένιος ήταν ζωντανός , αλλά έφτασε στην
Νίκαια μετά τον θάνατο του Βρυέννιου που πέθανε στις 23 Μαρτίου
1237 .
(3) Οι υπογραμμίσεις δικές μου.
Χαρακτηριστικό της "ποιότητας" του Βατάτζη, είναι ότι μετά το θάνατό
του ο λαός του τον αγιοποίησε. Νομίζω είναι πρωτοφανές. Αγιοποιήθηκε
απ` το λαό, όχι απ` την Εκκλησία ! Αυθόρμητα, χωρίς κανείς να τους
υποχρεώσει, έχτισαν εκκλησιές στο όνομα του αγίου Ιωάννη (Δούκα
Βατάτζη), του ελεήμονα.

MΥΣΤΙΚΕΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΕΣ...

ΜΥΣΤΙΚΕΣ ΑΔΕΛΦΟΤΗΤΕΣ ΑΙΡΕΤΙΚΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΩΣ ΕΝΑ

ΣΩΡΟ ΠΑΡΑΝΟΙΕΣ ΑΠΟ ΣΥΓΡΑΦΕΙΣ ΠΟΥ ΕΚΜΕΤΑΛΕΥΟΝΤΑΙ ΤΗΝ
ΑΜΑΘΕΙΑ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ.

Ώρα: 12:54 Και ξαφνικά ο τόπος γέμισε μυστικές αδελφότητες! Θέλετε η

επιτυχία του Κώδικα Da Vinci και το εκδοτικό παραλήρημα με βιβλία του
ίδιου θέματος; Ή μήπως η ανάγκη του καθενός μας για λίγο μυστήριο,
συνομωσία και δύναμη; Γεγονός είναι ότι το θέμα του αγνώστου και του
απόκρυφου και η έρευνα προς αυτό έχουν μετατραπεί σε ένα απέραντο
σούπερ μάρκετ με ανυποψίαστους καταναλωτές που αγοράζουν ό,τι τους
δώσουν. Ο Χριστός ήταν Έλληνας, Εξωγήινος, σνθρωπος, Θεός! Και στο
τέλος παρελαύνουν γνωστές και μή αδελφότητες που υποστηρίζουν το ένα ή
το άλλο σε βιβλία έρευνας ή μυθιστορήματα με σαφή μή φανταστικούς
υπαινιγμούς. Σκέφτηκα να κάνω κι εγώ μία αδελφότητα που σίγουρα θα βρει
υποστηρικτές για να αγοράσουν τα βιβλία μου: Ο Χριστός ήταν Φαλακρός!
Και οι 12 Απόστολοι! Πού στηρίζω αυτή την άποψη; Μα στις πύρινες
γλώσσες που στάθηκαν πάνω από τα κεφάλια τους. Σίγουρα τους έκαψαν τα
μαλλιά! Θα βρώ εύκολα και σπόνσορες. Κι εδώ προκύπτει άλλο ένα
θέμα:Γιατί τόση ευπιστία; Γιατί δεχόμαστε μια τόσο ρηχή επιχειρηματολογία
στις φανταστικές πολλές φορές θεωρίες διαφόρων συγγραφέων οι οποίοι
θέλουν να τις μετατρέψουν σε γεγονότα; Πώς η παράνοια του ενός γίνεται
γνώση για τους πολλούς; Πώς είναι δυνατόν ένας άνθρωπος των
γραμμάτων να φτάνει σε συμπεράσματα, για τα οποία, ούτε καν μελέτησε
μια πιθανή λογική ή επιστημονική εξήγηση; Πώς είναι δυνατό να υπερισχύει
το λιγότερο πιθανό και λογικό; Δε θέλω να χαλάσω το μυστήριο και την
'ατμόσφαιρα'. Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι δεν είναι όλα ανεξήγητα,
δεν είναι όλα διαφορετικά από όσα μας λέει η ιστορία, δεν υπάρχουν παντού
συνομωσίες. Τουλάχιστον όμως μέχρι να εξαντλήσουμε τα όρια της έρευνας.
οταν το θεμα των μυστικων αδελφοτητων βρισκετε στη σφαιρα της
μυθιστοριας και παραμενει εκει δεν υπαρχει προβλιμα. το προβλιμα γενατε
οταν ο κοσμος το βλεπει περα απο το μυθιστορημα σαν πραγματικοτητα.
καμια μυστικη αδελφοτητα δεν θα επετρεπε να κυκλοφορουν βιβλια που να
την αναφερουν. αρα οσα βιβλια αναφερουν τετοιες αδελφοτητες το κανουν
ειτε για κερδος ειτε για αποπροσανατολισμο -- O χρήστης
ErmisTrismegistoss έγραψε: >Και ξαφνικά ο τόπος γέμισε μυστικές
αδελφότητες! Θέλετε η επιτυχία του Κώδικα Da Vinci και το εκδοτικό
παραλήρημα με βιβλία του ίδιου θέματος; Ή μήπως η ανάγκη του καθενός
μας για λίγο μυστήριο, συνομωσία και δύναμη; > >Γεγονός είναι ότι το θέμα
του αγνώστου και του απόκρυφου και η έρευνα προς αυτό έχουν μετατραπεί
σε ένα απέραντο σούπερ μάρκετ με ανυποψίαστους καταναλωτές που
αγοράζουν ό,τι τους δώσουν. > >Ο Χριστός ήταν Έλληνας, Εξωγήινος,
¶νθρωπος, Θεός! Και στο τέλος παρελαύνουν γνωστές και μή αδελφότητες
που υποστηρίζουν το ένα ή το άλλο σε βιβλία έρευνας ή μυθιστορήματα με
σαφή μή φανταστικούς υπαινιγμούς. > >Σκέφτηκα να κάνω κι εγώ μία
αδελφότητα που σίγουρα θα βρει υποστηρικτές για να αγοράσουν τα βιβλία
μου: > >Ο Χριστός ήταν Φαλακρός! Και οι 12 Απόστολοι! Πού στηρίζω αυτή
την άποψη; Μα στις πύρινες γλώσσες που στάθηκαν πάνω από τα κεφάλια
τους. Σίγουρα τους έκαψαν τα μαλλιά! Θα βρώ εύκολα και σπόνσορες. > >Κι
εδώ προκύπτει άλλο ένα θέμα:Γιατί τόση ευπιστία; Γιατί δεχόμαστε μια τόσο
ρηχή επιχειρηματολογία στις φανταστικές πολλές φορές θεωρίες διαφόρων
συγγραφέων οι οποίοι θέλουν να τις μετατρέψουν σε γεγονότα; > >Πώς η
παράνοια του ενός γίνεται γνώση για τους πολλούς; > >Πώς είναι δυνατόν
ένας άνθρωπος των γραμμάτων να φτάνει σε συμπεράσματα, για τα οποία,
ούτε καν μελέτησε μια πιθανή λογική ή επιστημονική εξήγηση; > >Πώς είναι
δυνατό να υπερισχύει το λιγότερο πιθανό και λογικό; > >Δε θέλω να χαλάσω
το μυστήριο και την 'ατμόσφαιρα'. Αυτό που θέλω να τονίσω είναι ότι δεν
είναι όλα ανεξήγητα, δεν είναι όλα διαφορετικά από όσα μας λέει η ιστορία,
δεν υπάρχουν παντού συνομωσίες. Τουλάχιστον όμως μέχρι να
εξαντλήσουμε τα όρια της έρευνας. > .
Ο κοσμος εχει μια εσωτερη αναγκη να μαθη την Αληθεια και την
εκπορευομενη απο αυτην ευτυχια. Το τι διδασκεται απο το περιβαλλον του,
ως επι το πλειστον δεν ικανοποιουν την αναγκη του. Γι αυτο ψαχνουν εδω κι
εκει να βρουν την Αληθεια. Το ψαξιμο της Αληθειας χρειαζεται μερικα
εργαλεια που οταν τα εχει καποιος τοτε θα βρη αυτο που ζηταει. Αν δεν τα
εχει τοτε θα πεσει θυμα διαφορων επιτηδειων. Κατα την γνωμη μου ο
ασφαλεστερος δρομος για να φθαση καποιος την Αληθεια αρχιζει απο μεσα
μας. Τα βιβλια και οι διαλεξεις η τα φιλμ δεν μπορουν να κανουν ενα ατομο
να πραγματωση την Αληθεια διοτι η Αληθεια πραγματωνεται μονο. Εντυ
======== από AXIOYI Ημ/νία: 03-07-2006 Ώρα: 14:01 Οι "μυστικές
αδελφότητες" πολλές φορές μπορεί σκόπιμα να αφήνουν να
διαρρεύσουν μισές αλήθειες ή ψέματα για να θολώνουν τα νερά για
τους πραγματικούς σκοπούς και επιδιώξεις τους.Το γεγονός οτι
υπάρχουν είναι αναντίρρητο πάντως για μένα.ΤΟ τι σκοπούς
επιδιώκουν ναί σίγουρα δεν είναι αυτοί που μας σερβίρουν σε
βιβλιαράκια και ταινιούλες αλλά πράγματα που δύσκολα ανακαλύπτει
ή και παραδέχεται κανείς.
Ο κοσμος εχει μια εσωτερη αναγκη να μαθη την Αληθεια και την
εκπορευομενη απο αυτην ευτυχια. Το τι διδασκεται απο το περιβαλλον του,
ως επι το πλειστον δεν ικανοποιουν την αναγκη του. Γι αυτο ψαχνουν εδω κι
εκει να βρουν την Αληθεια. Το ψαξιμο της Αληθειας χρειαζεται μερικα
εργαλεια που οταν τα εχει καποιος τοτε θα βρη αυτο που ζηταει. Αν δεν τα
εχει τοτε θα πεσει θυμα διαφορων επιτηδειων. Κατα την γνωμη μου ο
ασφαλεστερος δρομος για να φθαση καποιος την Αληθεια αρχιζει απο μεσα
μας. Τα βιβλια και οι διαλεξεις η τα φιλμ δεν μπορουν να κανουν ενα ατομο
να πραγματωση την Αληθεια διοτι η Αληθεια πραγματωνεται μονο.
Μερικες μυστικες αδελφοτητες εγιναν μυστικες λογω του κυνηγηματος που
υπεστησαν στο παρελθον. Αλλες αδελφοτητες εχουν προελθει απο ταγματα
ιπποτων των οποιων οι στοχοι αλλαξαν με την παροδο του χρονου. Κι αλλες
αδελφοτητες εχουν δημιουργηθει απο συγχρονα ταγματα ιπποτων. Και
βεβαια εχουμε και τις μεγαλες αδελφοτητες που η υπαρξη τους ειναι
ολοφανερη αλλα οι πραγματικοι τους στοχοι ειναι κρυφοι ακομα και για τα
χαμηλοτερα μελη των και τους ξερουν μονο τα μελη στις υψηλοτερες
βαθμιδες όλες αυτές οι μυστικές αδελφότητες σε όλα τα πλάτη και τα μήκη
από τα πανεπιστήμια στην Αμερική μέχρι την Ευρώπη είναι προθάλαμοι ή η
ίδια η μασωνία.Τα κάτα καιρούς λογοτεχνικά εφευρήματα για τους σκοπούς
όλων αυτών είναι στάχτη στα μάτια.Ο σκοπός της μασωνίας ταυτίζεται με
αυτόν του διεθνή σιωνισμού

Κρήτη το Αρχοντονήσι

Πρώτοι οι Κρήτες βρήκαν στοργή και ασφάλεια στα σπήλαια της περιοχής,
ανάμεσα στα 7.000-3.000 χρόνια π.χ. Σύντομα με την γνώση του χτισίματος,
οι περισσότεροι δημιούργησαν ευπρεπή οικοδομήματα με πολλά δωμάτια,
ενώ αρκετοί φυσιολάτρες παρέμειναν στα σπήλαια. 1000 χρόνια μετά
οι ιδιοκτήτες κατάλαβαν την δύναμη τους και ανέλαβαν επί αντιπαροχή
την ανέγερση μεγάλων ανακτόρων (Κνωσός-Φαιστός-Μάλια). Τα
οικοδομικά υλικά ανέβηκαν στα ύψη, με αποτέλεσμα την διαμάχη των
οικοδόμων και των βασιλίδων της τότε εποχής, όπου συντέλεσε στην βίαιη
καταστροφή των ανακτόρων. Στη θέση τους οικοδομήθηκαν νέα, το
ηφαίστειο, όμως, της Θήρας είχε άλλη άποψη με την χλιδή και την σπατάλη
των αρχαίων με αποτέλεσμα άλλη μια φορά την καταστροφή των
ανακτόρων. Το τελιωτικό χτύπημα ήρθε από τους Ευροπαίους που
εισέβαλλαν κατά κύματα στην Ελλάδα και περισότερο στην Κρήτη λόγω της
γεωργαφικής της θέσης και του θερμού κλίματός της.
Την περίοδο των Κλασικών Χρόνων (500-69 π.χ.) οι Κρήτες προσπαθούν
να επουλώσουν τις πληγές τους και έτσι το νησί δεν παρουσίασε την άνθηση
που γνώριζε η υπόλοιπη Ελλάδα. Την ίδια εποχή οι Ρωμαίοι κατακτούν μέσα
σε μια μέρα την Κρήτη, δημιουργόντας την πρώτη Ρωμαική επαρχία με έδρα
την Γόρτυνα. Σειρά έχουν οι Αραβεςόπου χτίζουν στο σημερινό Ηράκλειο, το
Χάνδακα. Μετέπειτα, οι Βενετοί που την αγοράζουν σε τιμή ευκαιρίας. Τέλος
οι Τούρκοι όπου εδειγαν ιδιαίτερη προτίμηση στο Χάνδακα τον οποίο
πολιορκούσαν για 21 ολόκληρα χρόνια. Η Κρήτη απελευθερώθηκε τελικά
μετά απο τους Γερμανούς το 1945 και μετέπειτα παραμένει στολίδι της
Χώρας μας.

Γενικά η Κρήτη έχει έκταση 8.331 τετραγωνικά χιλιόμετρα και μετά την
Σικελία, τη Σαρδηνία, τη Κύπρο και την Κορσική, είναι στην πρώτη πεντάδα
της Μεσογείου. Από την άλλη, η φοβερή ποικιλία και οι συνεχείς αντιθέσεις
της Μεγαλονήσου, σίγουρα θα καλύψουν και τα ποιό απαιτητικά γούστα με
αποτέλεσμα ο ταξιδιώτης να αισθάνεται συγουριά όσον αφορά την ποιότητα
των διακοπών του.

Μύθοι και πραγματικότητες

Ανδρόγεως: γιός του Δία και της Πασιφάης.Αριάδνη: κόρη του Μίνωα και της
Πασιφάης. Αγάπησε παράφορα τον Θησέα ακιτ ον βοήθησε να σκοτώσει τον
Μινώταυρο και αυτός για αντάλλαγμα την παράτησε στη Νάξο.Δαίδαλος:
συμβούλευσε την Αριάνδη και όταν το έμαθε ο Μίνωας τον κυνήγησε.
Εφτιαξε φτερά, αυτομόλησε στη Σικελία όπου, με παραπλανητικό τρόπο,
όταν ο βασιλειάς της Κρήτης τον βρήκε, τον σκότωσε. Ο γιός το, Ικαρος,
γκρεμοτσακίστηκε στο πέλαγος στην προσπάθειά του να πετάξει.

Διάς: γλίτωσε από τον πατέρα του τον Κρόνο, και όταν μεγάλωσε πήρε το
περιβραχιόνιο του Αρχηγού.

Ευρώπη: κόρη του Αγήνορα και της Τηλεφάσσας.Μικρή έπαιζε στην

παραλία του χωριού της και ο Δίας μεταμορφωμένος σε ταύρο την απήγαγε.
Οταν τη βαρέθηκε την έδωσε στον βασιλιά Αστερίωνα και όταν πέθανε οι
Κρήτες έδωσαν το όνομα της σε μία ήπειρο.

Κουρητες: γιγαντόσωμα κοπέλια. Προστάτευσαν τον Δία από τον Κρόνο,

όταν όμως, ύστερα απο διαταγή της Ηρας, σκότωσαν την Επαφο(μία από τις
κόρες του Δια) ο Δίας τους εξαφάνησε.

Μίνωας: γιός του Δία και της Ευρώπης.

Μινώταυρος: γεννήθηκε από την Πασιφάη και τον Ιερό ταύρο του
Ποσειδώνα. Επειδή έτρωγε 14 νέους κάθε μέρα ο Θησέας ανέλλαβε να τον
σκοτώσει.
Θησέας: δεν ήταν από την Κρήτη, αλλά ο μοναδικός που μισήθηκε από τους
Κρητικούς.Σκότωσε τον Μινόταυρο με την βοήθεια της Αριάδνης όπου την
παράτησε επιστρέφοντας στην Αθήνα στη Νάξο. Οι Θεοί όμως τον
τιμώρησαν όταν στην επιστροφή του ξέχασε να αλλάξει τα πανιά καιο
πατέρας του ο Αιγέας αυτοκτόνησε.
Τάλος: το πρώτο ρομπότ της Ιστορίας. Σκοπός του να φυλάσσει την Κρήτη,
είχε όμως μια ατέλεια στο πίσω μέρος της κνήμης. Η Μηδεία βρήκε την
ατέλεια και το κατάστρεψε.

Κρητικές εκφράσεις-λέξεις.

Αίγα (η): η γίδα

Αγρίμι (το): ο Κρητικός αιγαγρός. Το κρι-κρι.
Ασκολύμπρι (οι): Κρητικό χορταρικό. Δεν θα το βρείτε το καλοκαίρι.
Γκρούβομαι: πνίγομαι. Το λένε για τα πάντα.
Επαέ: είναι επίρρημα και σημαίνει "εδω"
Ιντα: τι
Καλλιτσούνια (τα): μικρές πίτες με μυζήθρα και αρωματικά που φτιάχνονται
με διαφορετικό τρόπο ανά την Κρήτη.Αλλοτε πρόκειται για φαγητό άλλοτε για
γλυκό.
Κασούνα (η): η μαγγούρα.
Κοπέλι (το): το αγόρι
Μαδάρες (οι): τα άγρια και τα βραχώδη βουνά. Είναι ακόμα και ένα απο τα
βουνά της Κρήτης.
Μαλάκα (η): Προσοχή η Μαλάκα είναι Κρητικό τυρί.
Μαλοτύρα (η): Κρητικό τσάι του βουνού.
Μπαλωθιές (οι): οι χαρμόσινες ομοβροντίες.
Μπαραμπάκος (ο): γραφική φιγούρα των Χανίων που πέθανε πριν 13
χρόνια περίπου.Σημαίνει χαμένος,δυστυχισμένος,ανυπόλητος.
Ξεροτήγανα (τα): οι δίπλες των Κρητικών.
Οϊ: οχι.
Ορθή (η): η τελευταία τσικουδιά η οποία πίνεται στα όρθια πριν την
αναχώρηση. Αν κάποιος σας τη προτείνει υπακούστε, χωρίς συζήτηση.
Πιλάφι (το): οχι σε οτιδήποτε απλό. Το καλύτερο στην Ελλάδα. Το κατα
παράδοση γαμοπίλαφο φτιάχνεται σε χύτρες τεραστίων διαστάσεων.
Πίτες σφακιανές (οι): αριστουργήματα κατα προτίμηση μικρά με μυζήθρα
που τρώγονται με μέλι.
Ρακή (η): είδος οινοπνεύματος που στα Χανιά ονομάζεται και τσικουδία.
Αρκετά δυνατό ποτό. Προσοχή!
Σταμναγκάθι (το): αγκαθοτός θάμνος με τρυφερά φύλλα το οποίο τρώγεται
με λάδι και ξίδι. Δεν θα το βρείτε το καλοκαίρι.
Στάκα (η): είδος βουτύρου, πρώτη ύλη του οποίου είναι οι πέτσες που
σχηματίζονται στο πρόβειο γάλα.
Τάκος ή ντάκος (ο): βρεγμένο παξιμάδι με μπόλικη ψυλοκομένη ντομάτα και
μυζήθρα από πάνω.
Χόντρος (ο): αλεσμένο σιτάρι σε χειρόμυλα, μιάζει με τον τραχανά.
Χοχλιός (ο): Το σαλιγκάρι. Οι μπουμπουριστοί χοχλοί είναι τιγανισμένοι με
λάδι. Νοστιμία που διχάζει τους ευαίσθητους καλοφαγάδες.

Τυπικές διαδικασίες

Πανηγύρια και χωροί. Πάντα και παντού θα δείτε και θα βρεθείτε στην
Κρήτη. Στους ντόπιους όμως Κρητικούς και ιδιαίτερα σε χωριά που κρατούν
ακόμα τα βαριά τους, πρέπει να έχετε λίγη προσοχή σε αυτά που κάνετε.-
Δεν πρέπει λοιπόν να συκώνεστε στην πίστα όταν χορεύει άλλος.-Δεν
χτυπάς ποτέ την πλάτη στον διπλανό σου. Τα "γεια σου ρε φίλε" δυστιχός
δεν έχουν καλή ανταπόκριση σ'αυτά τα μέρη.-Οταν ο διπλανός σου βγάζει
πιστόλι δεν φωνάζεις, ούτε αναζητάς την αστυνομία, απλά αν δεν έχεις
ξαναδεί όπλο και τρομάζεις, φεύγεις διακριτικά.-Το ντύσιμο σου πρέπει να
είναι ευπρεπής. Οχι κουστούμι αλλά ουτε και γυμνός.
-Μην τσουγκρίσεις το ποτήρι σου,φέροντας το κάτω μέρος του ποτηριού σου
στο πάνω μέρος του άλλου. Με μικρή λοιπόν προσοχή, και θα δείτε τους
Κρητικούς να σας ανοίγουν απλόχερα το σπίτι τους, να σας ταίζουν με
οτιδήποτε καλό έχουν, έστω και αν το φαγητό που σας σερβίρουν
προορίζοταν για άλλο στομάχι, και να σας προσφέρουν ευχάριστα μια θέση
για να ξαποστάσετε το βράδι.Κατάγομαι και εγώ από ενα μικρό "βαρύ" χωριό
του Νομού Ρεθύμνης, και συγκεκριμένα από τον Αγ.Ιωάννη Μυλοποτάμου.
Ποτέ δεν θα ξεχάσω τους τουρίστες που σταμάταγαν στους πρόποδες του
Ψηλορίτη και εμείς τους προσφέραμε με την καρδία μας λιγο νερό λίγο,
καρπούζι και τους εξηγούσαμε-σα την διαδρομή και το που καταλήγει ο
δρόμος που είχαν επιλέξει. Πολλοί ήταν μάλιστα αυτοί που έβγαζαν
φωτογραφίες με έναν παππού ( πριν λίγα χρόνια μας άφησε), τον γερό
Τρούλη στο όνομα - κινητή Ιστορία τον έλεγα εγώ, γεννημένος το 1890
βλέπετε- με την σταθερά βαρία Κρητική φορεσιά του και το καθαρά Κρητικό
στιλ του, να κάθετε πάντα κάτω απο μία μουριά και να αγναντεύει αμέριμνος
τους περαστικούς.Αυτή είναι η Κρήτη. Με τα λίγα κακά της και τα πολλά
καλά της. Είμαι σίγουρος ότι οι περισσότεροι θα την αγαπήσουν και ακομα
περισσότεροι θα επιλέξουν για δεύτερη και για τρίτη φορά να κάνουν ξανά
τις διακοπές τους στην Μεγαλόνησο μας.

Παραλίες στην Κρήτη

Ν.Ηρακλείου : Φόδελε, Αγ. Πελαγία, Λυγαριά, Μονοναύτης, Παλαιόκαστρο,

Λινοπεράματα, Αμμουδάρα, Καρτερός, Αμνισσος, Τόμπρουκ,
Εσταυρομένος, Κόκκινη Χάνι, Μιλάτος, Ανισάρα, Αγ.Βαρβάρα, Γούβες,
Χερσόνησος, Σταλίδα, Κόκκινος Πύργος, Τσούτσουρας, Λέντας, Μάταλα,
Αγ.Δημήτριος, Δίσκος.
Ν.Χανίων : Γεωργιούπολη, Μαράθι, Καλύβες, Βλητές, Αγ.Ονούφριος
Καλαθάς, Καστέλλι Κισσάμου, Φαλάσαρνα, Παχειά Αμμος, Χαλίκια, Μαύρος
Λιμένας, Ιλιγγας, Σούγιας, Σταλός, Αγ.Μαρίνα, Πλατανιάς, Μάλεμε Χανδρής,
Κολυμπάρι, Χανιά ΕΟΤ, Παραλία Mare.
Ν.Ρεθύμνου : Δράμια, Επισκοπή, Δαμιόνι, Πλακιάς, Αδελιανός Κάμπος,
Πόλη Ρεθύμνου, Μπαλί, Πρίνος, Πάνορμο, Αγ.Γαλήνη.
Ν.Λασιθίου : Δρηρός, Πόρος, Σχίσμα, Αγ.Νικόλαος, Μπούφου,
Μακρύγιαλος, Μύρτος, Ιεράπετρα, Κουτσουνάρι, Κεφαλόκαμπος, Φέρμα,
Κουρεμένος, Χιόνα, Σητεία, Βάι, Καλό Χωριό, Αγ.Παντελεήμων, Βούλισμα.

Χανιά

Η πόλη που ποτέ δεν κοιμάται. Ολοι οι τουρίστες που τη επισκέπτονται,

σπαταλάνε το χρόνο τους στην περαντζάδα, προσπαθόντας να δουν όσα
περισσότερα μπορούν. Μια πόλη για όλα τα γούστα, ακόμα και για τα ποιό
προχωρημένα. Αν ανηφορίσετε προς το Ακρωτήρι, στο δρόμο που οδηγεί
στους τάφους των βενιζέλων και κοιτάξετε πίσω σας, θα συμφωνήσετε
μ'αυτούς που αβίαστα ονόμασαν τα Χανιά την οραιότερη Ελληνική πόλη.
Δαντελωτές παραλίες, βράχοι που ξεψυχούν στη φιλόξενη θάλασσα. Η
Χαλέπα, το όμορφο Βενετσιάνικο λιμάνι, το φρούριο Φίρκα, το Καστέλι,
σχηματίζουν εικόνες που μαρτυρούν ότι κάπου εδώ χτυπά μια καρδιά 3.000
χρόνων που σας προκαλεί να την ανακαλύψετε. Τα Χανιά δεν είναι μια απλή
πόλη. Είναι ο ζωντανός μάρτυρας της συναρπαστικής ιστορίας της
Μεγαλονήσου μας.
Τα Χανιά πήραν το όνομα τους από το προελληνικό τοπωνύμιο Αλχανιά,
που οι Αραβες, μπερδεμένοι από το αρχαίο "αλ" που είναι ίδιο με το άρθρο
τους, μετέτρεψαν σε Al Hanim. Το ξαναπήραμε εμείς, το μεταφράσαμε πιστά
και προέκυψε η ονομασία Χανιά.Αλλη εκδοχή είναι από το ψάρι χάνος,
πληθυντικός Χανιά, ή από το παλίο όνομα του νησιού Χθόνα.
Οι Κρητικοί υποστηρίζουν ότι η πόλη τους είναι η πιο ερωτική στη χώρα και
ότι οι ίδιοι είναι οι καλύτεροι εραστές. Ακόμα υπερηφανεύονται για την
Δημοτική τους Αγορά,την οποία εγκαινίασε ο Ελευθέριος Βενιζέλος, στις 4
Δεκεμβρίου 1913, στα πλαίσια των εκδηλώσεων για το εορτασμό της
ένωσης της Κρήτης με την Ελλάδα. Θα βρείτε πολλά καταστήματα με ντόπια
προιόντα, αλλά και αρκετά ρακάδικα. Αν δεν δοκιμάσετε την μπουγάτσα του
Ιορδάνη θα έχετε διαπράξει ένα τεράσιο λάθος. Με δύο παραρτήματα, ένα
στο λιμάνι και ένα στην πόλη. Χρησιμοποιεί αγνά υλικά, την top μυζήθρα και
τα μυστικά της κατασκευής κουβαλημένα από την Μικρασία, διατηρόντας την
καλή παράδωση. Στην τοποθεσία Βρύσες, στο δρόμο από τα Χανιά προς το
Ρέθυμνο, θα συναντήσετε το καλύτερο γιαούρτι με μέλι. Τα μαγαζάκια είναι
αρκετά, το γιαούρτι όμως είναι ένα και μοναδικό. Και κάτι ακόμα. Coca Cola
βρίσκεις και στην Αθήνα. Γκαζόζα "Γεράνι" με άρωμα βανίλιας μόνο στην
Κρήτη.
Παρ'όλα αυτά για οποιοδήποτε πρόβλημα σας παρουσιαστεί σχετικά με την
διαμονή σας, απευθυνθείτε στην Τουριστική Αστυνομία και ει δυνατόν
ζητήστε την συνδρομή της κας Νταμαδάκη Κατερίνας.
Μουσεία:
Ιστορικό Αρχείο της Κρήτης: εκεί μπορείτε να δείτε όλα τα αρχεία των
επαναστάσεων του 19ου αιώνα, το αρχείο Κρητικού Τύπου από το 1831, την
εξειδικευμένη βιβλιοθήκη με τα 500.000 έγγραφα, το αρχείο με τις 3.000
φωτογραφίες, καθώς και το ιστορικό λαογραφικό τμήμα. Αρχαιολογικό
Μουσείο των Χανίων: θα δείτε σημαντικά ευρήματα από την ύστερη
Νεολιθική εποχή, την Μινωική και τους ιστορικούς χρόνους. Ναυτικό
Μουσείο: μπορείτε να δείτε ναυτικούς Χάρτες, ομειώματα πλοίων,
γκραβούρες, και τμήμα από την τροπίλη που βύθισε την "Ελλη".

Λαογραφικό Μουσείο: θα δείτε ενδυμασίες, φινετσάτες δαντέλες, και εικόνες

από την ζωή του 19ου αιώνα.

Παραλίες:
Κάποιες από τις ωραιότερες παραλίες της Κρήτης αλλά και ολόκληρης της
Μεσογείου βρίσκονται εδώ.Ξεκινόντας από τα Χανιά με κατεύθυνση το
Καστέλι η πρώτη παραλία είναι η Αγ.Μαρίνα. Τεράστια με πολλές
ξαπλώστρες και ομπρέλες, καθώς και μαγαζία για να φάτε και να
ξεδιψάσετε. Λίγο παραπάνω ο Πλατανιάς. Φτυστή η Αγ.Μαρίνα, με όμορφη
αμμουδιά και σε μικρή απόσταση από το χωριό και δεκάδες εστιατόρια που
προσφέρουν από καλαμαράκια μέχρι και κρέας. Στη συνέχεια το Μάλεμε και
το Κολυμβάρι, και ο κόλπος του Κισσάμου, όπου τελίώνει και η εθνική οδός.
Ομορφες, καθαρές και με κόσμο, ξενοδοχειακές μονάδες, αλλα και
οικογενιακές παραλίες. Μην παραλείψετε να πα΄τε στο Ελαφονήσι. Παρότι
νησί, είναι φανταστικό. Μοιάζει με πισίνα, έχει ζεστά νερά, δεν έχει όμως
κοντινές ταβέρνες. Αλλες περιοχές είναι η Σκάλα και η Παχιά Αμμός, οι δύο
μεγαλύτερες αμμουδερές παραλίες, με ήρεμη κατάσταση. Τέλος οι παραλίες
των Σφακίων. Η ποιό γνωστή το Φραγκοκάστελλο με ρηχά νερά και το
ενετικό κάστρο να στέκεται έρημο και απειλητικό στη μέση της παραλίας.
Βεβαια μην ξεχάσετε και το φαράγγι της Σαμαρίας. Για δυνατούς
περπατητές.

Φαράγγι:
Το φαραγγι της Σαμαριάς είναι το ποιό γνωστό από τα πολλά που υπάρχουν
στην Κρήτη, έχει μήκος 16χιλ., ανακηρύχθηκε Εθνικός Δριμός το 1962 και
στα δάση του βρίσκουν καταφύγιο πολλά είδη άγριων πουλιών, άγρια
θηλαστικά, μεταξύ των οποίων το πολυδιαφημισμένο κρι-κρι και το κρητικό
κουνάβι γνωστό ως ζουρίδα. Κάθε χρόνο περίπου 300.000 επισκέπτονται το
φαράγγι. Η διαδρομή στο φαράγγι είναι δύσκολη, ειδικά γι΄αυτούς που
καπνίζουν. Σας περιμένουν πόλλες εκπλήξεις, μην βάλετε ψηλοτάκουνα,
προτιμήστε αθλητικά παπούτσια και πάρτε μαζί σας φωτογραφική μηχανή. Η
είσοδος κοστίζει 1.000 δρχ. και απαγορεύεται η διανυκτέρευση, το άναμμα
φωτιάς, το κυνήγι, το κάπνισμα, το ραδιόφωνο, το ψάρεμα, το κολύμπι και τα
οινοπνευματώδη ποτά. Θα φτάσετε εκεί αφού πάρετε λεωφορείοαπό τα
Χανιά, θα κατεβελιτε στο Ξυλόκαστρο, θα κατεβείτε το φαράγγι, θα σβήσετε
τα πόδια της στα νερά της Αγίας Ρούμελης, θα σηνεχίσετε με το καραβάκι
για την Χώρα των Σφακίων και τέλος, αργά πια, θα επιβιβαστείτε στο
λεοφορείο πίσω για τα Χανιά.

Ρέθυμνο

Καταδικασμένο αιώνια να παίζει τον ρόλο της ουδέτερης ζώνης, στον

ανταγωνισμό Χανίων-Ηρακλείου, ο νομός Ρεθύμνης, αποτελεί το ποιό
ορεινό, Νομό της Κρήτης. Ευτυχώς όμως, ο Ξένιος Ζευς, το προίκισε με τη
μεγαλύτερη αμμουδιά του νησιού στο Βορρά και με παραλίες κοσμήματα στο
Νότο
Η πόλη μετά 1210μ.χ. ανεβαίνει πολιτισμικά με την είσοδο των
Βενετών.Υπήρχε μεγάλη διακίνηση εμπορευμάτων και μεταξύ των άλλων η
εξαγωγή του περίφημου κρασιού μαλβαζία. Μετά από την άτυχη συνομωσία
που έμεινε στη ιστορία ως η συνομωσία του Βλαστού, οΜπαρμπαρόσα
1538μ.χ., επιχειρεί να καταλάβει το νησί χωρίς επιτυχεία, όμως. Αυτό που
δεν κατάφερε ο μεγαλύτερος πειρατής της εποχής, το κατάφερε ο Αλγερίνος
Ολούτζ Αλή. Το 1646 ο Χουσεϊν πασάς πιάνει στον ύπνο τους Βενετούς και
ο διοικητής της πρόσφατα οικοδομημένης Φορτέτσας, Μινότο
διαπραγματεύεται την παράδωση της πόλης. Το 1897 καταλαμβάνουν οι
Ρώσοι το Νησί και παραμένουν μέχρι το 1909. Τελικά το 1913 η Κρήτη και
φυσικά ο Νομός Ρεθύμνου ενώνονται με την υπόλοιπη Ελλάδα.
Οι Ρεθυμνιώτες θεωρούν τους εαυτούς τους απόγονους ανθρώπων των
τεχνών και των γραμμάτων. Και όχι άδικα, αφού εδώ γεννήθηκαν ο
Πρεβελάκης, ο Χορατατζής και ο κορυφαίος μουσικός ο Μουντάκης, Φυσικά
μην ξεχνάμε και τον μεγάλο Ξυλούρη από τα Ανώγια Μυλοποτάμου.
Σχεδόν όλα τα δημόσια κτίρια, αλλά και αρκετές από τις ιδιωτικές κατοικίες,
κτίστηκαν από πωρόλιθο που προήλθε από το χωριό Αλφά 22 χιλ. απο την
πόλη.Τα περισσότερα σπίτια της παλιάς πόλης διατηρούν ακόμα τις
Βενετσιάνικες προσόψεις τους. Αλλες καλοσυντηρημένες και άλλες αγημένες
στο έλεος ης φθοράς, σίγουρα θα αποσπάσουν την προσοχή σας. Στο
Ρέθυμνο η υγρασία είναι πολύ μεγάλη γι'αυτό ότι και να σκάψεις στα τρία
μέτρα θα πέσεις σε γλυκό νερό υπόγειου ποταμού. Τέλος εάν πιστεύετε στις
θεραπευρικές ιδιότητες των βοτάνων, δεν έχετε παρά να επισκευτείτε το
βοτανοπωλείο του Παναγλιώτη Κοντογιάννη.

Μουσεία:
Αρχαιολογικό μουσείο: στην παλία πόλη, απένατι από την Φορτέζα. Διαθέτει
στη συλλογή του ευρήματα από τους νεολιθικούς μέχρι και τους ρωμαικούς
χρόνους.
Ιστορικό-Λαογραφικό μουσείο: ένας μεγάλος χώρος που θα θαυμάσετε
αντικείμενα υφαντικής τέχνης, ανδρικές και γυναικείες φορεσιές,
παραδοσιακά εργαλεία καλλιέργειας και συγκομιδής καρπών, μουσικά
όργανα και προϊόντα κεραμικής.Μουσείο ενάλιας ζωής: θα δείτε μαλάκια,
σφουγγάρια, παράξενα ψάρια, και γενικά ότι έχει σχέση με τους κατοίκους
της θάλλασας.
Πικακοθήκη Κανακάκι: μία αντιπροσοπευτική συλλογή από έργα Ελλήνων
ζωγράφων και έργα του Ρεθυμνιώτη καλλιτέχνη Λ.Κανακάκι.
Αρχαία:
Το σπήλαιο Γερανίου: θα δείτεπέτρινα και οστέινα εργαλεία, ειδώλεια και
κοσμήματα, ενώ πρέπει να ξέρετε ότι εδώ βρέθηκαν και οστά από ελάφια και
ελέφαντες.
Αξός: μία από τις πόλεις που ίδρυσαν οι Ετεόκρητες μετά τη δωρική εισβολή
του 1100π.χ. Οι ανασκαφές που έκανε η Ιταλική σχολή το 1899 αποκάλυψαν
γυναικεία ειδώλια, επιγραφές, μήτρες, μία χάλκινη περικεφαλαία και τα
θεμέλια ενός αρχαϊκού ναού.
Το σπήλαιο Μελιδονίου: οι ντόπιοι το αποκαλούν Γεροντόσπηλιο. Αν και
στην αρχαιότητα λατρευόταν εδώ ο Τάλος, 350 Κρητικοί βρήκαν τραγικό
θάνατο τη περίοδο της Τουρκοκρατίας, όταν ο Χασάν τους απέκλεισε μέσα
στο σπήλαιο και άναψε φωτιές με συνέπεια οι αγωνιστές να πεθάνουν απο
ασφυξία.Ιδαιον Αντρον: το σπήλαιο εξερευνήθηκε γιά πρώτη φορά από τον
Ιταλό αρχαιολόγο Φρεντερίκο Χαλμπχερ και βρέθηκαν εργαλεία και όπλα
από σίδηρο, ανάγλυφες ασπίδες,καθώς και αντικείμενα από οστά και
ελεφαντόδοτο. Στο πλάτωμα του βρίσκεται μπροστά από την είσοδο του
σπηλαίου υπάρχει λαξευμένος βωμός. Φορτετζα: στη βόρεια πλευρά της
πόλης, στο λόφο Παλαιόκαστρο. Στο εσωτερικό των τεσσάρων
προμαχώνων υπήρχαν πολλά βενετσιάνικα κτίρια, σήμερα όμως σώζονται
μόνο οι δεξαμενές και μέρος των τείχων.Κρήνη Ριμόντι: μιάς εκπληκτικής
ομορφιάς βενετσιάνικη κρήνη με τρείς κεφαλές λιονταριών, από τα στόματα
των οποίων αναβλύζει νερό. Χτίστηκε το 1626 από τον ενετό Ριμόντι, που
τότε ήταν διοικητής του Ρεθύμνου.
Ο ναός του Αγίου Φραγκίσκου: δεν λειτουργεί και παλιότερα ήταν μοναστήρι
φραγκισκανών μοναχών. Ο ναός της κυρίας των Αγγέλων: η αγαπημένη
εκκλησία των Ρεθυμνιωτών.Χτίστηκε από τους βενετούς και ήταν
αφιερωμένος στην Αγία Μαρίνα τη Μαγδαληνή. Παραχωρήθηκε από τους
Τούρκους στους Χριστιανούς, ξαναγύρισε στους Τούρκους όπου το έκαναν
τζαμί, ενώ όταν επέστρεψε στα χέρια των χριστιανών έγινε
στρατόπεδο.Βενετσιάνικο λιμάνι: υπέροχα νεοκλασικά, πλακόστρωτος
δρόμος, σε αντίθεση με την ατμόσφαιρα άλλων εποχών.Μονή Αρκαδίου: Οι
απόψεις σχετικά με την ίδρυση διίστανται. Η μία εκδοχή λέει ότι την ξεκίνησε
ο Αρκάδιος, ένας μοναχός κατα την διάρκεια της Β' Βυζαντινής περιόδου και
η άλλη ότι κατασκευάστηκε το 16ο αιώνα (αυτό μαρτυράει και η επιγραφή
του καμπαναριού). Κατά την περίοδο της Τουρκοκρατίας αποτέλεσε
κααφύγιο πολλών οπλαρχηγών και κέντρο της επανάστασης. Γι'αυτό
ακριβώς τον λόγο, ο Σουλεϊμάν με στρατό που αποτελείτο από 15 χιλιάδες
άντρες, περικύκλωσε τη μονή και παρά τη σθεναρή αντίσταση των λιγοστών
υπερασπιστών της κατάφερε να γκρεμίσει την πύλη και να μπεί στό
προαύλιο. Τότε ο Κωσταντής Γιαμπουδάκης, πυροβόλησε ένα από τα
βαρέλια με την πυρίτιδα, στέλνοντας στο παράδεισο τους Ελληνες
επαναστάτες και στην κόλαση κοντά στους 1.500 Τούρκους.Η κεντρική
είσοδος του Αρκαδίου ξαναχτίστηκε και δεν διαφέρει σήμερα πολύ από το
πρωτότυπο. Υπάρχει ακόμα η μπαρουταποθήκη, μαυρισμένη, καθώς ακόμα
εικόνες, τοιχογραφίες και το τμήμα που σώθηκε από το καμένο τέμπλο.
Μονή Πρεβέλης: το μοναστήρι ιδρύθηκε το 16ο-17ο αιώνα και η μονή είναι
αφιερωμένη στον Αγιο Ιωάννη τον Θεολόγο. Χτίστηκε το 1836,
καταστράφηκε το 1866 και ανακαινίστηκε το 1911. Οπως τα περισσότερα
μαναστήρια έτσι και η Πρέβελη έπεψε σημαντικό ρόλο στον αντιστασιακό
αγώνα κατά των Τούρκων, αλλά και των Γερμανών. Εντύπωση θα σας κάνει
η εικόνα της Βρεφοκρατούσας και ο Τίμιος Σταυρός ο Θαυματουργός που
μετά από πολλές περιπέτειες επιστράφηκε στη μονή. Οσο για την παραλία
που βρίσκεται από κάτω από τη μονή, η λέξη μαγευτική ίσως πλησιάζει την
πραγματικότητα. Στις εκβολές του Κουραλιώτη ποταμού, εκεί δηλαδή που
τείώνει το φαράγγι, σχηματίζεται ένα υδάτινο ζικ-ζακ, ενώ τριγύρω υπάρχουν
δεκάδες φοίνικες.

Χωριά:
Ανώγεια: στα σύνορα των νομών Ρεθύμνου και Ηρακλείου. Αν αποφασίσετε
να ανέβετε στον Ψηλορίτη θα ξεκινήσετε από εδώ. Η κωμόπολη
δημιουργήθηκε σύμφωνα με την παράδωση απο μια ομάδα κτηνοτρόφων
στις αρχές του 13ου αιώνα, ενώ στα χρόνια της τουρκοκρατίας αποτέλεσε
καταφύγειο για πολλούς επαναστάτες. Στο χωρίο εξακολουθούν μέχρι και
σήμερα να ντύνονται με την παραδοσιακή Κρητική φορεσιά, να κάνουν
τρικούβερτα γλέντια και πανηγύρια και φυσικά να γκρεμίζουν τον τόπο από
τις μπαλοθιές όταν γίνεται χαμός.
Ζωνιανά-Λειβάδια-Αγ.Ιωάννης-Αγ.Μάμας: χωριά που θα συνατήσετε στο
δρόμο για τα Ανώγεια.Στα Ζωνιανά και τα Λειβάδια θα βρείτε τυροκομικά και
γαλακτομικά προϊόντα, καθώς και το σπήλαιο Σφεντόνη (κοντά στα Ζωνιανά)
πού βρίσκετε σε μια τοποθεσία βγαλμένη από κάποιο Ελβετικό παραμύθι. Ο
Αγ.Ιωάννης παραμένει ένα από τα χώριά της Κρήτης που ο καθένας θα
έβλεπε την πραγματική εικόνα της ζωής των Κρητικών. Ελιές, Κρέας, Λάδι
Οπορολαχανικά και όλα αυτά στο φαράγγι του Μηλοποτάμου.
Πέραμα: η πρωτεύουσα της επαρχίας Μυλοποτάμου, χτισμένη στην κοιλάδα
που διαρρέει ο ομόνυμος ποταμός, είναι από τα ποιό μεγάλα εμπορικά
κέντρα του νομού. Χιλιάδες εργαζόμενοι οφείλουν πολλά στο Πέραμα αφού
εδώ γεννήθηκε ο Σταύρος Καλλέργης, που οργάνωσε τον πρώτο γιορτασμό
της εργατικής πρωτομαγιάς το 1893. Επίσης εδώ βρίσκεται το σπήλαιο του
Μελιδονίου, τόπος στην αρχαιότητα λατρείας του θεού Ερμή.
Πάνορμο: το επίνειο του Περάματος, ένα πανέμορφο χωριό που τα τελευταία
χρόνια έχει αναπτυχθεί πολύ τουριστικά. Την εποχή της ενετοκρατίας
ονομαζόταν Καστέλι λόγω του Βενετσιάνικου κάστρου, τμήμα του οποίου
σώζεται μέχρι και σήμερα. Αξίζει να ταξιδέψετε ως εδώ για να γνωρίσετε από
κοντά ένα λαό που τον διακρίνει η φιλοξενία και η ευγένεια. Αν καθήσετε για
λίγο σε κάποιο από τα πανέμορφα καφενεδάκια του χωριού, οι θαμώνες όχι
μόνο θα σας χαμογελάσουν, αλλά και θα σκοτωθούν ποιος θα σας
πρωτοκεράσει ένα καφε ή μία ρακή.
Μπαλί: καταπληκτική παραλία αν και η αυξημένη τουριστική κίνηση έχει
αλλάξει την εικόνα της περιοχής. Το μπαλί είναι χτισμένο στο μυχό του
κόλπου της αρχαίας Αστάλης και απέχει 31χιλ. από το Ρέθυμνο.

Μαργαρίτες: οταν η βασίλισσα Μαργαρίτα επισκεύτηκε ην περιοχή και έμεινε

άναυδη από την ομορφιά της φύσης, αποφάσισε να δημιουργήσει ένα χωριό
που πήρε το όνομα της. Σ'αυτό το χωριό φτιάχνοντε κεραμικά, από την
μορφοποίηση του πηλού μέχρι και το ψήσιμό τους.
Κοραξέ: ένα χωριό που έγινε ευρύτατα γνωστό από το φαράγγι του
Κουρταλιώτη. Εχει μήκος 2 χιλιόμετρα και στις πλαγιές του θα δείτε
εκαντοντάδες σπηλιές από τις οποίες, αν ο άνεμος φυσά δυνατός, βγαίνουν
ήχοι που ακούγονται σαν χειροκροτήματα που οι Ρεθυμνιώτες ονομάζουν
κρόταλα. Εξου και το όνομα.

Αγία Γαλήνη: πριν από μερικές δεκάδες χρόνια κατοικούσαν εδώ γύρω στις
6 με 7 οικογένειες. Τώρα πια η Αγία Γαλήνη αποτελεί ένα από τα
σημαντικότερα θέρετρα της Κρήτης με πολλά ξενοδοχεία, εστιατόρια και
μπάρ.

Πλακιάς: ανεπτυγμένο παραθεριστικό κέντρο, 34 χιλιόμετρα από το

Ρέθυμνο. Λίγο πριν το Πλακιά θα έχετε την ευκαιρία να χαζέψετε ένα
πανέμορφο φαράγγι, αυτό του Κοτσυφού, που είναι και η αιτία της συχνής
θαλασσοταραχής που πλήττει την παραλία του χωριού όταν φυσάει Βοριάς.

Μαρουλας: το μοναδικό χωριό που έχει ανακηρυχθεί σε διατηρητέο μνημείο.

Καθαρά βενετσιάνικο με δύο τούρκικους πύργους-κάστρα, κατοικείται
σήμερα από 250 άτομα. Τα παλιά χρόνια στο χωριό κατοικούσαν 12
μεγαλοφεουδάρχες που είχαν χτίσει 12 Μεγάλες Πόρτες στην καθεμιά από
τις οποίες ζούσε και μια μεγάλη οικογένεια. Αν περάσετε από το δασάκι,
ξαποστάστε στην πηγή και δοκιμάστε το κρυστάλλινο νερό της.

Ηράκλειο
Πιστοί στην παράδοση οι Ηρακλειώτες, έχτισαν μια πόλη που φέρνει στο
μυαλό τον Μινώταυρο. Το Ηράκλειο δεν διαφέρει σε τίποτα από μία
μεγαλούπολη, με τα πολυώροφα κτίρια, αλλά και τ'αμέτρητα στενάκια που
μαρτυρούν πόσο άναρχα σηκώθηκε η σημερινή πρωτεύουσα της Κρήτης.
παρ'όλα αυτά ο Χάνδακας, όπως τον πρωτοβάφτισαν οι Αραβες και τον
επικύρωσαν οι Βενετσιάνοι, ζεί σήμετα μία νέα ακμή. Δέχεται τους φίλους
του , τους χαλαρώνει πριν την μεγάλη εκστρατεία για τον γύρο του νησιού
και τους μαθαίνει τι σημαίνει Κρητική ψυχή και ατέλείωτο κέφι. Η μέρα
προσφέρει τις δικές τις συγκινήσεις και για να το συνειδητοποιήσετε αρκεί να
κάνετε μιά βόλτα στο λιμάνι, στον Κουλέ, στους ταρσανάδες, στα τείχη, στη
Λότζια, στην Κρήνη του Μοροζίνι, στον τάφο του Καζαντζάκη. Η να
αποτολμήσετε να πιείτε ρακή με ντόπια μεζεκλίκια, χοχλιούς, καλτσουνάκια,
πατάτα οφτή, ή απλά να πιάσετε συζήτηση με κάποιον διπλανό σας,
άγνωστο πριν από λίγα λεπτά, φίλο σας για όλα τα επόμενα χρόνια.

Το Ηράκλειο εμφανίστηκε σαν ένας παραθαλάσσιος οικισμός τον οποίο

ίδρυσαν οι Κνώσιοι με το σημερινό του όνομα, προφανώς γιατί κάπου κοντά
βρισκόταν το ιερό του Ηρακλέους. Επικράτησε, όμως το όνομα Κάστρο,
μέχρι το 824 μ.χ. εποχή που ο εμίρης Ισπανίας Αμπού Χαφς Ομάρ θα
ιδρύσει τον Χάντακα και θα τον οχυρώσει. Το κάστρο θα ονομαστεί Ραμπντ
ελ Καντακ, ενώ αρκετά αργότερα οι Βυζαντινοί θα το ονομάσουν Χάνδακα.
Επόμενοι οι Ενετοί που με την σειρά τους θα το βαφτήσουν Candida και
μετά Candia για να επικρατήσει μετά από τόσα ονόματα το πρώτο, δηλαδή
το Ηράκλειο. Στα ζωντανά χαλάσματα του παλατιού του Μίνωα, ανακαλύψτε
τον πολιτισμό αυτής της χώρας και την αισθητική που ξεσήκωσαν αιώνες
μετά οι μετρ της μόδας. Συνατήστε τη δύναμη του μυαλού και της καρδιάς
στα λόγια πάνω στον ταφό του Καζαντζάκη που βλέπει τον Ψηλορείτη: "Δεν
πιστεύω τίποτα, δεν φοβούμαι τίποτα, είμαι ελεύθερος". Στις Αρχανές, την
καλοσύνη, τη δύναμη και την ηρεμία της σοφίας που κρύβουν τα πανέμορφα
μάτια των κατοίκων της πόλης. Για να καταλήξετε έκθαμβοι πια στην
αποθέωση της νόησης και του πολιτισμού, στη Φαιστό! Κοιτώντας ψηλά από
το λόφο, θα καταλάβετε ότι σ'αυτό το νησί δεν έμειναν ποτέ τυχαίοι
άνθρωποι.

Γενικά και διάφορα

Το πιο δύσκολο πράγμα στο Ηράκλειο είναι να βρείτε πάρκινγκ. Καλύτερο

μέσο θεωρείται το δίτροχο. Οσο για πράσινο, αν πιστεύετε ότι η Αθήνα
στερείται πάρκων, τότε η επίσκεψη σας εδώ θα σας κ.ανει να αλλάξετε
γνώμη. Να ξέρετε ακόμα ότι οι Ηρακλειώτες θεωρούν τους εαυτούς τους
τούς μεγαλύτερους δημοκράτες της χώρας. Ετσι, με το που θα πατήσετε το
πόδι σας στην πόλη, θα σας καλωσορίσουν οι πινακίδες που αναγράφουν:
"Το δημοκρατικό Ηράκλειο σας καλωσορίζει". Τέλος προστάτης του νησιού
είναι ο Αγιος Τίτος, ο ναός του οποίου βρίσκεται πίσω από το Δημαρχείο.
Εγινε από τους τούρκους τζαμί, το 1923 όμως πέρασε πάλι σε Ελληνικά
χέρια και επανήλθε στην αρχική του κατάσταση.

Μουσεία-Αρχαία-Χωριά:
Ιστορικό-Εθνογραφικό Μουσείο: ιδρύθηκε το 1953 από την Εταιρεία
Κρητικών Μελετών και στεγάζεται σ'ένα υπέροχο σπίτι που δώρισε για τον
σκοπό αυτό ο ευεργέτης Ανδρέας Καλοκαιρινός. Περιλαμβάνει 12 αίθουσες,
στις οποίες μπορείτε να δείτε ιστορικά κειμήλια από τα βυζαντινά χρόνια
μέχρι το Β' παγκόσμιο πόλεμο.

Πλατεία Ελευθερίου Βενιζέλου-Λιονταράκια-Κρήνη-Μοροζίνι: πρόκειται για

την ίδια ακριβώς περιοχή. Είναι η κεντρική πλατεία του Ηρακλείου με τα
χαρακτηριστηκά Λιονταράκια στην μεση της πλατείας.
Οι Ταρσανάδες: στο παλιό λιμάνι δεν είναι άλλο εκτός από ναυπηγεία της
εποχής. Πρόκειται για μια σειρά από συνεχόμενα θολωτά οικοδομήματα που
το καθένα από αυτά χωρούσε μια γαλέρα.
Λότζια: ένα όνομαπου υπάρχει στα περισσότερα νησιά απ'όπου πέρασαν οι
βενετοί. Ακριβώς απέναντι από τα Λιονταράκια, ήταν η λέσχη των ευγενών
από την βενετία, ενώ σήμερα στεγάζει την αίθουσα συνεδριάσεων του
Δημαρχείου.

Το φρούριο: θα το δείτε στην άκρη του λιμανιού και λέγεται Rocca al Mare.
Τα βενετσιάνικα τείχη: που διατηρούνται σε άριστη κατάσταση και ο
νοτιοδυτικός προμαχώνας, γνωστός ώς Martinego, όπου βρίσκεται ο τάφος
του Καζαντζάκη, είναι ένα από τα σημεία που σίγουρα πρέπει να δείτε.

Ζάρος: μόλις 45χιλ. εξω από το Ηράκλειο το χωριό θα σας θυμίσει κάτι από
Ελβετία. Καταπράσινο, με τις πηγές Βότομο και Μάτι να ποτίζουν μεγάλες
εκτάσεις της περιοχής, διαθέτει ως και λίμνη ανάμεσα στα βουνά και πολύ
κοντά το ομώνυμο φαράγγι όπου υπάρχουν δύο εκτροφεία πέστροφας και
σολομού. Φημισμένο και για τα εμφιαλωμένα νερά που φέρουν το όνομα του
χωριού είναι ότι πρέπει για μία μονοήμερη εκδρομή, μακριά από θορύβους
και καυσαέρια.

Κνωσός: αποτέλεσε το επίκεντρο του πολιτισμού από το 2000-1400 π.Χ.

Εδώ βρισκόταν το μεγαλύτερο ανακτορο της αρχαιότητας αφού είχε έκταση
20.000 τ.μ. και αποτελείτο απο 1.500 δωμάτια. Οι αρχαιολόγοι μετά από
έρευνες δεκάδων ετών, έφτασαν στο συμπέρασμα ότι ο όρος λαβύρινθος
δημιουργήθηκε αφού ήταν αδύνατον κάποιος χωρις καθοδήγηση να
κυκλοφορήσει στο κτίσμα.

Φαιστός: βρίσκεται 60 χιλ. από το Ηράκλειο και μετά την Κνωσό αποτελεί το
δεύτερο σε έκταση και σπουδαιότητα θρησκευτικό και οικονομικό κέντρο της
εποχής. Στην περιοχή αυτή βρέθηκε ο περίφημος δίσκος της Φαιστού που
στιε δύο πλευρές του υπάρχουν σύμβολα μυστηριόδους γραφής, που παρά
τις επίμονες προσπάθειες των επιγραφολόγων, δεν έχει
αποκρυπτογραφηθεί ακόμα.

Μάλια: το ανάκτορο των Μαλίων κτίστηκε το 1900 π.Χ., υπέστει φοβερές

ζημιές από τον καταστρεπτικό σεισμό του 1700 π.Χ. ξαναχτίστηκε λίγο
αργότερα καταστρέφηκε όμως ολοσχερός το 1450 π.Χ.. Ευρήματα από το
ανάκτορο μπορεί να θαυμάσει κανείς στο μουσείο του Ηρακλείου. Λέγεται ότι
ο θησαυρός της Αίγινας που φυλάσσεται στο βρετανικό μουσείο προέρχεται
από εδώ.

ΛΑΣΙΘΙ
Αγιος Νικόλαος
Πόλη του νομού Λασιθίου στην Κρήτη. Κάτοικοι 8.574. Στην περιοχή της
σχηματίζεται μια βαθιά λίμνη, πιθανώς κρατήρας ηφαιστείου, όπου κατά τη
μυθολογία λουζόταν κάποια κρητική θεά. Χαρακτηριστικό της πόλης είναι ότι
περιβάλλεται από συνεχείς λόφους. Οι ακτές της σχηματίζουν μια σειρά από
μικρούς κόλπους και χερσονήσους. Η πόλη είναι τουριστικό κέντρο διεθνούς
προβολής με γραφικά τοπία, αρχαιολογικά ενδιαφέροντα και σύγχρονες
εγκαταστάσεις. Καταλαμβάνει το ανατολικότερο τμήμα της Κρήτης.

1. Φυσική εξέταση

Στα Β βρέχεται από το Κρητικό πέλαγος, Ν και Α από το Λιβυκό πέλαγος και
Δ συνορεύει με το νομό Ηρακλείου. Το μεγαλύτερο μέρος του νομού είναι
ορεινό και καταλαμβάνει τα μεσόγεια. Τα παράλια είναι πεδινά. Στα Δ
καλύπτεται από τη Δίκτη, με τις πολλές διακλαδώσεις και τις ψηλές της
κορυφές (Λασιθιώτικα βουνά, ύψος 2.148 μ.). Το βουνό αυτό χωρίζει τους
νομούς Ηρακλείου και Λασιθίου. Προεκτάσεις του: Βιργιωμένο όρος (1.414
μ.), Τούμπα Μούτσουνας (1.538 μ.), Σελένα (1.559 μ.), Μαχαίρας (1.487 μ.),
Καθαρό Τσίβι (1.664 μ.). Τα βουνά αυτά σχηματίζουν τόξο που περικλείει το
οροπέδιο του Λασιθίου (με χιλιάδες πηγάδια και μύλους) και χαμηλώνουν
στα Α, για να καταλήξουν στον Ισθμό της Ιεράπετρας, που είναι το στενότερο
σημείο της Κρήτης (πλάτος 12 χλμ.). Στα Α υψώνεται η Θρυπτή (1.476 μ.)
και το Ορνό (1.237 μ.) και τα βουνά της Σητείας (όρη του Αφέντη : Πρινιάς,
Βίγλα, Πλάγια, Ζάρκου), που κατεβαίνουν ομαλά στις ανατολικές ακτές και
είναι σχεδόν γυμνά από δέντρα.
Στο νομό υπάρχουν τρεις στενόμακρες πεδιάδες, της Σητείας, του Αγίου
Νικολάου και της Ιεράπετρας και το ωραιότατο ψηλό οροπέδιο του Λασιθίου,
με τους πολλούς ανεμόμυλους, που βγάζουν νερό από πηγάδια και ποτίζουν
περιβόλια πνιγμένα στο πράσινο και κατάφυτα από χιλιάδες οπωροφόρα
δέντρα. Πολλοί μικροί χείμαρροι διαρρέουν το νομό. Έτσι ο Αποσελέμης
δέχεται τα νερά του οροπεδίου του Λασιθίου και μαζί με τον Ξεροπόταμο
χύνονται στον κόλπο του Μιραμπέλου. Ο Στόμιος ή Παντελής και ο
Ανταρουνίτης εκβάλλουν στον κόλπο της Σητείας. Υπάρχει μια μικρή λίμνη,
του Αγίου Νικολάου, που επικοινωνεί με τη θάλασσα και δεν έχει ακόμα
μετρηθεί το βάθος της. Το κλίμα είναι θερμότερο από τις άλλες περιοχές της
Κρήτης, με περισσότερες βροχές το χειμώνα και πολύ θερμό καλοκαίρι. Στις
ορεινές περιοχές το κλίμα είναι ψυχρό.

2. Οικονομική εξέταση

Η οικονομία του νομού βασίζεται κατά μεγάλο ποσοστό στον τουρισμό. Την
τελευταία δεκαετία όμως, έχει αναπτυχθεί και η γεωργοκτηνοτροφική
οικονομία. Καλλιεργούνται ελαιόδεντρα, εσπεριδοειδή, σουλτανίνα,
κηπευτικά και πρώιμα λαχανικά, κυρίως στην περιοχή της Ιεράπετρας, όπου
οι συνθήκες είναι πολύ ευνοϊκές. Παράγονται ακόμα κάστανα, αμύγδαλα,
δασικά προϊόντα, κτηνοτροφικά και αλιευτικά. Η καλλιέργεια των πρώιμων
λαχανικών (αγγουράκια, ντομάτες) γίνεται σε θερμοκήπια και εφοδιάζεται μ'
αυτά η αγορά όλης της Ελλάδας. Περίφημο εξάλλου είναι το μοναδικό στην
πατρίδα μας φοινικόδασος στο Βάι. Η βιομηχανία αντιπροσωπεύεται από
σαπωνοποιίες, ελαιουργίες και πυρηνελαιουργίες. Το υπέδαφος δίνει γύψο
και μάρμαρα. Ο τουρισμός εμφανίζει σημαντική κίνηση. Κέντρα του είναι η
Νεάπολη, ο Άγιος Νικόλαος, η Σητεία και η Ιεράπετρα.

Η συγκοινωνία διεξάγεται με αυτοκίνητα και πλοία. Οι κωμοπόλεις

συνδέονται με αυτοκινητόδρομους.
Στο νομό υπάγονται οι κατοικημένες νησίδες Σπιναλόγκα, Χρυσή, Άγιοι
Πάντες, Καλυδώνα, Μικρονήσι και αρκετές ακατοίκητες. Ο νομός έχει έκταση
1.823 τ.χλμ. και πληθυσμό 71.279 κατ. Αποτελείται από 8 δήμους κι έχει
πρωτεύουσα τον Άγιο Νικόλαο (8.810 κάτ.), που είναι παράλια πόλη με καλό
λιμάνι, ωραίες οικοδομές και πλατείες και αξιόλογη εμπορική κίνηση. Άλλες
πόλεις είναι η Νεάπολη (2.965 κάτ.), κέντρο παραγωγής λαδιού και
αμύγδαλου, η Ιεράπετρα (12.589 κάτ.), παράλια πόλη προς το Λιβυκό
πέλαγος, με ενετικό φρούριο και πεδιάδα κατάφυτη από ελαιόδεντρα, όπου
υπάρχουν ερείπια αρχαίας πόλης και η Σητεία (7.340 κάτ.), παραλιακή πόλη,
χτισμένη στο μυχό ομώνυμου κόλπου, με λιμάνι, ενετικό φρούριο και
εμπορικό κέντρο του ανατολικού τμήματος της Κρήτης. Η περιοχή
κατοικήθηκε από τα αρχαιότατα χρόνια, Γύρω στα 1700 π.Χ. έγινε ισχυρός
σεισμός, αλλά η πρόοδος του Λασιθίου δεν ανακόπηκε. Ο καθαρά μινωικός
πολιτισμός συνεχίστηκε τον καιρό των Αχαιών και αργότερα με τους Δωριείς.
Οι Ρωμαίοι έγιναν κυρίαρχοι σ' όλη την Κρήτη. Από το 395 μ.Χ. η περιοχή
αποτέλεσε βυζαντινό τμήμα. Το 824 έπεσε στα χέρια των Αράβων, απ' τους
οποίους ελευθερώθηκε το 961 από το Νικηφόρο Φωκά. Ύστερα έγιναν
κύριοι του νησιού και της περιοχής οι Ενετοί (1204 - 1645), που την
οχύρωσαν καλά. Κατά τη διάρκεια της τουρκοκρατίας που επακολούθησε
(1645 - 1897) οι κάτοικοι πολλές φορές επαναστάτησαν κατά των Τούρκων.
Ενώθηκε με την Ελλάδα την 1η Δεκεμβρίου 1913. Ο πιο ξακουστός
οπλαρχηγός της περιοχής ήταν ο καπετάν Μανόλης Καζάνης.

Τουρκοκρατία
Μετά την άλωση της Κωσταντινούπολης συνεχίστηκε και ολοκληρώθηκε η
κατάκτηση και των υπόλοιπων ελληνικών χωρών. Το 1456 καταλύθηκε το
δουκάτο των Αθηνών, το 1460 το δεσποτάτο του Μιστρά, το 1461 η
Αυτοκρατορία της Τραπεζούντας. Στη θέση ενός λαού με μεγάλη
εκπολιτιστική δύναμη έρχεται τώρα ένας άλλος λαός, βάρβαρος και
απολίτιστος, που δεν ήταν σε θέση να αφομοιώσει και να συνεχίσει τον
πολιτισμό που βρήκε. Έτσι, ολόκληρη η περιοχή της Εγγύς Ανατολής μαζί
και η Ελλάδα βυθίστηκαν σε μεσαιωνική βαρβαρότητα. Το πλήγμα ήταν
βαρύ, όμως ο Ελληνισμός δεν έσβησε. Εξακολούθησε να ζει κάτω από την
ισχυρή επίδραση του Βυζαντίου και να ελπίζει σε ανάσταση και αναγέννηση
του Έθνους.
α) Η ζωή των υπόδουλων Ελλήνων. Ο σουλτάνος αναγνώρισε την
Ελληνική Ορθόδοξη Εκκλησία ως επίσημο θεσμό μέσα στο κράτος του και
παραχώρησε ορισμένα προνόμια στον οικουμενικό πατριάρχη, που τον
καθιστούσαν εθνάρχη, δηλ. θρησκευτικό και πολιτικό αρχηγό των
υπόδουλων Ελλήνων. Πρώτος πατριάρχης μετά την Άλωση αναδείχτηκε ο
λόγιος Γεννάδιος Σχολάριος. Ο σουλτάνος παραχώρησε ακόμα και μερικά
προνόμια κοινοτικής αυτοδιοίκησης, για να μπορούν οι Τούρκοι να
ασχολούνται απερίσπαστοι με τον πόλεμο και να εισπράττουν χωρίς κόπο
τους φόρους. Τα θρησκευτικά και κοινοτικά όμως αυτά προνόμια ήταν
υποτυπώδη και ανεπαρκή για να ισοσκελίσουν τα δεινά των υπόδουλων
Ελλήνων. Συχνές ήταν οι καθαιρέσεις, φυλακίσεις ή σφαγές κληρικών. Η
εκπαίδευση υπολειτουργούσε, ενώ η ζωή, η τιμή και η περιουσία των
ραγιάδων βρισκόταν στη διάθεση των Τούρκων. Με τον κεφαλικό φόρο
(χαράτσι) και τους ποκίλους άλλους φόρους πλούτιζαν οι Τούρκοι άρχοντες,
ενώ από την άλλη μεριά οι Ελληνες φυτοζωούσαν και εξαθλιώνονταν
οικονομικά.
Αλλά ο φοβερότερος φόρος ήταν ο "φόρος του αίματος", το γνωστό
παιδομάζωμα. Στους δύο πρώτους αιώνες της δουλείας οι Τούρκοι είχαν
αρπάξει ένα εκατομμύριο Ελληνόπουλα, για να επανδρώσουν τα τάγματα
των γενίτσαρων. Συχνοί επίσης ήταν και οι βίαιοι εξισλαμισμοί. Τίποτε όμως
δεν μπόρεσε να κλονίσει το εθνικό φρόνημα των Ελλήνων και να αμβλύνει
τη συνείδηση της φυλετικής τους οντότητας. Σ' αυτό τους βοηθούσαν οι
αγεφύρωτες διαφορές που υπήρχαν ανάμεσα στους ίδιους και τους Ασιάτες
κατακτητές, όπως ήταν ο θρησκευτικός φανατισμός, τα ήθη και τα έθιμα, ο
τρόπος ζωής, η γενική νοοτροπία. Το ελληνικό μάλιστα δαιμόνιο βρήκε
πολλές φορές τρόπους να εκδηλωθεί και να πετύχει θαυμαστά
αποτελέσματα, όπως έγινε με την εξαιρετική εξέλιξη που γνώρισαν οι
κοινότητες: Χίος, Ρόδος, Τήνος, Νάξος, Ύδρα, Σπέτσες, Ψαρά και ιδιαίτερα
τα 24 χωριά του Πηλίου, τα Αμπελάκια και τα Μαντεμοχώρια. Επίσης μια
δυναμική τάξη Ελλήνων,οι Φαναριώτες, εκμεταλλευόμενοι την ανικανότητα
των Τούρκων, κατόρθωσαν να προωθηθούν σε ανώτατες εμπιστευτικές
θέσεις της κρατικής μηχανής. Έγιναν διερμηνείς, διαχειριστές της εξωτερικής
πολιτικής, ηγεμόνες των παραδουνάβιων ηγεμονιών (Μαυροκορδάτοι,
Υψηλάντες, Καρατζάδες, Σούτσοι κ.ά.) και ωφέλησαν με πολλούς τρόπους
το υπόδουλο γένος.Με τον καιρό το υπόδουλο έθνος απέκτησε και τη
στρατιωτική του δύναμη, τους κλέφτες και τους αρματολούς. Πολλοί Έλληνες
πήραν τα βουνά και αγωνίζονταν να επιβιώσουν με επιθέσεις εναντίον των
Τούρκων, οι οποίοι τους αποκαλούσαν με περιφρόνηση "κλέφτες". Οι
κλέφτες ωστόσο εκπροσωπούσαν για τον Ελληνισμό την αντιστασιακή
δύναμη του έθνους και ενσάρκωναν την υψηλότερη έννοια της ελληνικής
λεβεντιάς. Οι Τούρκοι, για να αντιδράσουν κατά των κλεφτών, υιοθέτησαν το
θεσμό των αρματολών, μια αναβίωση των "ακριτών" του Βυζαντίου.
Διαίρεσαν τη χώρα σε "αρματολίκια" και τοποθέτησαν στο καθένα
επικεφαλής τον "καπετάνιο".
Στις αρχές του 19ου αι. υπήρχαν 3 αρματολίκια στη Μακεδονία, 10 στη
Θεσσαλία και στην Ανατολική Στερεά Ελλάδα και 4 στη Ήπειρο, Ακαρνανία
και Αιτωλία. Στην Πελοπόννησο δε γνώρισε ανάπτυξη ο κλεφταρματολισμός.
Ανάμεσα στους αρματολούς και στους κλέφτες δεν υπήρχε εχθρότητα. Αυτό
φαίνεται και από το ότι με μεγάλη ευκολία άλλαζαν στρατόπεδα, με τον καιρό
μάλιστα οι δύο έννοιες ταυτίστηκαν. Κλέφτες και αρματολοί πρωτοστάτησαν
σε όλες τις εξεγέρσεις του έθνους και αποτέλεσαν την κυριότερη δύναμη
κατά την έκρηξη και τη διεξαγωγή της Επανάστασης του 1821.

β) Εξεγέρσεις κατά την Τουρκοκρατία.

Κατά τα 400 περίπου χρόνια σκλαβιάς οι Έλληνες ζούσαν με την ελπίδα ότι
θα αποκτήσουν και πάλι την ελευθερία τους και θα ξαναστήσουν τη
Βυζαντινή Αυτοκρατορία. Γι' αυτό δεν άφηναν να χαθεί καμιά ευκαιρία χωρίς
να πάρουν τα όπλα κατά του κατακτητή. Υπολογίζεται ότι από το 1453 μέχρι
το 1821 έγιναν 30 περίπου επαναστατικά κινήματα.

γ) Φιλική Εταιρεία.
Την ανάγκη για οργάνωση και συστηματική προετοιμασία του αγώνα για την
απελευθέρωση ήρθε να αναπληρώσει η Φιλική Εταιρεία κατά το 1814. Τρεις
νέοι φλογεροί πατριώτες, ο Νικόλαος Σκουφάς από την Άρτα, ο Αθανάσιος
Τσακάλοφ από τα Ιωάννινα και ο Εμμανουήλ Ξάνθος από την Πάτμο,
αποφάσισαν να συγκροτήσουν οργάνωση με σκοπό την απελευθέρωση του
Έθνους. Τα ιδρυτικά αυτά μέλη αργότερα πλαισιώθηκαν και από άλλα
στελέχη, όπως τον Παναγιώτη Σέκερη, τον Αντώνιο Κομιζόπουλο, τον
Άνθιμο Γαζή, τον Γεώργιο Λεβέντη, τον Παναγιώτη Αναγνωστόπουλο κ.ά.,
ενώ απόστολοι της Εταιρείας σκορπίστηκαν σε όλα τα κέντρα του
μητροπολιτικού και απόδημου ελληνισμού για να μυήσουν τους
σημαντικότερους Έλληνες, λόγιους, ιερωμένους, εμπόρους, καραβοκύρηδες,
αρματολούς και κλέφτες. Υπολογίζεται ότι κατά την κήρυξη της επανάστασης
η Εταιρεία αριθμούσε 600.000 μέλη.
Από την ίδρυσή της η Εταιρεία πήρε συνωμοτικό χαρακτήρα. Τα μέλη της
ορκίζονταν ανάλογα με το βαθμό που είχαν και χρησιμοποιούσαν
κρυπτογραφικό κώδικα. Η αρχηγία στην αρχή προσφέρθηκε στον Κερκυραίο
υπουργό των Εξωτερικών της Ρωσίας Ιωάννη Καποδίστρια, ο οποίος,
επειδή γνώριζε καλύτερα από κάθε άλλον τις διαθέσεις της ευρωπαϊκής
διπλωματίας εκείνη τη στιγμή, αρνήθηκε να την αναλάβει. Γενικός
Επίτροπος της αρχής έγινε τελικά ο Αλέξανδρος Υψηλάντης, ευνοούμενος
υπασπιστής του τσάρου Αλέξανδρου Α΄ (12-4-1820). Οι Φιλικοί οργάνωσαν
και κατεύθυναν την προπαρασκευή της επανάστασης, όπλισαν μεγάλα
στρατιωτικά τμήματα και στο συνέδριο, που έγινε τον Οκτώβριο του 1820,
αποφάσισαν ο αγώνας να αρχίσει από τη Μολδοβλαχία.

Τουρκικά σενάρια συνομωσίας εμπλέκουν την Ελλάδα

Για σχέδιο πρόκλησης έντασης με την Ελλάδα με σκοπό την πτώση

της κυβέρνησης Ερντογάν, κάνει λόγο η εφημερίδα "Ταράφ"
προηγούμενο 1 από 1επόμενο
Την ύπαρξη σχεδίου για πρόκληση έντασης μεταξύ Ελλάδας και Τουρκίας,
με σκοπό την πτώση της κυβέρνησης Ερντογάν, αποκαλύπτει σε
δημοσίευμά της η τουρκική εφημερίδα "Ταράφ".
Σύμφωνα με την εφημερίδα, το "Σχέδιο Βαριά", όπως ονομαζόταν,
περιελάμβανε μεταξύ άλλων τη ρίψη τουρκικού αεροσκάφους από ελληνικό.
Στην κατάρτιση αυτού του σχεδίου πήραν μέρος 162 αξιωματικοί των
τουρκικών Ενόπλων Δυνάμεων, εκ των οποίων οι 29 ήταν ανώτατοι. Το
σχέδιο περιλάμβανε επίσης επί μέρους "σχέδιο πολεμικής αεροπορίας", το
οποίο φέρει τη σφραγίδα "άκρως απόρρητο" και την ημερομηνία
"Φεβρουάριος 2003", ενώ το υπογράφει ο διοικητής της Πολεμικής
Αεροπορίας πτέραρχος Ιμπραχίμ Φιρτίνα. Υπό τον τίτλο "καθήκον", το
σχέδιο αναφέρει τα εξής: "Με σκοπό την κήρυξη στρατιωτικού νόμου στο
σύνολο της Τουρκίας και την επιτυχία των διοικήσεων του στρατιωτικού
νόμου, το Γενικό Επιτελείο Αεροπορίας θα αυξήσει την ένταση με την
Ελλάδα, θα προκαλέσει τους υποστηρικτές της ισλαμικής οπισθοδρόμησης
και τη δραστηριότητά τους εναντίον των ενόπλων δυνάμεων". Σε άλλο
σημείο του σχεδίου αναφέρονται τα εξής: "Κατά τις πτήσεις στο Αιγαίο θα
παρενοχλούνται τα αεροσκάφη της ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας και θα
διαμορφωθεί κλίμα σύγκρουσης. Εάν είναι δυνατόν, θα προκληθεί πτώση
ενός αεροσκάφους μας από την ελληνική πολεμική αεροπορία και εάν δεν
πραγματοποιηθεί αυτό, θα προκληθεί πτώση δικού μας αεροσκάφους με
πυρά, σε κατάλληλο χώρο και χρόνο από πιλότο του Ειδικού Σμήνους το
οποίο έχει αναδιαρθρωθεί. Θα διοχετευτούν στα ΜΜΕ ειδήσεις περί της
πτώσης του αεροσκάφους μας από την ελληνική πολεμική αεροπορία και θα
παρουσιαστεί η αδυναμία της κυβέρνησης του Κόμματος Δικαιοσύνης και
Ανάπτυξης στο θέμα αυτό". Η εφημερίδα γράφει ότι "παράλληλα με την
προβοκάτσια αυτή που θα εξελισσόταν στον αέρα, το σχέδιο στόχευε στην
αύξηση της έντασης στα σύνορα στη Θράκη και στη δημιουργία κλίματος
επιστράτευσης σε όλη την περιοχή".
03 Μαϊου 2009, 07:55

Δεν χρειάστηκαν παρά λίγες ώρες

μετά το ξέσπασμα της γρίπης των
χοίρων στο Μεξικό για να ξεσπάσουν
και οι πρώτες θεωρίες συνομωσίας
για την κατάσταση. Αλλες ήθελαν τον
ιό να παρασκευάστηκε σε
εργαστήριο, άλλες να μολύνθηκαν
άνθρωποι που στη συνέχεια ήρθαν σε
επαφή με τον Μπαράκ Ομπάμα -ίσως
για να τον μολύνουν και να τον
σκοτώσουν- και άλλες ότι πρόκειται
για έργο της Αλ Κάιντα, που κατάφερε
να κατασκευάσει την περίφημη
«βρόμικη» βόμβα που θέλει εδώ και
χρόνια. Με αφορμή λοιπόν αυτό το
ξέσπασμα θεωριών συνομωσίας,
αξίζει να θυμηθούμε τις μεγαλύτερες από αυτές, όπως κατά καιρούς έχουν
διατυπωθεί. Σκότωσε η CIA τον Τζον Κένεντι; Ηταν ο στρατάρχης Τίτο
κατάσκοπος των Σοβιετικών; Κυβερνούν τα ερπετά τη Γη ή μήπως υπάρχει
μια ελίτ που φτιάχνει μια παγκόσμια χώρα; Ερωτήσεις που κατά καιρούς
έχουν δει το φως της δημοσιότητας και οι απαντήσεις τους είναι ανάλογες με
το αν κάποιος έχει φαντασία ή όχι…
Οι θεωρίες συνομωσίας αποτελούν προσπάθεια ερμηνείας ιστορικών ή
σύγχρονων γεγονότων για τα οποία ευθύνονται κάποιοι λίγοι, που κάνουν τα
πάντα προκειμένου να υλοποιήσουν τα μυστικά σχέδιά τους. Σε αυτές
βεβαίως βοηθούν και τα μέσα ενημέρωσης, ακόμα και με τηλεοπτικές σειρές
όπως το «X Files», το σενάριο του οποίου βασίζεται στη μεταφυσική και τη
θεωρία της ύπαρξης μιας ελίτ. Για να μην αναφερθούμε στον «Κώδικα Ντα
Βίντσι» και στο «Ευαγγέλιο του Ιούδα».
Υπάρχουν όμως και θεωρίες συνομωσίας που ερμηνεύτηκαν, όπως, για
παράδειγμα, τα UFO στη Νεβάδα. Υστερα από δεκαετίες φημών και
απόψεων, πέντε πρώην εργαζόμενοι στη λεγόμενη Area 51, όπου υπήρχαν
στρατιωτικές εγκαταστάσεις, ομολόγησαν ότι πολλά ανεξήγητα φαινόμενα
ήταν στην πραγματικότητα στρατιωτικά πειράματα. Ποιες είναι όμως οι πιο
μεγαλύτερες θεωρίες συνομωσίας; Ισχύουν ή μήπως για όλα φφταίει η
φαντασία των εμπνευστών τους; Η απάντηση είναι δική σας.

Tα μηνύματα της Microsoft

Αυτή η θεωρία διατυπώθηκε το 1992, μερικές ημέρες μετά την κυκλοφορία

στην αγορά των Windows 3.1. Κι αυτό επειδή ανακαλύφθηκε πως, αν
κάποιος γράψει τα γράμματα NYC χρησιμοποιώντας τα Wingdings, θα
εμφανιστούν στην οθόνη του ένα κρανίο, το άστρο του Δαβίδ και μια γροθιά
με υψωμένο τον αντίχειρα. Τα σύμβολα αυτά ερμηνεύτηκαν τότε ως έγκριση
να δολοφονούνται Εβραίοι, ιδίως εκείνοι που ζουν στη Νέα Υόρκη.

Επιπλέον, μετά την 11η Σεπτεμβρίου ανακαλύφθηκε άλλο ένα μήνυμα που,
αν και ήταν ψευδές, πολλοί το πίστεψαν. Αν και ο αριθμός των πτήσεων των
αεροπλάνων που έπεσαν πάνω στους δίδυμους πύργους ήταν 11 and 175,
κάποιος σκέφθηκε να δώσει τον αριθμό Q33NY σε ένα από τα αεροπλάνα.
Αν αυτός γραφτεί και πάλι στα Wingdings, στην οθόνη εμφανίζεται ένα
αεροσκάφος να πετά προς τους πύργους, ένα κρανίο και το αστέρι του
Δαβίδ.

UFO στην πόλη Ρόζγουελ

Αυτή η θεωρία έχει τις ρίζες της στο 1947 και αφορά την πτώση
διαστημοπλοίου εξωγήινων στην πόλη Ρόζγουελ του Νιου Μέξικο. Ολα
ξεκίνησαν όταν η κυβέρνηση επιβεβαίωσε αρχικά ότι ένα είδος ιπτάμενου
δίσκου συνετρίβη, αργότερα όμως άλλαξε την ιστορία κάνοντας λόγο για
πτώση μετεωρολογικού αερόστατου. Σύμφωνα με νεότερες πληροφορίες,
υπήρξε «κουκούλωμα» της υπόθεσης, καθώς το αντικείμενο που έπεσε δεν
ήταν ούτε σκάφος εξωγήινων αλλά ούτε μετεωρολογικό αερόστατο. Ηταν ένα
αερόστατο με κατασκοπικό εξοπλισμό, με την κωδική ονομασία «Mogul
Project». Πρόσφατα ωστόσο ο αστροναύτης του «Απόλλωνα 14» Εντγκαρ
Μίτσελ υποστήριξε πως η κυβέρνηση εξανάγκασε σε σιωπή του κατοίκους
του Ρόζγουελ, ώστε να μην αποκαλύψουν πως πράγματι επρόκειτο για
σκάφος εξωγήινων.

Η δολοφονία του Κένεντι

Μετά τη δολοφονία του προέδρου Κένεντι το 1963, έγινε έρευνα που

διήρκεσε δέκα μήνες και κατέληξε στο συμπέρασμα ότι δολοφόνος ήταν ο Λι
Χάρβεϊ Οσβαλντ. Οι θεωρίες συνομωσίας υποστηρίζουν ωστόσο ότι υπήρχε
τουλάχιστον ένας δεύτερος σκοπευτής, ενώ εκφράζονται σοβαρές ενστάσεις
σε ό,τι αφορά τα κίνητρα του Οσβαλντ. Αλλοι υποστήριξαν ότι κυβερνητικές
υπηρεσίες, συμπεριλαμβανομένης της CIA, αλλά και η KGB, η Μαφία, ο
αντιπρόεδρος Λίντον Τζόνσον, ο Ρίτσαρντ Νίξον, ο Τζορτζ Μπους ο
πρεσβύτερος, ακόμα και ο Φιντέλ Κάστρο ίσως οργάνωσαν τη δολοφονία.

Ερπετά κυβερνούν τον κόσμο

Ιδρυτής, αν μπορεί να ονομαστεί έτσι, αυτής της θεωρίας είναι ο πρώην

Αγγλος τερματοφύλακας και ρεπόρτερ του BBC Ντέιβιντ Ικε. Υποστηρίζει ότι
ο κόσμος κυβερνάται από ομάδα εξωγήινων ερπετών, τα οποία παίρνουν
ανθρώπινη μορφή και κατέχουν όλες τις κορυφαίες κυβερνητικές θέσεις ανά
τον κόσμο. Σύμφωνα με την άποψή του, ολόκληρη η βασιλική οικογένεια της
Βρετανίας, η οικογένεια Μπους και πολλοί άλλοι ηγέτες του κόσμου δεν είναι
ανθρώπινα όντα αλλά ερπετά. Αν και δεν έχει την παραμικρή απόδειξη για
τη θεωρία του, ο Ικε γυρνά τον κόσμο και δίνει διαλέξεις και σεμινάρια,
πουλάει βιβλία και εμφανίζεται στην τηλεόραση υποστηρίζοντας όλα όσα
πιστεύει.

Ο Πολ ΜακΚάρτνεϊ είναι νεκρός

Σύμφωνα με τον αστικό μύθο που κυκλοφορεί, ο ΜακΚάρτνεϊ έχει πεθάνει το
1966 και οι Μπιτλς τον αντικατέστησαν με έναν σωσία. Λέγεται μάλιστα ότι
μερικά από τα τραγούδια τους μεταφέρουν μηνύματα τα οποία μπορεί κανείς
να ακούσει αν ο δίσκος παίξει ανάποδα, ενώ στις φωτογραφίες των
άλμπουμ τους υπάρχουν σημάδια και λέξεις στα τραγούδια τους που
επιβεβαιώνουν πως ο ΜακΚάρτνεϊ έχει πεθάνει. Βασική «απόδειξη» της
θεωρίας αυτής είναι μια φωτογραφία στο άλμπουμ «Abbey Road», στην
οποία ο ΜακΚάρτνεϊ περπατά ξυπόλυτος στον δρόμο, ένα βήμα πίσω από
τα άλλα μέλη του συγκροτήματος.

Ο Τίτο ήταν κατάσκοπος των Σοβιετικών

Η θεωρία αυτή δεν προέρχεται μόνον από τη Δύση αλλά υποστηρίζεται και
από έναν αστικό μύθο της Γιουγκοσλαβίας. Σύμφωνα με αυτόν, ο
στρατάρχης Τίτο εκτελέστηκε και οι Σοβιετικοί έβαλαν στη θέση του έναν
σωσία που δρούσε ως κατάσκοπός τους. Αλλοι λένε πως σκοτώθηκε στη
Ρωσία τη δεκαετία του ’20 και άλλοι ότι έπεσε στη μάχη της Σουτζέσκα.
Πάντα κατά τη θεωρία συνομωσίας, αντικαταστάτης του ήταν ένας
ξεπεσμένος Πολωνός αριστοκράτης. Λέγεται μάλιστα πως οι συγχωριανοί
του δεν τον αναγνώρισαν μετά τον πόλεμο, καθώς ο αληθινός Τίτο είχε χάσει
τρία δάχτυλα, ενώ ο αντικαταστάτης του έπαιζε ακόμα και πιάνο.

Στημένη η οικονομική κρίση

Στόχος, σύμφωνα με αυτήν τη θεωρία συνομωσίας, είναι να

καταστραφούν οι αποταμιεύσεις και οι περιουσίες των απλών
ανθρώπων. Από τα μέσα του περασμένου αιώνα κάποιοι προέβλεπαν
μάλιστα ότι η ελίτ που κυβερνά τον κόσμο θα έκανε μια τέτοια κίνηση,
ώστε να αναλάβει ξανά τον πλήρη οικονομικό έλεγχο. Η αρχή έγινε με
τα χρηματιστήρια και τις επενδύσεις των ανθρώπων με στόχο το γρήγορο
και μεγάλο κέρδος. Ετσι, όταν ήρθε η ώρα, οι τράπεζες άρχισαν να ανθούν
ως επιχειρήσεις. Αρχισαν να δίνουν δάνεια, και όταν ήρθε η σωστή ώρα,
κατέρρευσε το σύστημα.

Νέα παγκόσμια διακυβέρνηση

Αυτή είναι η κορυφαία των θεωριών συνομωσίας. Υποστηρίζει ότι η ελίτ που
κυβερνά τον κόσμο στήνει σιγά σιγά μια παγκόσμια διακυβέρνηση. Οι
οπαδοί της θεωρίας αυτής υποστηρίζουν ότι οργανώσεις όπως η λέσχη
Μπίλντερμπεργκ, οι Ιλουμινάτι και άλλες προωθούν στην εξουσία, την
οικονομία και στον πολιτισμό τους ανθρώπους-μαριονέτες που έχουν
δημιουργήσει, ώστε να στήσουν ένα αστυνομικό κράτος. Στο πλαίσιο αυτό,
λένε, προκλήθηκε η κρίση αλλά και η «πτώση» των ΗΠΑ ως παγκόσμιου
ηγέτη. Επίσης, η ελίτ θέλει καλές σχέσεις με τους εξωγήινους, επειδή
χρειάζεται την προχωρημένη τεχνολογία τους.

Η αποστολή στη Σελήνη ήταν «μαϊμού»

Τα πρώτα βήματα του Νιλ Αρμοστρονγκ στη Σελήνη το 1969 δεν φάνηκε να
πείθουν αρκετούς ανθρώπους. Ετσι, γεννήθηκε η θεωρία ότι δεν έγινε ποτέ
αυτή η αποστολή. Το σενάριό της φέρεται να έγραψε ο συγγραφέας
επιστημονικής φαντασίας Αρθουρ Κλαρκ και τη σκηνοθεσία να ανέλαβε η
CIA. Οι οπαδοί αυτής της θεωρίας λένε πως οι αστροναύτες δεν θα
μπορούσαν να αντέξουν την ακτινοβολία της Σελήνης και πως οι
φωτογραφίες που δόθηκαν στη δημοσιότητα είναι εξαιρετικά καλές, ότι σε
αυτές δεν υπάρχουν αστέρια και πως το έδαφος είναι ακριβώς ίδιο σε όλες.
Υποστηρίζουν ακόμα πως η θερμοκρασία στη Σελήνη είναι τόσο υψηλή την
ημέρα, ώστε το φιλμ θα έλιωνε στη μηχανή, ότι δεν δημιουργήθηκε κρατήρας
από την προσεδάφιση του διαστημοπλοίου και πως, αν και δεν υπάρχει
αέρας στη Σελήνη, η σημαία των ΗΠΑ φαίνεται να κυματίζει.

Ερχεται το τέλος του κόσμου

Επιστήμονες ανακάλυψαν ότι το ημερολόγιο των Μάγια είναι πολύ ακριβές

στην πρόβλεψη για κάποια γεγονότα και τον ρόλο που οι πλανήτες παίζουν
σε αυτά. Το πρόβλημα έγκειται στο ότι δεν προβλέπεται τίποτα για μετά το
έτος 2012. Αυτό ερμηνεύεται ως πρόβλεψη πως δεν θα υπάρχει τίποτα
έπειτα από αυτήν τη χρονιά. Πολλοί υποστηρίζουν ότι θα συμβεί κάτι
σημαντικό, δεν ξέρουν όμως τι. Αλλοι λένε πως η Γη θα ολοκληρώσει τον
κύκλο της και όλα θα ξεκινήσουν από την αρχή. Αλλοι πάλι λένε πως θα γίνει
πυρηνικός πόλεμος και ότι η ανθρωπότητα θα διασωθεί από εξωγήινους,
ενώ κάποιοι πιστεύουν ότι από το 2012 η ανθρωπότητα θα μπει σε μια
χρυσή εποχή ευημερίας και παντοτινής ειρήνης. Ολοι οι παραπάνω
συμφωνούν πάντως πως οι κυβερνήσεις ξέρουν τι θα συμβεί αλλά μας το
κρύβουν

Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΗΠΑ ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΗΝ 11Η ΣΕΠΤΕΜΒΡΙΟΥ

Η ΠΡΙΓΚΙΠΙΣΣΑ ΝΤΑΙΑΝΑ ΔΟΛΟΦΟΝΗΘΗΚΕ ΓΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΠΑΝΤΡΕΥΤΕΙ
ΤΟΝ ΜΟΥΣΟΥΛΜΑΝΟ ΣΥΝΤΡΟΦΟ ΤΗΣ ΚΑΙ ΓΕΝΝΗΣΕΙ ΤΟ ΠΑΙΔΙ ΤΟΥ!
Η ΠΡΟΣΕΛΗΝΩΣΗ? ΕΝΑ ΣΕΝΑΡΙΟ ΣΤΗ ΤΗΛΕΟΡΑΣΗ!
ΣΚΗΝΟΘΕΤΗΜΕΝΟ ΑΨΟΓΑ ΑΠΟ ΠΟΙΟΝ ΑΛΛΟΝ? ΤΗ ΝΑΣΑ !
ΟΙ ΕΒΡΑΙΟΙ ΕΛΕΓΧΟΥΝ ΤΑ ΠΑΝΤΑ - ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΚΑΘΕ ΤΙ ΚΡΥΒΕΤΑΙ ΤΟ
ΕΒΡΑΙΚΟ ΛΟΜΠΥ!
ΤΟ ΧΟΛΙΓΟΥΝΤ ΕΙΝΑΙ ΠΛΕΟΝ ΟΛΟΚΛΗΡΩΤΙΚΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΗΣ
ΣΑΕΝΤΟΛΟΓΙΑΣ!
Ο PAUL MCCARTNEY ΠΕΘΑΝΕ ΤΟ 1969 ΚΑΙ ΑΝΤΙΚΑΤΑΣΤΑΘΗΚΕ ΑΠΟ
ΕΝΑ ΣΩΣΙΑ! (αυτό ομολογουμένως το αγνοούσα ...)
ΤΟ AIDS ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΘΗΚΕ ΣΕ ΕΝΑ ΕΡΓΑΣΤΗΡΙΟ ΜΕ ΣΚΟΠΟ ΝΑ
ΕΞΟΝΤΩΣΕΙ ΟΜΟΦΥΛΟΦΙΛΟΥΣ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΕΣ
ΤΟ ΤΗΓΑΝΙΤΟ ΚΟΤΟΠΟΥΛΟ ΠΡΟΚΑΛΕΙ ΣΤΕΙΡΟΤΗΤΑ!
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΗΔΗ ΕΧΕΙ ΚΑΤΑΚΤΗΘΕΙ ΑΠΟ ΔΡΑΚΟΝΙΑΝΟΥΣ ΟΙ ΟΠΟΙΟΙ
ΜΑΣ ΚΥΒΕΡΝΟΥΝ !
Ο ΚΟΣΜΟΣ ΕΙΝΑΙ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΤΩΝ ΠΕΦΩΤΙΣΜΕΝΩΝ!
Εγώ να συμπληρώσω βέβαια πως, Ο ΕΛΒΙΣ ΖΕΙ!!!!! Βέβαια αυτό δεν
είναι θεωρία συνομωσίας... είναι απλά η αλήθεια!!!!! Αν θέλετε πάντως
κι έχετε κέφι μπορούμε να ξεκινήσουμε μια τέτοια συζήτηση κι όπου
μας βγάλει! Είναι όντως θεωρίες συνομωσίας?

ΠΑΓΚΟΣΜΙΟΠΟΙΗΣΗ απο μονη της η λεξη ειναι συνομωσια και υβρις κατα
του ανθρωπινου γενους.Η παγκοσμιοποιηση θελει να
ισωπεδωσει,ομογενοποιησει και μαζοποιησει τα παντα,και να τυποποιησει
ολα τα πολιτιστικα αγαθα,ωστε να επικρατησει παντου-στο ονομα της
προοδου-μια ομοιομορφη μαζικη υλιστικη κουλτουρα ζωης,η οποια θα φερει
την διαβρωση της ανθρωπινης συνειδησης,την συντριβη της
προσωπικοτητας και την υπομονευση και αφαιρεση της προσωπικης
επιλογης και ελευθεριας. Για αυτο επιδιωκει την αποδυναμωση των Εθνικων
πολιτισμων,την καταστροφη της ιδιοτυπιας και ιδιοσυστασιας των λαων,και
την εβραιοποιησης τους.Ο Εβραιος Χ.Κισσινγκερ ειχε πει μεταξυ αλλων οτι
πρεπει να καταργηθουν ολες οι Εθνικες κληρονομιες,και γλωσσες.Ο
παγκοσμιος στοχος τους ειναι να δημιουργησουν μια κουλτουρα,μια
μοδα,μια γλωσσα,μια ιστορια,μια θρησκεια,ενας τροπος
σκεψης,εκπαιδευσης,διατροφης,ενδυμασιας,ψυχαγωγιας και
διασκεδασης,ενα νομισμα,μια ηλεκτρονικη ταυτοτητα,και συντομα εναν
εμφυτευμενο πομπο μεσα μας... Παγκοσμιοποιηση σημαινει αποσυνθεση
και καταστροφη καθε ανωτερου πνευματικου πολιτισμου,ωστε να οδηγηθει η
Λευκη ανθρωποτητα σε κατασταση απολυτου ελεγχου,δουλειας,και
βαρβαροτητας,οπου οι βομβαρδισμοι των αμερικανοεβραιων και η
΄΄εννομος΄΄βια θα ειναι ανθρωπισμος. Για αυτο επιδιωκει την διαφθορα των
λαων,την υποβαθμιση και εξαφανιση καθε ηθικης, πνευματικης και
ανθρωπιστικης αξιας,ωστε ολοι οι λαοι να ειναι κλωνοι και να μεταλλαχθουν
και να ενδιαφερονται μονο για χρημα,σαρκα,υλη,τεχνολογια και
διασκεδαση,να γινουν ΄΄τουβλα΄΄στις πνευματικες αναζητησεις,και΄΄μπετον
αρμε΄΄στα αισθηματα,και πνευματικα αναπηροι.

Για την συνομωσια αυτη οι εβραιοι χρησιμοποιουν κυριως την τηλεοραση και
ΟΛΑ τα μεσα μαζικης ενημερωσης,τα οποια προβαλουν τον
κατανωλιτισμο,το κερδος,την σαρκολατρεια,την ευδαιμονια,ωστε με την
διεγερση των αισθησεων να αιχμαλωτιζουν τα μυαλα και τις ψυχες των
ανθρωπων και να τους καθοδηγουν οπως θελουν.
Οι εβραιοι ακομα θελουν μεσω της παγκοσμοιοποιησης την
αποεθνικοποιηση των λαων,την καταργηση συνορων και ανακατεμα
φυλων,ωστε τα κρατη απο Εθνικα να γινουν κρατη οχλων,χωρις ταυτοτητα
και παραδοσεις,και να διευθυνονται ευκολα απο τους εβραιους.Προσπαθουν
να επιβαλουν την εξουσια της νεας ταξης πραγματων με την βια.

Οσοι δεν τους προσκυνουν,επιδιωκουν να τους ανατρεψουν με δολιους και

βιαιους τροπους.(Σερβια,Ιρακ,Αφγανισταν,και ακολουθουν συρια,ιραν,κ.α)
Ποιος ΟΗΕ,ΗΠΑ,ΝΑΤΟ που βομβαρδισαν τους Σερβους,διοτι δηθεν
καταπιεζαν τους αλβανους,τολμα να πειραξει τους εβραιους που
εξολοθρευουν τους Παλαιστινιους?

Αλλωστε ηδη απο το 1962 ο εβραιος Μπεν Κουριον προεβλεψε την

δημιουργια ομοσπονδοποιημενων ενωμενων ηπειρων των οποιων η
Ανωτατη Αρχη θα εδρευει στην ιερουσαλημ!!!
Την παγκοσμιοποιηση την προετοιμαζαν οι εβραιοι ηδη απο το 1897
με τα πρωτοκολλα των σοφων της σιων,οπου προλεγονται οι
καταργησεις των Εθνικων δικαιων,που σημερα επιχειρειται με
ΟΗΕ,ΝΑΤΟ,ΙΣΡΑΗΛ,η δημιουργια και δυναμικη επικρατηση μιας
διεθνης υπερκυβερνησης, η επιβαλλομενη απο την Ε.Ε καταργηση
των Εθνικων συνορων και νομισματων,κ.α.Τι επιδιωκουν ομως με την
παγκοσμιοποιηση οι εβραιοι. Ειναι κατι που θα δουμε στην συνεχεια.
Περισσότεροι εχθροί,θα φέρουν περισσότερη δόξα.
Οι εβραιοι με την παγκοσμιοποιηση επιδιωκουν¨¨Τον ηλεκτρονικο ελεγχο
ανθρωπων,ζωων,και πραγματων ,για να παρακολουθουνται και να
ελεγχονται τα παντα,ωστε να επελθει γρηγορα η δικτακτορια του
Οργουελ,και του Μπιγκ Μπραδερ της εβραικης παγκοσμιοποιησης.Αυτον
εξυπηρετει και το παγκοσμιο δικτυο ECHELON,το οποιο ελεγχεται απο τη
CIA,NSA,και αποτελειται απο δορυφορους που ζουμαρουν μεχρι
1εκ.,ρανταρ,επιγειους σταθμους υποκλοπης των τηλεπικοινωνιων,και απο
τα ισχυροτερα ηλεκτρονικα υπολογιστικα συστηματα αναγνωρισης
χαρακτηρων και φωνης,και καταχωρησης πληροφοριων,με σκοπο τον
πληρη ελεγχο καθε πληροφοριας (απο κινητα, ακινητα τηλεφωνα,φαξ,
ηλεκτρον. ταχυδρομειο, μυστικα αρχεια κρατων, βιομηχανιων, κ.α),και την
εξουδετερωση ολων αυτων που αντιστεκονται στους εβραιους. Για την
εξαπλωση της ηλεκτρονικης σκλαβιας χρησιμοποιουν το προσχημα της
τρομοκρατιας,την οποια αυτοι οι ιδιοι δημιουργησαν,συντηρουν ,και
επεκτεινουν,διοτι τους βοηθαει στα συνομωτικα τους σχεδια τους και ιδιως
στο να εξαναγκασθουν οι λαοι να δεχθουν τα ανελευθερα ηλεκτρονικα
κατασκοπευτικα συστηματα ελεγχου. Ο Μπιν Λαντεν ο ΄΄τρομοκρατης΄΄
υπηρξε συνεργατης των αμερικανων στην δεκαετια 80,ενω 4.000
εβραιοι που δουλευαν στους διδυμους πυργους δεν πηγαν στη
δουλεια τους την 11/9/2001.Γιατι αραγε?
Μηπως ειχαν προειδιποιηθει απο τη μοσαντ που προεγνωριζε το
χτυπημα των πυργων?
Οι εβραιοι με την παγκοσμιοποιηση θελουν να ελεγχουν το νου μας με τα
media και την τηλεοραση.Απο το πρωι ως το βραδυ να κοιταζουμε
τηλεοραση σαν αποβλακωμενοι.Να μην εχουμε χρονο να σκεφτουμε,να
μελετησουμε,να διαβασουμε,να συλλογιστουμε,αλλα να μας βομβαρδιζουν
με διαφημισεις και μεσα απο τα σηριαλ μηνυματα οπως ΄΄ΑΓΟΡΑΖΕ,
ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΕ, ΑΠΟΛΑΥΣΕ.΄΄
Στον ελεγχο του νου εχουν στρεψει ολο το ενδιαφερον τους οι εβραιοι που
κρυβονται πισω απο την παγκοσμιοποιηση.ξεκινησαν τα πειραματα με
ραδιοκυματα,ηλεκτρομαγνητικα και τηλεοπτικα κυματα,με ακτινοβολιες
χαμηλων συχνοτητων,και τωρα θελουν να μας εμφυτευσουν και
μικροβιοτσιπς,και νανομποτς,να μας μεταβαλουν σε τηλεκατευθυνομενα
ρομποτακια. Επιδιωκουν τον πληρη ελεγχο της ανθρωπινης συμπεριφορας
και την τροποποιηση της συμφωνα με τις δικες τους προτιμησεις.Οι εβραιοι
ακομα επιδιωκουν την εκμεταλευση και ληστεια των λαων,να πλουτιζουν οι
πολυεθνικες εταιρειες,και οι εβραιοτραπεζιτες,να γινουν πλουσιοτεροι,και οι
φτωχοι φτωχοτεροι.Επιδιωκουν να εξαφανισουν την ταξη των μικρομεσαιων
επιχειρηματιων και να τους μετατρεψει σε υπαλληλους των πολυεθνικων. Για
αυτο οι εβραιοι θελουν τους ΕΛΛΗΝΕΣ ανεργους η με μερικη
απασχοληση.Καταφερε ηδη να το κανει αυτο σε μεγαλο ποσοστο με τα
πανωτοκια,με τη ληστεια του χρηματηστηριου,με τον τζογο,την ανεργια,την
ακριβεια,με τη φθηνη εργασια απο τους ξενους,με το ανοιγμα ξενων
επιχειρησεων και κλεισιμο των Ελληνικων,κ.α. Οι εβραιοι με την
παγκοσμιοποιηση ακομα θελουν να ιδιωτικοποιησουν ολες τις μεγαλες
κρατικες επιχειρησεις(ΟΤΕ,ΔΕΗ,ναυπηγεια,τσιμεντα,κ.α.)ακομα και τα
τεραστια χρυσωρυχεια Χαλκιδικης εδοθησαν στην εβραικη εταιρεια
TVX,ωστε να τεθουν ολα υπο τον ελεγχο τους και το Εθνος να μετατραπει
σε μαριονετα τους.
Οι εβραιοι επιδιωκουν την καταργηση της ιδιοκτησιας και του
χρηματος.παρακινουν οι εβραιοι να υπερκαταναλωνουμε παιρνοντας δανεια
απο τις τραπεζες,διοτι ξερουν οτι στο μελλον οι δανεισθεντες δεν θα
μπορεσουν να τα εξοφλησουν,και ετσι θα τους κατασχεσουν κινητα και
ακινητα,ωστε να γινουν οι ΕΛΛΗΝΕΣ αστεγοι και φτωχοι,περιγελασμα των
εβραιοτραπεζιτων.
Αφου κατηργησαν την δραχμη χωρις να μας ρωτησουν,και μας εδεσαν με
την εξαρτηση του ευρω.Αυτο αλλωστε ειχε προειπει απο το 19ο αιωνα και ο
εβραιος μεγαλοτραπεζιτης Μαγ.Ροτσιλντ.¨¨Αμα εχω τον ελεγχο στο νομισμα
ενος Εθνους,δεν με ενδιαφερει ποιος φτιαχνει τους νομους.¨¨.........(
Αυτοι που κρυβονται πισω απο την παγκοσμιοποιηση επιδιωκουν την
συρρικνωση του αγροτικου πληθυσμου.
Εχει δοθει οδηγια απο την Ε.Ε. να μειωθουν οι Ελληνες αγροτες στο 2% του
πληθυσμου,ωστε οι υπολοιποι να στριμωχθουν στις τσιμεντουπολεις,και να
διεκδηκουν ενα φτωχομεροκαματο οπως οι ξενοι.
Ετσι οι ξενοι και οι πολυεθνικες θα αγοραζουν την ομορφη Ελληνικη υπαιθρο
για να απολαμβανουν αυτοι,ενω οι Ελληνες θα χασουν τις εστιες τους και τις
πηγες τροφοδοσιας τους,και θα γινουν η μεταναστες η ανεργοι των πολεων
και θα εξαρτουμαστε ετσι απο τις εισαγωγες αγροτικων προιοντων.
Αυτοι που κρυβονται πισω απο την παγκοσμιοποιηση εξαπλωνουν τις
μεταλλαγμενα ειδη,για να παρουν οι πολυεθνικες τους σπορους στα χερια
τους,να ελεγχουν την παγκοσμια αγροτικη παραγωγη,οι αγροτες να γινουν
δουλοι,και εμεις να καταναλωνουμε τα σκουπιδια τους και να μεταλλαχθουμε
σε αρρωστα υπακουα ανθρωποειδη οντα.Δηλητηριαζουν την υγεια μας με
διαφορες βιομηχανικες τροφες που καταστρεφουν οχι μονο το σωμα αλλα
βλαπτουν και την νοημοσυνη μας και τις πνευματικες μας δυναμεις.
Μας θελουν να μην αντιδρουμε,αλλα να ενδιαφερομαστε μονο για
υλη,σαρκα,χρημα,διακεδαση.Η παγκοσμιοποιηση επιδιωκει να γελειοποιησει
τους θεσμους,να αφανισει την Εθνικη μας αυτοσυνειδησια και ταυτοτητα,τις
πολιτιστικες μας αξιες,τις Αρχες και τα Ιδανικα της Φυλης μας και οσων
εχουν παραδωσει οι Προγονοι μας.
Συστηματικη υπομονευση και ξεθεμελιωση των πνευματικων
ευαισθησιων,ερεισματων και δεσμων που μας ενωνουν σαν Ελληνες,και
επιβολη ξενων και ανθελληνικων νομων για να αποξηρανθουν ηθικα οι
Ελληνες.
Θελουν να γεμισουν την Ελλαδα με τζαμια,εβραικες συναγωγες κ.α.Αυτοι
που κρυβονται πισω απο την παγκοσμιοποιηση θελουν ο Εθνικος μας
Στρατος να γινει μισθοφορικος,οχι για να υπερασπιζεται τα συνορα μας
,αλλα για να συμμετεχουμε σε πολυεθνικες αποστολες,που στη ουσια
εξυπηρετουν τους εβραιους.
Οι στρατ.μοναδες αποσυρονται απο τα συνορα με αποτελεσμα οχι μονο
βεβαια να μαραζωνουν τα ακριτικα χωρια,αλλα και να αφηνουν τους Ελληνες
της μεθοριου απροστατευτους μπροστα στα ανθελληνικα σχεδια των
τουρκων,σκοπιανων,αλβανων.

Θελουν να διαλυσουν την Ελληνικη οικογενεια,ωστε να κατευθυνουν τις νεες

γενεες σε ανοητες και διεφθαρμενες ξενες κουλτουρες.
Σε καθε ειδους αναισχυντια και ανηθικοτητα,στην βια,και σε ανυπακοη προς
τους γονεις,ωστε να διεφθαρει πληρως η Ελληνικη νεολαια και να γινει
ερμαιο τους.
Προωθουν την ομοφυλοφιλια και θελουν να το περασουν σαν κατι το
φυσιολογικο,τις αισχροτητες,και καθε ειδους ανωμαλια που οδηγει σε
εξωσυζυγικους ερωτες,και χωρισμους ανδρογυνων Οι εβραιοι μεσα απο την
παγκοσμιοποιηση θελουν επισης να διαφθειρουν την Ελληνικη παιδεια και
να κακοποιησουν την Ελληνικη γλωσσα,ωστε να εχουμε μια αμορφωτη
νεολαια,χωρις Πιστη και Ηθικη,χωρις ιδανικα,οραματα,υψηλα πνευματικα
ενδιαφεροντα,χωρις ιστορικη μνημη,κριτικη και φιλοσοφικη σκεψη.
Ετσι να γινουν οι νεες Γενεες μας πολτος και μαζα,θυματα της
αμερικανοεβραικης κουλτουρας,να χασουν τα ιδανικα τους οι Ελληνες,οι
οποιοι δια μεσου των αιωνων εδωσαν ολες τις ανωτερες αξιεςτου
Πολιτισμου στην ανθρωποτητα.
Επιδιωκουν τον βιολογικο αφανισμο μας ως Γενους,με την
υπογεννητικοτητα,και με την ελλειψη κρατικης μεριμνας για τα πολυτεκνα
ζευγαρια.
Η Ελλαδα εχει χαρακτηριστει απο τον ΟΗΕ ως γηρασμενη χωρα(πολυ λιγα
Ελληνοπουλα γεννιουνται και πολλοι νεοι σκοτωνονται στα τροχαια). Γιατι
αραγε οι ΗΠΑ και Ε.Ε. χρηματοδοτουνε τις ¨¨Ελληνικες¨΄κυβερνησεις για να
υποδεχονται κυματα λαθρομεταναστων?
Ειναι ολα προσχεδιασμενα ωστε με τος πληθος των ξενων που μας
φερνουν,και με την μελλοντικη εισοδο της τουρκιας στην Ε.Ε. να αλοιωθει η
πληθυσμιακη συνθεση της Ελλαδος,μετα να γινουμε οι Ελληνες μειονοτητα
μεσα σε μια πολυεθνικη πατριδα και αργοτερα να αφανιστουμε.(οπως εγινε
στο κοσσοβο).
Στα σχεδια της παγκοσμιοποιησης συμετεχουν οι κυβερνησεις,οι σιωνιστικες
οργανωσεις,οι πολυεθνικες εταιρειες(που και αυτες ανηκουν σε εβραιους),τα
μεγαλα κομματα,οι τραπεζες,τα Μ.Μ.Ε. κ.α.
Κυριο ρολο σε αυτα τα σχεδια παιζει και η Ε.Ε.που μας επιβαλλουν
ανθελληνικους νομους. Στην σκλαβια αυτη μας σπρωχνουν και οι πολιτικοι
χωρις καν να μας ρωτησουν με ενα δημοψηφισμα.
ΑΣ ΕΞΕΓΕΡΘΟΥΜΕ ΚΑΙ ΑΣ ΑΝΤΙΣΤΑΘΟΥΜΕ΅.
Ας μην κατεβαινουμε στα πεζοδρομια μονο για τους μισθους.
Ας μην δεχθουμε αλλο να μας παραπλανουν και να μας εμπαιζουν.
Ας αντισταθουμε στην εβραικη παγκοσμιοποιηση.Ας μην αδιαφορουμε και
να μην φοβομαστε.
Ας αγωνιστουμε ολοι μαζι μεσα απο ενα ισχυρο ΕΘΝΙΚΙΣΤΙΚΟ ΚΙΝΗΜΑ για
να σωσουμε την Ελλαδα μας απο την αποστασια, διαφθορα, διαβρωση,
διαλυση, υποδουλωση, και καταστροφη. Ας πραξουμε το Ιερο καθηκον μας
προς το ΕΘΝΟΣ ,τους ΠΡΟΓΟΝΟΥΣ ΜΑΣ και τα ΠΑΙΔΙΑ ΜΑΣ.ΖΗΤΩ Η
ΝΙΚΗ!!!

ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΗ, ΚΑΚΟΠΟΙΗΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΠΕΙΡΑ ΑΦΑΝΙΣΜΟΥ ΤΗΣ

ΑΛΗΘΕΙΑΣ

«Ο Αλέκος Παναγούλης στα πλοκάμια της ΚΥΠ και

«Η ΛΥΣΗ του Μυστηρίου της Συνεργασίας Γεωρκάτζη-Παναγούλη»,

Με κάλυμμα τον ισχυρισμό, τάχα ή αληθινά, ότι «διαφωνεί» με την δογματική

θέση μας (!;) περί «μιας και μόνης αλήθειας» (!;), επιμένει και συνεχίζει. Γι'
αυτό αν και ζητούμε συγγνώμη συνεχίζουμε και επιμένουμε.
 - ΠΡΩΤΟΝ. Ο Δρουσιώτης
Μακάριος, ναι μεν τονίζει: «Δεν
αμφισβήτησα την αγνότητα και τον
πατριωτισμό του Αλέκου
Παναγούλη, αλλά τα κίνητρα του
Γεωρκάτζη, ο οποίος τον
χρησιμοποίησε. Και γι' αυτό
επιμένω. Όμως, η μόνη και
κατηγορηματική απάντησή μας στον
πιο πάνω ισχυρισμό του Δρουσιώτη
Μακάριου είναι ότι: «Δεν
χρησιμοποιηθήκαμε από κανένα.
Ούτε από τον Γεωρκάτζη ούτε από
την «σκληρή Χούντα» εναντίον της
«μαλακής Χούντας» - που
ανακηρύσσει δια του Σωτήρος-Γ.
Παπαδόπουλου, ελπίδα της
Δημοκρατίας. Γιατί το μόνο που
συνέβη ήταν ότι χρησιμοποιήσαμε τα όπλα που απεστέλοντο από την
Κύπρο για την Απόπειρα Τυραννοκτονίας της 13ης Αυγούστου 1968 και τις
υπόλοιπες αντιστασιακές πράξεις κατά της Χούντας των Αθηνών.
Η πιο πάνω συμπεριφορά μας επεβλήθη απ' το χρέος απέναντι στην
Δημοκρατία και τα Ιδεώδη της Πολιτικής Ελευθερίας του Ελληνικού Λαού.

- ΔΕΥΤΕΡΟΝ. Στην ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΑ-ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ Νο1 (Σημείον 2) τονίζαμε

με έμφαση. Ο Δρουσιώτης Μακάριος: «Αποπειράται να εμφανίσει, όπως δεν
είναι η αλήθεια - ολόκληρο το εγχείρημα, στην σύλληψη και την εκτέλεσή του
από τον Αλέξανδρο Παναγούλη και Αντιστασιακούς Ελλαδίτες του
εσωτερικού και εξόριστους αντιστασιακούς του εξωτερικού σαν απόφαση ή
συναπόφαση (;) του Γεωρκάτζη και των χουντικών (;) συνεργατών του.
Όμως με αυτόν τον τρόπο διαστρεβλώνει, κακοποιεί, αφανίζει την μόνη
αλήθεια, που σε όλους μας ήταν και είναι γνωστή πως η απόπειρα
τυραννοκτονίας σαν ιδέα, σαν σχέδιο, σαν προετοιμασία, σαν εκτέλεση -
πλην των εκρηκτικών - ήταν έργο Ελλαδιτών Αντιδικτατορικών Αγωνιστών
του Εσωτερικού και Εξωτερικού.»Το «παραμύθι» ότι το πιο πάνω τάχα
ήταν έργο του «Στρατιωτικού αρχηγού» της Ελληνικής Αντίστασης -
Πολύκαρπου Γεωρκάτζη - εφεύρημα της φαντασίας της Χούντας (την
ώρα της παντοδυναμίαCF του Γ. Παπαδόπουλου) πρέπει να
τερματιστεί οριστικά.

- ΤΡΙΤΟΝ. «Το κτύπημα κατά του ΝΑΣΕΡ αποφασίστηκε στην Ελλάδα

και από Ελλαδίτες κατά την Άνοιξη του 1968. Και έπρεπε να γίνει
γρήγορα. Να είναι δε «στην καρδιά και το νου της Χούντας» γιατί α)
αυτό θα συντόμευε την ζωή της Δικτατορίας β) θα τερμάτιζε το
«παιχνίδι» της Χούντας με το Σύνταγμα της Δημοκρατίας γ) θα γλίτωνε
την ΚΥΠΡΟ - η οποία από το φθινόπωρο του 1968 αφοπλίστηκε από
την ελληνική μεραρχία - από την περιπέτεια που με βεβαιότητα
ερχόταν.

Στα 40 χρόνια που πέρασαν επανειλημμένες δηλώσεις μας το έχουν τονίσει

(ίδε δηλώσεις Αλέξανδρου Παναγούλη, Ελευθερίου Βερυβάκη κ.ά.) που είτε
συναποφάσισαν, είτε γνώριζαν την απόφαση. Δείγμα του γεγονότος ότι αυτό
συνέβαινε ήταν ότι έτσι εκτιμάτο και από άλλους που σαν Αντιστασιακές
Οργανώσεις και Αρχηγοί μίλησαν έγκαιρα για «θερμό καλοκαίρι» και μετά
την απόπειρα για «ηρωϊκή πράξη».

- ΤΕΤΑΡΤΟΝ. Η θεωρία και το αξίωμα που για πρώτη φορά

χρησιμοποίησε η Χούντα κατά τις μέρες και ώρες πριν, κατά, μετά την
Ανάκριση και Δίκη ότι τάχα ο Γεωρκάτζης ήταν ο «Στρατιωτικός
Αρχηγός της ΑΠΟΠΕΙΡΑΣ» ξαναστοιχειώνει στα γραπτά του
Δρουσιώτη Μακάριου κατά προφανή περιφρόνηση «της θέσεως» του
Αλέξανδρου Παναγούλη, όπως αναπτύχθηκε ενώπιων του Α.
Στρατοδικείου Αθηνών στη Δίκη της Απόπειρας. Εξάλλου και με
πολλές άλλες μετά ταύτα δηλώσεις του αρνιόταν πεισματικά οτιδήποτε
παρόμοιο παρά το γεγονός ότι δεν υπήρχε πλέον κανένας λόγος
απόκρυψης ή διαστρεβλώσεως της αλήθειας. Ολόκληρη η Υφήλιος -
ίσως πλην Δρουσιώτη Μακάριου και των υποβολέων του - έκτοτε είχε
πληροφορηθεί τον εξουθενωτικό σαρκασμό και τον διαλυτικό καγχB
1σμό του Αλέξανδρου Παναγούλη που κατέρριπτε τον παρόμοιο
ισχυρισμό του Βασιλικού Επιτρόπου στο ακροατήριο του
Στρατοδικείου με το περίφημο: «Πρώτη φορά στην Παγκόσμια Ιστορία
στρατιώτης στρατολογεί Υπουργό Στρατιωτικών για δικούς του
σκοπούς».
Έτσι είναι άνευ αξίας η επιστράτευση όσων φέρεται να έχει πει ο
Γεωρκάτζης: «Για την ανάγκη να πέσει ένα μεγάλο κεφάλι της
Χούντας». Ο οποίος προφανώς με αυτόν τον τρόπο δεν θα μπορούσε
να αποφασίσει το κτύπημα του Αρχηγού της Χούντας.

- ΠΕΜΠΤΟΝ. Ο Δρουσιώτης Μακάριος εννοεί δια των όσων συνέβησαν

στην Κύπρο να βρίσκει στην «Απόπειρα κατά του Δικτάτορα» με τις
Απόπειρες (στις οποίες τάχα δεν είχε ποτέ ο Δικτάτορας μερίδιον ;;;)
κατά του Μακαρίου κοινό ή κοινούς παρανομαστές. Δικαίωμά του. Δεν
μας αφορά. Ούτε η μυθιστορηματική και αλλόκοτη πλοκή παρόμοιων
ιστορικών διηγήσεων του μας ενδιαφέρουν.

- ΕΚΤΟΝ. Ο Δρουσιώτης Μακάριος υπερασπίζεται το πόρισμα του

Ανακριτή Θεοφιλογιαννάκου Θ., που θεωρεί ακριβές - και χωρίς τις
θεωρίες και τα θεωρήματα της δικτατορίας - για τα οποία
χαρακτηριστικά λέγει ότι - τα πλείστα από αυτά επιβεβαίωσαν
αυτόβουλα (!!!) δηλαδή χωρίς βασανιστήρια για τα οποία τίποτε ποτέ
δεν άκουσε, ο Δρουσιώτης Μακάριος - ενώπιον του Στρατοδικείου
Αθηνών πολλοί εκ των κατηγορουμένων.

- ΕΒΔΟΜΟΝ. Τέλος, ο Δρουσιώτης Μακάριος καταλήγει

διασκεδαστικός !!! μιλώντας περί Αλέξανδρου Παναγούλη, και όσους
επεχείρησαν την Απόπειρα Τυραννοκτονίας, ενθυμούμενος την Gladio
(άραγε και τους Gladio-tores ή Gladiatores της Κύπρου ή της Ρώμης)
για να μας βάλει ερωτήματα, που την αφορούν, αλλά δεν αφορούν την
ΑΠΟΠΕΙΡΑ της 13ης Αυγούστου 1968. Σαν τελευταίο σχόλιο σε όσα με
τη σειρά των δημοσιευμάτων του ο Δρουσιώτης Μακάριος μας
ανάγκασε να θυμηθούμε, θέλουμε να σημειώσουμε με έμφαση:
α) ότι επειδή εμείς και τότε και τώρα αρνούμεθα να ζούμε σε ραγιαδο-
σκλαβοπάζαρα ακόμη και αν εκεί είχαμε την θέση Ευνουχο-
φαναριωτών επανερχόμεθα στην καταγγελία και την διαμαρτυρία που
διατυπώσαμε κ ι την 18ην Αυγούστου 2008 και β) επειδή δεν
βρίσκουμε δυνατή την επικοινωνία - μετά την διαπίστωση των
διαφορών μας - με την αντίληψη που εξέφρασε ο Δρουσιώτης
Μακάριος, αρνούμεθα να ασχοληθούμε του λοιπού με οτιδήποτε
προέρχεται απ' αυτόν.

Οι υπογράφοντες:

1.Αβράμης Γιώργος - συνταξιούχος

2. Ανδρουτσόπουλος Κώστας - τ. νομάρχης
3. Βερυβάκης Ελευθέριος - τ. υπουργός - βουλευτής
4. Γιώτας Ευστάθιος - τ. πουργός - βουλευτής
5. Παναγούλης Ευστάθιος - τ. υπουργός - βουλευτής
6. Ζαμπέλης Νίκος - επιχειρηματίας
7. Κλωνιζάκης Αρτέμιος - ιατρός
8. Κλωνιζάκης Ιωάννης - τ. δήμαρχος Χανίων
9. Κρητικός Παναγιώτης - τ. αντιπρόεδρος Βουλής, βουλευτής
10.Μωράκης Γιώργος - επιχειρηματίας
11.Νικολαΐδης Νίκος - γ. γραμματέας Ένωσης Κέντρου
12.Πάνος Άρης - δρ. πολιτικών επιστημών
13.Τσάνου Δώρα - τ. δημόσιος υπάλληλος

Σ.Δ

Και το κείμενο της Σίβυλλας.

Kαμία γραφίδα σε διατεταγμένη υπηρεσία δεν μπορεί να σπιλώσει τη μνήμη

του Αλέκου Παναγούλη!Διαβάζουμε στο «ΒΗΜΑ» πως ο Ευάγγελος
Βενιζέλος θα παρουσιάσει, μεταξύ άλλων, το βιβλίο του κ. Δρουσσιώτη «Δύο
Απόπειρες και μια Δολοφονία», αύριο Δευτέρα 7 Δεκέμβρη, στις 13.00 το
μεσημέρι στο κατάστημα Public στο Σύνταγμα.Τι γνωρίζει για τον κ.
Δρουσιώτη και το βιβλίο του ο υπουργός Ευάγγελος Βενιζέλος;Καλό θα ήταν
ο κ. Ε. Βενιζέλος να θέσει ορισμένα «ερωτήματα» στον κ. Δρουσιώτη, τόσο
για τον ειδικό του ρόλο στην υπερψήφιση του Σχεδίου Ανάν, όσο και στη
σημερινή του δράση υπέρ των σχεδίων των ΗΠΑ…
Αλλά, πρωτίστως να διαβάζει τι πάει να παρουσιάσει και πως παρουσιάζει
ένα «βιβλίο» που έχει προκαλέσει σάλο με τα ψεύδη του για τον αγωνιστή
της Δημοκρατίας Αλέκο Παναγούλη.Έλεος… υπάρχουν και ζητήματα που
δεν είναι προς πώληση, ξεπούλημα και «διαπραγμάτευση»…* Κι αν δεν
ξέρει και δεν ρωτάει ο Ευάγγελος Βενιζέλος, εμείς τα θέτουμε για να μην μας
πει –με δεδομένη την ευαισθησία του προς το διαδίκτυο και τα blogs- ότι είχε
«άγνοια» των ζητημάτων. Εκτός κι αν έχει αναλάβει άλλες «δεσμεύσεις»…

► Η απόπειρα εκτέλεσης του δικτάτορα Παπαδόπουλου, από τον Αλέκο

Παναγούλη, στη “γραφίδα” του κυρίου Δρουσιώτη…

► ΑΠΟΡΡΗΤΟ ΕΓΓΡΑΦΟ ΣΥΝΟΜΩΣΙΩΝ! Tί συμβαίνει στο Κυπριακό;

► Κώστας Μαρδάς: Όπως έγραψε ο ποιητής Γιώργος Χρονάς, όταν μιλάμε

για τον Παναγούλη, είναι σαν να μιλάμε για έναν Ελληνα θεό

► Βράβευση δημοσιογράφων από την οργάνωση-πρακτορείο «Ρεπόρτερ

χωρίς Σύνορα»

► Νέο έγγραφο ντροπής! Κύπρος: πολιτικοί βαποράκια ενός νέου σχεδίου

Ανάν;

► Μια ακόμη "πληρωμένη" απάντηση στον Μακάριο Δρουσιώτη...

Τώρα θα πάς να παρουσιάσεις αυτό το "βιβλίο" κύριε Βενιζέλο;

"Πάντως εμείς θα τους αντισταθούμε.
Όποιοι κι αν είναι.
Όσο δυνατοί κι αν είναι"
Δώρος Λοίζου

Ο Μαρξ και η “Ενωση των Κομμουνιστών”

Στο φύλλο αυτό του “Οδηγητή” συνεχίζουμε το αφιέρωμα στον Καρλ Μαρξ
και στη θεωρία του. Αναφερόμαστε στην περίοδο περίπου ανάμεσα στα
1847-1852, που σημαδεύτηκε από την επαναστατική θύελλα που σηκώθηκε
σε όλη την Ευρώπη το 1848. Για περισσότερα σχετικά με την θεωρητική και
πολιτική πρακτική δράση του Μαρξ εκείνη την περίοδο καθώς και σε σχέση
με τα πολιτικά γεγονότα της εποχής ο αναγνώστης μπορεί να μελετήσει τα
έργα του Μαρξ: “Οι ταξικοί αγώνες στην Γαλλία, 1848 ως το 1850”, “Η 18η
Μπρυμαιρ του Λουδοβίκου Βοναπάρτη”, “Το Μανιφέστο του Κομμουνιστικού
Κόμματος”, “Προσφώνηση της ΚΕ στην ένωση των Κομμουνιστών, το Μάρτη
του 1850” (έχει γραφτεί από κοινού με τον Ενγκελς) καθώς και τα άρθρα του
Ενγκελς: “Για την ιστορία της Ενωσης των Κομμουνιστών”, “Ο Μαρξ και η
“Νέα εφημερίδα του Ρήνου”. Οι Μαρξ και Ενγκελς γράφουν το Μανιφέστο
του Κομμουνιστικού Κόμματος Ο Καρλ Μαρξ και ο Φρίντιχ Ενγκελς από την
πρώτη στιγμή της επαναστατικής δράσης τους, επιχείρησαν να οργανώσουν
πολιτικά το προλεταριάτο στην πάλη για την ανατροπή της αστικής τάξης.
Ενας από τους πιο σημαντικούς σταθμούς της δράσης τους, αλλά και
σταθμός με παγκόσμια ιστορική σημασία για το προλεταριάτο στην
επαναστατική πάλη του για τον κομμουνισμό, αποτέλεσε η υιοθέτηση του
Μανιφέστου του Κομμουνιστικού Κόμματος από την Ενωση των
Κομμουνιστών, ως πολιτικό, θεωρητικό και πρακτικό πρόγραμα της Ενωσης.
Το Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Κόμματος όταν βγήκε το 1848,
χαιρετίστηκε με ενθουσιασμό από την τότε ολιγάριθμη εμπροσθοφυλακή του
επιστημονικού κομμουνισμού.

Η Ενωση των Προγραμμένων και η Ενωση των Δικαίων

Η Ενωση των Κομμουνιστών είχε μια ιστορία 14 χρόνων πίσω της πριν ο
Μαρξ και ο Ενγκελς βρεθούν στην καθοδήγησή της, δινοντάς της ένα
επιστημονικό πολιτικό πρόγραμμα, όπως ήταν το Μανιφέστο. Το 1834,
Γερμανοί φυγάδες στο Παρίσι είχαν ιδρύσει μια μυστική δημοκρατική Ενωση,
την Ενωση των “Προγραμμένων”. Από αυτήν το 1836 αποχωρίστηκαν «τα
πιο άκρα στοιχεία που στο μεγαλύτερο μέρος του ήταν προλεταριακά και
σχημάτισαν τη νέα μυστική Ενωση των Δικαίων»1. Αρχικά η Ενωση ήταν μια
παραφυάδα του γαλλικού κομμουνισμού που συνδεόταν με τις αναμνήσεις
του μπαμπουβισμού. Ο μπαμπουβισμός ήταν η διδασκαλία του Μπάμπεφ,
Γάλλου επαναστάτη και ουτοπικού κομμουνιστή. Ο Φρανσουα Νοέλ
Μπάμπεφ γεννήθηκε το 1760 στο Σεν-Γκεντέν, ήταν γιος απλών ανθρώπων
και έμεινε γνωστός και ως Γράκχος. Η ξεχωριστή συμβολή του Μπάμπεφ
έγκειται στην αναζήτηση του τροπου μετατροπής των ιδεών σε μια
επαναστατική πραγματικότητα. Θεωρούσε ότι έπρεπε ο λαός να επιβάλλει
με τη βία την κοινωνία που οραματιζόταν. Ο Γράκχος Μπάμπεφ μαζί με τον
Φίλλιπο Μπουοναρότι ίδρυσαν το 1796, στην διάρκεια της Γαλλικής
Επανάστασης, την “Συνομωσία των Ισων”, που αποτέλεσε την πρώτη
κομμουνιστική ομάδα δράσης στην ιστορία. Γύρω από τον μικροσκοπικό
πυρήνα της από μυημένους συγκεντρώθηκαν ιακωβίνοι και νεοεμπερτικοί με
αποκλειστικό πολιτικό στόχο να ετοιμάσουν την κατάληψη της εξουσίας.
Στην επιτροπή εξέγερσης που ιδρύθηκε στις 30 Μάρτη 1796 μπήκαν μαζί με
τον Μπάμπεφ, τον Μπουοναρρότι, τον Νταρτέ και τον Σιλβέν Μαρεσάλ, οι
ηγέτες των ιακωβίνων Αντονέλ και Λεπετιέ. Ασφαλώς απέτυχαν. Ο
Μπάμπεφ ακόμα και μετά την αναπόφευκτη αποτυχία του «δεν έχασε την
βεβαιότητα ότι θα ερχόταν αναγκαστικά μια “δευτερη διαφορετική και
τελευταία επανάσταση” συνεχίζοντας να ζει ανάμεσα στους αξέχαστους
πρωτοπόρους της» 2. Οι “Ισοι” οδηγήθηκαν μέσα σε σιδερένιες κλούβες στη
Βαντόμ μπροστά σε ένα στρατιωτικό δικαστήριο. Ο Γράκχος Μπάμπεφ
τουφεκίστηκε. Η “Συνωμοσία των Ισων” αποτέλεσε στα μάτια των
συγχρόνων της απλά ένα επεισόδιο που βόλεψε την αντίδραση, ωστόσο η
ιστορική απήχησή του στους Παρισινούς εργάτες ήταν τεράστια.
Η Ενωση των Δικαίων στηριγμένη σε αυτές τις παραδόσεις έβλεπε την
κοινοκτημοσύνη των αγαθών σαν αναγκαστική συνέπεια της “ισότητας”. Να
τι έγραφε ο Ενγκελς για την Ενωση των Δικάιων: «Οι σκοποί ήταν ίδιοι με
τους σκοπούς των σύγχρονων τότε μυστικών εταιριών του Παρισιού: μισός
σύλλογος προπαγάνδας, μισός συνωμοσία… η Ενωση δεν ήταν τότε στην
πραγματικότητα παρά γερμανικό παρακλάδι των γαλλικών μυστικών
εταιριών, ιδιαίτερα της “Εταιρίας των εποχών του έτους” που καθοδηγιόταν
από τον Μπλανκί και τον Μπαρμπές και με την οποία υπήρχε στενή
σύνδεση»

3 Η Ενωση αποτελούνταν κατά βάση από Γερμανούς, αλλά είχε μέλη από
όλες τις χώρες: Γάλλους, Ολλανδούς, Αγγλους, όχι όμως χαρτιστές τους
οποίους δεν θεωρούσαν επαναστάτες. Στη ζωή της Ενωσης σημαντικό ρόλο
διαδραμάτιζαν διάφορα πρόσωπα, ανάμεσα στα οποία συγκαταλέγεται και ο
Βάιτλινγκ που υπεράσπιζε ένα σύστημα “ισοπεδωτικού” κομμουνισμού. Από
καιρό οι Μαρξ και Ενγκελς διατηρούσαν αλληλογραφία με τα σημαντικότερα
μέλη της Ενωσης μέχρι που το 1847 ο Μολ, ένας ρολογάς “επαναστάτης
προλετάριος” σύμφωνα με τον χαρακτηρισμό του Ενγκελς, κάλεσε εκ μέρους
της Ενωσης τους Μαρξ και Ενγκελς να μπουν στην Ενωση, όπως και έγινε.

Η Ενωση των Κομμουνιστών

Η Ενωση αναδιοργανώθηκε, ονομάστηκε “Ενωση των Κομμουνιστών”,

υιοθέτησε το “Μανιφέστο του Κομμουνιστικού Kόμματος” ως πρόγραμμα,
αντικατέστησε το σύνθημα “Ολοι οι άνθρωποι είναι αδέλφια” με το σύνθημα
“Προλετάριοι όλων των χωρών ενωθείτε”, ενώ στο πρώτο άρθρο του
καινούριου καταστατικού της έγραψε: «Σκοπός της Ενωσης είναι το
γκρέμισμα της αστικής τάξης, η κυριαρχία του προλεταριάτου, η κατάργηση
της παλιάς αστικής κοινωνίας που βασίζεται στις ταξικές αντιθέσεις και
η ίδρυση μιας καινούριας κοινωνίας χωρίς τάξεις και χωρίς ατομική
ιδιοκτησία»

4. Η συγγραφή, η δημοσίευση του Μανιφέστου, ως προγράμματος της

“Ενωσης των Κομμουνιστών” έχει κοσμοϊστορική σημασία. Δεν είναι στους
σκοπούς του παρόντος άρθρου να αναλύσει τη σημασία του Μανιφέστου,
απλά να υπενθυμίσουμε εδώ ότι απέναντι στις διάφορες “αιρετικές” απόψεις
που κυκλοφορούσαν στους επαναστάτες της εποχής, απέναντι και στον ίδιο
τον εξισωτικό κομμουνισμό του Βάιτλινγκ και της ίδιας της Ενωσης, στο
Μανιφέστο εξηγήθηκε επιστημονικά η κοινωνική εξέλιξη, ανέδειξε ότι «…
άμεσος σκοπός των κομμουνιστών είναι… ανατροπή της κυριαρχίας της
αστικής τάξης, κατάκτηση της πολιτικής εξουσίας από το προλεταριάτο»5,
ενώ συνόψιζε τις στοχεύσεις των κομμουνιστών ως εξής: «…οι κομμουνιστές
μπορούν να συνοψίσουν τη θεωρία τους σε αυτή τη μοναδική διατύπωση:
κατάργηση της ατομικής ιδιοκτησίας»

6. Παράλληλα με τη θετική έκθεση της θεωρίας τους οι Μαρξ και Ενγκελς

άσκησαν στο Μανιφέστο συντριπτική κριτική σε μια σειρά σοσιαλιστικές
θεωρίες: στο φεουδαρχικό σοσιαλισμό, στο μικροαστικό σοσιαλισμό, στο
συντηρητικό ή αστικό σοσιαλισμό κ.λπ. Ταυτόχρονα εξήγησαν κριτικά τις
αιτίες τις ανωριμότητας των θεωριών του ουτοπικού σοσιαλισμού του, Οουεν
και του Φουριέ και τόνιζαν ότι η σημασία του κριτικού-ουτοπικού
σοσιαλισμού τους βρίσκεται σε αντίστροφη σχέση με την ιστορική εξέλιξη.
Ελεγαν: «Στο βαθμό που αναπτύσσεται και διαμορφώνεται η ταξική πάλη,
στον ίδιο βαθμό χάνει και κάθε πρακτική αξία, κάθε θεωρητική δικαιολογία
(σ.σ. εννοεί τις θεωρίες του Οουεν-Φουριε)… Για αυτό κι αν και από πολλές
απόψεις οι αυτουργοί αυτών των συστημάτων ήταν επαναστάτες, οι μαθητές
τους όμως συγκροτούν πάντα αντιδραστικές αιρέσεις»7. Οι Μαρξ και
Ενγκελς ασκώντας κριτική στους ουτοπικούς σοσιαλιστές Φουριέ και Οουεν
έγραφαν πως: «…αποκρούουν κάθε πολιτική και ιδιαίτερα κάθε
επαναστατική δράση, θέλουν να πετύχουν τον σκοπό τους με ειρηνικά μέσα
και προσπαθούν να ανοίξουν δρόμο στο καινούριο κοινωνικό ευαγγέλιο με
μικρούς πειραματισμούς που φυσικά πάντα αποτυχαίνουν, με την δύναμη
του παραδείγματος»

8. Ενώ για τους μαθητές του Οουεν και του Φουριέ έγραφαν πως: «…
προσπαθούν με συνέπεια να αμβλύνουν ξανά την ταξική πάλη και να
συμβιβάσουν τις αντιθέσεις. Εξακολουθούν να ονειρεύονται ότι θα
πραγματοποιήσουν με πειράματα τις κοινωνικές ουτοπίες: Ιδρυση
μεμονομένων φαλανστηρίων, δημιουργία αποικιών στο εσωτερικό, ίδρυση
μιας μικρής Ικαρίας, μικροσκοπική έκδοση της νέας Ιερουσαλήμ. Και για να
χτίσουν όλους αυτούς τους φανταστικούς πύργους, αναγκάζονται να κάνουν
έκκληση στην αστική καρδιά και το αστικό βαλάντιο των φιλανθρώπων. Σιγά-
σιγά πέφτουν στην κατηγορία των αντιδραστικών ή συντηρητικών
σοσιαλιστών…»
(9). Οι Μαρξ και Ενγκελς διατυπώνουν στο “Μανιφέστο” με σαφήνεια τις
προθέσεις τους: «Οι κομμουνιστές θεωρούν ανάξιο τους να κρύβουν τις
απόψεις και τις προθέσεις τους. Δηλώνουν ανοιχτά ότι οι σκοποί τους
μπορούν να πραγματοποιηθούν μονάχα με την βίαιη ανατροπή όλου του
σημερινού κοινωνικού καθεστώτος. Ας τρέμουν οι κυρίαρχες τάξεις μπροστά
σε μια κομμουνιστική επανάσταση. Οι προλετάριοι δεν έχουν να χάσουν σε
αυτήν τίποτε άλλο, εκτός από τις αλυσίδες τους. Εχουν να κερδίσουν έναν
κόσμο ολόκληρο»10.
Οι Μαρξ και Ενγκελς επέμεναν η Ενωση να ονομαστεί “Ενωση των
Κομμουνιστών” και το Μανιφέστο, “Μανιφέστο του Κομμουνιστικού
Κόμματος”. Να πώς εξηγεί ο Ενγκελς αυτήν την επιμονή στο πρόλογο του
“Μανιφέστου” στην γερμανική έκδοση του 1890: «Και ωστόσο, όταν βγήκε,
δεν θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε σοσιαλιστικό Μανιφέστο. Με το
όνομα σοσιαλιστές εννοούσαν το 1847 δύο λογιών ανθρώπους. Από τη μια,
τους οπαδούς των διάφορων ουτοπικών συστημάτων, ιδιαίτερα τους
οπαδούς του Οουεν στην Αγγλία και του Φουριέ στη Γαλλία, που ήδη από
τότε και οι δυο είχαν συρρικνωθεί σε απλές αιρέσεις που πέθαιναν σιγά-
σιγά. Από την άλλη, τους κοινωνικούς κομπογιαννίτες όλων των ειδών, που
με τις διάφορες πανάκειές τους και με λογιών-λογιών μπαλώματα ήθελαν να
παραμερίσουν τα κοινωνικά κακά, χωρίς να βλάψουν καθόλου το κεφάλαιο
και το κέρδος. Και στις δύο περιπτώσεις εννοούσαν ανθρώπους που
βρίσκονταν έξω από το εργατικό κίνημα και που ζητούσαν πιο πολύ
στήριγμα στις “μορφωμένες” τάξεις. Ωστόσο η μερίδα εκείνη των εργατών,
που είχε πεισθεί για την ανεπάρκεια των απλών πολιτικών αλλαγών και
ζητούσε ένα συθέμελο μετασχηματισμό της κοινωνίας, ονόμαζε τον εαυτό
της κομμουνιστική. Ηταν ένα χοντροδουλεμένος ενστικτώδης μονάχα, και
κάποτε λίγο ωμός κομμουνισμός, ήταν όμως αρκετά δυνατός για να
δημιουργήσει δύο συστήματα ουτοπικού κομμουνισμού: στη Γαλλία την
“Ικαρία” του Καμπέ και στη Γερμανία τον κομμουνισμό του Βάιτλινγκ. Ο
σοσιαλισμός το 1847 ήταν ένα κίνημα αστικό, ο κομμουνισμός ήταν ένα
εργατικό κίνημα. Ο σοσιαλισμός, τουλάχιστον στην ηπειρωτική Ευρώπη,
ήταν κατάλληλος για τα σαλόνια, ο κομμουνισμός ήταν το ακριβώς αντίθετο.
Και επειδή από τότε κιόλας είχαμε αποφασιστικά την γνώμη ότι “η
χειραφέτηση των εργατών πρέπει να είναι έργο της ίδια της εργατικής τάξης”,
δεν μπορούσαμε ούτε στιγμή να διστάσουμε ποιο από τα δύο ονόματα θα
διαλέγαμε. Και από τότε δεν μας ήρθε ποτέ στο νου να το απορρίψουμε»

11. Αντικομμουνιστικές διώξεις Το πρώτο χτύπημα της επαναστατικής

δράσης των Μαρξ και Ενγκελς που ήταν και οι δύο μέλη της Κεντρικής
Επιτροπής της Ενωσης των Κομμουνιστών, πραγματοποιήθηκε το 1849 με
το χτύπημα της “Νέας εφημερίδας του Ρήνου”. Το 1848 με το ξέσπασμα της
επανάστασης οι Μαρξ και Ενγκελς πήγαν στην Κολωνία για να πάρουν
μέρος στην επανάσταση και πήραν υπό τον έλεγχό τους τη σύνταξη της
“Νέας εφημερίδας του Ρήνου”. Να πώς περιγράφει ο Ενγκελς τις συνθήκες
κάτω από τις οποίες έβγαινε η εφημερίδα: «Εξω σε όλη τη Γερμανία
παραξενεύονταν γιατί κάναμε όλα αυτά χωρίς να μας ενοχλούν, μέσα σε ένα
πρωσικό οχυρό πρώτης γραμμής, μπρος σε μια φρουρά με 8.000 άντρες και
μπρος στα μάτια της αστυνομίας. Ομως τα 8 όπλα με ξιφολόγχη και οι 250
σφαίρες που βρίσκονταν στο δωμάτιο της σύνταξης και οι κόκκινοι
γιακωμπινικοι σκούφοι των τυπογράφων, έκαναν τους αξιωματικούς να
θεωρούν και το δικό μας σπίτι φρούριο που δεν μπορούσε να παρθεί με ένα
απλό εγχείρημα»12. Ωστόσο μετά την βίαιη κατάπνιξη της εξέγερσης στην
πρωσική Ρηνανία η κυβέρνηση χτύπησε τη σύνταξη. Εγραφε ο Ενγκελς:
«Εδώ δεν μπορούσε να γίνει τίποτα εφόσον πίσω από την κυβέρνηση
βρισκόταν ένα ολόκληρο σώμα στρατού. Επρεπε να παραδώσουμε το
φρούριο μας, αποσυρθήκαμε όμως με τα όπλα και τα εφόδιά μας, με
μουσικές και με κυματίζουσα σημαία το τελευταίο κόκκινο φύλλο της
εφημερίδας»

13. Λίγο αργότερα η αντίδραση κήρυξε σε διωγμό “εν ονόματι του νόμου”
την “Ενωση των Κομμουνιστών”, τη διεθνή εργατική μυστική Ενωση που
δημοσίευσε ως πρόγραμμά της το “Μανιφέστο του Κομμουνιστικού
Κόμματος”. Το 1852 σύρθηκαν σε δίκη μια σειρά μέλη της Ενωσης, ανάμεσά
τους πολλοί κομμουνιστές εργάτες όπως Π. Γκ. Ρέζερ, καπνεργάτης, ο
Πέτερ Νότγιουγκ, και ο Φρίντιχ Λέσσερν, ράφτες και άλλοι. Πολλοί από
αυτούς καταδικάστηκαν για απόπειρα εσχάτης προδοσίας σε πολλά χρόνια
φυλάκισης. Ηταν η πρώτη προσπάθεια της αντίδρασης να διαλύσει το
επαναστατικό εργατικό κόμμα. Το κατηγορητήριο στηρίχθηκε σε μεγάλο
βαθμό σε ένα μέλος της Ενωσης τον Χάουμπτ, ο οποίος μετά τη σύλληψή
του πρόδωσε τα ονόματα των κεντρικών οργάνων της Κολωνίας. Οι διώξεις
συνοδεύτηκαν από ανάλογη αντικομμουνιστική προπαγάνδα. Το 1853-1854
δημοσιεύτηκε η λεγόμενη τότε “Μαύρη Βίβλος” από τους Βέρμουτ και
Στίμπερ σε δύο μέρη. Ο τίτλος της “Οι συνομωσίες των κομμουνιστών στον
19ο αιώνα”. Να πώς χαρακτηρίζει ο Ενγκελς αυτό το λιβελογραφημα. «Αυτό
το κατασκεύασμα ψευτιάς που το μαγείρεψαν δύο από τους πιο άθλιους
αστυνομικούς αλήτες και που είναι παραγιομισμένο με σκόπιμες
πλαστογραφίες, χρησιμεύει ακόμα και σήμερα (εννοεί το 1885- σημ. Συντ.)
σαν πρώτη πηγή για όλες τις μη κομμουνιστικές εκδόσεις που αναφέρονται
σε εκείνη την εποχή»

14. Ο Μαρξ απάντησε στη βρωμιά με το έργο του “Αποκαλύψεις για τη δίκη
των κομμουνιστών στην Κολωνία”. Μετά τη δίκη της Κολωνίας η “Ενωση”
στην ουσία διαλύθηκε. Κλείνει αυτή η περίοδος του γερμανικού
κομμουνιστικού εργατικού κινήματος. Στα χρόνια που ακολούθησαν ο Μαρξ
και ο Ενγκελς ανέπτυξαν μια κολοσσιαία θεωρητική, πολιτική και πρακτική
δραστηριότητα η οποία δεν άργησε να δώσει καρπούς λίγο μετά το θάνατό
τους. Το 1903 ιδρύεται με πρωτοβουλία του Λένιν το πρώτο επαναστατικό
Κόμμα Νέου Τύπου: το Σοσιαλιστικό Δημοκρατικό Εργατικό Κόμμα Ρωσίας
(ΣΔΕΚΡ).Καλή θεωρία μα ανεφαρμοστη στη πραγματικότητα ή πιο σωστα
χθόνια αφου ιδρύει τη κοινωνια των σκλάβων που προσπαθουν μονιμα να
σπασουν τα δεσμά τους αλλά εν τω μεταξυ παραμένουν καταναλωτες και
παραγουν τοκους . Σημερα ζούμε σε ένα παγκοσμιο κουμουνισμό που το
ιδιο επαναλαμβανεται με τις τραπεζες που μονιμα εισπ΄ρατουν τοκους ΤΟ
ΚΑΤΑΛΑΒΑΤΕ?

Ο Ενγκελς το 1885 εκτιμούσε ως εξής την ιστορική απήχηση και την

σημασία αυτής της περιόδου του κομμουνιστικού κινήματος: «Η διδασκαλία
που υποστήριξε η Ενωση από το 1847 ίσαμε με το 1852 και που την
υποδέχτηκαν τότε οι σοφοί φιλισταίοι σηκώνοντας τους ώμους σαν
δημιουργήματα της φαντασίας ανισόρροπων εξτρεμιστών, σαν μυστική
διδασκαλία μερικών σκόρπιων αιρετικών, αυτή η διδασκαλία έχει τώρα
αναρίθμητους οπαδούς σε όλες τις πολιτισμένες χώρες του κόσμου, τόσο
ανάμεσα στους κατάδικους των ορυχείων της Σιβηρίας, όσο και ανάμεσα
στους χρυσοχόους της Καλιφορνίας. Και ο ιδρυτής αυτής της διδασκαλίας, ο
άνθρωπος που πιο πολύ μισήθηκε και συκοφαντήθηκε στην εποχή του, ο
Καρλ Μαρξ, όταν πέθανε, ήταν ο πολυζήτητος και πάντα πρόθυμος
σύμβουλος του προλεταριάτου του Παλιού και του Νέου κόσμου, ενός
προλεταριατου που πέρα από το να μυρηκάζει και να αναμασά τη θεωρία
του μαρξ δε μπορεσε ποτε ωνα τη μελετησει σε σχέση με το κοινωνικο
γίγνεσθαι της εποχής του κι απλά δημιούργησε το γκέτο των
αναπαραγωγων των τόκων για το καπιταλιστικο συστημα όπως
χαρακτηριστηκα λέω. Πραγματι αποτελεσμα των διδασκαλιων του μαρξ ήταν
η συσπειρωση καταναλωτων γυρω από το κουμουνιστικο καταναλωτικο
πρότυπο που οδηγησε στη αναπαραγωγη των τόκβων με τη χηση πολύ
περιορισμενου ευρους προιοντων. Αντιθετα το σημερινο κσταναλωτικο
πρότυπο δε βαδιζει σε περιβάλλον οικονομιων κλίμακας κι αναπαραγει τους
τόκους με το συστημα του δανεισμού και των δόσεων με τη χρήση
ευρύτατης γκάμας πλασματικών προιόντων.

Απόκρυφα Ευαγγέλια και

Εκκλησία
Έχω μια απορία, η οποία αφορά μεν
θρησκευτικό θέμα, αλλά δεν είναι στην
πραγματικότητα τόσο θρησκευτική... Αν
κάποιος εμβαθύνει λίγο στο ερώτημα θα
καταλάβει...Αφορά αυτούς που
θυμούνται τα Απόκρυφα Ευαγγέλια
παραμονές του Πάσχα... Αναρωτιέμαι,
λοιπόν, γιατί όλοι θυμούνται και
αναφέρονται σε διάφορα από αυτά, από
τα οποία πρόσφατα μεγαλύτερη
δημοτικότητα έχει το Ευαγγέλιο του
Ιούδα, ενώ ξεχνάνε άλλα, όπως το
ευαγγέλιο του Νικόδημου. Ο Νικόδημος
ήταν ένας από τους Αρχιερείς και τους
πρεσβύτερους που δίκασαν τον
Χριστό.
Γράφει, λοιπόν, ο Νικόδημος στο ευαγγέλιο του:
"Καθώς έμπαινε μέσα [στον Πιλάτο] ο Ιησούς και οι στρατιώτες κρατούσαν τα
λάβαρα, οι ανάγλυφες εικόνες των αυτοκρατόρων πάνω στα λάβαρα
έσκυψαν να προσκυνήσουν τον Ιησού. Όταν είδαν οι Ιουδαίοι την κίνηση
αυτή που έκαναν τα λάβαρα, πως έσκυψαν δηλαδή και προσκύνησαν τον
Ιησού, ωρύονταν ενάντια στους στρατιώτες. Λέγει τότε ο Πιλάτος στους
Ιουδαίους: "Δεν σας εκπλήσσει ότι οι ανάγλυφες εικόνες των αυτοκρατόρων
έσκυψαν και προσκύνησαν τον Ιησού;". "Εμείς είδαμε ότι οι στρατιώτες
έσκυψαν και προσκύνησαν" του απαντούν οι Ιουδαίοι. Κάλεσε λοιπόν ο
έπαρχος τους σημαιοφόρους και τους λέει: "Γιατί το κάνατε αυτό;". "Εμείς
είμαστε Έλληνες και δούλοι στα ιερά" απαντούν αυτοί στον Πιλάτο. "Ποιο
λόγο έχουμε να τον προσκυνήσουμε; Αλλά, ενώ κρατούσαμε τις εικόνες, από
μόνες τους έσκυψαν και τον προσκύνησαν" Λέει ο Πιλάτος στους
αρχισυναγώγους και τους πρεσβυτέρους του λαού: "Διαλέξτε εσείς άνδρες
δυνατούς και γεροδεμένους, για να κρατήσουν αυτοί τα λάβαρα, και θα
δούμε αν από μόνα τους σκύβουν". Πήραν λοιπόν οι πρεσβύτεροι των
Ιουδαίων δώδεκα γεροδεμένους άνδρες και τους έβαλαν να κρατούν ανά έξι
τα λάβαρα, και στάθηκαν μπροστά στο βήμα του έπαρχου. Λέγει ο Πιλάτος
στον αγγελιοφόρο του: "Βγάλ' τον έξω από το πραιτώριο και οδήγησέ τον
ξανά μέσα". Διέταξε τότε ο έπαρχος για δεύτερη φορά να μπει μέσα ο Ιησούς.
Και καθώς έμπαινε, τα λάβαρα έσκυψαν πάλι και προσκύνησαν τον Ιησού.
Όταν το είδε αυτό ο Πιλάτος, κατατρόμαξε»". Μήπως πρέπει να το
ξανασκεφτούμε όταν μιλάμε για συνωμοσίες της εκκλησίας
που κρατάει τα απόκρυφα ευαγγέλια μακριά από την
δημοσιότητα;

Το ότι στο αρχαιότερο από αυτά που επέλεξαν, το κατά Μάρκον, δεν
αναφέρεται πουθενά η ανάσταση και την πρόσθεσαν μόνοι τους, δεν μου
μοιάζει για λεπτομέρεια, όπως επίσης και το ότι στο εν λόγω ευαγγέλιο
(αρχαιότερο και 2ο κατά σειρά στην Καινή διαθήκη) ο Ιησούς είναι γιος του
Θεού ενώ στο Κατα Ματθαίον (1ο κατά σειρά στην Καινή) είναι απλά γιος
ενός Εβραίου του οποίου το γενεαλογικό δέντρο καταγράφεται με
εκνευριστική σχεδόν ακρίβεια λες και έχει κάποιου είδους ουσία και σημασία
δεν είναι νομίζω και τόσο λεπτομέρεια επίσης. Το ότι με την διαλογή αυτή (τι
κρατάμε, τι πετάμε) κατέληξε να αμφισβητείται η ίδια η ύπαρξη του Ιησού ως
ιστορικό πρόσωπο είναι το ίδιο εγκληματική σαν ενέργεια όπως και το να
απαγορεύσουν ως αιρετικά από τους "πιστούς" και να αποκρύψουν από
τους υπόλοιπους ανθρώπους, όλα τα υπόλοιπα συγγράματα, ανεξαρτήτου
προελέυσεως, που δίνουν επιπλέον στοιχεία (σωστά ή λάθος, είναι στην
κρίση του καθενός) για το πρόσωπο του Ιήσου.

ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ

Τις ημέρες αυτές ένα από τα ζητήματα που απασχόλησαν την
επικαιρότητα ήταν και η δημοσίευση του απόκρυφου Ευαγγελίου του Ιούδα.
Και ενώ έγιναν ουκ ολίγες τηλεοπτικές εκπομπές, υποτίθεται για να δώσουν
λύση στο θέμα που προέκυψε, δυστυχώς όπως συμβαίνει και με άλλα
θέματα που κατά καιρούς απασχολούν την επικαιρότητα, όχι μόνο δεν
δόθηκε λύση, αλλά αντίθετα επικράτησε σύγχυση και συσκότιση του εν λόγω
θέματος. Μοναδικές εξαιρέσεις αποτέλεσαν για μία ακόμη φορά, οι αξιόλογες
εκπομπές της κρατικής ΕΤ 3, που ασχολήθηκαν με το θέμα αυτό.
Έτσι σκεφτήκαμε να φωτίσουμε μερικές πτυχές που αφορούν και
έχουν σχέση με το απόκρυφο Ευαγγέλιο του Ιούδα, γιατί δεν είμαστε τόσο
αφελείς να πιστεύουμε, ότι μπορεί να εξαντλήσουμε τελείως ένα τόσο
τεράστιο θέμα, μέσα στα όρια ενός απλού άρθρου.
Αρχικά πρέπει να κάνουμε δύο απαραίτητες διευκρινίσεις, τις οποίες
άλλοι καλοπροαίρετα και άλλοι κακοπροαίρετα, τείνουν να λησμονούν
ασχολούμενοι με τα ζητήματα αυτά:
♦ Τα Ευαγγέλια όπως και τα υπόλοιπα βιβλία της Αγίας Γραφής,
είναι θρησκευτικά κείμενα, άρα έτσι πρέπει και να
αντιμετωπίζονται.
♦ Δεν γράφτηκαν πρώτα τα Ευαγγέλια και μετά δημιουργήθηκε
η Εκκλησία, αλλά συνέβη ακριβώς το αντίθετο.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ;
Αλλά μια και μιλάμε για το Ευαγγέλιο, νομίζουμε ότι είναι καιρός να
δούμε, τι είναι πράγματι Ευαγγέλιο, γιατί δυστυχώς υπάρχει μεγάλη
παρεξήγηση γύρω και από το ζήτημα αυτό. Ευαγγέλιο λοιπόν είναι ένα
καινούργιο φιλολογικό είδος, που σκοπό έχει να φέρει την χαρμόσυνη είδηση
(εξ ου και το όνομά του, ευ + αγγελία = καλή είδηση), ότι ο Θεός έγινε
άνθρωπος για να σώσει τον άνθρωπο από την αμαρτία. Τον όρο αυτό, τον
εισάγει ο Ευαγγελιστής Μάρκος στην αρχή κιόλας του Ευαγγελίου του.
Γράφει λοιπόν στο κεφάλαιο 1, στίχο 1 : «Αρχή του Ευαγγελίου Ιησού
Χριστού, Υιού του Θεού».
Όσο χρόνο ο Χριστιανισμός έμενε μέσα στα στενά όρια της Ιουδαϊκής
επικράτειας, δεν υπήρξε ανάγκη να γραφτούν τα Ευαγγέλια, γιατί αυτοί που
έγιναν Χριστιανοί – μετά το γεγονός της Πεντηκοστής – είχαν δει, ακούσει
και συναναστραφεί το Χριστό. Ίσως πάλι μερικοί από αυτούς να είχαν
ευεργετηθεί από τη θαυματουργό δύναμή του ή το πιο τραγικό να είχαν
φωνάξει πολλοί από αυτούς, «άρον, άρον σταύρωσον αυτόν».
Όταν όμως ο Χριστιανισμός έσπασε τα στενά όρια του
Ιουδαϊσμού και άρχισε να διαδίδεται δειλά – δειλά στον γνωστό
τότε κόσμο, οι καινούργιοι πιστοί που δεν είχαν γνωρίσει το
Χριστό, θέλανε να μάθουν περισσότερα πράγματα γύρω από το
πρόσωπό του, τη διδασκαλία του, τη ζωή του, το Πάθος του και
την Ανάστασή του. Έτσι η Εκκλησία βρέθηκε στην ανάγκη να
διευκρινίσει τα ζητήματα αυτά. Και γι’ αυτό ανέλαβαν κάποιοι, οι
οποίοι, είτε υπήρξαν μάρτυρες των γεγονότων αυτών, ως
μαθητές του Χριστού π.χ. Ματθαίος, είτε τους τα διηγήθηκε
κάποιος από τους μαθητές του Χριστού π.χ. Λουκάς, να φέρουν
εις πέρας το έργο αυτό.
 Και έτσι χρησιμοποιώντας το υπάρχον υλικό που κυκλοφορούσε μέσα
στην Εκκλησία όλα αυτά τα χρόνια και αφορούσε το Χριστό, συν αυτά που
γνώριζαν προσωπικά ο καθένας για το Χριστό, σχηματίζουν τα τέσσερα1
Ευαγγέλια : το κατά Ματθαίο, κατά Μάρκο, κατά Λουκά και κατά Ιωάννη. Ο
χρόνος συγγραφής τους ξεκινά από το 65 μ.Χ., με πρώτο συγγραφέα το
Μάρκο, και τελειώνει το 90 μ.Χ., με τελευταίο συγγραφέα τον Ιωάννη.
Προσοχή όμως! Τα τέσσερα Ευαγγέλια δεν είναι βιογραφίες του
Χριστού.
Οι Ευαγγελιστές, δεν έχουν δηλ. στόχο να μας ικανοποιήσουν την
περιέργεια πληροφορώντας μας για όλα τα γεγονότα της ζωής του Χριστού,
από την Γέννησή του μέχρι την Ανάληψή του. Σκοπός τους είναι να μας
μεταφέρουν γεγονότα και λόγια του Χριστού, που έχουν σχέση με την
σωτηρία μας. Γι’ αυτό άλλωστε τα γεγονότα του Πάθους και της Ανάστασής
του, που αφορούν χρονικό διάστημα μόλις τριών ημερών, βρίσκουν
εκτενέστατη ανάλυση μέσα στα Ευαγγέλια.

ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΑ ΑΠΟΚΡΥΦΑ ΕΥΑΓΓΕΛΙΑ;

Το κενό αυτό των κανονικών Ευαγγελίων – γύρω από τη
λεπτομερή ζωή του Χριστού και των Αποστόλων – έρχονται να
καλύψουν τα λεγόμενα «απόκρυφα Ευαγγέλια». Ονομάζονται έτσι,
γιατί οι συντάκτες τους υποστήριζαν, ότι αυτά που έγραφαν
στηρίζονται σε κρυφές πηγές που γνώριζαν μόνο αυτοί. Και για να
γίνουν πιστευτοί από τους Χριστιανούς, χρησιμοποίησαν το όνομα
κάποιου Αποστόλου ή κάποιου γνωστού προσώπου της Εκκλησίας,
σαν δήθεν συγγραφέα του «Ευαγγελίου» τους. Έτσι έχουμε το
«Ευαγγέλιο» του Θωμά, το «Ευαγγέλιο» του Πέτρου, το «Ευαγγέλιο»
του Νικόδημου κ.λ.π.
Ο χρόνος συγγραφής τους για κάποια από αυτά, αρχίζει τον 1 ον μ.Χ.
αιώνα. Τα περισσότερα όμως από αυτά γράφονται τον 2ον μ.Χ. αιώνα. Την
ύπαρξη τέτοιων βιβλίων, μας την κάνει γνωστή ο ίδιος ο Ευαγγελιστής
Λουκάς, στην αρχή κιόλας του Ευαγγελίου του. Γράφει λοιπόν σχετικά:
«Επειδή πολλοί επιχείρησαν να συντάξουν διήγηση για τα γεγονότα που
συνέβησαν μεταξύ μας ….», και μετά αρχίζει και εκθέτει το Ευαγγέλιο του.

ΣΥΓΚΡΙΣΗ ΚΑΝΟΝΙΚΩΝ ΚΑΙ ΑΠΟΚΡΥΦΩΝ ΕΥΑΓΓΕΛΙΩΝ

Αν θελήσει κάποιος να διαβάσει τα «Ευαγγέλια» αυτά (σ.σ.
κυκλοφορούν στο εμπόριο) και να τα συγκρίνει με τα κανονικά
Ευαγγέλια θα καταλάβει αμέσως γιατί δεν έγιναν αποδεκτά από την
Εκκλησία. Είναι γεμάτα από υπερβολές, παιδαριώδη περιεχόμενο,
έλλειψη φιλολογικού ύφους και γλώσσας και προπαντός τα
χαρακτηρίζει πλήρης έλλειψη θεολογικού βάθους και δομής, που
διαθέτουν τα κανονικά Ευαγγέλια. Ας φέρουμε κάποια παραδείγματα.

1
Τα Ευαγγέλια είναι τέσσερα και όχι δώδεκα όπως νομίζουν πολλοί. Η εντύπωση
αυτή σχηματίστηκε, επειδή το βράδυ της Μεγάλης Πέμπτης, διαβάζονται δώδεκα
κομμάτια από τα τέσσερα Ευαγγέλια.
 Στο «Πρωτοευαγγέλιο του Ιακώβου» (Ευαγγέλια Απόκρυφα,
Κων/νου Τίσσεντορφ, εκδόσεις Σπανός2), και στις σελίδες 36 και 37
αναφέρεται, ότι κάποια γυναίκα ονόματι Σαλώμη, έβαλε το δάχτυλο της
στη «φύση» της Παναγίας, για να βεβαιωθεί ότι παρέμεινε παρθένος
και μετά την γέννηση του Χριστού! Ομοίως στο «Ευαγγέλιο της
Παιδικής Ηλικίας του Ιησού Χριστού» (Απόκρυφα Κείμενα της Καινής
Διαθήκης, Τόμος 1, έκδοση Πύρινος Κόσμος), και στις σελίδες 53 και 54
διαβάζουμε, ότι όταν η Παναγία έβαλε τον μικρό Χριστό στην πλάτη
κάποιου, που μια κακιά γυναίκα με μάγια είχε μεταμορφώσει σε
μουλάρι, το μουλάρι αυτό έγινε πάλι κανονικός άνθρωπος!
Βέβαια, δεν είναι όλα αρνητικά στα «απόκρυφα Ευαγγέλια». Κάποιες
γιορτές όπως π.χ. της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, των Εισοδίων της κ.λ.π.
άντλησαν το περιεχόμενό τους από αυτά. Ή ότι οι γονείς της Παναγίας
ονομάζονταν Ιωακείμ και Άννα το γνωρίζουμε από το
«Πρωτοευαγγέλιο του Ιακώβου». Επίσης και η Βυζαντινή Τέχνη σε
επίπεδο ποίησης και αγιογραφίας, πολλές φορές στηρίχτηκε στις
παιδαριώδεις μα τόσο χαριτωμένες αφηγήσεις των κειμένων αυτών.
Απόκρυφα Ευαγγέλια δεν έγραφαν μόνο οι πιστοί, αλλά και οι αιρετικοί,
που επιθυμούσαν με αυτό τον τρόπο να διαδώσουν τις δοξασίες τους. Στην
κατηγορία αυτή ανήκει και το «απόκρυφο Ευαγγέλιο του Ιούδα». Είναι ένα
γνωστικό κείμενο του 2ου μ.Χ. αιώνα. Το αναφέρει – επειδή το πολέμησε – ο
Ειρηναίος (2ος μ.Χ. αιώνας), επίσκοπος Λουγδούνουμ(σημερινή Λυών της
Γαλλίας).

ΓΝΩΣΤΙΚΙΣΜΟΣ Ο ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΥ

Ο Γνωστικισμός ήταν ένα φιλοσοφικοθρησκευτικό σύστημα, με το
οποίο ο Χριστιανισμός πάλεψε σκληρά τους τρεις πρώτους αιώνες,
μέχρι να επικρατήσει. Ήταν προγενέστερος του Χριστιανισμού και είχε
επηρεαστεί από τον Πλατωνισμό, τις ανατολικές Θρησκείες του
Ζωροαστρισμού, Παρσισμού κ.λ.π., καθώς και τα Αιγυπτιακά
μυστήρια. Όταν εμφανίστηκε ο Χριστιανισμός πήρε στοιχεία και από
αυτόν, γι’ αυτό και έγινε επικίνδυνος για την Εκκλησία. Δέχονταν δύο
κόσμους, ένα νοητό, όπου εκεί υπάρχει ο αληθινός Θεός με τα καθαρά
πνεύματα, και έναν κατώτερο κόσμο, τον υλικό, στον οποίο είναι
φυλακισμένες οι ψυχές των ανθρώπων. Μεταξύ αυτών των δύο
κόσμων υπάρχουν οι άγγελοι και κάποια ανώτερα όντα που
ονομάζονταν «αιώνες». Ένας τέτοιος «αιώνας» ήταν και ο Χριστός, ο
οποίος ήρθε να δώσει την «γνώση» στους ανθρώπους, με ποιο τρόπο
δηλαδή το πνευματικό στοιχείο που έχουν μέσα τους, θα
απελευθερωθεί από το σώμα – που το κρατάει φυλακισμένο – και θα
επιστρέψει πάλι στον καθαρό πνευματικό κόσμο που ανήκε. Έτσι
εξηγούνται τα λόγια που είπε ο Χριστός στον Ιούδα και τα οποία
προκάλεσαν τόσο θόρυβο στις μέρες μας: « Γιατί εσύ θα θυσιάσεις τον

2
Είναι σπάνια έκδοση. Υπάρχουν δύο αντίτυπα στη Δημόσια Βιβλιοθήκη της
Λαμίας, απ’ όπου και δανειστήκαμε το εν λόγω βιβλίο.
άνθρωπο που με ενδύει»3 (Το Ευαγγέλιο του Ιούδα, έκδοση National
Geographic, σελίδα 47).
Οι Γνωστικοί, επειδή θεωρούσαν το σώμα φυλακή της ψυχής,
επιθυμούσαν να το καταστρέψουν. Έτσι άλλοι από αυτούς έφταναν σε
υπερβολική εγκράτεια και αποχή (φαγητό, ποτό κ.λ.π.), αξιοθαύμαστη
πολλές φορές, και άλλοι σε υπερβολική ακολασία και ανηθικότητα.
Στο ερώτημα τώρα, γιατί ο Ιούδας παρουσιάζεται διαφορετικός απ’ ότι
στα κανονικά Ευαγγέλια η απάντηση είναι πολύ απλή. Οι Γνωστικοί
θεωρούσαν ότι δημιουργός του υλικού κόσμου – κακού κατ’ αυτούς – ήταν ο
Θεός της Παλαιάς Διαθήκης. Άρα όλοι αυτοί που αναφέρονται στην
εβραϊκή και χριστιανική ιστορία πως στράφηκαν εναντίον του, όπως ο
αδελφοκτόνος Κάϊν, ο επαναστάτης Εωσφόρος(Σατανάς), οι κάτοικοι
των Σοδόμων και Γομόρρων εκλαμβάνονταν από τους Γνωστικούς ως
καλοί. Ισχυρίζονταν μάλιστα, πως όλοι αυτοί μπόρεσαν να δουν την
πραγματική αλήθεια(γνώση), την οποία προσπάθησαν να μεταδώσουν
στους ανθρώπους. Ανάμεσα σ’ αυτούς βέβαια συγκαταλέγεται και ο
Ιούδας, ακριβώς επειδή έχει παίξει αρνητικό ρόλο στη επίσημη
Χριστιανική Ιστορία.
Βέβαια, όποιος θελήσει να διαβάσει το απόκρυφο Ευαγγέλιο του Ιούδα,
νομίζοντας ότι «θα βγάλει λαβράκι», για δήθεν ανακάλυψη της πραγματικής
αλήθειας για το Χριστιανισμό, την οποία τάχα εμείς οι άνθρωποι της
Εκκλησίας κρύβουμε, θα απογοητευτεί οικτρά. Όπως πιστεύουμε πως
απογοητεύτηκαν οι περισσότεροι που το διάβασαν, αφού έπεσαν θύματα –
όπως και εμείς άλλωστε – της διαφήμισης και του θορύβου που
προκλήθηκε. Θα διαπιστώσει ότι πρόκειται για ένα ανερμάτιστο –όχι μόνο
επειδή του λείπουν προτάσεις–, ακατανόητο και αθεολόγητο κείμενο που δεν
μπορεί να συγκριθεί σε τίποτα με το μεγαλείο των κανονικών Ευαγγελίων.

«ΓΕΥΣΗ» ΑΠΟ ΤΟ ΕΥΑΓΓΕΛΙΟ ΤΟΥ ΙΟΥΔΑ

Ας πάρουμε όμως κάποια γεύση από το «απόκρυφο Ευαγγέλιο του
Ιούδα». Σελίδα 46: «Ο Σάκλας (σ.σ. εννοεί τον Θεό της Παλαιάς Διαθήκης),
όταν συμπληρώσει το χρονικό διάστημα που ορίστηκε γι’ αυτόν, ο πρώτος
τους αστέρας θα φανερωθεί μαζί με τις γενεές, και θα τελειώσουν αυτό που
είπαν ότι μπορούν να κάνουν». Και λίγο παρακάτω στη σελίδα 47: « Ο
Ιησούς απάντησε και είπε, δεν γελώ με σας αλλά με την πλάνη των
αστέρων, επειδή αυτοί οι έξι αστέρες περιπλανώνται μαζί με τους πέντε
αυτούς μαχητές, και όλοι θα καταστραφούν μαζί με τα δημιουργήματά
τους». Για τέτοιο θεολογικό βάθος μιλάμε! Άλλωστε σ’ αυτό το ακατανόητο
ύφος κινείται όλο το βιβλίο. Αλίμονο! Τέτοιου είδους «αριστουργήματα»
κρύβουμε εμείς οι θεολόγοι και οι παπάδες από τον κόσμο, και τον
εμποδίζουμε να δει την πραγματική αλήθεια για τον Χριστιανισμό!

3
Κάποια δημοσιογράφος, που ήταν καλεσμένη στην εκπομπή της Άννα Δρούζα
στην ΝΕΤ, και είχε ως θέμα το Ευαγγέλιο του Ιούδα, παντελώς άσχετη από
θεολογικά θέματα, υποστήριξε, ότι ο Χριστός ζήτησε από τον Ιούδα να του κάνει
ευθανασία!
 Και αναρωτιόμαστε. Μπορούν αυτά τα «αριστουργήματα» να
συγκριθούν με τα κανονικά Ευαγγέλια; Από πού ν’ αρχίσουμε και που να
τελειώσουμε. Από την παραβολή του Ασώτου, την επί του όρους ομιλία του
Χριστού (γνωστή και ως Μακαρισμοί), το επεισόδιο με την μοιχαλίδα, την
συγχώρεση του ληστή και των σταυρωτών του, την φροντίδα του για τους
ταπεινούς και καταφρονεμένους κ.λ.π., κ.λ.π.;
Αυτά όμως τα περί δήθεν συνομωσίας της Εκκλησίας και των
Ευαγγελίων για την αλήθεια του Χριστιανισμού, έχουμε κουραστεί να τ’
ακούμε χρόνια, χωρίς βέβαια ποτέ να αποδεικνύεται τίποτε. Και όλοι αυτοί
που τα υποστήριξαν και προέβλεψαν την πτώση του, πέρασαν στη λήθη,
ενώ ο Χριστιανισμός ζει και βασιλεύει.

Ο «ΚΑΝΟΝΑΣ» ΤΗΣ ΚΑΙΝΗΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ

Και θα ολοκληρώσουμε τη σύντομη σημερινή μας αναφορά, με τον
τρόπο που βρήκε η Εκκλησία να αμυνθεί σε τέτοιου είδους προκλήσεις, που
νόθευαν την αληθινή πίστη. Αυτό έγινε με την θέσπιση του κανόνα της
Καινής Διαθήκης. Θέλοντας δηλαδή η Εκκλησία, να προφυλάξει τους
πιστούς, από τα νόθα(ψεύτικα) βιβλία που κυκλοφορούσαν και
αλλοίωναν την χριστιανική πίστη ή προκαλούσαν σύγχυση, σχημάτισε
ένα κατάλογο(κανόνα), με τον οποίον καθόριζε ποια είναι ακριβώς τα
γνήσια κείμενα που περιείχαν την αληθινή χριστιανική πίστη.
Ο κανόνας αυτός ξεκίνησε να διαμορφώνεται τον 2ον μ.Χ. αιώνα
και έλαβε την επίσημη και τελική μορφή του με την απόφαση ΛΒ΄ (32)
της Συνόδου της Καρχηδόνας, το 397 μ.Χ. Τα τέσσερα όμως Ευαγγέλια,
ήταν ήδη αναγνωρισμένα από την Εκκλησία, από τον 2ον μ.Χ. αιώνα.
Αυτό αποδεικνύεται και από ένα κείμενο της Εκκλησίας της Ρώμης,
που ανακαλύφθηκε το 1740 από τον Λ. Α. Μουρατόρι και ανάγεται στο
170 – 180 μ.Χ. Το απόσπασμα αυτό που είναι γνωστό πλέον ως
Μουρατόρειο απόσπασμα ή κανών, είναι μια πρώτη επίσημη συλλογή
των βιβλίων της Καινής Διαθήκης. Σ’ αυτό περιέχονται σχεδόν όλα τα
σημερινά βιβλία της Καινής Διαθήκης, εκτός από δύο με τρεις
επιστολές του Πέτρου και του Παύλου.
Πρέπει σ’ αυτό το σημείο να τονιστεί, ότι κριτήριο για την
γνησιότητα ενός βιβλίου της Καινής Διαθήκης δεν ήταν μόνο πως
γράφτηκε από κάποιο Απόστολο ή συνεργάτη του, αλλά πως το βιβλίο
αυτό ήταν σε μακρά χρήση μέσα στην εκκλησία, γεγονός που το
διέκρινε από το νόθο βιβλίο.
Ελπίζοντας ότι στο μέλλον θα μας δοθεί η ευκαιρία να πούμε
περισσότερα για τα τόσο σπουδαία αυτά θέματα, τελειώνουμε με την
παράθεση των βιβλίων του κανόνος της Καινής Διαθήκης, ο οποίος
αποτελείται από 27 βιβλία: 1) Ευαγγέλια (κατά Ματθαίον, κατά Μάρκο, κατά
Λουκά και κατά Ιωάννη), 2) Πράξεις των Αποστόλων 3) Επιστολές
Αποστόλου Παύλου (Προς Ρωμαίους, Κορινθίους Α΄ και Β΄, Γαλάτας,
Εφεσίους, Φιλιππησίους, Κολασαείς, Θεσσαλονικείς Α΄ και Β΄, Τιμόθεο Α΄
και Β΄, Τίτο, Φιλήμονα, Εβραίους) 4) Καθολικές Επιστολές (Ιακώβου,
Πέτρου Α΄ και Β΄, Ιωάννου Α΄ - Β΄ - Γ΄ , Ιούδα) 5) Αποκάλυψις Ιωάννου
Παλαιοημερολογίτες και ΓΟΧ

• Αρχίδαμε δεν κατάλαβα την αναίρεσή σου στην αλλαγή μου. Όλα τα
θρησκεύματα "αυτοαποκαλούνται", δεν τους το έδωσε κάποιος το
όνομα! Οι Ορθόδοξοι δεν αυτοαποκλήθηκαν και παγίωσαν αφ'
εαυτού τους το όνομά τους "Ορθόδοξη" εκκλησία; Το ίδιο ισχύει και
για τους Παλαιοημερολογίτες. Εκτός αυτού, γνωρίζεις το επίσημο
όνομα/ονόματα με το οποίο έχουν αναγνωρισθεί ως "γνωστή
θρησκεία" από το ελληνικό Κράτος; -- pvasiliadis 15:08, 8 Ιουλίου
2007 (UTC)

• Η ευρέως γνωστή ονομασία τους είναι Παλαιοημερολογίτες. Μια πιο

επίσημη ονομασία τους είναι «Εκκλησία του πατρίου ημερολογίου».
Ταινία γνησιότητας για την ορθοδοξία δεν υπάρχει, δεν υπάρχουν
(επίσημα τουλάχιστον) και μαϊμού ορθόδοξοι. Ο τίτλος είναι
προσβλητικός για τους λοιπούς ορθόδοξους. Γράφω λοιπόν ότι
αυτοαποκαλούνται γνήσιοι, είναι τίτλος που αποδίδουν οι ίδιοι στους
εαυτούς τους. Η ονομασία αυτή δεν έχει καθιερωθεί (μόνο ίσως η
συντομογραφία). Αν πεις για κάποιον ότι είναι γνήσιος ορθόδοξος,
το μυαλό του ακροατή δε θα πάει στους Παλαιοημερολογίτες, αλλά
θα νομίσει ότι είναι πολύ πιστός ή «ψαγμένος». Και το ΓΟΧ όπου
αναφέρεται από άλλους (πλην των ιδίων) ολογράφως μπαίνει πάντα
σε εισαγωγικά. --Αρχίδαμοςμίλα μου 19:06, 8 Ιουλίου 2007

Με τον όρο ΓΟΧ αυτοαποκαλούνται οι περισσότερες ομάδες (αν όχι όλες)

απ'όσο ξέρω. Σίγουρα δεν αφορά ο όρος μόνο την κυριώτερη ομάδα, γιατί
αν δεις τα λινκ, όλοι έτσι λέγονται (και οι ματθαιικοί και οι φλωρινικοί). Ξέρεις
κάποιους που δεν αποκαλούνται έτσι;--Αρχίδαμοςμίλα μου 08:22, 23 Ιουλίου
2007 (UTC)

ή 13 ημέρες διαφορά

Αυτό με τις 14 ημέρες είναι καρατσεκαρισμένο; Ακόμη κι αν είναι

αστρονομικά σωστό, νομίζω οι ίδιοι συνεχίζουν να έχουν 13 μέρες διαφορά.
Αν δει κανείς εδώ στη σελ. 21 λέει ότι τα θυρανοίξια του ναού έγιναν στις
7/20 Ιανουαρίου 2007. Αυτό νομίζω είναι 13 μέρες. Μήπως είναι δάκτυλος
του Πάπα και των Οικουμενιστών;--Αρχίδαμοςμίλα μου 12:53, 24 Ιουλίου 2007
(UTC)

14 μέρες; 13 γνωρίζω. Η διαφορά η δική μας απο αυτούς παραμένει πάντα

σταθερή απο οτι ξέρω. Δεν έχουμε Γρηγοριανό ημερολόγιο, αλλά το
Ιουλιανό, διορθωμένο. Δεν αυξάνει ούτε μειώνεται ποτέ η διαφορά μας. Το
Ιουλιανό με το Γρηγοριανό, διαφέρουν ως εξής:
Εντός 400 ετών λαμβάνωνται 100 δίσεκτα έτη κατά το Ιουλιανό Ημερολόγιο,
αλλά 97 στο Γρηγοριανό. Έτσι κατά το Γρηγοριανό Ημερολόγιο, η
χρονολογία υστερεί εντός 400 ετών, κατά 0,1132 ημέρες. Πρέπει λοιπόν να
παρέλθουν 4.000 έτη, για να υπάρξει υστέρηση 1,132 ημέρες. Αυτό αν
είχαμε Γρηγορινό που ξεκινούσε απο την απόφαση του 1924, που δεν
ισχύει. Άρα δε νομίζω να είναι σωστό.--Θεόδωρος 13:24, 24 Ιουλίου 2007
(UTC)

Και επιπρόσθετα το 2000 ήταν κοινώς δίσεκτα έτη, εν αντιθέση με το 2100,

2200, 2300 που δεν θα έχουμε απο κοινού με τη Δύση δίσεκτα έτη, ενώ το
2400 θα είναι κοινώς αποδεκτό δίσεκτο. Άρα οι οικουμενιστές μάλλον, πάλι
έβαλαν το χεράκι τους.:-)--Θεόδωρος 13:27, 24 Ιουλίου 2007 (UTC)

Ακούει ο ΦόκαλΠόιντ (ο αιρετικός οικουμενιστής) αλλά δεν προλαβαίνει. 13-

14, πάντως χρειάζεται ένα νούμερο, θα τα ελέγξω και εγώ το βράδυ. --Focal
Point
14:12, 24 Ιουλίου 2007 (UTC)

14 μείον 1 = 13 ημέρες. Πάντως όταν υπολογίζω τα ρέστα στο κατάστημα με

τα κρέατα, κανένας πελάτης δε φέρνει αντίρρηση. Όλοι φεύγουν
ευχαριστημένοι, άρα τα μαθηματικά μου είναι συνήθως καλά...σωστός ο
συλλογισμός έτσι; (ή σωστός ο συλλογισμός ή η λογική πλάνη είναι ο
Φαύλος κύκλος, να μας πει και ο Hieronymus). Ε...που και που κάνω και
κανένα λαθάκι λοιπόν.--Focal Point 19:56, 24 Ιουλίου 2007 (UTC)

Διορθωμένο Ιουλιανό

Αυτό με το «διορθωμένο Ιουλιανό» το θεωρώ λίγο μούφα, να πω την

αλήθεια, και δεν είμαι σίγουρος κατά πόσο ισχύει. Ο λόγος της αλλαγής
προέκυψε επιτακτικός όταν απέκλιναν εορτασμός της Επανάστασης του '21
και Ευαγγελισμός, γι'αυτό και άλλαξε. Όταν έρθει το 2100 ή το 2800 ή το
3147, όταν θα ξαναχάσει μέρες το Ιουλιανό, δε θα ξαναπροκύψει το ίδιο
πρόβλημα; Στις διάφορες συνόδους το 1923-1924 δεν αποφασίστηκε ότι οι
ημερομηνίες δεν είναι θέμα πίστεως, άρα καλύτερα να συμπίπτει κοσμικό και
εκκλησιαστικό ημερολόγιο; Θα πρέπει τότε να ξαναγίνει δηλαδή σύνοδος (αν
το προσέξει κανείς) για να ξανααφαιρεθεί η μια μέρα και θα λέμε «προς
Θεού δεν έχουμε το Γρηγοριανό, το Ιουλιανό είναι απλά διορθωμένο κατά
13+1 ώστε να του μοιάζει φτυστά»; Είναι λογικό αυτό; Θα ξανααποσχιστεί
κόσμος και θα έχουμε τους Πολύ-Παλαιοημερολογίτες με 14 ημέρες διαφορά
και τους Λίγο-Παλαιοημερολογίτες με 1 ημέρα διαφορά; Εγώ θα έλεγα ότι
υιοθετήσαμε το γρηγοριανό εκτός από τον εορτασμό του Πάσχα, ο οποίος
εξακολουθεί να γίνεται με το Ιουλιανό, κι ας λένε οι διάφοροι ότι έχουμε το
«Ιουλιανό διορθωμένο». Αλλά μάλλον δε θα ζούμε να το διαπιστώσουμε
στην επόμενη απόκλιση.--Αρχίδαμοςμίλα μου 14:25, 24 Ιουλίου 2007 (UTC)
Η ΙΣ της Εκκλησίας της Ελλάδος προχώρησε στη διόρθωση του Ιουλιανού,
οπότε να να μιλούμε για διορθωμένο Ιουλιανό ή για Γρηγοριανό είναι
ανώφελη. Από τη στιγμή που αυτή είναι η επίσημη απόφαση της Εκκλησίας
το να λέμε ότι αυτή χρησιμοποιεί το Γρηγοριανό είναι λάθασμένη
πληροφορία. Το νπρόβλημα είναι πάντοτε το θέμα του εορτασμού του
Πάσχα το οποίο πρέπει να εορτάζεται μετά το εβραϊκό και με βάση το
Γρηγοριανό υπάρχει πιθανότητα να προηγήται. Γι' αυτό το λόγο ενώ το
Ιουλιανό πάντοτε θα διορθώνεται για να συμπίπτει με το κοσμικό-
Γρηγοριανό θα θεωρείται πάντοτε Ιουλιανό διορθωμένο.--Adolapts 17:54, 24
Ιουλίου 2007 (UTC)

o Το Γρηγοριανό ημερολόγιο απο μόνο του δε φταίει που οι

καθολικοί αφαίρεσαν την Συνοδική (Οικουμενικής Συνόδου)
απόφαση για το οτι θα μπορεί να τελείται η εορτή του Πάσχα
και πριν το Εβραϊκό. Αυτοί το απάλειψαν απο μόνοι τους.
o Β΄ ο σκοπός όπως διάβασες και στα λινκ, δεν είναι οι
συσχέτιση των ημερολογίων, αν και όντως λογικά θα
προκύψει πρόβλημα, πολιτείας - κράτους (γι'αυτό και εγώ
θα προτιμούσα το παλαιό αν και ανακριβές ημερολόγιο),
καθότι θα μπούμε σε μερικά χρόνια στο τι θα γίνει, αφού η
πολιτεία λογικά ακολουθεί το Γρηγοριανό και όχι το
διορθωμένο Ιουλιανό της εκκλησίας. Σκοπός δικός μας, να
διατηρούμε ακεραιο το σώμα της εκκλησίας μακριά απο
σχίσματα.--Θεόδωρος 20:32, 24 Ιουλίου 2007 (UTC)

Εκκλησιαστικό εορτολόγιο

Η όλη διαφορά των δύο ημερολογίων δεν είναι θέμα πολιτικό αλλά
εκκλησιαστικό. Στην ουσία μιλάμε για εορτολόγιο και όχι για ημερολόγιο. Η
αλλαγή δεν θα επέφερε καμία ανωμαλία αν όλη η Εκκλησιαστική τάξη δεν
είχε στηριχθεί από τις Οικουμενικές Συνόδους πάνω στο Ιουλιανό
ημερολόγιο. Με την εισαγωγή του νέου ημερολογίου στην Εκκλησία,
διασαλεύτηκε όλη η τάξη της εκκλησίας (Τυπικό ακολουθιών, κινητές εορτές
κ.λπ.). Όσο για τον λόγο της αλλαγής, ο βασικός λόγος ήταν (και
εξακολουθεί να είναι) η ένωση των Εκκλησιών. --Κανένας 20:51, 15
Σεπτεμβρίου 2007 (UTC)

Αποκαλυπτικισμος-Θεωριες συνομωσιας

Απο οσο ξερω η Ορθοδοξη Εκκλησια δεν εχει θεση πανω στις ερμηνειες της
Αποκαλυψης (σε αντιθεση με τους προτεσταντες και ευαγγελιστες που καθε
τοσο περιμενουν την "Αρπαγη"). Απο προσωπικη εμπειρια ομως γνωριζω
οτι οι Ελληνες ΓΟΧ λογω φονταμενταλισμού πρωτοστατουν στο "κινημα" του
Αποκαλυπτικισμου στην Ελλαδα, ενίοτε ενστερνιζόμενοι θεωρίες
συνομωσιας Αμερικανων φονταμενταλιστων. Μιλαω για φυλλαδια, γκραφιτι
αλλά και γεγονοτα που πιστευω θυμομαστε ολοι, οπως διαμαρτυριες κατα
του barcode, ηλεκτρονικων καρτων, συνθηκης Σενγκεν, Νεα Ταξις κλπ.
Χωρις να θελω να ερμηνευτουν ολα τα παραπανω ως "γραφικά" ούτε
υποννοώντας κάτι υποτιμητικό για τους ΓΟΧ, νομίζω πως η παραπάνω
παρουσία τους υπήρξε απο τις πιο έντονες και χαρακτηριστικές τα
περασμένα χρόνια και θα χρειαζόταν κάποια μνεία στο άρθρο.

ΙΗΣΟΥΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΠΑΝΑΓΙΑ

ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΓΙΟΣ ΚΟΣΜΑΣ

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΔΗΜΟΣ ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

ΑΓΙΟΣ ΛΟΥΚΑΣ ΑΓΙΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ

ΑΓΙΟΣ ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ

ΑΓΙΟΣ ΕΥΓΕΝΙΟΣ ΙΩΣΗΦ ΗΣΥΧΑΣΤΗΣ

ΓΕΡΩΝ ΤΥΧΩΝΑΣ ΠΑΤΗΡ ΠΑΪΣΙΟΣ

ΠΑΤΗΡ ΠΟΡΦΥΡΙΟΣ ΠΑΤΗΡ ΚΛΕΟΠΑΣ

ΠΑΤΗΡ ΕΦΡΑΙΜ ΠΑΤΗΡ ΙΑΚΩΒΟΣ

ΓΕΡΩΝ ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΓΕΡΩΝ ΔΑΝΙΗΛ

ΠΑΤΗΡ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΠΑΥΛΟΣ

ΣΕΒΑΣΤΙΑΝΟΣ ΚΑΛΛΙΝΙΚΟΣ

ΓΕΡΩΝ ΙΩΣΗΦ ΓΕΡΩΝ ΑΝΘΙΜΟΣ

ΓΕΡΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΠΑΤΗΡ ΓΕΡΑΣΙΜΟΣ

ΓΕΡΩΝ ΑΡΣΕΝΙΟΣ ΓΕΡΩΝ ΙΣΑΑΚ

ΓΕΡΩΝ ΘΕΟΔΟΣΙΟΣ ΓΕΡΩΝ ΓΡΗΓΟΡΙΟΣ

ΓΕΡΩΝ ΙΩΑΝΝΗΣ ΙΣΙΔΩΡΟΣ-ΠΕΤΡΟΣ

ΓΕΡΩΝ ΓΑΛΑΚΤΙΩΝ ΠΑΤΗΡ ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ

ΓΕΡΩΝ ΑΜΦΙΛΟΧΙΟΣ
Οι Ροδόσταυροι,
Η ιστορία μας εκτυλίσσεται στα σκοτεινά χρόνια
του μεσαίωνα, στην περιοχή της Ευρώπης. Η
εξαθλίωση των λαών από τους πολέμους, την
πείνα και τις αρρώστιες, σε συνδυασμό με τον
φανατισμό, τη δεισιδαιμονία και το φόβο που
έσπερνε η εκκλησία είναι τα κυρίαρχα στοιχεία.
Η ατμόσφαιρα μέσα στις πόλεις, από τα
σκουπίδια, τα περιττώματα και τις λάσπες
αναδύει μια μυρωδιά σαπίλας και εσωτερικής
εγκατάλειψης.

Οι φτωχοί μέρα με την ημέρα γίνονται φτωχότεροι, όχι μόνον από

εξωτερικής άποψης αλλά και ψυχολογικά εξαιτίας της εσωτερικής
παραίτησης στην οποία τους υποχρεώνουν οι δυνάστες τους
φεουδάρχες, σε αντίθεση με το ιερατείο που κοσμεί τις εκκλησίες του
με έργα τέχνης αμύθητης αξίας και τους κυρίους που μέσα στα κάστρα
τους έτρωγαν και έπιναν σε βάρος του λαού. Κάθε νέα μορφή ή κίνηση
που τολμά να ανυψώσει λίγο τη φωνή της καταλήγει στην πυρά της Ιεράς
Εξέτασης, στη δολοφονία και τον εξανδραποδισμό (βλ. σφαγή των
Αλβιγινών), ενώ η παιδεία υπό τον στιβαρό έλεγχο της πολιτείας–εκκλησίας
είναι για πολύ λίγους και προνομιούχους. Ο φτωχός και ρακένδυτος λαός
δεν έχει την πολυτέλεια να σκεφτεί καν να μορφωθεί και να καλλιεργηθεί. Η
πείνα και ο πόνος από τις αρρώστιες, είναι τόσο ισχυρά που δεν αφήνουν
χώρο για τέτοιου είδους πολυτέλειες. Η εκκλησία, με τη σιωπηρή
συναίνεση των φεουδαρχών, στο όνομα της Αγάπης και της ενότητας
στέλνει στην πυρά τόσο αθώο κόσμο που το αίμα του, αν μπορούσε
να γίνει ποτάμι, θα έπνιγε πόλεις ολόκληρες. Οι άνθρωποι, με το φόβο
μήπως γίνουν επόμενοι που θα ριχθούν τροφή στις φλόγες της Ιεράς
Εξέτασης, προσπαθούν να γίνουν αρεστοί στους δήμιους
καταγγέλλοντας ως μάγους ανυποψίαστους συνανθρώπους τους. Η
κατάσταση έχει ξεφύγει πια από κάθε έλεγχο, η ανάγκη να δοθεί ένα τέλος
και να αφυπνιστεί ο άνθρωπος από την σκοτεινιά που έχει πέσει είναι
κυρίαρχη. Πώς όμως μορούσε να γίνει κάτι τέτοιο, όταν όλα ελέγχονταν ως
επί το πλείστον από τις δυνάμεις του σκότους; Εδώ δόθηκε μια άλλη μάχη
σε επίπεδα πέρα από την ύλη. Το Φως χρειαζόταν να ρίξει τις θεραπευτικές
του ακτίδες και να φωτίσει κάθε σκοτεινή πλευρά της Ευρώπης. Η
ανθρωπότητα χρειαζόταν μία νέα κατάσταση συνείδησης που θα μπορούσε
να ελιχθεί μέσα στα σκοτάδια της ιεράς εξέτασης και χωρίς να γίνει
αντιληπτή, να σκαλίσει τα κάρβουνα, ώστε οι σπίθες που βρίσκονταν
κρυμμένες μέσα τους να ανάψουν, να γίνουν πυρκαγιά και να φωτίσουν
ζεσταίνοντας με τη σοφία τους τον κόσμο όλο. Στη βοήθεια αυτής της
αφύπνισης και της επαναγέννησης του φωτός η φύση ανέλαβε το δικό της
ενεργό ρόλο. Γνωρίζουμε ότι από το 1300 έως και τα μέσα ή και
αργότερα του 15ου αιώνα ενέσκηψαν θεομηνίες σε ολόκληρη τη δυτική
Ευρώπη, οι οποίες σε ορισμένες περιοχές αφάνισαν έως και το 60%
του πληθυσμού. Σε αυτή την ίδια Ευρώπη, ωστόσο, γεννήθηκαν ψυχές
οι οποίες διέθεταν τα χαρακτηριστικά εκείνα που θα έβαζαν τα θεμέλια,
για να δημιουργήσουν τη νέα συνείδηση που θα μπορούσε να δώσει
την ευκαιρία στην ανθρωπότητα, να βγει από τη σκοτεινιά που την
κατέκλυζε. Μελετητές όπως ο Ζεράρ ντε Καρμονέ (1114–1187) στην
Ανδαλουσία, ο πρώτος μεταφραστής του Αριστοτέλη και του
Πτολεμαίου, ο Μέγας Αλβέρτος (1193–1288) διάσημος καθηγητής
Πανεπιστημίου, αλλά και ο Θωμάς ο Ακινάτης (1225– 274) μαθητής του
Αλβέρτου εισάγουν την αριστοτέλεια αστρονομία στη χριστιανική
παράδοση και αρχίζουν να αφυπνίζουν και να προσφέρουν τα φώτα
του αρχαίο-ελληνικού πολιτισμού στη μεσαιωνική Ευρώπη. Όσον
αφορά στη Θεία Κωμωδία του Δάντη (1265 – 1321), στην οποία
εμφανίζεται αλληγορικά η πνευματική αναζήτηση του ανθρώπου, είναι
πολλοί εκείνοι που υποστηρίζουν ότι στο έργο αυτό ενυπάρχουν τα
μεταβατικά εκείνα στοιχεία που, μέσω της μελέτης της αρχαιότητας,
οδήγησαν στην Αναγέννηση του 16ου αιώνα. Στην Ευρώπη γεννήθηκε
και ο Κρίστιαν Ροζενκρόιτς, ο οποίος λέγεται ότι ήταν Γερμανός και έζησε
στην Ευρώπη του 14ου αιώνα. Ο Βίτεμαν αναφέρει μια παράδοση σύμφωνα
με την οποία ο Ροζενκρόιτς υπήρξε γόνος μίας οικογένειας Αλβιγηνών.
Λέγεται λοιπόν ότι μετά την εξόντωση της οικογένειάς του από τους
Δομινικανούς, εκείνος υπήρξε ο μόνος επιζών και φυγαδεύτηκε σε
μοναστήρι Αυγουστινιανού Τάγματος κοντά στο Τσβόλε της Ολλανδίας
κατά τον Ζέλμερ, ιστορικό του Ροδοσταυρισμού. Παιδί ακόμα έμαθε
Ελληνικά και Λατινικά και συνδέθηκε στενά με κάποιον αδελφό και
καθοδηγητή του, με τον οποίο αποφασίζε να μεταβεί στους Αγίους Τόπους.
Ξεκίνησε, λοιπόν, μαζί αυτό το δύσκολο και επίπονο ταξίδι, αν
αναλογιστούμε τις συνθήκες και τα μέσα που υπήρχαν εκείνη την εποχή,
αλλά ο φύλακας και προστάτης του έφηβου ακόμα Κρίστιαν πέθανε
στην Κύπρο, με αποτέλεσμα να συνεχίσει μόνος του. Φθάνει στη
Δαμασκό της Συρίας, σχεδιάζοντας να συνεχίσει από εκεί για
Ιερουσαλήμ. Η σωματική εξάντληση, όμως, τον αναγκάζει να
παραμείνει περισσότερο χρόνο εκεί, όπου και κατακτά με τις γνώσεις
του στη Φυσική την εύνοια των ΤούρκωνΣτο μεταξύ γνωρίζεται με
άραβες σοφούς και με μια ιδιαίτερη μορφή, η οποία έπαιξε σημαντικό ρόλο
στο έργο του ,γιατί ήταν αυτή που τον μύησε στα μυστικά της Καββάλα
και της τελετουργικής μαγείας. Μετά τις επαφές του, αντί να πάει στην
Ιερουσαλήμ που ήταν ο αρχικός του σκοπός, λαμβάνει οδηγίες να
συνεχίσει το ταξίδι του και να πάει στη Δαμασκό της Νοτίου Αραβίας,
τη σημερινή Υεμένη. Εκεί οι Σοφοί τον δέχτηκαν όχι ως ξένο, αλλά ως
κάποιον από καιρό αναμενόμενο. Κοντά τους έμαθε καλύτερα την
αραβική γλώσσα και τελειοποίησε τις γνώσεις του πάνω στη Φυσική και τα
Μαθηματικά. Ύστερα από τρία χρόνια και κατόπιν οδηγιών λέγεται πως
πήγε στην Αίγυπτο, όπου παρέμεινε όσο χρειαζόταν για να μελετήσει
και να διδαχθεί από τα μυστηριακά σύμβολα φυτών και ζώων του
τόπου. Κατόπιν μετέβη στο Φεζ του Μαρόκου, ένα κέντρο μάθησης
των μαθηματικών, της φυσικής και της μυστηριακής σοφίας. Εκεί ήλθε
σε επαφή με τον στοιχειακό κόσμο, ο οποίος λέγεται ότι του
αποκάλυψε πολλά από τα μυστικά του. Από εκεί πέρασε πια στην
Ισπανία, έχοντας αλλάξει το όνομά του σε Κρίστιαν Ροζενκρόιτς, που
σημαίνει Χριστιανός Ροδόσταυρος. Ενδείξεις υποδεικνύουν ότι μέσα από
αυτό το μυητικό του ταξίδι ο Ροζενκρόιτς ήλθε σε επαφή με υψηλές
οντότητες, κάτι που υποδηλώνεται και από το όνομα που του δόθηκε,
το οποίο συμβολίζει τον σταυρό των τεσσάρων στοιχείων, πάνω στον
οποίο θυσιάζεται η προσωπικότητα για να απελευθερωθεί. Στο κέντρο
του σταυρού στο σημείο της ελάσσονος αντίστασης των στοιχείων
αναπτύσσεται το ρόδο, δηλαδή η ίδια η ψυχή, η οποία ανθίζοντας
συμβολίζει την πλήρη της έκφραση για υπηρεσία.
Ο Κρίστιαν Ροζενκρόιτς, ερχόμενος στην Ευρώπη, έφερε μαζί του έναν
πολιτισμό, ο οποίος ήταν σε θέση να δυναμιτίσει και να αφυπνίσει όλες
εκείνες τις ψυχές που ασφυκτιούσαν κάτω από τον φεουδαρχικό ζυγό και
την απειλή της Ιεράς Εξέτασης. Ήλπιζε πως οι μορφωμένοι της Ευρώπης θα
αγκάλιαζαν τα ισχυρά και υγιή θεμέλια που ήταν αποτέλεσμα του
καρποφόρου και δημιουργικού ταξιδιού του. Συζήτησε με τους μορφωμένους
της Ισπανίας υποδεικνύοντας όχι μόνο τα λάθη, αλλά και τις πηγές από τις
οποίες θα αντλούσαν τα αληθινά σημάδια, ώστε εστιαζόμενοι σ’ αυτά να
εξελιχθούν στο μέλλον. Παρουσίασε νέες μεθόδους καλλιέργειας του εαυτού
σύμφωνα με την φιλοσοφία που είχε διαμορφώσει διδασκόμενος στο ταξίδι
του και τέλος όρισε σύγχρονα αξιώματα, με τα οποία θα αποκαθίσταντο
εντελώς τα πράγματα. Η αντίδραση Αλλά οι σοφοί γέλασαν και δε δέχτηκαν
κανένα νεωτερισμό και φοβήθηκαν ότι θα μειωνόταν η φήμη τους αν άρχιζαν
να διδάσκονται ξανά και να αναγνώριζαν τα πολύχρονα σφάλματά τους, στα
οποία είχαν άλλωστε επαναπαυτεί. Το ίδιο τραγούδι του τραγούδησαν και τα
άλλα έθνη της Ευρώπης που τον απογοήτευσαν περισσότερο. Ήταν έτοιμος
να μοιραστεί γενναιόδωρα όλες τις τέχνες και τα μυστικά που του είχαν δοθεί
με τους διανοούμενους, αν αυτοί αναλάμβαναν να διακηρύξουν τις αλήθειες
αυτές στις σχολές, στις επιστήμες και τις τέχνες.Οραματιζόταν μία
κοινότητα στην Ευρώπη, όμοια με τα μαντεία των αρχαίων Ελλήνων,
όπου θα μπορούσε να αναθρέψει άξιους ανθρώπους που σε κρίσιμες
εποχές θα παρέχουν τη συμβουλή τους σε όσους τη ζητούσαν. Όμως
οι «Σοφοί» των Εθνών της Ευρώπης είχαν ερμητικά κλειστές τις
πόρτες τους σε οτιδήποτε θεωρούσαν ότι θα τάραζε τα λιμνάζοντα
ύδατα του κατεστημένου τους. Έτσι μετά από πολλά οδυνηρά ταξίδια
και άκαρπες διδαχές, ο Κρίστιαν Ρόζενκρόϊτς επέστρεψε στη Γερμανία,
την οποία διαβάζουμε ότι αγαπούσε με όλη του την καρδιά.
Εκεί πήρε οδηγίες να λειτουργήσει εντελώς διαφορετικά και να ιδρύσει
το Τάγμα του Ρόδου και του Σταυρού, μέσω του οποίου θα
διοχετεύονταν στην ανθρωπότητα οι ιδέες εκείνες που οι μορφωμένοι
της εποχής αρνούνταν να διδαχτούν και να εξαπλώσουν. Έχτισε,
λοιπόν, μια κατοικία, στα υπόγεια της οποίας δημιούργησε ένα ναό
στον οποίο απεικονιζόταν όλη η φιλοσοφία που του έχει δοθεί. Στο
ναό αυτό διαβάζουμε ότι αποσύρθηκε για τα επόμενα πέντε χρόνια, για
να μελετήσει μαθηματικά, φυσική και αστρονομία και να κατασκευάσει
πολλά εξαιρετικά όργανα. Η μεγάλες του αγάπες ήταν ο Ουρανός και ο
¶νθρωπος. Το πώς ο άνθρωπος θα ανακαλύψει το σύμπαν που κρύβει
μέσα του είναι ένα στοιχείο που κυριάρχησε στις μελέτες του. Όταν
μέσα σε αυτά τα πέντε έτη ετοίμασε και εξέλιξε το έργο του ώστε να
είναι πιο προσιτό στον κόσμο, του δόθηκε η εντολή να προχωρήσει
στο δρόμο για την μεταρρύθμιση που είχε αναλάβει να φέρει σε πέρας.

Έτσι κάλεσε από το πρώτο του μοναστήρι τρεις αδελφούς του. Οι τρεις
αδελφοί ανέλαβαν να καταγράψουν προσεκτικά όλα αυτά που του είχαν
δοθεί μέσα σε πέντε χρόνια αφοσιωμένης και επίμονης εργασίας. Έτσι, όσοι
θα έρχονταν και θα γίνονταν δεκτοί στην αδελφότητα του Ροδόσταυρου δε
θα μπορούσαν να παρανοήσουν και την παραμικρή συλλαβή. Αυτή ήταν
λοιπόν η αρχή της αδελφότητας του Ρόδου και του Σταυρού, τέσσερα άτομα,
όπως τα τέσσερα Στοιχεία, από τα οποία δημιουργήθηκε η γλώσσα και η
γραφή που θα έφερνε την επαναγέννηση του φωτός στη σκοτεινή τότε
Ευρώπη.

Περατώνοντας ένα μέρος από το πλούσιο συγγραφικό έργο τους, οι

τέσσερις δέχθηκαν άλλους τέσσερις, συμπληρώνοντας την οκτάδα,
τον αριθμό του πνεύματος. Από όσα γνωρίζουμε ένας μόνον από αυτούς
δεν ήταν Γερμανός, ενώ υπήρχε ανάμεσά τους και ένας ταλαντούχος
ζωγράφος. Όταν λοιπόν αυτοί οι οκτώ τακτοποίησαν και διευθέτησαν όλα τα
πράγματα με τρόπο που να μην απαιτείται πλέον μεγάλος μόχθος,
αποφάσισαν να διασκορπιστούν σε διάφορες χώρες, σύμφωνα με τον
αρχικό τους στόχο. Με αυτόν τον τρόπο η φιλοσοφία τους θα μπορούσε να
παρουσιαστεί και να γνωριστεί από τους λόγιους, αλλά και οι ίδιοι θα είχαν
τη δυνατότητα να παρατηρούν τα γεγονότα σε κάθε χώρα, να
αντιλαμβάνονται τα αρνητικά της στοιχεία και να μεταφέρουν τις
πληροφορίες τους αυτές στους υπόλοιπους αδελφούς προς επεξεργασία και
καλύτερη κατανόηση του δυναμικού που έπρεπε να μετουσιωθεί.

Η συμφωνία

Συνήψαν μεταξύ τους λοιπόν την εξής συμφωνία, την οποία

ορκίστηκαν να τηρούν:

1. Κανένας δε θα ασκεί τίποτε άλλο εκτός από τη θεραπεία των

ασθενών και αυτή χωρίς φράγματα.
2. Κανένας δεν πρέπει να έχει ιδιαίτερες συνήθειες ή ρούχα που θα τον
κάνουν να ξεχωρίζει, αλλά θα ακολουθεί τις συνήθειες της χώρας όπου
ζει.
3. Θα συναντιούνται κάθε χρόνο στον οίκο του Αγίου Πνεύματος κατά
την ημέρα Χ. (του Χριστού), διαφορετικά θα πρέπει να δικαιολογούν
την απουσία τους.
4. Καθένας οφείλει να βρει κάποιο άξιο άτομο για διάδοχό του στην
Αδελφότητα, ο οποίος θα τον αντικαταστήσει μετά το θάνατό του.
5. Η λέξη Κ.Ρ. είναι η σφραγίδα, το σημείο και το χαρακτηριστικό
γνώρισμα της Αδελφότητας.
6. Η Αδελφότητα θα παραμείνει μυστική για εκατό χρόνια.

Φυσικά και έπρεπε να μείνει μυστική η παρουσία τους, αφού διέτρεχαν

μεγάλο κίνδυνο να τους εξαφανίσει η Ιερά Εξέταση και το φεουδαρχικό
κατεστημένο που ήθελε τις μάζες αμαθείς. Οι πέντε αναχώρησαν, ενώ έμεινε
στη βάση του ο Κρίστιαν με δύο από τους αδελφούς του. Κάθε χρόνο
συναθροίζονταν με χαρά και υπέβαλλαν μία πλήρη έκθεση των πράξεων
τους, σύμφωνα με τις ανάγκες του έργου τους. Το έργο αυτό το ονόμαζαν
Μικρόκοσμο και περιείχε μέσα του όλη τη φιλοσοφία του
Ροδοσταυρισμού. Το έργο, τα όνειρά, τους σκοπούς και τους στόχους
του στο να αλλάξει η ροή της ιστορίας της Ευρώπης. Εργαζόμενος
κάποιος πάνω σε αυτό το σύστημα θα άλλαζε τον εαυτό του και σιγά–
σιγά τη συνείδηση της ανθρωπότητας. Ήταν η βάση και ο σκελετός για
να μετουσιωθούν οι λαοί της Ευρώπης. Για να πάρει όμως σάρκα και
οστά η φιλοσοφία αυτή χρειαζόταν η αρμονική επικοινωνία με τις
πνευματικές δυνάμεις και ένας χάρτης που θα οριοθετούσε το έργο
τους.

Σε αυτόν τον χάρτη είχαν χαρτογραφήσει τους πλανήτες και το ευρύτερο

σύμπαν, ώστε να μελετούν και να γνωρίζουν τις επιδράσεις του ουρανού
προς τη γη, ανάλογα με την χρονική περίοδο. Για την κατασκευή του
χάρτη τούς είχαν δοθεί κάποια στοιχεία-κλειδιά, μέσω των οποίων
μπορούσαν να δουν την κίνηση των αστερισμών σε σχέση με το
χρόνο και έτσι να προετοιμάζουν τη γη και τον άνθρωπο να είναι σε
θέση να αφομοιώσει τις ενέργειες που έρχονταν από το διάστημα. Ο
Rota Mundi ήταν ένα είδος κοσμικού «ρολογιού» ή «τροχού» για τις
επινοήσεις όπως και ο Πρωτέας, η προσωποποίηση της αρχής της
μεταμόρφωσης, ήταν στοιχεία τα οποία διατήρησαν και εξέλιξαν, φέρνοντας
σε επαφή την ανθρωπότητα με τους αστερισμούς της Ανδρομέδας και τον
Σείριο. Όταν λοιπόν έφθανε το πλήρωμα του χρόνου, μαζεύονταν όλοι στον
οίκο του Αγίου Πνεύματος, όπου λέγεται ότι γινόταν γιορτή μεγάλη. Όλα αυτά
που είχαν μελετήσει, μαζί με τις εμπειρίες του τόπου που είχαν αποκομίσει
όλο αυτό το διάστημα, τα συγκέντρωναν και τα εγκαθίδρυαν στον
Μικρόκοσμο.
Όλα αυτά αλλά και πολλά άλλα, σοφά φυλαγμένα, άρχισαν να
συμβαίνουν από τα μέσα του 14ου αιώνα στην πρώτη γενεά των
Ροδοσταύρων, η οποία πολώθηκε εσωτερικά για να ελκύσει διάφορες
επιθυμητές κοσμικές επιδράσεις. Για τη δεύτερη γενεά γνωρίζουμε ότι
ήταν πάλι οκτώ άτομα από διαφορετικά μέρη της Ευρώπης, τα οποία
γίνονταν αποδεκτά μόνον όταν ο προκάτοχός τους τελείωνε την
ενσάρκωσή του. Από παιδιά βρίσκονταν κοντά στην πρώτη γενεά των
Ροδοσταύρων και εκπαιδεύονταν στις αρχές του Ροδοσταυρισμού, ώστε
μεγαλώνοντας να είναι άξιοι συνεχιστές της φιλοσοφικής του παράδοσης.
Αυτή η δεύτερη γενεά συνέχισε την προετοιμασία των λαών της Ευρώπης
στο να δεχθούν τις νέες επιδράσεις. Ίδρυσαν μικρές σχολές όπου δίδασκαν
τις επιστήμες τους (Ζωγραφική, Αρχιτεκτονική, Μαθηματικά, Καββάλα), στις
νέες γενιές και έτσι μέσα από το «επάγγελμά τους» αν μπορούμε να το
ονομάσουμε έτσι, διέδιδαν τις ιδέες τους στον κόσμο.
Η τρίτη γενεά ήταν εκείνη που κοινοποίησε την ύπαρξη του Τάγματος του
Ρόδου και του Σταυρού. Είχε κριθεί ότι είχε έρθει το πλήρωμα του χρόνου,
μετά από την τόσο σκληρή εργασία των προκατόχων τους, για να γίνουν
κτήμα του λαού όλες αυτές οι μορφές σκέψης, όλη αυτή η γνώση και σοφία
που είχε συσωρευθεί ώστε και εξωτερικά πια να αρχίσει η αναγέννηση.Την
εποχή λοιπόν που η ύπαρξη του Τάγματος των Ροδόσταυρων θα
παρουσιάζονταν στον κόσμο της Ευρώπης, παρατηρούμε ότι υπάρχουν,
κοινά σημεία στις ζωές μεγάλων μορφών της εποχής με τις θεωρίες του
Ροδοσταυρικού Τάγματος.

Μορφές

Ας αναφερθούμε, λοπόν, σε ορισμένες από αυτές, που θεωρούμε ότι η ζωή

τους και το έργο τους εμπνεόταν από τη ροδοσταυρική κοσμοθεωρία ή
υπήρξαν Ροδόσταυροι. Θα ξεκινήσουμε από τον μεγάλο ζωγράφο, μουσικό,
αρχιτέκτονα, συγγραφέα, μηχανικό, εφευρέτη και ιδιαίτερα φιλόσοφο, τον
Λεονάρντο Ντα Βίντσι (1459 –1519) ο οποίος θεωρήθηκε κυριολεκτικά η
προσωποποίηση του «Αναγεννησιακού Ανθρώπου». Ο Ντα Βίντσι λάτρευε
τη φύση και ήταν πεισμένος για την ουσιαστική θεϊκότητα όλων των
πλασμάτων. Ήταν χορτοφάγος και λέγεται ότι πήγαινε στην αγορά και
αγόραζε πουλιά σε κλουβιά για να τα αφήσει ελεύθερα.

Μια άλλη από τις μεγαλύτερες και πλέον ανεξιχνίαστες φυσιογνωμίες

της Αναγέννησης ήταν ο γιατρός, αλχημιστής, καββαλιστής και
αστρολόγος Θεόφραστος Βομβάστος φον Χόχενχάιμ –ο γνωστός
Παράκελσος (1493 – 1541)- στου οποίου την ζωή ανακαλύπτουμε
πολλές ομοιότητες με τον Κρίστιαν Ροζενκρόιτς. Ήταν μόλις εννέα
χρόνων όταν ξεκίνησε τις μεγάλες περιπλανήσεις του από χώρα σε
χώρα, για να ικανοποιήσει την άσβεστη δίψα του για μάθηση. Τα
ταξίδια γι’ αυτόν ήταν μια ευκαιρία για να γνωρίσει τη μυστηριώδη φύση της
ανθρώπινης ψυχής. Με όλα όσα είδε, απέκτησε επίγνωση της τραγωδίας της
ανθρώπινης ύπαρξης, αλλά και της έμφυτης ευγένειάς της. Το ενδιαφέρον
του ήταν αποκλειστικά στραμμένο στην ανακούφιση αυτής της τραγωδίας.
Για τον Παράκελσο η Ιατρική ήταν μία θεϊκή αποστολή, μια εκτέλεση της
θεϊκής εντολής για θεραπεία.
Πίστευε ότι ο γιατρός όφειλε να γνωρίζει την παράξενη αντιστοιχία του
μακρόκοσμου με το μικρόκοσμο. Να είναι φιλόσοφος και να γνωρίζει
αστρολογία και αλχημεία, γιατί όπως χαρακτηριστικά έγραψε «αν δεν
ξέρεις τι προκαλεί τους σεισμούς, δε γνωρίζεις την προέλευση του
πυρετού». Το έργο του Παράκελσου διαπνεόταν από τη βασική ιδέα της
σύνθεσης που μπορεί να ολοκληρώσει την ανθρώπινη ύπαρξη και να την
οδηγήσει στην τελείωση.
Οι επόμενες δύο σημαντικές μορφές ενσαρκώθηκαν την ίδια εποχή αλλά σε
διαφορετικά μέρη της Ευρώπης. Αυτό βέβαια δεν στάθηκε εμπόδιο στο να
έρθουν σε επαφή στην Ισπανία και ως αδελφοί να εργαστούν για την
αναγέννηση του ανθρώπου. Αναφερόμαστε, βέβαια στον χριστιανό και
συνάμα νεοπλατωνιστή ζωγράφο Δομίνικο Θεοτοκόπουλο, (1541 –
1614) και τον μυστικιστή Αγ. Ιωάννη του Σταυρού (1542 – 1591), του
οποίου η ζωή υπήρξε παράδειγμα σταθερής και ακλόνητης
αφοσίωσης στις πνευματικές όψεις της ύπαρξης, στην ίδια τη θεότητα.
Και οι δύο μετά από αρκετές δοκιμασίες συναντήθηκαν στην Ισπανία,
όπου ο Δομίνικος στρατευμένος στην όψη της τέχνης προσπάθησε να
περάσει στο ευρύ κοινό, μέσω των ζωγραφικών του έργων, το
σπάσιμο του κατεστημένου και την υποταγή του φυσικού κόσμου στον
πνευματικό. Οι υπερφυσικά μακρόστενες φιγούρες του οι οποίες
βλέποντας της νομίζεις ότι ενώνουν τον Ουρανό με τη Γη, φέρνουν
συνειρμικά στο νου τους περίφημους Γοτθικούς ναούς, τα σχέδια των
οποίων ήρθαν από το πουθενά και που αισθάνεσαι ότι έχουν την τάση
να απογειωθούν.
Ο Αγιος Ιωάννης του Σταυρού ταγμένος στο μοναχισμό προσπάθησε μέσω
σκληρής και κοπιαστικής εργασίας να ανανεώσει και να εξελίξει το έργο του
Χριστιανισμού, ιδρύοντας νέα μοναστήρια και αποτρέποντας την εμπλοκή
της εκκλησίας στις πολιτικές συνομωσίες. Αυτό το τελευταίο όμως του
κόστισε δύο φορές τη φυλάκιση από αντιπρόσωπους της παπικής
εκκλησίας. Τη μία αφέθηκε ελεύθερος, ενώ την άλλη δραπέτευσε από τη
φυλακή του Τολέδο το 1578, με τη βοήθεια των αδελφών του και ιδιαίτερα
του Δομίνικου Θεοτοκόπουλου. Ο Αγιος Ιωάννης του Σταυρού υπήρξε
μεγάλη μορφή και θεμελιωτής του σύγχρονου μυστικισμού,
καθιερώνοντας τις ατραπούς, οι οποίες εξισορροπούν τον άνθρωπο
και καθοδηγούν την ψυχή στην ένωσή της με το Θείο.

Η εξωτερίκευση
Λέγεται ότι τα διαγγέλματα της Διακήρυξης και της Ομολογίας των
Ροδόσταυρων εμφανίστηκαν τυπωμένα στο Κάσελ της Γερμανίας το 1614 –
1615, προξενώντας τεράστια εντύπωση στον διανοούμενο κόσμο της
εποχής εκείνης. Ταυτόχρονα δε, μεταφράστηκαν και κυκλοφόρησαν σε
πολλές χώρες της Ευρώπης. Τα αποτελέσματα της δημοσίευσης των
κειμένων αυτών ήταν σημαντικά και όπως είναι φυσικό ξεσήκωσαν αρκετές
έριδες. Λέγεται μάλιστα ότι όταν τα σχόλια και οι κριτικές είχαν φτάσει στο
αποκορύφωμά τους γύρω στο 1622, γέμισαν οι γωνίες των κεντρικών
πόλεων της Γερμανίας από την ακόλουθη προκήρυξη:

«Ημείς, Εντεταλμένοι του Υπάτου Κολλεγίου των Αδελφών του Ρόδου

και του Σταυρού, διαμένομεν ορατώς τε και αοράτως εν τη πόλει ταύτη,
Χάριτι Θεία. Διδάσκομεν άνευ βιβλίων και άνευ εξωτερικών μέσων,
ομιλούμε δε τας γλώσσας της επικρατείας εν η θέλομεν να διαβιώμεν,
με σκοπόν να εξαγάγωμεν τους ανθρώπους τους ομοίους ημών, εκ
των πλανών του θανάτου».
Μεταξύ των υποστηρικτών των ροδοσταυρικών κειμένων κυριότεροι ήταν ο
Μιχαήλ Μάγιερ, θεράπων ιατρός του αυτοκράτορα Ροδόλφου του ΙΙου, ο
φιλόσοφος Robert Fludd, ο συγγραφέας Τόμας Βόγκαν και ο φιλόσοφος
Εlias Ashmole,. Μάλιστα λέγεται ότι μέσω του Εlias Ashmole ο
Ροδοσταυρισμός πέρασε στις συντεχνίες των άγγλων
ελευθεροτεκτόνων (γύρω στο 1645), ώστε μέρος της διδασκαλίας των
Ροδόσταυρων να αποδοθεί με πιο απλή μορφή σε ευρύτερες μάζες.
Η θρησκεία, η τέχνη και η επιστήμη είναι πιθανώς οι τρεις θεραπαινίδες της
ανθρώπινης εκπαίδευσης και εξέλιξης. Οι Ροδόσταυροι στηρίζοντας με έργα
αυτές τις τρεις θεραπαινίδες αναζωπύρωσαν τη μυστηριακή φλόγα,
φέρνοντας την Αναγέννηση στην Ευρώπη. Φαίνεται όμως πως οι δυνάμεις
της άρνησης και της συντήρησης δεν παραιτήθηκαν από το σκοπό τους.
Ανασυντάχθηκαν και οδήγησαν την ανθρωπότητα σε ένα νέο μεσαίωνα
ακόμη πιο επικίνδυνο ηθικά και βιωματικά για τον άνθρωπο και τον πλανήτη
ολόκληρο. Μήπως ήρθε λοιπόν η ώρα για μια νέα αντιπαράθεση του φωτός
με τη σκιά ή έχουμε να κάνουμε με τους τελευταίους σπασμούς του θηρίου.

DRACUL
Όλοι γνωρίζουν τον μύθο του αιμοβόρου βρικόλακα Δράκουλα που ζει μέχρι
τις μέρες μας πίνοντας αίμα θνητών για να κρατήσει τη ζωή και τα νιάτα του.
Όλοι γνωρίζουν τον μύθο που έπλασε ο Ιρλανδός συγγραφέας Bram Stoker,
χωρίς όμως να ξέρει κανείς γιατί το ον αυτό συνδέθηκε με το πραγματικό
πρόσωπο που έζησε τον 15ο αιώνα μ.Χ., Vlad III Dracul. Πολλοί είπαν ότι
όταν συνέλαβε την ιδέα για το μυθιστόρημα, του μίλησε κάποιος στενός του
φίλος για τον Vlad III, και αυτός εμπνεύστηκε από τα κατορθώματα του.
Όσο Φοβερός κι αν φαίνεται ο Vlad III Dracul από τις πράξεις του, ο Stoker
έδωσε ένα χειρότερο πρόσωπο προς το κόσμο, δημιουργώντας ένα μίσος
προς τον εαυτό του από τους Ρουμάνους, επειδή έθιξε τον εθνικό τους ήρωα
και σωτήρα.
«Drac» στη Ρουμανία σημαίνει «δράκος», αλλά «Dracul» σημαίνει «ο
διάολος». Ο πατέρας του Vlad III ονομαζόταν Vlad Dracul και άνηκε στο
«τάγμα των Δράκων» (Order of the dragon). Έτσι και ο υιός του πήρε
ακριβώς το ίδιο όνομα. H λέξη «Dracula» σημαίνει «Ο υιός του
Διαβόλου».
Τον Vlad III, θα τον συναντήσουμε στην ιστορία ως VLAD III DRACUL,
VLAD TEPES ή VLAD THE IMPALOR.
Αξίζει όμως να κρίνουμε έναν τόσο σημαντικό άνθρωπο, από ένα μύθο;
Τον 14ο αιώνα μ.Χ, η Ρουμανία ήταν χωρισμένη σε τρία ψευδοκράτη. Τη
Γαλάχια, τη Τρανσυλβανία και τη Μολδαβία. Οι προφήτες μιλούσαν για
κάποιον ο οποίος θα ένωνε τη Ρουμανία ξανά, θα ήταν ειρηνικός και
φιλεύσπλαχνος, και ότι αυτός ο κάποιος θα ήταν ή ο Μεσσίας ή ο
Αντίχριστος.
Το 1421 μ.Χ γεννήθηκε ο μεγαλύτερος αδερφός του Vlad, Mircea.
Το 1431 μ.χ o πατέρας του Vlad,τάχθηκε στο τάγμα των δράκων, απ' όπου
πήρε και το όνομα Dracul. Λίγο αργότερα γεννήθηκε ο Vlad III στο κάστρο
«Dracul», στην Sighisoara της Transylvania. Κάποιοι είπαν ότι όταν
γεννήθηκε, η Παναγία δάκρυσε αίμα..
Ακούγονται φήμες ότι η μητέρα του δεν ήταν η πριγκίπισσα Cneajna,
αλλά μια τσιγγάνα, η οποία τύχαινε να είναι και μάγισσα.
Το 1433 μ.Χ o Vlad III έμεινε ορφανός από τη πλευρά της μητέρας του.
Λίγα χρόνια αργότερα, το 1435 μ.Χ, ο πατέρας του γέννησε τον Radu
the Handsome.
Το 1438 μ.Χ ο Vlad III έγινε πρίγκιπας της Γαλάχιας.
Το 1446 μ.Χ o Vlad III εντάχθηκε στο τάγμα των Δράκου. Η ένταξη έγινε από
τον ίδιο του τον πατέρα, δίνοντάς του ένα δαχτυλίδι με το έμβλημα του
Δράκου πάνω του.
Εκείνη τη χρονιά ο Σουλτάνος Μεχμέντ ζητούσε σαν φόρο από τη Ρουμανία
10.000 Δουκάτα και 500 νεαρά αγόρια. Ο πατέρας του Vlad III, εξαγριώθηκε
και κάλεσε συνάντηση με τους ευγενείς για να ταχθούν ενάντια του
Σουλτάνου. Όσο ο πατέρας του έλειπε, οι Τούρκοι απήγαγαν τον Vlad III και
τον αδερφό του, και τους οδήγησαν στο στρατόπεδό τους, έξω από τη
Ρουμανία.
Στο διάστημα που κρατήθηκαν αιχμάλωτοι (9 χρόνια), ο πατέρας τους
δολοφονήθηκε. Φήμες έλεγαν ότι τον σκότωσαν οι ευγενείς. Η
αγριότητα και το θάρρος του Vlad III, γαλουχήθηκε από την
αιχμαλωσία και τον θάνατο του πατέρα του και του αδερφού του
Mircea όπου δολοφονήθηκαν το 1447 μ.Χ, από τον Vladislav II
Το 1455 μ.Χ, ύστερα από πολλά βασανιστήρια, ο Vlad III αφέθηκε ελεύθερος
με προμήθειες και ένα άλογο για να επιστρέψει στη Ρουμανία. Για τον
αδερφό του δεν γνώριζε τίποτα, παρά μόνο ότι ήταν ζωντανός.
Ενώ οι Τούρκοι πίστευαν ότι θα πάει απευθείας στην πατρίδα του, εκείνος
σταμάτησε πρώτα στην Ουγγαρία για να ζητήσει βοήθεια από τον τότε
βασιλιά Γιάννος. Του εξήγησε ότι θέλει να ενώσει την Ρουμανία και του
ζήτησε χρήματα και όπλα. Εκείνος δεν αρνήθηκε. Στο παλάτι παράλληλα
γνώρισε και τη γυναίκα που τον συνόδεψε στην υπόλοιπη του ζωή, Λύντια,
κόρη του Ρουμάνου ευγενή Άρον. Πρίν γυρίσει στη Ρουμανία φρόντισε να
την παντρευτεί.Το 1456 μ.Χ έφτασε στην Ρουμανία όπου και τη βρήκε μέσα
στην αναρχία. Τον θρόνο κατείχε ο Πρίγκιπας Καρλ ο οποίος ευθυνόταν για
όλη τη μιζέρια που επικρατούσε στη χώρα του. Ο Vlad πήρε πίσω τον
θρόνο του σκοτώνοντας τον Καρλ. Υποσχέθηκε στον λαό του αφοσίωση,
πίστη και ότι θα έδιωχνε τους Τούρκους και τους προδότες. Μέσα στον
χρόνο αυτό γέννησε και το μοναδικό του υιό, τον Vlad IV.
Το 1457 μ.Χ ο Vlad σκότωσε όλους τους ευγενείς (εκτός του πεθερού
του) πιστεύοντας ότι ήταν οι δολοφόνοι του πατέρα του, αλλά και
επειδή ήταν πληγή της χώρας του. Ήταν αυτοί που, λόγω των
προνομίων που αποκτούσαν, πρόδιδαν έναν ολόκληρο λαό και τις
ηθικές του αξίες. Τους παλούκωσε λοιπόν και από τότε βγήκε το
παρατσούκλι «Τepes» που σημαίνει «παλουκωτής».
Παρ' ολ' αυτά, ο Vlad δεν παλούκωνε μοναχά, αλλά έγδερνε ζωντανούς
τους εχθρούς του, τους έβραζε, τους τύφλωνε, τους έκαιγε, τους έψηνε
ή τους έθαβε ζωντανούς. Πολλές φορές πριν τους σκοτώσει, τους
έκοβε τα γεννητικά όργανα, τα αυτιά ή τις μύτες. Όλα αυτά γίνονταν
όμως μόνο σε αυτούς που, κατά τη γνώμη του, το άξιζαν και όχι σε
απλό κόσμο: στους παραβάτες και στους προδότες. Μάλιστα,
μερικούς από αυτούς τους άφηνε να σαπίζουν στην κεντρική πλατεία
για να παραδειγματίζονται οι υπόλοιποι. Κάτι τέτοιο στις μέρες μας θα
φαινόταν απάνθρωπο, αλλά στους Ρουμάνους ήταν κάτι το εντελώς
φυσιολογικό και αγαπούσαν τον Vlad.
Την ίδια χρονιά, οι Τούρκοι επετέθησαν στην Ρουμανία και ο Άρον το
έσκασε. Ο Vlad συναντήθηκε για πρώτη φορά ύστερα από τόσα χρόνια με
τον αδερφό του, ο οποίος τώρα πια ήταν με το μέρος του σουλτάνου
Μεχμέντ. Ο Vlad χάρισε τη ζωή στον αδερφό του και τον άφησε ελεύθερο να
γυρίσει πίσω με την προειδοποίηση ότι αν το ξαναβρεί μπροστά του, θα τον
σκοτώσει για την μεγάλη αυτή προδοσία.
Από το 1460 μ.Χ μέχρι και το 1464 μ.Χ υπήρξαν πάρα πολλές μάχες με
τους Τούρκους. O Vlad ήταν πάντοτε ο νικητής. Φήμες λένε ότι
παλούκωσε περίπου 20.000 αιχμαλώτους και ότι έφαγε ψωμί
βουτηγμένο στο αίμα τους!
Το 1464 μ.Χ αυτοκτόνησε η γυναίκα του. ο λόγος είναι ότι πίστεψε στο
θάνατο του Vlad, είτε από παραπλανητικό μήνυμα των Τούρκων, είτε επειδή
όντως τον νόμιζαν για νεκρό, ενώ δεν ίσχυε. Ο Ραντού κατάφερε να στρέψει
τους ευγενείς εναντίον του και έτσι ο Vlad γύρισε πάλι στην Ουγγαρία, στον
βασιλιά Γιάννος. Όμως εκεί τον περίμενε μια δυσάρεστη έκπληξη. Ο Ραντού
μαζί με τον Άρον είχαν φτιάξει πλαστά έγγραφα με την υπόσχεση του Vlad
στον Ραντού, να κηρύξουν πόλεμο στην Ουγγαρία, τα οποία φρόντισαν να
φτάσουν στα χέρια του βασιλιά Γιάννος.Ο βασιλιάς Γιάννος φυλάκισε τον
Vlad και πρίγκιπας πλέον της Ρουμανίας έγινε ο Ραντού. Φρόντισε να
αποκατασταθούν τα προνόμια των ευγενών και όρισε τον Άρον για
σύμβουλο του.Το 1476 μ.Χ ο βασιλιάς Γιάννος ανακάλυψε την απάτη και
ελευθέρωσε τον Vlad. Ο Vlad ζήτησε να τον στηρίξει για να κερδίσει πάλι τον
θρόνο. Εκείνος του πρότεινε να γίνει καθολικός για να έχει και την εύνοια του
Πάπα. Για να γίνει όμως κάτι τέτοιο, θα έπρεπε να παντρευτεί την κόρη του,
την Ilona Szigali. O Vlad δέχτηκε. Γύρισε στην Ρουμανία και ενώ κατάλαβε
ότι μόνο η Τούρκικη φρουρά βρισκόταν στην Ρουμανία, έδωσε αμέσως μάχη
για τον θρόνο του και έστειλε τον Ραντού πίσω στον Σουλτάνο.
Την ίδια χρονιά η ορθόδοξη εκκλησία, κατηγόρησε τον Vlad για τον
αποχωρισμό του από την ορθόδοξη εκκλησία και για συνομωσία με τον
Πάπα και τα φοβερά εγκλήματα που είχε διαπράξει. Η τιμωρία θα ήταν ο
αφορισμός του, εκτός εάν απαρνιόταν τον καθολικισμό. Ο Vlad δεν έδωσε
και πολύ σημασία. Ένταξε τον υιό του στο τάγμα των Δράκων. Ύστερα από
λίγο τελικά η εκκλησία τον αφόρισε. Ένας από τους ιερείς του πρότεινε να
συμμαχήσει με τον Ραντού για να μην έχει ανάγκη τον Πάπα και της
Ουγγαρίας. Του αποκάλυψε επίσης ότι ο Ραντού δεν βρισκόταν στην
Τουρκία αλλά στο μοναστήρι Σνάγκοφ.
Γιατί όμως να δώσουν οι ιερείς άσυλο στον εχθρό τους;
Οι ιερείς πίστευαν ότι ο Vlad ήταν ο αντίχριστος. Δεν τους ένοιαζε καθόλου
για την χώρα τους παρά μόνο για την θρησκεία τους. Έτσι είχαν
συνωμοτήσει με τον Ραντού για να εξολοθρεύσουν τον Vlad. Και έτσι έγινε
όταν ο Vlad πήγε απλά να βρει τον αδερφό του.
Αφού λοιπόν ο Vlad δολοφονήθηκε το 1477 μ.Χ, ο Ραντού ήθελε να
αποκεφαλίσει τον Vlad και να στείλει μονάχα το σώμα του στον
Σουλτάνο. Ο υιός του, Vlad IV, δεν επέτρεψε κάτι τέτοιο να γίνει, κι έτσι
θάφτηκε μέσα στο μοναστήρι Σνάγκοφ.
Αξίζει να σημειωθεί ότι παρ' όλο που δεν επιτρεπόταν στον Vlad IV να
πάρει τον θρόνο λόγω του αφορισμού του πατέρα του, αυτός τα
κατάφερε για δύο χρόνια, όπου και τον δολοφόνησαν οι ευγενείς.
Το 1931 μ.Χ ανοίχτηκε ο τάφος του Vlad Dracula οπού δεν βρήκαν
τίποτα παρά κόκαλα ζώων...
Δεν ξέρω λοιπόν πως θα κρίνετε εσείς αυτόν τον άνθρωπο από τις πράξεις
του, αλλά για τους Ρουμάνους ήταν ένας αξιοθαύμαστος
άνθρωπος, που πολεμούσε μονάχα για τον λαό του. Δυστυχώς
σε πολλούς όμως δεν αρέσουν οι ήρωες, και έτσι έπρεπε και
αυτός να πεθάνει...

Και αν πάμε περίπου 400 χρόνια μπροστά στην ιστορία, σε μια άλλη χώρα
με τον ίδιο εχθρό, θα βρούμε και εκεί πολλούς ήρωες, που δολοφονήθηκαν
ύπουλα, αφού είχαν πρώτα αφοριστεί από την εκκλησία, όπως ο Vlad.

Όλοι γνωρίζουν τον μύθο του αιμοβόρου

βρικόλακα Δράκουλα που ζει μέχρι τις μέρες μας
πίνοντας αίμα θνητών για να κρατήσει τη ζωή και
τα νιάτα του.

Όλοι γνωρίζουν τον μύθο που έπλασε ο Ιρλανδός

συγγραφέας Bram Stoker, χωρίς όμως να ξέρει
κανείς γιατί το ον αυτό συνδέθηκε με το πραγματικό
πρόσωπο που έζησε τον 15ο αιώνα μ.Χ., Vlad III
Dracul. Πολλοί είπαν ότι όταν συνέλαβε την ιδέα για
το μυθιστόρημα, του μίλησε κάποιος στενός του φίλος
για τον Vlad III, και αυτός εμπνεύστηκε από τα
κατορθώματα του. Όσο Φοβερός κι αν
φαίνεται ο Vlad III Dracul από τις πράξεις του,
ο Stoker έδωσε ένα χειρότερο πρόσωπο προς
το κόσμο, δημιουργώντας ένα μίσος προς τον
εαυτό του από τους Ρουμάνους, επειδή έθιξε
τον εθνικό τους ήρωα και σωτήρα.
«Drac» στη Ρουμανία σημαίνει «δράκος», αλλά «Dracul» σημαίνει «ο
διάολος». Ο πατέρας του Vlad III ονομαζόταν Vlad Dracul και άνηκε στο
«τάγμα των Δράκων» (Order of the dragon). Έτσι και ο υιός του πήρε
ακριβώς το ίδιο όνομα. H λέξη «Dracula» σημαίνει «Ο υιός του Διαβόλου».

Τον Vlad III, θα τον συναντήσουμε στην

ιστορία ως VLAD III DRACUL, VLAD
TEPES ή VLAD THE IMPALOR.

Αξίζει όμως να κρίνουμε έναν τόσο

σημαντικό άνθρωπο, από ένα μύθο;

Τον 14ο αιώνα μ.Χ, η Ρουμανία ήταν χωρισμένη σε τρία ψευδοκράτη. Τη

Γαλάχια, τη Τρανσυλβανία και τη Μολδαβία. Οι προφήτες μιλούσαν για
κάποιον ο οποίος θα ένωνε τη Ρουμανία ξανά, θα ήταν ειρηνικός και
φιλεύσπλαχνος, και ότι αυτός ο κάποιος θα ήταν ή ο Μεσσίας ή ο
Αντίχριστος.

Το 1421 μ.Χ γεννήθηκε ο

μεγαλύτερος αδερφός του Vlad,
Mircea.
Το 1431 μ.χ o πατέρας του
Vlad,τάχθηκε στο τάγμα των
δράκων, απ' όπου πήρε και το
όνομα Dracul. Λίγο αργότερα
γεννήθηκε ο Vlad III στο κάστρο
«Dracul», στην Sighisoara της

Transylvania. Το 1456 μ.Χ έφτασε στην

Ρουμανία όπου και τη βρήκε μέσα στην
αναρχία. Τον θρόνο κατείχε ο Πρίγκιπας
Καρλ ο οποίος ευθυνόταν για όλη τη μιζέρια
που επικρατούσε στη χώρα του.
Vlad Tepes – O Δράκουλας (III)

To Όνομα Ντράκουλ\

«Drac» στη Ρουμανία σημαίνει «δράκος», αλλά «Dracul» σημαίνει «ο

διάολος». H λέξη «Dracul» είναι Ρουμανολατινική και σημαίνει γιος του
Δράκου και κατά άλλη εκδοχή «Ο υιός του Διαβόλου». Ο πατέρας του Vlad
III ονομαζόταν Vlad Dracul και άνηκε στο «τάγμα των Δράκων» (Order of the
dragon). Έτσι και ο υιός του πήρε ακριβώς το ίδιο όνομα.

Η είσοδος αυτή στο τάγμα έδωσε και το όνομα Dracula: Οι μπογιάροι της
Ρουμανίας που ήξεραν τον Vlad και την είσοδό του στο Τάγμα, τον έλεγαν με
το όνομα Dracul που στα ρουμανικά σημαίνει δράκος. Dracula στα
ρουμάνικα σημαίνει “Ο ιός του Dracul” (το “a” δηλώνει κτητική).

Επίσης Ρουμανολατινική είναι και η προσωνυμία Τσέπες (Tepes) που

σημαίνει Ανασκολοπιστής (Impaler) δηλ. αυτός που θανατώνει με
παλούκωμα. Η λέξη βοεβόδας είναι Σλαβική και σημαίνει στρατιωτικός
ηγέτης-πολέμαρχος.
 Το σπίτι που γεννήθηκε ο Vlad Tepes,
που σήμερα λειτουργεί ως εστιατόριο

Για το θέμα αυτό, ενδιαφέρουσες είναι

οι απόψεις του ιστορικού Νικολάε
Στοϊτσέσκου, ο οποίος αναφέρει ότι
πιθανώς το όνομα Ντράκουλ (Βλαντ
Ντράκουλ) το έλαβε από το παράσημο
του Δραγόνος (πάνω στο οποίο
απεικονιζόταν ένας δράκος).
Ορισμένοι Οθωμανοί χρονικογράφοι
ονομάζουν τον Τσέπες Draculoglu
(γιος του Δράκουλα). Πολλοί Ρουμάνοι
και Ούγγροι ιστορικοί υιοθέτησαν αυτή
την άποψη και υποστήριξαν ότι στα
σλαβονικά η λέξη Δράκουλας σημαίνει
“ο γιος του Ντράκουλ”. Όμως σε
πολλά ντοκουμέντα ο πατέρας του
φέρει την ίδια ονομασία, δηλ. Draculea
(ο Τσέπες υπέγραφε πότε ως
Drakulea και πότε ως Dragulia). Δεδομένου ότι ο πατέρας του Τσέπες
λεγόταν και Dracul, ο Στοϊτσέσκου συμπεραίνει ότι τα ονόματα Draculea και
Dracul έχουν την ίδια σημασία (στα σλαβονικά Draku σημαίνει δράκος). Στο
όνομα Drakulea λοιπόν, που ο Βλαντ Τσέπες κληρονόμησε από τον πατέρα
του, δόθηκε η σημασία του διαβόλου από δυτικές πηγές οι οποίες δεν
γνώριζαν ρουμανικά και απέδωσαν λανθασμένα τη λέξη Dracul. Γεγονός
είναι ότι οι Ρουμάνοι δεν τον
αποκάλεσαν ποτέ Δράκουλα, αλλά
πάντα Τσέπες προσωνύμιο που
χρησιμοποίησαν και οι Οθωμανοί
χρονικογράφοι (Kazikli=
Ανασκολοπιστής).

Το βιβλίο του Στόκερ

Στα τέλη του 19ου αιώνα

ενέπνευσε τον Ιρλανδό
συγγραφέα Bram Stoker να
γράψει το αριστουργηματικό
μυθιστόρημα τρόμου ”
Δράκουλας ο βρυκόλακας
των Καρπαθίων” (Dracula:
the vampire of Carpatheans).
Η πρώτη έκδοση του βιβλίου ”
Δράκουλας ” που
κυκλοφόρησε σε δύο τόμους στην Βρετανία τον Ιούνιο 1897 έγινε αμέσως
best-seller . Ο Stoker έγραψε ίσως το διασημότερο μυθιστόρημα φρίκης και
γνώρισε παγκόσμια επιτυχία…μεταφράσθηκε σε 100 γλώσσες πουλώντας
μέχρι σήμερα εκατομμύρια αντίτυπα και μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο
σε περισσότερες από 30 εκδοχές με ήρωα τον Κόμη Δράκουλα. Αν και
υπήρξαν και άλλα μυθιστορήματα για βαμπίρ το βιβλίο του Stoker είχε την
ισχυρότερη απήχηση στην λαϊκή φαντασία. Όλοι γνωρίζουν τον μύθο που
έπλασε ο Ιρλανδός συγγραφέας Bram Stoker, χωρίς όμως να ξέρει κανείς
γιατί το ον αυτό συνδέθηκε με το πραγματικό πρόσωπο που έζησε τον 15ο
αιώνα μ.Χ., Vlad III Dracul. Πολλοί είπαν ότι όταν συνέλαβε την ιδέα για το
μυθιστόρημα, του μίλησε κάποιος στενός του φίλος για τον Vlad III, και αυτός
εμπνεύστηκε από τα κατορθώματα του. Όσο Φοβερός κι αν φαίνεται ο Vlad
III Dracul από τις πράξεις του, ο Stoker έδωσε ένα χειρότερο πρόσωπο
προς το κόσμο, δημιουργώντας ένα μίσος προς τον εαυτό του από τους
Ρουμάνους, επειδή έθιξε τον εθνικό τους ήρωα και σωτήρα. Πλάσμα
αλλόκοτο που βγαίνει τις νύχτες αναζητώντας αίμα. Με το πρώτο χάραγμα
της αυγής πρέπει να επιστρέψει στον τάφο του, στο φέρετρο και στην
ασφάλεια που του δίνει το χώμα
από τους τάφους των προγόνων
του. Τα θύματά του γίνονται κι
αυτά απεχθή ανίερα όντα.
Βαμπίρ, που θα ψάχνουν αιώνια
στο σκοτάδι για τα δικά τους
θύματα, σε ένα ατέλειωτο κύκλο
αίματος. Είναι ο άρχοντας της
νύχτας. Ο δίχως σκιά,
απόκοσμος, Κόμης Δράκουλας.

Το σπίτι του Bram Stoker στην

Ιρλανδία

Το πώς ο Κόμης Δράκουλας έγινε

βαμπίρ, είναι λογοτεχνικά
ασαφές. Ο Van Helsing αναφέρει
ότι ο Κόμης πριν γίνει βαμπίρ
ήταν νεκρομάντης ενώ η
οικογένειά του είχε μακροχρόνια ενασχόληση με τον διάβολο. Τον αποκαλεί
“ο Βασιλιάς-βαμπίρ”, αν και πιθανότατα δεν είναι ο πρώτος από τους
ανθρώπους που έγιναν βαμπίρ. Οι δυνάμεις του περιλαμβάνουν ένα ευρύ
φάσμα δυνάμεων, μερικές από τις οποίες είναι πέρα από τις
μυθιστορηματικές περιγραφές. Μπορεί να δίνει εντολές σε οποιοδήποτε ζώο,
να ελέγχει τα φυσικά φαινόμενα, να μεταμορφώνεται σε ομίχλη, σε σκόνη, σε
νυχτερίδα ή λύκο, να έχει υπεράνθρωπη δύναμη και να εξουσιάζει τους
ανθρώπους με το βλέμμα κάνοντας κυρίως γυναίκες, κατά προτίμηση
παρθένες, να προσφέρουν ηδονικά τον λαιμό τους. Έχει όμως και σοβαρούς
περιορισμούς στην δράση του. Είναι σχετικά αδύναμος μεταξύ της ανατολής
και του ηλιοβασιλέματος και δεν μπορεί να μπει σε ένα σπίτι εκτός κι αν
προσκληθεί. Μπορεί να παρακάμψει όμως αυτή την αδυναμία, αφού με τη
δύναμη του βλέμματός του υπερνικά τις αντιστάσεις.

Επίσης, ένα αξεπέραστο εμπόδιο για τον Κόμη είναι η θέα του σταυρού, η
μυρωδιά του σκόρδου και η όστια. Μπορεί να διασχίσει τρεχούμενο νερό
μόνο όταν είναι ρηχό και δεν μπορεί να κοιμηθεί σε χώμα αν δεν είναι το ίδιο
με το “ιερό χώμα των θαμμένων προγόνων του”. Γι αυτό τον λόγο,
αναγκάζεται στις μετακινήσεις του να μεταφέρει μαζί του, πάντα με την
βοήθεια κάπου υπηρέτη ή σκλάβου, χώμα από αυτούς τους τάφους.

Το
ψαροχώρι του Whitby, στη Β. Αγγλία, όπου σύμφωνα με το βιβλίο του
Stoker κατέφυγε ο Δράκουλας κατά τον ερχομό του στην Αγγλία.
Διακρίνονται τα ερείπια του Αββαείου, όπου υποτίθεται πως διέμενε.

Στην έναρξη του μυθιστορήματος, είναι ηλικιωμένος. Με την πάροδο του

χρόνου και με το αίμα απ’ τα θύματά του γίνεται όλο και πιο νεώτερος και
πιο ισχυρότερος.Έτσι, μεταμορφώνεται σε έναν ζωντανό-νεκρό ευγενή από
την Τρανσυλβανία, που προγραμματίζει την είσοδό του στο Λονδίνο,
αναζητώντας μέσα σε ένα πληθυσμό εκατομμυρίων μια ανεξάντλητη πηγή
θηραμάτων. Αν και η πίστη στα βαμπίρ ήταν διαδεδομένη τόσο στην Ασία
όσο και στην Ευρώπη, ο μύθος αρχικά ξεκίνησε σαν σλαβικός και ουγγρικός
μύθος που αποτέλεσε τον πλέον τρομερό εχθρό του καλού και της Θεϊκής
τάξης πραγμάτων. Με το χλωμό δέρμα, το οστέινο πρόσωπο, τους λευκούς
μυτερούς κυνόδοντες και το επίμονο έως υπνωτιστικό βλέμμα, το βαμπίρ
ζητά επίμονα τον λαιμό του θύματος. Ιστορίες με βαμπίρ υπάρχουν σε όλους
σχεδόν τους πολιτισμούς: Στην Κίνα και στην Ινδία, πλάσματα όμοια με
βαμπίρ, έχουν στοιχειώσει τους εφιάλτες και τη λαογραφία των εκεί
 λαών. Ο Stoker απλά ερεύνησε
τους ανατολικό-ευρωπαϊκούς
μύθους, οι οποίοι του πρόσφεραν
ποικίλες ιστορίες για αυτά τα
υπερφυσικά τέρατα. Ιδιαίτερα στην
ανατολικό-ευρωπαϊκή παράδοση,
δεν υπάρχει μόνο ένα είδος
βαμπίρ αλλά πολλά, και “το
βαμπίρ” δεν είναι μια τόσο
ευδιάκριτη κατηγορία οντότητας
σαν το ” δαίμονα” ή ακόμα και τη ”
μάγισσα”. Ο Stoker επέλεξε μεταξύ
αυτών των διαφορετικών μύθων
των ανατολικό-ευρωπαϊκών
δαιμόνων, εκείνη που του
πρόσφερε την καταλληλότερη
συνταγή ώστε να τις συγχωνεύσει
και να αποδώσει το βαμπίρ του μυθιστορήματός του.

Μελέτησε επίσης την ανατολικό-ευρωπαϊκή ιστορία και στον πρίγκιπα Vlad

Tepes βρήκε την τελική έμπνευση για την ιστορία του “αθάνατου” ευγενή
Κόμη Δράκουλα.

Ο Stoker ήταν βαθιά προσηλωμένος στην πίστη για σεξουαλική ηθική και
προσπάθησε να το μεταφέρει στο βιβλίο του, παρόλο που το μυθιστόρημά
του θεωρείται από πολλούς κριτικούς ότι περιέχει αναφορές και υπαινιγμούς
έντονου σεξουαλικού περιεχόμενου. Ο Stoker θεωρούσε και είχε δηλώσει
πολλές φορές ότι τα μυθιστορήματα πρέπει να μην περιέχουν σεξουαλικά
υπονοούμενα και αναφορές καθώς πίστευε ότι η φαντασία των αναγνωστών
θα μετέτρεπε και το πιο απλό υπονοούμενο ή νύξη…σε ακολασία. Έτσι, ο
Δράκουλας του Stoker έχει μεν πολλές σκηνές που φαίνονται σαν προτροπή
για όργια και σεξουαλικές ακολασίες λόγω της
αισθησιακής περιγραφής, όμως, αυτή η
σεξουαλικότητα μετουσιώνεται με την εξέλιξη της
πλοκής σε βικτοριανή και χριστιανική αίσθηση της
ηθικής. Η σεξουαλική ενέργεια, κατά την άποψη του
Stoker, μπορεί να ωθήσει με μεγάλη ευκολία
περισσότερο προς το κακό παρά προς το καλό.
Έτσι με το γράψιμό του, ο Stoker, συγχώνεψε
σιωπηλά και υποχθόνια την αμαρτία και την
σεξουαλικότητα με ηθικολογικό τρόπο. Τα θέματα
της χριστιανικής ηθικής εκφράστηκαν μεν με
αισθησιακό τρόπο, αλλά στο τέλος με νίκη και
θρίαμβο της αγνότητας, ακόμα και στην πρώτη,
σεξουαλικά φορτισμένη σκηνή των τριών θηλυκών
βαμπίρ που προσπαθούν με προκλητικό τρόπο να παρασύρουν τον
Jonathan Harker.

Το εξώφυλλο της Πρώτης Έκδοσης του βιβλίου

Από τις πρώτες σελίδες του βιβλίου καταλαβαίνουμε ότι ένας νεαρός
δικηγόρος ταξιδεύει στην Τρανσυλβανία, προσκεκλημένος του Κόμη
Δράκουλα προκειμένου να τακτοποιήσει την αγορά ενός κτήματος στο
Κάρφαξ της Αγγλίας για λογαριασμό του Κόμη. Έτσι, αν και υποτίθεται ότι
επρόκειτο μόνο για ένα μυθιστόρημα φρίκης, ο Bram Stoker, έγραψε στην
ουσία ένα μυθιστόρημα αντιπροσωπευτικό της ηρωικής πάλης μεταξύ του
καλού της αγνότητας και την ηθικής, ενάντια των δυνάμεων του κακού που
προσπαθεί να τις
υπονομεύσει.

Ο Δράκουλας εμπνέει τον

απόλυτο φόβο όχι μόνο
επειδή είναι συνδυασμός ζωής
και θανάτου, αλλά, για ένα
βαθύτερο λόγο. Είναι η πάλη
σε μια βικτοριανή εποχή
μεταξύ δυο διαφορετικών
πολιτισμών. Της απολίτιστης
και αιμοσταγούς ανατολής και
της πολιτισμένης και ηθικής
δύσης. Του ηδονισμού, που
είναι το πρόσχημα του βαμπίρ
ώστε να παρασύρει στον
θάνατο και την προσβολή της
ζωής με το τέρας που θα
ζωντανεύει μόνο το βράδυ, και
της ηθικής ακεραιότητας και
αγνότητας, αφού το κακό
επιθυμεί να ζήσει μέσα από τη
καταστροφή των ηθικών
χριστιανικών δομών, αλλά και
να καταστραφεί από την
αγνότητα του σταυρού και του
αγιασμού.

Πέντε άνδρες αντιτάσσει ο Stoker σε αυτή την δύναμη. Όλοι τους εκπέμπουν
το ιδανικό της αδιάλλακτης βικτοριανής ανδροπρέπειας και της ιπποσύνης.
Τον Jonathan Harker, τον Quincey Morris, τον Arthur Holmwood, τον John
Seward, και τον Abraham Van Helsing, ενώ στο πρόσωπο μιας γυναίκας,
της Mina Harker, θα εκπροσωπηθεί η αγνότητα της βικτοριανής γυναίκας.
Είναι οι έξι εκπρόσωποι του καλού που αναλαμβάνουν να εξοντώσουν τον
Κόμη Δράκουλα. Ο Patrick Brantlinger μάλιστα υποστήριξε ότι ο
“Δράκουλας” μπορεί να διαβαστεί και σαν μυθιστόρημα όπου η αυστηρή
βρετανική κοινωνία κινδυνεύει να καταστραφεί, από ένα ανατολίτικο
απόκοσμο κίνδυνο, να σωριαστεί σε σωρό ερειπίων, σε μια εποχή που και η
αυτοκρατορία των αποικιών είχε αρχίσει να υφίσταται τους πρώτους
τριγμούς της.
Στην περιγραφή του ταξιδιού στην Τρανσυλβανία του Harker, ο Stoker
προαναγγέλλει τη φυλετική
σύγκρουση που πρόκειται να
ακολουθήσει. Μέσα από το
χειρόγραφο ημερολόγιο του
Harker αντιπαραβάλλεται η
ασυγκράτητη δεισιδαιμονία της
ανατολής με την επιστημονική
μέθοδο της δύσης: “Κάθε γνωστή
δεισιδαιμονία στον κόσμο έχει
συμπυκνωθεί στα Καρπάθια”,
γράφει ο ίδιος ο Stoker. Ο Stoker
επίσης, αφήνει και ένα αδιόρατα
ομοφυλόφιλο υπαινιγμό που
καταδεικνύεται με την σχεδόν
οργασμική επιθυμία του
Δράκουλα για το αίμα του Harker
όταν εκείνος κόβεται στο ξύρισμα
όπου ο Δράκουλας κοιτάζει τον
λαιμό του θύματος “με δαιμονική
μανία” όπως γράφει ο Stoker.
Αυτή η λέξη – “δαιμονική” –
απεικονίζει με ποιο τρόπο η βικτοριανή ηθική προσδιόριζε την
ομοφυλοφιλία, σαν κάτι το αμαρτωλό και ακάθαρτο. Αργότερα ο
Δράκουλας αντιδρά με ζηλοτυπία στις σεξουαλικές “περιπτύξεις” του Harker
και των τριών γυναικών βαμπίρ. Ουρλιάζει:”Πώς τολμήσατε να τον αγγίξετε;
…Αυτός ο άντρας μου ανήκει!…Σας υπόσχομαι ότι όταν τελειώσω μαζί του,
τότε θα τον φιλήσετε εσείς”.Από εκεί κι έπειτα ακολουθεί ο απόλυτος τρόμος.
Παρ’ όλα αυτά οι ερευνητές αποδίδουν στην πορφυρία (μια γενετική
ασθένεια του αίματος) τις φυσικές παραμορφώσεις, την ευαισθησία
στο φως και τη δεδηλωμένη απέχθεια προς το σκόρδο και τους
σταυρούς που εκδηλώνουν οι “βρικόλακες”. Θα μπορούσαμε λοιπόν
να πούμε ότι ο γνωστός και σεσημασμένος Δράκουλας, έπασχε από
μια κληρονομική αρρώστια… Ο καθηγητής David Dolphin, ένας
αναγνωρισμένος βιοχημικός του πανεπιστημίου του Βανκούβερ του Καναδά,
μελετώντας τα συμπτώματα που παρουσιάζει ο Δράκουλας στο βιβλίο του
Στόκερ, έφτασε στο συμπέρασμα ότι ο μύθος του βαμπιρισμού δεν είναι και
τόσο μύθος, μιας και τα συμπτώματα της πορφυρίας (κόκκινα ούρα, νευρικές
κρίσεις, κ.α.) ανταποκρίνονται σε μεγάλο βαθμό στους θρύλους των
βρικολάκων που όλοι γνωρίζουμε, αλλά και σε άλλους σχετικούς θρύλους
της Ασίας που μας είναι σχετικά άγνωστοι. Όλες οι εκδηλώσεις αυτής της
ασθένειας “κολλάνε” πλήρως στο πρότυπο που έθεσε ο ερευνητής. Έτσι, με
μιας, δικαιολογείται γιατί οι βρικόλακες δεν βγαίνουν έξω αν δεν είναι νύχτα,
γιατί πίνουν αίμα και γιατί αποφεύγουν – σαν το διάολο το λιβάνι – να φάνε
σκόρδο.Η πορφυρία, μια πολύ σπάνια ασθένεια, περιγράφεται κυρίως ως
μια έλλειψη ερυθρών αιμοσφαιρίων από το αίμα, επιφέροντας μια
 υπερευαισθησία, βλέπε
υπεραλλεργία, στο φως του
ήλιου.Επιπλέον, εκείνος που
πάσχει από αυτή είναι
αντικείμενο σοβαρών
παραμορφώσεων. Πιο
συγκεκριμένα, το σύστημα που
είναι υπεύθυνο για την ανάπτυξη
και την κατανομή των τριχών
στο σώμα του λειτουργεί πλέον
ανώμαλα και, ακόμα πιο
εντυπωσιακό, η μύτη και τα
δάχτυλά του ατροφούν και
συρρικνώνονται, σε σημείο που
να μοιάζουν περισσότερο με
άκρα ή νύχια αρπακτικού
πουλιού παρά με χέρια
ανθρώπου. Η εξέλιξη της
ασθένειας επιφέρει επίσης μια
δυσκαμψία των χειλών και των
ούλων του πάσχοντα και ο
μορφασμός στον οποίον
οδηγείται αναγκαστικά αφήνει να
φανούν τελείως τα δόντια του.
Δε θέλει και πολύ για τη λαϊκή
φαντασία, τα απλά και του
μέσου ανθρώπου κυνόδοντα να
αποκτήσουν την όψη πραγματικών κοφτερών δοντιών άγριου θηρίου. Είναι
προφανές ότι οι βρικόλακες των περασμένων αιώνων ήταν πραγματικά
άτυχοι. Δεν είχαν στη διάθεσή τους γυαλιά ηλίου, αλλά ούτε και μπορούσαν
να κάνουν μετάγγιση αίματος για να βάλουν μέσα τους τα ερυθρά
αιμοσφαίρια που τους έλειπαν. Σήμερα οι μέθοδοι αυτές για την
καταπολέμηση της πορφυρίας είναι ευρέως διαδεδομένες, και το μόνο που
έχει να ρισκάρει ο ασθενής είναι η περίπτωση να κολλήσει aids. Σε ό,τι
αφορά στο σκόρδο, είναι γνωστό ότι το φυτό αυτό περιέχει μια χημική ουσία
που δρα ανασταλτικά με κάποια ένζυμα του ήπατος. Ένας υγιής άνθρωπος
αν φάει σκόρδο θα έχει σίγουρα προβλήματα με την μυρωδιά της ανάσας
του, ένας άνθρωπος όμως που πάσχει από πορφυρία, θα δει τα
προβλήματά του να δεκαπλασιάζονται αυτομάτως από τη στιγμή που θα
βάλει μόλις μια σκελίδα σκόρδου στο στόμα του. Τα τριχωτά και
παραμορφωμένα από την ασθένεια πρόσωπά τους άλλωστε θα μπορούσαν
να εξηγήσουν από μόνα τους τη θρυλική απέχθεια των βρικολάκων για τους
καθρέφτες και… τους σταυρούς, εφόσον μπροστά σε ένα τέτοιο θέαμα, οι
ασθενείς θα μπορούσαν να πιστέψουν ότι είναι “δαιμονισμένοι”. Εκείνο όμως
που χτυπάει περισσότερο τη φαντασία, είναι το γεγονός ότι οι “βρικόλακες”,
μην έχοντας κάποιον τρόπο να πραγματοποιήσουν εκείνη την εποχή
 μεταγγίσεις αίματος, δεν
είχαν άλλη λύση από το να
πίνουν μεγάλες ποσότητες
αίματος.

Η τελευταία κατοικία του

Bram Stoker

Επιπλέον, οι γάμοι
ανάμεσα σε ανθρώπους με
το ίδιο αίμα συγγένειας να
κυλά μέσα τους, πολύ
συχνοί πριν από κάποιους
αιώνες, διευκόλυναν την εγκατάσταση της ασθένειας σε κάποιες
συγκεκριμένες “γαλαζοαίματες” περιοχές, όπως ήταν και η Τρανσυλβανία,
πατρίδα του Δράκουλα. Είναι γνωστό ότι οι βασιλείς της Αγγλίας Άννα,
Γεώργιος ο 3ος, Γεώργιος ο 4ος, αλλά και ο βασιλιάς της Πρωσίας
Φρειδερίκος ο 2ος είχαν χτυπηθεί από την πορφυρία.Απ’ ότι φαίνεται, εκείνο
που κατά τη διάρκεια αιώνων απομάκρυνε την προσοχή των γιατρών από
τους “βρικόλακες” ήταν οι
λαϊκές “διαγνώσεις”. Οι
διαγνώσεις των ανθρώπων του
λαού, των απλών ανθρώπων
που τρομοκρατούνταν με το
ασυνήθιστο θέαμα που
εξέπεμπε η κατάσταση των
άτυχων ασθενών.
Προσπαθήστε να φανταστείτε
πώς έβλεπαν τότε έναν τύπο
που έβγαινε από το σπίτι του
μόνο τη νύχτα, που είχε όψη
θηρίου και τρίχες παντού. Έναν
άνθρωπο που ίσως να μην
ήταν άλλος από εκείνο που όλοι
έβλεπαν σαν την πηγή όλων
των κακών που θα τους
έβρισκαν…Είκοσι πέντε χρόνια
μετά την έκδοση του βιβλίου
του Bram Stoker ο Γερμανός
Friedrich Wilhelm Plumpe με το
ψευδώνυμο Friedrich Murnau,
συνέθεσε μια κινηματογραφική
όπερα με ήρωα τον
Τρανσυλβανό ευγενή με τίτλο “Nosferatu”. Ήταν μια επιφανειακή παραλλαγή
του βιβλίου του Stoker καθώς ο Murnau δεν είχε εξασφαλίσει τα πνευματικά
δικαιώματα του βιβλίου. Η όπερα όμως υπήρξε μνημειακή.
 Πέρασαν πενήντα ακόμα
χρόνια και ο Werner Herzog
θα δώσει στον Klaus Kinski
τον ρόλο του βρικόλακα, του
Nosferatu, ένα ρόλο κομμένο
και ραμμένο στα μέτρα του
ηθοποιού που για πολλά
χρόνια θα ταυτιστεί μαζί του.

Το 1931 ο Tod Browning θα

δώσει στον Ούγγρο Bela
Lugosi τον καλύτερο ρόλο της
καριέρας του, ένα ρόλο που
θα τον σημαδέψει σε όλη του
την μετέπειτα σταδιοδρομία. Ο
Lugosi, ερμηνεύοντας τον
ρόλο με μέγιστη
δραματικότητα, διανθισμένη με
την βαριά ουγγρική του
προφορά, άλλαξε την
αποκρουστική εικόνα του
Murnau και του Herzog, σε πιο
“εκλεπτυσμένη” έκφραση του

κακού.

Όμως όλα απελευθερώθηκαν με την

χολιγουντιανή εκδοχή του Κόμη Δράκουλα,
δοσμένη από τα στούντιο της Hammer Films στα
τέλη της δεκαετίας του ‘50 και τον ιδανικότερο
Δράκουλα, στο καθ’ όλα επιτυχημένο
Christopher Lee, που θα τον ενσαρκώσει οχτώ
φορές! Ο Lee θα μετουσιώσει τον μέχρι τότε
αιμοδιψή αλλά ηδονικά “ακίνδυνο” και
αποκρουστικό Κόμη, σε σαγηνευτικό ευγενή με
δαιμονική φύση, δίνοντας έμφαση, στην έτσι κι αλλιώς υποβόσκουσα
σεξουαλικότητα της αρχικής ιδέας του Stoker.
Το 1992, ήρθε η “εκδοχή των
εκδοχών”, μέσα από την οπερετική
ιδιοφυΐα του Francis Ford
Coppola, που σκηνοθέτησε ένα
αριστουργηματικό έργο,
πλημμυρισμένο με θάνατο και
έρωτα. Ο Δράκουλας
μεταμορφώνεται σε μια ηδονική
γοητευτική φιγούρα, πέρα από το
Καλό και το Κακό, σε κάποιον
καταδικασμένο να ζει στα
σκοτάδια του πύργου του,
κυνηγημένος από τον άδικο
σχεδόν θυσιαστικό χαμό της
συζύγου του, που προτιμά να
αυτοκτονήσει παρά να πέσει στα
χέρια των αιώνιων εχθρών της
οικογένειας των Ντράκουλ, των
Οθωμανών.
Είναι ίσως καιρός ο τρομερός ” Δράκουλας” να απελευθερωθεί από την
αιώνια κατάρα της αναζήτησης αίματος και να λάβει μια θέση δίπλα στον
Ιωάννη Ουγγλέση, στον Κωνσταντίνο Παλαιολόγο, στον Ιωάννη Ουνυάδη,
στον Γεώργιο Καστριώτη- Σκεντέρμπεη και στον Κορκόνδειλο Κλαδά, σαν
ηγεμόνας με έντονη αντιοθωμανική δράση, λυτρωμένος από τον
χολιγουντιανό και μυθιστορηματικό αλλά πέρα από κάθε πραγματικότητα
ήρωα.

Προτομή του Vlad Tepes στη Ρουμανία

Vlad Tepes – O Δράκουλας (II)

της Μαράτας Δ., θυγατρός της Composition Doll

Η ρήξη με τους Οθωμανούς

Η ρήξη με τον Σουλτάνο ξεκίνησε όταν ο Τσέπες σταμάτησε να πληρώνει

τον φόρο υποτέλειας, που ήταν 10.000 γρόσια. Ο σουλτάνος, σύμφωνα με
τον Βυζαντινό ιστοριογράφο Λαόνικο Χαλκοκονδύλη, έστειλε τον Χαμζά
μπέη με ρητή εντολή να μεταφέρει στην Κωνσταντινούπολη τον απείθαρχο
υποτελή Βλαντ Τσέπες, αλλά εκείνος κατάφερε να συλλάβει τους διώκτες
του και κατά τον προσφιλή του τρόπο να τους ανασκολοπίσει. Ήταν η
έναρξη της Βλαχο-Οθωμανικής διένεξης, ο οποίος για να τρομοκρατήσει του
Οθωμανούς, λεηλάτησε με πρωτοφανή αγριότητα την περιοχή μεταξύ
Νικόπολης και Βιδινίου, εκτελώντας τόσο μουσουλμάνους όσο και
χριστιανούς.
Ξέροντας ο Τσέπες ότι οι Οθωμανοί δεν θα έμεναν με σταυρωμένα τα χέρια,
ζήτησε βοήθεια από τον σύμμαχό του, Ματθία Κορβίνο γιου του Ιωάννη
Ουνυάδη, ο οποίος όμως καθυστερούσε επιδεικτικά να τηρήσει τις
συμμαχίες μαζί του παρόλο που ο Βλάντ είχε παντρευτεί μια από τις
εξαδέλφες του Ματθία.

Ο Μωάμεθ Β’ είχε εξοργιστεί τόσο πολύ από τον Τσέπες ώστε ηγήθηκε
προσωπικά της εκστρατείας κινητοποιώντας 60.000 στρατό, 25 πολεμικά
πλοία και 150 βοηθητικά ενώ ο Βλαντ Τσέπες επιστράτευσε όλους τους
άνδρες της ηγεμονίας, από 12 ετών και πάνω αλλά δεν συγκέντρωσε πάνω
από 22.000 άνδρες. Σύμφωνα με τον ιστορικό Νικολάε Γιόργκα “για πρώτη
φορά ο Μωάμεθ Β’, αυτός ο ακούραστος πολεμιστής, βρήκε επιτέλους
ψυχές που τον άφηναν άναυδο με τη σιωπηρή και χωρίς αλαζονεία δύναμή
τους”.

Στην αρχή τα Οθωμανικά στρατεύματα είχαν νίκες και μόνο νίκες, αλλά οι
συνθήκες άλλαξαν για τους εισβολείς όταν Βλάντ εφάρμοσε την τακτική της
“καμένης γης” που μαζί με τις καιρικές συνθήκες, καθώς και τα
δηλητηριασμένα από τους Βλάχους πηγάδια επέφεραν βαριές απώλειες για
τους εισβολείς. Μέσα σε αυτή την καταθλιπτική ατμόσφαιρα σε μια χώρα
όπου ο θάνατος καραδοκούσε παντού, ο τολμηρός πολέμαρχος Βλαντ
Τσέπες εξαπέλυσε την περίφημη νυκτερινή επίθεση της 17ης Ιουνίου 1462.

Ο Χαλκοκονδύλης αναφέρει ότι ο Βλαντ

επιτέθηκε στο στρατόπεδο του
Σουλτάνου με 7.000 ή 10.000
πολεμιστές, υπό τον ήχο χιλιάδων
βούκινων και αναμμένων δαυλών που
κρατούσαν οι πολεμιστές του, με στόχο
να φτάσουν στην σκηνή του Σουλτάνου.
Όμως από λάθος βρέθηκαν στις σκηνές
των βεζίρηδων Ισάκ και Μαχμούτ,
δίνοντας έτσι την ευκαιρία στην
σωματοφυλακή του σουλτάνου να τον
φυγαδεύσει. Με τον ερχομό της αυγής
οι πολεμιστές του Τσέπες
αποσύρθηκαν και οι Οθωμανοί με
πολλές απώλειες κατευθύνθηκαν προς
την Τιργκόβιστε που αντί να την
καταλάβουν την προσπέρασαν
άγνωστο για ποιους λόγους.

Η διχόνοια στη Βλαχία

Έτσι ο Σουλτάνος, ο πορθητής της

Κωνσταντινούπολης, διέταξε
υποχώρηση από την “καταραμένη γη”
ορίζοντας όμως ηγεμόνα τον αδελφό
του Βλάντ, Ράντου τον Ωραίο,
σφηνώνοντάς ισχυρές στρατιωτικές επίλεκτες δυνάμεις, σπέρνοντας έτσι την
διχόνοια στην Βλαχία. Ο Ράντου υποσχέθηκε στο λαό, διοίκηση δίχως
σκληρότητα και ειρήνη με τους Οθωμανούς, κάνοντάς τους πολεμιστές να
εγκαταλείπουν τον Βλάντ και να ενώνονται κάτω από την δική του ηγεμονία.

Ο Τσέπες κατέφυγε στην Τρανσυλβανία του Ματθία Κορβίνου. Μετά από

λίγο καιρό και όλως ξαφνικά στα χέρια του Κορβίνου έφτασε επιστολή δήθεν
του Τσέπες που υποσχόταν στον Σουλτάνο την Βλαχία και Τρανσυλβανία
και με αυτή την δικαιολογία ο Ματθίας φυλάκισε τον Βλάντ. Ο Βλαντ
παρέμεινε 12 χρόνια υπό καθεστώς χαλαρού περιορισμού μέχρι που το
1475 ο Στέφανος ο Μέγας, ηγεμόνας της Μολδαβίας που ο Βλαντ τον είχε
βοηθήσει να αναρηθεί στον θρόνο, ζήτησε από τον Ματθία να ελευθερώσει
τον Βλάντ που θα ηγούνταν ενός νέου πολέμου εναντίον των Οθωμανών.
Έτσι το 1475 ο Βλαντ Τσέπες Ντράκουλ, ήταν και πάλι ελεύθερος να
σκορπίσει τον τρόμο και τον θάνατο για επιστρέψει στον θρόνο της Βλαχίας
το 1476.
Το τέλος του Δράκουλα
Σχετικά με τον θάνατο του Βλάντ οι εκδοχές είναι πάρα πολλές και η
“Αφήγηση για τον βοεβόδα Δράκουλα”, άγνωστου συντάκτη, παρουσιάζει
μια τέτοια εκδοχή. Ο θάνατος του βοεβόδα Βλάντ Τσέπες υπήρξε εξ ίσου
φρικιαστικός. Λέει, ότι Το 1476 ηγήθηκε επιδρομής εναντίον Τούρκων
εποίκων στην νότια Βλαχία. σε μια νικηφόρα μάχη κατά των Οθωμανών ο
Τσέπες απομακρύνθηκε από τους σωματοφύλακές του και ανέβηκε σε ενα
ύψωμα για να παρακολουθήσει την καταδίωξη και την σφαγή των αμάχων
Μουσουλμάνων. Εκεί, στρατιώτες του τον πέρασαν για επιφανή Οθωμανό
και του επιτέθηκαν και ένας από αυτούς τον τραυμάτισε με ένα ακόντιο. Ο
Βλαντ δέχθηκε τον πρώτο λογχισμό αλλά δεν έπεσε.Ο Βλαντ Αντιστάθηκε
λυσσασμένα εναντίον των στρατιωτών του, τράβηξε το σπαθί του και
πρόλαβε να σκοτώσει πέντε από τους επιτιθέμενους πριν πέσει και ο ίδιος
νεκρός από τα απανωτά κτυπήματα. Επειδή ήταν εξαιρετικά δύσκολο οι
άνδρες του να μη τον αναγνώρισαν, ακόμα και μετά τον τραυματισμό του,
θεωρείται πιθανότερο η δολοφονική αυτή επίθεση να ήταν αποτέλεσμα
συνωμοσίας των βογιάρων. Οι υπόλοιποι μόλις αντιλήφθηκαν το μοιραίο
λάθος σκόρπισαν στο δάσος. Οι χωρικοί βρήκαν το λείψανο ψηλά στα τείχη
και κυριεύθηκαν από πανικό. Λίγο αργότερα το πτώμα του Βλάντ
παραδόθηκε στις Οθωμανικές Αρχές. Η είδηση του θανάτου διαδόθηκε
αστραπιαία. Αφού λοιπόν ο Vlad δολοφονήθηκε το 1477 μ.Χ, ο Ραντού
ήθελε να αποκεφαλίσει τον Vlad και να κατακρεουργημένο πτώμα του Βλαντ
και και το κρέμασαν στα τείχη του Βουκουρεστίου. Οταν σε λίγο κατέφθασε
οι Τούρκοι και πολιόρκησαν την πόλη, αντίκρυσαν το μακάβριο στείλει
μονάχα το σώμα του στον Σουλτάνο. Ο υιός του, Vlad IV, δεν επέτρεψε κάτι
τέτοιο . Ο Σουλτάνος Μεχμέτ ο Πορθητής πρόσταξε να του κόψουν το κεφάλι
και να το στείλουν τρόπαιο στην πρωτεύουσα. (Σύμφωνα με ορισμένες
πηγές το κεφάλι του στάλθηκε ως δώρο στον σουλτάνο, αλλά και ως
επιβεβαίωση ότι ο τρομερός εχθρός είχε εξουδετερωθεί.) Το κεφάλι του
Βλαντ αφού αλατίσθηκε για να μη βρωμίσει,
ταξίδεψε στην Ισταμπούλ όπου εκτέθηκε σε
δημόσια θέα καρφωμένο σε ένα ξύλινο παλούκι.
Ο Ανασκωλοπιστής τόσων αθώων θυμάτων είχε
ανασκωλοπισθή μεταθανάτια. Τον διαδέχθηκε
στη Βλαχία ο Basarab Laiotă cel Bătrân..
 δολοφονήθηκε το 1477 μ.Χ, ο
Ραντού ήθελε να αποκεφαλίσει
τον Vlad και να
κατακρεουργημένο πτώμα του
Βλαντ και και το κρέμασαν στα
τείχη του Βουκουρεστίου.
Οταν σε λίγο κατέφθασε οι
Τούρκοι και πολιόρκησαν την
πόλη, αντίκρυσαν το μακάβριο
στείλει μονάχα το σώμα του
στον Σουλτάνο. Ο υιός του,
Vlad IV, δεν επέτρεψε κάτι
τέτοιο . Ο Σουλτάνος Μεχμέτ ο
Πορθητής πρόσταξε να του
κόψουν το κεφάλι και να το
στείλουν τρόπαιο στην
πρωτεύουσα. (Σύμφωνα με
ορισμένες πηγές το κεφάλι του
στάλθηκε ως δώρο στον
σουλτάνο, αλλά και ως
επιβεβαίωση ότι ο τρομερός
εχθρός είχε εξουδετερωθεί.)
Το κεφάλι του Βλαντ αφού
αλατίσθηκε για να μη
βρωμίσει, ταξίδεψε στην
Ισταμπούλ όπου εκτέθηκε σε
δημόσια θέα καρφωμένο σε
ένα ξύλινο παλούκι. Ο Ανασκωλοπιστής τόσων αθώων θυμάτων είχε
ανασκωλοπισθή μεταθανάτια. Τον διαδέχθηκε στη
Βλαχία ο Basarab Laiotă cel Bătrân..

Όπως και αν επήλθε ο θάνατος του Βλαντ το βέβαιο

είναι πως στα τέλη Δεκεμβρίου του 1476 ο βοεβόδας-
φόβητρο για τους Οθωμανούς δεν υπήρχε πια. Το
σώμα του ενταφιάστηκε στη Μονή του Σναγκόβ, κοντά
στην περιοχή όπου έγινε η δολοφονία.Ο τάφος του
Blad Dracula διασώζεται σε ένα ερειπωμένο
μοναστήρι στην νησίδα Σνάγκοβ σε παραπόταμο του
Δούναβη κοντά στο Βουκουρέστι. Μόνο που είναι
άδειος. Το 1931 μ.Χ ανοίχτηκε και δεν βρέθηκε τίποτα
παρά κόκαλα ζώων…
Ο τάφος του Δράκουλα στο μοναστήρι του Σνάγκοβ

Κανείς δεν γνωρίζει τι απέγινε το ακέφαλο πτώμα του αιμοβόρου βοεβόδα. Η

τοποθεσία θεωρείται στοιχειωμένη και οι κάτοικοι της περιοχής που
μαστίζεται από δαισιδεμονίες πιστεύουν πως ο πρίγκηπας Βλάντ δεν πέθανε
ποτέ και πλανιέται στα Καρπάθια αναζητώντας εκδίκηση. Ο μεσαιωνικός
θρύλος του αιμοσταγή βοεβόδα Βλαντ εξακολουθεί να πλανιέται στα
ομιχλώδη τοπία της Βλαχίας και Τρανσυλβανίας.

Οι θρύλοι γύρω από τον πραγματικό Βλαντ Τσέπες

Σύμφωνα με συγγράμματα εποχής, παλούκωνε τους εχθρούς του και τους

εγκληματίες και μάζευε το αίμα τους σε βαζάκια, ενώ έτρωγε άνετος
μπροστά στα πτώματά τους. Λέγεται ότι χρησιμοποιούσε το αίμα τους για να
ξεδιψάσει από το φαγητό. Επίσης λέγεται ότι έπαιρνε τα μωρά των
ειδωλολατρισσών, τα έψηνε και μετά τα έδινε στις μανάδες τους να τα φάνε!
Παρ’ ολ’ αυτά, ο Vlad δεν παλούκωνε μοναχά, αλλά έγδερνε ζωντανούς τους
εχθρούς του, τους έβραζε, τους τύφλωνε, τους έκαιγε, τους έψηνε ή τους
έθαβε ζωντανούς. Πολλές φορές πριν τους σκοτώσει, τους έκοβε τα
γεννητικά όργανα, τα αυτιά ή τις μύτες.
 Οι Ρουμάνοι βέβαια δεν
τα παραδέχονται όλα
αυτά. Όλα αυτά γίνονταν
μόνο σε αυτούς που,
κατά τη γνώμη του, το
άξιζαν και όχι σε απλό
κόσμο: στους παραβάτες
και στους προδότες. Κάτι
τέτοιο στις μέρες μας θα
φαινόταν απάνθρωπο,
αλλά στους Ρουμάνους
ήταν κάτι το εντελώς
φυσιολογικό και
αγαπούσαν τον Vlad,
διότι γι’ αυτούς ο
Dracula είναι ότι είναι
ότι ο Κολοκοτρώνης
για εμάς: ένας
υπέρμαχος της πατρίδας και της θρησκείας κατά των Τούρκων.

Στην συνείδηση τους ο Βλαντ παραμένει ένας λαϊκός ήρωας που προέταξε
τον σταυρό του Χριστού στην Ισλαμική επέλαση κατά της Χριστιανικής
Ευρώπης. Σαν από ειρωνεία, στα κινηματογραφικά έργα με θέμα τον
Δράκουλα, ο σταυρός αποτελεί το μοναδικό όπλο που απωθεί τον αιμοδιψή
βρυκόλακα πίσω στον τάφο του. Και ο μοναδικός τρόπος που μπορεί κανείς
να τον εξοντώσει είναι να καρφώσει ένα ξύλινο παλούκι στην καρδιά του την
ώρα που κοιμάται. Οπως έκανε ο ίδιος στα άτυχα θύματά του. Έγινε
δημοφιλής και θεωρείται ήρωας στη Ρουμανία και στη Μολδαβία
ακόμα και από ορισμένους ως κυματοθραύστης της Οθωμανικής
επέκτασης στην Ευρώπη τον 15ο αιώνα.

Όμως η εκτέλεση με
παλούκωμα όμως δεν αποτελεί
επινόηση του βοεβόδα Βλαντ.
Αυτός ήταν ένας τύπος
σταύρωσης μόνο που αντί για
την ένωση του θύματος πάνω
σε έναν σταυρό, το θύμα
παλουκώνονταν, δηλαδή,
ένας πάσσαλος με έναν
μακρύ αιχμηρό, ξύλινο πόλο,
αλοιμένος με λάδι εισέρχεται
αργά, κάθετα στο κορμί του
θύματος μέσω του πρωκτού
ή του στομάχου. Με τον
τρόπο αυτό αποφεύγεται ο γρήγορος θάνατος από σοκ και ο
καταδικασμένος υφίσταται ένα φριχτό μαρτύριο που κρατάει ώρες. Το
σώμα επιδείδονταν έπειτα στον Vlad Dracula, όπου το απολαύανε στη
μέση ενός δάσους . Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς ο Vlad μόλις
σκότωσε 20,000 Τούρκους ,έφαγε ψωμί βουτηγμένο στο αίμα τους,
κολύμπησε στο αίμα τους και τους τοποθέτησε με αυτό τον τρόπο
επάνω ως σκιάχτρα για να τρομοκρατήσει περαιτέρω εχθρούς. Τα
παλουκωμένα πτώματα αναρτώνται κατά μήκος των δρόμων και
παραμένουν εκτεθειμένα γιά πολλές μέρες προκαλώντας ανείπωτο τρόμο
στους οδοιπόρους. 400 χρόνια νωρίτερα εφαρμοζόταν από τους
Βυζαντινούς σαν μέσον παραδειγματικής τιμωρίας των εχθρών της
αυτοκρατορίας κυρίως των Βουλγάρων. Το 1002 μΧ ο Αρμενικής
καταγωγής αυτοκράτορας του Βυζαντίου Βασίλειος Β΄ Βουλγαροκτόνος
εκτέλεσε με παλούκωμα τον Βούλγαρο στρατηγό Ντραξάν, στρατιωτικό
διοικητή των Βοδενών. Φαίνεται πως οι Τούρκοι κληροδότησαν τον επαχθή
αυτό τρόπο εκτέλεσης αν και τον εφάρμοσαν σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις.
Στις 8 Μαίου 1821 ο Ομερ Βρυώνης συνέτριψε σώμα
επαναστατημένων Ελλήνων στην γέφυρα της Αλαμάνας κοντά στις
Θερμοπύλες και διέταξε την εκτέλεση με σούβλισμα του Αθανάσιου
Διάκου.

Η φημολογία γύρω από το

πρόσωπο του Βλαντ Τσέπες,
παρουσιάζουν εξαιρετική
αντίφαση. Στις χώρες που
γειτόνευαν με την Οθωμανική
Αυτοκρατορία, ο Βλαντ
παρουσιάζεται σαν άντρας με
απαράμιλλη γενναιότητα.

Στην Κεντρική και Δυτική Ευρώπη

τον παρουσιάζουν σαν αιμοβόρο
τύραννο που για να ικανοποιήσει
τις νοσηρές ορέξεις του
παρακολουθούσε τα βασανιστήρια
των θυμάτων του, λένε μάλιστα ότι
από τους σκοτωμένους εχθρούς,
τάιζε με κομμάτια από τις σάρκες
τους, τους αιχμαλώτους μέχρι να
οδηγηθούν σε ανασκολοπισμό.
Αυτές οι αφηγήσεις εκπορεύονταν
από ένα περιβάλλον έντονα εχθρικό απέναντι στον Βλαντ, κυρίως
γερμανόφωνους εμπόρους, των οποίων ο Βλάχος βοεβόδας είχε καταργήσει
τα προνόμια, όπως επίσης και από την Αυλή του Ματθία Κορβίνου, που
πάσχιζε να βρει δικαιολογίες ώστε να πείσει τον Πάπα και τη Βενετία για την
εγκατάλειψη του αντιοθωμανικού μετώπου. Τα γερμανικά κείμενα
απομονώνοντας συγκεκριμένες αναφορές στη βιαιότητα του Βλάντ, τις
διόγκωσαν ενώ οι Σλαβονικές ιστορίες παραδέχονταν μεν τη σκληρότητα του
Βλαντ, την έκριναν όμως ως απαραίτητη για την επιβολή της δικαιοσύνης,
προβάλλοντάς τον σαν τον κυματοθραύστη της 0θωμανικής επέκτασης.

Οι αντίπαλοι του Βλαντ για να

τον αμαυρώσουν βασίζονταν
στην αναμφισβήτητη σκληρότητά
του. ‘Ομως και αυτή πρέπει να
ερμηνευθεί με βάση την εποχή.
Ήταν μια εποχή αναμφισβήτητης
σκληρότητας κατά την οποία οι
μονάρχες κυβερνούσαν
αποκλειστικά με τη βία. Στο
ενεργητικό του Μωάμεθ Β’, του
Λουδοβίκου ΙΑ’, του Ιβάν Γ’, του
Ριχάρδου Γ’, του Στέφανου του
Μεγάλου καθώς και των
περισσότερων Βυζαντινών
αυτοκρατόρων έχουν καταγραφεί
επιβολές των πλέον
απάνθρωπων ποινών οι οποίες
δεν θεωρούντο αποτέλεσμα
κάποιας νοσηρής παρόρμησης
αλλά συνηθισμένη πρακτική. Ο
Τσέπες ως γνήσιος εκπρόσωπος
της εποχής του δεν έπραξε κάτι λιγότερο ή περισσότερο φρικτό από τους
σύγχρονούς του ηγεμόνες, αλλά ήταν όμως ο μοναδικός που κατηγορήθηκε
τόσο έντονα για τη βιαιότητά του.

Στο μεταίχμιο του 10ου προς 11ο μΧ αιώνα μία καινούργια εθνογένεση
καταγράφηκε στα Βαλκάνια. Οι Βλάχοι, ένας σχετικά
νέος λαός με έντονη νομαδοκτηνοτροφική παράδοση, ξεπήδησε στο
ιστορικό προσκήνιο. Στα χρόνια που ακολούθησαν η νέα αυτή
εθνότητα σημάδεψε έντονα την ιστορία των Βαλκανίων. Οι Βλάχοι μιλούσαν
ένα παραφθαρμένο ιδίωμα της αρχαίας Λατινικής
γλώσσας εμπλουτισμένο με Σλαβικές και Τουρκικές λέξεις. Η εθνική τους
συνείδηση είναι καθαρά Βλαχική παρά την μειωτική
έννοια που εμπεριέχεται στην λέξη Βλάχος που παρουσιάζεται συνώνυμος
με τον αγροίκο, τον βουνήσιο, τον άξεστο και τον
αγράμματο.
 Σήμερα σε όλες τις
Βαλκανικές χώρες με
πρώτη την Ρουμανία
υπάρχουν πολυάριθμοι
Βλαχικοί πληθυσμοί. Η
άποψη πως
οι Βλάχοι της Ελλάδας
έχουν ελληνική καταγωγή
θεωρείται παιδαριώδης και
δεν αντέχει σε καμμία
κριτική. Ακόμα και ο
Παπαρηγόπουλος αυτός ο
Νέστορας της Ελληνικής
ιστορίας, δέχεται πως οι
Βλάχοι δεν έχουν Ελληνική
καταγωγή.
Οι σημερινοί Βλάχοι
(ορθότερα Βλαχόφωνοι) δεν αποτελούν ενιαία φυλετική οντότητα.
Αποτελούν πληθυσμιακό λείψανο ενός φυλετικού συνοθηλεύματος γηγενών
Δακών, Αβάρων, Γέπιδων, Ούγγρων, Ούζων, Πετσενέγκων και Κουμάνων.
Η Βλαχική εθνογένεση πραγματοποιήθηκε τον 10ο αιώνα μΧ στην εύφορη
πεδιάδα που εκτείνεται ανάμεσα στον Δούναβη και τα Καρπάθια. Την ίδια
εποχή εμφανίζεται γιά πρώτη φορά στην ιστορία η λέξη Βλάχος στο χρονικό
του Ρωμαίου χρονογράφου Ιωάννη Σκυλίτση. Ο Σκυλίτσης αναφέρει πως
Βλάχοι αλήτες δολοφόνησαν σε ενέδρα τον Δαβίδ, αδελφό του
Βούλγαρου Τσάρου Σαμουήλ κοντά στην Καστοριά. Το σημαντικό αυτό
γεγονός τοποθετείται γύρο στο 976 μΧ. Το ακριβές ιστορικό απόσπασμα του
Σκυλίτση είναι το εξής: "Τούτων δε των τεσσάρων αδελφών Δαβίδ μεν
ευθύς απεβίω αναιρεθείς μέσον Καστορίας και Πρέσπας εις τας
λεγόμενας Καλάς δρύς παρά τινων Βλάχων οδιτών" (Scylitsis:
Sinopsis Istoriarum, chapter 11,75)Οι Πέτσενέγκοι (Πατζινάκες κατά
τους Βυζαντινούς) και οι Κουμάνοι ή Πολόφσκυ, ήσαν νομαδικές φυλές
της Ασίας Τουρκομογγολικής και κατ' άλλους Ταταρομογγολικής
προέλευσης που κατέκλυσαν τις παραδουνάβιες πεδιάδες πρωτού
εισβάλουν στην Βαλκανική τον 10/11ο αιώνα μΧ. Προήλθαν από τις
αχανείς στέπες ανατολικά της Κασπίας. Από αυτούς οι Πέτσενέγκοι
υπήρξαν το πιό πολυάνθρωπο και φιλοπόλεμο φύλλο. Χαρακτηριστικό είναι
πως η βόρεια του Δούναβη περιοχή ονομαζόταν Πατζινακία από τους
Βυζαντινούς. Το 1090 οι Πετσενέγκοι κατάφεραν να πολιορκήσουν την
Κωσταντινούπολη. Λίγο έλλειψε να υποκαταστήσουν την Ρωμαϊκή
ηγεμονία με την αυτοκρατορία των Πετσενέγκων. Τελικά νικήθηκαν το 1091
από τον αυτοκράτορα Αλέξιο Κομνηνό σε μιά αποφασιστική μάχη στο
Λεβούνιο της Θράκης. Στην συνέχεια εκλατινίσθηκαν γλωσσικά και
αφομοιώθηκαν με τους γηγενείς πληθυσμούς στις πεδιάδες νότια των
Καρπαθίων. Ο εκχριστιανισμός των Βλάχων από τους Ρωμαίους συνετέλεσε
στην ανάπτυξη της εθνικής Βλαχικής συνείδησης όπως αυτή
εκφράζεται στην σημερινή Ρουμανία. Στα χρόνια της Οθωμανικής κυριαρχίας
η Βλαχία αποτέλεσε ημιαυτόνομη ηγεμονία με χριστιανό ηγέτη που
έφερε τον τίτλο του βοεβόδα. Τον 18ο αιώνα πέρασε σε Ρωσσική επιρροή
και το 1881 συνενώθηκε με την παραδουνάβια ηγεμονία της Μολδαβίας
δημιουργώντας το σύγχρονο κράτος της Ρουμανίας. Η Βλαχία διατηρήθηκε
ως αυτόνομο κράτος επί 634 χρόνια από το 1247 έως το 1881. Εχει έκταση
77.000 τ.χλμ. και πληθυσμό που φθάνει σήμερα τα 12 εκατομμύρια.

Δράκουλας ο βρυκόλακας των Καρπαθίων

Ο διασημότερος Βλάχος της Ιστορίας
Βλαντ Τσέπες Δράκουλας 1431-1476
Ο πιό διάσημος Βλάχος της ιστορίας είναι ασφαλώς ο βοεβόδας της Βλαχίας
Βλαντ Τσέπες (Blad Tepes) ο επονομαζόμενος
Ανασκωλοπιστής (Impaler) γνωστότερος και ως κόμης Δράκουλας. Το
βιογραφικό του αποτελεί ιστορία τρόμου που όμοιά της δεν γράφηκε ποτέ.
Γεννήθηκε το 1431 στην πόλη Sigishoara στα Καρπάθια. Η γενέτειρά του
είναι γνωστή και με το όνομα Schassburg από την εποχή της
Αυστρουγγρικής κυριαρχίας. Καταγόταν από τον ευγενή οίκο του Bessarab,
θεμελιωτή του Βλαχικού κράτους. Ηταν γιός του προηγούμενου βοεβόδα
Βλαντ Β΄ (Vlad II) και της πριγκήπισας Σνεάζνα. Κληρονόμησε τον τίτλο του
Τάγματος του Δράκου που παραχωρήθηκε στον πατέρα του από τον
βασιλέα της Αγίας Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (Λουξεμβούργο) Σιγκισμούνδο.
Σε ηλικία 13 ετών δόθηκε από τον πατέρα του μαζί με τον αδελφό του
όμηρος στους Τούρκους ως εχέγγυο ειρήνης και υποταγής.
Φημολογείται ότι στην διάρκεια της 4ετούς ομηρίας στην πόλη
Εγκριγκόζ της Ανατολίας, ο αδελφός του Radu βιάσθηκε
επανειλημένα από τον Σουλτάνο Μουράτ Β΄. Τα ταραγμένα παιδικά
χρόνια διαμόρφωσαν έναν υπερδιεστραμμένο χαρακτήρα που όμοιός του
δεν καταγράφηκε στα παγκόσμια χρονικά. Ο πατέρας του εκτελέσθηκε από
τους Ούγγρους γεγονός που γιγάντωσε το μίσος του εναντίον κάθε
αλλοδόξου.
Ενας πρωτόγονος Μακιαβελισμός σημάδεψε την ιστορική του πορεία στα
χρόνια που ακολούθησαν. Μιά πορεία βαμμένη στο
αίμα χιλιάδων αθώων. Εμβλημά του υπήρξε ο Δράκος κρεμασμένος από ένα
σταυρό. Ο Βλάντ Γ΄ επονομάσθηκε Δράκουλας (Dracul) που σημαίνει γυιός
του Δράκου και κατά άλλη εκδοχή γυιός του Διαβόλου.Το 1442 οι Οθωμανοί
εισέβαλαν στην Βλαχία και επέβαλαν καθεστώς ημιαυτονομίας. Δεν
μπόρεσαν ποτέ να κατακτήσουν την μυστηριώδη αυτή χώρα στην οποία
διαπράχθηκαν οι πιό φριχτές θηριωδίες της ανθρώπινης ιστορίας.
Ο Βλαντ στέφθηκε πρίγκηπας το 1456 στην πόλη Tirgoviste. Bασίλεψε δύο
φορές ως βοεβόδας-ηγεμόνας της Βλαχίας στην
περίοδο 1456-1462 και 1476 . Το ορμητήριό του βρισκόταν σε οχυρωμένους
πύργους στις πόλεις Poienari και Sigishoara
στα Καρπάθια. Οι Τούρκοι τον ονόμαζαν Καζιγκλού Μπέη. Πρώτο του
μέλημα ήταν να εξοντώσει τους τοπικούς άρχοντες-Βογιάρους.
Τους κάλεσε στον πύργο του γιά δήθεν διαβουλεύσεις. Την κατάλληλη
στιγμή οι φρουροί εφόρμησαν στους προσκεκλημένους και τους
έδεσαν χειροπόδαρα. Ακολούθησε η φρικιαστική τελετουργία του
ανασκωλοπισμού. Καθισμένος στον θρόνο του ο Πρίγκηψ Βλαντ
παρακολούθησε ασυγκίνητος το αποτρόπαιο θέαμα. Οι κραυγές των
δυστυχισμένων που ένοιωθαν τα σωθικά τους να ξεσκίζονται
αντιβούϊζαν στο δάσος παγώνοντας το αίμα των χωρικών, μέχρι που
ξεψύχισαν. Ο Βλάντ ήταν τώρα απόλυτος δυνάστης της Βλαχίας.
Η πολεμική του δράση επεκτάθηκε και κατά των Ούγγρων στην
Τρανσυλβανία, παλιά Ρωμαϊκή επαρχία στα βόρεια της Βλαχίας, το όνομα
της οποίας σημαίνει χώρα πέρα από το δάσος. Αντίπαλοί του ήσαν ο
Οθωμανός Σουλτάνος Μουράτ ΙΙ (1421-1451), στην συνέχεια ο
Σουλτάνος Μεχμέτ ο Πορθητής (1451-1481) αλλά και ο Ούγγρος
ηγεμόνας Janos Hunyadi. Το 1453, λίγο πριν ανέλθει στον θρόνο της
Βλαχίας σημειώθηκε ένα από τα σημαντικότερα γεγονότα της
παγκόσμιας ιστορίας: Η άλωση της Κωσταντινούπολης από τους
Τούρκους.
Ο Βλάντ Τσέπες πέρασε στον θρύλο σαν ένα υπερφυσικό πλάσμα, ένα
τέρας των δασωμένων Καρπαθίων, ένας βρυκόλακας που
εξακολουθεί να ζει μέχρι και σήμερα τρεφόμενο με ανθρώπινο αίμα.
Ιστορικές μαρτυρίες βεβαιώνουν ότι στην διάρκεια
εκστρατείας το 1458 θανάτωσε με παλούκωμα 10.000 Τούρκους
αιχμάλωτους και κολύμπησε στο αίμα τους. Πολύ περισσοτερα
ήταν τα αθώα θύματά του ανάμεσα στον γηγενή πληθυσμό της Βλαχίας
και Τρανσυλβανίας.
Ανάλωσε την ζωή του σε αιματηρούς πολέμους αρχικά εναντίον των
Ούγγρων και των Μολδαβών της Βεσσαραβίας και στην συνέχεια κατά των
Οθωμανών. Διαβόητη υπήρξε η βαρβαρότητα που επέδειξε εναντίον των
Γερμανών εποίκων της Τρανσυλβανίας. Το 1462 αιχμαλωτίσθηκε από τους
Ούγγρους. Λέγεται πως περνούσε την ώρα του παλουκώνοντας ποντίκια και
πουλιά. Το 1476 ανέκτησε τον θρόνο της Βλαχίας. Η ιστορία τον κατέγραψε
ως τυρρανικό δυνάστη και διεστραμμένο σαδιστή που ηδονιζόταν βλέποντας
τα θύματά του να πεθαίνουν με φρικιαστικό τρόπο. Αυτό δεν τον εμπόδισε
να διατηρεί καλές σχέσεις με τον Πάπα Πίο Β΄. Σε κάποια φάση
συγκρούσθηκε με τον ίδιο τον αδελφό του, πρίγκηπα Ραντού, που
διεκδικούσε τον θρόνο της Βλαχίας με την υποστήριξη των Τούρκων.
Ανασκωλοπισμός: Η χειρότερη μορφή βίαιου θανάτου που κατέγραψε
η ιστορία Η διαδικασία του ανασκωλοπισμού (impalement) την οποία
επέβλεπε προσωπικά ήταν η εξής: Ενα λεπτό ξύλινο παλούκι
αλοιμένο με λάδι εισέρχεται αργά στο κορμί του θύματος μέσω του
πρωκτού ή του στομάχου. Με τον τρόπο αυτό αποφεύγεται ο
γρήγορος θάνατος από σοκ και ο καταδικασμένος υφίσταται ένα
φριχτό μαρτύριο που κρατάει ώρες.Τα παλουκωμένα πτώματα
αναρτώνται κατά μήκος των δρόμων και παραμένουν εκτεθειμένα γιά
πολλές μέρες προκαλώντας ανείπωτο τρόμο στους οδοιπόρους.Η
εκτέλεση με παλούκωμα δεν αποτελεί επινόηση του βοεβόδα Βλαντ.
400 χρόνια νωρίτερα εφαρμοζόταν από τους Βυζαντινούς σαν μέσον
παραδειγματικής τιμωρίας των εχθρών της αυτοκρατορίας κυρίως των
Βουλγάρων. Το 1002 μΧ ο αυτοκράτορας Βασίλειος Β΄
Βουλγαροκτόνος εκτέλεσε με παλούκωμα τον Βούλγαρο στρατηγό
Ντραξάν, στρατιωτικό διοικητή των Βοδενών (Εδεσσας). Φαίνεται πως
οι Τούρκοι κληροδότησαν τον επαχθή αυτό τρόπο εκτέλεσης αν και
τον εφάρμοσαν σε πολύ σπάνιες περιπτώσεις. Στις 8 Μαίου 1821 ο
Ομερ Βρυώνης συνέτριψε σώμα επαναστατημένων Ελλήνων στην
γέφυρα της Αλαμάνας κοντά στις Θερμοπύλες και διέταξε την εκτέλεση
με σούβλισμα του Αθανάσιου Διάκου.

Το τέλος του Δράκουλα

Ο θάνατος του βοεβόδα Βλάντ Τσέπες υπήρξε εξ ίσου

φρικιαστικός. Το 1476 ηγήθηκε επιδρομής εναντίον Τούρκων
εποίκων στην νότια Βλαχία. Κάποια στιγμή ανέβηκε σε ένα
λόφο για να επιθεωρήσει την σφαγή των αμάχων
Μουσουλμάνων. Μερικοί στρατιώτες του τον πέρασαν κατά
λάθος γιά εχθρό και εφόρμησαν εναντίον του. Ο Βλαντ δέχθηκε
τον πρώτο λογχισμό αλλά δεν έπεσε. Αντιστάθηκε λυσσασμένα
εναντίον των στρατιωτών του και κατάφερε να σκοτώσει πέντε
πρωτού σωριασθή νεκρός. Οι υπόλοιποι μόλις αντιλήφθηκαν το
μοιραίο λάθος σκόρπισαν στο δάσος. Οι χωρικοί βρήκαν το
κατακρεουργημένο πτώμα του Βλαντ και και το κρέμασαν στα
τείχη του Βουκουρεστίου. Οταν σε λίγο κατέφθασε οι Τούρκοι
και πολιόρκησαν την πόλη, αντίκρυσαν το μακάβριο λείψανο
ψηλά στα τείχη και κυριεύθηκαν από πανικό. Λίγο αργότερα το
πτώμα του Βλάντ παραδόθηκε στις Οθωμανικές Αρχές. Η
είδηση του θανάτου διαδόθηκε αστραπιαία. Ο Σουλτάνος Μεχμέτ
ο Πορθητής πρόσταξε να του κόψουν το κεφάλι και να το
στείλουν τρόπαιο στην πρωτεύουσα. Το κεφάλι του Βλαντ αφού
αλατίσθηκε για να μη βρωμίσει, ταξίδεψε στην Ισταμπούλ όπου
εκτέθηκε σε δημόσια θέα καρφωμένο σε ένα ξύλινο παλούκι. Ο
Ανασκωλοπιστής τόσων αθώων θυμάτων είχε ανασκωλοπισθει
μεταθανάτια.Ο τάφος του Blad Dracula διασώζεται σε ένα ερειπωμένο
μοναστήρι στην νησίδα Σνάγκοβ κονά στο Βουκουρέστι. Μόνο που είναι
άδειος. Κανείς δεν γνωρίζει τι απέγινε το ακέφαλο πτώμα του αιμοβόρου
βοεβόδα. Η τοποθεσία θεωρείται στοιχειωμένη και οι κάτοικοι της
περιοχής που μαστίζεται από δαισιδεμονίες πιστεύουν πως ο
πρίγκηπας Βλάντ δεν πέθανε ποτέ και πλανιέται στα Καρπάθια
αναζητώντας εκδίκηση. Στην συνείδηση των απλών Ρουμάνων ο
Βλαντ παραμένει ένας λαϊκός ήρωας που προέταξε τον σταυρό του
Χριστού στην Ισλαμική επέλαση κατά της Χριστιανικής Ευρώπης. Σαν
από ειρωνία, στα κινηματογραφικά έργα με θέμα τον Δράκουλα, ο σταυρός
αποτελεί το μοναδικό όπλο που απωθεί τον αιμοδιψή βρυκόλακα πίσω στον
τάφο του. Και ο μόναδικός τρόπος που μπορεί κανείς να τον εξοντώσει είναι
να καρφώσει ένα ξύλινο παλούκι στην καρδιά του την ώρα που κοιμάται.
Οπως έκανε ο ίδιος στα άτυχα θύματά του. Ο μεσαιωνικός θρύλος του
αιμοσταγή βοεβόδα Βλαντ εξακολουθεί να πλανιέται στα ομιχλώδη τοπία της
Βλαχίας και Τρανσυλβανίας. Στα τέλη του 19ου αιώνα ενέπνευσε τον
Ιρλανδό συγγραφέα Bram Stoker να γράψει το αριστουργηματικό
μυθιστόρημα τρόμου "Δράκουλας ο βρυκόλακας των Καρπαθίων" (Dracula:
the vampire of Carpatheans) που κυκλοφόρησε σε δύο τόμους στην
Βρεττανία το 1897. Το βιβλιο του Stoker γνώρισε παγκόσμια επιτυχία,
μεταφράσθηκε σε 100 γλώσσες και μεταφέρθηκε στον
κινηματογράφο σε περισσότερες από 30 εκδοχές. Η λέξη Δράκουλας είναι
Ρουμανολατινική και σημαίνει γυιός του Διαβόλου.
Επίσης Ρουμανολατινική είναι και η προσωνυμία Τσέπες (Tepes) που
σημαίνει Ανασκωλοπιστής (Impaler) δηλ. αυτός που
θανατώνει με παλούκωμα. Η λέξη βοεβόδας είναι Σλαβική και σημαίνει
στρατιωτικός ηγέτης-πολέμαρχος.

ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΟΥ ΠΡΙΓΚΗΠΑΤΟΥ ΤΗΣ ΒΛΑΧΙΑΣ

Η Βλαχία τον 13ο αιώνα

H Βλαχία (Wallachia) εκτείνεται στην σημερινή νότια Ρουμανία ανάμεσα στα
Καρπάθια και τον Δούναβη. Η περιοχή συμπίπτει με
τα ιστορικά εδάφη της Δακίας, μιάς αρχαίας χώρας που κατακτήθηκε από
τους Ρωμαίους στις αρχές του 2ου αιώνα μΧ.
Οι Δάκες μία άγρια γηγενής φυλή επέδραμαν κατά διαστήματα στην
Βαλκανική μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Τραγιανός εξαπέλυσε το 101-102 και 105-106 μΧ
δύο εκστρατείες εναντίον τους, γνωστές ως Δακικοί
πόλεμοι, . Η Δακία υποτάχθηκε στον Τραγιανό και μετατράπηκε σε Ρωμαϊκή
επαρχία . Ακόμα και σήμερα ο Τραγιανός θεωρείται
εθνικός ήρωας και γενήτορας των Ρουμάνων που περηφανεύονται γιά την
Ρωμαϊκή καταγωγή τους.To 271 μΧ ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Αυρηλιανός
υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει την Δακία (μετέπειτα Βλαχία) που ανέκτησε
την ανεξαρτησία της.Το 602 μΧ κατέρευσε πλήρως η αμυντική γραμμή στον
Δούναβη και άρχισε η μαζική εισβολή Ασιατικών φυλών.
Η Δακία-Βλαχία δεν υποτάχθηκε ποτέ στο Βυζάντιο. Γιά αιώνες υπήρξε
χώρος συσσώρευσης ξένων φυλών. Γότθοι, Γέπιδες,
Ούνοι, Αβαροι, Σλάβοι και Ούγγροι προήλασαν στις πεδιάδες της Δακίας
από τον 4ο μέχρι τον 7ο αιώνα. Ακολούθησαν Βούλγαροι,
Ρώσσοι, Ούζοι, Πετσενέγκοι και Κουμάνοι.Ενα φυλετικό κράμα λαών
δημιουργήθηκε στα ιστορικά εδάφη της αρχαίας Δακίας. Αποτέλεσμα ήταν
να δημιουργηθή μία νέα εθνογένεση. Τον 10ο αιώνα μΧ η φυλή των Βλάχων
ξεπηδά γιά πρώτη φορά στο ιστορικό προσκήνιο. Χρειάσθηκε να περάσουν
άλλα 200 χρόνια για να αποκτήσει κρατική οντότητα. Το 1185 οι Βλάχοι
συμμετέχουν στην ανασύσταση της λεγόμενης δεύτερης
Βουλγαρικής αυτοκρατορίας υπό τους τσάρους Ιωάννη και Ασέν.
Η γνώμη των Βυζαντινών δεν ήταν ιδιαίτερα κολακευτική γιά τους Βλάχους.
Αν και τους χρησιμοποιούσαν ως μισθοφόρους στην
φρούρηση των στρατηγικών διαβάσεων κατά μήκος της Εγνατίας οδού
(Βλαχοκλεισούρες), δεν τους εμπιστευόντουσαν ιδιαίτερα.
Χαρακτηριστική είναι η γνώμη του ιστοριογράφου Ιωάννη Κεκαυμένου (11ος
αι.) που αναφέρει:
Το των Βλάχων γένος άπιστον τε παντελώς και διεστραμμένον, μήτε
εις Θεόν έχον πίστιν ορθήν, μήτε εις Βασιλέα, μήτε εις
συγγενή ή εις φίλον, αλλ' αγωνιζόμενον πάντα καταπραγματεύεσθαι"
Η Βλαχία ιδρύθηκε ως ανεξάρτητη ηγεμονία το 1247 από τον Litovoi , τοπικό
ηγεμόνα της Ολτενίας (Oltenia). Τα πρώτα
80 χρόνια βρισκόταν υπό την επικυριαρχία των Ούγγρων. Το 1330 ο
Bessarab κατενίκησε τον Κάρολο Ροβέρτο και διασφάλισε
την ανεξαρτησία της Βλαχίας. Ο ίδιος χάρισε το όνομά του στην
Βεσσαραβία, ανατολική επαρχία της Ρουμανίας που ενσωματώθηκε αρχικά
στην Ρωσσία και στην συνέχεια στην σημερινή Δημοκρατία του Μόλδοβα.
Ακολουθεί πίνακας με τους 21 πρώτους ηγεμόνες της Βλαχίας που
έφεραν αρχικά τον τίτλο του πρίγκηπα και αργότερα αποκλήθηκαν
βοεβόδες. Ο διασημότερος απ' αυτούς παραμένει ο Blad Dracul Tepes
(Δράκουλας ο Ανασκωλοπιστής) γνωστός στο ευρύ κοινό ως Δράκουλας.
Παρά τις διαβόητες θηριωδίες του ο κόμης Βλαντ θεωρείται από ορισμένους
ως κυματοθράυστης της Οθωμανικής επέκτασης στην Ευρώπη τον 15ο
αιώνα.
Το 1391, μετά από μακρούς αγώνες, το βασίλειο της Βλαχίας έγινε υποτελές
στην Οθωμανική αυτοκρατορία.
Το 1442 η Οθωμανική επικυριαρχία έγινε επίσημα αποδεκτή από τον
βοεβόδα Mircea και το 1611 δίδονται κάποια προνόμια αυτονομίας. Η
υποταγή στους Τούρκους επέτρεψε στην Βλαχία να διατηρήσει την
ηεγεμονική της δυναστεία, την εδαφική της αυτοτέλεια και την χριστιανική
θρησκεία. Οι Οθωμανοί ασκούν γιά αιώνες διοικητική εξουσία σε καίριους
τομείς της εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής και εισπράτουν φόρο
υποτέλειας.
Το 1717 ο Σουλτάνος απεφάσισε να καταργήσει την Βλαχική βασιλική
δυναστεία και να διορίσει Φαναριώτες ηγεμόνες. Με τον όρο Φαναριώτες
νοούνται Πατριαρχικοί χριστιανοί Ρωμαϊκής καταγωγής που διέμεναν στην
συνοικία Φενέρ (Φανάρι) της Ισταμπούλ. Αρχίζει η ηγεμονία των
Μαυροκορδάτων και Υψηλάντηδων που διετέλεσαν φοροεισπράκτορες και
στο έδαφος της Μολδαβίας. Οι Φαναριώτες ηγεμόνες της Βλαχίας ήσαν
επικυρίαρχοι γιά λογαριασμό των Τούρκων με αποκλειστικό καθήκον την
είσπραξη φόρων υπέρ του Σουλτάνου.
Το 1774 η Βλαχία έγινε άτυπα Ρωσσικό προτεκτοράτο παρά την
συνεχιζόμενη Οθωμανική επικυριαρχία.Το 1806 η Ρωσσία κατέλαβε
στρατιωτικά την Βλαχία και Μολδαβία και επέβαλε την δική της κυριαρχία. Το
1812 και ενώ ο στρατός του Ναπολέοντα προήλαυνε στο Ρωσσικό έδαφος,
η Ρωσσία εγκατέλειψε προσωρινά την περιοχή. Το 1828 η Ρωσσία κατέλαβε
και πάλι την Βλαχία και Μολδαβία και διόρισε τον κόμητα Κισέλεφ ως πρώτο
Ρώσσο ηγεμόνα της ενοποιημένης περιοχής με το όνομα Μολδοβλαχία.
Το 1821 η επανάσταση στην Ελλάδα τερμάτισε την ηγεμονία των
Φαναριωτών που εκδιώχθηκαν μετά από Ρωσσική παρέμβαση και η χώρα
πέρασε σε πλήρη Ρωσσική επικυριαρχία.
Το 1859 οι κάτοικοι της Βλαχίας ψήφισαν την ένωσή τους με την
Μολδαβία απαιτώντας την ίδρυση νέου κράτους με το όνομα
Ρουμανία. To 1877 ο Ρωσσικός στρατός εισβάλει στην Βλαχία μέσω
Μολδαβίας και προελαύνει μέχρι την Κωσταντινούπολη. Το 1881 σε
υλοποίηση του Συνεδρίου του Βερολίνου η Ρουμανία ανακηρύσσεται
ανεξάρτητο κράτος ενσωματώνοντας τις ιστορικές επαρχίες Βλαχίας
και Μολδαβίας. Ως νέος ηγεμόνας διορίζεται ο βασιλεύς Κάρολος της
Γερμανικής δυναστείας Χοετζόλερν από την Κολωνία Το 1918 με την
διάλυση της Αυστρουγγρικής αυτοκρατορίας, η Ρουμανία ενσωματώνει την
Ουγγρική επαρχία της Τρανσυλβανίας επαυξάνοντας τα εδάφη της κατά
40%.

Πίνακας των διορισμένων Φαναριωτών ηγεμόνων της Βλαχίας

1716 - 1717
Νικόλαος Μαυροκορδάτος
1719 - 1730
Νικόλαος Μαυροκορδάτος
1735 - 1741
Κωνσταντίνος Μαυροκορδάτος
1741 - 1744
Μιχαήλ Ρακοβίτας
1744 - 1748
Κωνσταντίνος Μαυροκορδάτος
1774 - 1782
Αλέξανδρος Υψηλάντης
1802 - 1806
Κωνσταντίνος Υψηλάντης
1812 - 1818
Ιωάννης Καραγέας
1818 - 1821
Αλέξανδρος Σούτος

Βλάχοι: Μία Βαλκανική φυλή με πολλά ονόματα

Οι Βλάχοι αυτοαποκαλούνται Αρομάνοι, ενδεικτικό πως θεωρούν τους
εαυτούς τους απόγονους των Ρωμαίων. Στα Σερβικά χρονικά
κατονομάζονται ως Τσιντσάροι-Πεμπτοφαλαγγίτες (Εθελοντές της 5ης
Ρωμαϊκής λεγεώνας). Οι Ελληνες τους αποκαλούν Κουτσόβλαχους,
προσωνυμία μάλλον ταπεινωτική. Οι Αλβανοί τους ονομάζουν Τσομπάνους
(Tchobans). Στα χρόνια της διαμάχης γιά την Μακεδονία, οι Ρουμάνοι τους
αποκαλούσαν Ρουμανομακεδόνες. Στα Σλαβικά λεξικά αναφέρονται ως
Βλάτσι (Vlatsi). Η ετυμολογία της λέξης Βλάχος έχει δεχθή πάμπολες
ερμηνείες. Ορισμένοι την συσχετίζουν με τις λέξεις Walles (Ουαλλός) ή
Wallone (Βαλλόνος) από τις οποίες προήλθε ο όρος Wallachian (Βλάχος).
Αλλοι δέχονται Αραβική προέλευση από την λέξη Fallah (Φαλάχος) της
Αιγύπτου.
Οι περισσότεροι γλωσσολόγοι πιστεύουν πως πρόκειται γιά
Σλαβοβουλγαρική λέξη λόγω της μακραίωνης πολιτιστικής επιροής που
δέχθηκαν οι Βλάχοι των Βαλκανίων από Σλάβους και Βούλγαρους.

Η Μεγάλη Βλαχία

12ος αι. μΧ: Βλαχικές ορδές ιδρύουν μιά δεύτερη Βλαχία στην καρδιά της
Βυζαντινής Θεσσαλίας Τον 12ο αιώνα, στα χρόνια των Κομνηνών, η
Θεσσαλία ονομαζόταν Μεγάλη Βλαχία λόγω της μαζικής εγκατάστασης
Βλάχων στην συγκεκριμένη επαρχία του Βυζαντίου τον 12o αι. μΧ.
Πολυάριθμα ιστορικά ντοκουμέντα κυρίως έγγραφα Βυζαντινών, Φράγγων
και Σέρβων δυναστών πιστοποιούν την ύπαρξη της πολυάριθμης αυτής
εθνότητας στον κορμό της Ελλάδας. Αναφέρει χαρακτηριστικά η
εγκυκλοπαίδεια Ελευθερουδάκη (τόμος Γ΄ σελ. 330):
"Μεγάλη Βλαχία ή Μεγαλοβλαχία: Ονομα της Θεσσαλίας ή μάλλον μέρους
της Θεσσαλίας δοθέν αυτή εκ των Βλαχικών ορδών, αίτινες κατέκλυσαν
αυτήν ήδη από του ΙΒ΄ αιώνος, κατόπιν των εισβολών Ούννων, Γότθων,
Βουλγάρων κ.α." Η Μεγάλη Βλαχία διατηρήθηκε και στα χρόνια της
Φραγγοκρατίας ενσωματωμένη είτε στην διευρυμένη Βουλγαρική
αυτοκρατορία, είτε στο αυτόνομο Δεσποτάτο της Ηπείρου, ένα νεοσύστατο
κράτος του 1204 που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην ανάκτηση της
Κωνσταντινούπολης το 1261.Επιβεβαίωση της Βλαχικής εξάπλωσης
αποτελεί και η εξής ιστορική μαρτυρία: Το 1241 ευθύς μετά τον θάνατο του
Βούλγαρου τσάρου Ασέν Β΄ και την εξασθένηση της Βουλγαρικής
κυριαρχίας στην Πίνδο, κλείσθηκε συμφωνία ανάμεσα στους Βλάχους και
στον Δεσπότη της Ηπείρου, σύμφωνα με την οποία δημιουργήθηκε ένα
Βλαχικό πριγκηπάτο στην κεντρική Ελλάδα με επικεφαλής τον Βλάχο
πρίγκηπα Ταρών που είχε την έδρα του στην Νέα Πάτρα (Υπάτη) της
κοιλάδας του Σπερχειού, κοντά στην Λαμία. Την κάθοδο των Βλάχων στον
Σπερχειό επιβεβαιώνει και ο Ιουδαίος περιηγητής Τουντέλα ο οποίος
επισκέφθηκε την περιοχή γύρο στο 1170 και γράφει πως οι Βλάχοι
κατοικούσαν μέχρι και τα υψώματα έξω από την Λαμία.
Το 1829 με την λήξη της Ελληνικής επανάστασης και την ανακήρυξη
Ελληνικού κράτους, οι Βλάχοι της Θεσσαλίας ζήτησαν από τις μεγάλες
δυνάμεις να παραμείνουν υπήκοοι των Οθωμανών και να μη ενσωματωθούν
στην νεοσύστατη Ελλάδα. Η Βλαχική Θεσσαλία παρέμεινε έξω από τον
κορμό του Ελληνικού κράτους. Το 1881, στο Συνέδριο του Βερολίνου,
απεφασίσθηκε η προσάρτισή της στην Ελλάδα με καθυστέρηση 52 ετών.

1904: Βλάχοι και "Μακεδονικός αγώνας". Στο πλευρό της Ρουμανίας

Ο Βενιζέλος αναγνωρίζει Ρουμανοβλαχική μειονότητα στην Ελλάδα το 1913

Στον λεγόμενο "Μακεδονικό αγώνα" (1904-1908) ενεπλάκησαν συνολικά
τέσσερα κράτη: Ελλάς, Βουλγαριά, Ρουμανία και Σερβία.
Στα 4 χρόνια που διήρκεσε έδρασαν 110 Βουλγαρικά σώματα, 80 Ελληνικά,
30 Ρουμανικά και 20 Σερβικά. Το κάθε ένα από τα
παραπάνω κράτη δημιούργησε το δικό του Μακεδονικό κομιτάτο και με την
αποστολή ενόπλων ομάδων προσπάθησε να προσεταιρισθει την αντίστοιχη
εθνική του κοινότητα που ζούσε στην Οθωμανική Μακεδονία. Ο αγώνας
επομένως του ελληνομακεδονικού κομιτάτου δεν είχε αντίπαλο μόνον τους
Βούλγαρους, όπως το παρουσιάζει μονόπλευρα η ελληνική πλευρά, αλλά
και τους Ρουμανόβλαχους ή Κουτσόβλαχους και σε μικρότερο βαθμό τους
Σέρβους τρομοκράτες.Η ύπαρξη πολυάριθμης Ρουμανικής μεινότητας στην
Ελλάδα, έγινε αποδεκτή από το ελληνικό κράτος που αναγνώρισε επίσημα
την ύπαρξή της. Τον Ιούλιο 1913 υπογράφεται στην Ρουμανία η Συνθήκη
του Βουκουρεστίου η οποία μεταξύ άλλων παρέχει πλήρη αυτονομία εις τα
Κουτσοβλαχικά σχολεία και Εκκλησίες της Ελλάδος. Η σχετική διπλωματική
διακοίνωση προς την Ρουμανική κυβέρνηση που υπογράφεται από τον τότε
πρωθυπουργό Ελευθέριο Βενιζέλο αναφέρει επί λέξει τα εξής:

"Εν Βουκουρεστίω τη 23η Ιουλίου 1913

Προς τον πληρεξούσιον της βασιλικής Ρουμανικής Κυβερνήσεως εν τη εν
Βουκουρεστίω Συνδιασκέψει:
Η Ελλάς συγκατατίθεται να παράσχει αυτονομίαν εις τας των Κουτσοβλάχων
Σχολάς και εκκλησίας τας ευρισκομένας εν ταις μελλούσαις ελληνικαίς
κτήσεσι και να επιτρέψει την σύστασιν επισκοπής διά τους Κουτσοβλάχους
τούτους, της Ρουμανικής κυβερνήσεως δυναμένης να επιχορηγή υπό την
επίβλεψιν της ελληνικής κυβερνήσεως, τα ειρημένα ενεστώτα και μέλλοντα
θρησκευτικά και εκπαιδευτικά ιδρύματα".
Ο Πρωθυπουργός
Ελευθέριος Βενιζέλος
Δέκα χρόνια αργότερα, στις 29 Σεπτεμβρίου 1923, υπογράφεται από την
Ελλάδα στις Σέβρες της Γαλλίας, ακόμα μία ιστορική
συνθήκη, γνωστή ως Συνθήκη περί προστασίας των εθνικών μειονοτήτων
(Συμπλήρωμα της Συνθήκης των Σεβρών του 1920),
που παρέχει επιπρόσθετη προστασία στις Βλαχικές κοινότητες της Ηπείρου.
Στο σχετικό άρθρο 12 αναφέρονται τα εξής:
"Η Ελλάς συμφωνεί να παραχωρήσει υπό τον έλεγχο του ελληνικού
κράτους, εις τας Βλαχικάς κοινότητας της Πίνδου, τοπική αυτονομία ως προς
τα θρησκευτικά ή σχολικά ζητήματα".Οι Ρουμανικές εκκλησίες και σχολεία
λειτούργησαν στην Ελλάδα μέχρι και το 1944. Καταργήθηκαν το 1945 μετά
την κομμουνιστικοποίηση της Ρουμανίας και την άρση της υποστήριξης
προς την Ρουμανοβλαχική μειονότητα στην Ελλάδα.

Οι Βλάχοι στην Δημοκρατία Μακεδονίας

Βλαχικές κοινότητες στην Δημοκρατία Μακεδονίας. Εντοπίζονται κυρίως στις
πόλεις Bitola, Gevgelije, Dragoevo και Delcevo
Το κράτος της Βλαχίας το 1350

Λίγα χρόνια πριν την Οθωμανική κατάκτηση η Βλαχία ήταν ανεξάρτητο

κράτος της Βαλκανικής εκτεινόμενο στα νότια Καρπάθια, μεταξύ Βουλγαρίας
και Ουγγαρίας. Την ίδια εποχή υπήρχε Σερβοκρατία στην Ελλάδα υπό τον
Κράλλη Στέφανο Ντουσάν και το Βυζάντιο είχε συρρικνωθή στην Ανατολική
Θράκη και μικρό τμήμα της Μ. Ασίας. Η Βλαχία Ιδρύθηκε το 1248 και
διατηρήθηκε επί 633 χρόνια μέχρι το 1881 οπότε ενσωματώθηκε στο
νεοσύστατο κράτος της Ρουμανίας

Η Τουρκική άποψη Οι Βλάχοι της Ελλάδας δεν είναι

Ελληνες
Η Τουρκική ιστοριογραφία δέχεται ανεπιφύλακτα τα παραπάνω δεδομένα
και επεκτείνεται στο κρίσιμο συμπέρασμα πως οι Βλάχοι
της Ελλάδας δεν είναι εκλατινισμένοι Ελληνες όπως στερεότυπα ισχυρίζεται
η ελληνική πλευρά, αλλά εκλατιτινισμένοι και
στην συνέχεια εξελληνισμένοι και εκχριστιανισμένοι Πετσενέγκοι και
Κουμάνοι που ξεχύθηκαν στην Βαλκανική τον 10ο αιώνα,
πιεζόμενοι από τους Χαζάρους. Το κύριο επιχείρημα είναι πως ο όρος
Βλάχος πρωτοεμφανίζεται τον 10ο αι. μΧ ταυτόχρονα με την εμφάνιση των
Πετσενέγκων. Η λέξη Βλάχος αναφέρεται γιά πρώτη φορά στην
ιστοριογραφία του Ρωμαίου ιστορικού Ιωάννη Σκυλίτση που έζησε τον 11ο
αι. μΧ. Ο Σκυλίτσης αφηγείται στο περίφημο έργο του ΣΥΝΟΨΙΣ ΙΣΤΟΡΙΩΝ
που φέρει τον Λατινικό τίτλο SYNOPSIS HISTORIARUM, πως "Βλάχοι
οδίτες" δολοφόνησαν σε ενέδρα τον πρίγκηπα Δαβίδ, αδελφό του
Βούλγαρου Τσάρου Σαμουήλ, σε δάσος κοντά στην
Κλεισούρα της Καστοριάς. Το περιστατικό διαδραματίσθηκε το 976 μΧ.

Βαρβαρική η καταγωγή των Βλάχων της Αλμωπίας -

Μογλενών
Απόγονοι των Τουρκομογγόλων Πετσενέγκων - Εκχριστιανίσθηκαν και
εκλατινίσθηκαν τον 11ο αιώνα μΧ από τον αυτοκράτορα
Αλέξιο Κομνηνό.Στην παραμεθόρια Αλμωπία (Μογλενά) του νομού Πέλλας
υπάρχουν περίπου δέκα χωριά (Αρχάγγελος, Νότια, Περίκλεια, Σκρα,
Πρόμαχοι, Ορμα, Λιβάδια κλπ) που κατοικούνται ολικά ή μερικά από
γηγενείς Βλαχόφωνους. Το Βλαχικό ιδίωμα που μιλάνε
παρουσιάζει σημαντικές διαφορές με την Βλαχική γλώσσα στην υπόλοιπη
Ελλάδα και προσομοιάζει προς την Δακική διάλεκτο της
Ρουμανίας. Πέραν αυτού ο ανθρωπολογικός τύπος των κατοίκων της
περιοχής παρουσιάζει σημαντικές ιδιαιτερότητες.
Το γεγονός οδήγησε τους επιστήμονες σε λεπτομερείς έρευνες σχετικά με
την καταγωγή τους. Το ομόφωνο συμπέρασμα κορυφαίων ελλήνων και
ξένων ιστορικών είναι πως οι λεγόμενοι "Βλαχομογλενίτες" δηλ. οι Βλάχοι
της περιοχής Μογλενών (Βουλγαρική ονομασία της επαρχίας Αλμωπίας)
είναι απόγονοι της νομαδικής φυλής των Πετσενέγκων που εισέβαλαν στην
Βαλκανική στα μέσα του 11ου αιώνα μΧ εκμεταλευόμενοι το κενό που
προκάλεσε η κατάρευση της Βουλγαρικής αυτοκρατορίας το 1018 μΧ.
Οι Πετσενέγκοι (Πατζινάκες κατά τους Βυζαντινούς), πολυάριθμος
βαρβαρικός λαός Τουρκομογγολικής καταγωγής, είχαν καταλάβει
από αιώνες την βόρεια του Δουνάβεως περιοχή, γνωστή ως Πατζινακία
(σημερινή νότια Ρουμανία ή Βλαχία) και εισέβαλαν
δύο φορές στα Βαλκάνια στα τέλη του 11ου αι.μΧ φθάνοντας μέχρι τα τείχη
της Κωνσταντινούπολης. Στην προέλασή τους από τον Δούναβη προς την
βασιλεύουσα δεν συνάντησαν αντίσταση επειδή οι υποδουλωμένοι στο
Βυζάντιο Βούλγαροι τους δέχθηκαν ως ελευθερωτές. Οι Πετσενέγκοι αφού
κατέλαβαν την παλιά Βουλγαρική πρωτεύουσα Πρεσλάβα, ξεχύθηκαν
ακάθεκτοι στα Βαλκάνια. Η τελική μάχη δόθηκε στο Λεβούνιο της Θράκης
τον Απρίλιο του 1091 μΧ στην οποία ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Αλέξιος
Κομνηνός σε περιστασιακή συμμαχία με την επίσης Τουρκομογγολική φυλή
των Κουμάνων ή Πολόφσκυ, συνέτριψε τον στρατό των Πετσενέγκων,
εξόντωσε τους θηριώδεις Χάνους που τον κυβερνούσαν και συνέλαβε
χιλιάδες αιχμαλώτους που τους εγκατάστησε σε στρατηγικές περιοχές
μεταξύ των οποίων και στα Μογλενά της Μακεδονίας όπου και επέζησαν
μέχρι σήμερα. Οι Κουμάνοι ήταν παρόμοιο βαρβαρικό φύλλο
Ταταρομογγολικής καταγωγής. Η παράλληλη εισβολή τους στην Βαλκανική
στα μέσα του 10ου αιώνα μΧ σημαδεύει την παρακμή του Ρωμαϊκού
κράτους. Συμμαχώντας περιστασιακά πότε με το Βυζάντιο και πότε με τους
εχθρούς του, οι Κουμάνοι απώλεσαν την εθνική τους ταυτότητα και
αφομοιώθηκαν στο πληθυσμιακό μωσαϊκό της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Το
1071 το ιππικό των Κουμάνων σε συμμαχία με τους Σελτζούκους του
σουλτάνου Αρπ Ασλάν, συνέτριψε τον Βυζαντινό στρατό στην αποφασιστική
μάχη του Ματζικέρτ κοντά στην λίμνη Βαν της Ανατολίας. Αξιόπιστες
ιστορικές πηγές επιβεβαιώνουν την εγκατάσταση Κουμάνων στα Μογλενά
καθώς και σε άλλες περιοχές της Μακεδονίας. Η πόλη Κουμάνοβο της
Μακεδονίας οφείλει την ονομασία της στην νομαδική αυτή φυλή.
Τα παραπάνω ιστορικά στοιχεία αναφέρονται από τον Βυζαντινό
χρονογράφο του 12ου αιώνα Ι. Ζωναρά και διερευνήθηκαν από τους
κορυφαίους Ρώσσους Βυζαντινολόγους Α. Βασίλιεφ και Β. Βασιλιέφσκυ
καθώς και από τον Γερμανό ιστορικό Γ. Βαϊγκαντ
(G. Weigand). Σημαντική ιστορική μαρτυρία γιά τους Βλαχομογλενίτες
περιέχεται στο επικό έργο ΑΛΕΞΙΑΣ που γράφηκε τον 11ο αιώνα από την
πριγκήπισσα Αννα Κομνηνή, θυγατέρα του αυτοκράτορα Αλεξίου Α΄. Οι
Ελληνες ιστορικοί συμφώνησαν πλήρως και προχώρησαν σε πληρέστερες
έρευνες με το ίδιο συμπέρασμα. Αναφέρει χαρακτηριστικά η ελληνική
εγκυκλοπαίδεια ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗ (έκδοση 1961, τόμος Γ΄ σελ.333):

"Εν Μακεδονία ίδιον εθνολογικόν στοιχείον αποτελούν οι καλούμενοι

Βλαχομογλενίται. Ούτοι κατοικούσι εν Καρατζόβα της
περιοχής Βλαχομογλενάς, της οποία πρωτεύουσα είναι η πολίχνη Νόντε
(Νότια), αρχήθεν χριστιανική, αλλά βαραδύτερον μέχρι
σχεδόν του έτους 1922 κατωκημένη αποκλειστικώς υπό Βλάχων
Μωαμεθανών. Τα λοιπά δέκα χωριά της Βλαχομογλενάς ήσαν και
είναι χριστιανικά.Ο τύπος των Βλαχομογλενιτών είναι τελείως ιδιόρυθμος,
διαφορώτατος των λοιπών Βλάχων, αλλά και προς τον ελληνικόν και
σλαβικόν τύπον οδεν το κοινόν έχων. Επίσης η διάλεκτος αυτών δεικνύει
ουχ ήττον ιδιόρυθμα στοιχεία. Δέχετε ότι οι Βλαχομογλενίται είναι λείψανα
των Πετσενέγκων,οι οποίοι συνεμίγησαν προς τους Βλάχους και έλαβον την
γλώσσαν αυτών".

Εγώ είμαι η Βλάχα η όμορφη, η Βλάχα η παινεμένη,

πωχω τα χίλια πρόβατα τα πεντακόσια γίδια,
στο 'να βουνό είν' τα πρόβατα, στ' άλλο βουνό τα γίδια
κι ανάμεσα στα δυό βουνά δώδεκα μύλοι αλέθουν.
Οι έξι αλέθουν με νερό κι οι έξι με το γάλα
και στον αφρό του γάλακτος τρία κορίτσια πλένουν.
Η μία πλένει τους άρρωστους, η άλλη τους λαβωμένους
κι η τρίτη η καλύτερη τους αρρεβωνιασμένους.

Coυzineri (Voyages en Macedoine), Berard - (Τουρκοκρατία και Ελληνισμός)

κ.τ.λ., WACE- THOMPSOΝ(Νομάδες των Βαλκανίων).

Το 18ο αιώνα, κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες (αποσύνθεση οθωμανικής

αυτοκρατορίας, αποσχιστικές τάσεις πασάδων, Ορλωφικά, εσωτερικές
διαμάχες) μεγάλες βλάχικες πόλεις, όπως η Μοσχόπολη, η Νικολίτσα, το
Λινοτόπι, η Γράμμουστα και άλλες καταστράφηκαν ολοσχερώς και οι
κάτοικοι διασκορπίστηκαν σε όλες τις κατευθύνσεις:Βιέννη, Βουδαπέστη,
Βελιγράδι, Βουκουρέστι, Θεσσαλονίκη, Βέροια, Νάουσα, Σέρρες,
Φιλιππούπολη, Κωνσταντινούπολη κ.α. Χαρακτηριστικά ο Σέρβος
Πανεπιστημιακός Dousan Popovic, στο έργο του "ΟCincarina" αναφέρει ότι
το 18ο αιώνα οι Σερβικές αγορές κατακλύστηκαν από Βλάχους, οι οποίοι
είχαν στα χέρια τους όλο το εισαγωγικό και εξαγωγικό εμπόριο του
Βελιγραδίου και δημιούργησαν την αστική τάξη της Σερβίας.
Εξάλλου, η μεγάλη διασπορά των Βλάχων οφείλεται και στις επαγγελματικές
τους ενασχολήσεις, καθώς ήταν κυρίως κτηνοτρόφοι, κυρατζήδες και
έμποροι, ήταν διαρκώς "καθ΄ οδόν", μεταφορείς όχι μόνο προϊόντων αλλά
και ιδεών, σύνδεσμος του Ελλαδικού χώρου με τον ευρύτερο Βαλκανικό και
την Ευρώπη. Η προσφορά των Βλάχων στον Ελληνισμό είναι,
αποδεδειγμένα, τεράστια σε όλους τους τομείς (αρματωλισμός, επανάσταση,
ευεργέτες, οικονομία, γράμματα). Ενδεικτικά αναφέρονται κάποια
ονόματα:Ρήγας Βελεστινλής, Γεωργάκης Ολύμπιος, Γιάννης Φαρμάκης,
Χατζηπέτρος, Βλαχαβαίοι, όλοι οι ευεργέτες (πλην Συγγρού), Ζάππας, Γ.
Σταύρου, Αβέρωφ, Σίνας, Δούμπας, Τοσίτσας και Στουρνάρας, Κωλέτης,
Σπυρίδων Λάμπρου, Παπάγος, Σβώλος, Κρυστάλλης και άλλοι που με το
αίμα και το πνεύμα τους, το χρήμα και τις δωρεές τους, στέριωσαν
οικονομικά το νεοσύστατο Ελληνικό κράτος και έβαλαν τα θεμέλιά του. Και
μια διάσταση στη νεότερη Ελλάδα που δεν είναι πλατιά γνωστή:πολλοί
σύγχρονοι καλλιτέχνες έχουν βλάχικη καταγωγή:Κουτσομύτης, Προκόβας,
Παπατάκης, Τσιτσάνης, Βίρβος, Καλδάρας, Μητροπάνος, Σγούρος,
Μουσαφίρης κ.ά. Παρά την τεράστια διασπορά και τις αντίξοες συνθήκες και
σήμερα ακόμη ζουν χιλιάδες Βλάχοι έξω από την Ελληνική Επικράτεια:
Αλβανία, περιοχή Μοναστηρίου - Σκοπίων, Βουλγαρία (όσοι δεν
αφομοιώθηκαν) και Ρουμανία, στην οποία κατέφυγαν κάτω από ποικίλες
πολιτικές και εθνικιστικές σκοπιμότητες, τις πρώτες δεκαετίες του αιώνα μας.
Και σε αυτές τις χώρες είναι τεράστια η προσφορά τους. Ενδεικτικά
αναφέρονται τα ονόματα του Γιώργου Μούρνου που μετέφρασε την Ιλιάδα
στη Ρουμανική γλώσσα, και του μεγαλύτερου κωμωδιογράφου της Σερβικής
λογοτεχνίας, του Αλκιβιάδη Νούσια, που είναι Βλάχος από την Κλεισούρα
της Μακεδονίας, και είναι γνωστός στη Σερβία με το όνομα Βranislav
Nushici, καθώς επίσης και των αδελφών Μανάκια, πρωτοπόρων
φωτογράφων και κινηματογραφιστών, από την Αβδέλα Γρεβενών, που ένα
μεγάλο μέρος του έργου τους υπάρχει στο Μοναστήρι και τα Σκόπια. ίδια
ρίζα με τις λέξεις Βαλόνος, Βαλία, Ουαλία κ.τ.λ. Πέρα από το γενικό όνομα
"Βλάχος", οι Λατινόφωνοι της νότιας Βαλκανικής αποκαλούνται και με άλλα
ονόματα (Φαρσιαρώτες, Τσίπανιι, Μιγλινιάτς = Μογλενίτες), Καράβλαχοι ή
Μαυρόβλαχοι (Monte Negro), Μπιτουλιάνοι, Γραμμουστιάνοι, Μουζικιάρoι ή
Τσιμουρεάνοι, Σαρμανιώτες κ.τ.λ. Ο όρος Κουτσόβλαχος που
χρησιμοποιούν οι λόγιοι από τον προηγούμενο αιώνα, και συχνά έχει
μειωτικό χαρακτήρα, σχετίζεται με το "Κιουτσούκ Βλαχία", όπως ονόμαζαν οι
Τούρκοι την περιοχή Αιτωλοακαρνανίας που ως τα χρόνια του Κοσμά του
Αιτωλού είχε πολλούς βλαχόφωνους(επίγραμμα Ευγένιου Αιτωλού). Μετά
την πρώτη μαρτυρία του Κεδρηνού, οι Βλάχοι αναφέρονται επανειλημμένα.
Ενδεκτικά:Σιγίλια Βασιλείου Β΄, Κεκαυμένος, Αννα Κομνηνή, Χωνιάτης,
Κίνναμος, Χαλκοκονδύλης, Φραντζής, Λατινικές Πηγές, αρχεία Βενετίας,
Chanson de Roland, γερμανικό έπος Νιμπελούγκεν, Χρονικό του Μωρέως,
Ερωτόκριτος. Στη συνέχεια η ιστορική παρουσία των Βλάχων είναι έντονη.
Δεν υπάρχει ξένος περιηγητής - στα χρόνια της Τουρκοκρατίας - που να μην
τους αναφέρει. Ενδεικτικά αναφέρονται τα ονόματα των Pouqueville (Voyage
en Grece), Leak (Travels in Northern Greece), Heuzey (1858),
III. Η Βλάχικη Γλώσσα.
Η βλάχικη γλώσσα είναι μια αυτόνομη νεολατινική γλώσσα, ήδη
διαμορφωμένη τον 6ο αιώνα μ.Χ. Ως πρώτη γραπτή μαρτυρία της βλάχικης
θεωρείται η φράση "τόρνα, τόρνα, φράτερ", που τη διασώζει ο βυζαντινός
χρονογράφος Θεοφύλακτος Σιμοκάτης (7ος αιώνας μ.Χ.).
Για τη γένεση της Βλάχικης γλώσσας η επιστημονική έρευνα έχει δώσει
σήμερα απάντηση. Επίσημη γλώσσα του ανατολικού Ρωμαϊκού κράτους -
Βυζάντιο ονομάστηκε αιώνες αργότερα - ως τα χρόνια του Ηράκλειου (αρχές
7ου αιώνα μ.Χ.) ήταν η Λατινική. Από τη λαϊκή λατινική της Βαλκανικής
(Latinum Balcanicum) προήλθαν, μετά την "πρωτορωμανική περίοδο" που
πέρασαν οι νεολατινικές γλώσσες, και για συγκεκριμένους λόγους, τέσσερις
νεολατινικές γλώσσες (η Βλάχικη και η Μογλενίτικη στον άξονα της Εγνατίας,
και η Ιστρορουμανική και Δακορουμανική στον άξονα του Δούναβη), όπως
ακριβώς, με τον ίδιο τρόπο, από τη δυτική Λατινική προήλθαν οι σύγχρονες
νεολατινικές γλώσσες (Ιταλική, Γαλλική, Ισπανική, Πορτογαλική). Έτσι
εξηγούνται οι ομοιότητες της Βλάχικης γλώσσας και με αυτές τις Ευρωπαϊκές
γλώσσες, όπως και με τις αντίστοιχες νεολατινικές της Βαλκανικής.

"Αν κάποιος σκύψει με σεβασμό στον πολιτισμό των Βλάχων, όπως αυτός
εκφράζεται μέσα και από τη Βλάχικη γλώσσα, θα ανακαλύψει στα τραγούδια,
τις παραδόσεις, τα παραμύθια, τις παροιμίες, πλούτο πρωτόγνωρο. Τα
τελευταία χρόνια, με ατομική ή συλλογική πρωτοβουλία, βλέπουν το φως
ανάλογες εκδόσεις που αναδεικνύουν ένα πλούσιο πρωτογενές υλικό,
γλωσσικό, ιστορικό, κοινωνικό, που συνιστά μια έξοχη "προφορική
λογοτεχνία".

Οι Βλάχοι

Τα ιστορικά στοιχεία για τους Βλάχους είναι διάσπαρτα στους Βυζαντινούς

χρονογράφους και η ιστορική παρουσία τους έχει πορεία περίπου δύο
χιλιάδων χρόνων, με τις ρίζες στα Ρωμαϊκά χρόνια και στον εκλατινισμό των
Βαλκανίων (K. Πορφυρογέννητος, Ι. Λυδός).
Ως πρώτη γραπτή μαρτυρία της Βλάχικης γλώσσας εκλαμβάνεται αυτή των
Βυζαντινών χρονογράφων Θεοφάνη και Θεοφύλακτου (579 μ.Χ.), ενώ η λέξη
Βλάχος αναφέρεται για πρώτη φορά το 976 μ.Χ. από τον Κεδρηνό, που
μιλάει για "Βλάχους οδίτες" στην περιοχή Καστοριάς - Πρέσπας.
Πάντως, οι Βλάχοι έξω από ελάχιστες περιπτώσεις δεν αυτοαποκαλούνται
με αυτό το όνομα, αλλά με το Αrnanji, λέξη που παράγεται από το "Romanus
cives" και σχετίζεται με το διάταγμα του Καρακάλα (Edictum Antoninianum),
212 μ.Χ., με το οποίο γενικεύτηκε το δικαίωμα του Ρωμαίου πολίτη σε όλους
τους κατοίκους των Ρωμαϊκών επαρχιών. Η λέξη Βλάχος - σύμφωνα με τις
τελευταίες έρευνες - ανάγεται στη Γερμανική γλώσσα, που ονομάζει Βάλλους
(Walhvolc) τους Λατινόφωνους, και έχει την Τα πρώτα γραπτά δείγματα της
Βλάχικης γλώσσας έχουν την αφετηρία τους στα μέσα του 18ου αιώνα, και
είναι κυρίως επιγραφές με ελληνικό αλφάβητο και κείμενα λογίων
λεξικογράφων, με ελληνικό και λατινικό αλφάβητο. Η πρώτη γραμματική της
Βλάχικης γλώσσας, του Μ. Μπογιατζή, τυπώθηκε το 1813 στη Βιέννη. Για
τον εγγραμματισμό της Βλάχικης γλώσσας προτείνει το λατινικό αλφάβητο
"καθώς έκαμαν πολύ πρότερον και όλες οι θυγατέρες της Λατινικής". Στην
τελευταία Βλάχικη γραμματική των Πανεπιστημιακών Ν. Κατσάνη - Κ. Ντίνα
(Θεσσαλονίκη 1990), η βλάχικη γλώσσα καταγράφεται με λατινικά στοιχεία,
συμπληρωμένα με στοιχεία του Ελληνικού αλφάβητου. Η επιλογή βέβαια
αλφάβητου, και σήμερα δεν είναι πολύ απλή, γιατί υπάρχουν πολλές
παράμετροι (ιστορικές, θρησκευτικές, πολιτιστικές, πολιτικές) που πρέπει να
παρθούν υπόψη. Ηαπροκατάληπτη όμως και χωρίς σκοπιμότητες επιστήμη
δεν μπορεί να αρνηθεί ότι μια νεολατινική γλώσσα, όπως η Βλάχικη, μπορεί
να εγγραμματιστεί πιο αποτελεσματικά με το λατινικό αλφάβητο. Η βλάχικη
γλώσσα, που κάποτε τη μιλούσαν πλατειές μάζες στα Βαλκάνια, σήμερα -
μέρα με τη μέρα - χάνεται. Η γλώσσα συρρικνώθηκε από λόγους όχι
φυσικούς, αλλά ιστορικούς και κοινωνικούς. Παρόλα αυτά, η βλάχικη
γλώσσα και μέσα στις αντίξοες σύγχρονες ισοπεδωτικές συνθήκες της
έντονης αστικοποίησης, της διάλυσης των παλιών κλειστών κοινωνικών
δομών, της επικοινωνίας, αποτελεί μια πραγματικότητα. Το έθνος πρέπει να
μάθει να θεωρεί εθνικό ό,τι είναι αληθινό, και να μην αντιμετωπίζεται η
βλάχικη γλώσσα με καμιά απαξιωτική διάθεση, γιατί όπως λέει ο μεγάλος
σύγχρονος διανοούμενος Noam Tsomsky δεν υπάρχουν καλές ή κακές
γλώσσες, ανώτερες ή κατώτερες, αλλά υπάρχουν γλώσσες αναπτυγμένες ή
λιγότερο ή καθόλου ανεπτυγμένες, με τις οποίες επικοινωνούν οι άνθρωποι.
Από σεβασμό και ευαισθησία στον ανθρώπινο πολιτισμό, οι ηχογραφήσεις
των τραγουδιών στη βλάχικη γλώσσα, αποτελούν μια μικρή κατάθεση του
Συλλόγου Βλάχων Βέροιας, για την καταγραφή και τη διάσωση της βλάχικης
γλώσσας.

Οι Βλάχοι :: Οι Βλάχοι της Βέροιας :: Η Βλάχικη Γλώσσα :: Τα Βλάχικα

Τραγούδια

IV. Τα Βλάχικα Τραγούδια.

Το βλάχικο τραγούδι, λόγω της μεγάλης διασποράς των Βλάχων - καθώς

ήταν κυρίως κτηνοτρόφοι, κυρατζήδες, έμποροι - διαφοροποιήθηκε από
περιοχή σε περιοχή, και υπάρχει μια μεγάλη ποικιλία. Ωστόσο, κυριαρχούν
δύο τύποι εκτέλεσης. Οένας, ο πιο διαδεδομένος, απαντά στους Βλάχους
της Πίνδου, της Γράμμουστας, στα Μπιτόλια, στο Βέρμιο. Ο άλλος στους
Αρβανιτόβλαχους, τους Φαρσιαρώτες.
Τα τραγούδια του πρώτου τύπου εκτελούνται γενικά ομοφωνικά, πιο σπάνια
ετεροφωνκά ή πολυφωνικά. Η πλειοψηφία των εκτελεστών τραγουδούν τη
βασική μελωδία και αυτοί που έχουν καλές φωνές μετακινούνται - πάνω
κάτω - από τη βασική μελωδία. Στους Φαρσιαρώτες το πολυφωνικό
τραγούδι είναι γενικευμένο, ενώ η ατομική εκτέλεση σχεδόν ανύπαρκτη.
Ημελωδία του τραγουδιού διατηρείται από δύο κύριους τραγουδιστές, ενώ οι
υπόλοιποι - ο χορός - απλά συνοδεύει (εε ...).
Χαρακτηριστικό των βλάχικων τραγουδιών είναι και οι αντιφωνίες, κυρίως
ανδρών - γυναικών. Αυτές ίσως γεννήθηκαν από την ανάγκη να
ξεκουράζονται ή να συναγωνίζονται οι δυο ομάδες αυτών που τραγουδούν.

Αν και το ομαδικό - πολυφωνικό τραγούδι στους Βλάχους είναι παραδοσιακό

και περίπου γενικευμένο, υπάρχουν όμως περιπτώσεις, κυρίως στα
τραγούδια του πρώτου τύπου, που πολλά τραγούδια είναι τραγουδισμένα
προσωπικά. Σε αυτή την κατηγορία υπάγονται ειδκά τα κυρατζίδικα
τραγούδια, τα κτηνοτροφικά ( picurarescu cαnticu), και πολλά ερωτικά (di
vreare), στα οποία αντανακλάται η μοναχική ζωή των κυρατζήδων και των
κτηνοτρόφων.
Τραγούδια αυτού του είδους - μονοφωνικά και διφωνίες - περιέχουν οι ως
τώρα ηχογραφήσεις, και ήδη ο Σύλλογος, στη νέα προσπάθειά του,
προσανατολίζεται στα πολυφωνικά τραγούδια, που κυρίως τραγουδούσαν οι
Βλάχοι.
Η οργανική μουσική επένδυση στα βλάχικα τραγούδια είναι μεταγενέστερη
και ακολούθησε τις μελωδίες των τραγουδιών που ήδη υπήρχαν. Η
αυτοσχέδια φλογέρα συνόδευε τους κτηνοτροφικούς σκοπούς, ενώ από τα
όργανα της σημερινής κομπανίας, πρώτο το βιολί - σύμφωνα με προφορικές
παραδόσεις - συνόδευε τα βλάχικα τραγούδια, γιατί μπορούσε να
ακολουθήσει τις διακυμάνσεις στις βλάχικες μελωδίες. Αργότερα μπήκε το
κλαρίνο και έγινε το κύριο όργανο της κομπανίας που συμπληρώθηκε με
λαούτο και ντέφι. Τα χάλκινα όργανα μπήκαν αργότερα, είναι δυτική
επίδραση και σχετίζονται με τις στρατιωτικές μπάντες, και απαντούν κυρίως,
σε αστικοβιοτεχνικά κέντρα των Βλάχων (Νέβεσκα, Κλεισούρα, Μπιτόλια
κ.ά.). Στη Βέροια, τις τελευταίες δεκαετίες, κυριαρχούν τα χάλκινα, που
εκτόπισαν τα βιολιά, μια και το τραγούδι υποχώρησε. Παλιότερα, στο γλέντι,
όσο υπήρχε το τραγούδι, μονοφωνικό ή πολυφωνικό, τα χάλκινα δεν
μπορούσαν να συνοδέψουν. Στις ηχογραφήσεις που έκανε ο Σύλλογος, η
μουσική επένδυση είναι με "βιολιά", γιατί όλα τα τραγούδια που περιέχονται
είναι παλιότερα από την είσοδο των χάλκινων.
Ο καθηγητής στην έδρα της γλωσσολογίας στο Α.Π.Θ., N. Κατσάνης,
σημειώνει ότι τα βλάχικα τραγούδια ελάχιστα μέχρι τις μέρες μας έγιναν
αντικείμενο από την φιλολογική επιστήμη στη χώρα μας, όπως δε
μελετήθηκε και η σχέση με τα Ελληνόφωνα τραγούδια που επίσης
τραγουδούν οι Βλάχοι. Πολλά τραγούδια της Βλάχικης τραγουδιόνταν και
στα Ελληνικά, και φυσικό είναι να μην επέζησε η αρχική τους μορφή. Η ρητή
μαρτυρία του Κ. Κρυστάλλη ότι μετέφρασε πολλά βλάχικα τραγούδια στην
Ελληνική γλώσσα, καθώς και ότι σε πολλάΕλληνόφωνα τραγούδια εξυμνούν
τη "Βλάχα την έμορφη ...", οδηγούν σ΄αυτήν τη σκέψη.
Η μελέτη των βλάχικων τραγουδιών από τον αξέχαστο Sam. Baud - Bovy
δεν ολοκληρώθηκε λόγω του θανάτου του, και τα τελευταία χρόνια, οι
Σύλλογοι Βλάχων έχουν στα αρχεία τους πολύ πλούσιες συλλογές βλάχικων
τραγουδιών, που περιμένουν τους λαογράφους, εθνολόγους και
μουσικολόγους για την επιστημονική τους προσέγγιση
Βλαχία: Tarra Romaneasca - Ρουμανική γή
Στο μεταίχμιο του 10ου προς 11ο μΧ αιώνα μία καινούργια εθνογένεση
καταγράφηκε στα Βαλκάνια. Οι Βλάχοι, ένας σχετικά
νέος λαός με έντονη νομαδοκτηνοτροφική παράδοση, ξεπήδησε στο
ιστορικό προσκήνιο. Στα χρόνια που ακολούθησαν η νέα αυτή
εθνότητα σημάδεψε έντονα την ιστορία των Βαλκανίων. Οι Βλάχοι μιλούσαν
ένα παραφθαρμένο ιδίωμα της αρχαίας Λατινικής
γλώσσας εμπλουτισμένο με Σλαβικές και Τουρκικές λέξεις. Η εθνική τους
συνείδηση είναι καθαρά Βλαχική παρά την μειωτική
έννοια που εμπεριέχεται στην λέξη Βλάχος που παρουσιάζεται συνώνυμος
με τον αγροίκο, τον βουνήσιο, τον άξεστο και τον
αγράμματο.
Σήμερα σε όλες τις Βαλκανικές χώρες με πρώτη την Ρουμανία υπάρχουν
πολυάριθμοι Βλαχικοί πληθυσμοί. Η άποψη πως
οι Βλάχοι της Ελλάδας έχουν ελληνική καταγωγή θεωρείται παιδαριώδης και
δεν αντέχει σε καμμία κριτική. Ακόμα και ο
Παπαρηγόπουλος αυτός ο Νέστορας της Ελληνικής ιστορίας, δέχεται πως οι
Βλάχοι δεν έχουν Ελληνική καταγωγή.Οι σημερινοί Βλάχοι (ορθότερα
Βλαχόφωνοι) δεν αποτελούν ενιαία φυλετική οντότητα. Αποτελούν
πληθυσμιακό λείψανο ενός φυλετικού συνοθηλεύματος γηγενών Δακών,
Αβάρων, Γέπιδων, Ούγγρων, Ούζων, Πετσενέγκων και Κουμάνων.
Η Βλαχική εθνογένεση πραγματοποιήθηκε τον 10ο αιώνα μΧ στην εύφορη
πεδιάδα που εκτείνεται ανάμεσα στον Δούναβη kαι τα Καρπάθια. Την ίδια
εποχή εμφανίζεται γιά πρώτη φορά στην ιστορία η λέξη Βλάχος στο χρονικό
του Ρωμαίου χρονογράφου Ιωάννη Σκυλίτση. Ο Σκυλίτσης αναφέρει πως
Βλάχοι αλήτες δολοφόνησαν σε ενέδρα τον Δαβίδ, αδελφό του
Βούλγαρου Τσάρου Σαμουήλ κοντά στην Καστοριά. Το σημαντικό αυτό
γεγονός τοποθετείται γύρο στο 976 μΧ. Το ακριβές
ιστορικό απόσπασμα του Σκυλίτση είναι το εξής:
"Τούτων δε των τεσσάρων αδελφών Δαβίδ μεν ευθύς απεβίω αναιρεθείς
μέσον Καστορίας και Πρέσπας εις τας λεγόμενας Καλάς
δρύς παρά τινων Βλάχων οδιτών" (Scylitsis: Sinopsis Istoriarum, chapter
11,75)
Οι Πέτσενέγκοι (Πατζινάκες κατά τους Βυζαντινούς) και οι Κουμάνοι ή
Πολόφσκυ, ήσαν νομαδικές φυλές της Ασίας
Τουρκομογγολικής και κατ' άλλους Ταταρομογγολικής προέλευσης που
κατέκλυσαν τις παραδουνάβιες πεδιάδες πρωτού εισβάλουν
στην Βαλκανική τον 10/11ο αιώνα μΧ. Προήλθαν από τις αχανείς στέπες
ανατολικά της Κασπίας. Από αυτούς οι Πέτσενέγκοι
υπήρξαν το πιό πολυάνθρωπο και φιλοπόλεμο φύλλο. Χαρακτηριστικό είναι
πως η βόρεια του Δούναβη περιοχή ονομαζόταν Πατζινακία από τους
Βυζαντινούς. Το 1090 οι Πετσενέγκοι κατάφεραν να πολιορκήσουν την
Κωσταντινούπολη. Λίγο έλλειψε να υποκαταστήσουν την Ρωμαϊκή
ηγεμονία με την αυτοκρατορία των Πετσενέγκων. Τελικά νικήθηκαν το 1091
από τον αυτοκράτορα Αλέξιο Κομνηνό σε μιά
αποφασιστική μάχη στο Λεβούνιο της Θράκης. Στην συνέχεια
εκλατινίσθηκαν γλωσσικά και αφομοιώθηκαν με τους γηγενείς
πληθυσμούς στις πεδιάδες νότια των Καρπαθίων. Ο εκχριστιανισμός των
Βλάχων από τους Ρωμαίους συνετέλεσε στην ανάπτυξη της εθνικής
Βλαχικής συνείδησης όπως αυτή εκφράζεται στην σημερινή Ρουμανία. Στα
χρόνια της Οθωμανικής κυριαρχίας η Βλαχία αποτέλεσε ημιαυτόνομη
ηγεμονία με χριστιανό ηγέτη που έφερε τον τίτλο του βοεβόδα. Τον 18ο
αιώνα πέρασε σε Ρωσσική επιρροή και το 1881 συνενώθηκε με
την παραδουνάβια ηγεμονία της Μολδαβίας δημιουργώντας το σύγχρονο
κράτος της Ρουμανίας. Η Βλαχία διατηρήθηκε ως αυτόνομο κράτος επί 634
χρόνια από το 1247 έως το 1881. Εχει έκταση 77.000 τ.χλμ. και πληθυσμό
που φθάνει σήμερα τα 12 εκατομμύρια.

ΤΟ ΑΙΜΑ ΕΙΝΑΙ ΤΟ ΜΕΛΑΝΙ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Δράκουλας ο βρυκόλακας των Καρπαθίων

ο επονομαζόμενος
Ανασκωλοπιστής (Impaler) γνωστότερος και ως κόμης Δράκουλας. Το
βιογραφικό του αποτελεί ιστορία τρόμου που όμοιά της δεν γράφηκε ποτέ.
Γεννήθηκε το 1431 στην πόλη Sigishoara στα Καρπάθια
Κληρονόμησε τον τίτλο του Τάγματος του Δράκου που παραχωρήθηκε στον
πατέρα του από τον βασιλέα της Αγίας
Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας (Λουξεμβούργο) Σιγκισμούνδο.
Η Βλαχία τον 13ο αιώνα H Βλαχία (Wallachia) εκτείνεται στην σημερινή
νότια Ρουμανία ανάμεσα στα Καρπάθια και τον Δούναβη. Η περιοχή
συμπίπτει με τα ιστορικά εδάφη της Δακίας, μιάς αρχαίας χώρας που
κατακτήθηκε από τους Ρωμαίους στις αρχές του 2ου αιώνα μΧ.
Οι Δάκες μία άγρια γηγενής φυλή επέδραμαν κατά διαστήματα στην
Βαλκανική μετά τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Τραγιανός εξαπέλυσε το 101-102 και 105-106 μΧ
δύο εκστρατείες εναντίον τους, γνωστές ως Δακικοί
πόλεμοι, . Η Δακία υποτάχθηκε στον Τραγιανό και μετατράπηκε σε Ρωμαϊκή
επαρχία . Ακόμα και σήμερα ο Τραγιανός θεωρείται εθνικός ήρωας και
γενήτορας των Ρουμάνων που περηφανεύονται γιά την Ρωμαϊκή καταγωγή
τους.To 271 μΧ ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Αυρηλιανός υποχρεώθηκε να
εγκαταλείψει την Δακία (μετέπειτα Βλαχία) που ανέκτησε την ανεξαρτησία
της.Το 602 μΧ κατέρευσε πλήρως η αμυντική γραμμή στον
Δούναβη και άρχισε η μαζική εισβολή Ασιατικών φυλών. Η
Δακία-Βλαχία δεν υποτάχθηκε ποτέ στο Βυζάντιο. Γιά αιώνες
υπήρξε χώρος συσσώρευσης ξένων φυλών. Γότθοι, Γέπιδες,
Ούνοι, Αβαροι, Σλάβοι και Ούγγροι προήλασαν στις πεδιάδες της Δακίας
από τον 4ο μέχρι τον 7ο αιώνα. Ακολούθησαν Βούλγαροι,
Ρώσσοι, Ούζοι, Πετσενέγκοι και Κουμάνοι.
Ενα φυλετικό κράμα λαών δημιουργήθηκε στα ιστορικά εδάφη της αρχαίας
Δακίας. Αποτέλεσμα ήταν να δημιουργηθή μία νέα
εθνογένεση. Τον 10ο αιώνα μΧ η φυλή των Βλάχων ξεπηδά γιά πρώτη φορά
στο ιστορικό προσκήνιο. Χρειάσθηκε να περάσουν άλλα 200 χρόνια για να
αποκτήσει κρατική οντότητα. Το 1185 οι Βλάχοι συμμετέχουν στην
ανασύσταση της λεγόμενης δεύτερης Βουλγαρικής αυτοκρατορίας υπό τους
τσάρους Ιωάννη και Ασέν. Η γνώμη των Βυζαντινών δεν ήταν ιδιαίτερα
κολακευτική γιά τους Βλάχους. Αν και τους χρησιμοποιούσαν ως
μισθοφόρους στην φρούρηση των στρατηγικών διαβάσεων κατά μήκος της
Εγνατίας οδού (Βλαχοκλεισούρες), δεν τους εμπιστευόντουσαν ιδιαίτερα.
Χαρακτηριστική είναι η γνώμη του ιστοριογράφου Ιωάννη Κεκαυμένου (11ος
αι.) που αναφέρει: Το των Βλάχων γένος άπιστον τε παντελώς και
διεστραμμένον, μήτε εις Θεόν έχον πίστιν ορθήν, μήτε εις Βασιλέα, μήτε εις
συγγενή ή εις φίλον, αλλ' αγωνιζόμενον πάντα καταπραγματεύεσθαι"
Η Βλαχία ιδρύθηκε ως ανεξάρτητη ηγεμονία το 1247 από τον Litovoi , τοπικό
ηγεμόνα της Ολτενίας (Oltenia). Τα πρώτα 80 χρόνια βρισκόταν υπό την
επικυριαρχία των Ούγγρων. Το 1330 ο Bessarab κατενίκησε τον Κάρολο
Ροβέρτο και διασφάλισε την ανεξαρτησία της Βλαχίας. Ο ίδιος χάρισε το
όνομά του στην Βεσσαραβία, ανατολική επαρχία της Ρουμανίας που
ενσωματώθηκε αρχικά στην Ρωσσία και στην συνέχεια στην σημερινή
Δημοκρατία του Μόλδοβα. Ακολουθεί πίνακας με τους 21 πρώτους ηγεμόνες
της Βλαχίας που έφεραν αρχικά τον τίτλο του πρίγκηπα και αργότερα
αποκλήθηκαν βοεβόδες. Ο διασημότερος απ' αυτούς παραμένει ο Blad
Dracul Tepes (Δράκουλας ο Ανασκωλοπιστής) γνωστός στο ευρύ κοινό ως
Δράκουλας. Παρά τις διαβόητες θηριωδίες του ο κόμης Βλαντ θεωρείται από
ορισμένους ως κυματοθράυστης της Οθωμανικής επέκτασης στην Ευρώπη
τον 15ο αιώνα. Το 1391, μετά από μακρούς αγώνες, το βασίλειο της Βλαχίας
έγινε υποτελές στην Οθωμανική αυτοκρατορία. Το 1442
η Οθωμανική επικυριαρχία έγινε επίσημα αποδεκτή από τον βοεβόδα Mircea
και το 1611 δίδονται κάποια προνόμια αυτονομίας. Η υποταγή στους
Τούρκους επέτρεψε στην Βλαχία να διατηρήσει την ηεγεμονική της
δυναστεία, την εδαφική της αυτοτέλεια και την χριστιανική θρησκεία. Οι
Οθωμανοί ασκούν γιά αιώνες διοικητική εξουσία σε καίριους τομείς της
εσωτερικής και εξωτερικής πολιτικής και εισπράτουν φόρο υποτέλειας.

Βαρβαρική η καταγωγή των Βλάχων της Αλμωπίας –

Μογλενών
Απόγονοι των Τουρκομογγόλων Πετσενέγκων - Εκχριστιανίσθηκαν και
εκλατινίσθηκαν τον 11ο αιώνα μΧ από τον αυτοκράτορα
Αλέξιο Κομνηνό.Στην παραμεθόρια Αλμωπία (Μογλενά) του νομού Πέλλας
υπάρχουν περίπου δέκα χωριά (Αρχάγγελος, Νότια, Περίκλεια, Σκρα,
Πρόμαχοι, Ορμα, Λιβάδια κλπ) που κατοικούνται ολικά ή μερικά από
γηγενείς Βλαχόφωνους. Το Βλαχικό ιδίωμα που μιλάνε
παρουσιάζει σημαντικές διαφορές με την Βλαχική γλώσσα στην υπόλοιπη
Ελλάδα και προσομοιάζει προς την Δακική διάλεκτο της
Ρουμανίας. Πέραν αυτού ο ανθρωπολογικός τύπος των κατοίκων της
περιοχής παρουσιάζει σημαντικές ιδιαιτερότητες.
Το γεγονός οδήγησε τους επιστήμονες σε λεπτομερείς έρευνες σχετικά με
την καταγωγή τους. Το ομόφωνο συμπέρασμα κορυφαίων ελλήνων και
ξένων ιστορικών είναι πως οι λεγόμενοι "Βλαχομογλενίτες" δηλ. οι Βλάχοι
της περιοχής Μογλενών (Βουλγαρική ονομασία της επαρχίας Αλμωπίας)
είναι απόγονοι της νομαδικής φυλής των Πετσενέγκων που εισέβαλαν στην
Βαλκανική στα μέσα του 11ου αιώνα μΧ εκμεταλευόμενοι το κενό που
προκάλεσε η κατάρευση της Βουλγαρικής αυτοκρατορίας το 1018 μΧ.
Οι Πετσενέγκοι (Πατζινάκες κατά τους Βυζαντινούς), πολυάριθμος
βαρβαρικός λαός Τουρκομογγολικής καταγωγής, είχαν καταλάβει
από αιώνες την βόρεια του Δουνάβεως περιοχή, γνωστή ως Πατζινακία
(σημερινή νότια Ρουμανία ή Βλαχία) και εισέβαλαν
δύο φορές στα Βαλκάνια στα τέλη του 11ου αι.μΧ φθάνοντας μέχρι τα τείχη
της Κωνσταντινούπολης. Στην προέλασή τους από τον Δούναβη προς την
βασιλεύουσα δεν συνάντησαν αντίσταση επειδή οι υποδουλωμένοι στο
Βυζάντιο Βούλγαροι τους δέχθηκαν ως ελευθερωτές. Οι Πετσενέγκοι αφού
κατέλαβαν την παλιά Βουλγαρική πρωτεύουσα Πρεσλάβα, ξεχύθηκαν
ακάθεκτοι στα Βαλκάνια.Η τελική μάχη δόθηκε στο Λεβούνιο της Θράκης τον
Απρίλιο του 1091 μΧ στην οποία ο Ρωμαίος αυτοκράτορας Αλέξιος
Κομνηνός σε περιστασιακή συμμαχία με την επίσης Τουρκομογγολική φυλή
των Κουμάνων ή Πολόφσκυ, συνέτριψε τον στρατό των Πετσενέγκων,
εξόντωσε τους θηριώδεις Χάνους που τον κυβερνούσαν και συνέλαβε
χιλιάδες αιχμαλώτους που τους εγκατάστησε σε στρατηγικές περιοχές
μεταξύ των οποίων και στα Μογλενά της Μακεδονίας όπου και επέζησαν
μέχρι σήμερα.Οι Κουμάνοι ήταν παρόμοιο βαρβαρικό φύλλο
Ταταρομογγολικής καταγωγής. Η παράλληλη εισβολή τους στην Βαλκανική
στα μέσα του 10ου αιώνα μΧ σημαδεύει την παρακμή του Ρωμαϊκού
κράτους. Συμμαχώντας περιστασιακά πότε με το Βυζάντιο και πότε με τους
εχθρούς του, οι Κουμάνοι απώλεσαν την εθνική τους ταυτότητα και
αφομοιώθηκαν στο πληθυσμιακό μωσαϊκό της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας. Το
1071 το ιππικό των Κουμάνων σε συμμαχία με τους Σελτζούκους του
σουλτάνου Αρπ Ασλάν, συνέτριψε τον Βυζαντινό στρατό στην αποφασιστική
μάχη του Ματζικέρτ κοντά στην λίμνη Βαν της Ανατολίας. Αξιόπιστες
ιστορικές πηγές επιβεβαιώνουν την εγκατάσταση Κουμάνων στα Μογλενά
καθώς και σε άλλες περιοχές της Μακεδονίας. Η πόλη Κουμάνοβο της
Μακεδονίας οφείλει την ονομασία της στην νομαδική αυτή φυλή.
Τα παραπάνω ιστορικά στοιχεία αναφέρονται από τον Βυζαντινό
χρονογράφο του 12ου αιώναΙ. Ζωναρά και διερευνήθηκαν από τους
κορυφαίους Ρώσσους Βυζαντινολόγους Α. Βασίλιεφ και Β. Βασιλιέφσκυ
καθώς και από τον Γερμανό ιστορικό Γ. Βαϊγκαντ
(G. Weigand). Σημαντική ιστορική μαρτυρία γιά τους Βλαχομογλενίτες
περιέχεται στο επικό έργο ΑΛΕΞΙΑΣ που γράφηκε τον 11ο αιώνα από την
πριγκήπισσα Αννα Κομνηνή, θυγατέρα του αυτοκράτορα Αλεξίου Α΄. Οι
Ελληνες ιστορικοί συμφώνησαν πλήρως και προχώρησαν σε πληρέστερες
έρευνες με το ίδιο συμπέρασμα. Αναφέρει χαρακτηριστικά η ελληνική
εγκυκλοπαίδεια ΕΛΕΥΘΕΡΟΥΔΑΚΗ (έκδοση 1961, τόμος Γ΄ σελ.333):

"Εν Μακεδονία ίδιον εθνολογικόν στοιχείον αποτελούν οι καλούμενοι

Βλαχομογλενίται. Ούτοι κατοικούσι εν Καρατζόβα της
περιοχής Βλαχομογλενάς, της οποία πρωτεύουσα είναι η πολίχνη Νόντε
(Νότια), αρχήθεν χριστιανική, αλλά βαραδύτερον μέχρι
σχεδόν του έτους 1922 κατωκημένη αποκλειστικώς υπό Βλάχων
Μωαμεθανών. Τα λοιπά δέκα χωριά της Βλαχομογλενάς ήσαν και
είναι χριστιανικά.Ο τύπος των Βλαχομογλενιτών είναι τελείως ιδιόρυθμος,
διαφορώτατος των λοιπών Βλάχων, αλλά και προς τον ελληνικόν και
σλαβικόν τύπον οδεν το κοινόν έχων. Επίσης η διάλεκτος αυτών δεικνύει
ουχ ήττον ιδιόρυθμα στοιχεία.
Δέχετε ότι οι Βλαχομογλενίται είναι λείψανα των Πετσενέγκων,οι οποίοι
συνεμίγησαν προς τους Βλάχους και έλαβον την γλώσσαν
αυτών

Δράκουλας ο βρυκόλακας των Καρπαθίων

Ο διασημότερος Βλάχος της Ιστορίας

Όλοι γνωρίζουν τον μύθο του αιμοβόρου βρικόλακα Δράκουλα που ζει μέχρι
τις μέρες μας πίνοντας αίμα θνητών για να κρατήσει τη ζωή και τα νιάτα του.
Όλοι γνωρίζουν τον μύθο που έπλασε ο Ιρλανδός συγγραφέας Bram Stoker,
χωρίς όμως να ξέρει κανείς γιατί το ον αυτό συνδέθηκε με το πραγματικό
πρόσωπο που έζησε τον 15ο αιώνα μ.Χ., Vlad III Dracul. Πολλοί είπαν ότι
όταν συνέλαβε την ιδέα για το μυθιστόρημα, του μίλησε κάποιος στενός του
φίλος για τον Vlad III, και αυτός εμπνεύστηκε από τα κατορθώματα του.
Όσο Φοβερός κι αν φαίνεται ο Vlad III Dracul από τις πράξεις του, ο Stoker
έδωσε ένα χειρότερο πρόσωπο προς το κόσμο, δημιουργώντας ένα μίσος
προς τον εαυτό του από τους Ρουμάνους, επειδή έθιξε τον εθνικό τους ήρωα
και σωτήρα.

Το 1457 μ.Χ ο Vlad σκότωσε όλους τους ευγενείς (εκτός του πεθερού του)
πιστεύοντας ότι ήταν οι δολοφόνοι του πατέρα του, αλλά και επειδή ήταν
πληγή της χώρας του. Ήταν αυτοί που, λόγω των προνομίων που
αποκτούσαν, πρόδιδαν έναν ολόκληρο λαό και τις ηθικές του αξίες. Τους
παλούκωσε λοιπόν και από τότε βγήκε το παρατσούκλι «Τepes» που
σημαίνει «παλουκωτής»..

Από το 1460 μ.Χ μέχρι και το 1464 μ.Χ υπήρξαν πάρα πολλές μάχες με τους
Τούρκους. O Vlad ήταν πάντοτε ο νικητής. Φήμες λένε ότι παλούκωσε
περίπου 20.000 αιχμαλώτους και ότι έφαγε ψωμί βουτηγμένο στο αίμα
τους!
.
Γιατί όμως να δώσουν οι ιερείς άσυλο στον εχθρό τους;
Οι ιερείς πίστευαν ότι ο Vlad ήταν ο αντίχριστος. Δεν τους ένοιαζε καθόλου
για την χώρα τους παρά μόνο για την θρησκεία τους. Έτσι είχαν
συνωμοτήσει με τον Ραντού για να εξολοθρεύσουν τον Vlad. Και έτσι έγινε
όταν ο Vlad πήγε απλά να βρει τον αδερφό του.

Αφού λοιπόν ο Vlad

δολοφονήθηκε το 1477 μ.Χ, ο
Ραντού ήθελε να αποκεφαλίσει
τον Vlad και να στείλει μονάχα το
σώμα του στον Σουλτάνο. Ο υιός
του, Vlad IV, δεν επέτρεψε κάτι
τέτοιο να γίνει, κι έτσι θάφτηκε
μέσα στο μοναστήρι Σνάγκοφ.
Αξίζει να σημειωθεί ότι παρ' όλο
που δεν επιτρεπόταν στον Vlad
IV να πάρει τον θρόνο λόγω του
αφορισμού του πατέρα του, αυτός
τα κατάφερε για δύο χρόνια, όπου
και τον δολοφόνησαν οι ευγενείς.
Το 1931 μ.Χ ανοίχτηκε ο τάφος
του Vlad Dracula οπού δεν βρήκαν τίποτα παρά κόκαλα ζώων...
Δεν ξέρω λοιπόν πως θα κρίνετε εσείς αυτόν τον άνθρωπο από τις πράξεις
του, αλλά για τους Ρουμάνους ήταν ένας αξιοθαύμαστος άνθρωπος, που
πολεμούσε μονάχα για τον λαό του. Δυστυχώς σε πολλούς όμως δεν
αρέσουν οι ήρωες, και έτσι έπρεπε και αυτός να πεθάνει...
Και αν πάμε περίπου 400 χρόνια μπροστά στην ιστορία, σε μια άλλη χώρα
με τον ίδιο εχθρό, θα βρούμε και εκεί πολλούς ήρωες, που δολοφονήθηκαν
ύπουλα, αφού είχαν πρώτα αφοριστεί από την εκκλησία, όπως ο Vlad. Την
εποχή του Βλαντ Τσέπες είχε εφευρεθεί η τυπογραφία με αποτέλεσμα οι
γερμανικές αφηγήσεις να έχουν μεγάλη αποδοχή από τα μέσα μαζικής
ενημέρωσης της εποχής του Βλαντ καθώς και της μεταγενέστερης . Το θέμα
της σκληρότητάς και της απάνθρωπης συμπεριφοράς του είχε πάρει
τεράστιες διαστάσεις και είχε κάνει τον Δράκουλα την πρώτη ίσος ʽδιεθνή
προσωπικότηταʼ.
ΣΕ ΕΚΔΡΟΜΗ . Πριν 7 χρονια πηγα στην Ρουμανια να επισκεφτω μια
συμφοιτητρια μου για τις γιορτες.Με την ευκαιρια με ξεναγησε κιολας σε
διαφορα μερη-τουριστικα-της Ρουμανιας και ξετρελλαθηκα.Σε ενα απο αυτα
ηταν και το Καστρο του κομη Δρακουλα το οποιο πλεον λειτουργει σαν
μουσειο.Στην αρχη δειλιασα γιατι την ιστορια την ξερουμε ολοι λιγο η
πολυ αλλα μετα η περιεργεια μου εγινε μεγαλυτερη απο οτι ο φοβος
μου.Δηλωσαμε λοιπον και καλα στοιχεια Δημοσιογραφων απο την Ελλαδα
και μπηκαμε μεσα με την παρουσια θυρωρου και επιμελητη.
Οντως το μερος ηταν φρικιαστικο,αλλα η ιστορια τους τα ελεγε λιγο
διαφορετικα.Δηλαδη ο επιμελιτης του Μουσειου μας ειπε-και κριμα που δεν
κρατησα το εγγραφο-οτι ο εν λογο Κομης Δρακουλας,δεν ηταν τιποτα αλλο
απο ενας αρρωστος ανθρωπακος και πολυ πλουσιος και ψαχνοντας την
γιατρεια του φωναζε κατα καιρους διαφορους γιατρους να του βρουν
το"φαρμακο". Ετσι λοιπον μια μερα,εμφανιστηκε μπροστα καποιος του
οποιου το ονομα δεν θυμαμαι και του ειπε πως η μονη του λυση ειναι να
πινει το αιμα παρθενας και να μην τον βλεπει το φως της ημερας.
Ετσι λοιπον ζητησε ο κομης απο τους υπηρετες του να τραβηξουν ολες της
κουρτινες απο το σπιτι του και να αρχισουν να ψαχνουνε για "δηθεν"
νυφη.Βγηκαν και τα δουλικα και λεγανε πως ο Κομης Δρακουλ ψαχνει
συντροφο η οποια για να γινει πρεπει να ειναι παρθενα και χαριζει το αιμα
της.Ετσι και εγινε. Γυναικες απο ολη την πολη και τα χωρια τρεχαν να βρουν
τον κομη,ο οποιος επαιρνε το αιμα τους-με την βοηθεια του γιατρου-και στην
συνεχεια της εδιωχνε δηθεν οτι δεν του κανει. Ετσι καποιες οι οποιες
θεωρησαν οτι αδικηθηκαν εβγαλαν "την βρωμα"οτι της επινε το αιμα"και οτι
εκεινες επελεγαν να φυγουν. Ετσι η φημη κυκλοφορησε σε ολο τον τοπο και
ολες οι υπολοιπες που δεν προλαβαν να πανε,φοβηθηκαν και δεν πηγαν.
Ο Κομης καθως πιστεψε πως η μονη θεραπεια του ειναι αυτη και αρχισε να
ανυσηχει που δεν ερχοντουσαν νυφες,εβαλε τους υπηρετες να
παρακολουθουν γυναικες μικρες σε ηλικια και να της κλεβουν φερνοντας τες
σε αυτον για να παρει το αιμα τους. Τοτε εκεινα τα χρονια σιγουρα δεν
γνωριζανε οτι μπορεις να παρεις αιμα με μια συριγγα μικρη και
μαλιστα απο τον καρπο του χεριου,ετσι χρησιμοποιουσε ο γιατρος
κατι σαν νταναλια και με αυτο μαγκωνε τον λαιμο των κοριτσιων
βγαζοντας αιμα,το οποιο και φυσικα επινε εκεινος.Ετσι εξηγητε και το
γνωστο σημαδι που φεραν οι γυναικες απο το "δαγκωμα"του δρακουλ.
Καμια απο εκεινες της κοπελες δεν πεθαινε απο το "ρουφηγμα"γιατι οι
ποσοτητα που επερνε ο γιατρος ηταν ελαχιστη. Καποιες απο εκεινες ομως
ειχαν πεθανει απο την μολυνση που τους προκαλουσε η βρωμικη νταναλια
και ορισμενες ηταν ηδη αρρωστες απο την φτωχεια και την ανεχεια.
Εντελει ο κομης ενιωθε καθε φορα πως η δυναμη του παρθενου αιματος τον
ανανεωνει-αρρωστο μυαλο- και συνεχισε επι χρονια να τρεφεται απο το αιμα
των κοριτσιων και ολο και ο μυθος μεγαλωνε γυρω του,καθοτι και ο κοσμος
δεν τον εβλεπε εξω,αρχισε μαλιστα να αποκτα και μια τρομακτικη φιγουρα
απο στομα σε στομα και ο καθε ενας ελεγε και κατι παραπανω.
Ο φοβος των ανθρωπων περνουσε απο γενια σε γενια και ετσι φτιαχτηκε
αυτη η ιστορια που για καποιους ειναι πολυ τρομακτικη και σατανικη και για
καποιους απλα μια απλη ιστορια με λογικη που βασιζεται σε ενδειξεις με
αποδειξεις.
Εγω δεν ξερω τι να πιστεψω για αυτον τον ανθρωπο,σιγουρα δεν πιστευω
οτι ηταν ο καλυτερος του κοσμου,αλλα σημερα αναρωτιεμαι...
Αν ημουν εγω;Αν ζουσα εκεινη την εποχη που ζουσε εκεινος και ημουν
αρρωστη;Και ειχα τα χρηματα και την δοξα του;Και ερχοταν τοτε καποιος και
μου ελεγε οτιι αυτη ειναι η σωτηρια σου;Θα το εκανα;Η οχι;..Δεν ξερω να
απαντησω με το χερι στην καρδια.
Και κατι αλλο;
Αραγε...Ποσοι Δρακουλες υπαρχουνε σημερα που μας πινουν εν αγνοια μας
το αιμα;;;;
Εν ετη 2008;;;
Ποσες φορες αισθανομαστε αυτο το τσιμπιμα στον λαιμο(και στην
τσεπη)βεβαια χωρις να αφηνει σημαδι γιατι εξελιχθηκε ο Δρακουλας και
εγινε-ονοματα δεν λεμε,θα μας παρει σελιδες-..ανθρωπος με κυρος και
ευκολος πιστευτος;
Ποσοι Δρακουλες υπαρχουνε διπλα μας...Αν με ρωτησεις;
Εκεινος δεν ηταν τιποτα μπρος σε αυτους που εχουμε τωρα!
ΔΡΑΚΟΥΛΑΣ Vlad Tepes - O Δράκουλας

Αλήθεια, και ποιος δεν ξέρει σήμερα

τον Κόμη Dracula, το θρυλικότερο
βαμπίρ όλων των εποχών, που
έδρασε το μεσαίωνα στην περιοχή
της Τρανσυλβανίας και ζει μέχρι τις
μέρες μας πίνοντας αίμα θνητών για
να κρατήσει τη ζωή και τα νιάτα του,
τρομοκρατώντας τον κόσμο της
εποχής ακόμα και με το άκουσμα του
ονόματός του; Ακόμα και σήμερα,
πολλοί άνθρωποι αισθάνονται δέος
και τρόμο στο άκουσμα του ονόματος
του Κόμη Dracula. Για να λέμε τα
πράγματα με τ' όνομά τους, το
βαμπίρ Dracula με τις υπερφυσικές
δυνάμεις και τους μακριούς και
μυτερούς κυνόδοντες, που είχε
απομυζήσει το αίμα πολλών
ανθρώπων, δεν υπήρξε ποτέ. Ο
Βλάντ Τσέπες πέρασε στον θρύλο
σαν ένα υπερφυσικό πλάσμα, ένα
τέρας των δασωμένων Καρπαθίων,
ένας βρυκόλακας που εξακολουθεί να ζει μέχρι και σήμερα τρεφόμενο με
ανθρώπινο αίμα. Τον 14ο αιώνα μ.Χ, η Ρουμανία ήταν χωρισμένη σε τρία
ψευδοκράτη. Τη Γαλάχια, τη Τρανσυλβανία και τη Μολδαβία. Οι προφήτες
μιλούσαν για κάποιον ο οποίος θα ένωνε τη Ρουμανία ξανά, θα ήταν
ειρηνικός και φιλεύσπλαχνος, και ότι αυτός ο κάποιος θα ήταν ή ο Μεσσίας ή
ο Αντίχριστος. Κάποιοι είπαν ότι όταν γεννήθηκε, η Παναγία δάκρυσε αίμα...
H λέξη «Dracul» είναι Ρουμανολατινική και σημαίνει γιος του Δράκου και
κατά άλλη εκδοχή «Ο υιός του Διαβόλου». Ο πατέρας του Vlad III
ονομαζόταν Vlad Dracul και άνηκε στο «τάγμα των Δράκων» (Order of the
dragon). Έτσι και ο υιός του πήρε ακριβώς το ίδιο όνομα.
Η είσοδος αυτή στο τάγμα έδωσε και το όνομα Dracula: Οι μπογιάροι της
Ρουμανίας που ήξεραν τον Vlad και την είσοδό του στο Τάγμα, τον έλεγαν με
το όνομα Dracul που στα ρουμανικά σημαίνει δράκος. Dracula στα
ρουμάνικα σημαίνει "Ο ιός του Dracul" (το "a" δηλώνει κτητική).
Επίσης Ρουμανολατινική είναι και η προσωνυμία Τσέπες (Tepes) που
σημαίνει Ανασκολοπιστής (Impaler) δηλ. αυτός που θανατώνει με
παλούκωμα. Η λέξη βοεβόδας είναι Σλαβική και σημαίνει στρατιωτικός
ηγέτης-πολέμαρχος. Για το θέμα αυτό, ενδιαφέρουσες είναι οι απόψεις του
ιστορικού Νικολάε Στοϊτσέσκου, ο οποίος αναφέρει ότι πιθανώς το όνομα
Ντράκουλ (Βλαντ Ντράκουλ) το έλαβε από το παράσημο του Δραγόνος
(πάνω στο οποίο απεικονιζόταν ένας δράκος). Ορισμένοι Οθωμανοί
χρονικογράφοι ονομάζουν τον Τσέπες Draculoglu (γιος του Δράκουλα).
Πολλοί Ρουμάνοι και Ούγγροι ιστορικοί υιοθέτησαν αυτή την άποψη και
υποστήριξαν ότι στα σλαβονικά η λέξη Δράκουλας σημαίνει "ο γιος του
Ντράκουλ". Όμως σε πολλά ντοκουμέντα ο πατέρας του φέρει την ίδια
ονομασία, δηλ. Draculea (ο Τσέπες υπέγραφε πότε ως Drakulea και πότε ως
Dragulia). Δεδομένου ότι ο πατέρας του Τσέπες λεγόταν και Dracul, ο
Στοϊτσέσκου συμπεραίνει ότι τα ονόματα Draculea και Dracul έχουν την ίδια
σημασία (στα σλαβονικά Draku σημαίνει δράκος). Στο όνομα Drakulea
λοιπόν, που ο Βλαντ Τσέπες κληρονόμησε από τον πατέρα του, δόθηκε η
σημασία του διαβόλου από δυτικές πηγές οι οποίες δεν γνώριζαν ρουμανικά
και απέδωσαν λανθασμένα τη λέξη Dracul. Γεγονός είναι ότι οι Ρουμάνοι δεν
τον αποκάλεσαν ποτέ Δράκουλα, αλλά πάντα Τσέπες προσωνύμιο που
χρησιμοποίησαν και οι Οθωμανοί χρονικογράφοι (Kazikli= Ανασκολοπιστής).

Το πώς ο Κόμης Δράκουλας έγινε βαμπίρ, είναι λογοτεχνικά ασαφές. Ο Van

Helsing αναφέρει ότι ο Κόμης πριν γίνει βαμπίρ ήταν νεκρομάντης ενώ η
οικογένειά του είχε μακροχρόνια ενασχόληση με τον διάβολο. Τον αποκαλεί
"ο Βασιλιάς-βαμπίρ", αν και πιθανότατα δεν είναι ο πρώτος από τους
ανθρώπους που έγιναν βαμπίρ. Οι δυνάμεις του περιλαμβάνουν ένα ευρύ
φάσμα δυνάμεων, μερικές από τις οποίες είναι πέρα από τις
μυθιστορηματικές περιγραφές. Μπορεί να δίνει εντολές σε οποιοδήποτε ζώο,
να ελέγχει τα φυσικά φαινόμενα, να μεταμορφώνεται σε ομίχλη, σε σκόνη, σε
νυχτερίδα ή λύκο, να έχει υπεράνθρωπη δύναμη και να εξουσιάζει τους
ανθρώπους με το βλέμμα κάνοντας κυρίως γυναίκες, κατά προτίμηση
παρθένες, να προσφέρουν ηδονικά τον λαιμό τους. Έχει όμως και σοβαρούς
περιορισμούς στην δράση του. Είναι σχετικά αδύναμος μεταξύ της ανατολής
και του ηλιοβασιλέματος και δεν μπορεί να μπει σε ένα σπίτι εκτός κι αν
προσκληθεί. Μπορεί να παρακάμψει όμως αυτή την αδυναμία, αφού με τη
δύναμη του βλέμματός του υπερνικά τις αντιστάσεις.
Επίσης, ένα αξεπέραστο εμπόδιο για τον Κόμη είναι η θέα του σταυρού, η
μυρωδιά του σκόρδου και η όστια. Μπορεί να διασχίσει τρεχούμενο νερό
μόνο όταν είναι ρηχό και δεν μπορεί να κοιμηθεί σε χώμα αν δεν είναι το ίδιο
με το "ιερό χώμα των θαμμένων προγόνων του". Γι αυτό τον λόγο,
αναγκάζεται στις μετακινήσεις του να μεταφέρει μαζί του, πάντα με την
βοήθεια κάπου υπηρέτη ή σκλάβου, χώμα από αυτούς τους τάφους.
Στην έναρξη του μυθιστορήματος, είναι ηλικιωμένος. Με την πάροδο του
χρόνου και με το αίμα απ' τα θύματά του γίνεται όλο και πιο νεώτερος και πιο
ισχυρότερος.Έτσι, μεταμορφώνεται σε έναν ζωντανό-νεκρό ευγενή από την
Τρανσυλβανία, που προγραμματίζει την είσοδό του στο Λονδίνο,
αναζητώντας μέσα σε ένα πληθυσμό εκατομμυρίων μια ανεξάντλητη πηγή
θηραμάτων. Αν και η πίστη στα βαμπίρ ήταν διαδεδομένη τόσο στην Ασία
όσο και στην Ευρώπη, ο μύθος αρχικά ξεκίνησε σαν σλαβικός και ουγγρικός
μύθος που αποτέλεσε τον πλέον τρομερό εχθρό του καλού και της Θεϊκής
τάξης πραγμάτων. Με το χλωμό δέρμα, το οστέινο πρόσωπο, τους λευκούς
μυτερούς κυνόδοντες και το επίμονο έως υπνωτιστικό βλέμμα, το βαμπίρ
ζητά επίμονα τον λαιμό του θύματος. Ιστορίες με βαμπίρ υπάρχουν σε όλους
σχεδόν τους πολιτισμούς: Στην Κίνα και στην Ινδία, πλάσματα όμοια με
βαμπίρ, έχουν στοιχειώσει τους εφιάλτες και τη λαογραφία των εκεί λαών.
Ο Stoker επίσης, αφήνει και ένα αδιόρατα ομοφυλόφιλο υπαινιγμό που
καταδεικνύεται με την σχεδόν οργασμική επιθυμία του Δράκουλα για το αίμα
του Harker όταν εκείνος κόβεται στο ξύρισμα όπου ο Δράκουλας κοιτάζει τον
λαιμό του θύματος "με δαιμονική μανία" όπως γράφει ο Stoker. Αυτή η λέξη -
"δαιμονική" - απεικονίζει με ποιο τρόπο η βικτοριανή ηθική προσδιόριζε την
ομοφυλοφιλία, σαν κάτι το
αμαρτωλό και ακάθαρτο.
Αργότερα ο Δράκουλας
αντιδρά με ζηλοτυπία στις
σεξουαλικές "περιπτύξεις"
του Harker και των τριών
γυναικών βαμπίρ.
Ουρλιάζει:"Πώς τολμήσατε
να τον αγγίξετε;...Αυτός ο
άντρας μου ανήκει!...Σας
υπόσχομαι ότι όταν
τελειώσω μαζί του, τότε θα
τον φιλήσετε εσείς".

Ο θρύλος του «Κρυφού

Σχολειού», για να περάσουμε σε μία ελληνική περίπτωση, φυσικά δε
γεννιέται με τον πίνακα του Ν. Γύζη. Το έναυσμα δόθηκε από μια σειρά
επιστολών του Στέφανου Κανέλλου, ενός από τους εκλεκτούς του
Νεοελληνικού Διαφωτισμού, προς τον Γερμανό Carl Iken[30]. Ο τελευταίος το
1825 θα κυκλοφορήσει το βιβλίο Leukothea, όπου μεταξύ άλλων
αναφέρει:«Οι Τούρκοι εμπόδιζαν τα σχολεία αυστηρότερα και από ταις
εκκλησίας. Τούτο και άλλαι συγχρόνως αιτίαι εβίαζαν τους Γραικούς να
θεωρούν τη θρησκείαν ουσιωδώς συνδεδεμένην με τα γράμματα και τα
σχολεία, διά τούτο και εις μεγάλας και εις μικράς πόλεις επροσπαθούσαν με
δόσιν χρημάτων, και με διαφόρους τρόπους να συστένουν κοινά σχολεία
κρυφίως, όπου και των πτωχών τα τέκνα ανεξόδως εδιδάσκοντο».
Όταν ο θρύλος ξεφεύγει από το πεδίο του επίσημου ρητορικού λόγου και
μιλάει απευθείας στο «εθνικό υποσυνείδητο». Ο καλλιτέχνης, αν και έζησε το
μεγαλύτερο μέρος της ζωής του στη Γερμανία, διατηρούσε πάντα την
Ελλάδα ως το μακρινό σκοπό της τέχνης του. Το Κρυφό Σχολειό είχε
περατωθεί τον Απρίλιο του 1886. Διασώθηκε και η περιγραφή του πίνακα
από τον ίδιο τον καλλιτέχνη, που μας επιτρέπει να αναγνωρίσουμε με
σχετική ευκολία τους συμβολισμούς, που ο ίδιος επιθυμούσε να δώσει.¯ «Η
Πύλη του Καλέ» του William Hogarth (περίπου 1748) δείχνει τους Γάλλους
κάτισχνους κι έναν μοναχό παχύσαρκο και χαρούμενο που κοιτάζει το κρέας
με το χοντροκομμένο χέρι του στο στήθος. Εδώ ο ιστορικός πρέπει να
διακρίνει πως καμιά αντανάκλαση της πραγματικότητας δεν περνάει στην
τέχνη, αλλά μπορεί να διδαχθεί πολλά για τις κοινωνικές αντιλήψεις. Στο
[
μυαλό των Βρετανών η απόλυτη μοναρχία σήμαινε φτώχια, γι’ αυτό και οι
Γάλλοι εμφανίζονταν κάτισχνοι, ενώ η αρνητική εικόνα του παπισμού το 18ο
αιώνα ανακαλείται με τον μοναχό. ¯ Στην τέχνη του Μεσαίωνα οι Εβραίοι
απεικονίζονταν με κίτρινο χρώμα, φορώντας μυτερά καπέλα και κάνοντας
χυδαίες χειρονομίες, όπως να δείχνουν τις γλώσσες τους. Ο Εβραίος
χρησιμοποιώντας το χρυσάφι, το οποίο θεωρείται ότι ελέγχει, εισάγει στον
κόσμο του πύργου τη δίψα για το κέρδος, που συνδέεται στενά με την ηθική
διαφθορά. Έτσι παρασύρει στη διαστροφή μια κοινωνία αρχικά εύρωστη
πλήττοντας την υγεία της φυλήςΔεν νομίζω ο Παίσιος ή κάπιος άλλος να
έδωσαν ποτέ τους ημερομηνίες! είτε γνώριζαν είτε όχι! σημάδια μπορεί! Το
να δώσεις όμως ημερομηνίες πιστεύω ότι είναι παρέμβαση! στο έργο του
Θεού! και δε νομίζω κάτι τέτοιο να του αρέσει! -Πάντως αντί να τρέχετε για
κονσέρβες ή πασατέμπο! πέραν της προσευχής! μάθετε όσοι δε γνωρίζετε
καλή σκοποβολή! Και μη ξεχάσω, την τεχνη να φτιάχνετε κοκορέτσια ή
αλλιώς παλούκωμα. Ο πρωτος διδάξας, ο αδερφός Δρακουλας απέδειξε
εμπρακτα την αποτελεσματικοτητα της μεθόδου πάνω σε Τουρκικα
προιόντα.

«Όταν ακούσεις στην τηλεόραση να γίνεται θέμα για τα μίλια, για

την επέκταση των μιλίων (της αιγιαλίτιδας ζώνης) από 6 σε 12
μίλια, τότε από πίσω έρχεται ο πόλεμος. Μετά την πρόκληση
των Τούρκων, θα κατεβούν οι Ρώσοι στα Στενά. Όχι για να
βοηθήσουν εμάς. Αυτοί θα έχουν άλλα συμφέροντα. Αλλά, χωρίς να το
θέλουν, θα βοηθάνε εμάς. Τότε, οι Τούρκοι για να υπερασπισθούν τα Στενά,
που είναι στρατηγικής σημασίας, θα συγκεντρώσουν εκεί και άλλα
στρατεύματα. Παράλληλα δε, θα αποσύρουν δυνάμεις από καταληφθέντα
εδάφη. Όμως, θα δουν τότε τα άλλα κράτη της Ευρώπης, συγκεκριμένα η
Αγγλία, η Γαλλία, η Ιταλία και άλλα έξι - εφτά κράτη της ΕΟΚ, ότι η Ρωσία θα
αρπάξει μέρη, οπότε θα πουν: "Δεν πάμε κι εμείς εκεί πέρα, μήπως πάρουμε
κανένα κομμάτι;" Όλοι, όμως θα κυνηγούν τη μερίδα του λέοντος. Έτσι θα
μπουν και οι Ευρωπαίοι στον πόλεμο. Θα βγάλει η (ελληνική) κυβέρνηση
απόφαση να μη στείλη στρατό. Θα κρατήσει στρατό μόνο στα σύνορα.
Και θα είναι μεγάλη ευλογία που δε θα πάρει μέρος. Γιατί , όποιος
πάρει μέρος σ΄ αυτόν τον πόλεμο (εν. τον ευρωπαϊκό), χάθηκε Θα
ακολουθήσει μεγάλη σφαγή. Οι μεγαλουπόλεις θα γίνουν παραγκουπόλεις.
Εμείς, οι Έλληνες, δεν θα συμμετάσχουμε στον παγκόσμιο πόλεμο.»

Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΠΑΪΣΙΟΣ

ΝΑ ΤΙ ΘΑ ΓΙΝΕΙ ΣΤΟ ΑΙΓΑΙΟ!!!

Ο άγιος Γέροντας Παΐσιος κοιμήθηκε στις 12 Ιουλίου 1994 μ.Χ.και

αναπαύεται στο Ησυχαστήριο του Αγίου Ιωάννου του Θεολόγου του Αγίου
Αρσενίου του Καππαδόκου στη Σουρωτή Θεσσαλονίκης Ο άγιος Γέροντας
Παΐσιος ο Αγιορείτης, η αγιότητα του οποίου έχει ομολογηθεί από
όλους σχεδόν τους Έλληνες, πολιτικούς, στρατιωτικούς, λαϊκούς,
Μοναχούς, Ιερείς, Επισκόπους και αυτόν τον ίδιο τον Πατριάρχη, είχε
κατά καιρούς μιλήσει σε πολλούς ανθρώπους για ό,τι βλέπουμε σήμερα στο
Αιγαίο και για ό,τι θα δούμε σύντομα! Πολλές από αυτές τις αποκαλύψεις
και προφητείες που προείπε ο Γέροντας Παΐσιος με τη Χάρη του Αγίου
Πνεύματος, εμπεριέχονται στο νέο, συναρπαστικό βιβλίο του
Επισμηναγού ε.α. Νικολάου Ζουρνατζόγλου «Γέροντας Παΐσιος ο
Αγιορείτης, 1924 - 1994» εκδόσεις Αγιοτόκος Καππαδοκία, κεντρική
διάθεση Ορθόδοξος Κυψέλη. Συγκεκριμένα θα αναφέρουμε μερικά
εξόχως αποκαλυπτικά σημεία, που αφορούν τις σχέσεις με την αμετανόητη
Τουρκία, η οποία όπως γνωρίζουμε με απόλυτη βεβαιότητα ήδη από τον
Άγιο Κοσμά τον Αίτωλο θα μας επιτεθεί ύπουλα ως τα «Εξαμίλια»&

Ο Γέρων Παΐσιος για Τουρκία, Πόλη, Αιγαίο

Ί «Οι Τούρκοι τα κόλλυβα τα έχουν στη μέση τους. Θα πάθουν μεγάλο

κακό. Τότε θα επέμβη από πάνω ο Ρώσος και θα γίνει όπως τα λέει η
προφητεία του Αγίου Κοσμά. Οι μεγάλοι θα φροντίσουν& Την
Κωνσταντινούπολη οι Έλληνες πρέπει να τη φυλάξουν. Και, έτσι, ο
Θεός θα τη χαρίσει σε μας. Θα μας βοηθήσει ο Θεός, γιατί είμαστε
Ορθόδοξοι»& σελ. 410

Ί «Η Τουρκία θα διαλυθεί και, μάλιστα, θα τη διαλύσουν οι ίδιοι οι

σύμμαχοι» Μάρτιος 1994, σελ. 412

Ί «Οι Τούρκοι έχουν τα κόλλυβα στο ζωνάρι τους» 1991, σελ. 413

Ί «Άντε, άντε, δε θα είμαι να σε καμαρώσω στην προέλαση, όταν θα

προελαύνει ο ελληνικός στρατός για την Κωνσταντινούπολη» 1992,
προς Αξκο της Π.Α., σελ. 413

Ί «Ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός είχε δίκιο που είπε για τα «Εξαμίλια»,

διότι τα «Εξαμίλια» δεν είναι ούτε χωριά, ούτε πόλεις, αλλά είναι τα έξι
ναυτικά μίλια, η ζώνη των έξι μιλίων που περιβάλλει τα παράλια της
Ελλάδας και κάθε νησί μας. «Εξαμίλι» είναι κάθε σημείο που απέχει έξι
μίλια από τις ακτές της Ελλάδας, χερσαίες ή νησιωτικές. Εκεί, λοιπόν,
θα γίνει εκείνο που είπε ο Άγιος Κοσμάς ο Αιτωλός» σελ. 417

Ί «Όταν ο τουρκικός στόλος ξεκινήσει να κατευθύνεται κατά της

Ελλάδος και φθάσει στα έξι μίλια, πράγματι θα καταστραφεί. Θα είναι η
ώρα που θα έχουν τα κόλλυβα στο ζωνάρι τους. Αλλά, αυτό δε θα γίνει
από εμάς. Αυτό είναι το θέλημα του Θεού. Το «Εξαμίλι» θα είναι η αρχή
του τέλους&..Μετά θα αρχίσουν όλα τα γεγονότα, που θα καταλήξουν
στο να πάρουμε την Πόλη&. Την Πόλη θα μας τη δώσουν&.. Θα γίνει
πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Τουρκίας. Στην αρχή, οι Τούρκοι θα
νομίσουν ότι νικάνε, αλλά αυτό θα είναι η καταστροφή τους. Οι Ρώσοι,
τελικά, θα νικήσουν και θα πέσει η Πόλη στα χέρια τους. Μετά θα την
πάρουμε εμείς&& Θα αναγκασθούν να μας τη δώσουν&» σελ. 417 - 418

Ί Οι Τούρκοι «θα καταστραφούν. Θα σβήσουν από το χάρτη, διότι είναι

ένα έθνος, το οποίο δεν προέκυψε από την ευλογία του Θεού. Από
τους Τούρκους το 1/3 θα πάει από όπου ξεκίνησαν, στα βάθη της
Τουρκίας, το 1/3 θα σωθεί, διότι θα έχει εκχριστιανισθεί και το τελευταίο
1/3 θα σκοτωθεί στον πόλεμο αυτόν&.» σελ. 418-419 σ.σ. πρόκειται για
την γνωστή Προφητεία του Αγίου Κοσμά.

ΠΑΤΡΟΚΟΣΜΑΣ

Ο Αγιος Κοσμάς ο Αιτωλός γεννήθηκε στο χωριό

Μέγα Δέντρο της Αιτωλίας, όπου σώζεται έως
σήμερα ο τόπος που βρισκόταν το σπίτι του! Τα
πρώτα του γράμματα πιθανόν να τα έμαθε στο
Μοναστήρι της Αγίας Παρασκευής στη Μάνδρα του Θερμού
Αιτωλοακαρνανίας (βόρεια της Ναυπάκτου), όπου
λειτουργούσε “Κ ρυφό Σχολειό “, με δάσκαλο τον Ιερομόναχο Προκόπιο
Γιαννέλο, ενώ όταν μεγάλωσε διδάχτηκε
από τον Ιεροδιάκονο Ανανία Δερβισάνο.

Αργότερα πήγε στο ʼγιο Όρος στην

(παλαιά) Αθωνιάδα Σχολή του Βατοπεδίου, όπου
διδάχτηκε από τον Διδάσκαλο
Παναγιώτη Παλαμά και τον Νικόλαο Τζαντζούλιο. [Από την ίδια εκείνη Σχολή
- όπου δίδαξε και ο φημισμένος Ευγένιος Βούλγαρης - φαίνεται να πέρασε
και ο Ρήγας Φεραίος. Η δε σημερινή Αθωνιάδα βρίσκεται στη Σκήτη Αγίου
Ανδρέα δίπλα στις Καρυές]

Ο ʼγιος Κοσμάς, ήταν λοιπόν τότε ακόμη λαϊκός, με το

όνομα Κώνστας, όταν πέρασε μετά τη φοίτησή του
στην Αθωνιάδα, το κατώφλι της Ιεράς Μονής
Φιλοθέου του Αγίου Όρους [απ΄ όπου βγήκαν και οι
σύγχρονοι φωτισμένοι γέροντες Εφραίμ ο
πρεσβύτερος, με τεράστιο ιεραποστολικό έργο στην
Αμερική όπου έχει φτιάξει 16 ολόκληρα μοναστήρια
και ο Εφραίμ ο νεότερος, τέως ηγούμενος της Μονής
και νυν Δικαίος της Ιεράς Σκήτης Αγίου Ανδρέα
(Σεράι, Καρυές)].
 Στην Ι.Μ. Φιλοθέου, το Μοναστήρι όπου
βρίσκεται η θαυματουργή εικόνα της
Παναγίας Γλυκοφιλούσας δέχεται το μοναχικό
σχήμα και κατόπιν με προτροπή της Μονής
χειροτονείται Ιερομόναχος. Όμως όλα αυτά τα
χρόνια σιγόβραζε μέσα του η δίψα να ωφελήσει
το γένος του, που ζούσε στην αμάθεια και την
άγνοια, υπό τον βάρβαρο οθωμανικό ζυγό και
λαμβάνοντας πληροφορία ότι αυτό ήταν
ευάρεστο στο Θεό, παίρνοντας και τη σχετική
προς τούτο ευλογία των πατέρων, αναχωρεί για
την Κωνσταντινούπολη, ώστε να δει και τον δάσκαλο αδερφό του ονόματι
Χρύσανθο, αλλά και να λάβει και άλλες σοφές γνώμες για το μεγάλο
εγχείρημά του, που τελικά παίρνει την ευλογία και την έγγραφη άδεια του
ίδιου του Πατριάρχη Σεραφείμ (από το Δέλβινο)
 Έτσι λοιπόν άρχισε
να κηρύττει με την
ψυχή του ο ʼγιος και
φλογερός Πατρο-
Κοσμάς, τους
υπόδουλους
Έλληνες, που είχαν
απολέσει σε πολλές
περιπτώσεις την
ευσέβεια, τη γνώση
του Θείου θελήματος,
την Ορθοδοξία και
την Ορθοπραξία!
Έλεγε ο ʼγιος
Ιωάννης ο
Χρυσόστομος πώς
φτάνει και ένας
μονάχα άνθρωπος,
ζήλω πεπυρωμένος, για να αλλάξει όλη την κοινωνία! Αυτό ακριβώς έκανε ο
ʼγιος Κοσμάς ! Θείω ζήλω πεπυρωμένος ξανάφερνε την Πίστη στις ψυχές
και στην καθημερινή ζωή και στάση ζωής των ραγιάδων! Τους θέριευε,
τους φτέρωνε, τους έδειχνε το ορθό και τους κατηχούσε πώς να απαλλαγούν
από το σάπιο! Τους
στέριωνε με τρόπο
μοναδικό και απλό,
που μόνο η Χάρη του
Θεού μπορεί να
δώσει ως χάρισμα!
Γύρισε όλη τη
Ρωμιοσύνη από
πάνω ως κάτω. Από
την Πόλη ως τη
Ρόδο και από την
Κάρπαθο έως την
Κέρκυρα. Από τη
Βόρειο Ήπειρο ως
το Αίγιο και από την
Ικαρία έως την
Κεφαλληνία και τη
Ζάκυνθο! Οι μεγάλες
και ιστορικές για το
Γένος ιεραποστολικές
του πορείες, άφησαν ανεξίτηλα θεία ίχνη έως τις ημέρες μας, περισσότερο
δε κατά τις ημέρες του Ξεσηκωμού, τον οποίο είχε προφητεύσει, μαζί με
την Ελευθερία ο ʼγιος Κοσμάς ο Αιτωλός!!! Αλλά δεν ήταν μόνο τα λόγια
του που επιβεβαιώθηκαν όπως εκ των υστέρων βλέπουμε κατά γράμμα.
Ήταν και τα σημεία με τα οποία επιβεβαίωνε ο Θεός την ευλογία του νέου
του Αποστόλου με τον οποίο επανευαγγέλιζε το δούλον γένος για την
πνευματική και εθνική αυτού Ελευθερία! Έτσι, παράλυτους γιάτρευε,
αρρώστους θεράπευε, νεκρούς ανάσταινε, με τη Χάρη του Θεού,
δοξάζοντας το όνομα του Θεού και Σωτήρα μας, που είχε στο σχέδιό του την
Ελευθερία των Ελλήνων. Κι όπου κήρυττε έστηνε πρωτύτερα έναν μεγάλο
σταυρό και ύστερα τον άφηνε στον τόπο όπου μίλησε και έτσι σήμερα
ξέρουμε πολλά από τα ευλογημένα αυτά μέρη. Τα λόγια του ΠατροΚοσμά
μεγάλωσαν τα ελληνόπουλα, με την αμετάθετη και ακλόνητη βεβαιότητα της
Ελευθερίας, του Ποθούμενου όπως έλεγε συνθηματικά. Για να μορφωθούν
τα παιδιά, να μάθουν γράμματα, να μάθουν το Ευαγγέλιο και την Ιστορία
τους, να μείνουν Ρωμιοί, να μην τουρκέψουν και πάει χαθεί το Γένος!
Κατάφερε ακόμα μέσα στη σκλαβιά, την άγνοια και την ανέχεια των
ραγιάδων:

• να χτιστούν 210 Ελληνικά Σχολεία (!!!) και να αρχίσουν τη

λειτουργία τους άλλα 1.100 κατώτερα!!!
• να φτιάσει 4.000 κολυμβήθρες με χρήματα πλουσίων ώστε να
μπορούν να Βαπτίζονται τα πάμφτωχα Ελληνόπουλα της
σκλαβωμένης Πατρίδος
• να ελευθερώσει 1.500 Χριστιανές παραμάνες από τα παλάτια των
πασάδων και των μπέηδων
• να μπολιαστούν με προτροπές του χιλιάδες άγρια δέντρα και να
μετατραπούν σε καρποφόρα
• να δοθούν πάνω από 500.000 κομβοσχοίνια και σταυρουδάκια
στους Χριστιανούς για τη στερέωση και την πνευματική τους
ενίσχυση
• να στερεωθούν, να Εξομολογηθούν και να επανέλθουν στην
ευσέβεια εκατομμύρια άνθρωποι!
• να θεριέψει η Πίστη στο Χριστό και η ελπίδα στην Ελευθερία του
Γένους, για την οποία κήρυττε παντού
• να σταματήσουν τα εβραϊκών συμφερόντων παζάρια της Κυριακής,
να γίνεται ο ευλογημένος Εκκλησιασμός την Κυριακή και τα
παζάρια το Σάββατο

Αυτό το τελευταίο έγινε αφορμή να προκληθεί μεγάλη οικονομική ζημία στο

εβραϊκό εμπόριο της περιοχής των Ιωαννίνων, τέτοια που οι ζημιωθέντες
δίνοντας πολλά πουγκιά στον Κούρτ Πασά, του ζήτησαν να σκοτώσει τον
μέγα και άγιο δάσκαλο του Γένους μας!
ΤΟ ΜΑΡΤΥΡΙΟ

Οι Τούρκοι τον συνέλαβαν τελικά στο Βεράτι και με το πρόσχημα ότι θα τον
οδηγήσουν στον Κούρτ Πασά, πλάι στην όχθη ενός ποταμού κοντά στο
Κολικόντασι του φανέρωσαν ότι είχαν διαταγή να τον σκοτώσουν. Ο Αγιος
με χαρά δέχθηκε την απόφαση και γονατιστός προσευχήθηκε στο Θεό
ευχαριστώντας Τον γιατί θα αξιωνόταν να θυσιάσει για Εκείνον τη ζωή του.
Οι Τούρκοι κρέμασαν σε ένα δέντρο τον Ιερομάρτυρα και Ισαποστόλο
ʼγιο Κοσμά τον Αιτωλό στις 24 Αυγούστου 1779, στα εξήντα πέντε του
χρόνια! Κατόπιν, έδεσαν στο τίμιο λείψανό του μια βαριά πέτρα και το
έριξαν στο ποτάμι για να μη βρεθεί ποτέ. Εν τω μεταξύ έμαθαν οι Χριστιανοί
το Μαρτύριο του Πατροκοσμά και έσπευσαν να βρουν τον ʼγιο. Τρεις ημέρες
είχαν περάσει άκαρπες, ώσπου ω του θαύματος! Ο εφημέριος της Εκκλησία
της Υπεραγίας Θεοτόκου στο Κολικόντασι, ο παπα - Μάρκος, μπαίνει στο
βαρκάκι του και κάνοντας με πίστη το σταυρό του, αξιώνεται να δει το άγιο
λείψανό του Πατροκοσμά να πλέει επάνω στο νερό του ποταμού και
να στέκεται όρθιο, σαν να ήταν εν ζωή!!!

• Αμέσως σπεύδει και αγκαλιάζει το

τίμιο μαρτυρικό σώμα του Αγίου μας
να το βάλει στη βάρκα του και καθώς
το σηκώνει έτρεξε πολύ το αίμα από
το ευλογημένο στόμα του Αγίου
Κοσμά του Αιτωλού, που τόσες και
τόσες ψυχές αμέτρητες στήριξε, ανακούφισε και προφήτεψε με τη
Χάρη του Αγίου Πνεύματος! Ο παπα - Μάρκος ενταφιάζει το
λείψανο του άλογα να τρέχει γρηγορότερα από τον λαγό"!!!
• "Θα 'ρθει καιρός που θα ζωσθεί ο τόπος με μια κλωστή"!!!
(καλώδια)
• "Θα 'ρθει καιρός που οι άνθρωποι θα ομιλούν από ένα μακρινό
μέρος σε άλλο, σαν να 'ναι σε πλαγινά δωμάτια, π.χ. από την
Πόλη στη Ρωσία" (τηλέφωνα)
• "Θα δείτε να πετάνε άνθρωποι στον ουρανό σαν μαυροπούλια
και να ρίχνουν φωτιά στον κόσμο. Όσοι θα ζουν τότε θα τρέξουν
στα μνήματα και θα φωνάζουν: Εβγάτε σεις οι πεθαμένοι να μπούμε
μεις οι ζωντανοί" (αεροπλάνα)
• "Θα 'ρθει καιρός που θα διευθύνουν τον κόσμο τα άλαλα και τα
μπάλαλα" (computer)

2. Μερικές από τις ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ του Αγίου Κοσμά ΠΟΥ

ΑΝΑΜΕΝΟΝΤΑΙ

• "Οι Τούρκοι θα φύγουν, αλλά θα ξανάρθουν πάλι και θα φθάσουν

ως τα Εξαμίλια. Στο τέλος θα τους διώξουν εις την Κόκκινη Μηλιά.
 Από τους Τούρκους το 1/3 θα σκοτωθεί, το άλλο τρίτο θα
βαπτισθεί και μονάχα το 1/3 θα πάει στην Κόκκινη Μηλιά"
[Σχεδόν 200 χρόνια μετά την προφητεία αυτή, ο
αγιασμένος Γέροντας Παΐσιος, εξήγησε ότι τα
αινιγματικά Εξαμίλια, είναι τα έξι μίλια των χωρικών
μας υδάτων!!!]
• "Στην Πόλη θα χυθεί αίμα που τριχρονίτικο δαμάλι θα πλέξη (=θα
πλεύση)".
• "Από τρία μπουγάζια στενά, Κρα, Κράψη και Μουζίνα, θα περνούν
πολλά στρατεύματα για την Πόλη. Καλόν είναι τα γυναικόπαιδα να
βγουν στα βουνά. Θα σας ρωτούν αν είναι μακριά η Πόλη. εσείς
να μη λέτε την αλήθεια, διότι θα σας κακοποιήσουν. Ο στρατός
αυτός δεν θα φθάσει στην Πόλη, στη μέση του δρόμου θα μάθει
ότι ο πόλεμος ετελείωσε".
• "Να 'χετε το σταυρό στο μέτωπο, για να σας γνωρίσουν ότι
είσθε χριστιανοί".
• "Δεν θα φθάσει ο στρατός στην Πόλη. στη μέση του δρόμου
(EΓΝΑΤΙΑ ΟΔΟΣ) θα ΄ρθει το μαντάτο, ότι έφθασε το ποθούμενο".
• " Όταν θα ιδήτε το χιλιάρμενο στα ελληνικά ύδατα, τότε θα λυθεί
το ζήτημα της Πόλης".

Περισσότερες Προφητείες του Αγίου Κοσμά (συνολικά 122) περιέχονται στο

αναλυτικό και εμπεριστατωμένο βιβλίο "ΚΟΣΜΑΣ Ο ΑΙΤΩΛΟΣ του
Επισκόπου Αυγουστίνου Καντιώτου, τ. Μητροπολίτου Φλωρίνης", που
έχει κάνει πάνω από 24 εκδόσεις!

Ί «Δεν ήθελα τίποτα άλλο. Να με κρατούσε ο Θεός ακόμη λίγα χρόνια

στη ζωή, για να έβλεπα την πατρίδα μου μεγαλωμένη. Θα
μεγαλώσει&» σελ. 419

Ί «Η Τουρκία θα διαμελισθεί. Ο διαμελισμός αυτός σίγουρα μας

ικανοποιεί και μας συμφέρει ως κράτος. Έτσι θ΄ απελευθερωθούν τα
χωριά μας, οι αλύτρωτες πατρίδες. Η Κωνσταντινούπολη θα
ελευθερωθεί, θα ξαναγίνει ελληνική. Θα ξαναλειτουργήσει η Αγία
Σοφία» σελ. 422

«Η Τουρκία θα διαμελισθεί σε 3-4 κομμάτια. Ήδη έχει αρχίσει η

αντίστροφή μέτρηση. Εμείς θα πάρουμε τα δικά μας εδάφη, οι Αρμένιοι
τα δικά τους και οι Κούρδοι τα δικά τους. Το κουρδικό θέμα έχει ήδη
δρομολογηθεί. Αυτά θα γίνουν, όχι τώρα, αλλά σύντομα, όταν θα
πάψει αυτή γενιά που κυβερνάει την Τουρκία και θα αναλάβει
νέα γενιά πολιτικών. Τότε θα γίνει ο διαμελισμός της Τουρκίας. Πολύ
σύντομα οι προσευχές που γίνονται κάτω από την επιφάνεια της γης,
θα γίνονται επάνω στη γη και τα κεράκια που ανάβονται κάτω, θα
ανάβονται επάνω (εννοούσε τους Κρυπτοχριστιανούς)&.Πίστη και ελπίδα
στο Θεό να υπάρχει και θα χαρούν πολλοί. Όλα αυτά θα γίνουν μέσα
στα χρόνια αυτά. Έφτασε ο καιρός» σελ. 431

«Οι Εγγλέζοι και οι Αμερικάνοι θα μας παραχωρήσουν την

Κωνσταντινούπολη. Όχι γιατί μας αγαπάνε, αλλά γιατί αυτό θα
συμπλέει με τα συμφέροντά τους» σελ. 432

Οι Τούρκοι «θα κάνουν μόνο μία πρόκληση στην Ελλάδα, που θα έχει
σχέση με την αιγιαλίτιδα ζώνη. Και εμάς θα μας πιάσει πείνα. Θα
πεινάσει η Ελλάδα. Και επειδή θα κρατήσει αυτή η μπόρα κάποιο
διάστημα, μήνες θα είναι, "θα πούμε το ψωμί ψωμάκι"» σελ. 434 και
άλλη φορά έλεγε & «Να έχετε ένα κτηματάκι και λίγο να το καλλιεργήτε.
Κοντά σε σας, θα βοηθήσετε και κάποιον που δε θα έχει» σελ. 436

«Όταν ακούσεις στην τηλεόραση να γίνεται θέμα για τα μίλια, για την
επέκταση των μιλίων (της αιγιαλίτιδας ζώνης) από 6 σε 12 μίλια, τότε
από πίσω έρχεται ο πόλεμος. Ακολουθεί&.Μετά την πρόκληση των
Τούρκων, θα κατεβούν οι Ρώσοι στα Στενά. Όχι για να βοηθήσουν
εμάς. Αυτοί θα έχουν άλλα συμφέροντα. Αλλά, χωρίς να το θέλουν, θα
βοηθάνε εμάς. Τότε, οι Τούρκοι για να υπερασπισθούν τα Στενά, που
είναι στρατηγικής σημασίας, θα συγκεντρώσουν εκεί και άλλα
στρατεύματα. Παράλληλα δε, θα αποσύρουν δυνάμεις από
καταληφθέντα εδάφη. Όμως, θα δουν τότε τα άλλα κράτη της
Ευρώπης, συγκεκριμένα η Αγγλία, η Γαλλία, η Ιταλία και άλλα έξι -
εφτά κράτη της ΕΟΚ, ότι η Ρωσία θα αρπάξει μέρη, οπότε θα πουν:
"Δεν πάμε κι εμείς εκεί πέρα, μήπως πάρουμε κανένα κομμάτι;" Όλοι,
όμως θα κυνηγούν τη μερίδα του λέοντος. Έτσι θα μπουν και οι
Ευρωπαίοι στον πόλεμο&..Θα βγάλει η (ελληνική) κυβέρνηση απόφαση
να μη στείλη στρατό. Θα κρατήσει στρατό μόνο στα σύνορα. Και θα
είναι μεγάλη ευλογία που δε θα πάρει μέρος. Γιατί , όποιος πάρει
μέρος σ΄ αυτόν τον πόλεμο ( τον ευρωπαϊκό), χάθηκε&»& 434

«Οι Τούρκοι θα μας χτυπήσουν, αλλά η Ελλάδα δε θα πάθει μεγάλη

ζημιά. Δε θα περάσει πολύς καιρός μετά την επίθεση των Τούρκων στη
χώρα μας και τότε οι Ρώσοι θα κτυπήσουν τους Τούρκους και θα τους
διαλύσουν. Όπως ένα φύλλο χαρτί που το χτυπάς και διαλύεται, έτσι
και οι Τούρκοι θα διαλυθούν. Το 1/3 από αυτούς θα σκοτωθεί, το 1/3 θα
εκχριστιανισθούν και το 1/3 θα πάει στην Κόκκινη Μηλιά. (ΜΟΓΓΟΛΙΑ)
Η χρησιμοποίηση των νερών του Ευφράτη για αρδευτικά έργα
από τους Τούρκους θα είναι μια προειδοποίηση ότι άρχισε η
προετοιμασία του μεγάλου πολέμου που θα ακολουθήση» 1991, σελ.
439
«Μετά τη διάλυση της Τουρκίας, η Ρωσία θα συνεχίσει τον πόλεμο
μέχρι τον Περσικό Κόλπο και θα σταματήσουν τα στρατεύματά της έξω
από την Ιερουσαλήμ. Τότε οι δυτικές δυνάμεις θα δώσουν προθεσμία
στους Ρώσους για να αποσύρουν από τα μέρη αυτά τα στρατεύματά
τους, τόσο χρόνο όσο χρειάζεται για να γίνουν τα λάχανα, δηλαδή 6
μήνες. Η Ρωσία, όμως, δε θα αποσύρει τις δυνάμεις της. Και τότε οι
δυτικές δυνάμεις θα αρχίσουν να συγκεντρώνουν στρατεύματα, για να
επιτεθούν στους Ρώσους. Ο Πόλεμος που θα ξεσπάσει θα είναι
Παγκόσμιος και θα έχει ως συνέπεια να χάσουν οι Ρώσοι. Θα
ακολουθήσει μεγάλη σφαγή. Οι μεγαλουπόλεις θα γίνουν
παραγκουπόλεις. Εμείς, οι Έλληνες, δεν θα συμμετάσχουμε στον
παγκόσμιο πόλεμο.» σελ. 440 – 441 «Η διοίκηση της Πόλης , από μας,
θα είναι και στρατιωτική και πολιτική»!!! 1991, σελ. 435 «Εσύ (είπε σε
νεαρό φοιτητή του Πολυτεχνείου Ξάνθης), σαν πολιτικός μηχανικός, θα
συμβάλεις στην ακοικοδόμηση της Πόλης, γιατί η Πόλη θα
ανοικοδομηθεί από την αρχή» σελ. 435 Αγίου Δασκάλου του Γένους στο
νάρθηκα της Εκκλησίας των Εισοδίων της Θεοτόκου, στο Κολικόντασι.

1.
Μερικές από τις ΠΡΟΦΗΤΕΙΕΣ του Αγίου Κοσμά
ΠΟΥ ΕΚΠΛΗΡΩΘΗΚΑΝ

"Θα δείτε στον κάμπο αμάξι χωρίς

εντάξει μπορεί να μην πάρουμε μέρος στον πόλεμο όπως κάποιοι άλλοι
αλλά ΣΙΓΟΥΡΑ δεν θα είμαστε θεατές έτσι όπως το έχουμε στο μυαλό μας.
Δεν θα είναι σαν τον πόλεμο του Κόλπου που το έδειχνε η TV σαν να ήταν
ταινία και εμείς τρώγαμε στο σπιτάκι μας ζεστή πίτσα.

Μην ξεχνάτε ότι ο πόλεμος θα είναι στη γειτονιά μας. Εγώ από Καβάλα είμαι
και απέχει από την Πόλη 400 χιλιόμετρα μόνο. Σαφώς και θα είναι
δραματικές οι καταστάσεις. Μεγάλη πείνα θα πέσει όπως είπε και ο Παϊσιος.
Αλλοίμονο σε μας τους νεοέλληνες που έχουμε παρατήσει τη νηστεία και
τρώμε συνεχώς γύρους, πίτσες και goodies. Θα δεινοπαθήσουμε.

Europaios2 με μπερδεύεις φίλε. Την μια γράφεις υπερ της ορθοδοξίας αλλά
από την άλλη κρίνω (και πες μου αν κάνω λάθος) ότι δεν πιστεύεις τίποτα
από τα λεγόμενα ενός ανθρώπου που αν μη τι άλλο έχει αγιοποιηθεί στη
συνείδηση όλου του εκκλησιάσματος (μιλώ για τον γ. Παϊσιο). Προφανώς και
δεν πρέπει να είμαστε σίγουροι στις ημερομηνίες αλλά φίλε βλέπεις ότι τα
πράγματα δεν είναι όπως πριν από 5-6 μήνες που είχαμε την ίδια συζήτηση
σε τούτο το forum.

Λέγανε τότε...."Αντε γεια στρατηγοί τώρα που νίκησε ο Ερντογαν. Αντίο

προφητείες για Τουρκική πρόκληση. Αντίο κεμαλικό κατεστημένο."
Που είναι τώρα αυτοί που το υποστηρίζουν αυτό??
Που είναι τώρα που η Τουρκία μας σέρνει στο χωρό των προκλήσεων και ο
Ερντογάν ΕΧΕΙ ΣΥΝΤΑΥΤΙΣΤΕΙ ΠΛΗΡΩΣ ΜΕ ΤΟ ΠΑΝΙΣΧΥΡΟ ΚΕΜΑΛΙΚΟ
ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ???

ΑΣ ΞΥΠΝΗΣΟΥΜΕ ΑΔΕΛΦΟΙ

Όλοι εκείνοι που τα περιγελούσαν έχουν εξαφανιστεί από το forum. Δεν τους
παίρνει βλέπεις. Το παζλ συμπληρώνεται.....λίγα πολύ λίγα κομμάτια
λείπουν!!!

Είπεν άφρων εν καρδία αυτού, ουκ έστι Θεός.

Ουκ έστιν εν τω θανάτω ο μνημονεύων σου. Εν δε τω άδη τις
εξομολογήσεταί σοι;

Η υπόθεση «Βαρνάβα και λοιποί»

Καταδίκη της Τουρκίας από το ΕΔΑΔ για το θέμα των Ελληνοκύπριων
αγνοουμένων

Λευκωσία
Το Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων (ΕΔΑΔ) έκρινε την
Τουρκία ένοχη για παραβίαση του άρθρου 2 της Ευρωπαϊκής Σύμβασης για
τα Ανθρώπινα Δικαιώματα σε σχέση με τη μη διεξαγωγή αποτελεσματικής
έρευνας για την τύχη των Ελληνοκύπριων αγνοουμένων της τουρκικής
εισβολής του 1974.

Το ΕΔΑΔ ανακοίνωσε την Πέμπτη την απόφασή του στην υπόθεση

«Βαρνάβα και λοιποί εναντίον Τουρκίας», που αφορά εννέα
Ελληνοκύπριους αγνοουμένους.

Η απόφαση ελήφθη με έξι ψήφους υπέρ και μίας κατά που ανήκει στην
Τουρκοκύπρια δικαστή Γκονού Ερονέν, η οποία εκπροσώπησε την Τουρκία.

Στην απόφασή του, το Δικαστήριο αναφέρει ότι η Τουρκία κρίθηκε ένοχη για
«τη συνεχιζόμενη παραβίαση του αρθρου 2 της Συνθήκης για μη
συμμόρφωση των τουρκικών Αρχών σε σχέση με τη διεξαγωγή
αποτελεσματικής έρευνας για διακρίβωση της τύχης των εννέα
αγνοουμένων».

Οι εννέα αγνοούμενοι, σημειώνει, εξαφανίστηκαν υπό συνθήκες, απειλητικές

για τη ζωή τους.
Το ΕΔΑΔ απεφάνθη επίσης ότι σε άλλες εννέα υποθέσεις υπήρξε
παραβίαση του άρθρου 3 της Συνθήκης για απάνθρωπη μεταχείριση, καθώς
και του άρθρου 5 για έλλειψη αποτελεσματικής διερεύνησης για διακρίβωση
της τύχης των ατόμων που αγνοούνται.

Οι προσφυγές καταχωρήθηκαν το 1990 και αφορούν τους αγνοούμενους

Ανδρέα Βαρνάβα, Ανδρέα Λοϊζίδη, Φίλιππο Κωνσταντίνου, Δημήτρη
Θεοχαρίδη, Πανίκο Χαραλάμπους, Ελευθέριο Θωμά, Σάββα Χατζηπαντελή,
Σάββα Αποστολίδη και Λεοντή Δημητρίου Σαρμά.

Newsroom ΔΟΛ, με πληροφορίες από ΑΠΕ-

Βλέπεις ή όχι κάτι ανησυχητικό γύρω σου?

Πιστεύεις πραγματικά ότι απέχουμε δεκάδες χρόνια από τα γεγονότα?
Πως ερμηνεύεις τα σημερινά σημάδια για

1) Κόσοβο - ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ?

2) Τουρική προκλητικότητα ΑΝΕΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ και ειδικά για τις
γκρίνες ζώνες - υφαλοκρηπίδα?
3) Μετονομασία ΣΚΟΠΙΩΝ σε ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ή οποία φαίνεται να γίνεται σε
πολύ συντομο χρονικό διάστημα και ενώ ο γέροντας είχε πει ότι το σκοπιανό
οικοδόμημα θα καταρρεύσει?
4) ΡΩΣΙΚΗ ανάσταση ενώ πριν 10 χρόνια δεν είχανε να φάνε?
5) Εξαθλίωση του ελληνικού λαού με ακρίβεια και φόρους
ΔΥΣΒΑΣΤΑΚΤΟΥΣ όπως είχε προφητέψει και ο Άγιος Κοσμάς?
6) Ενδυνάμωση της θέσης του Κουρδιστάν?
7) Απαξίωση της Ε.Ε. όπως το είχε προειδοποιήσει ο Παϊσιος?

Θα ήθελα πολύ να μου αναλύσεις τις σκέψεις σου για τα παραπάνω. Όπως
βλέπεις δεν σου έβαλα καμιά αμφισβητούμενη προφητεία και ημερομηνία.
Απλά έβαλα ΓΕΓΟΝΟΤΑ.

Είπεν άφρων εν καρδία αυτού, ουκ έστι Θεός.

Ουκ έστιν εν τω θανάτω ο μνημονεύων σου. Εν δε τω άδη τις
εξομολογήσεταί σοι;

Σχετικά με την απόσχιση του Κοσόβου που εγώ τουλαχιστον περιμενα οτι θα
γίνει σημερα θέλω να πω οτι αν δεν γίνει δεν σημαινει οτι η μαρτυρία αυτης
της μοναχής ειναι πλάνη.. Σημερα 10/1 δεν ήταν μια τυχαια μέρα στο
Κοσοβο. Σε τελετη που εγινε σημερα ο απερχόμενος προθυπουργός
παρέδωσε την προθυπουργία στον Θάτσι οποτε σημερα είναι ουσιαστικά η
πρωτη μέρα που έχει στα χέρια του την εξουσία του Κοσόβου. Στην πρώτη
του συνεντευξη στους δημοσιογράφους δήλωσε οτι απο την στιγμή που
αναλαμβάνει αυτός την διακυβέρνηση του Κοσοβου πρέπει να θεωρουν την
ανακύρηξη ανεξαρτησίας τετελεσμένο γεγονός και οτι αυτο θα έχει γίνει
πράξη έως τις αρχές Φεβρουαρίου. Οπότε ας μη βιαστουμε να βγάλουμε
συμπεράσματα...Έχεις καταλάβει τι σημένει προφητεία? Μία προφητεία δεν
στηρίζετε ντε και καλά σε ημερομηνίες διότι τότε όπως λες και εσύ θα ήτανε
παρέμβαση θα ήτανε σαν να είναι ο γέροντας ο ίδιος ο θεός! Προφητεία
σημένει προβλέπω τις μελλοντικές εξελίξεις βάσει των γεγονότων. όλοι όσοι
"προφητεύουν" είναι άριστοι γνώστες της παγκόσμιας πολιτικής και
γεωστρατηγικής σκηνής. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι τυχαίοι αλλά δεν είναι
και θεοί. Οπότε μην περιμένετε ημερομηνίες αλλά γεγονότα.
Όσο για την Ελλάδα θα γούσταρα ένα σκηνικό "να είμαστε θεατές". Αρκετά
πια. Αρκετό Ελληνικό αίμα χύθικε για τα εδάφη μας για την ελευθερία μας.
Αν γουστάρουν πόλεμο ας πολεμήσουνε αυτοί. Ιταλοί Γερμανοί Γάλλοι
Άγγλοι Ρώσοι Τούρκοι Αμερικάνοι. Πάντως ο στρατιωτικός πόλεμος ακόμη
δεν έχει ξεκινήσει και θα ξεκινήσει για να τελειώσει ότι δεν τελείωσε ο
οικονομικός πόλεμος που χρόνια τώρα γίνετε κάτω από τις μύτες μας

δεν είμαι σε θέση να γνωρίζω αν θα προκύψει κάτι στη γειτονιά μας ή πολύ
ευρύτερα. Το να ακούω από τη μία προφητείες για Ελληνοτουρκική διένεξη
και από την άλλη να "κάθονται" από πάνω και ευρύτερες γεωστρατηγικές
αντιπαραθέσεις, μου ακούγεται λίγο ήξεις - αφήξεις, δε χρειάζεται να είσαι
προφήτης για να αντιληφθείς ότι οι συσχετισμοί ισχύος στο επίπεδο της
οικονομίας έχουν ανατραπεί κατά τρόπο τέτοιο που είναι πιθανή μία μεγάλη
σύγκρουση (δυστυχώς, αλλά το φοβάμαι εδώ και χρόνια, χωρίς να είμαι
προφήτης). Μία αυτοκρατορία διαβλέπει τη σήψη της, θα κάνει ότι μπορεί
για να διατηρήσει τα κεκτημένα και, πιστέψτε με, κανείς από τους ορίζοντες
τα τεκταινόμενα τη σήμερον ημέραν δε "χαλιέται" για το αν θα σκοτωθούν και
100 και 200 και 500 εκατομμύρια σε μία γενικευμένη σύρραξη. Το να
ελπίζουμε ότι εμείς θα είμαστε στους "ταϊσμένους" χωρίς να βραχούμε, μου
ακούγεται επικίνδυνο : στη διεθνή διπλωματία ποτέ δε συνέβη κάτι τέτοιο,
χωρίς να υπάρχουν οι υποσημειώσεις στο πίσω μέρος του κειμένου. Και
εμένα οι υποσημειώσεις με προβληματίζουν... καλύτερα να μάθουμε
σκοποβολή λοιπόν.
Σχετικά με την απόσχιση του Κοσόβου, αποτελεί μία πιθανότητα που έχει
τεθεί στο τραπέζι για συγκεκριμένους λόγους, που ξεφεύγουν - ασφαλώς -
από τα στενά βαλκανικά πλαίσια. Θα μπορούσε να αποτελέσει παράγοντα
σύρραξης, αυτό φαίνεται εδώ και πολλά χρόνια επίσης. Βέβαια, ο φίλτατος
Θάτσι μπορεί να λέει ότι θέλει, το θέμα είναι το τι θα πάρει τελικά.
Φίλε stavros77 δε συμφωνώ ότι οι Ρώσοι (ως λαός) τρώνε πολύ
περισσότερο τώρα απ'ότι πριν από 10 χρόνια. Να δεχθώ ότι τώρα έχουν
πολιτικούς με καρύδια, ναι. Να δεχθώ ότι η Ρωσία ως κρατική οντόητα
αξιοποιεί πολύ καλύτερα κάποιες συνθήκες και επιβάλλει την ήδη
προϋπάρχουσα ισχύ της ως συνέχεια της Ε.Σ.Σ.Δ., ναι. Αλλά ότι δεν είχαν
να φάνε και τώρα τρώνε με χρυσά μαχαιροπήρουνα, όχι.
(Για τη φορολογία και την ακρίβεια στην Ελλάδα δε χρειάζεται να είσαι
προφήτης, οπότε αναιρείται ως επιχείρημα...χαχαχαχαχα. Και ένα μικρό
παιδί, αν του δείξεις τις φάτσες των πολιτικών μας και κυρίως τα στομάχια
τους, θα σου πει ότι δε φτάνει όλο το Α.Ε.Π. σε τρόφιμα για να τα γεμίσουν
)
Πάντως η απάντηση στο ερώτημα του φίλου europaios2 περί ιδιόχειρων
σημειώσεων του Παϊσίου θα με ενδιέφερε και μένα πολύ. Γιατί "verba volant,
scripta manent"...
Τέλος, φίλε comer, το γεγονός ότι κάποιοι δεν προσεγγίζουν τα γεγονότα
από τη θεολογική και εσχατολογική-προφητειολογική προσέγγιση, δε
σημαίνει ότι "πλανώνται πλάνην". Μπορεί και να σημαίνει ότι δεν περιμένουν
από "πεφωτισμένους" ή απλά φωτισμένους την προφητεία των
μελλουμένων, αλλά διαβάζουν τις διεθνείς εξελίξεις και ενημερώνονται. Το
ότι υπάρχουν κλειστές λέσχες και διεθνή μυστικά forums είναι γεγονός
αναμφισβήτητο. Το ότι σε τέτοιες συναντήσεις συζητώνται θέματα "πολύ
υψηλά" επίσης είναι δεδομένο... δε θα πήγαιναν εκεί πρόεδροι,
επιχειρηματίες, υπουργοί και πρωθυπουργοί, αγάδες, πασάδες, δερβισάδες,
για να συζητήσουν για το πέναλτι του Καραγκούνη και για το κλαρίνο της
35χρονης. Το αν η συγκεκριμένη δράση εντάσσεται στο "σχέδιο του Θεού",
όπως αρέσκετο να λέει ο παππούλης ή είναι καθαρά ανθρώπινη ενέργεια,
είναι θέμα ιδεολογικής προσέγγισης του καθενός να το κρίνει. Πάντως, με το
φτωχό μου το μυαλό θα σου πω ότι είναι πολύ εύκολο να λες ότι "το Σχέδιο
του Θεού υπερτερεί όλων των ανθρωπίνων σχεδίων", γιατί έτσι ενδύεις όλη
την ανθρώπινη πορεία μετο μανδύα του δεδομένου - πεπρωμένου και
αυτοεπαληθεύεσαι. Άρα το θέμα δεν είναι αν πιστεύουμε, εμείς οι μη πιστοί
των προφητειών, ότι ο κόσμος είναι όμορφος και αγγελικά πλασμένος ή
γεμάτος συνομωσίες και πλεκτάνες : το θέμα είναι ότι υπάρχουν κάποια
γεγονότα και απλά αποδίδουμε το μεταβαλλόμενο κάθε στιγμή status quo
στον ανθρώπινο - γήινο παράγοντα και όχι σε κάποια ανώτερη ύπαρξη.
Ας είμαστε ενωμένοι και ας διαφέρουμε ιδεολογικά. Οι εχθροί της πατρίδας
είναι πάντα ante portas και χρειάζεται συλλογική, ενωτική δράση για να
υπερασπιστούμε την Ελλάδα μας.

Πιστεύεις πραγματικά ότι απέχουμε δεκάδες χρόνια από τα γεγονότα?

Πως ερμηνεύεις τα σημερινά σημάδια για

1) Κόσοβο - ΩΡΑ ΜΗΔΕΝ?

2) Τουρική προκλητικότητα ΑΝΕΥ ΠΡΟΗΓΟΥΜΕΝΟΥ και ειδικά για τις γκρίνες ζώνες -
υφαλοκρηπίδα?
3) Μετονομασία ΣΚΟΠΙΩΝ σε ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ή οποία φαίνεται να γίνεται σε πολύ συντομο χρονικό
διάστημα και ενώ ο γέροντας είχε πει ότι το σκοπιανό οικοδόμημα θα καταρρεύσει?
4) ΡΩΣΙΚΗ ανάσταση ενώ πριν 10 χρόνια δεν είχανε να φάνε?
5) Εξαθλίωση του ελληνικού λαού με ακρίβεια και φόρους ΔΥΣΒΑΣΤΑΚΤΟΥΣ όπως είχε προφητέψει
και ο Άγιος Κοσμάς?
6) Ενδυνάμωση της θέσης του Κουρδιστάν?
7) Απαξίωση της Ε.Ε. όπως το είχε προειδοποιήσει ο Παϊσιος?

-Βλέπω φίλε μου βλέπω! από κει και έπειτα! μπορεί αύριο το πρωί, μπορεί
και ποτέ. Αν δηλαδή αποφασίσει ο Θεός να επικρατήσει η ειρήνη στη γη από
σήμερα και για πάντα! τι θα κάνεις θα τον αμφισβητήσεις για χάρη του
Παίσιου?
1)Βοσνία Εζεργοβίνη Κροατία Σερβία ώρα μηδέν! ήταν.......
2)Πάντα ήταν άνευ προηγουμένου!
3)Και να ονομαστεί Μακεδονία? θα κάνουμε πόλεμο? έχεις ικανές τις
Ελληνικές κυβερνήσεις να διεξάγουν κερδοφόρο πόλεμο? έστω και με τα
Σκόπια! και θέτω προσοχή στη λέξη κερδοφόρο! Αν είχαν στρατιγική δε θα
είχαμε φτάσει εδώ....ίσως και να τα είχαμε προσαρτήσει χρόνια τώρα!
4)Ρωσική Ανάσταση ε! και? όταν θα ανασταίνεται η Ρωσία θα έχουμε και
παγκόσμιο πόλεμο? Αν είναι έτσι να μην αναστηθεί ποτέ!
5)Γιατί πότε παιρνούσαμε καλύτερα? μήπως προ κατοχής προ ή μετά
εμφυλίου? προ ή μετά Χούντας? προ ή μετά Σιμήτη?
6)Σήμερα εν δυνάμωση αύριο αποδυνάμωση, που να ξέρεις τα σχέδια των
Αμερικανών!
7)Δε λες που είναι κι αυτή και κάνει λίγο τα στραβά τα μάτια! Τα πόδια μας
θα τρώγαμε!
Μία προφητεία δεν στηρίζετε ντε και καλά σε ημερομηνίες διότι τότε όπως λες και εσύ θα ήτανε
παρέμβαση θα ήτανε σαν να είναι ο γέροντας ο ίδιος ο θεός! Προφητεία σημένει προβλέπω τις
μελλοντικές εξελίξεις βάσει των γεγονότων. όλοι όσοι "προφητεύουν" είναι άριστοι γνώστες της
παγκόσμιας πολιτικής και γεωστρατηγικής σκηνής. Αυτοί οι άνθρωποι δεν είναι τυχαίοι αλλά δεν είναι
και θεοί. Οπότε μην περιμένετε ημερομηνίες αλλά γεγονότα.
-Έτσι όπως το θέτεις μιλάμε για εκτιμήσεις! επειδή όμως δε θεωρώ τον Άγιο
Κοσμά ή τον Άγιο Παίσιο άριστους γνώστες της παγκόσμιας πολιτικής και
γεωστρατηγικής σκηνής αλλά απλούς Αγίους για αυτό μίλησα για γραπτά
δικά τους συγγράμματα και όχι βιβλία του Εμπορίου

Σε μία περίοδο δύσκολων κατά κοινή ομολογία σχέσεων Ρωσίας - ΝΑΤΟ ο

Βλ.Πούτιν στέλνει συμβολικό μήνυμα διορίζοντας στη θέση του μόνιμου
αντιπροσώπου στη Συμμαχία τον Ντμίτρι Ρογκόζιν, «γεράκι» της εξωτερικής
πολιτικής με γνωστές υπερεθνικιστικές θέσεις.

"Θα προσπαθούν να το λύσουν με την πένα μα δε θα μπορούν ,99 φορές με

τον πόλεμο και μία με την πένα" (Άγιος Κοσμάς)

Ο νοών νοείτω

Είπεν άφρων εν καρδία αυτού, ουκ έστι Θεός.

Ουκ έστιν εν τω θανάτω ο μνημονεύων σου. Εν δε τω άδη τις
εξομολογήσεταί σοι;

καλώς ή κακώς δεν μπορώ να δεχτώ ότι υπερδυνάμεις όπως η Ρωσία και οι
Η.Π.Α. θα γενίκευαν μία σύγκρουση περιφερειακή, όπως ένα θερμό
επεισόδιο μεταξύ ημών και των φίλτατων γειτόνων, αν δεν συντρέχουν λόγοι
ευρύτερης γεωπολιτικής σημασίας. Το πιο πιθανό είναι ότι θα προτιμήσουν
να ρίξουν κάνα δύο ελικόπτερα με ηλεκτρονικό πόλεμο και να περιμένουν
από το νεώτερο "Σημίτη" για το επόμενο "ευχαριστώ". Αυτό δε σημαίνει ότι
αποκλείω κάτι, απλά μου φαίνεται κάπως αλλόκοτο, μέχρι εκεί.
Εύχομαι πάντως να διαψευσθούν αυτές οι πολεμοχαρείς προφητείες, γιατί
αν το δει κανείς σε βάθος, δεν είναι και το πλέον ανθρωπιστικό να
προσδοκούμε αιματοχυσία για να επιβεβαιωθούν τα δηλούμενα. Για μένα
προσωπικά δεν είναι καν ποθούμενο η επανακατάκτηση της Πόλης (και
προσοχή στις απαντήσεις, γιατί έχω γεννηθεί εκεί), για μένα ποθούμενο είναι
η ενότητα του Ελληνισμού και η συμπόρευση όλων μας για το καλό της
πατρίδας. Και το καλό της πατρίδας δεν ονομάζεται πολεμική σύρραξη με τη
γείτονα (χωρίς βέβαια να είμαι οπαδός της αναβλητικής υποχωρητικής και
μειοδοτικής, εν τέλει, εξωτερικής πολιτικής των τελευταίων ετών), ούτε πείνα,
ούτε βίαιος εκχριστιανισμός, ούτε, ούτε, ούτε...

Γράφει ο/η Δημήτρης Κυριακίδης

01.11.07
Κύριε Διευθυντά,
Ιδού η προφητεία για όσα πρόκειται να γίνουν. «Νίκη Ορθοδόξων λαών.
Ηττα Άγαρ και γενική σφαγή Άγαρ υπό Ορθοδόξων λαών».
Η προφητεία εδώ, Ορθόδοξους λαούς, πρέπει να εννοεί τους Ρώσους μαζί
με μερικούς από τους δορυφόρους της. Αναφέρεται μάλλον στο θρήσκευμα
και όχι στο ιδεολογικό ή κοινωνικο-οικονομικό σύστημα των χωρών τούτων.
Αγαρηνούς δε όπως έχουμε πει προηγουμένως, εννοεί τους Τούρκους.

Θα σφαγούν δε από τους Ρώσους και τους συμμάχους τους κατά την
αιφνιδιαστική και κεραυνοβόλο επίθεσή των κατά της Τουρκίας προς
κατάληψη των στρατηγικών στενών των Δαρδανελλίων και της
Κωνσταντινουπόλεως.
«Ανησυχία κόσμου».
«Γενική απελπισία επί της γης».
Είναι επόμενο ότι η στρατιωτική αυτή δραστηριότητα της Ρωσίας με τους
δορυφόρους της, με αιφνιδιαστική επίθεση κατά της Τουρκίας για κατάληψη
των Δαρδανελλίων και της Πόλης, θα φέρει και ανησυχία και απελπισία
γενική σ’ όλη την γη. Και δικαιολογημένα, γιατί ουδέποτε ένας πυρηνικός
πόλεμος θα είναι τόσο πλησίον όσον ποτέ. Οι δε «μακράν του Χριστού
άνθρωποι», οι «μη έχοντες ελπίδα σωτηρίας» θα πανικοβληθούν. Θα
δοκιμασθούν σκληρά από τον φόβο και την αγωνία του θανάτου.
«Μάχη επτά κρατών εις την Κωνσταντινούπολη Τρία ημερονύκτια σφαγή».
«Νίκη ενός μεγαλύτερου κράτους κατά εξ κρατών».

Στην Κωνσταντινούπολη θα πολεμήσουν επτά κράτη. Το μεγαλύτερο

κράτος, δηλαδή ο Ανατολικός Συνασπισμός, θα νικήσει τις ελαφρές δυνάμεις
των έξ κρατών, που θα σπεύσουν, να βοηθήσουν την Τουρκία για να μην
καταρρεύσει. Ο τρομερός καταστρεπτικός αυτός πόλεμος θα κρατήσει τρία
ολόκληρα ημερονύκτια. Μέχρι εδώ θα διεξαχθεί με τα κλασικά συμβατικά
όπλα.
Μεταξύ δε της προαναφερόμενης προφητείας φαίνεται ότι θα υπάρχει
κάποιο χρονικό διάστημα ηρεμίας, αλλά ακαθορίστου διαρκείας.
«Συμμαχία έξ κρατών κατά του εβδόμου κράτους και τρία ημερονύκτια
σφαγή».
«Εισβολή ξένων στρατευμάτων εξ Αδριατικού Πελάγους. Ουαί εις τους
κατοικούντας επί της γης, ο Αδης έτοιμος».
Τα έξ κράτη, δηλαδή οι Δυτικές Δυνάμεις, έχουν πάρει την απόφαση για
ανακατάληψη των Δαρδανελλίων και της Κωνσταντινούπολης. Είναι φυσικό
αυτό λόγω της μεγάλης στρατηγικότητάς των. Πού, όμως, θα γίνει η
απόβαση;
Φαίνεται από το Αιγαίο ν’ αποκλείεται. Γιατί; Ισως η δυναμική παρουσία του
Ρωσικού στόλου στο Αιγαίο να καθιστά ασύμφορη ή και αδύνατη μια τέτοια
αποβατική επιχείρηση των έξ κρατών. Ισως, ακόμη ο Ελληνικός λαός και ο
Ελληνικός στρατός να είναι εχθρικός προς τις Δυτικές Δυνάμεις, επειδή
επέτρεψαν ή ακόμη και εβοήθησαν ή και ενεθάρρυναν την Τουρκική επίθεση
κατά της Ελλάδος. Επομένως ο Ελληνικός χώρος, η Ελληνική Μακεδονία και
Θράκη, να μην προσφέρονται για τέτοια απόβαση. Μένει, λοιπόν, η Βόρειος
Ηπειρος, η Αλβανία, ως η μόνη λύση.
Μια από τις πολλές προφητείες του πατρο-Κοσμά του Αιτωλού, όπου είναι
πολιούχος και προστάτης της Βορείου Ηπείρου, ο Μάρτυρας, ο Κήρυκας, ο
Απόστολος, ο Μοναστής, ο Ιερεύς, ο Προφήτης, ο Εθνεγέρτης και
Εθναπόστολος, όπου τιμούμε την μνήμη του στις 24 του μηνός Αυγούστου
λέει: «Καλόν είναι τα γυναικόπαιδα να βγουν στα βουνά. Θα σας ρωτούν αν
είναι μακριά η Πόλη, εσείς να μη λέτε την αλήθεια, διότι θα σας
κακοποιήσουν. Ο στρατός αυτός δεν θα φθάσει στην Πόλη. Εις την μέσην
του δρόμου θα μάθει ότι ο πόλεμος ετελείωσε».
Είναι, όμως, πολύ φυσικό και σχεδόν βέβαιο, ότι με την απόβαση των
Δυτικών Δυνάμεων από το Αδριατικό Πέλαγος θα δημιουργηθεί μια πάρα
πολύ τεταμένη και εκρηκτική κατάσταση, που θα έχει όλες τις πιθανότητες
εκρήξεως ενός πυρηνικού πολέμου, αφού οι Δυτικές Δυνάμεις με τα
συμβατικά όπλα θα είναι μάλλον αδύνατον να υπερισχύσουν.
Δεν θα υπάρχει καθόλου αμφιβολία ότι ο τρομερός αυτός πόλεμος θα
προκαλέσει σε ελάχιστο χρονικό διάστημα υλικές καταστροφές και
πνευματικές αναστατώσεις. Βλέποντας οι άνθρωποι τον τρομερό κίνδυνο
της γενικεύσεως του πολέμου, ίσως και με πυρηνικά όπλα και τον κίνδυνο ν’
αφανισθούν, θα μετανοήσουν, θα συνέλθουν και θα στραφούν προς τον Θεό
και θα ζητήσουν το έλεός Του. Θα ζητήσουν με όλη τη δύναμη της ψυχής
των την παρέμβασή Του για να τους σώσει. Τότε «Παρακληθήσεται το
θείον».
«Παύσις πολέμου υπό Αγγέλου Χριστού και παράδοσις πόλεως τοις
Ελλησι».

Η απέραντος αγάπη του Ουρανίου Πατρός και η άπειρος ευσπλαχνία Του,

ελκύονται από την μετάνοια των ανθρώπων και σπεύδει κατά τρόπο
θαυμαστό και τερματίζει τον πόλεμο. Πώς;
«Παύσις πολέμου υπό Αγγέλου – Θεού – Χριστού». Και «ει μη
εκολοβώθησαν αι ημέραι εκείναι, ουκ αν εσώθη πάσα σάρξ, δια δε τους
εκλεκτούς κολοβωθήσονται αι ημέραι εκείναι».
Είναι, ίσως, απόφαση του Θεού δια της Ορθοδόξου πίστεως η Ελλάς να
μεγαλυνθεί και δοθασθεί «υπέρ πάντα τα έθνη», παρ’ ότι σήμερα πολεμείται
και αδικείται από τα λεγόμενα Χριστιανικά, αλλά πεπλανημένα και ισχυρά
έθνη της γης. Ισως ακόμη να είναι η βουλή αυτή του Θεού αμετάθετη.
Θα τιμωρηθούμε πρώτα, αν δεν μετανοήσουμε και επιστρέψουμε κοντά στον
Χριστό και τον αναγνωρίσουμε αληθινό Θεό και Υιόν του Θεού και σωτήρα
μας. Και κατόπιν θα δοξαστούμε. Αν, όμως, ζητήσουμε το έλεος του Θεού,
καταφύγουμε στην ευσπλαχνία Του αμέσως, προτού αρχίσουν τα
καταστρεπτικά γεγονότα, θα δοξαστούμε χωρίς να είναι ανάγκη να
υποστούμε και τις τιμωρίες του Θεού και τις καταστροφές. Από εμάς τους
ίδιους εξαρτάται και η σωτηρία μας και η καταστροφή μας.

Δεν μπορούμε να ξέρουμε ακριβώς πότε πρέπει ν’ αρχίσει κανείς να

υπολογίζει το χρόνο για να βρει πότε θα είναι το τέλος των θλίψεων του
κόσμου. Αγνοούμε εντελώς την χρονολογία. Αλλωστε ούτε είναι και σωστό
να δίνουμε απόλυτη πίστη στις χρονολογίες, γιατί ο Θεός, όταν οι άνθρωποι
μετανοήσουν, αναστέλλει ληφθείσας αποφάσεις Του, όπως συνέβη στην
περίπτωση της Νινευί.
Η γνώμη, όμως, πολλών που παρακολουθούν τα σημεία των καιρών είναι
ότι βρισκόμαστε πάρα πολύ κοντά στις ημέρες που θ’ αρχίσουν να
πραγματοποιούνται τα κοσμοϊστορικά αυτά γεγονότα, που αναφέρονται στις
προφητείες των Αγίων Πατέρων της Ορθοδόξου Εκκλησίας μας.
Τέλος, τα ρητά «εγώ ειμί το Α και το Ω. Πρώτος και Εσχατος», αποδεικνύουν
καθαρά ότι η προφητεία αυτή εδόθη στον ανώνυμο συγγραφέα από τον ίδιο
τον Χριστό. Πώς και δια ποίου τρόπου δεν μπορούμε να ξέρουμε. Εδόθη δι’
οράσεως, δι’ ενυπνίου, ή δια του φωτισμού του Αγίου Πνεύματος; Είναι
άγνωστο. Γνωστόν είναι, όπως μαρτυρεί και η Αποκάλυψις του Ιωάννου, ότι
«ο Πρώτος και ο Εσχατος, η αρχή και το τέλος, το Α και το Ω» είναι ο
Χριστός.

(ΕΓΩ ΠΡΟΣΩΠΙΚΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΠΟΥ ΑΣΧΟΛΕΙΤΑΙ ΜΕ ΤΑ

ΘΕΜΑΤΑ ΑΥΤΑ ΘΑ ΕΧΕΙ ΕΚΦΡΑΣΕΙ ΤΗΝ ΓΝΩΜΗ ΤΟΥ ΓΙΑ ΤΑ
ΤΕΚΤΕΝΟΜΕΝΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΟΤΙ ΕΔΟΘΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΔΙΟ ΤΟΝ ΧΡΙΣΤΟ
ΚΑΠΟΙΑ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑ.ΤΑ ΣΧΟΛΙΑ ΔΙΚΑ ΣΑΣ.)

ΕΠΙΣΗΣ ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΑΤΙ ΠΟΛΥ ΠΕΡΙΕΡΓΟ ΠΟΥ ΑΝ ΟΝΤΩΣ ΕΙΝΑΙ ΕΤΣΙ,

ΕΙΝΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΣΗΜΑΔΙ.ΣΤΗΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΛΕΟΝΤΟΣ ΣΟΦΟΥ
<<Σχετικά με το θρύλο του φτωχού κι εκλεκτού βασιλιά του γνωστού κι
αγνώστου, που κατοικεί στα σύνορα του Βυζαντίου.... Αυτός είναι ο αληθινός
βασιλιάς που τον έδιωξαν από το σπίτι του οι άνθρωποι.... Θα αποκαλυφθεί
στο τέλος των Τούρκων (Iσμαηλιτών) ημέρα Παρασκευή, ώρα 3η.>> ΕΔΩ
ΙΣΧΥΡΙΖΟΝΤΑΙ ΚΑΠΟΙΟΙ ΨΑΧΜΕΝΟΙ ΕΠΙ ΤΟΥ ΘΕΜΑΤΟΣ ΟΤΙ << ημερα
παρασκευη,ωρα 3η,ξημερωνοντας εορτη της παναγιας>>. ΣΤΟ ΕΤΟΣ 2008
ΗΜΕΡΑ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΕΙΝΑΙ Η 15 ΑΥΓΟΥΣΤΟΥ.
ΕΑΝ ΕΧΕΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΚΑΠΟΙΟ ΣΤΟΙΧΕΙΟ ΕΠ ΑΥΤΟΥ ΘΑ ΗΤΑΝ ΧΡΗΣΙΜΟ
ΝΑ ΤΟ ΠΑΡΟΥΣΙΑΣΕΙ.

"ΕΛΛΗΝΑΡΑΔΕΣ ΠΑΜΕ ΓΕΡΑ"

"πρώτα θα έρθουν οι φωτιές, μετά οι πλημμύρες, μετά θα έρθει ο

σεισμός, και μετά τα γεγονότα". (Μη σταθείτε στο Λιακόπουλο, αλλά στον
π.Σάββα Αχιλλέως).

Λοιπόν, οι φωτιές είχαν ήδη έρθει όταν το άκουσα, οι πλημμύρες

ακολούθησαν, το σεισμό τον ένιωσε όλη η Ελλάδα, οπότε λογικά
περιμένουμε τα γεγονότα!

Πότε;; Αν ο comer έχει δίκιο, και ο πόλεμος παύσει στις 15.8.2008, τότε: Οι
Ρώσσοι μεσα σε μια εβδομάδα θα κατανικήσουν τους Τούρκους. Θα
στρατοπεδεύσουν 6 μήνες έξω απο την Ιερουσαλήμ. Το β΄ημίχρονο του
πολέμου θα κρατήσει 3 μέρες. Συνολικά 6 μήνες και 2 εβδομάδες. Αρα,
πρέπει να περιμένουμε την αρχή των γεγονότων τέλη Ιανουαρίου - Αρχές
Φεβρουαρίου. Με βάση παλαιότερες αναφορές στο forum, η αρχή θα γίνει το
Μάρτη.Όσο για τις ετοιμασίες, ας είναι πρώτα η μετάνοια, η
εξομολόγηση, η απαλλαγή μας απο την αμαρτία δια των μυστηρίων
της Εκκλησίας, και δευτερευόντως οι υλικές ετοιμασίες.Αν πέφτουμε
έξω και δε γίνει τίποτε απο όλα αυτα το 2008, ακόμα καλύτερα, θα έχουμε
κάνει ένα βήμα για τη Σωτηρία μας.Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΓΑΛΟΣ
ΚΕΡΔΙΣΜΕΝΟΣ ΑΠΟ ΤΟΝ ΠΟΛΕΜΟ ΑΥΤΟ. Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΕΙΝΑΙ
ΘΕΑΤΗΣ

στο βιβλιο "Αναμενομενα κοσμοιστορικά γεγονοτα υπο τω φως

των ορθοδόξων προφητειων" του στρατηγου Τσαταλου (εκδ.
1972) και φέρεται να έχει γραφει το 1053 υπο αγνωστου .
Υπαρχουν όμως και πολλες νεωτερες που μας δίνουν
περισότερες λεπτομέρεις και συμπληρώνουν την παραπάνω
οπως αυτές του Π. Παισιου. Παντως επειδη έχω διαβάσει
πολλές (ισως και όλες) έχω και εγω φτάσει στο συμπερασμα
οπως λές οτι το τέλος του πολέμου θα γίνει με παρέμβαση Θεική
ξημερώματα της εορτης της Παναγίας και θα είναι ημέρα
Παρασκευή. Οντως φετος πεφτει Παρασκευή 15 Αυγουστου και
αυτό ειναι άλλο ενα σημάδι οτι πιθανον να γίνουν ολα αυτα
φετος. Αυτη μου η αποψη ενισχύθηκε πολύ όταν άκουσα απο
τον γνωστό μου τα λόγια αυτα της μοναχης (απο αποκάλυψη
του Π. Πορφυρίου) οτι μέσα στο επόμενο καλοκαιρι θα
ολοκληρωθουν αυτα τα φοβερα γεγονότα.

ΙΕΡΟ ΟΡΟΣ ΤΟΥ ΑΘΩ

Όρος στην αρχαία ελληνική περίοδο

Sύμφωνα με μια παράδοση, το όνομα Άθως προέρχεται από το Giant Άθω,

ο οποίος, κατά τη μάχη των Θεών και Γιγάντων, flung ένα μεγάλο βράχο σε
Ποσειδώνα, το οποίο προσγειώθηκε όπου η χερσόνησος είναι σήμερα. Μια
άλλη παράδοση αναφέρει ότι ο Ποσειδώνας flung ένα τεράστιο βράχο στο
Όρος, η οποία τον συνθλιβεί στον τόπο όπου το βουνό βρίσκεται σήμερα.

Ο Όμηρος αναφέρει Άθως στην Ιλιάδα (ραψωδία 219). Ηρόδοτος αναφέρει

τα ακόλουθα αρχαίες πόλεις στην περιοχή του Αγίου Όρους: Σάνη,
Holophyxos, Akrothoon, Θύσσος, και Κλεωναί. Στράβων αναφέρει επίσης
την πόλη της Charadria, ενώ ο Πλίνιος, πολλούς αιώνες αργότερα,
αναφέρεται στις πόλεις της Ουρανούπολης, Palaiotrion, Thysson, Kleonas,
και Απολλωνία. Δεν είναι εύκολο να καθορίζουν τα σημεία των πόλεων
αυτών. Οι περισσότεροι μελετητές Sane θέση στο χώρο της Τρυπητής,
σκληρά από τη διώρυγα του Ξέρξη? Δίου σε Πλατύς Γιαλός κοντά στην
Ιερισσό, στον κόλπο της Ιερισσού? Holophyxos στην ανατολική ακτή της
χερσονήσου? Akrothoon κοντά στο ακρωτήρι Όρος? Θύσσος στον τομέα της
Δοχειαρίου και Κωνσταμονίτου Μοναστήρια, και Κλεωναί κοντά
Ξηροποτάμου. Charadria ήταν πιθανότατα κοντά Βατοπεδίου. Αυτές οι
πόλεις κατοικούνται κυρίως από Θράκες και Πελασγοί. Όλα υποτάχθηκαν
από τον Φίλιππο Β 'της Μακεδονίας. Αργότερα, το 168 π.Χ., την οποία
εξαγοράστηκαν από τους Ρωμαίους, όπως και η υπόλοιπη Μακεδονία. Οι
περισσότερες από τις πόλεις που αναφέρθηκαν παραπάνω έχουν
καταστραφεί πριν από την άφιξη των Ρωμαίων, αλλά ορισμένες από αυτές
πρέπει να εξακολουθούν να έχουν κατοικηθεί κατά τους αιώνες που
ακολούθησαν, επειδή έχουν αποφέρει ευρήματα από την παλαιοχριστιανική
περίοδο.

Όρος στην παλαιοχριστιανική περίοδο

Ο μύθος ότι πηγαίνει Θεοτόκου και του Αγίου Ιωάννη ήταν καθ 'οδόν για την
επίτευξη του Λαζάρου, όταν μια καταιγίδα ανάγκασε να θέσει σε θέση όπου
σήμερα είναι η Μονή Ιβήρων. Η Virgin άρεσε ο τόπος πολύ και ρώτησε τον
Χριστό να κάνει ένα δώρο της χερσονήσου. Δεν ξέρουμε ακριβώς πότε το
πρώτο ασκητές διακανονιστεί στις Όρος? Αλλά μερικές iconophile μοναχοί
πρέπει να έχουν καταφύγει εκεί κατά τον 8ο αιώνα, επειδή οι μοναχοί από
την ασκητική Bithynian Όλυμπος, Ίδη, και Άθως πήρε μέρος στην
οικουμενική σύνοδο του 843. Έτσι, όχι μόνο δεν πρέπει να ασκητική μοναχοί
έχουν εγκατασταθεί στο Όρος κατά τα προηγούμενα έτη, θα πρέπει να έχουν
επίσης φημίζεται για την αρετή και θεολογικές απόψεις τους.

Στο τέλος του 9ου αιώνα, υπήρχαν πολλοί ερημίτες και μικρές μοναστικές
κοινότητες του Άθω, κυρίως στην περιοχή του ισθμού. Δύο σημαντικές
recluses ήταν Πέτρος ο Αθωνίτης και Ευθύμιος της Θεσσαλονίκης. Σύμφωνα
με sigillion του Βασιλείου Α, τώρα χάνονται, Kolobou μονή ιδρύθηκε κατά την
περίοδο αυτή (872) κοντά στην Ιερισσό.

Στο 911, η έδρα του Πρώτου-"kathedra το« της "τρίτης ηλικίας" "-
μεταφέρθηκε από κοντά τη Διώρυγα του Ξέρξη σε μια νέα τοποθεσία, Mese
(« μεσαία »), Καρυές, όπως ονομαζόταν τότε. Η μεταβίβαση αυτή
πιθανότατα οφείλεται στην αύξηση του αριθμού των μοναχών και το γεγονός
ότι ο μοναχισμός είχε πλέον εξαπλωθεί σε όλη τη χερσόνησο του Άθω.
Mese ήταν η κατοικία του Πρώτου, ο οποίος εκλέγεται από τους μοναχούς
της όλα τα μοναστήρια και ήταν ο πνευματικός ηγέτης. Ο ασκείται
εκκλησιαστική εξουσία, πήρε μέρος στην πατριαρχική συμβούλια, και είχαν
το δικαίωμα να διορίζω ιερείς και να διορίζει και να απολύει ηγουμένων.

Όλα τα ίδια, η κατάσταση του μοναχισμού στο πρώτο μισό του 9ου αιώνα
δεν ήταν καλή. Οι περισσότεροι από τους μοναχούς ήταν ακόμη ερημίτες,
που ζουν σε αυτοσχέδιες καλύβες, τρώγοντας τους καρπούς των άγριων
δένδρων, και υφίστανται τις συνέπειες των συχνών πειρατικών επιδρομών.
Αυτή η κατάσταση άλλαξε με την άφιξη του Αγίου Αθανάσιος ο Αθωνίτης.

Αγίου Αθανασίου του Αθωνίτου

Γεννήθηκε στην Τραπεζούντα σε πλούσιους γονείς, Αθανάσιος έγινε
μοναχός και έζησε στη Βιθυνία στη Μικρά Ασία για τέσσερα χρόνια, μετά
από την οποία έφυγε για το Άγιο Όρος. Το 961, μετά τη σύνοδο του τότε
ισχυρό στρατηγό και μετέπειτα αυτοκράτορα Νικηφόρο Φωκά, που άρχισαν
να χτίζουν τη Μεγίστη Λαύρα, ένα μοναστήρι στην οποία ο Νικηφόρος
Φωκάς ο ίδιος αποσύρθηκε στα γηρατειά του.

Ωστόσο, η έντονη οικοδομική

δραστηριότητα Αθανάσιος του
προκάλεσε την αντίθεση της
πλειονότητας των ασκητών, που
συσπειρώθηκαν γύρω από Paul
Xiropotamites και κατηγόρησε
Αθανάσιος πριν αυτοκράτορα
Ιωάννη Τσιμισκή του διαφθείρει
το χαρακτήρα του Αγίου Όρους.
Ο αυτοκράτορας απάντησε με
ένα αυτοκρατορικό
χρυσόβουλλο, η Τράγος, που
είναι το παλαιότερο έγγραφο που
φέρει αυτοκρατορική υπογραφή.
Η Τράγος ήταν ο πρώτος
κανόνας για το Άγιο Όρος, και
δάνεισε περαιτέρω υποστήριξη
σε ό, τι Αθανάσιος έκανε. Μέχρι
τη στιγμή που πέθανε το 1000,

Αθανάσιος δεν είχε κατασκευασθεί μόνο το

μεγάλο και επιβλητικό συγκρότημα κτιρίων που
απαρτίζουν τη Μεγίστη Λαύρα, αλλά και
εξασφάλισε την απαιτούμενη χρηματοδότηση
για τη διατήρηση της μονής και έθεσε τα
θεμέλια της κοινοβιακό μοναχισμό.

Αγίου Αθανασίου του Αθωνίτου

Όρος τον 11ο-15ο αιώνα

Το Μονή Σίμωνος Πέτρας, όπως φαίνεται από Βασίλειος Barski κατά την
επίσκεψή του στο Όρος το 1744
Στο 11ο και 12ο αιώνα, Άθως έγινε ένα από τα σημαντικότερα μοναστικά
κέντρα της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας. Πολλά μοναστήρια ιδρύθηκαν και οι
βυζαντινών αυτοκρατόρων που εκδίδονται χρυσόβουλλα και σιγιλλίων τη
χορήγηση σε αυτούς πολλά προνόμια και μεγάλες εκτάσεις γεωργικής γης.
Κατά τον χρόνο της μοναστικές κοινότητες στη Μικρά Ασία ήταν να
εξουδετερωθεί από την Σελτζούκων επιδρομές Turk, του Άθω το coenobia
ήταν ανθηρή και προσγειώθηκε περιουσία τους ήταν διαρκώς αυξάνεται,
όπως και την επιρροή τους. Η παράδοση του ασκητή ερημίτες παρέμεινε
επίσης πολύ ζωντανός.
Μετά από τα στρατεύματα της Τέταρτης Σταυροφορίας είχαν καταλάβει την
Κωνσταντινούπολη, οι Λατίνοι εγκαταστάθηκαν στην Ελλάδα, φέρνοντας τις
εν λόγω δοκιμασίες για την μοναστήρια της Αθωνικής Πολιτείας που
αναγκάστηκαν οι μοναχοί για να επιδιώξει την προστασία των Πάπας
Ιννοκέντιος ΙΙΙ. Αλλά ακόμα και μετά Μιχαήλ Η 'Παλαιολόγος είχε
απελευθέρωσε την Κωνσταντινούπολη, το Αγιορειτών συνέχισαν να
υποφέρουν, επειδή αντιτάχθηκε στην βυζαντινή emperorsÀ προσπάθειες για
να συνεχίσει την ένωση της Ρωμαιοκαθολικής και των Ορθοδόξων
Εκκλησιών. Τον 14ο αιώνα, το Άγιο Όρος που αντιμετωπίζουν μεγάλη
κινδύνους, αλλά παρόλα αυτά ευημερούσε και άκμασε. Στις αρχές του
αιώνα, οι μισθοφόροι της καταλανικής Μεγάλου Εταιρεία εισέβαλαν στο
Άγιον Όρος για δύο χρόνια (1307-9), λεηλασία πολλά μοναστήρια,
λεηλατούν τους θησαυρούς της Χριστιανοσύνης, και να τρομοκρατήσει τους
μοναχούς. Από τα 300 μοναστήρια του Άθω, στις αρχές του 14ου αιώνα,
μόνο 35 έμειναν μέχρι το τέλος. Στο μέσο του αιώνα, ωστόσο, η Μακεδονία
περιήλθε στα χέρια του Σέρβου ηγεμόνα Στέφαν Δουσάν, ο οποίος
επισκέφθηκε το Άγιο Όρος και έδωσε πολλά μοναστήρια της χρηματοδοτικής
στήριξης του. Νέα ιδρύθηκαν μοναστήρια, εκκλησίες και refectories οι
τοιχογραφίες, και την ποιότητα της μοναστικής ζωής βελτιώθηκε, λόγω της
εμφάνισης της ησυχαστική κίνηση.

Ησυχασμού
Οι μοναχοί του Αγίου Όρους δεκτή
Ησυχασμού. Σύμφωνα με το Γρηγόριο του
Σινά, ο ιδρυτής της hesychia, μοναχοί
μπορούσαν να δουν το «άκτιστο φως του
Θεού», το φως που έλαμψε για τον Χριστό
στην Μεταμόρφωση του στο όρος Θαβώρ, εάν
ήταν ενάρετος και να αφιερωθεί αποκλειστικά
στην προσευχή, κάθεται από την αυγή για να
παραμονή στον ίδιο χώρο, συγκέντρωση και
σιωπηλά επαναλάμβαναν την προσευχή
«Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησον με». Η ελπίδα
ότι έτσι θα μπορούσε να έρθει κοντά στο Θεό
ήταν ίσως μια αντίδραση στην ολοένα και αυξανόμενη εξωτερικούς
κινδύνους και την κατάρρευση της βυζαντινής αυτοκρατορίας.

Το θέμα της Ησυχασμού διαιρείται βυζαντινής κοινωνίας. Ορισμένοι

αγκάλιασε το ζήλο, άλλοι την απέρριψαν βίαια, κυρίως λόγω των υπερβολών
μερικών ζηλωτές. Ησυχασμού υποστηρίχθηκε επίσης από το Βυζαντινό
αριστοκράτες και τελικά επικράτησε σε τρία συμβούλια (το 1341, 1347,
1351). Γρηγόριος Παλαμάς, πρώην μοναχό του Αγίου Όρους, στη συνέχεια,
ο Αρχιεπίσκοπος της Θεσσαλονίκης και υποστηρικτής της Ησυχασμού, ήταν
αυξημένα σε αγιότητα, όπως πολλοί άλλοι ηγέτες ησυχαστική. Οι
προσπάθειες που καταβάλλονται από τον μοναχό Βαρλαάμ και τον
αυτοκράτορα Ανδρόνικου Γ για την καταπολέμηση της ησυχαστική κίνηση
και να περιορίσει την εξάπλωσή της ήταν ανεπιτυχείς, στο Άγιο Όρος
τουλάχιστον.

Γρηγόριος Παλαμάς

Οθωμανικού κράτους

Η δυτική πλευρά του Αγίου Όρους, όπως φαίνεται από Βασίλειος Barski το
1744 Οι Οθωμανοί Τούρκοι εμφανίστηκε για πρώτη φορά στο Άγιον Όρος
στα τέλη του 14ου αιώνα, και έγινε μέρος της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας
στις αρχές του 15ου. Οι μοναχοί κατάφερε να εξασφαλίσει τα προνόμιά τους,
τη διοικητική τους αυτονομία, και προσγειώθηκε την περιουσία τους από
σουλτάνο Μουράτ Β και οι διάδοχοί του, αλλά ήταν υποχρεωμένοι να
καταβάλλουν ετήσιο φόρο δημοσκόπηση (haraci), καθώς και πολύ υψηλές
επιπλέον φόρους.
Παρά τα περιστασιακά επίσημη Σουλτάνων »εγγυήσεις, οι Τούρκοι
εξακολουθούν να πραγματοποιούνται δύο απόπειρες για την κατάσχεση
ακίνητης περιουσίας των μοναστήρια της Αθωνικής Πολιτείας», το πρώτο
από Μουράτ στο 1432-3 και η δεύτερη από Σελίμ Β 'το 1568. Και στις δύο
περιπτώσεις, οι μοναχοί κατάφερε να εξαγοράσει τη γη τους από την
παράδοση μεγάλων χρηματικών ποσών.

Η αβεβαιότητα των καιρών, σε συνδυασμό με την υψηλή φορολογία,

μειώνεται ο αριθμός των μοναχών, και διάφορα μοναστήρια
εγκαταλείφθηκαν, οι μοναχοί προτιμούν να ζουν σε κελλιά και οι σκήτες. Τα
υπόλοιπα μοναστήρια είχαν την υποχρέωση να μετατρέψει από το
κοινοβιακό στο idiorrhythmic σύστημα. Μια προσπάθεια από το Οικουμενικό
Πατριαρχείο της Κωνσταντινούπολης για να στραφούν προς το κοινοβιακό
σύστημα στο τέλος του 16ου αιώνα δεν συναντήθηκε με διαρκή επιτυχία.
Τον 16ο αιώνα και το πρώτο μισό του 17ου, τα μοναστήρια ήταν αρκετά σε
θέση να διατηρήσουν τους μοναχούς και να εξοφλήσει τα χρέη τους. Με το
δεύτερο μισό του 17ου αιώνα, ωστόσο, οι ηγούμενοι αρχίζουν να
ασχολούνται με την ηγεμόνες της Ρωσίας, της Βλαχίας και της Μολδαβίας, οι
οποίοι άρχισαν να κάνουν γενναιόδωρες δωρεές προς τα μοναστήρια της
Αθωνικής Πολιτείας.

Αγιορείτης Σχολή
Τα μοναστήρια συνεχίστηκε πενία τον 18ο αιώνα.
Όμως, παρά την εξαθλίωση τους, μια κίνηση
προέκυψε για τη διάδοση της μάθησης στο χώρο
Όρος. Στα μέσα του 18ου αιώνα, ο Αθωνίτης
Σχολή ιδρύθηκε σε ένα κτίριο κοντά στην Μονή
Βατοπεδίου, έχοντας ως σκοπό να διδάξει
θεολογία, φιλοσοφία, και λογική για τους
μοναχούς και για όσους επιθυμούν να γίνουν
μοναχοί. Τα πρώτα χρόνια, όταν η ελληνική
enlightener Evyenios Βούλγαρης ήταν
διευθυντής, το σχολείο προσέλκυσε μεγάλο
αριθμό σπουδαστών και απέκτησε μεγάλη φήμη.
Αλλά όταν Βούλγαρης αριστερά, έπεσε σε
παρακμή, και έκλεισε το 1799.

Evyenios Βούλγαρης
Αεροφωτογραφία του Παλαιού Αγιορείτης Σχολή στη
Μονή Βατοπεδίου

Πολλές προσπάθειες έγιναν κατά τον 19ο αιώνα για να ανοίξει εκ νέου το
σχολείο, και το 1832 άρχισε να λειτουργεί και πάλι ως ένα είδος της σχολή.
Η αγιορείτικη Σχολή επίσημα αποκατασταθεί το 1953. Τώρα ονομάζεται
«Αγιορείτης Εκκλησιαστική Ακαδημία», καταλαμβάνει μια πτέρυγα του Σκήτη
του Αγίου Ανδρέα στις Καρυές και ακολουθεί η ελληνική δευτεροβάθμια
σχολικού προγράμματος σε συνδυασμό με την εκκλησιαστική εκπαίδευση.
Υπάρχουν έξι εκπαιδευτικοί και περίπου 100 σπουδαστών

Άγιον Όρος στη σύγχρονη εποχή

Χάρτης των εκμεταλλεύσεων του Αθωνίτου Manasteries »(μετόχια) στη

Χαλκιδική μέχρι την ένταξή της στο ελληνικό κράτος
Οι δύο πρώτες δεκαετίες του 19ου αιώνα boded καλά για μια νέα περίοδο
ευημερίας στο Άγιο Όρος. Σχεδόν όλα τα χρέη των μοναστηριών »είχαν
εξοφληθεί, κατασκευή νέων κτιρίων είχε αρχίσει, και μια σειρά από
μοναστήρια επανήλθε στο κοινοβιακό σύστημα. Όμως, το ξέσπασμα της
Ελληνικής Επανάστασης του 1821 έφεραν νέες περιπέτειες στο Άγιο Όρος.
Πολλοί από τους μοναχούς έλαβε μέρος στην πρώτη συγκρούσεις του
πολέμου, χιλιάδες γυναίκες και παιδιά αναζήτησαν καταφύγιο του Άθω, και
τουρκικές ένοπλες δυνάμεις και τέθηκε στη χερσόνησο, επέβαλαν βαριά
φορολογία, και την εγκατάσταση στρατιωτικών φρουρών σε μερικά από τα
μοναστήρια.
Με το τέλος του Πολέμου της Ανεξαρτησίας, η ειρήνη και η ηρεμία
επέστρεψε στο Όρος, καθώς και ο αριθμός των μοναχών άρχισε να αυξάνει.
Πολλοί από αυτούς δεν ήταν Έλληνες, στην πραγματικότητα, αλλά
Βούλγαροι, Σέρβοι, Ρώσοι, Ρουμάνοι, και άλλες εθνικότητες. Ορισμένες
χώρες σλαβική, τη Ρωσία κατά κύριο λόγο, θεώρησε αυτό ως μια ευκαιρία
να επεκτείνουν την επιρροή τους στον χώρο, δίνοντας μεγάλα χρηματικά
ποσά για την ανοικοδόμηση παλιά μοναστήρια και να δημιουργήσουν νέες
σκήτες. Μονή Ζωγράφου έτσι τέθηκε υπό την επιρροή της Βουλγαρίας,
Chelandari υπό σερβική επιρροή, και Αγίου Παντελεήμονος υπό ρωσική
επιρροή. Οι Βούλγαροι ίδρυσε επίσης το κοινοβιακό Bogoroditsa Σκήτη, οι
Ρώσοι το κοινοβιακό Σκήτη του Αγίου Ανδρέα, και οι Ρουμάνοι το κοινοβιακό
Σκήτη του Αγίου Ιωάννη του Βαπτιστή. Οθωμανική κανόνας που έληξε το
1912, όταν ο Α 'Βαλκανικός Πόλεμος ξέσπασε. Μια ελληνική ναυτική μοίρα
προσγειώθηκε στη Δάφνη και κατέλαβαν την περιοχή. Οι διεθνείς διασκέψεις
που ακολούθησαν τους Βαλκανικούς Πολέμους ήταν σε θέση να διευκρινίσει
το καθεστώς του Αγίου Όρους. Η συνθήκη της Λωζάννης αναγνωρίζεται
τελικά Όρους, όπως είναι υπό ελληνική κυριαρχία, αλλά ως «μια
αυτοδιοικούμενη τμήμα του ελληνικού κράτους». Όταν οι Γερμανοί είχαν
καταλάβει την Ελλάδα κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου
Πολέμου, η Epistassia, οι τέσσερις-μέλος της εκτελεστικής επιτροπής
διορίζονται ετησίως από την Ιερά Κοινότητα, ζήτησε από τον Χίτλερ να
θέσει το Άγιο Όρος υπό την προστασία των προσωπικών του, και
εκείνος συμφώνησε. Έτσι, η γερμανική και βουλγαρική κατακτητές δεν
παρεμβαίνει το Άγιο Όρος. Μετά οι Γερμανοί είχαν αποσυρθεί, Άθως
ήταν εν συντομία υπό την εξουσία του αντάρτες, πριν από τις
ελληνικές αρχές ανέλαβαν.

ΤΙ ΣΗΜΑΙΝΕΙ ΑΥΤΟ?

ΤΗΝ ΕΞΟΥΣΙΑ ΣΤΗ ΓΕΡΜΑΝΙΑ ΕΙΧΑΝ ΟΙ ΕΚ ΜΟΓΓΟΛΩΝ

ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΑΡΧΕΣ

ΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ ΔΕΝ ΤΟ ΑΓΓΙΞΑΝ ΕΝΩ ΚΑΤΕΣΤΡΕΦΑΝ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ

ΟΛΗ

ΑΡΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΟΡΟΣ – ΠΥΡΗΝΑΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ ΕΙΝΑΙ ΚΑΤΩ ΑΠΟ ΤΗΝ

ΕΠΙΡΡΟΗ ΜΟΓΓΟΛΩΝ ΑΡΧΟΝΤΩΝ
ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΠΑΠΑΔΕΣ ΙΣΧΥΟΥΝ ΤΑ ΑΝΩΤΕΡΩ?
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΤΑ ΞΕΡΟΥΝ ΤΟΣΟ ΚΑΛΑ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΕΦΑΡΜΟΖΟΥΝ
ΤΙΠΟΤΑ ΑΠΟ ΑΥΤΑ?
 Η

ΚΑΘΟΛΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ γεματη πουστηδες σε ολη την ιεραρχία της

ΟΙ ΚΑΚΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΚΑΙ ΟΙ ΣΗΜΑΙΕΣ ΤΟΥΣ ΥΠΕΡΑΣΠΙΣΤΕΣ ΤΗΣ
ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ

Σε πολύ βρώμικο βόθρο κολυμπάμε φίλοι μου. Από τη μια το τέρας

των υπονόμων που λέγεται πολίτική κι από την άλλη ένα
καμουφλαρισμένο καρκινωμα που λέγεται εκκλησία. Κι εμείς που
βρισκόμαστε?
Μάλλον στο κέντρο του πεδιου μαχης κι αποτελουμε… τα τενεκεδακια
προς σκοποβολή. Ε λοιπόν καιρός είναι μερικά τενεκεδάκια να
εκτιναχθουν και να κόψουν μερικους λαιμους σκοπευτών.
Καιρός είναι να εξοστρακίσουμε μερικές σφαίρες και να τις στειλουμε
πσκέσι πίσω εσεις τι λέτε?
Δευτέρα, 25 Ιανουαρίου 2010 ΕΚΚΛΗΣΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΗ
Ποιος είναι ο ρόλος της Εκκλησίας σε μια χώρα, σε ένα κράτος;

Από πού ξεκινούν και πού σταματούν οι αρμοδιότητες της;

Η απάντηση μοιάζει εύκολη αλλά όχι στην περίπτωση της Κύπρου και της
Ελλάδας. Ακόμα και στις άλλες ορθόδοξες χώρες. Και ο λόγος είναι απλός.

Η Εκκλησία από την εποχή που απέκτησε δύναμη και συγκροτήθηκε σε

οργανωμένο σύνολο απέκτησε μεγάλη δύναμη σε σημείο που την κατέστησε
συνεξουσία με τις εκάστοτε εξουσίες, τόσο στην εποχή του λεγόμενου
Βυζαντίου όσο και στην εποχή της Οθωμανοκρατίας. Αλλά και μετά την
απελευθέρωση από τον οθωμανικό ζυγό, στην Κύπρο (και στην Ελλάδα)
συνέχιζε να παίζει ηγετικό ρόλο. Στην Κύπρο επί βρετανικής αποικιοκρατίας
θεωρείτο η ηγέτης των χριστιανών κυπρίων γι αυτό και όταν εμφανίστηκε μια
νέα δύναμη η οποία αμφισβήτησε τον ηγετικό της ρόλο, η Εκκλησία άνοιξε
ένα λυσσαλέο πόλεμο εναντίον της χωρίς να διστάσει να συνεργαστεί ακόμα
και με τους βρετανούς προκειμένου να αντιπαρατεθεί με το νεαρό τότε
Κ.Κ.Κ. Μετά την ανεξαρτησία η Εκκλησία είναι και πάλι παρόν, έχοντας τον
ηγέτη της και ως τον πρώτο εκλεγμένο πρόεδρο της Κύπρου. Πατώντας
πάνω σε αυτή την ιστορική πραγματικότητα η Εκκλησία διεκδικεί μέχρι
σήμερα ρόλο και στο κυπριακό. Έχασε βέβαια τον εθναρχικό της χαρακτήρα
αλλά αυτό δεν την εμποδίζει από του να επιζητεί σημαντικό ρόλο. Πού
ξεκινούν, λοιπόν, και πού σταματούν τα δικαιώματα και οι υποχρεώσεις της.

Έχει το δικαίωμα να ανακατεύεται στην πολιτική και να προσπαθεί να

περάσει την πολιτική της;

Έχει το δικαίωμα να συμμαχεί με πολιτικές δυνάμεις προκειμένου να

επηρεάζει εκλογικές αναμετρήσεις;

Έχει το δικαίωμα να αντιπολιτεύεται ή να συμμαχεί με τον οποιονδήποτε

πρόεδρο της Δημοκρατίας και να (συν)χαράζει πολιτική;

Θεωρούμε πως όχι. Η Εκκλησία έχει το δικαίωμα να λέει την άποψη της. Να
καταθέτει τις απόψεις της.

Όχι να επεμβαίνει στην πολιτική με τον τρόπο που επεμβαίνει όλα

αυτά τα χρόνια.

Δεν έχει το δικαίωμα να χωρίζει το λαό εκδίδοντας φυλλάδια και βιβλία

που προωθούν το μίσος και τον φανατισμό εναντίον των αντίθετων
απόψεων. Σε αντίθετη περίπτωση, αφού όπως λέει εκπροσωπεί το
ποίμνιο και το ποίμνιο είναι οι χριστιανοί πολίτες του τόπου, τότε τα
πράγματα δεν πρέπει να είναι μονόδρομος. Δεν πρέπει να
εκμεταλλεύεται τα υπερ-προνόμια που έχει. Θα πρέπει να επιτρέπει
και στην πολιτεία να επεμβαίνει στα εκκλησιαστικά. Είναι λοιπόν
έτοιμη η Εκκλησιαστική ηγεσία να συναινέσει προς τούτο;

Ή μήπως εδώ ισχύει η λαϊκή ρήση: «Εν της παπαθκιάς τα ξύλα;»

Παραθέτω πιο κάτω την 8η παράγραφο του "Ελληνίζειν", που αφορά το

ποιόν των θρησκευτικών ηγετών. Μέσα όμως από το κείμενο μπορεί
κάποιος να πάρει κουράγιο και να "παραδεκτεί" το ποιόν αυτών των
ανθρώπων, κάτι που βεβαίως γνωρίζει πολύ καλά, αλλά αποφεύγει να
το καταμετρήσει στο μυαλό του ως μια αναμφισβήτητη
πραγματικότητα.
8) Όλοι οι θρησκευτικοί ηγέτες και οι κήρυκες προπαγανδιστές τους,
αμείβονται πλουσιοπάροχα και ζουν εις βάρος των πιστών τους. Σε
μονολόγους και σε εύκολες συζητήσεις ομονοούντων και ομοφρονούντων,
παρουσιάζονται ειρηνικοί, γαλήνιοι και πνευματώδεις, και σαν άνθρωποι
σοφοί και εμπνευσμένοι. Όταν όμως παρουσιαστεί απέναντι τους
σοβαρή και τεκμηριωμένη αποκάλυψη των πραγματικών επιδιώξεών
τους, οι μάσκες πέφτουν και τη θέση τους παίρνει ο θυμός και η
αγριάδα. Αρχίζουν τότε να εκτοξεύουν με φανατισμό και μισαλλοδοξία,
φοβερές απειλές για τιμωρία και εκδίκηση από τον ανατριχιαστικό
πλέον θεό τους. Φυσικά ο θεός αυτός δεν είναι τίποτε άλλο από τους
πειθαναγκαστικούς τους μηχανισμούς με τους οποίους αυτοί οι ίδιοι
εκφοβίζουν και καθυποτάσσουν όποιον από τους πιστούς τολμήσει να
χρησιμοποιήσει τη λογική του και να δεί την πραγματικότητα.
Όταν επιτακτικά απαιτούν μετάνοια και επιστροφή στην πίστη, αυτό που
αληθινά τους ενδιαφέρει, είναι η υποταγή στους ίδιους και στα προνόμια
τους.
Όταν πάλι αυτοί οι ταγοί με τους ιεροπρεπείς τίτλους αντιμάχονται για την
πρωτοκαθεδρία ή την οριοθέτηση των εξουσιών και των προνομίων τους,
αντί να δείξουν την πολυθρύλητη αγάπη και ανιδιοτέλεια τους, μας αφήνουν
άφωνους με τη θαυμαστή προθυμία και ευχαρίστηση που βγάζουν ο
ένας το μάτι του άλλου. Ξεχνούν τότε την θεϊκή τους αποστολή και
ρεζιλεύονται βγάζοντας στη φόρα τις απίστευτες και ακατανόμαστες
κρυφές τους δραστηριότητες. Οικονομικές καταχρήσεις, δωροδοκίες,
εκβιασμοί, συνομωσίες, συκοφαντίες, ομοφυλοφιλία, ερωτικά
συμπλέγματα κλπ, συγκαταλέγονται καθημερινά στο θεάρεστο έργο
τους.
Πολλοί απ’ αυτούς κατά καιρούς καταδικάστηκαν από πολιτικά δικαστήρια με
πολυετείς ποινές φυλάκισης ή και ισόβια, αφού βρέθηκαν ένοχοι για τα πιο
αποτρόπαια εγκλήματα, αλλά ακόμη και για παιδεραστία!!! ΒΛΕΠΕ
ΡΑΣΠΟΥΤΙΝ τον ΤΡΑΒΕΣΤΙ ΚΑΛΟΓΕΡΟ. Άν υπήρχε θεός δεν θα
διάλεγε καλύτερα τους αντιπροσώπους του; Τι είπατε?
Να ο δρόμος προς το φως: Τί, γιατί και πώς, και πότε, πού και ποιός.Τί θα
έλεγε τώρα ο αρχιεπίσκοπος, αν κάποιοι τύπωναν το προηγούμενο κείμενο
ή και ολόκληρο το "Ελληνίζειν" σε πολλά αντίτυπα και διαμοίραζαν δωρεάν
έξω από τις εκκλησίες; Θα του άρεσε; Στο κάτω κάτω αυτό λέει ολοφάνερες
αλήθειες.Τωρα αν θελει να μου ρίξει και κανενα ΜΑΓΙΚΟ αφορισμό, να
αφορίσει και τα ρουχα και τα τροφιμα των πιστων να μη λιωνουν να μη
φθειρονται και χρειαζονατι αντικατασταση με τη χρηση χρημματος –
Μαμμωνα . Να ο δρόμος προς το φως: Ουστ ψωριασμένε κοπρόλυκε

ΟΞΩ ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΝΤΡΙ

Εγώ πάντως μοιράζω αρκετα από αυτά τα αντίτυπα, Βόηθα Λιά!!

Φυλλάδιο κατά του «Κώδικα Ντα Βίντσι» αλλά και του «Ευαγγελίου του
Ιούδα» αποφάσισε να εκδώσει η Διαρκής Ιερά Σύνοδος της Εκκλησίας της
Ελλάδος, κλιμακώνοντας την επίθεση του Αρχιεπισκόπου και του
Μητροπολίτη Καλαβρύτων κατά του συγγραφέα του βιβλίου Νταν Μπράουν
και των μέσων ενημέρωσης. Σύμφωνα με Τα Νέα, το φυλλάδιο θα εκδοθεί
σε λίγες ημέρες και θα διανεμηθεί σε όλους τους ναούς, εν όψει και της
πρεμιέρας της ταινίας, σε μια προσπάθεια όπως τονίζεται χαρακτηριστικά να
«προστατευθεί η χριστιανική παράδοση». Σύμφωνα με πληροφορίες, με το
έντυπο αυτό θα καλούνται οι πιστοί να αγνοήσουν το περιεχόμενο των
βιβλίων και βεβαίως να αποφύγουν να δουν την ταινία «Κώδικας Ντα
Βίντσι», η οποία θα προβληθεί στους κινηματογράφους στο τέλος του μήνα.

Αρχικά, όταν κυκλοφόρησαν τα δύο βιβλία, τόσο ο Προκαθήμενος της

Ελλαδικής Εκκλησίας όσο και τα μέλη της Συνόδου είχαν περιοριστεί σε
ήπιες αντιδράσεις. Μάλιστα για το «Ευαγγέλιο του Ιούδα» λίγο πριν από το
Πάσχα είχε τονισθεί ότι «πρόκειται για ένα θέμα χωρίς σημασία το οποίο
απασχολεί την Εκκλησία απο τον δεύτερο αιώνα» και ότι «δεν είναι κάτι
νέο». Αντίθετα τότε έντονα είχαν αντιδράσει οι καθολικοί. Τώρα όμως ο κ.
Χριστόδουλος αλλά και η Σύνοδος φαίνεται πως έχουν αποφασίσει να
αντιδράσουν δυναμικά -ορισμένοι δεν αποκλείουν και συγκεντρώσεις έξω
από τους κινηματογράφους- όχι τόσο για το περιεχόμενο των βιβλίων όσο
για την προβολή τους από τα μέσα ενημέρωσης. Εν τω μεταξύ, ο
μητροπολίτης Θεσσαλονίκης Ανθιμος, μιλώντας στην εφημερίδα Μακεδονία,
κάλεσε το ποίμνιο να μη δει την ταινία, αφού, όπως υποστηρίζει, το βιβλίο
και η ταινία είναι «αυθαίρετα κατασκεύασματα του τύπου της μυθιστορίας»
και βρίσκονται έξω από οποιαδήποτε επιστημονική πληροφόρηση και
πραγματικότητα της ιστορίας. Ωστόσο, δεν απέκλεισε το ενδεχόμενο να
λειτουργήσει μουσουλμανικό τέμενος στη Θεσσαλονίκη υπό
προυποθέσεις, που έχουν να κάνουν με «τις πραγματικές ανάγκες των
ενδιαφερομένων» και αφού υπάρξει σχετικό αίτημα.

Δήλωση από το ΠΑΣΟΚ O συντονιστής του Τομέα Μορφωτικών

Υποθέσεων της Κ.Ο. του ΠΑΣΟΚ, Ανδρέας Λοβέρδος, δήλωσε σχετικά:
«Με τις δηλώσεις της για τον Κώδικα Ντα Βίντσι και το απόκρυφο Ευαγγέλιο
του Ιούδα, η ηγεσία της Εκκλησίας αδικεί το ρόλο και τους σκοπούς της.»
»Ούτε η έκδοση ενός αρχαίου χειρόγραφου, ούτε η κινηματογραφική εκδοχή
ενός έτσι κι αλλιώς αμφιλεγόμενου μυθιστορήματος, αρκούν για να
δικαιολογήσουν τη θέση, ότι η εκκλησία και η πίστη βρίσκονται υπό διωγμόν,
θύματα μιας συνομωσίας. Η εκκλησία και οι εκπρόσωποι της έχουν βεβαίως
κάθε δικαίωμα να τοποθετούνται κριτικά σε ζητήματα της επικαιρότητας.»
»Όμως αυτού του είδους οι αντιδράσεις και το κλίμα θρησκευτικού
φανατισμού που δημιουργούν, αντί να στηλιτεύουν τα φαινόμενα ή τις
καταστάσεις ή τα πρόσωπα εναντίον των οποίων στρέφονται, καταλήγουν
τελικά να τα διαφημίζουν. Και πάντως, δημιουργούν εντυπώσεις περί
διαθέσεων μιας ιδιόμορφης κοινωνικής λογοκρισίας.»ΜΠΡΑΒΟ ΑΝΤΡΕΑ
ΕΙΜΑΙ ΠΕΡΗΦΑΝΟΣ ΠΟΥ ΣΕ ΕΙΧΑ ΚΑΘΗΓΗΤΗ ΜΟΥ ΣΤΗ ΠΑΝΤΕΙΟ

"ΝΗΣΤΙΣΙΜΟ" ΤΥΡΙ=ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ ΚΑΤΑΝΑΛΩΤΗ

Τα λεγόμενα "νηστίσιμα" τυριά περιέχουν καζεινικό νάτριο, το οποίο

παράγεται απο την αλλεργιογόνο πρωτείνη του γαλακτος καζείνη
(http://www.dietup.gr/index.php?option=c ... &Itemid=45).Παρά τις συνεχείς
εγγραφες και επώνυμες καταγγελιες μου για το θέμα στον ΕΦΕΤ επί σειρά
ετών δεν υπήρξε καμμία αντίδραση ή απάντηση στις επιστολές μου.
Προφορικά μου είπαν ότι δνε υπάρχει λέει επίσημος ορισμός του
νηστίσιμου!!! Που σημαίνει ότι εάν εγώ ή οποιοσδήποτε άλλος (π.χ. μια
βιομηχανία τροφίμων) φτιάξει μια τροφή που περιεχει προϊόντα πό γάλα,
ψάρι ή και κρέας !!! μπορεί να την πουλάει με την επισήμανση νηστήσιμη!!!
Με τις ευλογίες και την ανοχή της Πολιτείας. Εάν όμως πουλήσω κάτι ως
κοσέρ, ενώ δεν είναι θα πάω φυλακή!!! Το ρώτησα και αυτό μου είπαν ότι
είναι παραπλάνηση καταναλωτή!! Τα σχόλια πιστεύω ΠΕΡΙΤΤΕΥΟΥΝ!!
Προς Δεξιούς και Αριστερούς: Ότι ξέρατε είναι ψέμμα. Είναι όλα στημένα. Το
χαπάκι του Μάτριξ είναι στα χέρια σας. Πιείτε το χάπι πατώντας το link και
ξυπνήστε. Μπορεί να μην σας αρεσει αλλά είναι η ΑΛΗΘΕΙΑ:
http://www.antonysutton.com/
Εσυ εισαι ενας.Για τη μη προστασια διαφορων εθιμων της ορθοδοξιας
ευθυνεται οχι καποια συνωμοσια αλλα ο αναχωρητικος τροπος
αντιμετωπισης των πραγματων απο αυτην και η δυσανεξια με τους
μοντερνους καιρους που θεωρουνται εκ των προτερων "πτωτικοι" ή
"νεοταξιτικοι".
Δεν ηταν καθολου δυσκολο για την Εκκλησια να εχει μια υπηρεσια με
νομικους και χημικους διατροφολογους που να αποφαινεται τι ειναι και τι δεν
ειναι νηστισιμο και εχει τοση επιρροη στην Ελλάδα που θα θεωρειτο
αυτονοητο να καλειται νηστισιμο αυτο που η επισημη Εκκλησια θεωρει
νηστισιμο.Απλώς κανεις εκει μεσα δεν εχει σκεφθει οτι πρεπει να ασχοληθει
με τετοια πεζα ή και αμαρτωλα θεματα -ασε που αν γινει αμεσως θα
αρχισουν ψιθυροι για δωροδοκιες για να βγουν προιοντα νηστισιμα.
 Η νηστεύεις και δεν τρως τυρί η δε νηστεύεις και τρως.Αυτά τα
νηστίμα εντός εισαγωγικών είναι σαν το ολίγον έγκυος ή το
ανεμογκάστρι.
Και να πεις ότι σε υποχρεώνει κανείς να νηστέψεις να πω εντάξει αλλά
εφόσον όλα επιτρέπονται γιατί να κοροιδεύεις τον εαυτό σου ?
Προσωπικά από αύριο νηστεύω μέχρι το Μεγάλο Σάββατο στις 6 το
απόγευμα από τις 6 και μετά τρώω γιατί η πρώτη ανάσταση στα Ιεροσόλυμα
έχει γίνει.(Πατέντα) Ασθενής και οδοιπόρος ουκ αμαρτίαν έχει. Λέω φέτος
από την Μεγάλη Τετάρτη μέχρι και την Τετάρτη του Πάσχα να μη γράψω και
στο φόρουμ για λόγους νηστείας, αλλά και επειδή θα πάω στο χωριό μου
Για τη μη προστασια διαφορων εθιμων της ορθοδοξιας ευθυνεται οχι καποια
συνωμοσια αλλα ο αναχωρητικος τροπος αντιμετωπισης των πραγματων
απο αυτην και η δυσανεξια με τους μοντερνους καιρους που θεωρουνται εκ
των προτερων "πτωτικοι" ή "νεοταξιτικοι". Δεν ηταν καθολου δυσκολο για
την Εκκλησια να εχει μια υπηρεσια με νομικους και χημικους
διατροφολογους που να αποφαινεται τι ειναι και τι δεν ειναι νηστισιμο και εχει
τοση επιρροη στην Ελλάδα που θα θεωρειτο αυτονοητο να καλειται
νηστισιμο αυτο που η επισημη Εκκλησια θεωρει νηστισιμο.Απλώς κανεις εκει
μεσα δεν εχει σκεφθει οτι πρεπει να ασχοληθει με τετοια πεζα ή και
αμαρτωλα θεματα -ασε που αν γινει αμεσως θα αρχισουν ψιθυροι για
δωροδοκιες για να βγουν προιοντα νηστισιμα. Δεν μίλησα εγώ για "έθιμα"
όπως ΚΑΚΩΣ τα αποκαλείς, της Ορθοδοξίας. Ο τίτλος είναι
ΠΑΡΑΠΛΑΝΗΣΗ του καταναλωτή. Αυτό αποτελεί ΑΔΙΚΗΜΑ και διώκεται με
ΒΑΡΥΤΑΤΑ χρηματικά πρόστιμα. Εϊναι ΑΠΑΤΗ. Εάν πουλήσει κάποιος
φύκια για μεταξωτές κορδέλες είναι ΑΠΑΤΕΩΝΑΣ. Εάν σου πουλήσει
κάποιος μαργαρίνη για βούτυρο γάλακτος είναι ΑΠΑΤΕΩΝΑΣ. Δεν θα πάθεις
κάτι εάν την φας βέβαια. Αλλά η πράξη αυτή είναι ΑΠΑΤΗ με σκοπό το
κέρδος. Ετσι είναι και με το δήθεν "νηστίσιμο" τυρί. Εάν δεν είχε την
ΨΕΥΔΕΣΤΑΤΗ επιγραφή νηστίσιμο, η γιαγιά ΔΕΝ θα το έπαιρνε.
Την ΕΞΑΠΑΤΟΥΝ, εκμεταλλεύονται την καθ' υμάς λανθασμένη θρησκευτική
[πίστη ή οποιοδήοτε άλλη αδυναμία της, την ΕΞΑΠΑΤΟΥΝ και μόνο έτσι
αγοράζει κάτι που δεν θα αγόραζε πιθανώς ΠΟΤΕ, λόγω γεύσης, τιμής, κλπ.
Μιλάμε για ΚΟΙΝΟ ΠΟΙΝΙΚΟ ΕΓΚΛΗΜΑ το οποίο όμως δεν διώκεται διότι το
Κρατος παριστάνει τον ΤΖΟΓΑΔΟΡΟ ΜΑΚΑΚΑ. Ή ΑΥΝΑΝΑ..
Εάν δεν πιστεύεις στην Δημοκρατία, την ισονομία και το κράτος δικαίου να
το λες ευθέως και να μην κρύβεσαι πίσω από τις δήθεν εκκλησιολογικές σου
αναλύσεις. Οσο για την "δήθεν" ανύπαρκτη συνομωσία θέλω να μου δώσεις
εξηγήσεις γιατί να προστατεύεται το δικαίωμα των μειονοτικών Ιουδαίων να
μην παραπλανούνται από ΨΕΥΔΕΙΣ διαφημίσεις ΑΠΑΤΕΩΝΩΝ περι δήθεν
τροφίμων κοσέρ και όχι των Ορθοδόξων από ΨΕΥΔΕΙΣ διαφημίσεις
ΑΠΑΤΕΩΝΩΝ περι δήθεν τροφίμων νηστίσιμων. Περισσότερα δικαιώματα
εχουν αυτοί από την χαζή έστω Ορθόδοξη γερόντισσα που θέλει να κάνει
νηστεία με ΤΥΡΙ??!!! Δυστυχώς έχουμε γίνει ΜΕΙΟΝΟΤΗΤΑ στην χώρα μας,
με μειωμένα δικαιώματα και αυξημένες υποχρεώσεις, και κανείς δεν
διαμαρτύρεται για τις κάθε είδους αδικίες που έχει επιβάλλει το ΦΑΣΙΣΤΙΚΟ
Ελλαδικό προτεκτοράτο εις βάρος μας.. Αυτο σου λεω. Κατα πασα
πιθανοτητα καποια οργανωση Ιουδαιων με νομικους και διατροφολογους
κατοχυρωσε νομικα την εννοια κοσερ και κανεις δεν μπορει να ονομασει ενα
τροφιμο κοσερ αν δεν πληροι τους ορους που κατοχυρωθηκαν δια νομου
ενω κανενα απο τα χιλιαδες εκκλησιαστικα ιδρυματα και οργανωσεις που
υπαρχουν στην Ελλαδα δεν σκεφθηκε να ζητησει απο τις αρχες να
κατοχυρωθει η εννοια "νηστισιμο" κατα την ορθοδοξη χριστιανικη αντιληψη
ωστε κανεις να μη μπορει να πουλαει πραγματα που να μην εχουν τις
αντιστοιχες προδιαγραφεςΩπα, ωπα, για ενα λεπτό. Η καζείνη ειναι
φυσικότατη πρωτείνη του γάλακτος. Έτσι οπως το παραθέτεις εσύ μοιάζει
σαν να ειναι τοξική προσθήκη που την εβαλαν για να μας σκοτώσουν. Το αν
προκαλεί αλλεργία σε κάποιους είναι άλλο θεμα. Ο ορος "νηστίσιμο"νομιζω
πως ηταν θεμα μαρκετιγκ κυριως των καταστηματων τροφιμων. Μια -δυο
φορές που αγορασα δεν εγραφε στη συσκευασια τιποτε για
νηστίσιμο,νομιζω πως ο σωστός όρος ειναι "υποκατάστατο τυριου απο
σογια" ή κατι τετοιο....έρχονται φλόγες απ`τα δάση και μιά φωτιά να μας
δικάσει μεσα στο πύρινο της χνώτο από τον έσχατο ως τον πρώτο επειδη η
καζεινη ειναι πρωτεινη του γαλακτος και το γαλα φυσικα δεν ειναι νηστισιμο
δεν δικαιουται το αντιστοιχο προιον να ονομαζεται νηστισιμο.
ΑΚριβώς.. Και δεν είναι θέμα marketing. Η επισήμανση των τροφίμων
διέπεται από πλειάδα Ευρωπαικών Κανονισμών και το άρθρο 11 του
Κώδικα Τροφίμων και ΠΟτών. Από ΝΟΜΟΥΣ δηλαδή. Κάποιοι
ΠΑΡΑΝΟΜΟΥΝ ατιμώρητοι...
Αλλά τώρα που το σκέφτομαι υπάρχει τρόπος, να συνειδητοποιήσετε ότι
όπως η γη ανήκε σε βογιαρους φεουδαρχες στη ρωσία που αργότερα
ανελαβε το κρατος να τη διανέμει στους αγρότες ΑΛΛΑ επρεπε ισοβίως να
πληρώνουν φορους στο κρατος, το οποιο τους απέδιδε με τη σειρά του ως
μισθωμα πάλι πίσω στους βογιάρους, έτσι και η εκκλησία ελέγχει τα πλήθη
με την εννοια του θειου να μην επαναστατουν, γιατι το θελει ο θεος,
αγιοποιει δλοφόνους γιατι το θέλει ο θεός, κι όταν η πολιτικη εξουσια
στρεφεται εναντίων της όπως έγινε τα χρόνια του κουμουνισμού, απλά τον
διαγραφει από την ιστορία. Ετσι και σήμερα οι φεουδαρχες αγιοι κυβερνητες
της εκκλησίας, δημιουργησαν το κρατος που διοικει το φτωχό λαό, κι όταν ο
λαός γίνεται πολυπληθης κι εγγυμονειται συγκρουση, με βαρια φορολογια κι
μερικα εμβολια, τον βαζει στη θεση του πάλι.
Ετσι τωρα περιμενουμε την καταρευση του καπιταλιστικου συστηματος και
την ανατολη του κρατους εκκλησία, με ταγματα μοναχών, όχι με ξιφος αλλά
με πολυβόλα, κάποτε τους λέγαν λεγεωναριους αργοτερα σταυροφορους
σημερα μαμωνοφόρους να καταληστευσουν και παλι τον κόσμο.
Ολοι περιμένουν ένα μεία να τους απαλάξει από τους φορολογικους
μηχανισμούς, κι όπως ξέρετε ο μεσσίας έρχται πάντα από τις τάξεις της
εκκλησίας . Αν προσεξατε το Αγιο Ορος δεν το πειραξαν στον δευτερο
παγκοσμιο πόλεμο οι κατακτητες Γερμανοι γιατι ήταν προσωπικο
ενδιαφέρον του Χιτλερ
Όπως προσωπικο ενδιαφέρον ήταν και τα Ιμαλάια, και το τρίγωνο του Οπιου
στην ασία. Σίγουρα γοια ότι εκανε ο Χιτλερ είχε και τη βοήθεια των μοναχών
Μοναστηρια χτισμένα πάνω από αρχαίους ελληνικους ναους. Αρχαίοι
Ελληνικοι ναοι χτισμένοι πάνω σε φλέβες πολύτιμων μετάλλων. Με ονοματ
αγιων που σηματοδοτούσαν το ορυκτο που υπήρχε. Ορυκτα φορτισμένα
από τελλουρικά ρευματα. Ρευματα που ελεγχουν τον Αιθερα του πλανήτη τη
ψυχή της Γης . Δε σας φαίνονται πολύ περίεργα αυτά?
Εχει καμία σχεση η εκκλησία του Χριστού με τη σημερινή?
Καλά, αποστατες διαβοιλακια παπαδες και πολιτικοι είναι από τη μία
πλευρά, εμείς στο μέσον, που είναι οι αντίπαλοι? Ολοι αυτοι οι θαυμαστοι
Αγιοι, γιατι υπάρχει ακόμα το λείψανό τους και δεν λιώνει?

Η άγνοια είναι η μητέρα της πίστης

Έκπληκτος άκουγα χτες τον γνωστό ραμολή ιατροδικαστή – ο ειδικός

παραγγελιοδόχος της Εκκλησίας – να ομολογεί με θράσος πως δεν
ανέτεμψε τη σορό του μοναχού Βησσαρίωνα “από σεβασμό” και επέμενε
πως είναι “θαύμα”, πως “ο Χριστός σώζει” και άλλα φαιδρά… Είμαι σίγουρος
πως ο μακαρίτης μοναχός Βησσαρίωνας θα αηδιάζει από ψηλά με όλο αυτό
το “εμπόριο” που γίνεται με τη σορό του. Μητροπολίτες που νίπτουν τας
χείρας τους, πιστοί τυφλωμένοι όσο κι απελπισμένοι, θλιβερά φαντάσματα
του ανθρώπινου είδους, ένας ραμολής ιατροδικαστής που ο ίδιος μοιάζει με
τους ζωντανούς-νεκρούς τους Ζωρζ Ρομέρο να σκιαμαχεί με την ίδια την
επιστήμη του και δημοσιογράφοι που για να πουλήσουν το εμπόρευμα – κι
όχι την είδηση – υιοθετούν άκριτα μόνο τη μία όψη της υπόθεσης, συνιστούν
μια από τις πιο συχνά επαναλαμβανόμενες απάτες στην ιστορία των
θρησκευτικών “λειψάνων”.. Όταν άκουσα πρώτη φορά την είδηση, δεν
χρειάζεται κανείς να είναι γιατρός, ήξερα πως πρόκειται καθαρά για
μουμιοποίηση, είτε ξηρά, είτε σαπωνοποίηση αφού έχω δει μερικά
τέτοια λείψανα στο εξωτερικό. Όταν το σκήνωμα – όπως αποδεικνύεται
από τη συνέχεια σε όλο και περισσότερες πληροφορίες που βγαίνουν στα
πολύ ψιλά και στη ζούλα – είναι ένας ερμητικά κλειστός χώρος, το σίγουρο
είναι πως η αποσύνθεση επιβραδύνεται πολύ σημαντικά σε σημείο που
συντηρεί το πτώμα. Στην συγκεκριμένη περίπτωση, η σορός του μοναχού
αποξηράθηκε εντελώς – κάτι που επιβεβαιώνει τη μαρτυρία μιας
γυναίκας που περιέγραψε το δέρμα ως “ξερό και κολλημένο στα
οστά”. Κι όταν δεν υπάρχει νερό, δεν υπάρχει αποσύνθεση, είναι η γνωστή
περίπτωση των αιγυπτιακών μούμιων που υπάρχουν ακόμη και μετά
4.000 χρόνια. Όταν ο ίδιος χώρος έχει υπερβολική υγρασία, συμβαίνει
το αντίθετο, σαπωνοποίηση. Υπάρχουν πολλές αναφορές για βάλτους
(όπως της Νέας Ορλεάνης) όπου ξεβράζονται σαπωνοποιημένα πτώματα
που είναι βέβαιο πως έχουν πεθάνει πολλά χρόνια πριν. Θυμάμαι και σε ένα
επεισόδιο του CSI να λέει ειρωνικά ο ιατροδικαστής για ένα
σαπωνοποιημένο πτώμα που το βρήκαν ερμητικά κλεισμένο σε ένα βαρέλι,
πως οι ΗΠΑ είναι νο 1 χώρα στον κόσμο παραγωγής αδιπόκηρου (δλδ το
σαπούνι του πτώματος) επειδή τα φέρετρα εκεί είναι υπερβολικά παχιά και
κλειστά χωρίς να επικοινωνεί το εσωτερικό τους με το χώμα. Όποιος
ταξιδεύει συχνά στο εξωτερικό και επισκέπτεται εκκλησίες, θα δει πολλές
παρόμοιες περιπτώσεις που όλες έχουν ένα κοινό: τα λείψανα εκτίθενται σε
αεροστεγή γυάλινα δοχεία. Πολλά τέτοια λείψανα θα τα δείτε στη Γαλλία,
στην Ουγγαρία, στην Κροατία, στη Ρουμανία κ.ο.κ. Και μην ξεχάσετε τις
μούμιες στο μουσείο του Καΐρου. Εκεί να δείτε πως τις συντηρούν και τώρα,
με τον ίδιο τρόπο που συντηρήθηκε ο μοναχός Βησσαρίων.Η όλη υπόθεση
με τον μοναχό Βησσαρίωνα έχει μια αύρα σικέ παιχνιδιού. Μου φαίνεται πιο
πολύ ως κληρονομημένη γνώση – δια μέσου των αιώνων από την πρακτική
εμπειρία των Αιγυπτίων μέχρι την υπερπροσφορά λειψάνων στο Μεσαίωνα
– που προστατεύεται ως επτασφράγιστο μυστικό με σκοπό να εφαρμοστεί
δημόσια σε περιόδους βαθιάς κρίσης στη θρησκευτική πίστη. Οι πρόσφατες
κατακτήσεις στην ιατρική τελικά δεν αποσοβούν τον κουρνιαχτό της άγνοιας,
οι θρησκευτικοί άρχοντες – έμμεσα ή άμεσα – επιμένουν να ονομάζουν
“θαύμα” ένα κοινό, ευεξήγητο από την επιστήμη, περιστατικό επειδή
γνωρίζουν πολύ καλά πως το ανθρώπινο πνεύμα είναι δεκτικότερο στον
εντυπωσιασμό όταν δεν είναι “πεπαιδευμένο” με την αρχαιοελληνική έννοια.
Δεν είναι τυχαίο που τα “θαύματα” συμβαίνουν στην ύπαιθρο, έξω από
αστικές περιοχές. Επειδή δεν είναι τυχαίο που το μορφωτικό επίπεδο
των κατοίκων της υπαίθρου είναι από τα χαμηλότερα άρα, η
πνευματική και η συναισθηματική χειραγώγησή τους είναι εύκολη και
βατή πρακτική.Η άγνοια σώζει. Σίγουρα όχι τον πιστό, αλλά την ίδια την
Εκκλησία που διέρχεται μία από τις μεγαλύτερες περιόδους κρίσης κι έκρινε
σκόπιμο στη παρούσα φάση να βγάλει από τη μακάρια ησυχία τον μοναχό
Βησσαρίωνα για να συσπειρώσει το ήδη διεσπαρμένο ποίμνιο της. Οπότε
δεν το θεωρώ απίθανο πως αυτές οι ταφές μοναχών γίνονται με
συγκεκριμένη πρακτική σε αεροστεγή σκηνώματα, καθώς είναι
αδιανόητο πως η συσσωρευμένη πείρα χιλιετιών δεν στάθηκε
αποτρεπτικός παράγοντας για την “ορθή” ταφή των νεκρών. Να λοιπόν
πως η όλη υπόθεση είναι με μεγάλη δόση βεβαιότητας στημένη. Είμαι
βέβαιος πως υπάρχουν και άλλα σκηνώματα με νεκρούς μοναχούς που
περιμένουν την ώρα της “αποκάλυψής” τους για να εξυπηρετηθούν τα
μικροπρεπή συμφέροντα μιας διεθφαρμένης Εκκλησίας. Λέτε πως αυτοί οι
μεγάλοι και τρανοί βασιλιάδες που κλείνονται σε εφτά διαδοχικά φέρετρα,
σαν τις ρώσικες μπαμπούσκες, να μην έχουν “αποσυντεθεί”; Λέτε πως ο
Ναπολέων που θάφτηκε με τον ίδιο “αιγυπτιακό” τρόπο να “επιζεί” 180
χρόνια μετά το θάνατό του; Αλλά αυτοί, αν τους βγάζαμε από τη μακάρια
ησυχία τους, να δίνανε το ηχηρότερο ράπισμα στις προπαγάνδες της
Εκκλησίας;

Πολλοι νομιζουν οτι βρυκολακες και βαμπιρ ειναι το ιδιο πραγμα,ομως

υπαρχει διαφορα αναμεσα στις δυο λεξεις. Βρυκολακες:ανθρωποι,οι οποιοι
εχουν πεθανοι και εχουν επανελθει στην ζωη.Αυτο γινεται γιατι εχουν αφισει
μια υποσχεση πισω τους ειτε γιατι εχουν αμαρτησει πολλες φορες στην ζωη
τους και με αυτο τον τροπο,δηλαδη χωρις αναπαυση της
ψυχης,τιμορουνται.Ομως υπαρχουν και τα παραμυθακια,που μπλεκουν τους
βρυκολακες με οντοτητες που πινουν αιμα και τετοια.
Βαμπιρ:ανθρωπος,ο οποιος δεν εχει πεθανει αλλα ζει με εναν διαφορετικο
τροπο ζωης.Κοιμαται μεσα σε ταφους,φοραει συνεχεια μαυρα(απο μερια
μου αυτο ειναι βλακεια) και πινει αιμα(συνηθως απο δοτες). ΠΑΡΑΦΥΣΙΚΑ
ΒΑΜΠΙΡ Θανασιμο βαμπιρ:ειναι μια υπερφυσικη οντοτητα(μπορει και
ανθρωπος με ανεξηγητες δυναμεις),η οποια τρεφεται με αιμα. Φυσικο
βαμπιρ:ειναι μια υπερφυσικη οντοτητα(μπορει και ανθρωπος με ανεξηγητες
δυναμεις),η οποια τρεφεται με την ενεργεια του ανθρωπου. *για να μην
παρεξηγηθουμε,δεν υποστηριζω αυτες τις αποψεις.Απλως τις εχω ακουσει
και τις παραθετω εδω.
Λενε οτι κατω απο τον πυργο του, ο Βλαντ ειχε φτιαξει υπογειες στοες
οι οποιες εφταναν μεχρι και το Βουκουρεστι.Επισης,ακουγεται οτι
οποιος αγγιξει το μεγαλο ξυλινο τραπεζι στο οποιο ετρωγε ο Βλαντ,θα
γινει βρυκολακας.ΤΕΛΟΣ,στο πρωτο εργο, Η ΣΚΙΑ ΤΟΥ
ΒΡΥΚΟΛΑΚΑ,που γυριστηκε στις αρχες του προηγουμενου αιωνα ο
προταγωνιστης ηταν ο ιδιος βρυκολακας και μαλιστα στην διαρκεια
των γυρισματων υπηρχαν και περιεργα φαινομενα εκ μερους
του(επινε αιμα, μπροστα στα ματια αλλων ηθοποιων και καμεραμαν).
Η ιστοριες με τουσ βρυκολακες δεν ξεκινανε απο τον Βλαντ.Το 12ο
αιωνα,ο Αγγλος ιστορικος Γουιλιαμ του Νιουμπεργκ καταγραφει
αμετρητες περιπτωσεις νεκρων που επιστρεφουν για να
τρομοκρατησουν,να επιτεθουν και να σκοτωσουν αθωους μεσα στη
νυχτα.

ΠΗΓΗ:ΜΥΣΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΒΡΥΚΟΛΑΚΑΣ ΑΠΟ ΤΟΠΟ ΣΕ

ΤΟΠΟ:βρικοακας,βροκολασκας,ζουλακας,βρυκολακι,βιλις,βρουκοακας,
βουρκολακας,βουρβουλακας,βαρθακαλας,βουρβουλακινα,κατραμης,
βελιγκεκας,καταχανας
κ.α.Επισης:λαμια,φαντακας,κατσικας,βραχνας,κατραχανας,καταχθονιος,
ντουσμανης και καλαμπαουρας.
Είναι γεγονός ότι οι βρυκόλακες δεν ήρθαν από τα Καρπάθια αλλά από
την Ελλάδα (οι μυθικές Λάμιες που έπιναν το αίμα των θυμάτων τους
μέχρι να πεθάνουν). Ιστορίες και θρύλοι για βρυκόλακες υπάρχουν
σκόρπιες σε πολλές περιοχές της Ελλάδος. Βέβαια τα ονόματά τους
αλλάζουν κατά περίσταση και περιοχή. Στην Μάνη υπάρχουν δύο είδη
βρυκολάκων: οι "ριχτοί", αυτοί που δεν ησυχάζουν ποτέ και οι
"Σαββατιανοί", αυτοί δηλαδή που βγαίνουν από το μνήμα τους μόνο το
Σάββατο.

Όποτε και αν βγαίνουν την νύχτα, γυρίζουν στο μνήμα τους την αυγή πριν
βγει ο ήλιος και λαλήσει ο μαύρος κόκκορας (γι'αυτο και στα νησιά δεν τους
σφάζουν).

Στην Σάμο εμφανίζονται από τα μεσάνυχτα μέχρι την αυγή, αλλά

μπορεί να βγούν και στις 12:00 το μεσήμέρι ακριβώς μόνο που δεν
μπορούν να απομακρυνθούν από τον τάφο τους.
Στην Χίο πιστεύεται ότι οι βρυκόλακες αποχωρούν μόνο όταν λαλήσει ο
άσπρος κόκκορας τρεις φορές.

Στην Αμοργό επίσεις πιστεύουν ότι οι βρυκόλακες εμφανίζονται και την

ημέρα.

Αντίθετα στην Μακεδονία βγαίνουν μόνο τις νύχτες με πανσέληνο. Ακόμα

είναι τόσες πολλές οι δοξασίες για τους λόγους για τους οποίους κάποιος
βρυκολακιάζει που κανείς δεν είναι υπεράνω πάσης υποψίας.

Στην Μυτιλήνη πιστεύουν ότι βρυκολακιάζουν αυτοί που έχουν κάνει μεγάλα
εγκλήματα. Στην Άνδρο γίνονται αυτοί που όταν πεθαναν κάποιος τους
βλαστήμησε ή τον καταράστηκε (γι αυτό και στην Ελλάδα ο ετοιμοθάνατος
ζητά από όλους συγχώρεση).

Στην Σκύρο και την Θράκη βρυκολακιάζουν οι άταφοι και άψαλτοι. Στα
χρόνια του Μεσαίωνα, κυρίως, οι υποτιθέμενοι βρυκόλακες δεν έβρισκαν
ανάπαυση ούτε μετά τον θάνατό τους, αφού, συχνά, ήταν τα περιστατικά
εκταφής τους, είτε για να επιβεβαιωθεί η σήψη του οργανισμού είτε για να
ληφθούν περαιτέρω μέτρα για την αντιμετώπισή τους, αν κάτι... δεν είχε πάει
καλά κατά τη θανάτωσή τους.

Σε μία γνωστή διήγηση του 18ου αιώνα, όπου περιγράφεται η εκταφή ενός
άντρα με το όνομα Πίτερ Πλογκόγιοβιτζ, παρατίθενται λεπτομερέστατα τα
χαρακτηριστικά που ξεχώριζαν τους βρυκόλακες απ’ τους κοινούς νεκρούς:

“Τα μαλλιά και τα γένια - ακόμη και τα νύχια, τα οποία παλαιότερα είχαν
πέσει - βρέθηκαν να έχουν μεγαλώσει. Το παλιό δέρμα με τη χλωμή
απόχρωση είχε φύγει από το πρόσωπο και νέο δέρμα εμφανιζόταν από
κάτω του... Με έκπληξη, είδα φρέσκο αίμα να τρέχει από το στόμα του
νεκρού, το οποίο συμφωνήσαμε όλοι ότι προερχόταν από τα θύματά του”.
Όπως είναι αναμενόμενο, τα χαρακτηριστικά αυτά άρχισαν να θεωρούνται
απόλυτα φυσιολογικά, ήδη απ’ τις αρχές της ανάπτυξης της ιατροδικαστικής.
Σε αντίθεση με την κοινή αντίληψη που επικρατεί ακόμη και στις μέρες μας,
στους νεκρούς δεν μεγαλώνουν τα μαλλιά, αλλά συρρικνώνεται και
υποχωρεί το δέρμα, κάνοντάς τα να φαίνονται μακρύτερα. Τα νύχια, όντως,
πέφτουν - γεγονός γνωστό, ήδη, από την εποχή των αρχαίων Αιγυπτίων, οι
οποίοι τα στερέωναν στις μούμιες με μεταλλικούς δακτυλίους. Στη
συγκεκριμένη διήγηση, σύμφωνα με τον Τόμας Νογκούτσι, ιατροδικαστή
από το Λος Αντζελες των Ηνωμένων Πολιτειών, πιθανότατα, ως νύχια
θεωρήθηκε το λευκό δέρμα από κάτω τους. Σε ότι αφορά το χρώμα του
δέρματος, το πρόσωπο των πτωμάτων δεν έχει απαραίτητα συγκεκριμένο
χρωματικό τόνο και η ωχρότητα που παρουσιάζει, μερικές φορές, οφείλεται
στην απομάκρυνση του αίματος από τους ιστούς. Έτσι, αν ο άνθρωπος ήταν
σε ύπτια στάση κατά τον θάνατό του, το πρόσωπο μπορεί να είναι χλωμό
και, αν ήταν μπρούμυτα, να είναι σκουρόχρωμο. Για τον ίδιο λόγο, τα μέλη
του σώματος που είναι σε κατώτερο επίπεδο απ’ τα υπόλοιπα, όπως τα
χέρια, παρουσιάζουν μεγαλύτερη συγκέντρωση αίματος. Το αίμα είναι
σχεδόν μαύρο, εφόσον έχει χάσει το οξυγόνο του, γι’ αυτό και το δέρμα
εμφανίζεται, επίσης, πολύ σκούρο στις συγκεκριμένες περιοχές. Μάλιστα, η
σκούρα απόχρωση στα τμήματα με υπερβολική συγκέντρωση αίματος
ονομάζεται “livor mortis” και είναι εκείνη που επιτρέπει στους ιατροδικαστές
να καθορίσουν εάν το σώμα έχει κινηθεί μετά τον θάνατό του. Ο
χαρακτηρισμός “φρέσκο” για το αίμα στο στόμα του Πίτερ Πλογκόγιοβιτζ
είναι, προφανώς, αναπόδεικτός και, πιθανότατα, προέρχεται από το γεγονός
ότι το αίμα ήταν σε υγρή μορφή - κάτι που θεωρείται σύνηθες φαινόμενο. Η
αιτία, δε, που το αίμα συγκεντρώνεται στο στόμα είναι ότι, όταν το σώμα
αποσυντίθεται, πρήζεται από αέρια, τα οποία προέρχονται από τα βακτήρια
στα έντερα και σε άλλα μέρη του σώματος. Τα αέρια πιέζουν τους
πνεύμονες, οι οποίοι αφενός είναι γεμάτοι αίμα και αφετέρου
αποσυντίθενται γρήγορα, γι’ αυτό και το αίμα μετακινείται στο στόμα
και τη μύτη. Αξιοσημείωτο είναι ότι, με τον ίδιο τρόπο, ερμηνεύεται η
κραυγή που υποτίθεται πως έβγαζαν τα πτώματα, όταν τους
τρυπούσαν την καρδιά για να εξασφαλίσουν ότι δεν θα γίνουν
βρυκόλακες: Η πίεση στην καρδιά έκανε τα παραπάνω αέρια να
περάσουν από τη γλωττίδα και να ακουστεί ένας ήχος, που σε καμία
περίπτωση δεν σήμαινε ότι το σώμα ήταν ζωντανό. Εξάλλου, σε μία
μελέτη που είχε κυκλοφορήσει, ήδη, από το 1753, ο Γάλλος ηγούμενος,
Ογκουστίν Καλμέ, αναφέρει: “Υπάρχουν ορισμένα είδη χώματος, τα
οποία διατηρούν τα πτώματα σε ιδιαίτερα καλή κατάσταση. Στην
Τουλούζη, μάλιστα, υπάρχει μία κρύπτη, στην οποία οι νεκροί
τοποθετούνται κατά μήκος του δεξιού και του αριστερού τοίχου. Όλα τα
πτώματα της μίας πλευράς παρέμειναν σε καλή κατάσταση, ενώ όλα
όσα ήταν στην άλλη πλευρά αποσυντέθηκαν πολύ γρήγορα”.

"Στην ιστορια των Φραγκικων Δουκατων του Αιγαιου που κυκλοφορησε πριν
απο τρεις αιωνες στο Παρισι απο τον Sauger,καταγραφονται τα εξης για τη
Σαντορινη: Σ'αυτο το νησι συμβαινει κατι ασυλληπτο για μενα,μα που
φαινεται εκει συνηθισμενο.Μερικοι απο τους πεθαμενους ξαναγυριζουν στα
σπιτια τους λιγες μερες υστερα απο την ταφη.Και κανεις δεν ξερει τι ειναι
αυτο που τους ξαναζωντανευει.Οι Σαντορινιοι τους λενε ΒΟΥΚΟΛΑΚΕΣ .

Η παλια τουριστικη εκδοση Murray's Handbook for travelers in Greece

πληροφορει τους αναγνωστες οτι στη Σαντορινη οι νεκροι δεν λιωνουν
εξαιτιας της θειουχου συστασης του εδαφους που αποτρεπει ή καθυστερει
το λιωσιμο,μουμιοποιωντας τους πεθαμενους." Σε καποιο αλλο σημειο του
αρθρου αναφερεται για το νησι Καμμενη της Σαντορινης στο οποιο οι ντοπιοι
εθαβαν τους νεκρους τους(ο βρυκολακας δεν μπορει να περασει το
θαλλασινο νερο),οι οποιοι βρυκολακιζαν και μαλιστα η παραδοση αναφερει
οτι μαζευτικαν τοσοι πολλοι,που εφτιαξαν μια ολοκληρη αποικια
νεκροζωντανων. Aσβεστης,αλμυρο νερο,βρασμενο λαδι,σκορδα και
κρεμμυδια,κερι εκκλησιας, σταυρος, αγιασμος, θειαφι, λευκα κερια, καρδια
απο γουρουνι κ.α λενε πως ειναι αποτελεσματικα οπλα εναντιον
βρυκολακων. Επισης, σε εκατονταδες ταφους εχουν βρει ανθρωπους
(βρυκολακες) οι οποιοι καρφωθηκαν στον λαιμο και σε αλλα μερη του
σωματος με καρφια.Οσο για τον Βλαντ Τσεπες Ντρακουλια,οταν ανοιξαν τον
ταφο του δεν βρεθηκαν μεσα τα λειψανα του!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
...Πεσ μου τι στεκεσαι Θαναση,ορθος, βουβος σα λειψανο στα ματια εμπρος;
Γιατι,Θαναση,μου βγαινεις το βραδυ; Υπνος για σενανε δεν ειν΄στον Αδη;
Τωρα περασανε χρονοι πολλοι... βαθια σε ριξανε μεσα στη γη... Φευγα
σπλαχνισου με!Θα κοιμηθω. Αφες με ησυχη ν΄αναπαυθω. Στασου
μακρυτερα...Γιατι με σκαζεις; Θαναση,τι εκαμες και με τρομαζεις; Πως εισαι
πρασινος ... μυριζεις χωμα... Πες μου, δεν ελιωσες, Θαναση, ακομα;... Απο
το ποιημα Ο Βρυκολακας του Αριστοτελη Βαλαωριτη

Παρατηρήστε μερικές συμπτώσεις

Οι βρυκολακες προερχονται από την Ελλάδα

1. Από Αμοργο, Σαμο, Χιο, Μυτιλήνη, φτανει η γραμμή αυτή στα

καρπάθια
2. Μια γραμμή ακριβώς πάνω στη φλέβα χρυσού που περμναει
υπογεια ως εχουν διαγνώσει οι δορυφοροι
3. Μήπως σ αυτους δεν πέτυχε η πλύση εγκεφάλου?
4. Μήπως προοριζονταν ως σκλαβοι να εργαστουν σε υπόγεια ορυχεια
εξόρυξης μεταλευματος των ΝΕΦΕΛΙΜ
5. Μήπως αυτοι εχτισαν τις υπογειες πόλεις ?

"Τι είπατε; Θίγω το θρησκευτικό συναίσθημα του λαού; Ποιο αίσθημα; Ποιας
θρησκείας; Νόμιζα πως είμαστε Χριστιανοί. Μπορείτε να μου πείτε πού, σε
ποιο χωρίο του Ευαγγελίου προτρέπει ο Χριστός να προσκυνάμε ιερά
λείψανα;"

Και το δεύτερο πλαίσιο λέει τα εξής:

"Διότι τι άλλο από μαγική σκέψη είναι η ιδέα πως ένα λείψανο μπορεί να
κάνει θαύματα; Δεν επιχειρηματολογώ εδώ ως άπιστος, αλλά ως
χριστιανός".

Τα δύο αυτά πλαίσια, αναπαράγουν δύο σημεία του άρθρου με μεγάλα

εμφανή γράμματα. Γιατί άραγε ΕΙΔΙΚΑ αυτά τα δύο σημεία;

Μα νομίζω ότι είναι προφανές. Είναι τα δύο μοναδικά σημεία του άρθρου,
όπου ο αρθρογράφος Νίκος Δήμου κάνει τον εαυτό του να φαίνεται ως
Χριστιανός! Και για να μη θυμώσουν οι Χριστιανοί από τα λεγόμενά του,
(όπως προβλέπει από την αρχή ακόμα, γι' αυτό βάζει τα πλαίσια αυτά, για
να διασκεδάσει τις εντυπώσεις), φροντίζει να εμφανίζεται ως "ένας από εμάς
τους Χριστιανούς"!!!

Σε κατ' ιδίαν αλληλογραφία του γράφοντος με τον Νίκο Δήμου, όπου του
εντόπισα το ατόπημα αυτό, ως το πλέον ανορθολογικό του άρθρου του, μου
απάντησε ότι οι θέσεις του είναι γνωστές, και ότι έγραψε πως
"επιχειρηματολογεί ΩΣ Χριστιανός", και θα μπορούσε να γράφει "ως
Μουσουλμάνος" χωρίς να είναι. Και ότι αυτό το "ως", δείχνει ότι δεν
προσπαθεί να παραστήσει τον Χριστιανό. Η απάντηση που του έδωσα σε
αυτό ήταν:

"Πρέπει όμως να σου θυμίσω επίσης και αυτό που λες με μεγάλα
γράμματα στο πλαίσιο στην αρχή: "Νόμιζα πως είμαστε Χριστιανοί".
Πιστεύω ότι η πιο αβίαστη ερμηνεία αυτής της φράσης είναι ότι "νομίζεις
πως θέτεις τον εαυτό σου μεταξύ των Χριστιανών", μια και χρησιμοποιείς
πρώτο πληθυντικό πρόσωπο. Τουλάχιστον ο αναγνώστης σχηματίζει (έστω
και εσφαλμένα) την εντύπωση ότι "νομίζεις τον εαυτό σου Χριστιανό". Θα
μπορούσες βέβαια να βάζεις μέσα τον εαυτό σου υπονοώντας "την Ελληνική
κοινωνία". Αλλά κάπως παράξενο είναι ένας μη Χριστιανός να γκρουπάρει
έτσι την Ελληνική κοινωνία με τον εαυτό του μέσα.

Και φυσικά, αν έγραφες εκεί: "Νόμιζα πως ΕΙΣΑΣΤΕ Χριστιανοί", θα ήταν

πιο τίμιο. Αλλά θα φαινόταν ως επίθεση. Προφανώς έβαλες τον εαυτό σου
μέσα, χωρίς να είσαι, και χωρίς να νομίζεις πως είσαι Χριστιανός, για να
απαλύνεις τις εντυπώσεις για την επίθεση που έκανες ενάντια σε ένα σωρό
Χριστιανικά δόγματα και πρακτικές. Ως τακτική είναι έξυπνη. Αλλά
παράλληλα συνηθισμένο και καθόλου τίμιο τέχνασμα.

Και πώς γίνεται άραγε, να έχουν γραφτεί με μεγάλα γράμματα ειδικά τα δύο
σημεία όπου τονίζεις ότι "μιλάς ως Χριστιανός", ή ότι "νόμιζες ότι ήμασταν
Χριστιανοί" (μ' εσένα μέσα φυσικά); Αυτό κάτι λέει για την πρόθεση των
φράσεων αυτών.

Διευκρινίζω, ότι δεν πιστεύω ότι το έκανες από κακία. Το έκανες από απλή
σκοπιμότητα για να περάσεις τις απόψεις σου χωρίς να προκαλέσεις
εντύπωση επιτιθέμενου, και να μετριάσεις τις αντιδράσεις. Όμως, όσο
ευγενικά και αν το έκανες, η επίθεση έγινε, και φυσικά πρέπει να απαντηθεί
σε κάθε σημείο, γιατί είσαι λάθος. (Θέλω να απαντήσω, όχι μόνο για τον
κόσμο που μπέρδεψες, αλλά και για εσένα, γιατί κι εσύ μπερδεμένος είσαι σε
αυτά τα θέματα, και πιστεύω ότι έχεις πολύ καλά ελατήρια). Για παράδειγμα,
δεν έχεις ιδέα τι σημαίνει η λέξη: "είδωλο", και τι σήμαινε η εντολή της
Εξόδου για την κατασκευή ειδώλων. Όπως δεν έχεις ιδέα της θεολογίας που
υποκρύπτεται πίσω από την τιμή των ιερών λειψάνων. Μίλησες
ανορθολογικά εν βρασμώ ψυχής. Εν καιρώ όμως...

Επιπλέον, τα όσα είπες, ΟΥΤΕ ΩΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΣ θα μπορούσες να τα πεις.

Γιατί ΚΑΝΕΝΑΣ Χριστιανός δεν θα έγραφε τόσα αντιχριστιανικά πράγματα.
Προτεστάντης ναι. Χριστιανός όχι. Ξέρω ότι έχεις ζήσει στο εξωτερικό, και
είναι προφανές ότι έχεις "μεταφέρει" προτεσταντικές νοοτροπίες στο τι
νομίζεις ότι πιστεύει, ή πρέπει να πιστεύει η Ορθόδοξη Εκκλησία κατά τη
γνώμη σου. Το πώς αντιλαμβάνεσαι ΕΣΥ τη Χριστιανική πίστη, δεν έχει
καμία σχέση με το τι ΕΙΝΑΙ η Χριστιανική πίστη, και με το τι ΟΦΕΙΛΕΙ να
αποδέχεται απόλυτα ένας Χριστιανός".

Αυτά λοιπόν, σχετικά με τα μεγαλογράμματα πλαίσια του Νίκου Δήμου, και

τους προφανείς λόγους που τον ώθησαν να γράψει εκεί αυτά που έγραψε.
Ας δούμε όμως πλέον και το ίδιο το κείμενο, ώστε να έχουμε την ευκαιρία να
το αναλύσουμε με πραγματικά ορθολογική κριτική.
3. Τι διαφορά έχουν οι λέξεις: "άλιωτος" και "άφθαρτος";

"Άλιωτος; Ας μου εξηγήσει κάποιος δυνατός στα εκκλησιαστικά:

Σε τι διαφέρει ο άγιος από τον αφορισμένο;

Στην ακολουθία του αφορισμού αναπέμπεται η κατάρα να μη λίωσει το

πτώμα. Την παραθέτω: <<Εν τω ονόματι της αγίας τριάδας έχομεν και
κηρύττομεν αυτούς αφορισμένους, κατηραμένους και ασυγχώρητους παρά
Πατρός, Υιού και Αγίου Πνεύματος και έστωσαν μετά θάνατον άλυτοι και
τυμπανιαίοι, αι πέτραι και ο σίδηρος λυθήσονται αυτοί δε ουδαμώς>>. (Όταν
το είπαν αυτό στον αφορεσμένο Ανδρέα Λασκαράτο, είπε: "Μήπως μπορούν
να αφορίσουν και τα παπούτσια μου, που συνεχώς λιώνουν; ΜΠΡΑΒΟ)".

Γιατί ο αφορισμός μιλάει όχι απλά για "άλιωτο", αλλά επίσης και "τυμπανιαίο"
μαζί. Με άλλα λόγια, μιλάει για ένα άλιωτο ΤΟΥΜΠΑΝΙΑΣΜΕΝΟ πτώμα, που
βρίσκεται σε αυτή τη φρικτή σαπισμένη κατάσταση διαρκώς, ως "όλεθρο της
σαρκός". Ένα σαπισμένο πτώμα που φέρει πάνω του την ομοίωση της
ψυχικής σαπίλας του κατόχου του. Γι' αυτό και το αστείο του Λασκαράτου
δεν είναι και τόσο έξυπνο αν το καλοσκεφθεί κάποιος. Δεν νομίζω ότι θα
άρεσε σε κανέναν να φοράει δύο άλιωτα μεν, αλλά ταυτόχρονα
τουμπανιασμένα και σαπισμένα παπούτσια, που βρωμάνε πτωματίλα. Αυτή
είναι λοιπόν η διαφορά του άλιωτου ΚΑΙ τυμπανιαίου αφορισμένου, και του
(όχι άλιωτου, -εδώ πρόκειται για ορολογία -αλλά) ΑΦΘΑΡΤΟΥ αγίου.

Ο άγιος, όχι μόνο δεν βρωμάει, όταν ο Θεός ευδοκήσει να του δώσει
αυτή τη χάρη της σχετικής αφθαρσίας, όχι μόνο δεν ξεθάβεται
τουμπανιασμένος και σάπιος, αλλά επιπλέον συχνότατα εκπέμπει και
ΕΥΩΔΙΑ. Και δεν χρειάζεται κάποιος να είναι "δυνατός στα
εκκλησιαστικά" για να καταλάβει τη διαφορά αυτή. Αρκεί να
χρησιμοποιήσει στοιχειωδώς τη λογική κρίση, για να διακρίνει μεταξύ
των δύο αυτών εννοιών. Όταν όμως κάποιος θέτει το ερώτημα αυτό μόνο
και μόνο για να βρει στήριγμα του υποτιθέμενου "ορθολογισμού" του, δεν
χρησιμοποιεί τον ορθολογισμό ως εργαλείο κρίσης, αλλά χρησιμοποιεί τον
ορθολογισμό ως δογματισμό. Απλώς αρπάζεται από την πρώτη ομοιότητα
που θα βρει, χωρίς να σκεφθεί περαιτέρω. Δεν ζητάει πραγματικά
απαντήσεις. Δεν ρωτάει για να μάθει, γιατί νομίζει ότι ξέρει! Ρωτάει
ρητορικά, ακριβώς επειδή νομίζει ότι δεν θα βρεθεί κανείς να του απαντήσει.
Γι' αυτό και ο Νίκος Δήμου, δεν φρόντισε να ρωτήσει κάποιον ειδικό πριν
γράψει το άρθρο του. Συνεχίζει ο αρθρογράφος ως εξής:
"Λοιπόν, ωραία. Έχουμε ένα περιστατικό μουμιοποίησης που, σύμφωνα με
την ιατροδικαστική επιστήμη, συμβαίνει συχνά. Και λοιπόν; Το είδε και ένας
υπέργηρος ιατροδικαστής, του οποίου μάλλον έχει αλλοιωθεί η όραση, διότι
περιέγραψε το λείψανο ως λευκό και ροδαλό - ενώ στις φωτογραφίες
φαίνεται κατάμαυρο. Και λοιπόν;"

Έχουμε λοιπόν εδώ, άλλη μία αυθαίρετη ανορθολογική συσχέτιση του

νομιζόμενου "ορθολογιστή" αρθρογράφου: Αυτή της αφθαρτοποίησης με
εκείνη της μουμιοποίησης. Στο μυαλό του Νίκου Δήμου, όλα είναι ίδια. Τι
μούμια, τι άφθαρτο λείψανο. Ο μόνος τρόπος να διατηρήσει την
πνευματική του ηρεμία, είναι να κάνει αυτή την ταύτιση, μήπως και του
γκρεμιστούν όλα όσα πιστεύει από ένα απλό θαύμα! Δεν κάνει καν τον
κόπο ο Νίκος Δήμου να μας εξηγήσει ΤΟΥΣ ΛΟΓΟΥΣ που πιστεύει ότι ο
μοναχός Βησσαρίων είναι ένα "περιστατικό μουμιοποίησης". Τους θεωρεί
ανορθολογικά "δεδομένους". Δεν κάνει καν τον κόπο να μελετήσει λίγο, ότι
στη μουμιοποίηση υπάρχουν ΕΙΔΙΚΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ, οι οποίες όμως στο
σκήνωμα του μοναχού Βησσαρίωνα απουσιάζουν εντελώς! Διαφορετικά,
αφού είναι τόσο συχνό φαινόμενο, ας το κάνει και ο ίδιος. Ας βάζει ένα
νεκρό ζώο σε παρόμοιες συνθήκες σαν του μοναχού Βησσαρίωνα, και
ας το ξεθάψει μετά από (όχι 15 χρόνια, αλλά μετά από έναν χρόνο), για
να δούμε τι θα συναντήσει. Και τότε, ας μας πει. Ο ορθολογισμός δεν
μιλάει χωρίς πείραμα. Διαφορετικά είναι ανορθολογική αυθαιρεσία.

Μάλιστα, επικαλείται και την ιατροδικαστική επιστήμη, για να δώσει ισχύ στα
λόγια του. Μόνο που ο ιατροδικαστής που εξέτασε το σκήνωμα του
Βησσαρίωνα, (ένας επιστήμονας με πολυετή πείρα), είπε εντελώς
διαφορετικά πράγματα από τον Νίκο Δήμου. Είπε ότι ΔΕΝ πρόκειται για
μουμιοποίηση. Είπε ξεκάθαρα (ώστε τον ακούσαμε όλοι), ότι τέτοιο
πράγμα (που για τον Νίκο Δήμου είναι κάτι που για την ιατροδικαστική
επιστήμη "συμβαίνει συχνά"), δεν έχει ξαναδεί σε όλη την πολυετή καριέρα
του! Δηλαδή, ο ιατροδικαστής, ο επιστήμονας που εκπροσωπεί την
ιατροδικαστική επιστήμη, είπε τα εντελώς αντίθετα από αυτά που λέει
ο Νίκος Δήμου, επικαλούμενος την... ιατροδικαστική επιστήμη!!! Αυτό
και αν είναι ανορθολογισμός. Αλλά ως γνωστόν, ένας άπιστος
"ορθολογιστής", είναι ο πιο εύπιστος άνθρωπος, και είναι διατεθειμένος να
πιστέψει οτιδήποτε, ή να οδηγηθεί στα πιο αντιφατικά συμπεράσματα,
προκειμένου να διατηρήσει την απιστία του!

Βεβαίως κάπου μέσα στη σύγχυσή του, ο Νίκος Δήμου αντιλαμβάνεται ότι
"κάτι δεν έγραψε σωστά", και προσπαθεί να τα μπαλώσει, αφ' ενός
διογκώνοντας την ηλικία του ιατροδικαστή, και κάνοντάς τον
"υπέργηρο", έτσι ώστε να υπονοήσει αλλοίωση της αντιληπτικής του
ικανότητας, και να "φιμώσει" την αξία της μαρτυρίας αυτού του
επιστήμονα. Και βέβαια ο Νίκος Δήμου δεν κάνει τον κόπο να μας πει,
ποιος άλλος ιατροδικαστής έδωσε διαφορετική διάγνωση για το
σκήνωμα του Βησσαρίωνα. Πάντως, ο ιατροδικαστής που δεν συμφωνεί
μαζί του, ξαφνικά γίνεται "υπέργηρος", και ας μη φαίνεται να έχει σοβαρή
διαφορά ηλικίας από τον ίδιο τον Νίκο Δήμου! Πολύ δε περισσότερο όταν ο
ιατροδικαστής εμφανώς τα είχε τετρακόσια! (Αχ, σε τι αντιφάσεις οδηγούν
έναν "ορθολογιστή" αυτά τα άτιμα τα προχωρημένα γεράματα!) Στη
συνέχεια, για να δώσει ο Νίκος Δήμου σοβαροφάνεια στην υποτίμηση του
ιατροδικαστή, συγκρίνει την άμεση εξέταση που έκανε ο ιατροδικαστής, με το
τι είδε ο ίδιος σε... φωτογραφίες! Τις μαυρισμένες φωτογραφίες που είδε
ο Νίκος Δήμου για το λείψανο του Βησσαρίωνα, τις θεωρεί απόδειξη
για το ότι ο ιατροδικαστής δεν βλέπει πλέον καλά!!! Και αυτό το λέει
πιστεύοντας ότι είναι ένας "ορθολογικός" τρόπος κριτικής στον ιατροδικαστή
που διαφωνεί με τις ιδέες απιστίας του! Πολύ απλά, είναι τόσο
πεπεισμένος για το δίκιο του, που και ο Θεός ο ίδιος να κατεβεί και να
του το πει, θα τον βγάλει και Αυτόν (με το δίκιο του αυτή τη φορά)
ηλικιωμένο! Αν μας έλεγε ο Νίκος Δήμου ότι πήγε και είδε ο ίδιος το
λείψανο, και ότι δεν ήταν όπως το περιέγραψε ο ιατροδικαστής, τότε θα
μπορούσαμε να του δώσουμε λίγο δίκιο (ειδικά αν δεν ήταν κι αυτός
"υπέργηρος" σαν τον ιατροδικαστή, και δεν φορούσε γυαλιά). Αν μάλιστα
μας έλεγε ότι επικοινώνησε με τον ιατροδικαστή και τον ρώτησε τον λόγο
που στις φωτογραφίες είδε άλλα πράγματα, και μας παρουσίαζε την
απάντηση του ιατροδικαστή επαρκώς αναλυμένη και "ξεδοντιασμένη", τότε
θα μπορούσαμε να του δώσουμε και πλήρες δίκιο ως προς το χρώμα του
Βησσαρίωνα. Αλλά έτσι από φωτογραφίες (sic) τι να πει κανείς για τον
"ορθολογισμό" ενός ανθρώπου που αντιτάσσεται στον ιατροδικαστή ο
οποίος έκανε και επιτόπια εξέταση;

Η εκμετάλλευση της πίστης

Φυσικά από ένα κείμενο επίθεσης προς τη Χριστιανική πίστη, δεν θα

μπορούσε να λείπει και η συνήθης δικαιολογία της απέχθειας προς την
εκμετάλλευση της πίστης. Αυτό είναι ΣΧΕΔΟΝ ΠΑΝΤΟΤΕ το άλλοθι
όλων όσων επιτίθενται στη Χριστιανική πίστη. Όσοι δεν το κάνουν
ενσυνείδητα ως προκάλυψη, βαυκαλίζουν έτσι τους εαυτούς τους, ως
"κατήγορους της διαφθοράς", και νιώθουν καλά με αυτό που κάνουν. Έστω
και αν αυτό που κάνουν είναι μια χονδροειδής ανορθολογική πράξη, εξ'
αιτίας των γενικεύσεων και των αοριστιών που χρησιμοποιούν! Γιατί μαζί με
τα ξερά, καίνε πάντοτε και όλα τα χλωρά! Αναφέρεται λοιπόν στη συνέχεια ο
Νίκος Δήμου στην τιμητική μεταφορά της Αγίας Ζώνης, και "διαπιστώνει" με
εντελώς ανορθολογικό και δογματικό τρόπο, (έτσι αυθαίρετα και
αναπόδεικτα), ότι ο λόγος που συμβαίνει αυτό, είναι για "να αρμέξει τους
αφελείς". Ο Νίκος Δήμου, θεωρεί αφελείς όλους εμάς τους Χριστιανούς που
σπεύδουμε να μοιρασθούμε λίγη από τη Χάρη ενός ιερού αντικειμένου,
πληρωμένου με το Άγιο Πνεύμα. Αυτά δεν τα χωράει το ρηχό δοχείο του
ορθολογιστικού μυαλού του. Εμείς όλοι είμαστε αφελείς. Γιατί; Επειδή έτσι
το πιστεύει αυτός! Φοβερός ορθολογισμός! Κάνει λοιπόν παραλληλισμό
του σκηνώματος του μοναχού Βησσαρίωνα με την Αγία Ζώνη, και καταλήγει
ότι όλα αυτά, ανήκουν στις ευκαιρίες που βρίσκουν "τα κοράκια για να
μασάνε"! Λες και δεν υπάρχουν "κοράκια" σε κάθε πλευρά του βίου μας. Λες
και δεν μασάνε πάντα κάποιοι από το πορτοφόλι μας, από τη στιγμή που θα
ξυπνήσουμε "με την τσίμπλα στο μάτι", ως τη στιγμή που θα ξαναπέσουμε
στο κρεβάτι μας κουρασμένοι (και "ρέστοι"). Όταν θα ανοίξουμε το
ραδιόφωνο για να ακούσουμε τις πρωϊνές ειδήσεις, όταν θα πάρουμε τη
συγκοινωνία για να πάμε στη δουλειά μας, ή θα σταματήσουμε στο φανάρι
της γειτονιάς μας, πάντοτε κάποιος ελπίζει στα χρήματα που θα αποκομίσει
από εμάς. Είτε αυτός είναι ο διαφημιστής του ραδιοφώνου, είτε ο ζητιάνος
που θα θελήσει να καθαρίσει τα (πιθανόν καθαρά) τζάμια του αυτοκινήτου
μας. Όταν θα πάμε να εργασθούμε, ο εργοδότης μας θα περιμένει από εμάς
"το κέρδος", ή αν εμείς οι ίδιοι είμαστε εργοδότες του εαυτού μας, θα
επιζητούμε το ίδιο από τους πελάτες μας. Και είτε σταματήσουμε στο
περίπτερο να πάρουμε μια εφημερίδα ή ένα πακέτο τσιγάρα ή μια τσίχλα,
πάντα κάποιος θα κερδίζει απ' αυτό! Και από όλους αυτούς τους
"κάποιους", πάντα θα υπάρχει και "κάποιος" που θα κερδίζει αναξίως
και αισχροκερδώς. Σε κάθε στιγμή και πλευρά της ζωής μας! Γιατί όχι
και στην πίστη; Γιατί δηλαδή στην πίστη δεν θα υπήρχαν και οι
ΕΛΑΧΙΣΤΟΙ (ευτυχώς) αισχροκερδείς; Όταν στους 12 μαθητές υπήρχε
ένας προδότης που πρόδωσε τον Χριστό για 30 αργύρια, γιατί
φαίνεται στον Νίκο Δήμου τόσο παράδοξο, το ότι "κοράκια" υπάρχουν
και στην πίστη; Μήπως γνωρίζει κανέναν τρόπο να πάψουν να υπάρχουν
κοράκια σε κάθε έκφραση της ζωής μας; Σύμφωνα λοιπόν με την
"ορθολογιστική" κρίση του Νίκου Δήμου, επειδή ΠΙΘΑΝΟΝ κάποιοι να
κερδίζουν από την Αγία Ζώνη ή από το λείψανο του μοναχού Βησσαρίωνα,
(κάτι που ούτε προσπαθεί, ούτε μπορεί φυσικά να το αποδείξει), οφείλουμε
να πάψουμε να τιμούμε την Αγία Ζώνη και το άφθορο λείψανο του
Βησσαρίωνα, για να πάψει η... (πιθανή) εκμετάλλευση! Ωραία!
Σύμφωνοι! Τότε να καταργήσουμε το ραδιόφωνο, να καταργήσουμε τα
φανάρια στο δρόμο, να καταργήσουμε τα τσιγάρα και τις τσίχλες και τα
περίπτερα, να καταργήσουμε τις συγκοινωνίες, τα αυτοκίνητα, τις
εργασίες μας, επειδή σε όλα αυτά, πάντα κάποιος αισχροκερδεί (ή
πιθανόν να αισχροκερδεί)!!! Τρομερός ορθολογισμός! Εξ' αιτίας κάποιων
(πιθανών, για να μην ξεχνιόμαστε) "κορακιών", πρέπει να καταργούμε την
κάθε πλευρά της ζωής μας που (πιθανόν) εκτρέφει κοράκια!!! "Πονάει
κεφάλι, κόψει κεφάλι!" Μα πόσο φοβερή λογική έχουν αυτοί οι
"ορθολογιστές"!!! Ο Νίκος Δήμου, θα ήθελε (περιέργως) να
καταργηθούν μόνο οι εκφράσεις του θρησκευτικού βίου! Να μην τιμούμε
εικόνες, να μην τιμούμε άγια λείψανα, να μην τιμούμε την αγία ζώνη, να μην
υπάρχουν "κομποσχοίνια", να μην γίνονται γνωστά τα θαύματα, να μην
υπάρχουν ιερατικά εμπορεύματα... Λες και σε όλες τις άλλες εκφράσεις
του ανθρώπινου βίου, όλα γίνονται σωστά, και δεν υπάρχουν
"κοράκια". Λες και μόνο η πίστη είναι αυτή που εκτρέφει
εκμεταλλευτές. Όλα τα άλλα είναι καλά και άγια, και κανένας δεν θα
εκμεταλλευθεί κανέναν. Αλλά η πίστη διαφέρει! Γιατί άραγε; Επειδή τις
εκφράσεις της πίστης, δεν τις χωράει το ορθολογιστικό μυαλό του Νίκου
Δήμου! Με άλλα λόγια, ο τομέας της πίστης διαφέρει από όλους τους άλλους
τομείς της ζωής, επειδή... διαφωνεί με τις ιδέες του! Ζήτω ο
"ορθολογισμός"!!! Για τον Νίκο Δήμου, όλα τα χρήματα που μαζεύουν τα
μοναστήρια και οι εκκλησίες από τις ΕΚΟΥΣΙΕΣ (για να μην ξεχνάμε)
εισφορές των πιστών, είναι "άχρηστα έξοδα εκμετάλλευσης". Γιατί
άραγε; Μα είναι προφανές! Επειδή όλα αυτά τα χρήματα, εκτρέφουν
την Εκκλησία και την πίστη του λαού. Αλλά η πίστη είναι κάτι
(υποτίθεται) ξένο προς το "ορθολογιστικό" μυαλό του Νίκου Δήμου.
Επειδή εκείνος ΠΙΣΤΕΥΕΙ στις αρχές του Διαφωτισμού! Επειδή το δικό
του ΔΟΓΜΑ είναι πως όλες αυτές οι θρησκευτικές εκφράσεις είναι
άχρηστες και χωρίς αποτέλεσμα. Επειδή έτσι θέλει να πιστεύει! Και όλοι
όσοι μαρτυρούν τις ευεργεσίες που βίωσαν από τη θρησκευτική ζωή της
Εκκλησίας, είναι (επειδή έτσι θέλει) αναξιόπιστοι μάρτυρες. (Ίσως υπέργηροι
με προβλήματα όρασης...)

Κατά τη λογική του Νίκου Δήμου, δεν είναι άχρηστα τα τραγούδια, η μουσική,
τα κέντρα και οι ταβέρνες, (λες και δεν έχουμε σπίτια να φάμε), δεν είναι
άχρηστες οι μορφές διασκέδασης κάθε είδους. Διαφορετικά θα μιλούσε για
τη μη αναγκαιότητα και εκμετάλλευση όλων των μορφών διασκέδασης. Αλλά
ενώ γι' αυτόν η διασκέδαση είναι χρήσιμη, για τον ίδιο είναι άχρηστη η
έκφραση της Χριστιανικής πίστης με τους τρόπους που εκφράζεται. Και δεν
σκέφτεται, ότι αυτός που θέλει να ξοδέψει τα χρήματά του στα μπουζούκια,
είναι ελεύθερος να το κάνει εφ' όσον το επέλεξε. Αλλά ομοίως, αυτός που
ΘΕΛΕΙ να δώσει τις εισφορές του αγοράζοντας κεριά, εικόνες,
κομποσχοίνια, ή απλώς προσκυνώντας την Αγία Ζώνη ή ένα άφθαρτο
λείψανο, δικαίωμά του είναι να δίνει τις εισφορές του εκεί που
επιθυμεί, και εκεί που τον εκφράζει. Και δεν πέφτει λόγος σε κανέναν
υποτιθέμενο "ορθολογιστή" για το πού θα ξοδέψω εγώ τα ΔΙΚΑ ΜΟΥ
χρήματα! Το ότι ο Νίκος Δήμου δεν μπορεί να κατανοήσει τη χρησιμότητα
αυτών των θρησκευτικών εκφράσεων, δεν του δίνει το δικαίωμα να τις
κατακρίνει, και να τις αποκαλεί αδιακρίτως "εκμετάλλευση". Ή μάλλον για να
ακριβολογούμε, το δικαίωμα να εκφράζει τις απόψεις του το έχει. Αλλά
ομοίως, εκφραζόμενος έτσι παράλογα, δίνει σε όλους εμάς που διαφωνούμε,
το δικαίωμα να περάσουμε τις ιδέες του και τη λογική του από το κόσκινο του
ορθού λόγου. Με γενικεύσεις λοιπόν, του τύπου: "όλα αυτά είναι
εκμετάλλευση", με τον αναπόδεικτο και δογματικό τρόπο που τα
παρουσιάζει όλα αυτά ως άχρηστα, με αοριστίες, δεν δικαιολογεί ούτε στο
ελάχιστο την ιδέα που έχει για τον "ορθό του λόγο". Πολύ δε περισσότερο,
όταν οι εισφορές των πιστών στηρίζουν τα μοναστήρια, που είναι πνεύμονας
ζωής όχι μόνο για την Εκκλησία, αλλά και για την ανθρωπότητα. Τα
μοναστήρια και οι ναοί μας, έχουν ανάγκη από τις εισφορές των
πιστών για να καλύπτουν τη συντήρηση και τα έξοδά τους, και για να
φροντίζουν χιλιάδες φτωχών και απόρων συνανθρώπων μας. Για να
μπορούν να παρέχουν σ' εμάς τους πιστούς το δικαίωμα του
θρησκεύειν. Ένα δικαίωμά μας αναφαίρετο, που κανένας δήθεν
ορθολογιστής δεν μπορεί να μας το στερήσει, με το άλλοθι των
υπαρκτών μεν, αλλά ελαχίστων "χριστεμπόρων". Όταν σε κάθε
αναφορά θαυμάτων, ευεργεσιών της Εκκλησίας, γεγονότων πίστεως, ή
θρησκευτικών αναλύσεων, φροντίζει κάποιος υποτιθέμενος
"ορθολογιστής" να υπενθυμίζει ανελλειπώς ότι "υπάρχουν και
αγιογδύτες", δεν είναι τυχαίο. Είναι μία εσκεμμένη παρεμβολή
παρασιτικού θορύβου, για να θολώσει και να καλύψει το πραγματικό
ζήτημα που γίνεται γνωστό. Να "θάψει" ένα ζήτημα που τιμά την
Εκκλησία, και θίγει την ΠΙΣΤΗ των απίστων εναντίον της Εκκλησίας. Είναι
δηλαδή, σαν κάθε φορά που κάποιος αναφέρεται σε ένα επιστημονικό ή
ιατρικό θαύμα, να κάνει ταυτόχρονα και μια ανάλογου μήκους αναφορά σε
πλήθος ιατρικών λαθών και εξαπατήσεων διεφθαρμένων επιστημόνων,
θάβοντας το ίδιο το γεγονός κάτω από πλήθος άσχετων με το θέμα
πληροφοριών

Άγνοια της Χριστιανικής πίστης

"Τι είπατε; Θίγω το θρησκευτικό συναίσθημα του λαού; Ποιο αίσθημα; Ποιας
θρησκείας; Νόμιζα πως είμαστε Χριστιανοί. Μπορείτε να μου πείτε πού, σε
ποιο χωρίο του Ευαγγελίου προτρέπει ο Χριστός να προσκυνάμε ιερά
λείψανα;"

Στο μυαλό του υπάρχει μια θολή σύγχυση του Χριστιανισμού, με αυτά που
έχει μάθει στο εξωτερικό από τον Προτεσταντισμό και τον Παπισμό ως δήθεν
Χριστιανισμό. Δυστυχώς όμως, οι γνώσεις του για τον Χριστιανισμό,
δηλαδή για την Ορθόδοξη Εκκλησία, είναι τόσο φτωχές, που ούτε ως
Χριστιανός μπορεί να θεωρηθεί, ούτε είναι σε θέση να ασκήσει κριτική
σε μια πίστη που αγνοεί εντελώς! Πόσο "ορθολογιστής" είναι κάποιος
που κριτικάρει κάτι που δεν γνωρίζει; Όπως προκύπτει από αυτά που λέει
εδώ, αλλά και από όσα μου έγραψε σε κατ' ιδίαν αλληλογραφία, συγχέει τον
Χριστιανισμό με τον Προτεσταντισμό και τον Παπισμό. Και αυτό φαίνεται
από διάφορα που μου έγραψε σε μέηλ, όπως: "Οι Προτεστάντες δεν είναι
Χριστιανοί; Ποιος το αποφάσισε αυτό; Απίθανο!" "Άρα τώρα είσαι καθολικός
- που έχει αδιάσπαστη γραμμή από το πρωτείο του Πέτρου"

"Με την ευρεία έννοια για τον κάθε άσχετο με το Ορθόδοξο δόγμα,
Χριστιανός είναι όποιος δηλώνει ότι δέχεται τον Χριστό. Σήμερα πολλοί
αλλόθρησκοι υποστηρίζουν ότι είναι Χριστιανοί. Όμως το κριτήριο για να
γίνει αποδεκτός ένας τέτοιος ισχυρισμός, είναι κατ' αρχήν, το πόσο
προσκολλημένοι είναι οι άνθρωποι αυτοί στους λόγους του Χριστού και τις
αποφάσεις των Οικουμενικών Συνόδων, και το κατά πόσον μπορούν να
αποδείξουν την έγκυρη διαδοχή τους από τους αποστόλους.

Όμως ΜΟΝΟ η ΜΙΑ Εκκλησία που άφησε ο Κύριος από τον 1ο αιώνα ως
σήμερα ΑΔΙΑΣΠΑΣΤΑ έχει το αποκλειστικό δικαίωμα να ονομάζεται έτσι.
Πώς να το πούμε; Έχει τα "νομικά δικαιώματα", το "κόπυ ράιτ" αυτής της
ιδιότητας! Δεν μπορώ εγώ να εμφανίζομαι ως Νίκος Δήμου, αξιώνοντας ότι
κατέχω τη θέση του Νίκου Δήμου! Εσύ είχες αυτή την ταυτότητα κάτι
δεκαετίες πριν από εμένα. Είτε αυτό, είτε η χρήση της ιδιότητας του Σώματος
του Χριστού από οποιαδόποτε άλλη ομάδα πλην της αρχικής, αποτελεί
ΠΛΑΣΤΟΠΡΟΣΩΠΙΑ ή ΑΝΤΙΠΟΙΗΣΗ. Σαν να μπω δηλαδή στο δικό σου
μπλογκ, και να γράφω με το όνομά σου διάφορα πράγματα διαφορετικά από
τις δικές σου θέσεις. Πώς θα σου φαινόταν;
Δεν είναι δυνατόν να το παίζουν όλοι "χαλίφηδες στη θέση του χαλίφη". Πώς
δηλαδή ο Προτεσταντισμός που εμφανίσθηκε τον 16ο αιώνα, μπορεί να
αξιώσει Χριστιανικότητα, όταν η Εκκλησια είναι ΜΙΑ μόνο, και ο
Προτεσταντισμός δεν έχει σχέση με αυτήν;
»Φυσικά και είμαι Καθολικός. "Πιστεύω... και εις μίαν Αγίαν, Καθολικήν και
Αποστολικήν Εκκλησίαν" λέμε στο Πιστεύω.
Μόνο που το "πρωτείο του Πέτρου" δεν είναι δόγμα της "Μίας Αγίας
Καθολικής και Αποστολικής Εκκλησίας", η οποία είναι φυσικά σήμερα
γνωστή κυρίως ως "Ορθόδοξη". Το "πρωτείο του Πέτρου" είναι ένα
ΑΣΤΗΡΙΚΤΟ και ΑΝΤΙΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΟ δόγμα της αίρεσης του Παπισμού, η
οποία δημιουργήθηκε ως ανεξάρτητη αίρεση κατά τον 10ο αιώνα. Το δόγμα
αυτό, αναιρείται πανεύκολα με την ιστορική απόδειξη ότι η Χριστιανική
Εκκλησία είχε διαδοχή ΕΠΙΣΚΟΠΩΝ ΙΣΩΝ ΜΕΤΑΞΥ ΤΟΥΣ και όχι
ΠΡΩΤΕΙΟΥ ΤΟΥ ΠΕΤΡΟΥ. Δηλαδή η Χριστιανική πίστη είναι συνοδική και
όχι παπική. Και φυσικά δεν είναι ούτε το μοναδικό αιρετικό δόγμα των
Παπικών αυτό. Συνεπώς δεν ανήκει στην Εκκλησία του Χριστού, και ούτε
αυτή έχει την Αποστολική Διαδοχή.

Αλλά αυτή η σύγχυση που έχει ο Νίκος Δήμου για τη Χριστιανική πίστη,
φαίνεται πολύ περισσότερο και από το ίδιο το άρθρο που εξετάζουμε. Λέει
για παράδειγμα: "σε ποιο χωρίο του Ευαγγελίου προτρέπει ο Χριστός να
προσκυνάμε ιερά λείψανα;" Την ίδια ακριβώς ερώτηση σαν τον Νίκο Δήμου,
θα έκανε σ' εμάς τους Χριστιανούς ένας Προτεστάντης! θεωρεί
"ορθολογισμό" το να μεταφέρει τις Προτεσταντικές ιδεοληψίες στην
Ορθόδοξη πίστη, και να ζητάει απαντήσεις σε ανυπόστατα Προτεσταντικά
ερωτήματα, "νομίζοντας ότι μιλάει ως χριστιανός

Είναι εντελώς ανυποψίαστος για το γεγονός ότι η πηγή της

Χριστιανικής πίστης ΔΕΝ είναι κανένα γραπτό κείμενο, αλλά η
ζωντανή εμπειρία των αγίων. Μας ζητάει να του δείξουμε "πού τα
βρήκαμε αυτά στο Ευαγγέλιο, στα λόγια του Χριστού", λες και η
Χριστιανική πίστη στηρίζεται στα τέσσερα Ευαγγέλια!

Λες και ο Χριστός είναι απολίθωμα του παρελθόντος, και όσα γνωρίζουμε γι'
Αυτόν είναι μόνο στα Ευαγγέλια! Λες και σήμερα δεν είναι εξ ίσου ζωντανός
και κοντά στην Εκκλησία Του, όπως και ο Ίδιος είπε στα Ευαγγέλια: "Θα
είμαι μαζί σας πάντοτε, ως τη συντέλεια του αιώνος" (τέλος του κατά
Ματθαίον Ευαγγελίου). Μάλλον ο Νίκος Δήμου συγχέει την Αγία Γραφή
και το Ευαγγέλιο, νομίζοντας (όπως έχει μάθει από τους
Προτεστάντες), ότι αυτά τα δύο ταυτίζονται. Μας ρωτάει "πού τα λέει
αυτά το Ευαγγέλιο", επειδή νομίζει ότι πρέπει να δεχόμαστε ως
Χριστιανοί μόνο όσα λέει η Αγία Γραφή! Μακριά που είσαι νυχτωμένος
Νίκο! Πώς λοιπόν κριτικάρεις κάτι που δεν γνωρίζεις; Είναι αυτό
"ορθολογισμός"; Δεν έπρεπε πριν γράψεις να κάνεις πρώτα μια έρευνα,
για να δεις τι πιστεύει για όλα αυτά τα πράγματα η Ορθόδοξη
Εκκλησία, την οποία κριτικάρεις πάνω σε λάθος (Προτεσταντικές)
βάσεις; Η Αγία Γραφή την οποία επικαλέσθηκες, λέει: "Το να αποκρίνεται
κάποιος πριν ακούσει, είναι αφροσύνη" (Παροιμίες 18/ιη: 13). Λοιπόν, μάθε
φίλε Νίκο, ότι το ερώτημα αυτό που μας κάνεις δεν έχει νόημα. Ο Χριστός
δεν μιλάει μόνο μέσα από την Αγία Γραφή, αλλά καθημερινά μιλάει άμεσα
προς τους αγίους Του. Και όσα καταγράφηκαν στην Αγία Γραφή (και όχι
μόνο), είναι μόνο μέρος, μόνο κατά μέρος έκφραση του Ευαγγελίου.

Το Ευαγγέλιο δεν είναι γραπτό.

Είναι πρώτιστα εν Χριστώ βίωμα.

Άγνοια των Χριστιανικών πρακτικών

Η παρακτική να προσκυνάμε λοιπόν ιερά λείψανα, αν και μόνο σπερματικά

υπάρχει στην Αγία Γραφή, αποτελεί μέρος της Χριστιανικής ζωής,
καταγραμμένη όχι μόνο στην ιστορία (από την εποχή του αγίου Πολυκάρπου
ακόμα κατά τον 1ο αιώνα), αλλά και καταγραμμένη θεοπνεύστως ξεκάθαρα
στα λειτουργικά κείμενα της Εκκλησίας. Είτε αυτό θέλουν να το δεχθούν οι
αιρετικοί του Προτεσταντισμού, είτε όχι. Και είτε μπορεί να το κατανοήσει και
να το χωνέψει αυτό ένας άπιστος, είτε όχι. Έτσι λοιπόν, παρατηρούμε τον
Νίκο Δήμου, να κριτικάρει ("ορθολογικά") την Ορθόδοξη πρακτική των
αγίων Λειψάνων, πάνω σε... Προτεσταντικές προϋποθέσεις, που
κατασκευάστηκαν για πρώτη φορά τον... 16ο αιώνα! Είναι ενδιαφέρον,
ότι ακόμα και τα κομποσχοίνια έβαλε στο μάτι ο Ροϊδης, δηλαδή το
απλό αριθμητήρι που χρησιμοποιούν οι μοναχοί για να προσεύχονται
χωρίς περισπασμούς! Και αυτό για τον Ροϊδη φοβερό μοχλό κατάργησης
της τιμής των όντως ιερών λειψάνων. Το να χρησιμοποιεί κάποιος τις
απάτες αυτές, για να υποστηρίξει ότι πρέπει να καταργηθεί η τιμή των
ιερών λειψάνων, είναι σαν να υποστηρίζει ότι πρέπει να καταργηθούν
τα μαχαίρια επειδή με αυτά γίνονται και φόνοι! Ή να μην μπαίνει σε
αυτοκίνητα, επειδή γίνονται δυστυχήματα! Αλλά ως εκεί φθάνει ο
"ορθολογισμός" μερικών ανθρώπων. Δεν πάει πιο πέρα, να δουν πού
οδηγούν αυτού του τύπου οι παραλογισμοί. Λέει στη συνέχεια ο Νίκος
Δήμου: "Διότι τι άλλο από μαγική σκέψη είναι η ιδέα πως ένα λείψανο μπορεί
να κάνει θαύματα; Δεν επιχειρηματολογώ εδώ ως άπιστος, αλλά ως
χριστιανός".

Τα θαύματα αγαπητέ φίλε Νίκο, τα κάνει το Άγιο Πνεύμα που κατοικεί

σε αυτά τα άγια λείψανα, σαν σε ναό. Γιατί και κατά την Αγία Γραφή που
επικαλέσθηκες, "Δεν ξέρετε ότι είστε ναός τού Θεού, και το Πνεύμα τού
Θεού κατοικεί μέσα σας; Αν κάποιος φθείρει τον ναό τού Θεού, τούτον
θα τον φθείρει ο Θεός· επειδή, ο ναός τού Θεού είναι άγιος, ο οποίος
είστε εσείς" (Α΄ Κορ. 3/γ: 16,17). Να γιατί περιμένουμε θαύματα από τα άγια
λείψανα, και να γιατί ο Θεός μας έδωσε αυτό το σημείο ειδικά τώρα που
συζητείται το νομοσχέδιο για την καύση των νεκρών. Για να γνωρίζουμε το
θέλημα του Θεού για τους Χριστιανούς για το ζήτημα αυτό, ώστε να μη
φθείρουμε τα σώματά μας ούτε μετά τον θάνατο, γιατί παραμένουν ακόμα
ναός του Θεού ως την ανάσταση. "Ο δε Θεός και τον Κύριο ανέστησε, κι
εμάς θα αναστήσει με τη δύναμή του. Δεν ξέρετε ότι τα σώματά σας
είναι μέλη τού Χριστού;" (Α΄ Κορ. 6/ς: 14,15). Όχι λοιπόν τα άγια λείψανα,
αλλά ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ κάνει τα θαύματα για τους Χριστιανούς. Δεν είναι
"μαγεία" όπως νομίζεις, αλλά είναι πράξη πίστης στη δύναμη του
ζωντανού Θεού μας του Αγίου Πνεύματος που κατοικεί στα άγια
λείψανα και του γεγονότος της ανάστασης των σωμάτων. Τι είπες; Δεν
πιστεύεις στον Θεό ή στην ανάσταση; Μα εσύ δήλωσες ότι "Δεν
επιχειρηματολογώ εδώ ως άπιστος, αλλά ως χριστιανός". Και αν
επιχειρηματολογείς ως Χριστιανός, αυτά πρέπει στη συζήτηση να τα λάβεις
ως δεδομένα. Αν πάλι επιχειρηματολογείς ως άπιστος, τότε λάθος θέμα
βρήκες να καταπιαστείς Στο ίδιο άρθρο, θίγει ο Νίκος Δήμου και το ζήτημα
του "Τιμίου Σταυρού" ως εξής: "Για να μην πούμε για το Τίμιο Ξύλο, από τον
Σταυρό του Ιησού Χριστού, όπου ο όγκος όλων των σωζόμενων κομματιών
αντιστοιχούσε σε ολόκληρα δάση". Τι εννοεί εδώ ο Νίκος Δήμου; Αφού ο
Σταυρός του Κυρίου που βρέθηκε από την Αγία Ελένη πριν από 17 αιώνες,
είναι σαφής και ξεκάθαρος, και φυλάσσεται σε συγκεκριμένο σημείο. Πού τα
είδε τα ολόκληρα δάση; Προφανώς ο Νίκος Δήμου αναφέρεται στο Τίμιο
Ξύλο που πολλοί από εμάς έχουμε για να λαμβάνουμε από τη Χάρη του
Σταυρού του Κυρίου. Είναι προφανές ότι ο Νίκος Δήμου, έχει την εντύπωση,
ότι όλα αυτά τα "ξυλαράκια" (που είναι εκατομμύρια κιλά), έχουν κοπεί από...
τον Σταυρό του Κυρίου! Αν είναι δυνατόν! Δηλαδή πόσο "ορθολογιστής"
μπορεί να είναι ο Νίκος Δήμου, αν μας θεωρεί τόσο τρελούς, που να
κομματιάζουμε τον Σταυρό του Χριστού και να τον διασκορπίζουμε
στον κόσμο; Αν μας θεωρεί τόσο αφελείς, που να νομίζουμε ότι όλα
αυτά τα ξυλαράκια που κυκλοφορούν με το όνομα "Τίμιο Ξύλο", είναι...
κομμάτια του Σταυρού του Κυρίου; Είναι δυνατόν ένας "ορθολογιστής"
να είναι τόσο αφελής;

Μάθε φίλε Νίκο Δήμου, ότι αυτά τα κομματάκια ξύλου που λέμε "Τίμιο Ξύλο"
και που έχουμε πολλοί από εμάς, μόνο ένας άσχετος με τη Χριστιανική
πίστη θα νόμιζε ότι τα κόψαμε από τον Σταυρό του Χριστού. Ο Σταυρός του
Χριστού από τότε που ξεθάφτηκε από την Αγία Ελένη, μετά την αρπαγή του
από τους Πέρσες και την επαναφορά του, τεμαχίστηκε και μοιράστηκε σε
Πατριαρχεία και σε Μοναστήρια όπου πολλά μικρά κομμάτια σώζονται έως
σήμερα. Τα κομματάκια αυτά ξύλου για τα οποία μιλάμε όμως, είναι
κομμάτια απλού ξύλου, που έχουν αφεθεί για μεγάλο χρονικό
διάστημα στον ίδιο χώρο με τον Σταυρό του Χριστού, ώστε να
διαποτισθούν από τη Χάρη του Αγίου Πνεύματος, και να λάβουν μέρος
της ευλογίας του Σταυρού του Κυρίου. Τα κομματάκια του Τίμιου Ξύλου,
είναι ένα τυχαίο ξύλο που φέρει μέρος της ευλογίας του Σταυρού!

Ναι, ξέρω, αυτά για εσένα είναι απίστευτα. Όμως "νόμιζα πως είμαστε
Χριστιανοί!" Νόμιζα ότι "επιχειρηματολογείς ως Χριστιανός" και όχι ως
άπιστος, κατά τις δικές σου δηλώσεις με τα μεγάλα γράμματα! Αναφέρει στη
συνέχεια ο Νίκος Δήμου τη Χριστιανική πίστη ως "μια θρησκεία τόσο
ανθρώπινη και διαυγή", αναφερόμενος στο παράδειγμα της Επί του Όρους
Ομιλίας του Κυρίου. Κι όμως, όσο ωραία και αν κοσμεί με αυτά τα λόγια τη
Χριστιανική πίστη ο Νίκος Δήμου, ούτε αυτή η δήλωσή του είναι Χριστιανική.
Γιατί η Χριστιανική πίστη δεν είναι ανθρώπινη θρησκεία. Είναι Θεϊκή
Αποκάλυψη. Και όποιος την αντιλαμβάνεται ως "ανθρώπινη" θρησκεία,
είναι βέβαιο ότι δεν την έχει κατανοήσει τόσο διαυγώς όσο νομίζει! Γι' αυτό
τείνει να αφήνει απ' έξω την τιμή των αγίων λειψάνων, γιατί δεν αποδέχεται
το Άγιο Πνεύμα στη ζωή του. Στην ίδια αυτή ομιλία, ο Χριστός λέει σε κάποιο
σημείο: "Ζητείτε πρώτα τη Βασιλεία του Θεού και όλα τα άλλα θα σας
προστεθούν" (Ματθαίος 6/ς: 33). Αυτό άραγε πόσο το αποδέχεται κάποιος
που δεν πιστεύει στη δύναμη του Θεού να κάνει θαύματα, και που θεωρεί το
θρησκεύειν ως άχρηστο; Που βλέπει τη Χριστιανική πίστη μόνο ως μια
"ανθρώπινη διαυγή φιλοσοφία", και όχι ως οδό θέωσης; Που νομίζει ότι
μπορεί να επιλέγει κατά το δοκούν μόνο τμήματα της Χριστιανικής πίστης,
και να απορρίπτει άλλα ως "μαγικές πρακτικές"; Ή κάποιος αποδέχεται
ΟΛΑ ανεξαιρέτως τα χαρακτηριστικά της Χριστιανικής πίστης, ή δεν
ανήκει σε αυτήν. Ή δέχεται ότι ο Θεός είναι ΖΩΝΤΑΝΟΣ και
θαυματουργεί ως σήμερα ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΑ στη ζωή μας, ή δεν Τον
δέχεται. Μεσοβέζικες λύσεις δεν υπάρχουν στη Χριστιανικότητα. Δεν μπορεί
ο Νίκος Δήμου να λέει ότι τα θαύματα είναι "ανύπαρκτα γεγονότα" και να
πιστεύει στον Θεό, ούτε να θεωρεί τα θαύματα "ανατροπή των νόμων της
φύσης", γιατί τα θαύματα κατά τη Χριστιανική πίστη, είναι φυσικά γεγονότα.
Όσο καλός άνθρωπος και αν είναι, και όσο αγαπητός και αν είναι, και όσο
και αν τον συμπαθώ και απολαμβάνω άλλα άρθρα του Νίκου Δήμου,
(ειλικρινά το λέω και δεν νομίζω ότι αυτό το άρθρο δίνει την εντύπωση πως
τον "γλύφω", γιατί εκεί που χρειάζεται τα λέω "έξω από τα δόνται"), δεν
μπορώ να τον χαρακτηρίσω Χριστιανό. Προτεστάντη ίσως. Χριστιανό όχι.

Στο άρθρο του αναφέρει ως απόδειξη ψευδών θαυμάτων την "Ιερά Σινδόνη
του Μιλάνου". Προφανώς εννοεί την "Ιερά Σινδόνη του Τορίνου". Και λέει ότι
"αποδείχθηκε πλαστή". Δεν νομίζω! Αν και προσωπικά δεν έχω πάρει θέση
για κάτι που δεν έχω εξετάσει επισταμένα, το άρθρο που υπάρχει στη
διεύθυνση αυτή, λέει εντελώς αντίθετα πράγματα από τον Νίκο Δήμου, όσον
αφορά το τι απέδειξε η έρευνα. Αλλά και έτσι αν ήταν, ένα "μη θαύμα", δεν
αποτελεί απόδειξη κατά της αληθινότητας των θαυμάτων. Έχω τις
προσωπικές μου εμπειρίες επ' αυτού, που δεν χρειάζεται να καταφύγω σε
άλλα παραδείγματα για να αποδεχθώ το θαύμα στη ζωή μου. Ούτε να το
αρνηθώ, επειδή μου το λέει ένας άγευστος του γεγονότος αυτού στη δική του
ζωή. Πέραν αυτού, ο ισχυρισμός του Νίκου Δήμου ότι δήθεν "από όλα τα
θαύματα που έχουν ερευνηθεί επιστημονικά (και είναι εκατοντάδες) ούτε ένα
δεν άντεξε τον έλεγχο", όχι μόνο δεν είναι αληθής, αλλά αναιρείται στο ίδιο
του το άρθρο. Γιατί τα πορίσματα της επιστημονικής διερεύνησης που
έγιναν στο λείψανο του Βησσαρίωνα από πολύπειρο ιατροδικαστή,
δεν γίνονται αποδεκτά από τον ίδιο τον Νίκο Δήμου, με πρόφαση την...
ηλικία του ιατροδικαστή! Κάνει λοιπόν ο "ορθολογιστής" φίλος μας μια
επιλεκτική αποδοχή του ποια θαύματα θεωρούνται ελεγμένα και ποια
όχι. Αυτό όμως, ούτε ορθολογισμός είναι, ούτε αντικειμενικότητα. Είναι
υποκειμενική πίστη σε κυριολεκτικά ό,τι θέλει ο καθένας. Θα συμφωνήσω ότι
εκατοντάδες θαύματα αποδείχθηκαν πλαστά. Όμως παραμένουν
εκατοντάδες που καμία επιστημονική έρευνα δεν κατάφερε να εξηγήσει.
Όπως το λείψανο του Βησσαρίωνα, και όπως το Άγιο Φως που βγαίνει σε
κάθε Ανάσταση στην Ιερουσαλήμ εδώ και αιώνες. Πώς γίνεται τόσους
αιώνες να μη μας έχει εξηγήσει κάποιος με τεκμηριωμένο επιστημονικό
τρόπο πώς συμβαίνει αυτό το θαύμα; (και μη μου πείτε για τον
Καλόπουλο, γιατί αυτός εκτίθεται οικτρά με τις παραστάσεις που δίνει με
χημικά φωσφόρου).

Ας δούμε τελειώνοντας και τα όσα γράφει ο Νίκος Δήμου για τις άγιες
εικόνες. Γιατί κι εδώ προφανώς, έχει πλήρη άγνοια, τόσο της Χριστιανικής
πίστης, όσο και των Χριστιανικών εννοιών που ενυπάρχουν στο ζήτημα
αυτό. Αλλά θα αρχίσω από αυτό που γράφει σχετικά με ένα περιστατικό της
εποχής της εικονομαχίας. Γράφει ο Νίκος Δήμου για τους εικονομάχους:

"Η μεγάλη ευκαιρία για την ορθόδοξη Εκκλησία χάθηκε με την Εικονομαχία.
Οι άνθρωποι που ήθελαν να εκσυγχρονίσουν τη λατρεία... ηττήθηκαν και
πλήρωσαν την ήττα τους με πολύ αίμα. (Δολοφονήθηκαν δεκάκις μύριοι,
λένε τα χρονικά της εποχής - εκατό χιλιάδες!)".

Εδώ ο Νίκος Δήμου κάνει μια απαράδεκτη διαστρέβλωση της ιστορίας

σε πολλά επίπεδα. Και εξηγούμαι:

1. Παρουσιάζει τους Εικονομάχους ως τα προοδευτικά θύματα της

εικονομαχικής περιόδου. Και φυσικά αποφεύγει να μιλήσει για τους
φριχτούς διωγμούς που έκαναν εναντίον των Ορθοδόξων, κατά το
διάστημα που είχαν τον αυτοκράτορα με το μέρος τους.

2. Αποκρύπτει ότι αυτοί που σκοτώθηκαν, δεν ήταν απλώς οι

εικονομάχοι (όπως τα παρουσιάζει), αλλά οι Παυλικιανοί, μια
πολιτικοθρησκευτική αίρεση της εποχής.

3. Παρουσιάζει το θάνατό τους ως θρησκευτικό διωγμό, ενώ ήταν

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΑΞΗ, καθώς ταλαιπώρησαν την αυτοκρατορία από τον 7ο ως
τον 9ο αιώνα! Οι Παυλικιανοί είχαν σχεδόν αποσπάσει τη Μικρά Ασία από
την αυτοκρατορία! Συμμαχούσαν στη διάρκεια τριών αιώνων με τους
εχθρούς του Βυζαντίου, και το κατέστρεφαν εκ των έσω. Πρόκειται
δηλαδή για νεκρούς πολέμου, και όχι για διωγμένους δήθεν εξ αιτίας της
εικονομαχικής τους προτίμησης. Για παράδειγμα, συμμάχησαν κατ'
επανάληψιν με τους Μουσουλμάνους κατά των Βυζαντινών, συμμάχησαν το
820 κατά του Βυζαντίου με τον επαναστάτη Σλάβο Θωμά τον Καππαδόκη,
είχαν πολεμήσει εναντίον της αυτοκρατορίας το 873 στους πολέμους για τα
θέματα, κλπ. Αμφισβητούσαν την κοινωνικο-οικονομική δομή του Βυζαντινού
κράτους, και δεν αναγνώριζαν την έννοια της ιδιοκτησίας. Επρόκειτο δηλαδή
για πολιτικούς εχθρούς του κράτους, και όχι για δήθεν διωγμένα θύματα,
όπως θέλουν να τους παρουσιάζουν οι εχθροί της Ορθόδοξης πίστης.

4. Ενώ ο Νίκος Δήμου τους παριστάνει ως "εκσυγχρονιστές",

αποκρύπτει τι πίστευαν στην πραγματικότητα. Δείτε λοιπόν τι πίστευαν:
Πίστευαν ότι υπήρχαν δύο θεοί ξεχωριστοί: ο Kοσμοποιητής Σατανάς,
θεός του επίγειου κόσμου, και ο επουράνιος θεός, που θα κυβερνούσε
την οικουμένη στο μέλλον. Καταδίκαζαν την ύλη ως έργον διαβόλου
και απέρριπταν τη γέννηση του Χριστού από την Παρθένο Μαρία,
όπως επίσης την ενσάρκωση, το θάνατο και την Ανάστασή Του, τα
οποία θεωρούσαν απατηλά ψεύδη. Έδειχναν ακόμη αδιαφορία για την
Παλαιά Διαθήκη, τα μυστήρια της Βάπτισης και της Θείας Ευχαριστίας, το
σταυρό, τις εικόνες και τα άγια λείψανα. Σύμφωνα με τον Νίκο Δήμου λοιπόν,
η Ορθοδοξία έχασε την ευκαιρία να αποδεχθεί αυτό το κατάντημα!

Νομίζω ότι κάθε περεταίρω σχόλιο για την "ορθολογιστική" και πλήρη
ανακρίβειας πληροφορία που μας δίνει εδώ ο Νίκος Δήμου είναι περιττό!

Για τις άγιες εικόνες τέλος, ας δούμε πόσο άσχετες με τη Χριστιανική πίστη
είναι οι θέσεις του Νίκου Δήμου. Γράφει ότι η τιμή των εικόνων είναι
"ειδωλολατρικά κατάλοιπα". Και συνεχίζει πιο κάτω ως εξής:

"Αντίθετα, στις Δέκα Εντολές υπάρχει απαγόρευση των εικόνων: "Ου

ποιήσεις σεαυτώ είδωλον ουδέ παντός ομοίωμα όσα εν τω ουρανώ άνω και
όσα εν τη γη κάτω και όσα εν τοις ύδασιν υποκάτω της γης, ου
προσκυνήσεις αυτοίς ουδέ μη λατρεύσης αυτοίς.""

Για άλλη μια φορά ο Νίκος Δήμου, παπαγαλίζει με ανορθολογικό τρόπο τα

Προτεσταντικά επιχειρήματα, αγνοώντας βασικά πράγματα, όπως:

1. Οι Χριστιανοί δεν υποχρεούνται να τηρούν τον Μωσαϊκό Νόμο από τον

οποίο έχει ληφθεί η ανωτέρω εντολή που παραθέτει. Διαφορετικά θα έπρεπε
να τηρούν και το Σάββατο που αναφέρεται σε άλλη εντολή στο ίδιο μέρος.

2. Αλλά και πάλι, όπως έχουμε ήδη δείξει σε άλλη μας μελέτη, η εντολή αυτή
της Παλαιάς Διαθήκης δεν μιλάει για οποιαδήποτε εικόνα, αλλά για
ΑΠΕΙΚΟΝΙΣΗ ΘΕΟΥ. Στην Εκκλησία δεν απεικονίζουμε Θεό, αλλά
ανθρώπινες φύσεις, ή οράσεις. Στο δεσμό αυτής της παραγράφου, μπορείτε
να δείτε τη σαφέστατη Χριστιανική θέση για τις άγιες εικόνες, τις οποίες ο
Νίκος Δήμου αγνοεί.

3. Στον ίδιο αυτό ανωτέρω δεσμό, μπορείτε να δείτε ότι για να θεωρηθεί μια
εικόνα είδωλο, πρέπει να απεικονίζει τον Θεό, κάτι που σαφώς
απαγορεύεται από την Ορθόδοξη Εκκλησία. Και για ανάλυση της λέξεως
"είδωλο", ώστε αυτό να αποδειχθεί ξεκάθαρα, δείτε εδώ.

4. Για να υπάρχει "ειδωλολατρία", πρέπει πρώτα απ' όλα να υπάρχει

"λατρεία". Τις άγιες εικόνες όμως, ΔΕΝ τις λατρεύουμε, όπως ΔΕΝ
λατρεύουμε ούτε τους αγίους. Μόνο τον Θεό λατρεύουμε. Όλα τα άλλα, (είτε
άγιες εικόνες είναι, είτε άγιοι, είτε σκηνώματα, είτε ιερά αντικείμενα), απλώς
τα τιμούμε. Περισσότερα στοιχεία γι' αυτό, δείτε εδώ.

5. Ομοίως, στον ίδιο ανωτέρω δεσμό της προηγούμενης παραγράφου,

μπορείτε να δείτε όλα τα στοιχεία, ότι για τη Χριστιανική πίστη η
προσκύνηση ΔΕΝ είναι λατρεία. Αλλά εκτός από τη λατρευτική, υπάρχει και
η τιμητική προσκύνηση.

Όλα αυτά ο Νίκος Δήμου, ούτε τα γνώριζε όταν έγραφε το άρθρο, αλλά ούτε
έκανε τον κόπο να τα ψάξει λίγο. Αλλά με εντελώς ανορθολογικό τρόπο,
εφάρμοσε αυθαίρετα τις δικές του Δυτικόφερτες εντυπώσεις για την πίστη
της Εκκλησίας του Χριστού στην Ορθόδοξη Εκκλησία. Και έκρινε χωρίς να
γνωρίζει τίποτα σωστό για όλα αυτά τα οποία κατηγορεί!

Για τον Νίκο Δήμου, όλοι εμείς που πιστεύουμε στα θαύματα, που
προσκυνάμε άγιες εικόνες και άφθαρτα λείψανα, είμαστε "αγράμματοι", (και
δεν έχουμε τη δική του "οξύνοια", που έγινε τόσο εμφανής σε αυτό το
άρθρο!!!) Και όσον αφορά εμένα που του απαντάω, ναι, ίσως έχει δίκιο, γιατί
δεν είμαι παρά ένας αγράμματος απόφοιτος τεχνικού Λυκείου. Αλλά ας πάει
να πει αγράμματο τον σεβασμιώτατο Νικόλαο επίσκοπο Λαυρεωτικής, που
μέχρι πριν λίγα χρόνια, (προτού γίνει μοναχός), κατασκεύαζε διαστημόπλοια
για τη NASA!

Όμως έχει και ένα δίκιο ο Νίκος Δήμου. Μερικοί άνθρωποι (σαν αυτόν),
έχουν μεγάλη ανάγκη από τον ανορθολογισμό, ώστε να νιώθουν καλά με τις
ιδέες τους. Θέλουν να νιώθουν μορφωμένοι και "φωταδιστές", και να
πιστεύουν ότι όσοι δεν συμφωνούν με τις "προοδευτικές" τους ιδέες (του
18ου αιώνα!!!) είναι οπισθοδρομικοί σκοταδιστές! Γι' αυτό θα τελειώσω
αντιστρέφοντας λίγο τα δικά του λόγια:
"Και όμως, οι δήθεν "ορθολογιστές" εκεί: πιστεύουν τυφλά στις αρχές του
Διαφωτισμού. Όσα κι αν λέμε εμείς οι πιστοί, οι πραγματικοί ορθολογιστές, η
απιστία δεν μας ακούει".

Γι' αυτό και όσοι διαβάσουν με φανατισμό την απάντησή μου στο άρθρο
αυτό, παρά το ότι δεν έμεινε καμία επίθεση κατά της Εκκλησίας του Χριστού
αναπάντητη, θα παπαγαλίσουν για μια φορά ακόμα τα ίδια ανορθολογικά
λάθη σε κάθε ευκαιρία που θα βρουν για να κατηγορήσουν την Εκκλησία του
Χριστού

ΖΟΥΝ ΑΝΑΜΕΣΑ ΜΑΣ, δεν χρειαζεται να τους βλέπετε, χρειάζεται μονο να

εντοπίζετε τους κοινους εχθρούς. Κι είναι πολύ ευκολο.

Γιατί η γη αρνείται να το δεχτεί μετά από εκατοντάδες χρόνια?

Τι είναι αυτό που εχει που δεν ανήκει στη γη?
Αρνητική ενέργεια? Και που ανήκει?
Παντως σίγουρα δεν προοριζόταν να μαζευουν οι παπαδες χρυσαφι με το
να το εκθέτουν.
Υπάρχει για να επαναφορτιστεί με τη ψυχή που το κατοικούσε?
Γι αυτό εφτιαχναν τις κατακομβες θήκες?
Γι αυτό τους εκαιγαν μια που μονο οι φωτια τους κατεστρεφε?
Σχετικά με την καύση ή ταφή των νεκρών, τί έχει υποχρέωση να γνωρίζει ο
κάθε ορθόδοξος χριστιανός;
"Η Εκκλησία καταδικάζει την καύση των νεκρών και τη θεωρεί ως αντίθετη
προς τη δογματική της διδασκαλία και ως πράξη αποκρουστική, η οποία
προσβάλλει βάναυσα τους κεκοιμημένους".
1) Η ταφή του νεκρού ως θεία εντολή, «γη ει και εις γην απελεύση» (Γεν. 3,
19), είναι πράξη τιμής και σεβασμού προς το ανθρώπινο σώμα και
ταυτόχρονα σύμβολο ελπίδας και αναστάσεως. Στην Παλαιά Διαθήκη ο
πατριάρχης Ιακώβ ζήτησε από τον υιό του Ιωσήφ όταν πεθάνει να τον
θάψει και μάλιστα στον τάφο των πατέρων του (Γεν. 47, 30).
2) Στην Καινή Διαθήκη ο ίδιος ο Κύριος δέχθηκε τον ενταφιασμό του
σώματός του, λέγοντας στον Ιούδα: «Άφες αυτήν, εις την ημέραν του
ενταφιασμού μου τετήρηκεν αυτό» (Ίωάν. 12, 7).
Η θεόσωμη ταφή του Κυρίου ύπηρξε το αποκορύφωμα της επί γης
κενώσεώς του. Το άψυχο σώμα του Χριστού ενωμένο με τη Θεότητα
ενταφιάζεται. Ο αρχηγός της ζωής τίθεται εν τάφω. Ο ενταφιασμός του
σαρκωθέντος Λόγου μάς υποδεικνύει τον τρόπο και της δικής μας εξόδου
από τον πρόσκαιρο αυτό βίο. Κατά τον απόστολο Παύλο το ανθρώπινο
σώμα «σπείρεται εν φθορά, εγείρεται εν αφθαρσία» ( Α’ Κορ. 15, 42).
3) Ο Μέγας Αντώνιος εκφράζων την παράδοση της Εκκλησίας ζήτησε από
τους μαθητές του να τον ενταφιάσουν. «Θάφτε, λοιπόν το σώμα μου σεις
και κρύψτε το υπό την γην... διότι εγώ κατά ταν ανάστασιν των νεκρών
θα το πάρω πάλι από τον Σωτήρα άφθαρτο» ( Ο Μέγας Αντώνιος, Βίος
καί Πολιτεία, εκδόσεις Ρηγόπουλου, Θεσσαλονίκη, 2000, σ. 150).
4) Ο 7ος Κανόνας της Ζ’ Οικουμενικής Συνόδου επιτάσσει όπως ο
καθαγιασμός της Αγίας Τράπεζας γίνεται με την τοποθέτηση σ’ αυτή
λειψάνων αγίων μαρτύρων (Πηδάλιον, έκδοση “ Αστέρος” , Αθήνα, 1970,
σ. 328). Είναι δε αυτονόητο ότι η ύπαρξη των λειψάνων προϋποθέτει την
προηγηθείσα ταφή τους. Η καύση λοιπόν των νεκρών αντιστρατεύεται το
θείο θέλημα, γιατί στερεί τους πιστούς της δυνατότητας να αγιάζονται από τα
αδιάφθορα και χαριτόβρυτα λείψανα των αγίων.
) Ο άγιος Συμεών, αρχιεπίσκοπος Θεσσαλονίκης και μεγάλος
λειτουργιολόγος, αναφέρει ότι η έκχυση του ελαίου πάνω στο ένταφιασμένο
λείψανο ανάγει την αρχή του στους αγίους αποστόλους (Ρ.G. 166, 686).
6) Από τις αρχαιολογικές έρευνες και ανασκαφές, τις κατακόμβες, τους
τάφους των αγίων μαρτύρων και τα πλήθη των κοιμητηρίων μαρτυρείται η
συνείδηση των πιστών και το αρχαίον έθος της Εκκλησίας στην ταφή των
νεκρών.
7) Η ταφή των νεκρών εκφράζει την πίστη της Εκκλησίας προς την
Ανάσταση καί τήν αιώνιο ζωή. Ο σεβασμός προς τα λείψανα των
κεκοιμημένων αποδεικνύει την πίστη μας στην αθάνατη ψυχή.
Η ταφή λοιπόν των νεκρών αποτελεί αρχαία και αδιάκοπη παράδοση της
Εκκλησίας, η οποία στηρίζεται στο σεβασμό του ανθρωπίνου σώματος ως
«ναόν του Θεού» (Πρβλ. Α’ Κορ. 3, 16).

8) Η καύση των νεκρών αποτελεί ασέβεια προς τον Πλάστη και

Δημιουργό, διότι αποδεικνύει απιστία προς τη μέλλουσα ζωή καί
συμβολίζει τον αφανισμό και την ανυπαρξία. Είναι ταυτόχρονα αντίθετη
προς τους υπό του Δημιουργού τιθέντας νόμους της φύσεως, oι οποίοι
προνοούν φθορά και αποσύνθεση και όχι καύση. Η καύση των νεκρών είναι
βιασμός της φύσεως, όπως ακριβώς οι πυρκαγιές των δασών φέρνουν την
οικολογική καταστροφή.
9) Οι υπέρμαχοι της καύσης των νεκρών επικαλούνται κυρίως ως λόγους,
την εξοικονόμηση χώρου και τη μόλυνση του υπεδάφους. Οι δικαιολογίες
όμως αυτές δεν ευσταθούν καί είναι «προφάσεις εν αμαρτίαις». Αφού oι
άνθρωποι έχουν μολύνει την ατμόσφαιρα και απειλούν το όλο οικοσύστημα
με τις καταχρήσεις και την ανεξέλεγκτη εκμετάλλευση των πόρων της Γης,
υποκριτικά ισχυρίζονται ότι κινδυνεύει η υγεία τους από τους νεκρούς.
Ακριβώς το αντίθετο θα συμβεί με την καύση των νεκρών. Τα
αποτεφρωτήρια θα είναι εστίες οχληρίας και θα επιβαρύνουν την ήδη
μολυσμένη ατμόσφαιρα. Επί πλέον, θα υπάρχει ο κίνδυνος συγκάλυψης
εγκληματικών ενεργειών με την καταστροφή των τεκμηρίων.
10) Τα βαθύτερα αίτια της επιθυμίας για την καύση των νεκρών είναι ο
αγνωστικισμός, η αθεΐα και η έλλειψη πίστεως στη μετά θάνατο ζωή.
Η καύση των νεκρών είναι αποτέλεσμα της μηδενιστικής αντίληψης της ζωής
και δουλικής υποταγής σε συνθήκες ξένες προς τη λειτουργία της φύσεως.
Μόνο ελάχιστοι άθεοι, oι όποιοι τρέμουν με την ιδέα ότι είναι «κατ’ εικόνα
Θεού» πλασμένοι, λόγω του εσωτερικού κενού της ψυχής τους και της
διχασμένης προσωπικότητάς τους, ίσως να θελήσουν να εκφράσουν την
επιθυμία να αποτεφρωθεί η σωρός τους, εκδιπλώνοντας έτσι την εωσφορική
εγωκεντρική ιδιορρυθμία τους.
Με την αλαζονική αυτή συμπεριφορά τους, αποκαλύπτουν την άσέβειά τους
προς τον Θεό και την έλλειψη πίστεως στην ύπαρξη της αιωνίου ζωής.
Φανερώνουν ακόμη το φόβο που τους διακατέχει και την απεγνωσμένη
προσπάθειά τους να φιμώσουν την εξεγειρόμενη συνείδησή τους. Έχουν την
ψευδαίσθηση ότι με την αποτέφρωση του σώματός τους θα καταλήξουν
στην ανυπαρξία και το μηδενισμό. Με τον τρόπο όμως αυτό αποκόπτουν
τους εαυτούς τους από την Εκκλησία δείχνοντας ότι δεν πιστεύουν στην
ανάσταση των νεκρών και στον παντοδύναμο Θεό, ο οποίος δύναται στους
έσχατους καιρούς να αναστήσει όλους ανεξαιρέτως τους ανθρώπους,
ανεξαρτήτως του τρόπου του θανάτου τους.
Με μόνη διαφορά ότι θα αναστηθούν «οι τα αγαθά ποιήσαντες εις ανάστασιν
ζωής», «οι δε τα φαύλα πράξαντες εις ανάστασιν κρίσεως» (Ίωάν. 5, 29).
11) Όσοι από τους ορθοδόξους χριστιανούς επιθυμούν την καύση των
νεκρών σωμάτων τους, ας γνωρίζουν ότι αποκόπτουν τους εαυτούς τους
από το θεανθρώπινο σώμα του Χρίστου. Η Εκκλησία, συνεπής προς τη
διδασκαλία του ιερού Ευαγγελίου, έχει κάθε δικαίωμα να αρνηθεί την τέλεση
της εκκλησιαστικής κηδείας και των εκκκλησιαστικών μνημοσυνών, σε όσους
θελήσουν νά αποτεφρωθούν μετά το θάνατο τα σώματά τους. Ουδείς
δύναται να εξαναγκάσει την Εκκλησία να ενεργήσει αντίθετα προς τις
πεποιθήσεις της.
του Μητρ. Κυρηνείας κ. Παύλου

Σημερα εγινε η εκκλησια οικος εμποριου. Αλιμονο να μην μας χωραει η γη .

Βλασφημουμε στον Θεο οτι δεν μας εδωσε πληρη χωρο για να θαβουμε
τους νεκρους με αυτο τον τροπο.Αλλα ολα γινονται γι' αυτον τον σκοπο, για
να μας υποχρεωσουν να κανουμε καυση των νεκρων δηθεν απο ελλειψη
χωρου , και να παμε εναντια στην παραδοση που θελει να γινεται ταφη
στους νεκρους Ο Κυριος μας μπηκε στο μνημα , για να καταργησει με την
ανασταση του τον θανατο. Ετσι και εμεις με την ταφη μας στο χωμα , θα
λαβουμε και την ανασταση των σωματων οταν ερθει κριναι ζωντας και
νεκρους
Είναι οι παπαδες φύλακες μυστικων αρχειων ελληνικης γνώσης ?
Ψαξτε τα λιγο αυτά και σας περιμένουν συγκλονιστικές εκπλήξεις

ΜΑΣΟΝΟΙ, Η ΠΑΛΑΙΟΤΕΡΗ ΜΥΣΤΙΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ, ΕΚΔΟΣΕΙΣ

ΠΕΡΙΠΛΟΥΣ

ΚΕΦΑΛΑΙΟ 3: Ο ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΕΚΤΟΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΝΑΪΤΕΣ ΙΠΠΟΤΕΣ

Έπειτα από την καταστροφή του Ναού του Σολομώντα από τους
Βαβυλώνιους το 486 π.Χ., η πόλη της Ιερουσαλήμ είχε κατακτηθεί κατά
σειρά από τους Πέρσες, τους Έλληνες, τους Ρωμαίους και την χριστιανική
Βυζαντινή Αυτοκρατορία, η οποία διατήρησε τον έλεγχο στην περιοχή έως το
638 μ.Χ. Τότε εμφανίστηκε μία νέα δύναμη που κατέλαβε την πόλη στο
όνομα μίας νέας θρησκείας, που είχε ήδη επικρατήσει στην Αραβία. Με
επικεφαλής τον χαλίφη Ομάρ, οι ισλαμικές δυνάμεις είχαν νικήσει τον
βυζαντινό στρατό του Ηρακλείου στο Γιαρμούκ το 636. Ακολούθως
πολιόρκησαν την Ιερουσαλήμ, η οποία παραδόθηκε χωρίς μάχη τον
Φεβρουάριο του 638. Καθώς υπήρχε μία παράδοση ότι ο Μωάμεθ, ο
προφήτης και ιδρυτής του Ισλάμ, όταν βρισκόταν στην Ιερουσαλήμ, είχε
αναληφθεί στους ουρανούς κατά τρόπο θαυμαστό προτού επιστρέψει στη
γη, για να κηρύξει την πίστη, η πόλη θεωρείτο ιερή για τους μουσουλμάνους.
Για να τιμήσουν το ταξίδι αυτό του προφήτη, ανήγειραν δύο ιερά
κτίσματα, το Τέμενος του Ομάρ και το τζαμί Αλ-Ακσά, στην θέση του
αρχικού ναού του Σολομώντα και του νέου ναού, που είχε ανεγερθεί
από τον βασιλιά Ηρώδη και καταστραφεί από τους ρωμαίους το 70
μ.Χ. Τους πρώτους δύο αιώνες μετά την αραβική κατάκτηση, οι σχέσεις
μεταξύ μουσουλμάνων και χριστιανών ήταν αρμονικές. Η αμοιβαία αυτή
ανοχή, ωστόσο, διαταράχθηκε έπειτα από την στέψη του Καρόλου,
μετέπειτα Καρλομάγνου, ως βασιλέα των Φράγκων από τον πάπα Λέοντα Γ’
το 800. Ο χαλίφης αλ-Χαρούν αλ-Ρασίντ προσκάλεσε τις αρχές της Αγίας
Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας να ανεγείρουν έναν ξενώνα στην Ιερουσαλήμ. Το
γεγονός αποτέλεσε την απαρχή μίας ανανεωμένης χριστιανικής παρουσίας
στην περιοχή, που προκαλούσε ανησυχία στους μουσουλμάνους. Δύο
αιώνες αργότερα ήταν οι χριστιανοί που ανησυχούσαν, αφού στις
ευρωπαϊκές πρωτεύουσες κατέφθαναν αναφορές για επιθέσεις των
μουσουλμάνων στους χριστιανούς ταξιδευτές και τα ιερά προσκυνήματα.
Ο πάπας Ουρβανός Β’, που ανησυχούσε έντονα για τις επιθέσεις αυτές, με
ομιλία του στο συμβούλιο του Κλερμόντ την άνοιξη του 1096, ζήτησε από τις
ευρωπαϊκές δυνάμεις να παραμερίσουν τις διαφορές τους και να ενωθούν σε
έναν ιερό πόλεμο που θα απελευθέρωνε την Ιερουσαλήμ από τους
«απίστους». Όσοι έπαιρναν τα όπλα στο όνομα του Χριστού θα
κέρδιζαν άφεση αμαρτιών. Ο Ουρβανός διακήρυξε ότι η εκστρατεία
ήταν «θέλημα Θεού» (Deus il vult).
Την επομένη ημέρα μετά την έκκληση, το συμβούλιο παρείχε τα
προνόμια που είχε υποσχεθεί. Όσοι έλαβαν τα όπλα για την
απελευθέρωση της Θεσσαλονίκης φορούσαν έναν ερυθρό σταυρό ως
έμβλημα και ονομάστηκαν «Σταυροφόροι». Για τους Αγίους Τόπους
ξεκίνησαν αρχικά 60.000 στρατιώτες, που συνοδεύονταν από πλήθη
αμάχων χωρικών και προσκυνητών, με γυναικόπαιδα, που ακολουθήθηκαν
το φθινόπωρο του 1096 από πέντε ακόμη στρατούς. Έπειτα από κοπιαστική
πορεία ενός έτους, οι Σταυροφόροι έφθασαν στις πύλες της Ιερουσαλήμ.
Μετά την κατάληψη της πόλης, οι Σταυροφόροι συνέρευσαν στον ιερό ναό
του Αγίου Τάφου (την θέση όπου πραγματοποιήθηκε η Σταύρωση και η
Ανάσταση). Εκεί ένας από τους πολέμαρχους, ο Ρεϋμόνδος της Αγίλης,
θεώρησε ότι το γεγονός αυτό «θα ήταν φημισμένο σε όλους τους
μεταγενέστερους αιώνες, καθώς μετέτρεψε τους κόπους και τις λύπες μας σε
χαρά και αγαλλίαση». Για τον Ρεϋμόνδο και τους συμπολεμιστές του αυτή
ήταν «μία ημέρα δικαίωσης για όλο τον χριστιανισμό, ταπείνωσης των
απίστων και ανανέωσης της πίστης».
Μεταξύ των ετών 1096 και 1250 πραγματοποιήθηκαν επτά σταυροφορίες. Η
συνέχιση των σταυροφοριών διευκόλυνε τα ταξίδια πολλών χιλιάδων
χριστιανών από και προς την Ιερουσαλήμ, όμως τα καραβάνια αυτά των
προσκυνητών δέχονταν συχνά τις επιθέσεις των μουσουλμάνων. Για να
προστατευτούν οι προσκυνητές, ιδρύθηκε το 1118 στην Γαλλία ένα
τάγμα πολεμιστών μοναχών. Ιδρυτές ήταν δύο ιππότες, ο Ούγος ντε
Παγιέν (Hugues de Payens) από την Βουργουνδία, και ο Γοδεφρείδος
του Σαιν Ομέρ (Godefroid de St. Omer), από τη νότια Γαλλία. Το τάγμα
ονομάστηκε «Πτωχοί Ιππότες του Χριστού και του Ναού του
Σολομώντος» και τα μέλη του ανέλαβαν όρκο πτώχειας. Το τάγμα
καθαγιάστηκε από την Καθολική Εκκλησία το 1128 στο συμβούλιο της
Τρουά (Troyes), ενώ ο εσωτερικός κανονισμός του γράφτηκε από τον Άγιο
Βερνάρδο του Κλαιρβώ. Οι Ναΐτες σύντομα απέκτησαν φήμη για την
πολεμική τους δεινότητα. Οι Ναΐτες έγιναν δεκτοί στην Ιερουσαλήμ μετά την
Πρώτη Σταυροφορία από τον Βαλδουίνο Α’, αυτοανακηρυγμένο βασιλιά της
Ιερουσαλήμ, και εγκαταστάθηκαν σε τοποθεσία κοντά στον παλαιό ναό του
Σολομώντα. Οι Ναΐτες αναφέρονται από τον αρχιεπίσκοπο της Τύρου
Γουλιέλμο, το κείμενο του οποίου χρονολογείται στα έτη 1170-1174. Ο
Γουλιέλμος αναφέρει ότι «ορισμένοι ευγενείς, ευσεβείς και
αφιερωμένοι στον θεό άνδρες της τάξης των ιπποτών, εντάχθηκαν
στην υπηρεσία του Χριστού ενώπιον του Πατριάρχη [της Ιερουσαλήμ]»
και ότι υποσχέθηκαν να ζήσουν «χωρίς προσωπικά αγαθά, δεσμευμένοι
από όρκους αγνότητας και υπακοής». Καθώς δεν είχαν κάποιο ναό «ούτε
κάποια συγκεκριμένη κατοικία, ο βασιλιάς τους παραχώρησε για ορισμένο
χρονικό διάστημα ένα μέρος για να εγκατασταθούν, στη νότια πτέρυγα του
παλατιού, κοντά στον Ναό του Κυρίου. Οι ιερείς του Ναού του Κυρίου τους
παραχώρησαν, με κάποιους όρους, μία περιοχή που κατείχαν οι ίδιοι κοντά
στο παλάτι, την οποία οι ιππότες χρησιμοποίησαν ως χώρο εξάσκησης. Ο
βασιλιάς και οι ευγενείς του, καθώς και ο Πατριάρχης και οι επίσκοποι της
εκκλησίας τους έδωσαν προνόμια στις περιοχές κυριότητάς τους, άλλα για
λίγο καιρό και άλλα σε μόνιμη βάση. Τα προνόμια αυτά εξασφάλιζαν τους
ιππότες στο θέμα της τροφής και της ενδυμασίας. Το βασικό καθήκον τους,
που τους είχε αναθέσει ο σεβαστός Πατριάρχης και οι λοιποί επίσκοποι,
ώστε να απαλλαχθούν από τις αμαρτίες τους, ήταν η προστασία των οδών
και των διαδρομών προς τα προσκυνήματα από τις επιθέσεις κλεφτών και
κακοποιών. Διασφάλιζαν έτσι τους προσκυνητές».Οι Ναΐτες είχαν κοσμική
ενδυμασία για εννέα έτη μετά την ίδρυσή τους, ενδυμασία που τους
είχε δωριθεί. Το 1125, όμως, ένα συμβούλιο στην Γαλλία αποφάσισε να
καθιερωθεί ως ενδυμασία τους ένας λευκός μανδύας. Εκείνη την
περίοδο υπήρχαν εννέα ιππότες, ο αρχιεπίσκοπος Γουλιέλμος, ωστόσο,
παρατηρεί ότι «ο αριθμός τους άρχισε να μεγαλώνει και η ιδιοκτησία τους να
πολλαπλασιάζεται». Έως το 1174 το τάγμα είχε αυξηθεί τόσο, ώστε,
«υπάρχουν σε αυτό το τάγμα σήμερα περίπου 300 ιππότες που φέρουν
λευκούς μανδύες».Το τάγμα είχε συγκεντρώσει σημαντικό πλούτο, όπως
παρατηρούσε ο Γουλιέλμος: «Λέγεται ότι κατέχουν τεράστια περιουσία
τόσο εδώ όσο και overseas, ώστε να μην υπάρχει τώρα μία περιοχή
του χριστιανικού κόσμου που να μην έχει παραχωρήσει στους εν λόγω
αδελφούς ένα μέρος των αγαθών της. Μερικοί σήμερα υποστηρίζουν
ότι ο πλούτος τους είναι ίσος με τους θησαυρούς των βασιλέων.
Ονομάζονται Αδελφοί του Τάγματος του Ναού, διότι διαθέτουν
στρατόπεδο στο παλάτι, δίπλα στον Ναό του Κυρίου. Αν και για μεγάλο
διάστημα τίμησαν το τάγμα τους με την δράση τους και εκπλήρωσαν με
επαινετή σύνεση την αποστολή τους, αργότερα, επειδή παρέβλεψαν την
ταπεινότητα (που ως γνωστόν είναι ο φύλακας όλων των αρετών και δεν
μπορεί να χαθεί, αφού βρίσκεται στην χαμηλότερη θέση), απομακρύνθηκαν
από το Πατριαρχείο της Ιερουσαλήμ, από το οποίο είχε ιδρυθεί το Τάγμα
τους και από το οποίο είχαν λάβει τα πρώτα προνόμιά τους. Αρνήθηκαν να
υπακούουν στο Πατριαρχείο, σε αντίθεση με τους προκατόχους του. Επίσης
αφαίρεσαν χρήματα και καρπούς από τους ναούς του Κυρίου,
προκάλεσαν αναστάτωση στις ιδιοκτησίες του Πατριαρχείου και
κατέστησαν ιδιαίτερα ενοχλητικοί».
Η συσσώρευση πλούτου από τους Ναΐτες αποτέλεσε, εννέα αιώνες μετά την
άφιξη των Σταυροφόρων στους Αγίους Τόπους στο όνομα του Χριστού, την
βάση της πλοκής του θεωρούμενου ως καλύτερου αμερικανικού
αστυνομικού μυθιστορήματος. Στο έργο του Ντάσιελ Χάμμετ Το Γεράκι
της Μάλτας, ο χοντρός, άπληστος και ύπουλος Κάσπαρ Γκούτμαν
αναφέρει την ιστορία ενός χαμένου αγαλματιδίου, ένθετου με
κοσμήματα, που παρίστανε «ένα μαύρο πουλί» και το οποίο είχε
κατασκευάσει το σταυροφορικό τάγμα των Ιωαννιτών Ιπποτών της
Ιερουσαλήμ, δώρο προς τον βασιλιά Κάρολο της Ισπανίας. Ο
Γκούτμαν παρατηρεί στο έργο ότι οι ιππότες «ήταν πάμπλουτοι» χάρις
στα λάφυρα των επιχειρήσεών τους, και συνεχίζει: «Όλοι μας
γνωρίζουμε ότι για αυτούς, όπως και για τους Ναΐτες, ιερός πόλεμος
σήμαινε ουσιαστικά λεηλασία».

Μετά την ανάκτηση της Ιερουσαλήμ από τους μουσουλμάνους το 1239, οι

Ναΐτες απέκτησαν το νησί της Κύπρου ως έδρα του τάγματος, ενώ
χρησιμοποίησαν τον τεράστιο πλούτο που είχαν συσσωρεύσει, για να
καθιερωθούν στην Γαλλία ως διεθνείς τραπεζίτες και οικονομικοί
σύμβουλοι. Ο «Ναός του Παρισιού» κατέστη η καρδιά της παγκόσμιας
οικονομίας τον 13ο αιώνα, έτσι που οι Ναΐτες, αρχικά γνωστοί ως
«Πτωχοί Ιππότες του Χριστού» ήταν πλουσιότεροι από κάθε άλλη
κυβέρνηση στην Ευρώπη, ενώ διέθεταν 9.000 οικήματα και κάστρα. Οι
τάξεις του Τάγματος περιελάμβαναν 15-20.000 ιππότες και κληρικούς,
καθώς και χιλιάδες squires, υπηρέτες και υποτελείς.
Αν και οι περισσότεροι Σταυροφόροι φαίνεται ότι ενδιαφέρονταν
περισσότερο να κερδίσουν χρήματα παρά να καταστήσουν τους Αγίους
Τόπους τόπο ασφαλή για τους χριστιανούς, η εισδοχή ενός νεαρού στο
Τάγμα που ονομαζόταν Ζακ ντε Μολαί (Jacques de Molai) φαίνεται ότι
οφειλόταν αποκλειστικά στην ευσέβειά του. Ο ντε Μολαί, που είχε γεννηθεί
το 1244 στο Βίτρεϋ της Γαλλίας, εισήλθε στο Τάγμα των Ναϊτών το 1265, σε
ηλικία εικοσιενός ετών. Αφού ανήλθε γρήγορα στα αξιώματα του τάγματος,
έμεινε για αρκετό χρονικό διάστημα στην Αγγλία. Τελικά ορίστηκε γενικός
επόπτης του τάγματος σε όλη την Αγγλία, ενώ μετά τον θάνατο του
Τέοβαλντ Γκωντέν, 22ου μάγιστρου, κατέστη επικεφαλής του τάγματος. Τότε
μετακινήθηκε από την Αγγλία στην Κύπρο. Το φθινόπωρο του 1307
πληροφορήθηκε ότι είχε ανακληθείς την Γαλλία με εντολή του βασιλιά
Φιλίππου Δ’ του Ωραίου και του πάπα Κλημέντιου Ε’. Πιστεύεται ότι η δίκη
που ακολούθησε ήταν αποτέλεσμα του φόβου του βασιλιά και του πάπα για
την αυξημένη ισχύ και τον τεράστιο πλούτο των Ναϊτών. Μία άλλη ερμηνεία
υποστηρίζει ότι ο Φίλιππος είχε τεράστιες οφειλές προς το Τάγμα, το οποίο
εξάλειψε, για να τις τερματίσει.

Την Παρασκευή, 13 Οκτωβρίου 1307, βασιλικοί δικαστικοί αξιωματούχοι

εισέβαλαν στο αρχηγείο των Ναϊτών στο Παρίσι και συνέλαβαν τους ιππότες.
Οι ιππότες φυλακίστηκαν και βασανίστηκαν και αναγκάστηκαν να
ομολογήσουν ότι ήταν ένοχοι αίρεσης, λατρείας του Διαβόλου και
σεξουαλικών διαστροφών. Τους προσφέρθηκε η δυνατότητα να
αποκηρύξουν τις πεποιθήσεις τους, ειδάλλως θα θανατώνονταν. Ενώ ο ντε
Μολαί ομολόγησε έπειτα από βασανιστήρια, σύντομα την αποκήρυξε. Μαζί
με έναν άλλο καταδικασμένο Ναΐτη ιππότη, οδηγήθηκε σε ένα νησάκι στον
Σηκουάνα, κοντά στον καθεδρικό της Νοτρ Νταμ και πέθανε στην πυρά το
1312. Σύμφωνα με έναν θρύλο, όταν τον τύλιγαν οι φλόγες,
προφήτευσε ότι ο βασιλιάς και ο πάπας θα πέθαιναν σε έναν χρόνο. Η
προφητεία επαληθεύτηκε, πριν όμως ο πάπας πεθάνει, είχε διαλύσει
το τάγμα και προειδοποίησε ότι όποιος σκεπτόταν να ενταχθεί σε αυτό
θα αφοριζόταν και θα κατηγορείτο ως αιρετικός.

Μία από τις πολλές ιστορίες, θρύλους και μύθους που αναπτύχθηκαν για
τους Ναΐτες είναι ο ισχυρισμός ότι κατείχαν μυστικές γνώσεις. Ένα αρχαίο
κειμήλιο, γνωστό ως το ντοκουμέντο Ρούμπαντ, ανέφερε ότι οι ιππότες
είχαν «μυστικές γνώσεις», τις οποίες είχαν αποκτήσει από «διάφορα
βιβλία». Αυτή η «ολοκληρωμένη και απόλυτη γνώση» μίας μυστικής
σοφίας είχε αποκαλυφθεί μόνο στους «μυημένους». Ο Ραούλ ντε
Πρέσλε, ένας νομικός της εποχής, ανέφερε ότι το τάγμα διατηρούσε με
τρόπο αυστηρό ένα μυστικό, που ήταν τόσο σημαντικό, ώστε τα μέλη
του τάγματος θα προτιμούσαν να αποκεφαλιστούν παρά να το
αποκαλύψουν. Υποτίθεται ότι ο ντε Μολαί, λίγο πριν τον θάνατό του, είχε
πει στους εξεταστές του ότι θα ήθελε να τους πει «κάποια πράγματα», αλλά
δεν ήταν κατάλληλοι να τα ακούσουν. Όσον αφορά αυτήν την κρυφή πλευρά
των Ναϊτών, ο ιστορικός της μασονίας Κ.Γ. Ληντμπήτερ γράφει ότι το
τάγμα ήταν «ένα από τα θησαυροφυλάκια της Κρυφής Γνώσης της
Ευρώπης τον 12ο και 13ο αιώνα, αν και τα μυστήρια στο σύνολό τους
αποκαλύπτονταν μόνο σε μερικούς».

Η τύχη των Ναϊτών, μετά την εκτέλεση του ντε Μολαί και το παπικό
διάταγμα που καταργούσε το τάγμα, αποτελεί θέμα αμφιλεγόμενο
μεταξύ των ιστορικών του ελευθεροτεκτονισμού. Η επικρατούσα
άποψη είναι ότι οι εναπομείναντες Ναΐτες κατέφυγαν στη Σκωτία, όπου
προστάτευσαν τον πολεμιστή βασιλιά Ρόμπερτ Μπρους. Ο Μπρους,
που πολεμούσε τους Άγγλους, δεν διέθετε ισχυρές δυνάμεις από μόνος του,
οπότε διακήρυξε ότι όλοι οι Ναΐτες ήταν καλοδεχούμενοι. Στη μάχη του
Μπάννοκμπερν, στις 24 Ιουνίου 1314, οι Σκώτοι παρέταξαν στρατό πεζών,
οπλισμένων με δόρατα, και τοξοτών.H μάχη εξελισσόταν σε βάρος των
Σκότων, όμως προς το τέλος της μάχης εμφανίστηκε το ιππικό των Ναϊτών.
Οι Άγγλοι τους εξέλαβαν για ενισχύσεις του αντιπάλου και υποχώρησαν.
Μετά την επιτυχία αυτή οι Ναΐτες εγκαταστάθηκαν σε κάποια νησιά, στα
δυτικά παράλια της Σκωτίας, για ογδόντα χρόνια. Στα τέλη του 14ου αιώνα
μετακινήθηκαν στα ανατολική παράλια και εγκαταστάθηκαν στο
Άμπερντην, μετονομαζόμενοι σε ελευθεροτέκτονες.
Αυτός ο μετασχηματισμός των Ναϊτών από πολεμιστές ιππότες που
υπεράσπιζαν τους προσκυνητές των Αγίων Τόπων σε ελευθεροτέκτονες
ερμηνεύεται με την ανάμειξη των δογμάτων των Ναϊτών με τις δοξασίες των
αρχαίων μυστηριακών λατρειών των Κελτών. Η συγχώνευση αυτή τελικά
κατέληξε στο σχηματισμό ενός από τους πιο σημαντικούς κλάδους του
ελευθεροτεκτονισμού: του Βασιλικού Τάγματος της Σκωτίας. Γνωστό ως
Σκωτικό Τυπικό, άνθησε σε διάφορα μέρη της Ευρώπης, ενώ αργότερα
μεταδόθηκε και ευδοκίμησε στην Αμερική.
Μία άλλη άποψη για την τελική τύχη των Ναϊτών ιπποτών μετά την εκτέλεση
του ντε Μολαί και την παπική απαγόρευση του τάγματος αμφισβητεί τον
ισχυρισμό ότι οι Ναΐτες ήταν οι πραγματικοί πρόγονοι του
ελευθεροτεκτονισμού. Ο ιστορικός Τζάσπερ Ρίντλεϋ (Jasper Ridley) θεωρεί
ότι απλώς ορισμένοι ελευθεροτέκτονες επέλεξαν να πιστεύουν ότι θα ήταν
πιο ρομαντικό για τον τεκτονισμό να κατάγεται από ένα καταδιωγμένο
θρησκευτικό ιπποτικό τάγμα παρά από εμπορικές ενώσεις Άγγλων λιθοξόων

ΣΕ ΕΞΕΛΙΞΗ ΜΥΣΤΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ ΜΠΟΥΣ ΓΙΑ

ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ!
ΥΠΕΝΘΥΜΙΖΕΤΑΙ ότι το Greek American News Agency ήδη με βάση
αποκλειστικές πληροφορίες από που δημοσιοποίησε για πρώτη φορά και με
αφορμή τα όσα τραγικά επέφερε ένα ατυχές τυχαίο περιστατικό στις 9
Δεκεμβρίου -και ενώ ήδη η κατάσταση στην Ελλάδα είχε ξεφύγει σε άλλες
καταστάσεις με πλήρη και απόλυτο έλεγχο από άλλα στοιχεία -
προειδοποιούσαμε με σαφήνεια και καθαρότητα λόγου και θέσεων. Ότι αυτό
που από τις 8 Δεκεμβρίου μέχρι και σήμερα συμβαίνει στην Ελλάδα -και δεν
έχει προηγούμενο - δεν ήταν αυτό που φαίνεται...
Γράφαμε (με πηχαίους τίτλους) ΠΡΟΣΟΧΗ και με αδιάσειστα στοιχεία
αναφέραμε ότι όλα όσα γίνονταν είχαν προαναγγελθεί από τον εκδότη και
διευθυντή του ΒΗΜΑτος κ. Σταύρο Ψυχάρη ήδη από τις 29 Ιουνίου 2007.
Την επομένη 10 Δεκεμβρίου (08) δώσαμε περισσότερα στοιχεία για όσα
αναφέραμεστις 9 Δεκεμβρίου (08) με σχετικό ρεπορτάζ υπό τον τίτλο
ΚΑΠΟΙΟΙ ΓΝΩΡΙΖΑΝ ΤΙ ΕΡΧΕΤΑΙ ΚΑΙ ΠΡΟΕΙΔΟΠΟΙΟΥΣΑΝ...
Εν συνεχεία στις 12 Δεκεμβρίου δώσαμε στην ευρύτερη ελληνική
δημοσιότητα αποκαλυπτικά video με Αλβανούς την ώρα των επεισοδίων και
εν ώρα "δράσης". Αυτό που δεν πέρασε απαρατήρητο από τους
αμερικανούς, και όσους σχεδιάζουν για εμάς χωρίς εμάς και ενδεχομένως να
είναι και η "σταγόνα που ξεχείλισε το ποτήρι" των Αμερικανών είναι η
δήλωση του Ρώσσου πρέσβη στην Αθήνα στις 19.12.08 Εκείνη την χρονική
στιγμή, παρότι η ροή των πληροφοριών από πηγές που δεν επιδέχονται
διάψευση δεν έχει σταματήσει, εν τούτοις κρίθηκε ότι οι αποκαλύψεις (μας)
έπρεπε να σταματήσουν. Το λέγαμε άλλωστε, για να μη ρίχνεται λάδι στη
φωτία. Προτάξαμε τον εθνικό συμφέρον και καλό, παρά μια ακόμα
δημοσιογραφική επιτυχία ή άλλη μια αποκάλυψη. Τα γεγονότα που σήμερα
διαδραματίζονται στη Γάζα -το φυτίλι δυστυχώς που κινδυνεύει να απλώσει
τη φλόγα του πολέμου και να κλιμακωθούν οι ανεξέλεγκτες καταστάσεις και
αλλού έχει ανάψει απειλώντας να δυναμιτίσει την παγκόσμια ειρήνη (και δεν
είναι κινδυνολογία )- δεν είναι άσχετα μεταξύ τους... Αυτό μόνο αρκεί για
δώσει τροφή σκέψης και προβληματισμού για κάθε σκεπτόμενο πολίτη του
κόσμου.

Σήμερα, 31 Δεκεμβρίου, παραμονές πρωτοχρονιάς του νέου έτους 2009, και

περίπου 22 ημέρες πριν την ανάληψη των καθηκόντων του νεοεκλεγέντος
44ου Αμερικανού προέδρου Barack Obama, δυστυχώς και με δεδομένο ότι
όποτε έρχονται στην εξουσία οι δημοκρατικοί το θέατρο των στρατιωτικών
επιχειρήσεων δράσης αλλάζει και μετατοπίζεται στα Βαλκάνια,
συνδυάζοντας και τις πληροφορίες μας για σποραδικά επεισόδια στο
Κόσσοβο, επιβεβαιώνονται οι πληροφορίες, οι πηγές αλλά και οι
φόβοι μας για τις επερχόμενες εξελίξεις στην Ελλάδα. Δυστυχώς με τα
όσα συγκλονιστικά αποκαλύπτει σήμερα ο συνάδελφος κ. Λάμπρος
Παπαντωνίου, γνωστός για την μαχητικότητα του αλλά και την εγκυρότητα
των πληροφοριών και πηγών που διαθέτει-όντως επι 30 χρόνια και πλέον
στις επάλξεις της μαχόμενης αποκαλυπτικής και με άποψη δημοσιογραφίας-
το μόνο που ειλικρινά ευχόμαστε είναι να μην επαληθευτεί ΤΙΠΟΤΑ
ΑΠΟΛΥΤΩΣ! Ούτε από όσα μεταδίδονται από τον κ. Παπαντωνίου, ούτε
πολύ περισσότερο από όσα ξέρουμε -και όχι μόνον εμείς που βρισκόμαστε
στην άλλη άκρη του ατλαντικού αλλά και στην Ελλάδα - εδώ και πολύ καιρό
όχι μόνο εμείς, αλλά και ο ίδιος ο Έλληνας πρωθυπουργός Κώστας
Καραμανλής! Αρκετό καιρό τώρα ο κ. Καραμανλής γνωρίζει από σχετικές
πληροφορίες που του είχουν μεταφερθεί αρμοδίως και υπεύθυνα με στοιχεία
που αφορούν στην δράση εντός της Ελλάδος εξωελληνικών σκοτεινών
κέντρων. Εμείς εκείνο που θα πούμε είναι αυτό που γράφαμε στις 9
Δεκεμβρίου 08. Όντως κ. Ψυχάρη "ότι η Ελλάδα έχει εμπλακεί σε μια σκληρή
αναμέτρηση" και δυστυχώς έχει "γίνει στόχος εκδικητικής μανίας. Διότι όλοι
γνωρίζουμε πλέον πώς αντιδρούν οι μεγάλες δυνάμεις..." ΕΣΕΙΣ που τα
γράφατε κάτι θα ξέρατε... όπως ορθώς αναλύοντας το ίδιο άρθρο σας είχε
επισημάνει και ο Θύμιος Παπανικολάου στις 12 12 08 σε σχετικό άρθρο του
στο περιοδικό ΡΕΣΑΛΤΟ.
ΜΑΚΑΡΙ ΟΛΟΙ ΝΑ ΔΙΑΨΕΥΣΤΟΥΜΕ ΚΑΙ ΝΑ ΑΠΟΔΕΙΧΤΟΥΝ ΟΛΑ ΟΣΑ
ΞΕΡΟΥΜΕ και γνωρίζουμε απο αξιόπιστες πηγές αλλά ΚΑΙ ΟΣΑ
ΓΡΑΦΕΙ σήμερα 31.12.08 Ο κ.ΛΑΜΠΡΟΣ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ
συνωμοσιολογία και επικίνδυνη σεναριογραφία. Μακάρι... ΊΔΩΜΕΝ.

ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΑΠΟΚΑΛΥΠΤΙΚΟ ΡΕΠΟΡΤΑΖ ΤΟΥ

ΛΑΜΠΡΟΥ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ
Ως πρόλογος ανταπόκρισης του γνωστού έγκριτου συναδέλφου κ.
Λάμπρου Παπαντωνίου τα εξής :
Θέλουν να δέσουν με «τετελεσμένα» τον Ομπάμα πριν αναλάβει! Η
Ελλάδα θα ριχτεί στο χάος, την ακυβερνησία, την ηθική, κοινωνική και
οικονομική καταστροφή-εξόντωση!

► ΣΧΕΔΙΑΖΟΝΤΑΙ ΓΕΩΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ ΣΕ ΒΑΡΟΣ ΜΑΣ

ΓΙΑ ΝΑ ΔΥΝΑΜΩΣΟΥΝ ΑΛΒΑΝΙΑ – ΣΚΟΠΙΑ – ΤΟΥΡΚΙΑ &
ΝΑ ΑΠΟΜΟΝΩΘΕΙ ΠΑΡΑΛΛΗΛΑ Η ΜΟΣΧΑ ΚΑΙ ΟΙ ΑΓΩΓΟΙ ΤΗΣ! (δεν
είναι τυχαίες οι τελευταίες μαζικές και συγχρονισμένες προκλήσεις
Σκοπίων και Τουρκίας)

► Η ΒΟΡΕΙΑ ΚΥΡΙΩΣ ΕΛΛΑΔΑ ΠΑΙΖΕΤΑΙ ΣΤΑ ΖΑΡΙΑ

ΑΣΥΔΟΤΩΝ ΜΥΣΤΙΚΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ!

► ΕΤΟΙΜΑΖΕΤΑΙ ΥΠΕΥΘΥΝΗ ΣΤΗΡΙΞΗ ΒΟΥΛΕΥΤΩΝ ΠΑΣΟΚ & ΚΚΕ

ΣΤΗΝ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΚΑΡΑΜΑΝΛΗ!

► ΔΙΑΚΟΜΜΑΤΙΚΟΣ ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟΣ «BIG – BANG»

ΣΕ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΣΥΝΕΧΙΖΟΜΕΝΗΣ ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗΣ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ,
με είσοδο στην Κυβέρνηση και Βουλευτών εκτός Ν.Δ.!
► ΣΕ ΤΡΟΧΙΑ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΜΟΝΑΞΙΑΣ ΓΙΩΡΓΟΣ ΚΑΙ ΤΣΙΠΡΑΣ

► ΣΧΕΔΙΟ ΚΑΤΑΡΡΕΥΣΗΣ ΤΩΝ ΕΥΡΩΠΑΪΚΩΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΩΝ ΚΑΙ ΤΟΥ

ΕΥΡΩ ΜΕ ΜΟΧΛΟ ΤΟΥΣ ΑΜΟΙΡΟΥΣ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΣ – ΑΡΧΗ ΑΠΟ
ΕΛΛΑΔΑ!

Ο Λ. Παπαντωνίου μεταδίδει εκτάκτως από την Ουάσινγκτον, αποκλειστικά

για το ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ
ΑΚΟΛΟΥΘΕΙ ΟΛΟΚΛΗΡΟ ΤΟ ΚΕΙΜΕΝΟ ΤΗΣ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΣΗΣ ΤΟΥ
ΣΥΝΑΔΕΛΦΟΥ ΛΑΜΠΡΟΥ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ
YΠΟΛΟΓΗ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΜΠΟΥΣ ΓΙΑ ΤΙΣ ΤΑΡΑΧΕΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ
ΑΠΕΡΓΑΖΕΤΑΙ ΤΗΝ ΑΠΟΣΤΑΘΕΡΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ
ΕΚΤΑΚΤΟ
Ουάσιγκτον, του Λάμπρου Παπαντωνίου
Υπόλογη η Κυβέρνηση Μπους για τις ταραχές στην Ελλάδα!
Απεργάζεται μεθόδους για την αποσταθεροποίησή της, ώστε ο
νεοεκλεγείς Μπαράκ Ομπάμα να βρεθεί προ τετελεσμένων γεγονότων,
από τα οποία δεν θα μπορεί εύκολα να απεμπλακεί ! Ό,τι ακριβώς
γίνεται και με τους ισραηλινούς βομβαρδισμούς εναντίον της
Παλαιστινίων στη Λωρίδα της Γάζας. Βέβαια παραμένει το τεράστιο
ερώτημα, κατά πόσο ο κ. Ομπάμα έχει επίγνωση αυτής της πολιτικής
από την στιγμή που είθισται ο κ. Μπους να τον ενημερώνει για κάθε
ζήτημα.
Άλλωστε μόνο ένας ανόητος δεν θα μπορούσε νʼ αντιληφθεί, πως όλη αυτή
την ιστορία των ταραχών στην Αθήνα, με αφορμή την τραγική
δολοφονία του άμοιρου 15χρονου, Αλέξανδρου Γρηγορόπουλου, την
υποκινούν φορείς της Αμερικανικής Κυβέρνησης, που ελλοχεύουν
στην Αθήνα! Να υπενθυμίσουμε, ότι το Κλιμάκιο της CIA στην Αθήνα
είναι το μεγαλύτερο μετά το Κάιρο, με όλων των ειδών τα μέσα!
Διαθέτει ακόμη και επαγγελματίες δολοφόνους, σύμφωνα με την
Επιτροπή της Αμερικανικής Γερουσίας για θέματα Intelligence
(Μυστικών Υπηρεσιών και Πληροφοριών)!

«ΑΥΤΑ ΗΤΑΝ ΜΟΝΟ Η ΑΡΧΗ…»

Η δολοφονία του μαθητή, όπως την χαρακτήρισε και ο Πρόεδρος της
Ελληνικής Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας, έδωσε το έναυσμα να
γίνει μια άνευ προηγουμένου εκστρατεία κατά της Ελλάδας, με στόχο
την ανατροπή της Ελληνικής Κυβέρνησης και την αποσταθεροποίηση
της χώρας. Εκστρατεία που άρχισε από την Αθήνα, με όλες αυτές τις
κατευθυνόμενες κινητοποιήσεις των κουκουλοφόρων, που
προκάλεσαν απίστευτους και πρωτοφανείς σε αγριότητα και
εχθρικότητα βανδαλισμούς. Και όπως υποστηρίζουν τα στημένα
δημοσιεύματα βρισκόμαστε ακόμη στην αρχή!!!

Έπεται άγρια συνέχεια!!!

Αποκορύφωμα, όλη αυτή η απαράδεκτη και ανεξήγητη στάση του
Αμερικανικού Τύπου και γενικά των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης
εναντίον της Ελλάδας. Με κακοήθεια, ύβρεις, δοσμένα άρθρα και
δημοσιεύματα και ένα σωρό αθλιότητες, ασφαλώς χρηματοδοτούμενα,
κατά «το παλιά μου τέχνη κόσκινο», έβαλαν στόχο την Ελλάδα, όχι
ασφαλώς τυχαία. Οι ταραχές και η ενορχηστρωμένη κακόβουλη
επίθεση των αμερικανικών μέσων ενημέρωσης αποτελούν ένα και το
αυτό πράμα. Είναι αλληλένδετα.
ΘΕΛΟΥΝ ΝΑ ΔΕΣΟΥΝ ΤΟΝ ΟΜΠΑΜΑ ΜΕ «ΤΕΤΕΛΕΣΜΕΝΑ»
Αξιόλογοι παρατηρητές, προσκείμενοι στο αμερικανικό Intelligence, εδώ
στην Ουάσιγκτον, υποστηρίζουν ότι αυτό που επιχειρεί η απερχόμενη
επίσημη Αμερικανική Κυβέρνηση είναι να σύρει το χαλί της εξουσίας από τον
κ. Καραμανλή ώστε ο Barack Obama να βρεθεί προ τετελεσμένων
γεγονότων! Ο Ομπάμα όμως πρέπει λογικά να έχει πλήρη γνώση μέχρι και
της τελευταίας λεπτομέρειας αυτών των σχεδίων. Άλλωστε, ο ίδιος μας
είχε πει, στην πρώτη του συνέντευξη Τύπου, στο ξενοδοχείο Χίλτον,
στο Σικάγο, στις 7 Ιανουαρίου, στην οποία ο γράφων ήταν παρών, ότι
ενημερώνεται καθημερινά από το Ιntelligence και μάλιστα είναι
ικανοποιημένος!! Κατά συνέπεια, είναι φύσει αδύνατον, ο νεαρός
Πρόεδρος να μην έχει γνώση περί των τεκταινομένων στην Ελλάδα.
Και άρα θα έχει ευθύνη εάν δεν τα σταματήσει από τώρα!

ΜΥΣΤΙΚΗ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ ΕΝΑΝΤΙΟΝ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

Αμερικανοί πρακτορίσκοι έχουν μεταβληθεί σε «εταιρεία εργολάβων»
που εξυπηρετεί βασικά συμφέροντα Τουρκίας και Σκοπίων και όχι των
ΗΠΑ Στόχος τους η αποσταθεροποίηση της Ελλάδας πριν καλά καλά
αναλάβει ο φιλικός Ομπάμα Τo λέμε ξεκάθαρα και χωρίς περιστροφές,
ότι πρόκειται για μια covert operation (μυστική επιχείρηση) εναντίον
της Πατρίδας μας! Και πάνω στην κατάπτυστη βάση προώθησης
δήθεν των αμερικανικών εθνικών συμφερόντων, κατά το «ο θάνάτος
σου, η ζωή μου!». Επιχείρηση που έχουν συλλάβει και εκτελούν
υπόγειοι δικτατορίσκοι εν αγνοία του Αμερικανικού Δημοκρατικού
λαού, αρρωστημένα μυαλά με δυο λόγια, που αυταρέσκονται να
καθορίζουν τις τύχες του κόσμου και να διατηρούν για τους εαυτούς
τους το αξίωμα του πραγματικού «Πλανητάρχη». Και αυτή τη φορά
νιώθουν και είναι «πλανητάρχες» μια και έχουν την πλήρη κάλυψη της
απερχόμενης Κυβέρνησης Μπους, κάτι που μοιάζει με εντολή «λευκού
χειρισμού»… και αδίστακτης δράσης!

ΘΑ ΤΟΥΣ ΞΕΡΙΖΩΣΕΙ Ο ΟΜΠΑΜΑ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΒΑΛΟΥΝ ΣΤΟΝ ΓΥΨΟ;

Ξέρουμε πολύ καλά, ότι ο Μπαράκ Ομάμπα, ως έγχρωμος από τα

γενοφάσκια του, και έχοντας μέντορά του τον Αμπραάμ Λίνκολν, πρεσβεύει
το ξερίζωμα όλων αυτών τα τρομακτικών παραεξουσιών που δένουν
χειροπόδαρα την εικόνα και τα χέρια της Αμερικής, εμπλέκοντάς την σε
κρίσεις με πολυδάπανες και απάνθρωπες λύσεις, που εξασφαλίζουν όμως
δισεκατομμύρια δολάρια σε συγκεκριμένους πάντα «παίκτες», εκτός πια αν ο
Ομπάμα άλλαξε τόσο αμέσως μετά την εκλογική του νίκη, στις 4 Νοεμβρίου.
Τα ίδια ακριβώς ισχύουν και για τον νεοκλεγέντα Αντιπρόεδρο, Τζόσεφ
Μπάιντεν, που έχει τίτλους υποστήριξης της Ελλάδας, όλα τα χρόνια που
υπηρέτησε στη Γερουσία, και μόλις προθχές αποκάλυψε, ότι όταν ο Μπαράκ
Ομπάμα του πρότεινε την Αντιπροεδρία, την αποδέχθηκε με τον σαφή όρο,
ότι θα παίρνει μέρος οπωσδήποτε σε όλες τις κρίσιμες αποφάσεις, που
αφορούν την εσωτερική και εξωτερική πολιτική!
Οφείλουν λοιπόν και οι δυο, να απαλλάξουν αυτήν την χώρα, από ένα
Intelligence, που στην πλειονότητά του απαρτίζεται από σαθρά και
αρρωστημένα υποκείμενα, που έχουν προκαλέσει και προκαλούν τεράστια
ζημιά στ΄ αμερικανικά συμφέροντα. Γι΄ αυτό και η Αμερική έφθασε στο
σημερινά κατάντημα, πολιτικά, οικονομικά και κοινωνικά και χτυπάει
διάλυση! Έφτασε στο σημείο, το αμερικανικό Intelligence, να χρησιμοποιεί
και αγράμματους πράκτορες, όταν κανείς λάβει υπόψη τους ομογενείς
εκείνους, που κυκλοφορούν, εδώ στην αμερικανική πρωτεύουσα, μετρημένοι
στα δάχτυλα του χεριού, αλλά και τα εν Ελλάδι υποτακτικά τους, που
βρίσκονται στον ίδιο παρανομαστή, με κύριο και αποκλειστικό γνώμονα το
χρήμα, τις βίλλες και τα πάσης φύσεως πλούτη! Η μεγαλύτερη καταισχύνη!
Πάντως, επισημαίνουμε, όλως ιδιαίτερα πως η χρονική περίοδος μέχρι και
τις 20 Ιανουαρίου, είναι εξαιρετικά επικίνδυνη για την Ελλάδα!!

ΤΕΛΙΚΟΣ ΣΤΟΧΟΣ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΕΔΑΦΟΣ

Τα συνεταιράκια των Δυτικών Βαλκανίων το 2007 (λείπει προσωρινά ο
Θάτσι του Κοσσόβου)
Έχουν μοιράσει δουλειές, επιρροές, εισροές και την Βόρεια Ελλάδα
Ο Μπερίσα θέλει «Τσαμουριά», ο Γκρούεβσκι «Αιγιακή Μακεδονία»
(ενώ η Τουρκία από ανατολικά θέλει Θράκη, Αιγαίο, Κύπρο)
Με όσους αξιόλογους πολιτικούς αναλυτές και αν μιλήσαμε, τις μέρες αυτές,
μας κατέστησαν ξεκάθαρο, ότι η συντονισμένη αυτή αναρχία αποσκοπεί
στην Βαλκανοποίηση της Ελλάδας και έχει άμεση σχέση, με τις
αναμενόμενες γεωπολιτικές εξελίξεις στα Βαλκάνια! Αιχμή του δόρατος οι
Αλβανοί, οι Σκοπιανοί και, όλως ιδιαίτερα, οι παράνομοι διαβιούντες στην
Ελλάδα παράνομοι μετανάστες, που ξεπερνούν το ένα εκατομμύριο. Όλοι
αυτοί θα χρησιμοποιηθούν εν ευθέτω χρόνω...

ΑΛΒΑΝΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΣΟΒΟΥ ΜΕΣΩ ΣΚΟΠΙΩΝ

Τα χειρότερα βρίσκονται μπροστά μας, διότι, όπως λένε πολιτικοί

παρατηρητές, ακόμη δεν έχουμε δει τίποτε, διότι οι Αμερικανικές Υπηρεσίες
Πληροφοριών, δεν έχουν χρησιμοποιήσει ως τώρα την αποκαλούμενη
εφεδρεία των Αλβανών! Άλλωστε, δεν είναι κρυφό ότι, την παραμονή της
έναρξης των ταραχών, έστειλαν στην Θεσσαλονίκη τον αρχιεγκληματία
των Βαλκανίων, Χασίμ Θάτσι, από την Πριστίνα του Κοσσυφοπεδίου.
Και τα σενάρια είναι πολύμορφα και πολύπλοκα, αρκεί και μόνο να λάβει
κανείς υπόψιν τα δυο Καλάζνικοφ, που χρησιμοποιήθηκαν εναντίον του
λεωφορείου των Ματ ή τις περίεργες αφίξεις ανδρών (Αλβανών) από τα
Σκόπια, που κατέλυσαν σε συγκεκριμένα ξενοδοχεία των Αθηνών τις
κρίσιμες ημέρες…. Αν μπορούσαμε μάλιστα να αποκαλύψουμε επώνυμα τα
όσα μας έχουν εκμυστηρευτεί συγκεκριμένοι Ομογενείς πράκτορες, που
δρουν εδώ στην Ουάσιγκτον, για τις μεθόδους που απεργάζονται σκοτεινοί
αμερικανικοί κύκλοι της Κυβέρνησης Μπους, τότε θα έφριττε και ο πιο
ανυποψίαστος αναγνώστης!

CRISIS MADE IN USA

Καμμιά άλλη χώρα πάντως στον κόσμο - μήτε η γειτονική Τουρκία - έχει την
δύναμη και την υποδομή να κάνει αυτά που συμβαίνουν στην Ελλάδα, εκτός
από τις Ηνωμένες Πολιτείες! Το αν η επίσημη Ουάσιγκτον των Μπους-
Ομπάμα θέλει να πλήξει την Ευρωπαϊκή Ένωση είναι δικαίωμά της, γιατί
έτσι σαθρά νομίζει πως θα επιλύσει την επικείμενη αμερικανική οικονομική
κατάρρευση, που επέρχεται σαν λαίλαπα. Ήδη, η χώρα βρίσκεται σε μεγάλη
οικονομική ύφεση, οι κοινωνικές αναταραχές βρίσκονται προ των πυλών, γι΄
αυτό και ο κ. Μπους απεφάσισε την ανάπτυξη χιλιάδων αμερικανικών
στρατευμάτων, στις μεγάλες πόλεις, κάτι που υιοθετεί πλήρως και ο Μπαράκ
Ομπάμα. Η «Ουάσιγκτον Πόστ» το έκανε μείζον θέμα. Το αιτιολογικό είναι η
προστασία της χώρας από τρομοκράτες. Η αλήθεια είναι η καταστολή των
αναμενομένων κοινωνικών ταραχών, λόγω της ανεργίας, της φτώχειας και
της κοινωνικής εξαθλίωσης, που μαστίζουν αυτή την χώρα. Είναι αυτά που
καταλογίζουν τʼ αμερικανικά δημοσιεύματα ότι τάχα τα έχει η Ελλάδα, ενώ τα
έχει η ίδια η Αμερική και στην πιο τραγική τους μάλιστα διάσταση!
Camp Bondsteel: η μεγαλύτερη Βάση των ΗΠΑ στον κόσμο, που λέγεται
πως είναι ορατή από τη Σελήνη! Έχει προδιαγραφές μιας πόλης 25.000
ανθρώπων! Βρίσκεται στα σύνορα Κοσσόβου - Σκοπίων και αποτελεί τον
φύλακα της νέας γεωπολιτικής στρατηγικής των ΗΠΑ στα Βαλκάνια και τον
φρουρό των Αμερικανικών Βαλκανικών Αγωγών στην περιοχή (Α”Μ”ΒΟ),
όπου έντονα δραστηριοποιείται μέσω Ελλάδος και Σερβίας η …Ρωσία.
Και λέγεται ανοιχτά, ότι θα επιχειρήσουν το τόλμημα οι Ηνωμένες Πολιτείες
από τα έρημα Βαλκάνια, έχοντας συμμάχους τα εγκληματικά στοιχεία, που
λέγονται Αλβανοί Κοσσοβάροι, με εφορμητήριο το αμερικανικό και νατοϊκό
καρκίνωμα, που αποκαλείται Κοσσυφοπέδιο. Και εκείθεν τα ενδότερα της
Ευρωπαϊκής Ένωσης. Ο δε Μπαράκ Ομπάμα φέρεται αποφασισμένος να
υλοποιήσει την απόφαση αυτή του κ. Μπους Ο μεγαλύτερος
υπερασπιστής των πλαστογράφων, στη Βάση του Bondsteel, στα
κοσσοβοσκοπιανικά σύνορα, θεωρεί αδιανόητο να μην
περιλαμβάνονται τα Σκόπια στο αμερικανικό ΝΑΤΟ, αφού η
μεγαλύτερη στο κόσμο βάση των ΗΠΑ, πατάει όχι μόνο σε
κοσσοβάρικο, αλλά και σε σκοπιανικό προτεκτοράτο και
κατασκευάστηκε από θυγατρική της εταιρείας Halliburton, που έχει
αναλάβει και των Αμερικανικό Βαλκανικό Αγωγό πετρελαίου Α”Μ”ΒΟ
(Αλβανία, Σκόπια, Βουλγαρία) που θα περνά όπως είναι «λογικό» και
από το έδαφος των Σκοπίων…
Γι΄ αυτό και οι πιέσεις για το Σκοπιανό θα είναι γιγάντιες, αλλά πολύ πιο
γιγάντια θα αποδειχθεί η αξιοπρέπεια και η εθνική και ιστορική συνείδηση
του Ελληνισμού που συνηθίζει να ανατρέπει δεδομένα.
Ταυτόχρονα η Ρωσία άλλαξε τον Πρεσβευτή της στην Αθήνα, ο οποίος
επέδειξε απαράδεκτη ολιγωρία και ενδιαφέρον για τις στρατηγικές υποδείξεις
της Επιτροπής Μακεδονικού Αγώνα, σχετικά με τις πραγματικές διαστάσεις
του Σκοπιανικού…
Οι ΗΠΑ μπορούσαν να λύσουν το θέμα με την υιοθεσία της ονομασίας
«Βαρτνάρσκα» όπως ονομαζόταν και παλαιότερα το κρατίδιο. Με την
επιμονή τους στο «Μακεδονία» έχουν φέρει απέναντί τους τον
Ελληνισμό και ενισχύουν έτσι την αναγκαστική ΕλληνοΡωσική
προσέγγιση, οδηγώντας σε ριζική ανατροπή τα γεωπολιτικά
δεδομένα…
Η Ελλάδα δεν θα διστάσει να βγει από το ΝΑΤΟ εάν απειληθεί στα ζωτικά
της συμφέροντα και το ΝΑΤΟ δεν την υπερασπιστεί εγκαίρως και
προκαταβολικώς. Η αναγνώριση «Μακεδονίας» είναι ευθεία απειλή εναντίον
των ζωτικών ελληνικών συμφερόντων, όπως και οι τουρκονατοϊκές
παραβιάσεις και απειλές στο Αιγαίο! Η Ελλάδα θα βγει από μια Συμμαχία
που την οδηγεί σε Τυραννία και Εθνική Συρρίκνωση, με ό,τι αυτό
συνεπάγεται, εάν προχωρήσουν! Η Μόσχα, φυσικά δεν θα αφήσει
ανυπεράσπιστη τότε την Ελλάδα, σαν την μοναδικότερη ευκαιρία στην
Ιστορία της… Η Ελλάδα έχει λοιπόν ισχυρό διπλωματικό οπλοστάσιο
και προτάσεις πάρα πολύ ελκυστικές ήδη, για να συνεχίσει να κάθεται
να δίνει μαθήματα στοιχειώδους ιστορίας στα αμαθή στελέχη του
Λευκού Οίκου και του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, που κάνουν τα πάντα για να
αποσταθεροποιήσουν σε Θράκη, Μακεδονία, Ήπειρο, Αιγαίο και Κύπρο τον
Ελληνισμό. Τον θεμελιωτή του Δυτικού Πολιτισμού! Τον διαρκή και
ματωμένο υπερασπιστή της Ευρωπαϊκής Ελευθερίας! Τη μάνα και τον
εφευρέτη της Δημοκρατίας!
Ο νέος Αμερικανός Ηγέτης, θα έπρεπε ήδη να έχει πληροφορηθεί που
οδηγούν την Ελλάδα οι άνθρωποι του Μπους! Και να ανακοινώσει την
πρώτη επίσκεψή του άμεσα στη Μακεδονία, δηλαδή στη Θεσσαλονίκη μας
και τους Βασιλικούς Μακεδονικούς Τάφους στη Βεργίνα! Για να κατανοήσει
από κοντά το μεγαλύτερο πρόβλημα που θα κληρονομήσει και ξεπερνά σε
διαστάσεις όλα τα άλλα - pερί αποστολής 10 χιλιάδων αμερικανών
στρατιωτών, εντός του 2009, στο Κοσσυφοπέδιο, που θα καταλύσουν
στην μεγαλύτερη αμερικανική στρατιωτική βάση, σε ολόκληρο τον
κόσμο, στο Bondsteel!

70 «ΚΡΟΥΣΜΑΤΑ» ΑΠΑΞΙΩΤΙΚΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!

ΑΝΑΣΚΕΥΑΣΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΟΛΗ TOY ΕΠΙΤΕΤΡΑΜΜΕΝΟΥ ΤΗΣ
ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΠΡΕΣΒΕΙΑΣ ΣΤΗΝ ΟΥΑΣΙΓΚΤΟΝ, ΠΡΟΣ ΤΗΝ
«WASHINGTON POST»

Η WASHINGTON POST δημοσιεύει χθες (30-12-2008) ανασκευαστική

επιστολή του Επιτετραμμένου της Ελληνικής Πρεσβείας στην Ουάσιγκτον κ.
Κάρολου Γάδη υπό τον τίτλο “Αnother Look at Greece” αναφορικά με
προγενέστερο άρθρο γνώμης της εφημερίδας, της 23ης Δεκεμβρίου, σχετικά
με τις ταραχές στην Αθήνα και το οποίο αποκαλύψαμε με ανταπόκριση του
Λ. Παπαντωνίου, μέσα από το ΝΟΙΑΖΟΜΑΙ. Ο κ . Γάδης επισημαίνει ότι το
άρθρο γνώμης της Anne Applebaum με τίτλο “Venting Athens” δεν
παρουσιάζει μια ακριβή εικόνα της Ελλάδας, αφού παραλείπει να αναφέρει
ότι η Ελλάδα υπήρξε σταθερά σύμμαχος των ΗΠΑ σε όλους τους μεγάλους
πολέμους του 20ου αιώνα, ότι αποτελεί μια σύγχρονη και σταθερή
δημοκρατία, με την ταχύτερα αναπτυσσόμενη οικονομία στη ζώνη του ευρώ
και την μεγαλύτερη ναυτική δύναμη παγκοσμίως. Η Ελλάδα, ως
ενεργειακός κόμβος και γέφυρα μεταξύ Δύσης και Ανατολής, αποτελεί
τη σημαντικότερη δύναμη ανάπτυξης των Βαλκανίων, τονίζει η
επιστολή, προσθέτοντας ότι με απόλυτη ασφάλεια διοργάνωσε τους
Ολυμπιακούς Αγώνες και προσελκύει εκατομμύρια τουρίστες κάθε
χρόνο. Η Ελλάδα επίσης έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην μεταφορά πολιτών,
μεταξύ των οποίων και εκατοντάδων Αμερικανών, από το Λίβανο ενώ αυτή
τη στιγμή ηγείται της ναυτικής δύναμης της ΕΕ κατά της πειρατείας στη
Σομαλία. Η Ελλάδα ανέλαβε επιτυχώς την προεδρία της ΕΕ τέσσερις
φορές, υπήρξε δραστήριο μη μόνιμο μέλος του Συμβουλίου Ασφαλείας
του ΟΗΕ την περίοδο 2005-2006 και το 2009 θα αναλάβει την προεδρία
του ΟΑΣΕ, ενώ συμμετέχει στις αποστολές του ΝΑΤΟ στο Κόσοβο και
το Αφγανιστάν. «Είμαστε βέβαιοι ότι αν η κ. Applebaum επισκεφθεί την
Ελλάδα την επόμενη χρονιά μαζί με τα 16 εκατομμύρια τουριστών που έχουν
την εμπειρία της ελληνικής φιλοξενίας, θα δει την πραγματικότητα μέσα από
μια πιο ρεαλιστική οπτική γωνία» καταλήγει η ανασκευαστική επιστολή του
Επιτετραμμένου της Ελληνικής Πρεσβείας στην Ουάσιγκτον, κ. Κάρολου
Γάδη.
Είχαμε την δυνατότητα από τις ΗΠΑ να συλλέξουμε όλο το υλικό και να
καταγράψουμε όλα τα γραφέντα και διατυπωθέντα, στον εδώ Τύπο και στα
Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Πρόκειται ως αυτή την στιγμή για 70
“ανταποκρίσεις” και «άρθρα γνώμης», που διαπνέονται όλα ανεξαιρέτως
από το ίδιο πνεύμα, την ίδια μεθοδολογία, τα ίδια επίθετα, όπως αυτό το
bohemian, το ίδιο λεκτικό, που δεν χωράει καμμιά αμφιβολία, ότι
εκπoρεύθηκαν από ένα και το αυτό Κέντρο. Τα θέτουμε, συνοπτικά, στην
κρίση των Ελλήνων αναγνωστών.

ΕΠΙΘΕΣΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΓΙΑ ΤΑΡΑΧΕΣ ΚΑΙ ΣΚΟΠΙΑΝΙΚΟ

«Ιερουσαλήμ των Βαλκανίων» βλέπουν τη Θεσσαλονίκη…

Θα αρχίσουμε με την κορωνίδα του «άρθρου» της Anne Applebaum, που

είδε το φως της δημοσιότητας, στην «Ουάσιγκτον Ποστ», στις 23
Δεκεμβρίου. Πρόκειται για τύπο, που έχει άμεσες προσβάσεις στο
αμερικανικό και βρετανικό Intelligence, με τίτλους, χωρίς υπερβολή.
Θεωρείται η κατʼ εξοχήν ειδική για τις ανακατατάξεις στα Βαλκάνια, τα οποία
έχει καλύψει πολλάκις, με ιδιαίτερα συμπάθεια προς τους Σκοπιανούς και
τους Αλβανούς. Ήταν εκείνη που έγραψε πρόσφατα «άρθρο» για τον
αντισημιτισμό που επικρατεί, τάχα, στη Θεσσαλονίκη, και πολύ πρόσφατα
για τον αντισημιτισμό στη Ρωσσία.. Είναι ανακατεμένη και στην εκδήλωση
της οργάνωσης «The Womenʼs Committee Washington National Opera»
που, στα καλά καθούμενα διοργανώνει με την Washington National Opera,
παράσταση, στις 7 Φεβρουαρίου 2009, αφιερωμένη στο «Θεσσαλονίκη.
Στολίδι των Αιώνων!». Εκδήλωση φοβερά ύποπτη, εν τόπω και χρόνω,
παρά το γεγονός ότι τελεί και υπό την αναγκαστικά ευγενή αιγίδα της
Πρεσβείας μας, εδώ στην Ουάσιγκτον. Την φροντίδα έχουν οι Rebecca
Miller και Sally Cox. Και ήταν εκείνη που παρουσίασε την Θεσσαλονίκη, ως
Ιερουσαλήμ των Βαλκανίων… με ότι αυτό συνεπάγεται και σχεδιάζεται για το
μέλλον…
Αυτή λοιπόν η δημοσιογράφος έγραψε «άρθρο», άκρως επικίνδυνο και
αρνητικό, για τις ταραχές στην Ελλάδα, στην «Ουάσιγκτον Ποστ», λέγοντας
ότι η Ελλάδα δεν είναι σοβαρή χώρα και της οποίας η μοναδική συνεισφορά
στην εξωτερική πολιτική της ΕΕ είναι η πεισματική της άρνηση να μην
επιτρέψει την διεθνή αναγνώριση της «Μακεδονίας», εκτός αν η τελευταία
αλλάξει το όνομά της. Και ότι οι Έλληνες είναι ελεεινοί γιατί χάλκευσαν
οικονομικά στοιχεία, για να να μπεί η χώρα στην ζώνη του ευρώ. Εντύπωση
δε προκαλεί το γεγονός, πως γράφει για διεφθαρμένη Ελλάδα και για την
απομάκρυνση του κ. Καραμανλή από την εξουσία. Την ίδια ημέρα, η
«Ουάσιγκτον Ποστ» ασχολήθηκε κα με τις βόμβες μολότωφ κατα του
Γαλλικού Ινστιτούτου στην Αθήνα, ενώ δεν περνάει μέρα που να μην
αναφέρεται για τις ταραχές στην Ελλάδα, ακόμη και αν είναι υποτονικές,
ωσάν να είναι τμήμα της αμερικανικής επικράτειας!.

Η ΜΕΓΑΛΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΙΔΗΣΗ «BIG –BANG» ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ!!!

23 Δεκεμβρίου, το Αμερικανικό Κρατικό Ραδιόφωνο μετέδωσε την

συνέντευξη του Αρχηγού της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης, Γιώργου
Παπανδρέου, στο βρετανικό δίκτυο BBC, με την οποία καταφέρεται
(προς τα έξω) εναντίον της Ελληνικής Κυβέρνησης, ζητά την
παραίτηση της και την προκήρυξη πρόωρων εκλογών, γεγονός που
έχει θορυβήσει σε τέτοιες κρίσιμες ώρες ακόμη και Βουλευτές του ΠΑΣΟΚ
και του ΚΚΕ, που ορισμένοι εξ αυτών φέρονται, σύμφωνα με αποκλειστικές
μας πληροφορίες, αποφασισμένοι να στηρίξουν την τωρινή Ελληνική
Κυβέρνηση, παρά να παίξουν έστω και στο ελάχιστο το παιχνίδι του Μπους
και των Μυστικών του Υπηρεσιών!!! Κάτι τέτοιο θα προκαλέσει βεβαίως
καταιγιστικές πολιτικές εξελίξεις στην Ελλάδα, διάλυση του ΠΑΣΟΚ και
δημιουργία ισχυρού πολιτικού μετώπου με Βουλευτές ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και
ΚΚΕ, που θα κληθούν να λάβουν μέρος στην υπάρχουσα Κυβέρνηση,
με έναν ΠΡΩΤΟΓΝΩΡΟ ΔΙΑΚΟΜΜΑΤΙΚΟ ΑΝΑΣΧΗΜΑΤΙΣΜΟ «BIG-
BANG», αφού θα ταχθούν με το μέρος της σε περίπτωση περαιτέρω
Εθνικής Υπονόμευσης ή Αποσταθεροποίησης, όπως αυτή που
εξυφαίνεται…
Σε μια τέτοια περίπτωση είναι ευνόητο ότι θα βρεθούν εκτός «νυμφώνος» οι
Γιώργος Παπανδρέου και Αλέξης Τσίπρας, οι οποίοι και θα οδηγηθούν σε
θλιβερή πολιτική μοναξιά, καθώς κρίθηκε από πολλούς η στάση τους
υπερβολικά αρνητική, την ώρα που η χώρα δεχόταν κύματα μια
πρωτόγνωρης λαίλαπας, σε δύο μέχρι τώρα φάσεις! Πύρινης το καλοκαίρι
του 2007, «τρομοκρατικής» το χειμώνα του 2008…

ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΙ ΜΕΣΩ ΑΙΓΥΠΤΟΥ

Στις 24 Δεκεμβρίου πάλι, παραμονή Χριστουγέννων, κάποιος

Μπρόνης Πολυχρονίου, δημοσίευσε στην αιγυπτιακή εφημερίδα «Αλ
Αχράμ» του Καΐρου, παρόμοιο κατάπτυστο «άρθρο» με την
«Ουάσιγκτoν Πόστ». Επικαλείται μάλιστα και το περίφημο βρετανικό
περιοδικό “Economist”… Ο «κύριος» Πολυχρονίου μας λέει, σε πολύ
γενικές γραμμές, ότι είναι διεφθαρμένη η ελληνική κοινωνία, στην
Ελλάδα διαλύονται τα πάντα, επέρχεται διάλυση της παιδείας, οι
φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι πλουσιότεροι, ο
ελληνικός λαός φοβάται για το μέλλον, η ανεργία έφθασε στο 29%, η
ιδιωτικοποίηση της παιδείας κατάντησε εμπόριο, χρησιμοποιεί και
αυτός τον όρο boehemian της Anne Applebaum, ενώ η Κυβέρνηση
Καραμανλή σημειώνει πως είναι διεφθαρμένη και πρέπει να φύγει, ότι
η Αθήνα είναι εμπόλεμη ζώνη και άλλα παρόμοια, για να καταλήξει στη
σύσταση προσέξτε τους νέους Έλληνες που φέρουν βόμβες μολότωφ!
Η εφημερίδα «Αλ Αχράμ του Καΐρου! Από πού κι ως πού…

«ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΤΡΟΠΗ ΤΗΣ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ»…

Εν τω μεταξύ, στις 20 Δεκεμβρίου, στο Σαν Φραντζίσκο στις ΗΠΑ, 70 και

πλέον κουκουλοφόροι εισέβαλαν σε μεγαλοκατάστημα της οδού Μάρκετ και
τα έκαναν λίμπα, με το σύνθημα «Αλληλεγγύη στην Ελληνική εξέγερση για
την ανατροπή της Ελληνικής Κυβέρνησης»!!! Η Αστυνομία συνέλαβε τρεις…

ΓΚΡΕΓΚΟΡΥ ΠΑΠΠΑΣ

Στο μεταξύ, μέχρι σήμερα, φιλοξενήθηκαν δηλώσεις για τις ταραχές,

στην εφημερίδα «Λος Άντζελες Τάιμς» του Τζων Σητιλίδη του Wilson
Center της Αμερικανικής Πρωτεύουσας, το οποίο είναι φορέας της
Αμερικανικής Κυβέρνησης, πασίγνωστο παρακλάδι του αμερικανικού
Intelligence, καθώς και του Αλέξη Παπαχελά της «Καθημερινής».
Ακόμη του Γκρέγκορυ Πάππας, που εργάζεται για το Σταίητ Ντηπάρτμεντ και
βρέθηκε στην Αθήνα ειδικά για τις ταραχές (!), στις εφημερίδες «Ουάσιγκτον
Τάιμς» και στους «Φαινάνσιαλ Τάιμς». Ο Ομογενής αυτός διετέλεσε ένα
διάστημα και ένοπλος φρουρός του πρώην Αμερικανού Υφυπουργού
Εξωτερικών, Νίκολας Μπερνς, όταν ήταν Πρέσβης στην Ελλάδα. Το
είδαμε με τα μάτια μας στη Φλώριδα, όταν ο Νίκολας Μπέρνς, ως Πρέσβης,
παρέστη σε συνέδριο της ΑΧΕΠΑ. Ο Γκρέγκορυ Πάππας, λοιπόν, έφθασε
έκτακτα στην Αθήνα και ταμπουρώθηκε σε διαμέρισμα στο Κολωνάκι, από
όπου και καταγράφει τα πάντα, για λογαριασμό Αμερικανικής
Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας, και στέλνει, συνάμα, και στημένες και
«ανταποκρίσεις». Ομογενής δε πράκτορας, φίλος του, εξεπλάγη για το πώς
τάχα διέρρευσε αυτό! Σύντομα, αναμένεται και κείμενο από τον Σπύρο
Ριζόπουλο, χωρίς να γνωρίζουμε τι σχέση μπορεί να έχει με όλα αυτά, πέρα
από το ότι είναι ένας καλός ειδήμονας περί τα Αλβανικά, και βαθύς γνώστης
του ελληνικού πολιτικού συστήματος, με το οποίο ασχολείται. Σήμερα, για
παράδειγμα, είναι ειδικός σύμβουλος για επικοινωνιακά θέματα του
Υπουργού, κ. Φώλια.

ΟΙ «ΒΑΡΙΕΣ» ΚΑΙ ΑΡΕΣΤΕΣ «ΓΝΩΜΕΣ» ΠΟΥ «ΕΚΘΕΙΑΖΟΥΝ» ΔΙΕΘΝΩΣ

ΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ…

Είδαμε πάντως στις ΗΠΑ και μια αχαρακτήριστη «ανταπόκριση» της Ανθής
Καρασσάβα, που ζει μόνιμα στην Αθήνα, στους «Νιου Γιορκ Τάιμς», και η
οποία επαίρεται πως είναι εμπειρογνώμονας για την «17 Νοέμβρη»...
Βλέπετε δεν μπορεί να λείψει ο Μάρτης ποτέ από την Τεσσαρακοστή.
Ομογενής, εκ Καναδά ορμώμενη, έχει καταστήσει την Αμερικανική Πρεσβεία
στην Αθήνα, «αμπελοχώραφό» της, όπως αντιλαμβάνεται όποιος
συνομιλήσει για λίγο μαζί της... Είδαμε και λόγια του Στάθη Καλύβα στην
«Ουάσιγκτον Πόστ». Πρόκειται για κάποιον αναδυόμενο «πολιτικό αναλυτή»,
με περγαμηνές από τα αμερικανικά Πανεπιστήμια, που γράφει τώρα και στο
«Βήμα»… Όλοι τους σχεδόν πάντως, αυτοί στους οποίους προσφεύγουν τα
Αμερικανικά ΜΜΕ, είναι ένας και ένας διαλεγμένοι, και δίνουν την εντύπωση
πως «συναγωνίζονται» μεταξύ τους ποιος θα φανεί πιο αρεστός στους
Αμερικανούς. Και κοντά σ΄ αυτούς, τους Έλληνες, υπάρχουν και 38
Αμερικανοί, που ασχολήθηκαν διεξοδικά με τα γεγονότα στην Ελλάδα, τις
μέρες αυτές.

ΑΠΟ ΚΑΝΑΔΑ

Από τον Καναδά, εμφανίστηκε και ο Ομογενής «δημοσιογράφος» Δανιήλ

Προυσαλλίδης, με έδρα δράσης την Οττάβα, που κατέκλυσε την χώρα με
απαράδεκτα κείμενα, όπως ότι η Ελλάδα διαλύεται, η Κυβέρνηση
Καραμανλή είναι διεφθαρμένη, το ΒΒC υποστηρίζει ότι για όλα φταίει ο
Καραμανλής, ότι υπάρχει μεγάλη ανεργία, οικονομικό χάος, διαφθορά,
αναρχία, απουσία Αρχών, διάλυση των πάντων και πολλά άλλα παρόμοια.
Για την επικράτηση των ισχυρισμών του επικαλείται ανάλογα κείμενα
Ελλήνων Καθηγητών Πανεπιστημίου, τους οποίους και κατονομάζει. Τους
εξής: Βασιλική Γεωργάντου, Νίκος Δεμερτζή, Περσεφόνη Ζέρη, Ηλία
Κατσούλη, Θωμά Κοβιάτο, Θάνο Λίποβιτς και Παντελή Βασάκο. Επικαλείται
ακόμη και τον Καθηγητή Σταύρο Δαλάκα, που κάνει λόγο για οχλοκρατία
στην Ελλάδα…

ΛΟΣ ΑΝΤΖΕΛΕΣ ΤΙΜΕΣ

Στις 15 Δεκεμβρίου πάλι, μέσα σε μια μέρα, είδαμε τις εξής αθλιότητες:
Η εφημερίδα «Λος Άντζελες Τάιμς» έγραψε, ανάμεσα στʼ αλλα: Η
κεντροδεξιά Κυβέρνησης της Ελλάδας μάχεται για να επιζήσει. Οι Ηγέτες της
Κεντροαριστεράς απαιτούν νωρίς εκλογές. Πολλά σκάνδαλα από την
Κυβέρνηση Καραμανλή. Η Ελλάδα είναι η πιο αδύνατη οικονομική χώρα της
Ευρώπης.

CNN: ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΣΑΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ!

Το CΝΝ μετέδωσε: Τα παιδιά των μεταναστών βασανίζονται από την

Ελληνική Αστυνομία, κάτι που αντιπαρέρχεται η Κυβέρνηση
Καραμανλή και οι διάφοροι φορείς των ανθρωπίνων δικαιωμάτων. Η
Ελλάδα είναι ανίκανη να προστατέψει τα παιδιά των παρανόμων
μεταναστών. Τα παιδιά αυτά είναι αδέσποτα, διανυκτερεύουν στα
πάρκα και τα εκμεταλλεύονται οι Έλληνες. Σε κίνδυνο βρίσκονται από
τους Έλληνες τα ασυνόδευτα παιδιά. Μην στέλνεται ασυνόδευτα
παιδιά στην Ελλάδα. Και κάνει σύσταση στην ΕΕ να πάρει μέτρα!
Λόγια που μπορούν να «ξεσηκώσουν» οργανώσεις εναντίον μας ή
ακόμη και πληθυσμιακές ομάδες…

ΝΙΟΥ ΓΙΟΡΚ ΤΑΪΜΣ

Οι «Νιου Γιορκ Τάιμς»: Η Ελλάδα βρίσκεται μεταξύ χάους και ηρεμίας.

Δοκιμή για την Κυβέρνηση Καραμανλή η συνεχιζόμενη βία. Δήλωση του
Πάνου Λειβαδά «Με το να μην αντιδράς βίαια στην βία έχεις πολιτικό
κόστος». Η κατάσταση είναι ηφαίστειο βαλκανικό έτοιμο να εκραγεί.

ΟΥΑΣΙΝΓΚΤΟΝ ΤΑΪΜΣ

Η «Ουάσιγκτον Τάιμς»: Οι διαδηλώσεις προκάλεσαν επιθέσεις σε Ελληνικές

Διπλωματικές Αποστολές. Στη Τουρκία άγνωστος έριξε κόκκινη μπογιά στο
Ελληνικό Προξενείο. Στη Νέα Υόρκη, κάποιος πέταξε τούβλο στο Γενικό
προξενείο της Ελλάδας και έγραψε συνθήματα με γκράφιτι.

USA TODAY

Η «USA TODAY»: Η Κυβέρνηση Καραμανλή θα πέσει. Ματαιώθηκαν

εσωτερικές αεροπορικές πτήσεις. Οι ζημιές ξεπέρασαν τα 26 εκ δολλάρια. (Η
«Ουάσιγτον Πόστ» το ανεβάζει, στις 23 Δεκεμβρίου, σε 1,3 δισεκατομμύρια
δολλάρια!!!). Ο Γιώργος Παπανδρέου απαιτεί εκλογές. Η Κυβέρνηση
Καραμανλή έχει αυτοδυναμία στη Βουλή μιας ψήφου. Το 1/5 των Ελλήνων
ζει κάτω από τα όρια της φτώχειας.

ΤΕΛΕΓΚΡΑΦ

Το σχέδιο κατάρρευσης των ευρωπαϊκών οικονομιών

αρχής γενομένης από Ελλάδα, Ιταλία, Ισπανία!!! Πρέπει να πούμε, ότι
κυκλοφόρησε στην Αμερική και απαράδεκτο «άρθρο» της «Τelegraph»,
γραμμένο από κάποιο Ambrose-Evans-Pritchard, ο οποίος «έτυχε» να
βρεθεί σε συγκρούσεις νεαρών διαδηλωτών και της Αστυνομίας, με τίτλο
«Το ευρώ είναι το πιο αδύνατο νόμισμα και καταρρέει». Γράφει
ειδικότερα: Οι Έλληνες διαδηλωτές χτυπάνε την ευρωζώνη και την
Ευρωπαϊκή Ένωση!!! Και χτυπά περαιτέρω το ευρώ, λέγοντας ότι η Ελλάδα
βρέθηκε ενοχοποιημένη από την Εurοstat για στατιστικές ατασθαλίες. Και το
δημόσιο έλλειμμά της είναι 35 δισεκατομμύρια δολάρια. Και ακόμη: Ο
πληθωρισμός είναι σε δυσθεώρητα ύψη. Οι τουρίστες φεύγουν και πάνε σε
Τουρκία και Κροατία. Θα απαιτηθούν χρόνια να γυρίσουν στη διαλυμένη
Ελλάδα. Το ΠΑΣΟΚ του Γιώργου Παπανδρέου αποτελεί την μοναδική λύση
διαδοχής!!! Προβλέπει η κρίση να μεταφερθεί και σε άλλες ευρωπαϊκές
πόλεις, με πρώτη την Ισπανία, όπου θα γίνουν συγκρούσεις. Από την πείρα
του ως «ανταποκριτού», στις Βρυξέλλες, και ειδικού αναλυτή, επισημαίνει ότι
Αθήνα, Στρασβούργο, Μασσαλία, Άμστερνταμ και Βρυξέλλες είναι ασταθείς
πόλεις και απειλούνται από το τρομοκρατικό Ισλάμ!!!! Θα αντιδράσουν βίαια
οι παράνομοι μετανάστες, ιδίως σε Ιταλία και Ισπανία, όπου θα ριμάξουν τα
πάντα. Η Ευρώπη θα βυθισθεί βαθμιαία σε βαθειά ύφεση το 2009. Το
Διεθνές Νομισματικό Ταμείο προβλέπει ανεργία στην Ισπανία του 15%.
Ζητήθηκε από τους μετανάστες να φύγουν, αλλά θʼ αντιδράσουν βίαια. Οι
συγκρούσεις θα φθάσουν στην Αγγλία, η οποία φλερτάρει τελευταία το
ευρώ. Και καταλήγει ο ανεκδιήγητος με την πρόβλεψη συνέχισης των
διαδηλώσεων στην Ελλάδα. Και ότι Έλληνες, Ισπανοί και Γάλλοι ζητούν
τώρα το κλείσιμο της Κεντρικής Ευρωπαικής Τράπεζας, που εδρεύει στη
Φραγκφούρτη… Προφανέστατα ο «δημοσιογράφος» ξετύλιξε τους
βαθύτερους αμερικανικούς πόθους για ευρω-κατάρρευση. Και ο πιο
αδύνατος κρίκος στο σύστημα Ευρώ και Ευρώπη, είναι η Ελλάδα και
μετέπειτα η Ιταλία, που έχουν το υψηλότερο δημόσιο χρέος και δεν
αντέχουν δημόσιες ζημιές και κοινωνικές αναταραχές…

«ΕΛΛΑΔΑ, ΚΡΑΤΟΣ ΔΟΛΟΦΟΝΟΣ»!!!

«Βαποράκι» αθλίων ανθελληνικών προκηρύξεων η Αμερικανική Πρεσβεία!

Θα κλείσουμε με τα όσα κυκλοφόρησε το Wilson Center, υπό τον Tζων
Σητιλίδη. Συγκεκριμένα, κατεβατά ολόκληρα από όλες αυτές τις ύποπτες
προκηρύξεις που κυκλοφορούν στην Αθήνα, χωρίς να ξέρουμε ακόμη τον
συντάκτη τους ( , τις οποίες μεταφράζει σε χρόνο μηδέν η Αμερικανική
Πρεσβεία, τις στέλνει έπειτα σε διάφορους φορείς - όπως στο Wilson Center
- και τις κυκλοφορούν στη συνέχεια σε όλη την αμερικανική επικράτεια! Και
μάλιστα καταφθάνουν κάθε μέρα στην Ομοσπονδιακή Υπηρεσία FBIS,
παρακλάδι της CIA.
Sε εμάς, μια τέτοια ανθελληνική προκήρυξη έφθασε από τον Τζων
Σητιλίδη. Καλούσε την 20η Δεκεμβρίου, ως Διεθνή Ημέρα Αντίδρασης
Εναντίον του Ελληνικού Δολοφονικού Κράτους «Call for international
Day of Actions Against Greek State Murder Worldwide, Saturday
December 20, 2008”. Δεν συγχωρούμε και δεν ξεχνάμε. Ανάληψη
παγκόσμιας αντίστασης υπέρ της μνήμης όλων των δολοφονηθέντων
νέων και των μεταναστών. Συνεχίζεται η κατάληψη του Εθνικού
Μετσοβείου Πολυτεχνείου. Η Ελλάδα θέλει κόσμο χωρίς Αστυνομία, Στρατό,
φυλακές και σύνορα. Αυτές οι νύχτες ανήκουν στον Αλέξανδρο
Γρηγορόπουλο. Και επανέρχεται με την επωδό «Διεθνής Ημέρα Αντίδρασης
Εναντίον του Δολοφόνου του Ελληνικού Κράτους, Κώστα Καραμανλή!!!».
Εντύπωση δε προκαλεί η ταχύτητα με την οποία φορείς της Αμερικανικής
Κυβέρνησης κυκλοφορούν τέτοιο άθλιο υλικό εναντίον της Ελλάδας!
Τέλος, αξιόλογοι πολιτικοί παρατηρητές διατείνονται, ότι πρόκειται για ένα σε
εξέλιξη Σχέδιο Αποσταθεροποίησης της Ελλάδας από την απερχόμενη
Κυβέρνηση Μπους και ότι περί αυτού έχει πλήρη και σαφή γνώση ο
επερχόμενος νέος Πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα, ο οποίος και οφείλει
να το σταματήσει εν τη γενέσει του, «αποκεφαλίζοντας» όλες τις
διπλωματικές και μυστικές υπηρεσίες των ΗΠΑ στην Αθήνα και όλα τα
Βαλκάνια! Από τον Πρέσβη, ως τον τελευταίο κλητήρα!
Από την άλλη πλευρά, δε χωράει καμμιά αμφιβολία, ότι ο Πρόεδρος Μπους
θα είναι πια υπόλογος έναντι της ιστορίας!

ΣΗΜΕΙΩΣΗ –ΔΙΕΥΚΡΙΝΗΣΗ
ΤΑ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΑΝ ΝΑ ΜΕΤΑΔΙΔΟΝΤΑΙ ΜΕ ΚΑΘΕ
ΕΠΙΦΥΛΑΞΗ, Η ΟΠΟΙΑ ΟΜΩΣ ΑΙΡΕΤΑΙ ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΑΦΟΥ ΤΑ
ΟΣΑ ΑΝΑΦΕΡΟΝΤΑΙ ΕΠΙΣΦΡΑΓΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟ ΚΥΡΟΣ ΚΑΙ ΤΗΝ
ΕΓΚΥΡΟΤΗΤΑ ΤΗΣ ΥΠΟΓΡΑΦΗΣ ΤΟΥ ΚΑΤΑΞΙΩΜΕΝΟΥ
ΣΥΝΑΛΔΕΦΛΟΥ κ. ΛΑΜΠΡΟΥ ΠΑΠΑΝΤΩΝΙΟΥ
το σλόγκαν που κυκλοφόρησε 2-3 μήνες πριν τα προσφατα γεγονότα στην
Αθήνα, με τους πυρπολισμους και τισ καταστροφές που συνεχίζονται
ακομα.....
* Όλοι θα έτυχε να το διαβάσετε,...ελεγε :
DESTROY ATHENS
Κάποιοι προοδευτικάριοι, ως ροζ σφουγκοκολάριοι, με το στανιό
θέλουν να μας "διαπαιδαγωγήσουν" στο να γίνουμε πιο "ευρύχωροι"
σε αντιλήψεις περί την Πατρίδα.

2. Είχε επισημανθεί προ καρού ότι ΟΝΤΩΣ υφίσταται σχέδιο

αποσταθεροποίησης. Δεν νοιάζομαι για τους από, "έξωθεν
φυτευτούς".Πολύ απλά, η ιστορία, ξεκινάει από τότε με την ιστορία της
νύκτας των εκλογών του 2000, με τις δηλώσεις του τότε εκπροσώπου
της Ν.Δ.
3. Συνεχίστηκαν με την διαγραφή του "γαλατά". Η πολιτική του στάση
το δείχνει. Σαλταδόρος προς κάθε κατεύθυνση.
4. Γιατί ο ΣΥ.ΡΙΖ.Α. έθεσε κάτω από την ομπρέλα του (στα ψηφοδέλτιά
των τελευταίων εκλογών), "λογικές" που δεν αναγνωρίζουν τις (έστω
σάπιες) κοινοβουλευτικές διαδικασίες. Τώρα, ενδεχομένως την νύφη
να την πληρώσει ο μικρός. Ο "λατόμος" είναι πιο επιδέξιος. Γιατί δεν
ψήφισαν υπέρ του αγωγού πετρελαίου;
5. Η Αλέκα το είχε προαναγγείλει.
"ΟΙ ΔΡΟΜΟΙ ΤΟΥ ΠΕΤΡΕΛΑΙΟΥ ΕΙΝΑΙ ΒΑΜΜΕΝΟΙ ΜΕ ΑΙΜΑ".
6. Γιατί άρα γε , του Giorgos, τον έβαλαν να αποκαλέσει το ΚΚΕ,
αριστερό ψάλτη της "Δεξιάς".
7. Υπήρξε, όντως κάτι σαν μια επιχείρηση Gladio.Κάτι σαν "κόκκινη
προβειά" , μόνον με την ιδιαιτερότητα ότι ίσως να χρησιμοποιήθηκαν
"στηρίγματα" από "έξω". Ίσως να χρησιμοποιήθηκαν και "Γεωργοί".
8. Θυμηθείτε το πανώ "ΚΑΤΩ Η ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΔΟΛΟΦΟΝΩΝ". Τα
κουτιά με την μπογιά ήταν ανοικτά από καιρό πριν. Η δολοφονία του
Αλέξη, ήταν μόνον η σπίθα.
9. Προβλήματα υπάρχουν πολλά που αφορούν τους νέους και όλον
τον ελληνικό λαό. Αναμφίβολα και αναντίρρητα.
10. Αλλά ποτέ μα ποτέ ένα κομμάτι του λαού δεν μπορεί να στραφεί
εναντίον άλλου κομματιού του λαού. Γιατί δεν πήγαν στα βόρεια
προάστεια ;
11. Ξαναϋπενθυμίζω, φορτικά, το παράδειγμα της "Ματωμένης
Κυριακής" στην Αγ. Πετρούπολη (1905). Οδήγησαν ο παπα- Γκαμπόν
και ο πράκτορας της Οχράνα και της Ιντέλιτζες Σέρβις, Άζεφ, τον λαό
στην σφαγή. Πληροφοριακά δε,

ΑΝΕΚΑΘΕΝ Η ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ ΜΑΣ, ΛΕΓΟΤΑΝ ΜΙΚΡΗ ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ.

(Βλέπε βιβλίο του Γ. Φουράκη "ΣΙΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΣΥΝΟΜΩΣΙΕΣ", 1979, εκδ.
ΓΡΑΜΜΗ)
Και ο Νοών Νοείτο. Οψόμεθα εις Φιλίππους από μια "στοιχειώδη"
μαρξιστική ανάλυση (ιδιαιτέρως για την Ελλάδα), ποιόν κτυπάς;
Μήπως η Κοινωνική Εξέγερση, είναι πράξις (ταύρου εν υαλοπωλείω) ;
Οπωσδήποτε η κοινωνική βία, δεν γίνεται με κονφετί ούτε με
λουκουμόσκονη, αλλά ούτε και με γιούρια στον ταβά με τα κουλούρια.
Όσον αφορά δέ για κάθε απόπειρα προσωμοίωσης με τον Μάη του
'68, καμάρωσε τα "παληκάρια"- ηγέτες της τότε νεολαίας.
- ΚΟΥΣΝΕΡ (Ηγέτης των γιατρών χωρίς σύνορα, μετέπειτα, , μπηχτός
του ΝΑΤΟ στο Κόσσοβο, και σήμερα υπουργός εξωτερικών της
Γαλλίας.
- ΧΑΒΙΕ ΣΟΛΑΝΑ (Σου θυμίζει τίποτε το όνομα
- ΚΟΝ ΜΠΕΝΤΙΤ (Ρατσιστή Δήμαρχος της Φραγκφούρτης);

- ΕΜΜΑΝΟΥΕΛ ΜΠΑΡΟΖΟ (Πρέπει να τον έχεις ακουστά).Εν τέλει, τα

πράγματα, είναι πολύ πιο σύνθετα απ' ότι μπορούμε να το
υποψιασθούμε

Ξεκινάμε από αυτό που υπάρχει. Αλλά, είναι αδιανόητο, αυτό που υπάρχει,
να μην το ψάξουμε, να μην βρούμε τις αιτίες του. Όσον αφορά για τα
διάφορα συνομωσιολογικά, (με αυτά ο Λιακόπουλος πουλάει βιβλία) αλλά
δεν υπάρχουν ως "υπόγειες διαδρομές"; Πάρε παράδειγμα, την ... Αλ
Κάϊντα. Παιδί των αμερικανών πού κατέληξε;
Πού μπορεί να καταλήξει;
Η διάβρωση των "Ερυθρών Ταξιαρχιών";
Ο πόλεμος της Οσετίας.
Ο αρχηγός των Τσετσένων, πριν "εκτελεσθεί" τον περιέθαλπτε η Γηραιά
Αλβιώνα και ο "εργατικός" Μπλαίρ.
O πόλεμος των αγωγών πετρελαίου. Το σκάνδαλο των υποκλοπών; (Τί
κάνει Νιάου-νιάου στα κεραμίδια) !!!
Η υπόθεσις Gladio, στην Ιταλία.
Η "κόκκινη προβειά" στην Ελλάδα;
Και άλλα, δυστυχώς πολλά, πάρα πολλά.

Μια άλλη προσέγγιση του μακεδονικού ζητήματος

Η αποκωδικοποιημένη ανάγνωση του μακεδονικού ζητήματος, αυτού του

τόσο σημαντικού κεφαλαίου της νεώτερης και σύγχρονης ιστορίας των λαών
της περιοχής, επιτρέπει την πρόσβαση σε θέματα ιδεολογίας, όπως αυτά της
δόμησης του εθνικού μύθου και της διαμόρφωσης της εθνικής συνείδησης. [2]
Εάν η ιστορία των ιστορικών συγγραμμάτων αποτελεί μέρος της ιστορίας
των ιδεών, η ατραπός της επιστροφής του μακεδονικού ζητήματος από το
μύθο στην ιστορία διέρχεται το χώρο της ελληνικής ιστοριογραφίας. Ιστορικό
γεγονός δεν είναι μόνο η πολιτική αντιπαράθεση αλλά και η ιστορική διαμάχη
ή η σύγκρουση των ιστορικών.

Το μακεδονικό ως θέμα διαμόρφωσης εθνικής συνείδησης, ζήτημα

δηλαδή ιδεολογικό, υπάρχει με τον ιστορικό λόγο και μετασχηματίζεται μαζί
του. Ο μακεδονολόγος ιστοριογράφος συνθέτει το έργο του με το ιδεολογικό
υλικό που προκύπτει από την αναδόμηση του σώματος της προϋπάρχουσας
φιλολογικής κληρονομιάς. Ο αρχιτέκτονας του “νέου” οικοδομήματος
χρησιμοποιεί στη σύνθεση τις περισσότερες από τις ιδεολογικές ψηφίδες
που συγκροτούν τον εθνικό μύθο. Ο μύθος συλλογικά σχηματισμένος μέσα
στη διάρκεια θέτει το πλαίσιο στο συγγραφέα. Η πρωτότυπη συμβολή του
εθνικού ιστορικού περιορίζεται έτσι στην ερμηνεία κάποιων νεώτερων
συμβάντων ή σε προτάσεις μιας άλλης ανάγνωσης επιμέρους σημείων,
ετοιμόρροπων από τις φθορές που σωρεύει ο χρόνος. Ο έλληνας ιστορικός
του μακεδονικού ζητήματος είναι κυρίως ερασιτέχνης. Πρόκειται για τον
εθνικιστή πολιτικό, κληρικό, διπλωμάτη, στρατιωτικό, δημοσιογράφο,
δάσκαλο, δικηγόρο, γιατρό που γράφει για να υπερασπιστεί την εθνική
υπόθεση. Επίκουρος στον κοινό αγώνα έρχεται γράφοντας κάποιο βιβλίο
ιστορίας ο εθνικιστής αρχαιολόγος, θεολόγος, πολιτειολόγος,
οικονομολόγος, λαογράφος, γλωσσολόγος πανεπιστημιακός. Μέσα σε αυτό
το πλήθος των αυτοδίδακτων ιστοριογράφων, ο επαγγελματίας έλληνας
ιστορικός εμφανίζεται σαν η εξαίρεση του κανόνα. [3] Ο τελευταίος,
μεθοδολογικά εξοπλισμένος, με πρόσβαση στο αρχειακό υλικό, γνώση της
βαλκανικής και ευρωπαϊκής βιβλιογραφίας και κρατική υποστήριξη, συνθέτει
αρτιότερο έργο. Η εθνική αντίληψη των πραγμάτων, δηλαδή ο εθνικός
μύθος, αποτελεί όμως και γι’ αυτόν, όπως και για όλους τους
προηγούμενους, τον κοινό παρανομαστή. O έλληνας μακεδονομάχος, ο
πατριαρχικός δεσπότης και ο προξενικός υπάλληλος της εποχής θα μιλήσει
πολύ εκ των υστέρων και συχνά κατόπιν παραγγελίας. [4] Είναι ωστόσο
αρκετά τα ημερολόγια, οι επιστολές και τα απομνημονεύματα που
παραμένουν ερμητικά σφραγισμένα σε κάποια αρχεία και δε θα γνωρίσουν,
για εθνικούς λόγους, το φως της δημοσιότητας. [5]Η έκδοση των ιστορικών
αναμνήσεων των ελλήνων πρωταγωνιστών της περιόδου 1903 – 1908,
έπεται εκείνης των αντιπάλων γειτόνων τους. Η ελληνική απάντηση έχει
κυρίως αμυντικό – απολογητικό χαρακτήρα. Μια προσεκτική ανάγνωση των
λίγων δημοσιευμένων ελληνικών κειμένων [6] παρουσιάζει πάντως, αν και με
έμμεσο τρόπο, τα μελανά σημεία του ελληνισμού στον αγώνα για την
κυριαρχία στη Μακεδονία. [7]Η σύνθεση του πληθυσμού της Μακεδονίας είναι
ένα κεφάλαιο που συναντάς στα περισσότερα βιβλία περί μακεδονικού
ζητήματος. Οι ελληνικές στατιστικές, ιδιωτικές ή κυβερνητικές, αδέξια
χαλκευμένες, εμφανίζουν ως ελληνισμό το σύνολο των πιστών στο
πατριαρχείο Κωνσταντινουπόλεως. Έτσι εμφανίζουν τη Μακεδονία των
αρχών του 20ου αιώνα με ένα πληθυσμό 650 έως 750 χιλιάδων “Ελλήνων”.
Αυτή ωστόσο η προπαγάνδα προοριζόταν για ενδοελλαδική κατανάλωση. Οι
ξένοι δημοσιογράφοι, ταξιδιώτες, επιχειρηματίες και διπλωμάτες γνώριζαν
ότι το ποσοστό των ελληνοφώνων ορθοδόξων της Μακεδονίας ήταν πολύ
μικρότερο. Οι Ρωμιοί (και όχι Έλληνες), όπως οι ίδιοι αποκαλούσαν τον
εαυτό τους, αποτελούσαν το 10 % περίπου του πληθυσμού της Μακεδονίας
και ήταν συγκεντρωμένοι στους νότιους καζάδες. [8]Οι πληροφορίες που
ευνοούσαν την ελληνική πλευρά αφορούσαν την εκπαιδευτική
δραστηριότητα [9] και τον αριθμό των ελληνικών σχολείων συγκριτικά με τα
βουλγάρικα, τα ρουμανικά και τα σέρβικα. Ο αριθμός των πατριαρχικών
(ελληνικών) σχολείων, [10] αν και μεγάλος εξ αιτίας της παραδοσιακά ισχυρής
δύναμης του πατριαρχείου εντός της αυτοκρατορίας, παρουσιαζόταν ακόμη
μεγαλύτερος από την ελληνική προπαγάνδα.Ο εχθρός του ελληνισμού στη
διαμάχη για τη Μακεδονία ήταν κυρίως – και για πολλές δεκαετίες – ο
Βούλγαρος. Ο επί αιώνες κυρίαρχος Τούρκος, θεωρείτο ο προσωρινός
διαχειριστής και συγκυριακά σύμμαχος κατά του βουλγαρισμού. Οι ρωμιοί
βιοτέχνες και έμποροι των μακεδονικών πόλεων του νότου και η
εκκλησιαστική γραφειοκρατία του πατριαρχείου δεν επιθυμούσαν το
διαμελισμό μιας αυτοκρατορίας στην οποία κατείχαν κοινωνικά δεσπόζουσα
θέση αλλά την περαιτέρω βελτίωση της θέσης αυτής. [11] Η αδυναμία του
ελληνικού βασιλείου να διεκδικήσει στρατιωτικά (από την ήττα του 1897
μέχρι τους βαλκανικούς πολέμους) τα μακεδονικά βιλαέτια, το υποχρεώνει
μπροστά στο φάντασμα της Μεγάλης Βουλγαρίας, σε διπλωματική
συνεργασία με την Πύλη. Ο Βούλγαρος θα εμφανιστεί σαν εχθρός
θρησκευτικός για το πατριαρχείο και εθνικός για το ελληνικό κράτος. Η
δημιουργία και η εξάπλωσης της βουλγαρικής εξαρχίας στα μακεδονικά
εδάφη, από το Φεβρουάριο του 1870 μέχρι και τον Ιούλιο του 1903, υπήρξε
πλήγμα κατά του Πατριαρχείου. Ο θρησκευτικός εξαρχικός κίνδυνος έγινε και
ελληνικός εθνικός κίνδυνος με την αυτονομιστική επανάσταση του Ίλιντεν. [12]
Παρ’ όλο που η δράση και το πρόγραμμα των μακεδόνων αυτονομιστών
ήταν άσχετα με τα σχέδια και τα συμφέροντα της εξαρχίας, το ελληνικό
κράτος συνέδεσε και τα δύο ως εκφάνσεις ενός ενιαίου εθνικού πολιτικού
κινήματος. Από το Ίλιντεν και μετά, ισχυροποιείται η συμμαχία πατριαρχείου
Κωνσταντινουπόλεως και ελληνικού κράτους στα μακεδονικά πράγματα. Το
πατριαρχείο υποδεικνύει τον εξαρχικό εχθρό και η Ελλάδα στέλνει ένοπλες
μισθοφορικές ομάδες υπό την ηγεσία ελλήνων αξιωματικών για να τον
τιμωρήσει. [13]Τα ένοπλα ελληνικά σώματα θα επιτεθούν με σφοδρότητα στα
εξαρχικά μακεδονικά χωριά επιχειρώντας να τα τρομοκρατήσουν ώστε να
επανέλθουν στο πατριαρχείο. Το ίδιο θα κάνουν και με τους ρουμανίζοντες
Βλάχους. Η σύγκρουση με τις αυτονομιστικές τσέτες ή τα οθωμανικά
στρατιωτικά αποσπάσματα συνήθως αποφεύγεται λόγω του υψηλού ρίσκου.
Το μακέλεμα των μη πατριαρχικών μακεδόνων αγροτών και βλάχων βοσκών
και το κάψιμο των χωριών τους από τους έλληνες κομιτατζήδες θα κρατήσει
από την έξοδο του Παύλου Μελά το φθινόπωρο του 1904 μέχρι το καλοκαίρι
του 1908 και την επανάσταση των Νεότουρκων.

Από την άλλη το αγροτικό αυτονομιστικό κίνημα θα διασπαστεί σε δύο

παρατάξεις. Οι βερχοβιστές προσανατολίζονται στη βουλγαρική εθνική ιδέα
της ένωσης της Μακεδονίας με τη Βουλγαρία και οι τσεντραλιστές εμμένουν
στο σύνθημα “η Μακεδονία στους Μακεδόνες”. [14] Οι βαλκανικοί πόλεμοι που
θα τελειώσουν με ήττα όχι μόνο των Οθωμανών αλλά και των Βουλγάρων,
θα προσφέρουν στην Ελλάδα και τη Σερβία το μεγαλύτερο μέρος των
μακεδονικών εδαφών. Οι ελπίδες της Βουλγαρίας για έναν αγώνα ρεβάνς θα
την ωθήσουν να βγει στον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Οι επιτυχίες της όμως
στο μακεδονικό μέτωπο, στάθηκαν σύντομες. Η λήξη των εχθροπραξιών θα
τη βρει από την πλευρά των ηττημένων για δεύτερη φορά μέσα σε λίγα
χρόνια. Τα νέα σύνορα στα Βαλκάνια χαράχτηκαν στα επιτελεία των νικητών
και εκεί συμμετείχαν οι Έλληνες και Σέρβοι πολέμιοί της.Ο μακεδονικός λαός
τριχοτομήθηκε. Το όνειρο των Τσεντραλιστών για εθνικό κράτος παρέμεινε
ανεκπλήρωτο. [15]Η υποχρεωτική ανταλλαγή πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και
Τουρκίας του 1924 που ξερίζωσε χιλιάδες οικογένειες από τις προγονικές
εστίες τους και τις έσυρε εκατέρωθεν στην προσφυγιά άλλαξε σημαντικά την
πολιτισμική σύνθεση του πληθυσμού της Μακεδονίας. [16]Από το 1912 μέχρι
το 1924 θα εγκαταλείψουν το ελληνικό τμήμα της Μακεδονίας 470.000
περίπου μουσουλμάνοι [17] (μεταξύ των οποίων χιλιάδες Μακεδόνες
αλλά και οι ελληνόφωνοι Βαλαάδες) και μέχρι το 1928, περίπου 100.000
εξαρχικοί Μακεδόνες. [18] Τη θέση τους θα πάρουν 638.253 χιλιάδες
χριστιανοί πρόσφυγες (ανάμεσα τους χιλιάδες τουρκόφωνοι αλλά και
πατριαρχικοί Μακεδόνες). [19]Η μακεδονική μειονότητα [20] γνωρίζει τη
σκληρότητα του ελληνικού κράτους κατά την περίοδο του μεσοπολέμου
κυρίως σε δύο ζητήματα. Πρώτον με τον αποκλεισμό της από τη διανομή της
γης των εκδιωχθέντων μουσουλμάνων καθώς αυτή πηγαίνει κατά κύριο λόγο
στους νεοαφιχθέντες πρόσφυγες και δεύτερον στην ουσιαστική απαγόρευση
της μητρικής τους γλώσσας. [21] Οι Μακεδόνες θα διατηρήσουν τη συνείδηση
της διαφορετικότητας τους [22] και θα βιώσουν τη σκληρότητα (έως και
εχθρότητα) της ελληνικής διοίκησης.

Το μακεδονικό θα αναζωπυρωθεί στη διάρκεια του δευτέρου παγκοσμίου

πολέμου και της κατοχής. Οι Βούλγαροι ως σύμμαχοι του Άξονα θα
εισέλθουν νικητές τόσο στο γιουγκοσλαβικό τμήμα της Μακεδονίας όσο και
στο ελληνικό. [23] Στην Ελλάδα οι Μακεδόνες ιδρύουν το ΣΝΟΦ και
συνεργάζονται στην αντίσταση με το ΕΑΜ. [24]Μετά την ήττα του Άξονα ο
μακεδονικός πληθυσμός θα δεχτεί σφοδρή επίθεση από το ακροδεξιό
παρακράτος. [25] Οι Μακεδόνες ιδρύουν την οργάνωση ΝΟΦ, συμμαχούν με το
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟ ΣΤΡΑΤΟ και αγωνίζονται για την “πλήρη αποκατάσταση του
μακεδονικού λαού”.Η ήττα της ελληνικής αριστεράς το 1949, θα οδηγήσει
χιλιάδες Μακεδόνες, κυρίως από την περιοχή της Καστοριάς και των
Πρεσπών, στην προσφυγιά προς τη Γιουγκοσλαβία και τις χώρες της
Ανατολικής Ευρώπης. [26]Η ίδρυση της ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ ΤΗΣ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑΣ τον
Αύγουστο του 1944 μέσα στα πλαίσια της ομόσπονδης Γιουγκοσλαβίας και η
πίεση του Τίτο τα πρώτα μεταπολεμικά χρόνια προς τη Βουλγαρία και την
Ελλάδα για παραχώρηση μειονοτικών δικαιωμάτων στη μακεδονική
μειονότητα, υπήρξε σημείο τριβής στις διακρατικές σχέσεις.Στη συνέχεια η
αντισοβιετική πολιτική του Τίτο οδήγησε στην άμβλυνση της αντιπαράθεσής
του με τη νατοϊκή Ελλάδα και τον οδήγησε στην υποβάθμιση του ζητήματος
των δικαιωμάτων της μακεδονικής μειονότητας.1] Στην πρώτη μορφή του, το
κείμενο αυτό δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΛΕΒΙΑΘΑΝ, 4 (1989)

[2]
Υπάρχουν περιπτώσεις όπου μία πολιτισμική κοινότητα, την εποχή της
διάδοσης της εθνικής ιδεολογίας, διασπάται σε πολλές εθνικές κοινότητες.
Για παράδειγμα η πολιτισμική κοινότητα των χριστιανών Μακεδόνων της
πόλης Μπίτολα (Μοναστηρίου) την περίοδο 1903 – 1912, επηρεάζεται από
το αυτονομιστικό μακεδονικό κίνημα αλλά και από τις εθνικές προπαγάνδες
της Βουλγαρίας, της Ελλάδας και της Σερβίας. Στα Μπίτολα σύμφωνα με τον
Brancoff λειτουργούσαν το 1905 έντεκα βουλγαρικά σχολεία με 38
εκπαιδευτικούς και 1.441 μαθητές, εννέα ελληνικά με 50 εκπαιδευτικούς και
367 μαθητές και 3 σέρβικα με 19 εκπαιδευτικούς και 230 μαθητές.[3] Η εθνική
ιστορία θεωρείται (και είναι) πολύ σοβαρή υπόθεση ώστε να την αφήσει η
ιδεολογική κοινότητα του έθνους, μόνο στα χέρια των ιστορικών.[4] Η
Πηνελόπη Δέλτα, με τη βοήθεια της γραμματέας της Αντιγόνης Μπέλλου
κατέγραψε τη δεκαετία του 1930 τα απομνημονεύματα έξι ελλήνων
πρωταγωνιστών. Μεταξύ των ετών 1958 και 1960 το ΙΔΡΥΜΑ ΜΕΛΕΤΩΝ
ΧΕΡΣΟΝΗΣΟΥ ΑΙΜΟΥ δημοσίευσε εκείνα του μητροπολίτη Καστοριάς
Γερμανού Καραβαγγέλη, του κρητικού οπλαρχηγού Γιώργου Δικώνυμου
(Μακρή) και του μανιάτη οπλαρχηγού Παναγιώτη Παπατζανετέα. Τα κείμενα,
που επανεκδόθηκαν από το ίδιο ίδρυμα το 1984 σε περιορισμένο αριθμό
αντιτύπων εκτός εμπορίου, δημοσιεύτηκαν μερικώς λογοκριμένα, σύμφωνα
με έρευνα της δημοσιογραφικής ομάδας του Ιού της εφημερίδας
ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ (7/7/2002). Τα άλλα τρία απομνημονεύματα του
ανθυποπλοίαρχου Ιωάννη Δεμέστιχα (Νικηφόρου), του ανθυποπλοίαρχου
Γεωργίου Κακουλίδη (Δράγου) και του Χρυσόστομου παπά Δράκου,
παραμένουν αδημοσίευτα.[5] Ο τίτλος του φύλακα των εθνικών μυστικών
μπορεί να αποδοθεί αβίαστα στη διευθύντρια της ΥΠΗΡΕΣΙΑΣ
ΔΙΠΛΩΜΑΤΙΚΟΥ ΚΑΙ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΑΡΧΕΙΟΥ του υπουργείου Εξωτερικών
κυρία Φωτεινή Κωνσταντοπούλου – Τομάη. Διαβάζοντας το σχετικό
δημοσίευμα της δημοσιογραφικής ομάδας του Ιού (ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ
6/7/2003) με τους χαρακτηριστικούς υπότιτλους που αναφέρονται στο εθνικό
έργο της, όπως “αρχεία στο γύψο”, ένα “μισόκλειστο αρχείο”, “οι κομμένοι
ερευνητές”, “παρανομία και συγκάλυψη”, πέρα από το κωμικοτραγικό της
υπόθεσης συνειδητοποιείς και τα όρια της επιστημονικής έρευνας στην
Ελλάδα. Προσωπικά δεν είχα την αφέλεια να επιχειρήσω την είσοδο μου στο
εθνικό άβατο των αρχείων του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών. Τα
έγγραφα του υπουργείου που χρησιμοποίησα στο βιβλίο μου “Ελληνικός
αντιμακεδονικός αγώνας” μου δόθηκαν και προφανώς δεν μπορώ να
αποκαλύψω την προέλευση τους. [6] Τελευταία δημοσιεύτηκαν στην Αθήνα
από τον ερευνητή Γιώργο Πετσίβα δύο σημαντικά έργα. Το 2000 “Τα
τετράδια του Ίλιντεν” του Ίωνος Δραγούμη και το 2003 το “Ημερολόγιο του
Γεωργίου Τσόντου - Βάρδα”.

[7]
Το 1867 επί πρωθυπουργίας Αλεξάνδρου Κουμουνδούρου, ο
βουλευτής Πέτρος Ζάνος, με εντολή του υπουργού Εξωτερικών Χαριλάου
Τρικούπη, διαπραγματεύτηκε τους όρους της ελληνοσερβικής συνθήκης του
Φεσλάου (Voeslau). Κατά τις διαπραγματεύσεις έγινε φανερό ότι οι εδαφικές
αξιώσεις της Ελλάδας προς βορρά περιελάμβαναν το σύνολο της
γεωγραφικής Μακεδονίας. Σύμφωνα με τα λόγια του ίδιου του βουλευτή
προς τους σέρβους αντιπροσώπους, “ουδείς θα ευρεθεί εν Ελλάδι
άνθρωπος όστις θα θέση την υπογραφήν του εις μίαν συνθήκην, δια της
οποίας διατέμνεται η Μακεδονία, και απαλλοτριούται η Ελλάς των επί αυτής
προαιωνίων αξιώσεών της”. Βλ. Σπυρίδωνος Μαρκεζίνη, Πολιτική ιστορία
της νεωτέρας Ελλάδος, εκδόσεις ΠΑΠΥΡΟΣ, τόμος δεύτερος, Αθήνα 1967,
σελ. 65.

[8]
Σύμφωνα με τον K’nčov (Кънчов Васил, Македония етногрфия и
статистика, София, 1900.) ο αριθμός των οικισμών ανά καζά όπου οι
χριστιανοί Ρωμιοί κατοικούσαν μόνοι τους ή με αλλόφωνους ήταν:
Θεσσαλονίκης 31, Βέροιας 43, Γιαννιτσών 1, Λαγκαδά 25, Κασσάνδρας 49,
Σερρών 32, Ζίχνας 24, Ντεμίρ Ισάρ 1, Μελένικου 1, Άνω Τζουμαγιάς 1,
Δράμας 4, Πραβίου 14, Καβάλας 2, Σαρή Σαμπάν 1, Σκοπίων 1, Καστοριάς
17, Καϊλαρίων 3, Ανασελίτσας 62, Γρεβενών 70, Κοζάνης 36.

Ο D. M. Brancoff (La Macédoine et sa population chrétienne, Paris, 1905)

δίνει αντίστοιχα τον εξής αριθμό οικισμών Ρωμιών (αμιγών ή μικτών) ανά
καζά: Θεσσαλονίκης 41, Βέροιας 47, Γιαννιτσών 1, Τίκφες 2, Γευγελής 1,
Λαγκαδά 31, Κασάνδρας 37, Σερρών 46, Ζίχνας 23, Ντεμίρ Ισάρ 3,
Μελένικου 1, Άνω Τζουμαγιάς 1, Νευροκοπίου 1, Δράμας 6, Πραβίου 14,
Καβάλας 2, Σαρή Σαμπάν 1, Σκοπίων 1, Βέλες 1, Κουμάνοβο 1, Κότσανι 1,
Μπίτολα (Μοναστηρίου) 1, Πρίλεπ 1, Φλώρινας 1, Καστοριάς 15, Καϊλαρίων
1, Ανασελίτσας 45, Γρεβενών 52, Κοζάνης 35, Κατερίνης 32 και Ελασσόνας
39.

[9]
Τη διαχείριση των πατριαρχικών σχολείων στην οθωμανική Μακεδονία
την είχαν τα Μικτά Εκκλησιαστικά Συμβούλια που επόπτευαν της λειτουργίας
και διαχειρίζονταν τα οικονομικά των εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και οι τοπικές
Εκπαιδευτικές Επιτροπές οι οποίες επικύρωναν τα προγράμματα και
διόριζαν τους εκπαιδευτικούς. Μέσω της μυστικής χρηματοδότησης αυτών
των επιτροπών, το ελληνικό προξενείο επιχειρούσε να διαδώσει την
ελληνική εθνική ιδεολογία. Ο πατριάρχης και οι μητροπολίτες, που είχαν την
πρόνοια για την ομοιόμορφη διδασκαλία όλων των σχολείων και την επιλογή
των σχολικών εγχειριδίων μέσω του θεσμών της Συνόδου των
Μητροπολιτών και του Διαρκούς Μικτού Συμβουλίου, βρέθηκαν συχνά σε
αντίθεση με το ελληνικό κράτος και τους κατά τόπους προξένους του, για το
θέμα της χρηματοδότησης των πατριαρχικών (ελληνικών) σχολείων. Βλ. Σ.
Ηλιάδου – Τάχου, Οι δομές της κοινοτικής εκπαίδευσης στις εκκλησιαστικές
επαρχίες Κοζάνης, Σισανίου, Καστορίας και Μογλενών κατά το δεύτερο μισό
του 19ου και στις αρχές του 20ου αιώνα, διδακτορική διατριβή, Αριστοτέλειο
Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Παιδαγωγική Σχολή, Παιδαγωγικό Τμήμα
Νηπιαγωγών, 1997, σελ. 53 – 56.

Η πατριαρχική διοίκηση ήθελε να παίρνει αυτή τα χρήματα από την

ελληνική κυβέρνηση και να τα διαχειρίζεται κατά το δοκούν. Από την άλλη το
ελληνικό υπουργείο Εξωτερικών δεν εμπιστευόταν τους φαναριώτες
δεσποτάδες, λόγω της φιλοχρηματίας τους αλλά και των αμφισβητούμενων
ελληνικών εθνικών φρονημάτων τους. Η σύγκρουση προξένων και
μητροπολιτών περιγράφεται σε πολλές προξενικές εκθέσεις. Βλ. σχετικά
Σοφία Βούρη, Πηγές για την ιστορία της Μακεδονίας. Εκκλησία και κράτος
1889 – 1905, εκδόσεις GUTENBERG, Αθήνα 1999.

[10]
Τα πατριαρχικά (ελληνικά) σχολεία απέτυχαν να εξελληνίσουν τους
αλλόγλωσσους πληθυσμούς λόγω της εμμονής στη χρήση μιας λόγιας
αρχαΐζουσας γλώσσας. Τα παιδιά της δευτέρας δημοτικού που διάβαζαν στο
αναγνωστικό τους “ο άνθρωπος έπεσεν εις το κακόν και διεφθάρη υπό της
αμαρτίας” και “Θεέ μου βοήθει μοι, ίνα είμαι πάντοτε παιδίον καλόν,
προσεκτικόν, ευπειθές και επιμελές” όπως χαρακτηριστικά γράφει η Μαρία
Δημάση (Τα ελληνόγλωσσα αναγνωστικά του δημοτικού σχολείου της
Κωνσταντινούπολης και η εθνική και θρησκευτική ταυτότητα των
ελληνοπαίδων, διδακτορική διατριβή Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο
Θεσσαλονίκης, Θεολογική Σχολή, Τμήμα Θεολογίας, σελ. 171 και 232),
μάθαιναν μια γλώσσα που δεν μίλαγαν τα ελληνόπουλα της ηλικίας τους
αλλά ούτε και ο δάσκαλος εκτός αίθουσας.

Ο H. N. Brailsford σημειώνει χαρακτηριστικά στο βιβλίο του (Macedonia -

its races and their future, London 1906, σελ. 208), ότι αν αυτή τη λόγια
γλώσσα αδυνατούσε να τη μάθει ο ρωμιός αγρότης, τότε ο πατριαρχικός
αλλόγλωσσος έπρεπε να ήταν απελπισμένος. Για να εξελληνιστεί έπρεπε να
μάθει όχι μία ξένη γλώσσα αλλά δύο.

[11]
Κάθε επέκταση του ελληνικού κράτους σήμαινε για το πατριαρχείο
απώλεια φορολογούμενου και ιδεολογικά ελεγχόμενου πληθυσμού. Το
πατριαρχείο δέχτηκε το πρώτο χτύπημα στις 23 Ιουλίου 1833, όταν η
εκκλησία της Ελλάδας απέκτησε την αυτοκεφαλία της χωρίς τη συγκατάθεση
του πατριάρχη (που δόθηκε αναγκαστικά με το συνοδικό τόμο του 1850). Για
το ζήτημα βλ. Νικολάου Κουλουγλιώτη, Η διαμάχη Θεοκλήτου Φαρμακίδη –
Κωνσταντίνου Οικονόμου και η διαμόρφωση του παιδευτικού ιδεώδους του
νεώτερου ελληνισμού, διδακτορική διατριβή, Pontificio Istituto Orientale,
Roma 1983, σελ. 63 – 71.

Το δεύτερο πλήγμα ήρθε για το πατριαρχείο στις 20 Ιουνίου 1881 όταν η

Ελλάδα ενσωμάτωσε το μεγαλύτερο τμήμα της Θεσσαλίας και την επαρχία
της Άρτας και στέρησε από το Φανάρι τη νομή μιας περιοχής με 300 χιλιάδες
περίπου κατοίκους. Βλ. Χρήστου Καρδαρά, Η πολιτική δράση του πατριάρχη
Ιωακείμ Γ΄ (πρώτη πατριαρχία 1878 – 1884), διδακτορική διατριβή,
Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων, τμήμα Ιστορίας και Αρχαιολογίας της Φιλοσοφικής
Σχολής, Ιωάννινα 1993, σελ. 332 – 345.

[12]
Είναι χαρακτηριστικά όσα γράφει με δέος ο Ίων Δραγούμης στον
πατέρα του Στέφανο στις 25 Ιουλίου 1903: “Αγαπητέ μπαμπά. Έχομεν
Σλαυϊκήν επανάστασιν εν Μακεδονία. Τούτο αρκεί ίνα εννοήση ο πονών και
γινώσκων. Άπαντες οι σλαυόφωνοι πληθυσμοί ηκολούθησαν το Κομιτάτον,
ορθόδοξοι και σχισματικοί, και οι πλείστοι εκουσίως”. Βλ. Ίωνος Δραγούμη,
Τα τετράδια του Ίλιντεν, εισαγωγή – επιμέλεια – σύνθεση Γεώργιος Πετσίβας,
Αθήνα 2000, σελ. 195.

[13]
Για την ελληνική επίθεση στη Μακεδονία εκείνη την περίοδο βλ.
Δημήτρη Λιθοξόου, Ελληνικός αντιμακεδονικός αγώνας – Από το Ίλιντεν στη
Ζαγκορίτσανη (1903 – 1905), δεύτερη έκδοση, ΜΠΑΤΑΒΙΑ, Θεσσαλονίκη
2006.

[14]
Ο Γιάνε Σαντάνσκι θα ηγηθεί πολιτικά του αυτονομιστικού μακεδονικού
κινήματος. Μιλώντας για αυτόν, ο πρώην γραμματέας του ΚΚΕ Λευτέρης
Σταυρίδης θα πει πως υπήρξε ο άνθρωπος “όστις έκαμε το μεγαλύτερον
κακόν που ηδύνατο να κάμει άνθρωπος εις την Βουλγαρίαν”, εκείνος που
“ημπόδιζε τους σλαυοφώνους κατοίκους της Μακεδονίας να θεωρούν
εαυτούς Βουλγάρους και εκαλλιέργει Μακεδονικήν εθνικήν συνείδησιν”. Βλ.
Ελευθέριος Σταυρίδης, Τα παρασκήνια του ΚΚΕ, 1953, σελ. 212 και 214.

Το πρώτο λεξικό της μακεδονικής γλώσσας (χαρακτηρισμένης από το

συντάκτη του λεξικού ως “εθνικής γλώσσας”) το έγραψε ο Γκιόρκι Πούλεφσκι
το 1875. Βλ. Loring Danforth, Η μακεδονική διαμάχη – ο εθνικισμός σε έναν
υπερεθνικό κόσμο, εκδόσεις ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ, Αθήνα 1999, σελ. 58.

Ο διανοούμενος όμως που πρώτος διατύπωσε ξεκάθαρα το εθνικό

πρόγραμμα των μακεδόνων ήταν ο Κρίστε Μισίρκωφ. Το 1903 σημείωνε
μεταξύ άλλων ότι από “τη δεκαετία του 1890 διαμορφώθηκε ένα εθνικό
αποσχιστικό κίνημα με σκοπό να χωρίσει τα μακεδονικά συμφέροντα από
αυτά της Βουλγαρίας, εισάγοντας τη μακεδονική γλώσσα που θα χρησίμευε
ως λογοτεχνική για όλους τους Μακεδόνες”. Παρατηρούσε επίσης πως
επειδή “ο πατέρας μου, ο παππούς μου και ο προπάππος μου ονομάστηκαν
Βούλγαροι από παρεξήγηση, αυτό δεν σημαίνει ότι εγώ πρέπει να
παραμείνω στο σκοτάδι, όπως εκείνοι, σ’ ό,τι αφορά την εθνικότητά μου”. Βλ.
Κρίστε Μισίρκωφ, Μακεδονικές Υποθέσεις, μετάφραση Δημήτρης
Καραγιάννης, εκδόσεις ΠΕΤΣΙΒΑ, Αθήνα 2003, σελ. 95 και 159.

[15]
Το 1921 και ενώ βρισκόταν στην Ανδριανούπολη με εντολή του
ελληνικού υπουργείου Εσωτερικών για θέματα εποικισμού, ο Κωνσταντίνος
Καραβίδας έγραφε πως οι κάτοικοι της περιοχής της Μακεδονίας που
ενσωματώθηκε στη Βουλγαρία (Πιρίν), “εμφορούνται βαθέως υπό της ιδέας
της αυτονομήσεως της Μακεδονίας, ιδέας την οποίαν μελετούν αδιαλείπτως
και προπαγανδίζουν τοπικώς μεταξύ του πληθυσμού, ανεξαρτήτως δηλαδή
των επισήμων κομιτάτων και των άλλων οργανώσεων εν τω πολιτικώ κέντρω
της Βουλγαρίας. Συντελείται εδώ μία ζύμωσις εκ των κάτω εντελώς
ανοργάνωτος λαϊκή και αυτόματος και δια τούτο ουσιαστική. «Η Μακεδονία
λέγουν ανήκει εις τους Μακεδόνας και μόνους, είναι χώρα όχι μόνον πλουσία
αλλά και από πάσης απόψεως αυτάρκης. Οι Έλληνες και οι Βούλγαροι
πρέπει να αποχωρήσουν»”. Ολόκληρο το κείμενο του Καραβίδα, με τίτλο
“Περί των αιτιών και των πιθανοτήτων ενδεχομένου αυτονομιστικού
μακεδονικού κινήματος”, γράφτηκε στην Ανδριανούπολη το Νοέμβριο του
1921 και βρίσκεται στη ΓΕΝΝΑΔΕΙΟ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ στο αρχείο του Φίλιππου
Δραγούμη. Αποτελεί δε αποστομωτική απάντηση τόσο για τους Βούλγαρους
όσο και για τους Έλληνες μακεδονολόγους που θεωρούν τον Τίτο ως
“εμπνευστή και δημιουργό” του μακεδονικού έθνους.

[16]
Σε υπόμνημα του από το Λονδίνο, προς το ελληνικό υπουργείο
Εξωτερικών, στις 17 Οκτωβρίου 1922, ο Βενιζέλος πρότεινε τη νόμιμη,
διακρατικά συμφωνημένη και υπό την αιγίδα της διεθνούς κοινότητας,
εθνοκάθαρση, μέσω της διαδικασίας της υποχρεωτικής ανταλλαγής
πληθυσμών. Ας παρακολουθήσουμε τη σκέψη του: “Από την κακήν ή καλήν
λύσιν του ζητήματος τούτου εξαρτάται χωρίς υπερβολήν το μέλλον της
Ελλάδος. Αποτυχία της καλής λύσεως θα προκαλέση συμφοράς τας οποίας
τρομάζει κανένας να σκεφθή μόνον, ενώ επιτυχής λύσις αυτού θα συντελέση
εντός ολίγων ετών εις το ν’ ανακύψωμεν από τα δυσβάστακτα βάρη άτινα
μας κληροδοτεί η ατυχής λήξις του πολέμου και εις το ν’ ασφαλίσωμεν, μετά
την κατακρήμνισιν της Μεγαλυτέρας Ελλάδος, την στερέωσιν της Μεγάλης
Ελλάδος, ης τα σύνορα ουδέποτε θα είναι ασφαλή εάν Δυτική Θράκη και
Μακεδονία δεν καταστούν και εθνολογικώς, όχι μόνον πολιτικώς, ελληνικαί
χώραι”. Τέσσερις μέρες νωρίτερα, ο Βενιζέλος είχε προτείνει με επιστολή του
στον ύπατο αρμοστή της Οργανώσεως για τους Πρόσφυγες (της ΚΟΙΝΩΝΊΑΣ
ΤΩΝ ΕΘΝΏΝ) F. Nansen, “την εφαρμογή της υποχρεωτικής προσφυγής στην
ανταλλαγή των πληθυσμών”. Βλ. Κωνσταντίνου Σβολόπουλου, Η απόφαση
για την υποχρεωτική ανταλλαγή των πληθυσμών μεταξύ Ελλάδας και
Τουρκίας, ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΩΝ ΣΠΟΥΔΩΝ, Θεσσαλονίκη 1981, σ. 11
- 15.

[17]
Σύμφωνα με την εκτίμηση του Αλεξάνδρου Πάλλη (Στατιστική μελέτη
περί των φυλετικών μεταναστεύσεων Μακεδονίας και Θράκης κατά την
περίοδο 1912 – 1924, Αθήναι 1925, σελ. 12).

[18]
Από αυτούς 14.000 περίπου άτομα έδιωξε με τα όπλα ο ελληνικός
στρατός το 1913 από την περιοχή του Κιλκίς. Άλλες 20.000 έφυγαν από τους
νομούς Σερρών και Δράμας μέχρι το 1919 (σύμφωνα με στοιχεία του
ελληνικού στρατού και επίσης γύρω στους 1.500 από τις περιοχές Φλώρινας
Καστοριάς). Βλ. Ιάκωβου Μιχαηλίδη, Μετακινήσεις σλαβοφώνων
πληθυσμών 1912 – 1930, εκδόσεις ΚΡΙΤΙΚΗ, Αθήνα 2003, σελ.77, 85, 88.

Στη συνέχεια έφυγαν για τη Βουλγαρία βάσει της συνθήκης της Νεϋγύ
66.126 Μακεδόνες. Η κατανομή τους κατά περιοχή προέλευσης ήταν: Δράμα
16.050, Σέρρες 10.400, Σιδηρόκαστρο 9.640, Γουμένιτσα 7.500, Γιαννιτσά
6.670, Κιλκίς 5.000, Θεσσαλονίκη 2.590, Έδεσσα 1.800, Καστοριά 4.090,
Φλώρινα 1.230, Καϊλάρια 600, Ζίχνα 175, Καβάλα 165, Ενωτία 106, Βέροια
30, Πράβι 20. Βλ. Δημήτρη Λιθοξόου, Η μητρική γλώσσα του ελληνικού
τμήματος της Μακεδονίας πριν και μετά την ανταλλαγή των πληθυσμών,
περιοδικό ΘΕΣΕΙΣ 38 (1992).

[19]
Από αυτούς 99.658 ήρθαν στη Μακεδονία πριν τη “μικρασιατική
καταστροφή” και 538.595 μετά. Βλ. Στατιστική Επετηρίς της Ελλάδος 1930,
έκδοση ΓΕΝΙΚΗ ΣΤΑΤΙΣΤΙΚΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ, Αθήναι 1931,
σελ. 40.

[20]
Το ελληνικό κράτος απογράφει το 1920 τη μειονότητα
χαρακτηρίζοντας τη μητρική γλώσσα της ως “μακεδονική”. Τα στοιχεία όμως
της απογραφής κατά διάκριση μητρικής γλώσσας που αφορούν τις νέες
επαρχίες δεν δημοσιεύτηκαν ποτέ. Η απογραφή της “μακεδονικής” γλώσσας
και η διάκρισή της από τη βουλγαρική και τη σέρβικη δηλώνεται στη σελίδα
182 του τόμου με τα απογραφικά αποτελέσματα για τη Θεσσαλία και την
Άρτα. Βλ. Δημήτρη Λιθοξόου, Μακεδονική γλώσσα και ελληνική
προπαγάνδα, περιοδικό Зора, 6 (1995), σελ. 19.

[21]
Βλ. το αποκαλυπτικό έργο του Τάσου Κωστόπουλου, Η
απαγορευμένη γλώσσα – κρατική καταστολή των σλαβικών διαλέκτων στην
ελληνική Μακεδονία, ΜΑΥΡΗ ΛΙΣΤΑ, Αθήνα 2002.

[22]
“Σε αναφορά του νομάρχη Φλώρινας Αθανασίου Σουλιώτη Νικολαΐδη,
τον Αύγουστο του 1953 προς την ελληνική κυβέρνηση, καταμετρούνται στις
δύο επαρχίες Φλώρινας και Καστοριάς 16.100 «σλαυόφωνες» χριστιανικές
οικογένειες, από τις οποίες οι 9.075 (54,1 %) έχουν «δεδηλωμένα σλαυϊκά
φρονήματα».

Με σύνθημα «πλέρια ισότητα στις μειονότητες» το ΚΚΕ παίρνει στις

βουλευτικές εκλογές του 1936 ως ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ 5,8 % πανελλαδικά. Στην
επαρχία Φλώρινας το ποσοστό αυτό φτάνει το 6,5 %, στη δε επαρχία
Καστοριάς το 9,5 %. Εντυπωσιακό είναι το ποσοστό του ΚΚΕ σε ορισμένα
μειονοτικά χωριά της περιοχής: Άγιος Παντελεήμων (Πάτελι) 19,1 %,
Ιεροπηγή (Κόσινετς) 20,8 %, Νεστράμι 22,6 %, Ξινό Νερό (Έξι Σου) 23,1 %.
Στις ίδιες εκλογές, το ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΤΙΚΌ ΚΟΜΜΑ του Σωτήρη Γκοτζαμάνη, με
αυτονομιστικά συνθήματα, παίρνει 23,9 % στην επαρχία Γιαννιτσών, 25,4 %
στην επαρχία Αλμωπίας και 35,4 % στην επαρχία Έδεσσας

Κατά μη διασταυρωμένες πληροφορίες (Λάζαρ Κολίσεφσκι, Πτυχές του

μακεδονικού ζητήματος) μεταξύ 1933 – 1936 έδρασε στο ελληνικό τμήμα της
Μακεδονίας, με έδρα τη Θεσσαλονίκη, οργάνωση της ΕΝΩΜΕΝΗΣ ΕΜΕΟ με 17
παράνομες τοπικές επιτροπές και 893 μέλη. Η δράση της οργάνωσης
φαίνεται πάντως από επιστολές της ίδιας ή μελών της στο ΡΙΖΟΣΠΆΣΤΗ της
εποχής (25/4/1934, 8/6/1934, 10/6/1934, 26/6/1934, 12/8/1934, 12/9/1934,
3/10/1934, 1/11/1934, 13/11/1934, 13/12/1934, 30/1/1935, 3/7/1935,
10/3/1936)”. Βλ. Δημήτρη Λιθοξόου, Η πολιτική του εξελληνισμού της
μακεδονικής μειονότητας στο μεσοπόλεμο – δύο ανέκδοτες εκθέσεις από το
αρχείο Ι. Μεταξά, περιοδικό ΠΟΛΙΤΗΣ, 124 (1993), σελ. 33.

[23]
Στο βραβευμένο το 1994 (για αντιμακεδονική εθνική προσφορά) από
την ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΑΘΗΝΩΝ βιβλίο του Λεηλασία φρονημάτων, ο καθηγητής
Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης και αντιπρόεδρος του ΙΜΧΑ
Ιωάννης Κολιόπουλος, υπονομεύει άθελά του την εθνική θέση για
φιλοβουλγαρισμό των οχρανιτών Μακεδόνων κατά την κατοχή, όταν γράφει
πως “η προπαγάνδα της Οχράνα στην περιοχή προωθούσε την ιδέα μιας
αυτόνομης Μακεδονίας” και όχι εκείνη της προσάρτησης στη Βουλγαρία. Βλ.
Ιωάννου Σ. Κολιόπουλου, Λεηλασία Φρονημάτων / το μακεδονικό ζήτημα
στην κατεχόμενη δυτική Μακεδονία 1941 – 1944, εκδόσεις ΒΑΝΙΑΣ,
Θεσσαλονίκη, σελ. 85.

[24]
Τον Απρίλιο του 1944 μόνο σε 43 χωριά της Καστοριάς υπάρχουν
2.496 άντρες και 1.941 γυναίκες οργανωμένοι στο ΣΝΟΦ. Βλ. Documents
relatifs à la participation du peuple Macédonien de la Macédoine Egée la
guerre antifasciste 1941 – 1945, Ι, Skopje 1971, σελ. 368 – 370.

[25]
Η επίθεση περιγράφεται αναλυτικά στο υπόμνημα που κατέθεσε ο
ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΟΣ ΣΤΡΑΤΟΣ στον ΟΗΕ το Μάρτιο του 1947. Εκεί
περιγράφονται κατά χωριό οι πυρπολήσεις οικιών, οι βιασμοί γυναικών, οι
ξυλοδαρμοί, οι φυλακίσεις και οι δολοφονίες των Μακεδόνων από τις
παρακρατικές συμμορίες με την ανοχή του ελληνικού κράτους. Βλ. Έτσι
άρχισε ο εμφύλιος – η τρομοκρατία μετά τη Βάρκιζα 1945 – 1947, εκδόσεις
ΓΛΑΡΟΣ, Αθήνα 1987.

[26]
Ο Todor Simovski υπολογίζει σε 50.000 τους πρόσφυγες Μακεδόνες
του 1949. Εκτιμά επίσης ότι ο αριθμός της μειονότητας το 1971 ήταν
περίπου 220.000. Βλ. Тодор Симовски, Населените места во Егејска
Македонија - географски, етнички и стопански каракте-ристики,
Скопје 1978, σελ. 27 και 31.Το ελληνικό κράτος αρνήθηκε με το γνωστό
νόμο Γεννηματά του 1982 και τη σύμφωνη γνώμη του ελλη νικού πολιτικού
κόσμου τον επαναπατρισμό των τελευταίων επιζώντων μακεδόνων
προσφύγων, επιτρέποντας μόνο την επιστροφή των κατά το γένος Ελλήνων
Ormus
έχει σχέση με τον πρώϊμο (και τον μόνο αληθή) χριστιανισμό, καθώς Ormus
λεγόταν ο αρχηγός ενός μυστικιστικού τάγματος που αναπτύχθηκε στα μέσα
του 1ου μ.Χ. αιώνα. Το τάγμα αυτό διδάχθηκε από τον Μάρκο, τον μαθητή
του Ιησού και ενσωματώνει γνωστικές, ερμητικές και λοιπές αποκρυφιστικές
διδασκαλίες. Θέλετε να μάθετε ποιό ήταν το αναγνωριστικό τους σύμβολο;
Yyyeepp you've guessed it! Ο ΙΣΟΣΚΕΛΗΣ ΕΡΥΘΡΟΣ ΣΤΑΥΡΟΣ...

Υπήρξε λοιπόν αυτό το είδος που λέγεται Ιωαννιτική Παράδοση ή είναι

μύθος και αυτό; Και υπήρξαν οι Ναΐτες ο συνδετικός κρίκος μεταξύ
Γνωστικών (τώρα όταν λέμε Γνωστικοί εννοούμε μια μεγάααλη και
απροσδιόριστη κατηγορία που περιλαμβάνει πολλές και διάφορες
υποκατηγορίες), Παγανιστών και λοιπών γνωστών και μη εξαιρετέων
αλλοθρήσκων, μέχρι και Βουδιστών άμα λάχει, μέχρι και παλαιών (μα πολύ
παλαιών) παραδοσιακών λατρειών; Πιστεύω πως οι Ναϊτες υιοθέτησαν και
ανέπτυξαν μια ιδεολογία βαθύτατα επηρεασμένη από τον αρχέγονο
χριστιανισμό και εκεί ο Ιωάννης έπαιξε σημαντικό (αν όχι πρωταγωνιστικό)
ρόλο. Λογικό το βλέπω, μέσα από τα φίλτρα που έθεσαν αι Ναϊται να
ξεχώρισαν ιδιαιτέρως τον Ιωάννη.

Αρχικά το Τάγμα των Ναϊτών ήταν αφιερωμένο στον Άγιο

Ιωάννη
Αυτοαποκαλέστηκαν οι Ναΐτες "Frères Maçons", "Αδελφοί Τεχνίτες" ας
πούμε (το οποίο στην παραφθορά του έγινε Free Masons,
Eλευθεροτέκτονες) για να υποδηλώσουν κάτι; Ονειρεύτηκαν την
εξισορρόπηση των πραγμάτων και την παγκόσμια κυριαρχία; Το κατάφεραν;
Τότε όχι, έδωσαν όμως μαζί με άλλους τα ερείσματα για κάτι τέτοιο. Ψηφίζω
ναι στην εξισορρόπηση των πραγμάτων. Ψηφίζω όχι στην παγκόσμια
κυριαρχία.
quote:
Φαίνεται πως οι Ναΐτες έπαιζαν σε δυο ταμπλώ (ή και temples, αν θέλετε). Η
μυστική τους δοξασία στηριζόταν στη Μυστική Εκκλησία του Ιωάννη του
Ευαγγελιστή, ενώ για τον πολύ κόσμο ήταν ρωμαιοκαθολικοί. Να κρατάμε
και τα προσχήματα. Έχουμε ξαναγράψει ότι δεν ήταν όλοι οι Ναΐτες
υποψιασμένοι, ειδικά όταν έγιναν πολλοί, και όλα αυτά τα μυστικά
αφορούσαν τον εσώτερο κύκλο του Τάγματος.

Το βρίσκω αναγκαίο αν ήθελαν να έχουν μέλλον. Και προφανώς είχαν...

quote:
Είναι όμως οι Ναΐτες παρελθόν;
Ή είναι παρόν και μέλλον;

Όπως έλεγε και ο Vilhelm Reich εδώ τάγμα μπορεί να ισχυριστεί ότι κυβερνά
(εδώ υπάρχει) όσο μπορεί να ονομάσει αυτούς που θα πάρουν τα ηνία. Εδώ
όμως τα πράγματα είναι ολίγον δύσκολα, καθώς οι νεοναϊτες εμφανίζονται
στο σύνολό τους γραφικοί, ντυμένοι με στολές εκείνης της εποχής και
κρατώντας σπαθιά νομίζουν ότι βρίσκονται κάτω από τον Ναό και σκάβουν...
Πιστεύω πως η Ναϊτική ιδεολογία είναι κάτι το εγκεφαλικό, μια σύλληψη και
οργάνωση ιδεολογιών που στόχο έχουν για άλλη μια φορά την προσέγγιση
του Θείου. Αν μη τι άλλο προσέδωσαν πολλά στον εσωτερισμό και μέσα
από το πέπλο μυστηρίου που τους περιβάλλει έδωσαν στους σύγχρονούς
μας το έναυσμα να ψάξουμε κι εμείς "μαζί" τους. Σε αυτά τα πλάισια και όσο
θα ζει η εν λόγω προσέγγιση του Θείου, ναι οι Ναϊτες έχουν μέλλον, κάτι το
οποίο νομίζω πως αποδεικνύουμε κι εμείς με αυτή την αρκετά ευρεία και
καλοπρoαίρετη προσέγγιση του θέματος στο forum.

sub rosa

Οφίτες ή Ναχασιανοί (εξ αιτίας της λανθασμένης μετάφρασης της λέξης

Ναχάς από τη Βίβλο) Γνωστικό σύστημα, κράμα της Ελληνικής Μυθολογίας
και του Ιουδαϊσμού. Λάτρευαν το Λόγο με τη μορφή ενός Όφεως, ο οποίος
έφερε φωτοστέφανο (2ος αιώνας). Άσχετο; Ίσως...

Κατά τους Οφίτες, μία αίρεση των Γνωστικών λοιπόν (αίρεση της αίρεσης
ένα πράμα), υπήρχαν επτά κατώτερα πνεύματα - κατώτερα του
Ιαλνταμπαώτ (Ιαδαλβαώθ), του Δημιουργού - ο Μι(κ)χαέλ, ο Σουριέλ, ο
Ραφαέλ (Ραφαήλ), ο Γ(κ)αμπριέλ(Γαβριήλ), ο Τ(θ)αουταμπαώτ, ο
Εραταώτ και ο Ετανιέλ, τα πνεύματα των αστέρων, τα οποία ονομάζονταν
ο Ταύρος, ο Κύων, ο Λέων, η Άρκτος, ο Όφις, ο Αετός και ο Όνος (Ass), τα
οποία παλαιότερα υπήρχαν στον αστερισμό του Καρκίνου και
συμβολίζονταν με αυτά τα ζώα.
Όπως ακριβώς ο Ιαλνταμπαώτ, ο Ιαώ, ο Αντωνάι, ο Ελοΐ, ο Οράι και ο
Ασταφάι ήταν τα πνεύματα του Κρόνου, της Σελήνης, του Ηλίου, του Διός,
της Αφροδίτης και του Ερμού αντίστοιχα.Νομίζω όμως, ότι πρέπει να
προσέξουμε λίγο περισσότερο τον αγαπητό Βασιλείδη, του οποίου ιδέα ήταν
ο Αβραξάς:
Ο Βασιλείδης έδρασε περίπου το 150. Η Διδασκαλία του έλεγε ότι από το
Πλήρωμα της Θεότητος απέρρευσαν 365 Αιώνες ή Ουρανοί, από τους
οποίους ο δικός μας (ο υποσελήνιος) είναι ο κατώτερος και κυβερνάται από
το δημιουργό θεό της Παλαιάς Διαθήκης.Ο θεός του κόσμου μας είναι
κατώτερος θεός, ενώ ο αγαθός Θεός παραμένει άγνωστος στον άνθρωπο.
Η λύτρωση του ανθρώπου συνίσταται στην ενεργοποίηση του νου του, για
να γνωρίσει τον Λυτρωτή και να επιτύχει την επιστροφή των πνευματικών
στοιχείων του στο Πλήρωμα της Θεότητος. Η σωτηρία αναφέρεται μόνον
στις ψυχές, γιατί τα σώματα είναι φθαρτά και θνητά.Ο αγαθός Θεός έστειλε
τον πρωτογενή Αιώνα-Νου, τον επονομασθέντα Χριστό, για να
λυτρώσει τους ανθρώπους από την εξουσία του θεού του Ιουδαϊσμού.
Ο Χριστός παρουσιάστηκε φαινομενικά με ανθρώπινη μορφή,
φαινομενικά έπαθε και φαινομενικά σταυρώθηκε. Στην
πραγματικότητα, σταυρώθηκε ο Σίμων ο Κυρηναίος, στον οποίο ο
Χριστός προσέδωσε τη μορφή του, ενώ ο Χριστός επέστρεψε στο
Πλήρωμα. Όσοι πιστεύουν στον Εσταυρωμένο Χριστό είναι δούλοι
των Δυνάμεων, οι οποίοι δημιούργησαν τον υλικό κόσμο, ενώ όσοι
αναγνωρίζουν στον Χριστό τη Λύτρωση από το θεό της Παλαιάς
Διαθήκης αποκτούν τη λυτρωτική γνώση. Οι οπαδοί του Βασιλείδου
έδρασαν στη Συρία, την Αίγυπτο και τη Ρώμη, ασκούσαν αυστηρή
εγκράτεια για να φθείρουν το σώμα, απέρριπταν το γάμο κι εφάρμοζαν
θεουργικές τελετές. "Virtus Junxit Mors Non Separabit" (Whom virtue
unites, death will not separate)

Aνέτρεχωντας σε διάφορα ερμηνευτικά περί Qadosh (ή και Kadosh), νομίζω

ότι η αστρονομία είναι πιο κατανοητή από το να ψάχνεις για ερμηνείες
φιλοσοφικοθρησκευτικών παραδόσεων. H λέξη Kadesh (που σημαίνει
"αγνός", "φωτεινός", "νεαρός", "που πρόκειται να αγιοποιηθεί ή να
χειροτονηθεί") είναι η ρίζα για τις λέξεις Kadeshah και Kadeshim οι οποίες
σημαίνουν "πρόστυχος" και "σοδομίτης" (γκουχ). Για να παρηγορηθούμε
όμως (προσωρινά) υπάρχει κάτι καλύτερο: "Το πρώτο Ταλμούδ, το μόνον
γνησίως καμπαλιστικόν, ήταν έργο του Rabbi ha Kadosh - Hanassi, το
όνομα του οποίου σημαίνει "Yehudah Most Holy and Prince" (τώρα
καταλάβαμε). Τέλος πάντων, οι χαρακτηρισμοί Kadosh και Prince δίνονταν
στους μεγάλους μυημένους της Καμπαλά και διατηρήθηκαν και στον
Τεκτονισμό και στο Ροδοσταυρισμό . Για να ξεπαρηγορηθούμε ευθύς
αμέσως, βρήκα και κάτι άλλο στο οποίο διακρίνω ένα τουριστικό ενδιαφέρον,
αλλά όλα πια θα τα μεταφράζω; Παρακαλώ να αυτοεξυπηρετηθείτε:

"The mendicant-devotee or mystic, derweesh, soofee, mejzoob, was allowed

to make water while walking along the road, without even returning to the
side; and every man or youth he signaled was obliged to go behind a bush
with him, expose his buttocks, and suffer holy penetration. The respectful
way of greeting a soofee in many areas was by kissing him, first upon the
mouth, then lifting his shaggy robe, upon the navel, the penis and scrotum,
and the podex. This physical manner of devout salutation was also
employed in the secret initiation of every proselyte who was made to endure
the enervating caresses of the entire company, and, in turn, prove his
boundless virility by retaining stiff erection throughout over a dozen climaxes
in the revered rites of his brethren. Were a proselyte to go limp before all
were justly honored by his intromissions, he was kicked and spat upon and
summarily evicted from the venerable fraternity."
Μισό λεπτό τώρα γιατί ψάχνοντας τις πηγές μου, πετάχτηκε και ένα Serpent
Rouge στη μέση, τι δουλειά έχει αυτό τώρα, ξουτ, λοιπόν η έννοια Qadosh
εκφράζει μια πνευματική ολότητα Εννοώ την πρωταρχική έννοια, όχι αυτήν
που έγινε βαθμός. Και η Παράδοση Qadosh, καλή της ώρα, συνδέεται με την
Ιωαννιτική Γνωστική Παράδοση ως επίσης με αξιοπρεπείς ευρωπαϊκές
δυναστείες (Σκώτους, Hohenstaufens, Merovingians) καθώς και με
Πεφωτισμένους (Illuminati), Ελευθεροτέκτονες, Ροδόσταυρους (οι Ναΐτες
εννοούνται) αλλά και με Memphis, Yarker, Kellner, Reuss, Papus και
Crowley. Υπομονή, ο κατάλογος έχει κι άλλα: συνδέεται και με γνωστικές
σέκτες της Μέσης Ανατολής που μετέδωσαν τις γνωστικές αντιλήψεις στην
Ευρώπη μέσω Σταυροφόρων (και πήραν αμπάριζα οι Ναΐτες). Αν
διαθέτουμε μάλιστα κι άλλη υπομονή ακόμα και πάμε προς τα πίσω, θα
βρούμε τις πηγές της Καντοσιανής Παράδοσης στους Σοφούς των
Σουμερίων, τους Apkallu. Κάπου εδώ σε πρώτη (;) εμφάνιση, λέει, και οι
Ροδόσταυροι- όχι βέβαια αυτοί που ξέρουμε, αλλά οι άλλοι που δεν ξέρουμε,
οι μυστικοί. Το έργο έχει κι άλλα, έχει και μάγους, Χαλδαίους και ένα σωρό
άλλους τύπους και κυρίαρχες οντότητες όπως Masbotheans, Mughtasilahs,
Haemerobaptists, Nazoreans, Nazaraeans, Nasoraeans, Sabaeans,
Sabians, Sabeans, Yezidis, Johannites, Assassins, Isma'ili, Batini, Brethren
of Purity, Qarmatians, Nusayria, Ansyreh, Nosairi, Nizari, Sufis, Sophis,
Sophees, Sethian, Ophite, Barbelo-Gnostic, Phibionite, Secundian,
Borborite, Coddian, Zacchaeuses, Dositheans, Elkesaites, Ebionites,
Sampsaeans, Essenes, Naassenes, Nozrei-ha-Berith, Simonians, Λίγο ως
πολύ μια μυστηριακή πανδαισία ή ένας εσωτεριστικός πολιτισμός Τι να
πρωτογράψω τώρα, εδώ υπάρχουν σελίδες ολόκληρες.

Θα κλείσω με τη συναρπαστική υποψία ότι σε μια μονή του Mount

Athos υπάρχουν, λέει, φοβερά και τρομερά χειρόγραφα (των οποίων
την αξία οι μοναχοί δεν γνωρίζουν) ικανά να συντρίψουν το Great
Beast της Αποκάλυψης. Ποιο είναι αυτό πάλι; Είναι, λέει, η Εκκλησία
της Ρώμης. Λέτε να έχουμε τέτοια κειμήλια στα χωρικά μας εδάφη;
Προέρχονται (πάλι λέει, εγώ δεν λέω τίποτα, μπορώ όμως να κάνω μια
υπόθεση γιατί μπαίνουν φωτιές στα μοναστήρια- έχουν έγγραφα για
προσάναμα) από τη μονή του Παχώμιου στη Θηβαΐδα.Και στο κρίσιμο
αυτό σημείο, νομίζω ότι είναι η κατάλληλη στιγμή να επανεμφανιστεί ο
Νικηφόρος Ουρανός.

Για τους Ormus δεν ξεύρω και πολλά πράγματα, μάρτυρές μου οι
Ροδόσταυροι (των οποίων, λέει, υπήρξε εμπνευστής). Πάντως θα
ξανασημειώσω ότι εξαρτάται ποιες είναι αι πηγαί της πληροφόρησής μας. Αν
θέλεις θα κοιτάξω τις πηγαί και θα σου γράψω περισσότερα.Όσο για τα
σύμβολα (ωραίο αυτό της Παρθένου) θα ματαπώ φιλοσοφικά την κλασσική
επωδό: Οι Ναΐτες έχουν πάντα σχέση... Αυτά έχουν σχέση επίσης και με
Personal Illumination (μου έκανε καλή εντύπωση αγγλιστί), φώτιση σε
ατομικό μέγεθος τέλος πάντων, και με Αλουμπράντος και με άλλους
μυστήριους.Καμμία αντίρρησις περί του Ιωάννη και μάλλον κακή δική μου
διατύπωση, όχι λοιπόν αφιερωμένοι στον Ιωάννη οι Ναΐτες αλλά
επηρεασμένοι από την Ιωαννιτική αντίληψη- άλλωστε το όνομα Ιωάννης έχει
βαθιές παραδοσιακές σημασίες. Για την παγκόσμια κυριαρχία κι εγώ θα
ψήφιζα όχι- δεν θα ορκιζόμουν όμως ότι δεν επιτεύχθηκε. Άλλο θέμα αυτό,
χωρίς να θέλω να περάσω στα όρια της συνωμοσιολογίας. Ως προς το
Βίλχελμ Ράιχ μάλιστα, πλην όμως στη συγκεκριμένη περίπτωση πώς να
ονομάσεις τους ηγέτες, αφού είναι μυστικοί; Αυτοί πάλι μπορεί να
ονομάζονται μεταξύ τους, κάτι είναι κι αυτό, εμάς περιμένουν να τους
ονομάσουμε; Συμφωνώ απόλυτα με τη θέση σου για τη ναϊτική ιδεολογία.

Κάνω όμως μια διευκρίνιση για τα παρακάτω. Σε καμιά περίπτωση δεν θα

αναφερόμουν στους αυτοαποκαλούμενους "Ναΐτες" ως συνεχιστές των
original. Καλά τώρα, αυτά είναι στην καλύτερη περίπτωση ρομαντισμοί και
στη χειρότερη γραφικότητες- όπως το λες. Θέλω να πιστεύω όμως ότι η
ναϊτική ιδεολογία συνεχίζεται και σήμερα, όχι ως φολκλόρ αλλά ως
εσωτερική βίωση. Και μπορώ να υποθέσω παράλληλα ότι μπορεί και να
υπάρχουν αληθινοί συνεχιστές της αληθινής παράδοσης- φύλακες των
μυστικών.Ας κρατήσουν οι χοροί...Αλλά ξαφνικά ανοίξαμε πολλά μέτωπα,
ωραίοι και οι Qadosh, και οι Ormus, και ο Abraxas, και ο Βασιλείδης και όλοι
οι Γνωστικοί Και το σήμα της Alfa Romeo; Και το όνομα της Fiat; Και της
Lancia; Πολύ απλό, οι εργοστασιάρχες είναι σαύρες.
http://www.davidicke.net/symbolism/corporate/corporate1.html

Ο ΣΤΑΥΡΟΣ, Χ ήταν το Σύμβολο της Δημιουργικής Σοφίας ή του Λόγου,

του Υιού του Θεού.

Ο Πλάτων λέγει ("Τίμαιος", Κεφ.VΙΙΙ, §36C), "τον εκδήλωσε επί του

σύμπαντος δια του σημείου του γράμματος Χ. Η αμέσως επόμενη Δύναμη
μετά τον Υπέρτατο Θεό είχε τοποθετηθεί χιαστί με τη μορφή ενός Σταυρού
επί του σύμπαντος".

Ο Μίθρας σημάδευε τους στρατιώτες του στο μέτωπο με έναν Σταυρό.

Ο Σταυρός Χ αντιστοιχεί με το 600, τον αριθμό του μυστηριώδους κύκλου

των Ενσαρκώσεων.

Βλέπουμε συνεχώς το Ταυ και το Ρες ενωμένα κατά τον εξής τρόπο:
Αυτά τα δύο γράμματα, στην παλαιά Σαμαρειτική (όπου η απεικόνισή τους

είναι αντίστοιχα: και ), όπως συναντάται στον Άρειο,

αντιπροσωπεύουν σύμφωνα με τον πίνακα: THE NUMERICAL VALUES OF
THE HEBREW, GREEK, AND SAMARITAN ALPHABETS, το μεν πρώτο το
400, το δε δεύτερο το 200, σύνολο 600.

Αυτό είναι επίσης, η Αρχιερατική Ράβδος του Οσίριδος και το μονόγραμμά

του, το οποίο υιοθετήθηκε από τους Χριστιανούς ως Σημείο.

Στο μετάλλιο του Κωνσταντίνου βρίσκεται ως: , με την επιγραφή "Εν

τούτω Νίκα" και στο Duomo του Μιλάνου ως εξής: "Χ • et Ρ • Christi •
Nomina • Sancta • Tenet •" (X • Ρ • του Χριστού • Ονόματα • Ιερά •
Κατέχει).

Οι Αιγύπτιοι χρησιμοποιούσαν ως Σημείο του θεού τους Άνουβι είτε ένα T,

είτε ένα ✢.

Οι Βαϊσνάβα των Ινδιών είχαν επίσης το ίδιο Ιερό Ταυ, το οποίο επίσης

σημείωναν με Σταυρούς κατ' αυτόν τον τρόπο και με τρίγωνα κατ'

αυτόν τον τρόπο .

Τα άμφια των ιερέων του Ώρου ήταν καλυμμένα με αυτούς τους Σταυρούς
, όπως επίσης και το ένδυμα των Λάμα του Θιβέτ.

Τα χαρακτηριστικά Εμβλήματα της θρησκευτικής ομάδος των Ζαϊνιστών

είναι.

Το χαρακτηριστικό έμβλημα της Ιαπωνικής θρησκευτικής ομάδος Xac (Ζακ)

είναι .
Είναι το Σημείο του Fo-Hi (Φο-Χι), το οποίο ομοιάζει με τον Σταυρό του
Χριστού.

3 Άλφα
"Virtus Junxit Mors Non Separabit" (Whom virtue unites, death will not
separate)

Αλήθεια, υπάρχουν ένα σωρό πράγματα που κυκλοφορούν γύρω μας και
επειδή τα έχουμε συνηθίσει δεν τα προσέχουμε. Όπως το σήμα της Alfa
Romeo, αγαπητή μας Zadok. Η συνωμοσιολογία είναι διασκεδαστική και τι
να κάνουμε τώρα, αν μόνο οι συνωμοσιολόγοι ασχολήθηκαν με τον
αποσυμβολισμό του σήματος. Η ίδια η εταιρία δεν εξηγεί τίποτα στους
φιλομαθείς, ας πρόσεχε. Πιο πολύ στέκομαι στην ερμηνεία ότι τα σύμβολα
είναι τα παραδοσιακά της οικογένειας των ιδρυτών της εταιρίας (αλλά και
πάλι τι σήμαιναν;) παρά στις σαύρες, διότι στο κάτω-κάτω είμαι φιλόζωος
Δεν ξέρω πόσα από τα σήματα / σύμβολα που μας περικυκλώνουν θέλουν
πραγματικά κάτι να δηλώσουν ή είναι τυχαία και γίνονται βορά των
ευφάνταστων ερμηνευτών, πάντως τα σύμβολα γενικώς είναι κάτι το ωραίον
και η νεώτερη επισήμανσή σου, με τους σταυρούς κλπ. έρχεται να το
επιβεβαιώσει. Τα σύμβολα είναι μια διαχρονική και παγκόσμια επικοινωνία,
ναι;

Και ιδού και ο συγχρονισμός. Συμπτωματικά, στην τελετή λήξης των

Ολυμπιακών (όπου μεταξύ των άλλων αναπαραστάθηκαν και οι φωτιές του
Άι-Γιάννη, που λέγαμε) ξαναείδαμε έθιμα που συνεχίζουν απτόητα την
πορεία τους στο χρόνο μέσα από τους λαϊκούς πολιτισμούς. Δεν θα γράψω
βέβαια κάτι καινούργιο, αλλά πόσο ο Χριστιανισμός έχει αποδεχθεί όσα δεν
μπόρεσε να καταργήσει, εκδηλώσεις καθαρά παγανιστικές που τις
βαπτίζουμε "λαϊκή παράδοση" και έτσι ξεπερνάμε το θέμα ανώδυνα. Πλην
όμως είμαστε έτοιμοι να κατακεραυνώσουμε όλους τους εναλλακτικούς
(στους Γνωστικούς αναφέρομαι) που ενδεχομένως υιοθετούν και ορισμένους
τύπους που δεν συνάδουν με τα χρηστά ήθη. Ουαί υμίν υποκριταί.

Για το Γνωστικισμό ακόμα και οι ίδιοι οι εξειδικευμένοι μελετητές του

ομολογούν αδυναμία στη συνολική του ερμηνεία. Τι να πω τώρα, να δεχτώ
τη ρομαντική άποψη ότι ο Γνωστικισμός (εν γένει) είναι "καθαρός
Χριστιανισμός" όπως αυτός διατηρήθηκε στην πηγή του, χωρίς να περάσει
από συμπληγάδες στη διαδρομή του προς τη Δύση, ή να δεχτώ τη...
συνωμοσιολογική άποψη ότι ο Γνωστικισμός κάνει ζημιά στον αμιγή
Χριστιανισμό; Και πώς θα μπορούσα να πω ότι είμαι φίλος με τον Aleister,
αφού η κοινωνία θα με κατακρίνει;

Αυτές οι Σύνοδοι μας έκαναν ζημιά τελικά, μανία που έχουν οι άνθρωποι να
προσαρμόζουν τα πράγματα στα μέτρα τους. Και πώς ξέρουμε αν ήταν
δίκαιες οι αποφάσεις εκείνων των κεκοιμημένων πατέρων; Πώς ξέρουμε αν
αυτοί δεν ήταν κεκοιμημένοι από τότε, ύπνε που παίρνεις τα παιδιά και τα
λοιπά και τα λοιπά; Μια ψήφος μπορεί να έκρινε την τελική έκβαση, αυτό
συμβαίνει και στις καλύτερες ψηφοφορίες. Βρίσκω εξόχως συναρπαστική
την περίπτωση των μαστόρων που άφησαν ημιτελή τα έργα τους, που
σημάδεψαν με το δικό τους τρόπο εκείνα που πρόλαβαν να ολοκληρώσουν,
που δένονταν μεταξύ τους με αφοσίωση και εκφράζονταν με συμβολικούς
τρόπους... (Βρίσκομαι ακόμα υπό την επιρροή του Νικόλα Μπετζ.) Άντε, με
σύμβολα ξεκίνησα και με σύμβολα καταλήγω. Και πού να ξέρω τώρα εγώ
ποια είναι η εσωτερική παράδοση της δικής μας Εκκλησίας; Και μάλιστα,
πού να ξέρω αν υπάρχει;

Εν πάση περιπτώσει, αφού αναφερθήκαμε και στους Ormus, πάω λιγάκι και
στους φίλους μας τους Ροδόσταυρους για να μην τους αφήνουμε
παραπονεμένους. Μεταφράζω κάπως πρόχειρα μερικά από όσα έγραψε
ένας καλός άνθρωπος: "Το έμβλημα των πρώτων Ναϊτών ήταν ένα κόκκινο
ρόδο σε ένα σταυρό, που το υιοθέτησαν επειδή το χρησιμοποίησαν οι
Εσσαίοι.

Ο εσώτερος κύκλος της Χριστιανικής Εκκλησίας επίσης σχηματιζόταν σαν

μια στρατιωτική οργάνωση για τη διαφύλαξη του ιερού συμβόλου, του
Σταυρού, και αργότερα υιοθέτησε ένα όνομα που στα λατινικά ήταν Militia
Crucifera Evangelista. Αυτή η στρατιωτική οργάνωση, που περιλάμβανε
εκείνους που επιλέγονταν σε κάθε χώρα για να να την αντιπροσωπεύουν,
προστάτευε το ιερό έμβλημά της από την αυθαίρετη χρήση του από άλλες
οργανώσεις- και ειδικότερα το προστάτευε από κακή χρήση και παραποίηση
σύμφωνα με τις χριστιανικές αρχές. Το στρατιωτικό τάγμα τελικά περιέλαβε
και τους Νοσοκόμους (Hospitaliers), τους Ιππότες του Σταυρού και
παρεμφερείς οργανώσεις. Για πολλούς αιώνες η οργάνωση παρέμενε ένα
πολύ μυστικό και ελάχιστα γνωστό σώμα αποτελούμενο από μερικές
εκατοντάδες ανθρώπων, διευθύνοντας τις δραστηριότητες ενός αριθμού
προσκείμενων οργανώσεων κατά τη διάρκεια των Σταυροφοριών, που
έγιναν για την απαλλαγή των Αγίων Τόπων από τον έλεγχο των απίστων και
των ειδωλολατρών (pagans). Tα ροδοσταυρικά αρχεία σε ξένες χώρες
περιελάμβαναν καταγραφές των Εσσαίων, των Ναζαρηνών και των
Ναζαριτών καθώς και της Μεγάλης Λευκής Αδελφότητας στο Θιβέτ, στην
Ινδία και στην Αίγυπτο. Από εκεί προέρχονται αυτές οι πληροφορίες. Οι
παλαιές καταγραφές της Μεγάλης Λευκής Αδελφότητας και άλλες, δείχνουν
καθαρά ότι αφού ο Ιησούς επέστρεψε στη μονή του Καρμήλου, έζησε για
πολλά χρόνια και είχε μυστικές συναντήσεις με τους Αποστόλους του. Ο
ίδιος αφοσιώθηκε μέσω διαλογισμού και προσευχής σε δοξασίες και
διδασκαλίες που οι Απόστολοί του έπρεπε να μεταδώσουν στον κόσμο."

ΝΑΙΤΕΣ ΙΠΠΟΤΕΣ
Πάνω απο 200 χρόνια απ'τις σημαντικότερες δυνάμεις της εποχής του.
Θεματοφύλακες του ΜΕΓΑΛΟΥ ΜΥΣΤΙΚΟΥ το οποίο δέν έχει ακόμα
ανεξιχνιαστεί!! Δέν θα αναφέρω τα γεγονότα της ίδρυσης τους γιατί αυτά
είναι γνωστά. Η ζωή τους ήταν εξαιρετικά σκληρή συνδυασμός μοναστικής &
σκληρής Στρατιωτικής. Τα νέα μέλη τους υποβάλλονταν σε πλήθος
Σωματικών & Ψυχολογικών διαδικασιών, ώστε άν ανταπεξέλθουν επιτυχώς
θα είναι νέα μέλη της Ναίτικης κοινότητας!! Όλα δέ τα περιουσιακά τους
στοιχεία παραχωρούντο στην Κοινότητα, κατατίθοντας παράλληλα &
Όρκους φτώχειας. Αξιοσημείωτο βέβαια είναι το γεγονός του ταχύτατου
πλουτισμού τους. Σε αυτό υπάρχουν πολλές εξηγήσεις. Εφάρμοσαν πρώτοι
την παροχή Τραπεζικών Υπηρεσιών. Οι προσκυνητές κατέθεταν
χρυσαφικά, πολύτιμα αντικείμενα σε κάποιο φυλάκιο λαμβάνοντας
ταυτόχρονα επιστολή οτι θα μπορέσουν να τα πληρωθούν απο άλλο
φυλάκιο. ΣΚΕΤΟΙ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΔΗΛΑΔΗ Οι δύσκολες όμως Τοπικές
συνθήκες είχαν ως Αποτέλεσμα τον θάνατο πολλών προσκυνητών,
οπότε δέν εξαργυρώνονταν & η περιουσία τους παρέμενε στους
Ναίτες!! Παραχωρούσαν ποσά σε Ευγενείς ή χρεωκοπημένους
Βασιλιάδες με ανταλλάγματα Εκτάσεις Γής & Τόκους!! Υπο τις
συνθήκες αυτές η ταχύτατη συγκέντρωση μεγάλων περιουσιών
θεωρείτο πολύ λογική. Μετά την πτώση των Αγίων Τόπων
μεταφέρθηκαν κατα πλειοψηφία στην Γαλλία. Ο Βασιλιάς Φίλιππος ο Δ'
ο οποίος δέν μπορούσε να αντισταθεί στο πολυθρύλητο μυστικό τους στις
13/10/1307, διέταξε την διάλυση & την σύλληψη τους!! Οι Ναίτες & ο Μέγας
Μάγιστρος τους Jacques de Molay, κατηγορήθηκαν με ανύπαρκτα
στοιχεία απο τον βασιλία ως Αιρετικοί, Ειδωλολάτρες, & ομοφυλόφιλοι!!
Με φρικτά βασανιστήρια προσπαθούσαν να τους αποσπάσουν ομολογίες
όσον αφορά το Μεγάλο Μυστικό τους!! Η αντίδραση του Πάπα ΚΛΗΜΗ V
(στον οποίο είχαν δώσει οι Ναίτες όρκο πίστης & λατρείας) ήταν αρχικά
οργισμένη, αλλά τελικά αποκαλύφθηκε οτι ήταν προσυννενοημένος με τον
Φίλιππο!! Η επιχείρηση εκκαθάρισης Ναιτών σε άλλες χώρες εκτός Γαλλίας
απέτυχε γιατί παντού αθωώνονταν. Στην Γαλλία όσοι ομολόγησαν κάποια
μυστικά & μεταννόησαν φυλακίστηκαν αρχικά & στην συνέχεια οδηγήθηκαν
σε Κατήχηση. Οι υπόλοιποι (υπ'αριθμό 54) καταδικάσθηκαν ως
Αιρετικοί & οδηγήθηκαν στην ΠΥΡΑ στο Παρίσι στις 12/5/1310. Η
Σύνοδος της Βιέννης (16/10/1311), αποφάσισε την νομιμότητα & μή
Αιρετικότητα του Τάγματος αλλά ο Πάπας πιεζόμενος απο τον Γάλλο
Βασιλιά το διέλυσε(22/3/1312). Η περιουσία τους παραχωρήθηκε στους
Ιωαννίτες Ιππότες & τα μέλη τα εκτός Γαλλίας εισήλθαν σε Μοναστικά
ή Τεκτονικά Σωματεία. Τέλος στις 19/3/1314, οδηγήθηκε στην πυρά & ο
Μέγας Μάγιστρος Jacques de Molay. Μέσα στην φωτιά καταράστηκε τον
Βασιλιά Φίλιππο & τον Πάπα να βρεθούν μπροστά στο Δικαστήριο του Θεού
πρίν φθάσει η Ώρα τους!! Η κατάρα του επαληθεύτηκε γιατί εντός ολίγου
χρόνου πέθαναν & οι 2!! Κατα μερικούς λέγεται οτι είχαν βρεί στον Ναό του
Σολωμόντα πάνω στον οποίο είχαν εγκατασταθεί την ΚΙΒΩΤΟ ΤΗΣ
ΔΙΑΘΗΚΗΣ!! Η Κιβωτός μεταφέρθηκε στο Παρίσι κατά τον ερχομό των
Ναιτών στην Γαλλία, ενώ λίγο πρίν την σύλληψη τους φυγαδεύτηκε.
Κατ'άλλους είχαν βρεί το ΑΓΙΟ ΔΙΣΚΟΠΟΤΗΡΟ!! Κατά τους
περισσότερους το Μεγάλο Μυστικό είχε σχέση με την καταγωγή τους:
Η ΜΑΡΙΑ ΜΑΓΔΑΛΙΝΗ είχε σαρκικές επαφές με τον Ιησού Χριστό,
έμεινε έγκυος & κατέφυγε στην Γαλατία!! Εκεί γέννησε την ΣΑΡΑ, ενώ
απ'ευθείας απόγονοι τους ήταν οι 1οι Βασιλείς της Γαλλίας: Oι
ΜΕΡΟΒΙΓΓΙΟΙ (5ος-8ος αι. μ.χ.). Οι Μεροβίγγιοι αναφέρονται σάν "Ιερή
Γενιά όλων των Βασιλέων". Γενάρχης τους ήταν ο Μερόβιος ο
Δασύτριχος(5ος αι. μ.χ.). Οι Μεροβίγγιοι ξέπεσαν λόγω της πολύ
ακόλαστης ζωής τους, ανατράπηκαν απο τους Καρολίδες &
κλείσθηκαν σε Μοναστήρια!! Τωρα αυτό τα Δασύτριχος κατι σε
πορφυρια μου θυμίζει, εχει μια σκια αιμομιξιών και φυσικά βαμπιρ και
βρυκολακες θυμίζει. Κοιτα που οι βρυκολακες ηταν από
αυτοκρατορικο αιμα!!
Απόγονοι τους αναφέρονται οι 1οι Ναίτες Ιππότες που επισκέφθηκαν τα
Ιεροσόλυμα (1118) στην 1η Σταυροφορία με ηγέτη τον Γάλλο Ιππότη
Hugues de Payens, & οι 8 σύντροφοι του!! Είχαν την Επωνυμία "Φτωχοί
Ιππότες του Ναού & του Χριστού"!!
Σάν απόδειξη αναφέρουν την ΙΕΡΑ ΣΙΝΔΟΝΗ ΤΟΥ ΤΟΡΙΝΟΥ η οποία ήταν
κομμάτι υφάσματος το οποίο υποστήριζαν οτι είναι Σάβανο του Ιησού
Χριστού!! Το παρουσίασε στον Λαό (1357), η Οικογένεια του Ιππότη
Geoffrey de Charney που κάηκε μαζί με τον De Mοlay. Την εξέθεσαν σε
Λαικό Προσκύνημα, αφότου δέν θα είχε πλέον κανένα νόημα η συνέχιση της
διατήρησης του Μυστικού!! Η χρονολόγηση όμως της Σινδόνης με
ΑΝΘΡΑΚΑ 14, απογοήτευσε & διέψευσε τις Κασσάνδρες διότι απέδωσε την
Κατασκευή της στα μέσα του 13ου αιώνα τότε που κάηκε ο Geoffrey.
Δηλαδή αποδείχτηκε Απάτη!! Στο πλαίσιο της ανακεφαλαίωσης, να θυμίσω
ότι οι Μεροβίγγειοι εκφράζουν μια μυθολογία στενά διαπλεκόμενη με τη
ναϊτική. Τι να τους κάνουμε τώρα τους καημένους, να τους απορρίψουμε
αβασάνιστα; Εκ πρώτης όψεως μπορεί να μοιάζει ότι οι Μεροβίγγειοι
εντάσσονται στα «εξωτερικά» των Ναϊτών τα οποία, ως σοβαροί ερευνητές,
αποτασσόμαστε μετά βδελυγμίας. Έχω όμως την εντύπωση ότι οι Ναΐτες
είχαν πάρει τους Μεροβίγγειους στα σοβαρά (ενδεχομένως και τούμπαλιν)
και αυτό δίνει μια άλλη διάσταση στο θέμα και προσθέτει ένα άλλο, πολιτικό,
μυστικό. Λέγεται ότι ο φίλος μου ο Godfroi de Bouillon είχε βιολογική σχέση
με τους Μεροβίγγειους, ή τέλος πάντων έτσι θεωρούσε. Άσχετα αν εμείς
θέλουμε να βλέπουμε το Τάγμα των Ναϊτών να είναι λίγο απ’ όλα. Και ναι
μεν εκείνο που μας ενδιαφέρει, επαναλαμβάνω, είναι η φιλοσοφία τους,
όμως το να έχουμε υπόψη και τις άλλες πτυχές τους μας βοηθάει να τους
αντιλαμβανόμαστε καλύτερα. Αν λοιπόν η υποστήριξη της μεροβιγγειανής
ιδέας ήταν για τους Ναΐτες μια ισχυρή πεποίθηση (για τους πιο
ευφάνταστους ερευνητές αυτή η πεποίθηση προϋπήρχε των Ναϊτών αλλά
και συνεχίζεται σήμερα), ας μην τη διαγράψουμε έναντι πινακίου φακής. Γιατί
δεν πρόκειται πια για μυθολογία, αλλά για ιδεολογία. Θα γράψω και πάλι ότι
αν οι Ναΐτες δεν περιβάλλονταν από όλα αυτά τα εξωτερικά μυστήρια, τι θα
ήταν; Μια μπανάλ μυστικοπαθής οργάνωση όπως τόσες και τόσες άλλες Οι
συγκεκριμένες θεωρίες προφανώς βγήκαν στην επιφάνεια μετά την
διάλυση του Τάγματος. Όταν είχαν σβηστεί απο τον χάρτη οι Ναίτες!!
Δέν τις διαλαλούσαν όσο υπήρχαν προφανώς ούτε ο Geoffrey είπε
κάτι τέτοιο!! Το κρατούσαν σάν μυστικό με νύχια & με δόντια!! Δέν
πρέπει να αποκλείουμε Τίποτα!! Ανασκαφες που έγιναν στη νεκρά
θάλασσα τις δεκαετίες του 40 και 50 έφεραν στο φως μερικους
πάπυρους που προς μεγάλη έκπληξη των αρχαιολόγων ήταν μερικά
απο τα ευαγγέλια που δεν συμπεριλαμβάνονται στη βιβλο (περίπου 80
ευαγγέλια ηταν ΄υποψηφια΄). Οι πάπυροι περιέχουν ευαγγέλια
γραμμένα απο την Μαρία την Μαγδαληνή καθως και ένα ημερολόγιο
γραμμένο απο τον ίδιο το Χριστό! Το 1955-56 το πανεπιστήμιο του
Μάνστεστερ κατάφερε να μεταφράσει τα ευαγγέλια. Το τι
αποκαλύφθηκε είναι το εξης:
- O Xριστός ήταν παντρεμένος με την Μαρία την Μαγδαληνή.
- Οι απογόνοι του Χριστού υπάρχουν μέχρι σήμερα στην μορφή της
σχεδόν νεκρής δυναστίας των Merovingians (τι είναι στα Ελληνικα;;
Μεροβιγγιοι!!! ), που κάποτε ήταν επικεφαλής του θρόνου της Γαλλιάς
Αναφέρομαι & σε έναν Πίνακα του Λεονάρντο ντα Βίντσι με τίτλο "Ο
Μυστικός Δείπνος" Ο Καλλιτέχνης είναι γνωστός για τον Μυστικισμό του!! Το
πρόσωπο δεξιά του Χριστού είναι η ΜΑΡΙΑ ΜΑΓΔΑΛΗΝΗ, ενώ το Μαχαίρι
που απεικονίζονται συμβολίζει την έχθρα των Αποστόλων προς αυτήν!!

Το μυστικό τους προφανώς θα έχει σχέση με τον εύκολο πλουτισμό τους ο

οποίος δέν μπορεί να εξηγηθεί μόνο με τα μεγάλα δάνεια!!
Με τον καιρο η δυναμη τους αυξανοταν ολο και περισσοτερο οπου εφτασαν
στο σημειο οικονομικα να εχουν τοση δυναμη ωστε να παιζουν το ρολο του
δανειστη. Οι ναιτες πιστευαν στον μονοθεισμο,πως ολες οι θρησκεις ο
χρηστιανισμος ο μουσουλμανισμος και ο ιουδαισμος ηταν μια θρησκεια.
Πολλοι ειναι αυτοι που πιστευουν πως το ταγμα των Ναιτων ηταν η βαση για
τον επερχομενο τεκτονισμο με τον οποιο εχει πολλα κοινα στοιχεια. Αυτη
τους η δυναμη κυριως στον οικονομικο τομεα ενοχλεισαι πολους ισχυρους
της εποχης των κατι που ειχε ως αποτελεσμα τη δαιμονοποιηση των λογω
βεβαια των αντιχριστιανικων τους αρχων και της ειδωλολατριας στην οποια
πιστευαν και που στο τελος οδηγησαν στον διωγμο τους. Ο Τεκτονισμός έχει
σχέση με δυνάμεις που αντιστέκονται σφοδρά στον Χριστιανισμό!! Τέτοιες
θεωρίες οδηγούν σίγουρα προς την κατεύθυνση ανατροπής της Χριστιανικής
θρησκείας γι'αυτό πολλές φορές οι Τέκτονες ταυτίστηκαν με τον Σατανά!!

ΧΩΡΕΣ ΕΝ ΟΜΗΡΕΙΑ

του Υποστρατήγου ε.α K. Χ. Κωνσταντινίδη, 11.1.07

Σήμερα οι περισσότερες κυβερνήσεις τελούν κάτω από ομήρεια μιας μικρής

συνωμοτικής κλίκας. Αυτά μας τα επιβεβαιώνει κατά τον πλέον
κατηγορηματικό τρόπο η Ms. Edmonds, πρώην στέλεχος του FBI. Βέβαια
αυτή δεν βλέπει την κεφαλή του τέρατος, αλλά μόνον τα φτερά του, δηλαδή
τα διάφορα λόμπι- που ουσιαστικά είναι «κράτος εν κράτει». Η κυριότερη
οργάνωση που καταδυναστεύει εδώ και αιώνες τον κόσμο είναι ο Διεθνής
Σιωνισμός. Αυτός με «εργαλείο» την Ιουδαϊκή Βίβλο έχει απλώσει ένα
πελώριο θεοκρατικό ιστό που καλύπτει ασφυκτικά σχεδόν ολόκληρο τον
κόσμο. Τις τελευταίες δεκαετίες ο σιωνιστικός ιστός ενισχύθηκε με το
ατσάλινο στημόνι των πολυεθνικών επιχειρήσεων, οι οποίες σχεδόν στην
πλειονότητα τους ελέγχονται είτε από Εβραίους-σιωνιστές Κροίσους, είτε
από άτομα που πρόσκεινται στην εν λόγω άρχουσα τάξη. Αιχμή του
δόρατος αυτών των «ευαγών ιδρυμάτων» είναι οι Τράπεζες και το
Στρατιωτικο-Βιομηχανικό Σύμπλεγμα, μέσω του οποίου η παγκόσμια
άρχουσα τάξη ρουφάει κυριολεκτικά το αίμα και τον ιδρώτα των λαών
και ενθυλακώνει με τους πολέμους και τους εξοπλισμούς αμύθητα
πλούτη. Ο ασφυκτικότερος όμως κλοιός έχει επιβληθεί στις ΗΠΑ.
Ουσιαστικά η Αμερική κυβερνάται από μια αόρατη Εβραική «Μαύρη
Χείρα». Το μεγαλύτερο μέρος αυτής της αόρατης παγκόσμιας υπέρ-
κυβέρνησης είναι εν αφανεία, ορατό δε είναι μόνον ένα μικρό μέρος, που
εμφανίζεται υπό μορφήν ποικίλων Εβραικών οργανώσεων και άλλων λόμπι
(Τουρκικού, Σκοπιανού, Αλβανικού κ.α) Αυτά υποστηρίζονται από το
πανίσχυρο Ισραηλινό AIPAC (Εβραικό λόμπι). Αντίθετα το Ελληνικό
βάλλεται και υποβαθμίζεται, πρωτίστως από την επίσημη Ελληνική Πολιτεία.
US relationship with Israel is not good for US security. Βy John J.
Mearsheimer, professor of political science and a co-director of the
Program on International Security Policy at the University of Chicago,
and Stephen M. Walt, academic dean of the Kennedy School, published
their paper, "The Israeli Lobby and U.S. Foreign Policy," on the
Kennedy School of Government at Harvard University. Το Ισραηλινό
AIPAC είναι «κράτος εν κράτει» και διαλύει εκ των έσω την άλλοτε
ακμάζουσα Αμερικανική Συμπολιτεία. Ως και κατασκοπία ασκεί σε βάρος
των ΗΠΑ. Εξαπατούν την Αμερικανική και διεθνή κοινή γνώμη ότι δήθεν για
όλα φταίει η Αμερική-και όχι η συνωμοτική σιωνιστική κλίκα της
Ουάσιγκτον, η οποία χρησιμοποιεί σαν ανδρείκελα της τον εκάστοτε
Πρόεδρο των ΗΠΑ, το Κογκρέσο, το Στέητ Ντιπάρτμεντ, το Πεντάγωνο,
τις Μυστικές Υπηρεσίες(CIA, NSA, FBI κλπ) . Αποκρύπτουν από τον
Αμερικανικό λαό ότι εδώ και μισό αιώνα-δηλαδή από της αυθαίρετης
και γκανγκστερικής ιδρύσεως του τρόμο-Κράτους του Ισραήλ- η
«Αμερικανο-σιωνιστική Διοίκηση» καταβαραθρώνει ενσυνειδήτως τα
Αμερικανικά συμφέροντα προς όφελος των Ισραηλινών συνωμοτικών
σχεδίων. Κι “ αυτό επετεύχθη με τον πλήρη έλεγχο όλων των μοχλών της
Αμερικανικής Διοίκησης από το Κράτος του Ισραήλ. Οι ΗΠΑ είναι
ουσιαστικά όμηρος των Εβραίων Σιωνιστών. Αυτοί ελέγχουν απόλυτα
την Ομοσπονδιακή Τράπεζα (Federal Reserve Bank), την Διεθνή
Τράπεζα (World Bank), το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (International
Monetary Fund(IMF), τον Διεθνή Οργανισμό Εμπορίου (World Trade
Organization (WTO) και φυσικά μέσω των ΗΠΑ ελέγχουν το Συμβούλιο
Ασφαλείας του ΟΗΕ. Ο ατσάλινος ιστός είναι κεντημένος με τον καμβά
των μασονικών στοών των Ιλλουμινάτων, της Λέσχης Μπίλντεμπεργκ,
της στοάς «Κρανίου και Οστών», της Τριμερούς Επιτροπής, της
Επιτροπής Εξωτερικών Σχέσεων (CFR), των 40 “ Σοφών κλπ, καθώς
και των πολυάριθμων διεθνών Μη- Κυβερνητικών Οργανώσεων και
Ανεξάρτητων Αρχών, που δρουν υπό μορφήν 5ης φάλαγγος και
υπονομεύουν το εσωτερικό μέτωπο των χωρών, χωρίς να έχουν καμία
απολύτως δημοκρατική νομιμοποίηση. (Παρ“ ημίν μεταξύ άλλων
δρουν το ΕΛΥΑΜΕΤ- προωθητής Σχεδίου Αννάν, Παρατηρητήριο
Ελσίνκι, Ουράνιο Τόξο-προωθούν το Σκοπιανό κ.α) Η Αβρααμική
θεοκρατία αποτελεί το πνευματικό ναρκωτικό της Παγκόσμιας
Συνωμοσίας. Οι τρεις Εβραιογενείς θρησκείες (Ιουδαισμός,
Χριστιανισμός, Ισλαμισμός) με τον Πάπα, τους Ραββίνους, τους
Πατριάρχες και τους Ιμάμηδες, αποτελούν το θεμέλιο πάνω στο οποίον
στηρίζεται όλο το σιωνιστικό οικοδόμημα. Ο Ιουδαιοχριστιανισμός εδώ
και 1700 χρόνια έχει επιβληθεί δια της βίας στο μεγαλύτερο μέρος του
κόσμου, μαζί με τον Ισλαμισμό που επεβλήθη βραδύτερον.

Αυτή η πολυκέφαλη «Λερναία Υδρα» κατασπαράζει τους λαούς μέσω

των «δημοκρατικά εκλεγμένων» ή και των δικτατορικών κυβερνήσεων
-ανδρεικέλων. Όποιος δεν υπακούει στις εντολές της, είτε
αντικαθίσταται «με δημοκρατικές μεθόδους», είτε ανατρέπεται δια
πραξικοπήματος, είτε καταδικάζεται με εμπάργκο και βομβαρδισμούς,
είτε ρίπτεται σε εμφύλιο πόλεμο με την μέθοδο του « διαίρει και
βασίλευε», χωρίς να λείπουν και οι δολοφονίες, οι απαγχονισμοί, η
εξαγορά συνειδήσεων κ. α. Αν όλα αποτύχουν τότε γίνεται στόχος κάποιας
«Καταιγίδος» σαν αυτές που κατέστρεψαν και διέλυσαν την πρώην
Γιουγκοσλαβία, το σημερινό Ιράκ, το Αφγανιστάν, τον Λίβανο, την Κύπρο,
τον Παναμά, την Νικαράγουα, το Βιετνάμ κλπ.

Η αφανής Εβραϊκή Εξουσία φοβάται να βγει στο ξέφωτο, διότι είναι

δειλή και δόλια. Η ίδια δεν κάνει πολέμους, με εξαίρεση τις γενοκτονίες
των άμοιρων Παλαιστινίων εκ μέρους του Ισραήλ. Πάντα μπροστά
βάζει τα «Αμερικανάκια» και τους Ευρωπαίους για να βγάζουν αυτοί τα
κάστανα από την φωτιά, ενώ η σιωνιστική πλουτοκρατία εισπράττει τα
αστρονομικά κέρδη από τους υπερπόντιους γενικούς ή τοπικούς
πολέμους, τις εθνικές συρράξεις, τους εμφυλίους πολέμους και τους
τεράστιους εξοπλισμούς, τους οποίους η ίδια μηχανεύεται για να
καταδολιεύει τους ανύποπτους και ευκολόπιστους λαούς. Οι
εξοπλισμοί είναι τα λύτρα των λαών για «προστασία» από τους
παγκόσμιους «προστάτες-συνωμότες» για να μην «σπάσουν το
μαγαζί». Διαφορετικά κινδυνεύουν από τα βομβαρδιστικά και τους
πυραύλους των ΗΠΑ να τα κάνουν «γης Μαδιάμ». Μετά την
καταστροφή σπεύδουν με τις πολυεθνικές εταιρείες τους να πάρουν
τις δουλειές. Αρπάζουν πετρέλαιο, πρώτες ύλες και υπέρ-χρεώνουν
όχι μόνον τους ζωντανούς, αλλά και αυτούς που δεν ήλθαν ακόμη στην
ζωή.

Ποιός υποκίνησε τον ατυχή Ελληνο-Τουρκικό Πόλεμο του 1897, τον Α!

και Β! Π.Π, την Μικρασιατική Καταστροφή, τον Εμφύλιο Πόλεμο, τον
Ψυχρό Πόλεμο, την δολοφονία Κέννεντυ , τον μύθο του
Ολοκαυτώματος, την Κυπριακή Τραγωδία και τώρα τον σχεδιαζόμενο
ακρωτηριασμό της Ελλάδος κ.ο.κ;

Αυτή την «παγκοσμιοποίηση» θέλουν, στην οποία κυρίαρχο ρόλο έχουν

μερικές εκατοντάδες πολυεθνικών εταιρειών. Αυτές ελέγχουν την παγκόσμια
παραγωγή, την διακίνηση των αγαθών, την ροή των πληροφοριών και τα
διάφορα διεθνή λόμπι-με προεξάρχον το Εβραϊκό- να ανατρέπουν το διεθνές
δίκαιον, να εκβιάζουν κυβερνήσεις μέσω αντιδημοκρατικών υπερεθνικών
θεσμών αμφιβόλων προθέσεων -όπως το Συμβούλιο Ασφαλείας του ΟΗΕ,
το ΝΑΤΟ, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ο Παγκόσμιος Οργανισμός
Εμπορίου κ.α Αυτό το πολυεθνικό συναπάντημα και τα διεθνή ΜΜΕ δρουν
κυριολεκτικά ερήμην των λαών σε πλανητικό επίπεδο και επιβάλλουν στις
χώρες το «πολιτικώς ορθό» χωρίς καμία ιστορική αναφορά, κανένα
πολιτικό ή δημοκρατικό όραμα για τον κόσμο. Έτσι, η πορεία της Ευρώπης,
αλλά και οι τύχες της παγκόσμιας κοινότητας έχουν αφεθεί στα χέρια
τεχνοκρατών και διπλωματών, ενός αλαζονικού παγκόσμιου καθεστώτος
που κρύβεται ουσιαστικά πίσω από ένα παγιδευτικό ιστό για τα έθνη, τους
πολίτες και τις κοινωνικές τάξεις. Η νέα γεωπολιτική ιδεολογία υπό τον
Τζωρτζ Μπους, τον νεώτερο, είναι στην ουσία το τελευταίο στάδιο του
ιμπεριαλισμού.

Ο Ιμπεριαλισμός εξελίσσεται πέρα από το κλασσικό στάδιο. Αυτό

έληξε με τον Β!Π.Π και συνεχίζει τώρα με την εξάπλωση των πολυεθνικών
εταιρειών και την εμφάνιση των υπερεθνικών Οργανισμών και Μη
Κυβερνητικών Οργανώσεων (ΜΚΟ) Το νέο δόγμα του είναι ο «συνεχής
πόλεμος» για την παγκόσμια κυριαρχία. Δύο γεγονότα σφράγισαν τις
πρόσφατες εξελίξεις: α/ το 1991 και 2001 με τους πολέμους στον Κόλπο
και β/ με την 9/11, που εγκαινιάσθηκε το νέο δόγμα του Πολέμου κατά
της «Τρομοκρατίας». Όλα αυτά δεν έγιναν τυχαία. Υπάρχει Σχέδιο. Στον
μεταμοντέρνο κόσμο μας, αυτό εξυφαίνεται στα άδυτα των σύγχρονων
«ανακτοβουλίων», δηλ. των μυστικών υπηρεσιών, των αποκρυφιστικών
εταιρειών και των υπερεθνικών δικτύων. Η 11η Σεπτεμβρίου του 2001 είναι
μια συνωμοσία και ένα ορόσημο, γιατί: α/ πολλοί αφελείς ή δύσπιστοι
κατάλαβαν πόσο κυνικά χτυπά τους λαούς η Νέα Τάξη, β/ οι Επικυρίαρχοι
δεν πρόκειται να κάνουν πίσω πριν αιματοκυλίσουν τον κόσμο. Τώρα
κάνουν πρόβα τζενεράλε για πυρηνικό χτύπημα των πυρηνικών
εγκαταστάσεων του Ιράν και της Β. Κορέας και γαία πυρί μιθχήτω“.

Σύμφωνα με τον καθηγητή του Χάρβαρντ και Πρίνστον, Carroll Quigley

(Κάρολ Κουΐγκλυ), που υπήρξε «εκ των έσω» γνώστης και έμπιστος της
«ελιτίστικης ομάδας» της Νέας Τάξεως Πραγμάτων(NWΟ): «Αυτό το
δίκτυο... το έχω μελετήσει επί 20 χρόνια... τα έγγραφά του και τα
μυστικά αρχεία του... οι στόχοι τους φθάνουν στην δημιουργία ενός
παγκόσμιου συστήματος οικονομικού ελέγχου σε ιδιωτικά χέρια
ικανού να κυριαρχήσει στο πολιτικό σύστημα κάθε χώρας και στην
παγκόσμια οικονομία συνολικά. Το σύστημα προγραμματίσθηκε να
ελέγχεται με φεουδαρχικό τρόπο από τις κεντρικές τράπεζες
παγκοσμίως που θα δρούσαν ενορχηστρωμένα, με μυστικές
συμφωνίες που θα υπογράφοντο σε μυστικές διαβουλεύσεις και
συσκέψεις».

Η μεγάλη αλλαγή που επιδιώκουν να κάνουν στον κόσμο οι δυνάμεις

της «globalization» δεν είναι μόνο οικονομική, όπως διατυμπανίζουν οι
εκφραστές του νεοφιλελεύθερου οικονομικού διεθνούς κατεστημένου.
Είναι προπαντός ιδεολογική και αφορά έναν άλλο τρόπο ερμηνείας της
ιστορίας και κοσμοθέασης, που εξυπηρετεί την μετεξέλιξη του καπιταλιστικού
συστήματος που βγήκε «νικητής» από τον Ψυχρό Πόλεμο. Αυτός
μετεξελίχθηκε σ“ ένα υπερεθνικό ασύδοτο παγκοσμιοποιημένο
νεοφιλελεύθερο μοντέλο, που συνδυάζει την απληστία του
χρηματιστηριακού κεφαλαίου με μια ιδεολογία και πρακτική που έχει
ενσωματώσει το δουλαπαρικό σύστημα του Μεσαίωνα και χρησιμοποιεί
τα περισσότερα συνθήματα- ιδεολογήματα του 20ου αιώνα (της δεξιάς, της
αριστεράς, τα αποκρυφιστικά, τα ματεριαλιστικά, τα θεοκρατικά κ.α), όσο
αντίθετα, αλλοπρόσαλλα και αλληλοσυγκρουόμενα κι αν υπήρξαν αυτά
μεταξύ τους και όσο απραγματοποίητη είναι η υλοποίηση τους. Ετσι
εξηγείται η σημερινή γενική διάλυση όλων των θεσμών της Ελληνικής
Πολιτείας και η πτώση όλων των αξιών του λαού μας, για να δεχθεί λίαν
συντόμως και άνευ ουδεμιάς αντιστάσεως τον εδαφικό ακρωτηριασμό της
Ελλάδος και την στέρηση της ελευθερίας και της εθνικής του ανεξαρτησίας.
Η Νέα Τάξη Πραγμάτων -ή οποία προς ευφημισμόν απεκλήθη
«πολυπολιτισμική κοινωνία»- προωθείται με:

Φασιστικές μεθοδεύσεις: άκρατος μιλιταρισμός, υπερσυγκέντρωση

εξελιγμένου πολεμικού οπλοστασίου, στρατοί μισθοφόρων, νέα «έξυπνα
όπλα», πυρηνικά και βιοχημικά, νέες τεχνολογίες για στρατιωτικούς
σκοπούς, συγκεντρωτικός έλεγχος (Μεγάλος Αδελφός), αντιδημοκρατικές
διαδικασίες (η ολιγαρχία που αποφασίζει, Patriot Act κλπ.), αεροπλάνα-
φυλακές της CIA, επανεισαγωγή βασανιστηρίων μετά τον Β!Π.Π,
τρομονόμοι, Γραφειοκρατία των Βρυξελλών, Προστασία Ατομικών
Δεδομένων των Εγκληματιών και Απατεώνων, Κλεπτοκρατία,
ελεγχόμενα ΜΜΕ κλπ...

Σοσιαλδημοκρατική και Αριστερή Ρητορική: «Εξαγωγή Δημοκρατίας και

Ανθρωπίνων δικαιωμάτων», φεμινισμός, προστασία μειονοτήτων (στον
βαθμό που εξυπηρετεί την διάσπαση εθνικών ιστών ), διαγραφή της
έννοιας του έθνους, διεθνιστικά συνθήματα που θυμίζουν την πρώτη
περίοδο (προ της σταλινικής αναδίπλωσης) στην ΕΣΣΔ, έγκλημα, βία
πτώση των διαχρονικών αξιών.

Τεχνολογικές Μεγαλοστομίες: Νέες τεχνολογίες, «κοινωνία της

γνώσης», γενικευμένη ηλεκτρονική παρακολούθηση, διαρκής
Ανάπτυξη, Αδιαφορία για το Φυσικό Περιβάλλον, άνοιγμα του
χάσματος πλούσιων-φτωχών κ.ά. Όμως παρά την τεχνολογική άνοδο η
ποιότης ζωής των λαών καθημερινά χειροτερεύει.

Φονταμενταλιστική και Διχαστική Ηθική: Είτε Προτεσταντική-Βιβλική

(Χριστιανοσιωνιστές), Νεογνωστικά και μεταφυσικά ρεύματα που
αναβίωσαν στον 21ο αιώνα, «διαίρει και βασίλευε», « Σύγκρουση
Πολιτισμών» Υποκρισία.

Συμπιλήματα από Ανατολικό και Δυτικό Μυστικισμό: Γιόγκα, Φενγκ-

Σούϊ, ταρώ, δρυϊδισμός, αποκρυφιστικός συμβολισμός «τύπου Κώδικα
ντα Βίντσι», νεομαγεία, αστρολογία, σατανισμός, ταλεμπανισμός,
Θεοκρατία κ.α.

Ο «πολυπολιτισμός», το εθνοτικό ανακάτωμα, τα «ατομικά

δικαιώματα» των πιο απίθανων ανθρώπινων κοινοτήτων ή
μειονοτήτων σε βάρος των πλειοψηφιών (αύριο, γιατί όχι, των
παιδεραστών, των κτηνοβατών και των κανιβάλων), όπως
χρησιμοποιούνται από το νεοταξικό θεωρητικό οπλοστάσιο οδηγούν
σε μια μονοδιάσταση πλανητική εμπορευματοποίηση και υποβάθμιση
των πάντων. Μεταβάλλουν τον άνθρωπο σε μισάνθρωπο-σουπερ-
καταναλωτή, σε ανεγκέφαλο σκλάβο, σε «μαζάνθρωπο» που αναμένει
κάποιον φυσικό ή μεταφυσικό Μεσσία να τον λυτρώσει. Και με την
επιβολή των «πολιτικά ορθών» ιδεολογημάτων και της μαύρης
προπαγάνδας τους δεν θα υπάρχει οποιαδήποτε αντίσταση ή εμπόδιο στην
ανεξέλεγκτη κίνηση του Κεφαλαίου, των Ναρκωτικών, των Στρατιών των
μεταναστών, των παρακμιακών ιδεολογημάτων, των υλικών σκουπιδιών και
των βλαβερών τροφίμων προς χρήση ή βρώσιν . Αυτό θέλουν. Την
εξαφάνιση όλων των τοπικών αντιστάσεων στο διεθνοποιημένο
χρηματιστηριακό Κεφάλαιο.

Έλληνες και φιλέλληνες εγερθείτε. Ο κόσμος δεν πηγαίνει καλά. Ο

καθένας μας πρέπει να πάρει θέση στην επερχόμενη παγκόσμια
ανατροπή.

ΕΠΙΤΡΕΠΕΤΑΙ Η ΔΗΜΟΣΙΕΥΣΗ, ΑΝΑΜΕΤΑΔΟΣΗ ΚΑΙ ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ

Εμείς το αραχάνθος τα σκορπίδια, οι διάττοντες, επιβήτορες στη ξένη

γη, μέσα στο σκοτάδι της μέρας, στ' αχνάρια του Διογένη, με τη
βούληση μας, να θεμελιώσουμε την υποδομή του ελληνικού οράματος.
Να βρούμε τη χαμένη μας ταυτότητα...!

Όποιος ελέγχει το παρόν, ελέγχει και το παρελθόν.

Όποιος ελέγχει το παρελθόν, "καθορίζει" το μέλλον
Στο κάτεργο όπου
γράφτηκαν ηρωικές
σελίδες αυτοθυσίας
και αγώνα
«Θα 'θελα να μιλήσω/
απλά/ όπως
ξεκουμπώνει κανείς
το πουκάμισό του/
και δείχνει ένα παλιό Γυναίκες στην εξορία, στα χρόνια του
σημάδι/ όπως Εμφυλίου
κρυώνει ο αγκώνας
σου/ γυρίζεις/ και βλέπεις ότι είναι τρύπιος/ όπως κάθεται στην πέτρα
ένας σύντροφος και μπαλώνει τη/ φανέλα του».
Η Αλικαρνασσός ήταν ένας απ' τους μεγαλύτερους τόπους εξορίας και
μαρτυρίου των κομμουνιστών στην Ελλάδα. Τόπος θυσίας και
ηρωισμού. Εκεί εξορίστηκαν και έμειναν έγκλειστοι πολλοί αγωνιστές της
ελευθερίας. Τα πρωτοπόρα στελέχη της εργατικής τάξης, κομμουνιστές και
κομμουνίστριες, μέλη του Κόμματος, αλλά ακόμη και προοδευτικοί
άνθρωποι, βασανίστηκαν για τα «πιστεύω» τους, γιατί αγωνίστηκαν κάτω
από όλες τις συνθήκες, ενάντια στην πλουτοκρατία, ενάντια στα ντόπια και
ξένα συμφέροντα που επιβουλεύονταν και επιβουλεύονται τα συμφέροντα
του λαού.Η 90χρονη επαναστατική πάλη του ΚΚΕ δεν είχε μόνο το στοιχείο
της προσφοράς για το δίκιο της εργατικής τάξης, του λαού γενικότερα, το
στοιχείο του ηρωισμού, της θυσίας, της καλλιέργειας αξιών, όπως της
αγωνιστικής στάσης ζωής, του συλλογικού αγώνα, της αλληλεγγύης του
προλεταριακού διεθνισμού.Τα μέτρα άγριας καταστολής του κομμουνιστικού
κινήματος από τις αστικές κυβερνήσεις στην Ελλάδα επιβάλλονταν από μια
σειρά παράγοντες, που σχετίζονταν με την ίδια τη σταθεροποίηση και
ανάπτυξη του καπιταλισμού στη χώρα, τη στρατηγική της θέση στα πλαίσια
του ιμπεριαλιστικού συστήματος. Η άσκηση βίας ενάντια στο κομμουνιστικό
κίνημα επενδυόταν ιδεολογικά με μια σειρά ιδεολογήματα από την αστική
προπαγάνδα.
Ο αγώνας για
την
ιδεολογική
χειραφέτηση
της εργατικής
τάξης, την
οργάνωσή
της, την
προοπτική
της πάλης
της,
συνεχίζεται.
Ο
συσχετισμός
των
δυνάμεων δε
μένει
παγιωμένος.
Ο 21ος θα
είναι ο αιώνας
της
Ακόμη και μικρά παιδιά βρέθηκαν στους τόπους
εξορίας
αναζωογόνησης του κομμουνιστικού κινήματος, ο αιώνας νέων κοινωνικών
επαναστάσεων, που θα φέρουν με μεγαλύτερη ωριμότητα και σταθερότητα
την εργατική τάξη και τις άλλες λαϊκές δυνάμεις στην πολιτική εξουσία. Στην
εργατική τάξη, ιδιαίτερα στις νέες γενιές της, όπως και στις νέες γενιές των
λαϊκών στρωμάτων, αξίζει μόνο ένα μέλλον: Η σοσιαλιστική προοπτική...
Λυσσασμένη επίθεση από τα πρώτα βήματα
Από τα πρώτα του βήματα, το κομμουνιστικό κίνημα στη χώρα μας
αντιμετώπισε την άγρια και λυσσασμένη επίθεση της αστικής εξουσίας. Η
επίθεση επικεντρώθηκε στο ΚΚΕ από την πρώτη μέρα της ίδρυσής του. Ο
αντικομμουνισμός στην Ελλάδα κυριάρχησε στην πολιτική της άρχουσας
τάξης μετά το 1920. Πολλοί νόμοι και διατάγματα, βασιλικές διαταγές,
κοινοβουλευτικά εκτρώματα, που ντροπιάζουν κάθε λογική, ψηφίστηκαν
στην ελληνική Βουλή, για να καταπνίξουν την ανάπτυξη του Κομμουνιστικού
Κόμματος, να ποδηγετήσουν τους λαϊκούς αγώνες, να χειραγωγήσουν τη
λαϊκή δυναμική.
Η ψήφιση του Ιδιώνυμου το 1929, όπου στα πέντε χρόνια εφαρμογής του
(Ιούλης 1929 - Ιούλης 1934) δολοφονήθηκαν 37 εργάτες και αγρότες,
συνελήφθησαν 16.500 αγωνιστές και καταδικάστηκαν γύρω στις 3.000.
Ακόμη, απαγορεύτηκε η κυκλοφορία του «Ριζοσπάστη» στα 2/3 της χώρας,
ενώ με τον ίδιο νόμο διαλύθηκαν οι περισσότερες εργατικές οργανώσεις στα
τέλη του '30.
Με αυτό το νομοθετικό εξοπλισμό «εισήγαγε» τους κομμουνιστές στα χέρια
του ελληνικού χιτλερομουσολινικού φασισμού μέσω της μεταξικής
δικτατορίας.
Στη μεταξική δικτατορία

Το 1936, η μεταξική δικτατορία, με κάθε μέσον και τρόπο, στρέφεται

εναντίον των κομμουνιστών και του ΚΚΕ.
Το καθεστώς Μεταξά εξαπολύει άγριο κυνήγι εναντίον των στελεχών
του Κόμματος, εκβιάζει οικογένειες, βασανίζει στα κρατητήρια της
Ειδικής Ασφάλειας Αθηνών απάνθρωπα, εξαπολύει χαφιέδες με
σκοπό να προβοκάρει το ΚΚΕ που το θέτει σε παρανομία, δημιουργεί
παρακρατικές ομάδες με διασυνδέσεις στο στρατό και στα σώματα
ασφαλείας, εκδίδει ακόμα και χαφιέδικο «Ριζοσπάστη».
Τα πρώτα κελιά
Με την επιβολή της δικτατορίας, χιλιάδες Ελληνες κομμουνιστές
συλλαμβάνονται και αρχικά στέλνονται στα νησιά ως εξόριστοι. Η Μήλος, η
Λέρος, η Αμοργός, η Ανάφη, η Γαύδος, η Κίμωλος, η Ιος, η
Φολέγανδρος, η Ικαρία γίνονται σκληροί τόποι εξορίας των
κομμουνιστών.Εκεί κατορθώνουν όχι μόνο να επιβιώσουν, αλλά και να
οργανώσουν τη ζωή τους κατά τρόπο παραδειγματικό. Τηρούσαν τη
βασική αρχή: «Αγάπα το
κελί σου, τρώγε το φαΐ
σου, διάβαζε πολύ». Ως το
1936, το μορφωτικό επίπεδο
των φυλακισμένων και
εξορισμένων πολιτικών
κρατουμένων ήταν αρκετά
υψηλό σε σχέση με το μέσο
όρο της ελληνικής
επικράτειας. Οι αγράμματοι
καταδικασμένοι είχαν
περιοριστεί στο 16% του
συνόλου των εξόριστων,
όταν το αντίστοιχο
ποσοστό των
αναλφάβητων για όλη τη
χώρα έφτανε το 40,7%. Συρματοπλέγματα...
Οι
κρατούμενοι, όμως, πήραν στα χέρια τους την προστασία της ζωής τους, την
υπεράσπιση της ιδιότητάς τους με ενιαία εκπροσώπηση, δικά τους όργανα,
δικούς τους κανόνες και τρόπο ζωής.
Σπάει η απομόνωση
Ετσι, δημιουργήθηκαν οι προϋποθέσεις να σπάσει σε μεγάλο βαθμό η
απομόνωση, να ανοίξουν δρόμοι επικοινωνίας με τους συγγενείς, τις
αντιστασιακές οργανώσεις στο εσωτερικό και στο εξωτερικό, τους
αντιφασίστες, τον προοδευτικό και δημοκρατικό Τύπο.
Η πραγματικότητα αυτή θορύβησε το καθεστώς, που αποφάσισε
σκληρότερη μεταχείριση των κομμουνιστών εξόριστων. Ετσι, μετέτρεψε τις
φυλακές του Ιτς Καλέ της Ακροναυπλίας - ενός από τα φοβερότερα κάτεργα
της Ελλάδας - σε φυλακή πολιτικών κρατουμένων. Εκεί μετέφεραν τους πιο
επικίνδυνους κομμουνιστές κατά την κρίση του καθεστώτος.
Σ' όλα αυτά, οι κρατούμενοι απαντούσαν με τον αγώνα τους, που στρεφόταν
σε τρεις κατευθύνσεις: Στην οργάνωση του συσσιτίου, στην οργάνωση της
μορφωτικής δουλειάς και στην οργάνωση ψυχαγωγίας και πολιτιστικής
δράσης. Ιστορικές έμειναν οι διαλέξεις του μεγάλου δασκάλου και
κομμουνιστή Δημήτρη Γληνού, που πέρασε από αυτήν την κόλαση.
Στην περίοδο της Κατοχής
Η ναζιστική και φασιστική κατοχή υπήρξε η περίοδος με τα μεγαλύτερα δεινά
που βίωσε ο ελληνικός λαός. Τα μπλόκα, οι συλλήψεις, η δράση των
προδοτών και των δοσιλόγων, οι διορισμένοι από τους Γερμανούς στις
τοπικές αρχές υπηρέτες, τα τάγματα ασφαλείας, οι χίτες, οι μαυραγορίτες, οι

Τα απομεινάρια τόπων εξορίας και μαρτυρίου είναι ζωντανά στη μνήμη

και στους αγώνες του λαού
σπιούνοι και οι κάθε λογής εγκληματίες, έπεσαν στον ελληνικό λαό σαν
κοράκια. Είναι γνωστοί οι αγώνες του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ και της ΕΠΟΝ για την
αντιμετώπιση της πείνας στις πόλεις με την οργάνωση συσσιτίων και των
οργανώσεων της υπαίθρου για την εξασφάλιση των απαιτούμενων
τροφίμων. Αγώνας, που έσωσε τη ζωή εκατοντάδων χιλιάδων Ελλήνων από
την πείνα.
Στις φυλακές, η κατάσταση ήταν ακόμη πιο τραγική. Εκεί δεν έφτανε το χέρι
των οργανώσεων για επισιτιστική βοήθεια. Τη δεινή καθημερινότητα
καλούνταν να την αντιμετωπίσουν μόνοι τους οι κρατούμενοι με την
αυτοοργάνωση και τις δικές τους δράσεις και αγώνα.
Από τις φυλακές της Ακροναυπλίας παραδόθηκαν όλοι οι πολιτικοί
κρατούμενοι στις νέες αρχές κατοχής, παρά την έκκληση του Ν. Ζαχαριάδη
(ΓΓ του ΚΚΕ) να αποφυλακιστούν και να σταλούν στο μέτωπο, όταν άρχισε η
ιταλική επίθεση.Ομως, η αντίσταση και ο αγώνας των κρατουμένων, αλλά
και ο φόβος μιας επιχείρησης του ΕΛΑΣ με στόχο την απελευθέρωσή τους,
υποχρέωσε τους Ιταλούς να μεταφέρουν το Φλεβάρη του 1943 τους
κρατούμενους σε άλλες πιο σίγουρες φυλακές.Στο Ηράκλειο, μετά την
ηρωική αντίσταση του λαού και την τελική κατάληψη της Κρήτης,
λειτουργούσαν
οι λεγόμενες
Κάτω φυλακές,
οι φυλακές της
Αλικαρνασσού,
οι φυλακές
Ατσαλένιου, οι
φυλακές του
Εργατικού
Κέντρου και τα
κρατητήρια της
Ασφάλειας με
ελληνικές
διοικήσεις και
οι φυλακές του
Γερμανικού
Φρουραρχείου,
τα κρατητήρια
της Γερμανικής
Αστυνομίας και Εξόριστοι φτιάχνουν τη σκηνή τους
τα κολαστήρια
της Γκεστάπο με γερμανικές διοικήσεις. Ολα αυτά τα κολαστήρια είναι
γεμάτα από πατριώτες αγωνιστές, που βασανίζονται, ανακρίνονται,
δικάζονται και πολλοί φυλακίζονται ή εκτελούνται.
Οι φυλακές της Αλικαρνασσού
Το αρχείο της φυλακής Αλικαρνασσού είναι γεμάτο από ονόματα πατριωτών
που προσάγονται για προφυλάκιση ή φυλάκιση ή εκτίουν ποινές μετά από
προδοσίες και συλλήψεις τους από συνεργάτες των Γερμανών, προδότες,
δοσίλογους, σπιούνους και Ελληνες χωροφύλακες.
Τα βασανιστήρια στα οποία υποβάλλονται είναι φρικιαστικά. Κάποιοι
λυγίζουν. Αλλοι υπομένουν καρτερικά, κι άλλοι υψώνουν ηρωικά το
ανάστημα παραμένοντας αλύγιστοι μέχρι τέλους. Οι περισσότεροι από
αυτούς οδηγούνται στα εκτελεστικά αποσπάσματα. Δεκάδες είναι οι
κομμουνιστές που στήθηκαν μπροστά στις κάννες των πολυβόλων στους
τόπους εκτέλεσης, στα δυο Αοράκια, στο νεκροταφείο της Σούδας και στο
παλιό νεκροταφείο του Ηρακλείου, βγαλμένοι μέσα από τις φυλακές.
Περήφανα θυσίασαν τη ζωή τους σε αντίποινα για τη δράση των ομάδων της
Εθνικής Αντίστασης. Οι περισσότεροι από αυτούς πιάστηκαν μετά από
προδοσία ή κατάδοση σε γερμανικά μπλόκα ή σε επιδρομές σε σπίτια, σε
κρυψώνες και καταφύγια.
Στην Κατοχή, η φυλακή της Αλικαρνασσού δεχότανε και άνδρες και γυναίκες
στα κελιά της. Γυναίκες αγωνίστριες κάθε ηλικίας (από 15 μέχρι 60 χρόνων)
κάθε
επαγγέλματος κι
από κάθε γωνιά
του Νομού
Ηρακλείου.
Η περίοδος
του Εμφυλίου
Πολέμου
Το
μετεμφυλιακό
κράτος και
κυρίως το
παρακράτος Εξόριστοι έξω από τη σκηνή τους, μέσα στα
στράφηκε με περιβόλια
απίστευτο μίσος
εναντίον των πατριωτών και όσων παρέμειναν τίμιοι και συνεπείς στις
απελευθερωτικές αρχές και σκοπούς του ΕΑΜ - ΕΛΑΣ - ΕΠΟΝ.
Εχοντας πλήρη γνώση των μεθόδων καταδίωξης ανθρώπων και ιδεών
χρησιμοποίησε τις διώξεις, τις εκτοπίσεις, τις εξορίες, τις φυλακές, τις
εκτελέσεις, τις δολοφονίες, τα βασανιστήρια στους διάφορους «στάβλους»,
για να κάμψει το ηθικό των αγωνιστών.
Οι Ελληνες πολίτες που δοκίμασαν την ειδική αυτή μεταχείριση και έζησαν
υπό ποικίλους περιορισμούς και υπό καθεστώς σωματικής ή ψυχολογικής
βίας - χωρίς να τους απαγγελθεί συγκεκριμένη κατηγορία και να δικαστούν -
ανήκαν, στη μεγάλη τους πλειονότητα στο χώρο επιρροής του ΚΚΕ και του
ΕΑΜ και δευτερευόντως σε άλλες ιδεολογικές τάσεις.Περίπου 100
απομονωμένα γεωγραφικά σημεία από τα οποία πάνω από 40 άγονα νησιά
λειτούργησαν ως τόποι εξορίας και γράφτηκαν ηρωικές σελίδες της
σύγχρονης Ιστορίας της πατρίδας μας που αναδεικνύουν την τεράστια
δύναμη που κρύβει μέσα του ο άνθρωπος, όταν συλλογικά παλεύει, όταν
πιστεύει σε μεγάλα ιδανικά και αξίες. Τα κυριότερα από άποψη αριθμού
εξορίστων είναι: Μακρόνησος, Γυάρος, Αϊ - Στράτης, Λέρος, Ικαρία, Χίος,
Τρίκκερι, Ανάφη, Φολέγανδρος, Σαμοθράκη, Λήμνος, Γαύδος, Κύθηρα,
Αίγινα και αλλού. Σε άλλους τόπους, οι φυλακές Αβέρωφ, Ακροναυπλία,
Ιτζεδίν, Αλικαρνασσού, Κέρκυρας και Ωρωπού χρησιμοποιήθηκαν επίσης ως
χώροι εγκλεισμού. Χιλιάδες κομμουνιστές και κομμουνίστριες στις φυλακές,
στις εξορίες, στα εκτελεστικά αποσπάσματα, κράτησαν ψηλά τη σημαία των
ιδανικών του ΚΚΕ.
Η μεταπολεμική περίοδος
Κάτω από αυτές τις συνθήκες, η Ελλάδα υποδέχτηκε τη δεκαετία του 1950 -
1960. Η πρώτη περίοδος της Καραμανλοκρατίας που προσπάθησε με τη
βοήθεια του παρακράτους να καθιερώσει την πολιτική της τρομοκρατίας και
της «καρφίτσας», απέτυχε. Το εργατικό κίνημα στη χώρα μας αναπτύσσεται
και ισχυροποιείται, με αποτέλεσμα να ξεκινήσουν οι πρώτες απεργίες και
διαδηλώσεις ήδη από το 1954, πέντε μόλις χρόνια μετά το εμφύλιο. Ακόμη
πιο αξιοθαύμαστο είναι το γεγονός ότι στις εκλογές του 1958 η ΕΔΑ μέσα
από την οποία δρούσε το ΚΚΕ κατόρθωσε με 24,4% να γίνει αξιωματική
αντιπολίτευση.Η αστική τάξη στην Ελλάδα και οι Αμερικανοί πάτρωνες της
ελληνικής εξουσίας κατατρομοκρατήθηκαν. Είδαν μέσα από αυτήν την τροπή
τη δυνατότητα της ριζοσπαστικοποίησης του λαού και τον τελικό
καταποντισμό της πολιτικής που προσπαθούσαν να θεμελιώσουν. Ετσι οι
διώξεις οξύνθηκαν, οι παρακρατικοί αναβίωσαν, η ανεξέλεγκτη τρομοκρατία
εναντίον των κομμουνιστών και των ΕΔΑιτών οξύνθηκε. Τα κατασκευασμένα
κατηγορητήρια, οι εντεταλμένες αποφάσεις των δικαστηρίων, οι δίκες -
παρωδίες, οι φυλακίσεις, οι εξορίες και οι εκτελέσεις των κομμουνιστών
ξαναμπήκαν στην ημερήσια διάταξη.
Οι εκτελέσεις του Νίκου Μπελογιάννη, του Νίκου Πλουμπίδη, του
Χρήστου Καρανταή, του ειρηνιστή ΕΔΑίτη Γρηγόρη Λαμπράκη και
πολλών ακόμη αφανών γνωστών και άγνωστων θυμάτων της ταξικής πάλης
της εργατικής τάξης στιγματίζουν τη μαύρη αυτή περίοδο.
Αλικαρνασσός: Ενα απ' τα πιο φοβερά κολαστήρια
Οι φυλακές της Αλικαρνασσού όλο αυτό το διάστημα αποτελούν ένα από τα
πιο φοβερά κολαστήρια της χώρας. Ιδιαίτερα όταν διευθυντής των φυλακών
ήταν ο απάνθρωπος Κουνενάκης, το κάτεργο της Αλικαρνασσού απέκτησε
την πιο ειδεχθή εικόνα ανάμεσα στα άλλα της χώρας.
Εκατοντάδες κομμουνιστές πέρασαν από το κάτεργο. Τα αρχεία της
φυλακής (το οποίο, σημειωτέον, περιλαμβάνει και μέρος του αρχείου των
φυλακών ΙΤΖΕΔΙΝ) είναι απολύτως διαφωτιστικά για τον αριθμό, για τις
κατηγορίες, για τη μεταχείριση των αγωνιστών. Από τις φυλακές πέρασαν
περισσότεροι από 7.000 - 8.000 πολιτικοί κρατούμενοι κατά το διάστημα
από το 1945 έως το 1963. Από αυτούς, αρκετοί εκτελέστηκαν στον τόπο των
εκτελέσεων (Δύο Αοράκια) ή στο νεκροταφείο της Σούδας μετά από
μεταγωγή σε αυτές.
Μια ενδεικτική ματιά θα μας βοηθήσει να κατανοήσουμε το κλίμα και τις
συνθήκες μέσα στις οποίες ζούσαν οι αγωνιστές: «Οι σεισμοί είχαν
αναστατώσει τότε όλο το Ηράκλειο και τους φυλακισμένους. Ο κόσμος
κοιμόταν έξω. Εμείς σφιχτομανταλωμένοι μέσα στα 110 κελιά της φυλακής
που και να θέλαν ν' ανοίξουν σε περίπτωση σεισμού, όπως έλεγαν,
χρειάζονταν μισή ώρα. Συνεχίζαμε κι εδώ όλοι μαζί τον αγώνα για να μας
βγάλουν στο προαύλιο που ήταν τεράστιο και σίγουρο. Αν γινόταν δυνατός
σεισμός, δε θα γλίτωνε ένας μας. Τίποτα όμως. Ζητήσαμε τουλάχιστον να
μην κλείσουν τα κελιά για να μπορούμε να πεταχτούμε έξω αμέσως, ούτε κι
αυτό. Ημουν μαζί μ' έναν άλλο σύντροφο αντιπρόσωπος της φυλακής και
κάναμε κάθε μέρα δυναμικές παραστάσεις στη Δ/ση γι' αυτή την κατάσταση,
τίποτα όμως» (από την αυτοβιογραφία του Δανήλου Συντυχάκη).
Χρήστος Καρανταής: Ο τελευταίος εκτελεσμένος της φυλακής
Ο τελευταίος εκτελεσμένος πολιτικός κρατούμενος της φυλακής
Αλικαρνασσού ήταν ο Χρήστος Καρανταής.
Το 1952 στάλθηκε με εντολή του Κόμματος - από τη Λαοκρατική Δημοκρατία
της Γερμανίας όπου είχε φυγαδευτεί - στην Ελλάδα, για την ανασυγκρότηση
των κομματικών οργανώσεων. Πιάνεται στην Κομοτηνή, σε συγγενικό σπίτι.
Βασανίζεται απάνθρωπα στα υπόγεια της Ασφάλειας. Στην Καβάλα
καταδικάζεται σε θάνατο. Κρατείται στις φυλακές Επταπυργίου, Κέρκυρας
και τέλος Αλικαρνασσού.
Κράτησε παλικαρίσια στάση. Εμεινε αλύγιστος. Στην απολογία του στο
Στρατοδικείο δήλωσε: «Είμαι από τη γενιά των Μπελογιάννηδων. Αρνούμαι
την κατηγορία του κατασκόπου. Ηρθα στην πατρίδα για να αγωνιστώ για την
ανεξαρτησία και την ειρήνη». Εμεινε πιστός στο Κόμμα και στο λαό. Εδωσε
τη ζωή του για τα μεγάλα ιδανικά του ΚΚΕ, της ΕΠΟΝ, της Εθνικής
Αντίστασης.Λίγες μέρες πριν από την εκτέλεσή του έγραφε στη μικρή κόρη
του από το κελί της φυλακής: «Στα γενέθλιά σου, η μανούλα θα σου δώσει
όμορφα δώρα. Ο πατέρας σου δε θα σου χαρίσει τίποτα. Για δώρο σού
στέλνω αυτό το γράμμα με πολλά φιλιά. Και όταν μεγαλώσεις θα τα
καταλάβεις όλα μικρούλα μου Ειρηνούλα».Ξημέρωνε Πρωτομαγιά του 1955
και τα χαράματα στην Κρήτη, έξω από το κάτεργο της Αλικαρνασσού,
έσπασε την πρωινή σιγαλιά η ομοβροντία του Εκτελεστικού Αποσπάσματος.
Η φυλακή ταράχτηκε. Οι πολιτικοί κρατούμενοι ξύπνησαν από έναν εφιάλτη
και έβαλαν τις φωνές. Ο λαός του Ηρακλείου συγκλονίστηκε. Είχαν σκοτώσει
τον Χρήστο Καρανταή, παλικάρι 26 χρόνων, νεολαίο, στέλεχος του ΚΚΕ.
Είχε καταδικαστεί με τον ΑΝ 375/36 για «κατασκοπία» σε θάνατο. Η
ματοβαμμένη κυβέρνηση Παπάγου, που εκτέλεσε τον Πλουμπίδη, διέπραξε
ένα ακόμα στυγερό έγκλημα, συνεχίζοντας το μακάβριο έργο της
κυβέρνησης Πλαστήρα, που έβαψε τα χέρια της με το αίμα του Μπελογιάννη
και πολλών κομμουνιστών, εκτελώντας πιστά τις εντολές της Ουάσιγκτον.
Η περίοδος της χούντας
Η αναζωογόνηση του εργατικού κινήματος, παρά την πρόσφατη ήττα του
στον εμφύλιο, πανικόβαλε την ελληνική αντίδραση, με αποτέλεσμα να
ακολουθήσει νέα εκλογική αναμέτρηση, νέες μεθοδεύσεις και παραπλάνηση
του λαού. Η ύπαρξη μυστικών στρατιωτικο-πολιτικών σχεδίων στο πλαίσιο
του NATO και των μυστικών υπηρεσιών για την αντιμετώπιση της ανόδου
της ταξικής πάλης του εργατικού λαϊκού κινήματος, επέβαλε τα σχέδια
«ΠΕΡΙΚΛΗΣ» και «Κόκκινη Προβιά».Η ανάπτυξη του καπιταλισμού στην
Ελλάδα, η όξυνση των λαϊκών προβλημάτων, και οι αντιθέσεις που αρχίζουν
να εκδηλώνονται μεταξύ των κομμάτων της αστικής τάξης (ΕΡΕ και ΕΝΩΣΗ
ΚΕΝΤΡΟΥ) και των Ανακτόρων οδηγούν στην επιβολή της επτάχρονης
δικτατορίας με τη γνωστή αιτία «της σωτηρίας του έθνους από τον
κομμουνιστικόν κίνδυνον».Η ανάπτυξη του λαϊκού κινήματος και ο φόβος
των ιμπεριαλιστικών κύκλων για μια ενδεχόμενη ανατροπή των σχεδίων
τους, σχετικά με την Ανατολική Μεσόγειο, οδήγησαν τους παρακρατικούς και
παραστρατιωτικούς κύκλους στην επιβολή της επτάχρονης δικτατορίας της
χώρας μας.
Η πρώτη μέρα της χούντας στο Ηράκλειο Κρήτης
Να πώς εξελίχτηκε η 1η μέρα επιβολής της δικτατορίας στο Ηράκλειο: «Την
άλλη μέρα 21 Απρίλη - πρωί πρωί - μάθαμε ότι έγινε η δικτατορία. Μόλις
είχαμε γυρίσει στο χώρο του ο καθένας και προετοιμάζονταν οι Νομαρχιακές
Επιτροπές της Κρήτης για δουλειά. Μάλιστα, την συντρόφισσα Μίνα Γιάννου
τη βρήκε η κήρυξη της δικτατορίας στο Ρέθυμνο. Ηρθε μετά στο Ηράκλειο κι
από εκεί έφυγε κρυφά στην Αθήνα. Είχαν παρθεί ορισμένα μέτρα και ήταν
σχεδόν η μόνη πόλη της χώρας που μπόρεσε να οργανώσει τη δεύτερη
μέρα, στις 22/4/67 κάποια σημαντική κινητοποίηση του λαού από δικές μας
δυνάμεις εδαΐτικες, της Νεολαίας Λαμπράκη σε συνεργασία με τη Νεολαία
της Ενωσης Κέντρου, άλλους παράγοντες. Εγινε συλλαλητήριο διαμαρτυρίας
εναντίον της χούντας με πορεία από το κέντρο ως τη Χανιόπορτα με
εκδηλώσεις και συνθήματα. Φυσικά χτυπήθηκε και διαλύθηκε. Ομως ήταν
κάτι πολύ σημαντικό». (Αυτοβιογραφία Δανήλου Συντυχάκη).Ο
«κομμουνιστικός κίνδυνος» ήταν το πρόσχημα επιβολής της δικτατορίας,
ένας απηνής διωγμός εναντίον των κομμουνιστών εξαπολύεται σε ολόκληρη
τη χώρα. Μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα δεκάδες χιλιάδες κομμουνιστές,
δημοκράτες, πατριώτες και αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης
συλλαμβάνονται, φυλακίζονται, κλείνονται στα μπουντρούμια της Ασφάλειας,
στα κρατητήρια των κατά τόπους σταθμών της Χωροφυλακής, σε γήπεδα
και σε κάθε χώρο που μπορούσε να φρουρηθεί, μέχρι να γίνει το πρώτο
ξεκαθάρισμα και να ξεδιαλεχτούν όσοι θα στέλνονταν σε δίκες με πλαστά
κατηγορητήρια, ή σε φυλακές και εξορίες με συνοπτικές διαδικασίες.1968:
200 κομμουνίστριες και αγωνίστριες στην Αλικαρνασσό
Τον Αύγουστο του 1968 περίπου διακόσιες κομμουνίστριες και πατριώτισσες
του αντιδικτατορικού αγώνα μεταφέρονται από το στρατόπεδο της Γυάρου
στις φυλακές Αλικαρνασσού ως πολιτικές εξόριστες. Ηταν αγωνίστριες,
πατριώτισσες με έντονο το αίσθημα της πίστης στη δημοκρατία και τον
κοινωνικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, με δυνατή πίστη στο σοσιαλισμό,
με αλύγιστη τη θέληση για πάλη και αγώνα.
Μεταξύ αυτών και η Χρυσούλα Γκόγκογλου, η Αύρα Παρτσαλίδου, η
Μίνα Γιάννου, η Λουλά Λογαρά, η Ρούλα Κουκούλου, οι Θέτις και
Μαργαρίτα Κωτσάκη και πολλές άλλες. Αντιμετώπισαν με ηρωισμό, αλλά
και σταθερότητα όλες τις κατασκευασμένες κατηγορίες με τις οποίες τις
καταδίκασαν τα έκτακτα στρατοδικεία που έστησε η χούντα με τους
επίορκους φασίστες στρατοδίκες που την υπηρέτησαν πιστά. Εχοντας την
πλούσια εμπειρία από τις προηγούμενες διώξεις του μεταπολεμικού κράτους
και της μαύρης Καραμανλικής οχταετίας προσπάθησαν να οργανώσουν τη
ζωή τους στις φυλακές όπως και στις προηγούμενες περιόδους.
Προσπάθησαν να αναπτύξουν σχέσεις με τον έξω κόσμο.
Πάσχα στις φυλακές Αλικαρνασσού
Ας δούμε πώς πέρασαν ένα Πάσχα στην Αλικαρνασσό, όπως το διηγείται η
αγωνίστρια Μαριγούλα Μαστρολέων - Ζέρβα.«Στο προαύλιο των
φυλακών Αλικαρνασσού Κρήτης υπάρχει μια εκκλησία, ο Αγιος Λευτέρης. Τη
Μεγάλη Εβδομάδα μάς λέει ο διοικητής: "Τη Μ. Παρασκευή και το Μ.
Σάββατο θα λειτουργήσουν το εκκλησάκι και θα σας επιτρέψω να πάτε και
εσείς". Μας έκανε μεγάλη εντύπωση αυτή του η απόφαση, αλλά εμείς που
είχαμε πείρα σε κάτι τέτοια, περιμέναμε να δούμε ποιοι ήταν οι σκοποί του
και δεν πέσαμε έξω. Εφθασε η Μ. Παρασκευή και η αυλή γέμισε κόσμο,
παπάδες και ο Επιτάφιος ήταν έτοιμος. Επιτέλους ήρθε η ώρα και μας
έβγαλαν έξω. Μόλις μπήκαμε μες στην εκκλησία και μας είδε ο κόσμος,
αμέσως έπεσαν πάνω μας, μας φιλούσαν και μας ρωτούσαν με δίψα να
μάθουν πώς περνάμε. Οι χωροφύλακες παρακολουθούσαν και όσο έβλεπαν
τέτοια υποδοχή, που δεν την περίμεναν, τόσο πιο πολύ κατσούφιαζαν. Ηταν
σίγουροι πως ο κόσμος θα μας περιφρονούσε και θα μας απέφευγε. Αλλά
εμείς δεν αργήσαμε να γίνουμε φίλες με όλες τις γυναίκες. Πιαστήκαμε
αγκαζέ και παρακολουθούσαμε τον Επιτάφιο και ζευγάρια ζευγάρια
αλλάζαμε με τις κοπέλες που τον σήκωναν. Κάναμε σχέδια για την
Ανάσταση, γιατί μας είχε πει ο διοικητής πως θα μας έβγαζε και το Μ.
Σάββατο στην Ανάσταση. Τελείωσε η εκκλησία, πάλι φιλιά,
καληνυχτιστήκαμε και είπαμε: "Αύριο πάλι, στην Ανάσταση". Ομως για την
Ανάσταση, ο διοικητής είχε αλλάξει γνώμη, έπειτα από αυτό που είχε δει
στον Επιτάφιο και μας ανακοίνωσε, χωρίς καμιά εξήγηση, ότι δεν πρόκειται
να βγούμε. Ετσι το βράδυ καθίσαμε στα κελιά μας και βλέπαμε από μακριά
μέσα από τα σίδερα... Ο κόσμος όμως που είχε έρθει και ήταν τριπλάσιος
από την προηγούμενη και κρατούσε πακέτα με λαμπριάτικα δώρα για να μας
τα δώσει, απορούσε και φώναζε: "Δε θα έρθετε;"... Τότε πήγε κοντά ένας
σκοπός και τους είπε πως δεν πρόκειται να βγούμε. Πολλοί φύγανε και
εκείνοι που έμειναν μετά την Ανάσταση μας φώναζαν από μακριά: "Καλή
λευτεριά κοπέλες, γρήγορα σπίτια σας".Την άλλη μέρα, Κυριακή του Πάσχα,
μας έβγαλαν στις 3 το απόγευμα, όπως έκαναν τις άλλες μέρες και όπως
περπατούσαμε ακούμε φωνές και ψαλμωδίες. Εκαναν τη δεύτερη Ανάσταση
και περίμεναν έξω από τη φυλακή να μας κάνουν δοξολογία. Ο κόσμος,
μόλις οι παπάδες άρχισαν να ψάλλουν, γαντζώθηκε στα σύρματα της
μάντρας και μας φώναζε: "Ελάτε κορίτσια να σας ευχηθούμε". Πλησιάσαμε
ορισμένες, αλλά δεν προλάβαμε γιατί έτρεξαν οι χωροφύλακες και μας
έδιωξαν. Ο κόσμος όμως δεν ήθελε απλά να μας χαιρετήσει, αλλά να μας
δώσει και από ένα δέμα, που κρατούσε ο καθένας τους, πεταχτά βέβαια
πάνω από το σύρμα. Οταν όμως είδαν πως μας έδιωξαν, άρχισαν να πετούν
τα δέματα μέσα στη μάντρα. Ετσι όταν οι παπάδες τελείωσαν και έφυγαν, ο
κόσμος έμεινε γαντζωμένος εκεί στο σύρμα και μας χαιρετούσε. Ηταν τόσο
συγκινητικό αυτό για μας, να βλέπεις όλο αυτόν τον κόσμο να σου
συμπαραστέκεται. Εκείνα τα δέματα είχαν στολίσει την αυλή γύρω γύρω και
ο κόσμος δεν έφευγε αν δε μας άφηναν να τα πάρουμε. Οταν τους έλεγαν οι
χωροφύλακες να φύγουν, τους απαντούσαν, "αφήστε τες να πάρουν τα
δέματα και εμείς θα φύγουμε". Αφού είδαν πως δεν επρόκειτο να φύγει ο
κόσμος, τότε έδωσε διαταγή ο διοικητής να μας αφήσουν να τα πάρουμε. Και
πράγματι μόλις αρχίσαμε να τα παίρνουμε ο κόσμος άρχισε να φεύγει
ικανοποιημένος που κατάφερε να μας δώσει αυτή τη λίγη χαρά και να μας
δείξει τη συμπαράσταση και την αγάπη του. Πήραμε τα δέματα που μας
αναλογούσαν για το κάθε κελί και αρχίσαμε να τα ανοίγουμε. Πράγματι ήταν
με αγάπη φτιαγμένα, και τι δεν είχαν μέσα! Πασχαλινά παραδοσιακά γλυκά,
τυριά κρητικά φτιαγμένα από τις ίδιες και αβγά στολισμένα με λουλούδια που
έγραφαν ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!..».
«Ο λαός με την πάλη του θα με βγάλει»
Η διεθνής κατακραυγή και ο αγώνας του ελληνικού λαού για απελευθέρωση
όλων των πολιτικών κρατουμένων υποχρέωσε την ξενοκίνητη χούντα να
πάρει το λεγόμενο μέτρο της «αναθεώρησης». Δηλαδή να οδηγηθούν οι
υποθέσεις των πολιτικών κρατουμένων σε στρατοδικεία για αναθεώρηση
των καταδικαστικών αποφάσεων ή των αποφάσεων εκτόπισης που είχαν
παρθεί στο πόδι με βάση τους ξαναζωντανεμένους νόμους 509/47 και
375/36.Φυσικά το μέτρο αυτό ήταν μια προσπάθεια να «νομιμοποιήσει» η
χούντα τις εξορίες και τις εκτοπίσεις, να εξευμενίσει τις λαϊκές αντιδράσεις και
τις διεθνείς καταδίκες. Οι πολιτικοί όμως κρατούμενοι με την καθοδήγηση
του ΚΚΕ δεν έπεσαν στην παγίδα. Αντιμετώπισαν με αποφασιστικότητα και
αυτήν την ψευδεπίγραφη προσπάθεια της χούντας. Να τι απάντησε στην
επιτροπή της φυλακής Αλικαρνασσού η Αγλαΐα.
«Ερώτηση: Τι γράμματα ξέρεις;
Απάντηση: Πήγα μέχρι τη Β' Δημοτικού.
Ερώτηση: Τι οικογένεια έχεις;
Απάντηση: Δεν έχω οικογένεια, μου την κατάστρεψε ο φασισμός.
Ερώτηση: Και τώρα είσαι μόνη;
Απάντηση: Οχι δεν είμαι μόνη έχω όλον τον ελληνικό λαό μαζί μου.
Ερώτηση: Μα ο ελληνικός λαός εσένα θα κοιτάξει; Τι είναι αυτά που μας λες
καημένη...
Απάντηση: Σ' όλες τις δύσκολες στιγμές μου ο λαός με βοήθησε. Ο λαός με
γλίτωσε απ' των γιάνκηδων τα χέρια, που με βασάνιζαν 4 μήνες, ο λαός με
γλίτωσε από την εκτέλεση, που με κρατούσαν στο νεκροθάλαμο 8 μέρες, ο
λαός με τις υπογραφές του, στην αναθεώρηση, με κατέβασε στα ισόβια. Ο
λαός με την πάλη του θα με βγάλει και τώρα.
Ερώτηση: Τώρα, αν σε αφήσουμε, θα πας σπίτι σου;
Απάντηση: Ναι στο σπίτι μου, δε θα μείνω στους δρόμους.
Ερώτηση: Και τι θα κάνεις;
Απάντηση: Ο,τι έκανα και πριν με πιάσουν.
Ερώτηση: Δηλαδή θα δουλεύεις αργαλειό;
Απάντηση: Και βέβαια, αν δε δουλέψω δε θα ζήσω.
Ερώτηση: Δε μας λες Αγλαΐα γιατί δικάστηκες και κάθισες 10 χρόνια φυλακή;
Απάντηση: Γιατί πήρα μέρος στην Εθνική Αντίσταση και δεν υποτάχτηκα
στους Ιταλούς και τους Γερμανούς.
Ερώτηση: Μα τι μας λες; Εσύ είσαι δικασμένη με το συμμοριτοπόλεμο με το
Γ' Ψήφισμα και το 509...
Απάντηση: Κατ' αρχήν ήταν δημοκρατικός στρατός δεν ήταν συμμορίτες,
ήταν δημοκρατικός ταχτικός στρατός. Αλλά και τότε αντίσταση είχαμε,
ενάντια στην εγγλέζικη κατοχή.
Ερώτηση: Μα οι Εγγλέζοι ήταν φίλοι μας...
Απάντηση: Φίλοι που μας δάγκωναν και μας σκότωναν. Αντί να δώσουν
επαίνους για την παλικαριά του ελληνικού λαού, 'ριξαν τον κόσμο στις
φυλακές και τα μπουντρούμια, με ειδών ειδών βασανιστήρια για τους
αγωνιστές της Εθνικής Αντίστασης. Να λοιπόν ποιοι έβγαλαν τον κόσμο στο
βουνό. Αρκεί να σας πω, στη Λάρισα, μόλις ήρθαν οι Αγγλοι την άλλη μέρα
κλείστηκαν οι λεβέντες της Αντίστασης στη φυλακή.
Ερώτηση: Ποιος σε συντηρεί;
Απάντηση: Το σπίτι μου.
Ερώτηση: Αν έρθει κάποιος στο σπίτι σου και σου δώσει ένα πιστόλι ή ότι
άλλο παρόμοιο, είσαι ικανή να κάνεις φόνο;
Απάντηση: Με συγχωρείτε κύριοι, εγώ ενόμιζα ότι έχω να κάνω με σοβαρούς
ανθρώπους και δεν περίμενα τέτοιες ερωτήσεις.
Επίτροπος: Καλά! Είμαστε σοβαροί αυτό ήταν αστείο για να γελάσουμε...
Απάντηση: Αμ, τέτοια αστεία δε στέκουν σε μια γυναίκα στην ηλικία μου.
Ερώτηση: Πες μας, τέλος πάντων, άλλο από τον αργαλειό, τι θα κάνεις;
Απάντηση: Εχω την αρχή από τη μάνα μου τα μυστικά του σπιτιού μας να
μην τα λέμε. Τι θα κάνω στο σπίτι μου, δεν έχω να δώσω λόγο σε κανένα.
Ερώτηση: Τι θα κάνεις τώρα εσύ Αγλαΐα στην ηλικία που είσαι; Ξέρεις και
κάτι άλλο; Η αστυνομία θα σε παρακολουθεί...
Απάντηση: Τι θα κάνω; θα συνεχίσω όσο μπορώ τον αγώνα που οι άλλοι
μέσα σ' αυτόν βάψανε τη γη με το αίμα τους για το λαό.
Ερώτηση: Μα ως πότε θα συνεχίσεις; Πρέπει να ησυχάσεις τώρα.
Απάντηση: Εχετε δίκιο κύριοι, να μου τα λέτε αυτά. Δε θρηνήσατε θύματα, δε
χάσατε ανθρώπους όπως εγώ, δεν κλείσατε τα σπίτια σας σαν το δικό μου,
δε χάσατε την ευτυχία σας όπως εγώ, δε χάσατε το είναι σας, όπως εγώ.
Ερώτηση: Πότε σε πιάσανε;
Απάντηση: Την ίδια μέρα της δικτατορίας. Πήγα πρωί πρωί στο νεκροταφείο
να επισκεφτώ τους νεκρούς μου, και μετά γύρισα σπίτι, με αρπάξανε και σε
λίγες μέρες βρέθηκα στο κολαστήριο της Γυάρου.
Επιτροπή: Πήγαινε».
Η αλήθεια για την αναγκαστική πορεία του Ρήγα Φεραίου και επτά
συναγωνιστών του από τη Βιέννη στο Βελιγράδι.

Ο Ρήγας και οι 7 σκιέρ του Γκρατς

Για να διασφαλίσει την αντικειμενικότητά της, η Ιστορία μελετά τις πράξεις κι

όχι τα συναισθήματα των ανθρώπων. Ετσι κάθε εγχειρίδιο ελληνικής
ιστορίας αναφέρεται, π.χ., στη σύλληψη, ύστερα από προδοσία και ενέδρα,
του Ρήγα Φεραίου στην Τεργέστη.

Με την αμέσως επόμενη πρόταση, τον μεταφέρει σιδηροδέσμιο στη Βιέννη.

Εχουμε χάσει έναν ήρωα με σάρκα και οστά κι έχουμε έναν πρωταγωνιστή
της Ιστορίας, που μεταφέρεται λέξη με λέξη όλο και πιο μακριά. Θα
ακολουθήσουμε την αντίθετη πορεία. Ο Ρήγας Φεραίος, ένας εύσωμος,
ψηλός άνδρας, με παχύ μουστάκι, κατσαρά μαλλιά και αδρά χαρακτηριστικά,
καταλύει ένα χειμωνιάτικο βράδυ στο ξενοδοχείο της Τεργέστης, το
«Αυστροουγγαρία». Δίνει ψεύτικα στοιχεία, ένας υπάλληλος ανεβάζει τις
αποσκευές στο δωμάτιο 21, ο Ρήγας του δίνει
φιλοδώρημα. Κλειδώνει την πόρτα, ανοίγει τις
βαλίτσες και βγάζει τα ρούχα του. Πηγαίνει στο
ευρύχωρο λουτρό και πλένεται. Επιστρέφει.
Απλώνει τα αντίτυπα του Θούριου και της
Μεγάλης Χάρτας, όταν χτυπάει η πόρτα. Εχοντας
στο μυαλό τη φίλη του Ελισσάβετ Ρούπορτ, που
περίμενε λίγο αργότερα, ο Ρήγας κρύβει τα
φυλλάδια και ανοίγει προσεκτικά. Εισβάλλει η
αστυνομία. Απόπειρα «αυτοκτονίας» «Το ίδιο
βράδυ αποπειράθηκε να αυτοκτονήσει στο
κελί του», γράφει η Ιστορία, ψυχρά, όπως
οφείλει. Ας μιλήσουμε λογοτεχνικά, δηλαδή
συναισθηματικά. Ενας άνδρας σαράντα μόλις
Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΟΥ
χρόνων, εξαιρετικά ευφυής, που έχει
ΒΕΛΙΓΡΑΔΙΟΥ,
επεξεργασθεί την πιο πλήρη αποκατάσταση
ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΣ
του ελληνικού έθνους στον ιστορικό του χώρο,
ΣΤΑΘΜΟΣ ΤΟΥ ΡΗΓΑ
με τον πυρετό της Επανάστασης να καίει το
ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΝΤΡΟΦΩΝ
μεδούλι της ύπαρξής του, περνάει
ΤΟΥ
αλυσοδεμένος το βράδυ στη φυλακή,
γνωρίζοντας ότι η μοίρα του είναι προδιαγεγραμμένη. Βγάζει ένα μικρό
μαχαίρι, που κρατούσε πάνω του για τέτοιες περιπτώσεις και
κατάφερε να περάσει απ' τους φρουρούς, και προσπαθεί ν'
αυτοκτονήσει, αν και δεμένος. Κάθε χτύπημα έχει πολύ μικρότερη δύναμη
από εκείνη που θα είχε αν ήταν ελεύθερος, άρα πρέπει να καταβάλλει πολύ
μεγαλύτερη προσπάθεια και να κτυπήσει τον εαυτό του στην καρδιά όσο πιο
πολλές φορές μπορεί, υποφέροντας πολύ περισσότερο. Πρέπει να πνιγεί
κυριολεκτικά στο αίμα, αφού οι μικρές πληγές θα πολλαπλασιάζουν την
αιμορραγία, αλλά πρέπει να μη βγάλει άχνα. Πρέπει να πεθάνει χωρίς να
φωνάξει «ζήτω η Ελλάδα», «ζήτω η Ελευθερία». Με το μικρό μαχαίρι αρχίζει
να σκάβει τον εαυτό του στο στήθος, σημαδεύει την καρδιά και την χτυπάει
μ' όσα πιο πολλά χτυπήματα μπορεί, το πουκάμισο του βάφεται με αίμα, και
συνεχίζει τις αδύναμες μαχαιριές, αλλά χτύπημα με χτύπημα εξασθενεί. Το
χέρι του χτυπάει με λιγότερη κάθε φορά δύναμη, φτάνει δύσκολα στο
στήθος, στη μέση της τροχιάς του πέφτει. Ο Ρήγας στριμώχνει στα δόντια τις
κραυγές, ξανασηκώνει το χέρι και χτυπάει μέχρι να γίνει η καρδιά του μια
λακούβα, μια λίμνη να γίνει και να πνιγεί. Το χέρι του πηγαινοέρχεται σαν
χαλασμένη ατμομηχανή στην καρδιά, ώσπου μένει μετέωρο, τα μάτια του
σκοτεινιάζουν, και χωρίς να ξέρει αν ζει ή πέθανε σωριάζεται στο έδαφος.
Είναι μια στιγμή ευτυχίας: Μπορεί να φωνάξει τον πόνο του, να μουγκρίσει,
να ουρλιάξει, αλλά όλα αυτά δεν γεννάνε παρά ένα ρόγχο και χάνει τις
αισθήσεις του... «έγινε η Επανάσταση; Θα γίνει; Θα πετύχει; Απέτυχε;
Πέθανα; Ζω; Πού είμαι; Επαναστάτες είναι αυτοί που με κοιτάνε;
Ελευθερωθήκαμε; Είναι αλήθεια; Στην Ελλάδα βρίσκομαι; Να πανηγυρίσω;
Να ψάλλω το Θούριο;» Η Επανάσταση δεν άρχισε, η Ελλάδα δεν
ελευθερώθηκε, ο Ρήγας βρίσκεται στο νοσοκομείο της Τεργέστης, τον
κοιτάνε οι φρουροί και πανηγυρίζει ο Μέτερνιχ.
ΓΙ ΑΥΤΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗ ΛΕΝΕ ΚΑΙ ΠΟΥΤΑΝΑ

Αυστρίας εγκώμιον

Η Αυστρία, πατρίδα μεγάλων μουσουργών και φιλοσόφων με τελευταίο τον

Πόπερ, του Φαλμεράιερ της Βουντερτίμ, και του Μπέρχαρντ, είναι η χώρα
που πολέμησε με πάθος την Ελληνική Επανάσταση (τα καράβια που
εφοδίαζαν τον τουρκικό στρατό και μετέφεραν τα στρατεύματά του ήσαν
αυστριακά και οι Ελληνες είχαν βυθίσει περισσότερα από εκατό)(1) την
πολέμησε στο παρασκήνιο, ενώ στην επικράτειά της κήρυσσε παράνομους
όσους Ελληνες προετοίμαζαν την Επανάσταση, τους απέλαυνε, τους
απαγόρευε την είσοδο. Οταν το 1940 επιβεβαίωσε τον εαυτό της,
εξεπλάγησαν μόνο όσοι είχαν ξεχάσει το παρελθόν. Και πάλι όμως
απόλαυσε μαζί με την Ιταλία μια ιδιότυπη αθώωση. Αυστριακοί ήταν ο
πρίγκιπας Φερδινάνδος, η δολοφονία του οποίου στο Σεράγεβο αποτέλεσε
την αφορμή του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Χίτλερ, ο Βαλντχάιμ, ο Χάιντερ.
«Στις 28 Απριλίου του 1798 η Αυστρία εκτόπισε τους Γ. Πούλιο, τυπογράφο,
Φ. Πέτροβιτς, ιδιωτικό υπάλληλο, Γ. Πέτερς, δάσκαλο της γαλλικής, Κ.
Τούλιο από την Πέστη, Γ. Θεοχάρη, έμπορο από την Καστοριά, Κ. Δούκα,
έμπορο από τη Μακεδονία. Ο Φεραίος κι εφτά ακόμη επαναστάτες
παραδόθηκαν στους Τούρκους. Την 27η Απριλίου ισχυρή συνοδεία
παρέλαβε από τις φυλακές της Βιέννης δέσμιους τους "συνωμότες" με
κατεύθυνση το Βελιγράδι, την πλησιέστερη συνοριακή φρουρά της
οθωμανικής αυτοκρατορίας. Εφθασαν μετά πορεία εφτά ημερών. Εγινε η
παράδοση, συντάχθηκαν αποδείξεις. Οι επαναστάτες έμειναν φυλακισμένοι
σαράντα μέρες, ώσπου η διεύθυνση των φυλακών έλαβε μυστική εντολή
από την Τουρκία...»
2 Η Αυστρία ήταν μοναρχία κι ο Ρήγας επαναστάτης, με μαθήματα από τη
Γαλλική Επανάσταση. Η Ελληνική Επανάσταση συντάρασσε τα συμφέροντα
των Ευρωπαίων. Η Αυστρία ήθελε να στερεώσει την επιρροή της στα
Βαλκάνια κι η παράδοση του Ρήγα αποσκοπούσε στην κατάπνιξη της
κυοφορούμενης επανάστασης. Αυτά θα έλεγε κι ο Κλήμης Μέτερνιχ,
ψυχή της Ιεράς Συμμαχίας: «Η Ελλάδα είναι λέμβος άνευ εδάφους και
πηδαλίου -πέρα απ' τα ανατολικά μας σύνορα. 300 ή 400 χιλιάδες
κρεμασμένοι, στραγγαλισμένοι, παλουκωμένοι δεν σημαίνει τίποτα για
μας. Τις τελευταίες δύο εβδομάδες πνίξαμε δύο επαναστάσεις, στη Νεάπολη
και στο Πεδεμόντιο. Ας ελπίσουμε ότι και η κρίση στην Ανατολή δεν θα 'χει
καλύτερη τύχη. Οι Ελληνες είναι επικίνδυνος λαός, η επανάστασή τους
πρέπει να συντριβεί».
(3) Ο Μέτερνιχ και η Αυστρία έπεισαν τον τσάρο να παύσει τον Καποδίστρια
από υπουργό των Εξωτερικών: «η ρώσικη κυβέρνηση κατέστρεψε μ' ένα
κτύπημα το έργο του Μ. Πέτρου και των διαδόχων του»

Η Χάρτα του Ρήγα

Το σχέδιο του Ρήγα ήταν το εξής: Τα Βαλκάνια (απ' την τουρκική λέξη
βαλκάν = βουνό, όρο που καθιέρωσαν οι Ευρωπαίοι το 18ο αι.) και τα
παράλια της Μ. Ασίας θα ελευθερώνονταν με επανάσταση. Θα
εδημιουργείτο ένα κράτος που θα περιελάμβανε εκτός των Ελλήνων όλες τις
φυλές που κατοικούν στα Βαλκάνια -Σέρβους, Βούλγαρους, Αλβανούς,
Ρουμάνους- και που θα είχαν πλήρη ισοτιμία, πλήρη πολιτικά και
θρησκευτικά δικαιώματα. Επίσημη γλώσσα θα ήταν η ελληνική, η παιδεία θα
ήταν υποχρεωτική και δωρεάν. Κύριος στόχος της η συνέχιση της αρχαίας
ελληνικής σκέψης. Η δουλεία καταργείται. Την κυβέρνηση εκλέγει με
καθολική, άνδρες και γυναίκες, ψηφοφορία ο λαός. Πολίτευμα η δημοκρατία,
όνομα της χώρας: Ελληνική Δημοκρατία. «Ο λαός οφείλει να υπερασπίζει
τους νόμους της πολιτείας, όπως τα σύνορά της», λέει ο Ηράκλειτος κι ο
Ρήγας διακηρύσσει: «Οι νόμοι θα είναι ο μόνος οδηγός και της πατρίδος ο
ένας αρχηγός». Για να ευοδώσει το σχέδιό του, ίδρυσε μυστική εταιρεία,
εξέδωσε πλήθος χαρτών, φυλλάδες, βιβλία Πολίτευμα, Χάρτα, Θούριος. Η
Επανάσταση θα γινόταν, αφού μορφωνόταν ο λαός όπως υποστηρίζαν ο
Καποδίστριας, ο Κοραής κ.ά. «Ο,τι είναι να κάνουμε, να το κάνουμε μόνοι
μας», έλεγε ο Κολοκοτρώνης. Η εξέλιξη δεν ήταν αυτή. Οι Φαναριώτες, το
Πατριαρχείο, οι ελληνες ηγεμόνες-υπάλληλοι των Οθωμανών κι οι Μεγάλες
Δυνάμεις εξώθησαν την επανάσταση, ώστε να την ελέγξουν και να την
αλλοιώσουν. Το πέτυχαν.

«Σπουδαίοι νέοι»

**27.2.2002, Ρόιτερ/ Ασοσιέιτεντ: «Εφτά νέοι που έκαναν σκι, βόρεια του
Γκρατς, σκοτώθηκαν όταν τους καταπλάκωσε μια τεράστια χιονομπάλα.
Ηταν ηλικίας από 22 έως 30 χρόνων, δύο γιατροί, δύο συγγραφείς και τρεις
επιχειρηματίες. Οι κοπέλες τους, που είδαν από κοντά τη σκηνή, έπαθαν σοκ
και νοσηλεύονται στο νοσοκομείο του Γκρατς. Συγκλονισμένος ο
καγκελάριος Ντίτερ Κλεστ δήλωσε στην τηλεόραση πως είναι κρίμα να
χάνονται τόσο σπουδαίοι νέοι, που αποτελούν το μέλλον της Αυστρίας και
της ανθρωπότητας. Η κηδεία θα γίνει δημοσία δαπάνη. Ο θάνατός τους έχει
προκαλέσει παγκόσμια συγκίνηση». Το συμβάν είναι πλασματικό. Αληθινό
είναι το ακόλουθο: «Στις 24 Ιουνίου του 1798, στις φυλακές Βελιγραδίου, με
διαταγή της Πύλης εκτελέσθηκαν με στραγγαλισμό οι: Ρήγας Φεραίος, 40 χρ.
από τις Φερές της Θεσσαλίας, και οι συναγωνιστές του, Δ. Νικολίδης,
γιατρός από την Ηπειρο, Ι. Εμμανουήλ, φοιτητής Ιατρικής από τη Μακεδονία,
ο αδελφός του Παναγιώτης, επιχειρηματίας, Ε. Αργέντης, επιχειρηματίας
από τη Χίο, Α. Κορωνιός, λόγιος από τη Χίο, Ι. Καραντζάς, συγγραφέας από
την Κύπρο, Θ. Τουρούντζιας, επιχειρηματίας από τη Μακεδονία. Ησαν
ηλικίας από 22 έως 30 χρόνων». Στο σημείο που έπεσαν, στο Βελιγράδι,
έχει στηθεί ένας ανδριάντας του Ρήγα, ενώ ένας δρόμος φέρει το όνομά του.

(1) Κ. Σιμόπουλος, «Ξενοκρατία, Μισελληνισμός και Υποτέλεια», σελ. 400.

(2) Εγκυκλοπαίδεια «Πάπυρος -Λαρούς», λήμμα Ρήγας.
(3) Μίτερναχτ: παράφραση, που σημαίνει σκοτεινός. Προσωνύμιο του
Μέτερνιχ που έδωσαν οι γερμανοί φιλελεύθεροι της εποχής, Σιμόπουλος όπ.
400.

(4) Σιμόπουλος, όπ.π. σελ. 399.

Οι επίμονες απόπειρες της Αγκυρας για ανατροπή του οικουμενικού

πατριάρχη από την εποχή του Κεμάλ Ατατούρκ (1918) μέχρι σήμερα
Ενα σκοτεινό σχέδιο 84 ετών!

Η πρόσφατη επίσκεψη του οικουμενικού πατριάρχη Βαρθολομαίου

στις ΗΠΑ και η ανάδειξη του ζητήματος της επαναλειτουργίας της
θεολογικής σχολής της Χάλκης προκάλεσαν σωρεία αντιδράσεων
στην Τουρκία.

Υπό το φόβο ότι μπορεί το οικουμενικό

πατριαρχείο να αυτονομηθεί και να
υπάρξει ένα «καθεστώς Βατικανού»
στην Κωνσταντινούπολη, κάποιοι
σπεύδουν να επαναφέρουν στο
προσκήνιο ένα παλιό σχέδιο
αντικατάστασής του προκαθημένου από
κάποιον «τουρκικής καταγωγής
ορθόδοξο ιερωμένο».

Το σχέδιο απεργάσθηκαν πρώτη φορά ΟΙ «ΤΟΥΡΚΟΙ ΟΡΘΟΔΟΞΟΙ»

οι επιτελείς του Κεμάλ το 1918 και έκτοτε ΚΑΙ Ο ΠΑΠΑ-ΕΥΘΥΜ
φαίνεται ότι δεν έχει εγκαταλειφθεί ποτέ.
Μάλιστα, όπως αποκάλυψε στην εφημερίδα «Ζαμάν» ο Μεχμέτ Τσελίκ,
σύμβουλος της ΜΙΤ και του πανίσχυρου Εθνικού Συμβουλίου Ασφαλείας της
Τουρκίας, οι τουρκικές μυστικές υπηρεσίες είχαν στα σκαριά το 1996 την
ανατροπή του σημερινού οικουμενικού πατριάρχη κ. Βαρθολομαίου (βλ.
«Κ.Ε.», 17 Μαρτίου 2002, σελ. 18).

Σημείο-κλειδί αποτελούσε πάντοτε η ανάδειξη

ενός ηγέτη των «τούρκων ορθοδόξων» και η
δημιουργία ρηγμάτων στη συνοχή της
Ορθόδοξης Εκκλησίας.

* Πριν από μερικές ημέρες μάλιστα, υπέβαλε

την παραίτησή του ο αυτοαποκαλούμενος
πατριάρχης των τουρκορθοδόξων, Σελτζούκ
Ερενερόλ, γιος του παπα-Ευθύμ, του
ανθρώπου που επί μισόν αιώνα ήταν ο
«πολιορκητικός κριός».

* Ο Ερενερόλ ζήτησε να του αφαιρεθεί η

τουρκική υπηκοότητα χωρίς να κάνει γνωστό
ποια θα είναι η χώρα που θα τον δεχθεί στο εξής...

* Σίγουρα πάντως η θέση του δεν θα μείνει κενή, μια και υπάρχει τουρκικής
καταγωγής ορθόδοξος ιερέας από την κεντρική Ασία που είναι έτοιμος να
τον διαδεχθεί...
Η επιδίωξη των Τούρκων να ελέγξουν με δικούς τους ανθρώπους το
οικουμενικό πατριαρχείο έχει ιστορία οκτώ περίπου δεκαετιών:

1. Την περίοδο του πολέμου στη Μικρά Ασία, το 1919-1922, οι τούρκοι

εθνικιστές με επικεφαλής τον Μουσταφά Κεμάλ ίδρυσαν στην
Καππαδοκία μια «Τουρκορθόδοξη Εκκλησία», επιχειρώντας τη
διάσπαση της πολιτικής ενότητας της ελληνορθόδοξης κοινότητας, με
απώτερο σκοπό να ελέγξουν ιδεολογικά και πολιτικά ένα τμήμα της και να το
αποσπάσουν από την ελληνική επιρροή. Η θεωρητική θεμελίωση της
πράξης είχε τις ρίζες της στις νεοαναδυόμενες κεμαλικές απόψεις περί
τουρκικής καταγωγής των χριστιανών της Μικράς Ασίας, οι οποίες αργότερα
εγκαταλείφθηκαν όμως τα τελευταία χρόνια παρουσιάζουν μιαν αναβίωση σε
ακροδεξιούς κυρίως κύκλους.
Ιδιαίτερα η ιδέα της τουρκικής καταγωγής των ορθοδόξων της Καππαδοκίας
είχε εκφραστεί πρώτα από τον Σεμσετίν Σαμί, θεωρητικό της κεμαλικής
προσέγγισης της ιστορίας, που υποστήριζε πως στα εδάφη της σημερινής
Τουρκίας ζούσαν από την αρχαιότητα «τουρκικά φύλα» και πως ακόμη και οι
χριστιανοί ήταν στην πραγματικότητα Τούρκοι. Για πολλές δεκαετίες, τούρκοι
επιστήμονες και ιστορικοί προσπαθούσαν να βρουν επιχειρήματα, για να
πιστοποιήσουν διάφορες καινοφανείς θεωρίες όπως αυτή που ήθελε τους
Τούρκους απογόνους των Χετταίων. Επιδίωξή τους ήταν η δημιουργία μιας
εθνικής τουρκικής συνείδησης συνδεόμενης με τα μικρασιατικά εδάφη.
2. Μέσα στο πλαίσιο αυτό κινήθηκε και η ιδέα της ίδρυσης
«Τουρκορθόδοξης Εκκλησίας» της οποίας ηγήθηκε ο παπα-Ευθύμ, ο κατά
κόσμον Παύλος Καραχισαρίδης που γεννήθηκε το 1884. Κατά τον Α'
Παγκόσμιο, για να γλιτώσει την επιστράτευση κατόρθωσε να
χειροτονηθεί ιερέας και το 1918 ανέλαβε την ενορία του Κεσκίν Μαντέν.
Κατόπιν εντολής του Κεμάλ έγινε προσπάθεια να παρουσιαστεί ο παπα-
Ευθύμ ως ο πνευματικός ηγέτης των «τουρκικής» καταγωγής χριστιανών της
Μικράς Ασίας και να επιδιωχθεί η διεθνής αναγνώρισή του.
Ήταν ευνοούμενος του Κεμάλ, που μάλιστα, «αναγνωρίζοντας τις
προσπάθειές του», τον συνεχάρη δημόσια για την αφοσίωσή του στις
τουρκικές εθνικιστικές αρχές και ενήργησε ώστε να εξαιρεθεί η
οικογένειά του από την ανταλλαγή των πληθυσμών, εκδίδοντας
μάλιστα ειδικό νόμο προς αυτό το σκοπό.

3. Η πρώτη αναφορά για την ίδρυση αυτοκέφαλης Τουρκορθόδοξης

Εκκλησίας συναντάται σε κεμαλική εφημερίδα της Αγκυρας το 1921.
Ωστόσο, ο παπα-Ευθύμ, για να πείσει τη διεθνή κοινή γνώμη ότι τις απόψεις
του συμμερίζεται και ο λαός, έπρεπε να αποσπάσει την έγκριση ιεραρχών
της Μικράς Ασίας. Επιπλέον, δεν ήταν δυνατόν ένας απλός ιερέας και
μάλιστα έγγαμος να χρισθεί μητροπολίτης.
Εκείνος όμως παρέκαμψε αυτά τα εμπόδια και αυτοανακηρύχθηκε «Γενικός
Επίτροπος των Τουρκορθόδοξων Χριστιανών». Κάλεσε, μάλιστα, και τους
υπόλοιπους επισκόπους σε σύνοδο στην Καισάρεια με θέμα τη δημιουργία
«Τουρκορθόδοξης Εκκλησίας» και ζήτησε στο τέλος της θείας
λειτουργίας να γίνονται δεήσεις «υπέρ υγείας και μακροζωίας» του
Ατατούρκ!

4. Στις 28 Μαΐου, το «Συμβούλιο Επισκόπων της Καισάρειας» συνέταξε

καταστατικό χάρτη για την ίδρυση της Τουρκορθόδοξης Εκκλησίας, με τον
όρο όμως να σταματήσουν οι διωγμοί. Κάλεσαν τότε, επίσης, τον
εξόριστο μητροπολίτη Ικονίου Προκόπιο Λαζαρίδη. Προσπαθώντας να
καθυστερήσει αυτή τη διαδικασία και επιπλήττοντας συνεχώς τον
παπα-Ευθύμ, ο Προκόπιος εγκαταστάθηκε στη Μονή του Αγίου Ιωάννη
του Προδρόμου στο Ζινζίντερε (Φλαβιανά) και υπό την πίεση των
διωγμών, ζήτησε από τους κεμαλικούς τον καταστατικό χάρτη της
Τουρκορθόδοξης Εκκλησίας, για να τον «μελετήσει», απορρίπτοντας
συγχρόνως τις αποφάσεις της 28 Μαΐου.

Οι τουρκικές προτάσεις τελικά απορρίφθηκαν. Εν τω μεταξύ, ο παπα-Ευθύμ,

με το πρόσχημα ότι εργαζόταν προς την κατεύθυνση της απελευθέρωσης 30
Καππαδόκων, οι οποίοι κρατούνταν στις τουρκικές φυλακές και την
επιστροφή 1.500 εξόριστων στις γενέτειρές τους, συνέχισε τις επαφές με την
κεμαλική κυβέρνηση.

5. Τον Ιούλιο του 1922 συνήλθε στην Καισάρεια εκκλησιαστικό συμβούλιο

όπου υπογράφηκε εν μέρει ο κεμαλικός χάρτης. Η άρνηση του Προκόπιου
να αποκηρύξει το πατριαρχείο, όπως απαιτούσαν οι Τούρκοι, ήταν
καθοριστική, καθώς η τουρκική διπλωματία δεν είχε επιχείρημα, να πείσει τις
Μεγάλες Δυνάμεις να αναγνωρίσουν την «Τουρκορθόδοξη Εκκλησία».

6. Ο Προκόπιος, δεχόμενος απειλές εναντίον της ζωής του από τους

Τούρκους και πιέσεις εκ μέρους τρομοκρατημένων χριστιανών,
υπέκυψε τελικά: Στις 18 Ιανουαρίου του 1923 εγκρίθηκε πλήρως η θέση
των κεμαλικών και ο Προκόπιος ανακηρύχθηκε μητροπολίτης
Καισαρείας, ενώ στον παπα-Ευθύμ δόθηκε το αξίωμα του αρχιεράρχη.

7. Ωστόσο, μετά την κατάρρευση του ελληνικού μετώπου, η μητρόπολη

Καισαρείας υποβαθμίστηκε και ύστερα από την υπογραφή για την
ανταλλαγή των πληθυσμών δεν έμειναν πλέον ορθόδοξοι χριστιανοί.

Τότε, το πεδίο δράσης του παπα-Ευθύμ μεταφέρθηκε στην

Κωνσταντινούπολη:

Κατ' αρχάς επιχείρησε να καταλάβει τον πατριαρχικό οίκο στο Φανάρι και
τον πατριαρχικό ναό του Αγίου Γεωργίου, αλλά ο τότε πατριάρχης Μελέτιος
αντιτάχθηκε σθεναρά και έτσι το σχέδιό του απέτυχε. Στη συνέχεια,
συγκεντρώνοντας ένα μικρό αριθμό τουρκόφωνων ρωμιών κατέλαβε το ναό
της Παναγίας Καφφατιανής και κατόπιν το ναό του Σωτήρος Χριστού στη
συνοικία του Γαλατά, καθώς και άλλους τέσσερις ναούς. Εκτός των ναών, ο
παπα-Ευθύμ αυθαίρετα οικειοποιήθηκε και τα ακίνητα που διέθεταν οι
παραπάνω ενορίες.

8. Είναι χαρακτηριστικό ότι, επειδή δεν υπήρχαν πιστοί στην

Κωνσταντινούπολη για να ακολουθήσουν το ψευδοπατριαρχείο, η Αγκυρα,
το 1935, μετέφερε από τη Ρουμανία 70 τουρκικής καταγωγής χριστιανούς
και τους έστειλε για φοίτηση σε τουρκικά σχολεία.

9. Οταν το 1943 απέκτησαν τα απαραίτητα κρατικά έγγραφα, απαίτησαν να

αναγράφεται το «τούρκος ορθόδοξος!» Οταν αργότερα και αυτά τα άτομα
αποδέχθηκαν τον Ισλαμισμό, ο παπα-Ευθύμ διαμαρτυρήθηκε γιατί έμεινε
χωρίς ποίμνιο...

10. Το 1964, πάλι ήρθε σε σύγκρουση με τους κρατικούς προστάτες του,

συγκεκριμένα με τον Ινονού, επειδή θεώρησε πως η απέλαση των Ελλήνων
από την Κωνσταντινούπολη, τους οποίους έμαθε να θεωρεί ως τούρκους
χριστιανούς, έπληττε το ψευδοπατριαρχείο του.

Τελικά, οι εκκλησίες που βίαια είχαν αρπαχθεί αποδόθηκαν στο πατριαρχείο

εκτός από την Παναγία Καφφατιανή, που αποτέλεσε «έδρα του
Τουρκορθοδόξου Πατριαρχείου».

11. Οταν ο παπα-Ευθύμ πέθανε, η τουρκική κυβέρνηση, ασκώντας πιέσεις

στον τότε πατριάρχη Αθηναγόρα, επέτυχε να ταφεί δίπλα στους πατριάρχες
στο κοιμητήριο της Ζωοδόχου Πηγής στο Μπαλουκλί. Τον διαδέχθηκε στην
ηγεσία του «Τουρκορθόδοξου Πατριαρχείου» ο γιος του, ο οποίος
παραιτήθηκε πριν από λίγες ημέρες.

Η κόρη του Ερενερόλ, Σεβγκί, είναι εκπρόσωπος τύπου του

ψευδοπατριαρχείου, ενώ εμφανίζεται σε συγκεντρώσεις της
ακροδεξιάς οργάνωσης των «Γκρίζων Λύκων» και διατηρεί άριστες
σχέσεις με όλα τα ηγετικά στελέχη της τουρκικής ακροδεξιάς...

Ο ΝΙΚΟΣ ΜΙΧΑΗΛΙΔΗΣ είναι διεθνολόγος, συνεργάτης του Κέντρου

Πολιτικών Αναλύσεων «Ινφογνώμων».

ΙΝ MEMORIAM

Σπύρος Κυπριανού (1932-2002)

Του ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΥ Κ. ΓΙΑΛΛΟΥΡΙΔΗ *

Η ιστορία των λαών συνδέεται όχι μόνο με τα γεγονότα και τις εξελίξεις
στις χώρες όπου διαδραματίζεται η Ιστορία, αλλά συνδέεται αφεύκτως
και με τις πολιτικές προσωπικότητες που πρωταγωνίστησαν στις
εξελίξεις και διαμόρφωσαν το παρελθόν ως παρόν ή και
διαμορφώνουν το παρόν ως μέλλον.

Η κυπριακή πολιτική ζωή, η πολιτική ιστορία της Κύπρου, είναι σχετικά

βραχεία, ενώ η πολιτική εξελίχθηκε ως δράμα, ορισμένες στιγμές μάλιστα ως
τραγωδία, και αναγκαστικά οι πολιτικοί ηγέτες της περιόδου ήσαν και οι
πρωταγωνιστές του δράματος, χωρίς να είναι αναγκαστικά υπεύθυνοι για
την τραγωδία του νησιού.

ΟΣπύρος Κυπριανού ανήκει στη γενιά των θεμελιωτών -και όχι απλά των
πρωταγωνιστών- της κυπριακής πολιτικής, δηλαδή των αγωνιστών της
κυπριακής ελευθερίας. Ανήκει σε εκείνους που αποκαλούμε στην πολιτική
επιστήμη «πρωτογενείς παράγοντες, διαμορφωτές πρωτογενούς υλικού».
Ανήκει σε εκείνους τους ελάχιστους πολιτικούς ηγέτες που αφιέρωσαν
ολόκληρη τη ζωή τους στην υπόθεση της απαλλαγής της Κύπρου από τον
αγγλικό αποικιακό ζυγό, της Ελευθερίας, της ανεξαρτησίας και της ένωσης
της Κύπρου με την Ελλάδα. Δεν θα ήταν υπερβολή
να πούμε πως ο Σπύρος Κυπριανού συνδέθηκε
τόσο στενά, σχεδόν ολοκληρωτικά, με την Κύπρο
και τους αγώνες της, που θα 'λεγε κανείς πως
αποτελούσε δομικό στοιχείο του κυπριακού
προβλήματος. Dιότι ακριβώς ο Σπύρος Κυπριανού,
όπως και οι άλλοι ηγέτες που έφυγαν από τη ζωή
(βλ. αρχιεπίσκοπος Μακάριος, στρατηγός Γρίβας),
επειδή ήταν θεμελιωτές της κυπριακής υπόθεσης
ταύτισαν την εικόνα τους με την πορεία της
Κύπρου, ενώ και οι τρίτοι, έσωθεν και έξωθεν,
κατανοούν το κυπριακό πρόβλημα συνδεδεμένο με
έννοιες-πρόσωπα κλειδιά, όπως είναι ο εκλιπών
αλλά και ο εν ζωή σημερινός πρόεδρος της
Δημοκρατίας, Γλαύκος Κληρίδης.

Στην περίπτωση του Σπύρου Κυπριανού, έχουμε να κάνουμε με έναν

πολιτικό ηγέτη που παράγει πολιτική όχι μόνο μέσα από τη γνώση, την
παιδεία και την πολιτική κουλτούρα του ιδεολογικοπολιτικού χώρου στον
οποίο αναπτύσσεται, αλλά κυρίως βιωματικά, δηλαδή ως προσωπική
εμπειρία ζωής, ως μια αδιάλειπτη κατάθεση ψυχής, ως μια ταύτιση της ίδιας
της ζωής με το έργο που επιτελεί.

Η Κύπρος γίνεται με το θάνατο του Σπύρου Κυπριανού προδήλως ποιοτικά

και πολιτικά πτωχότερη, γιατί ακριβώς έχασε τώρα ένα κομμάτι από την
ψυχή της, δηλαδή ένα θεμελιακό στοιχείο των αγώνων της για ελευθερία και
εθνική αποκατάσταση. Κλείνοντας, πρέπει να τονίσουμε πως όσο φεύγουν
οι ηγέτες και οι άνθρωποι που οικοδόμησαν την υπόθεση της διεκδίκησης
της κυπριακής ελευθερίας, τόσο περισσότερο μεγαλώνει η ευθύνη των
νεοτέρων πολιτών, ανθρώπων του πνεύματος και της πολιτικής, να
διατηρήσουμε την παράδοση, τα ιδανικά και τις αξίες του παρελθόντος, ώστε
να μπορέσουμε να διεκδικήσουμε την προοπτική για το μέλλον, να
δικαιώσουμε αυτούς που έφυγαν και να καταξιώσουμε τις γενιές που θα
έλθουν αργότερα.
* Ο ΧΡΙΣΤΟΔΟΥΛΟΣ ΓΙΑΛΛΟΥΡΙΔΗΣ είναι αναπληρωτής καθηγητής
διεθνούς πολιτικής στο Πάντειο Πανεπιστήμιο.

«Ενας θεσμός που θα αποτελέσει γραμμή άμυνας κατά της αλόγιστης

επιβολής της θέλησης των ισχυρών»

Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο

Του ΑΝΔΡΕΑ ΛΟΒΕΡΔΟΥ *

Τις περασμένες ημέρες η τύχη μου επιφύλαξε μια πολύ σημαντική

στιγμή: Εισηγήθηκα στη Διαρκή Επιτροπή Εξωτερικών και Αμυνας της
Βουλής μια πολύ σημαντική διεθνή σύμβαση. Τη σύμβαση που
προβλέπει την ίδρυση διεθνούς ποινικού δικαστηρίου.

Η Διαρκής Επιτροπή της Βουλής δέχθηκε με τρικομματική συναίνεση την

κύρωση της σύμβασης. Ετσι σε ό,τι αφορά την Ελλάδα ολοκληρώνεται με
επιτυχία μια προσπάθεια που διήρκεσε περισσότερο από 80 χρόνια.

Μετά τις φρικαλεότητες του Α' Παγκοσμίου Πολέμου η ανθρωπότητα

προσπαθούσε να καταλήξει σε ένα κείμενο διεθνών ποινικών κανόνων, τους
οποίους θα εφήρμοζε ένα διεθνές ποινικό δικαστήριο, δικάζοντας εγκλήματα
πολέμου, γενοκτονίες κ.ο.κ. Ομως, στο διπολικό κόσμο της εποχής εκείνης,
οι προσπάθειες αυτές δεν μπόρεσαν να έχουν θετικά αποτελέσματα. Εγιναν
πολλές συζητήσεις για το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο όπως το αποκαλούσαν
ορισμένοι, ή το Ποινικό Διεθνές Δικαστήριο, όπως το έλεγαν άλλοι, αλλά
όλες αυτές οι συζητήσεις ήταν ατελέσφορες. Κι αυτό διότι τα έντονα
ζητήματα κυριαρχίας που έθετε το όλον θέμα έκαναν τα περί τυποποίησης
αδικημάτων και περί εκτέλεσης ποινών σε διεθνές επίπεδο να μοιάζουν
ρομαντικά και ουτοπικά.

Τα πράγματα όμως άλλαξαν μετά την κατάρρευση του υπαρκτού

σοσιαλισμού. Εκτοτε η ανθρωπότητα δυστυχώς δοκίμασε μια σκληρή
εμπειρία. Την εμπειρία των ad hoc δικαστηρίων με τις δύο όψεις: Την όψη
που προέκυψε από το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για τη Ρουάντα και εκείνη
από το δικαστήριο για τη Γιουγκοσλαβία, το οποίο δικάζει τον Μιλόσεβιτς.

Η δεύτερη εμπειρία αποτέλεσε αφορμή διατύπωσης έντονων επιφυλάξεων

σ' όλες τις δημοκρατικές χώρες του κόσμου. -Η πρώτη όμως εμπειρία
επιβεβαίωνε την ανάγκη για την ύπαρξη ενός διεθνούς ποινικού
δικαστηρίου. Και οι δύο όμως εμπειρίες μαζί οδηγούν στο αβίαστο
συμπέρασμα ότι αντί των ad hoc διεθνών ποινικών δικαστηρίων
προτιμότερη είναι η λύση ενός μόνιμου και διαρκούς διεθνούς δικαιοδοτικού
θεσμού. Οι σοβαρότερες επιφυλάξεις για τα ad hoc δικαστήρια είναι ότι δεν
μπορούν να εξασφαλίσουν δίκαιη δίκη. Και ακόμη, πως διά αυτών
επιδιώκεται η πολιτική εξαφάνιση του νικημένου αφού ο νικητής, διά των
δικαστικών αποφάσεων, επιζητεί να θέσει τον ηττημένο εκτός πολιτικής και
διεθνών σχέσεων. Ηέννοια του αντιπάλου αυτή καθ' αυτή είναι έννοια
νομιμοποιητική. Οταν όμως αφαιρεθεί από το νικημένο διά της καταδίκης του
μέσω ενός διεθνούς ποινικού δικαστηρίου και διά του υποβιβασμού του σε
απλό κατάδικο, τότε ο αντίπαλος παύει να υφίσταται, αφού έχει μετατραπεί
σ' έναν απλό κατάδικο με τις χειροπέδες στα χέρια και με την έμμεση εικόνα
της ριγέ στολής και της σιδερένιας μπάλας στα πόδια. Ηίδρυση διεθνούς
ποινικού δικαστηρίου υπόσχεται ότι θα ξεφύγουμε από τη διεθνή ποινική
δικαιοσύνη της ανωτέρω μορφής. Η ιδέα ενός μόνιμου και διαρκούς διεθνούς
ποινικού δικαστηρίου, το οποίο θα έχει έναν κατάλογο αυστηρά
τυποποιημένων αδικημάτων, θα συγκροτείται από δικαστές που
απολαμβάνουν προσωπικής και λειτουργικής ανεξαρτησίας και θα σέβεται
την αρχή της μη αναδρομικότητας των ποινικών νόμων, είναι ασφαλώς
ελκυστικότερη. Κι αυτό επειδή εξασφαλίζει δικαιότερες δίκες, υπόσχεται
αντικειμενικότητα και δεν δημιουργεί υποψίες για τυχόν πολιτικούς
ετεροκαθορισμούς. Ηπροσπάθεια αυτή λοιπόν για την ίδρυση διεθνούς
ποινικού δικαστηρίου, που θα καταργήσει όλα τα ad hoc δικαστήρια, είναι
πραγματικότητα. Εκατόν είκοσι επτά χώρες έχουν υπογράψει τη σύμβαση.
Η Ελλάδα μαζί μ' άλλες είκοσι τέσσερις χώρες υπέγραψαν την πρώτη μέρα
που άνοιξε ο σχετικός κατάλογος (1998). Η σύμβαση θα αρχίσει να
εφαρμόζεται όταν την κυρώσουν 60 κράτη. Η Ελλάδα με την κύρωσή της
καθίσταται η πεντηκοστή τρίτη χώρα. Πεντηκοστή τέταρτη έρχεται η
Ιρλανδία, η οποία διενήργησε και σχετικό δημοψήφισμα, όπου ο ιρλανδικός
λαός ενέκρινε με την ψήφο του την κύρωση της σύμβασης. Με την κύρωση
και της Ιρλανδίας θα κλείσει ο κατάλογος της Ε.Ε.
Οι δεκαπέντε λοιπόν υπέγραψαν και κύρωσαν τη σύμβαση αυτή. Υπήρξε
μάλιστα και σχετική απόφαση του Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Ενωσης που
υιοθέτησε αυτή την πολιτική στάση. Η Ελλάδα, λοιπόν, εκτός από το ότι
προωθούσε τη δική της πολιτική, ταυτοχρόνως βάσει αυτής ταυτιζόταν και
με τους δεκατέσσερις εταίρους της. Σε αντίθεση μάλιστα με άλλους ισχυρούς
του πλανήτη, που όχι μόνον δεν κυρώνουν τη σύμβαση, όπως π.χ. το
Ισραήλ, αλλά ούτε καν την υπέγραψαν (π.χ. η Τουρκία).
Το Ισραήλ και οι ΗΠΑ την υπέγραψαν 31.12.2000. Η ημέρα αυτή ήταν η
τελευταία της θητείας του προέδρου Κλίντον. Ελπίζω οι ΗΠΑ να κυρώσουν
την ίδρυση του διεθνούς ποινικού δικαστηρίου. Στα άρθρα 5 και επόμενα της
σύμβασης καταγράφονται τα αδικήματα για τα οποία είναι αρμόδιο το
Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο. Πρόκειται για τη γενοκτονία, τα εγκλήματα κατά
της ανθρωπότητας, τα εγκλήματα πολέμου, αλλά και το έγκλημα της
παράνομης επίθεσης (το οποίο δυστυχώς ακόμη δεν έχει προσδιοριστεί
εννοιολογικά).
Πρέπει να σημειωθεί ότι η τυποποίηση των αδικημάτων είναι ιδιαιτέρως
συγκεκριμένη.
Ακόμη πρέπει να επισημανθεί ότι από τα άρθρα 35 και επόμενα
καθορίζονται οι προϋποθέσεις της προσωπικής και λειτουργικής
ανεξαρτησίας των δικαστών. Οι δικαστές θα είναι 18, δεν θα μπορεί μια
χώρα να έχει παραπάνω από έναν δικαστή, θα εκλέγονται από τη γενική
συνέλευση των συμβαλλομένων μερών και θα πρέπει να έχουν τα προσόντα
ενός δικαστή ανωτάτου δικαστηρίου (π.χ. ενός συμβούλου της Επικρατείας ή
ενός αρεοπαγίτη).
Ολοκληρώνω με δύο επισημάνσεις:
α. Το διαρκές και μόνιμο Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο αποτελεί γραμμή
άμυνας κατά της αλόγιστης επιβολής της θέλησης των ισχυρών. Αυτό δεν
σημαίνει βέβαια ότι ανατρέπεται ο συσχετισμός των δυνάμεων ως εργαλείο
για την εξέλιξη της διεθνούς πολιτικής, αλλά οπωσδήποτε σχετικοποιείται.
β. Ταυτοχρόνως, η ίδρυση του ανωτέρω δικαστηρίοιυ ανταποκρίνεται στην
αντίληψη της Ελλάδας για την εξέλιξη της διεθνούς κοινωνίας. Η Ελλάδα
στηρίζει την επιλογή της ανάπτυξης διεθνών (υπερεθνικών) θεσμών, οι
οποίοι, χωρίς να αναιρούν τα παίγνια ισχύος της διεθνούς πολιτικής,
αποτελούν ωστόσο πεδία καθορισμού κανόνων συμπεφωνημένων και
ορατών. Αυτό αποτελεί μια ελάχιστη γραμμή άμυνας και ασφάλειας απέναντι
στην αυθαιρεσία. Ασφαλώς και δεν επαρκεί. Αποτελεί όμως βήμα προς μια
πολυκεντρική διεθνή κοινωνία, όπου οι θεσμοί πολυμερούς
διαπραγμάτευσης μπορούν να προσφέρουν ορατότητα και εγγυήσεις στην
υπηρεσία της διεθνούς ειρήνης.

* Ο ΑΝΔΡΕΑΣ ΛΟΒΕΡΔΟΣ είναι υφυπουργός Εξωτερικών, καθηγητής

Συνταγματικού Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και καθηγητης μου
 Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΣΤΗΝ ΑΓ.ΣΟΦΙΑ

Η Αγία Σοφία ήταν τζαμί και, σίγουρα, κάποιοι φύλακες θα ήταν εκεί,
πέραν εκείνων που ίσως θα ... Η Αγία Σοφία ύστερα από-466-χρόνια
ξαναλειτουργείται: ο παπά-Λευτέρης συνεχίζει και όλα .... μυστικές
υπηρεσίες), δυο ...read more ... η επί αιώνες πολλούς παρουσία του
ελληνικού έθνους στην ιστορία της ανθρωπότητας, ...
Μοιραία λοιπόν οι προσωπικές εμπειρίες, οι σπουδές, τα ταξίδια, η
βαθιά γνώση θρησκευτικών και ιδιαίτερα μυστικιστικών δοξασιών και
πρακτικών, κωδικοποιήθηκαν για να δοθεί η δυνατότητα στον κάθε
αναγνώστη να «αναγνωρίσει» τον εαυτό του σε κάποιο σημείο του
έργου. Το μυθιστόρημα αυτό των 400 σελίδων θα απαιτούσε
τουλάχιστον 1000 προκειμένου να προσεγγίσει κανείς όλα τα μυστήρια
που περιέχει.

Τι εννοείτε λέγοντας «γεγονότα που διαδραματίζονται σε παράλληλους

κόσμους»;

Εκτός από την ύπαρξη παράλληλων κόσμων, πραγματικοτήτων που

συνυπάρχουν ταυτόχρονα και πολυδιάστατων ερμηνειών της αλήθειας
υπάρχει και κάτι που ξεφεύγει από το χώρο του μεταφυσικού, του
υπερφυσικού και του υποκειμενικού. Αυτό γίνεται ιδιαίτερα κατανοητό όταν
κανείς μελετήσει τον πολυσχιδή «κόσμο» του παγκόσμιου δικτύου των
μυστικών υπηρεσιών και τον τρόπο που εμπλέκεται στην πραγματικότητα,
στην καθημερινότητα, στο κοινωνικό γίγνεσθαι, που τις περισσότερες φορές
δεν γίνεται αντιληπτό από την συντριπτική πλειοψηφία των ανθρώπων. Ο
πολύς κόσμος πιστεύει πως αυτό που γενικά ονομάζουμε «μυστικές
υπηρεσίες» είναι οργανισμοί που λειτουργούν όπως περίπου μια τυπική
αστυνομία, μόνο που ο τομέας ευθύνης τους είναι διαφορετικός. Αυτό είναι
μια πολύ αφελής προσέγγιση του ζητήματος και προφανώς είναι και ο
τρόπος που οι ίδιες αυτές υπηρεσίες επιθυμούν διακαώς να
αντιμετωπίζονται από την κοινωνία.Στην πραγματικότητα όμως ο τρόπος
που κινούνται, η φιλοσοφία που διέπει ακόμη και την διοικητική τους
διάρθρωση, ο τρόπος δράσης τους, η μέθοδος προσέγγισης των
αποστολών που αναλαμβάνουν, η στρατολόγηση των πιο ικανών
στελεχών τους, η διαπαιδαγώγησή τους, η νοοτροπία που
αναπτύσσουν, ελάχιστη έως μηδενική σχέση έχουν με την κλασσική
δομή των συνηθισμένων κρατικών οργανισμών ακόμη και αυτών που
ασχολούνται με την ασφάλεια και την τάξη.Αντιθέτως κινούνται δίπλα
μας, γύρω μας, μοιάζουν απλοί εργαζόμενοι, αλλά υπακούουν σε
τελείως άλλες αρχές, υπηρετούν άλλες αξίες, ζουν τελικά σ’ ένα κόσμο
που υπάρχει παράλληλα με τον κόσμο που όλοι εμείς
αντιλαμβανόμαστε σαν τον «κόσμο μας», την «καθημερινότητά» μας.
Στα άδυτα των υπηρεσιών αυτών υπάρχουν και λειτουργούν «κλειστές»
ομάδες ανθρώπων που ασχολούνται με άλυτα μυστήρια, με αναζήτηση
κρυμμένων «θησαυρών» ή κειμηλίων που η εύρεσή τους θα άλλαζε
δραματικά ακόμη και γεωπολιτικές ισορροπίες και στρατηγικά συμφέροντα
των κρατών που αυτές οι υπηρεσίες υπηρετούν. Τίποτε απολύτως, ακόμη
και το φαινομενικά «αθωότερο» και καθημερινό ζήτημα δεν διαφεύγει της
προσοχής, της μελέτης και της ένταξης σ’ ένα γενικότερο σχεδιασμό των
επίλεκτων αναλυτών και των ομάδων δράσης αυτών των υπηρεσιών.Πριν
μερικά χρόνια συγκρούσεις ξέσπασαν στην Ιερουσαλήμ με αφορμή το
γεγονός ότι «κάποιοι» άρχιζαν να σκάβουν ένα τούνελ κάτω από το
Τέμενος του Ομάρ, το «Χαράμ ελ Σαρίφ» υποτίθεται στα πλαίσια μιας
αρχαιολογικής ανασκαφής ρουτίνας. Πολλά ακούστηκαν όμως ότι
στην πραγματικότητα «κάποιοι» πολύ πλούσιοι εβραίοι της
διασποράς, υποστηρίζοντας το έργο και τον σχεδιασμό μιας
οργάνωσης με το χαρακτηριστικό όνομα «ιερατικό στέμμα» που
σκοπεύει να δημιουργήσει την «ενιαία, εβραϊκή παλιά πόλη της
Ιερουσαλήμ», χρηματοδότησαν ανασκαφές που άρχιζαν κάτω από το
τείχος των δακρύων με κατεύθυνση το τέμενος, όπου κάποιοι αρχαίες
δοξασίες τοποθετούν την κρύπτη της Κιβωτού της Διαθήκης. Κάποιοι
άλλοι διέδωσαν ότι με αφορμή αυτές τις έρευνες οι ισραηλινές
μυστικές υπηρεσίες, υπονόμευσαν με εκρηκτικά το τέμενος του Ομάρ,
προετοιμάζοντας το ενδεχόμενο ανατίναξής του για την ανοικοδόμηση
του 3ου Ναού του Σολομώντος.

Δεν νομίζετε ότι όλα αυτά ακούγονται σαν σενάριο επιστημονικής

φαντασίας;

Αν μερικές μέρες πριν την τρομοκρατική επίθεσης της 11ης

Σεπτεμβρίου του 2001 στους δίδυμους πύργους της Νέας Υόρκης,
έλεγε ότι θα ήταν ποτέ δυνατόν κάποιοι να αποτολμήσουν κάτι τέτοιο,
στην καλύτερη περίπτωση θα αντιμετωπιζόταν σαν ευφάνταστος
ψυχοπαθής. Απεδείχθη όμως και σ’ αυτή την περίπτωση πως η
πραγματικότητα είναι πιο απίστευτη και από την πιο καλπάζουσα
φαντασία. Η ιστορία του σύγχρονου ανθρώπινου πολιτισμού των
τελευταίων τουλάχιστον 10,000 χρόνων, οπότε και εμφανίστηκαν
οργανωμένοι οικισμοί και ακροπόλεις στον ελληνικό χώρο, (Σέσκλο,
Δημηνίου στο Βόλο και αλλού), βρίθει από θρύλους, μυστήρια, ξαφνικά
χαμένους λαούς, θησαυρούς αμύθητης αξίας που ταυτόχρονα
περιέχουν απίστευτες-ανερμήνευτες μέχρι σήμερα δυνάμεις. Στην
διαρκή αναζήτηση της κυριαρχίας στην παγκόσμια σκακιέρα
επιρροών που διαρκώς μεταβάλλονται, είναι προφανές πως η «αιχμή
του δόρατος» κάθε κράτους που είναι οι μυστικές του υπηρεσίες, δεν
θα μπορούσε να μένει αδιάφορη.Οι θρύλοι που περιβάλλουν τις
απίστευτες δυνάμεις που περιέχει η Κιβωτός της Διαθήκης για παράδειγμα
δεν θα ήταν δυνατόν να αφήνουν αδιάφορη την θρυλική Μοσσάντ. Το ίδιο
ισχύει για τα «μαύρα χειρόγραφα», τα απόκρυφα αγιογραφικά κείμενα και
τους κώδικες που αφορούν στην μαζική δαιμονοποίηση του σαρκωμένου
κακού που υποτίθεται ότι εκφράζει ο Σατανάς-Διάβολος από όλες τις
γνωστές-οργανωμένες θρησκείες. Απίστευτες ιστορίες συνοδεύουν την Μονή
της Αγίας Αικατερίνας του Σινά και την πιθανότητα να έχει ταφεί εκεί κοντά ο
ηγέτης και ελευθερωτής των εβραίων Μώϋσε Ραμπέϊνου, (Μωϋσής). Το
ενδιαφέρον λοιπόν του «σκληρού πυρήνα» των πιο φημισμένων μυστικών
υπηρεσιών δεν αφορά την λύση ενός μυστηρίου ή ενός γρίφου προκειμένου
να εξυπηρετηθεί η επιστημονική έρευνα, αλλά την αξιοποίηση των
ενδεχόμενων πρακτικών αποτελεσμάτων που το γεγονός αυτό θα είχε στην
εξυπηρέτηση των πολυδιάστατων συμφερόντων που οι ίδιες
υπηρετούν.Ταυτόχρονα όμως, η με διάφορα
προσχήματα διαρκής ισχυροποίησή τους, (πχ.
Τρομοκρατική απειλή), δημιουργεί τις συνθήκες της
δημιουργίας μιας ολοένα και πιο ενιαίας υπερ-
οργάνωσης που ξεπερνά τα στενά εθνικά ή κρατικά
πλαίσια ή την υπηρέτηση του σκοπού για τον οποίον
δημιουργήθηκαν. Σαν διάττοντες αστέρες που
φωτίζουν για λίγο το έρεβος του εξώτερου
σύμπαντος μοιάζουν οι ανακαλύψεις και η πρόοδος που αφορούν τη μελέτη,
την εξυχνίαση προαιώνιων μυστηρίων που απασχολούν την ανθρωπότητα
και την ανακάλυψη θρυλικών «χαμένων»; Πολύτιμων αντικειμένων. Ακόμη
και η πιο δημιουργική φαντασία ωχριά όμως στην πραγματικότητα του
παράλληλου κόσμου της πιο εντατικής και δημιουργικής έρευνας που
διεξάγεται σε κάθε σημείο του πλανήτη και όχι μόνον από τους καλύτερους
ερευνητές του κόσμου που δεν βρίσκονται σε κάποιο φημισμένο
πανεπιστήμιο, αλλά στα άδυτα μυστικών υπηρεσιών από το Λονδίνο και τη
Νέα Υόρκη, το Παρίσι και τη Μόσχα, την Αλεξάνδρεια και την Ιερουσαλήμ,
την Κωνσταντινούπολη και την Τεχεράνη.

Κυριακή, 18 Ιανουαρίου 2009

ΚΩΔΙΚΑΣ: VA VILI
Θεωρώ χρήσιμο να ξεκαθαρίσω για ακόμη μια φορά το εξής:
Καταννοώ την αγωνία κάποιων να ανακακαλύψουν αποκαλύψεις σ' ένα
πολιτικο-θρησκευτικό θρίλλερ που διαδραματίζεται στη διάρκεια 50 ετών και
σε μερικά από τα πιο "θερμά" σημεία του πλανήτη όπως η Ιερουσαλήμ.
Είναι προφανώς ελεύθεροι να το κάνουν όπως ο καθένας που βλέπει,
ακούει ή διαβάζει ένα έργο τέχνης οποιασδήποτε μορφής.
Τύψεις πατριωτικής συνειδήσεως, απομεινάρια αναμνήσεων από ξεφτισμένα
παιχνίδια πρακτόρων ή ντοκουμέντο αλήθειας και σήμα κινδύνου για έναν
ελληνοχριστιανικό κόσμο που βυθίζεται στην πάχνη του σιωνισμού; Η νέα
απόπειρα του πατέρα Ραφαήλ (ή Φωκά, ή Απόστολου Παύλου, ή «Μπίζι»,
όπως τον γνώριζαν στη Γενική Ασφάλεια) ή καλύτερα Απόστολου Βαβύλη,
αυτήν τη φορά είναι συγγραφική. Αποτυπώνεται στο βιβλίο με τον λατινικό
τίτλο «Via Crucis» (Ο δρόμος του σταυρού).
 ΝΕΟΠΑΓΑΝΙΣΤΙΚΕΣ ΑΠΑΤΕΣ
ΠΡΟΣΟΧΗ: Στο τέλος κάθε σελίδας του Ανώνυμου Απολογητή θα
παρουσιάζονται νεοπαγανιστικές και αθεϊστών (δήθεν ελληνιστών) απάτες
που έχουν σχέση με το θέμα της σελίδας. Αυτές οι απάτες δεν έχουν σκοπό
να βάλουν τα περιοδικά στα οποία εμφανίζονται τα νεοπαγανιστικά ψεύδη,
εφόσον ούτως ή άλλως παγανιστές συγγράφουν σε διάφορα ανυποψίαστα
εξ αυτών και αυτά δεν εκφράζονται από τις απόψεις των αρθρογράφων,
αλλά σκοπό έχουν:
1. να καταδείξουν τον κρυφοπαγανιστή αρθρογράφο ώστε να γίνει
γνωστός και
2. είτε ο κάθε ενδιαφερόμενος που αναγιγνώσκει εκ νέου άρθρα του
να θέτει τον εαυτό του εν εγρήγορση και να ελέγχει θαρρετά τα ψεύδη του
κρυφοπαγανιστή (δήθεν ελληνιστή), αν είναι μελετημένος και έχει πρόσβαση
σε πρωτογενή βιβλιογραφία
3. είτε εάν δεν έχει πρόσβαση σε βιβλιογραφία, να μην δείχνει πλέον
εμπιστοσύνη στον αρθογράφο εφόσον γνωρίζει πως εκφράζει ψεύδη για να
σπιλώσει τον Χριστιανισμό υποστηρίζοντας θέσεις παγανισμού, που όμως
δεν είναι σχεδόν ποτέ ξεκάθαρες, αλλά που παρουσιάζονται ως «ελληνικές»
μιας και η πλειοψηφία των νεοπαγανιστών ντρέπεται να ομολογήσει
δημοσίως την θρησκεία που ακολουθεί και προτιμά να καμουφλάρεται με
κάτι οικοιότερο, τον πατριωτισμό, που όμως αρρωστημένα έχει μετατραπεί
σε ένα παγανιστικό εθνικισμό.

ΕΞΑΙΡΕΣΗ: εξαιρούνται τα προσωπικά βιβλία του κρυφοπαγανιστή

αθρογράφου ή τα έντυπα με καθαρά νεοπαγανιστικό προσανατολισμό,
ανάμεσα στα τόσα που κυκλοφορούν στην Ελλάδα.
Η φωνή των αρχαίων μας προγόνων αντηχεί καθαρά από το βάθος
της σκηνής, όπου παίζεται η σημερινή τραγωδία σε παγκόσμια
κλίμακα: Μέμνησο Απιστείν! (Ρητό του Επίχαρμου που αναφέρεται από τον
Λουκιανό στον Ερμότιμο) Αλλά
ο υγιής σκεπτικισμός δεν μπορεί ποτέ να συνυπάρξει με το
"πάντα πιστεύει"
(1η προς Κορινθίους 13.7) του Χριστιανικού Δόγματος. Η
θανατοκεντρική χριστιανική λατρεία με την ανατολίτικη προσκόλληση της σε
φαντασίες που δήθεν συμβαίνουν μετά θάνατον είναι ασύμβατη με την
αυθόρμητη Ελληνική λατρεία της εφήμερης ζωής μας και της εύθραυστης
φύσης που μας περιβάλλει και μας συντηρεί. Φυσικά οι υποτιθέμενοι
σωτήρες της ψυχής μας είναι πολύ απασχολημένοι με τις περιγραφές τους
της μετά θάνατον ζωής και της καταστροφής του Κόσμου, της Αποκάλυψης,
της Δευτέρας Ευκαιρίας, του Αρμαγεδώνος και άλλων παρόμοιων
φόβητρων. Πως θα μπορούσαν να βρουν το χρόνο για κριτική,
καλλιέργεια της επιστήμης και της φυσιογνωσίας και απλή λογική;
(Πηγή: Σελίδα Καλόπουλου Μιχάλη Περί Αγίου Φωτός)
...το ετήσιο 'θαύμα' του 'άγιου' φωτός στην Ιερουσαλήμ, το οποίο ο μεγάλος
δάσκαλος του Γένους ο Χιώτης Αδαμάντιος Κοραής αποκάλεσε:
«ψευδοκαταίβατα φώτα» (Πηγή: Περιοδικό Ιχώρ, τεύχος 38, άρθρο
«Θαύματα, Αλήθειες και υπερβολές, η περίπτωση της Αγίας Μαρκέλλας
Χίου» Μιχάλης Καλόπουλος, σελίδα 73)

Απάντηση Τρύφωνα Ολύμπιου προς τον Μητροπολίτη Κίτρους και

Κατερίνης κ. Αγαθόνικο (απάντηση στην Εγκύκλιο 287)
Για ποιο φως μιλάτε; Για εκείνη την απάτη του δήθεν «φωτός της
αναστάσεως» μέσα από μια κρύπτη του δήθεν «παναγίου τάφου», ο οποίος
τάφος κατά τ’ άλλα έχει κτιστεί πάνω στον κατεδαφισμένο από χριστιανούς
του 4ου αιώνα ναό της Αφροδίτης; Είναι ή δεν είναι αυτό αλήθεια; Πώς
βρέθηκε εκεί ο τάφος του Ιησού, αφού μέχρι τον Κωνσταντίνο υπήρχε ο ναός
της Αφροδίτης;…
Υπογραφή: Λιτόχωρο 20-7-2002 Μετ’ εκτιμήσεως, Τρύφων Ολύμπιος, 602
00 Λιτόχωρο (Πηγή: http://www.ysee.gr 2/11/2002, Θέμα Η «αγκυλωμένη
κρίση» των Ελλήνων και ο «ατίμητος» Χριστιανισμός. Μια εγκύκλιος και 2 +
1 απαντήσεις )

Μυθοπλάστες: Μιχάλης Καλόπουλος & Τρύφωνας Ολύμπιος

Απάντηση: Ο Μιχάλης Καλόπουλος χρησιμοποιεί τον Χριστιανό διαφωτιστή
Αδαμάντιο Κοραή για να ασκήσει κριτική ενάντια στο Φως των Ιεροσολύμων.
Το κοινό στοιχείο μεταξύ Κοραή και Καλόπουλου, είναι πως κανείς
από τους δύο δεν έχει πάει στα Ιεροσόλυμα. Εκ τούτου πηγάζει και το
συμπέρασμα πως οι θέσεις τους δεν στηρίζονται επιστημονικά εφόσον δεν
τηρούν το στοιχείο της παρατήρησης. Είναι χρήσιμο να θυμηθεί κανείς εδώ
τα λόγια του Μ. Καλόπουλου, όταν μέσα από τις σελίδες του
παγανιστικού Ιχώρ, εξάγγελε την δημιουργία του συνδέσμου των
απομυθοποιητών της Ελλάδας, εις τα οποία, μεταξύ άλλων, αναφέρει
(3): «...Και η πλέον ελάχιστη κινητοποίηση σε αυτή την κατεύθυνση,
μαζί με την επιτόπια έρευνα σε τόπους «θαυμάτων» », «...Με το
απομυθοποιητικό μου, όπως τελικά εξελίχθηκε, ταξίδι στην Χίο, αλλά και το
υπόλοιπο ανάλογο συγγραφικό μου έργο, σας έδειξα, νομίζω, πως περίπου
ενεργεί ένας μεθοδικός απομυθοποιητής.
Πηγαίνει οπωσδήποτε στον «τόπο του εγκλήματος» και χωρίς να
προκαλεί κανένα, συλλέγει προσεκτικά στοιχεία.». Από την αντίφαση
λόγων και πράξεων εννοεί κανείς πως ο Μιχάλης Καλόπουλος
εξαπατά τους αναγνώστες του και δεν φροντίζει να τηρεί τις δικές του
συμβουλές «απομυθοποίησης - παραμυθοποίησης». Σκεφτείτε πόσο
καλός «θρησκευτικός ηγέτης» θα μπορούσε να ήταν ο Μ.Κ. με τέτοιες
ανακολουθίες εις τον «θρησκευτικό κώδικα» του, εις αντιπαραβολή με τα
λόγια και την στάση ζωής του Ιησού του Ναζωραίου. Η νύχτα με την μέρα.
γαλάζια λάμψηΚάπνα ακεριά του Μψευδοκαταίβατα φώτα αλόπουλου.

Το δήθεν «Άγιο Φως» του Καλόπ ψευδοαναμμένα κεριά»και ασφαλώς

δεν εμφανίζει καμιά «» στο χώρο του στούντιο, πράγμα που διαρκώς
παραβλέπει ο αμφισβητής εξ αποστάσεως, για το Άγιο Φως των
Ασφαλώς όμως το ζήτημα του Αγίου Φωτός δεν σταματά εις τα κεριά. Ο
Μ.Κ. ισχυρίζεται πως ο Πατριάρχης ανάβει με φώσφορο τα κεριά του. Όμως
η θέση του δεν επαρκεί για να εξηγήσει όσα επιθυμεί να απομυθοποιήσει:
1. Αν ο πατριάρχης είχε σκοπό να εξαπατήσει, δεν θα χρειάζονταν να
χρησιμοποιήσει φώσφορο, αλλά να κρύψει καλά έναν αναπτήρα ή σπίρτα
μέσα στο κουβούκλιο μέρες πριν την τελετή της αφής του Φωτός και με αυτά
να άναβε τα κεριά του. Αν ο πατριάρχης έπραττε όσα υποθέτει ο Μ.Κ. τότε
θα ήταν πιο αναμενόμενο να πραγματοποιούσε το άναμμα των κεριών του
στα φανερά, εντυπωσιάζοντας περισσότερο έμπροσθεν του πλήθους
τελώντας ένα κλασσικό «μαγικό-θεουργικό» τρόπο αυτοανάφλεξης, πράγμα
όμως που δεν συμβαίνει. [και εδώ τίθεται ο ίδιος τύπος χαλκευμένης
αμφισβήτησης του Μ.Κ. όπως ανάλογα και στο ζήτημα της βάτου. Ο νοών
νοείτω]
2. Τα κεριά του Μ. Κ. δεν εξηγούν τα φώτα εις τον ναό
3. Ο φώσφορος και άλλες αυτοαναφλεγόμενες ύλες, δεν εξηγούν το
ταυτόχρονο άναμμα άλλων κεριών των πιστών μέσα στον ναό.
4. Ο φώσφορος δεν εξηγεί την ακαΐα

Κοιτώντας τα παραπάνω, αναρωτιέται κανείς για ποιόν «υγιή σκεπτικισμό»

ομιλεί ο Μιχάλης Καλόπουλος, όταν συνεχώς αποδεικνύει πως ο
σκεπτικισμός του πάσχει από ποικίλες αρρώστιες και εμπάθειες. Έπειτα το
εδάφιο προς τους Κορινθίους «πάντα πιστεύει» που χρησιμοποιεί
ανεπιτυχώς ο Μ.Κ. για να εντυπωσιάσει, ομιλεί για την Αγάπη (1) αλλά ο
Καλόπουλος Μιχάλης έχει συνηθίσει τους επισκέπτες τις σελίδας του με
κουτσουρέματα και πετσοκόμματα των Αγίων Γραφών και Πατέρων, ώστε να
επιτυγχάνει την λεγόμενη πλύση εγκεφάλου δια μέσω της χειραγώγησης
της πληροφορίας, που λαμβάνουν αυτοί. Παλιό τέχνασμα των πολιτικών
για αδιάβαστους. Εξάλλου ο Χριστός λέγει ξεκάθαρα προς τους
Ορθοδόξους Χριστιανούς να είναι άπιστοι και όχι ευκολόπιστοι (2), πράγμα
που έρχεται σε σαφή αντίθεση με τις χαλκείες της Γραφής από τον Μιχάλη.
Έτσι το ζήτημα δεν είναι ακριβώς όπως το θέτει ο Μιχάλης Καλόπουλος διότι
ο Μ.Κ. είναι εκείνος που δεν μπορεί να βρει το χρόνο για κριτική, καλλιέργεια
της επιστήμης και της φυσιογνωσίας και απλή λογική, ώστε να μεταβεί στα
Ιεροσόλυμα για να παρατηρήσει επιστημονικά το φως, μαζί με τον Τρύφωνα
Ολύμπιο, παρά μέσα από μια ομιχλώδη υπόθεση να εξακοντίζουν άσφαιρα
προς πάσα κατεύθυνση.

Άραγε πόσο ικανός απομυθοποιητής μπορεί να είναι κάποιος όταν

Μια επιστολή από έναν αδελφό εν Χριστώ:

Ο Καλόπουλος και το Άγιο Φως

O κ. Καλόπουλος που απορρίπτει το Άγιο

φως που εμφανίζεται στα Ιεροσόλυμα, ΧΩΡΙΣ
ΠΟΤΕ ΝΑ ΕΧΕΙ ΠΑΕΙ ΕΚΕΙ, μόνος του
παγιδεύεται.. Μες την άγνοια του. Τι άλλη
απάντηση να δώσουμε;
Αν πάει ποτέ κανένας εκεί, μπορεί να έχει και
γνώμη. Αλλιώς, θα γελάσουμε πολύ.
Το Άγιο Φως για μερικά λεπτά της ώρας
δεν έχει τις ιδιότητες τις φωτιάς. Αυτό συμβαίνει
τα πρώτα λεπτά της ώρας, όταν βγαίνει από τον
Πανάγιο Τάφο ο Πατριάρχης και δίνει το Άγιο
Φως στους πιστούς. Μπορεί οποιοσδήποτε να
αγγίζει την φλόγα 33 κεριών και να μην καίγεται! Μετά από πάροδο
χρόνου η φλόγα είναι κανονική.

Η ΦΛΟΓΑ ΠΟΥ ΠΑΡΑΓΕΙ Ο ΚΑΛΟΠΟΥΛΟΣ ΚΑΙΕΙ

ΚΑΝΟΝΙΚΟΤΑΤΑ

Αλλά που να ξέρει την διαφορά; Σάμπως, έχει πάει στα Ιεροσόλυμα
ποτέ του; Να η ΠΥΡΙΝΗ ΣΦΑΙΡΑ που εμφανίζεται και ανάβει λαμπάδες και
καντήλια:
http://www.entercom-tech.com/video/640.zip από την σελίδα
http://www.holylight.gr/agiofos/download.html
 Ερώτηση: Έχει φτιάξει και πύρινη σφαίρα ο Καλόπουλος; Όχι
Βέβαια! ΠΟΤΕ δεν ασχολήθηκε ΣΟΒΑΡΑ με το θέμα.. Ο
Αντιεπιστημονισμός του είναι φανερός. Ασχολήθηκε μόνο με το να κάνει τα
κεριά να ανάβουν αυτόματα. Ε, και; Μάλλον δεν γνωρίζει πως για τα πρώτα
λεπτά, ΤΟ ΑΓΙΟ ΦΩΣ φωτίζει ΧΩΡΙΣ να καίει! Και αυτό συμβαίνει σε όλους!
Πως να το ξέρει όμως αυτό, όταν δεν έχει δει το Άγιο Φως ΠΟΤΕ στην ζωή
του; Τι να πούμε για έναν άνθρωπο που παρουσιάζεται ως θετικός
επιστήμων, ΧΩΡΙΣ ΠΟΤΕ να εφαρμόσει το στοιχειώδες καθήκον της
παρατήρησης;
Ορίστε και μερικά μικρότερα video (200 - 300 kb) που δείχνουν
ανθρώπους να αγγίζουν το Άγιο Φως, ΝΑ ΤΟ ΦΕΡΝΟΥΝ στο πρόσωπο
τους και να ΜΗΝ καίγονται.
1) http://www.holyfire.org/image/2003u1DivX_Mpeg4_FM.avi
2) http://www.holyfire.org/image/2003u2DivX_Mpeg4_FM.avi
3) http://www.holyfire.org/image/2003u4DivX_Mpeg4_FM.avi
4) http://www.holyfire.org/image/2003u6DivX_Mpeg4_FM.avi
http://www.holyfire.org/eng/svid.htm
Στο παραπάνω σύνδεσμο, υπάρχουν μαρτυρίες ακόμα και από
ανθρώπους ΑΛΛΩΝ δογμάτων, που δεν πιστεύουν στο Άγιο Φως! Τι
λέτε; Να πιστέψουμε στον Καλόπουλο, που δεν πήγε ποτέ στην Ζωή
του στα Ιεροσόλυμα; ή να πιστέψουμε τους αυτόπτες μάρτυρες;
ΚΑΛΟ ΠΑΣΧΑ!

Ο ΗΛΙΟΣ ΤΟΥ ΜΕΣΟΝΥΧΤΙΟΥ

(Κατά: Γεράσιμου Καλογεράκη, Περιοδικό Ελλάνιον Ήμαρ, τεύχος 19,

σσ. 46-49)
Ο ήλιος του Μεσονυχτίου» ή «Ιερόν Πυρ των Μυστηρίων» ή «Ιερόν
Αθάνατον Πυρ» ήταν γνωστός σε όλο τον αρχαίο κόσμο, από τους Δελφούς
και την Ακρόπολη των Αθηνών μέχρι το Μεξικό και τα Υψίπεδα του Περού,
και από την Αίγυπτο μέχρι την Ισλανδία την χώρα των Υπερβορείων.
Εμφανιζόνταν στα μεγάλα Μυστήρια, στις Ισημερίες (21/03 & 21/09) και στα
Ηλιοστάσια (21/06 & 21/12).
Όταν ο άνθρωπος αναζητά το θείο χωρίς ενδιάμεσους μεσίτες, σαν
ανάγκη ψυχής και με αγαθή πρόθεση, είναι βέβαιον ότι στο τέλος θα το βρει.
Τον «Όλον Φως», κάνει αισθητή την παρουσία του με πολλούς τρόπους και
καθιστά τον άνθρωπο φωτισμένο Μύστη και Ιεροφάντη, που μπορεί να
θαυμάζει τον Ήλιο του Μεσονυχτίου, στο Σούνιο, στην Ακρόπολη, στους
Δελφούς, στο Δίον, στην Ολυμπία και αλλού.
Στους Δελφούς στο βάθος της Κασταλίας πηγής, εκεί που ο ένας βράχος
προσεγγίζει τον άλλο, πάντα υπάρχει μια φωτεινή στήλη, που φαίνεται όχι
μόνο στις σκοτεινές νύχτες αλλά και με πανσέληνο ακόμη. Μέσα στον χώρο
της πηγής, εμφανίζεται ο Ήλιος του Μεσονυχτίου, η υλοποίηση του οποίου
είναι ένα μεγαλειώδες θέαμα, που
προκαλεί δέος.
Δεν ισχυρίζομαι ότι όποιος πάει
στους Δελφούς, στις Ισημερίες και στα
Ηλιοστάσια, θα δει τον Ήλιο του
Μεσονυχτίου, λέω όμως ότι όποιος τον
αναζητά θα τον δει. Θα τον δουν οι
ανυποψίαστοι που δεν ξέρουν τι είναι,
θα τον ιδούν οι ευσεβείς αναζητητές του
υπερβατικού, του ουράνιου και του
θείου, αυτοί που πλημμυρίζει η καρδιά
τους από καλοσύνη και αγάπη για τον
Θεό και τον άνθρωπο, αυτοί που
περιμένουν να φωτίσει την ψυχή τους,
μια ακτίνα του «Όλου Φωτός».
Καθένας παίρνει αυτό που του ανήκει
και όχι αυτό που θέλει.
Αυτά και πολλά άλλα έγραφα
στο βιλίο μου «Η ΑΓΝΩΣΤΗ
ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ» (σελ. 255-260)
Από τις 11.30 μ.μ της 21.9.2002 στον χώρο της Κασταλίας δεν
λειτουργούσαν οι κάμερες, οι ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές, τα φλας και
οι φορητοί υπολογιστές. Όλες οι φωτογραφίες που παρουσιάζονται από
τους Δελφούς, έχουν παρθεί με μηχανική φωτογραφική μηχανή και ΧΩΡΙΣ
ΦΛΑΣ. Ήταν Πανσέληνος. Το φεγγάρι φάνηκε στην ανατολή του. Το τοπίο
των Δελφών, η αγριότητα των βράχων και το σκοτάδι της νύχτας
δημιουργούν δέος και φόβο μαζί. Οι επισκέπτες γοητευμένοι αποθανάτισαν
το θέαμα, (φωτ. 1)

Όταν το φεγγάρι άρχισε να διαγράφει την τροχιά του, φωτογραφήθηκε και

πάλι. Και στις δύο φωτογραφίες του φεγγαριού ο ουρανός είναι
θεοσκότεινος, δεν φαινόταν τ’ αστέρια εκτός από την αινιγματική και
μυστηριώδη παρουσία της Σελήνης. (φωτ. 2) Ο φακός της μηχανικής
φωτογραφικής μηχανής αφού οι ψηφιακές και τα ηλεκτρονικά μέσα δεν
δούλευαν, φωτογράφισε τα βράχια της Κασταλίας πηγής, και
αποτυπώθηκαν τα ελάχιστα φωτιζόμενα από το φεγγάρι μέρη. Ας σημειωθεί
ότι όλος ο χώρος της πηγής σκεπάζεται από τεράστια βαθύσκιωτα πλατάνια
και κυπαρίσσια. Τα δε βράχια ούτε καν ξεχωρίζουν στην φωτογραφία, (φωτ.
3) Και ξαφνικά όλος ο χώρος της πηγής άρχισε να φωτίζεται από ένα
μυστηριώδες φως. Είχε όπως με πληροφόρησαν οι αυτόπτες μάρτυρες
μορφή πυρωμένων κυμάτων, σαν αυτά που εμφανίζονται στον αέρα το
καλοκαίρι σε ημέρες καύσωνα ή πάνω από μεγάλη φωτιά. Η φωτογραφική
μηχανή στράφηκε στην κορυφή των βράχων, τις Φαιδριάδες, και ο ουρανός
φάνηκε καταγάλανος, με τ’ αστέρια του, και τα βράχια φωτίστηκαν ενώ λίγο
πιο πριν ήταν σκοτεινά, (φωτ. 4)
Στο σημείο που βρίσκεται η στρογγυλή πέτρα που έβαζαν πάνω τον
τρίποδα της Πυθίας, φαινόταν σαν να υπήρχε μια αόρατη και ανεξήγητη
πηγή φωτός. Τα δένδρα φωτίστηκαν σαν να ήταν ο ήλιος κρυμμένος μέσα
στα βράχια. Οι ανταύγειες φωτός μέσα από τα κλαδιά του δένδρου το
επιβεβαιώνουν. (φωτ. 5) Η περιέργεια έσπρωξε τους επισκέπτες στο
εσωτερικό της πηγής και παρατήρησαν μια στήλη φωτός πάνω από την
στρογγυλή πέτρα που έβαζαν τον τρίποδα της Πυθίας,, όπως φαίνεται στη
παρακάτω φωτογραφία, (φωτ. 6)
Φωτοπλημμύρισε τελείως ο χώρος και οι φωτογραφίες έδιναν την
εντύπωση πως είχαν τραβηχτεί μέρα μεσημέρι, μάλιστα μπορώ να πω ότι
ήταν πιο καθαρές οι φωτογραφίες από αυτές που τραβιούνται στο φως του
ήλιου,, αφού όπως προαναφέρθηκε ο χώρος είναι σκιερός από τα πολλά
δέντρα και τους ψηλούς μονολιθικούς βράχους, (φωτ. 7)
Επί πέντε χρόνια, αν και πολλές φορές τις είχα δει, απέτυχα να
φωτογραφήσω τις γνωστές, μπλε, κίτρινες και κόκκινες σφαίρες νύχτας, (βλ.
«Η ΑΓΝΩΣΤΗ ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΑ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ» , Γ. Καλογεράκη, σελ. 248)
Λίγο πιο πάνω από την δέση των μπλε σφαιρών εστίασαν τον φακό
της μηχανής τους και άρχισαν να φωτογραφίζουν. Όλο το φως του χώρου
συμπυκνώθηκε, στην αινιγματική σφαίρα που λέγεται Ήλιος του
Μεσονυκτίου. Όταν τον φωτογράφιζαν η μηχανή απεικόνισε το θέαμα που
δεν έβλεπαν τα μάτια τους. (φωτ. 9)
Τόσο στο Περού όσο στο Μεξικό και την Αίγυπτο, ο Ήλιος του
Μεσονυκτίου, φαίνεται στην φωτογραφία χωρίς να τον βλέπει το ανθρώπινο
μάτι, εκτός αυτών που είναι αρκετά υποψιασμένοι. Γιατί συμβαίνει αυτό δεν
μπορώ να το εξηγήσω.... Αυτά και άλλα περίεργα συμβαίνουν γύρω μας
που περνούν απαρατήρητα. Έφτασε πλέον το πλήρωμα του χρόνου ν’
αρχίσουμε να ψάχνουμε τα ερείπια των ναών μας και να πάρουμε τα
μηνύματα των Ελλήνων προγόνων μας, που τους ξερίζωσε η χριστεπώνυμη
λαίλαπα του ασιατισμού και της βαρβαρότητας. Οποίος ψάχνει είναι βέβαιο
ότι θα βρει. Καιρός πια ν’ αναστηλώσουμε τα λευκά μαρμαρά μας και να
στείλουμε για άλλη μια φορά το παγκόσμιο μήνυμα του Ελληνικού
στοχασμού και της ελευθερίας.
Μυθοπλάστης: Γεράσιμος Καλογεράκης

ΕΚΠΟΜΠΗ ΓΚΡΙΖΕΣ ΖΩΝΕΣ

Το ζήτημα του Αγίου Φωτός, παρουσιάστηκε στην εκπομπή «Γκρίζες

Ζώνες» του Mega το βράδυ της 11/04/2001, καθώς και από την εκπομπή
«Κίτρινος Τύπος» του Alpha, την τελευταία εβδομάδα του Απριλίου 2001.
Αυτές οι δύο εκπομπές αποτέλεσαν το έναυσμα αυτής της παρουσίασης.
Χρονική Στιγμή: Μ. Σάββατο, κατά την διάρκεια της Θείας Λειτουργίας της
Αναστάσεως.
Τόπος: Πανάγιος Τάφος Ιησού Χριστού Ιεροσόλυμα, ο οποίος βρίσκεται
μέσα στον Ορθόδοξο Ιερό Ναό.
Υπερφυσικό: Υποστηρίζεται από πολλούς πιστούς, ότι εμφανίζεται ένα
υπερφυσικό φως μέσα στον Ναό και ανάβει τις λαμπάδες των πιστών καθώς
και καντήλια στα ψηλά σημεία του Ναού με ανεξήγητο τρόπο, πριν ακόμη ο
Ελληνο-Ορθόδοξος Πατριάρχης βγει μέσα από τον Πανάγιο Τάφο με το κερί
του Παναγίου Φωτός το οποίο θα μεταδώσει στους πιστούς.

Βίντεο 244 Kb : 37 ΄΄
(Πηγή: Εκπομπή Γκρίζες Ζώνες,
Τηλεοπτικός Σταθμός Mega, 2001)
Όλο το βίντεο σε μορφή Mpeg4 -
160Χ120
Υποστηρίζεται η έξοδος ενός
πορτοκαλί φωτός (σημειώνεται με
βέλος) από την δεξιά μεριά του
Τάφου (όπως τον αντικρίζουμε), το
άναμμα των κεριών από αριστερά
προς τα δεξιά καθώς περνάει η φλόγα και κατόπιν το άναμμα μιας κανδήλας
επάνω αριστερά.
(Πηγή: Εκπομπή Γκρίζες
Ζώνες, Τηλεοπτικός
Σταθμός Mega, 2001)
Μόνο η αρχή του βίντεο
σε μεγαλύτερη ανάλυση
Mpeg4 - 360X270, όπου
φαίνεται πιο καθαρά η
πορτοκαλί φλόγα
(σημειώνεται με βέλος)
που διασχίζει το πλήθος,
ανάβοντας λαμπάδες,
από αριστερά προς τα
δεξιά

ΟΡΘΟΔΟΞΙΑ ΚΑΙ «ΑΓΙΟ ΦΩΣ»

Κάτι το οποίο δεν είναι πολύ γνωστό αλλά ειπώθηκε στην εκπομπή
«Γρκίζες Ζώνες» του τηλεοπτικού σταθμού Mega, είναι ότι το Πανάγιο φως
το δίδει Έλληνας Πατριάρχης προς όλα τα άλλα δόγματα του Χριστιανισμού
όπως π.χ. στους Αρμένιους. Αυτό, πράγματι τιμά Εθνικά αλλά και δογματικά
τους Έλληνες. Σε καμιά όμως περίπτωση δεν μας κάνει και να κοιτάμε
ΠΟΤΕ τους άλλους υποτιμητικά. Θα υπερβαίναμε άσχημα βασικές αρχές του
Χριστιανισμού. Τιμή μας αλλά όχι και καμάρι μας. Η ταπεινοφροσύνη είναι
από τις μέγιστες αρχές του Χριστιανισμού.
Πηγή: Ιάκωβος Οικονομίδης, Ανώτερος Ταξιάρχης Παναγίου Τάφου,
Εκπομπή Γκρίζες Ζώνες, Τηλεοπτικός Σταθμός Mega, 2001)
Αναφέρει ο Ανώτερος Ταξιάρχης του Παναγίου Τάφου την τιμή της
Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού, στην διάδοση του Αγίου Φωτός προς τα
άλλα δόγματα.

αγμένοι σταυροί από τους πιστούς κατά όλο το μήκος του σκισίματος. (Πηγή:
Εκπομπή Γκρίζες Ζώνες, Τηλεοπτικός Σταθμός Mega, 2001)

΄΄ (Πηγή: Εκπομπή
Γκρίζες Ζώνες, Τηλεοπτικός
Σταθμός Mega, 2001)
Σύμφωνα με την παράδοση,
προσπάθεια που έγινε από τους
Αρμενίους το 1549
δωροδοκώντας τον Σουλτάνο
Μουράτ ώστε να επικαλεσθούν
αυτοί για το Άγιο φως, είχε ως
αποτέλεσμα το Άγιο Φως να
«βγει» μέσα από την κολώνα της
φωτογραφίας (βρίσκεται έξω από
τον Ναό του Πανάγιου Τάφου) και να ανάψει την λαμπάδα του Ελληνο-
Ορθόδοξου Πατριάρχη που προσευχόταν σε εκείνο το σημείο έξω από τον
Ναό Σημ: Καλό θα είναι να είναι κανείς λίγο επιφυλακτικός σε αυτό το
γεγονός, χωρίς και να θέλω να το αμφισβητήσω, καθόσον θέλω να πιστεύω
ότι ο Θεός δεν ξεχωρίζει εθνικότητες. Ας μην ξεχνάμε επίσης ότι το Άγιο φως
μέσα στον ναό μεταξύ πιστών δεν κάνει τέτοιες διακρίσεις. Λέτε όμως να
κάνει έναντι δογμάτων
Ο περισσότερος κόσμος θαρρεί πως το ζήτημα γύρω από το Άγιο Φως
περιστρέφεται γύρω από το άναμμα των 33 κεριών του Πατριάρχη που
εισέρχεται στο κουβούκλιο του Πανάγιου Τάφου. Όμως το ζήτημα δεν
τελειώνει εκεί αλλά ούτε ξεκινά από εκεί. Υπάρχει ένας άλλος παράγων πολύ
σημαντικότερος. Αυτός είναι το φως που υπό την μορφή γαλάζιων
αστραπών διαχέει τον ναό κατά την στιγμή του ανάμματος των κεριών υπό
διαφορετικές κατευθύνσεις.

ΑΝΑΛΥΣΗ ΣΕ ΚΑΡΕ

ο παρακάτω βίντεο είναι αντλημένο από την σελίδα

http://www.holyfire.org/eng/index.htm και είναι αναλυμένο σε μερικά καρέ
όπου φανερώνεται και σημειώνεται με πράσινο βέλος, η κατεύθυνση
πρόσπτωσης του παράξενου φωτός βάση των σκιών που δημιουργούνται
μέσα στο ναό της Αναστάσεως
 Με πράσινο βέλος
σημειώνεται η
κατεύθυνση του
παράξενου φωτός,
η οποία όχι μόνο
αλλάζει αλλά στο
καρέ 47 έχει
κατεύθυνση από
επάνω προς τα
κάτω κάθετα.
Συνεπώς η
περίπτωση περί
δήθεν
«φωτογραφικών
φλας»
απορρίπτεται, όχι
μόνο λόγο κλίσης
αλλά και λόγω μιας
παράξενης συγκέντρωσης του φωτός σε περιορισμένο χώρο με πολύ μικρή
διάχυση αλλά και διότι όπως φαίνεται στα καρέ 42, 43, 44, 45, το γαλάζιο
φως έχει μεγαλύτερη διάρκεια ζωής από το φωτογραφικό φλας.
ΤΟ ΦΑΙΝΟΜΕΝΟ ΤΗΣ ΑΚΑΪΑΣ

Μια άλλη ιδιότητα του Αγίου Φωτός, που ανάβει τα 33 κεριά του Ορθόδοξου
Πατριάρχη, είναι η εκείνη κατά την οποία παράγει φλόγα η οποία δεν
παρουσιάζει το φαινόμενο της καύσης αυτών που την αγγίζουν, για τα
πρώτα λεπτά της ώρας, κατόπιν την πάροδο των οποίων η φλόγα αποκτά
τις ιδιότητες μια κανονικής και κτιστής φωτιάς. Αδιαμφισβήτητα φαινόμενα
ακαΐας παρουσιάζονται και στους αναστενάρηδες, όμως σε εκείνη την
περίπτωση ο υποψήφιος περπατητής άνωθεν των πυρακτωμένων
απανθρακωμένων ξύλων οφείλει να έχει υποστεί μια σωματική και
ψυχολογική, εκστασιακή ίσως, προετοιμασία. Στην περίπτωση του Αγίου
Φωτός δεν συμβαίνει κάτι ανάλογο. ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ μπορεί να αγγίξει την
φλόγα που το Άγιο Φως ανάβει και να μην υποστεί εγκαύματα, ανεξάρτητα
από το θέμα της πίστεως του δοκιμαστή.

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

Μπορούμε να πούμε ότι η βιοενεργεια, η αυρα, στη περίπτωσήμας του

Χριστού, μετασχηματίζεται σε κανονική φλόγα φωτιάς με όλες τις ιδιότητές
της μετά από 20 περίπου λεπτά?
Κι εστω ότι συμβαίνει, γιατι συμβαίνει μονο εκείνη την ημέρα?
Για να γίνει σωρευση και συμπύκνωση αυρας σε ενεργεια απαιτειται ΠΙΣΤΗ
η οποια εχει τη μεγιστη συγκέντρωση εκεινη τη στιγμή, το καταλάβατε?
Αρα η σκεπτομορφή που εκφράζεται με ένταση, η σκεψη, η ιδέα, μπορεί να
οδηγησει σε μετασχηματισμό της ύλης, να αναγκασει την ενέργεια να
εκφραστει με την επιθυμητη μορφή.
Προυπόθεση λοιπον ο υγιής νους ο οποιος αποκρυσταλώνει την επιθυμία,
την εκφραζει ολο και πιο εντονα, και τα αισθητηρια οργανα λαμβανουν πλέον
την υλη με την επιθυμητη μορφή ΕΥΡΗΚΑ!!!

Η ευωδια ή η δυσωδία ξεχωρίζει τα πραγματικά αγιασμένα λείψανα από την

απάτη