Volume 2, Issue 29 Korrik 19, 2010

Our Words
Weekly Issue
“ N E W L I F E ” J E T A E R E

SPECIAL 18 korrik 2010 Shqiperia meme ne dite zije

POINTS OF
INTEREST: Nje lajm si kob i zi u perhap me ne shtepine e fundit, 14 fa- dashamiresine e tij kerkon sa-
shpejtesi kudo .Nje tragjedi ka milje ...Por nuk jane 14 , jemi dopak tu lehtesoje dhimbjen .
Dark day for Albania
on July 18th ndodhur ne vendlindje.Shpirti nje komb qe e ndjejme kete
mu drodh nga ky lajm dhimbje , jemi nje gjak brenda Kudo dergohen ngushellime nga
No Sided articles bashkeatdhetaret ne te kater anet
ogurzi.Valle ckish ngjare.Nje dhe jashte kufijve , JEMI NJE
and no restriction e botes.Sot ne familjet shqiptare
for our members,
autobiz i rrezuar ku humben SHQIPERI ETNIKE , DHE
jeten 14 bashkeatdhetare.Lotet KURRE SDO TE JEME DY . ka dite zije. Kombi eshte ne zi .
our guest and our
friends. me filluan dhe spo me
Prej se largu te gjithe u percjellim
pushonin .Ata rridhnin vet-
Latest needs for our ngushellimet tona.
community and the vetiu .Qante shpirti per bash-
latest resolutions keatdhetaret e mi, qante zemra
Por shqiptari di te duroje
per gjakun tim.vertet nje oqean
Our Free Voice dhimbjen.vete jeta e ka bere te
na ndan si distance , por jo zem-
through our words. forte duke perballuar dhimbje te
ren .Ajo cdo moment rreh per
Shqiperia ne ZI fuqishme.Dhimbja e Tivarit,
vendlindjem , mallin per te.Cdo
dhimbja e Camerise dhimbja e
I N S I D E T H I S lajm kerkojme te marrim sapo
I S S U E : regjimit komunist e sa e sa dhim-
hapim syte ne mengjez.Eshte Kryeministri I Kombit Shqip-
bje ....
Faqe vendi im i dashur me bukurine e tar ndjen dhimbjen se bashku
Shqiperia ne ZI 1
tij madheshtore ,por dhe me me familjet e viktimave .Ai
Jemi komb i forte dhe do ti per-
Faqe hallet dhe dertet qe i krijuan eshte aty me to ne spital per tu
Arti Akademik 1
ballojme dhimbjet.Por jemi te
shekujt. lehtesuar sadopak dhimbjen
forte dhe do te mbetemi te tille
Eltion Boshti, Pilo familjareve dhe per tu intere-
duke qendruar bashke ne gezim
Zyba, Luljeta Shala, Po sot nuk mund te shohim suar per kete tragjedi qe
Vasil Tabaku, Mihallaq Faqe dhe hidherim.
2-3, burkurine ate e ka mbuluar loti i ndodhi.Edhe ai eshte njeri i
Qilleri,Gezim Halili, 5-7 dhimbjes per te humburit .!4 yje thjeshte si une ,si ti , si te JETA E RE AACO
Fjoralba Brahimaj, ,Ilir
Asllani, Vullnet Mato, u shuan ne nje moment .14 kem- gjithe ne, ndjen dhimbje ne
bana tringellojne per te percjelle brendesi te shpirtit .Me 18 KORRIK 2010
Ferit Ramadani, Mi-
moza Rexhve-
Faqe “YLI I ARTE AKADEMIK” PER ZHANI CIKON
laj,Lediana Kapaj, 3,7
Ivana Dervishi, Enkele- Akademia Imperialis” i ka akorduar mjeshtrit Qendër Kombëtare në Romë dhe Delegacioni
jda Kondi, Zhani Ciko “Yllin e Artë Akademik Ndërkom- Europian në Madrid është një nga Akademitë
bëtar”, duke e renditur në Librin e Artë të më të vjetra europiane, themeluar më 1705 nga
Akademikëve të Mëdhenj. Në pergamenën, e cila Shkëlqesia e tij mbretërore, kardinali Giuseppe
Arsim Halili, Skender Faqe shoqëron atë është shkruar: “I akordohet Ylli i Renato Imperiali me qëllim që të pasurojë dijet
Braka, Rrok Berisha, 8 Artë Mjeshtrit Zhani Ciko, sepse me profesion- dhe favorizojë proceset e integrimit europian
alitetin e tij të madh, impenjimin dhe humanizmin dhe dialogun mes popujve. Zhani Ciko është
e spikatur, ka arritur të flasë për paqen dhe të dekoruar nga Presidenti i Shqipërisë me titullin
Faqe frymëzojë ndjenjat më të thella të dashurisë së “Mjeshtër i Madh”, mban në të njëjtën kohë
Adresa 8 mrekullueshme universale, përmes gjuhës unike, e medaljen e lartë të akorduar nga shteti francez
cila arrin direkt në zemrat e njerëzve: muzikës. “Kavalier i Arteve dhe Letrave” dhe së fundi
Nënshkruar nga Presidenti botëror i Akademisë, “Yllin e Artë - Akademik i Madh” i Akademisë
Faqe Francesco Imperiali di Francovilla. Akademia
Anetaresimi 8
Ndërkombëtare Imperialis. Ceremonia e
Imperialis me qendër presidenciale në Francavilla, dorëzimit do të organizohet në vjeshtë.
 P a g e 2 O u r
FATON MEHMETI DËSHMI PËR PREJARDHJEN SHQIPTARE TË NËNËS TEREZË
Në vitin jubilar të Nënës Terezë, pra të
100 vjetorit të lindjës së saj , kan
shpërthyer ambicejt e shfrenuara të
caqeve të ndryshe , kryesisht sllave për
të vën në dyshim prejardhjen e saj shqip-
tare.Bile në Maqedoni gazetat dhe me-
diat e atjeshme , të ndikuara nga sturkau-
tar ekstremisate, thonë se ajo ishet
maqdonase.
Janë dhënë shumë deshmi që vërtetojnë ,
të vërtetën se ajo ishte shqiptare.Një gjë
të tilëë e kishte thënë edhe vet Nëna
Terezë.Për hir të së vërtetës do të
paraqes dëshmi të dhënë nëprë libar e
intervist të ndryshme , të njeriun që i
qëndroj afër Nënes Terezë , biografit të
saj Dr.Don lush Gjergjit.
Vepra e deritanishme e dr.dom Lush
Gjergjit, është në përputhje të plotë me
jetën e me formimin e tij shpirtëror,
kulturor dhe nacional. Të konturosh
portretin e dr. dom Lush Gjergjit, këtë
emër krijues që e njeh gjithë bota in-
telektuale e niveleve cilësore evropiane,
është paksa e vështirë, mbasi mungonin
të dhënat biografike. Kësisoj, një pyetje
e thjeshtë më lind fare normalisht: cila
është biografia e këtij përsonaliteti?
Dr. don Lush Gjergj, prift katolik i
Ipeshkisë Shkup–Prizren, është doktor i
shkencës së psikologjisë, ku në Romë
më 1975 ka mbrojtur doktoraturën me
temë “Gruaja shqiptare”. Veç kësaj ai ka
mbaruar tre fakultete, atë të teologjisë,
filozofisë dhe sociologjisë. Ka botuar 49
vepra dhe së shpejti pritet dhe vepra e tij
e 50-të. Ka qenë shumë i afërt me Nënën
Terezën, për jetën dhe veprimtarinë e saj
ka botuar 13 vepra të përkthyera në 35
gjuhë të botës. Është themelues i Sho-
qatës Bamirëse “Nëna Terezë”, më 10
maj 1990. Gjatë këtyre dy dekadave e
begatoi mjaft krijimtarinë kulturore dhe
fetare. Ai u gjend, gjithmonë atje ku e
kërkoi vullneti njerëzor, për paqe, afrim
dhe unitet nacional.
Nga sa kam mundur të shfletoj dhe
hulumtoj me kujdes 32 vëllimet e botu-
ara, si vlera origjinale në llojin e vet, prej
mendjes dhe dorës së palodhur të dr.
dom Lush Gjergjit, del se është e
vështirë të mësosh një "Curriculum
Vitae". Mirëpo, një proverb i lashtë
afrikan thotë: "Po e pate qëllimin rrugën
e gjen!".
Dhe në këtë mënyrë, bota është tepër e
vogël për një individ. Përballë kësaj,
secili lidhet me një farë mënyre me
obligimin shoqëror, duke shprehur
gatishmërinë e vet, e cila ndalë e ngadalë
ndërgjegjësohet dhe i dashuruar pas
veprës dhe misionit të tij të begatë,
mbart aspiratën njerëzore, për të qenë
diçka për të dhe për bashkësinë, ku
çliron vlera cilësore të dobishme. In-
telektuali me shpirt përherë të ri e si pa e
kuptuar, bën edhe kryen një veprim, që
kalon vargojtë e kufijve të meskinitetit,
hidhet përtej gardhit të rutinës, nuk do të
vegjetojë, por kërkon të jetë plot energji,
tek kryen një veprim fisnik të pasurimit të
panteonit të kulturës nacionale, që zë vend
e lë gjurmë në kujtesën e brezave bash-
këkohorë, e prandaj merr, ose do të marrë
falënderimet që meriton.
Dora - dorës, kemi një krijues të palodhur
të vlerave të pastra nacionale e fetare, që
një jetë të tërë ia kushtoi njeriut. Por
njeriu, duke kërkuar e hulumtuar me
shpresën e madhe arrinë të gjejë, falë
angazhimit të vendosur, atë që ka si objek-
tiv, pikërisht potencialin e bash-
këatdhetarit dr. dom Lush Gjergjit, që
gjithë jetën ia kushtoj binomit udhëheqës
"Fe e Atdhe" me krye e pendë.
Dhe jo pa qëllim, kjo ndërmarrje e re, por
për t‟u afruar shqiptarëve të kudondodhur
dhe lexuesit në tërësi, këtë frymë aktive
krijuese, atë që njihet si seriozitet në
punën intelektuale njëherazi në disa gjuhë
të botës, si për vëllimin që ka ofruar pas
çdo botimi e ribotimi, po ashtu për shtrir-
jen e madhe gjeografike.
Si përsonalitet, paraqitet si një bibliotekë e
re, e formuar nga dora e mendja produk-
tive, në lëmin shoqëror dhe kulturës
amëtare, përmes dijeve solide tradicionale
dhe ato të avancuara, që buruan nga
asimilimi i rrymave dhe i kulturës progre-
siste bashkëkohore.
Ka më shumë se dy dekada, që qarqet
publicistike botërore, përmes shkrimeve
në gazeta e revista prestigjioze religjioze e
kulturore, njohin pendën e palodhur të
mendjes së ndritur të dr. Lushit, që një jetë
të tërë ruan bashkëpunimin me shumë ente
botuese dhe median botërore sot. Si një
intelektual, është kërkues drejt horizon-
teve të reja të kulturës shqiptare e
botërore, duke i dhuruar njerëzimit 7
vepra të Nënë Terezës, me shifra astro-
nomike me tirazh 4 milion kopje, sikurse
është "Madre della carita" (N ëna e
mëshirës).
Ashtu si për Shën Nënë Terezën e
Kalkutës, India ka qenë atdheu i dytë i saj
edhe për dr. dom Lush Gjergjin India dhe
viset e tjera të botës, ku ndoqi jetën dhe
mirësitë e Nënë Terezës kanë qenë atdheu
i dytë, një lëndë e parë për hartimin e
veprave që janë bërë pronë e thesarit të
artë të kulturës. Ai i përket mbarë
njerëzimit, duke u rradhitur me dinjitet në
panteonin e artë të kulturës evropiane dhe
botërore me dinjitet si një shqiptar i
vërtetë. Ky biograf e studiues i afërt i jetës
së Gonxhe Bojanxhiut, u bë motoja e jëtës
së tij, krahas detyrës baritore të përdit-
shme, me arsyen e parë për t‟i treguar
mbarë botës, se kush janë shqiptarët që
Shkrimi i Shenjtë i Biblës i përmend me
krenari tash 2000 vjet, për t‟i përcjellë
botës, se kjo Nënë e vogël, shpirtërisht
kishte një
zemër të
madhe, sa
mbarë bota,
që e respektoi
përjetësisht
me venera-
cion.
Në intervistat
e shumëta , në
lidhje për
Nënë terezën ,
Don Lushi ka
potencuar
faktin
''Askush
s‟mund ta
përvetësojë
Nënë Terezën,
ajo vetë është
deklaruar se
është shqip-
tare'' -kështu
deklaroj në
një intervistë
për gazetën shqiptare në Maqedoni ''
Fakti'' .Po ashtu në këtë intervistë Don
Lushi ju përgjigjet edhe tezave maqedona
për prejardhjen e saj .Po sjellin në
vazhdim një pjesë të kësaj interviste :
-Si i vlerësoni tendencat e maqededonasve
dhe vllehëve për çkombëtarizimin e
figurës së Nënës Terezë?
D.L.GJERGJI: Unë e kam thënë në 13
veprat e mia të botuara në 35 gjuhë të
botës, ku gjithmonë fjala e parë ka qenë
Gonxhe Bojaxhiu është shqipatre, prandaj
më mirë le të mos lodhemi me këto speku-
W o r d s
lime negative, por ta shikojmë dhe ta
ndriçojmë veprën e saj.
Në këtë drejtim biografi i njohur i Nënës
Tereze (1910-1997), Don Lush Gjergji,
në 100 vjetorin e lindjes së humanistes
dhe nënës së dashurisë, sjell dy libra të
rinj për figurën e saj. Janë këta librat:
“Nëna Tereze – shenjtëresha e
dashurisë“ dhe “Nëna Tereze – Dashuria
në veprim”.
Libri “Nëna Tereze – shenjtëresha e
dashurisë“ paraprihet nga parathënia e
kardinalit Josè Saraiva Martins. Lënda e
librit përbëhet nga këto çështje:
krishterimi ilir-shqiptar gjatë shekujve,
famullia “Zonja ndihmëtare” në Prizren
dhe “Zemra e Krishtit” në Shkup, familja
e Gonxhe Bojaxhiut, pastaj fëmijëria dhe
rinia e saj, risitë mbi jetën dhe veprën e
saj, “varfëria” si pasuria më e madhe e
Nënës Tereze, si dhe një nënë për të
gjithë - Nëna Tereze. Më në fund autori
sjell edhe një listë të librave në gjuhën
shqipe për këtë figurë të shquar të hu-
manizmit.
Libri “Nëna Tereze – shenjtëresha e
dashurisë“, sipas kardinalit Josè Saraiva
Martins, na dhuron disa risi lidhur me
kontekstin historik, shpirtëror, kulturor
që e qiti në dritë dhe ia dhuroi kishës dhe
botës atë, si dhe një analizë e
kujdesshme “të errësirës” dhe të kryqit,
të “heshtjes së Zotit”, që e bëjnë të
lumen Nënën Tereze edhe më të madhe,
sepse ishte gjithnjë besnike në “sprova të
gjata” dhe të dhembshme, e gatshme për
flijim dhe dhurim, pasi që ishte e bash-
kuar me Krishtin e kryqëzuar dhe të
ngjallur, shpresa dhe shëlbimi i botës.
Libri tjetër, ndërkaq, “Nëna Tereze –
Dashuria në veprim” hapet me një
paraqitje të autorit Don Lush Gjergji dhe
përmbyllet me vargjet e Nënës Tereze
“Urata për paqe”.
E tërë jeta dhe vepra e Nënës Tereze
është një risi, do të thotë edhe një
„mrekulli‟, sepse ajo ka tejkaluar çdo
kufi kombëtar, racor, fetar, kulturor,
moshor... dhe ka dëshmuar konkretisht
se asgjë nuk është e pamundshme për atë
që ka fe dhe dashuri. Ajo ishte Nëna e
botës, sidomos e botës së vuajtjes, mbi të
gjithë, për të qenë dhe mbetur Nëna e të
gjithëve”, thotë në parafjalën e këtij libri
autori, Lush Gjergji. Të dy librat janë të
ilustruar edhe me fotografi të shumta.
Që të dy librat: “Nëna Tereze – shen-
jtëresha e dashurisë“ dhe “Nëna Tereze –
Dashuria në veprim” janë botuar nga
“Drita”, Prizren, 2010.
 V o l u m e 2 , I ss u e 2 9 P a g e 3

Kerkime nga Eltion Boshti mbi Nene Terezen disa shkrime te saj private ne nje bllok

LULJETA SHALA, Vasil Tabaku vazhdon javen e ardhshme &

Poetit e natës e ca tinguj ne radio krijimtarisë orale .Pa dyshim, ky është
Gjurmëve të thella sa deti në atë natë vallëzimin në bashku njëherësh dhe monumenti më madhështor që
më shumë vlerë se argjendi me kujtojn populli im i ka ngritur kulturës së vet..Eposi i
me pendën magjike Botës Medalionin nga qafa s`e kam Kreshnikëve dhe baladat e tjera tronditëse si
i sjell paqe hequr kurre në duara e mbaj e syte ajo e Rozafës apo bvalada e Kostandinit dhe Mbi murnaja shekujsh të rrënuar
koha s'të sfidon smund ta heq dot Doruntinës, mbeten perlat e rralla të pasurisë merr frymë e zgjon jehonë -
dot. Disi tek ndjehme në siklet orale botërore...Posht nesh, shpalosej pejzazhi përvjetori i shpresës!
I dashur Poet në cdo kilometer kam filluar te frigohem n alpin, si një klithmë e ngrirë, monumentale me
e largesi ku ndodhesh dua nga dashuritë e medha rajvizime mitike, ku unë ndertoja aty për aty Pa fjalë e pa zë hy brendive
të të falenderoi per ngrohtesine të japin eufori por edhe lot portrete të cuditëshme legjendash, të cilat nuk e ku duart e ashpra drejtojnë-
e cdo vargu që më fale pa fund di mga më buronin në mendime...Ky ishte simetritë brutale të jetës!
s` dua të të mërzisë Mbase më në të ardhmen udhëtimi im i par mbi këtë truall.Por unë do të
e të të do te ndryshoi gjithçka thosha edhe udhëtimi im i parë drejt Vetëm vdekja rri si hije
harroi. do të prehem pranë ati që më dashuron Prishtinës.Rrugëtim të cilin e kisha ëndërruar mbi njëra - tjetrën kalojnë gjen-
I dashur Poet edhe kur të hidherojnë gjithmonë në zemren time do të prej vitesh dhe nuk e kisha arritur dot.Nuk e eratat
vleren t'a mohojnë e fjalën ta censurojnë mbetet mbishkrim kisha realizuar një udhëtim kaq të dëshiruar , pa gjeni - krijojnë përralla të
librin askush se blen I SHTRENJTI ZJARRI I SHPIRTI TIM pasi vendi im ishte i ndarë në mes prej një vije urta!
mos u ndale të zjarrtë përvëluese, kufiri.Një paradoks i
se me lenë në rrugë pa shpresë VASIL TABAKU BALETI I DRERIT historisë sonë kombëtare, atdheu i n darë Lakadredhave të udhëve pa
pa vargun tuaj TE PLAGOSUR Roman “Këtë libër ja përgjysëm.Gjiothcka e pazakont, e pabesue- mirëvajtje
VDES. kushtoj miqëve të mi poet të Kosovës.” shme, sëprapthi dhe njëherësh tragjike, ashtu si ditëtakimi kurrë s‟shfarosej
Recenzentë në legjendat tona,ku përmes rrëfimeve mëson në paskajshmëri akti i heshtjes
SONTE Fatos ARAPI Agim SHEHU Redaktor për fatin tonë tragjioparadoksal.Shqipëria dhe mbeti!
Duket sikur yjet sonte Musa VYSHKA Korrektor letrar Arti Kosova, pra i njëjti vend, i njëjti trup i ndarë
nuk dalin mbase rrine grafik dhe kopertina Agron SEAMINI më dysh për hirë të një trilli,një kapricioje
te heshtur si unë e rigat l. historike n ë fillim të shekullit jëzetë...Tashmë,
e shiut nuk ndalen megjithatë udhëtimi im, ishte një realitet dhe
për sherr s` kam as nje grime Toka e Eposit unë padyshim që po provoja mjaft emocione.
gjumë Avioni ynë po kalonte pikërisht mbi tokën e
Si peshku ne rere Eposit Shqiptar, një nga mrekullitë Ferit Ramadani
perpelitem nen errësirën mahnitëse të 1.(Akti i heshtjes)
 P a g e 4 O u r
JAM PENDUAR QE NUK U BERA “HAJDUT”! Nga Pilo Zyba
“ shave, varej në të. E rrotullova njëherë, dy,
Atdhe, si dielli yt,
Diell tjetërkund nuk ndriçon”.
Mavili
Poeti i madh Arvanitas… Lorenzo
Mavili (1860 – 1912)
Kanë kaluar 19 vjet që atherë.Vitet rrod-
hën.Dallga e jetës më hodhi në mënyrë të pa
mëshirshme sa në një vend në një tjetër nëpër
fshatrat e qytetet e Greqisë.Fati herë më
buzëqeshi dhe here më zuari me gurë.Por, ato
ditë do mbeten të pa shlyera në kujtesën
time.Kam plot nëntëmbdhjetë vjet që e mbaj të
ngarkuar rrugëve të emigracionit, apo dhe
udhëtimeve të mia në Itali, Turqi, Gjermai,
Hungari, e gjetkë.Sa më shumë që më ikën
mosha, dhe, ujrat e burimit jetësor rendin të
kapin oqeanin e madh pa kthim të parajsës,
ndjej se, jam fajtor për atë, që nuk e bëra në
kohë, në çastin dhe momentin e duhur.Nuk u
bëra hajdut!
Ky pendim ka arritur deri aty, sa shpesh here
më lë pa gjumë.Më ka shtuar dëshirën të bëhem - Kostandina, Kostandina Mërtiri, dhe lënë me gojë. Juve u donte shumë!
kërkues e ndjekës i asaj që dikur e pata në dorë shoh fotografinë ti dridhet në duart e Krasitja ato ditë degët e rrushit, e më
dhe nuk e rrëmbeva, nuk e fsheha, nuk e
vodha.E po ta kisha vjedhur ato moment, ju, sot - Kur u lar-
do më falënderonit, do ta përmëndnit vjedhen
time nëpër faqe gazetash, apo, nëpër faqet e
internetit me bujë, duke më përkëdhelur
ndërgjegjen e duke më shtuar cilësi, të cilat
edhe mund të mos i kem.Por koha nuk kthehet
mbrapa!Ajo rrjedh duke na ngarkuar në shpinë Kostandina
thesin e madh të problemeve dhe duke na e
bërë të ardhmen më të vështirë.
Ishte fillim mars i viti 1991 i vetëm si një Ma-
gelan i vogël, me vela të hapura, kerkoja një
liman të qetë për të ankoruar familjen time prej pare diku në
katër vetësh.Dallga e stuhisë masive të emi-
grimit më përplasi në një kënd të Pelo-
ponezit.Një zone e madhe dhe e lartë, e thatë,
pa gjelbërim. Gjelbërimi dukej në sytë e
shpirtin e këtyre njerzve të thjeshtë, që kishin
diçka nga gjeneza e vëndlindjes sime.Ishte fjala buzëqesh, do ta
e ngrohtë, mikpritëse “Mirëseerdhe”,
“Mirëmbrëma” “Mirmëngjes” “ U lodhe”?
Pse kjo ditë, do pyesi dikush?
Të drejtë keni.Pse kjo ditë, kur kanë kaluar 19 vjet
në Greqi që nga 9o-ta?
Ato ditë në Rriqaj, Rri - qaj, në këtë fashat të
largët në juglindje të Peloponezit, më
pritën mua emigrantin e pare shqip-
tar.
Rri e qaj moj Arbëri,
Djemtë që ranë për liri!
Këngë popullore Ar-
vanitase
Shumë prej tyre tani nuk jetojnë më,
por në thellësi të shpirtit tim janë të
gjallë, të dashur, ashtu si i njoha ditën
e pare.Jorgo Mavromati (Syziu) me
atë këmbën e tij të prerë në luftën
italo-greke në Këlcyrë.Jorgo Miros (i
miri)Petro Sarbani (kushëriri i pare i
Pol Sarbanit në Amerikë),Kristo
Kokori (kokoshi) me një fotografi të
vjetër në dorë:
- Eshtë nga Malshova e Përmetit, më
thotë, duke më treguar fotografinë e
një vajze.Ishte dashuria ime e
parë.Dashuria dhe vdekja, jetonte
bashkë me ne atë kohë lufte.Dhe pse
udhëtova në Amerikë, Australi e Itali,
ajo mbeti limani im i vetëm.
Më rrënqethet trupi.
Si e ka ëmrin, e pyes me buzët që pa
e kuptuar më dridhen.
rreshkura nga mosha.
guam, i thashë
të vinte me
mua, por nuk
erdhi!
Mërtiri
Rastësi?Këtë
fotogrfi e kisha
albumet e dajës
së babait tim.
- Do ma jepni
mua, i them.
- Kur të vdes,
lë trashëgimi.
Pas disa
muajsh i solla
motrën e
fotografisë
tij.Kostandina ishte vajzë në fshatin kombit që të mbinin lastarë të rinj. Në
fqinj.Djalit të saj të madh, i ka vënë mbrëmje kthehesha në shtëpi e bisedoja
emrin e dashurisë së saj të pare
W o r d s
Kostumet,
gravatat,
këmishët të
ardhura nga
mërgimi i
gjatë. Ato
rroba, që e
mbanin
ngrohtë atë
shpirt
njeriu. Ato
rroba nuk
kishin zë,
por më
flisnin çdo
mbrëmje e
më ftonin
në biseda të
gjata deri
pasmesnate.
Kisha ditë
Kristo.Sikur kërkonte te vetë Krishti, që doja të hapja një sepete druri. Në qoshet e
dashurinë e saj të humbur.Kur u ktheva, saj ishte skalitur dhe veshur me figura ar-
Kriston e gjeta në shtrat.E mori fotograf- tistike prej bakri a tunxhi. Një brave e madhe
inë, e pa dhe më tha këto fjalë të cilat nuk dhe një çelës po i madh, si të dyerve të ki-
mund të harrohen lehtë.
dhe ngrita kapakun e sipërm. U dëgjua tingël-
Valle Arvanitase viti 1932. I pari nga e limi i ëmbël i një zileje që për momentin më
trëmbi.Një aromë e këndëshme borziloku
majta Kristo Kokori
mbushi dhomën. Në të pashë të palosur me
- Jemi komb i bukur, më tha, të bukurën e një kujdes të jashtëzakonshëm, një fustanellë,
duan të gjithë. Helena e Trojës shkatërrojë një rrip të kuq të leshtë me vija të zeza me
dy perandori, dhe u mundua të buzëqeshte. thekë të shkurtër, si tufa e një bishti ketri. Një
Kështu ndodhi dhe me ne! Arbëria ishte pale këpucë të bardha nga sipër, me vijëza të
një Helenë që e dashuronin të gjithë, nuk e zeza nga anët dhe me një tufë të zjarrtë në
lane të jetonte rininë dhe jetën e saj. Ulu, majë si xhufkë. Çorape të gjata si getat e
mu duk se pëshpëriti apo bëlbëzoi, ashtu sotme të ngjitura pas trupit si llastik, dhe dy
me atë dashurinë e mikpritësit që i kishte gërsheta me xhufka të zeza që lidheshin
rrënjët larg, shumë larg, deri te fshatrat e poshtë gjurit. Një xhamadan i kuq, i veshur te
Sarandës. Kur u ktheva herën tjetër, nuk një këmishë me mëngë të gjëra i qëndisur me
jetonte më. Amaneti i Kostandinës, rëndon fije ari dhe fermeletë. Vijëzimet e tij më
ende në shpirtin tim. Ai nuk mundi ta dukeshin, si rrugë të gjata, pa fund dërthurur
mërrte me vehte në shtëpinë e fundit.Nuk me një talent të jashtëzakonshëm. Mbi të një
u martua asnjëherë. kapele, në mund të quhej e tillë, po e kuqe në
Theodhori Belesi, i thyer në moshë, i të bardhë, qëndisur me fije ari, argjëndi e s‟di
zbardhur i tëri, si një top dëbore, por i si tjetër pasi nuk kam njohuri në këtë fush. Të
ngrohëtë në bisedë e i përzëmërt, më zgjati gjitha këto që shkruaj janë pasojë e atij tun-
një tufë me çelsa: dimi dhe të atij gëzimi që ndjeja ato caste.
- Janë të Kristos, deri sa të vijë vëllai nga Koloriti i ngjyrave i dha dhomës dhe gjithë
Amerika, jetoni në shtëpinë e tij. E ka shtëpisë një hijeshi të pa kuptushme. Nën
rrezet e dritës së forte, muret u bënë sikur ti
kishte spërkatur njeri me buzëqeshjen e një
dukej sikur krasisja trungun shekullor të njeriu që vinte nga një mbrëmje, ku kishte
fituar llotarinë e një
shpirti të gëzuar. Nuk e
di pse ky kostum më
ngjante me atë të Vesel
Dinos dhe Abedin Dinos
kur vajtën në Kostandi-
nopojë të mbronin të
drejtat e shqiptarëve të
Janinës e të zonave për
rreth. Si kostumi i Faik
Konicës në rrugët e Nju
Jork-ut. Nuk di pse ky
kostum popullor m‟u
duk sikur ishte vjedhur
nga trupi i Karaiskaqit
pas vrasjes në pabesi. Si
ai i Theodhori Bythëgu-
rit (Kollokotronit), si
kostumi i Marko Boçarit
që vëllanë e tij binjak e
ka në muzeun e Luvrit
në Francë.Thua të ketë
qënë ky kostum që u
pikturua ato ditë, pyesja veten.Në mbaj mend,
atë natë e vesha dhe e zhvesha disa here. Më
me sendet pa jetë të Kristos. binte shumë i madh, nuk ishte për mua! U
V o l u m e 2 , I ss u e 2 9 P a g e 5

JAM PENDUAR QE NUK U BERA “HAJDUT”! Nga Pilo Zyba

përkiste njerzve të mëdhenj, ndaj dhe ata bënë histori të
madhe! Ndaj dhe 200 palat e saj, që i numurova disa
here, u bënë pulbardha dhe udhëtuan në dyqind shtete
për të treguar luftën e Naplios Mesollogjit e të
Tripolicës. Më dukej se atë mbrëmje i vetëm në shtëpinë
e të ndjerit Kristo, kisha gjetur një thesar që fliste më
mire se të gjitha librat e fjalorët e botës për kombin tim.
Në kënd të rripit lexova dy gërma të qëndisura me ar.
AR, zëmra më donte të ishin gërmat e ëmrit Arbëri. Më
tej me gërma greke një ëmër Ελενι. Sepetja mbante sipër
të gdhëndur vitin dhe vëndin nga kishte ardhur. Santa
Maria Korone 16.4.1489. Itali, me gërma italiane. Isha i
shokuar. Ç‟do ditë mesi prisja mbrëmjen. Isha i ri në atë
kohë, flasim përpara 19 vjetësh.
Televizionet Greke trumbetonin me të madhe vjedhjet
arkeologjike që bëheshin në Shqipëri. Më lindi idea që ta
“vidhja”, por, kisha dhe frikë. Doja ta “vidhja”, por doja
dhe të mbaja besën. Më kishin dorzuar çelsat dhe isha i
zoti i shtëpisë deri sa të vinte i vëllai nga Amerika. Nuk
e dija, kishte njeri dieni për të? Për here të pare në
jetë ndjeva nevojën të bisedoja me dike, të kërkoja
një partner, një bashkpuntor për “vjedhjen” e këtij
libri të madh ku brënda 2oo palave,(fletëve) mund
të lexohej historia më mire se te 2oo muzeume të
ndërtuar enkas për të bërë propaganda. Ai ishte imi!
Vetë fati ma kishte dhuruar, a nuk ishte kështu?
Pyesja gjithnjë të afërmit e Kristos, kur do vijë
vëllai nga Amerika?(Në fakt, doja që ai të mos
vinte).
Në mes të këtij pështjellimi ndjeshash më njoftojnë
se më vdiq babai, pushim zëmre, nëntor 92. Mbylla
rrëmbimthi derën dhe ika duke i marrë çelsat me
vete. Letra nuk kisha. U vonova të kthehem. Kur u
ktheva, thesarin tim nuk e gjeta aty ku e lashë. E
kishte marrë vëllai i tij në Amerikë. Të vetin nuk e
kishte?
I pezmatuar sa nuk mund të tregohet, u largova nga
fshati për në zonën bregdetare, duke marrë me vete
vetëm dashurinë e këtyre njerzve me zëmër të madhe, që rrjedh nga
burimi i pastër dhe i largët i kombit tim.
Kostumin kombëtar lab - Çam – Arvanitas nuk di si ta emëroj, e
kam në mëndje dhe e mbaj të veshur ashtu si ato mbrëmje në trupin
tim.Shpesh më ngjet se njerzit më shikojnë me vëmëndje kur shkoj
rrugëve të qytetit ku jetoj.
Në shtator të vitit 2008 vajta në vëndlindjen e tij, santa Maria
Korone në Kalabri të Italisë te Arbëreshët te vëllezrit tanë të një
gjaku. Fola me De Radën, Skiroin, Seremben dhe me Skëndërbeun
në rrugën prej 5 kilometrash që mban ëmrin e tij.Trokita në të gjitha
portat e dyqaneve, numurova shumë gurë të sokakëve, bërtita,
lotova, por librin tim nuk e gjeta, as ndonjë motër apo vëlla të tij.
Ai, kishte ikur nga unë për të luftuar i vetëm, në betejat e mos
harresës së kombit tim, dhe, të Arvanitasve, që e krijuan, e veshën,
dhe e prune në Greqi për ta bërë të pavdekshëm.
Pilo Zyba

Gezim Halili bota ne Poezi

Poezi nga Gëzim Halili
Kur të shkoj...!
Nëse nuk më sheh,
më për mua mos py‟t,
buzët më dridhen,
lot që bien, trishtimi del syt‟
Nëse sytë e mi s'ka diell,
lëri kujtimet në terr...
Për mua s‟a me jet‟
dhe ditët për ty kan‟ me u err'!
Mos me kërko më,
nëse e ndejen mungesën time.
S‟më ndalin as litarët
e nxirë të jetës jetime
Nëse nata bie e ke vetmi
dërgju pa mua aty.
Nëse shiu furishëm nis e bie,
me s'do jem çadër për ty
Kur të nis rrugëtimin e të shkoj,
ti mos më ndiq më nga pas.
Kam trishtim, nesër jo më,
ti sodit brigeve në gaz...
Do iki, larg nga kjo botë,
por ti mos me ndiq.
Qëndro me ata që je sot,
jo mos u përligj
Nëse ndjehesh e braktisur
më nuk do te te dua.
Eshtë vonë, kthim nuk ka,
lotoji vitet tashmë pa mua.
Do shkoj larg, me flatra hapur
atje në qiell,
por ti nga toka mos shiko trish-
tueshëm.
Qejfe bëre, qejfet plotëson në
diell,
lotin do e hedhës vajtueshem!
Mall për ty
U bënë vite e larguar.
Me pikëllim të kujtoj...
Vargje për ty sot derdha.
Gjetkë, imazhin tënd shikoj.
Sjell ndërmend përherë ato vite.
Drite kujtimi në syte e mi.
Sot larg jemi ne të dy.
Lule e jetes time ishe ti.
Zemërthyer, pa njeri!
Me ëto fjalë të thjeshta.
të them se nuk të kam harrua.r
U bënë vite që kur atje lart ke
shkuar.
Nxijnë ditët e mia pa ty.
Pritmë se po vij atje. Maturant, ti festo!
Të dy bashkë të jemi.
Aty, në t'njejtën fol! A e kujton dashurinë e parë?
Dashurinë që lindi me shpejtësi!
E mban mend kur si femije ke
Mbrëmja e maturës qare?!
për dashurinë që përfundoi në
Sonte, mbrëmjen e maturës po tradhëti...!
feston
Ndërmend sill të parën dashuri Miku im, veten mos e lësho!
Te ka munguar?!
Ja tek e ke tani...
Feto sonte, me shokë e shoqe
Maturant, ngrihu e shiko! fshij hidhërimet sonte, gëzo gjatë
Dashuria do t'trokas sërisht
Momente të vështira do t'kesh Le t'mbetet e paharruar kjo
patur, natë.....!
apo të lumtura, në vitet e kësaj
shkolle
Dhe ja tani po gëzon e po vallëzon
pas shpine, vertet i hodhe...!

Shkrime Private te Fjoralba Brahimaj

T‟I përvidhesh njerëzve jetën ,do jepje çdo gjë sepse tani ti e
dhe botës e të shkosh pa kupton se për ty pa të asgjë nuk do
frikë e ndruajtje drejt… kishte kuptim…
lumturisë që ka pak kohë
është bërë gjithçka për Dhe ti në një moment e sheh veten në
ty…Të ecësh me hap të ajër të ngritur në krahët e tij e kujton se
sigurtë e ta dallosh që larg ke kapur qiellin e je në më të bukurin
kur të shikon nga lart asaj vend të botës,pavarsisht se rreth jush
ndërtese që flet vetëm me ka veç ca mure të zbrazura të një
heshtje.Një heshtje që për godine që nuk ka shenjë jete por për ju
ty duket sikur përmban të të nuk ka rëndësi asgjë,sepse po edhe
gjithë fjalët më të bukura po të ishe në më të bukurin pallat të
e më të ëmbla të dashurisë ëndrrave e të ishe pa të do të dukej si
tuaj… kjo godinë e vdekur jete…

Ta vështrosh në dritare Në një moment ulesh në prehrin e tij

duke të pritur ty,kur më duke folur me gjysmë zëri fraza malli
parë nga padurimi për të të të pashuar dashurie e duke I përkëdhe-
takuar nuk reshte së rëni lur me dorë flokët e zinj rebelë e
telefonit…dhe ti I afro- fytyrën e lodhur që të sheh vetëm ty.Ti
hesh në heshtje e lodhur që I buzëqesh e lumtur se je me të
nga kapircimi që I ke bërë pavarsisht se ky është një takim I
shkallëve për të arritur te vjedhur syve të botës dashakeqe…Në
ai… një moment një melodi romantike
dëgjohet diku larg e ju kërceni nën
E pushton në heshtje nga tingujt e saj për pak çaste e jeta të
mbrapa dhe ai që çuditet buzëqesh me tërë fuqinë e saj…Je e mbrapa kurrizit të tij kur rrugët tuaja u ndanë nga ky takim lumturie
se nuk të priti ta arrish aq herët në krahët e tij ishte lumtur,kaq mjafton për ty sepse e kupton se jeton të vjedhur nga sytë ziliqarë të një bote dashakeqe…
akoma duke parë jashtë për ty…Dhe ai kthehet e të vetëm për të…E të dy tani me mundoheni duke
pushton fort në një përqafim që do të doje të zgjaste shtyrë për më vonë orën e ndarjes që e di shumë Dhe ti që ecën kokë ulur me pikëpyetjen e madhe se kur do mund ta
përjetësisht …Dhe ndjen aromën e trupit të tij dhe nuk mirë do të marrë me vete edhe qetësinë që të fal të pushtosh përsëri ashtu dhe lumturia të jetë përsëri në krahët e tu e ta
ngopesh së thithuri atë ajër që që për ty tani ka kuptimin qënit me të…dhe zbrisni si të lodhur në krahët e dëgjosh atë zë aq afër vetes përsëri …
e jetës.Nuk arrini të shkëputeni nga njëri-tjetri e nuk njëri –tjetrit shkallët që e dini që do ju ndajnë ku-
beson akoma që e ke aty atë për të cilën do jepje shedi për sa kohë…dhe vështrimin e fundit e hedh
 P a g e 6 O u r W o r d s

Biri im i Dashur...shqiperoi nga anglishtja ali asllani

Biri im i Dashur...shqiperoi nga anglishtja ali asllani Kur ta vësh re injorancen time ndaj teknolog- shtyej të ushqehem. Unë e di fare mirë Nuk duhët të ndjehesh i mërzitur, i
jive të reja … të lutem më jap kohën e mjaftuar kur kam nevojë të ushqehem e kur JO. zemëruar dhe i pafuqishëm kur më
Kur më sheh se jam vjetrruar dhe nuk jam në që ti kuptoj ato dhe mos më shiqo me për- Kur këmbët e mia të lodhura nuk më ke pranë. Duhët të jeshë afër meje,
rregull, ke durim dhe provo të më kuptosh… buzje….Unë të kam mësuar ty aq shumë lejojnë më të ec… ma shtrij dorën,…., provo të më kuptosh dhe të më
Nese ndyhem kur ushqehem…, nëse nuk mund të gjëra…,të ushqehesh mirë, të vishesh mirë, në të njejtën mënyrë siqë ta kam shtrirë ndihmosh ashtu siqë kam bërë unë
vishem,…të lutem ke durim. Kujtoj orët e tëra që i ….të ballafaqohesh me jetën… unë ty kur i bëje hapat e parë. kur ti fillove të jetosh.
kam kaluar duke të mësuar. Nëse për ndonjë çast nuk më kujtohen gjërat Dhe kur ndonjë ditë të të them se nuk Më ndihmo të ec…më ndihmo me
Kur flasë me ty, nëse i përsërisë fjalët disa herë…., apo më humb filli i besedës sonë…më lejo një dua të jetoj më…, se dua të vdes, …mos dashuri dhe durim ta përfundojë
mos më ndërprit të lutem… më ndëgjo. Kujtohu kur kohë të mjaftuar për tu kujtuar ku isha me u hidhëro, …, edhe ti një ditë do ta rrugën time. Këte do ta paguaj me
ishe i vogël, mua më është dashur ta lexojë ty 1001 bisedën…dhe nëse nuk më kujtohet ku isha kuptosh përse….!!! Provo ta kuptosh se një buzëqeshje dhe me dashuri të
herë të njejtin tregim derisa nuk të ka zënë duke biseduar, mos u nervozo të lutem….sepse mosha ime nuk është jetuar por mbi- pafund që përherë kam pasur për ty,
GJUMI…. gjëja më e rëndësishme në ato moment nuk jetuar! …BIRI IM!
Kur nuk dua të pastrohem e të bëjë dush, as mos më është biseda që kisha me ty, por sigurishtë Një ditë do të zbulosh se, pavarsishtë
qorto e as mos ma ngre veshin…Kujtohu kur mua është dëshira që të jem pranë teje, dhe që të nga gabimet e mia, përherë kam DËSHI- Të dua TY BIRI IM… Babai YT!
më është dashur të ndjek ty me mijëra LUTJE, me këm ty pranë të më dëgjosh…. RUAR më të mirën për TY, dhe se kam
qëllim që ti të bëje një dush! Nëse ndonjëherë nuk dua të ushqehem, mos më provuar të hapë rrugë për ty…!

Vullnet Mato Promovim ne Sarande mbi punimet e tij te fundit

PAJTIM ÇAUSHI
Shkrimtar, mësues i letërsisë
në shkollën e mesme Sarandë.
PORTRETI POETIK I VULLNET MATOS
Poeti Vullnet Mato, me vëllimin e tij përmbledhës
“Poezi të zgjedhura” paraqitet para lexuesve dhe
ekspertëve të kësaj fushe me një portret poetik të
lakmuar. Ai bën pjesë në elitën artistike të vëndit
që i gdhend vargjet në gurë, duke lënë pas sinjale
e shenja të pashlyeshme.
Në këtë aspekt është simbolik dhe i veçantë
veprimi i të rinjve lexues të vendorigjinës së
poetit, Fterrës të cilët skalitën në faqen e malit e
mrin e tij, duke u bërë kështu të vetmit në vend e
ndoshta nga të rrallët në botë që në gur nuk
gdhendin emra diktatorësh, por emra poetësh.
Me dhjetra e qindra janë vlerësimet pozitive të
bëra në shtyp e internet nga lexues dhe krijues nga
cepa të ndryshëm të botës për poezinë e poetit
Vullnet Mato. Më kanë bërë përshtypje disa nga
cilësimet më pikante të cilat i qëmtova dhe i
rendita më poshtë:
“ Jam mrekulluar nga kjo poezi…një poezi e
mrekullueshme… gjërat e trishta thuhen me një
gaz të brendshëm që të bën të mendosh… ju
rrëfeni me fjalën tuaj të artë… thesari yt poetik
është i mbushur me diamante e xhevahire… urime
për vargëzimin tuaj meditues e sugjerues… më
emocionon poezia juaj… e tjera.
Ai që e lexon me kujdes dhe dashamirësi vëllimin
“Poezi të zgjedhura” bindet se vlerësimet janë
reale dhe të sinqerta, ndërsa shton me bindje se
Vullnet Mato është poet me kuptimin e plotë të
fjalës, sepse shfaqet si mjeshtër i saj në
tematikë, në figuracion, në metrikë, e në
mesazhet që transmeton.
Poetin e shqetësojnë ato që ndodhin brenda
vetes, rreth vetes e tej vetes, ato të shteteve
e kontinenteve, ato të Tokës dhe të yjeve.
Pra, gjerësia tematike e poezisë së tij është
shumëformëshe, e pasur, e larmishme,
vetiake dhe universale. Si në një kredo të
vërtetë atdhetarie e krenarie ai i drejtohet
popullit të tij: “Populli im është si malet që
nuk sheshohen kurrë!” Mandej shton tiparet
e bashkeatdhetarëve heroikë e autoktonë
duke përdorur fjalë të mirëfillta kompozita:
” milionadallgësh – zakonebukur –
shkëmbngulur.”
Poezia e Vullnet Matos flet për fëmijën e
yjet, për lulen e plugun, për lumin e kirur-
gun, për Krishtin e Muhametin, për mollën
e pulëbardhat, për pafundësinë dhe zhgën-
jimet e kështu me radhë deri në pafundësi
detajesh.
Unë do të doja të theksoja se tek vellimi
poetik: “Poezi të zgjedhura” spikat dukshëm
simbolika e tri “F”- ve, të cilat me çiltërsi,
por dhe me nëntekst, japin të gjallë e të
plotë FËMIJËRINË, FEMRËN, FTERRËN.
Për fëmijërinë shprehet malli pakufi i poetit
si i çdo qenie njerëzore, për atë stad të jetës
si dhe dëshira utopike për rikthimin e ëndër-
ruar të saj: “Atëherë dëshiroja të vetmen
lumturi,/ të bëhesha i madh sa më shpejt./
Tani thërres me nostalgji:/ Eja dhe një herë
o fëmijëri e shtrenjtë !”
Kujtimet për shtëpinë e prindërve janë të
gjalla e nostalgjike. Ato shprehen me detaje
mbreslënëse tek vetëdija dhe nënvetëdija e
poetit: shkallët e vjetra, fiku si gjysh, ulliri
me rrudha të hirta, nëna e babai që s‟janë
më, vëllezërit me nuset e fëmijët si drita etj.
E ndërtuar në formën e enumeracionit
poetik, poezia të mbetet në kujtesë se të
zakonshmen, njerëzoren, të malluarën, ai e
shpreh me art të goditur, me figura të qëm-
tuara mirë. Atë e ka përherë me vete, se
s‟mund të rrijë dot pa ata elemente me të
cilët është mësuar qysh në fëmijëri: “pa
thithur aromën e cfakës së çelur… pa zërin
e mëllenjës… pa fikdetin e pjekur…pa
dafinën erëmirë… “
Femra është brinja e dytë e trekëndëshit të
simbolikës së “F”-ve. Ajo jepet shumëfor-
mëshe, por në të gjitha pamjet që shfaqet
pozitiviteti i saj: herë si mike e motër, herë
si e dashur e grua, herë si motër e shoqe.
Femra jepet si jë qenie sublime e adhuruar,
e lakmuar, e respektuar: “Dhe të shtatë ditët
e javës /më kujtojnë ty që të dua…/ Pa ty
jeta më kalon në akullnajën e ftohtë…/thonë
se dashuria e parë rizgjohet/ ndaj ika me
kujdes si nga nje vend i minuar”
Sipas poetit Vullnet Mato, femra të transfor-
mon, të zbut, e të lumturon: “Unë isha
Saturni i nënzeros së ftohtë/ Ardhja jote
ishte afrimi i diellit rrezeshkrirës…
Autori përsërit, por shpe dhe më tej kon-
ceptin gjithëkohor të bukurisë femërore si
objekt frymëzimi për artistët e të gjitha
arteve, për poezinë e pikturën, për
muzikën e skulpturën: “Beatriçja,
Dea, Kleopatra apo Helena/ vunë në
punë penat e daltat skalitëse/ të
bukurisë mahnitëse…
Trekëndëshi simbolik mbyllet me
„F”-në e tretë, atë të vendorigjinës së
fisit, Fterrës, së dëshiruar e të adhu-
ruar si një nënëmadhe, kompozitë e
cila zë fill që në titull të poemës për
këtë fshat. Poeti e personifikon këtë
vendbanim në trajtën e një gjallese të
veçantë e të adhuruar, krijon raportin
e njohur bir-nënë duke e njësuar në
një qenie: “ I puth dorën e
shkëmbtë, /duke mbështetur kokën te
prehri i saj i ngrohtë/…”
Biri i malluar kujton nënës së adhu-
ruar malin, bregun, shkëmbin, lënd-
inën, zogjtë e gjithçka që e ka skalitur
brenda vetedijes që nga koha e fëmi-
jërisë. Janë vargje të rrallë që një bir i
talentuar ia kushton nënë së malluar.
Në përfindim të këtij vëshjtrimi të
shkurtër për portretin poetik të Vull-
net Matos, me lejoni të them në emrin
e të gjithë dashamirësve të vargjeve
të tij: “Shendet të bardhë e penë të
mbarë POET !” Vazhdo të gdhendësh
vargje në gur shumë e më shumë !
Urime të sinqerta !”

FARA PALLQA & Cameria

Endrra e nje nene
FARA PALLQA
Endrra e nje nene
Mbi dhjete vjet ne gjume
nje nene mundohet shume,
i vie djali e i thote;
- si eshte Kosova sot ?
Pyetjet i vijne me rradhe
se eshte mbushur mall,
- nene ne dhe armiku ketu
shpirti mu ka ngushtu.
Afer gjyshit po te isha
shume kenaqesi do kisha,
do te shikoja bukuri
qe ju solli e shtrenjta liri.
E ti nene do me vie cdo dite
do me ipje rreze drite,
do zgjatnim duart si me pare
ti mbi, e une nen varr.
Zhytet ne te thelline hon
por s'ka kush e ndihmon,
kete nene qe endrren ta tret
varrin e djalit afer ta kete.
Sofia Ziri...Poezi, KTHEU!
KTHEHU !
Mjafton të përkëdhelësh
sytë e mi,
që truri të mos errësohet
vetëm me një natë të paharruar.
Nuk dua të hap tjetër dosje
për të hetuar dashurinë.
Mendoj të kthej vitet pas,
që rininë të ma prekësh.
Të shëtis në vitet 70
të më falë, kujtesa,
ku mbështeta lumturinë.
Dua që derën atij kopshti t' ia hap
të fus brenda shpirtin tim.
Në mbrëmjen e lagësht
dua të tërbohem me ty.
Të arratisem shumë larg,
drejt qiellit tim.
Të gjej të paktën një shpjegim . .
. nje tufe me lot mbi te te derdh....
Dua të njoh qortimet, që nata na
bën,
t`u largohem ligjeve të
gjithësisë.
Të krijoj trupa qiellorë,
si pluhurin, pjesë të saj.
Dua të ndryshoj veshjen e qiellit,
yjet t`i zbres në tokë,
të zgjedhim më lehtë atë që na
takon.
Dua të jem mbretëresha,
brenda dëshirave të tua.
Dua të dehem në mesnatë
nën dritën e hënës, ku cifla cifla s'di ku mbet,
mornicat trupin tim të përshko- hije zeze me nuk la
jnë, djepe e shpirt pa e prek.
që fletët t' i shoh të bardha,
ku mund të shkruaj më lehtë E rrugeve te Camerise endem sot
atë që ndjej. nje varr kerkoj te gjej,
Për ty! mbi dhe te mbeshtes koken
CAMERI NJE AMANET !
nga Anjeza Sakaj E endrrat aty ti hedh
ti mbjell ne token e bekuar
Nata me rrembeu prej djepi Amaneti qe na i la i pari,
lodrat mi shkeli me kembe amanet per tu trasheguar.
deshirat mi mori mi rrembeu
motrat vellezer s'me la askend.
E kur syte ti mbylle ngadale,
ne qetesi te prehe perjete,
Atje ku flaka perpiu zemrat, se nuk shuhet gjiri i endrres,
ku lotet udhet lane me dhimbje, nuk ka hije qe shpresen vret.
atje ku renkimet s'paten sosje,
atje ku brenga s'pat
ngushellime.
Si mund te rrahi zemra e ngrate
 V o l u m e 2 , I ss u e 2 9 P a g e 7

MIHALLAQ QILLERI “L Y P Ë S I” (vazhdon javen tjeter)

-tregim-
Kishte qëndruar në një kryqëzim
rrugësh. I gjatë, tepër simpatik, veshur
me një kostum dopjopet të zi, me
këmishë pupëline borë të bardhë e
papion flutur, megjithatë, sepse më ngjau
disi i hutuar. Këpucët e tij lustrafina
reflektonin diçka nga trotuari poshtë
këmbëve. Midis atij shkëlqimi dhe
pisllëkut binte në sy një vijë e bardhë,
poroze, që ishte tabani i atyre këpucëve
krejt të veçanta. Nga që e vështroja me
kujdes dhe ndodhesha ndonja njëzetë
metra larg tij, me një fantazi prej të marri
besoja se kjo figurë si prej njeriu, mund
të ishte në gjendje fare mirë të ecte edhe
disa centimetra mbi syprinën e tokës për
të mos e ndyrësuar atë vijë të bardhë të
këpucëve.
Nuk e kisha parë kurrë më parë. Por
pamja e tij të përpinte ndoshta për shkak
të një fytyre sa naive, aq edhe të
vëmendshme. Isha zhytur aq
shumë në këtë ministudim
psikologjik sa nuk i ndjeja më
as zhurmat e rrugës. Në atë
realitet kaotik tani egzistonte
vetëm ai, sikur midis nesh të
qe vendosur befasisht një
rrymë komunikuese mag-
netike.Në ndërkohë, sidomos
kur këtë ndërlidhje kozmike e
ndërpriste ndonjë objekt tejet
i zhurmshëm, mundesha të
kthjellohesha disi e të
vështroja gjindjen më real-
isht. Qyteti ishte aq i ndotur
me gjithfarë kutish kartoni,
lëngje frutash, letra të
shndritshme, shishe plastike e
paketash bosh e të përçudnu-
ara nga këmbët e njerëzve,
përfund një pluhuri gri, sa të
krijohej përshtypja e një
inondate. E vështirë ishte
gjithashtu të përcaktohej se nga
vinte kjo e keqe. Ndoshta nga
qielli. Sepse edhe ai ishte tepëri
pistë, një kafe e thellë, me
limane resh të ndyra e pa
formë.. Në xhamin e madh të
pastiçerisë “ Palermo “ trupi i
lypsit tonë herë fitonte përma-
sat e gjigandit e herë shtrem-
bërohej e thyhej si të një epi-
leptiku.
Përbri tij kalonin njerëz të
ngeshëm. Zotërinj të veshur me
lecka të çuditshme që synonin-
modën e fundit. Pantallonat i
mbanin pakëz të grisura në
fund, herë-herë edhe të
shqepura deri afër gjurit, siç
ishte një aneks-mode. Këpucët
nuk kishin asnjë lidhje me ato
të mjeranit tonë. Ato zakonisht
ishin pa ngjyrë të përcaktuar, të hapura
anash – aty ku thembra harkon me
pjesën e gjerë të shputës, - me lidhëse
prej spangoje, të cilat, po sipas asaj
aneks-mode, kalonin një vrimë po e një
vrimë jo. Për këta zotërinj këmishat
preferoheshin të ishin pa ngjyra të
caktuara. Sidomos jakat. Loja e
ngjyrave qe një shpikje djallëzore e
viteve „80 për të gënjyer njerëzit naivë.
Tani efekti i tyre duhej të humbte aq
shumë derisa copa të gdhihej transpar-
ente. Hekurosja kishte nisur të kon-
siderohej pa vlerë, ndërsa të rruarit
paskësh qenë injoranca më e madhe e
shekullit që po thyente qafën. Nëpër
xhepat e këtyre rrobave zakonisht
tingëllonin ca nga ato monedha të
rralla, si njëzetë a pesëdhjetë qindarka,
të cilat, nga që s‟kanë asnjë vlerë,
mbartin mrekullinë e asgjësë.Këta
xhentelmenë kalonin para lypësit tonë
dhe pafytyrësisht i hidhnin ca
vështrime përbuzëse, gati-gati, raciste.
I mjeri që, me siguri, priste përkrahje
nga dikush që s‟shihej kurkund, shihej
tani tepër i frikësuar nga se tri hapa
larg tij dy nga zotërinjtë këmiashazhul
po bisedonin me zë të ulët duke parë
herë pas here në drejtim të lypësit. Këtë
e vëreja më shumë unë se ai.
Udrithërova nga frika se të ngratitmund
t‟i ndodhte ndonjë gjë e keqe. Sepse
për motive krejt raciste, - lypësi ynë
ishte nga raca e mallkuar e të bardhëve,
- mund edhe ta godisnin me bastunët e
tyre elegantë me kokë hekuri, t‟i mer-
rnin ato pak tri-katër mijë dollarë që
mund të kishte me vete, ose thjesht t‟ia
hidhnin në tokë e t‟ia shkelnin me
këmbë, sepse për aq para nuk u bënte
syri tërr, - dhe të largoheshin pastaj
duke qeshur.

MIMOZA REXHVELAJ
Terbushëm po ulurinë.... miresisë... Merr jetë.
është cmendur pranvera.... begatisë... E kështu në heshtje,
e shkapaderdhi bukurin, shpirtin na qëndisi me frymën e hynis! Unë vras..
i shpupurisi lulet...gjethet e veta.... Ti vret...
Mes shirave..erave... Nënë Tereza Mos na përcaj kanunë.
zë cjerrurr bucet... shëruese e varfërisë.. Trimi fal!
rrufet perplas rrikoshet ligësisë S,ka hasëm mes nesh.
e bien ne qiellin e pastër... Simbol i pavdekësisë Kemi një gjak
s,ka diellë.. Shenjterisë! Shqiptar.
s,ka hënë..
tokë shkret... Engjulle toksor...
ËSHTË CMENDUR PRAN- zoti e dergoi..
VERA! "Njerëzija të njoh dashurin..mirësin për njerin"
Ne stinën e vet....
Trimi fal...
Mimoza Cufaj Rexhvelaj Nënë Të ngujuar në kullë,
Tereza... Pret vdekjen cast në cast.
Dora vret.
Nënë e dashurisë Merr gjak,

Lediana Kapaj, Enkeleda Kondi & Ivana Dervishi

E mora penen ngadale ne duar,
nje flete te virgjer me ngut
kerkova,
doja te flisja,doja te shkruaja,
mbi mbreterine e pakuptuar.....
Keshtu e quajta une dashurine,
dhe rreshtat mbusha si per çudi,
dora me bindej dhe zemra qante,
gjithe qenia ime rrinte ne zi.....
Me kane lenduar,sa shume kam
qare,
endrrat mi vrane,me roberuan,
mbi trupin tim ndjeva goditjet,
degjova "xhindet" si me
mallkuan....(
Nje dite ne syte e tu,papritur seç
u ndala,
se pashe me drite te kishin, sado
qe shume tu fala,
nuk pashe me te me doje,nuk
ishte me shkelqimi,
ne shpirtin tim te paster seç zuri
vend hidherimi...
Harrova syte e mi,e verber sot
kam mbetur,
po pres qe te sherohen,sa lotet i
kane tretur,
po pres te shoh une harrova qe i kisha,harrova dhe IVANA DERVISHI
driten,jo dot spo mund te shkelqimin, Pse dorë vë mbi mua,pse plagët Dashuronjesja e pianos,
çohem, te ngjyra jote kafe,e gjeta une mi hap, Përtej vetes... Bamirësja e lypesve te
pa shprese i lutem zo- gezimin! nuk shikon si rrjedhin,po kullo- urryer...
tit....."mi jep qe une te jnë gjak?! Askush nuk me mesoi si te Unë, ajo fotografia mbi
zgjohem"! Nje dite ne syte e tu,papritur Pse s'më përqafon,pse nuk më marr fryme, kartelen e nje biblio-
sec u ndala, mjekon, Por perseri mora. teke...
Harrova sytë e mi! se pashe me drite te kishin, askush përveç teje,dot nuk më Askush nuk e mesoi zemren
Ne syte e tu kur shihja,nje sado qe shume tu fala, shëron!" time te rrahi, Unë,
dridhje me pushtonte, nuk pashe me te me doje,nuk Por ajo, e beri, dhe nuk reshti Me emrin Ivan,
nje ndjenje fort e rralle ne ishte me shkelqimi, ENKELEJDA KONDI per asnjë cast... Gjithnjë dhe vetem unë,
zemer me sundonte, ne shpirtin tim te paster sec MASSEBOEUF Unë, besnike e përjetshme e PER TE ZBULUAR
pasqyre shikimi lar- zuri vend hidherimi... vetvetes... BOTEN!
get....ish ky veshtrimi im, PARFUM DASHURIE... Unë, shoqeruesja e neteve te PER TE JETUAR
me dukej se aty, shikoja Harrova syte e mi,e verber sot mia pagjume, JETEN!
fatin tim.... kam mbetur, Më mbeti në mëndje parfumi yt Unë, admiruesja e rrezeve te PER TE DASHURUAR
po pres qe te sherohen,se lotet i i asaj mbrëmje si vegim para te mbretit te kuq, DASHURINE!
Oh zot!Sa shume te kane tretur, me vete e mora e bëra pa ndro- Gjithnjë unë, zhytesja e
ndjeja,sa shume enderroja, po pres te shoh une driten,jo jtje nenujesise... UNË...
ne qiellin me te paster,me dot spo mund te cohem, lekurë të dytë mbi trupin tim.... Mikja e shume te tjereve NJE PEREMER VE-
ty sec fluturoja, pa shprese i lutem zotit....."mi E dashura e askujt... TOR...
i prekja yjet,diellin,sme jep qe une te zgjohem"! E mbajta erë kur isha vetëm ME NJE SHPIRT HU-
trembnin jo stuhite, kaq shumë më kishe munguar Vetem unë, yje-soditesja... MAN,
me ty isha e forte,asgje E godita shpirtin pa patur erë e lehtë parfum dashurie Ajo vajza e imet qe gjithe Galaksi e pazbuluar...
nuk kisha frike.... mëshirë, ëndër në labirinthe e kamufluar jeten kërkoi lirine, Nje galaksi e fshehur ne
plagët i lëndova dhe pse pa Ajo vajza qe kurre nuk qau, nje trup...
deshirë... Parfum që vitet dot se fshinë (deshironte te mos kishte qare (Frymemarrje)
Te syte e tu shi- Pashe lotët te as nga trupi im ,e as nga kujtimet kurre, E ndjej:
koja,harrova syte e mi, rridhnin...s'munda që ti ndal, ishte ngujuar perjetësisht Por nuk mundi... unë jam unë,
harrova une cdo gje se "Me vrave_tha zemra, _ çtë si pa kuptuar në zemrën time… E si mund te mos qash ne nje përtej përemrave,
rashe ne dashuri, kam bërë vallë? bote te tille?!) përtej vetvetes!
 WE ARE ALSO ON THE WEB
WWW.NEWLIFEAACO.ORG

Non Profit Charitable

Organization

Cdo njeri mund te behet anetare dhe te bashkoet

“ N E W L I F E ” J E T A E R E me misionin tone per te krijuar nje shtet te vogul
ketu ne kete continent te madh. Te ndihmojme
1774 - 76 street njeri tjetrin qoft dhe me nje keshille te thjeshte.
Suite D3
Brooklyn, New York
Kjo eshte nje thirrje per te informuar njeri
11214 tjetrin plus dhe per projekte te ardhshme qe jane
Phone: 718-594-0511 ne pune e siper. Se shpejti nje Shkolle Shqipe
Fax: 201-795-4795 Anglishteje dhe nje vend ku te gjith njerezit te
E-mail: Endri@newlifeaaco.org
gjejn nje strehim nga cdo hall apo nevoje. Bash-
kimi ben fuqi dhe Zemra e Vullnetarit nuk ka
cmim.
Building a Future One Person At a Time...

ARSIM HALILI E KUJT JAM SKENDER RROK BERISHA vargje mbi Dardanine
POEZI PER CAMERINE BRAKA
E KUJT JAM... Çamëria Tek nje bordure e lagesht. II (VASHA E DAR- Along with prayer
DANISË) Are stronger than dictatorship
(Lotit për Çamërinë) Mbeshtetur pas shtylla Shatters the iron curtain
neonesh, Ti je virgjëresha e Reinstates forbidden faith in God
Tokë e lotuar Marko Boçari si shkulm vale therrmuar, paqes And all the greatness
Në ty ndjejë Lëpinë djersën e gjakut eci pergjate trotuarit te bulevar- Kombet e botës përku- It is a close relationship
mall atësie, Në planagun me beronja dit Taulantia len para mirësisë Sate In between the earth and the divine
Vritet edhe një herë. per te mbrritur tek nje bordure Ja Sot
Larg nga TI harrimi e lagesht. Nga froni, i të nderu- And it made you strong, against the evil, or the
Lotin të mos e tretë Zeusi shikon me dhembje Vdekja pak e nga pak po me arve në Osllo good
Joni Dua t‟ia dëgjoj thirrjen bren…. Nderohesh me Çmimin Easy confronting with challenges of the wounded
As grafitet ogure - Zotgjeneral nga nje lloj nostalgjie Nobel time
Në faqet e dhembjes E kujt është Çamëria dritheruese. Nga ky fron i lau- By becoming more powerful than armies
reatëve Governments, the weapons that kill
Epitafet... Ulur ne karrike baresh, Vashë e Dardanisë së Stronger than the atom
Përcëllohen nga vapa KOHA E TËRBUAR ne stola lulishtesh, Madhe Because your prayer does not kill, does not curse
Edhe dielli le të ketë ( poetit Visar Zhitit) duke shetitur buzedetit, Nënë e Paqes, e But strengthens hope, gives power
ethe gjithe bashkohesit e mi Dashurisë së Botës së Revives, heals
fytyrevrenjtur, Madhe
Le të rritet hija ime Fajtor i tokës së zhuritur fjaleçthurrur prej hipokrizise. Botërisht kumbuan Mother of love
Në plangun e Kapet armiku i proletariatit fjalët At each second
dhembjes Tek ajo bordure e lagesht dua You have the millions of gifts, of gratitude
Ofshama është thun- Me pegason qajnë hallë te mbrri, “Jam shqiptare, You are the peace itself
druar Si jetohet në Kosovë te shijoj trishtimin e saj, Pjesë e vlerave te You are the love
Nuk më lë vetëm te thith i etur si foshnja gjirin rrënjës The song and the tear
Vargjet rrëshqasin nën gjithe ç‟ka mbetur nga ajo Të një kombi të lashtë, You are the condolence and the hope
Lëpinë djersën e gjakut kandil dashuri Të copëtuar e ndarë në The freedom‟s light
Në planagun me Heshtazi lexon vuajtjet disa harta... We bend down with respect in front of you
beronja Do te doja qe zeri i saj t‟me Mother Teresa
Vritet edhe një herë. I anatemuar nga djajtë therriste. Jam shqiptare!” You didn‟t scorn us, you forgave us
Koha e tërbuar Ulur po tek ajo bordure e Even though we hated you and denied you
Zeusi shikon me I vodhi rininë lagesht,
dhembje te mos e beja perseri po te IV (THE CONDO-
Dua t‟ia dëgjoj njejtin gabim. LENCE AND THE
thirrjen HOPE)
- Zotgjeneral
E kujt është Your work