Aညတရတို႔၏ ရွိဳက္သံ

တိမ္ညိဳတိမ္မည္းတို႔က ေကာင္းကင္တခုလံုး ျပည့္နက္ေန၏။ တခါတရံ က်ယ္ေလာင္ေသာ မိုးျခိမ္းသံႏွင့္ Aတူ

လွ်ပ္စီးAခက္Aလက္မ်ားက ညိဳမဲ၍ ပံုစံAမ်ိဳးမ်ိဳးျဖင့္ ေျပးလႊားေနေသာ တိမ္လိပ္မ်ားAၾကား ျဖတ္ခနဲ ျဖတ္ခနဲ
ေပၚလာတတ္၏။ မိုးသက္ေလမ်ားတိုက္ခတ္ေနေသာေၾကာင့္ ပတ္၀န္းက်င္ တခုလံုးလည္း ေAးစိမ့္ေနပါသည္။
သိပ္မၾကာလိုက္ပါ ။ မိုးေပါက္ကေလးမ်ားက က်ေနာ္၏ ကိုယ္ေပၚသို႔ တေပါက္ျခင္း မိတ္ဆက္လာျပီး သူတို႔၏
Aေဖာ္မ်ားပါ တဆက္တည္းေခၚလာ ၾကသျဖင့္ မိုးခိုရန္ နီစပ္ရာ ဆိုင္ထဲသို႔ ေျပး၀င္လိုက္ရ၏။ ဆိုင္ထဲ၌
ေက်ာင္းသားAရြယ္ မွAစ လူၾကီး လူငယ္ Aရြယ္မ်ိဳးစံု ရွိေနၾက၏။ ေသေသခ်ာခ်ာ ၾကည့္လိုက္မွ Aရက္ျဖဴ နဲ႔
AစားAေသာက္ ေရာင္းေသာ စားေသာက္ဆိုင္မွန္း သိလိုက္ရ၏ ။ Aျပင္ဘက္၌ကား မိုးမ်ားက
သည္းသည္းမဲမဲ ရြာခ်ေနေပျပီ။ က်ေနာ္လည္း ခ်မ္းစိမ့္စိမ့္ ျဖစ္လာသျဖင့္ Aေပါစား Aရက္ျဖဴ
တစိတ္မွာလိုက္၏။ Aရက္ေသာက္ရင္း က်ေနာ္၏ ေခါင္းထဲ၌ ရြာတြင္က်န္ခဲ့ေသာ က်ေနာ္၏ မိန္းမနဲ႔
သားေလးႏွစ္ေယာက္ Aေၾကာင္း စU္းစားေနမိသည္။ မိန္းမက ကုန္စံုဆိုင္ေလး ဖြင့္သည္။ က်ေနာ္က
မိဘAေမြျဖစ္ေသာ လယ္ေလး သံုးEက ျဖင့္ မိရိုးဖလာ လယ္Aလုပ္ကို လုပ္သည္။ က်ေနာ္တို႔ မိသားစုေလး
ေပ်ာ္ရႊင္ခဲ့ၾကပါသည္။ ျပီးခဲ့သည့္ႏွစ္က က်ေနာ္၏ မိဘAေမြ ျဖစ္ေသာ လယ္ေလး သံုးEကသည္ တပ္နယ္ေျမ
တိုးခ်ဲ႔သည့္ Aထဲသို႔ ပါသြားခဲ့သည္။ စစ္တပ္က က်ေနာ္႔ကို ေရာ္ေၾကးေလး ေလးေထာင္ေပးျပီး တပ္နယ္ေျမ
Aျဖစ္ သိမ္းလိုက္ျပီ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာပါသည္။ က်ေနာ္႔Aား လယ္ထဲသို႔ဘယ္ေတာ့မွ ျပန္မလာရန္ ေျပာျပီး
လယ္ထဲ၌ ျပန္ေတြ႔လွ်င္ နယ္ေျမၾကဴးေက်ာ္မွဳျဖင့္ Aေရးယူခံရမည္ဟုလည္း ေျပာလိုက္ပါေသးသည္။
ဘယ္သူ႔ကို Aားကိုး၍ မည့္သည့္ ဌာနကိုသြားတိုင္ရမွန္းလဲ မသိပါ။ က်ေနာ္႔လယ္Aား မတရားသိမ္း
ပိုက္လိုက္မွန္းေတာ့ သိပါသည္။ Aိမ္ဆိုင္ေလး ရွိေန၍သာ ေတာ္ပါေတာ့သည္။ ငါးလခန္႔
Aလုပ္လက္မဲ့ျဖစ္ေနျပီး မေလးရွားႏိုင္ငံတြင္ Aလုပ္သြားလုပ္ရန္ ပြဲစားတေယာက္နွင့္ ဆက္မိပါသည္။
သို႔ေၾကာင့္ မိဘAေမြ Aိမ္၀င္းေလးကိုေပါင္ျပီး ရန္ကုန္သို႔ တက္လာခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ ရန္ကုန္၌
ေရာက္ေနသည္မွာ တလမွ်ပင္ရွိပါျပီ။ ေနာက္Aပတ္ဆိုလွ်င္ မေလးရွားကို ထြက္ရေတာ့မည္ျဖစ္ သည္။
စU္းစားေနရင္း Aာေခါင္ေတြ ေျခာက္လာသျဖင့္ လက္က်န္ခြက္ေလးကို Aျပီးသတ္ေမာ့လိုက္သည္။
စားပြဲထိုးေလးကို ေငြရွင္းေပးေနစU္ ဆိုင္Aျပင္ဘက္၌ ေယာက်ာၤး မိန္းမ ကေလး လူၾကီးမ်ား ရုတ္ရုတ္ သဲသဲ
ျဖစ္ေနသည္ ကို သတိထားမိလိုက္သည္။ ထြက္ၾကည့္ေသာAခါ ေဘးတဘက္တခ်က္တြင္ လူမ်ား ျခံရံ၍ ဘုန္း
ေတာ္ၾကီးမ်ား စီတန္း၍ ၾကြခ်ီလာေနၾကသည္ ကိုေတြ႔လိုက္ရသည္။ ေမတၱာ ပို႔သံမ်ားက ပတ္၀န္းက်င္
တခုလံုးကို လႊမ္းျခဳံထား၏။ မိုးၾကားေလးၾကားထဲ Aရပ္ေလးမ်က္ႏွာAား ေမတၱာပို႔ Aမ်ွေ၀ရင္း ၾကြခ်ီလာေန
ေသာ သံဃာေတာ္မ်ားကို ဖူးျမင္ရသည္မွာ ၾကက္သီးေမြးညင္းမ်ားပင္ထလာျပီး က်ေနာ္၏ မ်က္၀န္း၌လည္း
မ်က္ရည္ မ်ားပင္ စို႔လာပါသည္။ တင္ထားေသာ Aရွိန္ေလးလည္း ၾကက္ေပ်ာက္ငွက္ေပ်ာက္ ေပ်ာက္သြား
ေလျပီ။ က်ေနာ္လည္း လူAမ်ားနည္းတူ သံဃာေတာ္မ်ား ၾကြခ်ီေတာ္ မူရာသို႔ Aလိုေလ်ာက္
လိုက္ပါသြားမိသည္။ လမ္းတေလွ်ာက္၌ေတြ႔ရေသာ လူမ်ားကလည္း Aမ်ားနည္းတူ လိုက္ပါလာၾက၏။ ထိုစU္
Uၾသဆြဲသံ ေလာ္စပီကာမွ ထြက္ေပၚလာေသာ Aသံမ်ားႏွင့္ ကားသံမ်ား ၾကားလိုက္ရျပီး ေမတၱာပို႔ရငး္ ၾကြခ်ီေန
ေတာ္မူၾကေသာ သံဃာေတာ္တန္းၾကီးမွာ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း ရပ္တန္႔သြား၏။ က်ေနာ္လည္း သံဃာေတာ္မ်ား၏
ေရွ႔ဆံုးတန္းသို႕ လာ၍ၾကည့္မိေသာAခါ ေပ ၂၀ ခန္႔Aကြာမွ သံဃာေတာ္မ်ားဘက္ဆီ သို႔
ေမာင္းျပန္ေသနပ္မ်ားျဖင့္ ထိုး၍ခ်ိန္ထားေသာ စစ္သားမ်ား လံုထိမ္းမ်ားကိုေတြ႔လိုက္ရ၏။ Uီးေဆာင္
သံဃာေတာ္တပါးက စစ္ဗိုလ္ တေယာက္နဲ႔ ညွိႏိွဳင္းေနသည္ကိုပါ ျမင္ေနရပါသည္။ Aခ်ိန္Aနည္းငယ္
ၾကာေသာAခါ ညိွႏွိဳင္းေနေသာ Uီးေဆာင္ သံဃာေတာ္ကို စစ္သားမ်ားက ၀ိုင္း၍ ထိုးၾကိတ္ ကန္ေက်ာက္ ရိုက္
ႏွိက္ျပီး ကားေပၚသို႔ Aတင္းတြန္းတင္ေနၾကသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရ၏။ တခ်ိန္တည္းမွာပင္ စစ္သားမ်ား က
Aျခားသံဃာေတာ္ မ်ားကို တြန္းထိုး ကန္ေက်ာက္ ရိုက္ႏွက္ၾကေတာ့သည္။ သံဃာေတာ္မ်ား၏ ကိုယ္နဲ႔
ေခါင္းမ်ား တြင္ ေသြးစိမ္းမ်ားက ျမင္မေကာင္းေAာင္ ထြက္လာၾကျပီး AေျခAေနမွာ ရုပ္ရုပ္သဲသဲ
ျဖစ္ေနပါသည္။ ေၾကာက္လန္႔တၾကား ေAာ္ဟစ္သံ ေငါက္သံ ဆဲသံမ်ားျဖင့္ ေလာက ငရဲ တခုကို
ေရာက္သြားသည့္ႏွယ္ ခံစား လိုက္ရ၏။ ထို႔ေနာက္ ေသနပ္သံမ်ား ထြက္ေပၚလာျပီး သံဃာေတာ္ သံုးေလးပါး
လဲက်သြားသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရ၏။ Aျခားသံဃာေတာ္မ်ားနဲ႔ လူမ်ားကလည္း လြတ္ရာသို႔
ေရွာင္တိမ္းေျပးၾကသျဖင့္ ေမတၱာပို႔ရင္း ၾကြခ်ီလာေသာ သံဃာေတာ္တန္းၾကီးမွာ ျပိဳကြဲသြားပါေတာ့သည္။
က်ေနာ္လည္း လဲက်သြားေသာ သံဃာေတာ္ တပါးကို ေပြ႔ထူ ရင္း က်ေနာ္၏ ပုခံုးေပၚသို႔ ထမ္းတင္ကာ
ေခြးသားမ်ား၏ လြတ္ရာသို႔ ေျပးထြက္ခဲ့ေတာ့သည္။ Aိမ္တAိမ္ေရွ႔ သို႔ေရာက္ေသာAခါ Aိမ္ေပါက္၀မွ လူၾကီး
တUီးက လက္ယပ္ေခၚသျဖင့္ မစU္းစားေတာ့ပဲ ၄င္းAိမ္ထဲသို႔ ေျပး ၀င္လိုက္ပါသည္။ Aိမ္ထဲသို႔ေရာက္ျပီး
သံဃာေတာ္ကို ေAာက္သို႔ ညင္သာစြာ ခ်ေပးလိုက္၏။ Aိမ္ထဲမွ လူမ်ား ကသံဃာေတာ္ကို ျပဳစုေပးၾက၏။
က်ေနာ္၏ ကိုယ္၌လည္း သံဃာေတာ္၏ ဒဏ္ရာမွာထြက္ေသာ ေသြးမ်ားျဖင့္ ျမင္မေကာင္းေAာင္ ရဲေနပါသည္။
သံဃာေတာ္ Aားျပဳစုေပးေနေသာ လူၾကီး တေယာက္က က်ေနာ္၏ ဆီးခံုေနရာAား လက္ညိဳး ထိုးျပေတာ့မွ
က်ေနာ္လည္း ငံ႔ု၍ ၾကည့္လိုက္မိသည္။ က်ေနာ့္ မိန္းမကိုယ္တိုင္ ခ်ဳပ္ေပးထားေသာ Aကၤ်ီေလးမွာ
ေပါက္ျပဲေနျပီး မၾကည့္လိုက္ေသာAခါ ဆီးခံု၏ ညာဘက္ပိုင္း Aေပၚနားတြင္ ကြမ္းသီးလံုးခန္႔ Aေပါက္ၾကီးကို
ေတြ႔လိုက္ရ၏။ က်ေနာ္ရပ္ေနေသာ ၾကမ္းျပင္ပတ္ပတ္လည္တြင္လည္း ေသြးမ်ားက Aိုင္ထြန္းေနေပျပီ။
ရပ္ေနရင္း Aိမ္ၾကီးက လည္လာသျဖင့္ မ်က္စိကို မိတ္လိုက္ရင္း နံရံကိုလွမ္းမွီလိုက္ရာ မဟန္ႏိုင္ေတာ့ပဲ
လဲက်သြား၏။ လူၾကီးတUီးက က်ေနာ္႔ကို Aလိုက္သင့္ ဖမ္းထိမ္းထားလိုက္ျပီး က်ေနာ္႔Aား
ျပဳစုေနဟန္တူပါသည္။ နားထဲတြင္ ေခၚသံမ်ားကိုလည္းၾကားေနရသည္။ က်ေနာ္က ျပန္ထူးေသာ္လည္း
ဤလူၾကီးက က်ေနာ္႔ကိုယ္Aားလွဳပ္၍ လွဳပ္၍ ေခၚျမဲေခၚေနသည္။

“Uီးေလး က်ေနာ္ဘာမွ မျဖစ္ပါဘူး..ဟိုUီးဇင္းကိုသာ ျပဳစုေပးၾကပါ “ ဟုက်ေနာ္က က်ေနာ္႔Aားေပြ႔ပိုက္၍

ေAာ္ေခၚေနေသာ လူၾကီးAား ေျပာလိုက္သည္။ သို႔ေသာ္ “ေမာင္ရင္ သတိရရဲ႔လား ေမာင္ရင္ သတိထားေလ
ေမာင္ရင္ ေမာင္ရင္” ။ ထိုလူၾကီးက က်ေနာ္႔Aားေခၚျမဲေခၚေနပါသည္။ က်ေနာ္လည္း ျပန္ေျပာမေနေတာ့ပဲ
AသာAားယူ ၍ ထလိုက္ရာ က်ေနာ္႔ ကိုယ္ၾကီးမွာ Aလြန္ေပါ့ေနသည္ဟု ခံစားလိုက္ရသည္။ Aရွိန္လြန္ျပီး
ေျခသံုးလွမ္းခန္႔ထိ ေရာက္ရွိသြား၏။ ျပန္လွည္႔၍ ၾကည့္လိုက္ရာ က်ေနာ္႔ ကိုယ္ခႏၶာၾကီးမွာ မလွဳပ္မရက္
ျငိမ္သက္ ေနသည္ကို ေတြ႔လိုက္ရသည္။ လူၾကီးမ်ားကလည္း ဆက္လက္၍ မျပဳစုၾကေေတာ့ပါ။ “Uီးေလး
Uီးေလး” က်ေနာ္က လူၾကီးတေယာက္နား သြား၍ ေခၚလိုက္သည္။ သို႕ေသာ္ ဤလူၾကီးက က်ေနာ္႔Aား
လည့္ပင္ မၾကည့္ပါ။ က်ေနာ္၏ ျငိမ္သက္ေနေသာ ကိုယ္ခႏၶာၾကီးAား ေငးၾကည့္ေနရင္း Aတန္ၾကာေသာ Aခါ
ရွိဳက္ၾကီးတငင္ ငိုေၾကြးလိုက္မိ၏။ သေဘာေပါက္လိုက္ပါျပီ ။ က်ေနာ္ လူေတြနဲ႔ ဘ၀ျခား သြားျပီ။ က်ေနာ့္ မိန္းမ
နဲ႔သား သမီးေတြ ..သူတို႔ေတြကို သတိရလိုက္မိသည္။ ငါ ဘယ္လိုလုပ္ရမလဲ ။ ငါ့မိန္းမ နဲ႔သားသမီးေတြ
ဘယ္လိုလုပ္ၾကေတာ့မလဲ…က်ေနာ္စU္းစားရင္း ေလထဲ၌ လြင့္ေျမာေနသည္။ ရုတ္တရက္ က်ေနာ္ Aိမ္ေရွ႔ကို
ျပန္ေရာက္သြားျပီး က်ေနာ္႔မိန္းမနဲ႔ ကေလးေတြကို ျမင္ေနရသည္.။

“ေမေမ ေဖေဖက ဘယ္ေတာ့ ျပန္လာမွာလဲ ဟင္”

“ျပန္လာမွာေပါ့ သားရဲ႔ … ကဲကဲ ထမင္းAရင္စားလိုက္Uီးေနာ္ သား..”

“ေဖေဖ ျပန္လာရင္ Aရုပ္ေတြ Aမ်ားၾကီး ၀ယ္ခဲ့မွာလားဟင္ ေမေမ”

“၀ယ္ခဲ့မွာေပါ့ သားရယ္ သားေလးတို႔ Aတြက္ Aရုပ္ေတြေရာ မုန္ေတြ ေရာ Aမ်ားၾကီး ၀ယ္ခဲ့မွာတဲ့”

“Aူ၀ဲ …Aူ၀ဲ ”

“ကဲ ကဲ ထမင္းစားလိုက္Uီေနာ္ သား …သားညီေလးကို ႏို႔တိုက္လိုက္Uီးမယ္”

“ဟုတ္ကဲ့ ေမေမ”

သူတို႔Aသံေတြကို ၾကားေနရင္းက က်ေနာ္ ၀မ္းပန္းတနဲ ရွိဳက္ၾကီးတငင္ ငိုးေၾကြးေနမိသည္။

“သားေလး ေဖေဖ ျပန္လာျပီ ေလ…..Aီ. …ဟီး…ဟီး… မိထူး ..ငါ ျပန္လာျပီေလကြာ … ငါ့ကို ၾကည့္ပါUီး
ငါမင္းတို႔ နားမွာေလကြာ..မိထူး…” က်ေနာ္ Aခ်ိန္တန္ၾကာေAာင္ ငိုေၾကြးေနမိသည္။ ညည့္ နာရီျပန္ ၁၀
ခ်က္ခန္႔ရွိေသာAခါ မိထူးနဲ႔သားေလး တို႔ တခါးမ်ားကို ပိတ္ျပီး မီးမိွတ္၍ Aိပ္စက္သြားၾကေလျပီ။ တခ်က္
တခ်က္ က်ေနာ္၏ ၁၁ လသားAရြယ္ သားေထြးေလး၏ ငိုညီးသံႏွင့္ မိထူး၏ “Aို Aို Aိပ္ပါေတာ့ကြယ္
..AိုAို..” ဟူေသာ ေခ်ာ့သိပ္သံ သဲ့သဲ့ေလးကို ၾကားရသည္။ တခါတခါ ရြာAေနာက္ပိုင္းမွ ေခြးAူသံမ်ားလည္း
ျပန္႔လြင့္လာတတ္သည္။ တိတ္ဆိတ္သြားေသာ ၀ါးကပ္မိုး ၀ါးကပ္ကာ Aိမ္ေလးကို ေငးၾကည့္ေနရင္း က်ေနာ္၏
စိတ္AစU္တို႔သည္ ေလႏွင္ရာ လြင့္ေမ်ာေနပါေတာ့သည္။

ေယာ၀ိညU္

20/09/2010