Professional Documents
Culture Documents
Έτος: 2007/08
Εξάμηνο: Η΄
Καθηγητής: Δρ Π. Πιπερόπουλος
1
πληροφορικής.
2
Ως παγκοσμιοποίηση μπορεί να οριστεί, επίσης «η αυξανόμενη ομοιότητα
στα επίπεδα κατανάλωσης και εισοδήματος σε διάφορες χώρες και η ταυτόχρονη
αύξηση στις διασυνοριακές δραστηριότητες των επιχειρήσεων από αυτές τις
χώρες.» (Narula και Hagedoorn, 1999)
3
σπουδαιότητα ενδογενών παραγόντων όπως η φύση της στρατηγικής, τα
ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα και οι ικανότητες της κάθε συγκεκριμένης
επιχείρησης. Επιπλέον, η παγκοσμιοποίηση τείνει να λάβει τέτοιες διαστάσεις
ώστε να θεωρείται πλέον μη αναστρέψιμη κατάσταση, δηλαδή σαν μια
κατάσταση η οποία δεν είναι δυνατόν να επιστρέψει εκεί που ήταν πριν μερικά
χρόνια. Οι επιχειρήσεις και οι δημόσιοι οργανισμοί, επομένως, θα πρέπει να
προσαρμόσουν τη συμπεριφορά τους και τις στρατηγικές τους στα νέα
δεδομένα του στα νέα δεδομένα ώστε να μπορούν να ανταποκριθούν στις
απαιτήσεις τους. Εξαιτίας της συνεχούς εντατικοποίησης του ανταγωνισμού
που δημιουργείται από τη διεθνοποιημένη οικονομία, είναι αναγκαίο οι
επιχειρήσεις και οι οργανισμοί να προχωρήσουν στις κατάλληλες
αναπροσαρμογές στην οργάνωσή τους, στην τεχνολογία που χρησιμοποιούν
και στις ικανότητες του ανθρώπινου δυναμικού.
4
Η πληροφόρηση που οφείλουν να έχουν οι μάνατζερ ή οι επιχειρηματίες,
είναι δυνατόν να αφορά την εμφάνιση των επιχειρηματικών ευκαιριών, πολιτικές
ή κυβερνητικές μεταβολές, κοινωνικές αναταραχές, την οικονομική κατάσταση
και τις οικονομικές εξελίξεις σε χώρες που τις ενδιαφέρουν, πιθανές μεταβολές
στις τιμές των πρώτων υλών και ενδιάμεσων υλικών, μεταβολές στο
ανταγωνιστικό περιβάλλον κ.α. Σε τέτοιες περιπτώσεις το σωστό φιλτράρισμα
των πληροφοριών αυτών και η έγκαιρη αντίδραση της επιχείρησης έχει
πάντα ευνοϊκές συνέπειες για αυτήν. Αντιθέτως, η καθυστερημένη
δραστηριοποίηση της επιχείρησης είναι δυνατόν στην καλύτερη περίπτωση να
συνεπάγεται την απώλεια πωλήσεων, εσόδων και κερδών, ενώ στη χειρότερη
να έχει καταστροφικές συνέπειες για αυτήν. Έτσι λοιπόν, γίνεται σαφές ότι οι
επιχειρηματίες και τα διοικητικά στελέχη θα πρέπει να βρίσκονται σε συνεχή
εγρήγορση και να αναπροσαρμόζουν τόσο τη συμπεριφορά και τις ικανότητες
τις δικές τους όσο και της επιχείρησης τους ανάλογα με τις εξελίξεις που
παρουσιάζονται. Να εφαρμόζουν δηλαδή, την κατάλληλη κάθε φορά πολιτική, η
οποία θα οδηγήσει στην μέγιστη δυνατή ανάπτυξη και ευημερία της
επιχείρησης.
Μια ακόμη πρόκληση για τα διοικητικά στελέχη και τους επιχειρηματίες, είναι το
ποικιλόμορφο κοινωνικό και πολιτιστικό περιβάλλον που
δραστηριοποιείται η επιχείρηση τους. Κάθε χώρα έχει το δικά της κοινωνικά και
πολιτιστικά χαρακτηριστικά, τα οποία μάλιστα μπορεί να διαφέρουν και μεταξύ
χωρών που έχουν κοινές εθνικές και πολιτιστικές ρίζες και ομιλούν την ίδια
γλώσσα, όπως πχ η Η.Π.Α, η Μεγάλη Βρετανία και η Αυστραλία.
Αδιαμφισβήτητο είναι το γεγονός ότι, είναι απαραίτητο τα στελέχη των
επιχειρήσεων να κατανοούν πολύ καλά τα κοινωνικά και πολιτιστικά
χαρακτηριστικά των χωρών, στις οποίες η επιχείρηση προσπαθεί να επεκτείνει
τις δραστηριότητες της. Επιπλέον, σε κάποιες περιπτώσεις χωρών με
ιδιόμορφα χαρακτηριστικά κοινωνικά και πολιτιστικά χαρακτηριστικά, η
ικανοποιητική κατανόηση τους αποτελεί θεμελιώδη προϋπόθεση για την επιτυχή
έκβαση της προσπάθειας εισόδου στην αγορά της χώρας αυτής [4].
5
κάποιες καθιερωμένες επιχειρηματικές πρακτικές οι οποίες διέπουν τις σχέσεις
των συναλλασσομένων στις αγορές. Οι πρακτικές είναι φυσικό να διαφέρουν
από χώρα σε χώρα. Η σημασία, για παράδειγμα, της προσωπικής επαφής με
τους πελάτες διαφέρει από χώρα σε χώρα. Ο χρηματισμός των δημόσιων
υπαλλήλων ακόμα και με μικροποσά, το γνωστό λάδωμα (ή "Greasing") είναι
παράνομο σε κάποιες χώρες, αλλά αποτελεί κοινά αποδεκτή πρακτική σε
κάποιες άλλες και χωρίς αυτό πρακτικά, είναι σχεδόν αδύνατο να διεκπεραιωθεί
μια υπόθεση μέσα σε ένα λογικό χρονικό διάστημα. Πολλές φορές είναι
απαραίτητο να υιοθετούνται τέτοιες πρακτικές γιατί αλλιώς τίθεται σε κίνδυνο
η επίτευξη των επιχειρηματικών στόχων της επιχείρησης [6]. Οι μάνατζερ
και οι επιχειρηματίες, λοιπόν θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να υιοθετούν
τέτοιες πρακτικές ώστε να προωθούν τις υποθέσεις τους και τα συμφέροντά
τους και να υπερισχύσουν των ανταγωνιστών τους σε κάποιες περιπτώσεις.
6
που ενυπάρχει στη διαδικασία μάθηση-παραγωγή νέας γνώσης-
καινοτομίας.
«Η καινοτομία είναι ο τρόπος με τον οποίο μία επιχείρηση κερδίζει και διατηρεί
ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.» (Porter, 1990)
7
στην ανάπτυξη νέων καινοτομικών ευκαιριών.
3. Η εμφάνιση ενός νέου τομέα βιομηχανίας
Προσδίδει ανταγωνιστικό πλεονέκτημα, αφού δίνεται η ευκαιρία για την
απόκτηση νέων πελατών, νέων τρόπων μάρκετινγκ, προσέγγισης
συγκεκριμένων πελατών και παραγωγής συγκεκριμένων προϊόντων.
4. Η μετατόπιση προστιθέμενων δαπανών ή διαθεσιμότητας
Οι προστιθέμενες δαπάνες αποτελούν ανταγωνιστικό πλεονέκτημα (πχ.
εργασία, πρώτες ύλες, ενέργεια, μηχανήματα κτλ)
5. Οι αλλαγές στους κυβερνητικούς κανονισμούς
Οι επιχείρησης, οι οποίες μπορούν να προσαρμοστούν ταχύτατα σε τέτοιου
είδους αλλαγές (όπως, πρότυπα προϊόντων, προστασίας περιβάλλοντος,
περιορισμούς εμπορίου κτλ), είναι σε θέση να κερδίσουν μεγάλο πλεονέκτημα
σε σχέση με αυτές που έχουν δομήσει τις δραστηριότητές τους σύμφωνα με
συγκεκριμένα καθεστώτα κυβερνητικών κανονισμών.
8
Τρίτον, το μάνατζμεντ καινοτομίας δεν είναι μονόπλευρο. Δηλαδή, δεν
μπορεί να θεωρεί την καινοτομία ως μόνο τεχνολογική ή ως συνδεόμενη μόνο
με την αγορά ή ως μόνο οργανωσιακή, αλλά η καινοτομία χρειάζεται να
αντιμετωπίζεται και από τις τρείς αυτές πλευρές ταυτόχρονα (τεχνολογική,
εμπορική και οργανωσιακή πλευρά).
9
προϊόντων.
10
με στόχο να αποκτήσουν αμοιβαίο πλεονέκτημα. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα
να ενώνουν τις δυνάμεις τους χωρίς να πρέπει υποχρεωτικά να συγχωνευθούν.
Τέτοιου είδος στρατηγικές συμμαχίες μπορεί να πραγματοποιούνται αφενός
μεταξύ διαφορετικών επιχειρήσεων, και αφετέρου μεταξύ διαφορετικών τμημάτων
της ίδιας επιχείρησης.
Μελέτη της McKinsey & Co. [Bleeke & Ernst, 1993] έχει δείξει ότι από ένα
δείγμα 49 Διεθνών Στρατηγικών Συμμαχιών, το 51% αυτών εκρίθησαν επιτυχείς,
ενώ το 33% ως αποτυχημένες (αποτυχημένη θεωρείται εάν διαλυθεί σε πρώιμο
στάδιο, δηλαδή πριν την ημερομηνία επανεξέτασης της συμφωνίας).
11
σημαντικών πλεονεκτημάτων, περικλείει και τον κίνδυνο της αποτυχίας.
Επομένως, προκειμένου να αποφευχθούν τέτοιοι κίνδυνοι οι συμμαχίες πρέπει
να εστιάζουν στα εξής σημεία, όσο αφορά την τεχνολογία:
1. Συνεχή ανανέωση τεχνολογικού εξοπλισμού
2. Η συνεργασία μιας στρατηγικής συμμαχίας πρέπει να είναι τόσο
εντατική, ώστε τα όρια μεταξύ των εταίρων σχεδόν να εξαφανίζονται
3. Η εφαρμογή και χρήση πληροφοριακών συστημάτων δεν αρκεί για την
επιτυχία στρατηγικού σχεδιασμού. Επομένως, καθίσταται απαραίτητος
ο συντονισμός των λειτουργιών της επιχείρησης από όλα τα επίπεδα
της διοικητικής πυραμίδας σε συνδυασμό με την τεχνολογία.
12
Ανάπτυξη (Research and Development – R&D) και η οποία χρηματοδοτείται
από την ίδια την επιχείρηση. Επιπλέον σε πολλές περιπτώσεις οι νέες
τεχνολογίες αναπτύσσονται από επιχειρήσεις σχετικά μικρού μεγέθους, οι
οποίες αναπτύσσουν μεν καινοτομικές τεχνολογίες, αλλά δεν έχουν την
οικονομική δυνατότητα, αλλά ούτε την απαιτούμενη εμπειρία και διοικητική
οργάνωση, για να εφαρμόσουν ή /και να τις προωθήσουν στις αγορές. Έτσι
συνήθως πουλούν τα προϊόντα της έρευνας τους σε μεγαλύτερες
επιχειρήσεις που τις περισσότερες φορές είναι πολυεθνικές. [14]
13
στρατηγικές συμμαχίες (σύνολο επιχειρήσεων) να αποφασίσουν να υιοθετήσουν
την προηγμένη τεχνολογία και τεχνογνωσία.
Case study
Η τεχνολογική καινοτομία στην εφοδιαστική αλυσίδα
14
εταιρεία Lambert έχει το εργοστάσιό της. Επιπλέον αγρότες στην δυτικό-
κεντρική Αμερική καλλιεργούν αραβόσιτο που χρησιμοποιείται για την παραγωγή
σερβιτόλης η οποία γλυκαίνει το μείγμα. Ο αραβόσιτος θερίζεται και
αποστέλλεται στο εργοστάσιο στο Texas. Εκεί τα συστατικά αναμειγνύονται και
παράγεται το προϊόν. Τα κουτάκια αποστέλλονται στους χονδρέμπορους και στις
φαρμακαποθήκες και από εκεί διανέμονται στα καταστήματα.
15
περίπτωση που αντιληφθεί ότι κάποια από αυτά έχουν αρχίσει να ελαττώνονται –
με την προϋπόθεση βέβαια, ότι οι εταιρείες αυτές έχουν ήδη έρθει σε συμφωνία
σχετικά με το ποια θα είναι η απαραίτητα ποσότητα κάθε προϊόντος.
Βιβλιογραφία
16
Press, USA (σελ 45-47)
9. Porter E. M., Stern S., “Innovation: Location Matters”, MIT Sloan
Management Review, Summer, 28-36 (2001)
10. Ζ. Γεωργαντά, «Επιχειρηματικότητα και Καινοτομίες: Το Management της
επιχειρηματικής καινοτομίας», Ανικούλα, Θεσσαλονίκη (2003).
11. Λ. Λαμπριανίδης, «Η επιχειρηματικότητα στην ύπαιθρο», εκδόσεις
ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ (σελ. 150-155)
12. Π. Κετικίδης, Hλεκτρονική Επικοινωνία & Στρατηγικές Συμμαχίες,
περιοδικό: Planet Managemen
13. Hoffmann και Schlosser, 2001, σελ. 358-359)
14. Γιάννης Α. Χατζηδημητρίου, Εισαγωγή στις διεθνείς επιχειρηματικές
δραστηριότητες, Θεσσαλονίκη 2000, σελ 24
15. http://www.listerine.com επίσημη ιστοσελίδα εταιρείας Listerine
16. R. Kalakota and M. Robinson, e-Business, Roadmap for Success.
Reading, 1999.
17. Darrel Ince, Developing Distributed and E-commerce Application, 2004, ps
8-10.
17