A MALDICIN DO CASTRO

Esta a historia dunha familia recn mudada a A GardaPontevedra. Dita familia tia a mala fama de ricos egostas e insensibles e un dos seus hobbies favoritos era o de burlarse dos pobres botndolles en cara de que s servan para traballar e darlles comida aos ricos. Ben, despois desta descripcin da familia, imprescindible nesta historia estes durman seguinte ma da mudanza, menos a filla que deuselle por marchar a ver os castros que tanto lle chamaron atencin de camio sa nova casa. Cando chegou a telos diante das sas narices non lle parecan tan maravillosos de como os mirou dende o seu coche, e os pensamentos que lle vian deles cabeza ao velos era aos de xente pobre asquerosa como dica ela, traballando neles, e decidiu marchar cando de sopeto algo lle chamou sa atencin, una pedra coa forma dunha noz co dibuxo dunha curuxa incrustada nunha pedra do castro e sen pnsalo das veces a rapaza con toda a sa forza agarrouno, tirou del e quitouno pero acto seguido a visin da nena inundouse dunha cor branca e caiu o chan e do golpe quedou un rato inconsciente. Cando despertou nada era como antes os castros tian a xente espida e sucia traballando dentro deles, homes sachando nos campos, nenos xogando con paus. Era como si o mundo retrocedera un montn de anos volvendo a civilizacin dos celtas en Galicia algo asombroso. Pero a nena sen entender

nada do que estaba pasando comezou a correr cara a sa casa onde s atopou unhas pedras e unha parexa traballando nun campo, eran os seus pas que non lle facan caso a rapaza, era como si fora unha pantasma. Entonces ela comezou a chorar e non se explicaba o que estaba a pasar e sentou debaixo dunha rbore. Dende al esta miraba cs ollos cheos de lgrimas un pobo cheo de pobreza, si pobreza esa clase social da que ela e os seus pas pasaron toda a vida burlndose e agora eles eran os pobres. Bueno ela despois pensou que sentada non faca nada e decidiu volver aos castros e volver encaixar a pedra da curuxa no mesmo sitio e esperar a ver o que aconteca, e as o dixo as o fixo chegou a ese castro e colleu a pedra que estaba no chan e sen moita dificultade encaixouna, pero de repente apareceu como un celta, vello cunha barba ata os ps que lle dixo nena: -Rapazia, quen s ti? -Son nxela (dixo ela moi asustada) -Ah, xa sei quen eres, coezo moi ben a ta familia -Enserio? -S, eu seino todo -Por favor deixame volver a mia vida de antes seor -Cunha condicin rapacia, podo facer iso -Con cal?

-Pois como ven dixen coezo moi ben ta familia e sinto dicilo as, pero dades vergoa, porque sei que vos metedes moito coa xente pobre, non a respetades, sodes malas persoas sabes porque antes rapaza, por si non o sabas, os teus antepasados estes que acabas de ver os Celtas eran pobres pero grazas ao seu traballo e esforz foron evolucionando e sairon adiante ata chegar aos teus avos, teus pas e ti a persoa coa que estou a falar, por iso creo que podas razoar un pouco e aprender a respetalos como persoas que son coma ti e non burlarte deles. -Seino, tes razn -Polo tanto espero que esta charla que che din te axudara a cambiar os teus pensamentose agora promteme que aprenders a respetar aos pobres xa que as o foron os teus antepasados, est claro nxela? -S o xuro por Deus. Entn o vello esfumouse e todo volveu a ser como antes, excepto os seus pensamentos claro. E a rapaza comezou o seu camio ata a sa nova casa onde lle agardaban os seus pais e algns dos seus vecios mis pobres, reunidos no comedor esperando comida, a cal estaban invitados polos seus pais, algo raro non, pensaba nxela pero tia por seguro que o vello tia que ver con iso pero ela non quera pensar en nada mis, sentouse nunha silla entre os seus invitados tan necesitados e difrutou como nunca un xantar extraordinario como ningn outro da da sa vida.

FIN

Laura Rodrguez lvarez 14 anos