Professional Documents
Culture Documents
پڙهندڙن جي پسند
پڙهندڙن جي پسند
حليم بروهي
ماڻ هو ڪيترو به صاف سٿرو نظر اچي ،هن جو اندر غلظت ۽
گندگجي سجان ڀريجل هوندو آهجي .عمجر خيام ججو هڪڙو ننڍڙو شعجر
(ربائي) آهجي ،جنهجن ۾ هڪڙي بزرگ هجڪ عورت کجي چيجو تجه تون
تجه گندي ۽ غليجظ آهيجن .هجن عورت جواب ڏنجس تجه مان تجه بيشجڪ اهجا آهيان،
جيڪڇي تون چئيجن ٿڇو ،پجر بزرگ تون بجه تجه ٻڌاءِ تجه ڇڇا تون سجچ پجچ اهڙو
آهيججن ،جهڙو تون نظججر ٿ ڇو اچيججن؟ عمججر خيام جججي انهيءَ ربائيءَ کججي اردو
شاعرن مختلف شڪليون ڏيئي پنهنجن نالن سان منسوب ڪيو آهي.
.ماڻهوءَ ۾ اندر جي غلظت جا ڍير آهن ،تن کي ڪڍڻ جا فقط ٻه رستا آهن.
گهٽ ۾ گهٽ گه ڻو اڳ اهو منهنجو خيال هو .هڪڙو رستو هيءُ آهي ته ڪو
ڪتاب ڇاپجي ان ۾ پنهنججي اندر ججي غلظجت ظاهجر ڪري ان غلظجت مان جنجد
ڇڏايجو .ٻيجو رسجتو هيءُ آهجي تجه بجي شرمجي سجان غليجظ ۽ گندي زندگجي گذارڻ
ل ڳو .مون پهريون رستو ورتو ۽ هڪڙو ننڍڙو ناولٽ لکيو ،جنهن جو نالو هو
اوڙاهه ،اهو اندر جو اوڙاهه هو ،جنهن ۾ غلظت ۽ گندگي هئي ،منهنجي اندر
ججي ،ڇڇو تجه ماڻهجو سجڀيئي اندر ۾ گندا ۽ غليجظ آهجن ،تنهجن ڪري اهجو ڪتاب
ماڻ هن کي پسند آيو ،جو ان ۾ سڀني ماڻ هن جي اندر جي عڪاسي هئي .اهو
ڪتاب آئينجو هجو ،جنهجن ۾ هجر ڪنهجن ماڻهوءَ کجي سجندس اندر صجاف ۽ چٽڇو
نظجر آيو ،اڳتجي هلي مان سمجهي ويس ته اهجو ڪتاب اجائي محنت هو ۽ اهجو
ڪتاب لکججڻ سججان منهنجججي اندر جججي اوڙاهججه جججي غلظججت ۽ گندگججي ۾ ڪڇڇا
گهٽتائي نه آئي ،ويتر اها غلظت ۽ گندگي وڌي وئي .باقي رهيو ٻيو رستو،
جيڪڇو اختيار ڪرڻ ججي ڪوشجش اجائي هججي هجا ،ڇڇو تجه مان پاڻ بجه ٻيجن
ماڻهجن وانگجر غليجظ ۽ گندگجي ججي اوڙاهجه کجي اندر ۾ سجانڍي پئي هليجس ۽ فقجط
شرافجت ججو ڍونجگ رچائي معتجبر ٿيجو پئي هليجس .اهجا آهجي حقيقجت ،جنهجن لءِ
چيو ويو ته حليم جو ڪتاب اوڙاهه سنڌيءَ ۾ پهريون نفسياتي ڪتاب آهي ،اهو
آهي نسورو ڪوڙ.
.ليکجڪ ججي سجڃاڻپ ان ٻوليءَ سجان نجه ٿيندي آهجي ،جنهجن ٻوليءَ ۾ هجو
لکندو آهجي .هزاريجن ڪتاب فرينجچ ٻوليءَ ۾ لکيجا ويجا آهجن ،ڇڇا انهجن سجڀني
ليکڪن جي سڃاڻپ فرينچ ٻولي آهي؟ هزارين ڪتاب جرمن ٻوليءَ ۾ لکيا
ويا آهن ،ڇا انهن سڀني ليکڪن جي سڃاڻپ جرمن ٻولي آهي؟ لکين ڪتاب
انگريزي ٻوليءَ ۾ لکيججا ويججا آهججن ،ڇ ڇا انهججن س جڀني ليکڪ ڇن جججي س جڃاڻپ
انگريزي ٻولي آهجي؟ ائيجن چينجي ،جاپانجي ،هندي ،ٻيون هزاريجن ٻوليون بجه
ڪتابجن سجان ڀرپور آهجن ،تجه ڇڇا انهجن ججي لکيجن ليکڪڇن ججي سجڃاڻپ سجندن
اهجي ٻوليون آهجن؟ جنهجن ٻوليءَ ۾ فقجط چار ڪتاب لکيجا ويندا آهجن ،انهجن ججا
ليکججڪ پاڻ پڏائڻ لءِ جنهججن ٻوليءَ ۾ لکندا آهججن ،تنهججن ٻوليءَ کججي سججندن
سڃاڻپ جو ٺپو هڻندا آهن.
.پوءِ ججي ٻولي ليکجڪ ججي سجڃاڻپ ناهجي تجه ليکجڪ ججي سجڃاڻپ ڇڇا آهجي؟
ليکجڪ ججي سجڃاڻپ آهجي هجو آئڊيجا ،اهجي آئڊياز ،اهجو خيال اهجي خيالت ججن ۾
نواڻ هجي ،جن ۾ ڪا اهڙي ڳالهه هجي ،جا اڳ چيل يا لکيل نه هجي .پوءِ
اها ڳالهه ڪهڙي به ٻوليءَ ۾ لکيل هجي يا چيل هجي .ساڪريٽس ،پلئٽو،
ارسٽاٽل جي سڃاڻپ سندن اهي آئڊياز ۽ خيال آهن ،جي ڪي هنن دنيا جهان
کي ڏنا ،نه ڪي هنن جي اها ٻولي جا انهن لکڻ ۾ ڪتب آندي .آئنسٽائن جي
سجڃاڻپ ٿيوري آف لئيجٽ آهجي ،نجه ڪڇي جرمجن يجا انگريزي ٻوليون ججن ۾
هو لکندو هو .ائين ڊگهي لسٽ آهي ،مارڪوني جي سڃاڻپ سندس ايجاد هئي،
نه ڪي سندس ٻولي .۽ مون تي تهمت آهي ته منهنجي سڃاڻپ سنڌي ٻولي
آهجي ،حالنڪڇه مون جيڪڇي ڪجهجه ڪيجو آهجي ،تنهجن ججو ڪڇو بجه واسجطو نجه
انگريزي ،نه اردو ۽ نه ئي سنڌي سان رهيو آهي .ماڻهوءَ جي ذهن جو ڪو به
تعلق نجه هوندو آهجي ،ججا هجو ڳالهائيندو آهجي ،يجا لکندو آهجي .ايجاد ۽ نواڻ ججي
سوچ ذهن ۾ هوندي آهي ،ٻوليءَ ۾ نه .سڄي دنيا اهي ڳالهيون ڄا ڻي ٿي،
پجر ججي نٿڇا سجمجهن تجه فقجط سجنڌي لکندڙ ۽ سجنڌي پڙهندڙ نٿڇا ڄاڻڇن ،ڇڇو تجه
هنجن نجه تجه ڪڇا نئيجن سجوچ ڏنجي آهجي ۽ نجه ڪڇا ايجاد ڪئي آهجي .سجڌي لکندڙ ۽
سججنڌي پڙهندڙن مان جنهججن گهڻ ڇي لٻاڙ بازي ڪئي آهججي ،يججا اکججر گ جڏ ڪري
سجنڌي ڊڪشنريون پنهنججن نالن سجان ڇپرايون آهجن ،تجن تجي دانشور ججو ٺپجو
هنيو ويو آهي ،ڇو ته نه ته هنن ڪا نئين سوچ ڏ ني آهي ۽ نه ڪا انڌي منڊي
ايجاد ڪئي آهي.
.سجنڌين ججي دنيجا بجه عجيجب آهجي .لکندڙ ،پڙهندڙ ۽ ڳالهائيندڙ گهٽبجا وڃڇن.
گهڻڇو ڪري ننڍڙن شهرن ۽ ٻهراڙيجن تائيجن محدود ٿيندا پيجا وڃڇن ،پجر اهجو
احسججججاس کيجججن ڪونهجججي ،مون 1967ع ۾ جڏهجججن پنهنجججججو پهريون ڪتاب
(انگريزي ۾) ڇاپيجو تجه ان ۾ تمام گهڻڇو گنجد هجو ،انگريزي بلڪڇل غلط هئي،
ڪنهجن اکجر ججي اسجپيلنگ صجحيح نجه هئي .نجه ان ۾ ڪڇو خيال هجو ،نجه ان ۾ ڪڇو
آئڊيجا هجو ،بجس فقجط ڪتاب ڇپائڻ ججي شوق ۾ ٽائپ رائيٽڇر تجي ڪتاب لکجي
ويس .ان زماني ۾ ڪمپيو ٽر نه هئا ،جو اسپيلون ۽ انگريزي درست ڪن ،پر
اهجو ڪتاب سجنڌين ۾ ڏاڍو پاپولر ٿيجو ،ججو سجنڌين ۾ انگريزي پڙهجڻ ججي عادت
نه هئي ،پوءِ اهو ڪتاب پاپولر ڇو ٿيو ،سبب فقط اهو هو ته اي ڪي بروهي
منهنجي ڀيڻويي محمد حنيف جي دوستي ڪري ان ڪتاب جي ساراهه ڪئي.
منهنججو ٻيجو ڪتاب (انگريزي ) غيجر پاپولر فقجط ان ڪري ٿيجو ججو اي ڪڇي
بروهجي جهڙي ڪنهجن مشهور ماڻهجو ان ججي سجاراهه نجه ڪئي ،پجر مان ويجس
انگريزي چوپڙيون ڇپائيندو ۽ ائين منهنجي انگريزي وئي سڌرندي .مطلب ته
ججي گجو گنجد لکجو تجه ان کجي شهرت ڏيجڻ لءِ ڪنهجن وڏي ماڻهجو ”کان ديباچجو
لکايو“ اها آهي سنڌي ذهنيت.
.پوءِ مون اردو لکڻ شروع ڪيو .ان زماني جي سنڌي اردو جهيڙي هلندي به
اردو وارن منهنجي مخالفت نه ڪئي جو منجهي پيا ته هي اردو آهي يا سنڌي
جيتوڻيجڪ سجنڌين کجي منهنججي اهجا ڳالهجه نجه وڻڇي ،ٻئي ڌريون منجهيجل ئي
رهيون .سجنڌي چون تجه زميندارن ججي ظلم ۽ هارين تجي ٿيندڙ ظلمجن بابجت لک
۽ اردو وارا سججمجهن تججه مان حرامپائي پيججو ڪريان .جيتوڻي جڪ مان نججه هاري
هوس ،نه زميندار هوس ،نه منهنجو هنن سان ڪو واسطو هو نه هنن بابت ڪا
ڄاڻ هيجججم ۽ نجججه وري منهنججججي ذهجججن ۾ ڪڇڇڇا حرامپائي هئي .پوءِ مون وري
انگريزي ۽ اردو سجان گجڏ سجنڌي ۾ بجه لکجڻ شروع ڪيجو .منهنججي فطرت ۾ الءِ
ڇڇا هجو ۽ الءِ ڇڇا آهجي ،ججو اهجي ٽيئي ٻوليون مان گڏوگجڏ لکندو آيجس .اردو
ڳالهائيندڙن وٽ مزاح ججو مزاج هجو ،پجر سجنڌي ڳالهائيندڙ انهيءَ مزاج کان
ڪورا (خالي) هئا ۽ بحجججث ڪندي جهيڙي ججججو رويجججو اختيار ڪندا هئا ،پجججر
منهنجججو شايججد دماغ خراب هججو ،جججو مان ڪنهججن جججي بججه پرواهججه ڪرڻ بدران
پنهنجو ڪم ڪندو آيس ،مون لکڻ بند نه ڪيو.
.ايوب خان ججي ڏينهجن ۾ منهنججي هڪڙي انگريزي ڪتاب کجي ريجڊ ٽڇڪ
مارڪ ڪيججو ويججو ،معني جٰ تججه جيججل ۾ وجهججي ڇڏيوس .بابججا انٽيليجنججس ۾ هججو
پڇيومانس ته سندس نوڪري جو ڇا ٿيندو؟ چيائين ته تون پنهنجو ڪم ڪر ۽
مان پنهنججو ڪڇم ٿڇو ڪريان .بابجا چوندو هجو تجه مان ان کجي ليکجڪ ئي نٿڇو
مڃان ،جيڪ ڇو پنهنجيججن لکڻيججن ڪري جيججل نججه ويججو هجججي .انهججن ئي ڏينهججن ۾
لهور جججي هڪڙي هفتججي وار اخبار ججي ڪور تجي وڏن اکرن ۾ لکيججل هجو تجه
”حليم بروهي هندو ذهنيت ڪا قلمي نام هئي“ مون اهو رسالو گاڏي کاتي جي
هڪڙي اسٽال تي ٽنگيل ڏٺو ۽ ماٺ ڪري اتان کسڪي ويس.
منهنججو پهريون سجنڌي ليجک (افسجانو) ”ال ججي ڳول ۾“ هجو ،جيڪڇو اڄ بجه
مون کجي وڻندو آهجي .ان ججو جواب ئي ڪونهجي ،پجر هلڪڇي سجنڌي ذهنيجت کجي
منهنججا ٿرڊ ڪلس افسجانا جهڙوڪ ”رڪشجا ،شادي ،چوڪيدار“ وڻندا آهجن.
ججن ججو مزاح ۽ مزاج فقجط سجنڌي لکڻيجن تائيجن محدود آهجي ،سجي ڇڇا ڄاڻڇن تجه
ليجک ۽ ليکجڪ ۾ ڪهڙو ناتجو آهجي .ليجک ليکجڪ ججو اندريون روپ هوندو آهجي ۽
ليکجڪ ليجک ججو ظاهري روپ .هڪڙي ڪامجا ،ڪولن ،سجيمي ڪولن ججي جاءِ
مٽائڻ سان ليکڪ جي ليک مان ساهه نڪريو و ڃي .جي ڪي انگريزي ڪتاب
پڙ هڻ جا عادي آهن ،اهي ڄا ڻن ٿا ته سنڌين کي ڪا به ڄاڻ ناهي ته ڪاما،
ڪولن ،سجججيمي ڪولن ،هائفجججن ،ائسجججٽرڪ جهڙيون نشانيون ڪٿڇڇڇي ۽ ڇڇڇڇو
لڳائبيون آهجن .سجنڌي لکجت مان هاڻڇي تجه انورٽيجڊ ڪامجا بجه غائب ٿيندي پئي
وڃي .اهي آهن سنڌي دانشورن ۽ عالمن جا ڪم.