ఓ౦ శ్రీ సాయి రామ్ గజే౦ద్ర మోక్ష౦ (కొన్ని పద్యములు) సీ.

భుగభుగాయుత భూరి బుద్బుద్చ్ఛటలత ొఁ గద్లుచ్బ దివికి భ౦గ౦బు లెగయ భువన భయ౦కర ఫూతకార రవమున ఘోరనకీ గాహకోటి బెగడ ీ వాలవిక్షేప ద్బరాార ఝా౦ఝాన్నల వశమున ఘమఘమావరత మడరొఁ గలలల జాల స౦ఘతత న౦బులొఁ ద్టీ చ్రులు మూలములతో ధరణొఁగూల ో తే. క. శా. సరసి లలనబ౦డి పొ డగన్న స౦భరమి౦చి యద్రి కుప్ిి౦చి ల౦ఘి౦చి హు౦కరి౦చి భానబొఁ గబళి౦చి పటట సారాానబ పగిది నొకామకరే౦ద్బొఁ డిభరాజు నొడిసిపటటు. ు ర కరిొఁ దిగుచ్బ మకరి సరసికిొఁ, కరి ధరణకి మకరిొఁ దిగుచ్బొఁ కరికరిబెరయన్ కరికి మకరి మకరికిొఁ గరి, భరమన న్నటో తల కుతల భటటలద్రిపడన్. పాద్ ద్ా౦ద్ాము నేలమోప్ి పవనబన్ బ౦ధి౦చి ప౦చేదిరయో నకాద్౦బు౦ బరిమారిి బుదిిలతకున్, మాఱాకు హత్తత ౦చి న్నిః ఖే(భే)ద్ బరహాపదకవల౦బన గత్త౦ గరడ౦చ్బ యొగర౦ద్బ మ ర ీ ి రాయద్ నికీము వికీమి౦చొఁ గరి పాదకకా౦త న్నరాకీమై ీ ఉ. ఊహ కల౦గి జీవనపు టోలమున౦ బడి పో రిచ్బన్ మహా మోహలతక న్నబద్ి పద్మున్ విడిప్౦చ్బ కొన౦గలేక స౦ ి దేహముొఁ బొ ౦ద్బ దేహకియ దీనద్శన్ గజము౦డ భీషణ ీ గాహ ద్బర౦త ద్౦త పరిఘటిుత పాద్ఖబరాగీ శలయమై. ీ శా. నకనకనేక పయూధముల్ వనములలన౦ బెద్దకాల౦బు స నకాన్న౦పన్ ద్శలక్షకోటి కరణీ నకథబ౦డనైయు౦డి మ దకనక౦భిః పరిపూరణ చ్౦ద్న లతక౦త చకఛయల౦ద్బ౦డలే ద కీ నీరాశ న్నటేల్ వచిిత్త, భయ౦బెటో ోకదే, యిీశారా! శా. ఏ రూప౦బున దేన్నగెలత ు, న్నటమొఁ దేవేలుిొఁజి౦త్త౦తు, న వాయరి౦ జీరద్బ, నవారడడ మిక, న్నవాారి పరచకరోతత మున్ వారి౦ప౦ ద్గు వారలెవా, రఖిల వాయపార పారాయణుల్ లేరే, మ్రకెాద్ దికుామాలిన మ్రఱాలి౦ప౦ బరపుణకయతాకుల్. ొ

ఉ.

ఎవాన్నచే జన్న౦చ్బ జగమవాన్న లలపల నబ౦డు లీనమై యిెవారన్న య౦ద్బ డి౦ద్బ బరమేశారుడవాడు మూలకారణ౦ బెవాొఁడనకది మధయలయుడవాడు సరాముొఁ దకనయిెైన వాొఁ డవాడు వాన్న నకతాభవు నీశారునే శరణ౦బు వేడద్న్.

క. క. సీ.

ఒకపరి జగములు వలిన్నడి, యొకపరి లలపలికిొఁ గొనబచ్బ నబభయము దకనై సకలారథ సాక్షియగు నయయకల౦కున్న నకతామూలు నరిథొఁ ద్ల౦తున్. లలక౦బులు లలకేశులు, లలకసబలుొఁ దగిన తుది నలలక౦ బగు ప్ె౦ థ జీకటి కవాల నవాడు, నేకాకృత్త వలుగు నతన్న నే సేవి౦తున్. భవము దో ష౦బు రూప౦బు కరా౦బు నకహాయమునబ గుణము లెవాన్నకి లేక జగములొఁ గలిగి౦చ్బ సమయి౦చ్బ కొఱకునై న్నజమాయ నవాొఁడిన్నియునబ దకలుి నకపరేశునకు నన౦త శకితకి బరహ్మాకిద్ిరూప్ికి రూపహీనబ నకునబ జితర చకరునకు సాక్షికి ఆతావిభునకుొఁ బరమాతుానకుొఁ బరబరహామునకు

ఆ. తే. క. సీ.

మాటల నఱబకల మనములొఁ జేర౦గొఁగాన్న శుచికి సతత వ గముయడగుచ్బ న్నపుణుడైనవాన్న న్నషారాతకు మచ్బివాన్న కేనొనరు వ౦ద్నములు. త సీత ీ నపు౦సక పురుష మూరితయునబ గాక త్తరయగమర నరాది మూరితయునబ గాక కరా గుణ భేద్ సద్సత్రకాశిగాక వనబక నన్నియుొఁ దకనగు విభొఁద్ల౦తు. కలొఁడ౦ద్బరు దీనబలయిెడొఁ గలొఁడ౦ద్బరు పరమయోగి గణములపాల౦, గలొఁడ౦ద్బ రన్నిదిశలనబ, గలొఁడు గల౦డనడువాడు గలడో లేడో . కలుగడే నకపాలి కలిమి స౦దేహి౦చి గలిమి లేములు లేక గలుగువాడు నకకడడ పడరాడ నలిన సాధబవులచేొఁ బడిన సాధబల కడడ పడడువాడు చ్ూడడే నకపాటట చ్ూపులొఁజూడక చ్ూచ్బవారలొఁ గృపొఁజూచ్బవాడు లీలతో నక మ్రరాలి౦పడే మ్రఱొఁగుల మ్రఱొఁగుల మ్రఱలెఱబ౦గుచ్బొఁ ద్నబి మ్రఱగువాడు

తే. క.

నఖిల రూపులుొఁ ద్నరూపమైనవాడు నకది మధకయ౦తములు లేక యద్రువాడు భకత జనముల దీనబల పాలివాడు వినడ చ్ూడడ తలపడ వేగరాడ. విశాకరు విశాద్ూరున్న, విశాాతాకు విశావేద్బయ విశుానవిశుాన్ శాశాతు నజు బరహాపరభు, నీశారున్న౦ బరమ పురుషు నే భజియి౦తున్.

ఉ.

ఓ కమలాపత ! యో వరద్! యో పరత్తపక్ష విపక్షద్ూర! కు యోయ! కవియోగి వ౦ద్య! సబగుణోతత మ! యో శరణకగతకమరా నోకహ! యో మునీశార మనోహర! యో విపుల పరభావ! రా వే, కరుణ౦పవే, తలపవే, శరణకరిథన్న ననబి గావవే.

శా.

లావొకిా౦తయు లేద్బ, ధైరయము విలలల౦బయిెయొఁ, బాణ౦బులున్ ర ఠావుల్ ద్ప్ెినబ, మూరఛవచిొఁ, ద్నబవున్ డసెెన్, శీమ౦బయిెయడిన్ నీవే తపి న్నతిః పర౦బెగ, మన్ని౦ప౦ ద్గున్ దీనబన్నన్, రావే యిీశార! కావవే వరద్! స౦రక్షి౦పు భదకతాకా! ర

మ.

అల వైకు౦ఠ పుర౦బులల నగరిలల నక మూలసౌధ౦బు దక పల మ౦దకర వనక౦తరామృతసరిః పా౦తే౦ద్బ కా౦తోపలల ర తృల పరయ౦క రమావినోది యగు నకపని పరసనబి౦డు వి హాల నకగే౦ద్రము ’పాహి పాహి’ యనొఁ గుయాయలి౦చి స౦ర౦భియిె. ై

మ.

సిరిక౦ జెపుిడు శ౦ఖ చ్కీ యుగము౦ జేదో యి స౦ధి౦ప డే ి పరివార౦బునబ జీరొఁ డభరగపత్త౦ బన్ని౦పొఁ డక కరిణకా౦ తర ధమిాలో ముొఁ జకానొతతడు వివాద్పో ర ద్ి త శ్రీకుచో పరి చేలా౦చ్లమైన వీడడు గజపాణకవనోతకెహియిెై. ర

మ.

తనవ౦టన్ సిరి, లచిివ౦ట నవరోధవాతమున్, దకన్నవ ర నినబ బక్షీ౦ద్బడు, వాన్నపొ ౦తనబ ద్నబిః కౌమోద్కీ శ౦ఖ చ్ ర కీన్నకాయ౦బునబ, నకరద్బ౦డు, ధాజినీకా౦తు౦డుొఁ దకవచిి రొ యయన వైకు౦ఠ పుర౦బున౦ గలుగు వాపాల గోపాలమున్.

క. మ.

అడిగెద్నన్న కడువడిొఁ జనబ, నడిగిన ద్నబ మగుడ నడుగొఁడన్న నడ యుడుగున్ వడవడ సిడిముడి తడబడ, నడుగిడు నడుగడనబ జడిమ నడుగిడు నడలన్. కరుణక సి౦ధబడు శౌరి వారిచ్రమున్ ఖ౦డి౦పగాొఁ బ౦ప్ె స్ తారితక క౦ప్ిత భూరి చ్కీము మహో ద్య దిాసబులి౦గచ్ఛటా పరిభూతక౦తర శుకీమున్ వహువిధ బరహాా౦ఢచ్ఛటా౦ తర న్నరాకీముొఁ బాలితకఖిల సబధక౦ధశికీము౦ జకీమున్.

శా.

భీమ౦బెై తలొఁద్బ౦చి పాణముల్ొఁ బాప్ె౦ జకీ మాశు కిీయన్ ర ర హేమక్షమాధర దేహము౦ జకిత వనేయభే౦ద్ర స౦దో హమున్ గామకోీధన గేహమున్ గరటి రకత సావ గాహ౦బు న్న ర సీెమోతకెహము చీత దకహము జయశ్రీమోహమున్ గాహమున్. ీ

మ.

వమము౦ బాసిన రోహిణీవిభు కియన్ ద్రిి౦చి, స౦సార ద్బిః ీ ఖము వీడక ాని విరకత చితున్న గత్తన్ గీహ౦బు పటటడిి పా త ు ద్ము లలారిి, కరేణుకావిభుడు సౌ౦ద్రయ౦బుతో నొప్ెి స౦ ో భరమ దకశా కరిణీ కరోజిి త సబధక౦భ సాిన విశా౦తుడై. ీ

శా.

పూరి౦చన్ హరి పా౦చ్జనయముొఁ, గృపా౦భోరాశి సౌజనయమున్ భూరి ధకాన చ్లాచ్లీకృత మహాభూత పరచైతనయమున్ సారోదకర సితపరభా చ్కిత పరజనకయది రాజనయమున్ ద్ూరర భూత విపనిదైనయమునబ, న్నరూతదిాష తైెనయమున్. ద

మ.

మ్రఱసె న్నిరజర ద్బ౦ద్బభుల్, జలరుహా మోద్౦బులెై వాయువుల్ దిరిగెన్, బువుాల వానజలు గురిసెన్, దేవా౦గనక లాసయముల్ ో పరగన్, దికుాలయ౦ద్బ జీవజయ ఖేల ధకానముల్ న్న౦డ, సా గరముపొ ి౦గెొఁ ద్ర౦గచ్బ౦బిత నభోగ౦గా ముఖా౦భోజమై.

క. క. క.

న్నడుద్ యగుకేల గజమునబ, మడువున వడల౦గొఁ దిగిచి మద్జల రేఖల్ ద్బడుచ్బచ్బ మలో న పుణుకుచ్బ, నబడిప్ెన్ విషు౦డు ద్బిఃఖ మురరానకథక! ణ శ్రీహరి స౦సిరశనబాన, దేహము దకహ౦బు మాన్న ధృత్తొఁ గరిణీ స౦ దో హమునబ దకనబ గజపత్త, మోహన ఘీ౦కార శబద ములతో నొప్ెిన్. కరమున మలో న న్నవురుచ్బొఁ, గరమనబరాగమున మఱసి కలయ౦బడుచ్బన్ గరి హరికతమున బరతుకుచ్బొఁ, గరప్ీడన మాచ్రి౦చొఁ గరిణుల మరలన్.