Mané Bentu Lésti

By Dr. Azágua

Mané éra konfuzentu,farfadjadu sima bentu lésti. Undi el bába, sina ten ki stába.

Mané, apezar d’éra fastentu y bôkudu, nunka el brigada ku ningen. Ten ôtus ki ta frâ ma

Mané nen móska el ka bulí. Má undi el staba, sê bóka ka ta fitxaba. El gostaba di

minaba. Gérra el ten ki pôba algen n’el nen s’éra só ku bóka.

Éra dia dimingu. Na Kutélu di Nho Manê-Santu, dipôs di misa, gêntis txêu staba

rodiadu. Uns ta djuga baradja, ôtus ta djuga orin, ôtus t’odja djôgu, ôtus inda t’obi relátu

di Portugal entri Spórti y Benfika. Djôgu riju, táku-táku, má kêl dia Spórti ganhaba 3-1 !

Benfikistas éra más txêu y és stába tudu nervozu. És tinha razan. Txêu d’es perde na

pósta. Djonzin pusta sê úniku rádiu k’el tinha, el perde-l; Pedrin, un kamiza kaska d’óbu;

Télo, un karsa bonbazinu, Mané, un rilóji di marka Omega.

Pelétxa, mudjê grandi ki gostaba di dába nobidádi, saí na altu kutélu el pupâ tan

riju ki tudu santu, anju y arkanju ôbi-l na séu, el frâ: Itália djâ parí mininu mátxu! Itália djâ

parí mininu mátxu!

Mané, kuma éra speradu, el ten ki kudiba primêru, el frâ k’un kara lérés: El é

argun limária?! Bu ka podê fra-nu si Itália parsê ku kabra ó ku baka?! Só limária ki ta

parí! Midjó nha kompô konbérsu! Pamó nha kal frâ dj’el ten mininu! S’éra nha mudjê,

nha ka ta papiaba sin!

Pelétxa responde-l: Bó, juís ka bu tumâ! Kô frâ s’éra bu mudjê, pamó bu ka

kazadu y ningen ka mestê-bu! Bó, nen baka nen kabra ka pa bó! N’un mudjê ka mestê

ómi ki ta papiâ dimás! Djô papiâ tê ki bêxu djâ rabidâ! Bu ten sina bó lâ! Pur isu bu ka ta
 2

ba misa konfesâ y nen nhô pádri ka ta bensoâ bu pekadu! Kuza ki bu krê ê fazê sina! Un

dia dja-n sabe m’es ta kebrabu bóka!

Pedro, maridu d’Itália, ki staba ta djuga biska, inda ka dába un piu. El labanta trin,

el botâ baradja riba méza, el kosâ garganta dôs bês, el kudí: Mané, dja-n ôbí kuza bu frâ,

N dixa-bu kabâ di frâ! Dja-n ôbí ma nha mudjê djâ ten fidju. N sta kontenti, má, s’é ka

pamódi es gêntis li, N ta mostraba bó kenha k’é ómi!…

Mané frâ: Kêlâ kô frâ! Mi mé é ómi sima bó! Anti el fitxa bóka, Pedro fitxa mon, el

galopiâ, el tra-l ku sôku dentu tésta, Mané kaí séku di kósta. Mané éra altu, el kaí sima

un kokêru. Gêntis djunta és kumesa ta grita ma Mané djâ perde fôrgu. Ana soma na

porta k’un baldi d’águ, es tuma-l el, es xagua-l riba kabésa di Mané. És da-l parmada na

kara tê k’el korda. Mané stába tramunuzadu, tontu, trapadjadu, disnortiadu, distronkadu,

dizamparadu, kamufladu, kalapitxadu. Korda-kêl-korda, el ka dâ un piu, es labanta-l di

txon sima kôrbu modjadu, es leba-l kaza banbudu.

Mané Benfikista perde djogu, el perde pósta, el perde gérra. Póbri koitadu Mané,

el ten três dia, três nôti sen kumê ! Kompô-kel-kompô, tê ôji, el ka metê na kombérsu k’ê

ka di-sél. Mané ba tuma juís di bês!

Mané bira ómi drêtu, el fika ta bá misa tudu dia dimingu, el konfesa nhô Pádri tudu

sê pekadu. Nho Pádri pidi Déus pa perdoa-l. Nhor’Dés frâ ka ten prubléma ! Un anu

dispôs Mané kaza ku ‘Ntónia, irmã d’Itália. Dispôs es ten un mininu fémia. Pedro, maridu

d’Itália, un bês sê inimigu, ôji sê amigu, sê kumpádri, padrin di sê mininu.