3. hugvekja Slm. 22: 11. "Til n var mr varpa fr murkvii. ert minn Gu fr murlfi.

"

Srhver dagur, sem vr lifum, er nr vottur um Gus n og miskunnsemi, og v ttum vr aldrei a lta svo nokkurn dag hj la, a vr ekki lyftum hjrtum vorum upp til Drottins og endurminnumst hans gsku me aumjkasta akklti. Og egar vr n essari kvldstundu rennum huganum yfir vora linu vi og hugsum til ess, hvernig Gu hefir leitt oss fram ennan dag, megum vr ekki undirtaka me Dav og segja: "Til n var mr varpa fr murkvii. ert minn Gu fr murlfi," og munu ekki tilfinningar vorar brjtast t me essum ea vlkum orum: mean g enn var mlga barn og gat sjlfur enga bjrg mr veitt, lst , Drottinn! nn fyrir mr. n furlega forsjn, sem vakir yfir llum lifandi skepnum, sem fir fugla himinsins og klir liljugrs akursins, ni einnig til mn, og bj mr nringu vi brjst mur minnar og vikvma elsku hjrtum foreldra minna. "En fair minn og mir mn yfirgfu mig, en Drottinn annaist mig." (Slm. 27: 10) , sem sagir; "leyfi smbrnunum til mn a koma og banni eim a ekki, v a vlkum heyrir gusrki til", gjrir mig einnig hluttakandi inni heilgu skrn. 16 vissi g ekkert af v og skildi a ekki, en n s g, a n eilfa furgska, sem tlai lkama mnum nringu, svo hann gti fengi vxt og vigang, l einnig nn fyrir mnum andlegu rfum og leiddi mig snemma a endurfingarinnar laug, svo a or innar blessunar yru lesin yfir mr og g fengi inntku itt rki. gafst mr n til ess a fast kristilegri kirkju og f kristilega uppfringu. lst ljs inna sannleiksora upp renna slu minni, svo g lri a ekkja ig einn sannan Gu og ann sem sendir Jesm Krist. ! hve aumur vri g, ef g ekki ekkti ig og frelsara minn, ef g ekki gti sent mitt bnarkvak upp hirnar til n; ! vri g n hjlpar og huggunar lfi og daua. En sll er g, a g ekki hann, af hverjum allt faerni nefnist himni og jru: lfsins eilfa hfund, einn sannan Gu, sem ekki er einungis almttugur og rttltur, heldur einnig fair allrar miskunnar; sll er g, a g veit, a Gu sinni eilfu dr bi v ljsi sem enginn fr til komist, hefir hann opinbera sjlfan sig Jes Kristi, sem er ljmi hans drar og mynd hans veru, en sem var mnnunum lkur og "bj meal vor; sll er g, a g veit, a Gu hefir Kristi frigt heiminn vi sjlfan sig, og a g get fli a Jes krossi og fengi ar fyrirgefningu synda minna og hugsvlun srhverri sorg og mu. ! hversu oft hefir a ekki hugga mig, a g treysti v,

17 a , himneski fair! ert ekki fjarlgur neinum af oss, a itt alltsjandi furauga vakir yfir num brnum og gtir eirra srhverri ney; og hversu oft hefir ekki hjlpa mr httunum og hrifi mig r dauans kverkum, j srhverju augnabliki mns umlina lfs haldi inni verndarhendi yfir mr. ! og egar lf mitt og sl tlai a slokkna solli veraldarinnar, egar mn trarsjn dapraist og hjarta mitt tlai a vera kalt og krleikslaust, leiddir mig inn a nu narbori, svo g kmist aftur samflag vi ig og frelsara minn, og g fann hvernig ylgeislar innar nar streymdu um slu mna, hvernig eir aftur lfguu trna og tendruu krleikann hjarta mnu; g fann hvernig huggun og friur streymdu til mn r hjarta lausnara mns, svo g styrktur og endurnrur sneri aftur barttu lfsins. Hversu oft hefir ekki gefi mr n til ess, af heyrn og lestri inna sluhjlplegu ora; "a styrkjast mnum innra manni fyrir inn anda" (Efes. 3: 16) og vissulega hafi g essa rf. egar g gtti a stugleika essa lfs og allra stundlegra hluta, egar g s, hvernig allt hi tmanlega byltist og breytist, hvernig allar lifandi skepnur eftir fein augnablik aftur hnga dauans fam og vera herfang rotnunarinnar og dauans: var g einatt eins og reir af vindi skekinn og lt mr feykja af hverjum kenningar-yt, tk 18 g til a flma vantrarinnar og efasemdanna myrkrum; en Drottinn! kveiktir ljs myrkrinu og upplstir mig me ljsi inna sannleiksora, svo a eilfarinnar morgunroi rann upp aftur slu minni, og g s dauleikans sl aftur skna grafarinnar myrkrum, og famai frelsara minn enn fastar og innilegar og treysti v, a hann er upprisan og lfi, og a hver sem hann trir, muni ekki fyrirfarast, heldur hafa eilft lf. ! dsamlega hefir leitt mig, Drottinn! umliinni vi, og ekki g ekki alla umhyggju, sem hefir bori fyrir mr, allar r httur andlegar og lkamlegar, sem hefir frelsa mig r, allar r syndir, sem n n hefir fyrirgefi mr, allar r bendingar, sem hefir gefi mr. Lof og dr s r fyrir a allt, fyrir alla na furlegu handleislu mr. En egar g n aftur hugleii, hvernig g hefi hagntt mr na n, frt mr nar bendingar nyt og akka nar velgjrir: ! hversu m g ekki blygast mn og jta, a g er minni allri inni miskunn og trfesti; hversu m g ekki me angri viurkenna, a g hefi veri vanakkltt barn vi svo gan og gskurkan fur. Hversu oft hefi g ekki egi nar velgjrir hugsunarleysi og vanbrka nar gfur mr til syndar; hversu oft hefi g ekki mgla yfir inni handleislu egar hn var ruvsi en hold og bl girntist: hversu oft hefi g ekki gleymt r og frelsara mnum syndasolli veraldarinnar; 19

hversu oft hefi g ekki daufheyrst vi num minningum og lti r eins og vind um eyrun jta. Hversu oft hefi g ekki me hugsunum, orum og verkum afneita frelsara mnum, og egar hann leit til mn me snu himneska augnatilliti, eins og forum til Pturs lrisveins sns: ! hve tregur var g ekki til a ganga t og grta beisklega, tregur til a afneita sjlfum mr og krossfesta holdi me ess girndum og tilhneygingum. Eins og srhvert augnablik mns lfs er vottur um na eilfu n og miskunnsemi, eins er a lka vottur um mitt akklti og mna syndasekt! En mig irar n alls ess af hjarta, sem g hefi broti mti r og bi ig, himneski fair! a fyrirgefa mr a allt Jes nafni, en gefa mr krafta til ess eftirleiis a lifa num tta r stundir sem g eftir lifaar, hvort sem r vera margar ea far, svo a hvorki hi nlga n hi komna, hvorki lf n daui, geti skili mig vi ig. Bnheyr a Jes nafni! Amen.