EXIT

xornal de galicia
Suplemento de lecer
20 de febreiro de 2009
Número 11

AÍNDA QUEDAN AQUÍ

FILLOS DE CAÍN galicia está inzada de grupos máis heavys que o vento e máis baratos que a
parís de noia. grazas á rede son máis coñecidos fóra que no seu país
2 EXIT
P
PORTADA
Fillos de Caín
METAL GALEGO:
MÁIS HEAVYS
QUE O VENTO
E MÁIS BARATOS
QUE A PARÍS
DE NOIA
EN GALICIA AÍNDA QUEDAN “FILLOS DE CAÍN”. O HEAVY METAL NON MORREU
NOS OITENTA, CADA VEZ HAI MÁIS GRUPOS QUE TRIUNFAN NO ESTRANXEIRO
C. DÍAZ . A CORUÑA
exit@xornaldegalicia.com
Era un día de inverno de 1971. O
pequeno Roger Tullgren non po-
día saír de casa por causa da neve.
De súpeto os pelos do brazo se lle
erizaron. Que estaba escoitando o
seu irmán? Que barbaridades di-
cía aquela voz estridente e por que
soaban tan atronadoramente ben
esas guitarras? Black Sabbath mar-
cou para sempre a vida do infante.
Desde ese momento, o heavy metal
converteuse na súa obsesión, ata tal
punto que tiña que escaparse do
seu traballo para acudir aos cen-
tos de concertos deste tipo que se
fan ao ano no seu país.
Con 42 anos a Tullgren descu-
bríronlle unha horrible enfermida-
de: “É vostede adicto ao heavy metal
e iso créalle unha incapacidade para
traballar”, ditaminou un psicólogo.
Tivo sorte e o mal puido atallarse a
tempo.O Estado sueco conseguiu
un emprego a media xornada para
o metalero e unha pensión men-
sual de 400 euros. Agora, o sueco
pode acudir a todos os concertos
que queira e levantar cantas veces
lle preste a man cornuda.
Isto ocorreu en Suíza, onde o
movemento heavy está moito máis
aceptado que en España. Dentro
dalgúns anos, haberá mociñas que
reciban unha paga pola súa adición
a Operación Triunfo ou a Andy e
Lucas. En Galicia, as orquestras Pa-
rís de Noia e Olympus teñen un
nutrido club de fans que os acom-
paña a todos os lados.
Pero, que pasa co heavy? É que
aquí non hai un Roger Tullgren?
Afortunadamente, non se coñece
un caso tan radical, pero si que exis-
ten moitos afeccionados a Iron Mai-
den, Pantera, Manowar ou Black
Sabbath... A Coruña, Vigo, Lugo,
Ourense. En todos os puntos xeo-
gráficos de Galicia pódese atopar
un bar onde a clientela vibre cada
vez que soa Highway To Hell. E, con
todo, poucos grupos deste xénero
pisan os escenarios galegos.
Helloween, Gamma Ray, Whi-
te Snake e Craddle of Filth son al-
gunhas das formacións que pisaron
chan galego o último ano, conse-
guindo sempre un gran éxito de
público.Entón, por que motivo os
concellos apostan tan pouco por
este tipo de música?
Marta, a baixista de Kathaarsys,
grupo de metal santiagués que xa
excedeu fronteiras, teno moi cla-
ro: “Co que se gastan os munici-
pios en orquestras podíase mon-
tar un cartel de grupos de heavy
metal de carácter internacional”.
E ela sábeo moi ben. A pesar do
descoñecemento que existe des-
te grupo, os seus tres integrantes
xa pasearon os seus acordes por
gran parte da xeografía mundial.
Só como apunte, o día 13 de mar-
XORNAL DE GALICIA. Suplemento de lecer. 20 de febreiro de 2009
A DONCELA DE FERRO ESTÉTICA FETICHISTA
IRON MAIDEN JUDAS PRIEST
A doncela de ferro comezou a tocar Grupo británico de heavy metal, é
no 76. O seu nome venlles por un considerado un dos máis influentes
cadaleito de tortura medieval tanto na música coma na estética
OS AFECCIONADOS
AO HEAVY METAL
EN GALICIA
TÉÑENO CLARO:
CO QUE GASTAN
OS CONCELLOS
EN ORQUESTRAS
PODERÍASE MONTAR
UN GRAN FESTIVAL
zo sairá á venda o seu último tra-
ballo, Anonymus Ballad, gravado
en Arxentina. O disco será distri-
buído polos países escandinavos,
grandes consumidores deste tipo
de música, xunto con Estados Uni-
dos e Canadá. Ademais de pasearse
por gran parte da xeografía gale-
ga e española, Londres, Glasgow,
Belfort, Bucarest, Viena ou Saljo-
tarjan en Hungría, son algúns dos
escenarios nos que tocarán.
Kathaarsys non só coñece o ve-
llo continente, senón que o ano
pasado se atreveron a cruzar o
charco e ir ata Sudamérica, onde
actuaron en Brasil e Arxentina.
Un dato revelador: é a banda galega
con máis visitas no myspace. E, a
pesares do que se di dos mozos que
visten de escuro, non beben sangue
de virxe. É díficil de atopar.
 XORNAL DE GALICIA. Suplemento de lecer. 20 de febreiro de 2009 EXIT 3

OZZY OSBOURNE OS DEUSES DO METAL O GLAM ROCK

BLACK SABBATH MANOWAR ALICE COOPER
Banda formada en Birmingham Os neoiorquinos caracterízanse Un dos precursores do heavy
no ano 68. O seu líder polas letras épicas e baseadas na metal, comezou a tocar no ano 64
indiscutible é Ozzy Osbourne mitoloxía nórdica en Arizona (Estados Unidos)

ESENIA
ATRAVESANDO FRONTEIRAS
Aínda que a banda viguesa leva anos tocando, o próximo mes de marzo comeza a súa xira internacional

Esenia naceu en Vigo no verán de 2004 con xente proce-

dente de antigas bandas da cidade, e coa idea, aseguran,
de montar un grupo “serio”. Nun principio dedícanse a
facer versións de grupos como HIM, Entwine o The
69 Eyes. Aínda que non lle gustan moito os clixés,
a súa música podería enmarcar-
se no heavy-rock gótico. O
próximo abril comenzarán a
súa primeira xira europea,
acompañando a banda
galega Kathaarsys. Pasarán por
Londres, Glasgow, Paris, Man-
chester e Amberes, entre otros
puntos da xeografía “do metal”.

KATHAARSYS
OS INTERNACIONAIS
A banda santiaguesa rematou o 2008 cunha xira por Brasil e Arxentina

Kathaarsys converteuse nunha das bandas españolas de metal

máis internacionais do país. No pasado 2008 conseguiron a na-

GUEDELLAS E
da desprezable cifra de 63 concertos en cidades tan emblemá-
ticas, e tamén tan afastadas de Galicia, como Río de Janeiro, Bos

COIRO: OS TÓPICOS
Aires, Hamburgo ou Polonia. En internet poden rastrexarse centos de
crónicas, opinións e valoracións que falan dunha banda de altísimo ni-

DO ‘METALERO’
vel. O conxunto galego xa alcanzou as 100.000 visitas na rede social
do myspace. O seu terceiro traballo sairá á venda o próximo mes de
marzo, e de momento, conta co bo precedente dos seus anterio-
res compactos: Portrait of wind and sorrows e Verses in vain están UN AUTÉNTICO HEAVY NON OUSARÍA LEVAR
xa esgotados. Os integrantes de Kathaarsys forman parte da pro-
dutora Silent Tree, que se dedica, con relativo éxito, a potenciar a
PANTALÓNS CURTOS. SÓ ANGUS YOUNG PODE
formacións de metal de dentro e fóra da comunidade galega. Má-
goa que os tres compoñentes da banda, sexan máis coñecidos, Xa o dicían os irmás de Castro, cer Angus Young, guitarrista
e recoñecidos no estranxeiro que na súa terra. fundadores de Barón Rojo: “Si de AC/DC. As camisetas serán
he de escoger entre ellos y el sempre negras e dos seguintes
rock, elegiré mi perdición”. O grupos: Manowar, Iron Maiden
mundo do heavy metal está ou Slayer. Preferiblemente se
TRASHNOS cheo de tópicos. En primeiro lle cortarán as mangas para
lugar, un auténtico metalero ten poder ensinar as tatuaxes.
CATORCE ANOS DÁNDOLLE Á CABEZA que posuír unhas coidadas gue- Un heavy auténtico coñecerá
dellas. Canto máis longas, máis unha serie de cancións como
Unha das bandas veteranas do panorama galego, leva dende 1995 percorrendo a comunidade e o norte de España
afeccionado é o individuo en unha monxa o padrenuestro.
cuestión. Iso si, as melenas de- ‘The number of the beast’, a
Desde 1995 a banda de Miño non deixou de tocar. Con ben pasar da metade do lombo canción coa que Iron Maiden
dous discos ao lombo, Tiempo e Alén, a formación de forma obrigatoria. abre os seus concertos, debe
está a gravar o seu terceiro traballo, que previsible- A indumentaria tamén é fac- ser recitada de memoria. No
mente sairá a venda no mes de maio. Ademais do tor fundamental. O auténtico momento xusto, o afeccionado
novo traballo, o grupo participou no segundo volume “fillo de Caín” debe vestir sem- en cuestión abrirá as pernas,
do Gallaecian Metal Compilation, un recompilatorio de pre cuns pantalóns negros, ou tocará unha guitarra imaxina-
formacións de orixe galega, que estará no mercado o vaqueiros no seu defecto. Outro ria, e posteriormente levanta-
próximo marzo. Como todo grupo que se prece, Tras- dos materiais téxtiles que es- rá o puño ou a man esquerda
hnos posúe unha páxina no myspace. Así foron coñeci- tán admitidos é o coiro, moi cos dedos índice e pequeni-
dos polo grupo de heavy colombiano Cracken, que os molesto nos meses de verán. ño estendidos. ¿E o karaoke?
convidou a participar nun disco homenaxe. Non tan Iso é outro punto determinan- En Barcelona existe o chama-
aventureiros coma os seus compañeiros, aínda te. O auténtico especimen de do “antikaraoke”, onde como
non tocaron fóra da península, pero todo é po- heavy metal nunca leva pan- auténticos devotos da música,
sible, e máis se falamos dunha banda de heavy talón curto. Iso só o poder fa- non fan falla as letras.
metal que leva catorce anos tocando.
4 exit xornal de galicia. Suplemento de lecer. 20 de febreiro de 2009

P
travestido en racha
jude law josh brolin
Vístese de muller para Sally Potter na súa Logo de traballar cos Coen, Gus Van
PANTALLAS Rage, que foi presentada na Berlinale cun Sant e Ridley Scott, repite con Allen no
Cine recibimento bastante tibio novo filme que rodará en Londres

INFERNO CARNAL:
ROURKE REGRESA
O intérprete borda o papel dun loitador
torturado no físico e no sentimental

V.p.m. a coruña
victor.paz@xornaldegalicia.com

Cando un realizador tan posmo-

derno como Darren Aronofsky,
responsábel da hipnótica e ob-
sesiva Pi, director de culto pola
fragmentaria e paranoica Ré-
quiem por un sueño, dixo que ía
facer un filme clásico sobre un
Ari Folman despídese do amigo que lle fará recuperar os recordos soterrados loitador, algúns pensaron que
perdera a cabeza.

FENDAS DA MEMORIA
‘vals con bashir’, proposta radical que racha coas barreiras dos
xéneros, propón unha viaxe ao intanxíbel universo dos recordos
VÍCTOR PAZ MORADEIRA. a coruña
víctor.paz@xornaldegalicia.com
É Vals con Bashir un documental
de animación, coma o definiron en
Francia, ou que é? Nos Oscar, está
nominada como filme de ficción es-
tranxeiro, pero non entrou na cate-
goría de documental. Tampouco na
de animación. Que pesou aí?
Obter a resposta a estas pregun-
tas é tan imposíbel coma ridículo.
Que máis ten! A película de Ari Fol-
man é un deses inclasificábeis ex-
perimentos que quedarán para o
recordo, pois a súa aproximación
á Primeira Guerra do Líbano é un
sincero exercicio catártico que roza
a categoría de obra mestra.
ecos do holocausto
A historia de Vals con Bashir arrinca
cunha conversa cotiá entre o direc-
tor e un amigo. Logo desta, Folman
comeza a recordar unha escena da
invasión do Líbano, que persiste e
persiste sen que poda interpretala.
Consciente de que estivo a ocultar
un recordo soterrado durante anos,
non sabe ben por que razóns, in-
vestiga o conflito, recorrendo a ex
compañeiros da súa división, entre
outras fontes diversas.
Nisto, Vals con Bashir é un do-
cumental ao uso, só que está feito
por animación. Así e todo, a forma
na que se desenvolven as escenas de
reconstrución bélica remiten máis
«vals con bashir»
Ari Folman
ARI FOLMAN, RON BEN-YISHAI, RONNY
DAYAG, DROR HARAZI, ORI SIVAN
Historia autobiográfica do
director Ari Folman, que participou
na Primeira Guerra do Líbano en
1982. Movido por un compañeiro
que lle fai recordar o conflito, dá
comezo a unha investigación para
recuperar as memorias perdidas
deses días. A película foi definida
en Cannes coma un documental
de animación.
o director fai unha
analoxía entre o
holocausto nazi
e as matanzas de
palestinos de sabra
e shatila que se
recrean no filme
a unha fórmula de ficción. As fron-
teiras no fondo e na forma son moi
difusas. Por iso é interesante.
Folman leva o espectador até Sa-
bra e Shatila, onde se deron terribles
masacres de palestinos por parte dos
falanxistas cristiáns, con Israel mi-
rando para outro lado. O director
fai unha durísima analoxía entre o
Holocausto nazi e este exterminio,
como se a historia se contempla-
se coma un bucle no que se repi-
ten os feitos, cambiando só quen
ocupa o posto de represor e quen
o de reprimido.
Folman parte do difuso para
concluír co máis duro: imaxes de
arquivo que impactan ao espec-
tador de forma abrupta e moles-
ta. É como se quixese cuspir todo
o que leva dentro e admitir a súa
culpa, a do pobo israelita. Catarse.
É o seu estraño e onírico recordo
ficticio? Inventouno para encher
unha fenda da memoria que o aver-
goña? Auschwitz, 1940. Gaza,
2009. Todo dito.
Pero o autor neoiorquino é un
bendito mentireiro. Se se escara-
bulla na fórmula, constátase que
o clasicismo, está só no formal
(en parte). A alma da película é
puramente hipermoderna: ese
novo estadio, resultante de pasar
o filtro do moderno ao posmo-
derno, que só conseguiron no
cine norteamericano Fincher
(Zodiac) e Paul Thomas Ander-
son (Pozos de ambición), e ao
que agora se suma Aronofsky.
Tarantino dá certas mostras en
Death Proof. Suporá Inglorious
Basterds o seu rebautismo?
retrato decadente
Porén, o máis hipnótico do fil-
me non é esta evolución creati-
va –que configurará o cine do
futuro–, senón o seu personaxe
principal, interpretado sober-
biamente por Mickey Rourke.
O actor constrúe un excelente
retrato do
«el luchador»
Darren Aronofsky
MICKEY ROURKE, MARISA TOMEI, EVAN
RACHEL WOOD, JUDAH FRIEDLANDER
Randy The Ram Robinson
foi un dos mellores loitadores
de wrestling dos 80. Xa retirado,
trata de continuar a súa carreira
nos circuítos independentes. Tras
sufrir un infarto, recoméndanlle
que deixe a profesión. Decide
reconciliarse coa súa filla, á que
non ve dende hai anos. Logrará
adaptarse á súa nova vida?
decadente que roza o obsesivo. Así,
o protagonista comparte a pers-
pectiva vital do matemático de Pi,
só que Randy The Ram tenta mos-
trar ao mundo que morrerá sendo
un grande loitador, mentres que
aquel procuraba a verdade abso-
luta que rexe o universo.
A fita conta ademais con outra
rexurdida, Marisa Tomei, stripper
amiga do loitador que representa a
súa última oportunidade de deixar
a vida de wrestler atrás.
A graza do filme está en saber se
The Ram logrará adaptarse a unha
vida tranquila e reconciliarse coa
súa filla. Puñadas hai as xustas para
xustificar a proposta. Fibra sensíbel,
moita. Prefire morrer Andy na area,
cuberto de gloria coma os gladiado-
res? Ou é capaz de, por un momento,
non facerlle caso ao corpo?
Rourke é a encarnación perfecta
(nunca mellor dito) deste dilema.
Un filme imprescindíbel.
 xornal de galicia. Suplemento de lecer. 20 de febreiro de 2009
p tve 2
pantallas
Televisión
a dobraxe morde a lingua
galeguizar as películas xa non é a prioridade: a normalización aposta por internet
mercedes cernadas. A CORUÑA
exit@xornaldegalicia.com
No Reino da Caveira de Cristal non
entenden galego porque a Indiana
cortáronlle a lingua. Luis Iglesia, a
voz na dobraxe do peculiar arqueó-
logo creado por George Lucas, ca-
lou pola forza na súa última aven-
tura. Songoku xa non pode pedirlle
desexos ao Dragón co agarimo da
terra. A TVG puxo demasiado ca-
ra a súa inclusión nos deuvedés. Xa
hai quen treme só de pensar en que
nun futuro Shin Chan pode deixar
de amosar o seu “cuíño”.
O Plan de Normalización Lingüís-
tica, que pretendía dobrar ao galego
un mínimo de dez filmes comerciais
ao ano, sempre foi unha utopía. Po-
rén, os dereitos mercados pola Forta
compensaban o incumprimento. O
Padriño, Indiana nos bos tempos, O
Planeta dos Simios, Pulp Fiction, o
Demoledor, Rocky ou Instinto Bási-
co asomaban pola canle autonómi-
ca cun cúmulo de rexistros agora
abandoados a prol do uso do galego
“en internet e nos móbiles”. O go-
berno pechou a billa.
Naqueles marabillosos anos, en
Hot Shots 2, Charlie Sheen espetaba
tras un golpe na testa: “Escomeza-
mos a mañá cunha tonada de Ana
Kiro”. Paula Vázquez tamén foi un
O QUE ARMA A
FOLIADA, PAGA O
GAITEIRO
John Wayne empregaba
o refraneiro autóctono no
filme ‘A Soga da Forca’
referente nunha frase da dobraxe da
serie Lei e Desorde, onde perder in-
fluencias era equivalente a que “Ta-
cho –tamén dobrador– e Gayoso xa
non che colleran o teléfono”.
Entre as traducións literais, os pro-
fesionais deixaban chiscadelas au-
tóctonas. O infinito refraneiro auto-
nómico fixo que Sean Penn ceibara
un “fillo do porco, marrán seguro”
en Mystic River, ou que Stallone lle
berrase a Bullok n’O demoledor (De-
molition Man) “Pensei que ías pras
patacas!” despois dun accidente co
automóbil. O vaqueiro encarnado
por John Wayne tamén contribuiu
ao pulo das expresións máis galegas.
“O que arma a foliada paga o gaitei-
ro”, ameazaba o xenuíno macho en
A Soga da Forca.
Na rede, as frases
míticas do rexistro
autonómico mestú-
ranse con esaxeracións,
traducións fieis á versión orixinal
e invencións cun halo de veracida-
de sen que ninguén as escoitara
nunca nunha pantalla. É o ca-
so do “Meu día, meu día!!” que
moitos din ter escoitado nun
filme sobre a Segunda Guerra
Mundial en lugar do “Mayday,
mayday!!” de rigor para pedir
axuda. Ata agora, ninguén foi
muchachada nui
O humor irreverente trae novas
‘celebrities’: Bunbury, Indurain, Pitita
Ridruejo ou De la Quadra-Salcedo
perder influencias quen de dicir en que escena ou obra
cinematográfica aparece.
era equivalente Nunha sorte de intento de resca-
a que “gayoso xa te, afeccionados á dobraxe que foron
non che collera o arrolados coas verbas en galego da
Nanny, Arale, Songoku ou Dorae-
teléfono” na serie mon queren recuperar tempos per-
‘lei e desorde’ didos. É o caso de Uxío Couto, que
ten elaborado un cento de fichas de
filmes con datos de dobraxe e se pro-
pón levar a unha web a herdanza das
inesquecibles versións galegas.
Couto xa comezou a súa pequena
carreira detrás dos micros, e coa súa
voz puido, por exemplo, darlle vida a
Luck, un malo con re-
morso, en Mensaxei-
ro do Futuro mentres
lle poñía unha pisto-
la na tempa a Kevin
Costner. Os seus referen-
tes chámanse Luis Iglesia, Al-
fonso Valiño, Ana Lemos ou Charo
Pena, os De Niro, Clarke Gable, Jo-
die Foster ou Glenn Close galegos
e un “A rañala, raparigo!” é para el
unha despedida moito mellor que
un “Sayonara baby! “.
ESCOMEZAMOS
A MAÑÁ CUNHA
TONADA DE ANA
KIRO
As referencias a personaxes
da terra son un clásico nas
versións galegas
exit 5
telecinco
sardá, de volta
Estrea programa semanal en abril,
pero soa a vello: Latre e Boris ao seu
carón. A novidade, Mercedes Milá
d
dende melmac
Bones
XABI kOSTAN. crítico
Bones, inspirada na
vida real da antropóloga
forense e escritora de éxito
Kathy Reichs, mestura
intriga e investigación
con momentos de acción,
drama e humor.
Está protagonizada
pola Doutora Temperance
Brennan e o seu equipo, ao
que se lle suma o axente
federal Seeley Booth da
unidade de Investigacións
de Homicidios do FBI, que a
chama Ósos, e de aí o título.
Pode lembrar á
serie Crossing Jordan, que
Cuatro emitiu hai meses
en toda España, tamén
cunha forense moi curiosa e
atrevida coma protagonista.
Mais Bones, aínda tendo
actores de menos prestixio
e experiencia, ten máis
gancho. Os capítulos e
casos adoitan ser máis
interesantes, orixinais
e mellor estruturados.
Chaman a curiosidade
do espectador e, agás
algún aspecto persoal dos
personaxes, pódese seguir
a trama por capítulos
separados sen problema.
Co tempo, a atención
pola vida e relacións dos
personaxes foi medrando,
tanto que ata na súa cuarta
tempada, comezada vai
pouco, vense afectados
por un antigo inimigo, un
“castigador”, que lles está
a facer a vida imposible.
Deste modo, o drama da
serie pasa a mesturarse
coa intriga. Algo máis que
acertado, pois evita os
dramatismos innecesarios.
Unha serie máis que
decente para os amantes
do xénero. La Sexta emítea
actualmente cunha grande
popularidade. l
6 exit xornal de galicia. Suplemento de lecer. 20 de febreiro de 2009

m
sammy jo pincha en vigo we Are standard
electro pop con toque disco
Dende que colaborou no Scissor Sisters Cre- A banda de Getxo presenta o vernes
música vice Canyon Tour, Jo pasou a ser o DJ oficial o seu disco homónimo na sala Capitol
Ao vivo da banda. Estará na Sala Mondo o venres acompañados por The Blows

JEremy jay:
Co músico californiano comeza DOMINGO 22
un ano máis a extensión compos- SALÓN TEATRO
telá do Festival Sinsal. Totalmente 22.00 horas. 10 euros.

escapismo
consolidada a aposta do Salón Tea- Santiago
tro logo de tres anos ininterrom-
pidos con cartel propio, a organi- dub e do cabaré post punk. Hai

e arrabaldo
o artista californiano chega a compostela
e estrea a programación compostelá de sinsal
EXIT. A CORUÑA
exit@xornaldegalicia.com
Sofisticadamente retro e seduto-
ramente ambiguo, como o definen
os seus anfitrións, os organizado-
res do Festival Sinsal, Jeremy Jay
é unha sorte de Lord Byron con-
temporáneo, un tipo insultante-
mente loiro, despeiteado e esguío
que asina cancións tan fráxiles
como sucias. Capaz de mesturar
no mesmo alambique o descenso
ao subsolo pop e o romantismo
edulcorante, o artista norteame-
ricano está tocado pola epifanía.
Este domingo, no Salón Teatro
compostelán, porá ao vivo o seu
album de debú, A Place Where
We Could Go, un traballo no que
recunca dende un cálido e noutur-
no agocho nas emocións sonoras
de François Hardy, Buddy Holly,
David Bowie ou Nirvana.
A piques de sacar unha nova
referencia, o californiano Jeremy
Jay sustenta a súa popularidade
actual entre o público indie en
dez cancións que son tamén, ao
mesmo tempo, a escapada cine-
matográfica a un imaxinario sin-
gular. A Place Where We Could
Go arrandea entre a ficción e a
realidade e vadía polas sombrizas
profundidades dunha convición
necesaria: o idilio cun propio, á
marxe da xente e das cousas que
se amorean en cada recanto e in-
terrompean as liñas de fuga, as
ganas de nos afastar do lado me-
diocre da vida, das rutinas.
CONTO DE FADAS
Ese universo pode parecer ás veces
un conto de fadas ou, tamén, ficar
na rúa debaixo de todas as luces
da cidade. Porén, ha ser sempre
un refuxio seguro para a indis-
pensábel exploración de soños.
Jay bailando, cantando e tocando
a guitarra, vén a ser coma esas vas-
tas paisaxes onde habitan os máis
encantadores personaxes, no fi-
nal das películas
de John Hughes.
Sofisticadamen-
te retro e sedu-
toramente am-
biguo, máis unha
vez, o Lord Byron
dos nosos días che-
ga a Compostela.
«A PLACE WHERE WE
COULD GO»
Jeremy Jay
K. RECORDS, 2008
Aínda que o novo traballo
de Jeremy Jay, Slow Dance, sairá á
venda o 24 de marzo baixo o signo
da new wave francesa, fóra dun
par de EPs e algún single A Place
Where We Could Go segue a ser
a referencia na súa discografía,
un debú instalado no rock
lo-fi que bebe nos anos
50 e no son de Buddy
Holly con resabios de
Morrissey e tentacións
shoegazer.
zación dá un paso adiante e pasa mellor escusa para petiscar na sé-
de tres concertos a cinco. Destas tima edición de Sinsal? Si, unha
datas hai xa dúas confirmadas. máis: François Breut, na Coruña,
O vindeiro 2 de abril actuarán os o 30 de marzo.
británicos Pram, un grupo coetá-
neo da primeira fornada de ban-
das post-pop (Laika, Mouse On
Mars, Seefeel, Moonshake, Ste-
reolab) que volve a explorar as at-
mosferas lynchianas con The mo-
ving frontier (2008), mentres que o
día 14 de maio a quenda será para
Larsen e Little Annie. Despois de
trece anos, o grupo italiano vol-
ve cun álbum de estudio, La fever
lit (Important Records, 2008),
e neste caso comparte cartel
co engado dunha voz ami-
ga, a de Little Annie, aka
Annie Anxiety, diva do
O californiano Jeremy Jay

cómo resistir nos setenta

Diamond dogs presentan en galicia ‘Most lo, vocalista e líder indiscutible sábado 21

likely’, co que voltan ao rock máis puro
natalia arias. a coruña
natalia.arias@xornaldegalicia.com
Most Likely (Borderli-
ne Records, 2008) é o
último álbum dos sue-
cos Diamond Dogs. O
traballo, que presenta-
rán na Sala Mondo de
Vigo, recorda moito a
aquel As Your Greens
Turn Brow n que os
trouxera a España aprincipios
da década. É unha volta aos co-
mezos, no que o glam deixa paso
outra vez ao rock máis puro, con
guitarras que retoman a esencia
dos primeiros 70 e emulan, cun
estilo propio, o sonido das forma-
cións fetiche dos Diamond (Sto-
nes, Faces, Geils Band).
Ao longo de trece cortes, dos
que doce foron compostos por Su-
da formación dende os seus co-
mezos, hai tamén soul, hard bo-
ogie e baladas. Pódese decir que
os Diamond Dogs aguantan ben
o paso do tempo, aínda que ba-
tendo récords no que a itinerancia
dos seus membros se refire. Aínda
que polas súas filas leva pasado
boa parte da escea sueca –mem-
bros dos Hellacopters, Maryslim,
Facer ou The Soundtrack of Our
Lives–, non son unha das moitas
bandas nórdicas que acabaron por
ser produto de tempada.
sala mondo
20.00 horas. 17/20 euros.
Vigo
Con todo, e malia a non acadar
nunca o grande suceso, os albums
de Diamond Dogs teñen o seu oco
no pop dos últimos dez anos. Ve-
laí, amais de As Your Greens Turn
Brown, Too Much Is Always Better
Than Not Enough, That’s The Juice
I’m On, Black River Road, Bound
To Ravage e Up The Road.
 XORNAL DE GALICIA. Suplemento de lecer. 20 de febreiro de 2009
L
A CRISE DOS 40 SEGUNDO MONTEYS
A MADUREZ DE POTTER
Que foi do mago tras o final das
LER OU NON novelas? Nada bo, como conta Monteys
Cómic nunha minisaga: fluzo.tumblr.com
NÓS SOMOS OS MONSTROS
‘AULA A LA DERIVA’, UN CLÁSICO DOS MANGAS DE TERROR, NON APTO PARA CORAZÓNS SENSIBLES
ARTURO LOSADA. A CORUÑA ro ten unha tremenda capacidade
arturo.losada@xornaldegalicia.com
para imaxinar situacións terribles
e angustiosas. Por iso está consi-
Kazuo Umezz –ou Umezu, como derado como un dos autores máis
prefirades escribilo– ten un estilo influentes do manga e, pese a non
de debuxo difícil de aprezar, con es- ser tan coñecido fóra como Osamu
caso respecto pola anatomía, per- Tezuka ou Yoshihiro Tatsumi, sen-
sonaxes ríxidos e unha narrativa tou parte das bases do xénero do
algo confusa as máis das veces, pe- terror en Xapón.
Ata non hai moito era tarefa im-
posible atopar algunha obra súa nas
tendas destas terras, pero Ponent
Mon vén de corrixir ese
erro coa publicación de
Aula a la deriva (Hyoryu
Kyoshitsu). Un día, tras
un dos moitos terremo-
tos de Tokio, a Escola
Elemental Yamato, á
que asisten nenos de
6 a 12 anos, é transpor-
tada no seu conxunto
a unha paraxe inhós-
pita e desértica, na que
non semella haber nada
vivo. Ante tan estrema situación,
BREVEMENTE
Un cierto equilibrio
Dupuy / Berberian
EDITORIAL
NORMA
PÁGINAS
48 COR
PREZO
10 ¤
Sétimo álbum na serie do
señor Jean, no que os autores
recuperan o anterior formato
de historias curtas cunha
intelixente dose de costumismo
os adultos comezan a tolear e son
os rapaces os que teñen que orga-
nizarse para sobrevivir nun lugar
que non chega a ser tan hostil como
eles mesmos entre si.
Umezz retrata así as relacións de
poder, e a mesquindade e o heroís-
mo humano, sen autocensurarse o
mínimo. Tolemia e violencia desme-
dida caen sobre os pobres menores
de idade nun relato que pode des-
cribirse como unha suma d’O señor
das moscas e d’O Resplandor, pero
que deixa a ambas as dúas obras á
altura de Brancaneves.
Aula a la deriva é unha serie biza-
rra, escura e macabra. Máis que me-
do produce malestar, incomodidade
ao decatarse de que os verdadeiros
monstros da historia son os nenos
e o persoal da escola. O entorno é
irreal e imposible, pero non sucede
o mesmo co cociñeiro, que decide
sacrificar aos demais para salvarse
el e négase a repartir os víveres cos
cativos. Un manga durísimo.
Artbook
Adam Hughes
EDITORIAL
ASOCIACIÓN CULTURAL DEL CÓMIC
PÁGINAS
56 COR
PREZO
15 ¤
Coñecido ante todo como
debuxante de mulleres, Adam
Hughes é un dos portadistas
máis espectaculares da última
xeración do cómic americano
EXIT 7
CÓMICS EN MOVEMENTO
MARVEL NO IPOD
A editorial presentou un sistema a medio
camiño entre a animación e o cómic
tradicional, pensado para o trebello de Apple
L
LER CON NENAS
Contando
MONTSE PENA PRESAS. CRÍTICA
O libro desta semana
vai dirixido principalmente
ao ámbito dos mediadores,
especialmente se son
profesionais do ensino.
Porque 7 llaves del cuento
é un volume que compila
diferentes tipos de “contos
de fórmula” –relatos
populares, que acotío
teñen unha estrutura
breve moi precisa e cuxo
público é, sobre todo, o
prelectorado–, mentres se
explican os recursos e as
fórmulas que se agochan
na súa estrutura.
O traballo do autor,
Antonio Rubio, cómpre
entendelo coma unha
posta en valor desta parte
da tradición hispánica e
como unha actualización
destas formas orais que
tenden, cada vez máis, á
desaparición. A coidada
edición de Kalandraka
compleméntase coas
xogantinas imaxes
de Violeta Lopiz, que
interaccionan co título da
obra, recreando animais
que levan incorporada no
seu perfil unha chave. Tan
só unha tacha: para
cando unha
versión con
AULA A LA DERIVA contos de
Kazuo Umezz fórmula
PÁXINAS: 384 B/N galegos?
EDITORIAL: PONENT MON
PREZO: 11,95 ¤ (CADA TOMO)
El demonio rojo
Mauro Entrialgo
EDITORIAL
LA CÚPULA
PÁGINAS
140 COR
PREZO
12 ¤
Reedición da serie realizada por
Entrialgo en 1994, nas páxinas
de El Víbora. Un profesional da
loita libre e os seus problemas
coas mulleres
axenda Fin de semana

veNRes 20
poesía directo música
un poemario Cornelius actúa entre
para vampiros en ourense o electro
O coñecido Wladimir Dra- Vencedores do MusicaliA, o estilo e o house
gossán presenta La voz de dos arousáns abarca rock, funk,
su amo (poemas irreden- rock&roll, hard rock ou acústico,
tos). Follas Novas Edicións sempre con letras en inglés. David
publica o poemario dentro “Chiquillo”, Antonio Casado, Toni B.
da súa colección Los libros Willisch, Jose Vilas, Andoni Arcos e
del caracol. Fundación Caixa Ton Risco compoñen Cornelius. Café
Galicia. Praza de San Xosé, Cultural Auriense. Praza do Corredor,
3.Ás 20.00 horas. Pontevedra 11. Ás 21.30 horas. Ourense Comezou a súa carreira en 1997
no club neoiorquino Mother,
concerto onde coñeceu a Jake Shears,
Esta vez en Santiago que logo formaría Scissors
Logo de presentar o seu álbum homónimo en Sisters. No 2004, ambos co-
Pontevedra e Vigo, We Are Standard achéganse a laboraron no Scissors Sisters
Compostela para destapar a súa face- Crevice Canyon Tour e Jo pa-
ta máis disco. Estarán acompañados sou a ser o picadiscos oficial
por The Blows e Sinesteria. Sala Ca- da banda. Sala Mondo Club.
pitol. Rúa Concepción Arenal, 5. Ás 21.00 Rúa Joaquín Loriga, 3. Ás 00.00
horas. Con convite. Compostela horas.Vigo

sábado 21
na casa concerto música
novo o mellor INDÓMITOS, PERO
álbum de rock sueco CON MOITO ESTILO
morrissey A pesares de nacer nos Indómitos é o primeiro disco da banda galega,
Morrissey describe o 90, Diamond Dogs é xurdida en Glasgo, co mesmo nome. O álbum
seu novo disco como unha desas bandas que publicouse en vinilo a través de El Beasto Recor-
unha continuación de non perdeu os vínculos dings e compónse de 12
Ringleader Of The Tor- coas formacións dos 70 cancións punk oscuras,
mentors (2006), nº 1 e que foi quen de pór no- crudas, cortas e ruido-
nas listas británicas. vos estándares ao rock sas, que son un reflexo
Years Of Refusal com- clásico. Un revival con do directo desta forma-
parte produtor (Jerry selo de autor. Sala Mon- ción. Iguna Club. Rúa
Finn) con You Are The do. Rúa Joaquín Loriga, 3. Churruca, 4. Ás 00.00
Quarry. Years Of Refu- Ás 22.00 horas. De 17 a 20 horas. 4 euros. Vigo
sal. Decca. 21,50 euros euros. Vigo

animación
memorias do xenocidio palestino
Gañadora do Globo de Ouro á Mellor Película Estranxeira,
Vals con Bashir é un documental animado sobre a
matanza de refuxiados palestinos en Sabra e Chatila
(Líbano). Consultar carteleira

DVD
unha de
western
Paul Newman protagoni-
za El juez de la horca, un
western asinado por John
Huston. En Roy Bean, un
ladrón de bancos está
a punto de morrer afor-
cado ata que o rescata
unha moza mexicana.
El juez de la horca. War-
ner Home Vi-
de o.14 ,95
euros
domingo 22
proxección cine
un blues á Unha mañá para
europea revisar ‘jackie brown’
París Blues é a propos- El Luchador
ta do domingo do ciclo é unha ho-
Música en imaxes. Esta menaxe aos
comedia dramática, loitadores de
asinada por Marin Ritt, wrestling. Da-
está ambientada no Pa- rren Aronofs-
rís bohemio dos anos 60 ky recupera a
e explora as desventuras Mickey Rourke (Globo de Ouro á mellor
de dous músicos de jazz. actuación dramática) para encarnar a
Fonoteca Universitaria. Robinson, un profesional en decadencia
Av Castelao s/n. Ás 18.30. que fora unha estrela popular nos oitenta.
De balde. Compostela Consultar carteleira

concerto

romántico e ambiguo
Romántico, sofisticadamente retro e sedutoramente ambiguo. Así soa o debut de Jere-
my Jay, A Place Where We Could Go, unha compilación de emocións incandescentes
con son pop, letras edulcorantes e forma de álbum. Estará este domingo en Santiago.
Salón Teatro. Rúa Nova, 34.Ás 22.00 horas. 10 euros. Compostela