Renesansa (franc. rennaisance, preporod)- stil u umjetnosti 15. i16.st., nastao u Italiji odakle se proirio Europom.

Dijelimo je na ranu renesansu- quattrocento (15. st.) i visoku ili klasinu renesansu cinquecento (16.st.).Quattrocentom zavrava srednji vijek i poinje novo doba, a Italija doivljava umjetniki uzlet. Duh vremena odnosi se na preporod antike, racionalizam i svoenje na ovjekovu mjeru. Umjetniku stvaratelju uzor je priroda, a djelo je njezin odraz (zrcalo kao simbol odraza), oblikovano prema apstraktnim pravilima ljepote (geometrija linearna perspektiva) i prosuivano racionalnim mjerilima ljepote (zlatni rez i proporcije). Antika postaje uzorom, a umjetnici ele obnoviti antiki duh i nadmaiti grku i rimsku arhitekturu (Vitruvije). U renesansi umjetnik kao pojedinac istupa iz bezimenog mnotva i zbog toga dobiva ulogu vladara duha (Leonardo, Michelangelo). Manirizam stil 16.st., razvija se kao rezultat sloenih okolnosti vremena i istodobnih promjena na duhovnome planu. Relativiziranje apsolutnih vrijednosti visoke renesanse, gospodarska i duhovna klima koja uzrokuje vjerske promjene dovode do novog izraza. Umjetnici eksperimentiraju i subjektivni su u odabiru estetskih kriterija. Uporaba boja na slikama proizvoljna je u odnosu na vanjsku stvarnost, te viesmislena; svjetlosni potez rastvara formu i dematerijalizira likove smjetene u irealni, pomaknuti prostor. Skrivenost glavne teme, bizarnost i erotizam, poremedene uobiajene proporcije, pomaknutost oita, dinamika ravnotea ili neravnotea oznake su slikarstva. Barok (port.barroco, nepravilni biser) uobiajeni naziv za umjetnost 17. i 18. st. u Europi. Opde su odrednice umjetnike proizvodnje posvjetovljenje i naturalizam te ravnotea suprotnosti iracionalnog i racionalnog. Crkveni arhitektonski prostor velik je i svijetljen, sredinje usmjeren, pokrenut i naglaen kupolom.Centralizacija prostora ogleda se u pretvorbi bonih brodova u kapele.U cjelini suprostavljaju se izvijene, pokrenute, kontrasne forme konveksa i konkava koje su uvijek simetrino komponirane. Proelje naglaava centralnu os, unutranjost potencira visinu i tenju prema beskonanosti u iluzionistikom otvaranju zida. U interijeru dominira skulpturalni stucco dekor objedinjen u cjelinu umjetnike i zanatske proizvodnje Gesamtkunstwerk. U profanoj arhitekturi tlocrti su razvedeni, a naglaeno je

sredite stubite, oko kojeg se niu ostali prostori. U skulpturi nalazimo krajnje negiranje materijala, jedinstvo iluzionizma i naturalizma, nemir, slikovitost i sceninost teatralnost, profanizaciju tema i mistinost svjetlosnih kontrasta. U slikarstvu dolazi do posvjetovljenja sakralnih tema. Atmosfersko jedinstvo slike udrueno je s naturalizmom u detaljima; oznake su slikovitost, prostornost, kontrasti svjetla i sjene i kompozicijska dinaminost dijagonala.