ไดอารี่ของพุ่ม

ช่วงที ่ ๑
ตายแล้วตืน ่ สาย! ผมน่าจะตืน ่ ตอนทีพ ่ อ ่ แม่ตืน ่ ไปทางานด้วยแต่ลืมไปเลยว่าวันนี ้ อาจารย์จะมารับไปเดิ นทาง ผมตืน ่ สายจนอาจารย์มาเคาะประตูหอ ้ งผมก็นึกได้ว่าไป เดิ นทางก็รีบตืน ่ ขึ้นมาเลย ควักกระเป๋ าทีเ่ ตรี ยมไว้แล้วก็ออกมาขอโทษอาจารย์ใหญ่ เลย ผมได้สง ั เกตว่าอาจารย์ดูโศกเศร้าและไม่ได้ดผ ุ มมาก ผมก็รู้สึกค่อยยังชัว ่ ทีไ ่ ม่โดน ดุเดีย ๋ วอาจจะไม่ได้เดิ นทางตามไปด้วย วันนีพ ้ วกเราได้เดิ นทางกันแล้ว มีลูกศิ ษย์ของอาจารย์ อีกคนชือ ่ ว่าน้อยและคนนาทาง ชือ ่ ว่าแสง พวกเราได้ตามอาจารย์มาเพราะท่านต้องหลบหนีใครคนหนึ่งทีโ ่ กรธท่านอยู่ ระหว่างนีผ ้ มได้สง ั เกตว่าอาจารย์ดูจะกังวลและดูจะคิ ดหนักมาก ผมว่าคงเป็ นเพราะ ต้องรี บหลบหนีและไม่ได้บอกเพือ ่ นญาติ พีน ่ อ ้ งหรื อว่าอยากจะกลับบ้าน พอมาถึงวัดแจ้งก็ได้พก ั แป๊ ปนึงและผมก็ได้เห็นอาจารย์หลัง ่ น้าตาเพราะเศร้า หลังจาก นัน ้ พวกเราก็ได้เดิ นทางต่อทัง ้ ๆทีเ่ หนือ ่ ยล้าแล้วไปจนถึงสามปลืม ้ ทีน ่ ีอ ่ าจารย์ได้คร่ า ครวญเต่ผมก็ไม่รู้ว่าจะปลอบยังไงให้มีผล อาจารย์นีน ่ ่าสงสารจริ งๆ การทีผ ่ มได้ เดิ นทางตามอาจารย์มานีพ ่ อ ่ แม่ก็ไม่ได้เห็นด้วยแต่ผมก็ตอ ้ งตามอาจารย์ของผม ผมก็ คิ ดถึงครอบครัวมากและอยากกลับไปให้เร็ วทีส ่ด ุ

ช่วงที ่ ๒
พวกเราได้นง ั่ เรื อจนน้าตืน ้ ขึ้นแถวปากลัดและนัง ่ ตือ ่ ไปเรื ่อยๆเฉือ ่ ยๆจนเจอบ้านบางระ เจ้า ผมก็ได้ดีใจว่าได้เห็นทีใ ่ หม่ๆ ผมว่าอาจารย์ดูจะคิ ดหนักมากเกี ย ่ วกับบางอย่าง พอพวกเราเริ่ มเดิ นทางบนบกผมก็ดีใจเพราะผมเกลียดน้า พวกเราได้แวะไหว้ศาลที ่ พระประแดงก็เปลีย ่ นบรรยากาศดี ผมก็ได้ไหว้และขอไห้การเดิ นทางของพวกเราให้ เรี ยบรื ่น ผมว่านะอาจารย์ดูดีขึ้นนิ ดนึงหลังจากทีไ ่ ด้ไหว้ศาล คงเป็ นเพราะว่าได้ขออะไรที ่อยาก ให้เกิ ดขึ้นไปแล้วเลยสบายใจ หลังจากนัน ้ พวกเราก็ได้เดิ นทางมาต่อจนถึงทุ่งหญ้าทีส ่ วยดีในสายตาผมและเป็ นฤดู ดอกไม้บานด้วยก็ยิ่งดูสวยขึ้นไปอีก ผ่านทุ่งนีไ ้ ปก็เห็นป่ าใหญ่ๆทีต ่ น ้ รากแก้วคลุมป่ า จนมืดสนิ ทพวกเราก็ได้เดิ นทางเข้าป่ านีโ ้ ดยมีลมตามหลังเข้ามา

ช่วงที ่ ๓
ผมเกลียดเรื อ และพวกเราก็ได้ขึ้นเรื ออีกแล้วผมเกลียดมากเลย เรื อก็โคลงเคลงเปี ยกก็เปี ยก อับก็ อับ ทุกคนดูจะรู้สึกเหมือนผมอยู่ว่าเราตายแน่ น้อยก็ก้มหน้าดูตายเหมือนผมอยู่แล้ว แสงก็ดูจะขาสัน ่ ไม่กลามองขึ้นเลยมีแต่อาจารย์ทีน ่ ง ั่ สวดเอาอยู่แต่ผมว่าไม่มีผลหรอก ถ้าฝนแย่ขนาดนี ้ และสเหมือนเทวดาลงมาจากฟ้ า ฝนก็ได้เลิ กตก แดดก็ได้ออก และดอกไม้ก็บาน ผมก็จะเลิ กเขี ยนและพักดูแดดนีก ้ ่อนละ แดดดีๆไม่ได้มีทก ุ วัน

ช่วงที ่ ๓.๑
ผมก็ไม่น่าจะมาเดิ นทางเลย เรื อก็น่ากลัว ป่ าก็น่ากลัว แต่ดีอย่างหนีง ่ คือเริ่ มได้เห็น บ้านคนซักที พวกเราได้เดิ นทางมาแถวนีร ้ ะหว่างตะวันกาลังจะตกพอดี เพอิ ญว่าเห็น บ้านทีเ่ ป็ นของเพือ ่ นอาจารย์ชือ ่ ว่านายมา พวกเราก็ได้เชิ ญให้รบ ั ประทานอาหารและ ได้นอนดีๆ ผมไม่ได้นอนสบายอย่างนีม ้ านานแล้วก็รู้สึกดีใจ พอได้ตืน ่ เช้ามาก็ได้รู้สึกสดชืน ่ และหลังจากทีผ ่ มได้กินอาหารเช้าผมก็ได้ออกไปเดิ น และสังเกตบางอย่างอยู่ข้างผม หาดข้างๆผมนีส ่ วยจนพูดไม่ออก ทรายก็ขาวสว่างและน้าก็ใสไม่เหมือนคลองแถว บ้านผมเลย ผมก็ได้เดิ นชมธรรมชาติ จนผมได้สง ั เกตว่าอาจารย์ได้เดิ นออกมาแล้วก็ดู จะชอบหาดนีแ ้ ต่ก็ดูโศรกเศร้าเพราะอะไรซักอย่าง อาจารย์ได้เดิ นดูอยู่แป๊ ปเดียวก็ตอ ้ง เดิ นเข้าไปเพราะหลัง ่ น้าตา ผมขอให้อะไรก็ตามทีม ่ น ั ทาให้อาจารย์ ไม่สบายใจมัน หายไปเถิ ด พอถึงเวลาเทีย ่ งก็ได้กล่าวลากัน ผมก็ขอในใจอยู่ว่าไม่ให้เป็ นเรอแต่ก็ได้เป็ นเรื อ นาย มาก็มาลาพวกเราทีต ่ รงทีข ่ ึ้นเรื อและก็โบกลาพวกเราตอนเรื อออก

ช่วงที ่ ๔
ในทีส ่ด ุ พวกเราก็ได้มาถึงศรี ราชา ผมก็ได้เห็นทางเดิ นอยู่สองทางและขอในใจว่าให้ พวกเราไม่ตอ ้ งไปทางทีเ่ ต็มไปต้วยหิ นแหลมๆบนโขดหิ นแต่ทีส ่ด ุ ก็ไม่ได้ผล ผมกลัวป่ า นีม ้ ากกว่าป่ าก่อนๆทีผ ่ ่านมา ผมได้ยินเสียงจักจัน ่ น่ากลัวเต็มไปหมด ผมก็ว่านะถ้าได้ รู้ว่าจะน่ากลัวอย่างนีผ ้ มก็จะอยู่บา ้ นไปเลย พอดีออกเดิ นทางมาแล้วก็กลับไปไม่ได้ แล้ว หลังจากได้เดิ นมาอีกชัว ่ โมงผมก็เริ่ มได้ยินเสียงนกร้อง ผมได้เริ่ มสังเกตต้นไม้และวิ ธีที่ มันโค้งทาให้ดูวง ั เวงและน่ากลัวด้วย ในทีส ่ด ุ พวกเราก็ได้มาถึงทุ่งสงขลาซึ่งชือ ่ นีเ่ รี ยกว่าทุ่งแต่ทีจ ่ ริ งเป็ นป่ าโดยรอบเลยก็ได้ เดิ นต่อเข้าไป จู่ๆได้ยินเสียงสัตว์ร้องดังๆก็หายใจหมดเลย ทีแ ่ ท้ก็เป็ นแค่ลิงค่างทีอ ่ ยู่บนต้นไม้เองแต่ ผมก็ระวังตัวมากขึ้นจะได้ไม่โดนสัตว์ทาให้กลัวแบบนีอ ้ ีก ผมก็ได้เห็นลิ งพวกนีม ้ น ั วิ่ งไล่ กัน ผมก็ไม่รู้มน ั ทากันทาไมแต่อาจารย์ดูจะสนใจมาก ยังไม่ทน ั เดิ นได้อีกเมตรผมก็ได้รู้สึกอะไรเกาะอยู่บนขาผมกับเพือ ่ นๆของผมทีม ่ ีเลือด โชกเต็มขาเลย ผมก็ตะโกนบอกและได้เอาทากทีเ่ กาะอยู่ออกจากขาผม ผมเกลียดป่ ามากเลย

ช่วงที ่ ๕
วันนีไ ้ ด้เดิ นบนชายหาดบ้างไม่ใช่ป่าทีม ่ ืดและน่ากลัว กว่าจะได้ถึงสุนข ั กะบากผมก็ขา เมือ ่ ยจนแทบจะล้มแล้ว ทุกก้าวทีผ ่ มเดิ นรู้สึกเหมือนจมลงไปในโคลนลึกขึ้นทุกทีพวก เราก็ได้ผลัดกันพิงกันแต่ผมก็เริ่ มจะไม่ไหวแล้ว จุดหมายของพวกเรารู้สีกไกลขึ้นไปทุกที ผมเดิ นไปกระดูกก็ร้องโอ้ยเพราะเหนือ ่ย กล้ามเนือ ้ ก็เมือ ่ ยขยับไปช้าๆ ในทีส ่ด ุ ผมก็ได้เห็นทางออกจากดงนีพ ้ วกเราหลังจากข้ามสะพานทีผ ่ มเกื อบตกเพราะ โอนเอนมากแต่ก็ดีใจว่าได้ออกจากดง เดิ นไปผมเหนือ ่ ยจนไม่ได้สง ั เกตว่าสวนทีผ ่ มได้ เดิ นอยู่ในมีสีแตกฉาน ผมก็ตอ ้ งเลิ กเขี ยนก่อนไม่งน ั้ เดียวตายอยู่หน้าบ้านนีแ ้ หละ

ช่วงที ่ ๕.๑
เดิ นทางมาเป็ นเดือนๆโดยไม่พก ั เลยนีเ่ หนือ ่ ยเนอะ ผมก็ไม่ได้ทาอะไรสนุกเลยมีแต่เดิ น น่าเบือ ่ เดิ นทางต่อไปผมก็เจอแต่ลาธารทีพ ่ าเราเข้าดงกันอีกแล้ว ป่ าก็สงัดและเงียบ เหมือนเดิ มแต่ไม่น่ากลัวอีกแล้วเพราะผมเดิ นผ่านป่ ามามากมายแล้ว ออกจากป่ าผม ก็ได้เจอทีๆ ่ ชือ ่ ว่าแหลมทองหลาง เดิ นไปผมก็ได้ยินน้อยตะโกนและชีไ ้ ปทีไ ่ ร่ แตงโมพวกเราก็เลยแวะคุยและได้กินแตง ด้วย ผมกิ นแตงแล้วก็หายเหนือ ่ ยไปเลยก็ได้เดิ นทางต่อแบบคนทีม ่ ีแรง เดิ นไปได้ยง ั ไม่ถึงชัว ่ โมงก็ได้เจอป่ าทีม ่ ีลาธารแนบอีกแล้ว ผมสังเกตดูว่าทุกครัง ้ ทีพ ่ วก เราเข้าป่ าก็ตอ ้ งมี ลาธารหรื อคลองแนบตลอดเลยก็เป็ นเรื ่องทีน ่ ่าสนใจดี ตอนนีผ ้ มก็ทอ ้ งอิ่ มแถมไม่กลัวป่ าแล้วก็เดิ นทางต่อไปอย่างสดชืน ่ โดยไม่ฟังสัตว์น่า ราคาญ

ช่วงที ่ ๕.๒
ผมดีใจจังทีอ ่ าจารย์ได้เจอพ่อของอาจารย์ ตอนนีอ ้ าจารย์ก็นง ั่ ร้องไห้อยู่ในบ้าน ผมก็ กราบพ่อของอาจารย์และก็นง ั่ รอ นัง ่ คิ ดอยู่ก็นึกได้ว่าทาไมแม่ของอาจารย์ถึงไม่ได้อยู่ ทีน ่ ี ่ ผมก็สงสัยว่าเกิ ดอะไรขึ้น อาจจะตายแล้วหรื อว่าหย่ากันก็ได้ ผมว่าอาจารย์มาตัง ้ ไกลแล้วได้เจอพ่อก็น่าจะดีใจและผมก็ภูมิใจทีไ ่ ด้เป็ นผูต ้ ิ ดตามมาด็วย

ช่วงที ่ ๕.๓
และพวกเราก็ได้พก ั อยู่ทีบ ่ า ้ นของพ่ออาจารย์ ผมก็ได้เห็นชาวบ้านมากมายมาทักและ สวัสดีอาจารย์ มีพวกชาวบ้านมาคุยและปรึ กษาด้วยเพราะอาจารย์เป็ นคนฉลาด ผม ก็ภูมิใจทีไ ่ ด้เป็ นผูต ้ ิ ดตามมาและก็นง ั่ ฟั งไป ผมได้เรี ยนรู้ว่าแม่ของอาจารย์นน ั้ ได้หย่า กับพ่ออาจารย์และได้ไปอยู่ทีอ ่ ยุธยา ผมจึงเข้าใจว่าทาไมถึงไม่เห็นแม่อาจารย์ ตอนที ่ พวกเราได้เดิ นทางมาถึง วันรุ่งขึ้นผมขอไปล่าสัตว์กบ ั พวกชาวบ้านก็ได้เนือ ้ แปลกๆหลายๆแบบมา แมลงก็มี กวางก็มี อึ่งอ่าง ผมก็กินไปเพราะไม่เรื ่องมากแต่อาจารย์ดูจะกิ นแต่ขา ้ วกับน้าเพราะ แขยงแมลงทีเ่ อามาทา กันยายนมาก็ไม่มีข้าวกิ นอาจารย์ก็ผอมไปเรื ่อยๆเพรายไม่ ยอมกิ นอาหารบ้านนอก และในทีส ่ด ุ อาจารย์ก็ได้ป่วยจนได้เพราะไม่ได้กินอาหารจนตัวผอมบอบบาง ผมก็คง จะต้องดูเผ้าไปเรื ่อยๆจนอาจารย์หาย