1

Kabanata I
Pananagutan Madaling araw, May isang gubat na gusali na may maraming palamuti. Ang isang gusali, kabilang ang mga gusali ng IT Company, at ang mga empleyado ng kumpanya ay darating ng isa-isa. Bilang ito ay sa paligid ng 10 'O orasan ang Rush ng mga empleyado ng pinataas na bigla. Lahat ay rushing upang maabot sa bago 10, dahil hindi nila gusto na late. Oras ng pagdating bawat empleyado ay naitala sa reader ng smart card na naka-mount sa pinto. Hindi lamang ang oras ng pagdating kundi pati na rin ang pangkalahatang sa ang paggalaw ng mga empleyado ay naitala sa ng smart card reader. Ang pangunahing pinto ng baso ng kumpanya ay nilagyan ng magnetic lock, at pinto ay program upang buksan lamang kapag ang mga empleyado ipakita ang kanilang mga card sa pagkakakilanlan ng smart card reader. Dahil sa mga card ng pagkakakilanlan at smart card mambabasa ang seguridad ng kumpanya at ang ayos ng mga empleyado ay pinananatili. Bilang 10 ng buzzer Rang halos lahat ng tao sa kumpanya, kabilang ang Direktor ng kumpanya at CEO Anjali din. Aljali ay sa paligid ng 23 at siya B.E. computer. Dahil sa biglaang pagkamatay ng kanyang ama, ang mas maaga Direktor ng kumpanya at CEO, ang responsibilidad ng kumpanya dumating sa kanya. Ito ay isang malaking responsibilidad kumpara sa kanyang edad; kung hindi man ito ay isang edad ng roaming at tinatangkilik ang mga batang araw. Nais Niya ay pumunta sa US para sa karagdagang edukasyon. Ngunit dahil sa napakaaga pagpapamana ng ari-arian ng kanyang ama nais kanyang nanatiling halos wish. Siya ginamit upang subukan upang pangasiwaan ang responsibilidad ng heading ng kumpanya sa parehong oras na siya ring ginamit upang subukan upang panatilihin ang kanyang kasiglahan buhay. Anjali lumakad sa kahabaan ng pasilyo sa kanyang cabin, sa pagitan ng cubicles sa magkabilang panig. Dahil dito ginugusto siya sa magsuot Casuals sa panahon ng mga oras ng opisina - hindi kabit-kabit puting T-shirt at hindi kabit-kabit cotton mag-atas trouser. Tuwing may ilang mahahalagang programa o pagpupulong na may isang mahalagang client pagkatapos lamang siya ginamit ginusto sa magsuot ng pormal na damit. Para sa iba pang mga kawani ng tanggapan at mga developer ay ito ay hindi sapilitan sa magsuot ng pormal na damit. Sila ay libre sa magsuot ang mga dresses na kung saan ang palagay nila ay kumportable.

Anjali laging ginamit upang sabihin 'Ang trabaho na ginagawa mo sa opisina ... dapat mong ito sa mga bisita. Kung hindi mo upang tamasahin ang mga trabaho hindi mo pakiramdam ang pagkaubos mula dito 'niya ay tumaas ang pagiging produktibo ng mga empleyado sa pamamagitan ng paghahalo kasiyahan at libangan ang trabaho. Niya ng mga kagamitan ng gym, swimming pool, Zen silid, meditation room, TT room, atbp sa mga empleyado. Dahil sa mga kagamitan ang mga empleyado na ginamit upang gastusin ang kanilang maximum na oras sa opisina at ginagamit upang harapin ang stress sa sa pagitan ng napakahirap na gawain. Siya ay pagkuha ng mahusay na mga resulta ng ito. Habang pagpasok sa kanyang opisina siya dumating sa ilan sa kanyang mga empleyado. Naisin nila sa kanya, pagtugtog ng biyolin bahagyang ang kanilang mga ulo. Siya ring naisin bumalik, na may matamis na ngiti. Ito ay maliwanag mula sa kanilang katawan wika na wish ay wala ng takot, ngunit ito ay ng paggalang sila nadama tungkol sa kanyang. Ito ay ang mga kakaibang uri ng kanyang cabin na ito ay ang parehong kasangkapan, na ang iba pang mga empleyado ay may. 'Ako din kabilang ka sa' marahil gusto niya upang ihatid ang mensahe nito. Kapag naabot niya ang kanyang cabin, siya hunhon ang glass pinto cabin, nilagyan ng tagsibol, at ipinasok ang kanyang cabin.

Kabanata II
Kapag ako ay Hindi Nagsalita Sa internet cafe Vivek ay abala pagsusulat ng isang bagay. Ibang tao Johnny, halos ng kanyang edad, marahil kanyang kaibigan dumating sa cafe at tapped sa kanyang ulo playfully mula sa likod, "Kumusta Vivek ... Ano?'' Paparating ng kanyang kawalan ng ulirat, Vivek tumingin sa likod at sinabing, magpatuloy sa kanyang trabaho sa computer, "Walang yarr, ... sinusubukan upang magpadala ng mail?'' "Kanino?'' "Isang batang babae"

"Wow ... batang babae ... kahit ang mukhang ng pag-ibig "sinabi Johnny, panunukso sa kanya. "Walang yarr .. lamang kaibigan ng "Vivek sinabi. "Aking kaibigan ... sumasang-ayon ka sa Hindi sumasang-ayon ... Kapag gusto naming makipag-usap sa isang batang babae at hindi kami makakuha ng mga salita ... O Kapag gusto namin na magsulat sa isang batang babae at kami ay clueless ... pagkatapos bang sa pag-ibig ... "sinabi Johnny, muli sinusubukan upang manunudyo kanya mas. Vivek lamang smiled. "Tingnan ... tumingin ... kung paano mo kimi "sinabi Johnny. Vivek muli smiled, walang sinasabi ng isang salita. "Kapag may alinma'y hindi denies ... Hindi rin sumang-ayon ... pagkatapos ay siguraduhin na siya ay pag-ibig ... "Johnny ay hindi pa handa na mag-iwan sa kanya. Ngunit ngayon, Vivek Nakakuha inis, "Gusto mo umalis sa lugar na ito o gustong pinalo up?'' "Anuman ikaw ay iniisip ... ito ay walang tulad na ... Ako ang paggawa ng paghahanap sa web para sa aking PHD topic at sa pagitan lamang pagpapadala sa koreo upang makapagpahinga ... "Vivek sinabi, sinusubukan upang makontrol ang kanyang pangangati. "Iyon lang?" Sinabi Johnny. "Aalis ka na ngayon ... o maging handa na pinapahiya sa harap ng karamihan ng tao na ito dito? "Vivek sinabi muli sa pangangati. "OK ... OK ... lamang huminahon ... pa rin ... kung ano ang paksa ng iyong pananaliksik sa PHD? "Johny nagtanong. "Ang lihim ... Hindi ko maaaring ibunyag sa sinumang "Vivek sinabi. "Hindi masyadong sa akin?'' "Walang hindi masyadong sa iyo'' Vivek sinabi matatag.

"Magandang ... sa ilalim ng pangalan ng pagkamalihim ito ay maginhawa upang magpatuloy bilang maraming mga pag-ibig affairs hangga't gusto mo "sinabi Johnny. "Anuman ipinapalagay mo?" "Walang ... ito ay higit sa punto ng palagay ... "Johnny sinabi. "Ano ang ibig mong sabihin?'' "Ibig sabihin nito ... Kailangan ko hindi ipinapalagay ng kahit ano. " "Bakit?'' "... dahil ang lahat ay malinaw at nakumpirma " "Ibig sabihin mo ..." Vivek nakuha hanggang sa Chase sa kanya, ngunit Johnny ay naabot ang pinto sa pamamagitan ng oras na iyon. Siya ay nakangiting naughtily naghahanap pabalik sa Vivek.

Kabanata III
Paano ang tungkol sa mail? Maaga sa umaga, Vivek ay maigsing mabilis sa kalsada na nagdadala ng bag; siya ay tila sa Nagmamadali. Kanyang kaibigan Johnny ay sumunod sa kanya halos tumatakbo at paghabol sa kanya, "Uy makinig ... Saan mo pagpunta?" Vivek tumingin sa likod, at pagbalewala sa kanyang kaibigan nagpatuloy sa karagdagang. "Uy ang iyong eloping ang layo may ilang girlfriend o kung ano?" Johnny doubted pagtingin sa kanyang nagdududa minadali na mga paggalaw, at dahil hindi siya ay pagpapahinto.

Johnny ay tumatakbo pa rin sa likod ng kanya, sinusubukan upang maabot siya. "Anong istorbo ... hindi ko kahit maaaring pumunta para sa mga ilang araw ..." Vivek ay pagbulong-bulong sa ilalim ng kanyang hininga, walang tigil. "Lamang pagpunta para sa dalawang araw" Vivek sinabi nang malakas, pa rin maigsing magpatuloy. "Maghintay ng isang minuto ... ang isang pangangailangan ng madaliang pagkilos ..." Johnny sinabi. Vivek huminto at Johnny tumakbo upang maabot siya. "Halika sa ... mabilis ... kung ano ang kaya kagyat?'' Vivek ay nagtanong sa kanya may pagkabagot, bilang Johnny naabot sa kanya. "Kaya ... Ano ang nangyari kahapon?" Johnny nagtanong. "Tungkol sa ano?'' "Ang parehong bagay ... tungkol sa mail ... Ang ibig mo bang ipadala ang mail?" Johnny nagtanong sa kanya paglalagay ng kanyang kamay sa paligid ng balikat ng Vivek. "Ano ang isang tulala kapwa ang iyong mga! ... Huwag mo ring magkaroon ng ideya ng kung ano ang iyong pakikipag-usap ... at anong oras mo ang pinaguusapan ... Narito ako nakakakuha ng late para sa aking bus at ikaw ay pakikipagusap tungkol sa walang silbi mail ... "Vivek sinabi, sa pangangati, itulak ang kanyang kamay mula sa kanyang balikat. Vivek ngayon patuloy lakad pa, pagpili ng up ng higit pa bilis. "Ano ang pinag-uusapan? ... Alam mo ... MAIL ay laging mahalaga kaysa sa bus ... Ngayon sabihin mo sa akin Hawra Mail, Rajdhani Mail ... ito ay malaki o ang iyong kiddy Bus ..." Johnny ay pa rin ng pagsunod kanya. Ngayon Vivek alam na may walang paggamit ng arguing sa kanya. Nang walang nagsasalita ng isang salita na siya lamang iningatan sa paglalakad karagdagang

Siya ay pagpapabilis sinusubukang upang makakuha ng mapupuksa sa kanya at Johnny ay pa rin daldalan at paglalakad sa kanya.

Kabanata IV
Pagkabigo Ngayon, bilang Anjali dumating sa opisina niya kinuha kanyang upuan at nagsimula ang computer. Pagkatapos computer booted siya nagsimula pakikipagchat programa at naka-check kung may mga ilang mga offline na mensahe. Mayroong wala. Emosyon ng pagkabigo ay maaaring makita sa kanyang mukha. Niya . makapagsimula ng pagpunta sa pamamagitan ng mga ulat na pinananatiling sa kanyang talahanayan, upang ilihis ang kanyang isip Ito ay Sharwari na nakangiting habang obserbahan ang kanyang paggalaw hanggang sa kaliit-liitang bagay, na sitting tama sa kabuuan sa kanyang Habang pagpunta sa pamamagitan ng mga ulat Anjali maisasakatuparan ang bagay;. siya glanced sa nahuli kanyang nakangiting"Bakit mo nakangiting kaya matamis mahal?'' Nagtanong Anjali. Sharwari mabilis at matulin nagbago ng kaniyang expression at wore isang seryosong mukha. "Hindi ... hindi ... hindi ako nakangiting" Biglang isang computer buzzer Rang at Anjali tumingin sa monitor sa pag-asa. Napagtatanto ay walang kung saan siya ay umaasang muli siya nagkunwari upang basahin ang ulat. "Dahil dalawang araw ... tuwing ang pakikipag-chat buzzer ring tumingin ka sa ito umaalis sa lahat .. inaasahan mensahe may o mail?" Sharwari nagtanong. "Hindi ... walang ... walang mahalaga" Anjali sinabi pa rin ng pagpunta sa pamamagitan ng mga ulat, marahil upang maiwasan ang direktang makipagugnay sa mata.

Muli buzzer Rang. Muli niya tumingin sa monitor na may pag-asa, at oras na ito siya naka sa computer, paglipat ng kanyang umiikot na upuan. "Na ito ay dapat na Vivek message ni" sinabi Sharvari, muli sinusubukang imanunudyo kanyang. "Aling Vivek?" Anjali nagtanong, nagpapanggap kanyang kamangmangan. "Aling Vivek? ... Ang isa kung saan nakilala mo ang iba pang araw sa pakikipagchat" Sharvari ay wala sa kondisyon na mag-iwan sa kanya. "Paano kaya bang" Anjali nagtanong, habang keying sa keyboard. "Ginang ... nito nakikita mula sa iyong blushed pulang mukha" Sharvari sinabi, nakangiting sa kanya. Una ang expression ng 'pansing ang pagnanakaw' ay dumating sa Anjali ng mukha at pagkatapos siya ng mga pinamamahalaang upang palitan ang mga ito na may galit na expression. "Ay mong iwanan sa akin nag-iisa para sa isang habang ... dahil mahaba ako nakakakita na iyong sinusubukan mahirap na inisin sa akin ... Pumunta out at ay makikita mo na may maraming trabaho na nakabinbin para sa iyo ..." Anjali sinabi . Sharwari smiled, nakatayo up, unawa Anjali ng intensyon at iniwan ang cabin. Bilang Sharwari kaliwa, binuksan Anjali chat Vivek mensahe, na kung saan ay kadarating pa lamang.

Kabanata V
Ngumiti ka Pakiusap Vivek ay pagbabasa ng isang bagay sa computer, kapag ang kanyang mga kaibigan dumating sa tahimik, at nakatayo sa likod sa kanya Para sa medyo minsan siya ay obserbahan Vivek ng gawain.

"Kaya master ... Ano ang iyong kuwento ng pag-ibig sabi?'' Johny nagtanong hindi inaasahang, alog ang Vivek ng balikat. Vivek startled, at fumbled upang i-minimize ang mga bukas na bintana sa monitor. "Ako ay basahin lahat ... walang paggamit ng itinatago ngayon" Johny sinabi, nakangiting naughtily. Vivek binuksan ang mga bintana muli, sinusubukan upang itago ang confounded expression sa kanyang mukha, at sinabi, "Hanapin ... kung ano siya ay ipinadala bilang isang attachment" "Nakikita ko ... na nangangahulugan apoy ay pantay-pantay sa magkabilang panig ... Sa pamamagitan ng ang paraan kung ano ang kanyang pangalan ... na ninakaw aming Vivek ng puso" Johny nagtanong. "Anjali" Vivek sinabi, kimi pula. "Hanapin ... Magkano ang aming Romeo kimi" sinabi Johny, panunukso sa kanya. "Hayaan akong makita ... kung ano ang kanyang ay nagpadala?" Johny nagtanong karagdagang. Johny nakaupo sa dumi ng tao pinananatiling sa tabi at nagsimulang pagbabasa Vivek intervened at nagsimulang nagpapaliwanag sa kanya tungkol sa mga software program na ipinadala bilang isang attachment sa pamamagitan ng Anjali "Ito ay isang programa na nakasulat sa pamamagitan ng isang Hapon engineer, at ito ay batay sa isang teknolohiya ng sumasalamin. Tuwing umupo kami sa harap ng isang computer monitor, light Nabibilang ang sa aming mukha at maipo hinati at makikita sa iba't ibang kulay sa monitor Ang software program na ito nangangalap ang intensity ng iba't ibang kulay na nahulog dito at convert ito sa isang litrato. Iyon ay nangangahulugang kung patatakbuhin namin ang program na ito, maaari itong mangalap ang mga intensities ng masasalamin liwanag na kulay, at ma-convert ang mga ito sa iyong litrato. Ay hindi ito kamangha-manghang? Ngunit habang pagkuha ng litrato na mayroon kami sa pangangalaga ng ilang mga

bagay tulad ng ... dapat naming umupo maayos na nakaharap sa monitor, eksakto parallel sa monitor. Kung may anggulo sa pagitan ng iyong mukha at ang monitor, ang litrato sa maaaring hindi ng magandang kalidad. ' "Iyon ay nangangahulugan na ang software na ito maaari Kuha sa amin?" Johny nagtanong. "Eksaktong .... Hanapin ito ang aking litrato ... larawan lamang ilang minuto ang nakalipas" Vivek sinabi pagbubukas ng kanyang sariling litrato. "Wow ... ang mga kamangha-manghang ... kung nito kaya ... ay hindi na kailangang bumili ng camera ..." Johny sinabi, sa isang kaguluhan. "Iyon ay kung ano ako sinusubukan upang sabihin" Vivek idinagdag. "Maghintay ... tingnan ko nga ... hayaan mo akong patakbuhin ito" Johny sinabi, ang pagtatanong Vivek upang makakuha ng up, at pagkuha ng kanyang upuan. Johny kinuha ang pagsingil ng computer at nagtanong paggalaw sa mouse curser sa paligid, "Ano ang kailangan kong gawin ngayon?" "Wala ... i-click lamang ang pindutan na 'snap' ... ngunit ... paghihintay ... unang umupo ka karapatan ..." Vivek iminungkahing. Johny nakaupo sa kanan at inilipat ang cursor ng mouse sa pindutan ng 'snap'. "Smile mangyaring" Vivek idinagdag. Sinubukan Jonhny sa ngiti, hangga't makakaya niya. "Handa ... ngayon pindutin ang pindutan ng" Vivek. Johny click ang mouse sa pindutan ng 'snap'. Para sa mga ilang segundo progreso bar asul 'Processing' lumitaw sa ang monitor at litrato ng lumitaw. Bilang litrato ang lumitaw sa ang monitor, Vivek laughed malakas at perpekto sa-larawan ang napahiya mukha Jonhy ng. Sa monitor ang tumatawa mukha ng unggoy.

10

Kabanata VI
Pagtitipon

Tulad ng araw na lumipas sa pamamagitan ng, ang kanilang mga mailing nagpunta sa nagiging Ang haba at breadths ng kanilang mga mail ay nagpunta sa pagtaas. Nagpapadala ng mga larawan, pagpapadala ng biro, pagpapadala ng puzzle ... sila ay pagkakaroon ng maraming mga dahilan upang magpadala ng mga email. Dahan-dahan Anjali natanto na siya ay bumabagsak na sa pag-ibig sa kanya. Ngunit wala Vivek ni Anjali kailanman ipinahayag ito Sa bawat mail, sa bawat pangungusap ng mail, sa bawat larawan, sila ay ibahagi ang bawat aspeto ng kanilang mga personalidad. At Anjali nakitang mga sarili higit pa at mas naaakit at sa ilalim ng tubig sa kanyang pag-ibig niya pinatigil sarili; .... sa katunayan siya ay tinatangkilik ang immersing kaysa pagkontrol sa sarili Subalit kasing layo ng pagpapahayag ng pag-ibig ay nababahala siya ay maingat niya mayroon kang magandang dahilan, na siya pa rin ay hindi nakikita sa kanya Ito ay hindi ang kaso na siya ay walang kamalayan ng kanyang pagmamahal. Ngunit maaaring siya ay pantay maingat, maaaring may parehong dahilan na din siya ay hindi pa natutugunan kanyang. Ay maiwasan niya sa akin matapos na nakakatugon sa personal ... Isang slightest-iisip ang dumating sa kanyang isip, na agad siya shook off ang Dahil siya ay tiwala sa kanyang. Anjali ay abala sa pakikipag-chat sa kanyang machine at Sharwari ay sitting sa buong kanyang talahanayan. Habang nagbabasa ng isang mensahe, dumating sa monitor, Anjali sinabi, "Sharwari ... hitsura ... kung ano ang kanyang ay nagpadala" Sharwari nakuha mula sa kanyang upuan at sumali Anjali, nakatayo sa kanan sa likod ng kanya, pagtingin sa monitor ang mga araw na kanilang madalas na ginagamit upang makipagpalitan ng ilang mga bagay o ang iba pang mga. At Sharwari din laging gumusto sa mga bisita sa kanilang 'magandang' na mga komunikasyon. Mayroong isang sayawan Intsik sanggol sa monitor. Sila palitan ng

11

matamis na ngiti. biglang sanggol nagsimulang umihi habang sumasayaw, kapag ang parehong sa kanila laughed malakas. "Saan mo siya maghanap ng mga bagay-bagay?" Sinabi Anjali. "Ya ... na totoo ... ako maghahanap sa internet karamihan ng oras ngunit ko kailanman ay dumating sa buong animation na ito" Sharwari apirmado. Kapag sila ay abala pakikipagpalitan ng mga matamis na mga komento tungkol sa Vivek, edad tao knocked ang pinto. Anjali tumingin sa pinto at apirmado siya darating. Bilang dumating siya sa, Anjali revolved upuan harapin kanya. Sharwari umalis sa cabin. Bilang ang tao kinuha ang upuan sa kabuuan ng kanyang sinabi niya, "Oo Anandji ..." "Ginang ... Intel ay isagawa ang isang pulong sa kanilang mga kumpanya sa lahat ng collaborator ... lang ngayon ko natanggap ang kanilang mga fax ... ito ay nagpadala ng isang lugar at ang petsa ... at agenda din naka-attach dito." Itinustos Anandji ang impormasyon. "Ano ay ang lugar?" Anjali nagtanong. "Mumbai ... 25 ... na Lunes at lugar ay Oberoi hotel" Ananji sinabi, nagre-refer sa kalendaryo. Anjali naisip, pagtingin sa kalendaryo, "OK ... magpadala ng pagkumpirma ... at isumite ang lahat ng aking mga flight at hotel booking detalye sa Mona mangyaring" "Oo .. sigurado ginang" Anandji sinabi, nakatayo up. .. Pakaliwa Anandji cabin at Anjali revolved kanyang upuan, pagkuha muli ang pagsingil ng computer Ang kanyang mukha ay beaming may kaligayahan Mabilis, na may mabilis na paggalaw ng kanyang mga daliri, binuksan niya ang kanyang mailbox at nagsimulang mag-type ng bagong mail -

12

"Vivek ... tila aming pulong ay nakaukol mangyayari sa lalong madaling panahon ... Magtanong kung paano? ... Walang hindi ko sabihin sa ngayon ... dapat ilang rurok ... ay hindi ito? ... Ay magpadala lahat ng mga detalye sa susunod na Bye mail ... sa ngayon ... alagaan ... Anjali .. " . Anjali agad ipadala ito sa pamamagitan ng pagpindot sa 'ipadala' na pindutan mensaheng lumitaw sa monitor - 'Mail Ipinadala'

Kabanata VII
Baybayin ng Versova Anjali ay naghihintay para sa Vivek. Niya tumingin sa panonood ng pulso, pa rin nagkaroon ng panahon. Tiningnan niya sa dagat, hanggang sa pagtatapos nito, sa dulo bilang malayo maaari siya tumingin. Peeked ang kanyang isip sa nakaraan. Ang nakaraang pagkabata sandali ay tumatakbo sa pamamagitan ng kanyang isip ... ... Versova beach paboritong lugar Anjali sa Mumbai Sa kanyang pagkabata siya laging ginamit na dumating dito sa kanyang mga magulang - Mommy at Daddy niya nadama chocked-alala tungkol sa mga sandali na pumasa sa sa kanyang mga magulang; pareho sa kanila ay hindi hihigit ngayon Ngayon isang araw ang dagat beach sa Mumbai ay hindi iningatan na mas kapong baka, maaaring dahil sa pagsilakbo ng populasyon. Ngunit sa panahon ng kanyang pagkabata beach na ito ay ginagamit upang kapong baka at malinis Ang tunog ng surfing waves gumawa ng kanyang mas madilim. Muli siya glanced sa panonood ng pulso. Siya ay dapat na dumating sa pamamagitan ng ngayon, para sa oras na ibinigay sa kanya ay 5, at ito ay 5 nakaraang 5 ... Maaaring hindi maaaring siya nag-block sa trapiko sa isang lugar ... At sa Mumbai trapiko nito ... lang namin ay hindi maaaring umasa kung saan maaari kang-block ... at sa sandaling makapag-block ... maaari itong tumagal ng mga oras nang magkasama ...

13

Muli siya ay tumingin sa paligid. Niya gumalaw mata na kinuha sa isang batang lalaki na ipinapalabas sa dalampasigan. Muli ang pagkabata lumang sandali matao sa kanyang isip .... Maaaring siya ay 12 hanggang 13 taong gulang pagkatapos, kapag siya ay sa kanyang mga magulang sa parehong beach - .. kanyang sarili, ang kanyang ina at ang kanyang ama Sila ay bumuo ng isang kuta ng wet sand, sa isang lugar sa paligid ng parehong lugar kung saan ngayon ang batang lalaki ay play. kanyang ama sinabi, "Tingnan Anjali ... tumingin doon ..." Tulis siya patungo sa isang batang lalaki na sinusubukang magtapon ng isang bagay na bahagya malalim sa dagat. Siya ay sinusubukan at sinusubukang muli at muli sa pamamagitan ng bagay sa dagat, ngunit ang mga waves na ginamit upang dalhin-back ang mga ito sa kanya muli at muli Nang walang pagkabigo na siya ay sinusubukan muli sa pamamagitan nito. Subalit muli ang bagay na ginagamit upang bumalik sa kanya dahil sa mga waves sa dagat. Pagkatapos kanyang ama sinabi ... "Tingnan Anjali ... ang batang lalaki ... siya ay sinusubukan husto upang magtapon na bagay sa, ngunit ang bagay ay babalik sa kanya muli at muli ... Ito ay eksakto katulad sa aming mga joys at grieves ... Habang sinusubukan naming mahirap iwagwag grieves mula sa amin ... para sa ngayon sa tingin namin na ngayon ang lahat ng grieves na nawala ... ngunit ang grieves ay tulad na bagay ... bounce sila pabalik may katumbas lakas ... Ngayon tingnan ... makalipas ang ilang panahon batang lalaki ay nakikibahagi sa kanyang Playing ... at siya kalimutan kabuuan tungkol sa mga bagay na siya ay ibinabato ... At kapag siya ay gunitain muli tungkol sa mga bagay ... hindi siya mahanap ang bagay sa dalampasigan .... . Katulad nito dapat naming ituring ang parehong joys at grieves pantay ... Kung hindi namin aliwin grieves, hindi namin ay magdusa mula dito ... magkakaroon ng sakit ngunit upang magdusa o hindi magdusa ay hanggang sa iyo ... " Remembered niya ... kung paano mabuti ang kanyang ama na ginamit upang iugnay ang mga bagay. Kapag dumating Anjali ng kanyang mga saloobin, siya nakitang mga Vivek nakatayo sa harap ng kanyang. Mataas, malakas, walang hanggan ngiti sa kanyang

14

mukha at ang kanyang bawat paggalaw radiated ng sigasig at kasiglahan Siya ay mas sa smart kaysa siya nakita siya sa litrato. Sa katunayan litrato ay hindi upang makuha ang kasiglahan sa kanya Habang sila ay nakakatugon sa bawat isa sa unang pagkakataon, mukha sa mukha, ang kanilang mga mukha ay beamed may kaligayahan Para sa ilang sandali parehong pagtingin sa bawat isa nang walang isang salita.

Kabanata VIII
Magpanukala

Anjali at Vivek, hindi alam para sa kung gaano karaming oras, ay lamang ng pagtingin sa bawat isa. Kahit na alam nila bawat isa mula sa tungkol sa isang buwan, ngunit sila ay nakaharap sa bawat isa pisikal ang unang pagkakataon Hindi lamang nila alam sa bawat isa, ngunit sila .. maigi maunawaan bawat isa, sa minutong mga detalye ng kanilang mga likas na katangian pa rin sila ay clueless tungkol sa kung ano ang makipag-usap tungkol Sila ay tahimik kaya magkano kaya na nila pagdudahan tungkol sa kanilang mga sarili na - ay sila ang parehong, na ipinadala mas maaga sa bawat isa sa mail ng maraming mga pahina. Panghuli uusapang Vivek, paglalaan ng lead, "Sa katunayan Ako late dahil sa ang trapiko ... alam mo" "Ako naghihintay para sa iyo dahil 4.30" sinabi Anjali. "Ngunit mo ay ibinigay sa akin ang oras ng 5.00" sinabi Vivek. Lamang ito ay warm-up o paunang oras upang magsimula; Sila pagkatapos ay medyo mabuti Mixed up at nagsimula na makipag-chat, na kung sila ay nakikipagchat sa net Habang nakikipag-chat sila ay paglalakad dahan-dahan sa kahabaan ng

15

beach, at kapag ang kanilang mga kamay sa gusot sa isa't isa , hindi nila alam Para sa lubos ng ilang oras sila ay naglalakad sa kahabaan ng beach. Ito ay nakakakuha ng dark ngayon, tulad ng sun set. Biglang Vivek huminto biglang at tinanong Anjali sa mga seryosong tono, "Anjali, Dapat ko hilingin sa isang bagay?" Apirmado niya sa kanyang mga mata. "Kayong magpakasal sa akin?" Tinanong niya straightly. Siya ay nalilito sa hindi inaasahang tanong na ito. Niya blushed at binabaan kanyang ulo, hindi malaman kung paano tumugon. Vivek ng puso ay matalo ng mabilis. Ang tanong ko nilalayon, tinanong ko ... Ngunit ay siya sabihin ang 'oo' ... Siya ay naghihintay para sa kanyang tugon. Ba ako nagkamali sa pamamagitan ng pagtatanong ng tanong na ito, sa puntong ito ng oras? .. O ay ito ay isang medyo mabilis mong bilis .. Kung sabihin niya 'Hindi' pagkatapos ano? ... Alinlangan ay paggitgit sa kanyang isip ... Makalipas ang ilang panahon sinabi niya, "Halika sa ... pinapayagan pumunta" Kapag binuksan niya ang kanyang bibig na magsalita ang, ang kanyang puso Beat ay nilaktawan. Ngunit ... Ano ito ... siya ay naiwasan tugon ... Subalit siya ay din ng isang PhD mag-aaral; ito ay ang kanyang likas na katangian upang makakuha ng isang sagot sa tanong, anumang siya ay kinakailangan upang gawin upang makakuha ng ito. "... Hindi mo nasagot ang aking tanong ..." Siya intervened. "... Natin pumunta ... ko bang iwan sa iyo" sinabi niya, muli ang pag-iwas sa tugon sa kanyang tanong. Hindi siya ay mag-iwan sa kanya tulad na. "Pa rin hindi mo nasagot ang aking tanong" Sinabi niya. Siya ay kimi pula ay binabaan ang kanyang ulo at ang kanyang mukha ay pula Siya ay sinusubukan upang itago ang kanyang mga damdamin sa pamamagitan ng paglalaro ng buhangin sa beach sa kanyang mga paa. "Hindi ko kailanman sinabi hindi" sa paanuman siya ng mga pinamamahalaang magsalita, pinapanatili pa rin ng kanyang ulo mababa.

16

Siya ay nagulat sa kanyang sarili, na sa wakas ang mga salita nahanap na mayroong paraan. Vivek ng mukha na gloomed sa pamamagitan ng oras na ito, biglang beamed up Hindi niya alam kung paano upang ipagdiwang ang kaligayahan. Paghila sa kanya sa kanyang akap siya kinuha ang kanyang up .

Kabanata IX
Kasamahan

Anjali ay pagmamaneho ng sasakyan at Vivek ay sitting sa upuan sa tabi ng pagmamaneho upuan Para sa pa ng ilang oras sila ay tahimik, may nakatira sa kanilang sariling mga saloobin. Sa katunayan Vivek ay masigasig, matalino at magandang naghahanap kaysa kailanman na siya naisip ... at siya ay kung paano simple at uncomplicated .... Sa isang paraan na ito ay mas mahusay na siya ay tanungin ang tanong tungkol sa kasal sa unang matugunan mismo ... Sa katunayan na humihiling na tanong siya ginawa kanyang intensyon malinaw ... at siya ay nagbigay sa kanya ng pagkakataon na gumanti ang kanyang pakiramdam tungkol sa kanya ... Ngayon siya ay pakiramdam mainit-init sa kanya ... Siya ay nagsimula tumingin sa kanya ... ang kanyang hinaharap kasamang ... isang kaibigan ... na laging samahan siya sa kanyang mga joys at grieves ... Habang iniisip siya glanced sa kanya. Din niya ang tumingin sa kanya, pagbabahagi ng matamis na ngiti. Ngunit siya ay iniisip parehong tungkol sa kanyang? ... "Kailan mo aral? ... Ibig sabihin ko ... Sa bawat oras na maaari kong makita kang abala sa pakikipag-chat at sa internet" tinanong Anjali, sinusubukan upang manunudyo kanya. Vivek lamang smiled, Pagramdam kalikutan sa kanyang mga salita. "Paano ang pag-usad ng iyong kumpanya mga araw na ito?" Vivek nagtanong. "Ito ay mahusay na ... Bakit? ... Ang aming kumpanya ay progressing sa arawaraw" sinabi Anjali. "Hindi ... naisip ko na ang iyong patuloy na presensya sa pakikipag-chat at net maaaring maapektuhan ang pag-unlad ng" Vivek sinabi, pagtugon sa kanya na may katumbas kalikutan.

17

Siya lamang smiled. Niya ay malaman at maipagmamalaki ng kanyang presensya ng pag-iisip. Ng kotse Anjali huminto sa harap ng labis-labis hotel - Hotel Oberoi Habang paglalaan ng sasakyan sa paradahan seksyon na niya sinabi, "lamang ng isang minuto ... nakalimutan ko ang aking cell sa kuwarto ng hotel ... ako kolektahin ang mga ito at pagkatapos ay namin magpatuloy .... kung hindi man ... "niya biglang huminto at nagtanong," Paano tungkol sa isang tsaa o kape .. "Anjali sinabi pagkuha ang sasakyan. Siya lamang shook kanyang ulo sa paninindigan. Anjali nakuha pababa at magpatuloy patungo sa hotel at Vivek din nakuha pababa upang sundin ang kanyang.

Kabanata X
Sinuportahan Bilang sila ay darating na mas malapit sa ang suit, Anjali ng puso ay matalo mabilis na may ilang hindi kilalang emosyon. Bilang kung siya ay engrossed sa isang hindi kilalang takot. Kahit Vivek tila sa na pagsunod sa kanyang normal, ngunit siya ay pakiramdam humihingal. Anjali binuksan ang suit pinto at ipinasok. Vivek nakatayo sa pinto, na parang nalilito. "Halika sa ..." Anjali sinabi sinusubukan mong alisin ang pag-igting na itinayo sa pagitan ng mga ito. Pumunta siya sa at kinuha ng ikot ng kuwarto tulad ng kung fumbled. "May umupo" Anjali sinabi, na nagpapahiwatig sa isang sofa at umupo sa tabi sa kanya upang i-hold ang isang telepono na manatili sa isang sulok. Pinahaba Anjali ang kanyang kamay upang pumili ng telepono iningatan sa malapit na sulok at sinabi, "Ano ang iyong nais na kumuha? ..... Sipon o mainit?" Habang may hawak ang telepono Anjali ng kamay bahagyang hinawakan kanya. Kanyang puso ay nagsimulang sa Pound. Anjali din Tatangkilikin ang ugnay, ngunit nagpapakita ng walang sa kanyang mukha niya kinuha up ang telepono duyan. Niya pinahaba ang iba pang mga kamay upang i-dial ang numero. Ito oras din kanyang kamay . hinawakan sa kanya ito oras Vivek ay hindi maaaring kontrolin

18

ang kanyang mga damdamin; ... malumanay siya gaganapin ang kanyang pinalawig na kamay sa kanyang Siya blushed at smiled ng pagtingin sa kanya ang kanyang isip binalaan ng isa siya sa bitawan ang kamay ngunit ang iba pang mga isip hindi Bilang kung ang kanyang kamay naging manhid. Ito ay isang paghihikayat para sa kanya. hinawakan niya ang kanyang kamay matatag at nakuha sa kanya sa kanyang yakapin Lahat ay nangyayari mabilis at ito ay kaayaaya para sa parehong sa kanila ang kanyang buong katawan ay naging mainit-init at ang kanyang mga labi na nagsimula shuddering Vivek din nagpahinga ang kanyang mainit-init at mawalan ng tiyaga labi sa kanya. isa isip Anjali ng gusto upang labanan at ang iba pa ay sa pag-aalsa at nais upang masira ang lahat sa mga limitasyon. Kanyang pagkalalaki ay dominating kanyang at siya ay walang magawa. Vivek agad kinuha up ang kanyang sa kanyang malakas na arm at lied kanyang pababa sa kama bukod. sensed niya ng pagsuporta at nagke-claim ng pagkalalaki sa gawa samakatuwid hindi siya maaaring labanan Sa katunayan ay hindi siya ang enerhiya sa labanan. Remembered niya ang kanyang tanong, "Anjali, kayong magpakasal sa akin?'' Sa parehong oras remembered siya ang kanyang tugon, "hindi ko sinabi hindi" Ngayon siya nadama ng isang kahulugan ng proteksyon sa kanyang mga arm. Sa katunayan siya nagsimula tumugon ang kanyang bawat damdamin hindi-. "Vivek Mahal kita kaya magkano" ang mga salita ay dumating ng sa kanyang mga labi sa shuddering. "Ako masyadong" sinabi Vivek, bilang kung sa kanyang mga tainga habang halik ang kanyang leeg. Dahan-dahan ang kanyang malakas na nagpapakalalaki kamay nagsimula upang iplay sa kanyang pinong katawan. At din siya clung mahigpit sa kanya, na parang naghahanap para sa permanenteng suporta sa kanya para sa kanyang buhay sa hinaharap. 'Oo Ako ang kasamang ng iyong hinaharap na buhay' Gamit ang pribilehiyo siya ay alisin ang cloths, isa-isa, mula sa kanyang katawan. 'Oo rin ako surrendering ang lahat sa iyo ...' Sa pananampalataya, Anjali din nagsimula upang alisin ang mga cloths mula sa kanyang katawan. Anjali biglang startled at woke up. Tumingin sa tabi niya sa kanyang sa kama. Vivek sa kanyang matamis na pagtulog, walang tela sa kanyang katawan. Sa pagtulog ay kanyang isa ng mga kamay ay may hawak na sa kanya, na kung assuring kanyang. Sa mga maraming araw, pagkatapos nakakagising up mula sa

19

isang kakila-kilabot na mga pangarap, ang unang pagkakataon siya nadama isang malaking assuring suporta ng kanyang kamay.

Kabanata XI
Kung saan ang problema ay lumitaw Anjali nakaupo sa isang upuan, na may nag-aalala, panglaw mukha. Sa kanyang tapat side nakaupo Sharwari, sinusubukan upang maunawaan ang kaisipan estado Anjali. Dalawang araw ay pumasa sa maligaya, alala ang mga matatamis na sandali na pumasa sa may Vivek. Ngunit ngayon siya ay nag-aalala. "Ngayon ay halos tatlong araw ... May wala chat na mensahe mula sa kanya o maging isang solong linya ng mail" Anjali ipinahayag ang kanyang alalahanin. Ang isa na ginamit sa chat ng maraming beses sa isang araw, at ginagamit upang magpadala ng mga mail na maraming, tahimik na mula doon araw. Talagang ito ay isang bagay na mag-alala. "Mayroon bang anumang contact number?" Sharwari nagtanong. "Oo may ... ngunit nito bilang isang kolehiyo ... hindi ito ay tamang upang tumawag para sa kanya doon" sinabi Anjali. "Oo ... ikaw ay kanan" "Ang tunay na pag-aalala ay ... ay ginawa niya ang ilang hindi pagkakaunawaan tungkol sa akin o kung ano?" Tinanong Anjali, na parang sa sarili. Anuman ang nangyari sa Hotel ay hindi tamang ... Maaaring hindi, dahil sa na Vivek iniisip sira tungkol sa akin ... Ngunit anumang nangyari kaya kusang ... at kaya biglaang ... Walang sinuman ang kailanman naisip na ito nangyari ... Hindi ko na tinatawag na siya sa hotel room .. Kung hindi ko sana ay tinatawag na sa kanya sa kuwarto ... Ang halimbawa na ito ay maaaring hindi pa nangyari sa unang lugar .. Anjali ang sa isip ay matao sa mga saloobin. "Hindi ko sa tingin, pag-iisip siya ay ang paraan na sinasabi mo ... Maaaring siya ay wala sa iyong mga contact dahil sa ilang iba pang mga kadahilanan ... tulad ng .. siya maaaring na nawala ng istasyon alang sa ilang mahahalagang trabaho. .. "Sharwari ay sinusubukang i-Console kanyang. Mula sa kanilang mga talakayan na ito ay malinaw na sila ay tinalakay sa detalye tungkol sa kung ano ang nangyari sa hotel. Ganoong paraan, siya palaging itinuturing sa kanya ng isang malapit na kaibigan, well wisher, at laging ibinahagi sa kanya sa karamihan ng mga pribadong bagay din.

20

"Hindi ito nangyari kung hindi ko nais na tinatawag na sa kanya sa loob ng hotel ..." Anjali sinabi. "Anjali ... hindi sa tingin masyadong maraming ... nito bang hindi na ... at hindi mo sisihin ang iyong sarili." Sharwari muli Sinubukan Console kanyang. Mona huminto Ananji, na pagpasa sa pamamagitan ng kanyang sa Nagmamadali. "Anandji ... Nakita mo Sharwari?" Mona nagtanong. "Oo ... siya ay may Vikas ... Bakit ... Ano ang mali?'' Nagtanong Ananji sinusubukang basahin ang nag-aalala na mukha ng Mona. "Hindi ... walang ... summoned ay Anjali mam kanyang agad ... ka ba pagpunta sa parehong bahagi .... ninyo ang pass sa mensahe ... Mukhang may ilang kagyat na trabaho" Mona sinabi. "Oo naman ... Bilang maabot ko, ang unang bagay kong gawin ito" Ananji sinabi, climbing ang mga hakbang.

Kabanata XII
Saan si Vivek nagpunta Johnny ay naglalakad sa kalye, sumisipol na may kagalakan at nakaaaliw ang kanyang sarili, kapag narinig niya ang isang tao pagtawag sa kanya mula sa likod. "Johnny" Biglang itinigil niya at huminto sumisipol. Boses tila kakaiba at hindi kilala sa kanya. Naka niya sa paligid upang tumingin sa likod. Isang hindi kilalang tao ay rushing sa kanya. Johnny ay tumingin sa taong may pagkalito, sinusubukan upang gunitain kung siya ay nakikita sa kanya dati. Walang siya ay kabuuang estranghero sa akin .. Ngunit kung paano maaaring alam niya ang aking pangalan? ... Johnny ay naghihintay para sa kanya, na may kawalan ng katiyakan, kapag ang tao ang naabot sa kanya. "Ako Vivek ng kaibigan ... ako ay naghahanap para sa kanya dahil kahapon .... ako ay Sinabi ng kawani ng cafe na maaari mong malaman tungkol sa kanya" tao ang sinabi. Marahil tao ay sensed pagkalito, Johnny ay pagpunta sa pamamagitan ng.

21

"Hindi ... hindi niya alam sa akin ... Ngunit kapag nagpunta ako sa kanyang hostel kahapon ... kanyang isa ng mga kaibigan sinabi sa akin na siya ay nawala sa kanyang ilang mga kamag-anak para sa 10-15 araw ..." Johnny sinabi. "Alam mo nang eksakto kung saan siya nagpunta?" Tao nagtanong "Walang hindi ko alam ang ganoong karaming ... Sa katunayan Tinanong ko ang kanyang kaibigan ... Ngunit siya tila walang kamalayan tungkol sa ... bilang siya nakuha Vivek ang mail lamang ..." Johnny ibinigay ang impormasyon. Anjali ay sitting sa kanyang upuan at nagkaroon ng isang naka-lock na portpolyo na manatili sa harap ng kanyang, sa kanyang talahanayan. Sharwari ay sitting buong kanyang. Nagkaroon ng isang nakatatakot na katahimikan sa pagitan ng mga ito. Biglang Anjali nakuha up at malumanay patting sa maikling kaso sinabi, "isinasaalang-alang ang lahat ng katotohanan ... isang bagay ay malinaw na" Anjali kinuha ng isang i-pause. Ngunit Sharwari ay mawalan ng tiyaga upang makinig. "Aling isa?" Sharwari nagtanong. "... Na ngayon hindi namin ay walang anumang pagpipilian kaysa sa tahimik sauli sa kanya ito portpolyo ... at wala kami sa posisyon upang magkano ang panganib din" "Oo mong i-right" sinabi Sharwari, naghahanap sa walang bisa, bilang kung pondering sa ibabaw ng sitwasyon. Anjali unlock at binuksan ang mga portpolyo. Nagkaroon ng mga bundle ng libong Rupees nang maayos pinananatiling isa sa ibabaw ng isa Siya glanced sa ibabaw ng bundle, at sarado ang maikling kaso. Niya kinuha ang maleta sa may hawak nito hawakan at nagsimulang upang maalalayan ang Sharwari nagambala, "Anjali" Huminto Anjali, na parang preno ay inilapat sa kanya. Niya naka sa paligid at tumingin sa kanyang. "Alagaan" sinabi Sharwari, na nagpapakita ng kanyang mga alalahanin. Anjali dumating bumalik dalawang hakbang, nagpunta sa kanya, patted sa kanyang balikat at sabay-sabay nakabukas sa paligid at sa kaliwa, pakikipag-usap ng mahabang mahabang hakbang.

Kabanata XIII
Papuntahin si Sanwari kaaad Panitikan ng Fiction: ELove - CH-33 Ipadala ang Sharwari sa agad

22

Ito ay maagang umaga; Atul ay nagtatrabaho sa isang computer at Alex ay sitting sa tabi sa kanya, "makita Ngayon lang natapos ang aming mahigpit na masakit trabaho" Atul sinabi sa Alex at binuksan niya ang Vivek ng mailbox sa pamamagitan ng pagbibigay ng kanyang sirang password. "Ngayon ang tunay na gawain ay nagsimula ..." Atul sinabi, habang operating ang computer. Alex ay tahimik obserbahan ang kanyang gawain. Atul nagsimula upang bumuo ng isang mail sa mailbox Vivek ng "Miss Anjali ... Hi ... namin ay nagkaroon ng isang magaling na oras ... Tatangkilikin ko talaga ito ... Ang mga espesyal na masaya sandali, daubed sa iyong pag-ibig. Maingat ako na naka-imbak sa aking puso at sa aking camera ..." ... Habang pagta-type, Atul tumingin sa Alex na may makabuluhang paninindigan Ang parehong Nagbahagi isang ngiti Atul na-type sa karagdagang "Akong paumanhin ko na naka-imbak sa mga sandali sa aking camera, nang wala ang iyong pahintulot ... Yaong sandali kaya espesyal na hindi ko maaaring tumigil ang aking tukso ... Hindi ka naniniwala ... tumingin ... Out ng mga sandali, Ako pagpapadala ng kasama nito ang isang litrato ng isang sandali ... ako iniisip ng pagpa-publish ng mga litratong ito sa Internet .... Ano sa tingin ninyo? ... Paano ang aking ideya? henyo ay hindi ito? ... Ngunit hindi mo maaaring tulad nito ... Walang ... kung nais mo ito, Ako handa na burry mga sandali permanente sa kailaliman ng aking puso ... Ngunit na kailangan mong magbayad ng isang maliit na halaga ... Alam mo para sa lahat ng mayroong ilang nais na premyo ... ay hindi ito? " Muli Atul huminto habang nagta-type, lumipat sa Alex at sinabi, "Alex ... sabihin sa akin kung magkano ang premyo gusto mo?" "Tanungin ... 20-25 milyon-milyong" sinabi Alex. "Lang 25 milyun-milyong ... ay gawin ang isang bagay 25 para sa iyo at 25 para sa akin ... kabuuang 50 ... Paano ito?" Sinabi Atul. "50!" Atul sinabi sa labis na pagtataka, na naghahanap sa Atul may malawak na mga mata. Atul muli makapagsimula i-type ang natitirang mail "Wala nang higit pa ... may 50 Milyun-milyong ... nito nominal para sa iyo ... at oo ... gumawa ng arrangement ng pera agad ... Sa kasunod na mail ang lugar at pamamaraan upang ipadala ang pera ay ipinadala ... Para sa ang mail na ito pakiramdam ko napaka Paumanhin ... Ngunit kung ano ang maaari kong gawin ... upang makakuha ng isang bagay na kailangan mo upang hindi kabit-kabit ng isang

23

bagay ... Hinihintay para sa aking susunod na mail ... At oo ... Alam mo dapat na ako takot sa pulis talaga .. At kapag ako takot ... ko gawin ... kahit ang pagpatay --- Pusong ... lamang sa iyo ... Vivek " Atul-type ang buong mail. Muli dalawang beses-makaitlo siya reread ito at natiyak na walang mga pagkakamali o mga error at pinindot-click sa pindutang ipadala. Kailan 'Ipinadala' Mail lumitaw sa screen, ang ibinahagi nila ang isang matagumpay na tunog ng kulog. Sa kabilang dulo kapag binuksan Anjali at basahin ang mail, siya nadama ang lupa paglaktaw mula sa ibaba ng kanyang paa. Agad na pinindot niya dalawang digit sa kanyang intercom. "Mona ... Ipadala Sharwari sa ... agad"

Kabanata XV
Mensahe Muli? Ingles romantikong nobelang - ELove: ch-52 Muli Mensahe (Ang End) Pakikinig sa tawag na iyon, hindi lamang Anjali, kundi pati na rin ang lahat sa kanyang kuwarto nadama tulad hallucinated. Ng umiiyak Ajali ay biglang tumigil nang sabay-sabay. Lahat ay naghahanap sa nakasarang pinto ng kuwartong may pagkalito. "Anjali" tawag Ang ma-narinig muli. Oras na ito ay mula sa masyadong malapit, halos mula sa labas Anjali ng room. Ngayon Anjali nakatayo up at nagpunta patungo sa pinto. Ilan sa ang iba pang mga tao sa kuwarto din sinundan kanyang. Bilang Anjali naabot ang pinto at ay tungkol sa buksan ito, ang pinto malawak na binuksan at ito ay Vivek nakatayo sa pinto. Kanyang mga cloths at katawan ay stained may dugo. Pareho sa mga ito rushed at gaganapin bawat isa sa isang masikip na ragasa yakapin.

24

Pagkatapos Atul sinabi ang password sa Inspector, siya iningatan sa mobile sa takip ng makina ng sasakyan, sa pamamagitan ng kung saan sila ay dumating. Atul ay itulak ang trigger ng baril na gaganapin sa pamamagitan ng kanya apunta sa Vivek. "Maghintay ... Ikaw ay paggawa ng isang malaking pagkakamali ..." Vivek sa paanuman mga pinamamahalaang upang makipag-usap. "Pagkakamali? ... Ito sa iyo ... ito ay dahil sa ka ... pagkatapos nito kong ipasok ang underworld ... Ngunit para sa na kailangan ko ang pagiging karapat-dapat ... Magtanong kung saan ang isa? ... Hindi bababa sa isang pagpatay. ... At ako upang makakuha ng ito ngayon .. "Atul sinabi at nakuha agad ang trigger. Nagkaroon ng isang malaking putok at ang baril sa Atul ng kamay sumabog tulad ng bomba. Piraso ng Atul ng katawan ay itinapon ang layo sa lahat ng dako sa paligid. Vivek matulin jumped pabalik upang protektahan ang kanyang sarili. Pa rin piraso ng Atul ng katawan at ang bit ng dugo ay itinapon sa Vivek ng katawan at window ng salamin ng kotse nakatayo bukod. buong katawan Vivek at ang kanyang mga cloths ay stained may Atul ng dugo. Makalipas ang ilang panahon, Vivek nakuha up, tumingin sa paligid ng mga piraso ng Atul ng katawan na kumalat sa paligid. Sa katunayan Sinubukan kong upang balaan sa kanya at sinubukan upang iparamdam sa kanya na ito ay isang bomba hindi isang gun ... Ngunit hindi siya makinig ... ito ay hindi ang aking mga kasalanan ... Vivek naisip at sinubukan upang mapawi ang kanyang sarili. Panghuli ang isang tao ay sinabi ay totoo na, 'Ay dapat namin protektahan ka mula sa iba pang mga babae at isa armas' Vivek naisip. Anjali ay abala sa opisina sa kanyang araw-araw sa trabaho. Tulad ng dati siya ay ilagay sa kanyang computer, kapag siya ay ipinasok ng kanyang cabin. Biglang pakikipag-chat buzzer nabalisa kanya. Niya tumingin sa monitor. Nagkaroon ng isang bagong mensahe sa pakikipag-chat window 'Miss Anjali ... magsagawa ng 50 lakhs para sa akin kung hindi mo alam ang kahihinatnan ...' basahin ang mensahe sa Anjali at nadama niya ang isang wave ng takot na tumatakbo sa pamamagitan ng kanyang katawan. Siya ay sinusubukan upang bumuo sarili, kapag Vivek at Sharwari pumasok sa cabin.

25

"Anjali ... ay sa ... Hayaan ang pumunta para sa isang pelikula sa ngayon ... Morning Ipakita ang" Vivek insisted, walang kamalayan ng kanyang kaisipan estado na siya ay pagpunta sa pamamagitan ng. "Vivek ... tumingin dito ... blackmailer ay nagpadala ng mensahe muli" sinabi niya na tumuturo sa mga kumikinang na monitor. Vivek nagpunta sa computer upang magkaroon ng isang mas malapitan naming tingnan, kapag Sharwari hindi maaaring itago ang kanyang mga expression at sumambulat ang tumatawa. "Uy kung ano ang mali?" Anjali nagtanong sa kalituhan. "Siya ay sinusubukang lokohin ka ... sa katunayan ... siya ang kanyang sarili ay nagpadala ang mensaheng ito mula sa katabing room" Sharwari ipinaliwanag. "Ngunit lamang siya ay nagpasok" Anjali. "Siya nagpadala ng mensahe at agad sinamahan ako sa sumali ka" nagsiwalat Sharwari. "Ikaw saragate boy" Anjali sinabi pagtataas up ng timbang sa papel sa kanya. At pagtataan pabigat sa papel niya nakuha up at pagpunta sa kanya nagsimula upang maabot siya playfully sa kanyang dibdib sa kanyang pinong kamay. Vivek ay nakuha sa kanyang malumanay sa kanyang yakapin. wakas