Non fai

falta crer
no
utopismo
(nada
malo en
pequenas
doses)
para que
poidamos
afirmar
que o
futuro nos
podería
pertencer.
Que o futuro –en importante
medida- podería facerse e
formularse segundo os nosos
desexos.
Sen embargo, a maior parte
da xente –manipulada e
ignorante- sabe que moi pouco
ou nada terán que ver o seus
proxectos e desexos co futuro.
O futuro –como sempre-
construirano outros. Sabermos
que esa idea (e esa
resignación) pode ser mentira,
constituiría un nada
desdeñable avance. Se todos
actuasemos, se todos
participasemos, se
perdesemos as anteolleiras
das ideas preconcibidas, da
preguiza e do medo,
poderiamos ser, a maioría,
construtores do futuro. Poucos
o son, sen embargo.
Texto: LUIS ANTONIO DE VILLENA
Imaxe: SEBASTIÃO SALGADO