Z e z ou b est een keer naar de f ilm willen

Op zondagen gaat ze zoals bijna alle leerlingen twee keer naar de kerk en elke avond vraagt ze in gebed om vergeving. Je begaat altijd wel zonden, zegt ze. Ook zonder dat je het weet. Haar vriendinnen knikken. Ze ervaren het geloof niet als zwaar. Als wij het moeilijk hebben, is er altijd iemand met wie we kunnen praten. En als wij naar de Bijbel leven, gaan we naar de hemel in plaats van naar de hel. Over tien jaar zijn ze getrouwd, verwachten ze, hebben ze hun eerste kind, wonen ze in de plaats waar ze vandaan komen en hebben ze werk in de zorg of detailhandel. Veel leerlingen zijn vanochtend om 6.00 uur opgestaan om op tijd te zijn voor de eerste les om 08.10 uur. Twintig kilometer fietsen naar school is niets bijzonders op de Gomarus. Tijdens de open avond voor nieuwe leerlingen is de reisafstand onderwerp van gesprek, maar weinig mensen doen er moeilijk over. Uit de Tieler- en Bommelerwaard vertrekken dagelijks drie bussen, maar de meeste leerlingen fietsen. Ouders hebben vroeger zelf ook door weer en wind getrapt. Het belangrijkste is dat ze onder gelijkgezinden zijn. Hier tref je je achterban met dezelfde leefregels. De zondagsrust wordt op dezelfde manier ingevuld, zegt de moeder van Lianne de Heus, die als derde uit het gezin de afstand Vianen-Gorinchem (24 kilometer) gaat overbruggen. thuis, mt kind en zonder relatie. Ik ben blij dat ze weer terug is. Bij de aanmelding zegt 85 procent van de ouders geen televisie in huis te hebben. Leerlingen doen hier schamper over. Veel meer mensen hebben een televisie. Alleen vullen ze bij de aanmelding wat anders in. Iedereen wil het een beetje mooier voorstellen. Anders krijg je gezeur. Gesprekken en zo, zegt de 14-jarige Hanneke (vmbo-t). Televisie is van oudsher taboe. Voor je het weet, zie je dingen die je geweten bevuilen, zoals GTST of Spuiten & Slikken. In de praktijk kan iedereen de programmas ontvangen. Is het niet op televisie dan wel op de computer of smartphone. De volgende dag kijk ik gewoon bij Uitzending Gemist wat er op televisie is geweest, zegt de kapster in sp na het slotgebed bij maatschappijleer. Haar buurvrouw knikt. Wie is de Mol, The Voice, GTST of een film. Op school zijn de computers voorzien van een zwaar filter. Facebook, spelletjes, YouTube en porno zijn onbereikbaar. Sites met vloeken of seksueel getinte woorden eveneens. Ie-

Soms zijn vloeken functioneel, maar dan lakken we ze wel weg

der ongewenst woord krijgt een aantal punten. Boven een aantal punten wordt een site geblokkeerd, legt een ICT-medewerker uit. Hij schat dat ongeveer de helft van de ouders de computer thuis heeft beveiligd. Wij ook, zegt een leerlinge uit 3 vmbo, maar mijn broer heeft alles gehackt. Nu kunnen we alles zien. Een tafel verderop kijkt een meisje op. Zij kijkt nooit televisie en is nog nooit in een bioscoop geweest. Ze zou er wel een keer een kijkje willen nemen. Gewoon n keertje, zodat ik weet wat het is, en dan nooit meer. De verschillen in ervaringen tussen de leerlingen zijn enorm en geven docente P. de Lange veel aankno-

on duizend mensen bezoeken de voorlichtingsavond. Ongeveer 80 procent van de aanwezigen zal daadwerkelijk kiezen voor deze school. Mevrouw Schouten is van huis uit niet reformatorisch, maar denkt dat een behoudende school goed is voor haar dochter. Zes broers en zussen gingen het meisje voor. De beschermde sfeer is belangrijk. Zeker als ze jong zijn. Niet dat het een garantie is dat alles van een leien dakje gaat. En van haar kinderen is gecrasht. Nadat ze twee keer is blijven zitten in 4 havo moest ze van school af. Toen heeft ze een uitstapje gemaakt. Nu is ze weer

pingspunten voor gesprekken. Ze is geschrokken van het aantal leerlingen dat laatst de hand opstak als antwoord op de vraag wie er wel eens dronken is geweest. Verslaving is nu een gespreksonderwerp geworden op school. Dat zou het thuis ook moeten zijn, vindt De Lange. De ouders laten het vaak afweten als het gaat om verslaving of seksualiteit. Ouders vinden het lastig om met hun kinderen in gesprek te gaan. Ze hebben vaak minder tijd. Je ziet steeds meer echtscheidingen in onze gezindte. Ouders steken hun kop in het zand, vinden veel docenten. Ze lezen in het Reformatorisch Dagblad over de gevaren van internet en ze horen het van de predikant op de kansel, maar toch laten ze hun kind met een laptop op de slaapkamer. Of ze stemmen toe in bezoek aan de plaatselijke zuipkeet. Zolang zoonlief s zondags maar twee keer naar de kerk gaat. In de lerarenkamer staat een orgel en tikt een slingerklok. Op tafel rust de Statenbijbel, de computers staan op zwart. Het personeel is met gemiddeld 36 jaar tamelijk jong, maar niettemin opgegroeid in een omgeving waarin televisie taboe was. Wie het duivelse kastje niet in huis nam, hoefde minder verleidingen te weerstaan. Nu heeft zon beetje iedereen een computer en is het de bedoeling dat je er naar eer en geweten mee omgaat. Dat valt niet mee, beseffen de medewerkers. Een secretaresse heeft bijna haar huwelijk verloren aan haar Hyvesverslaving. Ze zat dagelijks uren achter de computer. Ik had achthonderd vrienden en dertigduizend bezoekers per jaar. Nu onderhoudt ze alleen nog contact met familieleden op Facebook. Het turen naar schermen wordt algemeen ervaren als leeg. Luisteren naar popmuziek ook. Als de teksten niet godslasterlijk zijn, dan toch nietszeggend. Er zullenbest onschuldige liedjes zijn, meent een medewerkster, maar het is een grijs gebied. Voor je het weet, val je van het een in het ander. Hoe moet je straks verantwoorden dat je naar popmuziek geluisterd hebt? De secretaresse zit nog altijd in haar maag met de liedjes van Dennie Christian die ze vroeger beluisterde. Ik kan ze niet meer uit mn hoofd krijgen. Kon ik dat maar. Als afsluiting van de schooldag vouwen de scholieren de handen. De docente Nederlands vraagt de Heere of hij de leerlingen wil behoeden opdat ze veilig thuiskomen. Niet omdat ze dat verdiend hebben, maar uit genade.

Twee werelden
Meer dan de helft van de reformatorische jongeren in Nederland leeft in twee werelden. Zij schakelt moeiteloos van kerkgang naar popmuziek of soapserie. Dat blijkt uit recent onderzoek van W. Fieret, lector aan het Hoornbeeckcollege in Amersfoort. Fieret sprak met 130 reformatorische jongeren en ontdekte drie verschillende groepen: verbinders, schakelaars en ontkoppelaars Bijna n op de drie jongeren probeert elke dag een verbinding te leggen tussen het dagelijks leven en Bijbelse waarden en normen. Voor de ontkoppelaars (minder dan 10 procent) heeft de Bijbel bijna geen betekenis meer. Veruit de grootste groep reformatorische jongeren leeft in twee werelden. Het schakelen gaat ze moeiteloos af. Volgens Fieret heeft een deel van de ouders geen weet van het tweede leven van hun kinderen