Getuigenis

Ik werkte bij de Duitsers als onderzoeker op het gebied van chemie en aanverwanten. We werden gedwongen om onderzoek te doen naar efficinte manieren om eventueel chemische wapens te kunnen inzetten in de strijd om zo de overwinning binnen te kunnen halen. Alhoewel ik voor een vreedzame oplossing was voor de conflicten, had ik geen keus en moest ik aan de slag met mijn team. Onze eerste poging was dichloorgas, wat een chemisch zeer eenvoudig gas is maar zeer schadelijk voor de gezondheid is. Bij het minste contact met de ogen en de longen treedt er irritatie op en vormen er zich brandwonden op de huid. En, erger nog, bij de concentraties die wij gebruikten was het gas acuut dodelijk. Het gas had echter ook nadelen: om al het gas daar te krijgen

moesten onze troepen 5730 cilinders van 41 kg elk, vol met het dodelijke gas, transporteren naar het front. De legerleiding besloot de n van de eerste grote gasaanvallen uit te voeren op het Vlaamse gehucht Ieper. Daar zaten vooral Fransen en Canadezen. Het gas daar krijgen was n ding, het gebruiken tgen de geallieerden was een andere zaak. We hadden nog niets ontwikkeld om het gas af te schieten dus de troepen moesten met gevaar voor eigen leven de cilinders openen op het moment dat de wind goed stond en het gas, dat zwaarder was dan lucht, met de wind laten kruipen naar de geallieerde loopgraven. Het succes was, in het begin, overweldigend. Minstens 6 km aan frontlijn valt stande pede dood neer plus nog eens 2000 aanstormende manschappen. Onze volgende poging was het beruchte mosterdgas, een uitvinding waar je zelfs niet trots op kunt

zijn. De gevolgen van mosterdgas, C4H8Cl2S voor de genteresseerden, waren nog gruwelijker dan die van dichloorgas want de getroffene leed eerst nog voor hij stierf, al waren daarvoor hoge concentraties nodig. Als je getroffen werd door het gas merkten ze het eerst niet. Zo krijgen ze natuurlijk nog meer binnen wat het allemaal nog erger maakte. Je huid begon rood te worden, vervolgens ontstonden er ook grote blaren met gele pus en met het verlopen van de tijd werd het allemaal alleen maar erger. Aan de ogen kreeg je een helse pijn en werd je bij hoge dosissen blind. Als je pech had kon je ook longkanker oplopen maar het meest geniepige van het gas was dat het de witte bloedcellen aantastte, de cellen die instaan voor je immuunsysteem. Je werd dus veel vatbaarder voor ziektes, wat meestal indirect leidde tot de dood. Zo, dit heb ik toegevoegd aan de wetenschap en het

mensdom. Ik ben er allerminst trots op. Maar als excuus zou ik kunnen inroepen dat ik gedwongen werd maar tegengeprutteld heb ik ook niet, dus dat telt niet. Ik heb minstens enkele duizenden doden op mijn geweten zonder er ooit n te hebben gezien. Het schuldgevoel op zich dat je daarvan krijgt is verschrikkelijk. Ik hoop dat jullie hier iets van bijleren en nooit meer dezelfde fout maken die wij maakten destijds.